Chrześcijańskie Kościoły Boga

[DB20]

 

 

Święty kalendarz Boga [DB20]

 

(Wydanie 1.0 20020301-20020301 )

 

Jedyny Prawdziwy Bóg istniał zawsze. Na niebiosach On stworzył system, żebyśmy znali, kiedy obchodzić Jego święta. W tym artykule możecie zapoznać się z zasadnicznymi punktami odliczenia czasu danymi Bogiem.

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Wszystkie prawa zastrzeżone © 2002  Diane Flanagan and Wade Cox)

 

 

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i adresu wydawcy oraz zachowanie znaku praw autorskich obowiązkowe. Kolportowane kopie bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączone do artykułów krytycznych lub recenzji bez naruszenia praw autorskich.

 

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem:

http://www.logon.org and http://www.ccg.org

 

 

Święty kalendarz Boga [DB20]

 

 


Jedyny Prawdziwy Bóg (J17:3, 1J5:20), który istniał zawsze (1Tm 6:16), stworzył niebo i ziemię (Rdz 1:1) i synowie Boga widzieli i wykrzykiwali od radości (Hi 38:7). Kiedy ziemia była bezładem i pustkowiem (Rdz 1:2), Jezus Chrystus pod kierownictwem Ojca zrobił to samo, co i Bóg Ojciec. Będąc istotą duchową, Chrystus zmienił ziemie i ona stała się przydatnej dla śycia ludzi. Na czwarty dzieP w niebie pojawiły się ciała niebieskie (Rdz 1:4). Większym ciałem niebieskim było słońce, które rządziło dniem. Mniejszym ciałem niebieskim stał się księżyc, który rządził nocą. Jeden dzień i jedna noc razem przedłużają się dwadzieścia cztery godziny. Nazywamy ten okres dniem, chociaż mamy na myśli i nocny czas. Bóg zaczyna swoje odliczenie czasu (dni i miesiąców) wieczorem, kiedy nadchodzi ciemność (Kpl 23:32). Okres od jednego zachodu do drugiego jest uważany za jeden dzień. Ponieważ Bóg stoi na czele wszystkiego i zna wszystko, On stworzył słoneczny system, dzięki któremu wiemy, kiedy nastaje Szabat, Nów księżyca i święta. Tak więc, mamy możliwość obchodzić ich w położony dla tego czas. Współczesne ludzie mogą postanowić uważać początkiem dnia północ, jednak co nie postanowiłby człowiek, jemu nie uda się zmienić pomysł Boga.

 

Tydzień składa się z siedmiu dni. Sześć dni powinniśmy wykonywać wszystkie nasze zajęcia (Wj 20:8-11). To znaczy, że powinniśmy starannie wykonywać swoją pracę w ciągu sześciu dni. Siódmy dzień jest szabatem ku czci Pana naszego. W dniu szabatu nie powinniśmy pracować. W czas stworzenia świata Bóg pracował sześć dni, a w siódmym dniu On zakończył swoją pracę. On pobłogosławił dzień szabatu i uznał go za święty (co znaczy, wydzielił odrębnie) (Rdz 2:2-3). Kalendarz mający w podstawie swoich odliczeń słońce nazywa się słonecznym kalendarzem. Kalendarz opierający się na ruchu Księżyca nazywa się księżycowym. Rzymianie mówili na łacinie, a satelita Ziemi po łacińsku brzmi jak luna (porówn.moon w angelskim). święty kalendarz Boga jest księżycowy. Czas, w ciągu którego księżyc nadąża obejść ziemię, składa mniej więcej 29 ˝ dnia. Niemniej jedne miesiące mają 29 dni, a inne składają się z 30. Zwykle miesiąc trwa 30 dni (Rdz 7:11; 8:3-4; 1b 20:29; Pwt 21:13, 34:8; Ezd 4:11; Dn 6:7-13). Kiedy księżyc obchodzi ziemię, w niebie on wygląda różnie, ponieważ odbijają się tylko określone jego części. Nowy księżyc jest prawie ukryty lub schowany. Niemniej, patrząc na niebo w Pełnię księżyca, możecie nie zobaczyć w ogóle żadnego księżyca. Szczególnie  jeżeli mieszkacie w mieście. Jeżeli mieszkacie daleko od miejskich świateł i warunki pogody pozwalają, będziecie mogli zobaczyć na niebie kółko. To jest podobne do tego, jak gdyby jedna kula znajdowała się naprzeciw drugiej, troche większej kuli, i pozwalała zobaczyć tylko jej brzegi.

 

Po Nowu księżyca będziecie mieć możliwość obserwować na niebie coś przypominające cienki promień, który z każdą nocą zostaje coraz większym. Dla stadiów zmiany księżyca istnieją naukowe terminy specjalistyczne, ale postaramy się objaśnić wszystko prościmi słowami. Nowy księżyc z każdym dniem zostaje większym i mniej więcej za 15 dni po Nowu księżyca zostaje pełnym. Święto Przaśników i święto Namiotów (Kuczek) są właśnie na Pełnię księżyca. Pełny księżyc świeci w niebie jak jasna lśniąca kula. Po Nowu Księżyca  księżyc stopniowo zmniejsza się w rozmiarach, zostaje coraz mniej i mniej, póki nareszcie całkowicie nia znika. Mniej więcej za 15 dni po pełnym księżycu przychodzi Nów księżyca. I póki słońce i księżyc znajdują się na niebie, ten cykl będzie powtarzać się znowu i znowu.

 

Większość lat składają się z 12 miesiąców (1 Sm 4:7; 1Krn 27:1-15). Każdy z miesiąców roku, żeby uniknąć płątaniny, ma swój numer (Wj 12:2;13:4;2Kor30:2;Ne8:2). Bóg mówi nam o tym, że w roku są dwie pory roku: lato i zima (Rdz 8:22; Ps 74:17). Gdy na jednej stronie ziemi jest lato, na drudiej- zima i na odwrót. Na północną i południową półkulie ziemię dzieli wyobrażona linia, która nazywa się równik. Gdy słońce przecina równik, dni i nocy zostają równej długości. To nazywa się porównanie, przesilenie dnia z nocą. Potem jedna pora roku stopniowo przechodzi do drugiej. Wiosną porównanie , przesilenie dnia z nocą odbywa się 21 Marca za Rzymskim (Grzegorzyańskim) kalendarzem. Ten dzień nazywa się dniem wiosennej równonocy. Jesienią (w Stanach Zjednoczonych Ameryki jesień nazywają ,,fall”) 23 września za Rzymskim(Grzegorzyańskim) kalendarzem odbywa się dzień jesiennej równonocy.

 

Dobrze wiemy, że dwa razy w roku Paschi być nie może. Nam jest wiadomo, że pierwszym miesiącem w roku jest miesiąc Abib (północn.Spring) lub Nisan. Ten miesiąc nazywają miesiącem ,,zielonych kłosów”. Jęczmień w Palestynie w ten czas jest jeszcze zielony i tylko zaczyna się nalewać. Pierwsza Nów księżyca(w północnej połkule) może nastąpić przed dniem wiosennego porównania, przesilenia dnia z nocą, ale w żaden sposób nie przed świętem Przaśników, które ma miejsce 15 Abiba. Jeżeli ofiara przyniesiona o 3 godzinie dnia 14 liczby pierwszego miesiąca nie poprzedza dzień wiosennego porównania dnia z nocą (pełni księżyca), wiemy, że trzeba dodać trzynasty miesiąc. Patrz także artykuł Różne punkty widzenia na temat czternastu dni (277) i Kalendarz Boga (156).

 

Każdego dziewiętnastego roku orbity słońca, księżyca i ziemi praktycznie zbiegają się (różnica składa około dwóch godzin). Ten cykl nazywają Metonickim za imieniem Greka Metona, ale to pojęcie pojawiło się na długo przed nim. W ciągu dziewiętnastoletniego okresu trzynasty miesiąc dodawał się siedem raz po to, żeby system był zbilansowany. Babilonianie już wiedzieli o tym, o czym świadczy ich klinopis. Podobnie temu, jak siódmy dzień jest uważany za błogosławienny i święty, takim zaś trzeba uważać i każdy siódmy rok. Szabatowy rok jest rokiem odpoczynku dla ludzi i dla planety. W tym roku nie trzeba zasiewać ziarno, trzeba pozwolić glebi odpocząć i przywrócić się. Każdy, kto jest winien nam pieniądze, powinien być zwolniony z opłaty długów. To znaczy, że mówimy im, że oni są więcej nic nam nie winni. W siódmym roku w święto Namiotów czyta się Prawo Boże(Pwt 3:10;Ne 8; Na 8). Tak żąda Bóg, żeby wszyscy moglibyśmy słyszeć i uczyć się bać się Pana Boga naszego i przestrzegać słów Jego Prawa (Pwt 31:12).

 

Dzień Trójcy jeszcze nazywają Pięćdziesiętnicą, ponieważ od dnia Kołysania Snopów do Pięćdziesiętnicy liczy się 50 dni. Te same obliczenie ma zastosowanie dla Jubileuszowego Roku. Trąbienie tego dnia w róg wspomnięte w Biblii znaczy, że powinniśmy święcić pięćdziesiąty rok i oznajmić wyzwolenie (Kpł 25:10). W Roku Jubileuszowym cała ziemia powinna być oddana jej prawdziwym właścicielom. Z sygnałem trąby, ogłaszającej przyjście Roku Jubileuszowego, ziemie powinni być oddane ich prawomocnym właścicielom. Niemniej, nie powinniśmy sadzić lub zbierać plony na tej ziemi, możemy tylko jeść z niej to, co urośnie samo z siebie (Kpł 25:11-12). Patrz także artykuł Prawo i czwarte Przykazanie (256).

 

Jak i w Szabatowym roku, kiedy nie powinniśmy siać na ziemi, powinniśmy zostawić ją pod ugrem, tak trzeba postępować i w Roku Jubileuszowym. Bóg daje nam urodzaj, który dwa razy przekracza zwykły, żeby przeżyć siódmy rok do tego czasu, kiedy w pierwszym roku nowego cyklu ziemia będzie znowu zasiana (Kpł 25:21). To samo i z Jubileuszem: w czterdziestym ósmym roku Bóg daje nam urodzaj, który przekracza zwykły trzy razy, żeby nam wystarczyło do pierwszego roku nowego cyklu. Powinniśmy pamiętać, że ziemia należy do Boga i nie może być na zawsze sprzedana komuś. Ale za pomysłem Bożym możemy korzystać z niej (Kpł 25:23). System stworzony Bogiem jest doskonały i sprawiedliwy tak dla ludzi, jak i dla całej planety. Nawet jeżeli rodzina miała długi i straciła dużo pieniądzy, w  Roku Jubileuszowym ona może zacząć wszystko od początku, dostawszy nauczkę i poprawiwszy swoi błędy.

2002 rok był 25 rokiem czterdziestego Jubileusza po przyjściu Zbawiciela lub 25 rokiem 120 Jubileusza od tego czasu, kiedy Adam wpadł w grzech i na człowieka i ziemię było posłane przekleństwo. Powinniśmy posłusznie czcić święta Boga i im więcej będziemy słuchać Boga, tym więcej będzie nam objawienia (Prz 16:3). Patrz także artykuł Kalendarz Boga (156).