Christian Churches of God

No. 103A

 

 

 

 

 

Ang Hapunan Ng Panginoon

 (Edition 3.0 19950413-19981226-20080120-20140403)

                                                        

 

Ito ay isang mas maikling aralin na maaaring basahin sa Hapunan ng Panginoon. Sinusuri nito ang mga pagkakasunud-sunod at kahulugan ng paghuhugas ng paa at ang tinapay at alak. Ang mga teksto ng Juan 14 at Juan 17 ay ipinaliwanag.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1995, 1996, 1998, 2008, 2014 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ang Hapunan Ng Panginoon

 


Ang Hapunan ng Panginoon na marahil ang pinakasagradong okasyon ng taon ng Kalendaryo ng Diyos dahil ito ang anibersaryo ng kamatayan ng ating Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo. Ginaganap natin ang paglilingkod na ito bilang pag-alala ng kamatayan ni Cristo. Ipinapaliwanag ng mga sumusunod na sipi ang pinagmulan ng paglilingkod na ito at ang mga seremonya nito.

Lucas 22:7-16 At dumating ang araw ng mga tinapay na walang lebadura, na noon ay kinakailangang ihain ang paskua. 8At sinugo niya si Pedro at si Juan, na sinasabi, Magsihayo kayo at magsipaghanda kayo ng kordero ng paskua para sa atin, upang tayo'y magsikain. 9At kanilang sinabi sa kaniya, Saan mo ibig na aming ihanda? 10At kaniyang sinabi sa kanila, Narito, pagpasok ninyo sa bayan, ay masasalubong ninyo ang isang lalake na may dalang isang bangang tubig; sundan ninyo siya hanggang sa bahay na kaniyang papasukan. 11At sasabihin ninyo sa puno ng sangbahayan, Sinasabi ng Guro sa iyo, Saan naroon ang tuluyang aking makakanan ng kordero ng paskua na kasalo ng aking mga alagad? 12At ituturo niya sa inyo ang isang malaking silid sa itaas na nagagayakan: doon ninyo ihanda. 13At nagsiparoon sila, at nasumpungan ayon sa sinabi niya sa kanila: at inihanda nila ang kordero ng paskua. 14At nang dumating ang oras, ay naupo siya, at ang mga apostol ay kasalo niya.

 

Ipinagpalagay ng ilan na ito ang oras para kainin ng Paskuwa, ngunit mali iyon.

15At sinabi niya sa kanila, Pinakahahangad kong kanin na kasalo ninyo ang kordero ng paskuang ito bago ako maghirap: 16Sapagka't sinasabi ko sa inyo, Ito'y hindi ko kakanin, hanggang sa ito'y maganap sa kaharian ng Dios (AB)

 

Hindi kinain ni Cristo ang hapunan ng Paskuwa; kumain siya ng isang hapunan ng Paskuwa. Gusto niya itong kainin kasama sila ngunit alam niyang mamamatay na siya. Kaya naman inihula ni Cristo ang kanyang kamatayan bago ang ganap na hapunan ng Paskuwa. Siya talaga sa katotohanan ang Cordero ng Paskuwa.

 

Alam natin na kalaunan ay itinalaga ni Cristo ang pitumpu at isinugo sila at ang mga demonyo ay pumapailalim sa kanila at nakilala ng mga demonyo ang katotohanang iyon. Gayunpaman, sa hapunang ito mayroon lamang muli na labindalawa. Nasaan ang pitumpu? Bakit ginawa ni Cristo ang Huling Hapunan kasama lamang ang kanyang labindalawa?

 

Ang paliwanag ay maaring mayroong iba pang mga hapunan ng Paskuwa na inihahanda sa ibang mga grupo. Nagpasya si Cristo na idaos ang hapunang ito (ang kanyang huli) kasama ang kanyang labindalawa.

 

Sa oras na iyon ang araw ng paghahanda, ang ika-14, ay binibilang bilang una sa walong araw ng Kapistahan (cf. Mat. 26:17-30). Nagtatag ito ng isang bagong simbolismo na matatagpuan sa paghahanda para sa isang Paskuwa na darating. Dahil magkakaroon ng pangalawang exodo at mga bagong saserdote (Is. 66:20-21) ang Hapunan ng Panginoon ay sumisimbolo sa paghahanda ng Iglesia para sa milenyong paghahari.

 

1Corinto 11:23-26 Sapagka't tinanggap ko sa Panginoon ang ibinibigay ko naman sa inyo; na ang Panginoong Jesus nang gabing siya'y ipagkanulo ay dumampot ng tinapay; 24At nang siya'y makapagpasalamat, ay kaniyang pinagputolputol, at sinabi, Ito'y aking katawan na pinagputolputol dahil sa inyo: gawin ninyo ito sa pagaalaala sa akin. 25At gayon din naman hinawakan ang saro pagkatapos na makahapon, na sinasabi, Ang sarong ito'y siyang bagong tipan sa aking dugo: gawin ninyo ito sa tuwing kayo'y magsisiinom, sa pagaalaala sa akin. 26Sapagka't sa tuwing kanin ninyo ang tinapay na ito, at inuman ninyo ang saro, ay inihahayag ninyo ang pagkamatay ng Panginoon hanggang sa dumating siya. (AB)

Ang gabing ito ay nagpapahayag ng kamatayan ng Panginoon hanggang sa siya ay dumating bilang isang ordinansa na ipinag-uutos sa mga Cristiano.

 

Ang bawat pangungusap sa Juan 6 ay nagpapakita kung paano inihahanda ang bawat isa para sa kanilang pagtawag, ang kanilang pagkakalagay sa mga hinirang at sa mga tribo bilang bahagi ng 144,000 at ang Karamihan, sa ilalim ng labindalawang Apostol bilang mga Hukom ng mga tribo.

 

Ang unang seremonya ng Hapunan ng Panginoon ay ang paghuhugas ng paa. Ito ay isang pagpapakita ng pagmamahal sa paglilingkod sa iba at ang Banal na Espiritu ang nagbibigay ng kakayahan para magawa ito.

 

Literal na inalis ni Cristo ang lahat ng kanyang mga palamuti at kasuotan. Una niyang isinantabi ang kanyang katayuan bilang isang elohim at naging isang tao upang paglingkuran tayo. Alam niya na kailangan niyang bumaba sa Mundo hindi lang para ipakita sa atin dahil nabubuhay tayo sa ilalim ng sistemang itinatag ng mga demonyo kundi para ipakita din sa mga demonyo na kailangan niyang ibigay ang kanyang buhay.

 

Sa kanilang paghihimagsik ang mga demonyo ay walang hain para sa kanilang kasalanan upang maibalik sila sa Diyos. Ang isa sa kanila ay kailangang mag-anyong tao at patayin upang makipagkasundo sa Diyos upang maipakita ang daan. Ito ay hindi lamang na nagnanais ang Diyos ng isang hain ng dugo. Itinatag ni Cristo ang seremonyang ito para sa kanyang mga tagasunod bilang isang halimbawa ng sakripisyo.

 

Ang Judaismo ay tumitingin sa Paskuwa at nakikita ito sa pisikal na paraan. Inaasahan natin ang Paskuwa at nakikita ito sa pisikal at espirituwal na paraan. Alam ni Cristo na siya ay ipagkakanulo at kailangan niyang ibigay ang kanyang buhay.

Juan 13:1-5 Bago magpista ng Paskuwa, alam na ni Jesus na dumating na ang oras ng kanyang pagpanaw sa sanlibutang ito patungo sa Ama. Yamang minamahal niya ang sariling kanya na nasa sanlibutan, sila ay kanyang minahal hanggang sa katapusan. 2Nang oras ng hapunan, inilagay na ng diyablo sa puso ni Judas Iscariote, na anak ni Simon, na ipagkanulo siya. 3Alam ni Jesus na ibinigay na ng Ama ang lahat ng mga bagay sa kanyang mga kamay, at siya'y nanggaling sa Diyos at patungo sa Diyos. 4Kaya tumindig siya pagkatapos maghapunan, itinabi ang kanyang damit, at siya'y kumuha ng isang tuwalya, at ibinigkis sa kanyang sarili. 5Pagkatapos ay nagsalin siya ng tubig sa palanggana, at nagsimulang hugasan ang mga paa ng mga alagad, at pagkatapos ay pinunasan ng tuwalya na nakabigkis sa kanya. (AB)

 

Ang pinakapangunahing aral tungkol sa paghuhugas ng paa ay ang pagsasakripisyo sa sarili at pagpapakumbaba. Ang pag-uugali ni Jesus ay ang pagiging handang ibigay ang kanyang buhay para sa sangkatauhan at para sa bawat isa sa atin. Gayundin dapat tayo ay maging handa na ibigay ang ating buhay para sa isa't isa.

 

Ayaw ni Pedro na hugasan ni Cristo ang kanyang mga paa (Juan 13:6-8); gusto niya ng Haring Mesiyas. Hindi niya naunawaan ang Araw ng Pagbabayad-sala o na mayroong dalawang Mesiyas. Nais niyang maupo si Jesucristo sa trono ng mga Caesar at pamunuan ang mundong ito nang hindi makatarungan gaya ng ginawa ng mga Caesar ngunit mula sa Jerusalem. Gayunpaman, sinabi ni Cristo sa Hapunan ng Panginoon na siya ay kabilang sa kanila bilang isang naglilingkod.

 

Si Pedro at ang iba pang mga alagad sa hapunang ito ay hindi nagbalik-loob. Sila ay nabautismuhan ngunit hindi pa nakatatanggap ng Banal na Espiritu. Gayunpaman, ang tunay na aral ay ayaw ni Pedro na ibigay ang kanyang buhay at maglingkod sa mga Gentil; siya ay isang Judio. Kailangan nating pagsilbihan ang lahat.

 

Dapat nating pahintulutan ang ating mga paa na mahugasan – simbolo ng ating buhay na hinugasan ng malinis ni Cristo sa patuloy na batayan – kung gusto nating magkaroon ng bahagi sa kanya sa Kaharian at sa lahat ng kanyang ginagawa. Napagtanto ni Pedro ang pangangailangan ng gawain ngunit hindi ang kahalagahan nito (Juan 13:9-11).

 

Hindi talaga maintindihan ni Pedro noon dahil hindi pa nangyayari ang buong kahalagahan ng kamatayan at sakripisyo ni Cristo. Gayunpaman, dapat alam niya mula sa mga Kasulatan ng Lumang Tipan na si Cristo ay kailangang mamatay at ang kamatayan ni Cristo ang nagkasundo sa mga tao sa Diyos.

 

Lahat ng nakibahagi sa seremonya ng pagbabautismo ay nalinis sa pamamagitan ng bautismo dahil sa kamatayan ni Cristo, na darating pa. Sa parehong paraan ang mga panauhin na inanyayahan sa Hapunan ng Kasal ng Cordero ay binigyanng kanilang mga kasuotan na walang dungis dahil sila ay nalinis sa dugo ni Cristo. Kaya't ang kanilang mga paa lamang, mula sa paglalakbay sa buong mundo, ang nadungisan at kailangang linisin.

 

Ang paghuhugas ng paa ang nagpapabago sa atin at nagdadala sa atin sa isang estado ng pagninilay at pakikipagkasundo sa Diyos. Kung ang simbolikong pagpapanibagong ito ay hindi sapat kailangan nating mabautismuhan muli bawat labindalawang buwan upang maulit ang pag-ikot, o mawawalan ng kahulugan ang ginagawa sa Hapunan ng Panginoon.

 

Nakikita rin natin na si Judas Iscariote ay nabautismuhan, at hinugasan din ang kanyang mga paa. Ang pagkakasunud-sunod ng paghuhugas ng paa na ito ay ginawa nang maaga sa hapunan. Ang tinapay ay pinaghiwa-hiwalay sa dulo ng hapunan at ang alak ay ininom pagkatapos ng hapunan. Si Judas Iscariote ay nakibahagi sa katawan at dugo ni Jesucristo ngunit hinayaan niya ang kanyang sarili na kunin at gamitin ni Satanas dahil ang kanyang motibo ay mali.

 

Si Judas ay hindi mahugasan ng malinis at  patuloy natin makikita si Judas Iscariote. Sa katunayan, kung titingnan natin ang pagsasalin ni Knox ng Vulgate, makikita natin na pinahihintulutanng Iglesia ng Filadelfia ang ang mga kabilang sa sinagoga ni Satanas sa loob nito. Kailangan nating ituon ang ating isipan sa mga espirituwal na konsepto sa likod ng puntong ito at hindi mag-isip sa pisikal na paraan. Tayo ay espirituwal na mga Judio at hindi mga miyembro ng tribo ni Juda, ngunit mga miyembro ng bansang Israel.

 

Taun-taon, sa espirituwal na pananaw, tayo nakakaipon ng mga kasalanan habang tinatahak natin ang landas ng buhay kaya kailangan nating maipagpanibago ang ating bautismo sa tipan. Simboliko nating tinatanggap ang paghuhugas muli na iyon habang dumaraan tayo sa paghuhugas ng paa.

 

Mula sa Juan 13:12-17 tinitingnan nating muli ang konseptong iyon.

Juan 13:12-17 Kaya't nang mahugasan niya ang kanilang mga paa, at makuha ang kaniyang mga damit at muling maupo, ay sinabi niya sa kanila, Nalalaman baga ninyo kung ano ang ginawa ko sa inyo? 13Tinatawag ninyo akong Guro, at Panginoon: at mabuti ang inyong sinasabi; sapagka't ako nga. 14Kung ako nga, na Panginoon at Guro, ay naghugas ng inyong mga paa, kayo naman ay nararapat ding mangaghugasan ng mga paa ng isa't isa. 15Sapagka't kayo'y binigyan ko ng halimbawa, upang gawin naman ninyo ayon sa ginawa ko sa inyo. 16Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang alipin ay hindi dakila kay sa kaniyang panginoon; ni ang sinugo man ay dakila kay sa nagsugo sa kaniya. 17Kung nalalaman ninyo ang mga bagay na ito, kayo ay mapapalad kung inyong mga gawin. (AB)

Mula sa versikulo 16 binibigyang-diin ni Cristo ang paglalagay ng kanyang sarili sa isang antas na mababa sa Diyos upang maunawaan natin na walang sinuman sa atin ang mas dakila, at wala tayong mga inaasahan na kunin ang puwesto ng Diyos gaya ng ginawa ng nahulog na Hukbo. Hinuhugasan natin ang mga paa sa isa't isa upang ipakita sa isa't isa na na sa pamamagitan nito ay pinapaunlad ang ating mga katayuan at ang ating espirituwalidad kasama si Jesucristo.

 

Sa pagsunod sa tagubilin ni Jesus at sa kaniyang halimbawa, maghuhugas tayo ngayon ng mga paa ng isa't isa.

***********

Ang simbolismo ng paghuhugas ay dalawa. Sa una ito ay isang pisikal na anyo, at sa 1Corinto 10 mauunawaan natin na ang pisikal na kaligtasan ng ating bayan ay ginawa bilang isang halimbawa upang ihanda tayo para sa ikalawang yugto ng ating kaligtasan. Sa pamamagitan ng bautismo tayo ay nakikibahagi sa Banal na Espiritu, na sa Israel lamang bago si Cristo.

1Corinto 10:1-13 Sapagka't hindi ko ibig mga kapatid, na di ninyo maalaman, na ang ating mga magulang ay nangapasa ilalim ng alapaap, at ang lahat ay nagsitawid sa dagat; 2At lahat ay nangabautismuhan kay Moises sa alapaap at sa dagat; 3At lahat ay nagsikain ng isang pagkain ding ayon sa espiritu; 4At lahat ay nagsiinom ng isang inumin ding ayon sa espiritu; sapagka't nagsiinom sa batong ayon sa espiritu na sumunod sa kanila: at ang batong yaon ay si Cristo. 5Bagaman ang karamihan sa kanila ay hindi nakalugod sa Dios; sapagka't sila'y ibinuwal sa ilang. 6Ang mga bagay na ito nga'y pawang naging mga halimbawa sa atin, upang huwag tayong magsipagnasa ng mga bagay na masama na gaya naman nila na nagsipagnasa. 7Ni huwag din naman kayong mapagsamba sa mga diosdiosan, gaya niyaong ilan sa kanila; ayon sa nasusulat, Naupo ang bayan upang magsikain at magsiinom, at nagsitindig upang magsipagsayaw. 8Ni huwag din naman tayong makiapid, na gaya ng ilan sa kanila na nangakiapid, at ang nangabuwal sa isang araw ay dalawangpu at tatlong libo. 9Ni huwag din naman nating tuksuhin ang Panginoon, na gaya ng pagkatukso ng ilan sa kanila, at nangapahamak sa pamamagitan ng mga ahas. 10Ni huwag din kayong mangagbulongbulungan, na gaya ng ilan sa kanila na nangagbulungan, at nangapahamak sa pamamagitan ng mga mangwawasak. 11Ang mga bagay na ito nga'y nangyari sa kanila na pinakahalimbawa; at pawang nangasulat sa pagpapaalaala sa atin, na mga dinatnan ng katapusan ng mga panahon. 12Kaya't ang may akalang siya'y nakatayo, magingat na baka mabuwal. 13Hindi dumating sa inyo ang anomang tukso kundi yaong matitiis ng tao: datapuwa't tapat ang Dios, na hindi niya itutulot na kayo'y tuksuhin ng higit sa inyong makakaya; kundi kalakip din ng tukso ay gagawin naman ang paraan ng pagilag, upang ito'y inyong matiis. (AB)

 

Hindi nila inilagay ang kanilang isipan sa Diyos. Isa sa mga dahilan ay wala silang Banal na Espiritu. Hindi ito nangangahulugan na tayo ay mas mahusay kaysa sa kanila maliban na ang Diyos ay pinili tayo at inilagay ang Kanyang Banal na Espiritu sa atin upang madaig ang ating pagiging makamundo at mga suliranin.

 

1Corinto 10:14-20 Kaya, mga minamahal ko, magsitakas kayo sa pagsamba sa diosdiosan. 15Ako'y nagsasalitang tulad sa marurunong; hatulan ninyo ang sinasabi ko. 16Ang saro ng pagpapala na ating pinagpapala, hindi baga siyang pakikipagkaisa ng dugo ni Cristo? Ang tinapay na ating pinagpuputolputol, hindi baga siyang pakikipagkaisa ng katawan ni Cristo? 17Bagaman tayo'y marami, ay iisa lamang tinapay, iisang katawan: sapagka't tayong lahat ay nakikibahagi sa isa lamang tinapay. 18Tingnan ninyo ang Israel na ayon sa laman: ang mga nagsisikain baga ng mga hain ay wala kayang pakikipagkaisa sa dambana? 19Ano ang aking sinasabi? na ang hain baga sa mga diosdiosan ay may kabuluhan? o ang diosdiosan ay may kabuluhan? 20Subali't sinasabi ko, na ang mga bagay na inihahain ng mga Gentil, ay kanilang inihahain sa mga demonio, at hindi sa Dios: at di ko ibig na kayo'y mangagkaroon ng pakikipagkaisa sa mga demonio. (AB)

Kung anong dambana ang ating pinupuntahan ang nagpapasiya kung anong Diyos ang ating sinasamba, at iyon ang pinakamahalagang konseptong kinakaharap natin. Hindi maaaring wala tayong parusang matatanggap sa pagharap sa altar ng isang huwad na diyos. Ang parusa ay kamatayan.

 

1Corinto 10:21-22  Hindi ninyo maiinuman ang saro ng Panginoon, at ang saro ng mga demonio: kayo'y hindi maaaring makisalo sa dulang ng Panginoon, at sa dulang ng mga demonio. 22O minumungkahi baga natin sa paninibugho ang Panginoon? tayo baga'y lalong malakas kay sa kaniya? (AB)

Ang pakikisalo sa dulang ng mga demonyo ay ipinagbabawal. Hindi tayo maaaring magbigay o tumanggap ng mga ikapu at mga handog ng mga huwad na diyos na malinaw na paglabag sa mga utos na nasa Mga Gawa 15:19-29. Hindi rin tayo pinapayagang kunin ang pera ng mga taong nagtatrabaho sa organisasyon ng huwad na diyos. Kung hindi natin alam na ang karne ay inihain sa mga huwad na diyos o ibang mga diyos, walang problema sa pagkain dahil kumakain tayo sa kawalan ng kaalaman para sa kaluwalhatian ng Diyos. Subalit, kapag alam natin ang pinanggalingan wala tayong pagpipilian. Ang doktrina ng Trinity ay isang huwad na diyos.

 

Mayroon lamang isang tinapay, ang Katawan ni Cristo. Ginagawa tayong lahat na iisang katawan, na nakikibahagi sa isang tinapay na ito. Mayroon lamang isang saro, ang saro ng Panginoon. Kaya binabastos ba natin si Cristo sa pagsasabing mayroon lamang Nag-iisang Tunay na Diyos? Hindi, hindi natin ginagawa iyon. Si Cristo ang ating Panginoon at Guro ngunit hindi siya ang Nag-iisang Tunay na Diyos. Si Cristo ay nananahan sa atin gaya ng Diyos na nananahan sa ating lahat, dahil tayong lahat ay tinubos mula sa kamatayan.

 

Sa pamamagitan ng simbolismong ito tayo ay ibinubukod. Ang unang Exodo ay upang ilabas tayo sa Egipto at itatag ang bansang Israel upang maitatag ang isang lugar kung saan maihahayag ng Diyos ang Kanyang Plano sa pamamagitan ng Kanyang mga propeta (Jer. 31:31-34).

 

Ang pangulo ni Cristo ay ang Diyos at ang pangulo ng bawat tao ay si Cristo. Dahil nasa atin ang Banal na Espiritu kilala natin ang Diyos at kilala natin si Jesucristo. Iyon ang katuparan ng Kasulatan ni Jeremias. Kaya nga walang ministro ang makakapaglagay ng kanyang sarili sa pagitan ng sinuman sa atin at kay Jesucristo. Walang Matatanda ang may kapangyarihang bawasan ang Kautusan.

 

Si Cristo ay gumawa ng isang tipan sa atin ngunit tulad ng lahat ng mga tipan ito ay nangangailangan ng paghahain ng dugo (cf. Mat. 26:26-28). Siya ay hinirang bilang ating Dakilang Saserdote mula sa Hebreo 8:3.

 

Ang Dakilang Saserdote ay pumasok sa Dakong Kabanal-banalan para sa paghahandog ng dugo na tumuturo sa sakripisyo ni Cristo. Bilang pinuno tanging ang sarili lamang ni Cristo ang kaniyang hinandog. Walang iba pang sakripisyo ang magiging sapat, ni magpapakita ng paraan ng pag-iisip ng Diyos at ng paraan na nais Niyang isipin natin.

 

Ang konsepto ng katawan ng kaligtasan bilang tinapay ay makikita mula sa Juan 6:58.

Juan 6:58 Ito ang tinapay na bumabang galing sa langit: hindi gaya ng mga magulang na nagsikain, at nangamatay; ang kumakain ng tinapay na ito ay mabubuhay magpakailan man. (AB)

 

Ang Manna ay ang kahalintulad, ang halimbawa para sa atin na kakain tayo ng tinapay ni Jesucristo. Ang tinapay na iyon ay mula sa Langit at sinasagisag na wala tayong magagawa o gagawin na sasapat. Sa pamamagitan lamang ni Cristo at sa kanyang sakripisyo makakamit natin ang ating kakayahang maging mga anak ng Diyos.

 

Macos 14:22 At samantalang sila'y nagsisikain, ay dumampot siya ng tinapay, at nang kaniyang mapagpala, ay kaniyang pinagputolputol, at ibinigay sa kanila, at sinabi, Inyong kunin: ito ang aking katawan. (AB)

Iyan ay dapat gawin ngayon.

 

Panginoong Diyos, Amang Walang Hanggan, hinihiling po namin ang iyong mga basbas sa tinapay at alak. Hinihiling din po namin na inyong bigyan-buhay ang aming mga pang-unawa sa mga simbolo nito. Hinihiling namin ito sa pangalan ni Jesucristo. Amen.

 

Ang tipan na binanggit ni Jeremias sa 31:31 ay maaari lamang mangyari sa panahong ito, at itinatag sa patuloy na batayan. Samakatuwid, ang dugo ni Cristo ay minsanan lamang. Nang si Cristo ay umakyat sa langit wala nang maaring maging sakripisyo dahil siya ay magiging isang espirituwal na katawan (Luc. 24:39). Wala nang maaring karagdagang yugto kung saan maaaring ipakilala ang tipan. Ito ay isang tuluy-tuloy at nagpapatuloy na tipan. Ang alak ay simbolo ng paghahain ng Dakilang Saserdote, kung saan taun-taon, sa pamamagitan ng dugo ng mga toro, siya ay pumapasok sa Dakong Kabanal-banalan. Sa pamamagitan ng kanyang dugo ay pinunit ni Cristo ang tabing ng kurtina at, minsan magpakailanman. Siya ay pumasok sa Dakong Kabanal-banalan at ginawang posible para sa atin na makapasok din sa isang relasyon sa Diyos at matanggap ang Banal na Espiritu. Upang magawa ito kailangan nating malinis mula sa kasalanan, na isang simbolismo ng sakripisyo ni Cristo (cf. Heb. 1:3).

 

Ang sakripisyong ito ay dalawa, at ang alak ay simboliko rin ni Cristo na kumikilos bilang puno ng ubas.

Juan 15:1-6 Ako ang tunay na puno ng ubas, at ang aking Ama ang magsasaka. 2Ang bawa't sanga na sa akin ay hindi nagbubunga, ay inaalis niya: at ang bawa't sanga na nagbubunga ay nililinis niya, upang lalong magbunga. 3Kayo'y malilinis na sa pamamagitan ng salita na sa inyo'y aking sinalita. 4Kayo'y manatili sa akin, at ako'y sa inyo. Gaya ng sanga na di makapagbunga sa kaniyang sarili maliban na nakakabit sa puno; gayon din naman kayo, maliban na kayo'y manatili sa akin. 5Ako ang puno ng ubas, kayo ang mga sanga: Ang nananatili sa akin, at ako'y sa kaniya, ay siyang nagbubunga ng marami: sapagka't kung kayo'y hiwalay sa akin ay wala kayong magagawa. 6Kung ang sinoman ay hindi manatili sa akin, ay siya'y matatapong katulad ng sanga, at matutuyo; at mga titipunin at mga ihahagis sa apoy, at mangasusunog. (AB)

 

Ang konsepto nitong alak na nagmumula sa bunga ay simboliko rin ng Banal na Espiritu, kung saan ang bawat isa sa atin ay nagbubunga ng bunga ng Espiritu sa pamamagitan ni Cristo sa kapangyarihan ng Diyos. Ang simpleng simbolismo ng sakripisyo ni Cristo ay nasasalamin sa dalawang simbolo na ito ng tinapay at alak. Ating ngayon pagsasaluhan ang alak.

 

*************

Marahil ay mahalagang matanto na ang tinapay at ang alak na ating pinagsaluhan ay nagdagdag ng panibagong sukat sa pagkaunawa sa sakripisyo ni Cristo na hindi naunawaan sa cordero ng Paskuwa. Ang mga buto ng cordero ay hindi kailanman nabali upang maging simbolo ng isang taong matuwid na ang kanyang mga buto ay mananatiling buo upang matupad ang Awit 34:20; ngunit ang katawan ni Cristo ay napunit sa tulos. Ang tinapay ay kumakatawan sa katawan ni Cristo na binubuo ng maraming iba't ibang tao at samakatuwid ang tinapay ay hinati sa iba't ibang bahagi. Ang dugo ng cordero ay hindi kailanman ininom ngunit iniinom natin ang alak bilang simboliko ng dugo ni Cristo na ibinuhos para sa atin. Nasabi na ang pagkuha ng mga simbolo na ito ay dapat tayong sumulong sa susunod na araw na kinikilala na si Cristo ay magdurusa sa isang kakila-kilabot na paraan para sa atin. Susuriin natin ang isa sa mga propesiya na tumatalakay dito (cf. Is. 52:13-15 at 53:1-12).

 

Nakita natin na naunawaan ni Isaias ang eksaktong katangian ni Cristo, at nakita niya na si Cristo ay kailangang mamatay upang mabilang kasama ng mga masuwayin at gayon pa man makikita niya ang kanyang mga supling. Si Cristo ay hindi kasal at walang anak ngunit ang propesiya na ito ay kailangang matupad. Tayo ang unang supling na ibinigay kay Jesucristo. Tayo rin ang ‘Babaing ikakasal kay Cristo’ at ang mga supling natin ay magiging panahon ng matuwid na paghatol, ibig sabihin, ang libong taon ng Milenyo. Iyan ang dahilan kung bakit tayo ay inihalintulad sa isang babaing ikakasal at naging bahagi ng isang sistema, at kung bakit si Cristo ay naging walang hanggang ama, mula sa Isaias 9:6. Sa pamamagitan lamang ng hapunang ito natin maiintindihan iyon o makikibahagi dito.

 

Matapos dumaan sa mga seremonya ang mga alagad, binigyan sila ni Jesus ng maalab na tagubilin.

Juan 14:1-31 Huwag magulumihanan ang inyong puso: magsisampalataya kayo sa Dios, magsisampalataya naman kayo sa akin. 2Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan; kung di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo; sapagka't ako'y paroroon upang ipaghanda ko kayo ng dakong kalalagyan. 3At kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda ng kalalagyan, ay muling paririto ako, at kayo'y tatanggapin ko sa aking sarili; upang kung saan ako naroroon, kayo naman ay dumoon.

Ang mga silid sa Templo ng Diyos ay itinayo sa tiyak na pagkakasunod-sunod na titirhan ng pagkasaserdote mula sa Dakilang Saserdote pababa.

4At kung saan ako paroroon, ay nalalaman ninyo ang daan. 5Sinabi sa kaniya ni Tomas, Panginoon, hindi namin nalalaman kung saan ka paroroon; paano ngang malalaman namin ang daan? 6Sinabi sa kaniya ni Jesus, Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay: sinoman ay di makaparoroon sa Ama, kundi sa pamamagitan ko. 7Kung ako'y nangakilala ninyo ay mangakikilala ninyo ang aking Ama: buhat ngayon siya'y inyong mangakikilala, at siya'y inyong nakita.

Sa pamamagitan ng ating kaalaman kay Jesucristo at pakikibahagi sa sakripisyong ito ay nakikilala natin ang Diyos. Kapag ang sinuman na magsasabi sa atin na ang Diyos ay isang misteryo at hindi malalaman, alam natin na hindi sila nagbalik-loob at hindi sila bahagi ng mga hinirang. Ang makilala ang Nag-iisang Tunay na Diyos at ang Kanyang anak na si Jesucristo ay ang buhay na walang hanggan (Juan 17:3). Ang pagtanggi nito ay walang bahagi alinman sa ating Ama o sa Kanyang Anak, si Jesucristo.

8Sinabi sa kaniya ni Felipe, Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at sukat na ito sa amin. 9Sinabi sa kaniya ni Jesus, Malaon nang panahong ako'y inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama?

Ang banal na katanginan na nagkaloob ng mga aspeto ng Ama sa Anak, gaya rin ng pagkakaloob sa atin ng mga aspeto ng Ama. Sa tuwing may tumitingin sa atin nakikita nila ang Ama at nakikita nila si Cristo.

10Hindi ka baga nananampalataya na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? ang mga salitang aking sinasabi sa inyo'y hindi ko sinasalita sa aking sarili: kundi ang Ama na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa. 11Magsisampalataya kayo sa akin na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin: o kungdi kaya'y magsisampalataya kayo sa akin dahil sa mga gawa rin. 12Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang sa akin ay sumasampalataya, ay gagawin din naman niya ang mga gawang aking ginagawa; at lalong dakilang mga gawa kay sa rito ang gagawin niya; sapagka't ako'y paroroon sa Ama.

Ang ating mga gawa ay katibayan na ang Ama ay nasa atin.

13At ang anomang inyong hingin sa aking pangalan, ay yaon ang aking gagawin, upang ang Ama ay lumuwalhati sa Anak. 14Kung kayo'y magsisihingi ng anoman sa pangalan ko, ay yaon ang aking gagawin. 15Kung ako'y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos. 16At ako'y dadalangin sa Ama, at kayo'y bibigyan niya ng ibang Mangaaliw, upang siyang suma inyo magpakailan man, 17Sa makatuwid baga'y ang Espiritu ng katotohanan: na hindi matatanggap ng sanglibutan; sapagka't hindi nito siya nakikita, ni nakikilala man siya: siya'y nakikilala ninyo; sapagka't siya'y tumatahan sa inyo, at sasa inyo. 18Hindi ko kayo iiwang magisa: ako'y paririto sa inyo. 19Kaunti pang panahon, at hindi na ako makikita ng sanglibutan; nguni't inyong makikita ako: sapagka't ako'y nabubuhay, ay mangabubuhay rin naman kayo. 20Sa araw na yao'y makikilala ninyong ako'y nasa aking Ama, at kayo'y nasa akin, at ako'y nasa inyo.

Anumang sistema na sinusubukang limitahan si Cristo at ang Ama at ihiwalay si Cristo at ang Ama sa atin ay isang heresiya. Ito ay isang pagtatangka na nakawin ang ating pagkapanganay sa pamamagitan ng mga kasinungalingan.

21Ang mayroon ng aking mga utos, at tinutupad ang mga yaon, ay siyang umiibig sa akin: at ang umiibig sa akin ay iibigin ng aking Ama, at siya'y iibigin ko, at ako'y magpapakahayag sa kaniya. 22Si Judas (hindi ang Iscariote) ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, ano't mangyayari na sa amin ka magpapakahayag, at hindi sa sanglibutan? 23Sumagot si Jesus at sinabi sa kaniya, Kung ang sinoman ay umiibig sa akin, ay kaniyang tutuparin ang aking salita: at siya'y iibigin ng aking Ama, at kami'y pasasa kaniya, at siya'y gagawin naming aming tahanan. 24Ang hindi umiibig sa akin ay hindi tumutupad ng aking mga salita: at ang salitang inyong narinig ay hindi akin, kundi sa Amang nagsugo sa akin.

Ang pagsunod sa mga Utos ng Diyos ay kinakailangan para mapanatili ang Banal na Espiritu at ang pananatili ng Ama at Anak sa bawat isa na mga hinirang.

25Ang mga bagay na ito'y sinalita ko sa inyo, samantalang ako'y tumatahang kasama pa ninyo. 26Datapuwa't ang Mangaaliw, sa makatuwid baga'y ang Espiritu Santo, na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa inyo ng lahat ng mga bagay, at magpapaalaala ng lahat na sa inyo'y aking sinabi. 27Ang kapayapaan ay iniiwan ko sa inyo; ang aking kapayapaan ay ibinibigay ko sa inyo: hindi gaya ng ibinibigay ng sanglibutan, ang ibinibigay ko sa inyo. Huwag magulumihanan ang inyong puso, ni matakot man.

Tayong lahat ay kapwa tagapagmana kasama ni Cristo, na nakatali kasama ng Ama sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ang Banal na Espiritu ang nagbibigay-daan kay Cristo at sa ating lahat na maging elohim.

28Narinig ninyo kung paanong sinabi ko sa inyo, Papanaw ako, at paririto ako sa inyo. Kung ako'y inyong iniibig, kayo'y mangagagalak, dahil sa ako'y pasasa Ama: sapagka't ang Ama ay lalong dakila kay sa akin.

Kung ang Ama ay hindi mas dakila, Siya sana nagpunta kay Jesucristo.

29At ngayon ay sinabi ko sa inyo bago mangyari, upang, kung ito'y mangyari, ay magsisampalataya kayo. 30Hindi na ako magsasalita pa ng marami sa inyo, sapagka't dumarating ang prinsipe ng sanglibutan: at siya'y walang anoman sa akin;

Ang diyos ng sanlibutang ito ay walang kapangyarihan sa mga anak ng Diyos.

 31Datapuwa't upang maalaman ng sanglibutan na ako'y umiibig sa Ama, at ayon sa kautusang ibinigay sa akin ng Ama, ay gayon din ang aking ginagawa. Magsitindig kayo, at magsialis tayo rito. (AB)

 

Ang kaugnayan sa Ama ay pinananatili sa pamamagitan ng Banal na Espiritu at sa pamamagitan ng pagsunod sa mga Kautusan sa pag-ibig ni Cristo. Kinuha natin ang katawan at dugo ni Cristo at naging kaisa ni Cristo upang maging iisa sa Ama.

 

Nagawa ni Cristo ang kanyang gawain sa pagluwalhati sa Diyos. Pagkatapos ay hiniling niya na maibalik mula sa pagkakasunud-sunod na ito sa kaluwalhatian na mayroon siya kasama ang Diyos bago pa nilikha ang mundo (Juan 17:4-5).

 

Ipinakilala ni Cristo ang pangalan ng Diyos sa mga taong ibinigay ng Diyos kay Cristo. Ang mga hinirang ay sumunod sa salita ng Diyos at alam na si Cristo ay nagmula sa Diyos at sila ay naniniwala na ang Diyos ang nagsugo sa kanya (Juan 17:6-8). Ang ugnayan ng mga hinirang sa Diyos at kay Cristo ay makikita mula sa Juan 17:9-10.

 

Si Cristo ay binigyan ng pangalan at samakatuwid ng awtoridad ng Diyos. Ito ay isang konseptong Hebreo na kung saan ang pangalan ay ibinigay sa taong iyon ay daladala ang kapangyarihan na nagkakaloob ng awtoridad. Kaya naman tinawag na elohim si Moises. Si Cristo ay bumaabalik habang ang mga hinirang ay nanatili sa mundo. Sila ay ipinagkatiwala sa Diyos (Juan 17:11).

 

Si Judas Iscariote ay may pagpipilian. Binigyan siya ng pagkakataon para sa kaligtasan at siya nahulog papalayo. Mula nang isulat ang mga Kasulatang ito, batid na si Cristo ay magkakaroon ng isang alagad na magtaktaksil sa kanya. Ang Diyos ay hindi napapaloob sa ating problema oras at kalawakan kaya ang Kanyang paunang kaalaman ay natukoy na si Judas Iscariote ay magkakasala. Hindi pinilit ng Diyos na gawin ni Judas iyon; Alam lang niyang gagawin niya iyon (Juan 17:12).

 

Nagsalita si Cristo upang maunawaan natin kung ano ang nangyayari sa kanya para sa ating kaliwanagan at upang matupad ang kanyang kagalakan sa atin (Juan 17:13).

 

Kinamumuhian ng mundo ang mga hinirang dahil sila ay nasa salita ng Diyos. Ibinigay ni Cristo ang salita, ang Logos (dito ang accusative ay logon) sa mga hinirang (Juan 17:14-16). Kaya ang Logos ay isang pagpapahayag o tunay na pagbigkas ng Diyos, na hindi limitado sa katauhan ni Jesucristo. Ito ay iba sa pseudo-logon mula sa 1Timoteo 4:2, na isinalin na mga taong nagsasalita ng mga kasinungalingan (tingnan ang Marshall’s Interlinear).

 

Ang mga hinirang ay pinabanal ng katotohanan, na siyang salita ng Diyos. Sila ay sinugo sa mundo gaya ni Cristo na isinugo bilang isang cordero sa gitna ng mga lobo (Juan 17:17-19). Ang katotohanan ay ang pagkabanal ng Banal na Espiritu. Si Cristo ay pinabanal sa pamamagitan ng katotohanan upang tayo rin ay maaring pabanalin. Dapat ay walang kasinungalingan sa mga hinirang.

 

Sa pamamagitan ng ating halimbawa na nakikita ng mundo na si Jesucristo ay isinugo ng Diyos at talagang nakamit ang Kanyang layunin. Kung hindi natin maisasalamin iyon ang mundo ay bulag sa katotohanang iyon (Juan 17:20-21). Iyan ang responsibilidad na iniatang sa mga hinirang. Nakikibahagi tayo sa kaluwalhatian ni Cristo upang tayo ay maging isa sa Diyos (Juan 17:22-23). Balang araw ay makakamit rin natin ang kaluwalhatian ng Diyos na ipinagkaloob kay Cristo (Juan 17:24-26).

 

Mula sa Juan 22:23 makikita natin na walang pagkakaiba ang pag-ibig ng Diyos para kay Jesucristo at para sa bawat isa sa atin. Hindi Niya mahal si Jesucristo nang higit pa sa pagmamahal Niya sa sinuman sa atin, dahil walang kasalanan sa ating Ama – at ang pagtatangi ay kasalanan. Mahal tayong lahat ng Diyos nang pantay-pantay at perpekto.

 

Pagkatapos nito, si Cristo at ang mga alagad ay umawit ng isang imno, at pagkatapos ay nagsiparoon sila sa Bundok ng mga Olivo (Mar. 14:26).

 

Tatapusin na natin ang paglilingkod sa pamamagitan ng pag-awit ng imno: The Lord is My Shepherd.

 

Para sa karagdagang pag-aaral tingnan ang buong aralin na Ang Hapunan Ng Panginoon [103].

 

 

q