Christian Churches of God
No.
229
Arche sa Paglikha ng Diyos bilang Alpha at Omega
(Edition
1.0 19971217-19971217)
Ang mga argumento ng modernong Cristianismo tungkol kay Cristo ay may
malaking bahagi ng kanilang pinagmulan sa pilosopiya ng Griyego at sinaunang
mga relihiyosong kaugalian na taliwas sa Bibliya. Ang ilang mga teksto sa
Bibliya sa Ingles ay maling isinalin upang itago ang layunin at kaayusan ng
paggamit ng mga termino dahil ito ay laban sa teolohiyang Trinitarian. Ang
paggamit ng mga terminong Arche, Alpha at Omega, una at huli, simula at
wakas, ay ipinaliwanag batay sa iba't ibang mga teksto.
Christian Churches of
God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1997
Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Arche sa Paglikha ng Diyos bilang Alpha at Omega
[229]
Sa iba't ibang papel tungkol sa Diyos at sa Mesiyas, tinalakay natin ang
unang dalawang aspeto ng mga konseptong nakapaloob sa Godhead , katulad ng
sa Diyos Ama, at kay Jesucristo bilang Anak ng Diyos. Ang buod na nakuha
mula sa unang seksyon ng ating Pahayag ng Paniniwala na ang Diyos Ama ang
wastong nag-iisang tunay na Diyos at si Jesucristo ang Anak ng Diyos at ang
pagkaunawang ito ay ang kailangan para sa buhay na walang hanggan (Juan
17:3).
Ang Diyos Ama
Ang Kataas-taasang
Diyos ng sansinukob ay ang Diyos. Siya ang Pinakamakapangyarihan, ang
Tagapaglikha at Tagapagtaguyod ng mga langit, lupa at lahat ng bagay na
naririto. (Gen. 1.1; Neh. 9:6, Awit 124:8; Is. 40:26,28; 44:24; Gawa 14:15;
17:24,25; Apoc. 14:7). Siya lamang ang walang kamatayan (1Tim. 6:16). Siya
ang ating Diyos at Ama at ang Diyos at Ama ni Jesucristo (Juan 20:17). Siya
ang Kataas-taasang Diyos (Gen. 14:18; Num. 24:16; Deut. 32:8; Mc. 5:7) at
ang Nag-iisang Tunay na Diyos (Juan 17:3; 1Juan 5:20).
Jesus ang Anak ng Diyos
Si Jesus ang
panganay (prõtotokos) ng lahat ng
paglalang (Col. 1:15) samakatuwid ang pasimula (arche)
ng paglikha ng Diyos (Apoc. 3:14). Siya ang bugtong (monogene) na Anak ng Diyos (Mat. 3:17; Juan 1:18; 1Juan 4:9),
ipinaglihi sa pamamagitan ng Banal na Espiritu at isinilang sa birheng si
Mariam na maling tinawag sa ingles na Mary (Luc. 1:26-35). Siya ang Cristo o
Mesiyas (Mat. 16:16; Juan 1:41), na ipinadala ng Diyos upang maging ating
Tagapagligtas at Manunubos (Mat. 14:33; Juan 8:42; Ef. 1:7; Tit. 2:14).
Ang komento sa Apocalipsis 3:14 na si Cristo ang
arche ng paglalang ng Diyos ay may malaking kahalagahan. Hindi natin
karaniwang nauunawaan ngayon kung bakit sinabi ni Jesucristo kay Juan na may
kaugnayan sa iglesia ng Laodicea, sa diwa, "sabihin mo sa anghel ng iglesia
ng Laodicea na ako ang arche ng
paglikha ng Diyos". Ngayon, ang dahilan kung bakit ginawa iyon ay dahil, sa
iglesia ng Laodicea, ang argumento ay lumitaw sa iglesia at sa panahon na si
Cristo ay hindi ang arche ng paglikha
ng Diyos. Ang argumentong ito ay nakasentro sa kawalang-hanggan ng isang
matter at sa pananahan ng Diyos salahat ng matter.
Ang salitang arche ay
nangangahulugang simula. Ang
terminong ginamit sa Apocalipsis 3:14 ay tila nauugnay sa isang talakayang
pilosopikal na umiiral sa Gitnang Silangan mula kay Philo hanggang sa mga
Middle Platonists hanggang sa mga neo-Platonists. Ang argumento ay nakatuon
sa teorya ng pinagmulan ng mundo. Kailangan mong maunawaan ang argumentong
ito dahil ang kahalagahan nito ay nauugnay
sa New Age Movement. Kaya mauunawaan mo ang kasalanan ng New Age
Movement. Mauunawaan mo rin na ito ang propesiya ni Jesucristo na ang
argumentong ito ay magmumula sa iglesia sa mga huling araw at ang iglesia ng
Laodicea ay magiging patutot
nito at mawawalan ng karapatan sa unang pagkabuhay na mag-uli. Ang teologong
si Clement ng Alexandria ay sumuporta sa argumento bilang isang anyo ng
Gnostisismo (Ang Gnosis ay nangangahulugang
kaalaman, kaya ang Gnostisismo ay ang proseso kung saan ang mga
pinasimulan ang pagkamit ng kaliwanagan). May dalawang antas na kasama dito;
ang mga ordinaryong miyembro ng iglesia at ang mga elemento ng Gnostisismo.
Ang saserdote sa katunayan ay naging ang elemento ng Gnostisismo. Sinasabing
sila ang mayroong lihim na kaalaman at ang mga ordinaryong miyembro ay
binigyan ng mas mababang antas ng pag-unawa. Ito ay naging praktikal na
doktrina ng mga Nicolaitans kung saan ang edukadong mga saserdote ay
itinuturing na mayroong kaalaman na hindi naaabot ng mga ordinaryong
miyembro, o hindi maabot dahil sa mga misteryo na kasangkot nito. Sinabi ni
Cristo na kinapopootan niya ang doktrina ng mga Nicolaitan at ang doktrina
ni Balaam ng pagtuturo para sa sariling kapakanan. Ang doktrina ni Balaam ay
sumasabay sa doktrina ng mga Nicolaitan at ito, sa katunayan, ay direktang
anti-Cristo. Ito ay nagbabawal o naghihigpit sa kakayahan ng Banal na
Espiritu na lumago sa indibidwal. Kailangan nating maunawaan ang relasyon at
ang nagagawa nito sa Banal na Espiritu. Ang mga doktrina ay sakop sa mga
Ang mga Nicolaitan (No.
202)
at gayundin
Ang Doktrina ni Balaam at ang Propesiya ni Balaam (No. 204).
Sinunod ni Clement ang manunulat na Judiong si Philo sa pagpapaliwanag sa
simula ng Genesis sa pamamagitan ng paggamit ng Platonic na pagkakaiba sa
pagitan ng mundo na nararamdaman at ng mundo na nauunawaan. Ang mga mundo ng
materyal at di-materyal ay pangunahing nabuo batay sa mga prinsipyong
Platonic. Kaya't siya rin ay sang-ayon sa paaralang-Platonismo na
itinuturing din ang mundo ng pandama bilang isang kopya ng mundo ng
kaisipan. Sinabi ito ni Salvatore Lilla (Clement
of Alexandria, Ch. III, Oxford University Press, 1971, p. 192) at sa
pahina 230 ay nagsasabi:
Sa doktrina ng
matter, tila naniniwala si Clement, katulad ni Philo at ng Middle Platonism,
ay tila naniniwala sa pre-existence nito at itinuturing itong walang anumang
anyo at kalidad (cf. Ch. III, p. 226).
Bahagya lamang ang naging kasunduan dahil tinatanggihan ni Clement ang
pananaw ng paaralang-Platonismo ayon sa kung saan ang matter ay isa sa
archai – ang maramihang simula ng
mga pinagmulan ng mundo. Sinabi ni Clement na hindi maaaring ganun; ngunit
sinabi nila na ganun nga, at ang matter ang orihinal. Naninindigan si
Clement na ang Diyos ang tanging tunay na
arche at ang lahat ng iba pang
arche ay sumunod sa Diyos.
Ngayon ay sinasabi ni
Cristo na siya ang arche lumikha
siya sa pamamagitan ng pag-uutos mula sa Diyos.
Yan ang tinuturo ng
Bibliya, at kung bakit ito sinabi ni Jesucristo. Nang maglaon, sinabi ni
Clement, na ang Diyos ang tanging tunay na
arche, na totoo mula sa
Apocalipsis 4, kung saan ang lahat ng matter ay nilikha sa pamamagitan ng
kalooban ng Diyos. Ngunit sinasabi ng mga Platonista na ang matter mismo ay
isang arche. Naniniwala si Clement
sa pagkakaroon ng matter bago ang pinagmulan ng mundo. Sa madaling salita,
ang matter ay may likas na pag-iral bago ang aktwal na nabuo ang mundo. Ito
ay katulad ng big bang theory kung
saan umiral ang matter sa simula. Ito ay pinasimulan at pagkatapos ay
pinapisikal, nabuo bilang mga planeta. Kaya ang mundo ay nilikha mula sa
matter ng big bang. Kaya hindi na
bago ang teoryang big bang. Ito ay
isang Platonic na doktrina. Pinagtanggol ni Clement ang akusasyon na
sinasabi na ang mga Stoic, Plato, at Aristotle ay itinuring ang matter
bilang isa sa mga unang prinsipyo. Nanindigan siya na ang matter ay
inilarawan ng mga pilosopong ito
bilang walang anumang kalidad at tinukoy ni Plato bilang
ako sa pagkakaroon ng isang
sisidlan (upodoche) (tingnan ang
Timaeus 49e-50a, 50b-c), at walang
anyo (Tim. esp. 50d-e), mahirap
alamin (51b1), mauunawaan sa pamamagitan ng hindi lehitimong (bastardo:
Lilla) pangangatuwiran, at halos hindi mapaniwalaan (52b2).
Lumilitaw na lubos na sumasang-ayon si Clement sa
kanila (Lilla, p. 193). Kaya't mayroon tayong mga iglesia na nagsisimulang
bumalangkas ng mga konseptong ito, na lumalayo sa Bibliya patungo sa
Platonic.
Ito ang pasimula sa Trinitarian na pangangatwiran at ito ay Platonismo,
simple at dalisay. Si Philo (ang Hudyong pilosopo na nagsusulat noong
panahon bago si Cristo) at Plutarch sa kabaligtaran ay itinuturing na isang
ousia pa rin ang matter
(Lilla, p. 230). Sinabi ni Lilla na si Plutarch kasama ang iba pang
mga Middle Platonist tulad nina Albinus, Apuleis at ang mga may-akda ng
ikatlong aklat ni Diogenes Laertius at ni Hippolytus ay itinuturing na ang
matter ay walang hanggan at walang anumang kalidad at anyo (ibid., Ch. III,
pp. 193,195-6). Sa madaling salita, sinasabi nila na naroon nga ito pero
wala itong anyo, parang nakalutang lang sa ere. Mayroon tayong anyo (walang
hanggang), na nagtataglay ng mga katangian ng Diyos. Ito ay may
kawalang-hanggan sa sarili nitong karapatan. Mula sa prosesong iyon ay
nagmula ang sistemang Animist ng Babilonia. Ang pag-iisip na ito ay nagmula
sa Babilonia at sa halip ang prosesong iyon ang naghubog ng ganong
pag-iisip. Sa patungkol sa matter bilang
ako ayon kaysa Clement ay
sumasang-ayon sa neo‑Pythagoreanism, kay Plotinus, at maaaring pati na rin
kay Ammonius Saccas (Lilla, Ch. III, pp. 195-196 at fn. 1, p. 226).
Kaya, ang matter ay pinagtatalunan kung ito ay walang-anyong
pagka-walang-hanggan o walang anyong nilikha. Iyan ang diwa ng argumento.
Ang walang-anyong pagka-walang-hanggan ng matter ay ginagawang itong isang
ousia o hypostasis ng
Diyos, kaya't ang Diyos ay nananahan sa lahat dahil ang matter ay isang
hypostasis ng Diyos at samakatuwid ang Diyos ay nasa matter. Mula sa
mala-Gnostikong pangangatuwiran na ito, nabuo ang konsepto ng Trinidad kung
saan ang tatlong hypostases ng Diyos ang itinuturing na pangunahing mga
hypostases. Ngayon, lumalampas na tayo rito sa mga iglesia.
Nagkaroon ngayon ng tanong: Ang mundo ba ay nabuo o hindi? Sa madaling
salita, mayroon ba itong buhay sa sarili o nilikha ito. Pinapangunahan nito
ang argumento ngayon ng ebolusyon at paglikha. Sinasabi ni Cristo na hindi;
na siya ang arche. Siya ang
instrumento ng paglikha ng Diyos at ang matter (ang mundo) mismo ay hindi
isang arche at ang Diyos ay hindi nananahan sa matter, wala sa mga bato,
sa maliliit na bato, at kristal. Ang pagsasabing ang Diyos ay nananahan sa
matter, sa paraan ng pagkawasak at pagpatay, at ang Diyos mismo ay likas na
masama ay isang kalapastangan. Ito ay hahantong sa punto kung saan si
Satanas ay pinaniniwalaang masama mula sa sandali ng kanyang pagkakalikha at
sa katunayan ay isang hypostasis lamang ng kasamaan ng Diyos.
Katulad nito, ang mga anghel ay mga hypostases lamang ng Diyos, bilang mga
aspeto ng Kanyang mensahe. Makikita na ngayon ang kalubhaan ng lumalabas na
kalapastanganan. Ang mga tao ay nabulag sa suliraning ito. Lalo na't
sumusunod sila sa mga doktrina ng pamahalaan na wala namang kinalaman sa
sistemang biblikal. Kaya nga kinasusuklaman ng Diyos at ni Cristo ang
doktrina ng mga Nicolaitan. Binubulag nito ang mga tao sa katotohanan. Sila
ay pinabagsak ng mga doktrinang Platonista. Ang mga hinirang ay dapat
maimulat sa pagkakamaling ito sa doktrina.
Ang mensahe sa mga taga-Laodicea
ay ginawang mas malinaw mula sa talakayang ito. Ang pilosopikal na debate ay
nakasentro sa pagtatalo na ang matter mismo ay isang
ousia o hypostasis ng isa
at sa gayon ang Diyos ay nananahan sa lahat ng matter. Kaya ang Diyos ay
nasa kahoy at bato. Ito ang pangunahing palagay sa likod ng Animismo
kabilang na matatagpuan sa Babilonia, Shamanismo, at lahat ng Liberation
Theology na umaabot sa Budismo at sa Shintoismo ng Hapon. Ngayon ang libro
ni Sir Wallace Budge sa Bablonia (hinukay niya ito) ay matagal na. Mahigit
isang daang taon na nating alam kung ano ang relihiyong Babylonian. Ang
relihiyong Babylonian ay animistiko at iyon mismo ang relihiyong inilalapat
sa maraming mga Iglesia ngayon.
Si Clement, tulad ni Philo at ng Middle Eastern Platonists - Plutarch at
Atticus - ay hayagang pinapaboran ang henerasyon. Si Clement, kasunod ni
Philo, ay naninindigan na ang paglikha ay hindi naganap sa loob ng panahon,
sapagkat ang panahon mismo ay direktang nakadepende sa nakikita at
nahahawakang mundo (Lilla, p. 230). Ito ay lubos na mali (para sa mga
dahilan na binanggit na noon at sa iba pang mga aralin) at ito ay
sinuportahan ni Augustine sa Lungsod
ng Diyos. Upang ulitin ang bahagi sa
Oras at Kawalang-kamatayan mula sa
aralin
Buhay na Walang Hanggan (No. 133):
Ang konsepto ng oras
ay nangyayari lamang kapag may kaugnayan sa pagitan ng mga bagay. Halimbawa
ang isang araw ay nangyayari sa paggalaw ng mundo sa axis nito na may
kaugnayan sa araw. Ang solar year ay nauunawaan bilang isang ikot ng mundo
sa Araw. Mayroong iba't ibang taon na kasangkot sa pag-ikot ng kalawakan,
ibig sabihin, Solar/Sidereal/Galactic. Ang sansinukob ay may salik ng
paglawak na kaugnay ng paggalaw palayo mula sa isang pangunahing punto.
Ang pangunahing
punto ay tinukoy ni Penrose bilang ten to the tenth to the 123rd [power].
Kaya naman dahil sa napakalaki ng bilang na ito dapat mayroong iisang punto
ng pinagmulan, at wala nang iba pa, para sa sansinukob. Ang lahat ng
paggalaw na ito ay naipapahayag sa mga konsepto ng oras na may kaugnayan sa
sistema ng mundo.
Anuman ang paraan ng
pagsukat maaari lamang na ang oras ay nagmumula sa relasyon ng dalawa o
higit pang mga bagay sa isa't isa. Kaya ang oras ay maaari lamang magsimula
sa pagkakaroon ng dalawa o higit pang mga bagay. Ang Diyos ay umiral bago
ang panahon. Ang henerasyon ng mga elohim sa katunayan ang simula ng
panahon: Ang simula ng paglalang ng Diyos (Apoc. 3:14).
Sinasabi sa Colosas 1:15 na si Cristo ang panganay ng Paglikha.
Ang Panginoong Diyos
kung gayon ay ang Alpha, bilang sanhi at umiiral, at bilang ang huling
layunin ng pagkilos na iyon Siya rin ang Omega:
Apocalipsis 1:8
Ako ang Alpha at ang Omega, sabi ng
Panginoong Dios, ngayon at nang nakaraan at sa darating, ang Makapangyarihan
sa lahat.
(ibig sabihin, kapag
siya ay naging lahat sa lahat (Ef. 1:23)).
Kaya ang konsepto ng oras ay nagsimula sa pagbuo kay Jesucristo. Sapagkat
nang si Jesucristo ay nabuo (at ang mga elohim ay nabuo) nagsimula ang
panahon dahil may relasyon sa pagitan ng dalawang nilalang. Ang Diyos lamang
ang umiral ng walang kamatayan. Anuman ang paraan ng pagsukat, ang dalawang
bagay na ito ay nagmula sa oras. Si Cristo ay naging likha ng Diyos mula sa
kanyang henerasyon. Ang lahat ng likha ay nagmula sa Diyos. Kaya ang Diyos
ay ang Alpha bilang parehong sanhi at pag-iral at ang dulo o layunin ng
gawain. Kaya, Siya rin ang Omega mula sa Apocalipsis 1:8. Kaya, binalaan ni
Cristo ang iglesia ng Laodicea at dapat nating pansinin ang mga babala sa
mga Laodicean.
Alpha and Omega pinalawak kay Jesucristo
Ang mga pamagat na Alpha at
Omega at ang iba pang mga terminong ginamit partikular sa aklat ng
Apocalipsis ay sumasagot sa mga pilosopikal na katanungan ng Griyego
gayundin ang mga malinaw na katotohanan ng pagtatalaga ng posisyon ng elohim
sa mga hinirang sa pamamagitan ni Jesucristo.
Ang Apocalipsis 1:11 sa KJV
ay may sanggunian sa Alpha at Omega na inilapat kay Jesucristo.
Ang titulo na ito ay wala sa RSV at sa mga sinaunang
teksto (cf. kasama ang tala sa
Companion Bible sa teksto). Lumilitaw lamang ito sa Receptus at
samakatuwid ang KJV.
Ang kahalagahan sa
pagdagdag dito ay para sa
paggamit nito upang maitago ang pagkakasunod-sunod ng mga nangyayari sa
paggamit ng mga titulo mula sa Diyos hanggang kay Cristo sa
pagkakasunud-sunod ng propesiya ng Apocalipsis.
Samakatuwid ang orihinal na
teksto ay mababasa na medyo katulad sa RSV:
Revelation 1:11
saying, "Write what you see in a book and send it to the seven churches, to
Ephesus and to Smyrna and to Per'gamum and to Thyati'ra and to Sardis and to
Philadelphia and to La-odice'a." (RSV)
Ang tekstong ito sa KJV ay
naging:
Revelation 1:11
Saying,
I am Alpha and Omega, the first and the last: and, What thou seest, write in
a book, and send it unto the seven
churches which are in Asia; unto Ephesus, and unto Smyrna, and unto
Pergamos, and unto Thyatira, and unto Sardis, and unto Philadelphia, and
unto Laodicea. (KJV)
Apocalipsis 1:11 Na
nagsasabi, Ang iyong nakikita, ay isulat mo sa isang aklat at iyong ipadala
sa pitong iglesia: sa Efeso, at sa Smirna, at sa Pergamo, at sa Tiatira, at
sa Sardis, at sa Filadelfia, at sa Laodicea. (TLAB)
Ang pagsingit na ito sa
teksto ay partikular na ginawa upang suportahan ang Trinitarianismo at
pabayaan ang layunin ng natitirang bahagi ng Apocalipsis sa bagay na ito.
Ipinapaliwanag ng
Apocalipsis 1:8 ang pagtukoy na ito bilang paglalapat sa Diyos na sinasabi
ng Apocalipsis 1:6 na ang Diyos at Ama ni Cristo.
Revelation 1:8 "I am
the Alpha and the Omega," says the Lord God, who is and who was and who is
to come, the Almighty. (RSV)
Muli nating makikita ang
KJV gamit ang Receptus na tinatanggal ang mga salitang
ho theos o Ang Diyos at
gumagamit lamang ng kurios o
Panginoon. Ang teksto ay nagdadala
ng buong magkaiba at mapanlinlang na layunin ng parehong teksto na tumutukoy
kay Cristo ang pagka Alpha at Omega ay katangi-tangi para sa Panginoong
Diyos at Ama ni Cristo at hindi inilalapat kay Cristo mula sa simula. Malaki
ang kinalaman nito sa teolohiya dahil ito ay binuo mula sa Griyegong
pilosopikal at Trinitarian na mga katanungan na nakikita natin dito. Ito ay
sadyang pagtatangka na itago ang tunay na katangian ng posisyon ni Cristo na
may kaugnayan sa kanyang Diyos at dinadakila siya mula sa maling konsepto ng
Trinidad.
Revelation 1:8
I am Alpha and Omega, the beginning and the ending,
saith the Lord, which is, and which was, and which is to come, the Almighty.
(KJV)
Apocalipsis 1:8 Ako
ang Alpha at ang Omega, sabi ng Panginoong Dios, ngayon at nang nakaraan at
sa darating, ang Makapangyarihan sa lahat. (TLAB)
Ang Apocalipsis 1:17 at 2:8
ay hindi naglalaman ng mga salitang
Alpha at Omega. Gumagamit sila ng
protos at eschatos na
nagpapahiwatig ng isa pang konsepto sa pagkakaiba sa Alpha at Omega.
Apocalipsis 1:17 At
nang siya'y aking makita, ay nasubasob akong waring patay sa kaniyang
paanan. At ipinatong niya sa akin ang kaniyang kanang kamay, na sinasabi,
Huwag kang matakot; ako'y ang una at ang huli, (TLAB)
Apocalipsis 2:8 At
sa anghel ng iglesia sa Smirna ay isulat mo: Ang mga bagay na ito ay
sinasabi ng una at ng huli, na namatay, at muling nabuhay (TLAB)
Ang mga terminong
protos at
eschatos ay nagdadala ng mga konseptong nakapaloob sa Apocalipsis
3:14 kung saan si Cristo ang arche
o simula ng paglikha ng Diyos bilang
prototokos o panganay bilang isang espirituwal na anak. Nang maglaon,
siya ay naging ang tanging isinilang na Diyos ng Juan 1:18 (bilang
theos o elohim o
monogene theos).
Ang tungkuling ito ay
nadagdagan. Sa pagbabalik ng Mesiyas at sa huling proseso sa pagdating ng
Lungsod ng Diyos, makikita natin ang Mesiyas bilang Alpha at Omega. Ang mga
titulong ito ay hindi inilapat sa kanya noong una, na siyang nag-udyok sa
likod ng mga maling pagsasalin at mga karagdagan.
Sa Apocalipsis 22:13-16
makikita natin ang dalawang titulo na pinagsama sa Mesiyas habang siya ay
dumarating bilang ang liwanag at tala sa umaga.
Apocalipsis 22:13-16
Ako ang Alpha at ang Omega, at ang una at ang huli, ang pasimula at ang
wakas. 14Mapapalad ang nangaghuhugas ng kanilang damit, upang
sila'y magkaroon ng karapatan sa punong kahoy ng buhay, at makapasok sa
bayan sa pamamagitan ng mga pintuan. 15Nangasa labas ang mga aso,
at ang mga manggagaway, at ang mga mapakiapid, at ang mga mamamatay-tao, at
ang mga mapagsamba sa diosdiosan, at ang bawa't nagiibig at gumagawa ng
kasinungalingan. 16Akong si Jesus ay nagsugo ng aking anghel
upang sa inyo'y magpatotoo ng mga bagay na ito sa mga iglesia. Ako ang ugat
at ang supling ni David, ang maningning na tala sa umaga. (TLAB)
Ibinigay sa kanya ang mga
titulong ito bilang ipinagkaloob na kapangyarihan mula sa Diyos. Bilang
protos ng paglikha siya ay naging
kaisa sa Alpha. Bilang
eschatos ng paglikha siya ay naging kaisa sa
Omega bilang ang Diyos ay sumasa lahat at nasa lahat (Ef. 4:6).
Ipinapakita ng Apocalipsis
21:6 ang punto kung kailan nangyari ang pangyayaring ito. Si Cristo ay
naging Alpha at ang Omega at ang
arche at ang
telos. Siya ay ipinahayag bilang
arche o ang simula ng paglikha ng Diyos mula sa Apocalipsis 3:14.
Narito mayroon tayong arche bilang
simula at telos bilang wakas. Ang
salitang naganap ay ang collective
neuter plural gegonan Ang salitang
nangyari ay ang collective neuter plural
gegonan. (cf. Rev. 16 at 17 at
Marshall's Interlinear RSV). Ito ay isinalin bilang
nagawa na. Gayunpaman, ang ibig
sabihin nito, at isinalin ito ni Marshall bilang,
nangyari ito.
Apocalipsis 21:6 At
sinabi niya sa akin, Nagawa na. Ako ang Alpha at ang Omega, ang pasimula at
ang wakas. Ang nauuhaw ay aking paiinuming walang bayad sa bukal ng tubig ng
buhay. (TLAB)
Nangyari ito ay isinalin bilang
nagawa na upang itago ang konsepto
na ang prosesong ito ng pagiging lahat ng Diyos sa lahat ay nagsisimula kay
Cristo na hindi ganoon sa simula.
Kaya tayo ay nakikitungo sa
isang progresibong konsepto ng mga aktibidad ng Mesiyas at ng mga hinirang.
"Narito, ginagawa kong bago ang lahat ng bagay".
Ang Diyos ay nagiging lahat
sa lahat. Kaya ang Diyos ang Omega o huling resulta ng Kanyang sariling
nilikha. Ang mga tagasalin ng Trinitarian ng KJV ay sadyang itago ang
katotohanan at konseptong ito mula sa mga mambabasa nito.
Si Cristo bilang Arche sa loob ng Trinitarianismo
Ang mga argumentong tinutukoy sa itaas ay pinaniniwalaang isang tampok ng
mensahe para sa iglesia ng Laodicea. Kaya naman, ang argumento ay tunay na
isang pangunahing pinagmulan ng pagkakamali sa iglesiang iyon - o sa
panahong iyon kung isasama pa. Ang mga propesiya ang nagsasabi kung ano ang
pagkakamali. Ito ang pangunahing pagkakamali ng iglesia ng Laodicea at ang
dahilan kung bakit sinuka ng Diyos ang iglesia ng Laodicea mula sa Kanyang
bibig.
Sinasabi ni Cristo na siya ang arche
ng paglikha ng Diyos. Kinailangan ni Clement na magkaroon ng Diyos bilang
tanging tunay na arche upang
maiwasan ang konsepto kay Cristo bilang simula ng aktibidad ng Diyos. Iyon
ang buong pangyayari. Ayaw ng mga Trinitarian na si Cristo ay nasa posisyong
iyon dahil si Cristo ay magiging isang aktibidad ng Diyos sa halip na
mismong Diyos bilang isang istrakturang Binitarian.
Maliban kung mayroon kang istrakturang Binitarian hindi mo maaaring itayo
ang Trinidad – at ang mga binhi ng Trinidad ay likas sa istrakturang
Binitarian. Kaya naman, ang Binitarianismo ay naglalaman ng mga binhi ng
sarili nitong pagkawasak. Kasabay ng pagkakamaling ito ay ang doktrina ng
Kaluluwa. Si Clement ay, gayunpaman, isang teologo na, sa lahat ng intensyon
at layunin, ay isang Gnostic. Siya ay naniniwala sa doktrina ng Kaluluwa at
sa pag-akyat ng mga kaluluwa sa pitong antas, kung saan sila ay malaya na sa
mga makamundong pagnanasa at nagtataglay ng gnosis. (Lilla, p. 182). Kaya
naman, pinaniniwalaang ang mga hinirang ay dapat dumaan sa prosesong ito ng
kaliwanagan.
Anumang iglesia, sa
pagiging Trinitarian, ay mangangako sa pagtanggap sa doktrina ng Kaluluwa.
Sa huli ay kailangang magkaroon ng isang sistema ng kaluluwa sa mundo na
binuo at pagkatapos ang mga indibidwal ay magiging bahagi ng kaluluwa ng
mundo. Ang pag-akyat sa pitong antas na sinasabi ni Clement ay purong
Shamanismo. Nagmula ito sa sistemang Babylonia at lumabas sa Kapatagan ng
Russia kasama ng pagkalat ng mga tao pagkatapos ng pagbaha. Ito ang bumuo ng
mga sistemang Shamanismo kung saan ang tagasunod ay dumadaan mula sa isang
antas patungo sa isa pa, karaniwan ay sa pitong antas. Binuo nito ang mga
sistemang Shamanismo kung saan ang mga sumusunod ay napupunta mula sa isang
antas patungo sa susunod sa pamamagitan ng pitong antas sa pangkalahatan.
Maaaring magkaroon ng kasing dami ng siyam at labintatlo. Mayroong espiritu
o demonyong kumokontrol (o diyos kung tawagin nila) bawat isa sa pitong
antas hanggang sa makaakyat ka sa pinakamataas na antas.
Iyon ang iminungkahi ni Clement at iyon ang pinakasentro ng Platonikong
mistikal na pag-akyat. Iyan ang iminungkahi ng mga teologo ng Cappadocian.
Sila ay nagtataguyod ng mystical na pag-akyat ng pitong antas. Ang diyos na
kanilang napuntahan ay hindi Diyos. Sila ay mga demonyo. Ang parehong
sistema ay nalalapat sa Budismo ngayon. Sa isang seremonya ng pagtatalaga ng
Budista mayroong isang cone na may mga antas sa loob nito, at may isang
itlog sa isang antas. Ang lahat ng ito ay nagsisimbolo ng pagtawag sa mga
espiritu pababa sa mga antas upang pumasok sa taong sasailalim sa seremonya.
Ang sinuman sa Budismo ay kinakailangang nasa sistemang Shamanismo.
Hinihikayat nila ang mga espiritu na pumasok sa kanila at kunin sila. Ang
buong istraktura ng pag-akyat ng kaluluwa ay nakatuon sa demonismo at isang
panawagan ng mga espiritu. Ito ay ibang espiritu sa Banal na Espiritu. Kaya
naman mahalagang maunawaan iyan bago natin pag-aralan ang Banal na Espiritu.
Ang materyal na pagkakaiba sa pagitan ng teorya ng paglikha ng Cristiano,
Platonista at Gnostic na kinasasangkutan ng
arches ay ang paniniwala ng mga
Gnostic na ang mga archontes ay
karaniwang masasamang kapangyarihan nasa ilalim ng pamumuno ni Jaldabaoth
ang mababang demiurge ng materyal na mundo (tingnan ang
Apochryphon ni Juan 41:12-14 at codex II Krause-Labib, II. 4-5, p.
139; Lilla, p. 183 and fn. 5). Ang pagkakaiba sa pagganap ay nasa unang
dalawang siglo. Ang pagkakakilanlan bilang Logos ay ginawa bilang
pangalawang hypostasis ng Diyos. Tinukoy ni Clement ang
logos bilang pangalawang
hypostasis ng Diyos, hindi ang
unang may banal na karunungan, ang una sa mga nilalang na nilikha ng Diyos
at ng Kanyang tagapayo (Lilla, p. 208).
Ang tagapayo sa Diyos ay karunungan mula sa Kawikaan
8:22. Nagmumula iyan sa maling pagkaunawa sa tungkulin ng Banal na Espiritu.
Ang Banal na Espiritu ay ang unang kapangyarihan ng Diyos na nabubuhay
kasama ng Diyos sa paglikha. Ang Banal na Espiritu ay hindi dumating
pagkatapos ni Cristo. Ito ay lohikal na nagmula sa Diyos, bilang Kanyang
kapangyarihan.
Ito ang paraan kung saan si Cristo at ang lahat ng Hukbo ay nakatali sa
Diyos. Napakahalaga ng argumentong ito, kaya pag-aralan upang maunawaan ang
mga argumento ng mga taong ito.
Ang debate ay nakasentro sa isang pilosopiya na naghahangad na baluktutin
ang Kasulatan o maling gamitin ang Kasulatan upang ang lahat ng mga elemento
ng paglikha ay maging hypostases o
ousia ng Diyos. Ang
hypostases at ousia ay
hindi magkatulad na terminong pangdisiplina. Ang
hypostases ay isang terminong Stoic; ang
ousia ay isang terminong Platonic. Ngunit sa diwa, halos magkapareho
ang kanilang kahulugan. Ang mga Trinitarian ay gumagamit ng
hypostases bilang mga aspeto ng
isang ousia. Kaya't ginagamit nila
ang dalawang termino upang sabihin ang Diyos ay naglalaman ng tatlong
hypostases. Mahalagang maunawaan
kung ano ang sinasabi ng mga taong ito kapag ginamit nila ang mga termino
(tingnan ang aralin
Ang Paggamit ng Terminong Hypostasis (No. 230)
para sa mas kumpletong paliwanag ng mga terminong ito). Ang mga anghel ay
pinaniniwalaang hypostases ng Diyos gaya ng mga demonyo. Kaya't si Satanas
ay maaaring maging masama mula sa sandali ng kanyang paglikha tulad ng
naisulong kamakailan ng ilang mga akademiko sa mga Iglesia ng Diyos. Nakita
na natin kung paanong hindi ito totoo. Malinaw na ipinapakita ng Bibliya na
si Satanas ay perpekto mula sa sandali ng kanyang paglikha (Ezek. 28:15).
Ang konsepto ay: Dahil ang Diyos ay nananahan at ang lahat ng mga nilalang
ay mga hypostases lamang ng Diyos, si Satanas ay isang hypostases na walang
katotohanan maliban sa isang pagpapahayag ng pag-iisip ng Diyos.
Sa parehong paraan, ang mga anghel ay sumasalamin
lamang sa Diyos at walang tunay na pag-iral maliban bilang mga hypostases.
Ang panlilinlang na ito ay umaabot sa materyal na pananahan sa pamamagitan
ng mga pag-unlad ng pilosopiyang neo-Platonist. Ito ay lumampas sa batayang
Trinitarianismo tungo sa Teolohiya ng Proseso na binuo mula sa
neo-Platonismo. Ito ang batayan ng sistema ng pagsamba sa mga huling araw.
Ang sistemang ito ng Teolohiya ng Proseso na binuo ng mga neo-Platonist mula
sa Trinitarianismo ang magiging sistema, na hahalili sa Budismo at lahat ng
iba pang relihiyong ito at pagsasamahin ito sa sistema ng mga huling araw.
Naaangkop ito sa Shintoismo at Hindu Liberation Theology. Ito ay isang
pangkalahatang sistema at ito ay isang paraan ng pagkawasak ng Iglesiang
Katoliko, hindi ng pangangalaga nito. Ito ang paraan kung saan ang Hayop ay
bumaling sa Patutot at sinisira ito. Sa katunayan, tayo ay nagmamasid sa
relihiyon ng mga huling araw na itinatag. Mayroon din itong simula sa mga
Iglesia ng Diyos. Mula sa sistemang ito aakyat ang Taong Makasalanan. Ang
sistemang ito ay makapanlilinlang maging sa mga hinirang, kung posible man
ito.
Ang konseptong ito ay ang ganap na panlilinlang at nakapasok na sa Iglesia
ng Diyos sa mga huling araw gaya ng ipinahihiwatig ni Cristo. Ginawa ni
Cristo ang mga komento upang ipakita na siya ang simula o
arche ng paglikha ng Diyos. Tama
si Clement na ang Diyos ang tunay na
arche dahil nilikha Niya mula sa Kanyang kalooban at mula sa Kanyang
kalooban ang lahat ng bagay ay nilikha (Apoc. 4:11). Kaya ang Diyos ang
lumikha ngunit si Cristo ang instrumento ng paglikha at ang simula nito (tingnan
sa itaas).
Ang ideya na ang banal na karunungan ay ang tagapayo ng Diyos at ang una sa
mga nilalang na nilikha ng Diyos, ayon kay Lilla, ay katangian ng
pilosopiyang Jewish-Alexandrine bago kay Philo. Kaya naunawaan ng mga Judio
sa Alexandria na ang karunungan ang una sa mga elementong nilikha ng Diyos.
Kaya ito ay nagmula sa Diyos, kung saan ang Salita ng Diyos ay lumitaw at
naging isa sa Diyos, sa pamamagitan ng karunungan bilang Banal na Espiritu.
Ito ay ang Sophia ng
Ecclesiasticus 1:4 at ang unang nilikhang nilalang sa Kawikaan 8:22.
Ang Karunungan sa Solomon 9:9 ay nagpapakita na ito ay tumutulong sa Diyos
sa paglikha. Ang Genesis ay tumutukoy sa Espiritu ng Diyos sa Genesis 1:2.
Ang mga manunulat bago pa man dumating si Cristo ay mali ang pagpapaliwanag
sa aspetong ito ng kapangyarihan ng
Diyos bilang isang nilalang at ang maling pagkakaunawang ito ay
nagpatuloy hanggang sa kasalukuyan bilang konsepto na ang Banal na Espiritu
ay isang tao.
Doon nagmula ang pagkakamali.
Sa lohikal na
pagsasaalang-alang, ang Espiritu ang unang emanasyon ng Diyos, dahil ang
pagsilang kay Cristo at sa iba pang mga elohim ay nangangailangan ng isang
pamamaraan para sa kanilang pagsasama sa Diyos upang magkaroon ng ganap na
Monoteismo bilang isang pinag-isang kabuuan. Ang Diyos ang sentro ng lahat
ng nilalang. Ang lahat ng nilalang sa Hukbo ay nakatali sa Kanya sa
pamamagitan ng Banal na Espiritu. Sa pamamagitan ng Espiritu na ang
katangian ng Diyos ay naipapasa sa lahat ng nilalang, kapwa si Cristo at ang
iba pang mga hinirang, at sa huli sa lahat ng tao. Iyan ang pamamaraan at
kung hindi mo naiintindihan ang prosesong iyon, hindi mo talaga mauunawaan
ang nangyayari sa Banal na Espiritu. Nangyayari ito dahil ang kautusan ng
Diyos ay nagmumula sa nananatiling kabutihan ng katangian ng Diyos. Kaya
hindi ito maaaring maging Binitarian dahil mayroong isang pinaka-sentral ng
kabutihan, at ang kabutihang iyon ay Diyos. Sinabi ni Cristo na ang Diyos
lamang ang mabuti; bakit tinatawag mo
akong mabuti? walang mabuti kundi isa lamang, ang Dios dahil sa lohika
ng pagiging sentro ng tunay na kabutihan. Hindi tayo maaaring magkaroon ng
sistemang ditheist. Sinasabi sa atin ng pangangatuwiran at lohika na hindi
ito posible. Ang kautusan ng Diyos ay nagmumula sa kalikasan ng Diyos na
nananatili magpakailanman, dahil ang Diyos Mismo ay hindi nababago, at Siya
ay likas na mabuti bilang sentro ng tunay na kabutihan.
q