Chrześcijańskie Kościoły Boga

[DB3]

Сo to święty Duch? [DB3]

(Wydanie 1.0 20021102-20021102 )

Bóg (Ełoach) jest jedynym Prawdziwym, Rzeczywistym Bogiem. Boga utworzonego przed nim nie było ani po niemu nie będzie (Iz 43:10). W tym opowiadaniu rozpatrzywają się niektórzy cechy Boga, i objaśnia się, jak powinniśmy poznawać Jego, święcić Jego i oddawać pokłony Jemy.

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

E-mail: secretary@ccg.org

(Wszystkie prawa zastrzeżone © 2002 Denise Sostaric and Wade Cox)

(Tr. 2004)

Niniejszy artykuł bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i adresu wydawcy oraz zachowanie znaku praw autorskich są obowiązkowe. Kolportowane kopie są bezpłatne. Krótkie cytaty mogą być włączone do artykułów krytycznych lub recenzji bez naruszenia praw autorskich.

Ten artykuł można znaleźć w Internecie pod adresem:

http://www.logon.org and http://www.ccg.org

Co to święty Duch? [DB3]


Zeby zrozumieć znaczenie świętego Ducha, powinniśmy przyjmować Jedynego Prawdziwego Boga (Ełoach) i Syna Jego Chrystusa. Z Biblii nam wiadomo, że Ojciec i Syn są zjednoczone Duchem świętym. Ale Duch święty nadchodzi od Boga także i na prościch ludzi. Duch  to nie człowiek i nie jakaś istota. Niektórzy ludzie mówią, że Bóg składa się z trzech części:Bóg Ojciec, Syn i święty Duch. To nazywają Trójca święta. Ta teoria jest blędna i w korniu mylna. W Pisaniu mówi się, że Bóg jest Jedyny, a nie potrójny (Pwt 2:6-4; Ef 4:6). święty Duch jest Duch Boży (Rz 8:14). Bóg daje nam Swój Duch, żeby moglibyśmy poznać Jego i stać się uczestnikami Boskiej natury (2 P 1:3-4). Czasem święty Duch nazywają Duchem świętym. Ta nazwa rozbrzmiewa strasznie. Ale święty Duch nie będzie przechodzić przez ściany, żeby dostukać się do nas albo szumieć później nocą. On także nie będzie włoczyć się w białym ubraniu, żeby nastraszyć nas. On jest w naszych sercach i myślach. Bać się Jego nie warto: ponieważ dał nam Bóg ducha nie obawy, a siły i miłości (2 Tim 1:7).

Duch święty nazywają pocieszycielem (J 15:26). On pomaga nam zrozumieć Biblię i czyny Boga. On uczy nas dążyć do prawdy (J 14:16-17,26; 16:13; 1 J 4:6; 5:6). Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego (1 Kor 2:10-11). Przez Duch święty możemy stać się nie niewolnikami, lecz synami Bożymi (Ga 4:6-7; Rz 8:14). Chrystus uczy nas i dawa pocieszenie przez Duch święty. W rzeczywistości to jest Siła Boża w Chrystusie i nas samych. To jest siła, która prowadzi nas do Boga przez Syna Jego (Hbr 7:25). On jest niewidoczny.

Kiedy jesteśmy w nieszczęściu, Duch święty mówi za nas. On wkłada myśli w naszą świadomość i słowa w nasze usta. Duch Ojca naszego może mówić przez nas (Mt 10:1920). Duch święty schodzi na tych, kto Go prosi o tym (Lk 11:9-13). Ale powinniśmy słuchać Jego. Duch święty trwa w tych, kto wypełnia przykazania Boże (J 3:24; Dz 5:32).

Przy chrzstu i odpuszczeniu grzechów Duch

święty schodzi na nas (Mt 28:19; Dz 2:38). Na znak tego, że to się dzieje, tamci, kto służy Bogu, kładą ręce na człowieka, który otrzymuje chrzest. Ale ręce kapłana nie mogą służyć przewodnikiem Ducha świętego. On jest prosty śmiertelny i nie ma na to władzy. Rękopołożenie tylko znaczy, że on prosi Boga o schodzeniu Ducha świętego na danego człowieka. Od chrzsta zaczyna się nasze nowe życie z Chrystusem. 

Jesteśmy chrześcijanami, powinniśmy naśladować przyklad życia Chrystusa i Apostołów. Wiemy, że oni oddawali cześć Soboci i świętom (Dz 2:1, 20:6; 27:9; Koł 2:16). Ale tylko znajomości Biblii są niewystarczające: powinniśmy przestrczegać przykazań Bożych. żyjąc z Duchem świętym i słuchając Jego, otrzymujemy Jego owoce. O tym można przeczytać w Liście do Galatów 5:22-23  Miłość jest głównym owocem, ale początkiem wszystkiemu jest prawda (1 Kor 13:13).

Duch święty nie schodzi na człowieka, który prosto popełnia dobre postępki. Ale nawet jeżeli Duch święty przebywa w nas, nie powinniśmy przestawać słuchać Prawa Boże i popełniać dobre postępki. żyjąc z Duchem świętym prosto nie możemy nie naśladować Przykazania Boże. Nawet kiedy jesteśmy jeszcze zbyt młode dla Chrzesta, Duch święty będzie przebywać z nami, jeżeli nasze rodzicy są wierzące. Powinniśmy być posłuszne w Panu naszym rodzicom (Ef 6:1-2).

Chrystus mówił, że On jest w Ojcu Swemu, a Ojciec jest w Nim. Take może być tylko za pomocą Ducha świętego. że przebywamy w Nim i On przebywa w nas, wiemy z tego, co On dał nam od Ducha Swego (1 J4:13). Tak więc,Bog jest wszystko ponad wszystkim, przez wszystkich i we wszystkich. (Ef 4:6; 1 Kor 15:28). Ale kiedy to zdarzy się, więcej nie będemy ludźmi z krwi i ciała, zostanie tylko dusza.

Wszyscy jesteśmy zjednoczone przez Duch święty. Pamiętajcie, że Duch święty nie można poczuć albo dotykać. O Jego obecności możemy domyślać się tylko po temu, co się dzieje w naszej świadomości, albo po własnych postępkach (Ga 5:16-18).

Przebywanie w Duchu świętym znaczy, że możemy zwracać do Boga z modliwą. W modlitwie powinniśmy prosić Ojca w imię Syna Jego Jezusa Chrystusa (Mt 6:6; 9-13; Łk 11:12). Także możemy zwrócić się do Boga Ojca przez Duch święty. Bóg jest Duchem i czciciele Jego powinni oddawać Mu cześć w Duchu i prawdzie (J 74:24).

Jeżeli nie wiemy, o czym prosić w modlitwie, Duch święty przyjdzie do nas na pomoc, modląc się za nas. Sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami (Rz 8:26). Bóg zawsze wie, co jest w naszych sercach i myślach, jak wie On o tym, że Duch święty mówi z nim za nas. Ale Duch święty przyczynia się tylko za dobre sprawy zgodnie z wolą Bożą (Rz 8:27).

Chrystus jest odwierciedłem Boga. On mówi i działa w imieniu Boga, ponieważ w Nim jest Duch święty (J 3:34). Ale Jezus nie jest Jedynym Prawdziwym Bogiem. On istnieje sam po sobie, ponieważ on był stworzony Bogiem i posłany na ziemię na krótki czas w obrazie  ludzkim (J 5:23). Ojciec i Syn istnieją osobno, ale razem oni składają jedne całe, ponieważ Oni są zjednoczone Duchem świętym. Chrystus mówił: „Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca” (J 14-9).

Duch święty łączy nas wszyscych w świątynie Boga (1 Kor 3:16; 6:19). Bóg wzywa nas wszyscych w Swojej misji. To dzieje się nie przez naszą wyjątkowość.

Duch nadziela nas wszyscych jakimiś sdolnościami i talentami, żeby moglibyśmy pracować razem jak jedyny organism. Organism składa się z mnóstwa częsci. W nim są ręce, nogi, oczy, uszy, i to wszystko może funkcjonować tylko we współdziałaniu. To znaczy, że powinniśmy z miłością i za pomocą Ducha świętego pomagać nazwajem w prace Kościołu.

Nie możemy wejść do królestwa niebieskiego inaczej jak się urodziwszy znowu. Nasze drugie urodzenie dzieje się przy chrzstu, kiedy Duch święty schodzi na nas. Rodzimy się powtornie z wody i z Ducha, i naszemu poprzedniemu istnieniu nastaje koniec (J 3:3-6). A ci, którzy żyją według ciała, Bogu podobać się nie mogą. Jeśli Duch Boży w nas żyje, to Chrystus jest w nas, a znaczy i Bóg ( 8:8-10).

Więc Duch daje nam nowe życie, jesteśmy jeszcze zwykłymi śmiertelnymi, ale stale się doskonalimy. Staramy się osiągnąć obrazu Chrystusa, który przede wszystkim jest obrazem Boga. Z Duchem świętym stajemy doskonałymi i zbliżamy się do Boga. Po Chrzstu powracanie do poprzedniego sposobu życia jest nie możliwe (Ef 4:17-24).

Duch święty jest przewodnikiem wskazującym nam na to, jakimi właśnie Bog chce widzieć nas. Potem On mówi o tym, jak zbliżyć się do tego idealu. I prosto nie możemy nie pragnąc oddawać cześć Bogu. To tak, jak gdyby u nas pojawiają się nowe serce i rozum. Nasze ciała wyglądają jak dawniej, ale nasz sposób myślenia i zachowanie zmieniają się.

Duch zostawi nas, jeżeli wrócimy się do grzecha. Kiedy Duch święty przebywa z nami, głębiej poznawamy istotę Jedynego Prawdziwego Boga i Jego  Pomysł. Wpadłszy w grzech, zapominamy o tych tajemnicach, które były nam otwarte (2 Tm 1:13-14). Kiedy myślimy i postępujemy wbreb  Wole Bożej, wiemy, że Duch święty zostawia nas. Bóg mówi, że On nigdy nie zostawi i nie zdradzi nas (Pwt 31:8; 1 Kr 6:13; Iz 42:16; Hbr 13:5), ale Duch może być ugaszony albo obrażony (1Tes 5:19; Ef 4:30). Za pomocą Ducha możemy święcić Boga (Flp 3:3). To znaczy, że sam Duch nie jest Bogiem, dlatego oddawać cześć jemu nie można. Dokładnie tak samo modłimy się Chrystusu, nię oddawając czeci Jemu. Ponieważ kto wyznaje, że Jezus jest Synem Bożym, w temu przebywa Bóg przez Duch święty (1 J 4:15).

W czasy Starego Testamentu ludziom już było wiadomo o istnieniu Ducha świętego. On zjawiał się im jak Anioł Jehowa. Oni wiedziali, że ten, kto zjawiał się im i mówił z nimi, nie był Jedynym Prawdziwym Bogiem. Jak już wiemy, Posłannik Boży, który był z Mojżeszem i ludźmi Izraelu w dawne czasy, później przyszedł w nasz świat jak człowiek na imię Jezus (Patrz artykuł Kto jest Jezus [DB2]). Duch święty nadchodził do wszystkich Proroków w snach albo widzeniach. On mówił z nimi przez Anioła Jehowę. Bóg zjawiał się Abramu podczas widzenia (Rdz 15:1). On wzywał Aarona i Miriam (Lb 12:6) Duch Boży nadchodził na Balaama (Lb 24:2). Bóg wzywał Samuela (1 Kr  3), Izajaszu było widzenie (Iz 1:1). Słowo Boże nadszedło na Jeremiasza (Jr 14:14). Bóg zjawiał się Izechielu (Iz 1:1), widzenie było i Danielu (Dn 2:19), a także wszystkim innym prorokom dawności (Patrz także Hbr 1:1; 2 Pt 20:20-21).

W Biblii także mówi się o jeszcze jednym dusie w człowieku, który nie jest Duchem Bożym. Ten duch jest podobny tchnieniu. To jest dar życia, dany nam Bogiem. On nadchodzi od Boga (Rdz 6:3; Hi 11:11; 27:3; Ps 20:27). Po naszej śmierci duch opuszcza ciało (Ps 146:4). On powraca do Boga. Kidy Bóg stworzył Adama, On tchnął w jego twarz tchnienie życia, i stał się człowek istotą  żywą (Rdz 2:7; 1 Kor 15:45).

Więc tchnienie w człowieku nie jest tą duszą , która mieszka na niebie po naszej śmierci. W Biblii mówi się, że człowiek stał się duszą żywą. Znaczy, ta dusza jest śmiertelna (Ez 20:18). Kiedy w Biblii mówi się o dusze, pod niej rozumieje się życie ciała. Dusza może znaczyć tworzenie Boże albo człowieka, albo same życie. I zwierzęta, i ludzie umierają, ale tylko człowiek może otrzymać jeszcze jedno życie. Właśnie ten duch i odróźnia człowieka od zwierząt.

Nie możemy widzieć obecności tego ducha w człowieku inaczej, niż przez jego oddychanie. Ale możemy odczuć swoje oddychanie, jeżeli podmuchamy w swoją dłoń. Dokładnie tak samo nie możemy widzieć Duch Boży, ale odczuwamy Jego obecność, ponieważ chcemy oddawać cześć Bogu. Duch Boży jest podobny wiejeniu wiatra (J 3:8). Także Jego można porównać z oddychaniem Przypomnijcie sobie, jak wiatr napełnia żagieli lódzi. On pomaga poruszać lódzi w prawidłowym kierunku. Także możemy powiedzeć, że przepełneni Duchem świętym także poruszamy się w prawidłowym kierunku. Duch święty to ta poruszająca siła, która pomaga nam naśladować Boże nakazy. Kiedy Jezus umierał na słupie, On zwrócił się do Ojca Swego, który był na niebie: “Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego”. Po tych słowach wyzionął ducha (Łk 23:46). Tu mowa o tej samej dusze, która jest u wszystkich śmiertelnych i która wraca do Boga po fizycznej śmierci. On przekazał Swoją duszę w ręcy Ojca. Jezus wiedział, że wieczne życie jest możliwe tylko z woli Ojca Jego. Później, przez Duch święty, Jezus będzie wsrzeszony z martwych (Dz 4:32-33). Także zmartwychwstaniemy dla życia wiecznego (Rz 8:11). Jezus postępował z woli Ojca Swojego (Łk 2:43). On mówił, że nic nie mógł tworzyć Sam od Siebie i postępował z woli Ojca Swojego (J 5:30). On był niby obecnością Boga na ziemi, ponieważ on mówił w imieniu Boga i niósł na sobie władzą Bożą. Za pomocą Ducha świętego Chrystus mógł nieść swoim uczniom wiedzę o Bogie i o tym, co będzie w przyszłym. Ale bez pomocy Ducha świętego ani uczniom Chrystusa, ani nam teraz nie może otworzyć się wszystek  sens utajony w Jego słowach.

Duch święty  to siła Boża, którą obiecał przysłać nam Chrystus (J 16:7). Przed tym, jak zostawić swoich uczniów na zawsze i powrócić do Swojego Ojca (Dz 1:10-11). On poprosił ich nie zostawiać Jerozolimy i czekać porady Ojca. On modlił się Bogu dać im innego Pocieszyciela (J14:16-17).  On powiedział uczniom, że On pośle im Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi (J 15:26). Innymi słowami, On objasnił im, że zostanie z nimi, ponieważ oni będą zjednoczone Duchem świętym.

Ale jeszcze bardziej zadziwiające wydarzenie zdarzyło się z nimi, kiedy oni zebrali się wszyscy razem na świętowanie Pięćdziesiętnicy. Nagle dał się słyszeć szum z nieba, jakby uderzenie gwałtownego silnego wiatru, i ukazali się im języki jakby z ognia i spoczęli po jednemu na każdym z nich. I oni zostali napełnieni Duchem świętym, i zaczęli mówić różnymi językami (Dz 2:1-4). To było symbolem władzy, którą oni teraz mieli. A ogień nie sprawił im szkody.

I Duch uczył ich później, jak kiedyś robił Jezus, kiedy przebywał w obrazie człowieka (J 14:26; 16:13). Przez Duch święty Jezus pomagał im wzmacniać się w swojej wiarze i budować Kościół Boży. A teraz powinniśmy kontynuować ich pracę dopóty, aż Jezus znowu nie przyjdzie na ziemię, żeby przywrócić na niej porządek.I tymi czynami będziemy potrzebne Bogu.                            

q