Chrześcijańskie
Kościoły Boga
[DB7]
Kain i Abel: synowie
Adama [DB7]
(Wydanie
1.0 20030809-20030809 )
Adam poznał Ewę, żonę swoją, i
ona zajszła w ciąże i rodziła Kaina. Ten artykuł
opiera się na rozdziale 3 toma 1 historij biblijnych Beziła
Wołwertona, opublikowanych wydawnictwem Ambassador Kolledż Press.
|
Kain i Abel: synowie Adama [DB7]
W
artykule Adam i Ewa w ogrodzie Edena [DB 6]dowiedzieliśmy się o
życiu Adama i Ewy w ogrodzie Edena. Kiedy oni wpali
w grzech, Bóg wypędził ich z ogrodu i oni rozpoczęli inne
życie pełne cierpień i ciężkich prób. Powinniśmy
pamiętać, że częścią kary im było to,
że sama ziemia była przeklęta. Ale Adam nadał
wykonywać misję, która była przeznaczona jemu Bogiem. Pierwsze, co on powinien był zrobić, to było
napełnić ziemię (Rdz
Przez pewny czas Adamowi i
Ewie urodził się syn. Pierwsze urodzone na
ziemi dziecko nazwali Kainem. Troche później urodził się drugi
syn, który otrzymał imię Abel (Rdz 4:1-2). Kain stał się
rolnikiem. On hodował warzywa, owoce i zboże. Abel był pasterzem
trzód i troszczył się o owcy, mięso których, jak się
wyjaśniło, było przydatne dla jedzenia (Rdz 4:2). Kain i Abel
przynosili ofiary Bogu na ołtarze z kamieniu. W ten sposób oni mogli
obcować z Bogiem, prosić Jego o wybaczenie za swoi grzechy.
Teraz nie przynosimy
podobne ofiary, ponieważ prawie dwa tysiąclecia temu Jezus Chrystus
przyszedł na ziemię, żeby
wziąć na siebie wszystkie nasze grzechy, umrzeć za nas. I teraz,
kiedy ludzie szczerze żałują swemu nieposłuszaniu Bogu, oni
mogą nawrócić się i przyjąć w wieku dorosłym
chrzest (Dz 2:38). Potem na nich schodzi Duch święty, i oni są
zdolne rozumieć i czcić Prawa Boże. W ten sposób oni są
bliżej do Boga, wiedzą, że On słyszy ich modlitwy i
rozmawia z nimi, kiedy oni czytają Biblię.
Póki jesteśmy jeszcze
zbyt młodzi, żeby przyjąć chrzest, powinniśmy
mówić Bogu, że wyrażamy skruchę we wszystkich naszych
grzechach i poprosić Go przebaczyć nam, obiecając nigdy
więcej ich nie dokonywać. Także możemy poprosić o
wybaczenie tych, kogo obraziliśmy. Dzieci, jeden z rodziców których
miał chrzest, są uważane za święcone (1 Kor 7:14). To
znaczy, że Bóg uważa dzieci za niezaplamowane. Dlatego
dzieciom darują osobliwą uwagę i aniołowie- stróży i
pastwa kościołu.
Z Kainem i Ablem wszystko było inaczej. Pewnego razu, kiedy oni przyniesli ofiarę
na ołtarz, wyjaśniło się, że oni przy temu
odczuwają różne uczucia. Przynoszeniem Kaina Bogu byli owoce od
ziemi. Abel przyniósł na ołtarz od pierworodnych stada swego. W sercu
Kaina powstał gniew. On poczuł, że droga, zaproponowana Bogiem,
nie odpowiada jemu, i on postępował tak, jak sam uważał za
potrzebne. Z tego czasu większość ludzi na świecie
postępują w ten sposób. Biblia mówi nam, że to, co
człowiekowi wydawa się prawidłowym, w rzeczywistości zawsze
okazuje się falszywym i może prowadzić do zguby (Prz 14:12).
Droga Boga jest zawsze prawidłowa, chociaż ludziom ona nie zawsze
wydawa się taką. To powinniśmy zrozumieć jak można wcześniej
Pierwszy zabójca
wśród ludzi!
Bóg
nie przyjął ofiary Kaina. Powodem temu było to, że to byli owoce ziemi, a
ziemia była przeklęta. Bóg przyjął ofiary Abla i dał
zrozumieć, że dla zbawienia od grzechów potrzebna tylko krwawa ofiara
pierworodnego (albo pierwsze owocy). Kiedy Kain dowiedział się,
że jego ofiara była odrzucona Bogiem, on napełnił się
zawiścią do brata, który postąpił tak, jak było
potrzebno. Zawiść przeksztaściła się w
złość, a później – w nienawiść. Wtedy Kain przestąpił dziesiąte przykazanie, w
którym mówi się, że nie wolno żądać niczego, co ma
twój bliski.
To
jest pożyteczna nauczka dla nas, ponieważ powinniśmy
kontrolować swoi uczucia, inaczej możemy przestąpić prawo
Boże. Później,
kiedy bratowie znaleźli się w polu sami, Kain ze
złością rzucził się na Abla i uderzył go,
napewnie nie jeden raz i z taką siłą, że zabił go (Rdz
4:8). Tym postępkiem on naruszył siódme przykazanie: Nie zabij!
Biblia uczy nas lubić
się nawzajem. Ten, kto
postępuje inaczej, należy do diabła, ponieważ pierwszy
grzech popełnił właśnie Szatan. Rozumiemy, że Abel
był prawy, ponieważ święcił Boga, a Kain był
grzesznik. On zabił swego brata, ponieważ jego ofiara była
nieprawą w różnicę od przynoszenia Abla
(1 J 3:8-12; także patrz Hbr 11:4).
Pierwsze dziecko, urodzone na
ziemi, stanęło zabójcą. Kiedy Kain zrozumiał, że on
popełnił zabójstwo, on próbował ukryć się.
Oczywiście Bóg wiedział, gdzie on znajduje się, i przedstał
przed nim. To był ten sam Anioł Jehowa, który
rozmawiał z Adamem i Ewą w ogrodzie Edena.
„Gdzie jest brat
twój, Abel?” – zapytał on (Rdz 4:6-9).
„Nie wiem” – kłamał Kain, licząc na to, że Bóg nie zauważy martwe ciało Abla.
„Odkąd mam wiedzieć, gdzie znajduje się mój brat; czyż jestem
stróżem brata mego?” (czytajcie w księdze Przysłów 28:13).
Adam
i Ewa mieli nowe nieśczęście. Oprócz tego, że oni stracili
młodszego syna, oni jeszcze dowiedzieli się, że ich pierwszy syn
jest zabójcą i kłamcą. Bratowie dobrze znali prawo i wymagania,
które stawiali się do przynoszenia ofiary. Ofiarą Abla stało
mięso pierworodnego płoda w stadzie. Kain woleł nie zabijać
zwierzę z swego stada, a zamiast tego przyniósł w ofiarze owoce z
przeklętej Bogiem ziemi. Właśnie z czasów Adama, zaczynając
ze zdarzeń, które stali się z Kainem i Ablem, w ofiarze przynosili
owoce ziemi. A święta urodzaju, równo jak Szabata, były znane
jeszcze do tego, jak Bóg wręczył na górze Sinaj Prawo Mojżeszowi.
Kain tak i nie
żałował, że zgrzeszył; za karę Bóg
przeklął go. On
powinien był porzucić swoją rodzinę i stać się
tułaczem na ziemi. Bóg dał znamię Kainowi przez to, że on
zabił Abla, aby nikt, ktokolwiek go spotka, go nie zabił. Zamiast
tego on powinien będzie żyć na ziemi z przerażającymi
wspomnieniami o zabójstwie własnego brata (Rdz 4:11-15). I znowu rezultatem nieposłuszeństwa stał się grzech.
Historia o Kaine i Able przypomina nam historię
Chrystusa i Szatana na niebiosach. Pasterzowa ofiara
Abla pasowała Bogu i ona zaś symbolizuje ofiarę, która była
przyniesiona Chrystusem. Odmowa zaś Boga przyjąć ofiarę
Kaina opiera się na tym samym nieprzyjęciu dumy i chciwości,
które przywiodło do tego, że on był wypędzany. To znaczy,
że tylko przez przyznanie się do winy możemy zdobyć
życzliwość Boga.
Bóg,
który rozmawiał z Kainem, był tym samym Aniołem Jehową,
który był z Adamem i Ewą w ogrodzie. A teraz Kain przez swój grzech był pozbawiony pomocy
tego anioła. On poszedł w ziemię Nod, na
wschód od Edenu.
Urodziny Seta
Adam
i Ewa mieli jeszcze kilkoro dzieci. Oni rosli i potem mieli juz swoich dzieci. Kain
ożenił się z jedną z swoich siostr, i oni mieli dzieci (Rdz
4:16-17). Pierwszy syn Kaina miał na imię Henoch. Potomkowie Kaina
mnożyli się, ale nikt z następnych
pokoleń nie podporząkowywał się Prawom Bożym.
W wieku
130 lat Adamowi urodził się syn, któremu
było na imię Set. On także ożenił się z jednej z
swoich sióstr, im urodzili się dzieci, potem wnuki. Potomkowie Adama ze
strony Seta przywoływali imię Boga (Rdz
Kiedy Adam zmarł, ziemia już była
zasiedlona mnóstwem ludzi.
Ale im więcej ludzi zjawiało się na ziemi, tym więcej oni
odchodzili od swego Twórcy. Na ziemi wtedy nie było harmonii,
panowała podłość i chciwość. Zamiast pracować dla otrzymania tego dobra, którego oni potrzebowali,
ludzie woleli oszukiwać swoich bliskich, a czasem i zabijać za
posiadanie tego dobra.
Ludzie woleli zbierać
się dla zamieszkania w duże i małe miasta zamiast tego,
żeby zasiedlać wszystką ziemię, jak było
testamentowano Bogiem. To
prowadziło do niesnasków i nędzy, ponieważ ludzie nie
naśladowali przykazania Boga. Dla nich było niemożliwym
mieszkać razem i lubić swego bliskiego. Im więcej ludzie
koncentrowali się w miastach, tym więcej rozpowszechniała
się tendencja zbierać się w nieduże grupy dla swojej
zaś obrony. Inni zbierali się razem i napadali na duże i
małe miasta w celu grabić. I nie było ratunku przed ludzką
chcziwością. Zło otrzymało takie rozpowszechnienie na
ziemi, że ulubionym zajęciem dla wielu stanęło zabójstwo
jak można dużej liczby ludzi za najbardziej krótki odstęp czasu
(Rdz 6:5).
Pojawienie na ziemi gigantów
W ten czas na ziemi pojawili się giganci. Oni nazywali się
Niefilimami. W Biblii mówi się, że oni pojawili się, gdy
„synowie Boga zbliżali się do córek człowieczych”. Synami Boga
było przyjęto nazywać aniołów Bożych. W temu wypadku to byli padłsze aniołowie.
Rodzaj 6:1-3 A kiedy ludzie zaczęli się
mnożyć na ziemi, rodziły im się córki. Synowie Boga,
widząc, że córki człowiecze są piękne, brali je sobie
za żony, wszystkie, jakie im się tylko podobały. Wtedy Bóg
rzekł.: „Nie może pozostawać duch mój w człowieku na
zawsze, gdyż człowiek jest istotą cielesną; niechaj
więc żyje tylko sto dwadzieścia lat.”
Szatan chciał
przeszkodzić Bożemu Pomysłu dla ludzkości. Aniołowie zgrzeszyli, kiedy ożenili
się z ziemskimi kobietami i urodzili nową rasę
człowiekopodobnych, którzy byli okrutnymi i niskimi. Ale ich uważali
za wyższą rasę, ponieważ oni przewyższali ludzi
rozmiarem, siłą i, naturalnie, mocą. Przez
nich był skażony system Adama.
Tych gigantów także
nazywali Refaimami. To byli
człowiekopodobne zewnętrzno podobne Adamowi, ale nie stworzone
Bogiem. W Biblii mówi się, że ich nie czeka zmartwychwstanie. Oni
będą odłączone od przyjęcia Ducha świętego i
będą zniszczone, ponieważ byli stworzeniami niższego
porządku. Szczególniej o tych gigantach możemy
dowiedzieć się z rozdziału 26 księdzy proroka Izajasza.
Izajasz 26:13-14 Panie, Boże nasz, inni panowie, niż
Ty nas opanowali, ale my Ciebie samego, Twoje imię wysławiamy. Umarli
nie ożyją, nie zmartwychwstaną cienie, dlatego że Tyś
ich skarał i unicestwił, i zatarłeś wszelką o nich
pamięć.
Przyczyną tego, że Bóg postanowił
zniszczyć ziemię z pomocą potopu, byli bezprawia, które
popełnili ludzkość i padłsze Aniołowie w ten czas.
Pierwsze ludzie żyli
kilkaset lat, następnym pokoleniom Bóg pozwolił żyć tylko
do 120. Bóg zobaczył, jaka wielka jest rozpusta ludzi na
ziemi, i wyraził skruchę z powodu tego, że stworzył
człowieka na ziemi i smutek zamieszkał w sercu Jego (Rdz 6:5-6).
Tylko Noego Bóg darzył
życzliwością.
I powiedział Bóg do Noego: „Postanowiłem położyć kres
istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia jest pełna wykroczeń przeciw
mnie, zatem zniszczę ich wraz z ziemią” (Rdz 6:9-13).
Przez pojawienie na ziemi gigantów i rozpustę ludzkiej rasy Bóg
postanowił zniszczyć i ziemię, i znajdujących się na
niej ludzi. Bóg dał pouczenia Noemu, jak zbudować arkę po to,
żeby uratowali się on i jego rodzina, którzy powinni byli dać
początek nowemu spoleczeństwu po temu,jak potop skończy
się. O skutkach tego szczególniej dowiedziemy się z artykułu Noe i światowy potop [DB8].