Mga Cristianong Iglesia ng Diyos

 

[056]

 

 

Pagtupad sa mga Kapistahan [056]

 

(Edition 2.1 19940917-20000209)

 

Ang babasahing ito ay tumutukoy sa pagtupad ng mga kapistahan ng Levitico 23 na nagmumula sa pagkaunawa sa ika-apat na utos.

 

 

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

 

 

(Copyright ã 1994 [edited 1997], 2000 Wade Cox)

(Tr. 2004)

 

Ang babasahing ito ay malayang makopya at maibahagi kung ito ay isasalin ng buo na walang babaguhin o aalisin. Dapat isama ang address at pangalan ng tagapaglathala at kailangan nakalakip ang impormasyon ng karapatang magpalathala. Walang bayad na dapat ipataw sa mga mambabasa at makatatanggap ng babasahing ito. Maaring maglagay ng maikling sipi sa masiselang artikulo at mga paalala ng hindi nilalabag ang karapatang magpalathala.

 

 

Ang babasahing ito ay makikita sa World Wide Web page:
http://www.logon.org and http://www.ccg.org

 

 


Pagtupad sa mga Kapistahan [056]

 

 


Ang buong kabanata ng Levitico 23 ay nauukol sa mga kapistahan. Makabuluhang suriin ang kabanatang iyon.  Ang mga kapistahan ay magkakasunod sa bawat isa sa talata at silang lahat ay magkakaugnay.  Ang kapamahalaan para sa mga kapistahan ay kinuha mula sa Banal na Kasulatan.

 

Una, titignan natin ang ika-apat na utos.  Hindi pwedeng sundin mo ang isa at hindi sundin ang iba.  Ang Sabbath ay nangunguna tungo sa mga kapistahan.  Sila’y nagsimula mula sa, o kasama ng, Sabbath. Ito’y mga kapistahan ng Diyos, hindi kapistahan ng mga tao (tignan din sa babasahing Law and the Fourth Commandment (No. 256)).

 

Levitico 23:1-3 At nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 2 "Magsalita ka sa mga anak   ni Israel at sabihin mo sa kanila: Ito ang mga takdang kapistahan sa PANGINOON na inyong ipahahayag bilang mga banal na pagpupulong. 3 Anim na araw na gagawin ang mga gawain, subalit ang ikapitong araw ay Sabbath na ganap na kapahingahan, isang banal na pagpupulong. Huwag kayong gagawa ng anumang gawain; ito ay Sabbath sa PANGINOON sa lahat ng inyong mga paninirahan. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang Sabbath ay isang kapistahan.  Di tama na mag-ayuno o gawin itong araw ng pagdadalamhati.  Subalit, minsan walang mapagpipilian - bilang espirituwal na panalangin - at kailangan ng paghahanda sa Sabbath.  Tayo ay inutusan na magtipon.  Hindi mo maaaring gawin sa tahanan (tingnan ang babasahing The Sabbath (No. 31) ). Gayundin din sa ibang mga kapistahan.  Ang lahat ay ipinag-uutos na pagtitipon, na gaganapin sa lugar na pipiliin ng PANGINOON.

 

Levitico 23:4 "Ito ang mga takdang kapistahan sa PANGINOON, mga banal na pagpupulong na inyong ipagdiriwang sa takdang panahon. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ito ay katungkulan ng mga Israel na sabihin at ipahayag ang mga kapistahang ito sa mga tao at ipag-utos ang kanilang pagtitipon.  Hindi ito isang usapin na iniwan para sa iyong paliwanag.

 

Levitico 23:5-8 "Sa ikalabing - apat na araw ng unang buwan, sa paglubog ng araw, ay ang Paskuwa ng PANGINOON. 6 Ang ikalabinlimang araw ng buwang ito ay Kapistahan ng Tinapay na Walang Pampaalsa sa PANGINOON. Kakain kayo ng tinapay na walang pamapaalsa sa loob ng pitong araw.  7 Sa unang araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. 8 Kayo ay maghahandog sa PANGINOON sa loob ng pitong araw ng handog na pinaraan sa apoy; at ang ikapitong araw ay magiging banal na pagpupulong. Huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain." (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ganito din sa Kapistahan ng Tinapay na Walang Pampaalasa.  Walang trabahong gagawin.  Ito ay banal na pagtitipon.  Mayroong tungkulin na mag-alay ng handog na pinaraan sa apoy sa PANGINOON ng pitong araw at sa ikapitong araw ay araw ng banal na pagtitipon.  Kung pagsasama-samahin lahat ng alay (na pinaraan sa apoy), sila’y may kabuuan at sumasagisag ng isang kompletong ikot ng panahon (time cycle) na 19.  Kailangan mong tuparin silang lahat upang makompleto ang ikot (cycle).  Mayroon pang isang ikot (cycle) sa kabuuang bilang ng mga handog sa mga kapistahan, kung saan may iba pang isinasagisag kaugnay sa pamamahala ng Diyos, ngunit susuriin natin iyan sa ibang dako.

 

Levitico 23:9-14 At nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi , 10 "Magsalita ka sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila: Kapag kayo'y dumating sa lupain na aking ibinibigay sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyon, ay dalhin ninyo sa pari ang unang bunga ng inyong inani. 11 Iwawagayway ninyo ang bigkis sa harapan ng PANGINOON upang kayo'y tanggapin; sa kinabukasan pagkatapos ng Sabbath, ito ay iwawagayway sa pari. 12 At ikaw ay maghahandog ng isang taong gulang na kordero na walang kapintasan, sa araw na iyong iwagayway ang bigkis bilang handog na sinusunog sa PANGINOON. 13 Ang handog na butil ay magiging dalawang ikasampung bahagi ng isang efa ng pinong harina na hinaluan ng langis, isang handog sa PANGINOON na pinaraan sa apoy na may mabangong samyo. Ang handog na inumin na kasama nito ay alak na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14 Huwag kayong kakain ng tinapay at trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa araw na ito, hanggang sa inyong madala ang handog sa inyong Diyos. Ito ay tuntunin magpakailanman sa buong panahon ng inyong salinlahi, sa lahat ng inyong mga tirahan. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang batas na ito ay di maaaring maalis. Ang dahilan ng pagpapatuloy, mula sa Paskuwa, ay upang ipakita sa inyo na may paghahandog, isang nakabatay sa anihan, na lahat sila’y nakatuon sa anihan.  Sila’y nagsimula kay JesuCristo, sunod ang mga hinirang, pagkatapos kakatawanin nila ang kabuuang ani sa huling araw. Ang lahat ng mga aning ito ay nagsimula sa mga unang bunga, at sila’y dadami sa sukat at lawak.  Ang bawat isa ay kailangan upang maisulong ang kasunod. Kaya nga mayroong kabuuang sistema ng pagpapa-unlad (cf. ang babasahing The Passover (No. 98); Ang Hapunan ng Panginoon (Blg. 103); The Night to be Much Observed (No. 101); Significance of the Footwashing (No. 99); Significance of the Bread and Wine (No. 100); The Wave Sheaf Offering (No. 106b); The Death of the Lamb (No. 242)).

 

Levitico 23:15-21 "Mula sa kinabukasan, pagkalipas ng Sabbath mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na iwinawagayway, ay bibilang kayo ng pitong buong linggo. 16 Hanggang sa kinabukasan pagkatapos ng ikapitong Sabbath, bibilang kayo ng limampung araw; pagkatapos ay mag-aalay kayo ng handog na bagong butil sa PANGINOON. 17 Mula sa inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng dalawang tinapay upang iwagayway, na ang bawat isa ay dalawang ikasampung bahagi ng isang efa na mula sa piling harina, at lulutuin na may pampaalsa bilang unang bunga sa PANGINOON. 18 Bukod sa tinapay, maghahandog kayo ng pitong kordero na isang taong gulang na walang kapintasan, at ng isang guyang toro at dalawang tupang lalaki. Ang mga ito ay magiging handog na sinusunog sa PANGINOON, kasama ng kanilang butil na handog, at ng kanilang mga handog na inumin, isang handog na pinaraan sa apoy na mabangong samyo sa PANGINOON. 19 Maghahandog din kayo ng isang kambing na lalaki bilang handog pangkasalanan, at ng dalawang korderong lalaki na isang taong gulang bilang alay na mga handog pangkapayapaan. 20 Ang mga iyon ay iwawagayway ng pari kasama ng tinapay ng mga unang bunga, bilang handog na iwinawagayway sa harapan ng PANGINOON, kasama ng dalawang kordero; ang mga iyon ay magiging banal sa PANGINOON para sa pari. 21 Ikaw ay magpapahayag sa araw ding iyon; ito ay banal na pagtitipon sa inyo; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. Ito ay walang hanggang tuntunin sa lahat ng inyong mga tahanan sa buong panahon ng inyong salinlahi. (Ang Bagong ang Biblia)

 

 Ito’y niluluto ng may pampaalsa. Kaya tayo’y dumaan mula sa walang pampaalsa hanggang sa may pampaalsa; tayo’y bumiilang ng 50 araw at ngayon tayo’y umabot sa Pentecostes at tayo’y nag-aalay ng pampaalsa.  Ang pampaalsang iyon ay ang Banal na Espiritu na nagpapagalaw sa mga hinirang.  Ang Pentecostes ay naglalarawan sa ating pagkatawag.  Iyon ay ang ating pag-kaani.  Tayo ay nagpapatuloy sa dalawang libong taon hanggang sa katapusan ng panahon.  Iyan ang ating kapistahan.  Na nagsasalarawan sa atin.  Ang Paskuwa ay naglalarawan kay Cristo, ang Pentecostes ay naglalarawan sa atin at ang susunod na kapistahan ay naglalarawan sa ibang hanay ng kahalagahan.  Ito’y naglalarawan sa ating awtoridad, pamumuno at ang pag-ani at kaligtasan ng mga tao at ng daigdig (cf. ang babasahing The Holy Spirit (No. 117)).

 

Levitico 23:22  "Kapag inyong ginapas ang ani sa inyong lupain, ay huwag ninyong gagapasan hanggang sa mga sulok ng inyong bukid; huwag ninyong titipunin ang mga nalaglag sa inyong pag - aani. Iiwan ninyo ang mga iyon para sa dukha at sa dayuhan: Ako ang PANGINOON ninyong Diyos." (Ang Bagong ang Biblia)

 

May mga bagay na inaiwan para sa ibang tao.  Tayo ay may patuloy na katungkulan na tulungan ang mga tao na makarating doon, at bigyan sila ng lakas at buhay.  Mayroong espirituwal gayundin ang pisikal na kahulugan sa likod nito.  Dapat parehong ibigay mo ito.  Ikaw ang mamumuno at tutulong sa mga mahihirap na makarating sa kapistahan at lumago sa espiritu.

 

Levitico 23:23-25 At nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 24 "Magsalita ka sa mga anak ni Israel: Sa unang araw ng ikapitong buwan, ay magkakaroon kayo ng unang araw ng ganap na kapahingahan, isang banal na pagpupulong na ipinagdiriwang sa pamamagitan ng tunog ng mga trumpeta. 25 Kayo'y huwag gagawa ng anumang mabigat na gawain at kayo'y mag - aalay ng handog sa PANGINOON na pinaraan sa apoy." (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ito ang Kapistahan ng mga Trumpeta.  Walang binanggit na kahit anong pag-aani dito.  Ito ay hindi isang bagay na ating gagawin.  Si Cristo ay dumating bilang Mesiyas upang iligtas tayo at itatag ang kanyang pamumuno sa daigdig na ito.  Tayo ay bahagi ng planong iyon. Walang anihan sa Mga Trumpeta. Ang anihan ay nasa at mula sa Pentecostes (tingnan ang papel na  Trumpets (No. 136)).

 

Tayong lahat, sa Pentecostes, ay hinirang at pinili.   Kung magkakaroon ng pag-ani sa Mga Trumpeta, ang mga inani ay di makakagawa hanggang sa pagdating ng Mesiyas.  Ngunit ang inani ay dumating na may Banal na Espiritu, hindi sa pagdating ng Mesiyas bilang hari ng Israel. Kaya nga tayo ay walang kahit anong ani o kahit anong alay sa Trumpeta, at di dapat gawin. At ganoon din sa Pagtubos.

 

Levitico 23: 26-32 At nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 27 "Gayundin, ang ikasampung araw ng ikapitong buwan ay araw ng pagtubos. Magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong, magpakumbaba kayo, at mag - alay kayo ng mga handog sa PANGINOON na pinaraan sa apoy. 28 Huwag kayong gagawa ng anumang gawa sa araw ding ito, sapagkat ito ay araw ng pagtubos, upang gumawa ng pagtubos para sa inyo sa harapan ng PANGINOON ninyong Diyos. 29 Sapagkat sinumang tao na hindi magpakumbaba sa araw ding ito ay ititiwalag sa kanyang bayan. 30 At sinumang tao na gumawa ng anumang gawa sa araw ding ito ay pupuksain ko sa kalagitnaan ng kanyang bayan. 31 Kayo'y huwag gagawa ng anumang gawa; ito ay isang walang hanggang tuntunin sa buong panahon ng inyong salinlahi sa lahat ng inyong tirahan. 32 Ito ay magiging ganap na kapahingahan sa inyo, at kayo'y magpapakumbaba; sa ikasiyam na araw ng buwan sa hapon, mula sa paglubog ng araw hanggang sa paglubog ng araw ay ipapangilin ninyo ang inyong Sabbath." (Ang Bagong ang Biblia)

 

Dahil sa mga ito kaya nalaman natin na ang mga Sabbath ay mula sa paglubog ng araw hanggang sa muling paglubog ng araw, dahil ang Pagtubos ay ang susi at kinasasalalayang Sabbath na ipinaliwanag sa babasahing Atonement (No. 138).  Ang tanging bagay na kinukuha sa Pagtutubos ay ang sensus na buwis.  Sa ngayon ang sensus na buwis ay naalis na nang ang Templo ay tanggalin.  Ang awtoridad ng Templo ay tinanggal sa ordinasyon ng pitongpu.  Ang maikling panahon ng apat na pung taon ay ibinigay sa Judio bilang isang pagkakataon na magsisi. Hindi sila nagsisi at ang Templo ay natanggal.

 

Ang Templong buwis na ito ay hindi talaga isang alay.  Hindi maaaring gawin itong isang alay na gaya ng isang tao na nagbibigay ng higit pa kaysa iba, sapagkat mayroong takdang halaga sa bawat tao.  Bawat isa sa mga ito ay bilang na at kailangang magbayad ayon sa sensus.  Ang pagbabayad na iyon ay ginawa na ni Cristo.  Ipakikilala muli ni Cristo ang Templo at ang kaayusan nito sa Jerusalem, kapag siya ay nagbalik.  Malamang ipakilala muli ni Cristo ang mga hinihinging pamamahalang ito.  Lumalabas na kaya nariyan ang institusyong iyan ay para sa mga alay upang makatulong sa pamamahala ng Templo.  Maaring ipagpalagay ng iba na ito’y binago, at ipakikilala na lang ni Cristo ito muli.  Tayo ang Templo ng Diyos, hindi sa iisang lugar, at hindi sa Jerusalem.  Samakatuwid, ngayon, wala nang takdang buwis at sa katunayan, ay pinawawalang halaga nito ang sapat na sakripisyo ng Mesiyas.  Ito ay hindi isang pag-aalay sa anumang pagkakataon.  Walang mga alay na kukunin sa Pagtubos – “Walang sinomang tao ang hihigit kaysa sa iba”.  Tuwirang sinasabi nito na hindi mo mababago-bago ang halaga. Ito ay dapat na nasa anyong buwis lamang.

 

Pagkatapos tayo’y mahuhubog patungo sa Kapistahan ng Tabernakulo o Kubol – ang huling panahon.

 

Levitico 23:33-44 At nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 34 "Iyong sabihin ang ganito sa mga anak ni Israel: Sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwang ito ay pitong araw na Kapistahan ng mga Kubol sa PANGINOON. 35 Ang unang araw ay banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anumang mabigat na gawain. 36 Pitong araw na maghahandog kayo sa PANGINOON ng handog na pinaraan sa apoy. Sa ikawalong araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; at kayo'y maghahandog sa PANGINOON ng handog na pinaraan sa apoy. Ito ay isang taimtim na pagtitipon; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. 37  "Ito ang mga takdang kapistahan sa PANGINOON na inyong ipahahayag bilang mga banal na pagpupulong, upang maghandog sa PANGINOON ng handog na pinaraan sa apoy, ng handog na sinusunog, ng butil na handog, at ng mga inuming handog, na ang bawat isa ay sa nararapat na araw; 38 bukod sa mga Sabbath sa PANGINOON, at bukod sa inyong mga kaloob, bukod sa lahat ng inyong panata, bukod sa lahat ng inyong kusang - loob na handog na inyong ibibigay sa PANGINOON. 39 "Gayundin, sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwan, kapag inyong tinipon ang bunga ng lupain, ipagdiriwang ninyo ang mga kapistahan ng PANGINOON sa loob ng pitong araw; ang una at ikawalong araw ay Sabbath. 40 Sa unang araw ay magdadala kayo ng bunga ng magagandang punungkahoy, ng mga sanga ng mga palma, mga sanga ng mayayabong na punungkahoy, at ng maliliit na halaman sa batis, at kayo'y magdiriwang sa harapan ng PANGINOON ninyong Diyos sa loob ng pitong araw. 41 Inyong tutuparin ito bilang isang kapistahan sa PANGINOON sa loob ng pitong araw sa bawat taon. Ito ay isang tuntunin magpakailanman sa buong panahon ng inyong salinlahi; sa ikapitong buwan ay ipagdiriwang ninyo ang kapistahang ito. 42 Kayo'y maninirahan sa mga kubol sa loob ng pitong araw; ang lahat ng katutubo sa Israel ay maninirahan sa mga kubol, 43 upang malaman ng inyong salinlahi na pinatira ko sa mga kubol ang mga anak ni Israel nang sila'y aking ilabas sa lupain ng Ehipto: Ako ang PANGINOON ninyong Diyos." 44 Gayon ipinahayag ni Moises ang mga takdang kapistahan ng PANGINOON sa bayan ng Israel. (Ang Bagong ang Biblia)

(cf. ang babasahing Ingathering (No. 139); The Resurrection of the Dead (No. 143); The City of God (No. 180)).

 

Hindi mo maaalis ang alinman sa mga ito.  Lahat ay bahagi ng kautusan, bilang karugtong ng lingguhang Sabbath.  Ang mga pag-hahandog ay binayaran na mula sa sistema ng ikapu, inilagay upang mamahala sa pagtustos.  Mayroong mahalagang buwis para sa mga alay sa Sabbath.  Ito ay isa pang buwis para sa ikapu.  Tatalakayin natin iyan mamaya.  Sa ating pagkakaalaman, ang bagay na ito ay hindi pa natalakay sa siglong ito (tingnan ang babasahing Tithing (No. 161)).

 

Nakarating na tayo sa punto kung saan natukoy na natin ang proseso.  Mayroong kabuuang konsepto sa pagpunta doon bilang isang kautusang magtipon; bilang nasa Kapistahan.  Sinabi ng Diyos kailangan ninyong pumunta; na tumira sa mga kubol.  Walang pagpipilian.  Ang bawat isa ay may katungkulang dumalo sa Sabbath at mga kapistahanAng pangangatuwiran, na dahil ang bawat isa ay bahagi ng Templo ng Diyos sa larawan ng pakikilahok ng Banal na Espiritu at hindi nga dumalo ng mga kapistahan sa takdang pagtitipon, ay nagpapakita ng maling pagkaunawa sa mga kalakip na konsepto. Ang bawat isa ay binigyan ng Banal na Espiritu sa pagbibinyag at dahil dito, mga naging bahagi ng Templo ng Diyos.  Si Cristo ay ang halimbawa para sa ating lahat.

 

Si Cristo ay maingat na tinupad ang mga kautusan at mga kapistahan na kanyang itinatag bilang Anghel ng Tipan sa Sinai.  Ang mga kapistahang ito ay binanggit sa Mateo 26:17-20; Lucas 2:41-42; at Lucas 22:15.  Ang mga magulang ni Cristo ay nagtungo sa Jerusalem upang tumupad sa kapistahan ng Paskuwa.  Si Cristo ay naroon, sa Templo, noong kanyang kabataan at hustong gulang (Juan 2:13-23; 5:1; 7:10; 10:22).

 

Tinupad ni Cristo ang mga kautusang kanyang pinanukala.  Tinupad niya ang kanyang sariling kautusan.

 

Ang mga tao’y kadalasang nangangamba tungkol sa pagtupad ng kapistahan;  “ Mayroon akong trabaho “,  “ bahay ”, “ pamilya “ – at marami pang iba.  Ang mga bagay na iyon ay hindi dapat mamagitan sa ating pagsamba.  Ang Diyos ay nagbigay sa atin ng maraming pangako ukol sa pagtatanggol sa ating mga pag-aari.  Si Cristo ay nagsabi na siya’y mananatili doon sa mga natatakot sa kanya.  Ikaw ay may pagpipilian matakot sa Diyos, o sa magagawa ng tao.  Hindi ka maaaring matakot sa pareho.  Kung ikaw ay may takot sa Diyos, susunod ka sa Kanyang mga kautusan.

 

Awit 33:18 sinabi tunay na ang mata ng PANGINOON ay nasa natatakot sa kanya, sa kanila na umaasa sa tapat na pag-ibig niya. Kaya ang Diyos ay nagbigay ng pangako na Kanyang babantayan ang lahat ng may takot at umaasa sa Kanya.  Awit 34:7-9 sinabi Ang anghel ng PANGINOON ay nagbabantay sa palibot ng mga natatakot sa kanya, at inililigtas sila.  Itong anghel ng Panginoon ay si Jesus Cristo.

 

Ngayon itong pangakong ito ay nasa Mga Awit na Siya’y magbabantay at magliligtas.

 

Awit 34:8  O inyong subukan at tingnan na mabuti ang PANGINOON! Maligaya ang tao na sa kanya’y nanganganlong. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ito ang mga pangakong ginawa ng PANGINOON.  Kanyang ilalagay ang kanyang mensahero o anghel ng Panginoon, ang mensahero ng Kanyang Tipan sa palibot mo at Kanyang titiyakin na di ka mangangailangan.  Hindi mawawala sa iyo ang kabuhayan o mga bagay na binigay sa iyo.  Ang dahilan kung bakit ibinigay Niya itong mga kapistahan ay sapagkat sila’y tanda ng mga hinirang – isang paraan kung saan ang Kanyang sistema ay maaring makita at maintindihan.  Ito’y watawat na Kanyang ibinigay sa atin.

 

Awit 60:4 Naglagay ka ng watawaat para sa mga natatakot sa iyo, upang ito’y mailantad dahil sa katotohanan. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Mas tamang basahin na nagtaas dahil sa katotohanan.  Makikita mo ang katotohanan ng PANGINOON sa watawat na Kanyang ibinigay sa atin. At iyon ay nagawa sa pangunahing paraan sa mga kapistahan.  Nauunawaan natin na ang tatlong pangunahing mga kapistahan ay ang Paskuwa, Pentecostes at Tabernakulo.

Lahat ng kalalakihan ay kinakailangang dumalo.  Iyon ay naglalarawan sa lahat ng tao na may kakayahan para sa serbisyong pangkawal at ang kanilang mga pamilya.  Kaya ang pangangailangan ay binigay sa mga lalaki mula sa Exodo 23:17; 34:23; Deuteronomio 16:16; Awit 42:4; 122:4; Ezekiel 36:38; Lucas 2:41; Juan 4:45.

 

Ang mga dayuhan ay pinahintulutang dumalo sa kapistahan mula sa Juan 12:20; Gawa 2:1-11.  Ang ibig sabihin na ang sagisag ng lahat ng ito ay ibinigay sa atin, upang malaman na ang kapistahan ay hindi piling tanda ng hinirang.  Tayo ay pinayagan na makasama ang mga tao sa kapistahan na hindi binyagang kasapi sa katawan ni Jesus Cristo. Sila’y pinayagang dumalo.  Iyon ay, kung tayo’y may takot sa Diyos, tayo’y may watawat na tinaguyod ng Panginoon.  Itong watawat ay ibinigay sa atin upang tayo’y makaunawa at upang maintindiahan tayo ng iba.   

 

Ang kapistahan ay dapat daluhan ng mga kababaihan (1 Sam. 1:3; Lu. 2:41-42).  Ito ay hindi partikular na karapatan ng isang grupo ng tao lamang.  Ito ay karaniwan sa pangkalahatang lahi ng Israel – kapwa mga lalaki at mga babae at mga dayuhan na nanahan sa kanilang mga bakuran.  Batay sa kahulugan ito’y umabot sa mga hinirang bilang espirituwal na Israel.

 

Ang Bagong Tipang iglesia ay tumupad sa mga kapistahan na nakita mula sa mga gawain ni Pablo (Gawa 18:21; 19:21; 20:6,16; 24:11,17).  Walang usapin na ang Bagong Tipang iglesia sa ilalim ng mga apostol ay tumupad sa mga kapistahan.  Ang mga iyon ay sapilitan at umiiral.  Ang kaparusahan sa hindi pagtupad ng mga Kapistahan ay matatagpuan sa Zacarias 14:16-19.  Ito ay napakaimportante.

 

Zacarias 14:16-17  Bawat isa na nakaligtas mula sa lahat ng bansa na lumalaban sa Jerusalenm ay aahon taun-taon upang sumamba sa Hari, sa PANGINOON ng mga hukbob, at upang ipangilin ang mga kapistahan ng mga kubol. 17 Ang sinuman sa mga angkan sa lupa na hindi umahon sa Jerusalem upang sumamba sa Hari, sa PANGINOON ng mga hukbob, sila’y mawawalan ng ulan. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang pinag-uusapan natin dito ay ang mga natira.  Ang mga tao ay magmamartsa laban sa Jerusalem at silang lahat ay mapupuksa.  Ang bawat isa na nakaligtas ay magpupunta taon taon upang sambahin ang PANGINOON ng mga Hukbo at tutuparin ang Kapistahan ng mga Kubol.  Ito ang Hari na ating pinag-uusapan – ang PANGINOON ng mga Hukbo.  Kung sinumang pamilya sa mundo ang hindi umahon at sambahin ang Hari, hindi magkakaroon ng ulan sa kanila.

 

Zacarias 14:18:19  Kung ang angkan ng Ehipto ay hindi umahon at pumaroon, ang ulan ay hindi babagsak sa kanila ngunit darating sa kanila ang salot na ipinalasap ng PANGINOON sa mga bansang hindi aahon upang ipagdiwang ang kapistahan ng mga kubol. 19 Ito ang magiging kaparusahan sa Ehipto at sa bansa na hindi aahon upang ipagdiwang ang kapistahan ng mga kubol.(Ang Bagong ang Biblia)

 

Napakalinaw, na lahat ng mga bansa sa mundo ay hindi magkakasya sa Jerusalem, kaya ang mga sugo ang aahon.  At malinaw rin na ang Kapistahan ng mga Kubol ay tutuparin ng buong mundo.  Ang kaparusahan sa kabiguang tuparin ang kapistahan, ikaw ay magugutom!  Ikaw ay magkakaroon ng ng patuloy na tagtuyot hanggang sa tuparin mo ang kapistahang ipinag-uutos.  Ito ay may espirituwal na kahulugan.  Kapag di mo tinupad ang kapistahan, hindi ka magkakaroon ng Banal na Espiritung paglago sa iyo – at hindi ka na lalago sa espiritu: hindi tatanggap ng pagkain at kabuhayan.  Kaya nga napakaimportanteng umahon doon at tumanggap ng espirituwal na pagkain, at lumago sa pag-ibig sa bawat isa.  Kung si Cristo ay muling ipakikilala ito sa buong mundo ng mahigpit sa sanlibong taon, ngayon ito’y may katotohanan para sa atin na tuparin ito na gaya ng sa unang iglesia na tumupad nito – at sa katunayan, iyon ang ating watawat – na tayo’y tumutupad sa mga Sabbath – lahat ng mga iyon.

 

Ang mahahalagang pangako ay matatagpuan sa Exodo 34:21-24.

 

Exodo 34: 21-24 “ Anim na araw na gagawa ka, ngunit sa ikapitong araw ay magpapahinga ka; sa panahon ng pagbubungkal at sa pag-aani ay magpapahinga ka. 22 Iyong ipapangilin ang Pista ng Sanlinggo, ang mga unang bunga ng pag-aani ng trigo, at ang kapistahan ng pagtitipon ng ani sa katapusan ng taon. 23 Tatlong ulit sa isang taon na haharap ang lahat ng iyong mga kalalakihan sa PANGINOONG Diyos, ang Diyos ng Israel. 24 Sapagkat palalayasin ko ang mga bansa sa harap mo at palalakihin ko ang iyong mga hangganan; at hindi pagnanasahan ng sinuman ang iyong lupain, kapag ikaw ay umakyat upang humarap sa PANGINOON mong Diyos, tatlong ulit sa isang taon. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang pangakong ibinigay sa atin: maging sinumang tao ay hindi pagnanasahan ang iyong lupain.  Ito ay dakilang pangangalaga habang tinutupad mo ang kapistahan.  Ito ang salita ng Diyos.  Ang mga tao ay nangangamba tungkol sa mga nakawan.  Ang tanging pagkakataon na kami’y nagkaproblema ay nang kumuha kami ng isa pang araw pagkatapos ng kapistahan sa isang taon at may mga bagay na mawala mula sa aming pag-aari.  Tanging sa pagkakataong iyon kami’y nagkaproblemang personal at ang pagkakataon iyon ay ginamit para sa aming sariling kapakanan naman.  Kaya ito ay ginawa upang pagtibayin sa aming isipan ang kautusan ng pangangalaga.

 

Ito ay may kaugnayan sa tamang pagsasa-araw ng kapistahan.  Dapat mong maunawaan ang mga tamang panahon.  Ang kalendaryo at ang pag-alam sa tamang pagsasa-araw ng mga kapistahan ay ginawa ng hinirang.  Ang pagsasagawa nito sa pamamagitan ng mga Judio ay mali (tingnan ang babasahing God’s Calendar (No. 156)).  Isang halimbawa ay ang kapistahan noong 1990.  Ang kapistahan ay tinupad isang araw makalipas at natapos ng isang araw  makalipas (mula sa pagmamatiyag sa buwan) dahil ang kalendaryong Judio ay mali.  Kaya ang Huling Dakilang Araw na kapistahan ay hindi na nasa tunay na huling araw.

 

Isang kasapi ang nagtanong: Tinatanggap ba ng Diyos ang kalendaryong Judio kung ito’y mali  batay sa kalendaryong nakabase sa buwan na ating nauunawaaan? Sinabi sa kanya: Iyong makukuha ang kasagutan bukas.  Kami ay mananalangin mamayang gabi na ipaalam ng PANGINOON sa atin kung Kanyang tinatanggap ang kapistahan kapag ito’y nasa maling araw o hindi.  Ng sumunod na araw, sa Huling Dakilang Araw sa Canberra, kami ay nagpunta at naupo sa paglilingkod.  Ang paglilingkod ay hindi natuloy dahil sa tatlong sunud-sunod na pagkamatay ng kuryente na napilitan buksan ang mga pinto at ang paglilingkod ay mahinto.  Mayroong naghayag na mga pagnanakaw, mga sakuna, at iba pang mga suliranin sa huling araw. Ang taong iyon ay may kapangyarihang makasaksi ng kahalagahang iyon at hindi nakaunawa, o nakalimot.  Ngunit ang tunay na suliranin ay naroon upang maunawaan natin.  Sinabi ko Ngayon may kasagutan ka na. Sinabi niya Nakakataranta!

 

Mayroon na tayong kasagutan.  Ang kasagutan ay ang PANGINOON ay hindi pinagpapala ang maling araw ng pagtupad at gayundin ang kalendaryong Judio ay mali at salungat sa kalooban ng Diyos.  Ang prosesong iyon ay nagsasalarawan din sa paguugali na kung paano mo tinupad ang kapistahan.  Lumipas ang ilang taon kami ay nasa kapistahan at isang batang lalaki ang nanakawan sa kapistahan.  Sumulat siya sa akin at sinulatan ko rin siya. Sinabi ko kailangan mong suriin ang kabanalan mo na kung bakit na hinayaan mo ang sarili mo na manakawan.  Ang dahilan ay siya’y bumabalik at nagtatrabaho upang hindi siya mawalan ng hanap-buhay.   Walang pananampalataya doon sa ganap na pangako na ginawa ng Diyos, na walang magnanasa sa kanyang pag-aari.  Marami sa atin ang nagawang ipagpalit ang mga trabaho para lang sumunod sa Diyos.  Ngunit laging tumutupad ang Diyos. Hindi ka mangangailangan, kapag tumutupad ka sa mga kautusan ng Diyos.   Wala na akong balita sa taong iyon, ngunit dapat niyang suriin ang kanyang paguugali kung paano niya tinutupad ang kapistahan.  Kailangan mong matakot sa Diyos higit sa takot mo sa tao.  Kung mas natatakot ka sa tao, samakatuwid wala kang pananampalataya.

 

Iyon ang kabuuan ng lahat.  Ang konseptong hinaharap natin ay ang kaaway ay binabato sa atin ang lahat bago ang kapistahan, na siyang alam na ninyong lahat.  Ang bawat isa ay napupukpok bago dumating ang kapistahan hanggang sa matapos ang Pagtubos.  Sa Pagtubos mo pinuputol ang mga tali ng kasalanan at ang pinahihirapan ay magiging malaya.  Kapag di mo natupad ang Pagtubos ng maayos, samakatuwid hindi mo maayos na naputol ang mga tali ng kasalanan at maghihirap ka ng higit.  Kailangan mong unahin ang Diyos.  Ang mga tao ay humihinging sapilitan ng pansin sa maraming kadahilanan.  Kadalasan sa mga pamilya ay humihinging sapilitan na ang mga kasapi ay manatili sa kanila ng sa gayon hindi sila makadalo sa kapistahan. Karaniwan sa mga taong ito ay hindi nila alam ang kanilang ginagawa.  Hindi nila kasalanan iyon.  Hindi ito kagaya ng parang gigising sila sa umaga at sasabihing Sasadyain kong inisin ang taong ito.  Ang kalaban ay binubuyo sila sa pagkamuhi.  Gagawin nila ang lahat.  Nakita na nating nangyari ito kung saan ang mga mag-aaral ay pinupukpok ng mga tagapagturo sa pamantasan dahil sa katotohanang ito.  Ang sarili kong anak na babae ay sinabihan na hindi mo kailangang gawin ang ginagawa ng ama mo.  Kanyang sinabi Hindi ko tinutupad ang kapistahan dahil sa tumutupad ang ama ko – Tinutupad ko ito dahil sinabi ng Diyos sa akin.

 

Sila ay magagalit at susubukang inisin ka.  Ginagamit ito ng iba bilang dahilan para saktan ka.  Kailangan mong magkaroon ng pananampalataya sa Diyos.  Kailangan mong tratuhin ang kapistahan bilang sapilitang pagtitipon, at dapat naroon ka.  Ang katotohanan na tayo ay naroon na sumusunod sa Diyos ay pagpapasiklab ng galit ni Satanas – gaya rin ng katotohanan na inutupad natin ito sa tamang mga araw.  Ginawa ni Satanas ang lahat ng maaaring gawin para tayo ay kanyang mapigilan mula sa pagsunod sa Diyos.  Kanyang inudyukan si Hillel II noong 358 CE na maglathala ng kalendaryo upang hindi mo matupad ang kapistahan sa tamang mga araw, kapag sinunod mo ang kalendaryo ng Judio.  Ang mga tagasunod ng kalendaryong Judio ay hindi natutupad ang mga kapistahan ng tama, sapagkat ang ilan sa mga araw ay lumalabas sa tamang mga araw habang kanilang inilalalagay ang kanilang mga tradisyon higit sa salita ng Diyos.  Kaya nga sinabi ni Hillel Ito ay mananatili hanggang sa pagdating ng Mesiyas.  Di tatanggapin iyon ng Mesiyas.  Kanyang itatapon ang kalendaryong Judio at tatapakan niya ito, sapagkat sila’y walang awtoridad para dito.

 

Ang kanilang sinusubukang gawin ay pigilan ka mula sa matapat mong pagtupad sa mga kautusan ng Diyos at manghimasok sa iyong pananampalataya sa pamamagitan ng mga tradisyon ng mga tao.  Ang prosesong ito ay umaabot sa lahat ng kilos ng batas sibil, na kung saan ay nilagay laban sa atin.  Tayo ay mas malaya sa panahong ito kaysa sa ibang panahon sa kasaysayan ng iglesia, gayunman ito ay pasanin pa rin sa atin. Darating ang oras kung saan hindi na ito malaya at ang panahong iyon ay magiging mapanganib na panahon.  Dapat tayong gumawa ng husto sa kung anong mayroon tayo at gawin hanggang sa kaya natin at maging watawat tayo sa marami hanggang sa makakaya natin ngayon.  Dapat nating ikalugod ang samahan ng bawat isa sa pag-ibig at kabutihan.  Dapat nating bigyan ang kapwa natin ng espirituwal at pisikal na mga kaloob, upang tumatag tayo bilang isang pamilya, at malaman ang kahulugan ng pagsasakripisyo para sa bawat isa.

 

Ang buong prosesong ito ay hindi nakatali sa Jerusalem lamang.  Ito ay hindi nakatali sa partikular na lugar lamang, kundi sa lugar na pinili ng Diyos na paglagyan ng kanyang kamay, dahil tayo ay wala sa Jerusalem, at dahil hindi rin tayo magkakasiya sa Jerusalem kahit pa gustuhin nating magkagayon. Kapag ang takdang oras ay dumating, maraming tao ang aahon sa Jerusalem.  Ang lahat ng mga bansa ay aahon, at hindi mo ngayon mapagkakasya lahat ng mga bansa sa Jerusalem, kaya nga mayroon dapat tiyak na mga lugar.  Iyon ang konsepto.  Ito ay hindi nakadepende sa pagkakaroon ng Templo o mga tabernakulo.

 

Exodo 33:7-11  Kinaugalian na ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampo, na malayo sa kampo; kanyang tinawag iyon na toldang tipanan. At bawat maghahanap sa PANGINOON ay lumalabas patungo sa toldang tipanan, na nasa labas ng kampo. 8 Kapag si Moises ay lumalabas sa toldang tipanan, ang buong bayan ay tumatayo, bawat lalaki sa pintuan ng kanyang tolda at pinanonood si Moises hanggang sa makapasok siya sa tolda. 9  At kapag si Moises ay pumapasok sa tolda,  bumababa ang haliging ulap at tumutigil sa pintuan ng tolda, at ang PANGINOON ay nakikipag-usap kay Moises. 10 Kapag nakikita ng buong bayan ang haliging ulap ay tumitigil sa pintuan ng tolda, ang buong bayan ay tumitindig at sumasamba, bawat isa sa pintuan ng kanyang tolda. 11 Sa gayon nakikipag-usap ang PANGINOON kay Moises nang mukhaan, gaya ng pakikipag-usap ng tao sa kanyang kaibigan.  Kapag siya’y bumabalik uli sa kampo, ang kanyang lingkod na si Josue, anak ni Nun, na may kabataan pa, ay hindi umaalis sa tolda. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang pinag-uusapan natin dito ay tungkol toldang tipanan.  Ito’y nauna sa Tabernakulo.  Ito ay sa labas ng kampo sapagkat alam mo na ang Tabernakulo ay ang sentro ng kampo.  Kinaugalian na ni Moises na dalhin ang tolda at itayo sa labas ng kampo.  Ang pagharap ng PANGINOON ay nasa toldang iyon.

 

Tuwing si Moises ay nagpupunta sa toldang tipanan, ang lahat ng tao ay tumatayo at nakatindig sa pintuan ng tolda at nakatingin kay Moises hanggang sa makapasok siya sa loob.  Ang ang haliging ulap at tumutigil sa pintuan ng tolda.  Ang lahat ay sumasamba.  Samakatuwid ang PANGINOON ay nakikipag-usap kay Moises gaya ng tao na nakikipag-usap sa kanyang kaibigan.  Si Josue na anak ni Nun ay hindi pumasok sa tolda.

 

Ang kapistahan ay hindi sa lugar, kundi kung saan ilagay ng Diyos ang Kanyang kamay sa pamamagitan ng Kanyang mga pari.  Sa pamamagitan ng haliging ulap, itatatag ni JesuCristo ang kanyang Espiritu sa lugar na iyon at babasbasan ang lugar na iyon habang naroon tayo.

 

Ang Diyos ay nanahan sa tabernakulo ng mga tao sa pamamagitan ng kanyang Banal na Espiritu (Jn. 14:3,15-18,23).  Ang Diyos ay nakikipanahan sa atin ngayon ng tuluy-tuloy.  Ngunit iyon ay hindi nangangahulugan na hindi na natin dapat tuparin ang mga kapistahan sa tiyak na mga lugar, kung saan nilagay ng Diyos ang Kanyang kamay para sa banal na pagtitipon.  Hindi rin inaalis niyaon ang katotohanan na tayo’y may tiyak na mga bagay na dapat gawin.  Ang katotohanan na tayo ang Templo ng Diyos mula sa 2Corinto 6:16 ay hindi nangangahuligan na hindi natin dapat tuparin ang kautusan o mga Sabbath.  Silang lahat ay magkakaugnay.  Sabi ng mga tao Kung hindi natin kailangan pumunta para tumupad ng Kapistahan ng mga Kubol, gayon din hindi natin kailangan pumunta at tumupad ng Sabbath bilang banal na pagtitipon!  Ngunit kailangan mo.  Sinabi ni Cristo na kanyang itatatag muli ang lahat kapag siya’y dumating at kapag hindi mo tinupad iyon ikaw ay magugutom.  Hindi ibig sabihin na puwede kang umupo na lamang sa bahay at pahintulutang hindi tumupad sa lahat ng mga araw na ito.  Tayo ay nagpupunta sa kapistahan upang makisalamuha sa kapwa at makarinig ng salita ng Diyos.  Mayroong tayong tungkulin na gampanan ang ating bahagi.  Ang katotohanan na ang mga mapag-aaralang babasahin ay kumakalat na sa buong mundo ngayon ay isang palatandaan na ang salita ng Diyos ay hindi bumabalik ng walang saysay at Siya’y may bagay na inaasahan sa atin.

 

Hindi sapat na sabihin Uy, mayroon kaming Banal na Espiritu at wala na kaming dapat gawin.  Kundi tumawag lang kay Jesus.  Ito ay ang kaparehong usapin na nakarating sa Konseho ng Chalcedon; na nag-alis ng Sabbath sa Konseho ng Laodicea noong 366 CE; na nagsimula ng kasiraan sa Konseho ng Elvira noong 300 CE.  Ang lahat ng mga ito ay nagawa na noon.  Mayroon tayong tungkulin na gawin ang ating makakaya kahit gaano pa tayo kaunti, habang may liwanag pa para sa paggawa.  Dumarating ang oras kung kailan ang tao’y wala ng kahit anong magagawa. Ito ang dahilan kung paano tayo nabuo ng ganito. Ito ang dahilan kung bakit ang karamihan ng ating lathalain ay lumawig sa ibat’-ibang dako. Bawat isa sa atin ay kailangang gumawa ng husto sa ating gawain habang mayroon pang sapat na liwanag na gawin ang mga ito.

 

Mayroong mga regulasyon hinggil sa iyong paghahanda para makarating doon.  Hindi lamang na kailangan mong magkaroon ng pananampalataya at determinasyon na iwan ang gawain mo at umalis, gayundin kailangan mong alamin na lahat tayo ay may obligasiyon, sa pananalapi gayundin sa pisikal.  Iyon ay, dapat tayong maghanda sa pagpunta sa mga kapistahan.  Ang Deuteronomio 12:17-19 ay nagsasabi na may regulasyon sa paggugol ng pangalawang ikasampung bahagi.  Ikaw ay kinakailangan na magtabi ng pangalawang ikasampung bahagi para sa pagdalo sa mga kapistahan.

 

Deuteronomy 12:17-19 Huwag mong kakainin sa loob ng iyong mga bayan ang ikasampung bahagi ng iyong trigo, o ng iyong alak, o ng iyong langis, o ng mga panganay sa iyong bakahan o sa iyong kawan, ni anuman sa iyong ipinangakong handog na iyong ipapanata, ni ang iyong mga kusang handog, ni ang handog na iyong iwinagayway ng iyong kamay.  18 Kakainin mo ang mga ito sa harapan ng PANGINOON mong Diyos sa dakong pipiliin ng PANGINOON mong Diyos, ikaw at ng iyong anak na lalaki at babae, at ng Levita na nasa loob ng iyong mga bayan; at ikaw ay magagalak sa lahat ng iyong gagawin sa harapan ng PANGINOON mong Diyos.  19 Huwag mong pabayaan ang Levita habang nabubuhay ka sa iyong lupain. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Iyan ay matibay na sinabi sa iyo na hindi ka maaaring mananatili sa bahay at gawin ang mga bagay na ito.  Ikaw ay dapat na nasa kapistahan upang ubusin itong ikasampung bahagi at magbigay ng kahit anong mga pag-aalay.  Mayroon lamang tatlong mga pag-aalay sa isang taon.  Hindi mo maaaring ibigay sa loob ng iyong sambayanan (maliban sa ikatlong taon ng ikot ng Sabbath (Sabbath cycle), ang taon ng pangatlong ikasampung bahagi). Ang mga alay sa kapistahan ay dapat sa labas ibigay.  Tayo ay nakakulong sa sanlibutan at ang Diyos ang naglabas sa atin sa Ehipto.  Dinala Niya tayo sa toldang tipanan at ang haligi ng apoy at ulap.  Mayroong espirituwal na kahulugan iyon. Ang Espiritu ng Panginoon ay naroon upang paalalahanan tayo na nasa Ehipto pa rin tayo at ang Parang ng Kasalanan ay naghihintay ng pagdating ng ating puno.

 

Ang pamunuan ng mundong ito ay hindi kay JesuCristo.  Ang buong pangangatuwiran ng nakararaming iglesia ay sila ang Kaharian ng Diyos at iyon ay isang kasinungalingan.  Kung sila nga ang Kaharian ng Diyos, ang samahan ng ating puno, ay gagawin nila dapat kung ano ang sinasabi ng ating puno at hindi nila ginawa.  Kaya ikaw ay kailangang umalis.  Sinumang nagsasabi na Ibigay ninyo sa akin ang mga alay ninyo at maaari na kayong manatili sa bahay kung naibigay na ang mga iyon ay hindi nabasa ang Bibliya. 

 

Deuteronomio 16:16 "Tatlong ulit sa isang taon na ang iyong mga kalalakihan ay haharap sa PANGINOON mong Dios sa lugar na kanyang pipiliin: sa Pista ng Tinapay na walang Pampaalsa, sa Pista ng mga Sanlinggo, at sa Pista ng mga Tolda. Huwag silang haharap sa PANGINOON na walang dala. (Ang Bagong ang Biblia)

 

Mayroon dapat tatlong pag-aalay sa isang taon.  Ang mga ikasampung bahagi ay ginagamit sa labas ng inyong bayan.  Makatuwirang sabihin na kasama doon ang Pentecostes (Deuteronomio 12:10-21).  (Kapag malayo hinahayaang gamitin ang ikasampung bahagi sa loob ng mga bayan ngunit doon lamang sa mga naiwan (Deut. 12:21) (tingnan ang babasahing Deuteronomy 12:17-28 (No. 284)).  Iyon ang isa pang dahilan kung bakit walang pag-aalay sa Trumpeta at gayundin walang pag-aalay na ibinibigay sa Pagtubos.  Sapagkat kanilang inilalarawan ang konsepto na tayo ay nasa Ehipto pa rin, kapag isinugo ng Diyos ang Mesiyas, at pagkatapos tayo’y kanyang ipagkakasundo.  Hindi ito ating gawain. Sila rin ay may kaugnayan din sa loob ng mga pamilya – na siyang bayan.  Sa sistemang iyon tayo ay tinawag sa ilalim ng tatlong pag-aani at ang mga pag-aalay para sa tatlong pag-aani ay ating katungkulan.  Kailangan tayong maghanda, at hindi tayo maaaring umalis ng walang dala.

 

Deuteronomio 12:19 Huwag mong pabayaan ang Levita habang nabubuhay ka sa iyong lupain.(Ang Bagong ang Biblia)

 

Ang mga Levita ay walang anumang pag-aari at magiging ganoon din sa Sanlibong-taon.  Ang kautusang iyan ay nandiyan upang ang mga tao ay mapangalagaan at makakain.  Sila ay pinalabas sa Israel dahil ang mga Israelita ay naging mapanamba sa diyus-diyosan.  Hinayaan sila ng mga Levite na maging mapanamba sa diyus-diyosan, sa pamamagitan ng huwad na turo at pagsasalita ng akalang mainam na mga bagay, at ang naging resulta ay sila’y inalis sapagkat sila’y naging kalabisan!  Hindi tayo maaaring makapagsalita ng mainam na mga bagay at panghawakan ang ating kapayapaan habang ang pagsamba sa diyus-diyosan ay nananaig sa sambayanan ng Diyos at umasa pang magkakaroon ng katungkulan pagkatapos nito.  Iyan ang kautusan.  Kapag tayo ay nabigo tayo’y mapaparusahan, at kung tayo’y tatalikod katulad ni Juan Marcos tayo’y haharapin maliban na lang kung tayo ay magsisisi at manumbalik tayo sa Diyos.  Di tayo makapagtatago sa Diyos.  Ang kabuuang proseso ay ang katungkulang maghanda.  Ang bawat tao ay may katungkulang maghanda, pumaroon, at maging sapat sa kaayusan sa abot ng kabuhayang ibinigay sa kanila.  Kapag wala kang mapagkukunan, magsabi ka at ikaw ay mabibigyan.  Ang salita ng Diyos ay hindi kukupas.  Tayo ay may tungkulin.  Kapag ikaw ay nasa tumalikod na samahan, ikaw ay may tungkulin magtungo kung saan inilagay ng Diyos ang kanyang kamay at ikaw ay may tungkuling maghanda para sa katotohanan.  Ang tanda ng hinirang ay ang katotohanan.  Hindi ka maaaring maiba sa katotohanan.  Kung ikaw nga, ikaw ay walang sapat na Banal na Espiritu para makarating ka sa Kaharian ng Diyos.

 

Sa kapistahan, ang bunga ng Banal na Espiritu ay pag-ibig.  Iyon ang tanda ng paguugali ng hinirang.  Dapat maging maliwanag sa kapistahan na pag-ibig ang ating palatandaan, ang ating bunga, at dapat na maging maliwanag sa lahat na iyon ay tayo.  Hindi na tayo dapat sabihan o tanungin.  Tayo ay dapat na nakikitang pinangangalagaan ang bawat isa at magpakita ng mga bunga ng Banal na Espiritu.  Karamihan sa atin, sa mga nagdaang panahon, nagawa na iyon at masasabi mo kung kanino ang Banal na Espiritu ay gumagawa sapagkat mayroong mga bagay sa kanilang ginagawa.  Ang mga tao sa lugar ng kapistahan ay dapat masabi na ang mga taong ito ay minamahal ang isa’t isa at dapat silang tamaan kung paano natin pangalagaan ang isa’t isa. Hindi mahalaga kung gaano karami o kung ano ang dating natin; kung ano ang ginagawa natin ng sama-sama ang nagpapakita sa mga tao kung ano tayo at ang tinutukoy ko ay ang konsepto ng espiritu ng pag-ibig bilang bahagi ng sistema ng sanlibong-taon.  Kapag itinatag na ng Mesiyas ang sistema ng sanlibong-taon, ang magiging tanda ay katarungan at katuwiran (1Cor. 13).  Sila’y sasamahan sa pamamagitan ng bunga ng katarungan at katuwiran, sa ilalim ng kaayusang pamunuan ng Jubileyong sistema ng lupa.

 

Ang sanlibutan ay makakakita ng pagmamahalan na umiiral kahit saan at ang buong sanlibutan ay magiging mapayapa.  Kaya ang kapistahan ay nagpapakita ng kung ano tayo, kung paano tayo mag-isip at kung paano tayo kumilos.                                                          

 

q