Christian Churches of God
No. 096D
Mga Pag-atake ng Antinomian sa Tipan ng Diyos
(Edition
1.5 20190809-20191123)
Ang mga Antinomian ay pumasok sa Cristianismo sa pamamagitan ng pagsamba kay
Baal sa Misteryo at Mga Kulto ng Araw at ang mga elemento ng Gnoctic sa
Alexandria at Gitnang Silangan.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2019 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Mga Pag-atake ng Antinomian
sa Tipan ng Diyos
Noong Unang Siglo, mula sa pagkakatatag ng Pananampalataya ng Cristiano sa
Gitnang Silangan, ang parasitikong sistema ng mga Gnostic ay nakapasok sa
mga Iglesiang Cristiano mula sa Komunidad ng mga Judio at kalaunan mula
komunidad ng mga pagano o sumasamba kay Baal sa Mga Kulto ng Araw at
Misteryo. Ang mga komunidad na ito ay itinatag ang kanilang sarili bilang
mga sistemang Gnostic ng panlipunang gamit mula sa Alexandria at Levant.
Ikinabit nila ang kanilang mga sarili sa Judaismo at Paganismo bilang isang
parasitiko na anyo at agad na pinuntirya ang Cristianismo. Ang sistema at
ang mga pag-atake nito ay ipinaliwanag sa
akdang
Pag-atake ng Antinomian sa
Cristianismo sa pamamagitan ng Maling Paggamit ng Kasulatan (No. 164C).
Kaya tingnan din
Pag-atake ng Antinomian sa Kautusan ng Diyos (No. 164D).
Napasok nila ang Judaismo ng nakikipagtalo na ang kautusan ay hindi
naaangkop dahil binago na ito ng tradisyon at pagkatapos ay sa Cristianismo,
tulad ng iba pang mga kulto, na ang kautusan ng Bibliya ay ibinigay ng isang
masamang diyos na nagngangalang Jaldabaoth. Ayon sa kanila ang Cristianismo
ay ibinigay bilang isang Bagong Tipan na pumalit sa Lumang Tipan at ang mga
Cristiano ay hindi na nakakulong o nakadepende dito at ang kautusan ng
Bibliya ay naaangkop lamang sa mga Judio. Ang heresiyang ito ay nakita nang
maaga sa pananampalataya gaya ng nakikita natin mula sa mga sinulat ni Paul
(cf.
Heresiya sa Iglesiang Apostoliko (No. 089)).
Ang isa pang paliwanag ng kanilang mga pag-atake sa Sabbath, Bagong Buwan at
Kapistahan ay ipinaliwanag sa teksto sa
Colosas 2:16-17 (No. 205).
Ang proseso ng mga doktrina ng Gnostic asceticism ay sinuri sa mga aralin ng
Vegetarianismo at ang
Bibliya (No. 183), CCG, 1996-2009 at
Ang mga Nicolaitan (No.
202),
CCG, 1997, 2009.
Marami sa kanilang maling doktrina ay nagmumula sa isang lohikal na
pangangailangan na pahinain ang pananampalataya sa Bibliya at ang mga
doktrina ng Kasulatan na sumasalungat sa kanilang mga paniniwala at gawain.
Marami sa kanilang maling doktrina ay nagmumula rin sa kanilang lubos na
maling pagkaunawa sa, o pagwawalang-bahala sa, teolohiya ng Bibliya. Upang
ipasok ang kanilang maling pananampalataya kailangan nilang pahinain ang
awtoridad ng LT.
Ang Doktrina ng Gnostic ay binuo na nagsasaad ng paghahati ng Tipan sa isang
teolohiya ng Luma at Bagong Tipan bilang isang pagkakaiba sa mga
Kautusan ng Diyos (L1).
Ang maling doktrinang ito ay nagmula sa lubos na maling paglalarawan ng isyu
ng kautusan sa Sinai sa Israel kasama si Moises noong Exodo.
Sinabi nila na ang Diyos ay nagbigay ng kautusan sa Sinai kay Moises at ang
kautusan na iyon ay inalis. Sinabi nila na si Cristo ay nagbigay ng Bagong
Tipan sa kanyang ministeryo na pumalit sa kautusang ibinigay kay Moises. Ang
pahayag na ito ay nagpapakita ng lubos na kamangmangan sa mga teksto ng
Kasulatan at ito ay lubos na kalapastanganan. Ang sinumang magbigkas ng
konseptong ito ay sadyang walang pinag-aralan sa pagtuturo ng Bibliya o
isang Gnostic heretic, at hindi isang Cristiano o Muslim (S4:154).
Sino ang nagbigay ng kautusan sa Sinai?
Malinaw na itinuturo ng Kasulatan na si Cristo ang naroon sa Sinai at siya
ang nagbigay ng kautusan sa Israel (cf. Gawa 7:30-53; 1Cor. 10:4). Nararapat
lang na siya ay nasa Exodo dahil ibinigay sa kanya ni Eloah, ang Israel
bilang kanyang mana sa gitna ng mga anak ng Diyos (Deut. 32:8 RSV, LXX,
DSS). Ang elohim na ito ng Israel ay kinilala bilang ang Mesiyas sa Awit
45:6-7 at sa pag-uulit nito sa Hebreo 1:8-9, na malinaw na nagpapakitang ang
entidad na ito ay ang nilalang na naging Jesucristo at na siya ay may Diyos
na higit sa kanya na nagtalaga sa kanya.
Diyos, walang taong nakakita kailanman; ni walang nakarinig sa Kanyang
tinig. Siya ay nananahan sa liwanag na hindi malapitan at Siya lamang ang
walang kamatayan (1Tim. 6:16). Ito ang tanging ipinanganak na diyos, ang
monogenes theos ng Juan 1:18 na nagsalita para sa kanya (cf.
Sa mga salita: Monogenes
Theos sa Kasulatan at Tradisyon (B4)).
Ang nilalang na ito, na naging Cristo, ay isinugo upang ilabas ang Israel sa
Egipto at muling ibigay ang mga Kautusan ng Diyos dito. Dapat niyang
ipaliwanag sa Israel, sa pamamagitan ni Moises, ang istruktura ng
pangangasiwa ng paglalang sa ilalim ng kautusang iyon. Bukod dito, naglabas
siya ng parusang kamatayan para sa paglabag sa kautusang iyon, kabilang ang
paglabag sa Sabbath sa ilalim ng Ikaapat na Utos. Anong klaseng baluktot na
pag-iisip ang nagsasabing hindi na ito naaangkop para sa iba, pagkatapos
niyang mamatay para sa sistemang iyon sa ilalim ng kautusang iyon?
Lohika ng pagtanggi sa Tipan
Kung ilalapat ng Diyos ang Kanyang mga Kautusan nang pabago-bago ito ay
magpapakita na Siya ay hindi di-nababago at ang paglalang ay hindi
pinamamahalaan ng mga kautusan na nagmumula sa Kanyang Katangian. Kung
babaguhin Niya ang mga kautusang iyon at ang sistemang nagpapatupad ng mga
ito sa ilalim ng Mesiyas, ibig sabihin Siya ay nagtatangi ng mga tao, na
sinasabi ng Kasulatan na hindi (Rom. 2:11). Hindi maaaring ipag-utos ang
kamatayan ng ilan sa ilalim ng kautusan at pagkatapos ay sabihing hindi na
ito naaangkop sa iba, at patuloy pa ring maging Diyos. Ang Kasulatan ay
malinaw na ang mga hinirang ng mga Banal ay yaong mga “Nagsisitupad ng mga
Utos ng Diyos at ng Pananampalataya at Patotoo ni Jesucristo” (cf. Apoc.
12:17; 14:12).
Bukod dito, ang Tipan ay nakadepende sa lahat ng mga kautusang iyon at ang
Ikaapat na Utos ay ang utos na nagpapakilala sa Tipan at Pananampalataya.
Nagpatuloy iyon sa buong Cristianismo at pinatutunayan na ang layunin ng
pag-uusig at ng mga doktrina ng mga Iglesia ng Diyos hanggang sa Ikapitong
Siglo, at higit pa, gaya ng nakikita natin mula sa Kasulatan at sa Koran sa
Surah 4:154. Gayon din ang
Mga Kautusan sa Pagkain
(No. 015)
ay sinunod ng mga Iglesia ng Diyos at sa Koran sa Surah 3:93 (cf.
Ang Tungkulin ng Ikaapat na
Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na nangingilin ng Sabbath (No.
170)).
Ang mga iglesiang napasailalim ng mga Kulto ng Araw at Misteryo at ng
sistemang Binitarian ni Attis at ng sistema ni Baal, at pagkatapos ng Triune
God, ay nagsimulang usigin ang tunay na Pananampalataya. Ang mga pag-uusig
sa sistema ng Sabbath ay makikita rin sa
Pangkalahatang Pamamahagi
ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122).
Ang Linggo ay araw ng pagsamba ng mga Kulto ng Araw at ang mga pista nito na
Pasko at Mahal na Araw ay ipinagbabawal ng Bibliya (cf. Jer. 10:1-9; 7:18;
44:19; Ezek. 8:14) (cf.
Ang Pinagmulan ng Pasko at
Mahal na Araw (No. 235)).
Ang pagsamba ng Linggo ay hindi pumasok sa Cristianismo hanggang 111
CE kasabay ng Sabbath, at ang Mahal na Araw ay hindi pumasok sa Cristianismo
hanggang 154 sa Roma sa ilalim ni Anicetus at naging sapilitan lamang para
sa mga nakikisama sa Roma noong 192 sa ilalim ni Victor. Ang “Pasko” o ang
pista ng “Invincible Sun,” ay hindi pumasok sa Cristianismo hanggang ca 475
sa Siria mula sa mga Kulto ng Araw sa simula ng Dark Ice Age nang sila ay
nilamig at nagsimulang magbigay pugay sa araw mula sa mga Kulto ng Araw.
Gayundin ang krus ay isang simbolo ng mga kulto ng Araw. Si Cristo ay
pinatay sa isang stauros at hindi
isang krus (cf.
Ang Krus: Ang Pinagmulan at
Kahalagahan Nito (No. 039)).
Ang stauros ay isang tulos, kadalasang pinatulis sa magkabilang dulo, na
imbento ng mga taga-Fenicia. Hindi ito isang krus tulad ng isang tungkod ay
hindi isang saklay (cf. Bullinger).
Bukod dito, ang lahat ng nagsasabing sila ay isang tagasunod ng Tipan ay
dapat magsalita ayon sa Kautusan at sa Patotoo o walang liwanag sa kanila
(Is. 8:20).
Ang pahayag na sumusunod mula sa mga Antinomian Gnostic heretic na ang
kautusan ay umiiral lamang para sa mga Judio. Ito ay nagbubukas ng bagong
tanong:
Sino ang nasa Sinai?
Sino-sino ang mga tribo na binigyan ng Diyos ng kautusan? Ang Tipan ay
ibinigay kay Abraham at sa gayon ang kanyang mga inapo ay nasa ilalim ng
lahat ng Kautusan at ng Tipan at kasama doon ang mga Arabo at ang Laconian o
Spartan na mga Griyego gayundin ang mga anak ni Cetura at ang mga Yemeni at
ang mga nagpunta sa Persia, Bactria at sa Indus.
Ang mga nasa Sinai ay ang buong Israel kabilang ang Juda, Issachar, Zabulon,
sa Silangan sa pagkakasunud-sunod ng martsa ayon sa Mga Bilang 10:11ff., at
ang kampo, Simeon, Ruben at Gad sa Timog, Ephraim, Manases at Benjamin sa
Kanluran at Dan, Aser at Nephtali sa Hilaga kasama ang Levi sa gitna sa
Templo at nagkalat sa pagkakasunud-sunod ng Martsa ayon sa Mga Bilang
10:11-28.
Naroroon din ang Karamihang Sama-sama mula sa Exodo at ang utos sa ilalim ng
kautusan ay ibinigay upang ipatupad din sa kanila at sa lahat ng papasok sa
lupain ng Israel na kasama nila o sasama sa kanila kalaunan. Susunod sila sa
kautusan o sila ay papatayin. Ang mga sistema ng ibang mga diyos nila ay
hindi pahihintulutan sa ilalim ng parusa ng kamatayan.
Anong mga bansa ang napapailalim sa Tipan?
Ang mga bansang napapailalim sa Tipan mula sa simula ay ang mga Lahi ni
Abraham gaya ng makikita natin sa mga araling
212A,
212B,
212C,
212D,
212E,
212F at
212G.
Pagkatapos ng paghahari ni Solomon, ang Israel ay nahati sa dalawang bahagi
na ang mas maliit na bahagi ay ang tribo ng Juda kasama ang Benjamin at
bahagi ng Levi na nakabase sa Jerusalem at sa mga lupain ng Juda. Ang Israel
naman ay binubuo ng natitirang sampung tribo at sila, kasama ang kanilang
mga Levita sa 21 bahagi, ay nanatili sa kanilang mga kinaroroonan hanggang
722 BCE nang sila ay mabihag ng mga Asiria sa dalawang bahagi.
Nagkalat sila sa hilaga ng Araxes at sumama sa mga Hittite Celt at Scythian
Celt at Anglo-Saxon, Lombards, Heruli at Jutes. Nanatili sila doon hanggang
sa pagbagsak ng Imperyong Parto.
Pagkatapos ng pagkakabuo ng Iglesia sa ilalim ng Mesiyas at Pitumpu, ang
tinatawag na “Nawalang Sampung Tribo” ay sinamahan ng mga Apostol at Pitumpu
(cf.
122D
sa ibaba) at binigyan ng pagkakataong makapasok sa mga Iglesia ng Diyos, na
ginawa ng marami. Marami sa Juda at Israel at sa mga bansang kanilang
sinalihan ay naging bahagi ng mga hinirang sa loob ng Tipan ng Diyos at
tumupad sa Kautusan at sa Patotoo. Sa pagbagsak ng Imperyong Parto ang
karamihan ay lumipat patungong kanluran sa Europa at bumuo ng mga bansa sa
Kanlurang Europa. Ang mga kilusang ito ay sakop sa teksto ng
Mga Digmaang Unitarian Trinitarian (No. 268).
Mayroon bang Ikalawang Tipan?
Ang problema ay hindi ganap na maisasakatuparan ang kautusan sa ilalim ng
Tipan nang wala ang Banal na Espiritu at iyon ay ibinigay sa patnubay ng
Diyos sa pamamagitan ng mga patriarka at propeta hanggang sa pagdating ng
Mesiyas.
Ang Mesiyas ay kailangang maging karapat-dapat na maging Dakilang Saserdote
alinsunod sa orden ni Melquisedec, na siyang orihinal at pangkalahatang
pagkasaserdote at ito ay sa Jerusalem (cf.
Melquisedec (No. 128)),
at siya ay naging Dakilang Saserdote nito gaya ng ipinaliwanag sa Hebreo
(cf.
Komentaryo sa Hebreo (No.
F058)).
Ang Banal na Espiritu ay ibinigay lamang sa mga hinirang pagkatapos ng
Pagtanggap kay Cristo bilang
Inalog na Bigkis (No. 106b).
Ang
Oras ng Pagbitay at
Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)
ay nagpapaliwanag ng timing noong 30 CE. Bumalik si Cristo sa Iglesia
at nagtagal ng apatnapung araw kasama nila sa paghahanda para sa Espiritu at
sa kanilang gawain sa ibang bansa at pakikipag-usap sa mga demonyo sa
Tartaros (cf.
Apatnapung Araw Kasunod ng Pagkabuhay na Mag-uli ni Cristo No. 159A)).
Ang Banal na Espiritu (No. 117)
ay ibinigay noong Pentecostes ng 30 CE at ang Iglesia ay nagkalat sa ilalim
ng Pitumpu (cf.
Pagtatatag ng Iglesia sa ilalim ng Pitumpu (No. 122D)).
Si Cristo at ang mga Apostol ay sumunod sa mga Kautusan ng Diyos at sa
Pananampalataya at Patotoo ni Cristo. Ang buong Iglesia ay pinanatili ang
Kalendaryo ng Templo sa loob ng 2000 taon hanggang ang sistemang Hillel ay
ipinakilala sa sistema ng Sardis noong ika-20 siglo. Nawala ng Sardis at
Laodicea ang tamang pagtukoy ng Hapunan ng Panginoon noong ika-20 Siglo.
Ang katotohanan ay walang Ikalawa o Bagong Tipan. Ito ay ang parehong
Tipan ng Diyos (No. 152).
Ang Iglesia ay binigyan ng Banal na Espiritu upang sila ay maging handa na
maging elohim bilang mga anak ng Diyos (Juan 10:34-36) mula sa
Unang Pagkabuhay na Mag-uli
[143A].
Ang nangyari kay Cristo ay isa lamang muling paglalahad ng Tipan at isang
pagpapaliwanag ng ating tungkulin bilang Katawan ni Cristo (cf.
Una at Ikalawang Pahayag ng
Tipan (No. 096B)). Siya ay naging
karapat-dapat sa pamamagitan ng kanyang pagkamatay upang ating maging
Dakilang Saserdote at upang ilaan ang Banal na Espiritu sa atin bilang
bahagi ng elohim (cf.
Ang Hinirang bilang Elohim
(No. 001)).
Tamang sabihin na ang bahagi ng kautusan ay natupad kay Cristo ngunit ang
kautusan ng paghahain lamang iyon. Ang natitirang bahagi ng Kautusan ng
Diyos ay nanatili at kailangan nating sundin at ipangilin ito. Ang aspetong
ito ng Kautusan ng Diyos ay ipinaliwanag sa tekstong
Pagkakaiba sa Kautusan (No. 096). Ang paghahati na
iyon ay tinanggap at naging bahagi ng lahat ng mga pag-amin ng mga sistemang
Protestante sa Repormasyon, ngunit nabigo silang ibalik ang Tipan at ang
Sabbath bilang tanda nito, bagama’t ang pagtatangka ay ginawa. Tumigil na
sila kay Augustine ng Hippo at nanatiling Antinomian Gnostic heretics.
Ang sinumang nagsasabi na ang kautusan ay inalis na ay nagpapakitang hindi
sila Cristiano at walang liwanag sa kanila (Is. 8:20). Ang Tipan ang batayan
ng pananampalataya at ng Sabbath at ang Ikaapat na Utos ang tanda nito (cf.
Ex. Kab. 20; Deut. Kab. 5; Apoc. 12:17; 14:12; S. 4:154).
Ang ating mga kasalanan ay inilagay kung gaano ang layo ng silangan mula sa
kanluran at ang ating listahan ng pagkakautang o
cheirographon sa Diyos dahil sa kasalanan ay ipinako sa tulos o
stauros (Col. 2:14). Ang mga
sinungaling, at mapanlinlang na Antinomian ang nagkamali ng pagpapaliwanag
sa cheirographon bilang Kautusan
ng Diyos ang ipinako sa tulos. Ang mga nagtuturo ng heresiyang ito ay hindi
makapapasok sa Kaharian ng Diyos.
Sa kadahilanang ito na ang Hapunan ng Panginoon ng 14 Abib bago ang
sakripisyo ni Cristo ay itinatag bilang ang
Kapistahan o
“Dulang na may Handa” (Q5) upang sa
pamamagitan ng katawan at dugo ni Cristo sa
Tinapay at Alak (No. 100) at ang
Paghuhugas ng Paa (No. 99)
ng sakramento, ang ating mga kasalanan taon-taon ay nilinis sa progresibong
batayan. Ang sakramentong iyon ang nagpapahintulot sa atin na simulan ang
taunang mga Kapistahan na nagsisimula sa Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na
Walang Lebadura sa sumunod na araw.
Sa gayon ay mayroon lamang Isang Tipan na nakadepende sa mga Kautusan ng
Nag-iisang Tunay na Diyos. Isinugo niya si Jesucristo, at ang pagkilala sa
kanila ay buhay na walang hanggan (Juan 17:3). Ang Tipan ay nakadepende sa
Kanyang Kautusan, at ang tanda ng Tipan na iyon ay ang Sabbath bilang tanda
ng Kanyang Sistema at
Kalendaryo ng Diyos (No.
156).
Si Cristo ang nagbigay ng kautusan kay Moises sa Sinai at sinabi niya na
“hanggang sa mawala ang langit at lupa ang isang tuldok o isang kudlit ay
hindi mawawala sa kautusan” (Mat. 5:18). Ibig sabihin hindi mawawala kahit
isang tuldok o kuwit mula sa batas habang umiiral pa ang langit at lupa. Sa
gayon ang paglalang ay nakadepende sa kautusan dahil ito ay nagmumula sa
Kanyang kalikasan mismo (cf.
Paglalang B5).
Ang Bibliya ay lubos na malinaw na sa pagbabalik ng Mesiyas ang
Kautusan ng Diyos (L1)
ay ibabalik gayundin ang kalendaryo ng Diyos.
Ang Sabbath at ang Bagong Buwan ay ibabalik at ipangingilin sa buong mundo
sa ilalim ng parusa ng kamatayan (Is. 66:23).
Ang Mesiyas ay mamamahala mula sa Jerusalem kasama ang 144,000 at ang bawat
bansa ay magdiriwang ng mga Kapistahan ng Diyos sa ilalim ng Lubhang
Karamihan ng mga Hinirang at ng Matapat na Hukbo at magpapadala ng kanilang
mga kinatawan sa Jerusalem sa Tabernakulo bawat taon. Kung hindi nila ito
gagawin hindi sila bibigyan ng ulan sa takdang panahon at daranasin nila ang
mga salot ng Egipto (Zac. 14:16-19). Ang tagtuyot ay magsisimula mula sa
pagdating ng
Dalawang Saksi (No. 135)
at tatagal ng apat na taon hanggang sa katapusan ng mga mangkok ng poot ng
Diyos. Ang mga tagtuyot ay mauugnay sa pagsunod pagkatapos ng panahong iyon
(cf.
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi II: 1260 Araw ng mga Saksi (No. 141D)
at
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi III: Armageddon at ang mga Mangkok ng Poot ng
Diyos (No. 141E)).
Ang Takdang Panahon ng Plano ng Diyos
Ang Bibliya ay lubos na malinaw na si Satanas ang diyos ng sanlibutang ito
(2Cor. 4:4) at na siya ay namumuno sa ilalim ng takdang panahon na ibinigay
sa kanya ng Diyos.
Sinabi ni Cristo na ang
oras ni Satanas ay kailangang paikliin o walang laman ang maliligtas na
buhay (Mat. 24:22).
Ang Plano ng Diyos ay laging nauunawaan na inayos sa sanglinggo kung saan
ang anim na araw ng sanglinggo ng paggawa ay inilaan sa pamamahala ni
Satanas, na anim na libong taon, at ang Ikapito o Araw ng Sabbath bilang
pamamahala ng Mesiyas sa ilalim ng sistema ng milenyo ng isang libong taon.
Sinasabi sa atin ito bilang katotohanan sa Apocalipsis Kabanata 20:1-3.
Ipinaliwanag natin ang sistemang ito sa ilalim ng teksto ng
Cristianismo at Islam sa
Tipan ng Diyos (No. 096C).
Kasunod nito na ang pamamahala ni Satanas ay titigil sa lalong madaling
panahon bago ang 2027 at ang malaking Kapighatian ay dapat mangyari sa 2024.
Walang posibilidad na pahihintulutan ng Diyos si Satanas na mamuno nang mas
matagal kaysa sa itinakda sa kanya tulad ng ipinaliwanag sa tekstong
Balangkas ng Talaan ng Oras
ng Panahon (No. 272).
Ang Iglesia ay laging nauunawaan ang plano batay sa sanglinggo. Walang
alinlangan na ang Tipan ng Diyos ay inilaan sa mga hinirang bilang
paghahanda para sa kanilang pag-akyat sa kapangyarihan bilang kapalit ng mga
Demonyo sa
Unang Pagkabuhay na Mag-uli
[143A],
na mangyayari sa pagbabalik ng Mesiyas.
Napakalinaw ng pagkaduwag ng mga antinomian sa kanilang mga pahayag
patungkol sa patuloy na kalikasan ng kanilang sistema sa ilalim ng mga huwad
na relihiyon ng Misteryo at Kulto ng Araw at ito’y nakakasuka. Ilang beses
na bang nasabi: “Oh hindi sa panahon ng aking buhay.”
Ang teksto sa Apocalipsis 12:12 ay nagsasaad na si Satanas ay bumaba sa
matinding galit, na nalalaman na ang kanyang oras ay pinaikli, upang kumilos
laban sa mga hinirang at sa mundo. Ang buong mundong iyon ay pupuksain
sapagkat bahagi ng Plano ng Diyos na ang lahat ng tao ay papasok sa elohim
sa ilalim ng Tipan ng Diyos at maisama sa Israel bilang katawan ni Cristo
upang ang lahat ng tao ay maging
elohim sa ilalim ng mga Kautusan ng Diyos. Kaya ang mga Antinomian na
ito kasama ang kanilang mga doktrina ay sumasalungat sa mismong Plano ng
Diyos at ginagawa ang gawain ni Satanas para sa kanya.
Kaya't sinasabi na ang mga Antinomian na ito ay mapipilitang sumunod sa
Diyos at sa pamamahala ng Mesiyas sa kanyang pagbabalik at sila ay magsisisi
at susunod o mamamatay. Hindi sila papasok sa milyenyong paghahari ng
Mesiyas nang buhay ng hindi nagsisisi.
Ibinigay ng Mesiyas ang Kautusan ng Diyos sa sangkatauhan at ipapatupad niya
ang Kautusan ng Diyos sa sangkatauhan. Kaya sa lohikal na usapin kung
ibinigay ng Mesiyas ang kautusan kay Noe nang isara niya ang mga ito sa Arko,
at nilunod ang lahat ng mga hindi sumunod at nakorap, at ibinigay ang mga
kautusan kay Abraham, Ismael, Isaac at Jacob, at kay Moises at Israel sa
Sinai at sa mga propeta at apostol, at ipapatupad sila sa sa ilalim ng
parusa ng kamatayan kapag siya ay muling dumating para sa Milenyo at sa
Paghuhukom, ang mga ito ay gumagana ngayon sa lahat ng nasa pananampalataya.
Ang Diyos ay di-nababago at hindi nagbabago (Mal 3:6) at Siya at si Cristo
ay hindi nagbabago kahapon, ngayon at magpakailanman (Heb. 13:8).
Kung nais mong mapabilang sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay magsisi ngayon
at sundin ang mga Kautusan ng Diyos at ang Patotoo ni Jesucristo (Apoc.
12:17; 14:12).
q