Christian Churches of God
No. 275
Handog
(Edition
1.0 20060923-20060923)
Deuteronomio 16:16: “Makaitlo sa isang taon na ang iyong mga lalake ay
magsisiharap sa PANGINOON mong Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa
kapistahan ng tinapay na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo,
at sa kapistahan ng mga tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala
sa PANGINOON.”
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2006 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Tatlong beses sa isang taon ay inutusan tayo ng Diyos na magtipon sa lugar
kung saan inilagay ng Diyos ang kanyang pangalan. Ang tatlong Kapistahan ay:
ang Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura; Ang Kapistahan ng
mga Sanglinggo, o Pentecostes; at ang Kapistahan ng Tabernakulo. Dapat
tayong lumabas ng ating mga tahanan at pumunta sa lugar na Kanyang pinili.
Deuteronomio 16:16-17:
16Makaitlo
sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa PANGINOON mong
Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay na walang
lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga
tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa PANGINOON: 17Bawa't
lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na ibinigay sa iyo
ng PANGINOON mong Dios.
(AB)
Ang tagubiling ito ay ibinigay sa atin sa higit sa isang Kasulatan. Bukod
dito, ang utos tungkol sa mga Kapistahan ay ayon sa itinakda sa mga tribo.
Hindi tayo dapat pumunta sa harapan ng Diyos nang walang dala.
Deuteronomio 12:1-18
Ito ang mga palatuntunan at mga kahatulan na inyong isasagawa sa lupain na
ibinibigay sa iyo ng PANGINOON, ng Dios ng iyong mga magulang upang ariin,
sa lahat ng mga araw na inyong ikabubuhay sa ibabaw ng lupa. 2Tunay
na gigibain ninyo ang lahat ng mga dako, na pinaglilingkuran sa kanilang
dios ng mga bansang inyong aariin, sa ibabaw ng matataas na bundok, at sa
ibabaw ng mga burol, at sa lilim ng bawa't punong kahoy na sariwa: 3At
iyong iwawasak ang kanilang mga dambana, at inyong pagpuputol-putulin ang
kanilang mga haliging pinakaalaala, at susunugin ang kanilang mga Asera sa
apoy; at inyong ibubuwal ang mga larawang inanyuan na kanilang mga dios; at
inyong papawiin ang kanilang pangalan sa dakong yaon. 4Huwag
kayong gagawa ng ganito sa PANGINOON ninyong Dios. 5Kundi sa
dakong pipiliin ng PANGINOON ninyong Dios sa lahat ng inyong mga lipi na
paglalagyan ng kaniyang pangalan, sa makatuwid baga'y sa kaniyang tahanan ay
inyong hahanapin, at doon kayo paroroon: 6At doon ninyo dadalhin
ang inyong mga handog na susunugin, at ang inyong mga hain, at ang inyong
mga ikasangpung bahagi, at ang handog na itataas ng inyong kamay, at ang
inyong mga panata, at ang inyong mga kusang handog, at ang mga panganay sa
inyong mga bakahan at sa inyong mga kawan: 7At doon kayo kakain
sa harap ng PANGINOON ninyong Dios, at kayo'y mangagagalak sa lahat na
kalagyan ng inyong kamay, kayo at ang inyong mga sangbahayan kung saan ka
pinagpala ng PANGINOON mong Dios.
Kaya’t malinaw na kapag binigyan tayo ng ating mana ayon sa mga tribo, ang
mga bansa ay dapat magpasiya ng kanilang mga lugar ng pagsamba at sila ay
dadalo sa mga lugar na iyon.
8Huwag
ninyong gagawin ang ayon sa lahat ng mga bagay na ating ginagawa dito sa
araw na ito, na ang magalingin ng bawa't isa sa kaniyang paningin; 9Sapagka't
hindi pa kayo nakararating sa kapahingahan at sa mana, na ibinibigay sa iyo
ng PANGINOON ninyong Dios. 10Datapuwa't pagtawid ninyo ng Jordan,
at pagtahan sa lupain na ipinamamana sa inyo ng PANGINOON ninyong Dios, at
pagkabigay niya sa inyo ng kapahingahan sa lahat ng inyong mga kaaway sa
palibot, na ano pa't kayo'y tumahang tiwasay;
Kaya't ang lugar ng mana ay dapat matukoy at doon, sa lugar ng mana, tayo ay
sasamba sa Diyos.
11Ay
mangyayari nga, na ang dakong pipiliin ng PANGINOON ninyong Dios na
patatahanan sa kaniyang pangalan ay doon ninyo dadalhin ang lahat na aking
iniuutos sa inyo; ang inyong mga handog na susunugin, at ang inyong mga
hain, ang inyong mga ikasangpung bahagi, at ang handog na itataas ng inyong
kamay, at ang lahat ng inyong piling panata na inyong ipinananata sa
PANGINOON: 12At
kayo'y magagalak sa harap ng Panginoon ninyong Dios, kayo at ang inyong mga
anak na lalake at babae, at ang inyong mga aliping lalake at babae, at ang
Levita na nasa loob ng inyong mga pintuang-daan, sapagka't siya'y walang
bahagi ni mana na kasama ninyo. 13Magingat ka na huwag mong
ihahandog ang iyong handog na susunugin sa alinmang dakong iyong makikita:
14Kundi sa dakong pipiliin ng PANGINOON sa isa sa iyong mga lipi
ay doon mo ihahandog ang iyong mga handog na susunugin, at doon mo gagawin
ang lahat na aking iniuutos sa iyo.
Ang lahat ng mga tao ay dapat sumamba sa harapan ng Diyos kasama ang
kanilang mga saserdote na kailangan nilang suportahan. Ang Iglesia ay
binigyan ng ganitong awtoridad, at itinuro na ang awtoridad na ito ay
ibinigay sa simula pa lamang (Tignan ang aralin na
Ikapu (No. 161)).
Ang teksto na ito ay hindi nililimitahan ang pagkain ng karne sa mga lugar
ng paghahain sa mga templo ng Diyos gaya ng makikita natin agad sa kasunod
na teksto. Ang karne ay maaaring katayin at kainin sa lahat ng bayan ng mana
ng Israel.
15Gayon
ma'y makapapatay ka at makakakain ka ng karne sa loob ng lahat ng iyong mga
pintuang-daan, ayon sa buong nasa ng iyong kaluluwa, ayon sa pagpapala ng
PANGINOON mong Dios na kaniyang ibinigay sa iyo: ang marumi at ang malinis
ay makakakain niyaon, gaya ng maliit na usa, at gaya ng malaking usa.
16Huwag lamang ninyong kakanin ang dugo; iyong ibubuhos sa lupa na
parang tubig.
Ang limitasyon, gayunpaman, ay dapat kang pumunta sa kapistahan at doon
ilaan ang ikalawang ikapu.
17Hindi
mo makakain sa loob ng iyong mga pintuang-daan ang ikasangpung bahagi ng
iyong trigo, o ng iyong alak, o ng iyong langis, o ng mga panganay sa iyong
bakahan o sa iyong kawan, ni anoman sa iyong mga panata na iyong ipananata,
ni ang iyong mga kusang handog, ni ang handog na itataas ng iyong kamay:
18Kundi iyong kakanin sa harap ng PANGINOON mong Dios sa dakong
pipiliin ng PANGINOON mong Dios, kakanin mo, at ng iyong anak na lalake at
babae, at ng iyong aliping lalake at babae, at ng Levita na nasa loob ng
iyong mga pintuang-daan: at kagagalakan mo sa harap ng PANGINOON mong Dios,
ang lahat ng kalagyan ng iyong kamay. (AB)
Ang terminong "lugar na Kanyang pipiliin" ay nagbabago sa paglipas ng
panahon at depende sa mga lokasyon ng mga bansang ibinigay sa atin ng Diyos
bilang mana. Tandaan, ikinalat ng Diyos ang Israel at winasak ang mga Templo
sa Jerusalem, sa Samaria sa Bundok Gerizim, at pati na rin sa Egipto.
Inilipat ng Diyos ang lahat ng awtoridad ng sistema ng Templo sa Iglesia.
Ang mga pagpapala ng mga tribo ay inalis mula sa Juda
at mula sa mga Samaritano at sila ay nawasak bilang isang lahi. Ang mga
pagpapala nina Ephraim at Manases ay hindi nakasalalay sa mga Samaritano na
umaangkin ng mga pagkakakilanlan at pagpapalang iyon. Ang mga Samaritano ay
winasak ng mga Byzantine at ngayon ay kakaunti na lamang ang kanilang
bilang. Hindi rin sila kinikilala bilang mga kabilang sa mga Iglesya ng
Diyos.
Ang mga Kapistahan ay ipinagdiriwang sa mga bansang ibinigay sa atin at
hindi nakasalalay sa Jerusalem.
Nang itinayo ang
Templo ay may iba pang mga templo sa Egipto sa loob ng maraming siglo,
habang nakatayo ang Templo sa Jerusalem at kapalit ng apostasya nito.
Iniutos ng Diyos na itayo ang Templo sa Egipto at ang mga Kapistahan ay
ginanap doon, at si Cristo mismo ay nagdiwang doon bilang isang sanggol
kasama ng kanyang mga magulang, sapagkat nakasulat ito sa Oseas: “Tinawag ko
ang aking anak mula sa Egipto.” Matapos mabuo ang Iglesia, ang espirituwal
na Templo — ang Iglesia — ang nagpapasya sa mga Kapistahan at ang kanilang
mga lokasyon. Ang pagkasaserdote ni Melquisedec at ang espirituwal na Templo
ay pinalitan ang pagkasaserdote ni Levi at ang pisikal na Templo.
Sinasabi rin sa atin ng Diyos na ang distansya ay hindi dapat maging
hadlang, kaya kailangan natin itong isaisip kapag naghahanda para sa mga
Kapistahan bawat taon. Marami sa atin ang kailangang maglakbay ng mahabang
distansya upang makadalo sa mga Kapistahan. Ito ang dahilan kung bakit sa
ikatlong taon ay inilalagay natin ang ating ikapu sa pondo para sa kapakanan
upang tulungan ang mga nangangailangan na dumalo sa mga Kapistahan at kung
kinakailangan, upang makapagbigay ng iba pang tulong.
Deuteronomio
14:23-26 At iyong kakanin sa harap ng PANGINOON mong Dios, sa dakong
kaniyang pipiliin na patatahanan sa kaniyang pangalan, ang ikasangpung
bahagi ng iyong trigo, ng iyong alak at ng iyong langis, at ang mga panganay
sa iyong bakahan at sa iyong kawan; upang magaral kang matakot sa PANGINOON
mong Dios na palagi. 24At kung ang daan ay totoong mahaba sa
ganang iyo, na ano pa't hindi mo madadala, sapagka't totoong malayo sa iyo
ang dako, na pipiliin ng PANGINOON mong Dios na paglalagyan ng kaniyang
pangalan, pagka ikaw ay pagpapalain ng PANGINOON mong Dios: 25Ay
iyo ngang sasalapiin, at iyong itatali ang salapi sa iyong kamay at paroroon
ka sa dakong pipiliin ng PANGINOON mong Dios: 26At iyong gugulin
ang salapi sa anomang nasain mo sa mga baka, o sa mga tupa, o sa alak, o sa
matapang na inumin, o sa anomang nasain ng iyong kaluluwa: at iyong kakanin
doon sa harap ng PANGINOON mong Dios, at ikaw ay magagalak, ikaw at ang
iyong sangbahayan; (AB)
Bahagi ng paghahanda para sa lahat ng mga Kapistahang ito ay isipin ang mga
pagpapalang ipinagkaloob sa atin ng ating Diyos Ama, at magpakita na may
handog ayon sa mga pagpapalang iyon. Hindi tayo maaaring basta na lamang
dumalo sa mga Kapistahan at magdesisyon nang biglaan batay sa kung ano ang
mayroon tayo sa oras na iyon, o magsulat ng tseke at isipin na nagampanan na
natin ang ating tungkulin bilang mga Cristiano. Dapat nating pag-isipan kung
ano ang ginawa ng Diyos para sa atin at magbigay ng isang handog na
nararapat.
2Corinto 9:7
Magbigay ang bawa't isa ayon sa ipinasiya ng kaniyang puso: huwag mabigat sa
loob, o dahil sa kailangan: sapagka't iniibig ng Dios ang nagbibigay na
masaya. (AB)
Sa madaling salita, pagkatapos nating magpasya ng ating handog ay dapat tayo
maging masaya at magkaroon ng karangalan na makapagbigay sa kung ano ang
ating makakaya upang suportahan ang komisyon na ibinigay sa atin. Ano nga ba
ang komisyon na ito? (Tingnan ang aralin na
Ang Komisyon ng Iglesia (No. 171))
Mateo 28:18-20 At
lumapit si Jesus sa kanila at sila'y kaniyang kinausap, na sinasabi, Ang
lahat ng kapamahalaan sa langit at sa ibabaw ng lupa ay naibigay na sa akin.
19Dahil dito magsiyaon nga kayo, at gawin ninyong mga alagad ang
lahat ng mga bansa, na sila'y inyong bautismuhan sa pangalan ng Ama at ng
Anak at ng Espiritu Santo: 20Na ituro ninyo sa kanila na kanilang
ganapin ang lahat ng mga bagay na iniutos ko sa inyo: at narito, ako'y
sumasa inyong palagi, hanggang sa katapusan ng sanglibutan. (AB)
Ang isa pang mahalagang aspeto ng pagbibigay ng handog sa Diyos ay ang
relasyon natin sa isa't isa.
Mateo 5:22-24
Datapuwa't sinasabi ko sa inyo, na ang bawa't mapoot sa kaniyang kapatid ay
mapapasa panganib sa kahatulan; at ang sinomang magsabi sa kaniyang kapatid,
Raca, ay mapapasa panganib sa Sanedrin; at ang sinomang magsabi, Ulol ka, ay
mapapasa panganib sa impierno ng apoy. 23Kaya't kung inihahandog
mo ang iyong hain sa dambana, at doo'y maalaala mo na ang iyong kapatid ay
mayroong anomang laban sa iyo, 24Iwan mo roon sa harap ng dambana
ang hain mo, at yumaon ka ng iyong lakad, makipagkasundo ka muna sa iyong
kapatid, at kung magkagayon ay magbalik ka at ihandog mo ang iyong hain.
(AB)
Upang maisagawa ang Komisyon ng Iglesia, kailangan nating magtulungan bilang
isang grupo. Ang grupo ay nakadepende sa relasyon ng mga miyembro ng grupo
na iyon upang makagawa ng mahusay at may pagkakaisa.
Tingnan ang 1Corinto kapitulo 3.
Hindi rin natin maipapahayag na tayo ay mga Cristiano nang walang pag-ibig
sa isa't isa (Mateo 22:39).
Juan 14:15 Kung
ako'y inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos. (AB)
Ibinabalik tayo nito sa kautusan sa Deuteronomio 16:16 na hindi tayo dapat
lumitaw sa harap ng Panginoon na walang dala.
Upang mahalin ang Diyos at mahalin si Cristo ay kailangan din nating mahalin
ang isa't isa. Ito ay hindi lamang isang magaan na pakiramdam para sa isa't
isa kundi ang wastong pangangalaga at pagmamalasakit sa kapakanan ng iba;
ang pagpapahalaga sa iba na higit sa ating sarili. Dapat tayong umiyak
kasama ng mga nagdadalamhati at magdiwang kasama ng mga nagagalak. Dapat
tayong magdusa kasama ang mga nasasaktan at aliwin sila. Ipanalangin natin
ang bawat isa at maging kontento sa kung nasaan tayo, kung ano ang meron
tayo, at huwag mainggit sa iba.
Kaya’t napakahalaga ng ating saloobin at ito ay isang pagtukoy sa kung ang
ating mga handog ay magiging katanggap-tanggap sa Diyos o hindi. Hindi natin
dapat balewalain ang pagbibigay ng ating mga handog. Dapat nating taimtim na
isaalang-alang ang ating espirituwal na kalagayan.
Walang sinuman sa atin ang mayaman at nagsisikap tayong dumalo sa mga
Kapistahann, magbigay ng ikapu gaya ng iniutos, at magbigay ng ating mga
handog. Hindi natin kayang magbigay ng malalaking handog ngunit hindi ito
nangangahulugan na ang ating mga handog ay hinahamak ng Diyos.
Marcos 12:41-44 At
umupo siya sa tapat ng kabang-yaman, at minasdan kung paanong inihuhulog ng
karamihan ang salapi sa kabang-yaman: at maraming mayayaman ang
nangaghuhulog ng marami. 42At lumapit ang isang babaing bao, at
siya'y naghulog ng dalawang lepta, na ang halaga'y halos isang beles.
43At pinalapit niya sa kaniya ang kaniyang mga alagad, at sinabi sa
kanila, Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang dukhang baong babaing ito, ay
naghulog ng higit kay sa lahat ng nangaghuhulog sa kabang-yaman: 44Sapagka't
silang lahat ay nagsipaghulog ng sa kanila'y labis; datapuwa't siya sa
kaniyang kasalatan ay inihulog ang buong nasa kaniya, sa makatuwid baga'y
ang buong kaniyang ikabubuhay. (AB)
Ang Diyos ay tumitingin sa ating puso, hindi sa ating kayamanan.
Tayo, bilang bahagi ng katawan ni Cristo sa loob ng Iglesia ng Diyos, ay may
obligasyon na ipangaral ang ebanghelyo sa buong sangnilikha. Ang pangangaral
ng ebanghelyo ay may kabayaran. Marami sa atin ang kusang-loob na
nagtatrabaho, na nagpapahintulot sa Iglesia na gamitin ang mga mapagkukunan
nito upang bayaran ang mga serbisyo na wala tayong kakayahan na gawin. Upang
maipangaral ang ebanghelyo sa buong sangnilikha ay dapat itong isalin sa
lahat ng mga wika. May kabayaran ang pagsasalin ng lahat ng mga materyal na
ginawa ng Iglesia sa iba't ibang wika sa mundo. Gayunpaman, nakakatuwa na
makita kung gaano karami ang nagagawa. Ngunit kailangan nating tapusin ang
ating gawain.
Kapag nagbibigay tayo ng ating mga handog, ating pinopondohan ang isang
mahalagang bahagi ng gawain na ipinagkatiwala sa Iglesia. Hindi natin ito
dapat balewalain.
Mateo 24:14 At
ipangangaral ang evangeliong ito ng kaharian sa buong sanglibutan sa
pagpapatotoo sa lahat ng mga bansa; at kung magkagayo'y darating ang wakas.
(AB)
Bawat isa sa atin ay may obligasyon na bigyang pansin ang mga
pangangailangan ng Iglesia, ang mga pangangailangan ng ating pamilya, at ang
mga pangangailangan ng iba sa mas malawak na pamilya ng Kapisanan ng Diyos.
Ang ebanghelyo ay ipangangaral sa buong sanlibutan.
Sinasabi ito ng Kasulatan, at hindi mangyayaring sirain ang kasulatan (Jn.
10:35). Kumilos tayo ngayon hangga't kaya natin upang matiyak na ito ay
maisasakatuparan. Maikli na ang panahon ngayon at kung hindi natin gagawin
ang gawain ay magtatalaga ang Diyos ng iba upang gawin ito.
Ito ay bahagi ng karera na ating tinatakbo (Heb. 12:1), at sinabi ni Pablo
sa 1Corinto 9:24-27:
Hindi baga ninyo
nalalaman na ang mga nagsisitakbo sa takbuhan ay tumatakbong lahat, nguni't
iisa lamang ang tumatanggap ng ganting-pala? Magsitakbo kayo ng gayon; upang
magsipagtamo kayo. 25At ang bawa't tao na nakikipaglaban sa mga
palaruan ay mapagpigil sa lahat ng mga bagay. Ginagawa nga nila ito upang
magsipagtamo ng isang putong na may pagkasira; nguni't tayo'y niyaong walang
pagkasira. Ako nga'y tumatakbo sa ganitong paraan, na hindi gaya ng
nagsasapalaran; sa ganito rin ako'y sumusuntok, na hindi gaya ng sumusuntok
sa hangin: 27Nguni't hinahampas ko ang aking katawan, at aking
sinusupil: baka sakaling sa anomang paraan, pagkapangaral ko sa iba, ay ako
rin ay itakuwil.
(AB)
Tumatakbo tayo sa takbo ng pananampalataya para sa gantimpala na darating.
Iyan ang buhay na walang hanggan sa Kaharian ng Diyos. Tayo ay tumatakbo
nang may pananampalataya upang tayo ay makasama sa Unang Pagkabuhay na
Mag-uli, na sinasabing mas mabuting pagkabuhay na mag-uli. Tumatakbo tayo sa
karera upang maging higit na kawangis ni Cristo at tinatakbo natin ang
karera sa pagsunod sa Diyos at sa Kanyang mga
Utos na ibinigay sa atin ni Cristo.
Sinabi ni Cristo sa Apocalipsis 3:11-12:
Ako'y dumarating na
madali: panghawakan mong matibay ang nasa iyo, upang huwag kunin ng sinoman
ang iyong putong. 12Ang magtagumpay, ay gagawin kong haligi sa
templo ng aking Dios, at hindi na siya'y lalabas pa doon: at isusulat ko sa
kaniya ang pangalan ng aking Dios, at ang pangalan ng bayan ng aking Dios,
ang bagong Jerusalem, na mananaog buhat sa langit mula sa aking Dios, at ang
aking sariling bagong pangalan.
Ngayon ay ating tatanggapin ang handog na ito at nawa'y pagpalain tayo ng
ating Ama, tulungan tayo, at bigyang inspirasyon na ipagpatuloy ang gawain
sa ilalim ng gabay ni Cristo sa pagtupad ng komisyon na ito. Magalak tayo
ngayon sa harapan ng Diyos, dito sa Kapistahan, sa lugar na Kanyang ibinigay
para sa okasyong ito ayon sa Kanyang mga utos, at magalak din tayo sa
pagkakataong makapagbahagi ng panahon na ito nang sama-sama sa kapayapaan at
pagkakaisa.
q