Christian Churches of God
No. 026
Isang Trono Dalawang Nagpapanggap
(Edition
1.0 19890125-20010303)
Ang kasalukuyang binuong sistema ng Europa ay may ilang mga sinaunang
propesiya ng Iglesia na tungkol dito. Ang Hayop ay magkakaroon ng ilang
kakaibang epekto sa maraming tao sa susunod na tatlong dekada. Isa sa mga
ito ay tungkol sa monarkiya ng parehong United Kingdom at iba pang mga bansa
sa Europa.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2001 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Isang Trono Dalawang
Nagpapanggap
Marami na ang naisulat tungkol sa darating na Estados Unidos ng Europa at
ang pagsasanib ng mga bansang kinabibilangan nito. Sa likod ng integrasyong
kapwa sa pampulitika at pang-ekonomiya, maraming pwersa ang nagsusumikap
upang makamit ang pagkakaisa ng sistema, hindi lamang sa pulitika, kundi
pati na rin sa relihiyon, sa mga makasaysayang linya.
Itinuturing ng Europa ang paglitaw na ito bilang katuparan ng matagal nang
itinatag na tadhana, isang muling pagbabalik ng kadakilaan ng dating Europa,
ngunit hindi isang hating Europa. Ang pananaw ng Europa na
umaabot mula sa Atlantiko hanggang Russia (at para sa ilan, maging
hanggang sa mga Ural). Ang nagkakaisang Europa na ito ay nakikita bilang
mahalagang nakapangkat sa palibot ng 'Gitnang Europa'.
Ang pagkakaisang ito ay nakita sa kasaysayan bilang isang relihiyosong
pagkakaisa ng Simbahang Katoliko at bilang isang pagpapanumbalik ng isang
istrukturang monarkiya, sa palibot ng isang 'Dakilang Emperador' o Dakilang
Monarko na mamumuno sa Europa, bilang sibil na tabak na umakma sa
Ecclesiastical Sword ng Roma.
Marami ang tumingin sa mga Hapsburg bilang mga tagapagmana ng trono ng
Europa at sa katunayan sila ay mga lehitimong tagapag-angkin sa naturang
trono. Ang mga Hapsburg ay nagtatrabaho tungo sa isang nagkakaisang Europa
at maaaring ligtas na sabihin na nakikita nila ang kanilang sarili bilang
mga likas na tagapagmana at tagapagpatuloy ng trono bilang katuparan ng mga
sinaunang propesiya.
Gayunpaman, hindi lamang sila ang mga tagapag-angkin sa trono at may isa
pang angkan na pantay na tumutupad sa mga propesiya, (o higit pa) at para sa
manipis na pampulitikang pragmatismo, ay maaaring humalili sa mga Hapsburg
sa kanilang pag-angkin sa trono ng Europa.
Ang personalidad na maaaring mag-angkin ng karangalang ito ay si Charles,
Prinsipe ng Wales; Duke ng Cornwall ng Sambahayan ng Windsor. Ang Sambahayan
ng Windsor ay sa katunayan ay isang Maharlikang kwento na inimbento upang
pawiin ang anti-German na damdamin. Ipinagpalagay ng Lolo ni Charles na si
George V ang pangalang Windsor bilang isang magandang pangalan sa Ingles, na
nagmula sa pagkatuklas na tinawag ni Edward III ang kanyang sarili na Edward
ng Windsor (Robert Lacey, Majesty
p. 124, BCA, London 1977).
Mula kay George 1 hanggang William IV ang mga Hari ng Inglatera ay malinaw
na mga miyembro ng Sambahayan of Hanover. Nang si Victoria, ang pamangkin ni
William IV ay umakyat sa trono at nagpakasal kay Prinsipe Albert, ang usapin
ng tamang katawagan ay mas kumplikado. Si Prince Albert ay may dalawang
pangalan, ang kanyang apelyido, Wettin at ang pangalan ng kanyang Angkan na
Saxe-Coburg-Gotha, na parehong iniuugnay bilang Aleman, at ang mga inapo ni
Victoria at Albert ay dinala ang kanyang pangalan.
Si George V samakatuwid ay mula sa mga Sambahayan ng Hanover at
Saxe-Coburg-Gotha. Ikakasal siya kay Mary, Prinsesa ng Sambahayan ng Teck at
nauugnay siya sa pinakamataas na maharlikang Aleman. Ang kanyang Palasyo ay
puno ng pinsan na natural na nagmula sa Alemanya at Denmark, na may mga
pangalan tulad ng Gleichen, Schleswig-Holstein at Battenburg.
Ang mahusay na operasyon ng pagbabalatkayo na naganap bago ang 1939, nakita
ang Saxe-Coburg-Gotha na naging Sambahayan ng Windsor. Ang Battenbergs ay
naging Mountbatten, ang Tecks ay naging Cambridges at Count Gleichen sa
ilang kadahilanan ay naging Lord Gleichen lamang at gaya ng sabi ni Lacey,
'Nalutas ng mga Schleswig-Holstein ang problema sa pamamagitan ng
pagkamatay.' (ibid). Itong mga matatandang prinsesa na nakilala bilang
Helena Victoria at Mary Louise na walang kinabilangan, hanggang sa sila ay
mamatay.
Sinabi ni Lacey na: ang Kaiser ay may huling salita. Nang marinig niya ang
mga pagbabaluktot na ito ng kanyang mga kamag-anak, sinabi niya na
inaabangan niya ang susunod na pagtatanghal ng Merry Wives of
Saxe-Coburg-Gotha. (ibid).
Si Lord Louis Mountbatten ay anak ni Louis Battenburg na ipinanganak sa
Aleman, apo ni Reyna Victoria, na naging Unang Panginoon ng Admiralty sa
pagsiklab ng Unang Digmaang Pandaigdig. Kahit na napanalunan ni Louis
Battenburg ang kanyang ranggo ayon sa merito, pagkatapos ng apatnapu't anim
na taon ng marangal na serbisyo sa Royal Navy, napilitan siyang magbitiw
tatlong buwan pagkatapos magsimula ang labanan sa Alemanya noong 1914, dahil
sa sigaw ng publiko sa kanyang pinagmulang Aleman. Ang maharlikang pamilya
ay dumanas ng mas matinding pag-atake.
Si Lord Louis Mountbatten
tulad ni George VI ay isa sa mga inaapo ni Reyna Victoria. Ang kanyang
tiyuhin ay si Czar Nicholas II (Siya ay tinawag na Dickie tila upang maiba
siya kay Nicky, (Tiyo Nicky) dahil Nicholas ang kanyang apelyido).
Si Elizabeth II, anak ni George VI ay lehitimong Duchess ng
Saxe-Coburg-Gotha, pati na rin tagapagmana sa lahi ng mga haring Ingles.
Namana ni Charles hindi lamang ang lahi at pag-aangkin na ito, ngunit mula
sa kanyang ama siya ay nagmana ng iba pang hindi direkta at higit na 'dugong
buhaw' na lahi.
Si Prinsipe Phillip ng Gresya ay teknikal na walang dugong Griyego sa
kanyang mga ugat, siya ay mula sa Maharlikang Sambahayan ng Danish ng
Schleswig-Holstein-Sonderburg-Glucksburg. Ang pamilyang ito ay humawak ng
kapangyarihan sa labingwalong hari ng Denmark at nagtustos ng isang hari sa
Norway, apat sa Sweden, anim sa Greece, pitong czar sa Russia at kasabay
nito ay nagbigay ng mga asawang Reyna para sa mga hari ng Britanya, Alemanya
at Rumania.
Ang pinsan ni Prinsipe Phillip ay si Reyna Alexandria ng Yugoslavia. Ang
kanyang mahaba at kahanga-hangang lahi ay naglalaman ng mga tanyag na pigura
tulad ni Henry Percy (o Henry Hotspur), Earl ng Northumberland at umabot
pabalik kay Charlemagne.
Inaangkin ng Maharlikang angkan ng Inglatera, mula kay Edward III, ang
interes sa mga lupain ng Pranses sa pagkamatay ni Charles IV noong 1328,
ngunit sa mga pangyayari nawala ang inisyatiba kay Phillip ng Valois na
kinoronahang Phillip VI. Noong 1337 idineklara ni Phillip na nakumpiska ang
Gascony at noong Oktubre ng taong iyon ay pormal na inangkin ni Edward ang
Korona ng Pranses at pinagsama ang mga armas nito sa kanya, kaya nagsimula
ang 100 taong digmaan.
Dahil ang Pransya ang mas sinaunang kaharian, ang mga Lilies na kilala
bilang Sinaunang Pransya ay una at pang-apat; at ang Leopards ng Inglatera
pangalawa at pangatlo (tingnan ang Larawan 1). Ang Coats of Arms sa Pransya
ay binago mula sa Sinaunang Pransya sa tatlong Fleur de Lys, na kilala
bilang France Modern ni Charles V noong 1376 o noong huling bahagi ng 1394.
Hanggang sa umakyat si Henry IV sa trono ng Inglatera noong 1399 na ang
Royal Arms ay binago upang umangkop. Ang kanyang unang selyo ay yaong lamang
ng kanyang pinaltan, ngunit ang ikalawang Great Seal na ginawa noong mga
1406, ay nagpapakita ng France Moderna at England Quarterly. (Rodney Dennys,
Heraldry at ang Heralds, p.100,
Cope, London, 1982).
Ang mga pag-angkin sa Pransya ay nagsimula sa pamamagitan ni Edward III na
ang ina ay si Isabella, anak ni Phillip IV (1285-314) at kapatid ni Kings
Louis X (1314-16), Phillip V (1316-22) at Charles IV (1322-28).
Ikinasal si Edward kay Philippa ng Hainault, anak ni William ng Hainault at
Jeanne, anak ni Charles ng Valois at apo ni Phillip III ng Pransya, na
nagbigay ng karagdagang pag-angkin sa mga Lilies ng France.
Ang napaka sinaunang simbolo na ito ay nagmula bago ang kabayanihan sa
sinaunang panahon, na matatagpuan sa Sinaunang Ehipto, kung saan ito ay
isang simbolo ng Buhay at Pagkabuhay na Mag-uli. Ginamit ito ng mga
Emperador ng Byzantine at ng mga Romano at samakatuwid ay sa Europa, kung
saan ginamit ito ng mga Haring Carolingian bilang disenyo sa mga setro at
barya. Naging kaugnay ito sa mga kilalang hari ng Pransya na lumilitaw sa
Great Seals ni Henry I (1031-60) at Louis VII, at sila ay lumilitaw, bilang
Arms of the King of France sa Great Seal ni Louis VIII noong 1223. Bago ito
1300 ay kilala bilang 'Fleur de Glaieul,' dahil ang puting liryo o lis ay
itinuturing na espesyal na bulaklak ng Birheng Maria. Naging
magkasingkahulugan ang mga ito mula sa maagang panahon ng alamat, na
pinaniniwalaan na si Haring Clovis ay binigyan ng isang Fleur de Lys sa
kanyang binyag ng isang anghel na ipinadala sa kanya mula sa Diyos. (ibid.,
p.98). (Ang selyo at simbolo na ito ay iba sa French Oriflamme, isang pulang
bandila na nagpapakita rin ng sagradong sagisag na ito). Ang Labanan ng
Agincourt na naganap noong 25 Oktubre 1415, ang huling pagkakataon kung saan
ipinakita ang Oriflamme sa labanan. Kaya ang mga Lily ay isang sagradong
sagisag ng Romano at Banal na Imperyong Romano at tampok, pangunahin sa
propesiya patungkol sa Huling Dakilang Monarko.
Pinagsasama-sama ang mga alamat na ito ng propesiya ng Katoliko na lumaganap
bago ang 236 AD3 maaari tayong bumuo ng isang larawan
kung kanino iminumungkahi ng kasaysayan ang inaasahan. (Ang buod ng mga
propesiyang iyon ay matatagpuan sa
Prophecy For Today, kabanata 5, p.31, Fresno 1956. Isinulat ni
Hippolytus (d.235) ang 'The Great French Monarch who shall subject all the
East shall come around the end of the world'.
Inaasahan ni Catelados ng Tarentino (c.500) na siya ay nasa serbisyo
hanggang siya ay apatnapung taong gulang at isang Hari ng Sambahayan ng
Lily. Sasakupin niya ang Inglatera at iba pang imperyo sa isla. Sasakupin
niya ang Gresya at gagawing hari doon. Sasakupin niya si Clochis, Cyprus,
ang mga Turko at mga barbaro, pasusukuin at ipapasamba sa lahat ng tao ang
'Isang Nakapako'. Sa wakas ay ibibigay niya ang kanyang korona sa Jerusalem.
Maraming bagay ang inaangkin para sa prinsipe na ito, ang ilan ay walang
alinlangan na hindi pagkakaunawaan sa kalikasan ng mundo tulad ng ngayon at
ang ilan ay mga ligaw na hula lamang.
Walang alinlangan na ang Dakilang Monarko ay inaasahang tutulong sa Papa, sa
pagsupil sa buong daigdig mula sa isang base sa Europa. Ang prinsipeng ito
ay magiging instrumento sa pagpapagaling sa pagkakahati ng Simbahang
Katoliko. Sa kasalukuyan ay mayroong tatlong sangay ng Simbahang Katoliko,
ang Simbahang Romano, ang Simbahang Anglican at ang mga sekta ng Ortodokso
ng paksyon ng Katolikong Athanasian.
Kasama sa mga manunulat na ito si Caesar ng Arles (469-543), at ang
Pinagpalang Rabanus Maurus (d.856) ay sinipi bilang 'Ang aming mga
pangunahing doktor ay sumang-ayon sa pag-aanunsyo sa amin na sa pagtatapos
ng panahon isa sa mga inapo ng mga Hari ng Pransya ang maghahari sa buong
Imperyo ng Roma; at na siya ang magiging pinakadakila sa mga Monarkiyang
Pranses at ang pinakahuli sa kanyang lahi'. Nauunawaan ng mga kilalang
doktor na ito na ialay niya ang kanyang korona at setro sa Jerusalem kung
kailan ito magsasaad ng pagtatapos ng mga Romano at Cristiyanong Imperyo.
Ito ay inulit ni Monk Adso (d.992), na nagsasaad na 'Ito ang magiging
katapusan at katuparan ng Imperyo ng Roma at kaagad pagkatapos ay darating
ang Anticristo'.
Ang Kronika ng Magdeburg (ika-12 siglo?)
ay sinipi 'Sa dugo ng Emperador na si Charles the Great at ang Hari ng
Pransya ay babangon bilang Emperador na pinangalanang Charles na mamumuno sa
imperyal sa Europa, kung saan ang bulok na kalagayan ng Simbahan ay mababago
at ang sinaunang kaluwalhatian ng Imperyo ay muling maibabalik.'
Aystinger - ang Aleman (nasa ika-12 siglo din) inilagay ang prinsipe na ito
sa mga huling panahon, na nagmula sa Emperador Charles. Dapat niyang bawiin
ang lupang pinangako, ibig sabihin Jerusalem ang lupang pinangako, at
baguhin ang simbahan bilang Emperador ng Europa.
Si Abbot 'Merlin' Joachim (d.1202) ay nag-uugnay ng pagbawi ng kapangyarihan
at estado ng simbahan sa Papa ng mga huling araw, na babalik sa Jerusalem at
muling pagsasama-samahin ang mga naalis sa posisyon na may kapangyarihan sa
mundo at ang Silangan at Kanlurang simbahan. Ang papa na ito ay inaasahang
yuyukuran ng pinakamataas na mga pinuno at wawasakin ang relihiyosong
pagkakabahagi at heresiya. (Sa madaling salita, upang muling ipakilala ang
Inquisition, na ngayo'y ang Banal na Kapisanan para sa Doktrina ng
Pananampalataya).
Ang Papa na ito ay inaasahang ilalagay ang anak ni Haring Repin sa isang
pansamantalang trono na magiging bakante (o magagamit). Gayunpaman, ang
manunulat na ito ay malinaw na tumutukoy sa mga aktibidad sa simula ng
siglong ito mula sa anekdota ng 'Mala-anghel na Pastor' na tinutukoy ni
Malakias sa kanyang mga sinulat noong ika-12 siglo.
Ayon kay Werdin d’Otrante (ika-13 siglo) ang Dakilang Monarko at ang
Dakilang Papa ang mauuna sa Anticristo.
Ang mga bansa ay nasa digmaan sa loob ng apat na taon at ang malaking bahagi
ng mundo ay mawawasak. Ang lahat ng mga sekta ay maglalaho (walang duda na
tinutulungan ng Banal na Tanggapan). Ang manunulat na ito ay may sistemang
Europa sa ilalim ng Papa at ang pinunong sibil na pupunta sa ibayong dagat
upang labanan ang Anticristo (na kanilang napanalunan). (Ito ay napetsahan
ng magkasabay na mga kapistahan sa 2038 na lumilitaw na sumasalungat sa
propesiya ng Bibliya at mahuhuli na).
Ang temang ito ay binuo sa pamamagitan ng mga manunulat na tulad ng Kapatid
na si John ng Cleft Rock (1340); at Catherine ng Racconigi (1547).
Telesphorus ng Cozensa (d.1588) ay hindi nauunawaan ang wakas ng pagkakaisa
ng Europa at walang alinlangan na mali.
Si Holzhauser (d.1658) ay nagbigay ng pinakamaliwanag na paglalarawan ng
tila mahimalang pagpapanumbalik ng simbahan at Estado, pagkatapos ng tila
pagkamatay ng Simbahang Katoliko at ang mga monarkiya ay tinanggal at ang
kanilang mga pinuno ay pinatay.
Ang Hari ay magiging Katoliko, isang inapo ni Louis IX (1214-1270)
(gayunman) isang inapo ng isang sinaunang Pamilyang Imperyal na Alemanya,
ipinanganak sa pagkatapon (i.e. hindi ipinanganak sa Aleman). Siya ang
mamumuno sa mga bagay na pansamantala. Ang Papa ay mamumuno sa
kataas-taasang bagay sa espirituwal na mga bagay sa parehong oras. Ang
pag-uusig ay titigil at ang hustisya ay maghahari (para sa Simbahang
Katoliko). Ang relihiyon ay tila inaapi, ngunit sa pamamagitan ng mga
pagbabago ng buong kaharian, ito ay magiging mas matatag.
Aalisin niya ang mga maling doktrina at sisirain ang pamamahala ng Islam.
Ang dakilang Monarko na ito ay magkakaroon ng supernatural na tulong at
hindi masusupil. Ang panahon ay nahahati sa mga kapanahunan na ang Ikalimang
kapanahunan ay nagmula kay Charles V, hanggang sa paghahari ng Dakilang
Monarko at ang Ikaanim na kapanahunan mula sa pamamahala ng Dakilang Monarko
hanggang sa Anticristo. (Ang katauhang ito na tinatawag nilang Anticristo ay
isang iconoclastic na kapangyarihan ng nangingilin ng Sabbath na nagtuturo
ng taliwas sa Simbahang Romano at samakatuwid sa kanilang pananaw ay
Anticristo).
Sa katunayan, ginagawa niya ang lahat ng sinabi ni
Cristo na gagawin niya. Ang termino, Anticristo, ay lumilitaw na nauugnay sa
dalawang pigura na isiniwalat sa hula sa Bibliya; ang Danitang Anticristo
(ang Propeta ng Dan-Ephraim sa Jeremias 4:15 cf. ang aralin
Ang Babala ng mga Huling Araw (Blg. 44) at ang tunay na tagapamahala
ng mundo o ang Mesiyas.)
Rudolf Gekner
(d.1675) ay nagsasaad na ang inaasahang pigurang ito ay isang dakilang
prinsipe mula sa Hilaga. Tinukoy ni Padre Larinsky (d.l708) ang mga
kaganapang ito pagkatapos ng paghahati ng Alemanya.
Si Fr. Laurence Ricci SJ (d.1775) sa panahong ito 'Pagkatapos ng pamumuno ni
Napoleon at pagkatapos ng mga digmaan, taggutom at salot,' kung saan 'isang
magiting na duke ay lilitaw mula sa sinaunang Sambahayan ng Aleman na
pinahiya ng Monarko ng Pransya.' Ibabalik niya ang pag-aari ng simbahan, ang
Protestantismo ay titigil at ang Turkish (o Islam) na Imperyo ay magwawakas.
Sinabi ni Josepha von Bourg (d.l807) na pipiliin ng Diyos ang isang inapo ni
Constantine, Pepin at St Louis na sinubukan ng mahabang panahon ng pagkabigo
na magmula sa pagkatapon upang mamuno sa Europa, atbp.
Iniuugnay ni Abbe Souffranid (d.1828) ang mga mahimalang gawa at produksyon
sa labis na kasaganaan. Sa pagitan ng mga pag-iyak ang lahat ay nawala at
ang lahat ay nailigtas, halos walang agwat. Ang mahimalang pagbawi na ito ay
naganap na sa Europa at marami pang darating.
Sinabi ni Kapatid na Louis Rocco (d.184O) na ang Dakilang Monarko na ito ay
HINDI magiging Aleman.'
Si Venerable Magdalene Parzat (d.185O) ay gumamit ng metapora upang ilarawan
ang pagbangon ng Emperador at Papa na mamamahala sa mundo, (Ito ay
magsisilbi sa leeg ng baka), ang Republika ng Pransya (at ang mga
rebolusyonaryong republika na nagmula sa kanila?) at ibalik ang monarkiya.
Ayon kay Rev. Theophilus Reisenger, OM cap (d.194O) ang Dakilang Monarkiya
ay nakatadhana kay Archduke Franz Ferdinand. Sinasabi niya na ang paghahari
ng Anticristo ay ipinagpaliban at gayundin din ang paghahari ng Dakilang
Monarkiya. Maliwanag na ang tradisyong ito ay ginanap sa Europa sa loob ng
mga 1750 taon, o habang umiiral ang Athanasian o Simbahang Katoliko.
Ang napakaraming tema ay tungkol sa isang mahusay na pagpapanumbalik ng
Monarkiya at Simbahan sa isang nagkakaisang Europa, sa ilalim ng isang
Simbahang Katoliko at Papa. Ito ay sasamahan ng pangkalahatang pagsupil sa
mga di-Katoliko. Ang pagkakaisa ng mga simbahan ay paulit-ulit na tema.
Ang Sambahayan ng Hapsburg-Lorraine o ang Hapsburgs, ay tradisyonal na
nakikita bilang mga pinuno na 'tinatawag sa huling Imperyong Europa.
Bagama’t maaring totoo ito hindi tiyak na sila lamang ang kanditato.
Gaya ng nabanggit, natutugunan ng kasalukuyang Prinsipe ng Wales ang lahat
ng pamantayan. Ang mga Saxon at Goth ay nasa labas ng sistemang Aleman
bilang bahagi ng Scandinavia, hanggang ang mga Goth ay lumipat sa Europa
bilang mga Ostrogoth at Visigoth, na ang nalalabi ay nasa Gothe o Gotha. Ang
mga Saxon ay hindi kailanman bahagi ng mga Aleman, hanggang sa natalo sila
ni Charlemagne at isinama sila sa Konpederasyon ng Aleman, bilang bahagi ng
Banal na Imperyong Romano noong 771-2 at nasakop ang kanilang mga kapatid,
ang Lombard noong 773-4. Kaya may ilang pagdududa tungkol sa pag-uuri ng
Aleman ng mga Saxon ng Schleswig-Holstein. Gayunpaman, inuri ng mundo ang
mga taong ito bilang Aleman at ang mga Sambahayan ng Hanover at
Saxe-Coburg-Gotha ay kwalipikado ayon sa mga propesiya. Tiyak na ang
Maharlikang Sambahayan ng Alemanya at Inglatera ay magkakaugnay at walang
tanong tungkol sa relasyon ng Pransya sa trono ng Ingles, malamang na higit
pa kaysa sa naroroon sa Pransya at Austro-Hungary.
Mula sa pagsasanib ng Inglatera at Scotland noong 1707, ang tagapagmana ay
dinadala, bilang tagapagmana ng nagkakaisang mga korona, mula sa sandali ng
kanyang kapanganakan, ang mga titulo: Duke ng Rothesay, Earl ng Carrick,
Baron Renfrew at Seneschal o Steward ng Scotland, na dinadala ng mga
tagapagmana ng Scotland mula noong 1396.
Ang titulo, Prinsipe ng Wales, ay nilikha ng Royal Charter noong 24 Marso
1305 at pinalitan ang sinaunang Anglo-Saxon na titulo ng Atheling.
Ang Prinsipe ng Wales ay dinala mula sa sinaunang panahon, ang
pangalawang titulo din ng Duke ng Normandy mula sa Normandy annexation at
pangatlo sa ranggo mula sa charter ng 18 Mayo 1332 ang tagapagmana ay
nagdadala ng titulong Earl ng Chester. Ang Duke ng Cornwall ay pangalawa sa
ranggo ngunit pangatlo sa unang panahon mula sa Charter ng 17 Marso 1336, na
ang unang kasunuran ng paglikha ng isang Duke sa Inglatera, na hinango mula
sa sinaunang Romanong titulo ng Dux (mula sa Duco). Mayroong 12 Duces na
namamahala sa Kanlurang Imperyo ng mga Romano.
Ang Duchy ng Cornwall, na ibinigay sa Prinsipe ng Wales, ay ang unang
modernong pagpapanumbalik ng sinaunang Romanong titulo ng Duke ng Digmaan,
na bumagsak sa ranggo at paggamit. (Si Alan ng Britane na itinuturing na
pinaka sinaunang namamana na Dukedom, ay mas madalas na tinatawag
Comes kaysa sa Dux,
gayundin ang kanyang mga kahalili hanggang sa ipinagkaloob ng Hari ng
Pransya na si Phillip noong 1277 ang titulo ng
Duke sa pamilyang iyon).
Si Charles, bilang tagapagmana rin ng United Kingdom ng Britain at Ireland,
ay may mga lehitimong karapatan sa napakalaking lugar ng Sinaunang Romano at
Banal na Imperyong Romano.
Sa politika, ang paglipat ay may ilang nakakaalarmang implikasyon. Ang
Korona bilang pinuno ng Simbahan ng Inglatera ay kailangang mapanalunan
upang pag-isahin ang mga paksyon ng Anglican Katoliko at Romano Katoliko at
ang gayong pagsasama ay kailangang mangyari upang paganahin ang Ortodoksong
asimilasyon. Mas madali para sa komunidad ng Europa na tanggapin ang isang
Monarkiya na may ilang mga pag-aangkin sa mga trono ng marami sa mga bansa
tulad ng Gresya at malapit sa kamag-anak ng iba sa buong Europa.
Kung sakaling magbitiw si Elizabeth II, dahil minsan ay tumataas ang
panggigipit sa kanya na gawin ito, kung gayon ay may mga indikasyon na si
Charles ay magiging higit na nakikiramay sa layuning Katoliko, gaya ng
ipinahiwatig ng kanyang paglalakbay sa Roma. Ang kanyang huling pagpapahayag
ng kanyang sarili bilang
Tagapagtanggol ng Pananampalataya sa pangkalahatan ay nagdadala ng
magkahalong kahulugan. Ang Reyna lamang ang nagpatigil sa kanyang
pagdiriwang ng Misa kasama ang Papa.
Kung siya ay hihirangin habang si Elizabeth ay Reyna pa rin, siya ay
magiging nakatataas sa kanya at nasa isang mahirap na katayuan. Ang hakbang
ay may napakalaking bunga sa pulitika. Dapat bang humiwalay ang Britanya,
anong legal na katayuan ang mayroon kung ang kanyang Soberano, o maging ang
Prinsipe ng Wales, ay Emperador ng Europa?
Sa teknikal na paraan ang Imperyo ng Britanya ay may utang na katapatan sa
Trono ng Europa at mapipilit nito ang Imperyo na ihayag ang kanilang mga
sarili bilang mga Republika.
Ang mga bansang tulad ng Australia ay magkakaroon ng teknikal na paglabag sa
mga kinakailangan ng katapatan, gaya ng hinihiling ng mas sinaunang angkan
na taglay ng Hari sa paghawak sa Luklukan ni David. Dahil ang konstitusyon
ng Australia ay isang instrumento ng British Parliament, kung gayon ang
kalayaan nito ay maaaring hamunin. Ang mga nasasakupan tulad ng Canada ay
nasa isang mas nakakainis na katayuan. Ang Canada ay teknikal na magiging
Nasasakupan ng Europa at ang kanyang deklarasyon ng isang Republika ay
maaaring ituring bilang rebelyon. Ang U.S. ay mapapaligiran ng mga bansang
Katoliko.
Tiyak na isang British Monarch sa trono ng Europa, nagpapakita ng pagiging
duda sa legalidad ng paghiwalay ng Britanya. Hindi ito ang unang pagkakataon
na pinaglaruan ng sistemang Europa ang ideyang ito. Sinubukan ni Hitler na
makuha kay Edward VIII ang pangangalaga sa Europa at kung nagtagumpay siya
sa pamamagitan ni Wallis Simpson, kung gayon ang kalooban at moral ng mga
taong Ingles ay masisira sana.
Ang mga layunin ng maraming European (at ang Prieure de Sion) gayunpaman, ay
nagtatrabaho patungo sa Estados Unidos ng Europa, sa ilalim ng Hapsburgs at
ang tinatawag na Merovingian Linya ng mga Hari, na may sentrong Romano
Katoliko.
Habang itong, mga tao na nais ang isang Hapsburg sa trono, maaaring ang mga
pangyayari at pampulitikang pagsasama ay mag-udyok sa pag-asa ng isa pang
nag-aangking kandidato para sa trono ng Europa, sa ilalim ng maingat na
pangangasiwa ng European Parliament.
Inaasahan naming makakakita
ng higit na panggigipit sa Reyna na magbitiw sa paglipas ng panahon, na may
posibleng pagsasama-sama ng mga simbahan na nagpapatuloy sa likod ng mga
eksena.
Para kay Charles na ito,
maaaring 'magkakaroon ng halaga ang Europa sa isang Misa.' Si Charles
Phillip Arthur George ay angkop na pinangalanan para sa gawaing ito. Ang mga
Hari o mga pinuno ng Cornwall at Wales ay nagdala ng titulong Dragon at ang
heraldic na simbolo ay isang pulang dragon.
Dala niya ang mga liryo bilang Phillip, isang kilalang pangalan sa lahi
Pranses. Gagampanan niya ang alamat ng nagiisang Arthurian at magiging hari
na hindi lamang sa Pendragon (o Dakilang Hari) ng Britanya, kundi ng Europa
sa ilalim ng muling nabuhay na sistemang Romano at pagsasamahin ang Kanluran
at Silangang Roma, bilang ang huling George ng Hellenes.
Ang muling pagtatatag nitong huling kaharian ng Francs bilang Banal na
Imperyong Romano ay hindi tugma sa tadhana ng Israel.
Ito ang pangyayaring tinutukoy ng propetang si Ezekiel sa kabanata 21:26-27
hinggil sa pagtatapos ng monarkiya ng Israel, matapos itong mapatalsik ng
tatlong beses.
Sapagkat pagkatapos ng pag-alis ni Jeremias sa mga
Pulo at ang pagbagsak nito muli doon mula sa Ireland hanggang Scotland at
mula sa Scotland hanggang Inglatera, doon ito titigil, hanggang sa dumating
ang Mesiyas.
Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Ilapag mo ang
tiara, at alisin mo ang putong; ito'y hindi na mangyayari pa uli; itaas mo
ang mababa at ibaba mo ang mataas. Aking ititiwarik, ititiwarik, ititiwarik:
ito rin nama'y hindi na mangyayari uli, hanggang sa dumating yaong may
matuwid na kaniya; at aking ibibigay sa kaniya.
Ang huling wakas ng monarkiya ng Israel ay inaasahang magkakasabay sa
pagkabihag ng mga taong nagsasalita ng Ingles. Ang Inglatera (at Canada) ay
sasailalim sa Katolikong sistema sa Europa. Sa kabaligtaran ang bagong Dux
Brittanicum ay magpapasakop sa Angles, Saxon, Jutes at Danes.
Magkakaroon ng malaking exodus ng mga hindi tatanggap ng Katolisismo mula sa
mga bansang ito. Ang Australia/New Zealand ay babahain ng mga dayuhang
Ingles na ito. Ang sigaw na 'lumabas sa kanya aking bayan' ay may bagong
kahulugan. Ang mga Europeo at tulad ng mga migrante, ay inaasahang
magtatangka na ilagay ang Australia sa ilalim ng Kapangyarihan ng Hayop sa
Europa. Ito mismo ay hindi katanggap-tanggap sa 'Mga Hari ng Sumisikat na
Araw' o 'Mga Hari ng Silangan' sa Apocalipsis 16:12.
Lumilitaw na ang Australia ay sasalakayin at itutulak sa pagsisisi na
nakasuot ng sako at abo, ngunit ang mga bansang ito ay may mahalagang bahagi
sa pagkakasunud-sunod ng wakas.
Alam ito ng ikalawang Orakulong Sybilline noong isinulat ito (marahil bago
ang 150 CE). Pagkatapos ng paglalarawan ng hindi kapani-paniwalang mga
sakuna sa panahon ng katapusan, ang huwad na propeta o pinuno ng relihiyon
na nagmula sa demonyo ay gagawa ng mga himala, na magpapalito sa karamihan
ng mga tao; kahit na ang mga pinili o hinirang na, kasama ng mga Hebreo, ay
ninakawan. Sinasabi nito:
Isang kakila-kilabot na poot ang darating sa kanila
kapag ang mga tao ng sampung tribo ay darating mula sa silangan upang
hanapin ang mga tao, na winasak ng supling ng Asiria ng kanilang mga kapwa
Hebreo. Malilipol ang mga bansa pagkatapos ng mga bagay na ito.
Mula sa Ezekiel kabanata
29-32, ang huling pananakop sa Ehipto ng mga Prinsipe ng Hilaga ay dapat
maganap sa hindi na masyadong malayong hinaharap, pagkatapos ng isang
tunggalian sa pagitan ng Europa at Islam.
Nang isulat ang mga Orakulong Sybilline, walang mga bansang Israelita sa
silangan na tinatawag natin ngayon na Israel. Ang tanging sampung tribo o
Israelitang tao sa silangan ng Judea ay ang Australia at New Zealand. Tunay
ngang walang ibang bansa na kahit malayo ay maituturing na tumutupad sa
hulang ito. May posibilidad na maaaring tumulong ang U.S. sa pamamagitan ng
Australia. Ang propesiya na ito ay nagmula sa mga hula sa Bibliya na
sumasaklaw sa pagdating ng Mesiyas. Ito ay naaayon sa isa pang propesiya
tungkol sa mga gawain ng Diyos sa mga huling araw, kung saan ang gawain ng
Diyos ay mag-aalab sa timog. Ito ay sakop ng araling
Apoy mula sa Langit (No. 28).
Binanggit ng propetang si Jeremias ang babala ng paglapit sa kabanata 4:15,
kung saan ang tinig, na naglalathala ng kapighatian mula sa mga bundok ng
Efraim, na nagbabala sa mga bansa na siya ay darating, ay nauugnay din sa
tribo ni Dan.
Ito ay umaayon sa mga propesiya ng Katoliko, na nagsasabi tungkol sa isang
anticristo ng tribo ni Dan, na nagtangkang muling ipakilala ang Batas ni
Moises na nagmumula sa isang lupain sa silangan sa pagitan ng dalawang
dagat.
Sa katunayan, ito ay totoo gaya ng inihula ng propetang si Isaias sa
kabanata 46:11, kung saan sa pagpapahayag ng wakas mula sa simula ay tinawag
ng Walang Hanggan ang 'isang mandaragit na ibong mula sa silangan, ang taong
nagsagawa ng aking payo mula sa malayong lupain'.
Dapat pansinin na ang agila ay ang simbolo ng Dan at 'Ang malayong bansa' ay
isang euphemism para sa Australia, na ginagamit halos mula noong ito ay
naninirahan. Maaaring ito rin ay nagpapahiwatig ng mga Hari ng Silangan na
propesiya sa hinaharap.
Ito ay kaagad bago ang Mesiyas bilang mula sa bersikulo 13 sinabi sa atin na
'Ilalapit ko ang aking katuwiran; hindi ito magtatagal, at ang aking
kaligtasan ay hindi maghihintay: at aking ilalagay ang kaligtasan sa Zion
para sa Israel na aking kaluwalhatian.'
Malamang na ang propeta ng Dan-Ephraim ay isang tinig o pangkat, na nauuna
sa dalawang saksi ng Apocalipsis 11. Sa panahon ng mga digmaan sa wakas, na
malapit nang mangyari, ang mga usaping pang-ekonomiya at estratehiko ay
isasaalang-alang kasama ng mga relihiyosong bagay. Ang bagong European
superstate ay parehong isang ipinapatupad na kapangyarihang sibil at
simbahan, at ang laki ng mga bansa at ang pagsasagawa ng digmaan ay
malilinlang ang maraming tao. Ang huling labanang ito para sa lupa ay
mahalagang espirituwal at ipaglalaban hindi sa pamamagitan ng lakas, 'ni sa
pamamagitan ng kapangyarihan kundi sa pamamagitan ng aking espiritu, sabi ng
Panginoon.' Ang labanang ito sa Islam na paparating na, ay ang huling ‘mga
digmaan ng mga hari sa hilaga at timog’ na inihula ng Diyos sa pamamagitan
ni propeta Daniel.
Ang layunin ng aralin na ito ay suriin ang mga di-biblikal na propesiya.
Dinisenyo din ito upang ipakita na may mga serye ng mga posibilidad sa
hinaharap na mga dibisyon at labanan. Ang mga kilos na ito sa hinaharap ay
maaaring idinisenyo upang umapela o lituhin ang mga taong nagsasalita ng
Ingles at sirain ang kapangyarihan ng Commonwealth, na kasama ng Estados
Unidos ng Amerika, hanggang ngayon, ay nagbigay-daan sa mundo na mapanatili
ang kalayaan na hinding-hindi nito makakamit sa ilalim ng isang nagkakaisang
Europa. Ang pagkakakilanlan ng mga taong nagsasalita ng Ingles ay isang
mahalagang kasangkapan sa pag-unawa sa Bibliya at sa mga gawain, na
kinasasangkutan nila sa mga huling araw.
q
(kaliwa)
France
Ancient at England quarterly at
(kanan) France Moderno at
England quarterly.