Ireo Fiangonana Kristianina
an'Andriamanitra
[103]
Ny Sakafon’ny Tompo [103]
(Édition 2.0 19950413-19981226-20080120)
adresy mailaka
:
secretary@ccg.org
(Copyright © 1995,
1996, 1998, 2008 Wade Cox)
(Tr. 2010, rév. 2013)
Azo adika sy zaraina maimaimpoana
ity fampianarana ity raha atao manontolo izany fa tsy misy anesorana na ovàna
akory. Tsy maintsy ampidirina ao koa ny anarana sy adiresin’ny mpanao boky ary
ny fanambarana momba ny zon’ny mpanoratra. Tsy azo itakiana vola ny olona
mandray ny boky nadika. Azo atao ihany ny mindrana ampaha-tsoratra fohifohy ho
an’ny amin’ny gazety na asa soratra fitsikerana raha tsy manohintohina ny
zon’ny mpanoratra izany.
Ity fampianarana ity dia azo
raisina eo amin’ny pejin’ny World Wide Web :
http://www.logon.org/ et http://www.ccg.org/malagasy/
Ny Sakafon’ny Tompo [103]
Ity
takariva ity no fotoana mety ho masina indrindra amin’ny taona ao amin’ny
alimanakan’Andriamanitra, satria io no tsingerin-taon’ny nahafatesan’ny Tompo sy
Mpamonjintsika,Jesosy Kristy. Tandremantsika fatratra io fanompoam-pivavahana io
ho fahatsiarovana ny nahafatesan’i Kristy. Ny an-dalan-tsoratra manaraka eto no
manazava ny niandohan’io fanompoam-pivavahana sy ny fomba fivavahana atao
amin’io.
Lioka 22:7-16 7Ary
tonga ny andro fihinanana ny mofo tsy misy masirasira, dia ilay tsy maintsy
hamonoana ny Paska. 8Ary Jesosy naniraka an'i Petera sy Jaona ka
nanao hoe: Mandehana, ka amboary ny Paska hohanintsika. 9Ary hoy ireo
taminy: Aiza no tianao hanamboaranay azy? 10Dia hoy izy taminy: Indro,
raha miditra ao an-tanàna ianareo, dia hisy lehilahy mitondra siny feno rano
hifanena aminareo; manaraha azy ao amin'ny trano izay hidirany. 11Dia
lazao amin'ny tompon-trano hoe: Izao no lazain'ny Mpampianatra aminao: Aiza ny
efi-trano hiarahako mihinana ny Paska amin'ny mpianatro?
12Ary izy hanoro anareo
efi-trano malalaka ambony rihana, izay efa nasiana fipetrahana; any no amboary.
13Dia nandeha izy ka nahita araka izay efa nolazainy taminy; dia
namboatra ny Paska izy. 14Ary nony tonga ny fotoana, dia nipetraka
hihinana izy mbamin'ny Apostoly.
Noheverin’ny olona sasantsasany fa io no ora fihinanana ny Paska, fa tsy
marina izany.
15Ary
hoy Jesosy taminy: Naniry koa raha naniry aho hiara-mihinana ity Paska ity
aminareo, dieny mbola tsy mijaly aho. 16Fa lazaiko aminareo fa tsy
mba hihinana izany intsony aho ambara-pahatanterak'izany ao amin'ny
fanjakan'Andriamanitra.
Kristy dia niteny mazava tsara hoe : « Naniry
koa raha naniry aho hiara-mihinana ity Paska ity aminareo, dieny mbola tsy
mijaly Aho. Fa lazaiko aminareo fa tsy mba hihinana izany intsony Aho
ambara-pahatanterak'izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra
».
Lioka 22:7-16 dia nadika amin’ny endrika maro samy
hafa mba hampiovana ny hevitr’ity soratra ity. Kristy
dia tsy nihinana
ny Paska. Izy nihinana
ity Paska
ity. Mazava sady voalaza
marimarina izany. Tiany ny ho nihinana izany miaraka amin’ireo mpianany saingy
efa fantany fa tsy maintsy ho maty izy. Nolazain’i Kristy teto
fa tsy mba hihinana izany
intsony izy
ambara-pahatanterak'izany ao amin'ny fanjakan'Andriamanitra. Arak’izany dia efa
naminany ny fahafatesany i Kristy nialohan’ny tena fotoana hihinanana ny Paska.
Izy mihitsy no Ilay Zanak’ondrin’ny Paska.
Fantatsika fa tamin’ireo Andron’ny Mofo
tsy misy Masirasira ireo. Fa tamin’io ny niandohan’ny Mofo tsy misy Masirasira
rehefa natao sorona ny Paska.
Ao amin’ny Jaona 6, Kristy dia nanao
fahagagana tamin’ny nahavokisany ireo olona dimy arivo tamin’ny mofo dimy sy
hazandrano anankiroa. Ny fanoharana tsapa dia ny famonjena ireo olom-boafidy
tamin’ny fanalàna azy avy ao anatin’ny harona roa ambin’ny folo. Ny fahagagana
momba ny fitsangatsanganana teny ambonin’ny rano dia notanterahin’i Kristy ho
toy ny mbola anisan’ny famonjena ireo olom-boafidy. Taorian’ireo fahagagana, dia
nihataka tamin’i Kristy ny andian’ny mpianatra sasany, noho ny toriteny nataony
nanao hoe: « Lazaiko
aminareo marina dia marina tokoa: Raha tsy mihinana ny nofon'ny
Zanak'olona sy misotro ny ràny ianareo, dia tsy manana ny fiainana ao aminareo.
Izay mihinana ny nofoko sy misotro ny ràko no manana ny fiainana mandrakizay;
ary izaho hanangana azy amin'ny andro farany
(Jaona 6:53-54)
».
Fotoana tena
sarotra handraisana fanapahan-kevitra tamin’io. Nianjera tamin’i Kristy miampy
ny roa ambin’ny folo lahy ihany ny asa lehibe, ary ny iray amin’ireo aza dia
devoly. Amin’io fotoana io, dia ahitana banga lalina ny fizotran’ny asa.
Fa nihataka tamin’ny Tompo ny
maro. Rehefa avy teo dia namboarina indray ny asa. Fantatsika fa nanarak’izany
dia nohosoran’i Kristy ireo fitopolo lahy ary nirahiny.
Fantatsika koa fa nanaiky azy ireny ny devoly ary fantatsika ihany koa fa
ny devoly dia miaiky izany zavamisy izany. Voasoratra any an-danitra izany.
Fantatsika fa nanohy tao amin’ny fanompoana ireo fitopolo lahy. Fa kosa roa
ambin’ny folo lahy ihany no teo amin’ity sakafo ity. Fa nankaiza ary ireo
fitopolo ? Fa inona no nataon’ireo olona sisa, ireo izay nanara-dia an’i
Kristy ? Fa nahoana i Kristy no nisakafo farany tamin’ireto roa ambin’ny folo
ireto ihany ?
Maro no
azo avaly amin’ity olana iray ity. Teo daholo ireo fitopolo tamin’ny Pentekosta.
Tsy mba nandao ny Fiangonana izy ireny. Ny azo hazavaina dia tsy maintsy nisy
fiaraha-mihinana ny Paska maro tany ho any izay niarahan’ny andiam-pianatry ny
Tompo hafa koa. Fa Kristy no nandray fanapahan-kevitra hanao ity
fiaraha-misakafo ity (sakafony farany io) miaraka amin’ireo roa ambin’ny folo
lahy. Fa ireo fitopolo kosa dia mety nitandrina ny Paska any ho any. Ny fomba
fiasan’ireto fitopolo ireto dia maneho endrika hafa ny amin’ny asa izay tsy dia
noraharahaina loatra tany aloha. Ireo fitopolo, ireo mpianany hafa koa, dia mety
ho teo ihany, eny ho eny. Kanefa mbola averina eto indray fa, Ilay Sakafo Farany
dia tsy nanasàna afa tsy ho an’ireo roa ambin’ny folo ihany. Na izany aza dia
notokanan’ny Tompo ireto fitopolo ireto ; niasa hatrany izy ireo ary nandroso
tokoa nanomboka tamin’ny fotoan’ity Sakafo Farany ity ka hatramin’ny Pentekosta.
Ankehitriny ary dia azo heverina fa nisy fiovaovana ny amin’ny asa noho ny
fanamafisana natao nandritry ny nanorenany, nanariany sy nanamafisany azy, avy
eo nanorenany sy nanamafisany azy indray – nefa tao amin’ny andiany maro samy
hafa izy ireo, fa ny asa dia nandroso nitombo hatrany no sady nihamafy orina.
Arak’izany rehetra izany, ity Sakafo Farany ity manana ny fiheverana azy somary
hafa kely manoloana izay niheverana azy tamin’ny voalohany. Raha mieritreritra
ny amin’ity Sakafo farany ity isika dia mahatsiaro ireo roa ambin’ny folo koa.
Tsy milaza isika fa nisy olon-kafa tao. Kanefa, ny Baiboly milaza fa mety
ho nisy olon-kafa koa teo. Fantatra fa efa voatokana hanao ny asa ireo fitopolo
ary Loholon’i Jesosy Kristy ireny.
Misy fandaminana ny lafy sasany amin’ny asa ny amin’ny fametrahana ireo Loholona
sy ny amin’ny Paska ary ny fanaovana sy ny fizarana izany. Misy zavatra maro
izay tsy maintsy aterak’izany zavatra rehetra izany.
Ny
Fetin’ny Mofo tsy misy Masirasira dia mampitambatra ireo andro fanomanana sy ny
Paska mandritry ny andro firavoravoana.
Matio
26:17-3017 Ary tamin'ny voalohan'ny andro
fihinanana ny mofo tsy misy masirasira dia nankeo amin'i Jesosy ny mpianatra ka
nanao hoe: Aiza no tianao hamboarinay hihinananao ny Paska? 18Ary hoy
izy: Mankanesa any an-tanàna ho any amin-dralehilahy, ka lazao aminy hoe: Hoy ny
Mpampianatra: Efa akaiky ny fotoako; koa ato aminao aho sy ny mpianatro no
hitandrina ny Paska. 19Ary ny mpianatra dia nanao araka ny nasain'i
Jesosy nataony ka namboatra ny Paska. 20Ary nony hariva ny andro, dia
nipetraka nihinana izy mbamin'ny mpianatra roa ambin'ny folo lahy*.[*Na: (mbamin'ny
roa ambin'ny folo lahy)] 21Ary raha mbola nihinana izy, dia hoy
Jesosy: Lazaiko aminareo marina tokoa fa ny anankiray aminareo hamadika ahy.
22Dia nalahelo indrindra izy rehetra, ka samy nanontany azy hoe: Moa
izaho va izany, Tompoko? 23Ary izy namaly ka nanao hoe: Izay naira-nanatsoboka
ny tànany tamiko tao anatin'ny lovia, izy no hamadika ahy. 24Ny
Zanak'olona dia mandeha tokoa araka izay nanoratana azy, nefa lozan'izay olona
hahazoana ny Zanak'olona hatolotra! Tsara ho an'izany olona izany raha tsy ary
akory. 25Ary Jodasy, izay namadika azy, dia namaly ka nanao hoe:
Izaho va izany, Raby ô? Dia hoy izy taminy: Voalazanao. 26Ary raha
mbola nihinana izy, dia nandray mofo Jesosy, ka nony efa nisaotra izy, dia
novakiny ka natolony ny mpianatra, ary hoy izy: Raiso, hano, ity no tenako.
27Ary nandray kapoaka* [*Na: (ny kapoaka)] izy, ka nony efa nisaotra, dia
natolony azy ka nataony hoe: Sotroinareo rehetra ity; 28fa ity no
rako, dia ny amin'ny fanekena*, izay alatsaka ho an'ny maro ho famelan-keloka.[*Na:
(ny fanekena vaovao)] 29Ary lazaiko aminareo fa hatramin'izao dia tsy
mba hisotro itony vokatry ny voaloboka itony intsony aho mandra-pihavin'ny andro
hiarahako misotro izay vaovao aminareo any amin'ny fanjakan'ny Raiko.
30Ary
rehefa nihira fiderana izy, dia lasa nankany amin'ny tendrombohitra Oliva.
Zavatra
niseho avokoa ireo, arak’izay voalaza eto, tamin’ny voalohan’ny andron’ny
Fetin’ny Mofo tsy misy Masirasira. Tamin’io fotoana io, ny andro fanomanana, ny
faha-14 dia isaina ho voalohan’andro tamin’ireo havaloana nanaovana ny
fanomanana ny Fetin’ny Mofo tsy misy Masirasira, noho izany, raha ny marina dia
tamin’io andro fanomanana io no nampisy ilay sakafo. Io andro fanomanana io dia
nampijoro tandindom-piainana vaovao. Ny tandindom-piainana dia hita tao amin’ny
fanomanana ho an’ny Paska mbola ho avy. Satria mbola hisy ny fifindra-monina (Eksodosy)
faharoa sy ny mpisorona vaovao (Isaia 66:20-21), ny Sakafon’ny Tompo dia
tandindon’ny fanomanana ny Fiangonana ho amin’ny fanjakana arivo taona.
1Korintiana
11:23-26 23Fa izaho efa nandray tamin'ny Tompo izay natolotro anareo
kosa, fa Jesosy Tompo tamin'iny alina iny izay namadihana azy, dia nandray mofo,
24ary rehefa nisaotra izy, dia novakiny, ka hoy izy: Ity no tenako [izay
vakina] ho anareo; izao no ataovy ho fahatsiarovana ahy.
25Dia araka izany koa ny kapoaka, rehefa nihinana, dia hoy izy:
Ity kapoaka ity no ilay fanekena vaovao amin'ny rako; izao no ataovy ho
fahatsiarovana ahy, na oviana na oviana no misotro ianareo. 26 Fa na
oviana na oviana ianareo no mihinana itony mofo itony sy misotro amin'ny kapoaka,
dia manambara ny fahafatesan'ny Tompo ianareo mandra-pihaviny.
Ity
alina ity dia manambara ny fahafatesan’ny Tompo mandram-pihaviny: toy ny
didim-panjakana atolotra ny Kristiana.
Ny Jaona
toko faha-6 manontolo dia dingana iray amin’ny tandindom-piainana mitondra ho
any amin’ny fanomanana sy ho amin’ny Paska. Misy dikany manokana avokoa ny
fehezanteny tsirairay ao amin’io Jaona 6 io ka mampifandray amin’ny fanomanan’ny
olona tsirairay ho amin’ny fiantsoany, ny fametrahana azy ho an’isan’ny
olom-boafidy sy ho ao anatin’ireo foko, toy ny ho anisan’ireo 144000 sy ireo
Olona maro be tsy tambo isaina eo ambany fifehezan’ireo Apostoly roa ambin’ny
folo izay Mpitsara ireo foko.
Jaona
6:53-54 53Fa hoy Jesosy taminy: Lazaiko aminareo marina dia marina
tokoa: Raha tsy mihinana ny nofon'ny Zanak'olona sy misotro ny ràny ianareo, dia
tsy manana fiainana ao aminareo. 54Izay mihinana ny nofoko sy misotro
ny rako no manana fiainana mandrakizay; ary izaho hanangana azy amin'ny andro
farany.
Misy zavatra
telo ny momba ny fiainana mandrakizay. Ireo zavatra ireo dia tsy mba
nodinihina nandritry ny Sakafon’ny Tompo. Ireo zavatra anankiroa voalohany dia
hita ao amin’ny Jaona 17:3.
Voalohany
indrindra,
Ary izao no fiainana mandrakizay, dia ny mahafantatra Anao, Ianao Izay
Hany Andriamanitra tokana sady marina, sy Jesosy Kristy Izay efa nirahinao.
Ny
zavatra faharoa momba ny fiainana
mandrakizay dia ny finoana an’i Jesosy Kristy amin’ny alalan’ny fahafantarana
an’Ilay Hany Andriamanitra Marina.
Ny
zavatra fahatelo momba ny fiainana
mandrakizay dia ny fiombonana amin’ny Paska sy ny fihinana fihinanana ny nofo
aman-dràn’i Jesosy Kristy (Jaona 6:53-54).
Ireo zavatra telo rehetra ireo dia manana fototra miorina eo
ambonin’ny fanarahana an’Ilay Hany Andriamanitra Marina amin’ny fankatoavana
ireo Didiny. Izany ihany no antoka mahatoky sy ilaina ho amin’ny fihazomana ny
Fanahy Masina. Raha tsy manana ny Fanahy Masina isika dia tsy afaka hiditra ao
amin’ny Fanjakan’Andriamanitra ary, noho izany, tsy manana ny fiainana
mandrakizay.
Arak’izany, noho ny amin’ireo zavatra telo momba ny fiainana mandrakizay ireo,
dia asaina mafy isika mba hiombona anjara amin’ny fankatoavana. Ny fanoavana
hanatanteraka an’io fety io dia mitaky ny fankatoavana ireo Didy amam-pitsipika
izay naorin’i Kristy ho fiombonan’anjara amin’ny Paska. Raha tsy miombona anjara
amin’io fombam-pivavahana io isika, dia tsy manana anjara koa miarak’amin’i
Jesosy Kristy.
Ny fomba
voalohany atao amin’ny Sakafon’ny Tompo dia ny fifanasan-tongotra. Ny hetsika
izay entika manasa ny tongotry ny hafa dia efa fanao matetika tamin’ny andron’i
Jesosy. Nitondra kapa izay mamela azy ho azon’ny loton’ny tontolo iainana ny
olona. Kapa misokatra no ananany. Arak’izay fantatsika dia mahomby indrindra
ireny raha ho enti-mandeha lavitra. Mitondra kapa ny olona satria azon-drivotra
mangatsiatsiaka ireny, mora vidy no sady tsy sarotra fanamboarana, saingy dia
mandoto ny tongotra. Raha araka ny
fomba fanao, itony fanasan-tongotra itony dia ataon’ny tompon-trano ho hetsika
fanajana ny vahiny izay tonga ao aminy. Tokony ho efa nandro madio ny olona
mialohan’izany kanefa nandeha teny an-dàlana teny izy ireny. Noho izany ny
fanasana ny tongotra dia mba hahatsapany ny fiadanan’ny vatany. Izany fanasana
ny tongotra izany dia asa fanaon’ny mpanampy an-trano izay farany ambany toerana.
Tolorana lamba famaohana sy sihoa feno rano ny vahiny. Fomba fanao eo amin’ny
fahatongavany na mialohan’ny hisakafoanana, aloha na mandritry ny fotoana izay
hamonjen’ny vahiny nasaina ny toeram-pisakafoanana izany rehetra izany. Ny
fankahalàna hanao izany asa izany dia tandindon’ny tsy fitiavan’ny olona hanao
asa fanompoana ho an’ny hafa.
Hetsika
feno fitiavana ny manompo ny hafa saingy, amin’izao tontolo izao, tsy dia
mifankatia loatra ny olona (araka ny fahitana azy). Ny fomban’ny olona dia tsy
tia mietry tena ary tsy mahay manandratra ny hafa. Mitaky toetra manokana izany
ka ny Fanahy Masina no mahatonga izany hetsika izany ho hay atao. Mariky ny
olom-boafidy (mpanompon’i Jesosy Kristy) izay miravoravo am-panahy raha ny tena
izy, rehefa manompo ny hafa ; izay mandray ny fandresen’ny rahalahy ho toy ny
azy ary mideradera ny namany rehetra ho ambony lavitra noho ny tenany. Izany
fomba fanompoam-pivavahana izany dia tsy miharihary ao amin’ny fomba atambatra
naorin’ny andriamanitr’izao tontolo izao
(na ny élohim an’izao tontolo izao),
fomba atambatra hikajiana fahamboniana, laharana sy fialohàna tahaka ny amin’ny
tontolon’ny biby ny azy. Ny biby rehetra dia manana laharam-pahamboniana avokoa.
Ny laharam-pahamboniana no mamaritra hoe, aiza ny toerana fisakafoanany, manao
ahoana ny toerany ara-piarahamonina ary ahoana ny fomba fikarakarana ny
fivelomany. Tsy tokony ho toy izany mihitsy ny momba antsika. Tsy tokony hisaina
toy izany akory isika !
Ny fomba
fanao tanteraka amin’ity fanasana ny tongotra ity dia tsy ny fanompoana ihany.
Io no maneho ny fialàna amin’ny tena. Hitantsika izany amin’ny hevitry ny Grika
tithenaï (manaisotra ho eny ivelany ny
akanjony tsara) ary hita koa tamin’i Kristy izay misikina ny lamba famaohana.
Ity fomba fanao ity raha amin’ny endriny manontolo dia tandindon’i Kristy izay
nandao ara-bakiteny tanteraka ireo voninahiny mbamin’ny haingony rehetra.
Voalohany indrindra, navelany ny sata maha andriamanitra (élohim)
azy ka tonga olona nofo izy mba hanompo antsika. Efa fantany mialoha fa tsy
maintsy hidina ety an-tany izy, ary tsy ny hampianatra antsika fotsiny satria
miaina ny fomba alahatra izay naorin’ny demonia isika, fa hampianatra ny demonia
koa satria tsy maintsy hametraka ny fiainany eny ivelany izy.
Tamin’ny
fiodinana nataon’izy ireo, ny demonia dia tsy mba nanana sorona ho fanavaozana
azy ireny ho an’Andriamanitra. Tsy nisy sorona azo tanterahina izay tokony ho
nataon’i Satana sy ireo anjely maro be naongana ireo mba hampihavanana azy ireny
amin’Andriamanitra, noho ny fahotan’izy ireo. Tsy maintsy ho nisy iray maty.
Noho izany, ny iray amin’ireo dia tsy maintsy ho naka ny endriky ny olombelona
ary ho nanaiky ny ho faty mba ho fampihavanana azy rehetra amin’Andriamanitra,
hanehoana ny fomba modely. Tsy hoe Andriamanitra naniry fotsiny sorona
alatsa-drà. Raha tsorina dia efa nilaza Izy fa, raha ianareo tsy manana izany
toe-panahy izany, dia tsy ho afaka ho
Izaho mihitsy ianareo. « Tsy afaka hiaina ao anatin’iza n’iza aminareo izay
tsy vonona hanolotra ny ainy ho an’ny rahalahiny Aho ». Raha tsy hadinointsika
eny ivelany ny fiainantsika ary raha tsy manasa ny tongotry ny rahalahintsika
isika ka hiravoravo ny amin’izany, dia tsy afaka hiaina ato anatintsika
Andriamanitra. Ary izany no trangan-javatra mampalahelo. Nahita ny fiangonana
amin’ny taonjato faha-roapolo isika izay nahatratra ny fahatakarana ambony
amin’ny fizahan-tavan'olona ka noho izany
tsy hanao sorona ny ainy
mihitsy izy ireo ho an’ny hafa. Nesorina tao aminy ny Fanahy Masina. Kristy
nanorina izao fomba fanao izao ho an’ny mpianany mba hatao ohatra fanatitra.
Ho
dinihintsika izao ny hevitra ara-batana ny amin’ny fanasana tongotra, fa tsy
tahaka ny tamin’ny fiandohana, araky ny fiheveran’ny Tafiky ny Lanitra izany ho
hevitra ara-panahy. Ny lafiny tsirairay
amin’izany dia sady ara-panahy no ara-batana. Ny fomba fivavahana Jiosy dia
mijery ny Paska, ka mahita an’izany amin’ny lafiny ara-batana. Tsindrian-daona
isika miandry ny Paska ary mahita azy amin’ny heviny ara-batana sy ara-panahy.
Efa fantatr’i Kristy fa hisy ny hamadika azy ary koa tsy maintsy hanolotra ny
ainy izy.
Jaona 13:1-5
1Ary talohan'ny andro firavoravoana tamin'ny Paska, satria fantatr'i
Jesosy fa tonga ny fotoana hialany amin'izao tontolo izao ho any amin'ny Ray,
ary efa tia ny azy izay amin'izao tontolo izao izy, dia naneho azy ireo ny
fitiavany azy fatratra. 2Ary raha mbola teo amin'ny fisakafoana
hariva, ary Jodasy Iskariota, zanak'i Simona, efa nomen'ny devoly saina rahateo
mba hamadika azy,
3sady
fantatr'i Jesosy koa fa ny Ray efa nanolotra ny zavatra rehetra ho eo an-tànany,
ary Andriamanitra no nihaviany, sady Andriamanitra koa no hiverenany,
dia nitsangana niala teo am-pihinanana izy ka nametraka
ny lambany ary naka lamba famaohana, ka nisikinany;
5ary
rehefa vita izany, dia nampidina rano tamin'ny tavy izy ka nanomboka nanasa ny
tongotry ny mpianatra sy namaoka azy tamin'ny lamba famaohana izay nisikinany.
Ny
fanaisorana ny lamba fitafiany (tithenai)
dia simboly (marika na famantarana) maneho ny fametrahana ny ainy ho eny ivelany.
Fa tamin’ny nametrahany ny ainy ho eny ivelany no nanadiovany antsika rehetra.
Ny lesona fototra ao ambadiky ny fanasana tongotra dia ny fahafoizan-tena sy ny
fanetren-tena. Ny toetran’i Jesosy eto dia maneho fa vonona izy hanolotra ny
ainy ho an’ny olombelona ary vonona ny hanome ny ainy ho antsika tsirairay
manokana, toy ny sakaiza. Ary isika koa, dia tokony ho vonona hanolotra ny
aintsika ho an’ny tsirairay amintsika.
Jaona 13:6-8
6Dia nankeo amin'i Simona Petera Jesosy; fa hoy Petera taminy:
Tompoko, ianao va hanasa ny tongotro? 7Jesosy namaly ka nanao taminy
hoe: Izay ataoko dia tsy fantatrao ankehitriny, fa ho fantatrao rahatrizay.
8Fa hoy Petera taminy: Sanatria raha hanasa ny tongotro ianao. Jesosy
namaly azy hoe: Raha tsy hosasako ianao, dia tsy manana anjara amiko.
Mety efa
haintsika tsianjery avokoa ireo teny ireo. Tsy tian’i Petera ny ho sasàn’i
Jesosy tongotra noho ny antony mazava tsara izao: mila Mpanjaka Mesia i Petera.
Tsy mazava aminy ny atao hoe Andro Fanonerana ny Ratsy natao [na: Ny Andro
Fanavotana]. Tsy azony mihitsy fa ny Mpisoronabe Lehibe no niditra voalohany
nitafy lamba sarobidy mba hanonitra ny fahotana sy hanao sorona. Aorian’izany,
misolo akanjo izy. Tsy azony fa misy Mesia anankiroa no eo : ny iray manetritena,
miakanjo lamba tsotra ary ny iray hafa kosa dia miakanjo ny fanamian’ny Mpanjaka.
Mila olona izay hitondra, tahaka an’i Dariosy na ny iray amin’ny Persiana na ny
Kaisara, i Petera. Te-hametraka an’i Jesosy Kristy eo amin’ny seza fiandrianan’i
Kaisara izy ka hitondrany izao tontolo izao tahaka ny fitondrana tsy misy rariny
nataon’ireo Kaisara koa, saingy ho avy ao Jerosalema. Te-hanana tombo-tsoa
manokana koa izy toy ny fomba nananan’ireo Romana ireo ny tombo-tsoany manokana.
Izany no toe-tsaina tao ambadiky ny fanambaran’i Petera. Ho amin’izany indrindra
no tian’i Petera haleha raha niteny izy hoe:
«Tompoko,
ianao va hanasa ny tongotro? » (na: « tsy hanasa ny tongotro mihitsy ianao, Tompoko »). Nolazainy
izany satria heveriny fa hanjary mpanompo avokoa isika rehetra avy eo. Izao no
tao an-tsainy: ho tereko hanasa ny tongotro ireo Romana ireo. Izay no tian’i Petera
ho lazaina. Fantatr’i Kristy izany. Izany no nahatonga an’i Kristy niala ny
vahoaka betsaka taorian’ny fahagagana ao amin’ny Jaona 6. Saika hataon’izy ireo
Mpanjaka-Mesia (eto an-tany) koa i Kristy. Niteny i Kristy tao amin’ny
Sakafon’ny Tompo fa tonga eo amin’izy ireo izy tahaka ny mpanompo.
Tokony
ho jerentsika ny lafiny ara-tsaina ao ambadik’ireo lazain’ny olona. Izy ireny
dia manana toe-tsaina Mpanambony ny Razany sy Mpanavakavaka Sionista. Tsy mbola
nibebaka i Petera. Na mpianatra iray aza, tsy mbola nisy nibebaka, na iray monja
aza. Taty aoriana dia hoy i Kristy tamin’i Petera: « Rehefa mibebaka ianao, dia
ampeherezo ireo rahalahinao » (Lioka 22:32). Tsy mbola nibebaka i Petera
mandra-pandraisany ny Fanahy Masina tamin’ny Pentekosta. Nangatahin’i Satana izy
mba ho kororohiny tahaka ny varimbazaha (Lioka 22:31) mialoha izany fibebahany
izany, arak’izay nambaran’i Kristy taminy teo amin’ny Sakafon’ny Tompo. Tsy
mbola nisy iray akory tamin’ireo olona (nisakafo) teo ireo no mba nanana ny
Fanahy Masina ambara-pihavin’ny Pentekosta. Efa vita batisa avokoa ireo saingy
nisy elanelam-potoana ny amin’ny fotoana nanaovany batisa sy ny fandraisany ny
Fanahy Masina. Nifametra-tànana isika mba handray ny Fanahy Masina, fa kosa tsy
mitovy hery toy ny nandraisan’izy ireo izany tamin’ny Pentekosta kosa ny
nandraisantsika izany. Ny antsika dia voan-tsinapy. Na izany aza anefa, ny tena
lesona eto dia i Petera tsy nanaiky hanolotra ny ainy sy hanompo ny Jentilisa.
Jiosy manko izy. Fa isika dia tsy maintsy manompo ny olona rehetra.
Tsy
maintsy avelantsika ho sasàna ny tongontsika – tandindon’ny fiainantsika izay
nosasàn’i Kristy tao amin’ny fototra maharitra – raha tiantsika ny hiombona
anjara lova aminy ao amin’ny Fanjakana sy, vokatr’izany, ao amin’izay ataony
rehetra. Raha ataontsika izany, dia mandova ny Fanjakana toy ny nataony koa
isika. Azon’i Petera tamin’izay ny ilàna ny fanaovana an’izany fa tsy azony ny
dikany lalina.
Jaona
13:9-11 9Dia hoy Simona Petera taminy: Tompoko, tsy ny tongotro ihany
ary, fa ny tanako sy ny lohako koa. 10Fa hoy Jesosy taminy: Izay efa
nandro tsy mila hosasana, afa-tsy ny tongotra ihany, fa efa madio avokoa; ary
ianareo dia madio, nefa tsy ianareo rehetra. 11Fa fantany ilay efa
hamadika Azy; koa izany no nilazany hoe: Tsy madio avokoa ianareo rehetra.
Ny
fampiharana ny fampianarana dia tsy inona fa, raha tsy vonona hiasa isika, hanoa
sy hanaiky ho isan’ny Vatana ka hifanasa tongotra, dia tsy hanana anjara aminy
ao amin’ny Fanjakana. Fa hoy kosa Petera taminy: «
Tompoko, tsy ny tongotro ihany ary, fa ny tànako
sy ny lohako koa ». Raha ambara amin’ny fomba hafa dia tsy te-ho tara sambo izy.
Avy notezerina izy teo ary nahitsy ny toe-tsainy. Tiany ho sasàna manontolo ny
vatany satria tsy fantany ny dikan’ny simbolin’ny
fanasana
ny tongotra. Tsy takatry ny sainy fa ny batisa natao taminy dia natao indray
mandeha ihany. Toy izany koa, tsy hihoatra noho izay tokony ho fantany amin’io
fotoana io aza ny hevitra manontolo momba ny fahafatesan’i Kristy sy ny
nanaovany sorona ny ainy satria tsy naseho ny fahalalana izany raha tsy efa taty
aoriana. Na izany aza dia tokony hahafantatra ihany izy arak’izay nambaran’ny
Soratra Masina tao amin’ny Testamenta Taloha fa Kristy dia tsy maintsy ho
vonoina ary ny fahafatesan’i Kristy no ho nampihavana ny olombelona
amin’Andriamanitra.
Rehefa
nampihavanina amin’Andriamanitra tamin’io fahafatesana io ny olona dia nadio izy
ireny tamin’ny alàlan’ny batisa.
Ireo olona rehetra izay niombon’anjara tamin’ny
fanaovana batisa dia madio amin’ny alàlan’ny batisa, noho ny tsy maintsy
hahatongavan’ny fahafatesan’i Kristy. Ny
fanasana
tongotra dia havaozina isan-taona. Dia torak’izany koa, ireo olona nasaina
tamin’ny Sakafo ho amin’ny Fampakaram-badin’ny Zanak’Ondry, dia nodiovina avokoa
(nandro tamin’ny alàlan’ny batisa izy ireo). Ny akanjon’izy ireo dia nomena azy
ireo ; tsy misy pentina izany, satria nosasana tao amin’ny ràn’i Kristy. Fa ny
tongotr’izy ireo ihany no naloto noho ny dia izay nataony teto amin’izao tontolo
izao ka tsy maintsy nodiovina, isan-taona, ho fanavaozana an’izany.
Noho
izany, amin’ny fanasàna tongotra atao isan-taona, dia manadio ny tongotra isika,
ara-batana. Ara-panahy kosa, dia diovintsika ny tena ilaina amin’ny tenan’ny
fanahintsika. Mampifanitsy ny ao anatintsika hifanaraka amin’ny an’i Kristy
isika mba hamakivakiantsika ny taona manaraka, voaomana (miaraka amin’ny fanahy
feno hery indray) mba hanatanteraka ireo asa izay omena antsika. Noho izany,
voatandrina madio ny fitafiantsika. Voatandrina ho madio isika satria ampahany
amin’ny vatantsika ihany –ohatra ny tongotra – no naloto. Noho izany dia mbola
nodiovina indray isika. Dia ho amin’izany fiheverana izany no hankanesantsika
amin’ny andininy faha-10.
Eo
amin’ny fanaovana ny batisa dia nesorina ny fahotana ary hesorina hatrany.
Fanavaozana izay tena sarotra takarin’ny saina izany satria tamin’izany dia
mbola tsy maty i Kristy ary ireto olona ireto dia mbola tsy nibebaka. Mbola teo
ampametrahana ny fombam-piainana izay mety ho mora azontsika fantarina izy ireo,
mba hiverenantsika handinika tsara izay rehetra nataon’izy ireo. Dia ho
fantatsika ary ny ambaratonga sy ny tandindom-piainana ambaran’ireo rehetra ireo.
Izany no nilazan’i Kristy hoe: « Efa nandro ianareo, noho izany, dia efa madio
avokoa ». Noho izany, mifanasa tongotra fotsiny isika isan-taona ka izany no
mameno antsika hery vaovao. Fa tsy mila atao batisa isan-taona isika.
Fa raha
tsy ampy io fampangatsiatsiahana ny tongotra natao simboly (famantarana) io, dia
tsy maintsy ho natao batisa isaky ny roa ambin’ny folo volana isika mba
hamerimberenana ny fitsingerenana, raha tsy izany, tsy ho nisy antony izay natao
teo amin’ny Sakafon’ny Tompo. Fa io zavatra io manontolo kosa no natao mba
hahazoantsika hery feno vaovao sy hitondra antsika mankany amin’ny
toetram-pandinihana sy fihavanana amin’Andriamanitra.
Lavo ny
Fiangonana tao Korinto satria tsy mety nentina amin’ny fandinihana ny
fifandraisany amin’Andriamanitra ireo mpiangona tao aminy. Tsy niomana akory izy
ireo amin’io sakafo io, io sakafo io sy ny Paska (na ilay Alina Tsaroana). Raha
nanaraka ny Deoteronomia 16 izy ireo, na nisakafo amin’ny fotoana lavitra ny
fotoam-pivavahana, dia tsy ho latsaka teo amin’ny fiheverana ny fandraisana ity
sakafo ity ho toy ny sakafo tsotra natao himamoana toaka.
Ny
amin’ny ambaratongan’ny fanaovana batisa indray, dia hitantsika fa natao batisa
koa i Jodasy Iskariota. Teto amin’ity fotoana ity, dia nosasàna koa ny tongotr’i
Jodasy Iskariota. Ilay ambaratongan’ny fanasana tongotra sy ny mofo ary ny divay
dia maneho fa ny fanasana tongotra natao mialoha ny Sakafo. Ny mofo novakiana
tamin’ny faran’ny Sakafo ary ny divay nosotroina tao aorian’ny Sakafo. Tsy mbola
niala teo i Jodasy Iskariota raha tsy efa nosotroina ny divay. Nandray anjara
feno izy tamin’ny fanompoam-pivavahana rehetra teo ary zavatra iray tokony
hasiam-piheverana izany. Natao batisa i Jodasy Iskariota, niombon’anjara
tamin’ny fisasana tongotra izy, niombon’anjara koa tamin’ny vatana sy ràn’i
Jesosy Kristy izy, saingy, Jodasy Iskariota dia nanaiky hidiran’i Satana sy
hampiasainy satria ratsy ny antom-panekeny.
Ireo
antom-paneken’i Petera dia niainga tamin’ny fiheveram-piainan’izao tontolo izao
momba ny fiamboniana (na fanamboniana) novolavolain’i Satana. Mahita ny fiainana
avy eo amin’ny rafitry ny an-tànan-tohatra izy. Nefa nahatsapa haingana ny
fahadisoan-keviny izy. Jodasy Iskariota nefa tsy mba nahatsapa izany.
Torak’izany koa, ireo mpianatra sasany izay te-hipetraka teo an-kavanana na an-kavian’i
Kristy. Fa i Kristy dia tsy miandraikitr’izany. Kristy tsy Ilay Hany
Andrimanitra Marina. Andriamanitra no nanome ireo toerana an-kavanana sy
ankavian’i Kristy ireo satria ireo no maneho ny fiandraiketan-draharaha manokana
izay tian’Andriamanitra ho fenoina ho fanarenana sy ho fampihavanana ireo anjely
maro be.
Tsy mety
hadio tanteraka i Jodasy ary ho hitantsika matetika i Jodasy Iskariota. Eny
tokoa, raha jerentsika ny fandikan-teny nataon’i Knox momba ny Vulgate, dia ho
hitantsika fa nomena alàlana hipetraka ao afovoan’ny Fiangonana tao Filadelfia
ireo izay Sinagogan’i Satana (ireo olon’i Satana). Ankehitriny, fiheverana iray
manontolo izany. Misy ireo olona nofidina izay apetrak’i Satana ao amin’ny fomba
fiheverana filadelfiana. Dia tokony hifantoka ny amin’ireo fomba fiheverana
rehetra isika aorian’io tranga iray io. Ireo fomba fiheverana ireo dia fomba
fiheverana ara-panahy avokoa. Isika tsy Jiosy. Tsy misaina amin’ny fiteny
ara-batana isika. Fa Jiosy ara-panahy isika fa tsy nateraka avy tamin’ny fokon’i
Joda tsy akory. Isika kosa dia anisan’ny olona ao amin’ny firenen’Israely. Misy
mampiavaka azy lehibe anie izany. Kanefa isika indray dia Jiosy ara-panahy,
arak’io fomba fiheverana io.
Fa moa
mbola ilaintsika indray ny hifanasa tongotra, isika anefa dia vita fandroana tao
amin’ny ranon’ny batisa, noho izany, efa madio isika, indray maka ihany ho
rahatrizay. Isan-taona, raha amin’ny fitenenana ara-panahy, dia manangona
fahotana isika teny amin’ny làlan’ny fiainana, ka noho izany, dia ilaintsika ny
manana io faneken’ny batisa io ho havaozina. Noho izany no anekentsika an-kisarim-panahy
hodiovina indray amin’ny fiombonan’anjara amin’ny fifanasana tongotra.
Mbola hitantsika indray izao fiheverana izao ao amin’ny
Jaona 13:12-17.
Jaona
13:12-17 12Ary rehefa voasasany ny tongony, dia nandray ny lambany
Izy ka nipetraka indray, dia nanao taminy hoe: Fantatrareo va izay nataoko
taminareo? 13Hianareo manao Ahy hoe Mpampianatra sy Tompo; ary marina
ny filazanareo, fa izany tokoa Aho. 14Koa raha Izaho, Tompo sy
Mpampianatra aza, no nanasa ny tongotrareo, ianareo kosa mba tokony hifanasa
tongotra 15Fianarana no nomeko anareo, mba hanaovanareo araka izay
nataoko taminareo. 16Lazaiko aminareo marina dia marina tokoa: Ny
andevo tsy lehibe noho ny tompony, na ny iraka noho ny maniraka azy. 17Raha
fantatrareo izany, dia sambatra ianareo, raha manao izany.
Manandrana manazava ny kisarim-piainana ara-panahy amin’izy ireo i Kristy eto
satria tsy fantatr’izareo ny ambaratongan’izany, tahak’izay efa ahafantarantsika
azy. Fa nosoratana ireo teny ireo mba hazava amintsika fa misy kisarim-piainana
izay tokony ho nofantarin’izy ireo tao. Ny amin’ny fiheverana ilay Tompo sy
Mpampianatra izay manasa ny tongotra; ny hoe:
ianareo kosa mba tokony hifanasa tongotra
dia tena baikon’i Kristy tokoa. Izany fomba fisainana izany dia tsy maintsy ho
natao raiki-tapisaka eo amin’ny foto-pisainana mandavan’andro ho rahatrizay, mba
hiraikitra ao amin’ny fanahintsika rehetra ny fomba izay tsy maintsy
hanompoantsika ny olona rehetra.
Ny olana
misy eo amin’ny ankamaroan’ny olona amin’izao vanim-potoana izao dia noho ny
zavatra rehetra natao hifaninanana avokoa, hany ka sarotra ery ny hanaiky
mandrakariva ny ho ao ambanin’ny hafa. Ny fifampifaninanana ao amin’ny
fiarahamonintsi-ka dia mandevona ny zavatra rehetra. Ampianarina hifaninana ny
olona isan-tsokajim-piainana. Ampianarina ny olona fa tsy mahomby izy ireny raha
vao tsy mahatratra ny tanjona napetraka. Avobe ny tahan’ny famonoan-tena hita eo
amin’ny tanorantsika, toy ny an’ireo Japoney, ary izany dia avy amin’ny
fifampifaninanana nandrafetana ny fomba fitondrana misy ao amin’izy ireo. Terena
izy ireo mba hisaina amin’ny fototry ny fifaninanana. Tsy maintsy farany tsara
dia tsara izy ireo. Tsy maintsy mahatanteraka izay atao izy ireo. Tsy maintsy
mianatra any amin’ny Sekoly Ambaratonga Ambony ka tsy maintsy mahazo diploma.
Tsy mandefitra amin’izay tsy mahomby ny fiarahamonin-dry zareo. Ankehitriny
izany dia avy amin’ny fiheverana hoe ny valisoa azo avy amin’ny ezaka vita,
izany dia fiheverana izay tsy mifandanja tsara. Raisin’ny olona avokoa ireny
fiheverana rehetra ireny ka mahatonga ny olona ho tsy mahataka-pijery intsony ny
soa toavina ao amin’ny maha-olona sy ny lanjan’ny maha-zava-dehibe ny tsirairay.
Tsy maintsy mbola hiverina i Kristy mba hamerina indray amin’ny laoniny ny
fahafantarana ny amin’ny fanaovana sorona ny ain’ny tena izay nolazainy, ary
tokony hahakasika antsika mihitsy.
Izao no
lazain’i Kristy amin’ny andininy faha-16: «Lazaiko aminareo marina dia marina
tokoa: Ny andevo tsy lehibe noho ny tompony, na ny iraka noho ny maniraka azy». Amin’izao,
dia fiheverana iray izay nametrahany ny angolan-teny amin’ny nametrahany ny
tenany ho ambany toerana kokoa noho Andriamanitra mba hampazava amintsika fa tsy
misy amintsik’izao no ambonimbony kokoa, ary mba tsy hisy mihitsy amintsika ny
hanana ny fikendren’ireo anjely naongana izay te-haka ny toeran’Andriamanitra.
Mifanasa tongotra isika mba hanehoantsika amin’ny rehetra fa mampandroso ao
anatintsika ao ny toerana hisy antsika sy ny fiainana ara-panahintsika miaraka
amin’ny Jesosy Kristy.
Ankehitriny ary, arak’io fampianaran’i Jesosy mbamin’ny ohatra nomeny io,
dia samy hifanasa tongotra isika tsirairay, [izaho ho anao, ianao ho an’ny
namanao.]
************
Ny
simboly (famantarana) ara-panahy momba ny fifanasan-tongotra dia mandray fotoana
in-droa. Tamin’ny fiandohany dia endrika ara-nofo ka, ao amin’ny IKorintiana
toko faha-10, raha vakina manomboka eo amin’ny andininy voalohany, dia azontsika
tsara fa ny namonjena ny ain’ny iray firenena tamin’ny Zanak’Isiraely dia natao
mba ho ohatra ho antsika rehetra, ka izany dia ny mba hanomanana antsika ho
amin’ny dingana faharoa amin’ny famonjena antsika. Tamin’ny alàlan’ny batisa no
niombonantsika amin’ny Fanahy Masina izay tsy natolotra an’Israely talohan’i
Kristy.
IKorintiana
10:1-13 1Fa tsy tiako tsy ho fantatrareo, ry rahalahy, fa ny
razantsika rehetra dia tambanin'ny rahona, ary izy rehetra namaky ny ranomasina,
2ary izy rehetra dia natao batisa tao amin'i Mosesy anaty rahona sy
ranomasina, 3ary izy rehetra nihinana ny fihinam-panahy iray ihany,
ary izy rehetra nisotro ny fisotrom-panahy iray ihany; fa nisotro tamin'ny
vatolampy fanahy izay nanaraka azy izy, ary Kristy izany vatolampy izany. 5Nefa
ny ankabiazany dia tsy sitrak'Andriamanitra, satria naringana tany an-efitra izy
ireny. 6Ary izany zavatra izany dia tonga anatra ho antsika, mba tsy
ho mpila zava-dratsy isika toy ny nilan'ireny. 7Ary aoka tsy ho
mpanompo sampy ianareo tahaka ny sasany amin'ireny, araka ny voasoratra hoe: Ny
olona nipetraka hihinana sy hisotro, dia nitsangana hilalao (Eks. 32:6). 8Ary
aoka tsy hijangajanga isika tahaka ny sasany tamin'ireny, ka telo arivo amby roa
alina no ringana indray andro. 9Ary aoka tsy haka fanahy ny Tompo
isika, tahaka ny nakan'ny sasany tamin'ireny fanahy Azy, ka matin'ny menarana
ireny. 10Ary aoka tsy himonomonona ianareo tahaka ny sasany
tamin'ireny, izay matin'ny mpandringana. 11Ary izany dia nanjo azy
mba ho anatra, sady voasoratra izany ho fananarana antsika izay mahatratra ny
fotoana farany izao. 12Koa izay manao azy fa efa mijoro tsara, dia
aoka izy hitandrina, fandrao ho lavo! 13Tsy misy fakam-panahy nahazo
anareo afa-tsy izay zakan'ny olombelona; nefa mahatoky Andriamanitra ka tsy
hamela anareo halaim-panahy mihoatra noho izay zakanareo; fa momba ny
fakam-panahy dia hasiany làlana hahafahanareo koa mba hahazakanareo izany.
Ny
andininy faha-6 tokony ho nampaneno lakolosy fanairana ao anatin’ny lohantsika.
Nahita asa feno hery izy ireo. Isika raha teo koa, dia ho nitolagaga tamin’ireo
asa feno hery nataon’Andriamanitra tamin’Isiraely ireo rehefa nentiny navoaka
izy ireo tamin’i andron’i Mosesy nandritry ilay diabe, ilay fifindra-monina sy
ireo loza folo. Raha nahita ireo asa nataony ireo isika dia ho nitalanjona
tamin’ny fahefan’Andriamanitra. Ho voasokitra mafy tao anatin’ny fanahitsika
izany. Saingy, tsy mba niraikitra tamin’Andriamanitra ny sain’izy ireo. Ny
antony iray tsy nanaovan’izy ireo izany dia satria tsy mba nanana ny Fanahy
Masina izy ireo. Tsy milaza izany, fa tsaratsara kokoa noho izy ireo isika na
amin’inona na amin’inona, fa Andriamanitra kosa no nifidy antsika, mba
hametrahany ny Fanahiny ao anatintsika ka mba handresentsika ny fanahy
ara-nofontsika mbamin’ireo olana ao amintsika koa. Ny fahatongavana amin’izany
dia tena olana tokoa.
Ny
andininy faha-7 dia mbola manohy ny olana sasantsasany izay hitany ao, dia ny
fanompoan-tsampy.
Ny
andininy faha-11 dia maneho fa nianjady tamin’izy ireo izany mba ho
fampitandremana. Tsy fampitandremana ho an’ireo izay novonoina izany. Efa maty
ireny. Fa fampitandremana ho an’ireo sisa tamin’Isiraely, ary tena
fampitandremana lehibe izany. Sady mbola fampitandremana ho antsika koa io. Ny
andininy faha-12 sy ny manaraka dia maneho fa misy fakam-panahy izay omena ho
antsika tsirairay, fa Andriamanitra tsy mba manome fakam-panahy antsika
amin’izay tsy ho zakantsika, ary manome fomba hamonjena antsika amin’izany Izy
rehefa alaim-panahy isika. Amin’ny fomba filaza hafa, dia misy hatrany ny làlana.
Misy hatrany ny toe-javatra izay ahitantsika safidy anankiroa ka isika no
misafidy.
Fa voasoratra hoe:
ny olona nipetraka mba hihinana sy hisotro,
ary dia nitsangana mba hilalao, izay manome taratra ny mariky ny
fanompoan-tsampy mandritry izany fotoana izany. Andriamanitra dia Andriamanitra
sarom-piaro, ary tsy mba handefitra ny fanompoan-tsampy mihitsy Izy. Ny
fiheverana manontolo momba ny fijangajangana dia fahotan’ny fanahy. Io no
fahotan’ny olona izay miala amin’Ilay Andriamaniny. Ny fijangajangana dia
fahotana tsotr’izao izay ataon’ny vatana dia fanompoan-tsampy izay fahotan’ny
fanahy. Izany no mahatonga ny fisaraham-panambadiana ho azo atao noho ny
fijangajangana, satria Andriamanitra nisaraka tamin’Isiraely noho ny
fanompoan-tsampy izay nataon’izy ireo. Alefan’Andriamanitra any an’efitra maina
Isiraely ary nosaziny tany noho ireo fahotany ireo.
Tamin’ny
nanaovany ny fijangajangana dia efa nanoritra sahady ny kisarin’ny fakam-panahy
natao tamin’i Kristy sy ny olom-boafidy ireto olona ireto, amin’ny nakan’izy
ireo fanahy an’i Kristy, ka nahatonga ny maro tamin’izy ireo ho vonoina.
Tamin’ny sehatra ara-nofo no nanomezan’izy ireo taratra ny olana ara-panahy tena
avo lenta izay tsy maintsy hanatrehantsika ny Tafiky ny Lanitra voaongana, toy
ny mpiara-miombon’antoka amin’i Kristy eo amin’ny alitara sy toy ny
zanak’Andriamanitra. Noho izany, dia niseho avokoa ireo rehetra ireo mba
hanomanana antsika sy hanehoana antsika marina hoe, aiza no kendrena, ary ny
foto-piainana tsara izay tokony haorintsika.
Io no maneho antsika hoe, aiza ny haavo farany ambany amin’ny vikina
ambony izay hatao, ka nomena hazo famikinana isika. Tsy eo amin’ny hazo mametra
ny haavo no hitsambikinantsika ; mihoatra ny hazo famerana no halehantsika
satria manana ny Fanahy Masina isika fa ireo olona ireo kosa tsy mba nanana azy.
Manana foto-piainana avo lenta kokoa isika. Indraindray ny olom-boafidy dia tsy
mahatoraka akory izay foto-piainana tsotra hihoatra ny Jentilisa izay tsy manana
velively ny Fanahy Masina.
IKorintiana
10:14-20 14Koa amin'izany, ry malala, mandosira ny fanompoan-tsampy.
15Miteny toy ny amin'ny olo-manan-tsaina aho; heveronareo izay
lazaiko. 16Ny kapoaky ny fisaorana izay isaorantsika, tsy firaisana
amin*'ny ran'i Kristy va izany? Ny mofo izay vakintsika, tsy firaisana amin**'ny
tenan'i Kristy va izany? [* sy **Na: fiombonana] 17Satria iray ihany
ny mofo, dia tena iray ihany isika na dia maro aza; fa isika rehetra dia samy
mandray amin'izany mofo iray izany avokoa. 18Indreo ny Isiraely araka
ny nofo; moa izay mihinana ny fanatitra tsy mpiombona amin'ny alitara va?
19Inona ary no holazaiko? Mety ho zavatra va ny hena aterina amin'ny sampy,
na mety ho zavatra va ny sampy? 20Tsia, fa izay zavatra aterin'ny
jentilisa ho fanatitra, dia ateriny amin'ny demonia, fa tsy amin'Andriamanitra
koa tsy tiako ho mpiombona amin'ny demonia ianareo.
Amin’izao indray, dia fomba fiheverana tena lehibe iray. Dia ny amin’ny sorona
eny amin’ny alitara izay mamaritra tsara ny amin’ny momba antsika, iza no
ivavahantsika ary miaraka amin’iza isika no mivavaka. Ny alitara izay
alehantsika manoloana no mamaritra mazava tsara ny Andriamanitra Izay
ivavahantsika ka ity no fiheverana lehibe indrindra izay hatrehintsika ! Tsy
afaka tsy ho azon-doza isika raha manatona ny alitaran’andriamanitra tsy izy. Ny
sazy amin’izany dia fahafatesana.
Ny
Eksodosy sy ny Paska dia nampiseho ny fianjeran’ny Tafiky ny Lanitra naongana sy
ny fametrahana ireo andriamanitra (élohim) hafa manoloana an’Andriamanitra
Raintsika. Misy Ilay Hany Andriamantra Marina ary Andriamanitra Raintsika izany;
Jesosy Kristy no Zanany.
IKorintiana
10:21-22 21Tsy mahazo misotro amin'ny kapoaky ny Tompo sy ny kapoaky
ny demonia ianareo; tsy mahazo mihinana amin'ny latabatry ny Tompo sy ny
latabatry ny demonia ianareo. 22Mampahasaro-piaro ny Tompo va isika?
Mahery noho Izy va isika?
Tsy misy
mifangaro. Raha misy olona mamorona ny fampianaran’ny Antikristy sy latabatra
tsy izy, dia mamorona andriamanitra tsy izy koa. Raràna ny mihinana amin’ny
latabatry ny demonia. Ny fihinanana eo amin’ny latabatra dia manome endrika ho
fanomezana sy fandraisana ihany koa. Tsy mahazo manome na mandray
ampahafolon-karena sy rakitra avy amin’ny andriamanitra tsy izy isika. Ireo
ampahafolon-karena sy rakitra avy amin’ireny Fiangonana ireny dia mazava loatra
fa mandika izay nampitandremana ao amin’ny Asan’ny Apostoly 15:19-2; 21:25,26
IKorintiana 8:1-13; 10:13-33, indrindra fa ny andininy faha-21; IIKorintiana
6:16; ITesaloniana 1:9,10; IJaona 5:21,22 (izay manambara fa misy Ilay Hany
Andriamanitra Marina ary Jesosy Kristy no Zanany) sy Apokalypsy 2:14,20. Isika
koa dia mbola raràna tsy handray ny vola avy amin’ireo olona mpiandraikitra ny
asan’ireo andriamanitra tsy izy. Raha tsy mahafantatra izay niavian’ny hena
isika na avy naterina tamin’ny sampy izany na tamin’ireo andriamanin-kafa, dia
tsy mametraka olana ny fihinanana an’izany satria nohanina tamin’ny tsy
fahafantarana izany ka nanomezantsika voninahitra an’Andriamanitra koa. Fa raha
mahalala izay niaviany kosa isika, dia tsy manan-tsafidy hafa intsony. Ny
fampianarana momba ny Telo Izay Iray dia andriamanitra tsy izy.
Iray
ihany no mofo, dia ny vatan’i Kristy. Izany no mahatonga antsika ho vatana iray
koa, amin’ny fiombonana amin’io mofo tokana io. Iray ihany ny kapoaka, dia
kapoaky ny Tompo. Moa va manala-baraka an’i Kristy isika raha milaza fa misy
Ilay Hany Andriamanitra Marina ? Tsia, tsy mba manao izany akory isika. Kristy
dia Tompontsika sy Mpampianatra antsika fa tsy izy Ilay Hany Andriamanitra
Marina. Velona ato anatintsika i Kristy tahaka an’Andriamanitra velona ao
anatintsika rehetra koa, toy ny nanavotana antsika rehetra tsy ho amin’ny
fahafatesana.
Araka io
simboly (famantarana) io, notehirizina manokana isika. Ny Eksodosy (fifindra-monina)
voalohany dia natao mba hamoahana antsika avy tany Egypta sy hananganana ny
firenen’Israely, mba hisy toerana iray voavoatra hanambaran’Andriamanitra ny
Fandaharany ny fotopototry ny zavatra hataony amin’ny alàlan’ireo Mpampinaniny.
Jeremia
31:31-34
31Indro,
avy ny andro, hoy Jehovah, Izay hanaovako fanekena vaovao amin'ny
taranak'Isiraely sy ny taranak'i Joda, 32Nefa tsy araka ny
fanekena nataoko tamin'ny razany tamin'ny andro nitantanako azy
nitondra azy nivoaka avy tany amin'ny tany Egypta; Fa izy ireny dia
nivadika ny fanekeko, Nefa Izaho no vadiny, hoy Jehovah. 33Fa
izao no fanekena hataoko amin'ny taranak'Isiraely. Rehefa afaka izany andro
izany, hoy Jehovah: Dia hataoko ao an-tsainy ny lalàko sady hosoratako ao ampony;
Ary Izaho ho Andriamaniny, ary izy ho oloko. 34Ary samy tsy
hampianatra ny namany sy ny rahalahiny avy intsony izy hoe: Mahalalà an'i
Jehovah; Fa samy hahalala Ahy avokoa izy rehetra. Hatramin'ny kely indrindra ka
hatramin'ny lehibe indrindra, hoy Jehovah; Fa havelako ny helony, ary tsy
hotsarovako intsony ny fahotany.
Hampandrosoina fatratra amin’ny alàlan’ny Fanahy Masina isika, hany ka samy
hahalala an’Andriamanitra avokoa. Izany no ilazana fa Andriamanitra no lohan’i
Kristy ary i Kristy no lohan’ny olona tsirairay. Satria manana ny Fanahy Masina
isika, noho izany mahalala an’Andriamanitra ary mahalala an’i Jesosy Kristy,
isika tsirairay. Izany no fahatanterahan’ny Soratra nataon’i Jeremia. Izany no
antony tsy ahazoan’ny mpanompon’Andriamanitra, na iray aza,
ho mpanalalana an’iza n’iza amin’i Jesosy Kristy. Tsy misy
mpanompon’Andriamanitra ho afaka milaza fa tsy ilaintsika ny manao asa manokana
izay nodidian’ny Baiboly ka hahay mamela heloka antsika amin’ny tsy fanaovana
izany adidy izany. Tsy misy Loholona manana fahefana hanova ny Lalàna.
Ity
fanekena, izay tokony ho efa notanterahina, dia mitaky ny fanatitra alatsa-drà (jereo
ny fampianarana
Ny
Faneken’Andriamanitra [152]).
Matio
26:26-28 26Ary raha mbola nihinana izy, dia nandray mofo Jesosy, ka
nony efa nisaotra izy, dia novakiny ka natolony ny mpianatra, ary hoy izy: Raiso,
hano, ity no tenako. 27Ary nandray kapoaka izy, ka nony efa nisaotra,
dia natolony azy ka nataony hoe: Sotroinareo rehetra ity; 28 fa ity
no rako, dia ny ran'ny fanekena, iza alatsaka ho an'ny maro ho famelan-keloka.
Koa dia
efa nanao fanekena miaraka amintsika i Kristy, fa toy ny fanekena rehetra dia
mitaky sorona alatsa-drà izany. Izy dia notendrena ho Mpisoronabe Lehibe ho
antsika, araka ny Hebreo 8:3.
Hebreo 8:3
Fa ny mpisoronabe rehetra dia tendrena hanatitra fanomezana sy fanatitra; ary
amin'izany dia tsy maintsy mba manana zavatra haterina koa Izy.
Ny
Mpisoronabe dia niditra tao amin’ny Masina Indrindra mba hanao sorona alatsa-drà
rà. Ny simboly (fanamarihana) eto dia mankao na manondro mankeny amin’i
Kristy manao fanatitra ny tenany ho sorona alatsa-drà. Kristy, noho ny maha
Lohany azy, dia tsy nanana afa tsy ny tenany hatao fanatitra. Tsy misy fanatitra
hafa ho tsara tahak’azy, na koa ho afaka maneho ny fomba nisainan’Andriamanitra
sy ny fomba tian’Andriamanitra ho sainintsika momba izany.
IKorintiana
10:24 Aoka
tsy
hisy olona hitady ny hahasoa ny tenany, fa ny hahasoa ny namany.
Mbola
mitovy amin’ilay fiheverana momba ny fifanasan-tongotra izany. Ity
fampitandremana ity dia tonga tamin’ny alàlan’i Kristy izay tsy mba nitady
velively ny tombontsoany manokana, fa ny hananantsika harena, ireo zavatra izay
efa ananantsika, ary amin’izany, dia niditra hatao fanatitra izy, izay namoizany
ny ainy mba ho modely ho antsika koa, ka mba hanolorantsika ny aintsika ho an’ny
hafa. Io fiheverana momba ny vatana ho famonjena amin’ny maha-mofo azy io dia
voasoratra ao amin’ny Jaona 6:58.
Jaona 6:58
58Ity no mofo izay nidina avy tany an-danitra; tsy tahaka ny
razanareo izay nihinana ny mana, nefa maty ihany; fa izay mihinana ity mofo ity
dia ho velona mandrakizay.
Ny mana
dia modelim-piandohàna, ohatra ho antsika, mba hihinanantsika ilay mofo Jesosy
Kristy. Avy any an-danitra io mofo io. Izany dia manome simboly (marika) fa tsy
misy na inona na inona azontsika hamboarina na hatao ka ho ampy [amin’ny
famonjena]. Fa tamin’ny alàlan’i Kristy sy ny fanatitra nataony no
hahatanterahantsika ny fahazoana ho tonga Zanak’Andriamanitra.
Marka 14:22
Ary raha mbola nihinana izy, nandray mofo Jesosy; ka nony efa nisaotra, dia
novakiny ka natolony azy ireo ary niteny hoe: Raiso, ity no tenako.
Ary tsy
maintsy atao izany ankehitriny.
Tompo Andriamanitra, Ray
Mandrakizay, mangataka aminao izahay mba ho tahinao ny mofo sy ny divay.
Angatahinay koa ny aingam-panahy avy aminao mba hahalalanay an’io simboly io.
Angatahinay amin’ny anaran’i Kristy Jesosy izany. Amen
Ny fanekena nambara tao amin’ny Jeremia 31:31 dia tsy fanekena ho an’ny
hoavy. Io fanekena io dia tsy maintsy ho an’ny ankehitriny ary naorina teo
amin’ny fototry ny fotoana maharitra.
Lioka 24:39
Izahao ny tanako sy ny tongotro, fa izaho no izy; tsapao Aho, ka jereo, fa ny
matoatoa tsy mba manana nofo sy taolana, tahaka izao ahitanareo Ahy izao.
Arak’izany, ny ràn’i Kristy dia nalatsaka indray mandeha ihany. Taorian’ny
niakaran’i Kristy, dia tsy hisy sorona alatsa-drà intsony satria ho fiheverana
azy ho vatana matoatoa izany. Tsy azo atao intsony ny manampy dingana hafa
hampidirana ilay fanekena. Efa nomena io tamin’izany fotoana izany ary fanekena
mitohy sy maharitra izany. Ny divay no kisarin’ny sorona nataon’ny Mpisoronabe
Lehibe izay miditra isan-taona ao amin’ny efitra Masina Indrindra mamakivaky ny
ràn’ireo ombilahy. Notriarin’i Kristy tamin’ny ràny ilay efitra lamba ka niditra
izy, indray mandeha ihany, tao amin’ny Masina Indrindra sy nanome antsika
alàlana hiditra amin’ny fifandraisana amin’Andriamanitra ka handray ny Fanahy
Masina. Mba hanaovantsika izany dia tsy maintsy
diovina hahafaka ny fahotana
avy ao anatintsika isika, ka
izany no kisarin’ny sorona vitan’i Kristy.
Hebreo 1:3
Izy koa no famirapiratan'ny voninahiny sy endriky ny tenany indrindra ary
mihazona ny zavatra rehetra amin'ny herin'ny teniny; dia nanao fanadiovana
hahafaka ny fahotana ka dia nipetraka teo ankavanan'ny fiandrianan’Andriamanitra
any amin'ny avo indrindra,
Nisy
fizarana anankiroa io sorona io ary ny divay dia mbola kisarin’i Kristy miasa
toy ny foto-boaloboka.
Jean 15:1-6
1Izaho no foto-boaloboka marina, ary ny
Raiko no Mpamboatra voaloboka. 2Ny sampany rehetra eo amiko izay tsy
mamoa dia esoriny; fa ny sampany rehetra izay mamoa kosa dia amboariny tsara,
mba hamoa bebe kokoa.
3Efa
madio rahateo ianareo noho ny teniko izay nolazaiko taminareo. 4Tomoera
amiko ianareo dia hitoetra ao aminareo aho. Tahaka ny sampany tsy mahay mamoa ho
azy, raha tsy miray amin'ny foto-boaloboka izy, dia toy izany koa ianareo, raha
tsy miray amiko. 5Izaho no foto-boaloboka, ianareo no sampany. Izay
miray amiko, ary Izaho miray aminy, dia mamoa be izy; fa raha misaraka amiko
kosa ianareo, dia tsy mahay manao na inona na inona.
6Raha
misy tsy miray amiko, dia ariana eny ivelany tahaka ny sampany izy ka malazo;
ary angonina izy ka atsipy ao anaty afo, dia ho may.
Ity fiheverana momba ny divay izay avy amin’ny
voaloboka ity dia mbola kisary maneho ny Fanahy Masina, ao no hamoazan’ny
tsirairay amintsika ny vokatry ny Fanahy, amin’ny alàlan’i Kristy, noho ny
fahefan’Andriamanitra. Ny kisarim-panahy tsotra tamin’ny soron’aina vitan’i
Kristy dia mitaratra ao amin’ireo kisary anankiroa eo amin’ny mofo sy ny divay.
Andeha ary isika hiombona amin’ny divay.
***************
Mety ho zava-dehibe ny mahatsapa fa ny mofo sy ny divay,
izay vao avy niarahantsika niombona teo, dia nanampy halehibiazana vaovao
tamin’ny fahalalana ny soron’ain’i Kristy izay tsy dia nazava loatra tamintsika
tamin’ny alàlan’ny zanak’ondrin’ny Paska. Ireo taolan’ny zanak’ondry dia tsy mba
notapatapahina [na: novakivakina] mba
hanome ny kisarin’ny taolan’ny lehilahy iray feno hatsaram-panahy izay tsy nisy
nokasihina akory ny taolany mba hanatanteraka ny Salamo 34:20, fa ny vatan’i
Kristy kosa dia notorotoroina teo ambonin’ny hazo nanomboana azy (na: ny hazo
fijaliana). Ny mofo no maneho ny vatan’i Kristy izay misy iharoan’ny olona maro
isan-karazany, ka avy amin’izany no amakiana ny mofo ho singany maromaro. Ny
ran’ny zanak’ondry dia tsy mba nosotroina mihitsy, fa sotrointsika kosa ny divay,
kisarin’ny ràn’i Kristy naidina ho antsika. Nambara fa rehefa avy nihinana sy
nisotro ireo kisary ireo isika, dia mba tokony hanohy miaina, rahampitson’iny,
amin’ny fahatsiarovana fa tena hijaly mafy amin’ny fomba mahatsiravina ho
antsika i Kristy. Ho dinihintsika ny iray amin’ireo faminaniana manambara izany,
ary ao amin’Isaia izany.
Isaia
52:13-15 13Indro, ny Mpanompoko handroso fanambinana, hisandratra izy
sy ho ambony be. 14 Fa toy ny
nigagan'ny maro azy ho zava-mahatahotra, (ny tarehiny dia simba tokoa ary ny
endriny hoatra ny tsy endriky ny zanak'olombelona akory), 15Dia toy
izany koa no hahatonga azy ho zava-mahafaly ho an’ny firenena maro; ny mpanjaka
hitampim-bava eo anoloany; fa ho hitan’izy ireo izay tsy mbola notantaraina
tamin'ireny, ary hosaintsaininy izay tsy
mbola reny akory.
Ésaïe
53:1-12 1Iza
no nino ny teny nampitondraina anay? Ary iza no niaiky ny sandrin'i Jehovah?
2Fa nitsiry teo anatrehany tahaka ny zana-kazo kely aina izy sy
tahaka ny solofon-kazo nipoitra avy tamin'ny tany karankaina; tsy nanana
fahatsaran-tarehy na endrika mamiratra mahasarika ny maso izy; ary ny endrika
teo aminy dia tsy nisy haniriantsika azy. 3Natao tsinontsinona sy
nolavin'ny olona Izy; lehilahy ory sady zatra ny fahoriana, tahaka izay tsy
tian'ny olon-kojerena akory; nataontsika tsinontsinona izy ka tsy mba
nahoantsika
akory.
4Kanefa ny fijaliantsika no
nentiny, ny fangirifiriantsika no novesariny; kanjo isika kosa nanao azy ho
nokapohina sy nasian'Andriamanitra ary nampahorina. 5Nefa Izy dia
voalefona noho ny fahadisoantsika sy notorotoroina noho ny helotsika, ilay
fampijaliana nahazoantsika fihavanana no namelezana azy; ary ny dian-kapoka
taminy no nahasitranana antsika. 6Isika rehetra dia samy efa nania
tahaka ny ondry, samy efa nivily ho amin'ny làlantsika avy isika tsirairay; ary
nataon'i Jehovah nihatra taminy avokoa ny helotsika rehetra. 7Novelezina
sy nampahorina izy, nefa tsy niloa-bava akory, dia tahaka ny zanak'ondry entina
hovonoina, sy tahaka ny ondrivavy izay moana eo anatrehan'ny mpanety azy, eny,
tsy niloa-bava Izy. 8Ny fampahoriana sy ny famaizana no
nenti-nanaisotra azy; ary iza tamin'ny niara-belona taminy no nihevitra fa
nofongorana niala tamin'ny tanin'ny velona Izy, ka nokapohina noho ny
fahadisoan'ny vahoakako? 9Ary
natao tao amin'ny olo-meloka ny fasany, teo amin'ny mpanankarena na dia tsy
nanao ratsy aza izy, sady tsy nisy fitaka teo am-bavany. 10Nefa
sitrak'i Jehovah ny hanorotoro azy tamin’ny fangirifiriana… Rehefa avy nanolotra
ny ainy ho fanatipanonerana izy, dia hahita taranaka sady hanamaro ny androny;
ary ny asan'i Jehovah dia hambinina eo an-tànany. 11Noho ny
fisasaran'ny fanahiny dia hahita izany Izy ka ho afa-po; Ny fahalalana azy no
hanamarinan'ny mpanompoko marina ny olona maro, ary izy no hivesatra ny
helok'ireo. 12Koa dia hanome azy anjara amin'ireo lehibe Aho, ary
hizara babo miaraka amin'ireo mahery izy, satria naidiny ho amin'ny fahafatesana
ny ainy, ary natao ho isan'ny mpanao ratsy izy; satria izy no nitondra ny
fahotan'ny maro sady manao fifonana ho an'ny mpanota.
Hitantsika eto fa Isaia mahafantatra
tsara ny maha-izy azy marina an’i Kristy. Azontsika fa efa hitan’Isaia ny tsy
maintsy hahafatesan’i Kristy mba ho isan’ireo mpanota nefa, na izany aza, dia
hahita ny taranany izy.
Fantatsika fa tsy mba nanambady akory i Kristy ary tsy nanan-janaka, kanefa, ity
faminaniana ity dia milaza fa hahita ny taranany izy. Tsy maintsy tanteraka ity
faminaniana ity. Isika no taranaka voalohany nomena an’i Jesosy Kristy. Mbola
isika koa no fofombadin’i Kristy ary ny ho taranantsika dia ny fotoan’ny
fitsarana marina, izany hoe, ny arivo taonan’ny Arivo Taona. Ny taranaka dia
hiara-miasa amin’i Kristy mba hitondra ity tany ity, ary ny planeta dia
hifanaraka tanteraka amin’Andriamanitra. Izany ny faminaniana. Izany no
mahatonga antsika hoharina amin’ny fofombady ary ho tafiditra ao anatin’ny
fombam-piainana iray ka i Kristy dia ho
ray mandrakizay arak’Isaia 9:6. Izy no lasa ray ary isika lasa fofombadiny
ka ny taranantsika – ireo izay nampianarina tao amin’ny fahitsiana – no rafitry
ny Arivo taona. Amin’ny alàlan’ity sakafo ity fotsiny ihany, moa mba azontsika
tsara ve izany zavatra izany mba hiombonantsika aminy.
Taorian’ireo fotoam-pivavahana ireo, dia nomen’i Jesosy ho an’ireo mpianany ny
fampianarana feno hafanam-po iray.
Jaona 14:1-31 1
Ary hoy i Jesoa tamin’ny mpianany: -Aoka tsy hangorohoro ny fonareo: minoa
an’Andriamanitra ianareo, ary mino Ahy koa. 2 Misy fonenana maro ao
an-tranon’ny Raiko; raha tsy izany, dia ho nilaza taminareo ve Aho fa handeha
hamboatra toerana ho anareo? 3 Ary rehefa lasa Aho ka voavoatra ny
toerana ho anareo, dia hiverina Aho haka anareo ho eo anilako; ka izay misy Ahy
no hisy anareo koa. 4 Ary fantatrareo ny lalana ho any amin’izay
alehako. 5 Dia hoy i Tômà taminy: -Tsy fantatray izay alehanao, ry
Tompo! Ka ahoana no hahafantaranay ny lalana? 6 Fa novalian’i Jesoa
hoe: -Izaho no lalana sy fahamarinana ary aina; tsy misy olo namankany amin’ny
Ray raha tsy amin’ny alalako.
7
Raha mahafantatra Ahy ianareo, dia hahafantatra ny Raiko ihany koa; dieny izao
no ahafantaranareo Azy sady efa nahitanareo Azy. 8 I Filipo kosa
nanao taminy hoe: -Asehoy anay ny Ray, ry Tompo, dia ampy ho anay izay. 9
Fa hoy i Jesoa taminy: -Izay ela izay no niarahako taminareo ka tsy fantatrao ve
Aho, ry Filipo? Izay nahita Ahy, dia nahita ny Ray; koa ahoana no anaovanao hoe:
”Asehoy anay ny Ray”? 10 Tsy mino ve ianao fa Izaho dia ao anatin’ny
Ray, ary ny Ray ato anatiko? Ny teny izay lazaiko aminareo, dia tsy ambarako avy
amin’ny tenako: fa ny Ray Izay mitoetra ao anatiko no manao ny asany.
11
Minoa Ahy fa Izaho dia ao anatin’ny Ray ary ny Ray ato anatiko; raha tsy mino ny
teniko ianareo, dia minoa ahay noho ireny asa ireny. 12 Lazaiko
marina dia marina aminareo fa izay mino Ahy dia hanao ny asa ataoko ihany koa;
ary hanao asa lehibe noho izany aza izy, satria mankany amin’ny Ray Aho. 13
Ary na inona na inona angatahinareo noho ny anarako, dia hataoko izany, mba
hahazoan’ny Ray voninahitra eo amin’ny Zanaka. 14 Raha noho ny
anarako no angatahanareo zavatra amiko, dia hataoko izany. 15 Raha
tia Ahy ianareo, dia hitandrina ireo didiko. 16 Izaho koa hangataka
amin’ny Ray, ary Izy no hanome anareo Mpampionona hafa mba homba anareo
mandrakizay. 17 Izany Mpampionona hafa izany dia ny Fanahy
fahamarinana, Izay tsy azon’izao tontolo izao raisina, satria tsy hitany sady
tsy fantany; fa ianareo no mahafantatra Azy, satria mitoetra eo anilanareo Izy
sady ho ao anatinareo. 18 Tsy hamela anareo ho kamboty Aho, fa
hiverina aty aminareo. 19 Raha afaka kelikely, dia tsy hahita Ahy
intsony izao tontolo izao; fa ianareo no hahita Ahy satria velona Aho ary ho
velona koa ianareo. 20 Amin’izany andro izany, dia ho fantatrareo fa
Izaho dia ao anatin’ny Ray, ianareo ato anatiko ary Izaho ao anatinareo. 21
Izay manana ireo didiko sy mitandrina azy no tia Ahy; ary izay tia Ahy dia ho
tiavin’ny Raiko, ary Izaho koa ho tia azy ka hiseho aminy. 22 Fa i
Jodasy, (tsy ilay Iskariôta), nanao tamin’i Jesoa hoe: -Nahoana, ry Tompo, no
aminay ihany no hisehoanao, fa tsy amin’izao tontolo izao koa? 23 Dia
novaliany hoe: -Raha misy olona tia Ahy, dia hitandrina ny teniko izy; ho tia
azy ny Raiko, ary Izaho sy ny Raiko dia hankao aminy ka honina ao. 24
Izay tsy tia Ahy, dia tsy mitandrina ireo teniko; ary ny teny izay renareo dia
tsy avy amiko fa avy amin’ny Ray Izay naniraka Ahy. 25 Voalazako
taminareo izany, raha mbola mitoetra eto aminareo Aho. 26 Fa ilay
Mpananatra, dia ny Fanahy Masina Izay hirahin’ny Ray noho ny anarako, no
hampianatra anareo ny zavatra rehetra sy hampahatsiaro anareo ny zavatra rehetra
nolazaiko taminareo. 27 Fiadanana no avelako ho anareo, ny fiadanako
no omeko anareo; tsy mba fiadanana tahaka ny fanomezan’izao tontolo izao no
omeko anareo. Aoka izay ny horohoro na ny tahotra ao am-ponareo.
28
Efa renareo fa izao no voalazako taminareo”: Handeha Aho, nefa mbola hiverina ho
aty aminareo.” Raha tia Ahy ianareo, dia ho faly amin’izao andehanako ho any
amin’ny Ray izao, satria lehibe noho Izaho ny Ray. 29 Niteny
taminareo sahady Aho, dieny tsy mbola tonga izany, mba hinoanareo rehefa tonga
izany. 30 Tsy hilaza zavatra maro aminareo intsony Aho, satria tonga
ilay filohan’izao tontolo izao: tsy manam-pahefana amiko velively izy, 31
saingy tonga izy mba hahafantaran’izao tontolo izao fa tiako ny Ray, ary araka
izay nandidian’ny Ray Ahy no ataoko. Mitsangàna, ndeha isika hiala eto!-
Ao
amin’ny Jaona 14:3, dia niteny tamin’ireo mpianany i Kristy fa handeha
hanamboatra trano fitoerana ho azy ireo (sy ho antsika koa).
Ireo efi-trano ao amin’ny
Tempolin’Andriamanitra ireo dia nitoeran’ny mpisorona ary namboarina tao
tamin’ny dingana manokana mba hitoeran’ny mpisorona manomboka amin’ny
Mpisoronabe ka hatramin’ny ambany fahefana. Ny efi-trano tsirairay izay
namboarina ho antsika dia maneho fa notendrena isika, dia ny tsirairay amintsika,
ho mpisoron’Andriamanitra Velona. Izany no hevitry ny toerana izay amboarin’i
Kristy ho antsika.
Ao
amin’ny Jaona 14:4-7, no ahitantsika fa ny fahalalantsika an’i Jesosy Kristy,
tamin’ny alalan’ny fiombonantsika teo amin’io sorona io, dia mitondra antsika ho
amin’ny fahalalana an’Andriamanitra. Rehefa miteny ny olona fa Andriamanitra dia
saro-pantarina sy tsy hay fantarina akory, amin’izany no ahafantarantsika fa tsy
mbola nibebaka ireny olona ireny ary tsy an’isan’ireo olom-boafidy. Asa
ataontsika, amin’ny alalan’ny soron’i Jesosy Kristy, ny miombona amin’ny
fahalalana an’Andriamanitra. Raha milaza isika fa saro-pantarina Andriamanitra,
dia tsy mahalala Azy isika ka tsy an’i Kristy koa. Ny fahafantarana Ilay Hany
Andriamanitra Marina sy ny Zanany Jesosy Kristy no fiainana mandrakizay (Jaona
17:3). Raha mandà izany isika, dia maneho fa tsy manana anjara amin’ny Raintsika
na amin’ny Zanany, Jesosy Kristy.
Ao
amin’ny Jaona 14:8-9, dia hitantsika fa ny anton’ny nahasahian’i Kristy
nanambara izay nolazainy momba ny Ray dia satria nanana anjara amin’ny maha
andriamanitra izy. Ny maha andriamanitra no nanome ny endriky ny Ray ho amin’ny
Zanaka, toy izany koa ny maha andriamanitra nanome ny endriky ny Ray ho
amintsika koa. Noho izany, isakin’ny mijery antsika ny olona dia mahita ny Ray
izy ary mahita an’i Kristy koa.
Noho
izany, araky ny voaosoratra ao amin’ny Jaona 14:10-12, dia hitantsika fa ireo
asantsika dia mampiharihary fa ao amintsika ny Ray.
Ao
amin’ny Jaona 14:13-20, dia ahitantsika fa noho ny nanomezan’Andriamanitra an’i
Kristy ny fahefana hiaina, dia nomeny antsika koa ny fahefana hiaina.
Noho izany, Kristy ao amin’ny Ray ary ny Ray ao
anatintsika. Isika dia sady ao amin’i Kristy no ao amin’ny Ray, ary Izy roa dia
ao anatintsika koa. Ny fomba rehetra atao mba hanandramana hametra an’i Kristy
sy ny Ray ary hampisaraka antsika amin’i Kristy sy ny Ray dia herezia [na:
fampianarana diso]. Izany dia fanandramana hangalatra ny
fizokiantsika
amin’ny alalan’ny lainga.
Ao
amin’ny Jaona 14:21-23, dia mazava tsara mihitsy fa ny anankiroa, dia ny Ray sy
Kristy, dia monina ao anatin’ny tsirairay amin’ireo olom-boafidy izay tia Azy
ireo. Araky ny andininy faha-24, ny fanoavana ny Didin’Andriamanitra dia ilaina
ho amin’ny hihazonana ny Fanahy Masina sy ny hitoeran’ny Ray sy Zanaka ao
anatin’ny tsirairay amin’ireo olom-boafidy.
Ny
andininy faha-27 dia manambara zava-dehibe. Ny Fanahy Masina mampiray antsika
rehetra – ny Ray, ny Zanaka ary ny zanak’Andriamanitra sisa rehetra. Toy izany
ihany koa ny fampiraisana ny tsirairay amin’ireo zanak’Andriamanitra amin’ny
Ray. Isika rehetra dia mpiray lova amin’i Kristy, miray ao amin’ny Ray amin’ny
alalan’ny Fanahy Masina. Ny Fanahy Masina no mahatonga antsika rehetra ary
Kristy koa, ho tonga élohim.
Araka ny andininy faha-28, dia nampihavanina tamin’ny Ray isika. Raha tsy lehibe
kokoa ny Ray, dia Izy no ho nankany amin’i Jesosy Kristy.
Araka ny andininy faha-30, dia hitantsika fa ny
andriamanitr’izao tontolo izao dia tsy
manana fahefana amin’ny zanak’Andriamanitra.
Zava-dehibe ny ahafantarana ny fomba fihazonana ny fifandraisana amin’ny Ray. Ny
maneho izany mazava tsara dia izao: io fifandraisana io voahazona amin’ny
alalan’ny Fanahy Masina, amin’ny alalan’ny fankatoavana ny Didy, ary ao amin’ny
fitiavana an’i Kristy. Nihinana ny tena sy ny ran’i Kristy isika ka
nampikambanina amin’i Kristy noho ny tanjona iray, ary izany tanjona izany dia
ho tonga iray ao amin’ny Ray. Ity fanompoam-pivavahana momba ny Sakafon’ny Tompo
ity dia natokana indrindra mba hampihavana antsika amin’Andriamanitra. Tsy
tanjona farany tratrarina ny ho iray ao amin’i Jesosy Kristy. Ny tanjona farany
tratrarina dia ny ho iray ao amin’i Jesosy Kristy mba hahatonga antsika rehetra
ho iray ao amin’Andriamanitra. Tsy misaraka ireo. Ilaina ny ho iray amin’i
Kristy mba hahatonga antsika ho iray amin’Andriamanitra.
Ny
famaranana ny Sakafon’ny Tompo dia nampianatra ny momba an’Andrimanitra [na: ny
maha Andriamanitra] sy ny fifandraisantsika amin’Andriamanitra.
Jaona
17:1-26 1Rehefa nolazain'i Jesosy izany teny izany, dia nanandratra
ny masony ho amin'ny lanitra izy ka nanao hoe: Ray ô, tonga ny fotoana;
mankalazà ny Zanakao, mba hankalazan'ny Zanaka Anao, 2araka ny
nanomezanao azy fahefana amin'ny nofo rehetra mba hanome fiainana mandrakizay ho
an'izay rehetra nomenao azy. 3Ary izao anefa no fiainana mandrakizay,
dia ny mahafantatra Anao, Izay Andriamanitra tokana sady marina, sy Jesosy
Kristy, izay efa nirahinao.
Tsy misy afa-tsy Ilay Hany Andriamanitra Marina, ary
Jesosy Kristy dia Zanany. Ny fahafantarana Azy ireo no fiainana mandrakizay.
Jaona 17:4-5
4Izaho efa nankalaza Anao tetỳ
ambonin'ny tany; vitako ny asa izay nomenao ahy hataoko. 5Ary
ankehitriny Ianao, Ray ô, mankalazà Ahy eo amin'ny tenanao, dia amin'ny
voninahitra nananako teo taminao, fony
tsy mbola ary izao tontolo izao.
Nanatanteraka ny asany Kristy tao amin’ny fankalazana
an’Andriamanitra. Avy eo izy dia nangataka ny hapetraka ho ao amin’ny
voninahitra izay nananany miaraka tamin’Andriamanitra raha tsy mbola noforonina
izao tontolo izao.
Jaona 17:6-8
6Nasehoko tamin'ny olona izay nomenao Ahy avy tamin'izao tontolo izao
ny anaranao; Efa Anao ireny ka nomenao ahy; ary notandremany ny teninao. 7Fantany
ankehitriny fa izay rehetra efa nomenao ahy dia avy taminao. 8Satria
nomeko azy ireo ny teny izay nomenao ahy; ary noraisiny izany, ka fantany marina
tokoa fa avy taminao aho; ary nino izy fa Ianao no naniraka ahy.
Nasehon’i Kristy tamin’ireo izay nomen’Andriamanitra
azy ny anaran’Andriamanitra. Ny olom-boafidy nitandrina ny tenin’Andriamanitra.
Fantatr’izy ireo fa avy tamin’Andriamanitra i Kristy. Tsy izy no Ilay Hany
Andriamanitra Marina. Kanefa, nino izy ireo fa nirahin’Andriamanitra izy.
Jaona 17:9
9Fa ho azy ireo no ivavahako; tsy mivavaka ho an'izao tontolo izao
aho, fa ho an'ireo izay nomenao ahy, satria Anao izy ireo. 10Ary izay
ahy rehetra dia Anao; ary izay Anao dia ahy; ary efa ankalazaina eo aminy Aho.
Ny fiombonam-pifandraisan’ny olom-boafidy
amin’Andriamanitra sy Kristy dia miharihary eo am-pamakiana ity soratra ity.
Jaona 17:11
11Ary tsy eto amin'izao tontolo izao intsony aho, fa izy ireto no eto
amin'izao tontolo izao, ary izaho mankany aminao. Ray masina ô, tehirizo ireo
amin'ny anaranao izay nomenao ahy, mba ho iray ihany izy, tahaka ny mahiray
Antsika.
Ny andininy faha-11 no ahitantsika fa nandray ny
anarana i Kristy, ary noho izany, nandray ny fahefan’Andriamanitra. Fomba
fisainana hebreo izany. Izay omena ny anarana, izany olona izany dia mandray ny
herin’ny fahefan’izay nanolotra ny anarana. Izany no niantsoana an’i Mosesy ho
élohim. Kristy no niverina fa ireo
olom-boafidy mbola nijanona tao amin’izao tontolo izao. Nankinina
tamin’Andriamanitra izy ireo. Andriamanitra sy Kristy ary ireo olom-boafidy
rehetra dia iray.
Jaona 17:12
12Raha mbola niaraka taminy teo amin’izao tontolo izao aho, dia
nitahiry azy tamin'ny anaranao; notandremako ireo izay nomenao ahy, ka tsy nisy
very izy ireny, afa-tsy ilay zanaky ny fahaverezana ihany; mba hahatanteraka ny
Soratra Masina.
Eo amin’ny andininy faha-12, dia voalaza marimarina ny
hoe, mba hahatanteraka ny Soaratra Masina.
Tsy hoe i Jodasy tsy nanana safidy, satria nananany izany. Nanana fotoana ho
amin’ny famonjena izy saingy nariany izany. Tsy hoe, tsy afaka ho nanantateraka
an’izany izy. Efa nomena azy ny fotoana ho amin’ny famonjena fa ny
haratsiam-panahy raiki-tapisaka ao aminy dia efa fantatra
hatramin'ny nanorenana
izao tontolo izao. Nanomboka teo amin’ny fotoana
izay nanoratana ity Soratra Masina ity, dia efa fantatra fa hiseho izao zavatra
izao dia i Kristy hanana mpianatra izay hamadika azy. Andriamanitra dia tsy
voahiboka ao anatin’ny olana misy antsika momba ny fotoana sy ny elanelan-tany,
hany ka ny fahalalany mialoha efa namaritra mialoha fa hanota i Jodasy Iskariota.
Tsy Andriamanitra no nampanota azy. Fa fantatr’Andriamanitra tsotr’izao fa
hataony io. Misy faha-samihafàna lehibe izany.
Jaona 17:13
13Fa ankehitriny mankany aminao aho; ary lazaiko eto amin'izao
tontolo izao izany teny izany, mba hananany ao aminy ny fifaliako tanteraka.
Ny andininy faha-13 no ahitantsika fa nolazain’i Kristy
ireo teny ireo mba hahatsapantsika izay nihatra taminy ho fampitomboana antsika
ary mba ho tanteraka ao amintsika
ny
fifaliany.
Jaona 17:14-16
14Efa nomeko azy ireo ny teninao; ary halan'izao tontolo izao izy
ireo, satria tsy avy amin'izao tontolo izao, tahaka ahy tsy avy amin'izao
tontolo izao. 15Izaho tsy mangataka aminao mba hampiala azy amin'izao
tontolo izao, fa ny mba hiaro azy amin'ilay ratsy. 16Tsy avy
amin’izao tontolo izao izy, tahaka ahy tsy avy amin'izao tontolo izao.
Halan’izao tontolo izao ny olom-boafidy satria avy
amin’ny tenin’Andriamanitra izy ireo. Nomen’i Kristy ny teny, ny Logos (eto dia
ny faniniana logon) ho an’ireo
olom-boafidy. Arak’izany, ny Logos dia fomba filazana na fanambarana marina
ataon’Andriamanitra izay tsy mihizina amin’i Jesosy Kristy ihany. Ity dia
mifanohitra amin’ireo lazaina fa logon
hita ao amin’ny Timoty 4:2 adikan’olona
mpilaza lainga (jereo Interlinear de
Marshall).
Ny olom-boafidy dia nohamasinin’ny fahamarinana, izay
ny tenin’Andriamanitra.
Jaona 17:17
17Manamasina azy amin'ny fahamarinana; ny teninao no fahamarinana.
Ny olom-boafidy nirahina eo amin’izao tontolo izao
tahaka ny nanirahana an’i Kristy, tahaka ny
zanak'ondry eo ampovoan'ny
amboadia.
Jaona 17:18
18Tahaka ny nanirahanao ahy ho amin'izao tontolo izao no mba
nanirahako azy kosa ho amin'izao tontolo izao. 19Ary ho an'ireto no
anamasinako ny tenako, mba hanamasinan'ny fahamarinana azy koa.
Ny andininy faha-19 dia manondro ny fanamasinana
amin’ny alalan’ny fahamarinana. Ny fahamarinana no fanamasinan’ny Fanahy Masina.
Nohamasinin’ny fahamarinana i Kristy mba hanamasinana antsika koa. Tsy tokony
hisy lainga ny eo amin’ny olom-boafidy.
Jaona 17:20-21
20Nefa tsy ho an'ireto ihany no angatahako, fa ho an'izay mino ahy
koa noho ny teniny; 21mba ho iray ihany izy rehetra, tahaka Anao Ray
ato amiko, ary Izaho koa ao aminao, mba ho iray ao amintsika koa izy ireo; ka
mba hinoan'izao tontolo izao fa Ianao no naniraka ahy.
Ireo andininy faha-20 sy 21 dia manondro ny hany
ahafantaran’izao tontolo izao fa Kristy nirahin’Andriamanitra amin’ny
alalantsika izay miharihary marina tokoa. Raha tsy mampitomarataratra izany
isika, dia ho jamba mihitsy izao tontolo izao ka tsy hahita fa Andriamanitra dia
naniraka an’i Kristy. Fa amin’ny alalan’ny modely fiainana izay asehontsika no
hahitan’izao tontolo izao fa nirahin’Andriamanitra i Kristy, ary hahitana fa
nahatanteraka ny Tanjony izy. Izany no andraikitra apetraka eo amin’ny
olom-boafidy. Indraindray, ny mpanota antsoina mba hanehoana fotsiny ny
herin’Andriamanitra. Velombelomina izy ireny ary apetraka ho amin’ny fanompoana
ilay Hany Andriamanitra Marina, mba hampahamenatra ny mahery. (IKorintiana
1:27).
Mifampizara ny voninahitr’i Kristy isika mba samy ho
tonga iray ao amin’Andriamanitra.
Jaona 17:22-23
22Ary nomeko azy ny voninahitra izay nomenao ahy, mba ho iray izy
ireo, tahaka ny mahiray Antsika: – 23Izaho ao aminy, ary Ianao ato
amiko, mba ho iray tanteraka izy ireo, ary mba ho fantatr'izao tontolo izao fa
Ianao efa naniraka ahy sady efa tia azy tahaka ny nitiavanao ahy.
Amin’ny andininy faha-23, dia hitantsika fa tsy misy ny
mampiavaka ny fitiavan’Andriamanitra an’i Jesosy Kristy sy ny
fitiavan’Andriamanitra ny tsirairay amintsika. Tsy mba manavakavaka olona
Andriamanitra. Tsy ambanin’ny fitiavany an’i Jesosy Kristy ny fitiavany antsika,
satria tsy misy ota mihitsy ny ao amin’ny Raintsika – ary ny manavakavaka olona
dia ny fahotana. Raha nitia an’i Kristy mihoatra noho ny nitiavany antsika
Andriamanitra dia ho nanota. Saingy tia antsika rehetra Andriamanitra, fitiavana
mitovy sy tanteraka.
Jaona 17:24-26
24Ray ô, tiako mba ho any amiko amin'izay itoerako ireo izay nomenao
ahy, mba hahita ny voninahitro nomenao ahy izy; fa efa tia ahy Ianao, fony tsy
mbola àry ny fanorenan'izao tontolo izao. 25Ray marina ô, tsy
nahalala Anao izao tontolo izao; fa izaho nahalala Anao, ary ireto efa mahalala
fa Ianao no naniraka ahy. 26Ary efa nampahafantariko azy ny anaranao,
ary mbola hampahafantariko ihany, mba ho ao aminy ny fitiavana izay nitiavanao
ahy, ary izaho koa ho ao aminy.
Indray andro any, dia ho hitantsika koa ny
voninahitr’Andriamanitra nomeny an’i Kristy.
Taorian’izay, dia nihira fiderana i Kristy sy ny
mpianany, dia avy eo, nivoaka ny trano izy ireo.
Marka 14:26
26Ary rehefa nihira fiderana izy, dia nankany an-tendrombohitra Oliva.
Ny fanompoam-pivavahana niafara tamin’ny fihirana
fiderana: Jehovah no Mpiandry ahy.
q