Chrześcijańskie
Kościoły Boga
[DB9]
Nimrod i falszywa religia
(Wydanie 1.0 20030904-20030904 )
Kusz urodził Nimroda i ten był pierwszym
moczarem na ziemi. Ten artykuł opiera się na rozdiale 5 toma 1
Biblijnych Historij Beziła Wołwertona , opublikowanych wydawnictwem
Ambassador Kolledż Press.
|
Nimrod i falszywa religia [DB9]
Minęło wiele lat i u synów
Noego pojawiło się mnóstwo dzieci, które dali
także życie swoim dzieciom. Wkrótce ziemię znowu zasiedlało
mnóstwo ludzi. Wszystkie ludzie, którzy przyszli w świat, byli potomkami
trzech synów Noego i ich żon. (Rdz 9:19).
Czas uciekał, a liczba ludzi ciągle
wzrastała. W ten czas wszystkie ludzie na ziemi mówili na jednym
języku. Wyruszywszy ze wschodu, oni znaleźli w ziemi Szinear
dolinę i zamieszkali tam (Rdz 11:1-2). Ludzie zaczęli budować
mieszkania, spichrzy, magazyny i inne budynki. Dawniej miasta rozprzestrzeniały
się po dolinie w długość. Coraz więcej i więcej
rodzin sami wybierali sobie miejsce dla zamieszkania. Tak
więc jak i przed potopem, ludzie woleli przesuwać się
dużymi grupami.
Drzew i kamieniów na tym
terytorium było mało. Pewnie ani jedno z dużych miast tak i nie
byłoby zbudowane, gdyby ziemia nie dawała materiału przydatnego
dla wyprodukowania wspaniałych cegł. Cegły wyprodukowali
się z wilgotnej gliny, którą nakładali w formy, a potem
oparzywali ich na słońcu albo na ogniu. I ludzie zaczęli
wykorzystywać cegły zamiast kamieniów, a ziemną smołę
zamiast wapna (Rdz 11:3). I powiedziali oni: " Zbudujemy sobie miasto i
wieżę, której wierzchołek będzie sięgał nieba, i
w ten sposób uczynimy sobie znak, abyśmy się nie rozproszyli po
całej ziemi ” (Rdz 11:4).
To nie nadawało się Bogu. On wiedział, że
z tego, że ludzie zaczną zbierać się razem w
przepełnionych budynkach, niczego dobrego nie wyjdzie. On tworzył
ludzi, żeby oni mieszkali w polach, lasach, górach, koło rzek, nawet
w pustynie albo na wyspach wśród morza. Poza tym ludzie, ktorzy zebrali
się w masę, byli więcej skłonne do tego, żeby
złamać Prawo Boże. Bóg powiedział Noemu i
jego dzieciom, że ludzie powinni rozsiedlić się po wszystkiej ziemi.
Nimrod staje się bohaterzem
W ten czas w ludzkiej
historii pojawia się człowiek, który pochodził od jednego z synów Noego – Chama. Dokładniej to
był praprawnuk Noego, który miał na imię Kusz. Same imię
Nimrod, jeżeli sądzić z Słownika żydowskiego
języka Stronga, znaczy powstanie albo odważny człowiek.
Żydzi także mogli
porównywać jego imię z powstaniem i dlatego te słowo
wejszło w używanie właśnie w danym znaczeniu. Razem z tym,
Nimrod w rzeczywistości odpowiadał swemu imieniu, jeżeli ono
naprawdę znaczyło powstanie. Jednak jego imię mogło
pochodzić i od imienia Ninurta, które należy bogu wojny w
Mezopotamii, także nazywającemu się strzałą albo
potężnym bohaterzem, kult którego był szeroko rozpowszechniony w
drugim tysiącleciu do Bożego Narodzenia. Jego imię także
powstaje później w imionach assyrijskich rządzących,
naprzykład pierwszego assyrijskiego króla, który kierował wszystkim
Babilonem – Tukulty Ninurty 1 (lata życia 1246-1206 do Bożego
Narodzenia). Niedawno naukowcy w swoich badaniach próbowali udowodnić, że
imię Ninurta saszło właśnie od tego króla. W
rzeczywistości to twierdzenie nie ma pod sobą podstawy, ponieważ
przeczy historycznemu rozwoju wydarzeń. Prawdopodobniej jest to, że
imię tego króla zaszło od imienia Nimrod, a kult Ninusa, jeszcze
jednego wschódniego króla, możliwo jest związany z imieniem Ninurty.
Ale imiona i Ninurty i Ninusa przede wszystkim zaszli od imienia biblijskiego
Nimroda.
Niektórzy badaczy, którzy są
ateistami, twierdzą, że na podstawie tego, że Nimrod był
synem Kusza, Nimrodem mogli nazywać faraona Amenofiza 111 (1411-1375). To
opiera się na tym fakcie, że synowie Kusza emigrowali z Mezopotamii w
Etiopię. Niemniej oni pewnie przyszli z miasta Kussu, które znajduje
się na wschodzie Mezopotamii, w ten czas jak niektórzy synowie Kusza
przeszli dalej na wschód do basena rzeki Ind, na terytorium teraźniejszego
Pakistana, a potem jeszcze dalej – na terytorium teraźniejszych Indij.
Asyrię nazywali ziemią
Nimroda, on założył takie miasta, jak Babilon, Erek, Akkad i
Kalne w ziemi Szinear, która później otrzymała nazwę ziemi Szumerów.
Z tej ziemi wyszedł Aszszur i zbudował Niniwę, jedne z
najpotężnieszych miast asyrijców, które w czasy rozkwitu Asyrijskiej
imperii nawet było stolicą państwa. Te miejsca teraz są
terytorium Iraka albo graniczą z nim.
W Biblii
mówi się, że Nimrod był „najsławniejszym na ziemi
myśliwym. Stąd powstało przysłowie: „ Dzielny jak Nimrod
najsławniejszy na ziemi myśliwy ” (Rdz 10:9). To znaczyło
ogromnego, silnego i bardzo złego człowieka. Ponieważ on
był znany jak pomyślny myśliwy na drapieźne zwierzęta,
które napadali na ludzi, on stał się bohaterzem, a później
stanął na czele swego plemienia (Rdz 10:8-9). Jak i wiele innych w
ten czas, Nimrod oczywiście zaś znał o Prawach Bożych, ale
nienawidził ich. Ale jak i wiele ludzi w nasze dni, którzy są w
błędzie, Nimrod
uważał, że nie będzie mógł poczuwać
zadowolenie od życia w pełnej miarze, jeżeli będzie
naśladować te pzykazania. On zaprowadził dla
siebie swoi właśnie prawa i starał się przekonać
innych naśladować ich.
Nimrod stanął na czele tych ludzi, którzy zebrali
się razem w głównym miaście ziemi Szinear. Pewnie wtedy
były rodziny, którym nie podobało się to,jak rządził
Nimrod, ale kiedy na miasto napadali zwierzęta, właśnie Nimrod i
jego żołnierzy wychodzili na obronę miasta. Później Nimrod
zbudował ścianę, która broniła rosnące miasto.
Właśnie w tych czynnościach wykazał się jego charakter
silnego wódzy, który i począgnął dużą liczbę
ludzi do jego miasta i pod jego kierownictwo.
Minęło bardzo dużo lat
od tego czasu, jak z niedużego osiedla Babilon zamienił się w
ogromne miasto. To było pierwsze duże miasto, które powstało na
ziemi po potopie; to było takim cudem, że ludzie przychodzili z
daleka, żeby popatrzeć na masu budynków i wysokie ściany fortecy.
Na cześć miasta Babel albo Babilon ziemia dookoła później
otrzymała nazwę Babilonia (Rdz 10:10). Ta nazwa ma akkadiańskie
kornie i znaczy „ brama do Boga” (Patrz komentarzy do Rodzaju
Nimrod daje początek
bałwochwalstwu
Nimrod stał się człowiekiem,
wzbudzającym największy strach na ziemi. Ze
wzrostem Babilonu rosła i jego potężność. On
tworzył prawa, zgodnie z którymi babilonianie powinni byli
podporządkowywać się jego rządu, a nie prawom Boga, któremu
oddawał cześć Noe. Nimrod mówił swemu narodu, że on
powinien oddawać cześć Szatanowi, „ zamienić
chwałę niezniszczalnego Boga na podobizny i obrazy śmiertelnego
człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i płazów
” (Rdz
Babiloński bóg miał imię Bil albo Baal, co znaczy
właściciel albo pan.
Jego jeszcze nazywali Merodak i on był babilońskim „ Bogiem Wojny ”
(Ir 50:2). Po żydowsku jego imię było Baal. On był
mężem bogini słońca Asztoret albo Istar, albo Astarty, na
cześć której było nazwane święto Paschy (Ister od angielskiego
Easter). Wśród innych stworzeń Bil był głównym. Nimrod
starał się wzmocnić swoją władzę, ogłosiwszy
siebie rzecznikiem Bila albo Baala i Merodaka. Tak więc, w Babilonie
pojawili się falszywe doktryny, które znaleźli odwierciedlenie
praktycznie we wszystkich religiach światu. Wiele miliony ludzi teraz,
dążąc do tego, żeby żyć za prawem Bożym, w
rzeczywistości naśladują dawne tradycji bałwochwalstwa i
pogański święta, które urodzili się jeszcze w Babilonie.
Ludzie, którzy nazywają siebie chrześcijanami, obchodzą
babilońskie święta słońcestojania, nazywając ich
świętami Bożego Narodzenia i świętami Wielkanocnymi,
ostatnie z których bierze początek od święta bogini Ister
(Astarty), czyj małżonek zmarł w piątek, a
zmartwychwstał w niedziele. Imię tego małżonka u
różnych narodów i w różnych tajnych kultach było Attej na zachodzie,
Adonis albo Orfej, albo Dionis u Greków, Bachus (Wakch) u Rzymian.
Wieża Babel
Jednym ze sposobów
Nimroda dla utrzymania swego wpływu na ludzi i
zjednoczenia ich było budownictwo wieży takich rozmiarów, żeby
ona mogła wywoływać błogogowienie i zachwyt całego
światu. To powinna była być świątynia
słońca, budowla, wyżej której na ziemi
jeszcze nie było zbudowano, i ona powinna była znajdować
się w centrum światowego panowania (Rdz 11:5).
Tylko nad
zakładką fundamentu niewolniki trudzili
się bardzo długi czas. Potem wieża zaczęła
kierować się do nieba. Zamiar Nimroda o zbudowaniu okropnej za swoimi
rozmiarami budowli wśród doliny doprowadzał się do wykonania.
Bóg postanowił
wtrącić się. On zrozumiał, że budownictwo
Babilońskiej wieży będzie tylko początkiem. Wiedza, która
nie kontroluje się, będzie mogła osiągnąć takiego
poziomu, że za sześć tysiąc lat, które są
przedstawione Szatanowi dla kierownictwa światem, ziemia będzie całkowicie
zrujnowana samymi ludźmi. Wyobrazcie sobie, co mogłoby zdarzyć się,
gdyby ludzie podobne Nimrodu mogliby wtedy stworzyć taką broń,
jaką mamy teraz! A więc systemu bałwochwalstwa w Babilone
powinien był być położony koniec; a języki ludzi
są zmieszone, ponieważ ludzka wiedza rozwijałaby się z
taką szybkością, że ludzie zniszczyliby planetę na
długo przed tym, jak skończyłby się odcinek czasu, który
był dany Szatanowi dla kierownictwa na ziemi.
Zmieszenie języków
Bóg powiedział:
„Są oni jednym ludem i wszyscy mają jedną mowę, i to jest
przyczyną, że zaczęli budować. A zatem w
przyszłości nic nie będzie dla nich niemożliwe, cokolwiek
zamierzą uczynić. Zejdźmy więc i pomieszajmy tak ich
język, aby jeden nie rozumiał drugiego!” (Rdz 11:5-6). Raptem z
ludźmi, którzy pracowali nad budownictwem, coś zdarzyło się.
Oni zaczęli oskarżać się nawzajem, że drugi nie
może dokładnie objaśnić, co on chce. Jedne mówili na jednym
języku, drugi – na drugim. Im mniej oni rozumieli się nawzajem, tym
więcej spierali się. Ich spóry przechodzili w bójki. Budownictwo
ustało (Rdz 11:7-8). Bóg zmieszał języki po to, żeby
zrobić niemożliwą dalszą budowlę wieży z powodu
nieobecności wzajemnego rozumienia. Wieża otrzymała nazwę
„Babilońska” od wyrazu „Babel”, co znaczyło „zmieszenie” na
języku, na którym mówił Noe, które zachowało to znaczenie i do
dzisiejszych czasów.
Nie rozumiejąc teraz
mowy swoich sąsiadów, wiele rodziny, które mieszkali w Babilonie albo jego
okalicach, opuścili miasto, żeby mieszkać w dalekich
kącikach kraju. To stało się wykonaniem Bożego Nakazu (Rdz
10:25 i Pwt 32:7-8). To, że Bóg zmieszał języki, podzieliwszy
ludzi, zadało silne uderzenie po planom Nimroda z powodu najszybczego
wzrostu jego królestwa i ustanowienia kontrolu nad ludźmi, ich obyczajami,
zachowaniem i tradycjami. Ale w ciągu następnych kilkóch lat, kiedy
niektórzy z ludzi opuścili Babilon i zaczęli zasiedlać
ziemię, liczba tych, kto został, uporczywie rosła. Poza tym, w Babilonie zatrzymywało się mnóstwo podróżników.
Zamiary Nimroda
o rządzeniu ziemią
Z bigiem czasu w
czasy rządzenia Nimroda na ziemi Szinear w
Babilonii wstali inne miasta. Granicy jego posiadłosci rozszeryły
się. Synowie Kusza, jego ojca, podróżowali po calemu kontynentu Azji
i Europy, schodzili dalej, na terytorium Egiptu i Etiopii na afrykańskim
kontynencie. I wszędzie oni niesli grzechowną tradycję
oddawać pokłony diabłu w obliczu żmii albo
boga-słońca. Nimrod twierdził, że tylko Szatan
władał tajemniczą wiedzą, którą mógł odkryć
swoim następcom tylko on sam. Dla tych, kto ucze się Biblii,
imię Nimroda odpowiada imieniu „Piotra” albo Potacha, ta
zgodność powstaje na podstawie podstawowego znaczenia kornia tego
wyrazu – „otwierający” w językach haldejskich, babilońskich, a
później i w żydowskim.
W ten sam czas wiele
mieszkańców ziemi nie mieli nic wspólnego z systemem poglądów,
stworzonym Nimrodem. Niektóre plemiona zamieszkali tak daleko od Babilonu,
że nawet nie słyszały o przyjściu bałwochwalstwa. Inne
w ogóle nie uznawały wiarę. Ale nieduża liczba ludzi mimo
wszystko nie cofnęła się od swego Twórcy. Sem, jeden z synów
Noego, stanął na czele tej grupy następców Boga. Wiele lat oni walczyli
z tamtej falą bałwochwalstwa, która rozpowszechniała się z
Babilonu. Sem był młodszym synem Noego, znaczy, Nimrod był jego
wnuczętym bratanekiem. Misja Sema, jak kapłana
Najwyższego, była w tym, żeby przeciwstać wpływu Nimroda.
O śmierci
Nimroda nic dokładnie nie wiadomo. Wiadomo tylko to, że Sem
przeżył jego na wiele lat. Serce kościołu Sema
znajdowało się w Jerozolimi, gdzie wiele królowie stawali się
arcykapłanami i otrzymywali imiona Melczyzedek albo Adonaj – zedek, co
znaczyło Mój król to prawda albo Mój Bóg to prawda. Później Abraham
płacił dziesiątą cześć Semu albo jednemu z jego
arcykapłanów w Jerozolimi.
Śmierć
Nimroda stała się niespodzianką dla jego następców. Oni nie
rozumeli, jak i dlaczego było pozwolono umrzeć arcykapłanowi
boga-słońca. Wielu stracili wiarę w swego bohatera, a sama
religijna doktryna Nimroda zaczęła tracić swój wpływ.
Ale Szatan nie zbierał się porzucać swoich
usiłowań odwrócić ludzi od ich Twórcy. On zbierał się
wykorzystać śmierć Nimroda po to, żeby szokować ludzi
i znów zwrócić ich do bałwochwalstwa. Za zamiarzem Szatana
pogaństwo powinno było nie tylko zwrócić stracone pozycji w ten
czas, ale i zdobyć popularność jeszcze na długie
tysiąclecia.
Żona Nimroda
Żeby
zrozumieć, co zaś zdarzyło się, powinniśmy
zapoznać się z żoną Nimroda, którą nazywali Isztar
albo Ister. W Biblii ona
jest przedstawiona jak Astarta. Wielu nazywają ją Semiramidą.
Ją kult, spełniony chciwością, wciąż jeszcze
zachował się na skrajnym południe Afryki – w Ugandzie (porówn.
Frazer Złoty sęk , 275). Symbolem Semiramidy jest złoty
gołąb, ona także jest znana pod imionami Trigijskiej Sybiły
albo Syrijskiej Atargaty. Imię Atargatis jest greckim wariantem imienia
żony Baala, któremu oddawali pokłony w Tursie, co jest terytorium
dzisiejszej Syrii. Kiedyś ją imię brzmiało jak Atech-atech
i znaczyło boginię. Tarsy. Jej oddawali pokłony na północy
w dolinie rzeki Eufrat, na terytorium, które nazywało się
Jeropolis-Bambis (Frazer, tam samo). Ze śmiercią jej męża
rządzenie państwem przeszło w ją ręce. Ale Semiramida
bała się stracić kontrolę nad swymi podwładnymi,
ponieważ wielu z nich już nie wierzyli w to, że Nimrod jest ten
słońcepodobny, którym on przedstawiał się. Ona wiedziała, że powinno zdarzyć się
jakieś cudo, coś, co napełni ludzi świętym uczuciem i
udowodni, że Nimrod naprawdę jest bogiem.
Przez jakiś czas po
śmierci Nimroda Semiramida urodziła syna. To i było potrzebno
tej niskiej kobiecie dla zrealizowania swego chciwego planu. Ona
ogłosiła, że jej syn nie ma ziemskiego ojca i że on
przyszedł na świat od czarodziejskiego promiena od wielkiego
boga-słońca. Jego zaczęli nazywać synem Nimroda, który
przyszedł na zmianę swemu ojcu.
Dla niektórzych te
okropne kłamstwo wydało się niemożliwym. Niemniej królewnie
udało się wziąć pod kontrolę swoje państwo.
Duża liczba ludzi uważała Nimroda za syna Boga. Co więcej
Semiramidzie zaczęli oddawać pokłony jak matce Boga. Ją
nazywali „ królowej nieba” (J 7:18; 44:17-19,25). Ona stała się
pierwszą w świecie religijną rządzącą. Stąd
bierze początek kult Sybiły jak Matki bogini na
średnim Wschodzie.
Te zdarzenia dziejały się ponad cztery tysiąc
lat temu. Ale to było tylko początkiem
pogańskiej wiary, wpływ której był tak bardzo silny, że
nawet teraz niektórzy ludzie oddają pokłony „Królowej nieba”, której
w rzeczywitości nigdy nie było.
Przez postępki Szatana
wszystkie te pogańskie symbole, obyczai, doktryny i tradycji
przemieszały się z biblijnymi w ten sposób, że wiele ludzi, sami
tego nie wiedząc, naśladują ich i teraz. Ta „skryta wiedza”,
która nazywa się tak w Biblii, wciąż jeszcze ukrywa prawdę od wielu, kto naprawdę chce przyjść do Boga.
Pogańskie tradycji w nasze dni
W Pisaniu Bóg mówi
nam nie naśladować tradycji bałwochwalstwa (Jr 10:2 i Pwt
12:30-31). Z drugiej strony, wiele duchownych liderów mówią nam, że
nie obchodzić święto 25 grudnia znaczy naśladować
pogańskie tradycji. Ten dzień świętował się
dawnymi poganinami, którzy uważali go urodzinami syna Matki Nieba,
związanej z Nimrodem i bogiem słońca.
Semiramida i jej następcy
twierdzili, że niby 25 grudnia z martwego pnia wyrosło wiecznozielone
drzewo, a sam Nimrod co rok tajnie przychodzi na ziemę, żeby
pozostawić pod tym drzewem swoi dary. To było początkiem tego,
co teraz świętujemy jak Boże Narodzenie. Santa Klaus pojawi
się później, ale o tym mowa w innym artykule. Patrz
artykuł Dlaczego nie obchodzimy
święto Bożego Narodzenia [DB24].
Urodzenie Semiramidy albo Ister
także znajduje swoje odzwierciedlenie w religijnych świętach na
calym świecie. Istnie mylne zdanie o tym, że jeszcze przed potopem z
nieba był posłany duch, on pojawił się z ogromnego jajka,
które było rzucone w Eufrat. Tą boginią w jajku Istar (Easter
egg w tłumaczeniu z angelskiego znaczy wielkanocne jajko) był nikt
inny, jak Semiramida.
Nazwa Ister spotyka
się także w kanonicznym tłumaczeniu Biblii na język
angielski – Wersji Króla Dżejmsa (Dz 12:14), ale ona była mylnie
zamieniona tłumaczami słowem, oznaczającym żydowską
Paschę (w polskim tłumaczeniu – święta Welkanocne). Pascha
była jednym z tych święt, które powinni obchodzić się
po wole Boga, w ten czas jak Paschalne Zmartwychwstanie z jego
poganińskimi tradycjami świętowania świtu jest
całkowicie poganińskim świętem (1 Kor 5:7-8). Patrzcie także artykuł święte dni Boga [DB22].
Teraz robi się zrozumiałym, w jaki sposób Szatan za pomocą
Nimroda i Semiramidy zmusił ludzkość uwierzyć w
kłamstwo (Ap 12:9), jak kiedyś zmusił Ewę.
Inni dziejowe osoby tej
historii także niesą kłamstwo naprzykład bóg Attej, który
niby był jedynym Bogiem, który jednocześnie był i Synem, i
Ojcem. On był zabity na grzewie, potem zszedł w piekło w
piątek, a zmartwychwstał w niedzielę. To jest podstawa dla
teraźniejszej paschalnej historii, nie mającej, jak okazywa się,
nic wspólnego z tym, co zdarzyło się z Chrystusem w czas
żydowskiej Paschy. Stąd zaś bierze
początek doktryna trzyjednolitego Boga, która aktywnie podtrzymuje
się tradycyjnym chrześcijaństwem.
Ten
falszywy system poglądów, który nazywamy
Mistycyzmem, otrzymał odzwierciedlenie we wszystkich światowych religiach.
Niemniej Szatanowi nie zawsze
będzie pozwolono wprowadzać w błąd ludzkość.
Wkrótce nastanie czas, kiedy on będzie pozbawiony władzy na
tysiąc lat (Ap 20:1-3). Wszystkie falszywe religii będą
wykorzenione. Wtedy ludzkość i pozna świętą
prawdę, która tak gługo była ukryta od niej.