Christian Churches of God

No. 098B

 

 

 

 

 

Panimula sa Pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa Kalendaryo ng Diyos

(Edition 1.0 20230331-20230331)

                                                        

 

Ipinapaliwanag ng aralin na ito ang pagkakasunod-sunod ng panahon ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura at hanggang sa Pentecostes. Ito ay tumatalakay sa proseso ng pagpapabanal at nagpapakita rin ng mga problema sa Kalendaryong Hillel at kung bakit ang Kalendaryong Templo ay pinakamahalaga at dapat na panatilihing tama upang matiyak ang lugar ng isang tao sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2023 Tom Schardt and Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ang Pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura [098B]

 


Ang Christian Churches of God (CCG) ay sumusunod at pinanatili ang sistema ng Templo ng Diyos at sa Kanyang mga Kautusan gaya ng ginawa ni Cristo sa kanyang mga disipulo at sa unang Iglesia, kabilang ang pag-obserba sa kalendaryo ng Templo at buwanang Bagong Buwan bilang mga Sabbath (bilang mga araw na walang pasok), at taunang mga kapistahan. Tingnan ang Pahayag ng Paniniwala ng Cristianong Pananampalataya (No. A1) at Ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156)

 

Habang papalapit tayo sa Bagong Taon sa kalendaryo ng Diyos at sa maligayang Paskuwa, dapat nating maunawaan kung paano nauugnay ang Paskuwa sa espirituwal na Templo na itinatayo ng Nag-iisang Tunay na Diyos na si Eloah, bilang Ha Elohim, sa pamamagitan ng Kanyang anak na si Jesucristo, na siyang Dakilang Saserdote ng Templo ng pagkakasunud-sunod ni Melquisedec (F058). Ang buong panahon ng Paskuwa ay sumasagisag sa paghahanda ng mga unang bunga ng Diyos para sa pag-aani ng mga unang bunga, ang Pentecostes. Napakahalaga rin na maunawaan natin kung paano maghanda para sa Paskuwa. Ang paghahanda ay nagsisimula bago ang unang araw ng Nisan/Abib, na siyang Bagong Taon at tumatagal ng 21 araw. Nagsisimula ito sa panahon ng Pagpapabanal ng Templo [241] at nagpapatuloy hanggang sa ikapitong Nisan/Abib, na kung saan ang Pagpapabanal ng mga Walang-malay at Nagkakamali [291] (tingnan sa ibaba). Ang paghahanda ay nagpapatuloy hanggang sa Hapunan ng Panginoon na ginaganap sa gabi ng 14 Abib na may pag-alala sa hapon ng 14 Abib ng kamatayan ni Cristo at pagkatapos, sa gabi ng 15 Abib ay sinisimulan ang Banal na Araw ng Paskuwa at ang mga Araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura, na isang kapistahan na pitong araw, kasama ang Huling Banal na Araw sa 21 Abib. Ang paghahanda at pagsamba na ito ay nagpapatuloy din hanggang sa mga araw ng Bilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173). Ang panahong iyon ay magsisimula sa Linggo ng Handog ng Inalog na Bigkis (No. 106B) ng berdeng mga uhay ng Pag-aani ng Cebada at nagpapatuloy sa Limampung Araw na nagtatapos sa araw ng Pentecostes, na palaging Linggo. Ito ay ang pag-aani ng trigo. Ang kahabaan ng kapistahan na ito ay tinatawag na Kapistahan ng mga Sanglinggo at Sabbath ng Ikapitong sanglinggo ng 49 na araw at ang ika-50 araw na tinatawag na Pentecostes mula sa terminong magbilang ng Limampu. Ang mga binautismohan at inilagay sa katawan ni Cristo ay dapat maglingkod sa Templo ng Diyos bilang mga saserdote sa ilalim ni Cristo. Ang pagkabigong makapaghanda ng maayos para sa Paskuwa at mapanatili ang buong kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa labas ng ating mga tahanan (Deut. 16:5-8) ay isang paglabag sa mga Kautusan at Tipan ng Diyos sa pamamagitan ng pagpapabaya sa mga tungkulin ng isa sa loob ng pagkasaserdote ng Melquisedec (tingnan ang aralin Ang Tipan ng Diyos (No. 152)).

 

Dapat na malinaw na kapag inutusan ng Panginoong Diyos ang Kanyang mga tao na magtipon sa harap Niya ng tatlong beses sa isang taon para sa Kanyang mga Kapistahan, ito ay sa araw at sa oras na Kanyang iniutos. Hindi natin dapat ibahin o baguhin ang Kanyang mga tagubilin upang makuha ang ating mga kalayawan. Malinaw na wala tayong Biblikal na awtoridad na ipagpaliban o iurong ang mga banal na araw katulad ng hindi natin pwedeng ilipat ang ikapitong araw na Sabbath sa Linggo o sa ibang araw ng sanglinggo.

 

Ngayong taon ang kalendaryong Hillel ng rabbiniko na nakabatay sa tradisyon ng Judio ay hindi muling tumugma sa kalendaryo ng Templo. Sa taong 2024 ang kalendaryong Hillel ay hindi tugma nang isang buong buwan mula sa kalendaryo ng Templo, dahil ginagamit nila ang Babilonian intercalations noong 2023 na may Adar II, na naglalagay sa Paskuwa sa Ikalawang Buwan sa 2024 at naglalagay sa Kalendaryong Hillel ng Judio na huli ng isang buwan sa lahat ng Kapistahan at buwanang petsa sa taong iyon. Ang Kalendaryo ng Templo ay hindi nag-intercalate hanggang 2024.

 

Matapos ang pagkawasak ng Templo noong 70 CE alinsunod sa Tanda ni Jonas… [013] at pagtanggi ng mga Judio sa Mesiyas, sinadya ng mga Judio na sirain ang kalendaryo ng Templo gamit ang nilikhang sistema ng pagmamasid at gumagamit ng mga huwad na saksi para paghiwalayin ang Kalendaryo na hanggang sa panahong iyon ay nakabatay sa mga Bagong Buwan sa sistema ng Templo, tulad din ng sistemang Samaritano. Ang mga Judio ay bumuo ng kanilang sariling mga kalendaryo sa loob ng iba't ibang sekta ng mga Judio. Iyon ay hanggang 344 CE, nang dalhin ng dalawang Babilonian rabbis ang paganong Babilonian intercalations kay Chief Rabbi Hillel II. Pagkatapos ay pinagtrabaho ni R. Hillel ang mga saserdote sa sistema ng pagbuo ng mga pagpapaliban upang matugunan ang mga hindi biblikal na tradisyong Judio.   Mayroon itong mga kapistahan sa mga maling buwan sa maraming taon ng 19 na taon na ikot kumpara sa kalendaryo ng Templo. Karamihan sa mga taon ang kalendaryo ng Templo at ang kalendaryong Hillel ay hindi magkasabay sa loob ng 1-2 araw kahit na nasa tamang mga buwan ang mga ito. Sa kanyang aklat, "The Comprehensive Hebrew Calendar" ni Arthur Spier, sa pahina 15 ay nagsasaad na ang mga pagpapaliban ay hindi taliwas, kundi ang panuntunan. Ang pag-obserba sa kalendaryong Hillel na umiral noong panahon pagkatapos ng Templo ay isang malubhang pagkakamali at kasalanan dahil hindi nito sinusunod ang mga direktang tagubilin mula sa Diyos sa paraan ng pagkalkula at paggamit nito. Walang alinlangan na ang sistema ng pagpapaliban ayon sa Encyclopedia Judaica at iba pang mga sanggunian ay hindi pa ganap na nakalagay hanggang sa ikalabing isang siglo at hindi talaga produkto ni Rabbi Hillel II mula 358 CE, kahit na ito ay karaniwang iniuugnay sa kanya (tingnan Ang Kalendaryo at ang Pagpapaliban ng Buwan o Mga Kapistahan? (No. 195), at Hillel, Babilonian Intercalations at Kalendaryo ng Templo (No. 195C)).

 

Karamihan sa mga sangay ng Iglesia ng Diyos na sumusunod sa kalendaryong Hillel ay walang kamalayan sa mga maling patakaran nito sa pagpapaliban. Halimbawa, sa pahina 15 sa The Comprehensive Hebrew Calendar na sinipi sa itaas, sa apat na mga tuntunin sa pagpapaliban, isinasaad nito ang tuntunin sa pagpapaliban #1 bilang: "Kapag ang Molad Tishri ay nangyari sa isang Linggo, Miyerkules, o Biyernes, ang Rosh Hashanah ay ipinagpaliban sa susunod na araw." Ang kalendaryong Hillel ay magsisimula ng bagong taon sa ika-7 buwan at pagkatapos ay magbibilang pabalik upang matukoy ang simula ng unang buwan sa bagong taon, salungat sa Ex. 12:3. Sa pahina 16 ipinapakita nito ang bilang ng paurong ay maaaring 176-178 araw (sa mga karaniwang taon) o 191-193 araw (sa mga leap year). Ang "Karaniwang" taon ay 12 buwan ang haba habang ang "leap" na mga taon ay 13 ang haba. Ang panuntunang ito sa pagpapaliban ay nagdudulot din ng pagpapaliban sa unang araw ng Paskuwa sa susunod na araw kung ito ay magaganap sa Lunes, Miyerkules, o Biyernes.

 

Ang kalendaryo ng Templo na sinunod ni Cristo kasama ng kanyang mga disipulo ay nasa atin ngayon. Sinabi niya na ang mga pintuan ng libingan ay hindi mananaig laban sa kanyang mga tinawag (Mat. 16:18). Pinastol niya ang mga ibinigay sa kanya ng kanyang Ama upang ingatan at sambahin sa mga tamang araw na ipinahayag ng Diyos na banal. Ang mga hindi bahagi ng mga hinirang na ibinigay kay Cristo, at sumasamba sa maling Godhead, sa alinman sa Diteismo (No. 076B), Binitarianismo o Trinitarianismo (No. 076) ay hindi pinapayagang panatilihin ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156). Kaya naman, maliban kung sila ay magsisi, hindi sila makapapasok sa Kaharian ng Diyos at sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli [143A].

 

Sa panahon ng Templo, hanggang sa at kasama na ang ministeryo ni Cristo, Abib 1 o Nisan 1, na siyang simula ng bagong taon, ay tinutukoy ng bagong buwan (conjunction) na pinakamalapit sa vernal equinox na nagbibigay na yung hain sa Paskuwa sa ika-14 ng Abib sa ikasiyam na oras (humigit-kumulang alas-3 ng hapon) sa hapon ng ika-14 nang ang unang cordero ng Paskuwa (kumakatawan sa Mesiyas) ay pinatay at iniharap sa Dakilang Saserdote sa Templo ay HINDI nauna sa vernal equinox. Ito ay upang maiwasan ang dalawang paghahain ng Paskuwa na ipagdiwang sa loob ng parehong taon ng kalendaryo (tingnan ang aralin na Kalendaryo ng Diyos (No. 156) at Ang Paskuwa (No. 098)).

 

Hindi mahirap unawain ang kalendaryo ng Templo at hindi ito naglalaman ng mga pagpapaliban (tingnan ang aralin na Tishri Kaugnay ng Equinox (No. 175)). Ito ay pinanatili sa loob ng maraming siglo at nasa atin ngayon. Ang kalendaryo ng Templo ay unang tinutukoy ang simula ng Bagong Taon sa 1 Abib   (Ex.12:3 at Esther 3:7), at pagkatapos ay umuusad sa pagpapatuloy upang matukoy ang ikalawang buwan sa pamamagitan ng conjunction ng bagong buwan, atbp. Hindi ito binibilang pabalik para tukuyin ang isang Banal na Araw, tulad ng ginagawa ng kalendaryong Hillel. Tingnan ang aralin na Kalendaryo ng Bagong Buwan at Banal na Araw (No. C3) para sa kumpletong balangkas ng Banal na Kalendaryo ng Diyos para sa lahat ng taon mula 2004 hanggang 2032.

 

Ang chart sa ibaba ay nagdedetalye ng lahat ng mga posibilidad para sa araw ng Paskuwa na nagsisimula sa Hapunan ng Panginoon sa simula ng ika-14 ng Abib hanggang ika-21 ng Abib na maaaring mangyari, at kung paano aagos ang sanglinggo na may kaugnayan sa kung aling araw ng sanglinggo na ang ika-14 ng Abib/Nisan ay magaganap. Sa kalendaryo ng Templo ang unang araw ng Paskuwa (ika-15 ng Abib/Nisan) ay maaaring mangyari sa anumang araw ng sanglinggo samantalang sa sistema ng pagpapaliban ng kalendaryong Hillel ng rabbiniko, ang Banal na Araw ng ika-15 ng Abib ay hindi pinapayagang mangyari Lunes, Miyerkules, o Biyernes (mga linya 1,3,5).

 

Sa panahong ito mula ika-14 hanggang ika-21 na tayo ay nasa labas ng ating mga tahanan ng lungsod dahil ang Paskuwa ay isa sa tatlong Kapistahan ng paglalakbay. Tingnan ang Deut.16:1-17. Hindi tayo dapat nasa ating trabaho sa kabuuan ng Kapistahan.

 

 

q


 

 


 

 

 

Araw ng Sanglinggo

#14th of

Abib/Nisan

Ang Mesiyas ay Namatay

Ika-9 na Oras (approx. 3PM)

*15th of

Abib/Nisan

1st Day

ULB

Banal na Araw

16th of

Abib/Nisan

2nd Day

ULB

17th of

Abib/Nisan

3rd Day

ULB

18th of

Abib/Nisan

4th Day

ULB

19th of

Abib/Nisan

5th Day

ULB

20th of

Abib/Nisan

6th Day

ULB

21st of

Abib/Nisan

7th Day

ULB

Banal na Araw

*1

Linggo

* Lunes

Martes

Miyerkules

Huwebes

Biyernes

Sabado

** LINGGO

 

 

 

 

 

 

 

 

 

2

Lunes

Martes

Miyerkules

Huwebes

Biyernes

Sabado

** LINGGO

Lunes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*3

Martes

* Miyerkules

Huwebes

Biyernes

Sabado

** LINGGO

Lunes

Martes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

4

Miyerkules

Huwebes

Biyernes

Sabado

** LINGGO

Lunes

Martes

Miyerkules

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*5

Huwebes

* Biyernes

Sabado

** LINGGO

Lunes

Martes

Miyerkules

Huwebes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6

Biyernes

Sabado

** LINGGO

Lunes

Martes

Miyerkules

Huwebes

Biyernes

 

 

 

 

 

 

 

 

 

7

Sabado

**LINGGO

Lunes

Martes

Miyerkules

Huwebes

Biyernes

Sabado

 

      # Ang Hapunan ng Panginoon ay ginaganap sa gabi bago, sa dilim, sa katapusan ng ika-13 at simula ng ika-14 ng Abib.

      * Sa loob ng sistema ng pagpapaliban ng kalendaryong Hillel ng mga rabbi, ang banal na araw ng ika-15 ng Abib ay hindi pinapayagang mangyari sa isang Lunes, Miyerkules, o Biyernes.

      ** Linggo-Handog ng Inalog na Bigkis at ang bilang ng Omer (50 araw) hanggang Pentecostes ay magsisimula.

 

 

 

 

 

Paghahanda para sa Paskuwa:

Ika-1 ng Nisan/Abib. Ito ang simula ng Bagong Taon sa Kalendaryo ng Templo (Ex. 12:3 at Ester 3:7 na sinipi sa itaas). Ito ang taimtim na araw ng kapistahan na binanggit sa Awit 81:3-4:

3) Magsihihip kayo ng pakakak sa bagong buwan, sa kabilugan ng buwan, sa ating dakilang kapistahan.

 

4) Sapagka't pinakapalatuntunan sa Israel, ayos ng Dios ni Jacob (TLAB).

Pagpapabanal ng Templo ng Diyos. Bago ang Paskuwa, sinabihan tayong ipagdiwang ang unang araw ng Nisan bilang isang araw ng taimtim na pagpupulong (tingnan ang aralin na Ang Buwan at ang Bagong Taon (No. 213)). Ang pagpapanumbalik ng pagsamba sa Buhay na Diyos ay nagsisimula sa Bahay ng Diyos at mula sa pagkasaserdote. Ang paghahanda ay nagsisimula sa 1 Nisan. Sa simula ng maligayang panahon ng Diyos ay inutusan ang Israel na gawing banal ang Templo bago ang Paskuwa. Nagkaroon ng proseso ng pagpapakabanal hanggang sa Paskuwa. Sa ilang mga kaso, ang Paskuwa ay talagang naantala dahil ang pagpapakabanal na ito ay hindi ginawa nang tama. Ang kahalagahan ng proseso ay may malubhang implikasyon para sa Cristianismo (tingnan ang aralin na Pagpapabanal ng Templong Diyos [241]).

 

Ang ika-7 araw ng Nisan/Abib. Sa 7 Abib tayo ay nag-aayuno para sa walang-malay at nagkakamali. Ang prosesong ito ay para sa mga hindi pa nakakaunawa sa kaluwalhatian at mga Misteryo ng Kaharian ng Diyos. Ito ay bahagi ng proseso ng pagpapabanal ng sistema ng Templo na iniutos ng Diyos. Ang pangunahing aspeto ng Paskuwa ay kailangang magkaroon ng pagkakasundo sa Bahay ng Diyos upang ang lahat ay makipagkasundo sa kanilang mga kapatid bago sila pumunta sa mga altar ng Paskuwa. Gayon din ginagawa ng Iglesia ang Pagpapabanal ng mga Bansa (No. 077) sa prosesong ito.

 

Lahat ng araw na ito ay kinakailangan at ang Kapistahan ay ang Taimtim na Pagtitipon na iniutos na  siya nilang pinaghahandaan. Ang kasagutan ay ginagawa natin ito dahil bahagi ito ng proseso ng pagpapabanal ng sistema ng Templo na iniutos ng Diyos, at ang ginawa ni Cristo noong naghanda siya para sa Paskuwa. Ginawa niya itong paglilinis at pagpapabanal ng Templo (No. 241B). Ito ay sinasagisag, sa pisikal, sa pamamagitan ng katotohanan na pinalayas niya ang mga nagpapalit ng pera mula sa Templo. Ang prosesong ito ay humantong sa pagtatabi ng cordero sa Ikasampung araw ng Abib na handa na para sa pagpatay dito sa Ikalabing-apat na araw ng Abib sa ika-3 ng hapon (nang pinatay si Cristo) at ang pagkain nito bilang Hapunan ng Paskuwa sa Gabi ng  Pagmamasid  sa Ikalabinlimang araw ng Abib. (Tingnan din ang aralin ng Komentaryo sa Joel (No. 021B)).

 

Ang huling araw ng pangunahing yugto ng Pagpapakabanal ng Templo – na syang Templo tayo - ay ang Ikapito ng Abib. Kapag nangyari na ang pagpapakabanal ay nagpapatuloy hanggang sa katapusan ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura (tingnan ang Pagpapabanal ng mga Walang-malay at Nagkakamali [291]).

 

Ang ika-14 ng Nisan/Abib.  Alam natin sa puso ang mga aktibidad at paglilingkod sa Huling Hapunan na ibinigay ng Panginoon bilang Hapunan ng Panginoon. Alam natin na ito ay isa lamang sa dalawang sakramento ng Iglesia (tingnan ang aralin na Ang mga Sakramento ng Iglesia (No. 150)). Ang isa pang sakramento ay bautismo (tingnan ang aralin na Pagsisisi at Bautismo (No. 052)). Ang Hapunan ng Panginoon ay ginaganap sa gabi sa pagtatapos ng ika-13 ng Nisan/Abib pagkaraan ng dilim at sa simula ng ika-14 ng Nisan/Abib. Ang dugo ng Bagong Tipan at ang pagpasok sa Dakong Kabanalbanalan ng Dakilang Saserdote na Mesiyas ang nangunguna sa ating lahat na magiging mga anak ng Diyos. Ang paglilingkod na ito ay para sa mga nabautismuhan sa katawan ni Cristo. (Tingnan ang mga aralin na Ang Hapunan ng Panginoon (No. 103), Kahalagahan ng Paghuhugas ng Paa (No. 099), at Kahalagahan ng Tinapay at Alak (No. 100).)   

 

Sa ika-9 na oras sa higit-kumulang alas-3 ng hapon ng ika-14 nang ang Mesiyas ay ipinapatay sa tulos, isang paglilingkod ng kapisanan ang gaganapin bilang pag-alala sa kamatayan (tingnan ang Ang Kamatayan ng Cordero (No. 242)).

 

Pagkatapos ng paglilingkod at bago ang katapusan ng ika-14 ng Nissan isang handog ang kinuha alinsunod sa Deut. 16:16-17 (tingnan ang  Ikapu (No. 161)). Tatlong beses sa isang taon inuutusan tayo ng Diyos na magtipon sa lugar na inilagay ng Diyos sa Kanyang pangalan (Lalo na ang mga lalaki, ilang babae ay maaaring manatili sa bahay kasama ang mga maysakit sa mga pagkakataong hindi sila makapaglakbay). Ang tatlong Kapistahan ay: ang Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura; ang Kapistahan ng mga Sanglinggo, o Pentecostes; at ang Kapistahan ng mga Tabernakulo. Dapat tayong umalis sa ating mga tahanan at pumunta sa lugar na Kanyang pinili. Deuteronomio 16:16-17:

16Makaitlo sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa Panginoon mong Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa Panginoon: 17Bawa't lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na ibinigay sa iyo ng Panginoon mong Dios. (TLAB) (Tingnan ang Paghahandog No. 275)

 

Ang ika-15 ng Nisan/Abib at Mga Araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Ang Gabi ng Pangingilin. Ang Gabi ng Pangingilin ay isang napakahalagang kaganapan sa kalendaryo ng Bibliya. Ito ay ganap na nakalimutan sa karaniwang Cristianismo at sinawalang-bahala sa mga Iglesia ng Diyos sa ikadalawampung siglo. Ang Judaismo ay nagpakilala rin ng kamalian at isang maling sistema ng kalendaryo upang sirain ang layunin at katotohanan ng pag-iingat nito alinsunod sa Kautusan ng Diyos sa tamang araw. Iilan lamang na mga Iglesia ng Diyos ang nag-oobserba nito ayon sa kalendaryo ng Ikalawang Panahon ng Templo at gaya ng pag-obserba nito noong panahon ni Cristo at sa mga naunang Iglesia ng Diyos hanggang sa Repormasyon sa Europa.

 

Tinatawag din itong Gabi ng Pagmamasid at ang pangalang ito ay may tiyak na layunin.

 

Ang buong pagkakasunud-sunod ng Paskuwa ay sinuri sa araling Ang Paskuwa (No. 098). Ang tradisyunal na panahon na tinutukoy bilang Paskuwa sa sinaunang Iglesiang Cristiano ay ang panahon na sumasaklaw mula sa gabi ng Hapunan ng Panginoon nang si Cristo ay nabihag pagkatapos ng hapunan kasama ang mga alagad sa gabi ng araw ng paghahanda bago siya dinakip at nilitis sa harap ng Sanhedrin ng mga Judio at sa harap ni Pilato at pagkatapos ay ipinako. Siya ay ipinako at namatay noong hapon ng Ikalabing-apat ng Nisan alinsunod sa pagpatay sa Paskuwa. Namatay siya noong alas-3 ng hapon sa oras na pinatay ang mga cordero para sa hapunan ng Paskuwa noong gabing iyon na nagsimula sa Gabi ng Pag-alala sa Ikalabinlima ng Unang buwan. Itinala ni Josephus na mayroong ilang daang libong cordero na pinatay sa hapon ng Ikalabing-apat mula alas-3 ng hapon. Ang unang pinatay ay iniharap sa Dakilang Saserdote. Ang Paskuwa sa sinaunang iglesia ay isang pangkaraniwang termino na sumasaklaw mula 14 Nisan hanggang sa Linggo ng Inalog na bigkis kahit ano pa ang bilang ng mga araw. Ang natitirang mga araw ay inuri lamang bilang Tinapay na Walang Lebadura, na nagsimula sa Paskuwa ng 15 Abib at nagpatuloy sa 21 Abib sa loob ng pitong araw (tingnan ang mga aralin Ang Gabi ng Pangingilin  (No. 101) at Pitong Araw ng Kapistahan (No. 049).

 

Ang Handog ng Inalog na Bigkis. Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay kailangang panatilihin upang maunawaan ang buong implikasyon ng sakripisyo ni Cristo at ang kapangyarihang ibinigay sa kanya sa mga tuntunin ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay (tingnan ang aralin Oras ng Pagbitay at Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)). Ang kongregasyon ay nagtitipon ng alas-9 ng umaga sa Linggo sa loob ng Kapistahan ng Paskuwa (tingnan ang chart ng Paskuwa sa itaas) upang alalahanin ang pag-akyat ng Mesiyas sa langit (Juan 20:17), bilang handog ng inalog na bigkis. Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay isang sinaunang pangangailangan ng Israel sa loob ng Torah. Ang ordenansa ay matatagpuan sa Levitico 23:9-14, at gayundin sa Exodo 29:24-25 at iba pang mga teksto. Ito ay hindi gaanong naiintindihan ng mga iskolar at hindi pinapansin ng marami (hal., wala ito bilang isang kategorya sa Schürer's index sa The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ). Ito ay madalas na iniisip na "tinanggal na," bilang isang bahagi ng mga aspeto ng pagsasakripisyo ng kautusan. Kaya bakit ito dapat ipapangilin ngayon? Ito ay isang araw na magsisimula ang pagbibilang hanggang Pentecostes. Bagama't hindi natin pisikal na inaalog ang bigkis ng butil, ipinagdiriwang natin ang pagtanggap kay Cristo sa harap ng Luklukan ng Diyos. Sa parehong paraan hindi na natin ihahain ang mga hayop sa Templo ngunit ipinagdiriwang natin ang aktwal na mga araw kung saan ginawa ang mga ito. Ang mga araw mismo ay kumakatawan sa mga aspeto ng Plano ng Diyos na natupad kay Cristo at sa mga hinirang. Ang Inalog na Bigkis sa katulad na paraan ay kumakatawan sa bahagi ng Plano at bahagi ng Kwento (tingnan ang Ang Handog ng Inalog na Bigkis (No. 106B)).

 

Ang Bilang ng Omer hanggang Pentecostes. Ang pitong linggo ng Omer ay binibilang mula sa Linggo sa loob ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Pagkatapos ay ipinagdiriwang ang Pentecostes sa Unang Araw ng sanglinggo, ibig sabihin Linggo, ng ikawalong sanglinggo.

 

Ang panahong ito ang batayan ng pagdiriwang ng Iglesia, at sa wakas ay bumubuo ng pagdiriwang ng pagbibigay ng Kautusan sa Pentecostes. Ang pag-aayuno ni Moises ay apatnapung araw at apatnapung gabi. Gayunpaman, ang pagtatapos ng unang yugto ng kanyang mga obligasyon ay sa panahon ng pagbilang ng Omer, at wala siya sa bundok para sa panahon hanggang sa Bagong Buwan ng Sivan sa Ikatlong buwan. Ang pagtatapos ng panahong ito ng kaniyang mga obligasyon, na sa pamamagitan ng halo-halong pag-aayuno, ay kasama ng unang probisyon ng Kautusan sa Sinai at bago ang ikaapat na pag-akyat ni Moises, at ang kaniyang muling pagbabalik dala ang mga tapyas ng Diyos. Ang unang apatnapung araw na yugto ay nagsimula mula sa Bagong Buwan ng Iyar o Zif o Sha'aban – ang Ikalawang buwan – at nagpatuloy hanggang sa araw ng Pentecostes.

 

Ito ang batayan ng pag-aayuno ng Ramadhan sa Islam. Ang pag-aayuno ay nakuha ang pangalan nito mula sa katotohanan ng mga debosyon ni Moises at ang pagtulad sa pag-uugali ni Cristo bago siya umakyat. Ito ay hindi isang ganap na pag-aayuno sa Islam dahil ang pagkain ay isinasagawa tuwing gabi pagkatapos ng dilim at bago ang bukang-liwayway. Ang Iglesia ng Diyos ay may mga taong nag-aayuno nang buong araw at gabi sa panahong ito at hindi nag-aayuno sa ibang mga araw. Ang parehong mga kasanayan katanggap-tanggap noon hanggang ngayon. Gayunpaman ang Pag-aayuno sa 7Abib ay isang buong 24 na oras na pag-aayuno. Ang panahon ng panalangin at pag-aalay ay nasa pagbilang ng Omer mula sa Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Ito ay binibilang mula sa Inalog na Bigkis ngunit hindi nagsimula hanggang sa panahon pagkatapos ng 21 Abib o Nisan sa mga Iglesia ng Diyos, o sa Judah sa Panahon ng Templo, o Rajab sa Ismael at Cetura. Sinimulan ni Moises ang pagbilang ng Omer mula sa Tinapay na Walang Lebadura sa Abib. Ang panahon ay limampung araw mula sa Inalog na Bigkis hanggang Pentecostes. Samakatuwid, ang unang panahon ay hindi apatnapung araw. Kung kukunin natin ang panahon na magtatapos sa Pentecostes kasama ng Kautusan, dapat itong bilangin mula sa Bagong Buwan ng Iyar, ang unang araw ng Ikalawang buwan. Si Moises ay wala sa Bundok ng Diyos. Kinailangan niyang kunin ang Israel at ang karamihang sama-sama – na dapat palawakin  sa ilalim ni Cristo upang isama ang mga hinirang ng mga Gentil – mula sa Ehipto at sa ilang hanggang sa Bundok ng Diyos at sa Kautusan. Sa huling araw ang bansa ay lumipat lamang ng napakaikling distansya, pagdating sa lugar ng Kautusan sa 1 Sivan, na nasa halos lokasyon na sa paanan ng bundok. Tingnan ang mga aralin na Mga Pag-akyat ni Moises (No. 070) at Bilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173)

 

Pentecostes. Ang Bagong Buwan ng Ikatlong buwan ng Banal na Taon ay karaniwang bumabagsak sa ikapitong sanglinggo ng pagbilang ng Omer hanggang Pentecostes. Sa karamihan ng mga taon, ang susunod na Sabbath at ang unang araw ng sanglinggo na kasunod nito ay bumubuo sa dalawang araw na Kapistahan ng mga Sanglinggo o Pentecostes. Ito ay dalawang araw na Kapistahan ng paglalakbay at tayo ay dapat na nakalabas sa ating mga tahanan (Deut. 16:5-8 at 16-17).  Tulad ng dapat nating malaman, ang ibig sabihin ng Pentecost ay "magbilang ng limampu". Sa panahong ito, tayo ay nagsasama hanggang sa pagtanggap ng Banal na Espiritu sa Pentecostes. Mayroong ilang mga bagay na hinahangad nating gawing perpekto sa pagbilang ng Omer na ito. Ang pag-ibig at pagkakaisa ng mga kapatid ay napakahalaga at kasunod din ang ating pag-ibig sa Diyos.

 

Dapat nating ipagdiwang ang Paskuwa, na pinabanal ang ating sarili mula sa Bagong Taon noong ika-1 ng Abib. Dapat ay nag-ayuno tayo noong ika-7 ng Abib. Mas gusto ng Diyos ang pagsunod kaysa paghahain. Kapag sinabi Niya na pabanalin ang kapisanin sa pamamagitan ng pag-aayuno at panatilihin ang ika-7 ng Abib para sa walang-malay at nagkakamali, iyon mismo ang ibig Niyang sabihin.

 

Ang buong panahon ng dalawampu't isang araw sa Unang buwan ng Abib ay isang panahon ng pagpapakabanal. Kailangan nating panatilihin ito upang maunawaan ang katotohanang ito. Kailangan nating alisin ang lebadura ng masamang hangarin at kasamaan at panatilihin ang Kapistahan sa katapatan at katotohanan (tingnan ang aralin na Ang Luma at Bagong Lebadura [106a]). Sa ganitong paraan ang pagbilang sa Pentecostes ay sinimulan sa isang maayos na batayan. Ang pamamaraan pagkatapos ay sinimulan sa Kapistahan, kung saan binibigyan tayo ng lebadura ng Kaharian ng Langit. Sinabi ni Cristo na ang Kaharian ng Langit ay tulad ng lebadura na ibinigay sa babae, na inilagay ito sa loob ng tatlong takal na harina hanggang sa maalsa ang kabuuan (Mat. 13:33). Ang paliwanag ni Bullinger sa tekstong ito sa The Companion Bible ay eksaktong kabaligtaran ng mga salita ni Cristo.

 

Ang mga handog sa Pentecostes ay tumuturo sa Iglesia – ang Templo ng Diyos. Ang lebadura sa mga tinapay ng Pentecostes ay tumuturo sa dalawahang katangian ng Kasulatan, at ng tao sa kanyang paglakad kasama ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ito rin ay tumutukoy sa duality ng makalangit at makalupang Hukbo sa Lungsod ng Diyos (tingnan ang aralin na Ang Lungsod ng Diyos (No. 180)). Ang tatlong sukat ng pagkain ay kumakatawan sa tatlong bahagi ng Kaharian ng Diyos. Si Cristo ay naroroon bilang Hari, Saserdote at Propeta (tingnan ang aralin na Si Jesus ang Cristo, Hari, Saserdote at Propeta (No. 280)).  Gayon din tayo tinawag at pinili upang maging isang bansa ng mga hari at saserdote, at ang gawain ng propesiya ay kasama natin bilang ikatlong elemento ng Iglesia at ng mga tao nito. Tingnan ang mga aralin na Ang Lebadura sa Pentecostes (No. 065) at Pentecostes sa Sinai (No. 115).

 

Walang sinuman ang may awtoridad na ipagpaliban ang isang banal na araw, kahit ang mga Pariseo o mga rabbi, na ang awtoridad ay inalis sa kanila, ay sinasagisag nang pinunit ng dakilang saserdote ang kanyang mga damit sa pagtatanong kay Cristo sa kanyang paglilitis (Marcos 14:63; cf. Luc. 10:1,17). Gayundin, nang ang 70 ay inorden at pinalabas at kanilang nalaman na maging ang mga demonyo ay nasasakop nila at na ang mga anak ng Dakilang Saserdote, si Esceva, gaya ng nalaman natin nang maglaon, ay inalis ang kanilang awtoridad mula sa kanila, na sinasagisag ng mga demonyong nanglaban sa kanila. Ang kalendaryong Hillel ay hindi kailanman naging Banal na Kalendaryo ng Diyos. Ang paggamit nito upang matukoy kung kailan dapat panatilihin ang mga Banal na Araw ng Diyos ay isang malubhang kasalanan at napakalaking pagkakamali na may napakalaking espirituwal na mga kalalabasan. Kung hindi natin pinangingilin ang Araw ng Pagbabayad-sala sa tamang araw tayo ay naalis sa ating mga tao. Sa madaling salita tayo ay inalis sa Iglesia ng Diyos. Hindi natin maaaring mapanatili ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli sa pagsunod sa Kalendaryong Hillel at dapat nating maunawaan iyon.

 

Sundin ang mga yapak ng Mesiyas (1Ped. 2:21) at hindi ang mga yapak ng tao.