Chrześcijańskie Kościoły Boga

[DB24]

Dlaczego nie obchodzimy święto Bożego Narodzenia

(wydanie 1.0 20020701-20020701)

Chrześcijanom Boże Narodzenie było narzócone jak obowiązkowa część chrześcijańskiej tradycji. W rzeczywistości Boże Narodzenie nie ma nijakiego stosunku do chrześcijaństwa. Istniejące dzisiaj mity biorą początek od pogaństwa i barbarzyńskich system.

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

E-mail: secretary@ccg.org

(Wszystkie prawa zastrzeżone © 2002 Erica L.Cox and Wade Cox)

 (tł. 2005)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia I adresu wydawcy oraz znaku praw autorskich jest obowiązkowe. Kolportowane kopie są bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączane do artykułów krytycznych lub recenzji bez naruszenia praw autorskich.

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem:

http://www.logon.org oraz http://www.ccg.org

 

Dlaczego nie obchodzimy święto Bożego Narodzenia [DB24]


Ten artykuł dzieli się na kilka części, każda z których opowiada o pochodzeniu tej lub innej tradycji Bożego Narodzenia, po czym następuje informacja o świętych Dniach Boga, które On zalecał nam świętować.

1.      Dni świąteczne.

2.      Dlaczego 25 grudnia?

3.      Boże Narodzenie (urodziny).

4.      Trzech królów.

5.      Choinka.

6.      Ogni i świecy Bożego Narodzenia

7.      Santa Kłaus.

8.      Elfy Santy.

9.      Pierog Bożego Narodzenia.

10.  Padub, plusczcz i omieła.

11.  Duże polano, które pali się w Wigilijny wieczór.

12.  Niedawne dodatki do mitu Bożego Narodzenia.

13.  Co mówi Biblia o czasie urodzenia Chrystusa.

14. Jakie święta w rzeczywistości powinniśmy obchodzić?

1. Dni świątecze

Od dawna w Rzymie obchodziło się święto, które zazwyczaj było w grudniu. To święto odnosiło się do zimowego dnia, kiedy słońce stoi. To święto nosiło nazwę Saturnalia i było poświęcone Saturnu, bogu ziarna, roślinności i wina.

? Co znaczy słońce stoi ?

To zjawisko zdarza się dwa razy w  roku między dwoma dniami  porównania dnia z nocą. W tym dniu słońce znajduje się najbardziej daleko od równiku.

?Co znaczy porównanie dnia z nocą?

Porównanie dnia z nocą  bywa dwa razy w roku. W tym dniu dzień jest równy nocy. W tym czasie słońce przecina równik.

Rzymianie świętowali zimowy dzień, kiedy słońce stoi, 25 grudnia. W północnej półkule to jest zima.

W czasach Rzymskiej imperii święto trwało około 7 dni, zaczynając od 17 grudnia, kończąc 23 grudnia.

święto odbywało się w trzy etapy:

1.      Właśnie Saturnalia: świętowała się od 17 grudnia i poświęcała się bogu Saturnu.

2.      Opali: zaczynając od 19 grudnia. Ten etap poświęcał się Opis, bogini ziemi i żonie Saturna.

3.      Sigilaria: świętowała się od 22 do 23 grudnia (szósty i siódmy dzień Saturnalii) . Podczas Sigilarii produkowały się i sprzedawały się gliniane zabawki. Stąd  bierze początek tradycja darować dzieciom prezenty w przeddzień Bożego Narodzenia.

Saturnalia była państwowym świętem, w tym dniu nie pozwalało się handlować, a szkoły zostawały zamknięte. Urządzały się bankiety poświęcone temu świętu. W tych dniach niewolniki otrzymywali prawa wolnych ludzi. Wszyscy brali udział w świętowaniu i zabawie. Saturnalii świętowały się w Rzymie corocznie przez długi czas, a później ta tradycja została tym, co teraz nazywamy Bożym Narodzeniem. Fraza, która zwykle opisuje świętowanie Bożego Narodzenia - ,,święta Bożego Narodzenia” pochodzi od frazy świętowanie Saturnalii.

2. Dlaczego 25 grudnia?

Za Juliańskim kalendarzem zimowy dzień, kiedy słońce stoi, przychodził się na 25 grudnia.

? Co to  Juliański kalendarz?

Juliański kalendarz był nazwany imieniem Juliusza Cezara, imperatora Rzymskiego imperium, który wprowadził ten kalendarz na 46 lat przed tym rokiem, który jest uważany za rok urodzenia Chrystusa.

Dzień 25 grudnia uważał się świętem Bożego Narodzenia (lub urodzenia słońca), które przyszło na świat od bogini,która nazywała się Niebieską Matką. Od tego dnia dni zostawały głuższe, a nocy krótsze. Pradawni ludzie wierzyli, że to dzieje się dlatego, że słońce urodzone tego dnia zostaje potężniejszym.

3. Boże Narodzenie

świętowania, poświęcone temu wydarzeniu, bardzo przypominały współczesne tradycje Bożego Narodzenia. W rzymskiej imperii to oddawanie pokłonów Niebieskiej Matce i jej synu było bardzo rozpowszechnione.

Ten kult zachował się nawet po wprowadzeniu chrześcijaństwa Konstantinem (rzymskim imperatorem). Symbole Niebieskiej Matki i jej syna nie były niewłaściwe dla chrześcijaństwa. Kapłani Augusta (imperatora) wystawiali ich dla oddawania pokłonów, jak i mnichy w średniowieczu.

Bogini, którą nazywali Niebieska Matka, w chrześcijaństwie zamieniła się w  Dziewicę Maryę. Imię matki Chrystusa było Maryam, a nie Marya. Maryam jeszcze miała dzieci po urodzeniu Chrystusa w przeciwległość od bogini Matki, która miała tylko jedynego syna, któremu i oddają pokłony katolicy.

4. Trzech królów

Trzech królów są związani ze świętem oddawania pokłonów słońcu, i oni  nie są tymi trzema czarownikami, który wspominają się w Biblii. Trzech królów przypuszczalnie są związani z dwunastu dniami świętowania Bożego narodzenia.

Dwanaście dni świętowania Bożego Narodzenia są związane z dniem, kiedy słońce stoi. Ten dzień bywa 25 grudnia. Okres od 25 grudnia do 5 stycznia jest wiadomy jak 12 dni Bożego Narodzenia. Dwunasta noc bywała nocą 6 stycznia.

W Biblii nie wspomina się liczba ludzi, którzy przybyli ze wschodu. Niemniej mówi się  o trzech darach. Ci ludzie także nie nazywają się królami, o nich mówi się jak o magi, co znaczyło ,,mądry”.

Od Mateusza 2:1-2 Gdy zaś Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda , oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: ,,Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem jego gwiazdę na Wschodzie i przebyliśmy oddać mu pokłon”. Skoro to usłyszał król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz. Ci mu odpowiedzieli: ,,W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok: A ty,Betlejem, ziemio Judy,  nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Jzraela”. Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł :,,Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon”. Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę. A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejsem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadziło i mirrę. A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojej ojczyzny

5. Choinka

Tradycja ozdabiać świerk (sosnę) bierze swój początek od kultu boga Ateja.

? Kim był bóg Atej?

Pogański bóg Atej był ukrzyżowany na drzewie. Ta tradycja wschodzi do kultu dawnego ducha drzew. Sosnę zrąbali i ozdabiali złotem, srebrem, oraz emblematem śmierci i odrodzenia – sześciukońcową gwiazdą, symbolizującą jego ofiarę – na wierzchołku. Grecy oddawali pokłony bogu Adonisowi, który miał z Atejem wielu podobnego.

Sosna symbolizowała sobą Ateja, ponieważ on uważał ją za święte drzewo. Sosny uważały się za święte, ponieważ pozostawały zielone nawet w zimie, kiedy wszystkie drzewa zrzucały swoje liście.

Obrazy Ateja przymocowane do gałązek później zmieniły symbole słońca, a potem obrazy aniołów. Ozdoby na choinkę odpowiadają obrazowi słońca, księżyca, gwiazd. Na średnim Wschodzie Atej był wiadomy jak Baal, on był mężem Astarty, którą jeszcze nazywali Istar lub Estar (porówn. ang Easter, co znaczy Pascha). Biblia gani te tradycje. W Księdze proroka Jeremiasza lekko odgaduje się opis choinky i mówi się o tym, że nie powinniśmy naśladować tą rozpowszechnioną tradyciję.

Księga Jeremiasza 10:2-5

To mówi Pan:

,,Nie przyswajajcie sobie postępowania narodów

ani nie obawiajcie się znaków niebieskich,

mimo że obawiają się ich narody.

Albowiem to, co wzbudza lęk u narodów, jest niczym,

jako że jest drewnem wyrąbanym w lesie,

obrobionym dłutem, rękami rzeźbiarza.

Zdobi się je srebrem i złotem,

umocowuje się za pomocą gwoździ i młotka,

by się nie chwiało.

(Posągi) te są jak strachy na ptaki wśród pola melonów,

nie mówią,

trzeba je nosić, bo nie chodzą.

Nie bójcie się ich, gdyż nie mogą zaszkodzić,

ani są zdolne czynić dobrze.”

6. Ogni i świecy Bożego Narodzenia

Głowy państwa rozdawali spokojnemu tłumu w czas Saturnalii świecy woskowe. Ich także wykorzystywali, żeby być przyjemnymi bogom grzmotu, huraganu i burzy, oraz przeciw wiedźm i złych duchów. Dlatego świecy zapalali i przymocowywali na święty dąb.

7. Santa Klaus

Santa Klaus w tym wyglądzie, w którym widzimy jego teraz, jest współczesnym produktem amerykańskiego handlu. Amerykanie zaś zapożyczyli tego bohatera z niemieckiego i holenderskiego folkloru. Człowiek znany jak święty Mikołaj jest Mikołajem z Miry. On był biskupem Licii w Małej Azji i żył w okresie od 345 do 352 roku.

Legenda mówi, że on zbierał swój zarobek w ciągu trzech lat i robił kule z zebranego złota, po jednej w ciągu roku, a potem toczył ich na podwórza biednych. Pewnego razu jedna z tych kul zatoczyła się w pończochę. Odtąd i pószła tradycja wycjągać podarunki z pończochy.

Trzy złote kule później zostały symbolem handlu, a w końcu – lombardu. Oto dlatego święty Mikołaj i jest uważany za obrońcę handlowców. Przykład Mikołaja z Miry rozdawać biednym naśladowały francuskie mniszki. Podarunki rozdawały się 26 grudnia z pudła, w które zbierały jałmużnę. Dlatego pierwszy dzień po Bożemu Narodzeniu otrzymał nazwę Dzień podarunków Bożego Narodzenia.

W Niderlandach Santa Klaus jest znany jak Sinterklaas. Sinterklaasem nyzywał się biskup, który nosił ze sobą księgę, w której były zapisane dobre sprawy i grzechy i zawsze chodził w metrze. On zawsze miał pasterzową laskę, i on często robił objazd swoich posiadłości na białym koniu po dachach domów. Sinterklaas miał niewolnika, który miał na imię Czarny Piter. W Niderlandach dzieci śpiewały piosenki Sinterklaasowi, zebrawszy się razem koło kominku. Czarny Piter w ten czas słuchał koło komina, czy prawidłowe piosenki śpiewały dzieci i czy przyniosły one w darze koniu Sinterklaasa marchew i siano. Po temu tutaj koło kominku dzieci otrzymywały podarunki.

Sinterklaas jest świętym obrońcą Amsterdama oraz marynarzów, którzy wyruszają w reis z portu tego miasta.

Imię Sinterklaas pochodzi od imienia germańskiego boga Woden (od jego imienia pochodzi słowo ,,Wodenesday”, co znaczy dzień Wodena, a we współczesnym angielskim języku znaczy dzień tygodnia –środę Wednesday). Woden grał ogromną rolę w życiu narodu, który teraz nazywamy Niemcami oraz wśród dawnych tewtońców i Anglików. Woden jest historyczną osobą, a w mitach on stoi przed nami na białym koniu, lecącym po powietrzu w rozwiejących się odzieżach. On ma długą białą brodę oraz duży kapelusz, w którym zawiera się jego mądrość, a w rękach on trzyma książkę.

8. Elfy Santy

U Szkotów istniało świętowanie, które oni nazywali świętki. Na siedem dni przed Bożym Narodzeniem elfom, których oni nazywali trollami, pozwalało się opuścić swoje podziemne mieszkania i pożyć troche na powierzchni ziemi. W ostatni dzień świętowania ludzie zaganiali trolli z powrotem do ich podziemnych mieszkań. To nazywało się ,,polowanie”. Prześladowanie powinno było być przeprowadzone bardzo wprawnie, żeby w końcu pozbyć się trolli na tym terytorium. Trolli jeszcze nazywali ,,szarym narodcem”. Stąd bierze swój początek współczesny mit o tym, skąd biorą się szare przybyszy.

9. Pierog Bożego Narodzenia

Podczas Saturnalii odbywało się święto, które nazywało się świętem Głupców. Ono trwało od 25 grudnia do 6 stycznia. Na nim wybierał się król, a czasem i królowa. Ich wybierałi na dwunastą noc świętowania Bożego Narodzenia (przeddzień piątego stycznia). żeby wybrać ich, rzucały się kości. W  pierogu zapiekały się boby, wyciągnąwszy które ty zostawałeś królem lub królową. Czasem tam zapiekało się dużo bobów, ale tylko kolorowe boby znaczyły, że ty jesteś wybrany królem lub królową. W Anglii człowiek zostawał królem, jeżeli wybierał bób, a kobieta zostawała królową, jeżeli wybierała groszynę. Później boby zamienili monetkami.

10. Padub, pluszcz i omieła

Czerwony i zielony są kolory pogańskich kultów. Czerwonego i zielonego koloru są jagody i liście w ozdobach Bożego Narodzenia, oraz  padub, pluszcz i omieła . Pluszcz  był świętą rośliną boga Ateja, a jego służycieli nosili wzury na ciele z jego obrazem. Omieła rosnąca na dębie była święta dla druidów i arian. źródłem kultu omieły  było to, że ta roślina jest dana z niebios, ponieważ rośnie na drzewie i nigdy nie dotyka ziemi.

11. Duże polano, które pali się w Wigilijny wieczór

W Wigilijny wieczór germańcy palili Polano. Do 1184 roku to było dawną tradycją. Parafiański kapłan miasta Aglen w Miunsterlendzie zafiksował w swoich zapisach: przynoszenie drzewa dla zapalenia świątecznego ognia w dzień Bożego Narodzenia Pana.

12. Niedawne dodatki do mitu Bożego Narodzenia

Kris Kringl: ta nazwa była przyniesiona emigrantami do Stanów Zjednoczonych Ameryki. Chrystusa–niemowlę oni nazywali Christkindl, a od tej nazwy już było stworzone imię Kris Kringl.

Historia mieszkańca Nowego Jorka: Waszyngton Irwin opisuje Santa Klausa jak elfa, który przynosi pończochę.

Jeleń: Klement Klark Mur w swoim wierszu Przyjście świętego Mikołaja, który później otrzymał nazwę Noc przed Bożym Narodzeniem, wspomina osiem jeleni ze wszystkimi atrybutami, właściwymi bogom grzmotu i błyskawicy, takim jak Donner i Blitsen.

Twarz Santa Klausa: 1931 roku Skandynaw Haddon Sandblom otrzymał zamówienie od kompanii Coca-Cola i, wykorzystowując swoją własną twarz, narysował Santa Klausa, który był w takim wyglądzie w najbliższe 25 lat.

W 1941 roku z pojawieniem piosenki żan Otri Rudolf, czerwononosy jeleń była postawiona ostatnia kropka.

Tak więc, mity i powierzchowność postaci znanej jak Santa Klaus są niczym innym, jak rezultatem trzech tysiąc lat pogańskiego bałwochwalstwa i handlu.

13. Co mówi się w Biblii o czasie urodzenia Chrystusa

Mniej więcej Chrystus przyszedł na świat podczas święta Kuczek (wrzesień /październik) w okresie od ósmego do piątego wieku przed naszą erą. W Biblii mówi się o pasterzach, którzy trzymali straż nocną nad swoją trzodą (Łk 2:8). To znaczy, że to wydarzenie nie mogło zajść w grudniu, ponieważ w tym czasie trzod w polach być nie mogło. To powinno było zajść mniej więcej w dziewiątym miesiącu księżycowego kalendarza, ponieważ w Biblii mówi się, że w tej części ziemi wtedy było zimno i dżdżysto (Ezd 10:9).

25 grudnia nie jest dniem urodzin Chrystusa. Apostołowie i wczesny Chrześcijański Kościół nigdy nie świętowali urodzenie Chrystusa. W Biblii nie podaje się dokładna data Jego urodzenia, oraz nie ma wskazuwek do tego, żeby świętować to.

14. Jakie święta w rzeczywistości powinniśmy obchodzić?

Nigdzie w Biblii nie mówi się, że powinniśmy świętować Boże Narodzenie. W ten sam czas Biblia mówi nam o corocznych świętych dniach, które powinniśmy czcić. Te święte Dni w ich ścisłej następności przedstawiają sobą schemat Bożego planu uratowania.

Oto są te święte Dni:

Te święte Dni wspominają się w Księdze Kapłańskiej 23:1-44 i w Księdze Powtórzonego Prawa 16:1-6.