Christian Churches of God

No. 206

 

 

 

Komentaryo sa Doktrinal na Pahayag ng UCG sa Kalendaryo

 (Edition 1.0 19970618-19970618)

                                                        

 

Ang komentaryong ito ay ginawa dahil sa maraming kahilingan para sa pagsusuri ng aralin na ipinadala sa iglesiang ito. Ang aralin ay may malubhang pagkukulang na makikita mula sa mga komento.

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1997  Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Komentaryo sa Doktrinal na Pahayag ng UCG sa Kalendaryo

 


Ang sumusunod ay isang pahayag na inilabas ng Council of Elders ng United Church of God (UCG) tungkol sa kalendaryo. Ito ay nagpapakita ng isang proseso ng pag-iisip na lubhang kulang at kung saan ay mali ang kumakatawan sa tunay na makasaysayang posisyon. Ito rin ay nagpapakita ng isang malubhang suliranin sa unang mga pag-aaral ni Herbert Armstrong, na dapat sana ay napagtuunan ng pansin.

 

Doktrinal na Pahayag na Pinagtibay ng Council of Elders

 

Mga Miyembro ng Komite

Jim Franks, Burk McNair, Peter Nathan, Leon Walker, Don Ward.

 

Ang Kalendaryong Hebreo

 

Ang mga tanong ay lumitaw sa Iglesia ng Diyos tungkol sa paggamit ng Kalendaryong Hebreo sa pagtukoy ng mga petsa para sa pagdiriwang ng taunang mga Banal na Araw. Ang mga tanong ay tila nakasentro sa pagiging wasto ng kalendaryong ito para sa mga Cristiano, gayundin sa pagiging wasto ng mga patakaran ng pagpapaliban na nagiging batayan para sa mga kalkulasyon sa kalendaryo.

 

Komento: Ang terminong kalendaryong Hebreo ay isang maling representasyon ng posisyon. Ang kalendaryong pinag-uusapan ay ang huling Judaikong kalendaryo na mula sa rabbinical na deribasyon, na nagsimula noong 344 CE kasama ang mga taga-Babiloniang rabbi. Ito ay pinagtibay ng rabbinical na Judaismo sa ilalim ni Hillel II at hindi umabot sa kasalukuyang kalagayan nito hanggang sa ikalabing isang siglo. Ang kalendaryong Hebreo ay mas matanda at walang mga pagpapaliban. May napakaraming pananaliksik sa paksang ito.

 

Ang layunin ng pahayag na ito ay upang talakayin ang paksa sa pangkalahatang paraan habang nagpapatuloy ang mga pag-aaral sa doktrina. May hangarin sa parte ng United Church of God, an International Association, na maglathala ng higit pa tungkol sa paksang ito sa hinaharap. Ang pahayag na ito ay binubuo ng materyal na nakalap mula sa iba't-ibang mga mapagkukunan. Hindi namin nilayon na ang pahayag na ito ay maging huling salita sa paksa, ngunit ito ay sumasalamin sa aming kasalukuyang posisyon.

 

Ilang tao at organisasyon ang tumalakay sa paksang ito sa mga nakaraang taon at nakarating sa iba't-ibang konklusyon. Mayroong ilang mga interpretasyon na kasalukuyang itinuturo ng iba't-ibang grupo o indibidwal sa bagay na ito. Malinaw, hindi lahat ng ito ay maaaring tama. Kami ay may hangarin para sa pagkakaisa sa Iglesia ng Diyos at para sa isang karaniwang pagtitipon ng mga tao ng Diyos sa mga taunang Banal na Araw. Sa ganitong diwa, ipinapakita namin ang paunang pahayag na ito tungkol sa paksa ng Kalendaryong Hebreo.

 

Komento: Ang mga taong ito ay sinasabing may kaalaman sa paksang ito sa loob ng mga dekada, ngunit ngayon lamang ito pinag-aaralan. Mukhang walang intensyon na tanggapin ang tunay na kalendaryo, ayon sa malinaw na pinatutunayan ng mga komento ng mga taong ito.

 

Mga Komplikasyon ng Problema

 

Magsisimula tayo sa pamamagitan ng pagturo sa mga komplikasyon ng problema. Dapat nating isaalang-alang ang mga sumusunod na kadahilanan:

 

1. Ang Bibliya ay hindi nagbibigay sa atin ng kumpletong paraan para sa pagkalkula ng kalendaryo. Walang mga kalkulasyon na ibinigay sa Kasulatan. Malinaw na ipinahihiwatig ng Bibliya na may mga bahagi ng isang kalendaryo na umiral halos mula pa sa simula: mga oras, araw, buwan, panahon, at taon ay binanggit lahat. Ito ang mga mahahalagang elemento ng anumang kalendaryo.

 

Komento: Mayroon tayong biblikal at makasaysayang tala mula sa mga sinaunang sibilisasyon kabilang ang sinaunang Judaismo at gayundin mula sa sinaunang Cristianismo at mga konseho upang patunayan na ang proseso ay maayos na nauunawaan (tingnan ang mga araling Kalendaryo ng Diyos (No. 156) at Ang Kalendaryo at ang Buwan: Mga Pagpapaliban o Mga Pista? (No. 195).

 

2. Karamihan sa mga kalendaryong iminumungkahi ay gumagamit ng bagong buwan bilang simula ng buwan. Bagama't hindi kami tutol sa prinsipyong ito, wala kaming alam na tiyak na pahayag sa Bibliya tungkol dito. Tinatanggap namin ang bagong buwan bilang simula ng buwan, ngunit wala kaming alam na tala sa Bibliya na malinaw na nagsasaad nito.

 

Komento: Walang anumang pagtatalo tungkol sa terminong Bagong Buwan at ito ay ang simula ng buwan. Lahat ng sibilisasyon ay gumagamit ng conjunction ng Bagong Buwan bilang Bagong Buwan at ang mga terminong Hebreo ay nangangahulugang "Nakatago." Ang buwang ito ay binibilang bilang mga araw ng buwan mula sa Bagong Buwan. Ang buong kasaysayan ng mga Judio ay nagpapatunay sa katotohanang ito. Ang Encyclopedia Judaica ay kinikilala na ang conjunction ay [at lagi nang ganoon] ang Bagong Buwan. Ang pagbibilang ng buwan ay nagsisimula sa unang araw ng buwan (Blg. 10:10; 28:11; 1:1; 1:18 atbp.).

 

Malinaw na sinasabi ng Bibliya na mayroong 30 araw sa isang biblikal na buwan.

 

Ang buwan ay simboliko rin dahil ito ay nasa mga yugto. Ang Bagong Buwan ay kumakatawan sa simula ng aktibidad ng bawat siklo. Ito ay tinatawag na phasis sa Griyego na naging pinagmulan ng Latin at mula doon ay naging terminong Ingles na Phasis na kung saan ay ang pinagmulan ng terminong phases of the moon. Ang apat na yugto ay ang Bagong Buwan, ang Kabilugan ng Buwan at ang Una at ang Huling Kwarter. Malinaw na naunawaan ito ng mga bansa, gayunpaman, ang rabbinical na Judaismo ay naglalayong maling kilalanin ang phasis palayo sa Bagong Buwan, tulad ng karaniwang nauunawaan at kung saan ay isang tiyak at perpektong maaasahang kaganapan, patungo sa pagsunod sa crescent upang maipatupad ang mga tradisyon sa pamamagitan ng mga pagpapaliban.

 

Mayroong labindalawang buwan sa isang taon (bukod sa intercalation) (1Hari 4:7; 1Cron. 27:1-15). Ang mga ito ay karaniwang binibilang na may 30 araw na haba (Gen. 7:11; 8:3-4; Blg. 20:29; Deut. 21:13; 34:8; Est. 4:11; Dan. 6:7- 13). Ito ay isang propetikong taon ng 360 araw at kilala bilang isang propetikong panahon. Tinangka ng Essene na ibase ang kanilang aktwal na taunang kalendaryo sa paligid ng istrukturang ito. Kaya't ang kanilang Paskuwa ay laging pumapatak tuwing Miyerkules (tingnan ang Schurer Hist. of the Jewish people in the age of Jesus Christ (Vol. I, App. III; pp. 592n- 593, 599-601, II. 245n, 581, 595).

 

Ang Taon ay nagsisimula sa Abib o Nisan (Ex. 12:2). Ito ay tinutukoy mula sa Bagong Buwan na pinakamalapit sa spring equinox sa hilagang hemisphere na nagsisimula sa panahon ng tag-init. Ang autumnal equinox sa hilagang hemisphere ay nagsisimula sa panahon ng taglamig. Ito ang dalawang panahon na binanggit ng Bibliya (Gen. 8:22; Awit 74:17).

 

Ang mga buwan ay binibilang sa pagkakasunud-sunod upang ang taon ay makilala at hindi malito sa bandang huli (Ex. 12:2; 13:4; 2Cron. 30:2; Neh. 8:2). Ang mga buwan at ang mga tungkulin ng mga saserdote ay nakalista lahat sa 1Cronica 27:1-15. Ang Bagong Buwan ay nakalista sa mga araw ng pagsamba kasama ang Sabbath at mga Banal na Araw sa Bilang 28 at 29 (lalo na sa Blg. 28:1-2,11,14).

 

Ang katotohanan na may itinuturing na tatlumpung araw sa isang biblikal na buwan ay nagpapakita na ang buong mga araw ng isang buwan ay tatlumpu sa halip na dalawampu't siyam dahil mayroong dalawampu't siyam at kalahating araw sa siklo. Ang buwan ay eksaktong 29 araw 12 oras 44 minuto 3 segundo. Tinangka ng mga tradisyon na magpasok ng mga di-eksakto sa tumpak na sistemang ito sa pamamagitan ng pagmamasid. Pagkatapos ay nagpatuloy sila sa sistemang Hillel. Ang mga tekstong ito sa Bibliya ay nagpapakita na ang simula ng buwan ay maaari lamang na ang Bagong Buwan at wala nang iba pa. Ito ay magdadala sa atin sa susunod na bahagi ng intelektwal na hocus pocus sa tekstong ito.

 

3. Hindi binibigyang-kahulugan ng Bibliya ang terminong bagong buwan. Ngayon ay maaari nating matukoy ang bagong buwan sa pamamagitan ng kalkulasyon sa matematika. Ang pagmamasid sa pamamagitan ng paningin ay isa sa mga pamamaraang ginamit noon. Sa pagmamasid sa pamamagitan ng paningin, ano ang tinitingnan mo? Ang eksaktong conjunction ng astronomical na bagong buwan ay hindi nakikita. Ang Biblia ay talagang hindi nagbibigay sagot sa mga tanong na ito.

 

Komento: Ito ay lubos na hindi totoo at ang mga katotohanan ay magagamit na para sa mga nagtitipon ng tekstong ito. Maaaring hindi nila binasa ang mga ito o nagpasya silang magpanggap na hindi ito umiiral.

 

Ang salitang month ay hango sa salitang moon sa sinaunang salitang-ugat na naging Ingles. Ang salitang Hebreo ay chadash o chodesh (SHD 2320) ibig sabihin Bagong Buwan – samakatuwid, ito ay nangangahulugang month. Kaya ang Bagong Buwan ay ang paraan ng pagtukoy sa simula ng month. Ang New Brown-Driver-Briggs-Gesenius Hebrew-English Lexicon ay nagsasabi tungkol sa salitang ito (p. 294) na ang ibig sabihin nito ay I. New Moon o Month ... (bilang isang bagay na nakapaligid) [mula sa] II. conceal behind a curtain, conceal, confine. IV. conceal oneself, also abide, stay or remain behind.

1. bagong buwan = araw, oras, ng bagong buwan, bilang isang pistang panrelihiyon.

Ang kahulugan ng termino ay malinaw na tumutukoy sa ganap na kadiliman ng Bagong Buwan at hindi ang kasunod na crescent.

 

Ang isa pang salita para sa month ay SHD 3391 yerach (1Hari 6:37-38; 8:2; 2Hari 15:13; Zac. 11:8). Ito ay mula sa hindi nagamit na ugat na may hindi tiyak na kahalagahan at nangangahulugang lunation, i.e. month o moon. Ang isa pang salita ay ang Chaldean SHD 3393 yerach ( Ezra 6:15 ) na tumutukoy sa 3391.

 

Ang salita para sa moon kapag ginamit sa kahulugan ng sun at moon ay SHD 3394 o 3391. Ito ay maaaring SHD 3842 (Isa. 24:23; 30:26). Ang salita para sa Bagong Buwan (SHD 2320) ay isinalin bilang month sa Ingles. Ang mga eksepsiyon ay nagpapatunay na isang tiyak na araw ang tinutukoy (1Sam. 20:5,18,24; 2Hari 4:23; Awit 81:3; Isa. 66:23; Ezek. 46:1,6; Amos 8 :5). Kaya't ang mga month ay ang una, ikalawa, ikatlo, atbp, Bagong Buwan.

Kaya ang Bagong Buwan ay ang sentro o ang punto ng pagtukoy ng buwan. Ito ang bumubuo ng batayan para sa pagkalkula ng mga panahon sa loob ng isang buwan. Ganito rin sa lahat ng mga Banal na Araw na hindi naiiba dito ang mga Bagong Buwan mismo (tingnan ang mga aralin na Ang Bagong Buwan (No. 125); Ang Bagong Buwan ng Israel (No. 132) at gayundin Ang Mga Pag-aani ng Diyos, Ang mga Hain sa Bagong Buwan, at ang 144,000 (No. 120)). Ang mga komento tungkol sa mga buwan ay muling sinusuri sa ating akdang Kalendaryo ng Diyos. Ang iba pang mga akda sa isyung ito ay Jeroboam at ang Kalendaryong Hillel (No. 191) at Ang Kalendaryo at ang Buwan: Mga Pagpapaliban o Mga Pista?(No. 195). Isang panayam na isinagawa para sa The Journal: News of the Churches of God ay nagpapakita ng higit pang mga maling palagay ukol sa paksang ito.

 

4. Karamihan sa mga "sagradong kalendaryo" ay gumagamit ng oras ng Jerusalem bilang pamantayan para sa pagkalkula. Nang ibigay ng Diyos ang mga Banal na Araw sa Israel, wala sila sa lupain ng Juda. Anong lungsod ang ginamit sa aklat ng Exodo para sa balangkas ng sanggunian? Walang natukoy. Nasaan ang awtoridad para sa pagpili sa Jerusalem? Ang konseptong ito ay tinanggap ng mga Judio, ngunit hindi ito matatagpuan sa Kasulatan.

 

Komento: Sinasabi ng Bibliya na ang Jerusalem ang punto para sa paglalabas ng batas. Dahil ang kalendaryo ay bahagi ng kautusan na umiikot sa mga pista, ang Jerusalem din ang sentro nito (Isa. 2:3; Mic. 4:2). Ang conjunction ay isang eksaktong oras at ang karaniwang takdang panahon mula sa Dagat na Pula hanggang sa Jerusalem ay walang malaking pagkakaiba na makakaapekto sa Bagong Buwan mula sa Exodo hanggang sa pagtatayo ng Templo sa Jerusalem.

 

5. Ang vernal equinox ay tinutukoy bilang ang unang araw ng tagsibol. Ito ay halos pangkalahatan sa iba't-ibang mga kalendaryo. Walang pahayag sa Bibliya tungkol dito. Karamihan sa mga kalendaryo ay gumagawa din ng palagay na ang Paskuwa ay dapat palaging pumatak pagkatapos ng vernal equinox na ito. Muli, tahimik ang Bibliya sa isyung ito.

 

Komento: Ang Bibliya ay hindi tahimik sa isyu ng mga panahon. May dalawang panahon ang tag-araw at taglamig. Ito ang dalawang panahon na binanggit ng Bibliya (Gen. 8:22; Awit 74:17). Ang buwan ay itinalaga para sa mga panahon (Awit 104:19). Ang paglipat ng taon ay samakatuwid ang equinox. Ang turn o going of the year ay maling tinawag na katapusan ng taon (SHD 3318 yatsa’ ibig sabihin the going Ex. 23:16; SHD 8622 tequphah ibig sabihin to come about or revolve 34:22). Ang mga salitang ito ay nagpapakita ng kahulugan at nagpapatunay sa isa't isa. Ang teksto ay nangangailangan ng kaunting paliwanag sa pamamagitan ng pagbanggit sa Hebreo. Ang simpleng paliwanag na ito ay hindi pinapansin ng mga nagtitipon ng tekstong ito.

 

6. Sinasabi sa atin ng Bibliya na ang buwan ng Abib ang magiging simula ng mga buwan. Ang terminong Abib ay nangangahulugang "mga uhay" o "mga berdeng uhay ng butil" sa Hebreo. Ang Abib ay dapat nasa tagsibol ng taon. Nangangailangan ito ng panaka-nakang pagdaragdag ng ika-13 buwan upang maiwasang mapunta ang Abib sa kalagitnaan ng taglamig sa halip na sa tagsibol.

 

Komento: Ito ay isang labis na pahayag ng isang simpleng problema. Ang Kabilugan ng Buwan ng ikalabinlimang araw ng buwan ng Abib o Nisan ay hindi dapat maganap sa panahon ng taglamig. Ito ang kilalang patakaran para sa pagkalkula ng buwan ng Nisan para sa mga sinaunang lipunan maging Israelita man o Gentil.

 

Ang punto sa lahat ng ito ay napakasimple. Ang bawat kalendaryo ay batay sa ilang mga pagpapalagay. Bagama't maaari nating sabihin na ang ilan sa mga pagpapalagay na ito ay mas may katuturan kaysa sa iba,  hindi natin maipapakita ang punto ng isang "dalisay" na kalendaryo sa Bibliya. Ang tanong ay talagang bumaba sa: Aling kalendaryo ang tatanggapin natin? Ang iniingatan ng mga Judio sa loob ng hindi bababa sa 1,500 taon? O isang naimbento ng iba?

 

Komento: Ito ay isang tanong na may halong pagkiling. Ang pagpipilian ay hindi sa pagitan ng dalawang kalendaryong ito. Ito ay isang simpleng panlilinlang sa lohika ng pagharap sa mga taong may dilemma. Ang patakaran ay maghanap ng mga alternatibo. Ang mas wastong pagpipilian ay: Susundin ba natin ang kalendaryong ibinigay ng Diyos sa pamamagitan ni Jesucristo at sinunod niya o susundin natin itong huling Judaikong pagbabago ng naunang sistema o tatanggapin ba natin ang isang kalendaryong inimbento ng iba?

 

Ang pagpipilian ay malinaw. Tinatanggap natin ang kalendaryong ginamit ni Cristo at ng mga apostol noong panahon ni Cristo. Ang kalendaryong iyon ay may maliit na kaugnayan sa makabagong sistemang Judio.

 

Pinili ng United Church of God na tanggapin ang Kalendaryong Hebreo na iningatan ng mga Judio. Sinimulan namin ang pag-aaral ng kalendaryo at sinusuri ang mga isinumiteng aralin. Sa puntong ito ay wala kaming nakitang sapat na katibayan upang maging dahilan upang tanggihan namin ang kasalukuyang tinatanggap na Kalendaryong Hebreo. Para sa mga indibidwal o grupo na tanggapin ang ilang mga konsepto ng Judio tungkol sa kalendaryo at tanggihan ang iba (kapag walang direktang matatagpuan sa Kasulatan) ay isang salungatan. Mayroong ilang mga dahilan para sa aming posisyon ukol sa paksang ito.

 

Komento: Ang pamunuan ng United Church of God ay hindi sumusunod sa kalendaryong Hebreo ang sinusunod nila ay isang huling Judaikong rabbinical na imbensyon na alam nilang walang batayan sa iglesia ng unang siglo o unang bahagi ng Judaismo. Sa kabutihang palad, ang kanilang miyembro ay hindi lahat ay nadadala sa pamamagitan ng intelektwal na panlilinlang na ito at marami ang nagdaraos ng mga pagdiriwang ayon sa tunay na kalendaryo. Ang lohika na ipinahayag dito ng grupo ng UCG ay nalalapat din sa pagsunod ng kalendaryong Hillel. Tinatanggap nila ang ilang mga konsepto ng Judio tungkol sa kalendaryo at gayon pa man ay tinatanggihan ang iba tulad ng Sivan 6 na Pentecostes na malinaw na mali at hindi sinusunod ng UCG o ng alinman sa mga Iglesia ng Diyos o ng unang Judaismo.

 

Liham mula kay G. [Herbert] Armstrong

 

Noong tagsibol ng 1940, sumulat si G. Armstrong ng isang liham na tumutugon sa mismong paksang ito. Nagkaroon ng pagkakabaha-bahagi sa loob ng Church of God (Seventh Day). Tinanggihan ni G. C.O. Dodd ang Kalendaryong Hebreo at nagpaplanong ipagdiwang ang Paskuwa isang buwan na mas maaga. Pinag-aralan ni G. Armstrong ang isyu at pagkatapos ay nagsulat ng liham sa mga kasapi.

 

Narito ang kanyang mga konklusyon noong 1940:

 

"Sa madaling sabi, pagkatapos ng napakaraming pag-aaral, at pakikipag-usap sa mga kapatid na nagsagawa din ng masusing pag-aaral sa tanong na ito sa loob ng maraming taon, ang mga katotohanan ay ganito: ... Ang pananaliksik ay nagpapakita ng dalawang pangunahing punto sa tanong na ito (mga intercalary month), ika-1, hindi ito naitala ng Diyos sa Bibliya, na nagbibigay sa atin ng walang anumang karagdagan pa para magpatuloy kaysa sa aking nabanggit sa itaas. Ika-2, ang kasaysayan ay malabo sa paksang ito, na nagbibigay ng kaunting liwanag na maaaring tanggapin at pagkatiwalaan. Gayunpaman, alam natin na binigyan ng Diyos ang Kanyang bayan ng tiyak na patakaran para sa pagkalkula ng mga yugto ng panahon, at para sa pagtukoy kung kailan ipagdiriwang ang mga Pista ni Jehovah ... Sa konklusyon, maliban kung iningatan ng Diyos ang Kanyang sagradong kalendaryo sa pamamagitan ng mga Judio, kung gayon hindi natin alam kung paano matukoy ang Paskuwa o alinman sa mga banal na araw sa taong ito. Sapagkat walang awtoridad para sa anumang ibang paraan. Walang anumang awtoridad sa Bibliya para tukuyin ang unang araw ng unang buwan mula sa bagong buwan na pinakamalapit sa spring equinox! ... Hindi ipinagkaloob ng Diyos ang Kanyang mga orakulo, o ang pangangalaga sa Kanyang mga panahon sa di-banal na kasaysayan, o sa mga Romanong Katoliko, kundi sa mga Israelita. At sila ay naingatan ng mga Judio."

 

Komento: Ang mga komentong ito ay nagpapakita ng maling pagkaunawa sa kasaysayan ng kalendaryo at ang batayan ng pagbuo ng mga pagpapaliban. Sinasabi sa atin ng Diyos na simulan ang taon sa Nisan ngunit sinimulan ito ng mga Judio at tinukoy ito mula sa Tishri. Ito pa lang ay dapat ay naging babala na kay Herbert Armstrong sa problema. Siya ay nanawagan sa mga Judio upang maiwasan ang isang problema sa Church of God (Seventh Day) kung saan siya ay isang ministro na nasa kanilang payroll hanggang 1940 nang isulat niya ang gawaing ito. Na-disfellow siya sa isa sa kanilang mga kumperensya noong 1938 ngunit nanatili sa kumperensya ng Oregon hanggang sa lumipat siya sa Pasadena noong 1940. Binago ni Herbert Armstrong ang kanyang pananaw pagkatapos ng puntong ito. Sa taong ito ay ipinagdiwang niya ang Pentecostes ng Martes Sivan 6. Gayunpaman, kalaunan ay tinanggihan niya ang kanyang posisyon dito at inilipat ang Pentecostes sa isang Lunes at pagkatapos ay sa Linggo na siyang tamang araw at araw na iningatan ng templo sa ilalim ng sistema ng Saduceo hanggang 70 CE. Ang Sivan 6 na Pentecostes ay hindi ipinagdiriwang sa sistema ng Templo (tingnan ang mga sipi sa araling Ang Kalendaryo at ang Buwan: Mga Pagpapaliban o Mga Pista? (No. 195)). Wala sa mga puntong ito ang binanggit ng mga manunulat ng United. Nagpapatuloy ang United:

 

Noong 1940 ang mga miyembro na sumusunod kay C.O. Dodd ay ipinagdiwang ang Paskuwa isang buwan nang mas maaga. Ang kanyang paraan ng pagkalkula ay upang simulan ang taon sa bagong buwan na pinakamalapit sa vernal equinox, na noong 1940 ay nasa kalagitnaan ng Marso. Ayon sa mathematically calculated na kalendaryo na ginagamit natin ngayon, ang Paskuwa ay maaaring maganap isang araw bago ang spring equinox, sa parehong araw ng equinox o hanggang 36 na araw pagkatapos ng equinox sa mga intercalary na taon kapag may idinagdag na buwan. Ang mga patakaran ng intercalation ay nagpapanatili sa mga Banal na Araw sa tamang panahon (Levitico 23:4). Ang mga Banal na Araw ay dapat palaging maganap sa kanilang itinakdang mga panahon sa solar year. Kung hindi idadagdag ang karagdagang buwan, ang Paskuwa ay sa kalaunan ay mapupunta sa taglamig. Tinanggap at sinunod ng Iglesia ang mga prinsipyong ito mula noong panahong iyon (1940) para sa pagkalkula ng mga Banal na Araw.

 

Komento: Ang katotohanan ng intercalation ay hindi pinag-uusapan sa paksang ito. Ang usapin ay kung kailan dapat idagdag ang intercalation. Mali ang intercalation ng rabinikong sistema sa ikawalo at huling taon ng mga siklo, na nangyari noong 1940. Ito ang isyung pinag-uusapan. Ito ay isang "paggamit ng emosyon ng pagiging ina" sa halip na harapin ang totoong puntong pinag-uusapan. Ginagawa ito habang alam na binago ni Herbert Armstrong ang kanyang posisyon ngunit itinatago ang katotohanan mula sa mambabasa at ipinakikita ang isang alternatibong maling representasyon ng posisyon.

 

Ang Mga Patakaran ng Pagpapaliban

 

Karamihan sa mga kontrobersya ay tila umiikot sa mga patakaran ng pagpapaliban. Ang kalendaryo ay itinakda at ang mga Banal na Araw ay tinutukoy mula sa Molad (o bagong buwan) ng Tishri, ang ikapitong buwan sa Kalendaryong Hebreo. Ang panahon sa pagitan ng Molad ng Tishri at Molad ng Abib ay 177 araw. Upang ang mga Banal na Araw ay mapanatili sa kanilang mga panahon, ang mga intercalary na buwan ay dapat idagdag humigit-kumulang bawat tatlong taon sa isang 19-taong siklo ng panahon. Gumagamit din ang Kalendaryong Hebreo ng mga patakaran ng pagpapaliban para sa pagtatakda ng Molad ng Tishri. Dahil ang lahat ng mga Banal na Araw ay kinakalkula mula sa puntong ito, ang ilan ay nagdududa sa paggamit ng mga patakarang ito.

 

Komento: Ang kalendaryong Hebreo ay hindi gumagamit ng mga pagpapaliban gaya ng nakikita natin mula sa Mishnah at sa huling mga Talmud. Tanging ang Judaikong kalendaryo o Hillel ang gumagamit ng mga pagpapaliban.

 

Mayroong apat na simpleng patakaran ng pagpapaliban para sa Kalendaryong Hebreo. Ang isa sa mga patakarang ito ay nagsasaad: Kung ang Molad ng Tishri ay naganap ng o pagkatapos ng tanghali ng isang araw, ang unang araw ng Tishri sa kalendaryo ay dapat na ipagpaliban sa susunod na araw. Hindi ang Molad ang pinakaimportante, kundi ang paglitaw ng crescent ng buwan ang tunay na binibigyan ng pansin. Ang mga patakaran ng kalendaryo ay nagsasaad na ang isang tao ay maaaring teoretikal na obserbahan ang crescent sa kasing aga ng anim na oras pagkatapos ng conjunction, ngunit hindi ni isang sandali ng mas maaga. Dahil walang paraan sa banal na kasulatan para sa pagtatakda ng bagong buwan, ang patakarang ito ay tila may kabuluhan. Ipagdiriwang mo ba ang Kapistahan ng mga Pakakak kapag mahigit kalahating araw na ang lumipas sa oras ng bagong buwan? Ang susunod na araw ay magbibigay ng isang buong araw upang ipagdiwang ang taunang Banal na Araw na ito.

 

Komento: Ang crescent ay hindi ang Bagong Buwan. Ang Bagong Buwan ay ang conjunction (cf. Encyc. Judaica; gaya ng sinipi sa Ang Kalendaryo at ang Buwan: Mga Pagpapaliban o Mga Pista? (No. 195)). Ang crescent ay nauugnay sa pagsamba sa diyos ng buwan na si Qamar. Ang pagmamasid na ito ay tila nakapasok sa Judaismo upang bigyang-katwiran ang mga pagpapaliban. Nagkaroon ng pagpapalagay ng katotohanan dahil sa kawalan ng katibayan sa mga modernong lupon batay sa mga huling maling sulatin ng Judaismo. Sinasabing ang mga sinaunang tao ay hindi nagtataglay ng kaalaman sa pagkalkula ng makabagong conjunction at kailangang umasa sa pagmamasid. Ang astrolohiya ng mga sinaunang tao ay napaka-advance. Mayroon tayong kaalaman tungkol sa mga sistema ng Ehipcio na nagkalkula ng sidereal year at ang rebolusyon ng Sirius ay halos eksakto. Alam natin na ang Minoan at Hebrew-Phoenician na sistema ay may transatlantic na kakayahan na may kinalaman sa eksaktong pagkalkula ng latitude at longitude at ang kakayahang ilagay ang mga baybayin ng Africa at America sa kanilang eksaktong longitudinal na relasyon (tingnan ang Cyrus Gordon Before Columbus, pp. 71-73 et seq.). Ang mga kakayahan na ito ay higit na advanced kaysa sa kakayahang kalkulahin ang conjunction na alam nating naunawaan ng mga Griyego mula noong hindi bababa sa 330 BCE, at samakatuwid ang buong Hellenised na mundo, at ng mga taga-Babilonia bago sila na may mas kaunting kaalaman sa paglalayag at astronomiya kaysa sa Mga “Sea Lords” ng Minoan at Hebrew-Phoenician na sistema bago sila. Nagpapatuloy ang United.

 

Ang isa pang patakaran ng pagpapaliban ay nagbabawal sa unang araw ng Tishri na pumatak ng Linggo, Miyerkules o Biyernes. Kung ang unang araw ng Tishri ay ipagdiriwang ng Linggo, kung gayon ang unang araw ng Kapistahan ay magiging Linggo at gayundin ang Huling Dakilang Araw. Tatlo sa apat na Banal na Araw na nagaganap sa taglagas ay magiging back-to-back sa Sabbath. Ang tanging mga Banal na Araw na maaaring pumatak ng Linggo ay ang unang araw ng Tinapay na Walang Lebadura at Pentecostes.

 

Komento: Ang Sabbath ay hindi maaaring ipagpaliban. Anong baluktot na pangangatwiran ang magpapalagay na ang Araw ng Pagbabayad-sala o iba pang Sabbath ay maaaring ipagpaliban?

 

Kung ang Kapistahan ng mga Pakakak ay Biyernes, wala ng araw ng paghahanda para sa mga lingguhang Sabbath na nagaganap sa panahon ng mga Banal na Araw sa taglagas. May makikita na sanggunian sa Bibliya tungkol sa paghahanda para sa Sabbath.

 

Komento: Ito ay isa pang kakaibang proseso ng pangangatwiran. Ang paghahanda ay dapat isagawa sa araw bago ang pagkakasunud-sunod. Ang mga Sabbath ay nangyayari nang back-to-back at nangyari ito sa ilang at sa mga araw bago ang panahon ng pangangalat at hanggang sa ikalawang siglo nang walang pagpapaliban. Nangyayari din ang mga ito bagaman sa mas mababang antas sa mga pagpapaliban mismo.

 

Kung ang Kapistahan ng mga Pakakak ay Miyerkules, ang araw ng Pagbabayad-sala ay magaganap ng Biyernes, na dapat ay ang araw ng paghahanda para sa lingguhang Sabbath. Ang utos sa Kasulatan para sa Pagbabayad-sala ay nagbabawal sa anumang paghahanda ng pagkain. Kung ang Kapistahan ng mga Pakakak ay ipagdiriwang ng Miyerkules, magkakaroon din ng isyu sa Paskuwa, na magaganap ng Sabado ng gabi, isang napakahirap na oras. Sa pamamagitan ng pagpapaliban sa Molad ng Tishri mula Miyerkules, ang sitwasyong ito ay mapipigilan. Sa anumang partikular na taon, makikita natin na ang huling araw lamang ng Tinapay na Walang Lebadura ang maaaring pumatak ng Biyernes.

 

Ang isa sa mga patakaran ng pagpapaliban, samakatuwid, ay pinipigilan ang mga malaking paghihirap na lalabas mula sa mga back-to-back na Sabbath sa panahon ng mga Banal na Araw sa taglagas. Bagama't ang mga back-to-back na Sabbath ay maaaring mangyari sa tagsibol, hindi ito lumilikha ng isang malaking pahirap, dahil ito ay nangyayari lamang ng isa o dalawang beses sa loob ng dalawang-buwang panahon.

 

Komento: Ito ay isang tahasang panawagan sa paggamit ng mga tradisyon ng mga Fariseo, na kinondena ni Cristo. Ang Araw ng Pagbabayad-sala ay pumatak ng Biyernes at ng Linggo gaya ng nakatala sa Talmud at Mishnah. Ang mga back-to-back na Sabbath ay isang regular na pangyayari hanggang sa ikalawang siglo ng kasalukuyang panahon at sa pagtitipon ng Mishnah.

 

Ang Talmud ay malinaw na nagpapakita na ang Araw ng Pagbabayad-sala ay pumatak ng Biyernes o ng Linggo sa panahon ng pagtitipon nito at sa panahon ng pagtitipon ng Mishnah at, samakatuwid, sa panahon ni Cristo.

 

Ang mga Banal na Araw ay nabanggit na pumapatak sa araw bago o pagkatapos ng Sabbath din (cf. Soncino Talmud: K’rithoth 19a; Shabbat 114b; Menachoth 100b; Mishnah: Besah 2 (note esp. Besah 2.1-2); Shabbat 15; Succah 5). Ang Kapistahan ng mga Pakakak ay binanggit na pumapatak sa paligid ng Sabbath (Mishna 2 Rosh Hashanah 1, cf. Talmud). Ang Kapistahan ng Purim ay binanggit rin na pumatak ng Sabbath (Megillah 1.2) gaya ng Pentecostes mula sa tradisyon at pagkalkula ng mga Fariseo (Hagigah 2.4). Ang Pentecostes ay binanggit rin na maaaring pumatak ng Biyernes at ng Linggo,  i.e. sa paligid ng Sabbath (Succah 5.7). Kaya imposible na ang mga pagpapaliban ay umiiral noong panahon ni Cristo.

 

Ang ikatlo at ikaapat na patakaran ay nagreregula ng haba ng taon sa Kalendaryong Hebreo. Ang maximum na haba ng isang karaniwang taon sa Kalendaryong Hebreo ay 355 araw. Kung walang ikatlong patakaran, ang isang karaniwang taon ay maaaring magkaroon ng 356 araw. Ang minimum na bilang ng mga araw na maaaring magkaroon ng isang intercalary na taon ay 382 araw. Kung ang ikaapat na patakaran ay walang bisa, ang ilang mga leap year ay magkakaroon ng masyadong kaunting araw.

 

Komento: Ang Mishnah ay nagpapakita na ang kalendaryong Hebreo ay hindi limitado sa mga araw na itinakda ng huling sistema ng Judio (cf. God’s Calendar and Schurer Hist of the Jewish people in the age of Jesus Christ, Calendar Appendix III).

 

Kung wala ang mga patakarang ito ng pagpapaliban, ang Kalendaryong Hebreo ay nasa isang walang katapusang estado ng kalituhan. Malaking paghihirap ang magaganap sa pagitan ng Sabbath at ng mga Banal na Araw. Ang haba ng mga taon ay magiging hindi regular. Ang mga repormador ng kalendaryo ay ma-aakit na pakialaman ang kalendaryong ito nang mas madalas. Ngunit ang lahat ng ito ay maiiwasan sa pamamagitan ng apat na napakasimple at madaling ipatupad na mga patakaran ng pagpapaliban. Sa halip na ang mga pista ang mas mababa kaysa sa Kalendaryong Hebreo, ang huli ang nagsisilbi sa mga Banal na Araw.

 

Komento: Ang kabaliktaran ang nangyayari. Sa paggamit ng mga pagpapaliban, ang kalendaryong Hebreo ay nagiging Judaikong kalendaryo. Sa halip na ang mga pista ay pumapatak sa kanilang tunay na mga araw, ang mga araw ay binago upang protektahan ang mga tradisyon ng mga Fariseo na kinondena ni Cristo sa buong buhay niya.

 

Nasaan ang mga patakarang ito ng pagpapaliban sa Bibliya? Kung paanong walang depinisyon ng bagong buwan, vernal equinox, atbp., hindi rin naglilista ang Bibliya ng mga patakaran ng pagpapaliban. Sino ang nagpahintulot sa kanila? Kailan sila nilikha? Wala talagang nakakaalam ng sagot sa mga tanong na ito. Noong taong A.D. 358, inilabas ni Hillel II ang mga patakaran para sa pagkalkula ng kalendaryo na kinabibilangan ng mga patakaran ng pagpapaliban. Bago ang panahon na ito, ang buong paksa ay nababalot ng misteryo. Walang nakakaalam kung kailan idinagdag ang mga patakarang ito sa kalendaryo. Naging bahagi na kaya sila ng kalendaryo mula pa noong una? Malamang. Bahagi ba sila ng kalendaryo noong mga araw ni Cristo? Hindi lang natin alam. Hindi natin alam kung kailan nagsimulang gumamit ng kinakalkulang kalendaryo ang mga Judio sa halip na umasa lamang sa pagmamasid sa paningin. Ang ilan ay nag-iisip na ang kalendaryo ay umiiral na bago pa si Cristo. Ibinatay nila ang kanilang ideya sa katotohanan na ang mga buwan ay tinatawag sa mga pangalan ng Chaldean. Ang mga Judio ay nasa pagkabihag sa Babilonia noong ika-6 na siglo B.C. Mayroon na bang kalendaryo sa panahong iyon at naglalaman ba ito ng mga patakaran ng pagpapaliban? Ang Bibliya ay walang sinasabi sa atin at ang di-banal na kasaysayan ay malabo.

 

Komento: Ito ay isang maling representasyon ng mga kilalang katotohanan ng kasaysayan. Alam natin na hindi mapag-aalinlanganan na ang sistemang Hillel ay hindi umiiral noong panahon ni Cristo at ng unang iglesia. Bukod dito, alam natin na ang sistema ng pagpapaliban ay hindi pa ganap na ipinapatupad hanggang sa ikalabing isang siglo.

 

Lumilitaw na walang pagtatalo (o hindi ito naitala) tungkol sa mga pagkalkula sa kalendaryo noong panahon ni Cristo at ng mga apostol. Ang paggamit ng isang intercalary month mismo ay isang anyo ng pagpapaliban. Mayroon kaming katibayan na ito ay ginagawa noon pang kay Gamaliel II (na binanggit sa Gawa 5), ​​sa isang liham sa mga Judio sa Babilonia gaya ng iniulat sa Tractate Sanhedrin 1la ng Talmud. Ipinaglalaban din ng mga Judio na ang intercalary year ay ginamit sa panahon ni Ezekiel. Ang pagitan ng panahon sa pagitan ng Ezekiel 1:1 at 8:1 ay isang panahon ng isang taon at dalawang buwan. Upang maayos na maunawaan ang seksyong ito ng Kasulatan, kakailanganin mong isaalang-alang ang isang intercalary na taon upang maging akma ang lahat.

 

Komento: Ang intercalary na taon ay palaging ipinatutupad. Wala itong kinalaman sa kalendaryong Judio o Hillel. Nagkaroon ng mga pagtatalo hinggil sa kalendaryo at alam natin na ang mga Saduceo at ang mga Samaritano at ang Essene ay tinanggihan ang mga tradisyon ng mga Fariseo. Hanggang 70 CE ay lumilitaw na ang sistema ng Saduceo ang ginamit sa Templo (tingnan Ang Kalendaryo at ang Buwan: Mga Pagpapaliban o Mga Pista? (No. 195)).

 

Bilang karagdagan, noong panahon ni Cristo ang bagong buwan ay tila itinatakda sa pamamagitan ng pagmamasid. May mga nagsasabi ngayon na ang tanging paraan ng pagkalkula ng bagong buwan ay sa pamamagitan ng eksaktong matematikal na kalkulasyon. Masyadong pabagu-bago ang pagmamasid sa paningin at maaaring magkamali ng isa o dalawang araw. Ang alam natin mula sa mga tala noong unang siglo ay ang kalendaryo ay pinapatakbo sa pamamagitan ng pagmamasid at kontrolado ng Sanhedrin. Kung si Cristo at ang Iglesia ay sinunod ang kinagawian na ito, kung gayon ay tinanggap ni Cristo ang isang bagay na sinasabi ng ilan na hindi katanggap-tanggap.

 

Komento: Ang komentong ito ay mali para sa lahat ng mga dahilan na ating binalangkas sa mga aralin tungkol sa kalendaryo.

 

Konklusyon

 

Sa Roma 3:1-2 ay malinaw na sinabi ni Pablo na ang mga Judio ay tumanggap ng mga orakulo: "What advantage then has the Jew, or what is the profit of circumcision? Much in every way! Chiefly because to them were committed the oracles of God." Maaari bang kabilang sa mga orakulo na ito ang kalendaryo? Wala tayong sapat na ebidensya upang maniwala na hindi. Ang mga orakulo ay malinaw na binubuo ng mga bagay na lampas sa Kasulatan, at malamang na kasama ang kalendaryo.

 

Ang komentong ito ay isang maling paggamit ng Kasulatan. Ang mga Orakulo ng Diyos ay nasa, at siyang, ang iglesia. Ang orakulo ng Diyos ay ang Dakong Kabanal-banalan o ang Naos na ang naos na ito ay tayo (1Cor. 3:16-17). Ang orakulo ng Diyos o ang Dakong Kabanal-banalan ay tinawag na dabar yahovah sa Hebreo at isinalin bilang Logoi Theos sa LXX at sa BT. Dahil si Cristo ay ang Logos ng Diyos, tayo rin ay ang Logoi ng Diyos at samakatuwid ang Mga Orakulo ng Diyos. May tatlong iba pang teksto sa BT tungkol sa mga orakulo na hindi binanggit dito (Mga Gawa 7:38; Heb. 5:12; 1Ped. 4:11). Ang posisyon sa mga orakulo ng Diyos ay nakabalangkas sa araling Ang Mga Orakulo ng Diyos (No. 184).

 

Posible bang mali ang mga Judio sa kalendaryong kanilang Pinanatili? Hindi lang natin alam, Maaari rin nating itanong ang parehong tanong tungkol sa mga Kasulatan. Sigurado ba tayong tapat nilang pinanatili ang mga ulat sa Kasulatan? Tinatanggap namin ang Kasulatan bilang Salita ng Diyos, tapat na pinanatili para sa ating kapakinabangan ng mga Judio. Kung hindi natin tinatanggap ang Kalendaryong Hebreo, aling kalendaryo ang dapat nating tanggapin? Kailangang may gumawa ng desisyon tungkol sa pagkalkula ng kalendaryo. Ito ba ay sa pamamagitan ng pagmamasid, o sa pamamagitan ng pagkalkula? Paano mo gagamitin ang vernal equinox - ang pinakamalapit na bagong buwan dito, ang bago dito, o ang kasunod dito? Ang lahat ay nasa paligid ng tagsibol. Ngunit alin ang magiging tama? At paano mo malalaman?

 

Komento: Hindi lamang na ito ay posible, ito ay tiyak pa na sila ay nag-imbento ng isang kalendaryo na hindi ginagamit sa panahon ni Cristo at ng pagkasaserdote ng Templo at kung saan pinapanatili ang mga tradisyon higit sa tahasang salita ng Kasulatan at ang mga taong ito ay alam na ganoon nga ang kaso.

 

Ginagamit ng ilan ang Sabbath upang gumawa ng isang punto, dahil hindi natin maaaring ipagpaliban ang Sabbath, paano natin maaaring ipagpaliban ang mga Banal na Araw? Ang simula ng taon ang ipinagpapaliban, na syempre ay nagiging sanhi ng paggalaw ng mga Banal na Araw sa loob ng taon. Ang Sabbath ay hindi tinutukoy ng matematikal na pagkalkula. Ito ay nagaganap tuwing ikapitong araw. Ang pitong-araw na siklo ay hindi isang kadahilanan kapag kinakalkula ang kalendaryo. Ang mga petsa sa buwan ay maaaring pumatak sa anumang araw ng sanglinggo. Ang mga Banal na Araw ay ipinagdiriwang sa mga araw ng taon, batay sa isang kalendaryo.

 

Komento: Ang mga month ay tinutukoy ng mga moon na tumatapat sa mga eksaktong panahon. Ang mga kalkulasyon ng conjunction ay maaaring matukoy nang tama sa loob ng libu-libong taon nang maaga. Ito ay eksakto at bumubuo ng batayan ng tunay na kalendaryo. Ang parehong mga taong ito ay lubos na nalalaman na ang sistemang Hillel ay hindi gagana sa Milenyo. Ang isa sa mga nag-ambag sa tekstong ito ay nagsabi sa mga pampublikong sermon na ganoon nga ang kaso at ang sistemang Hillel ay kailangang "i-ayos pabalik sa tamang kalagayan" o mga salitang may katulad na kahulugan. Ang Diyos ay hindi Diyos ng kaguluhan.

 

May ilang tao na nagpasya na sila mismo ang magtatakda ng kalendaryo. Hinahayaan sila ng Diyos na gawin ito, ngunit binibigyan ba Niya sila ng awtoridad sa bagay na ito? Tinatanggap ng United Church of God ang Kalendaryong Hebreo bilang may awtoridad sa pagtukoy kung kailan dapat ipagdiwang ang mga Banal na Araw. Magkakaroon ng patuloy na pag-aaral sa bagay na ito. Sa kasalukuyan ay wala kaming nakitang ebidensya na magiging dahilan upang tanggihan namin ang Kalendaryong Hebreo na tinanggap sa Iglesia ng Diyos mula pa noong 1940.

 

Komento: Ito mismo ang kaso sa Judaikong sistema. Hindi ito ang kalendaryong Hebreo. Ito ay isang gawa-gawa pagkatapos ng panahon ng pangangalat upang protektahan ang mga tradisyon ng huling Judaismo. Ito ay isang pagpapasya ng mga tao na walang pahintulot ng Bibliya. Napakalaki ng ebidensya para sa pagtanggi sa kanilang sistema ngunit hindi nila ito nakikita dahil ayaw nilang makita ito. Pinawalang-saysay nila ang utos ng Diyos dahil sa kanilang mga tradisyon (Mat. 15:3-6). Iginagalang ako ng bayang ito sa kanilang mga labi, ngunit ang kanilang puso ay malayo sa akin. At walang kabuluhan ang pagsamba nila sa akin, na itinuturo nila bilang mga aral ang mga alituntunin ng mga tao (Mat. 15:8-9).

 

Ang mga komento tungkol sa pagpapako noong 31 CE ay batay din sa isang maling palagay, na higit pa sa sistemang Hillel. Ang Paskuwa sa Abril 25 ay hindi pinahihintulutan kahit pa sa ilalim ng kalendaryong Hillel. Ang WCG at ang ministeryo ng sistemang iyon sa pamamagitan ni Herman Hoeh ay nagpakilala ng karagdagang patakaran ng pagpapaliban na hindi kilala hanggang sa naimbento ito ni Hoeh noong nakaraang dekada. Ang tinatawag na patakaran, na ipinakilala sa isang mas huling paglimbag ng booklet na The Crucifixion was not on a Friday, ay naglalayong igiit na ang Paskuwa ay hindi maaaring mangyari sa loob ng anim na araw ng equinox. Walang ganoong patakaran ang umiiral at lumilitaw na naipasok ito sa mas huling paglimbag ng akda ni Hoeh upang sagutin ang kritisismo na kahit sa ilalim ng sistemang Hillel ay imposible ang isang Paskuwa ng Abril 25.

 

Noong 31 CE, naganap ang 14 Nisan noong Linggo 25 Marso at iyon ang tinukoy bilang ang petsa ng pagpapako ng mga sinaunang manunulat ng iglesia mula kay Tertullian hanggang sa kasing huli na ang kalendaryo ay kinuha ng mga Anglo-Saxon sa mga Frisian noong ikapitong siglo. Ang pagkakamali ay malamang na nagmumula sa paggamit ng timing ng mga taon ng pamamahala ni Tiberius ayon kay Josephus na ipinaliwanag natin sa araling Ang Timing ng Pagpapako at Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159). Ang pagka-abala sa 31 CE ay lumilitaw na nagmula sa maling pagsasalin ng Daniel 9:25 sa KJV na ating tinalakay sa araling Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo (No. 013). Ang ministeryo ng WCG ay nagsikap at patuloy na nagsisikap na iugnay ang Pitumpung Sanglinggo ng Taon kay Jesucristo mula sa isang kathang-isip na aplikasyon ng batas ng pagbibigay sa mga Levita sa ilalim nina Ezra at Nehemias kay Artajerjes I na malinaw na mali gaya ng ipinakita natin.

 

Ang aralin ng UCG sa kalendaryo ay lubhang may depekto na may serye ng mga argumento na batay sa mga maling palagay at makasaysayang kathang-isip na ang ilan ay direktang imbento ng ministeryo ng WCG upang suportahan ang isang mahina at maling kaso.

 

 

q