Chrześcijańskie Kościoły
Boga
[DB20]
Święty kalendarz Boga [DB20]
(Wydanie 1.0 20020301-20020301 )
Jedyny Prawdziwy Bóg istniał zawsze. Na niebiosach
On stworzył system, żebyśmy znali, kiedy obchodzić Jego
święta. W tym artykule możecie zapoznać się z
zasadnicznymi punktami odliczenia czasu danymi Bogiem.
Christian
Churches of God
E-mail: secretary@ccg.org
(Wszystkie prawa zastrzeżone © 2002 Diane Flanagan
and Wade Cox)
Niniejszy artykuł
bez zmian i opuszczeń może być kopiowany i kolportowany. Podanie imienia i adresu
wydawcy oraz zachowanie znaku praw autorskich są obowiązkowe.
Kolportowane kopie są bezpłatne.
Krótkie cytaty mogą być włączone do artykułów
krytycznych lub recenzji bez naruszenia
praw autorskich.
Ten artykuł można
znaleźć w Internecie
pod adresem:
http://www.logon.org
and http://www.ccg.org
Święty kalendarz Boga [DB20]
Jedyny Prawdziwy Bóg
(J17:3, 1J5:20), który istniał zawsze (1Tm 6:16), stworzył niebo i
ziemię (Rdz 1:1) i synowie Boga widzieli i wykrzykiwali od radości
(Hi 38:7). Kiedy ziemia była bezładem i pustkowiem (Rdz 1:2), Jezus
Chrystus pod kierownictwem Ojca zrobił to samo, co i Bóg Ojciec.
Będąc istotą duchową, Chrystus zmienił ziemie i ona
stała się przydatnej dla śycia ludzi. Na czwarty dzieP w niebie
pojawiły się ciała niebieskie (Rdz 1:4). Większym
ciałem niebieskim było słońce, które rządziło
dniem. Mniejszym ciałem niebieskim stał się księżyc, który
rządził nocą. Jeden dzień i jedna noc razem
przedłużają się dwadzieścia cztery godziny. Nazywamy
ten okres dniem, chociaż mamy na myśli i nocny czas. Bóg zaczyna
swoje odliczenie czasu (dni i miesiąców) wieczorem, kiedy nadchodzi
ciemność (Kpl 23:32). Okres od jednego zachodu do drugiego jest
uważany za jeden dzień. Ponieważ Bóg stoi na czele wszystkiego i
zna wszystko, On stworzył słoneczny system, dzięki któremu
wiemy, kiedy nastaje Szabat, Nów księżyca i święta. Tak więc, mamy
możliwość obchodzić ich w położony dla tego czas.
Współczesne ludzie mogą postanowić uważać
początkiem dnia północ, jednak co nie postanowiłby
człowiek, jemu nie uda się zmienić pomysł Boga.
Tydzień składa
się z siedmiu dni. Sześć dni powinniśmy wykonywać
wszystkie nasze zajęcia (Wj 20:8-11). To znaczy, że powinniśmy
starannie wykonywać swoją pracę w ciągu sześciu dni.
Siódmy dzień jest szabatem ku czci Pana naszego. W dniu szabatu nie
powinniśmy pracować. W czas stworzenia świata Bóg pracował
sześć dni, a w siódmym dniu On zakończył swoją
pracę. On pobłogosławił dzień szabatu i uznał go
za święty (co znaczy, wydzielił odrębnie) (Rdz 2:2-3).
Kalendarz mający w podstawie swoich odliczeń słońce nazywa
się słonecznym kalendarzem. Kalendarz opierający się na
ruchu Księżyca nazywa się księżycowym. Rzymianie
mówili na łacinie, a satelita Ziemi po łacińsku brzmi jak luna
(porówn.moon w angelskim). święty kalendarz Boga jest księżycowy. Czas, w ciągu
którego księżyc nadąża obejść ziemię,
składa mniej więcej 29 ˝ dnia. Niemniej jedne miesiące mają
29 dni, a inne składają się z 30. Zwykle miesiąc trwa 30
dni (Rdz 7:11; 8:3-4; 1b 20:29; Pwt 21:13, 34:8; Ezd 4:11; Dn 6:7-13). Kiedy
księżyc obchodzi ziemię, w niebie on wygląda różnie,
ponieważ odbijają się tylko określone jego
części. Nowy księżyc jest prawie ukryty lub schowany.
Niemniej, patrząc na niebo w Pełnię księżyca,
możecie nie zobaczyć w ogóle żadnego księżyca.
Szczególnie jeżeli mieszkacie w
mieście. Jeżeli mieszkacie daleko od miejskich świateł i
warunki pogody pozwalają, będziecie mogli zobaczyć na niebie
kółko. To jest podobne do tego, jak gdyby jedna kula znajdowała
się naprzeciw drugiej, troche większej kuli, i pozwalała
zobaczyć tylko jej brzegi.
Po Nowu
księżyca będziecie mieć możliwość
obserwować na niebie coś przypominające cienki promień,
który z każdą nocą zostaje coraz większym. Dla stadiów
zmiany księżyca istnieją naukowe terminy specjalistyczne, ale
postaramy się objaśnić wszystko prościmi słowami. Nowy
księżyc z każdym dniem zostaje większym i mniej więcej
za 15 dni po Nowu księżyca zostaje pełnym. Święto Przaśników i święto
Namiotów (Kuczek) są właśnie na Pełnię
księżyca. Pełny księżyc świeci w niebie jak jasna
lśniąca kula. Po Nowu Księżyca księżyc stopniowo zmniejsza
się w rozmiarach, zostaje coraz mniej i mniej, póki nareszcie
całkowicie nia znika. Mniej więcej za 15 dni po pełnym
księżycu przychodzi Nów księżyca. I póki słońce i
księżyc znajdują się na niebie, ten cykl będzie
powtarzać się znowu i znowu.
Większość
lat składają się z 12 miesiąców (1 Sm 4:7; 1Krn 27:1-15).
Każdy z miesiąców roku, żeby uniknąć
płątaniny, ma swój numer (Wj 12:2;13:4;2Kor30:2;Ne8:2). Bóg mówi nam
o tym, że w roku są dwie pory roku: lato i zima (Rdz 8:22; Ps 74:17).
Gdy na jednej stronie ziemi jest lato, na drudiej- zima i na odwrót. Na północną
i południową półkulie ziemię dzieli wyobrażona linia,
która nazywa się równik. Gdy słońce przecina równik, dni i nocy
zostają równej długości. To nazywa się porównanie, przesilenie
dnia z nocą. Potem jedna pora roku stopniowo przechodzi do drugiej.
Wiosną porównanie , przesilenie dnia z nocą odbywa się 21 Marca
za Rzymskim (Grzegorzyańskim) kalendarzem. Ten dzień nazywa się
dniem wiosennej równonocy. Jesienią (w Stanach Zjednoczonych Ameryki
jesień nazywają ,,fall”) 23 września za Rzymskim(Grzegorzyańskim)
kalendarzem odbywa się dzień jesiennej równonocy.
Dobrze wiemy, że
dwa razy w roku Paschi być nie może. Nam jest wiadomo, że
pierwszym miesiącem w roku jest miesiąc Abib (północn.Spring)
lub Nisan. Ten miesiąc nazywają miesiącem ,,zielonych kłosów”.
Jęczmień w Palestynie w ten czas jest jeszcze zielony i tylko zaczyna
się nalewać. Pierwsza Nów księżyca(w północnej
połkule) może nastąpić przed dniem wiosennego porównania,
przesilenia dnia z nocą, ale w żaden sposób nie przed
świętem Przaśników, które ma miejsce 15 Abiba. Jeżeli
ofiara przyniesiona o 3 godzinie dnia 14 liczby pierwszego miesiąca nie
poprzedza dzień wiosennego porównania dnia z nocą (pełni
księżyca), wiemy, że trzeba dodać trzynasty miesiąc.
Patrz także artykuł Różne punkty widzenia na temat czternastu
dni (277) i Kalendarz Boga (156).
Każdego
dziewiętnastego roku orbity słońca, księżyca i ziemi
praktycznie zbiegają się (różnica składa około dwóch
godzin). Ten cykl nazywają Metonickim za imieniem Greka Metona, ale to
pojęcie pojawiło się na długo przed nim. W ciągu
dziewiętnastoletniego okresu trzynasty miesiąc dodawał się
siedem raz po to, żeby system był zbilansowany. Babilonianie już
wiedzieli o tym, o czym świadczy ich klinopis. Podobnie temu, jak siódmy
dzień jest uważany za błogosławienny i święty,
takim zaś trzeba uważać i każdy siódmy rok. Szabatowy rok
jest rokiem odpoczynku dla ludzi i dla planety. W tym roku nie trzeba
zasiewać ziarno, trzeba pozwolić glebi odpocząć i przywrócić
się. Każdy, kto jest winien nam pieniądze, powinien być
zwolniony z opłaty długów. To znaczy, że mówimy im, że oni
są więcej nic nam nie winni. W siódmym roku w święto
Namiotów czyta się Prawo Boże(Pwt 3:10;Ne 8; Na 8). Tak
żąda Bóg, żeby wszyscy moglibyśmy słyszeć i
uczyć się bać się Pana Boga naszego i przestrzegać
słów Jego Prawa (Pwt 31:12).
Dzień Trójcy
jeszcze nazywają Pięćdziesiętnicą, ponieważ od
dnia Kołysania Snopów do Pięćdziesiętnicy liczy się 50
dni. Te same obliczenie ma zastosowanie dla Jubileuszowego Roku. Trąbienie
tego dnia w róg wspomnięte w Biblii znaczy, że powinniśmy
święcić pięćdziesiąty rok i oznajmić
wyzwolenie (Kpł 25:10). W Roku Jubileuszowym cała ziemia powinna
być oddana jej prawdziwym właścicielom. Z sygnałem
trąby, ogłaszającej przyjście Roku Jubileuszowego, ziemie
powinni być oddane ich prawomocnym właścicielom. Niemniej, nie
powinniśmy sadzić lub zbierać plony na tej ziemi, możemy
tylko jeść z niej to, co urośnie samo z siebie (Kpł
25:11-12). Patrz także artykuł Prawo i czwarte Przykazanie (256).
Jak i w Szabatowym roku,
kiedy nie powinniśmy siać na ziemi, powinniśmy zostawić
ją pod ugrem, tak trzeba postępować i w Roku Jubileuszowym. Bóg
daje nam urodzaj, który dwa razy przekracza zwykły, żeby
przeżyć siódmy rok do tego czasu, kiedy w pierwszym roku nowego cyklu
ziemia będzie znowu zasiana (Kpł 25:21). To samo i z Jubileuszem: w
czterdziestym ósmym roku Bóg daje nam urodzaj, który przekracza zwykły
trzy razy, żeby nam wystarczyło do pierwszego roku nowego cyklu.
Powinniśmy pamiętać, że ziemia należy do Boga i nie
może być na zawsze sprzedana komuś. Ale za pomysłem
Bożym możemy korzystać z niej (Kpł 25:23). System stworzony
Bogiem jest doskonały i sprawiedliwy tak dla ludzi, jak i dla całej
planety. Nawet jeżeli rodzina miała długi i straciła
dużo pieniądzy, w Roku Jubileuszowym
ona może zacząć wszystko od początku, dostawszy
nauczkę i poprawiwszy swoi błędy.
2002 rok był 25
rokiem czterdziestego Jubileusza po przyjściu Zbawiciela lub 25 rokiem 120
Jubileusza od tego czasu, kiedy Adam wpadł w grzech i na człowieka i
ziemię było posłane przekleństwo. Powinniśmy
posłusznie czcić święta Boga i im więcej będziemy słuchać Boga, tym
więcej będzie nam objawienia (Prz 16:3). Patrz także
artykuł Kalendarz Boga (156).