Christian Churches of God

No. 256

 

 

 

 

Kautusan at ang Ikaapat na Utos

 (Edition 4.0 19981007-20050717-20080320-20120711-20120806)

                                                        

 

Nasusulat: Alalahanin mo ang araw ng Sabbath, upang ingatan itong banal gaya ng iniuutos sa iyo ng Panginoon mong Diyos. Ang Ikaapat na Utos ay sumasaklaw sa lingguhang ikapitong-araw na Sabbath, sa buwanang Bagong Buwan, sa taunang mga Kapistahan at mga Banal na Araw, sa Pitong Taong mga Sabbath sa Lupa at sa sistema ng Jubileo.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1998-2012 Christian Churches of God, ed. Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Kautusan at ang Ikaapat na Utos

 


“Ang Araw ng Sabbath ay banal sa Panginoon ayon sa ikaapat na utos (Ex. 20:8-11). Ito ay upang ang lahat ay makapagpahinga (Deut. 5:14). Ito ay tinutukoy bilang Sabado mula sa paglalang. Ito ay kinikilala ng lahat ng bansa bilang Sabbath at tumatapat sa Sabado ng kasalukuyang kalendaryo. Ang ikapitong araw ay nasa patuloy na at hindi maaaring ilipat sa ibang araw” (Cox, W.E., “A” Ang Sabbath [031], CCG. 1994-2008, p. 2).

Ang Araw ng Sabbath

Ang batas na tumatalakay sa lingguhang Sabbath ay matatagpuan sa Exodo 20:8-11 at Deuteronomio 5.

 

Deuteronomio 5:12-15  “‘Ipangilin mo ang araw ng Sabbath, at ingatan mo itong banal, gaya ng iniuutos sa iyo ng Panginoon mong Diyos. 13Anim na araw na gagawa ka, at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain, 14ngunit ang ikapitong araw ay Sabbath sa Panginoon mong Diyos. Sa araw na iyan ay huwag kang gagawa ng anumang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalaki o anak na babae, ni ang iyong aliping lalaki o aliping babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong asno, ni anuman sa iyong hayop, ni ang mga dayuhang nasa loob ng iyong mga pintuan, upang ang iyong aliping lalaki at aliping babae ay makapagpahingang gaya mo. 15Aalalahanin mo na ikaw ay naging alipin sa lupain ng Ehipto, at ikaw ay inilabas doon ng Panginoon mong Diyos sa pamamagitan ng isang makapangyarihang kamay at unat na bisig. Kaya't iniutos sa iyo ng Panginoon mong Diyos na ipangilin mo ang araw ng Sabbath. (AB01)

 

Ang salitang sabbat (SHD 7676, mula 7673) pagpahingahin, ibig sabihin, huminto sa paggawa; (magdulot na, hayaan, gawin na) tumigil, magdiwang; (gawin na) magpahinga, alisin, manahimik, tanggalin.

Exodo 23:12  “Anim na araw na gagawin mo ang iyong gawain, ngunit sa ikapitong araw ay magpapahinga ka upang ang iyong baka at ang iyong asno ay makapagpahinga, at ang anak na lalaki ng iyong aliping babae, at ang taga-ibang bayan ay makapagpahinga. (AB01)

 

“Ang mga Sabbath ay kaakibat ng pagkatakot sa Panginoon at ng paggalang sa Kanyang Santuario (Lev. 19:30), kung saan ito ay tayo. Ang araw ng Sabbath ay ginawa para sa tao upang ang Santuario ng Panginoon ay magawang banal at isang angkop na tahanan para sa Diyos. Katulad nito, ang Sabbath ay kaakibat ng paggalang sa  ina at ama (Lev. 19:3).” (Cox, “A”, ibid., p. 4).

 

Ang ikapitong araw ay nagsisimula sa dilim (EENT) sa pagtatapos ng ikaanim na araw ng linggo, ang ating Biyernes (Gen. 1:5; Awit 104:20; Lev. 23:32; Gawa 27:27-33). Ang ikapitong araw na Sabbath ay nananatili para sa mga tagasunod ng panibagong tipan (Heb. 4:9; Col. 2:16-17).

Hebreo 4:9-11  Kaya't may natitira pang isang pamamahingang Sabbath [SGD 4520] para sa bayan ng Diyos. 10Sapagkat ang pumasok sa kanyang kapahingahan ay nagpahinga rin sa kanyang mga gawa, gaya ng Diyos sa kanyang mga gawa. 11Kaya't magsikap tayong pumasok sa kapahingahang iyon, upang huwag mabuwal ang sinuman sa pamamagitan ng gayong halimbawa ng pagsuway. (AB01)

 

“Kabilang sa pagpapanatiling banal ng Sabbath ang pagtitipon natin, gaya ng itinuro ni Apostol Pablo (Heb. 10:23–25).

 

Ang pagtitipon sa Sabbath ay iniutos ng Diyos sa Levitico:

Levitico 23:1-3  At sinalita ng Panginoon kay Moises, na sinasabi, 2Salitain mo sa mga anak ni Israel at sabihin mo sa kanila, ang mga takdang kapistahan sa Panginoon, na inyong itatanyag na mga banal na pagpupulong, ay mga ito nga ang aking mga takdang kapistahan. 3Anim na araw na gagawa: datapuwa't sa ikapitong araw ay sabbath na takdang kapahingahan, siyang banal na pagpupulong; anomang gawa ay huwag ninyong gagawin: isang sabbath sa Panginoon sa lahat ng inyong tahanan. (AB binigyang diin)

 

Ang salitang Hebreo para sa pagpupulong ay migra, ibig sabihin ay isang pagtawag (sama-sama), ayon sa Young’s Analytical Concordance. Ang migra ay ang salitang Hebreo na ginamit sa Levitico 23:4-44 para sa lahat ng mga banal na pagpupulong na iniutos din para sa mga Dakilang Sabbath. Upang matulungan ang Kanyang bayan na panatilihing banal ang Sabbath, binigyan sila ng Diyos ng ikaanim na araw bilang araw ng paghahanda (cf. Ex. 16:1-21).”

 

Pagsunod sa Sabbath

 

Maghanda para sa Sabbath

“Obligado tayong maghanda para sa Sabbath sa ikaanim na araw (cf. Luc. 23:54). Sa pamamagitan ng sapat na paghahanda, lahat tayo ay nagagawang makibahagi sa Sabbath ng kapahingahan ng Diyos, at nagagawa nating panatilihing banal ang Sabbath. Nang ibigay ng ating Ama ang Kanyang araw ng paghahanda at mga utos sa Sabbath, hinahanda Niya ang daan para sundin natin Siya (cf. Gen. 2:2-3). Kung susundin natin ang Kanyang mga salita at hindi ipagpatuloy ang ating sariling “kasiyahan” sa Sabbath, makikilala natin ang iisang Diyos na Tunay at ang Kanyang Cristo, na siyang buhay na walang hanggan (Juan 17:3). Tingnan din ang aralin ng Buhay na Walang Hanggan (No. 133).

 

Kapag ginagamit natin ang araw ng paghahanda, inaabangan ang Sabbath bilang panahon kasama ang Diyos malayo sa mundo, mas malamang na maisantabi natin ang sarili nating mga alalahanin, at labis na alalahanin, tungkol sa mga makamundong bagay pagdating ng Sabbath. Habang nagtitipon tayo sa Sabbath at tinuturuan ng Salita ng Diyos, tulad ni Maria ay ‘pinili natin ang mabuting bahagi’” (Cox, W.E., “B” Ang Juma’ah: Paghahanda para sa Sabbath [285], CCG, 1999-2008, pp. 2,9).

 

Walang gawain sa Sabbath

“Hindi tayo dapat maging tamad. Anuman ang masumpungang gawin ng ating mga kamay, gawin natin ito nang buong kapangyarihan (Ec. 9:10). Sapagkat ang lahat ng ating inihasik, ay siyang ating aanihin (Gal. 6:7). Magbigay din ng paglilingkod bilang katapatan sa mga kapatid, lalo na sa mga dayuhan (3Juan 5-7).

 

Walang dapat gumawa sa araw ng Sabbath kahit na sinumang indibidwal mula sa anumang pangkat ng lipunan na nasa pangangalaga ng Israel. Ang Kautusan ay dapat sundin ng lahat sa Israel – dayuhan man o Israelita. Ibinigay ni Nehemias ang halimbawa ng gawain sa Sabbath.

Nehemias 10:28-31  At ang iba pa sa taong-bayan, ang mga pari, mga Levita, mga bantay-pinto, mga mang-aawit, mga lingkod sa templo, at lahat ng humiwalay sa mga mamamayan ng mga lupain sa kautusan ng Diyos, ang kanilang mga asawa, ang kanilang mga anak na lalaki at babae, lahat ng may kaalaman at pagkaunawa, 29ay sumama sa kanilang mga kapatid, sa kanilang mga maharlika, at nanumpa na may panata na lalakad sa kautusan ng Diyos na ibinigay sa pamamagitan ni Moises na lingkod ng Diyos, at upang ganapin at gawin ang lahat ng utos ng Panginoon na aming Panginoon, at ang kanyang mga batas at mga tuntunin. 30Hindi ibibigay ang aming mga anak na babae sa mga mamamayan ng lupain, o papag-aasawahin man ang kanilang mga anak na babae sa aming mga anak na lalaki. 31Kung ang mga mamamayan ng lupain ay magdala ng mga kalakal o ng anumang butil sa araw ng Sabbath upang ipagbili, kami ay hindi bibili sa kanila sa Sabbath, o sa isang banal na araw. Aming hahayaan ang mga anihin sa ikapitong taon at ang pagsingil ng bawat utang. (AB01)

 

Walang pasanin ang dapat dalhin sa Sabbath, ni dalhin ipasok iyon sa mga pintuan ng Jerusalem (Jer. 17:21). Samakatuwid, dapat tayong magsaya sa Sabbath at magdala ng kagalakan sa Bahay ng Diyos. Ang Sabbath ay dapat gawing banal. Ito ang pangunahing kundisyon sa pagmamana ng kaharian ng Israel. Walang pasanin ang dapat ipasok sa mga pintuan ng lungsod. Ang mga hari at mga prinsipe ay uupo sa luklukan ni David. Gayunpaman, kung ang babalang ito ay hindi pakikinggan ang lungsod ay mawawasak sa pamamagitan ng apoy (Jer. 17:27).

 

Kaya ang Sabbath ang tanda at pinagmumulan ng pangungutya sa pagdadalamhati para sa mga kabilang sa Bahay ng Diyos. Ang hari at saserdote ay tatanggap ng ngitngit ng kanyang galit dahil sa paglapastangan sa Sabbath (Panag. 2:6).

Panaghoy 2:6  Ginawan niya ng karahasan ang kanyang tabernakulo na gaya ng isang halamanan; kanyang sinira ang kanyang takdang pulungang lugar; ipinalimot ng Panginoon sa Zion ang takdang kapistahan at Sabbath, at sa kanyang matinding galit ay itinakuwil ang hari at ang pari. (AB01)

 

Kaya ang sistema ng Sabbath ay nauunawaang kumakatawan sa isang sistemang katangi-tangi sa bayan ng Diyos.

Levitico 19:30  Ipapangilin ninyo ang aking mga Sabbath, at igagalang ninyo ang aking santuwaryo: Ako ang Panginoon. (AB01)

Ito ay umaabot sa lahat ng nasa pamamahala nito at hindi maaaring magkaroon ng kalakalan sa Sabbath o mga Banal na Araw ng sinumang tao sa bayan man o sa mga Gentil (ang mga bansa).

 

Ang sinumang lumapastangan sa Sabbath ay papatayin (Ex. 31:14; Blg. 32:36). Ang parusang ito ay tumutukoy sa pag-alis ng buhay na walang hanggan na ipinagkaloob sa mga hinirang. Sila ay ihihiwalay sa kanilang bayan, pagkakaitan ng buhay na walang hanggan. Ito ay isang tanda sa pagitan ng Diyos at ng mga anak ni Israel magpakailanman (Ex. 31:17). Ang salitang magpakailanman ay Olam (SHD 5769) at nangangahulugang lagi, patuloy, walang hanggan, (magpa) kailanman, panghabang-panahon, atbp.

 

Gawain ng mga Saserdote sa Sabbath

Mas partikular, ang mga saserdote sa Templo ay nilapastangan (ginawang pangkaraniwan) ang Sabbath at hindi nagkasala (Mat. 12:5; cf. Blg. 28:9-10; tingnan din Neh. 13:7; Ezek. 24:21; Juan 7:22-23). Kaya't ang ating gawain sa Sabbath bilang mga hinirang sa pagsamba sa Diyos ay hindi kasalanan. Sa katunayan, mas marami ang mga hain isinasagawa sa Sabbath kaysa sa ibang araw.

 

Ang handog sa pamamagitan ng apoy ay dapat gawin tuwing Sabbath ng pagkasaserdote sa ngalan ng bayang Israel magpakailanman (Lev. 24:8). Ang handog na ito ay isang utos sa mga hinirang na maghandog ng panalangin at pasasalamat sa harap ng Panginoon tuwing Sabbath. Kaya, tayo ay inutusang maghandog sa pagpupulong. Bukod dito, mula sa tekstong ito sa Levitico 24:1-4 ang pagkasaserdote ay dapat panatilihin ang mga ilawan na puno ng dalisay na langis mula sa hinalong olivo. Kaya, ang paghahanda ng mga hinirang ay isang pang-araw-araw na responsibilidad, at ang langis ng mga ilawan ng mga birhen ay dapat pangalagaan araw-araw mula Sabbath hanggang Sabbath. Kinakailangan nilang pabanalin ang mga Sabbath ng Diyos (Ezek. 44:24).

 

Iniutos ni Nehemias na ipangilin din ng mga dayuhan ang Sabbath. Siya ang ating halimbawa sa paraan kung paano dapat sundin ang Kautusan. Ipinakikita ng Nehemias 13:22 na responsibilidad ng saserdote ng Panginoon – ang bagong saserdote ng mga hinirang – na linisin ang kanilang mga sarili at ingatan ang mga pintuan upang ipangilin ang Sabbath.

 

Kapag nasa loob ng ating kontrol na huminto sa paggawa, o hindi gumawa sa Sabbath, o hindi bumili o magbenta, dapat nating gawin ito, at dapat nating labanan ang anumang pagsalungat. Hindi tayo maaaring bumili sa mga Banal na Araw. Hindi tayo maaring pumunta sa mga kainan tuwing Sabbath at mga Banal na Araw.

Nehemias 13:15   Nang mga araw na iyon ay nakakita ako sa Juda ng mga lalaking nagpipisa sa mga ubasan sa araw ng Sabbath, at nagdadala ng mga uhay, at isinasakay sa mga asno; ... (AB)

 

Nehemias 13:19  Nang nagsisimula nang dumilim sa mga pintuan ng Jerusalem bago ang Sabbath, aking iniutos na ang mga pintuan ay dapat sarhan at nagbigay ng mga utos na ang mga iyon ay huwag buksan hanggang sa lumipas ang Sabbath. Inilagay ko ang ilan sa aking mga lingkod sa mga pintuan upang walang maipasok na pasan sa araw ng Sabbath. (AB01)

 

Nehemias 10:31  Kung ang mga mamamayan ng lupain ay magdala ng mga kalakal o ng anumang butil sa araw ng Sabbath upang ipagbili, kami ay hindi bibili sa kanila sa Sabbath, o sa isang banal na araw. Aming hahayaan ang mga anihin sa ikapitong taon at ang pagsingil ng bawat utang. (AB01)

 

Pagsisindi ng apoy sa Sabbath

Ang utos na, “huwag kayong magpapaningas ng apoy sa inyong buong tahanan” ay tumutukoy sa mga apuyan o pandayan at hindi sa mga kagamitang pambahay (Ex. 35:1-3). Malinaw na, sa Templo mayroong patuloy na mga paghahain. Ang mga tao ay nagniningas ng apoy sa lahat ng oras. Kung titingnan natin ang mga orihinal na teksto, sa mga tuntunin ng kanilang paglalapat noong ibinigay ang mga Kautusan, ang utos na ito ay tumutukoy sa mga konsepto ng pagtatayo. Walang gawain ng pagtatayo o paghubog sa pamamagitan ng apoy ang dapat gawin sa araw ng Sabbath.” (Cox, “A”, op. cit., pp. 2,3,4,5).

 

Ang teksto sa Exodo 35:4-35 ay ipinapaliwanag ang malawak na gawaing tinutukoy kung saan walang apoy na dapat sisindihan sa mga Sabbath.

 

“Hindi rin nito naaapektuhan ang pagsindi ng apoy para sa pagpapainit, na kinakailangan para mabuhay sa maraming lugar sa mundo. Kung saan kinakailangan, ang araw ng paghahanda upang makapagtipon ng kahoy, dahil ang pagtitipon ng kahoy para sa panggatong at pagluluto ay hayagang ipinagbabawal din. Ito ang dahilan kung bakit kinain ni Cristo ang hilaw na butil sa bukid sa Sabbath (Mat. 12:2). Ang parusa sa pagtitipon sa Sabbath ay kamatayan. Kaya't ang anumang gawaing ganito sa Sabbath ay isang paglabag sa Kautusan at naglalagay sa Ikalawang Pagkabuhay na mag-uli at napapailalim sa ikalawang kamatayan.” (cf. Blg. 15:32-36)” (Cox, “B”, op. cit., p.6).

 

“Kaya't ang pagkilos ng Panginoon sa pagpulot sa mga uhay sa Sabbath ay hinatulan. Ang Panginoon, gayunpaman, ay nagpakita na siya ang Panginoon ng Sabbath hindi sa layunin na hindi ito kailangang ingatan kundi sa paraan kung paano ito iniingatan. Pinapayagan ang pagkuha ng sapat na pagkain upang kainin sa Sabbath mula sa tekstong ito at gayundin mula sa Kautusan ng Tipan (Mat. 12:1-12).

 

Pag-aalaga ng maysakit sa Sabbath

Nagbigay din si Cristo ng utos tungkol sa pagpapagaling ng maysakit. Ito ay isasagawa sa Sabbath. Kaya, pinapayagan na magpagaling at magpakain ng mga maysakit at mga lumpo sa araw ng Sabbath.  

Juan 7:23  Kung ang isang lalaki ay tumatanggap ng pagtutuli sa Sabbath, upang huwag malabag ang kautusan ni Moises, nagagalit ba kayo sa akin dahil sa pinagaling ko ang buong katawan ng isang tao sa Sabbath? (AB01)

 

Marcos 3:1-5  Muli siyang pumasok sa sinagoga at doo'y may isang lalaking paralisado ang isang kamay. 2Kanilang minamatyagan si Jesus kung kanyang pagagalingin ang lalaki sa araw ng Sabbath upang siya'y maparatangan nila. 3Sinabi niya sa lalaking paralisado ang kamay, “Lumapit ka.” 4At sinabi niya sa kanila, “Ipinahihintulot ba na gumawa ng mabuti sa araw ng Sabbath, o ang gumawa ng masama, magligtas ng buhay, o pumuksa nito?” Ngunit sila'y tahimik. 5Sila'y tiningnan niya ng may galit. Nalulungkot siya sa katigasan ng kanilang puso at sinabi niya sa lalaki, “Iunat mo ang iyong kamay.” Iniunat niya ito at nanumbalik sa dati ang kanyang kamay. (AB01)

(cf. Luc. 6:8-10; 13:14-16; 14:3; Mat. 12:10-13).

 

Kung paanong pinyagan ang pagtutuli sa araw ng Sabbath, gayundin naman na pinapayagan na tuliin ang ating mga puso sa pagbibigay at kapangyarihan ng Espiritu. Dapat nating hatulan ang isa't isa ng matuwid na paghatol sa pamamagitan ng kabutihang ginagawa natin sa Sabbath (Juan 7:21-24).

 

Sitwasyon ng baka-sa-isang-hukay

Ang aral ng baka sa isang hukay ay isang dagliang pangangailangan. Hindi sapat na gawin lamang ang isang bagay dahil nakasanayan na, lalo na kung ito ay dapat pinaplano nang maaga. Ipinakikita ng Lucas 14:5 na mahalagang harapin ang mga dagliang pangangailangan sa Sabbath. Ito, sa katunayan, ay tumatalakay sa konsepto ng pagpapagaling sa Sabbath. Ang wastong pangangalaga at paghahanda para sa mga maysakit at nagdurusa sa Sabbath ay mga pangunahing problema. Sa Deuteronomio 5:14, ang Kautusan ay partikular para sa mga tao at hayop.

 

Tamang pag-uugali sa Sabbath

Ang tamang pag-uugali ay dapat panatilihin sa Sabbath. Hindi dapat isipin ang pagtatapos nito upang maghanapbuhay, dahil ito ay nauugnay sa  ugali ng katapatan, pagsasakripisyo, at pagbibigay (Amos 8:5).

 

Ang Sabbath ay dapat ipangilin sa espirituwal na kadalisayan (Is. 1:13). Hindi ito dapat madungisan (Is. 56:2,4-7).

Isaias 56:2  Mapalad ang taong gumagawa nito, at ang anak ng tao na nanghahawak dito; na nangingilin ng sabbath upang huwag lapastanganin, at nagiingat ng kaniyang kamay sa paggawa ng anomang kasamaan. (AB)

 

Ang Sabbath ay isang kasiyahan, hindi isang araw ng pagluluksa (Is. 58:13-14). Ang mga Sabbath ay para sa katuwaan at pagsasaya at nagdudulot ng kagalakan sa Bahay ng Diyos (Awit 118:24).

Isaias 56:4-7 Sapagka't ganito ang sabi ng Panginoon tungkol sa mga bating na nangingilin ng aking mga sabbath, at pumipili ng mga bagay na nakalulugod sa akin, at nagiingat ng aking tipan: 5Sila'y bibigyan ko sa aking bahay at sa loob ng aking mga kuta, ng alaala at pangalan na maigi kay sa mga anak na lalake at babae; aking bibigyan sila ng walang hanggang pangalan, na hindi mapaparam. 6Gayon din ang mga taga ibang lupa, na nakikilakip sa Panginoon, upang magsipangasiwa sa kaniya, at magsiibig sa pangalan ng Panginoon, upang magsipangasiwa sa kaniya, at magsiibig sa pangalan ng Panginoon, upang maging kaniyang mga lingkod, bawa't nangingilin ng sabbath upang huwag lapastangin, at nagiingat ng aking tipan; 7Sila ay dadalhin ko sa aking banal na bundok, at papagkakatuwain ko sila sa aking bahay na dalanginan: ang kanilang mga handog na susunugin at ang kanilang mga hain ay tatanggapin sa aking dambana; sapagka't ang aking bahay ay tatawaging bahay na panalanginan para sa lahat ng mga bayan. (TLAB)

 

Si Cristo ay mas dakila kaysa sa Templo, dahil tayo ay mas dakila kaysa sa pisikal na Templo. Tayo ang Templo at ang Sabbath ay ginawa para sa atin (Mar. 2:27), gayundin dapat nating ipangilin ang Sabbath bilang paghahanda para sa tahanan na dapat tayong maging para sa Diyos.” (Cox, “A”, op. cit., pp. 2,3,4,5).

 

Ang Sabbath bilang isang tanda ng Iglesia

“Ang Sabbath ay itinuturing na tanda ng bayan ng Diyos. Ito ay tanda sa pagitan natin at ng Diyos na nagpapabanal sa atin.

 

Ang tanda (SHD 226) ay owth o oth at nangangahulugang isang hudyat, marka, palatandaan, patunay, atbp. Gumagamit ang Diyos ng mga tanda upang makilala ang mga nasa isang tiyak na kaugnayan sa Kanya.

Exodo 31:12-18  At sinabi ng Panginoon kay Moises, 13“Sabihin mo sa mga anak ni Israel, ‘Inyong ipapangilin ang aking mga Sabbath, sapagkat ito'y isang tanda sa akin at sa inyo sa buong panahon ng inyong mga salinlahi, upang inyong makilala na akong Panginoon ang nagpapabanal sa inyo. 14Inyong ipapangilin ang Sabbath, sapagkat iyon ay banal para sa inyo. Bawat lumapastangan dito ay walang pagsalang papatayin, sapagkat sinumang gumawa ng anumang gawa sa araw na iyon ay ititiwalag sa kanyang bayan. 15Anim na araw na gagawin ang gawain, subalit ang ikapitong araw ay Sabbath ng taimtim na pagpapahinga, banal sa Panginoon; sinumang gumawa ng anumang gawa sa araw ng Sabbath ay walang pagsalang papatayin. 16Kaya't ang mga anak ni Israel ay mangingilin ng Sabbath, na iingatan ang Sabbath sa buong panahon ng kanilang mga salinlahi, bilang isang palagiang tipan. 17Ito'y isang tanda sa akin at sa mga anak ni Israel magpakailanman na sa loob ng anim na araw ay ginawa ng Panginoon ang langit at lupa, at sa ikapitong araw siya ay nagpahinga at naginhawahan.’” 18Pagkatapos na makapagsalita ang Diyos sa kanya sa ibabaw ng bundok ng Sinai, kanyang ibinigay kay Moises ang dalawang tapyas ng tipan, ang mga tapyas na bato na sinulatan ng daliri ng Diyos. (AB01)

Inyong ipapangilin ang aking mga sabbath (pangmaramihang). “Ang mga Sabbath ay pinalawak sa buong saklaw ng pagsamba sa mga Banal na Araw na nakalista bilang mga Sabbath ng Diyos. Ang pagkamatay ay espirituwal.

 

Ang Sabbath ay hindi lamang isang tanda ng Iglesia. Ito rin ay tanda ng bayan ng tipan na hindi pa tinatawag sa Iglesia. Kung ito ang tanda ng mga hinirang, kung gayon ang Judaismo ay magiging bahagi ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli, na hindi naman.

 

Ang sentro ng Pananampalataya ay ang doktrina ng Diyos. Ang Sabbath, ang Bagong Buwan at ang mga Kapistahan ay mga natatanging aspeto ng pagsamba sa Diyos na iyon. Kasabay nito ang pagsunod sa mga kautusan sa pagkain sa laganap o pangkalahatang batayan (tingnan din ang araling Ang Mga Kautusan sa Pagkain (No. 15). Kaya ang Sabbath at lahat ng sumasaklaw mula rito ay isang tanda ng pagsamba sa Nag-iisang Tunay na Diyos (Juan 17:3). Ang Diyos na ito, si Eloah, ay eksaktong kapareho ng sinasamba ng Juda at inihayag sa Lumang Tipan. Tingnan din ang araling Ang Diyos na Ating Sinasamba [2].

 

Ang batayan ng Bibliya ng karaniwang doktrina ay nakasentro sa Una at Dakilang Utos (cf. ang araling Ang Unang Dakilang Utos (No. 252)). Sa ganitong paraan makikita natin na ang ikaapat na utos ay ikaapat na bahagi lamang ng isang mas malaking istruktura. Ang mga Sabbath at mga Banal na Araw naman ay mga substructure ng ikaapat na utos at kaugnay ng iba pang mga utos.

 

Kaya, mula sa bibig ni Jesucristo, ang Diyos Ama ang sentro at ang pangunahing punto at layunin ng Pananampalataya (Mat. 22:37-38; Mar. 12:30; Apoc. 1:8). Ang kaalaman sa Nag-iisang Tunay na Diyos at sa Kanyang Anak na si Jesucristo, na Kanyang isinugo, ay sentro sa pagtanggap ng buhay na walang hanggan (Juan 17:3; 1Juan 5:20). Ang ikaapat na utos ay hindi isang layunin sa kanyang sarili kundi isang pangunahing palatandaan ng mga hinirang at ng katunayan ng kanilang pagsunod sa Diyos.

 

Ang ikaapat na utos ay pinalawak upang sumaklaw sa buong sistema ng biblikal na pagsamba sa mga Bagong Buwan, mga Kapistahan at mga Banal na Araw at gayundin sa ikapu (tingnan ang aralin ng Ikapu [161]) na nauugnay sa sistema ng mga unang bunga at ng Tipan ng Pag-aani (tingnan din ang araling Ang Tipan ng Diyos (No. 152)).

 

Ang Sabbath ay isang tanda ng Iglesia ng Diyos. Hindi ang tanda. Ang pangunahing tanda ay ang Godhead, na siyang biblical Unitarian structure.   

 

Iba pang mga tanda ng Hinirang

Ang panlabas na mga tanda ng mga hinirang ay ang Sabbath, at ang Hapunan ng Panginoon/Paskuwa, na sinusundan ng Bagong Buwan at mga Banal na Araw.

 

Ang bautismo ang ikalawang tanda at ang pagtanggap ng Banal na Espiritu ay ang panloob na tatak. “Ang una at pangunahing tanda ng bayan ng tipan ay ang pagtutuli (Gen. 17:10-14). Ito ay pinalitan ng bautismo (tingnan ang aralin ng Pagsisisi at Bautismo (No. 52))” (Cox, W.E., “C” Ang Tungkulin ng Ikaapat na Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na nangingilin ng Sabbath (No. 170), CCG, 1996-2000, pp. 2,3,18).

 

“Simula noong panahon ni Cristo, ang ating bautismo ay ang ating pangako sa pagsunod sa tipan. Ang bautismong ito ang tanda sa mga bansa, na kumikilos sa parehong paraan tulad ng orihinal na tanda ng pagtutuli na ginawa sa Israel. Ang simbolismo ay kinuha mula sa isang pisikal na pagtutuli patungo sa isang espirituwal na pagtutuli ng puso.

 

Ang Iglesia ay inilagay sa antas ng responsibilidad ng pagsunod sa Kautusan ng Diyos, na nagbunga mula sa pagtutuli ng puso (Deut. 30:6; Jer. 4:4)” (Cox, W.E., “D” Ang Tipan ng Diyos (No. 152), CCG, 1996-1999, pp. 2,13).

Deuteronomio 30:6 Tutuliin ng Panginoon mong Diyos ang iyong puso at ang puso ng iyong binhi, upang ibigin mo ang Panginoon mong Diyos ng buong puso at kaluluwa mo, upang ikaw ay mabuhay. (AB01) (cf. din Deut. 10:15-16)

 

“Ang pagbabautismo sa Banal na Espiritu, kung gayon, ay ang pangunahing tanda ng mga hinirang sa pamamagitan ng dugo ni Jesucristo sa iisang Katawan (Mat. 28:19; Gawa 1:5; 11:16; Roma 6:3; 1Cor. 12:13; Heb. 9:11-28).”

 

Ang isa pang tanda ay ang Paskuwa at ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura gaya ng makikita natin sa Exodo 13:9-12.

Exodo 13:9-12  Iyon ay magsisilbing isang tanda para sa iyo sa ibabaw ng iyong kamay, at bilang alaala sa pagitan ng iyong mga mata, upang ang kautusan ng Panginoon ay sumaiyong bibig sapagkat sa pamamagitan ng makapangyarihang kamay ay inilabas ka ng Panginoon sa Ehipto. 10Kaya't ingatan mo ang tuntuning ito sa takdang panahon nito taun-taon. 11“Kapag dinala ka na ng Panginoon sa lupain ng Cananeo, gaya ng ipinangako sa iyo at sa iyong mga ninuno, at pagkabigay niyon sa iyo, 12ibubukod mo para sa Panginoon ang lahat ng nagbubukas ng bahay-bata. Lahat ng panganay na lalaki ng iyong mga hayop ay sa Panginoon. (AB01)

 

“Ang pagpapalawak na ito ng ikaapat na utos ay upang markahan ang mga Kautusan ng Diyos sa ating mga kilos (kamay) at sa ating isipan (noo, sa pagitan ng mga mata). Ito ang tanda ng Kautusan ng Panginoon (Deut. 6:8) at ng Kanyang pagtubos sa Israel (Deut. 6:10).

 

Ang mga tandang ito ng Sabbath at ng Paskuwa ay ang tatak sa kamay at sa noo ng mga hinirang ng Panginoon. Kasama ang Banal na Espiritu sila ang bumubuo sa batayan ng pagtatatak sa mga Huling Araw sa Apocalipsis 7:3. Kaya ang tanda ng mga hinirang ay nakasentro sa unang utos. Sinabi ni Cristo, “Sambahin mo ang Panginoon mong Diyos at siya lamang ang iyong sasambahin (o paglilingkuran)” (Mat. 4:10; Luc. 4:8). Ang paglilingkod ay pagsamba sa mga terminong biblikal.

 

Ang pagbabayad-sala ay isa pang tanda ng bayan ng tipan. Ang pagkabigong ipangilin ang Pagbabayad-sala ay may parusa na pag-aalis mula sa bayan ng isang tao; sa madaling salita, mula sa tipan ng katawan ng Israel na siyang Iglesia (Lev. 23:29) (Cox, “C”, op. cit., p3)

 

“Bilang paalala ng Kautusan ng Diyos, inuutos din ng Bibliya na magsuot tayo ng mga asul na laso na inilalagay sa mga laylayan o hangganan ng ating mga kasuotan (cf. Blg. 15:37-41).

 

Dahil ang batas na ito ay hindi nauugnay sa oras, lugar, o pangkalahatang gawain, nananatili itong isang personal na pagsasanay. Bukod pa rito, walang nakasaad na parusa sa hindi pagsunod dito. Gayunpaman, bilang isang personal na paalala, tiyak na ipinapahayag nito ang pagnanais na alalahanin, mahalin, at tuparin ang mga utos ng Diyos.” (McElwain, T., et.al., “E” Mga Asul na Laso (No. 273), CCG, 1998, pp. 1, 4).

 

Paglalapat ng Kautusan

Sa buod, “Ang ikapitong araw na Sabbath ay dapat ingatan (mula sa Ex.20:8-11; Deut. 5:12-15) bilang ipinahayag na kautusan ng Panginoon at isa sa sampung utos. Ito ay mga hindi mababaling tuntunin magpakailanman para sa lahat ng tao. Ang Sabbath ay banal. Sinuman ang lumapastangan sa Sabbath ay magdurusa ng kamatayan at ihihiwalay mula sa kanilang bayan (Ex. 31:14-15).

 

Ito ay panghabang-panahon tipan sa pagitan ng bayan ng Israel at isang tanda sa pagitan nila at ng Diyos magpakailanman, na tinatanggap Siya bilang tagapaglikha (Ex. 31:15-16). Lahat ng mga Cristiano na sumusunod sa kautusan ng Diyos ay espirituwal na Israel at lahat ng mga Gentil sa huli ay papasok sa bansa ng Israel. Samakatuwid, ang Sabbath ay tanda sa pagitan ng Diyos at Kanyang bayan magpakailanman. Ang kaparusahan sa paglapastangan sa Sabbath ay ang kamatayan dulot ng pagkawala ng Banal na Espiritu at dadalhin sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli (tingnan ang Apoc. 20:5). Ang Sabbath ay isang kagalakan at dapat parangalan bilang Banal na Araw ng Diyos. Hindi ito araw ng kalayawan kundi ng banal na pagtitipon (Is. 58:13-14). Walang gawain o pasanin na dapat dalhin dito (Jer. 17:21-22).” Hindi rin tayo dapat bumili (Neh. 10:31) o magbenta (Neh. 13:15) sa Sabbath (Pahayag ng Paniniwala ng Cristianong Pananampalataya (No. A1)), CCG, 4th ed., 1997, p. 22).

 

“Ang mga Sabbath ay hindi maihihiwalay sa unang utos at sa Kautusan. Ang bansa ay pinarusahan dahil sa hindi pagsunod sa lahat ng aspeto ng mga Kautusan ng Diyos” (Zac. 14:16-19). Gayunpaman, ang mga Sabbath ay ipinagkait sa sangkatauhan dahil sa pagsamba sa diyos-diyosan” (Cox, “C”, op. cit., p. 18).

 

Ang Bagong Buwan

“Ang Kapistahan ng Bagong Buwan ay isa sa mga Kapistahan ng Panginoon. Nakalagay ito sa Mga Bilang 10:10.

Mga Bilang 10:10  Gayon sa kaarawan ng inyong kasayahan, at sa inyong mga takdang kapistahan, at sa mga pasimula ng inyong mga buwan, ay inyong hihipan ang mga pakakak sa ibabaw ng inyong mga handog na susunugin, at sa ibabaw ng mga hain ng inyong mga handog tungkol sa kapayapaan; at sa inyo'y magiging alaala sa harap ng inyong Dios: ako ang Panginoon ninyong Dios. (AB)

Sinasabi rin sa atin ng tekstong ito na ang mga pakakak ay hinipan sa lahat ng mga Bagong Buwan, mga Banal na Araw at mga Sabbath kapag ang mga handog na susunugin at handog tungkol sa kapayapaan ay ginawa. (Tingnan din ang araling Ang Shofar at ang mga Pakakak na Pilak (No. 47))

 

Ang mga paghahain ay natupad kay Cristo. Ang mga Kapistahan o mga Sabbath mismo ay hindi inalis.

 

Ang Kapistahan ng Bagong Buwan ay itinuring na isang Shabbatown o Banal na Sabbath. Ang mga paghahain ay hinandog bilang isang alaala, tulad ng nakikita natin sa itaas.” (cf. Blg. 28:11-15).

 

Ang parehong mga panuntunan ay nalalapat sa Bagong Buwan gaya ng sa iba pang mga Kapistahan at Sabbath.

1Cronica 23:31 At upang maghandog ng lahat na handog sa Panginoon na susunugin sa mga sabbath, sa mga bagong buwan, at sa mga takdang kapistahan, sa bilang alinsunod sa utos tungkol sa kanila, na palagi sa harap ng Panginoon: (AB)

 

Nakikita natin na ang mga Bagong Buwan sa katunayan ay tagapamagitan sa gitna ng mga Sabbath at ng mga Kapistahan. Tulad ng mga Kapistahan at mga Sabbath, ang kaugnayan sa pagitan ng mga paghahain at ng mga Bagong Buwan ay natupad sa Mesiyas; gayunpaman, ang pangingilin ng mga buwan mismo ay hindi inalis.

2Cronica 31:3 Itinakda naman niya ang bahagi ng hari sa kaniyang pag-aari na ukol sa mga handog na susunugin, sa makatuwid baga'y sa mga handog na susunugin sa umaga at sa hapon, at ang mga handog na susunugin sa mga sabbath, at sa mga bagong buwan, at sa mga takdang kapistahan, na gaya ng nakasulat sa kautusan ng Panginoon. (AB)

 

Pansinin din natin na ang mga Bagong Buwan ay naibalik sa ilalim ni Ezra (Ezra 3:5). Kaya, ang parehong pangunahing pagpapanumbalik ay kasangkot sa pagpapanumbalik ng Bagong Buwan.

Ezra 3:5 pagkatapos niyon ay ang patuloy na handog na sinusunog, at mga handog sa mga bagong buwan at sa lahat ng takdang kapistahan sa Panginoon, at ang handog ng bawat isa na gumawa ng kusang-loob na handog sa Panginoon. (AB01)

 

Ang pangingilin dito ay hindi dapat iugnay sa pagsamba sa buwan, na hayagang ipinagbabawal.

Deuteronomio 4:19 At baka iyong itingin ang iyong mga mata sa langit, at kung iyong makita ang araw at ang buwan, at ang mga bituin, sangpu ng buong natatanaw sa langit, ay mabuyo ka at iyong sambahin, at paglingkuran, na binahagi ng Panginoon ninyong Dios sa lahat ng mga bayan na nasa silong ng buong langit. (AB)

 

Deuteronomio 17:3 At yumaon at naglingkod sa ibang mga dios, at sumamba sa kanila, o sa araw, o sa buwan, o sa anomang natatanaw sa langit na hindi ko iniutos; (AB)

 

Ang pangingilin ng mga Sabbath at mga Bagong Buwan kasama ang mga itinakdang Kapistahan ay ibinigay upang markahan ang Plano ng Diyos at ang daloy ng mga siklo ng paglalang. Hindi nagagawa ng solar calendar ang tungkuling ito.

 

Ang lunar calendar ang tanda ng mga Banal na Bayan. Sa paliwanag nito sa Exodo 12:2, ang Mekilta ay nagsasabi na “ang mga bansa” ay nabibilang sa pamamagitan ng araw, ngunit ang Israel sa pamamagitan ng buwan.

 

“Ang Bagong Buwan ang simula o ang unang araw ng buwan (Blg. 10:10; 28:11). Walang sistemang ibinabatay ang sarili sa paglilipat ng simula ng buwan ang katanggap-tanggap. Ang kalendaryong Hillel ay hindi katanggap-tanggap dahil sa katotohanang ito.

 

Ang Bagong Buwan ay itinuturing na mahalaga para sa pagbibigay ng mga pangitain at propesiya, marahil mula sa 2Hari 4:23 ngunit tiyak na mula sa Ezekiel 26:1; 29:17; 31:1; 32:1 (cf. Is. 47:13; Hag. 1:1). Direktang pinabulaanan nito ang mga manghuhula at mga nagmamasid sa mga bituin ng sistemang Babilonia gaya ng makikita natin sa Isaias 47:13.

 

Ang mga Sabbath at ang mga Bagong Buwan ay parehong nag-uutos ng pahinga mula sa gawain, gaya ng makikita natin sa Amos 8:5. Ito ay isang araw ng pagsasaya. Ang pagsasaya para sa mga Banal na Araw ay inalis sa Oseas 2:11.

Oseas 2:11 Wawakasan ko ang lahat niyang mga pagsasaya, ang kanyang mga kapistahan, ang kanyang mga bagong buwan, ang kanyang mga Sabbath, at lahat ng kanyang mga takdang pagpupulong. (AB01)

 

Ito ay dahil sa hindi katapatan at pagsamba sa diyos-diyosan. Winawasak ng Diyos ang Kanyang bayan dahil hindi nila sinusunod ang Kanyang mga Kautusan. Ang resulta ay sinisira Niya ang kayamanan ng bansa.

Oseas 2:12 At aking wawasakin ang kanyang mga puno ng ubas, at ang kanyang mga puno ng igos, na siya niyang sinasabi, “Ang mga ito ang aking kabayaran na ibinigay sa akin ng aking mga mangingibig.” At ang mga iyon ay aking gagawing isang gubat, at lalamunin ang mga ito ng hayop sa kaparangan. (AB01)

 

“Nakikita natin mula sa ilang mga teksto na ang Bagong Buwan ng mga mahahalagang buwan ay sinusunod na may tiyak na mga tagubilin (1Sam. 20:5ff.; Ezek 45:18-20).

Ezekiel 45:18-20 Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Sa unang buwan, sa unang araw ng buwan, kukuha ka ng guyang toro na walang kapintasan; at iyong lilinisin ang santuario. 19At ang saserdote ay kukuha ng dugo ng handog dahil sa kasalanan, at ilalagay sa mga haligi ng pintuan ng bahay, at sa apat na sulok ng patungang dambana, at sa mga haligi ng pintuang-daan ng lalong loob na looban. 20At gayon ang iyong gagawin sa ikapitong araw ng buwan para sa bawa't nagkakamali, at sa bawa't walang malay: gayon ninyo lilinisin ang bahay. (AB)”

 

Ang paglilinis ng santuario ay nagsimula sa Bagong Buwan ng Unang buwan (Nisan) na simula ng Banal na Taon (cf. Pagpapabanal ng Templo ng Diyos [241]). Nilinis nito ang loob ng bulwagan, na kumakatawan sa mga hinirang bilang panloob na gulong sa pangitain ni Ezekiel. Ang paglilinis ng mga walang malay at nagkakamali ay sinimulan mula sa Ikapitong araw ng Unang buwan o Nisan. Inihanda ng saserdote ang kanilang sarili at ang bansa.

 

Ang Bagong Buwan ng Ikapitong buwan (Tishri) ay mahalaga din (tingnan din ang aralin ng Mga Pakakak [136]).

Levitico 23:24  Salitain mo sa mga anak ni Israel, na iyong sabihin, Sa ikapitong buwan, sa unang araw ng buwan, ay magkakaroon kayo ng takdang kapahingahan, na pinakaalaalang may tunog ng mga pakakak banal na pagpupulong nga. (AB)

 

Nehemias 8:2  At dinala ni Ezra na saserdote ang aklat ng kautusan sa harap ng kapisanan, na mga lalake at mga babae, at lahat na makadidinig na may kaalaman nang unang araw ng ikapitong buwan. (AB)

 

Bagong Buwan ng Ikapitong buwan sa gayon ay sinimulan ang pagpapanumbalik sa pamamagitan ng Pagbasa ng Kautusan, na nangyayari tuwing pitong taon sa siklo ng Jubileo sa bawat araw ng Tabernakulo (cf. Deut. 31:10-12 at pati ang Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)).

 

 

Nehemias 8:18  Gayon din naman araw-araw, mula sa unang araw hanggang sa huling araw, kaniyang binasa ang aklat ng kautusan ng Dios. At kanilang ipinagdiwang ang kapistahan na pitong araw; at sa ikawalong araw ay takdang kapulungan, ayon sa ayos. (AB)

Ang simbolismo dito ay ang Ikapitong taon o taon ng Sabbath ay kumakatawan sa siklo ng milenyo na isang libong taon, na magsisimula sa pagbabalik ng Mesiyas, na naglabas ng Kautusan mula sa Jerusalem. Pagkatapos kumalat ang Kautusan sa buong mundo mula sa pagkakasakop ng mga bansa. Ang pagbabasa sa Araw ng mga Pakakak, sa pagpapanumbalik ni Nehemias, ay tumuturo patungo sa pagpapanumbalik ng Mesiyas at mula sa mga Pakakak (cf. pati ang aralin Outline Timetable of the Age (No. 272)).

 

Mula sa ilang ng pangangalat haharapin ng Diyos ang Israel at ipapanumbalik ito. Ang mga hinirang ni Cristo ay bahagi ng Israel at haharapin bilang bansa (Os. 2:14-23).

 

Ang mga Bagong Buwan ay iningatan sa Iglesiang Cristiano parehong sa ilalim ng mga Apostol at sa pangangalat at ang paraan ng pag-iingat sa mga ito ay hindi isang bagay para hatulan. Ito ay iningatan pa rin sa Europa noong ikalabing-pitong siglo (tingnan ang Pangkalahatang Pamamahagi ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122); at Ang mga Sabbatarian sa Transylvania ni Samuel Kohn (1894), (Pagsasalin sa Ingles na inilathala ng CCG Publishing, 1998).

Colosas 2:16-17  Sinoman nga ay huwag humatol sa inyo tungkol sa pagkain, o sa paginom, o tungkol sa kapistahan, o bagong buwan o araw ng sabbath: 17Na isang anino ng mga bagay na magsisidating: nguni't ang katawan ay kay Cristo. (AB)

 

Ang mga Bagong Buwan ay kailangan para sa kapakanan ng tao. Ang mga ito ay pinalitan sa tinatawag na kalendaryong sibil ng mga paganong araw ng pag-aalay ng tao. Sa USA, ang kalendaryong sibil ay may mga pangunahing holidays sa mga paganong araw na ito. Hindi ito dapat palampasin.

 

Ang mga Sabbath at ang mga Bagong Buwan ay tinatrato sa parehong paraan para sa pagsasagawa ng negosyo. Ang pagsasagawa ng komersiyo o ng pagbili at pagbebenta ay ipinagbabawal sa parehong Bagong Buwan at Sabbath.

Amos 8:4-6   Pakinggan ninyo ito, Oh kayong nananakmal ng mapagkailangan, at inyong pinagkukulang ang dukha sa lupain, 5Na sinasabi, Kailan daraan ang bagong buwan, upang tayo'y makapagbili ng gugulayin at ang sabbath, upang ating mailabas ang trigo? na gawing munti ang efa, at malaki ang siklo, at gumawa ng karayaan sa magdarayang timbangan; 6Upang ating mabili ng pilak ang dukha, at ng dalawang paang panyapak ang mapagkailangan, at maipagbili ang pinagbithayan sa trigo. (AB)

 

Ang paghihigpit na ito ay isang seryosong problema sa modernong Israel. Gayunpaman, sa katunayan ay walang nagbubukod na tila nagbibigay-daan sa Sabbath na mahiwalay sa mga Bagong Buwan, maliban sa mga Kapistahan sa pamamagitan ng pagkakaiba mula sa Sampung Utos, bilang Shabbatown. Gayunpaman, ang lahat ay dapat matupad.

 

Nagpatuloy si Amos sa pagbigkas ng hatol sa Israel dahil sa hindi pagtupad sa mga Sabbath at mga Bagong Buwan nang tama.

Amos 8:8-12  Hindi baga manginginig ang lupain dahil dito, at mananaghoy ang bawa't tumatahan doon? oo, sasampang buo na gaya ng Ilog; at mababagabag at lulubog uli, gaya ng Ilog ng Egipto. 9At mangyayari sa araw na yaon, sabi ng Panginoong Dios, na aking palulubugin ang araw sa katanghaliang tapat, at aking padidilimin ang lupa sa maliwanag na araw. 10At aking papalitan ng panaghoy ang inyong mga kapistahan, at taghoy ang lahat ninyong awit; at ako'y maglalagay ng kayong magaspang sa lahat na balakang, at kakalbuhan sa bawa't ulo; at aking gagawing gaya ng pagtaghoy sa isang bugtong na anak, at ang wakas niyaon ay gaya ng mapanglaw na araw. 11Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng Panginoong Dios, na ako'y magpapasapit ng kagutom sa lupain, hindi kagutom sa tinapay, o kauhawan man dahil sa tubig, kundi sa pagkarinig ng mga salita ng Panginoon. 12At sila'y magsisilaboy sa dagat at dagat, at mula sa hilagaan hanggang sa silanganan; sila'y magsisitakbo ng paroo't parito upang hanapin ang salita ng Panginoon, at hindi masusumpungan. (AB)

 

Ang direktang parusa sa hindi pagsunod sa salita ng Diyos ay ang kung ano ang mayroon tayo ay tatanggalin. Ang taggutom ng salita ay dumarating bilang parusa sa pagsuway. Ang paglapastangan sa Sabbath at sa mga Bagong Buwan sa pamamagitan ng kalakalan at komersiyo na labag sa Kautusan ay ang pangunahing sanhi. Ang sangbahayan ni Jacob ay nangalat dahil sa mga pagkakasala, ngunit sila ay iningatan at hindi nawala, gaya ng trigo na nabithay sa isang bithay (Amos 9:8-15).

(Cox, W.E., “F” Ang mga Bagong Buwan [125], CCG. 1995-2007, pp. 5-10).

 

Kahalagahan ng Bagong Buwan sa Plano ng Diyos

“Ipinakikita ng Genesis 1:14 na inilagay ng Diyos ang mga ilaw sa langit upang itakda ang mga araw at gabi at bilang mga tanda at para sa mga panahon. Tinutukoy ng mga Bagong Buwan ang pagkakasunod-sunod at oras ng mga Kapistahan at lohikal na nauuna sa Sabbath, na kumakatawan sa pagkukumpleto bilang ikapitong araw, samantalang ang mga Buwan ay nagsimula mula sa ikaapat na araw. Ang mga ilaw ay upang paghiwalayin ang liwanag sa dilim (Gen. 1:18). Ang buwan ay nagpapakita ng liwanag ng mundo sa loob ng kadiliman na namamahala dito. Ang araw ay ginagamit upang ilarawan si Cristo (Mal. 4:2).

Malakias 4:2-5  Nguni't sa inyo na nangatatakot sa aking pangalan ay sisikat ang araw ng katuwiran na may kagalingan sa kaniyang mga pakpak; at kayo'y magsisilabas, at magsisiluksong parang guya mula sa silungan. 3At inyong yayapakan ang masasama; sapagka't sila'y magiging abo sa ilalim ng mga talampakan ng inyong mga paa sa kaarawan na aking gawin, sabi ng Panginoon ng mga hukbo. 4Alalahanin ninyo ang kautusan ni Moises na aking lingkod na aking iniutos sa kaniya sa Horeb para sa buong Israel, sa makatuwid baga'y ang mga palatuntunan at mga kahatulan. 5Narito, aking susuguin sa inyo si Elias na propeta bago dumating ang dakila at kakilakilabot na kaarawan ng Panginoon. (AB)

 

Simboliko din ang buwan dahil ito ay nasa mga yugto. Ang Bagong Buwan ay kumakatawan sa simula ng aktibidad ng bawat siklo. Mayroong labindalawang buwan sa isang taon (bukod sa intercalation) (1Hari. 4:7; 1Cron. 27:1-15). Ang mga ito ay may karaniwang haba 30 araw na bilang (Gen. 7:11; 8:3-4; Blg. 20:29; Deut. 21:13; 34:8; Est. 4:11; Dan. 6:7-13). Tingnan din ang aralin ng Kalendaryo ng Diyos (No. 156).

 

Ang Bagong Buwan ay ang “simula ng lunar month, ibig sabihin ang panahon sa pagitan ng isang conjunction at ng susunod, ang haba nito ay tiyak nakalkula sa mga paaralang pang-astronomiya” (Judaeus Philo, The Special Laws, II, XXVI, 140, F.H. Colson, Harvard University Press, Cambridge MA, 1937).

 

Bilang karagdagan sa siniping ito ay may isa pang teksto tungkol sa Bagong Buwan at ang pagtukoy sa kanila na tumatalakay sa tiyak na araw ng Bagong Buwan.

 

Ang mga Pista ayon kay Philo

Sa pagtalakay sa mga Kapistahan sa ilalim ng mga utos ay mababasa natin kung ano ang sinasabi ni Philo sa Mga Espesyal na Kautusan tungkol sa ikaapat na utos kasama ng iba pa:

 

MGA ESPESYAL NA KAUTUSAN, II*

{**Pamagat ni Yonge, Isang Sanaysay sa mga Espesyal na Kautusan, Na Tumutukoy sa Tatlong Artikulo ng Dekalogo, Partikular ang Ikatlo, Ikaapat, at Ikalima; Tungkol sa mga Panunumpa, at ang Paggalang na Nararapat sa mga Ito; Tungkol sa Banal na Sabbath; Tungkol sa Pagbibigay ng Karangalan sa mga Magulang.}

....

Kasama sa pagsasalin ni Yonge ang isang hiwalay na pamagat ng sanaysay sa puntong ito: Tungkol sa Bilang Pito. Ang kanyang susunod na bahagi ay nagsisimula at nagtatapos sa roman numeral I (= X sa Loeb). Ang teksto ay sumusunod sa Loeb numbering.

X. (39) Ang susunod na utos ay tungkol sa banal na ikapitong araw, kung saan nakapaloob ang napakaraming pinakamahalagang mga pista. Halimbawa, mayroong pagpapalaya ng mga taong likas na malaya, ngunit, dahil sa ilang hindi inaasahang pangangailangan ng panahon, ay naging mga alipin, na ang pagpapalaya ay nagaganap tuwing ikapitong taon. Muli, nariyan ang kabutihan ng mga nagpapautang sa mga may utang sa kanila, dahil pinapatawad nila ang kanilang mga kababayan sa kanilang mga utang tuwing ikapitong taon. Nariyan din ang kapahingahan na ibinibigay sa matabang lupa, maging sa kapatagan man o sa kabundukan, na nagaganap din tuwing ikapitong taon. Bukod dito, mayroong mga ordinansa, na itinatag patungkol sa ikalimampung taon. At sa lahat ng mga bagay na ito ang simpleng paglalahad (nang hindi binibigyang pansin ang  anumang mas malalim at simbolikong kahulugan) ay sapat na upang gabayan ang mga taong may mabuting kalooban sa ganap na kabutihan, at upang maging mas maamo at masunurin ang mga suwail at matigas ang ulo sa kanilang mga pag-uugali. (40) Ngayon ay napag-usapan na natin nang masinsinan ang tungkol sa kabutihan ng bilang na pito, na nagpapaliwanag kung ano ang katangian nito sa pagtukoy sa bilang na sampu; at kung ano ang kaugnayan nito sa dekada mismo, at gayundin sa bilang na apat, na siyang pundasyon at pinagmulan ng dekada. At ngayon, matapos itong mabuo sa regular na pagkakasunod-sunod mula sa yunit, ito sa regular na pagkakasunod-sunod ay lumilika ng bilang na dalawampu't walo; na pinarami ayon sa isang regular na proporsyon na pantay sa lahat ng mga bahagi nito, sa wakas ay lumilikha ng parehong isang cube at isang parisukat. Ipinakita ko rin kung gaano karaming kagandahan ang maaaring makuha sa masusing pag-aaral nito, na hindi natin dapat pag-ukulan ng pansin sa ngayon. Ngunit dapat nating suriin ang bawat isa sa mga partikular na bagay na nasa harapan natin na nakapaloob sa isang ito, simula sa una. Ang unang bagay na dapat isaalang-alang ay ang tungkol sa mga Kapistahan. [Kasama sa pagsasalin ni Yonge ang isang hiwalay na pamagat ng sanaysay: Upang Ipakita Na ang mga Pista ay Sampu sa Bilang. Ang "sanaysay" na ito ay nagsisimula sa roman numeral I (= XI sa Loeb), isa-isang binanggit ang sampung pista, at umaabot hanggang Loeb bilang 214. Ang teksto ay sumusunod sa Loeb numbering.]

XI. (41) Ngayon ay may sampung pista sa bilang, gaya ng itinakda ng kautusan.

Ang una ay yaong marahil ikagulat ng sinuman na tawaging isang pista. Ang pistang ito ay araw-araw.

Ang ikalawang pista ay ang ikapitong araw, na tinatawag ng mga Hebreo sa kanilang sariling wika na sabbath.

Ang ikatlo ay yaong darating pagkatapos ng conjunction, na nangyayari sa araw ng bagong buwan sa bawat buwan.

Ang ikaapat ay ang paskuwa na tinatawag na paskuwa.

Ang ikalima ay ang mga unang bunga ng trigo--ang banal na bigkis. [Pansinin na ang Inalog na Bigkis ay isa sa Sampung pista ng panahon ng Templo]

Ang ikaanim ay ang kapistahan ng tinapay na walang lebadura, pagkatapos ay ipinagdiriwang ang pistang iyon, na talaga naman

Ang ikapitong araw ng ikapitong mga araw.

Ang ikawalo ay ang pista ng banal na buwan, o ang kapistahan ng mga pakakak.

Ang ikasiyam ay ang ayuno.

Ang ikasampu ay ang kapistahan ng tabernakulo, na siyang pinakahuli sa lahat ng taunang pista, na nagtatapos upang mabuo ang perpektong bilang ng sampu. Kailangan nating ngayon magsimula sa unang pista.

 

[Tandaan na isinama ni Philo dito ang Huling Dakilang Araw sa Kapistahan ng Tabernakulo kaya naging Sampu sa halip na Labing-isa.]

 

Napansin natin dito na sa panimula sa pagtalakay sa ikatlong Pista, na ang Bagong Buwan, ginamit ni Philo ang terminong isinalin na pagkatapos ng conjunction at ang iba ay isinalin bilang sumusunod sa kahulugan ng “ayon sa” o “gaya ng tinutukoy ng” conjunction. Gayunpaman, nililinaw niya ang bagay na ito sa pagsasabi na nangyayari sa araw ng Bagong Buwan sa bawat buwan. Kaya ang teksto ay lubos na malinaw na ang Bagong Buwan ang araw kung saan ang conjunction ay nangyayari. Sa mga sumunod na paliwanag sinabi ni Philo na ang buwan ay mula sa isang conjunction hanggang sa susunod gaya ng tinutukoy sa mga paaralang pang-astronomiya, tulad ng sinipi sa itaas.

 

Ang pagsasalin ni Yonge ay kulang sa bahagi ng 140 at sa mga teksto ng 142-144 (na ibinibigay dito) at ipinapaliwanag ang timing at ang teolohiya sa likod ng Bagong Buwan at kung bakit ito tumatakbo ayon sa conjunction at ang araw ng Bagong Buwan ay ang araw ng conjunction.

 

ANG IKATLONG PISTA

XXVI. (140) Kasunod ng pagkakasunod-sunod na ating pinili, magpapatuloy tayo sa pagtalakay tungkol sa ikatlong pista, ang bagong buwan. Una sa lahat, dahil ito ang simula ng buwan, at ang simula, maging sa bilang o ng panahon, ay marangal. Ikalawa, walang anuman sa buong kalangitan ang walang liwanag. (141) Ikatlo, dahil sa panahong iyon ang mas malaki at mas mahalagang katawan ay nagbibigay ng kinakailangang tulong sa mas maliit at mas mahinang katawan; sapagkat, sa oras ng bagong buwan, sinisimulan ng araw na bigyan ng liwanag ang buwan na nakikita ng mga mata, at pagkatapos ay ipinapakita niya ang kanyang sariling kagandahan sa mga nakamasid. At ito ay, tila,  isang malinaw na aral ng kabutihan at pagkatao sa mga tao, upang ituro sa kanila na hindi sila dapat magdamot sa pagbabahagi ng kanilang mga kabutihan sa iba, kundi, tularan ang mga makalangit na katawan, ay dapat na itaboy ang inggit at alisin ito mula sa Kaluluwa. {17}{ang bahagi 142-144 ay inalis sa pagsasalin ni Yonge dahil ang edisyon kung saan ibinatay ni Yonge ang kanyang pagsasalin, Mangey, ay wala ang mga ito. Ang mga linyang ito ay bagong salin para sa volume na ito.} (142) Ang ikaapat na dahilan ay ang lahat ng mga katawan sa kalangitan, ang buwan ang tumatawid sa zodiac sa pinakamabilis na panahon: nagagawa nitong tapusin ang pag-ikot sa loob lamang ng isang buwan. Dahil dito pinarangalan ng kautusan ang pagtatapos ng pag-ikot nito, ang puntong kung saan nakumpleto ng buwan ang paglalakbay mula sa pinagmulan nito, sa pamamagitan ng pagtawag sa araw na iyon na isang kapistahan upang muli itong magturo sa atin ng isang mahalagang aral na dapat magkasundo ang simula at wakas sa mga pangyayari sa buhay. Mangyayari ito kung pipigilan natin ang ating pagiging padalos-dalos gamit ang kapangyarihan ng pangangatwiran athindi natin pahihintulutan ang mga ito na tumanggi sa pagpigil at tumakbo nang malaya tulad ng mga hayop na walang pastol.

http://www.earlyjewishwritings.com/text/philo/book28.html

 

Kaya hindi dapat magkaroon ng pagkakamali. Ang Bagong Buwan ay sa araw ng conjunction ayon sa pagtukoy ng mga paaralan mula sa Jerusalem. Ang pagpapaliban sa Bagong Buwan gaya ng ginagawa ng Judaismo ay ang pagpapaliban sa lahat ng mga kapistahan at gawin itong walang halaga. Ito ay malinaw na kalapastanganan sa Diyos at sa Kanyang mga Kautusan. Sa Bagong Buwan nakasalalay ang lahat ng mga kasunod na kapistahan.

 

Ang buong Plano ng Kaligtasan ay ipinapakita mula sa bawat Bagong Buwan sa pamamagitan ng pagkalkula ng mga Kapistahan at ng pagpapakita nito sa siklo ng mga aktwal na pisikal na pag-aani.” (Cox, W.E., “G” Ang mga Bagong Buwan ng Israel [132], CCG, 1995-2008, pp. 3,5,6,7).

 

“Ang buong kapisanan – pinuno at mga tao – ay inutusang sumamba sa parehong Sabbath at mga Bagong Buwan (tingnan din Ezek. 46:6,9-10).

Ezekiel 46:1-3  Ganito ang sabi ng Panginoong Diyos: Ang pintuan ng pinakaloob na bulwagan na nakaharap sa dakong silangan ay sasarhan sa panahon ng anim na araw na paggawa. Ngunit sa Sabbath, ito ay bubuksan, at sa araw ng bagong buwan ay bubuksan ito. 2Ang pinuno ay papasok sa tabi ng patyo ng pintuan sa labas, at tatayo sa tabi ng haligi ng pintuan. Ihahandog ng mga pari ang kanyang handog na sinusunog at ang kanyang mga handog pangkapayapaan, at siya'y sasamba sa may pasukan ng pintuan. Pagkatapos lalabas siya, ngunit ang pintuan ay hindi sasarhan hanggang sa hapon. 3Ang mamamayan ng lupain ay sasamba sa may pasukan ng pintuang iyon sa harapan ng Panginoon sa mga Sabbath at sa mga bagong buwan. (AB01)

 

Ang hain ng Bagong Buwan sa katunayan ay mas malaki kaysa sa Sabbath (Ezek. 46:4,6). Walang ginawang pagkakaiba sa pagitan ng Bagong Buwan at ng lingguhang Sabbath. Ang parehong mga araw ay banal at walang kalakalan ang pinahihintulutan sa alinmang araw.

Amos 8:5  na sinasabi, “Kailan matatapos ang bagong buwan, upang tayo'y makapagbili ng butil? at ang Sabbath, upang ating mabuksan ang bilihan ng trigo, upang ating mapaliit ang efa, at mapalaki ang siklo, at gumawa ng pandaraya sa pamamagitan ng maling timbangan; (AB01)”

(Cox, W.E., “H” Ang mga pag-aani ng Diyos, Ang mga Hain sa Bagong Buwan, at ang 144,000 [120], CCG, 1995-2007, p. 13).

 

“Ang Bagong Buwan ay isang eksaktong astronomikong pangyayari na perpektong mahuhulaan. Dapat itong matukoy mula sa oras kung kailan ito nangyari sa Jerusalem upang matiyak ang pagkakapareho ng relihiyosong pagsamba sa buong mundo, lalo na sa pinalawak na komunikasyon. Ito ay batay sa mga Kasulatan na naglalagay sa Jerusalem bilang Luklukan ng Panginoon (Jer. 3:17), ang sentro ng Kautusan at ang pinagmumulan nito sa ilalim ng Mesiyas (Is. 2:3) at sa pamamagitan ng tubig ng Espiritu (Zac. 8:22; 14:8-21). Inilagay ng Diyos ang Kanyang Pangalan doon magpakailanman (2Cron. 33:4)” (Cox, W.E.,”I” Kalendaryo ng Diyos (No. 156), CCG, 1996-2008, p. 13)

 

Mga Banal na Araw at Kapistahan

“Ang taunang Banal na mga Araw ay matatagpuan sa Levitico 23:1-44, Mga Bilang 28:16-29:35 at Deuteronomio 16:1-16. Itong mga taunang Banal na mga Araw na sumasalamin sa Plano ng Kaligtasan ng Panginoon. Ito ay sapilitan at nagdadala ng tiyak na mga pangangailangan bilang tanda sa pagitan ng Diyos at Kanyang bayan. Ang Banal na Araw ay itinuturing bilang Sabbath.

 

Ang mga Banal na Araw binubuo ng:

       Paskuwa/Tinapay na Walang Lebadura (Lev. 23:5-8; Blg. 28:16-18,25; Deut. 16:1-8);

       Pentecostes (Lev. 23:16,21; Blg. 28:26; Deut. 16:9-12);

       Mga Pakakak (Lev. 23:24-25; Blg. 29:1);

       Pagbabayad-sala (Lev. 23:27-32; Num. 29:7); Tabernakulo (Lev. 23:34-35; Blg. 29:12; Deut. 16:13-15);

       Huling Dakilang Araw (Lev. 23:36; Blg. 29:35).

(Pahayag ng Paniniwala ng Cristianong Pananampalataya (No. A1), CCG, 4th ed., 1997, p. 24.)

 

Tatlong Taunang Kapistahan

Ang tatlong taunang Kapistahan ay:

Paskuwa/Tinapay na Walang Lebadura, Pentecostes/Kapistahan ng mga Sanglinggo at Tabernakulo/Balag  (Deut. 16:16).

Exodo 23:14   "Tatlong beses sa bawat taon na magdiriwang ka ng pista para sa akin. (AB01)

 

Paskuwa

Nakita sa Paskuwa ang pagtubos sa sangkatauhan mula sa kasalanan at ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura ay kumakatawan sa pag-aalis ng kasalanan mula sa mga hinirang ng Israel. Ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura ay may dalawang Banal na Araw: Paskuwa sa ikalabinlimang araw, at ang huling araw ng Tinapay na Walang Lebadura sa ikadalawampu't-isang araw ng Unang buwan (Abib).

Deuteronomio 16:1-2  “Magdiriwang ka sa buwan ng Abib, at ipangingilin ang paskuwa sa Panginoon mong Diyos; sapagkat sa buwan ng Abib ay inilabas ka ng Panginoon mong Diyos sa Ehipto sa gabi. 2At iyong iaalay ang paskuwa sa Panginoon mong Diyos, mula sa kawan at sa bakahan, sa lugar na pipiliin ng Panginoon na titirahan ng kanyang pangalan. (AB01)

 

Ang unang 36 na oras ng Paskuwa, kabilang ang Hapunan ng Panginoon at ang hapunan sa ika-15 ay hindi maaaring ipangilin sa tahanan o sa loob ng ating mga pintuan. Nagsisimula ito sa araw ng paghahanda ng 14 Nisan.

Deuteronomio 16:5-7  Huwag mong ihahandog ang paskuwa sa loob ng alinman sa iyong mga bayan na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Diyos, 6kundi sa lugar na pipiliin ng Panginoon mong Diyos na titirahan ng kanyang pangalan. Doon mo ihahandog ang paskuwa sa pagtatakipsilim, sa paglubog ng araw, sa panahon nang ikaw ay umalis sa Ehipto. 7Ito ay iyong lulutuin at kakainin sa lugar na pipiliin ng Panginoon mong Diyos. Kinaumagahan ay babalik ka at uuwi sa iyong mga tolda. (AB01)

Hapunan ng Panginoon

“Kinakailangan tayong makibahagi mula sa pagsunod at sundin ang lahat ng kautusan at tuntunin na itinakda ni Cristo para sa Hapunan ng Panginoon at hapunan ng Paskuwa. Kung hindi natin gagawin ang seremonyang ito wala tayong bahagi kay Jesucristo (Juan 13:8).

Juan 6:53-56  Sinabi nga sa kanila ni Jesus, “Katotohanang sinasabi ko sa inyo, malibang inyong kainin ang laman ng Anak ng Tao at inumin ang kanyang dugo, wala kayong buhay sa inyong sarili. 54Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan, at siya'y muli kong bubuhayin sa huling araw. 55Sapagkat ang aking laman ay tunay na pagkain, at ang aking dugo ay tunay na inumin. 56Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay nananatili sa akin, at ako'y sa kanya. (AB01)

 

Ang unang seremonya ng Hapunan ng Panginoon ay ang paghuhugas ng paa, na sinusundan ng pakikibahagi sa tinapay at alak. “Ang simpleng simbolismo ng sakripisyo ni Cristo ay makikita sa dalawang simbolong ito ng tinapay at alak” (Cox, W.E., “J” Ang Hapunan Ng Panginoon [103], CCG, 1995-2008, pp. 4-5).

 

Ang tinapay na may lebadura ay hindi maaaring gamitin sa paglilingkod ng Hapunan ng Panginoon (cf. din Ex. 23:18).

Exodo 34:25  “Huwag kang mag-aalay sa akin ng dugo ng handog na may pampaalsa; o magtitira man ng handog sa pista ng paskuwa hanggang sa kinaumagahan. (AB01)

 

Tingnan din ang mga aralin ng Kahalagahan ng Paghuhugas ng Paa [99] at Kahalagahan ng Tinapay at Alak [100].

 

Batas sa Paskuwa

Ang kaugnay na batas para sa Paskuwa ay matatagpuan sa Exodo 12.

Exodo 12:1-51  Ang Paskuwa ng Panginoon

Ang Panginoon ay nagsalita kina Moises at Aaron sa lupain ng Ehipto, na sinasabi, 2“Ang buwang ito'y magiging pasimula ng inyong mga buwan; ito ang magiging unang buwan ng taon para sa inyo. 3Sabihin ninyo sa buong kapulungan ng Israel: sa ikasampung araw ng buwang ito ay kukuha ang bawat lalaki sa kanila ng isang kordero, ayon sa mga sambahayan ng kani-kanilang mga ninuno, isang kordero sa bawat sambahayan. 4Kung ang sambahayan ay napakaliit para sa isang kordero, siya at ang kanyang malapit na kapitbahay ay magsasalu-salo sa isa ayon sa bilang ng mga tao; gagawin ninyo ang pagbilang sa kordero ayon sa makakain ng bawat tao. 5Ang inyong kordero ay walang kapintasan, isang lalaki na isang taong gulang; inyong kukunin ito sa mga tupa o sa mga kambing. 6Iyon ay inyong iingatan hanggang sa ikalabing-apat na araw ng buwang ito, at papatayin ng buong kapulungan ng kapisanan ng Israel ang kanilang mga kordero sa paglubog ng araw. 7Pagkatapos, kukuha sila ng dugo, at ilalagay sa dalawang haligi ng pinto at sa itaas ng pintuan, sa mga bahay na kanilang kakainan. 8Kanilang kakainin sa gabing iyon ang kordero; kanilang kakainin ito na inihaw sa apoy, kasama ang tinapay na walang pampaalsa at mapapait na gulay. 9Huwag ninyo itong kakaining hilaw, o pinakuluan man sa tubig, kundi inihaw sa apoy, pati ang ulo, ang paa at mga lamang loob nito. 10Huwag kayong magtitira ng anuman nito hanggang sa kinaumagahan; ang matitira hanggang sa kinaumagahan ay inyong susunugin sa apoy. 11Sa ganitong paraan ninyo kakainin ito: may bigkis ang inyong baywang, ang mga sandalyas ay nakasuot sa inyong mga paa, at ang inyong tungkod ay nasa inyong kamay; at dali-dali ninyong kakainin ito. Ito ang paskuwa ng Panginoon. 12Sapagkat ako'y dadaan sa lupain ng Ehipto sa gabing iyon at aking pupuksain ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Ehipto, maging tao man at hayop; at ilalapat ko ang hatol laban sa lahat ng mga diyos ng Ehipto: Ako ang Panginoon. 13Ang dugo ay magiging sa inyo'y isang tanda sa mga bahay na inyong kinaroroonan; kapag aking nakita ang dugo, lalampasan ko kayo at walang salot na papatay sa inyo, kapag pinuksa ko ang lupain ng Ehipto. 14“Ang araw na ito'y magiging sa inyo'y isang alaala, at inyong ipagdiriwang bilang pista sa Panginoon; sa buong panahon ng inyong mga salinlahi ay inyong ipagdiriwang bilang isang tuntunin magpakailanman. 15Pitong araw na kakain kayo ng tinapay na walang pampaalsa. Sa unang araw ay inyong aalisin sa inyong mga bahay ang pampaalsa, sapagkat sinumang kumain ng tinapay na may pampaalsa, mula sa unang araw hanggang sa ikapitong araw ay ititiwalag sa Israel. 16Sa unang araw ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagtitipon at sa ikapitong araw ay magkakaroon din kayo ng isang banal na pagtitipon. Walang anumang gawa na gagawin sa mga araw na iyon; ang nararapat lamang kainin ng bawat tao ang maaaring ihanda ninyo. 17Inyong ipapangilin ang pista ng Tinapay na Walang Pampaalsa, sapagkat sa araw na ito ay kinuha ko ang inyong mga hukbo mula sa lupain ng Ehipto. Inyong ipapangilin ang araw na ito sa buong panahon ng inyong mga salinlahi bilang isang tuntunin magpakailanman. 18Sa paglubog ng araw sa ikalabing-apat na araw ng unang buwan, kakain kayo ng tinapay na walang pampaalsa, hanggang sa ikadalawampu't isang araw ng buwan, sa paglubog ng araw. 19Pitong araw na walang matatagpuang pampaalsa sa inyong mga bahay; sinumang kumain ng may pampaalsa ay ititiwalag sa kapulungan ng Israel, siya man ay banyaga o ipinanganak sa lupain. 20Huwag kayong kakain ng anumang bagay na may pampaalsa; sa lahat ng inyong mga tirahan ay kakain kayo ng tinapay na walang pampaalsa.” 21Nang magkagayo'y ipinatawag ni Moises ang lahat ng matatanda sa Israel, at sinabi sa kanila, “Kayo'y lumabas at kumuha ng mga kordero ayon sa inyu-inyong sambahayan, at magpatay kayo ng kordero ng paskuwa. 22Kayo'y kumuha ng isang bigkis na isopo, inyong ilubog sa dugo na nasa palanggana, at inyong pahiran ng dugo ang itaas ng pinto at ang dalawang haligi ng pinto ng dugong nasa palanggana; sinuman sa inyo ay huwag lalabas sa pinto ng kanyang bahay hanggang sa kinaumagahan. 23Sapagkat ang Panginoon ay daraan upang patayin ang mga Ehipcio; pagkakita niya ng dugo sa itaas ng pinto at sa dalawang haligi ng pinto, lalampasan ng Panginoon ang pintong iyon at hindi niya hahayaang pumasok ang mamumuksa sa inyong mga bahay upang patayin kayo. 24Inyong iingatan ang bagay na ito bilang tuntunin sa iyo at sa iyong mga anak magpakailanman. 25Pagdating ninyo sa lupaing ibibigay sa inyo ng Panginoon, gaya ng kanyang ipinangako, inyong tutuparin ang paglilingkod na ito. 26Kapag itinanong sa inyo ng inyong mga anak, ‘Anong ibig ninyong sabihin sa pagdiriwang na ito?’ 27Inyong sasabihin, ‘Ito ang paghahandog ng paskuwa ng Panginoon, sapagkat kanyang nilampasan ang mga bahay ng mga anak ni Israel sa Ehipto, nang kanyang patayin ang mga Ehipcio at iniligtas ang ating mga bahay.’” At ang taong-bayan ay nagyukod ng ulo at sumamba. 28Ang mga anak ni Israel ay humayo at gayon ang ginawa; kung ano ang iniutos ng Panginoon kay Moises at kay Aaron, ay gayon ang ginawa nila. 29Pagsapit ng hatinggabi, pinatay ng Panginoon ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Ehipto, mula sa panganay ng Faraon na nakaupo sa kanyang trono, hanggang sa panganay ng bihag na nasa bilangguan, at lahat ng panganay sa mga hayop. 30Ang Faraon ay bumangon nang gabi, pati ang lahat ng kanyang mga lingkod at lahat ng mga Ehipcio; at nagkaroon ng isang malakas na panaghoy sa Ehipto sapagkat walang bahay na walang namatay. 31Kanyang ipinatawag sina Moises at Aaron nang gabi at sinabi, “Maghanda kayo, umalis kayo sa gitna ng aking bayan, kayo at ang mga anak ni Israel! Umalis na kayo at sambahin ninyo ang Panginoon, gaya ng inyong sinabi. 32Dalhin ninyo ang inyong mga kawan at ang inyong mga baka, gaya ng inyong sinabi, at kayo'y umalis na; at idalangin ninyo na ako ay pagpalain!” 33Pinapagmadali ng mga Ehipcio ang taong-bayan, at madaliang pinaalis sila sa lupain, sapagkat kanilang sinabi, “Kaming lahat ay mamamatay.” 34Kaya't dinala ng taong-bayan ang kanilang minasang harina bago ito nilagyan ng pampaalsa, na nakabalot pa ang kanilang mga pang-masa sa kani-kanilang damit at ipinasan sa kanilang mga balikat. 35Ginawa ng mga anak ni Israel ang ayon sa sinabi sa kanila ni Moises; sila'y humingi sa mga Ehipcio ng mga alahas na pilak, mga alahas na ginto, at mga damit. 36Binigyan ng Panginoon ang bayan ng biyaya sa paningin ng mga Ehipcio, kaya't ibinigay sa kanila ang anumang hingin nila. Kaya't kanilang sinamsaman ang mga Ehipcio. 37Ang mga anak ni Israel ay naglakbay mula sa Rameses hanggang sa Sucot, na may animnaraang libong lalaki na naglakad, bukod pa sa mga babae at mga bata. 38Iba't ibang lahi, mga kawan, mga baka, at napakaraming hayop ang umahon ding kasama nila. 39Kanilang niluto ang mga tinapay na walang pampaalsa mula sa minasang harina na kanilang dinala mula sa Ehipto. Ito ay hindi nilagyan ng pampaalsa, sapagkat sila'y itinaboy sa Ehipto at hindi na makapaghintay pa o makapaghanda man ng anumang pagkain para sa kanilang sarili. 40Ang panahon na nanirahan ang mga anak ni Israel sa Ehipto ay apatnaraan at tatlumpung taon. 41Sa katapusan ng apatnaraan at tatlumpung taon, nang araw ding iyon, ang lahat ng mga hukbo ng Panginoon ay umalis sa lupain ng Ehipto. 42Ito ay isang gabi ng pagbabantay ng Panginoon upang ilabas sila sa lupain ng Ehipto; kaya't ang gabing iyon ay gabi ng Panginoon na ipangingilin ng lahat ng mga anak ni Israel sa buong panahon ng kanilang mga salinlahi. 43Sinabi ng Panginoon kay Moises at kay Aaron, “Ito ang tuntunin ng paskuwa: walang sinumang banyaga na kakain niyon. 44Subalit ang bawat alipin na binili ng salapi ay maaaring makakain niyon kapag tuli na siya. 45Ang dayuhan at ang alilang upahan ay hindi maaaring kumain niyon. 46Sa loob ng isang bahay kakainin iyon; huwag kang magdadala ng laman sa labas ng bahay, ni huwag ninyong babaliin kahit isang buto niyon. 47Ipapangilin iyon ng buong kapulungan ng Israel. 48Kapag ang isang dayuhan ay maninirahang kasama mo, at mangingilin ng paskuwa ng Panginoon, tutuliin lahat ang kanyang mga kalalakihan at saka lamang siya makakalapit at makakapangilin. Siya'y magiging tulad sa ipinanganak sa lupain ninyo. Subalit sinumang hindi tuli ay hindi makakakain niyon. 49May iisa lamang kautusan para sa ipinanganak sa lupain, at para sa dayuhang naninirahang kasama ninyo.” 50Gayon ang ginawa ng lahat ng mga anak ni Israel; kung ano ang iniutos ng Panginoon kay Moises at kay Aaron, gayon ang ginawa nila. 51Nang araw ding iyon, kinuha ng Panginoon ang mga anak ni Israel sa lupain ng Ehipto, ayon sa kanilang mga hukbo. (AB01)

 

Ang Kapistahan ay dapat ipagdiwang na may tinapay na walang lebadura (Ex. 12:8, 15-20; 12:3,6; 23:15; Lev. 23:6; Blg. 9:11; 28:17; Deut. 16:3, 4; Mar. 14:12; Luc. 22:7; Gawa 12:3; 1Cor. 5:8).

Deuteronomio 16:3-4  Huwag kang kakain ng tinapay na may pampaalsa. Pitong araw na kakainin mo sa paskuwa ang tinapay na walang pampaalsa, ang tinapay ng kahirapan; sapagkat umalis kang nagmamadali sa lupain ng Ehipto, upang iyong maalala ang araw nang umalis ka sa lupain ng Ehipto sa lahat ng mga araw ng iyong buhay.

4 Walang makikitang pampaalsa sa iyo sa lahat ng iyong mga nasasakupan sa loob ng pitong araw. Alinman sa laman na iyong inihandog sa paglubog ng araw sa unang araw ay walang mananatili sa magdamag hanggang sa umaga. (AB01)

 

Exodo 13:6-8  Pitong araw na kakain ka ng tinapay na walang lebadura, at sa ikapitong araw ay magiging isang kapistahan sa Panginoon. 7Tinapay na walang lebadura ang kakanin sa loob ng pitong araw, at huwag makakakita sa iyo, ng tinapay na may lebadura, ni makakakita ng lebadura sa iyo, sa lahat ng iyong mga hangganan. 8At sasaysayin mo sa iyong anak sa araw na yaon, na iyong sasabihin: Dahil sa ginawa ng Panginoon sa akin nang ako'y umalis sa Egipto. (AB)

 

Ang parusa sa pagpapabaya sa pagsunod ng Kapistahan ay pagtanggal sa bayan o sa kapisanan (Blg. 9:13), maliban kung marumi o nasa paglalakbay gaya ng nabanggit sa itaas. May isang tuntunin para sa parehong dayuhan at nakikipanirahan (Blg. 9:14).

 

Ang mga hindi handang mangilin ng Paskuwa, o naglalakbay, ay dapat ipangilin ang Paskuwa sa ikalawang buwan (Blg. 9:6-12; 2Cron. 30:2-4).

Mga Bilang 9:1-23  Sinabi ng Panginoon kay Moises sa ilang ng Sinai, sa unang buwan ng ikalawang taon pagkatapos na sila'y makaalis sa lupain ng Ehipto, 2“Ipangilin ng mga anak ni Israel ang paskuwa sa takdang panahon nito. 3Sa ikalabing-apat na araw ng buwang ito, sa paglubog ng araw ay inyong ipapangilin sa kanyang takdang panahon ayon sa lahat na tuntunin niyon at ayon sa lahat ng ayos niyon ay inyong ipapangilin.” 4At si Moises ay nagsalita sa mga anak ni Israel upang ipangilin ang paskuwa. 5Kanilang ipinangilin ang paskuwa nang ikalabing-apat na araw ng unang buwan, sa paglubog ng araw, sa ilang ng Sinai. Ayon sa lahat ng iniutos ng Panginoon kay Moises ay gayon ginawa ng mga anak ni Israel. 6Mayroon ngang mga lalaki na marurumi dahil sa paghawak sa bangkay ng isang tao, na anupa't hindi nila naipangilin ang paskuwa nang araw na iyon; at humarap sila kina Moises at Aaron nang araw na iyon. 7At ang mga lalaking iyon ay nagsabi sa kanila, “Kami ay marurumi dahil sa paghawak sa bangkay ng isang tao. Bakit kami ay pipigilin sa pag-aalay ng handog sa Panginoon sa kanyang takdang panahon na kasama ng mga anak ni Israel?” 8Sinabi ni Moises sa kanila, “Maghintay kayo upang aking marinig ang ipag-uutos ng Panginoon tungkol sa inyo.” 9Nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 10“Sabihin mo sa mga anak ni Israel, Kung ang sinumang tao sa inyo o sa inyong salinlahi ay maging marumi dahil sa paghawak sa isang bangkay, o nasa malayong paglalakbay ay kanyang ipapangilin din ang paskuwa sa Panginoon. 11Sa ikalabing-apat na araw ng ikalawang buwan, sa paglubog ng araw ay kanilang ipapangilin; kanilang kakainin ito kasama ng mga tinapay na walang pampaalsa at mga gulay na mapait. 12Wala silang ititira sa mga iyon hanggang sa kinaumagahan, ni babali ng buto niyon, ayon sa lahat ng tuntunin ng paskuwa ay kanilang ipapangilin iyon. 13Subalit ang lalaking malinis at wala sa paglalakbay na hindi mangingilin ng paskuwa ay ititiwalag sa kanyang bayan sapagkat siya'y hindi nag-alay ng handog sa Panginoon sa takdang panahon, ang taong iyon ay mananagot sa kanyang kasalanan. 14Sinumang dayuhan na naninirahang kasama ninyo na nagnanais ipangilin ang paskuwa sa Panginoon, ay gagawin niya iyon ayon sa tuntunin ng paskuwa at ayon sa batas. Kayo'y magkakaroon ng isang tuntunin para sa dayuhan at sa katutubo.” 15Nang araw na ang tabernakulo ay itayo, tinakpan ng ulap ang tabernakulo, samakatuwid ay ang tabernakulo ng patotoo. Mula sa paglubog ng araw hanggang sa kinaumagahan, iyon ay nasa ibabaw ng tabernakulo na parang anyong apoy. 16Gayon ito nagpatuloy; iyon ay tinatakpan ng ulap kapag araw, at ng anyong apoy kapag gabi. 17Tuwing ang ulap ay pumapaitaas mula sa ibabaw ng tolda, naglalakbay ang mga anak ni Israel at sa dakong tigilan ng ulap ay doon tumitigil ang mga anak ni Israel. 18Sa utos ng Panginoon ay naglalakbay ang mga anak ni Israel, at sa utos ng Panginoon ay tumitigil sila. Kung gaano katagal ang itigil ng ulap sa ibabaw ng tabernakulo ay siya nilang itinitigil sa kampo. 19Kahit ang ulap ay tumigil sa ibabaw ng tabernakulo ng maraming araw, sinusunod ng mga anak ni Israel ang bilin ng Panginoon at hindi sila naglalakbay. 20At kung minsan ay nananatili ng ilang araw sa ibabaw ng tabernakulo ang ulap; at ayon sa utos ng Panginoon ay nananatili sila sa mga tolda, at ayon sa utos ng Panginoon ay naglalakbay sila. 21Kung minsan ang ulap ay nananatili mula sa hapon hanggang sa kinaumagahan. Kapag ang ulap ay pumaitaas sa kinaumagahan ay naglalakbay sila. Maging araw o gabi kapag ang ulap ay pumaitaas ay naglalakbay sila. 22Maging dalawang araw o isang buwan, o mas mahabang panahon na nakatigil ang ulap sa ibabaw ng tabernakulo na nananatili doon, ay nananatili ang mga anak ni Israel sa mga tolda at hindi naglalakbay, subalit kapag pumaitaas ay naglalakbay sila. 23Sa utos ng Panginoon ay nagkakampo sila, at sa utos ng Panginoon ay naglalakbay sila. Kanilang sinunod ang bilin ng Panginoon, ang utos ng Panginoon sa pamamagitan ni Moises. (AB01)

 

Mayroon tayong obligasyon na panatilihin ang pista ng maayos at sa buong pitong araw. Mula sa Exodo 12:16 sa itaas ay makikita natin na sa una at ikapitong araw ay magdaraos tayo ng isang taimtim na pagpupulong, at walang gawaing gagawin sa mga araw na iyon; kung ano lang ang kakainin natin.

Deuteronomy 16:8  Anim na araw na kakain ka ng tinapay na walang pampaalsa, at sa ikapitong araw ay magiging isang taimtim na pagtitipon sa Panginoon mong Diyos; huwag kang gagawa ng anumang gawa sa araw na iyan. (AB01)

Handog ng Inalog na Bigkis

Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay isinasagawa sa unang araw ng sanglinggo, Linggo (ng 9 a.m.), sa loob ng Tinapay na Walang Lebadura. Ang handog na ito ay naglalarawan sa pag-akyat ni Cristo sa silid ng Luklukan ng Diyos upang tanggapin pagkatapos ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay, gaya ng ipinapakita sa Daniel 7:13-14 at Juan 20:17. Si Cristo ang handog na inalog o bigkis, na siyang unang bunga ng lahat ng ani (Ex. 29:24-27; tingnan din ang Lev. 7:30,34; 8:27,29; 9:21; 10:14,15; 14:12,24; 23:11-20; Blg. 5:25; 6:20; 18:11, 18)” (Cox, W.E.,  “K” Ang Paskuwa (No. 98), CCG, 1995-2008, pp. 2,3,8,9).

 

“Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay ipinag-uutos na ordenansa na nauugnay sa Kapistahan ng Paskuwa at kinokontrol ang parehong panahon ng Pentecostes at ang paggamit ng mga bagong ani” (Lev. 23:9-14) (Cox, W.E., “L” Handog ng Inalog na Bigkis [106b], CCG, 1995-2008, p. 2).

 

Pentecostes

Deuteronomio 16:9-12  “Pitong sanlinggo ang iyong bibilangin; mula sa panahong pinasimulan mong ilagay ang panggapas sa mga nakatayong trigo ay magpapasimula kang bumilang ng pitong sanlinggo. 10At ipagdiwang mo ang Pista ng mga Sanlinggo sa Panginoon mong Diyos na may parangal na kusang-loob na handog, na iyong ibibigay ayon sa pagpapala sa iyo ng Panginoon mong Diyos; 11ikaw at ang iyong anak na lalaki at babae, ang iyong aliping lalaki at babae, ang Levita na nasa loob ng iyong mga bayan, ang dayuhan, ang ulila, ang babaing balo na kasama mo ay magagalak sa harapan ng Panginoon sa lugar na pipiliin ng Panginoon mong Diyos na titirahan ng kanyang pangalan. 12Iyong aalalahanin na ikaw ay naging alipin sa Ehipto. Masikap mong gawin ang mga tuntuning ito. (AB01)

 

Ang Kapistahan ng mga Sanglinggo o Pentecostes (cf. Ex. 23:16; 34:22) ay limampung araw mula sa Handog ng Inalog na Bigkis sa unang araw ng sanglinggo, Linggo, kasunod ng ikapitong kumpletong Sabbath. Ang Kapistahan ng mga Sanglinggo ay kumakatawan sa pag-aani ng mga hinirang, na sumisimbolo bilang pag-aani ng trigo. Tingnan ang araling Ang Pagbilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173).

 

Mga Pakakak

Ang Mga Pakakak sa Unang araw ng Ikapitong buwan (Tishri) ay isang araw ng pamamahinga at isang banal na pagpupulong (Lev. 23:24). Ang Banal na Araw na ito ay tradisyonal na itinuturing bilang pagdating ng Pakakak ng Arkanghel at sa mga Iglesia ng Diyos ay kumakatawan sa pagbabalik ng Mesiyas. Tingnan din ang aralin ng Mga Pakakak [136].

Mga Bilang 29:1-6  Sa unang araw ng ikapitong buwan ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagtitipon. Huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. Ito ay araw para sa inyo na paghihip ng mga trumpeta. 2Kayo'y maghahandog ng isang handog na sinusunog na mabangong samyo sa Panginoon, ng isang batang toro, isang lalaking tupa, pitong korderong lalaki na isang taong gulang at walang kapintasan. 3Ang handog na butil ng mga iyon, na piling harina, na hinaluan ng langis, ay tatlong ikasampung bahagi para sa toro, dalawang ikasampung bahagi para sa lalaking tupa, 4at isang ikasampung bahagi para sa bawat kordero sa pitong kordero, 5at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan upang ipantubos sa inyo, 6bukod pa sa handog na sinusunog sa bagong buwan, at sa handog na butil niyon, at sa palagiang handog na sinusunog at sa handog na butil niyon, at sa mga inuming handog niyon, ayon sa kanilang tuntunin na mabangong samyo na handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy. (AB01)

 

Pagbabayad-sala

Ang pagbabayad-sala ay isang araw ng banal na pagtitipon at sa araw na ito itinatanggi natin ang ating sarili (Lev. 23:27). Ito ay tumapat sa ika-10 araw ng Ikapitong buwan at kumakatawan sa pagkakasundo ng Israel at ng Lupa sa Diyos sa ilalim ng Mesiyas. Tingnan din ang aralin ng Pagbabayad-sala [138].

 

Ang Pagbabayad-sala ay tinatawag na Sabbatised Sabbath at isang Banal na Pagtitipon.

Mga Bilang 29:7-11  At sa ikasampung araw nitong ikapitong buwan ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagtitipon at inyong pahihirapan ang inyong mga kaluluwa, at huwag kayong gagawa ng anumang gawa, 8kundi kayo'y maghahandog sa Panginoon ng isang handog na sinusunog na mabangong samyo; isang batang toro, isang tupang lalaki, pitong korderong lalaki na isang taong gulang, mga walang kapintasan para sa inyo. 9Ang handog na butil ng mga iyon, na piling harina na hinaluan ng langis, ay tatlong ikasampung bahagi para sa toro, dalawang ikasampung bahagi para sa isang lalaking tupa, 10isang ikasampung bahagi para sa bawat kordero sa pitong kordero; 11isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan, bukod pa sa handog pangkasalanan na pantubos at sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil, at sa mga inuming handog ng mga iyon. (AB01)

Parehong ang Mga Pakakak at Pagbabayad-sala ay tinatawag na mga Banal na Araw at hindi mga Kapistahan.

 

Kapistahan ng Tabernakulo

Deuteronomio 16:13-15  Iyong ipagdidiwang na pitong araw ang kapistahan ng mga tabernakulo, pagkatapos na makamalig mo ang aning mula sa iyong giikan at sa iyong pisaan ng ubas: 14At ikaw ay magagalak sa iyong pagpipista, ikaw, at ang iyong anak na lalake at babae, at ang iyong aliping lalake at babae, at ang Levita, at ang taga ibang bayan, at ang ulila, at ang babaing bao, na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan. 15Pitong araw na ipagdidiwang mo ang pista sa Panginoon mong Dios sa dakong pipiliin ng Panginoon: sapagka't pagpapalain ka ng Panginoon mong Dios sa lahat ng iyong kinikita, at sa lahat ng gawa ng iyong mga kamay, at ikaw ay lubos na magagalak. (AB)

Ang Kapistahan ng Tabernakulo o Pagtitipon ng Ani (cf. Ex. 23:16; Blg. 29:12-40) ay kumakatawan sa milenyong pamamahala ng Mesiyas. Nagsisimula ito sa Ikalabinlimang araw ng Ikapitong buwan bilang isang Banal na Araw. Ito ay sinundan sa ika-22 araw ng Huling Dakilang Araw, bilang isang Kapistahan sa sarili nitong karapatan(Lev. 23:34; Deut. 16:13-15; 31:10-13). Ang Huling Dakilang Araw ay nagpapakita ng huling pagkabuhay na mag-uli na magaganap pagkatapos ng libong taon ng Milenyo at ang pagdating ng Lungsod ng Diyos Tingnan ang Pagtupad sa mga Kapistahan [56].

 

Mga Bilang 29:12-40  Sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwan ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagtitipon; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain at mangingilin kayo sa loob ng pitong araw para sa Panginoon. 13Maghahandog kayo ng isang handog na sinusunog, handog na pinaraan sa apoy na mabangong samyo para sa Panginoon: labintatlong batang toro, dalawang tupang lalaki, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang, na mga walang kapintasan. 14Ang handog na butil ng mga iyon, na piling harina na hinaluan ng langis ay tatlong ikasampung bahagi ng efa para sa bawat toro sa labintatlong toro, dalawang ikasampung bahagi sa bawat lalaking tupa para sa dalawang lalaking tupa, 15at isang ikasampung bahagi para sa bawat kordero sa labing-apat na kordero; 16isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil niyon at sa inuming handog niyon. 17Sa ikalawang araw ay maghahandog kayo ng labindalawang batang toro, dalawang lalaking tupa, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang at walang kapintasan. 18Ang handog na harina ng mga iyon, at ang mga handog na inumin para sa mga toro, sa mga lalaking tupa, at sa mga kordero ayon sa bilang ng mga iyon, alinsunod sa tuntunin; 19isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil, at sa mga handog na inumin ng mga iyon. 20Sa ikatlong araw ay labing-isang toro, dalawang lalaking tupa, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang at walang kapintasan, 21handog na butil at ang mga inuming handog para sa mga toro, sa mga lalaking tupa, at sa mga kordero ayon sa kanilang bilang, alinsunod sa tuntunin, 22at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil niyon, at sa handog na inumin niyon. 23Sa ikaapat na araw ay sampung toro, dalawang lalaking tupa, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang na walang kapintasan, 24handog na butil ng mga iyon at ang mga handog na inumin para sa mga toro, sa mga lalaking tupa, at sa mga kordero ayon sa kanilang bilang, alinsunod sa tuntunin; 25at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, sa handog na butil niyon, at sa handog na inumin niyon. 26Sa ikalimang araw ay siyam na toro, dalawang lalaking tupa, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang na walang kapintasan, 27kasama ang handog na butil at ang handog na inumin para sa mga toro, sa mga lalaking tupa, at sa mga kordero, ayon sa kanilang bilang, alinsunod sa tuntunin; 28at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil niyon, at sa handog na inumin niyon. 29At sa ikaanim na araw ay walong toro, dalawang lalaking tupa, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang at walang kapintasan, 30kasama ang handog na butil at mga handog na inumin para sa mga toro, sa mga lalaking tupa at sa mga kordero, ayon sa kanilang bilang, alinsunod sa tuntunin; 31at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, sa handog na butil niyon, at sa mga inuming handog niyon. 32Sa ikapitong araw ay pitong toro, dalawampung tupang lalaki, labing-apat na korderong lalaki na isang taong gulang at walang kapintasan, 33kasama ang handog na butil ng mga iyon, at ang mga inuming handog para sa mga toro, sa mga lalaking tupa, at sa mga kordero, ayon sa kanilang bilang, alinsunod sa tuntunin; 34at isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, sa handog na butil niyon, at sa inuming handog niyon. 35Sa ikawalong araw ay magkakaroon kayo ng isang taimtim na pagpupulong; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain, 36kundi kayo'y maghahandog ng isang handog na sinusunog, isang handog na pinaraan sa apoy na mabangong samyo sa Panginoon: isang toro, isang lalaking tupa, pitong korderong lalaki na isang taong gulang, walang kapintasan. 37Ang handog na butil ng mga iyon at ang mga inuming handog para sa toro, sa lalaking tupa, at sa mga kordero, ayon sa kanilang bilang alinsunod sa tuntunin; 38isang kambing na lalaki na handog pangkasalanan; bukod pa sa palagiang handog na sinusunog, at sa handog na butil niyon, at sa inuming handog niyon. 39“Ang mga ito ay inyong ihahandog sa Panginoon sa inyong mga takdang kapistahan, bukod pa sa inyong mga ipinangakong handog, at sa inyong mga kusang handog, para sa inyong mga handog na sinusunog, mga handog na butil, at mga inuming handog, at mga handog pangkapayapaan. 40At sinabi ni Moises sa mga anak ni Israel ang lahat ng iniutos ng Panginoon kay Moises. (AB01)

 

Paghahanda para sa pagdalo sa mga Kapistahan

“May mga tuntunin tayo sa ating paghahanda para makapunta sa mga Kapistahan. Hindi lamang tayo dapat magkaroon ng pananampalataya at determinasyon na itigil ang ating mga gawain at pumunta, kundi dapat din nating maunawaan na lahat tayo ay may pananagutan, sa pinansyal pati na rin sa pisikal. Ibig sabihin, dapat tayong maghanda para pumunta sa mga Kapistahan. Sinasabi sa Deuteronomio 12:17-19 na mayroon tayong panuntunan sa paggastos ng ikalawang ikapu. Kinakailangan tayong magtabi ng ikalawang ikapu para sa ating pagdalo sa mga Kapistahan.

Deuteronomio 12:17-19  Huwag mong kakainin sa loob ng iyong mga bayan ang ikasampung bahagi ng iyong trigo, o ng iyong alak, o ng iyong langis, o ng mga panganay sa iyong bakahan o sa iyong kawan, ni anuman sa iyong mga ipinangakong handog na iyong ipapanata, ni ang iyong mga kusang handog, ni ang handog na iwinawagayway ng iyong kamay. 18Kakainin mo ang mga ito sa harapan ng Panginoon mong Diyos sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Diyos, ikaw at ng iyong anak na lalaki at babae, at ng iyong mga aliping lalaki at babae, at ng Levita na nasa loob ng iyong mga bayan; at ikaw ay magagalak sa lahat ng iyong gagawin sa harapan ng Panginoon mong Diyos. 19Huwag mong pabayaan ang Levita habang nabubuhay ka sa iyong lupain. (AB01)”

(Cox, W.E, “M” Pagtupad sa mga Kapistahan [56], CCG, 1994-2007, p. 8).

 

Ang ikalawang ikapu ay dapat gamitin para sa pagdalo sa mga Kapistahan sa inyong sariling mga lugar kung masyadong malayo ang paglalakbay papuntang itinakdang lugar.

Deuteronomio 12:21  Kung ang dakong pipiliin ng Panginoon mong Diyos na paglalagyan ng kanyang pangalan ay napakalayo para sa iyo, magpapatay ka sa iyong bakahan at kawan na ibinigay sa iyo ng Panginoon, gaya ng iniutos ko sa iyo, at makakakain ka sa loob ng iyong mga bayan, hangga't nais mo. (AB01)

 

Gaya ng nakikita natin, ang sistema ng ikapu ay kaugnay sa mga Kapistahan.

Deuteronomio 14:22-29  “Kukunan mo ng ikasampung bahagi ang lahat ng bunga ng iyong binhi na nanggagaling sa iyong bukid taun-taon. 23Iyong kakainin sa harapan ng Panginoon mong Diyos, sa dakong kanyang pipiliin na patatahanan sa kanyang pangalan, ang ikasampung bahagi ng iyong trigo, ng iyong alak at ng iyong langis, at ang mga panganay sa iyong bakahan at sa iyong kawan upang lagi kang matutong matakot sa Panginoon mong Diyos. 24At kung ang daan ay napakahaba para sa iyo, na anupa't hindi mo madala ang ikapu kapag pinagpala ka ng Diyos, sapagkat napakalayo sa iyo ang dakong pinili ng Panginoon mong Diyos na paglalagyan ng kanyang pangalan, 25ay iyo ngang tutumbasan ng salapi at itatali mo ang salapi sa iyong kamay at pupunta ka sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Diyos; 26at iyong gugulin ang salapi sa anumang nais mo: baka, tupa, alak, matapang na inumin, o sa anumang iyong nasain. Ikaw ay kakain doon sa harapan ng Panginoon mong Diyos, at ikaw at ang iyong sambahayan ay magalak. 27Ang Levita na nasa loob ng iyong mga bayan ay huwag mong pababayaan, sapagkat siya'y walang bahagi ni pamana na kasama mo. 28“Sa katapusan ng bawat tatlong taon ay iyong kukunin ang buong ikasampung bahagi ng iyong bunga ng taong iyon, at iyong ilalagay sa loob ng iyong mga bayan. 29At ang Levita, sapagkat siya'y walang bahagi ni pamana na kasama mo, at ang dayuhan, ang ulila, ang babaing balo na nasa loob ng iyong mga bayan ay pupunta roon at kakain at mabubusog, upang pagpalain ka ng Panginoon mong Diyos sa lahat ng gawain na iyong ginagawa. (AB01)

Ang mga Kapistahan ay gumagana sa loob ng sistema ng Jubileo. Tingnan din ang Mga Kapistahan ng Diyos kaugnay sa Paglalang (No. 227).

 

Mga Kapistahan bilang bahagi ng Plano ng Kaligtasan

Ang layunin at Plano ng Diyos ay inihayag sa pamamagitan ng istruktura at pagkakasunod-sunod ng mga Kapistahan, na inilatag bilang mga tuntunin sa Bibliya.

 

Ang mga Kapistahan ay ibinigay kay Moises ni Yahovah (o Jehovah). Ang mga Kapistahang ito ay dapat ipahayag bilang mga banal na pagpupulong. Ito ay mga Kapistahan ng Panginoon at tinawag niya itong Aking mga kapistahan (Lev. 23:2). Ang mga ito ay tinutukoy bilang mga kapistahan ng Panginoon sa Levitico 23 at 2Cronica 2:4. Ang terminong inyong mga kapistahan ay ginamit din sa Mga Bilang 15:3 at 29:39. Ang terminong kanilang mga kapistahan ay ginamit sa Isaias 1:14 at 5:12 sa isang negatibong aspeto. Ang mga Kapistahan sa gayon ay hindi sekular o nagmula sa lupa. Hindi sila maaaring makatuwirang mabago o talikuran maliban kung ang Plano ng Kaligtasan, na kanilang kinakatawan, ay nabago o tinalikuran.

Levitico 23:4-44  “Ito ang mga takdang kapistahan sa Panginoon, mga banal na pagpupulong na inyong ipagdiriwang sa takdang panahon. 5“Sa ikalabing-apat na araw ng unang buwan, sa paglubog ng araw, ay ang Paskuwa ng Panginoon. 6Ang ikalabinlimang araw ng buwang ito ay Kapistahan ng Tinapay na Walang Pampaalsa sa Panginoon. Kakain kayo ng tinapay na walang pampaalsa sa loob ng pitong araw. 7Sa unang araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. 8Kayo ay maghahandog sa Panginoon sa loob ng pitong araw ng handog na pinaraan sa apoy; at ang ikapitong araw ay magiging banal na pagpupulong. Huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain.” 9At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 10“Magsalita ka sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila: Kapag kayo'y dumating sa lupain na aking ibinibigay sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyon, ay dalhin ninyo sa pari ang unang bunga ng inyong inani. 11Iwawagayway niya ang bigkis sa harapan ng Panginoon upang kayo'y tanggapin; sa kinabukasan pagkatapos ng Sabbath, ito ay iwawagayway ng pari. 12At ikaw ay maghahandog ng isang taong gulang na kordero na walang kapintasan, sa araw na iyong iwagayway ang bigkis bilang handog na sinusunog sa Panginoon. 13Ang handog na butil ay magiging dalawang ikasampung bahagi ng isang efa ng pinong harina na hinaluan ng langis, isang handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy na may mabangong samyo. Ang handog na inumin na kasama nito ay alak na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14Huwag kayong kakain ng tinapay at trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa araw na ito, hanggang sa inyong madala ang handog sa inyong Diyos. Ito ay tuntunin magpakailanman sa buong panahon ng inyong salinlahi, sa lahat ng inyong mga tirahan. 15“Mula sa kinabukasan, pagkalipas ng Sabbath mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na iwinawagayway, ay bibilang kayo ng pitong buong linggo. 16Hanggang sa kinabukasan pagkalipas ng ikapitong Sabbath, bibilang kayo ng limampung araw; pagkatapos ay mag-aalay kayo ng handog na bagong butil sa Panginoon. 17Mula sa inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng dalawang tinapay upang iwagayway, na ang bawat isa ay dalawang ikasampung bahagi ng isang efa na mula sa piling harina, at lulutuin na may pampaalsa bilang unang bunga sa Panginoon. 18Bukod sa tinapay, maghahandog kayo ng pitong kordero na isang taong gulang na walang kapintasan, at ng isang guyang toro at ng dalawang tupang lalaki. Ang mga ito ay magiging handog na sinusunog sa Panginoon, kasama ng kanilang butil na handog, at ng kanilang mga handog na inumin, isang handog na pinaraan sa apoy na mabangong samyo sa Panginoon. 19Maghahandog din kayo ng isang kambing na lalaki bilang handog pangkasalanan, at ng dalawang korderong lalaki na isang taong gulang bilang alay na mga handog pangkapayapaan. 20Ang mga iyon ay iwawagayway ng pari kasama ng tinapay ng mga unang bunga, bilang handog na iwinawagayway sa harapan ng Panginoon, kasama ng dalawang kordero; ang mga iyon ay magiging banal sa Panginoon para sa pari. 21Ikaw ay magpapahayag sa araw ding iyon; ito ay banal na pagtitipon sa inyo; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. Ito ay walang hanggang tuntunin sa lahat ng inyong mga tahanan sa buong panahon ng inyong salinlahi. 22“Kapag inyong ginapas ang ani sa inyong lupain, ay huwag ninyong gagapasan hanggang sa mga sulok ng inyong bukid; huwag ninyong titipunin ang mga nalaglag sa inyong pag-aani. Iiwan ninyo ang mga iyon para sa dukha at sa dayuhan: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” 23At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 24“Magsalita ka sa mga anak ni Israel: Sa unang araw ng ikapitong buwan, ay magkakaroon kayo ng unang araw ng ganap na kapahingahan, isang banal na pagpupulong na ipinagdiriwang sa pamamagitan ng tunog ng mga trumpeta. 25Kayo'y huwag gagawa ng anumang mabigat na gawain at kayo'y mag-aalay ng handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy.” 26At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 27“Gayundin, ang ikasampung araw ng ikapitong buwan ay araw ng pagtubos. Magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong, magpakumbaba kayo, at mag-alay kayo ng handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy. 28Huwag kayong gagawa ng anumang gawa sa araw ding ito, sapagkat ito ay araw ng pagtubos, upang gumawa ng pagtubos para sa inyo sa harapan ng Panginoon ninyong Diyos. 29Sapagkat sinumang tao na hindi magpakumbaba sa araw ding ito ay ititiwalag sa kanyang bayan. 30At sinumang tao na gumawa ng anumang gawa sa araw ding ito ay pupuksain ko sa kalagitnaan ng kanyang bayan. 31Kayo'y huwag gagawa ng anumang gawa; ito ay isang walang hanggang tuntunin sa buong panahon ng inyong salinlahi sa lahat ng inyong tirahan. 32Ito ay magiging ganap na kapahingahan sa inyo, at kayo'y magpapakumbaba; sa ikasiyam na araw ng buwan sa hapon, mula sa paglubog ng araw hanggang sa paglubog ng araw ay ipapangilin ninyo ang inyong Sabbath.” 33At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 34“Iyong sabihin ang ganito sa mga anak ni Israel: Sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwang ito ay pitong araw na Kapistahan ng mga Kubol sa Panginoon. 35Ang unang araw ay isang banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anumang mabigat na gawain. 36Pitong araw na maghahandog kayo sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy. Sa ikawalong araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; at kayo'y maghahandog sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy. Ito ay isang taimtim na pagtitipon; huwag kayong gagawa ng anumang mabigat na gawain. 37“Ito ang mga takdang kapistahan sa Panginoon na inyong ipahahayag bilang mga banal na pagpupulong, upang maghandog sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy, ng handog na sinusunog, ng butil na handog, at ng mga inuming handog, na bawat isa ay sa nararapat na araw; 38bukod sa mga Sabbath sa Panginoon, at bukod sa inyong mga kaloob, bukod sa lahat ng inyong panata, bukod sa lahat ng inyong mga kusang-loob na handog na inyong ibibigay sa Panginoon. 39“Gayundin, sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwan, kapag inyong tinipon ang bunga ng lupain, ipagdiriwang ninyo ang mga kapistahan ng Panginoon sa loob ng pitong araw; ang una at ikawalong araw ay Sabbath. 40Sa unang araw ay magdadala kayo ng bunga ng magagandang punungkahoy, ng mga sanga ng mga palma, mga sanga ng mayayabong na punungkahoy, at ng maliliit na halaman sa batis; at kayo'y magdiriwang sa harapan ng Panginoon ninyong Diyos sa loob ng pitong araw. 41Inyong tutuparin ito bilang isang kapistahan sa Panginoon sa loob ng pitong araw sa bawat taon. Ito ay isang tuntunin magpakailanman sa buong panahon ng inyong salinlahi; sa ikapitong buwan ay ipagdiriwang ninyo ang kapistahang ito. 42Kayo'y maninirahan sa mga kubol sa loob ng pitong araw; ang lahat ng katutubo sa Israel ay maninirahan sa mga kubol, 43upang malaman ng inyong salinlahi na pinatira ko sa mga kubol ang mga anak ni Israel nang sila'y aking ilabas sa lupain ng Ehipto: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” 44Gayon ipinahayag ni Moises ang mga takdang kapistahan ng Panginoon sa bayan ng Israel. (AB01)

 

Ipinangilin ni Cristo ang lahat ng mga Sabbath, mga Bagong Buwan at ang mga Kapistahan. Ang Iglesiang apostoliko ay nangilin din ng mga Sabbath, mga Bagong Buwan at ang mga Kapistahan (Col. 2:16) gaya ng ginawa ng Iglesia sa loob ng dalawang libong taon. Ang mga bansa sa Milenyo ay ipangingilin din ang mga Sabbath, mga Bagong Buwan at mga Kapistahan (Is. 66 23; Zac. 14:16-19).

 

Ang buong proseso ng pagpapakilala ng mga hinirang sa loob ng Cristianismo ay nakabatay sa pagkakasunud-sunod ng Banal na Araw na nagaganap hanggang sa pangkalahatan o Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli. Ang mga Banal na Araw ay hindi maaaring alisin hangga't hindi nakukumpleto ng Huling Dakilang Araw ang bahaging ito ng plano. Ang bawat Kapistahan ay kumakatawan sa isang patuloy na bahagi ng Plano ng Diyos at, batay sa sistema ng pag-aani, ay patuloy na nangyayari at nagaganap sa kasalukuyan.

1Pedro 2:5  …Kayo rin naman, na gaya ng mga batong buhay, ay natatayong bahay na ukol sa espiritu, upang maging pagkasaserdoteng banal, upang maghandog ng mga hain na ukol sa espiritu, na nangakalulugod sa Dios sa pamamagitan ni Jesucristo. (AB)

 

Ang Modernong Cristianismo ay hindi sumusunod sa mga Kapistahan na ito at dahil dito ay walang direksyon at pang-unawa tungkol sa biblikal na Plano. Ang mga modernong iglesia ay binabalewala ang mga tagubilin na ipinakita ng Bibliya (ang batayan ng relihiyong Judeo-Cristiano) na itinatag sa salaysay ng paglalang sa Genesis at ibinigay ng Diyos kay Moises at sa Kanyang mga lingkod na mga propeta. Ang mga Kautusan na ito ay nagdedetalye ng pagsasagawa ng Pananampalataya at hayagang pinakilala ang Kanyang mga kapistahan.

 

Kaya't ang mga Kapistahan ay ibinigay ng Diyos kay Cristo at pinananatili at ipinapatupad ni Cristo ang mga istrukturang iyon sa loob ng kanyang mga hinirang at sa huli sa lahat ng mga bansa para sa istruktura ng milenyo. Si Cristo ay siya ring kahapon, ngayon at bukas (Heb. 13:8). Ang Diyos ay hindi nababago (Mal. 3:6; Sant. 1:17). Kaya't hindi nagbabago at, samakatuwid, ang mga araw na kanilang iniingatan bilang banal para sa sangkatauhan gaya ng ibinigay ng kautusan ay hindi nagbabago.

 

Ang mga Banal na Araw at ang mga Sabbath ay sadyang siniraan. Iyon ay isang pangako ng Diyos na ginawa Niya mismo sa pamamagitan ng mga propeta. Ang Diyos ay nagsalita sa pamamagitan ni propeta Amos at inihalintulad ang Israel sa mga Huling Araw bilang isang kaing ng mga bungang-kahoy sa tag-init (Amos 8:1ff.). Ang kabiguang sumunod sa Diyos ang pangunahing elemento. Ang kaparusahan sa kabiguang sumunod sa Diyos ay ang mga Sabbath at ang mga Kapistahan ay papalitan ng pagtangis. Sinundan iyon ng taggutom sa pakikinig sa salita ni Yahovah (Jehovah) (Amos 8:11-14). Dahil sa kabiguan na maunawaan ang kalikasan ng Nag-iisang Tunay na Diyos (Juan 17:3; 1Juan 5:20) ang bayan ay pinarusahan (Os. 8:5-9).

 

Ang mga hinirang ay hinahatulan sa pamamagitan ng kanilang kaalaman sa Nag-iisang Tunay na Diyos, kung saan nagmumula ang pag-unawa sa Kautusan at tumatatak sa isip at puso ng bawat isa.

 

Ang isyu ay hindi ang Sabbath, o ang mga Kapistahan, o ang Kautusan. Ito ay ang katotohanan na ang Diyos Ama ay ang Nag-iisang Tunay na Diyos (Juan 17:3; 1Juan 5:20) at Siya lamang ang walang kamatayan (1Tim. 6:16). Maaaring ipangilin ng isang tao ang Sabbath at maging heretiko pa rin. Kung hindi natin iingatan ang katotohanang ito tayo ay tatanggalin mula sa mga hinirang at mapapailalim sa makapangyarihang pagkalinlang at maniniwala sa isang kasinungalingan (2Tes. 2:11).

(Cox, W.E., “N” Ang mga Banal na Araw ng Diyos [097], CCG, 1995-2007, pp. 2,5,6,7,8,11).

 

Mga Handog sa Pista

“Bahagi ng paghahanda para sa lahat ng mga Kapistahang ito ay isipin ang mga pagpapalang ipinagkaloob sa atin ng ating Diyos Ama, at magpakita na may handog ayon sa mga pagpapalang iyon. Hindi tayo maaaring basta na lamang dumalo sa mga Kapistahan at magdesisyon nang biglaan batay sa kung ano ang mayroon tayo sa oras na iyon, o magsulat ng tseke at isipin na nagampanan na natin ang ating tungkulin bilang mga Cristiano.

2Corinto 9:7  Magbigay ang bawa't isa ayon sa ipinasiya ng kaniyang puso: huwag mabigat sa loob, o dahil sa kailangan: sapagka't iniibig ng Dios ang nagbibigay na masaya. (AB)

 

Dapat nating pag-isipan kung ano ang ginawa ng Diyos para sa atin at magbigay ng isang handog na nararapat.

Deuteronomy 16:17  Bawa't lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na ibinigay sa iyo ng Panginoon mong Dios. (AB)

 

Tatlong beses sa isang taon inuutusan tayo ng Diyos na magtipon sa lugar kung saan Niya inilalagay ang Kanyang pangalan, at hindi tayo dapat humarap sa Panginoon nang walang dala.

Deuteronomio 16:16  Makaitlo sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa PANGINOON mong Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa PANGINOON: (AB)

Ang terminong "lugar na Kanyang pipiliin" ay nagbabago sa paglipas ng panahon at depende sa mga lokasyon ng mga bansang ibinigay sa atin ng Diyos bilang mana. Ang mga Kapistahan ay ipinagdiriwang sa mga bansang ibinigay sa atin at hindi nakasalalay sa Jerusalem.” (Cox, W.E., “O” Handog [275], CCG, 2006, pp. 2,3).

 

“Ang batas tungkol sa koleksyon ay makikita sa Exodo 23:17-19.

Exodo 23:17-19  Makaitlo sa bawa't taon na ang lahat na iyong mga lalake ay haharap sa Panginoong Dios. 18Huwag mong ihahandog ang dugo ng hain sa akin, na kasabay ng tinapay na may lebadura; o iiwan mo man ang taba ng aking pista sa buong magdamag hanggang sa kinaumagahan. 19Ang mga pinakauna ng mga unang bunga ng iyong lupa ay iyong ipapasok sa bahay ng Panginoon mong Dios. Huwag mong lulutuin ang batang kambing sa gatas ng kaniyang ina. (AB)

 

Ang “taba” ay ang mga handog ng mga Kapistahan. Hindi nito ibig sabihin na ang taba, na ipinagbabawal sa ilalim ng Kautusan, ay maaaring kainin (cf. Lev. 3:17). Ang parehong termino ay matatagpuan sa Genesis 45:18 at Nehemias 8:10.

Levitico 3:17  Ito ay magiging isang walang hanggang tuntunin sa buong panahon ng inyong lahi sa lahat ng inyong mga tahanan. Huwag kayong kakain ng taba o anumang dugo nito.” (AB01)

 

“Ayon sa Kautusan, ang mga handog ay dapat gawin ng tatlong beses sa isang taon lamang - hindi sa bawat Banal na Araw. Gayundin, ang koleksyon ay dapat kunin sa unang gabi ng bawat Kapistahan; hindi ito maaaring iwan hanggang umaga. Mayroong magandang dahilan para dito: ang mga mahihirap at ang mga Levita ay kailangang kumain at ang paghahanda ay ginawa bago ang Kapistahan. Ipapatupad ng Mesiyas ang sistemang ito sa ilalim ng Milenyo, ngunit bahagi na ito ng Kautusan ng Diyos ngayon.” (see also the paper Pagtitipon ng Ani [139],).

 

Ang Kapistahan ng mga Pakakak ay hindi binanggit sa Deuteronomio 16. Gayundin, mahigpit na ipinagbabawal ang pagbibigay ng handog sa Araw ng Pagbabayad-sala. Kaya naman, tatlong beses ang sinasabi at ito rin ang kahulugan. Ang ugnayan ay nakatali sa tatlong ani ng Diyos: ang Mesiyas bilang Inalog na Bigkis; ang hinirang ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli (ang ani ng trigo sa Pentecostes); at ang pangkalahatang ani ng sanlibutan sa Tabernakulo.

 

Ang lingguhang koleksyon sa Iglesia ay labag sa mga Kautusan ng Diyos. Ang koleksyon na tinutukoy sa unang araw ng sanglinggo, o Linggo, na iniutos ni Pablo ay hindi isang pagsang-ayon sa alinman sa pagsamba sa Linggo o ng mga lingguhang paghahandog (1Cor. 16:2-4).” (Cox, W.E. “P” Ikapu [161], CCG, 1996-2007, pp. 12,13).

 

“Ang mga handog na kinakailangan ay binago sa kanilang pangangailangan sa espirituwal na mga handog sa bawat araw ng pagkakasunud-sunod ng Banal na Araw, mula sa mga Sabbath hanggang sa Bagong Buwan hanggang sa mga Kapistahan. Ang mga hain sa ilalim ng Kautusan ay inilaan mula sa isang espesyal na pagpapataw na inilaan sa ilalim ng pananagutan ng pambansang awtoridad. Ang pataw ng Prinsipe ay sinusuri sa araling Ikapu [161].

Ezekiel 45:14-17  At ang takdang bahagi ng langis, ng bath ng langis, ang ikasangpung bahagi ng bath mula sa isang kor, na sangpung bath, o isang homer (sapagka't sangpung bath ay isang homer); 15At isang batang tupa sa kawan, mula sa dalawang daan, na mula sa matabang pastulan ng Israel; na pinakahandog na harina, at pinakahandog na susunugin, at pinakahandog tungkol sa kapayapaan, upang ipangtubos sa kanila, sabi ng Panginoong Dios. 16Buong bayan ng lupain ay magbibigay ng alay na ito sa prinsipe sa Israel. 17At magiging tungkulin ng prinsipe na magbigay ng mga handog na susunugin, at ng mga handog na harina, at ng mga inuming handog, sa mga kapistahan, at sa mga bagong buwan, at sa mga sabbath, sa lahat ng takdang kapistahan ng sangbahayan ni Israel: siya'y maghahanda ng handog dahil sa kasalanan, at ng handog na harina, at ng handog na susunugin, at ng mga handog tungkol sa kapayapaan, upang ipangtubos sa sangbahayan ni Israel. (AB)

 

Ang handog na ito ay isang ikapu ng ikapu ng langis at kalahating ikapu ng ikapu para sa mga handog na karne. Tinipon ito ng Prinsipe para sa mga hain sa mga Sabbath, mga Bagong Buwan, mga Banal na Araw at mga handog. Kaya, hindi tama na sabihing ang ikapu ay inalis kasama ng mga hain dahil maliwanag na ibinigay ang mga ito nang hiwalay.” (Cox, “F”, op. cit., p. 5).

Mga Bilang 31:50-54  Aming dinala bilang handog sa Panginoon [SHD 07133 qorban, (898d) meaning: offering, oblation] ang nakuha ng bawat lalaki na mga hiyas na ginto, mga panali sa braso, at mga pulseras, mga singsing na pantatak, mga hikaw, at mga kuwintas sa leeg upang ipantubos sa aming mga sarili sa harap ng Panginoon.” 51At kinuha ni Moises at ng paring si Eleazar ang kanilang ginto na lahat ay nasa anyong hiyas. 52Ang lahat ng gintong handog [SHD 08641 terumah] na kanilang inihandog sa Panginoon, ng mga pinuno ng libu-libo, at ng mga pinuno ng daan-daan, ay labing-anim na libo pitong daan at limampung siklo. 53(Sapagkat ang mga lalaki na nakipaglaban ay kanya-kanyang nag-uwi ng mga samsam.) 54At kinuha ni Moises at ng paring si Eleazar ang ginto ng mga pinuno ng libu-libo at ng daan-daan, at ipinasok sa toldang tipanan bilang alaala sa mga anak ni Israel sa harap ng Panginoon. (AB01)

 

Mga Bilang 3:44-51 At sinalita ng Panginoon kay Moises, na sinasabi, 45Kunin mo ang mga Levita sa halip ng lahat na mga panganay sa mga anak ni Israel, at ang mga hayop ng mga Levita sa halip ng kanilang mga hayop: at ang mga Levita ay magiging akin; ako ang Panginoon. 46At sa ikatutubos sa dalawang daan at pitong pu't tatlong panganay ng mga anak ni Israel na higit sa bilang ng mga Levita, 47Ay kukuha ka ng limang siklo sa bawa't isa ayon sa ulo; ayon sa siklo ng santuario kukunin mo (isang siklo ay dalawang pung gera): 48At ibibigay mo kay Aaron at sa kaniyang mga anak ang salaping [SHD 03701, keseph] ikatutubos na humigit sa bilang nila. 49At kinuha ni Moises ang salaping [SHD 03701, keseph] pangtubos sa mga labis na humigit sa mga natubos ng mga Levita: 50Mula sa mga panganay ng mga anak ni Israel kinuha niya ang salapi [SHD 03701, keseph]; isang libo at tatlong daan at anim na pu't limang siklo, ayon sa siklo ng santuario: 51At ibinigay ni Moises kay Aaron at sa kaniyang mga anak ang salaping [SHD 03701, keseph] pangtubos ayon sa salita ng Panginoon, gaya ng iniutos ng Panginoon kay Moises. (ADB)

 

Ang ikapu ng ikapu ay ibinigay sa Dakilang Saserdote para sa pangangalaga ng Templo at pangangasiwa nito (2Hari 12:1-19; 22:5-6; Ezra 6:8).

 

Ikapito/Sabbath na Taon ng Kapahingahan ng Lupain

Kabilang dito ang:

  1. Ang ikapitong taong pagpapalaya sa pagkaalipin (Ex. 21:2-6, Deut. 15:12-18),
  2. Ang pagpapatawad sa mga utang (Deut. 15:1-6), at
  3. Ang sabbath o kapahingahan ng lupain (Ex. 23:10-11; Lev. 25:1-7, 19-24).

 

Sa Sabbath o Ikapitong taon, dapat nating basahin ang Kautusan ng Diyos sa bawat araw ng Kapistahan ng Tabernakulo (Deut. 31:10-13; Neh. 7:73; 8:1-18).

 

Deuteronomio 30:10  Kung iyong susundin ang tinig ng Panginoon mong Dios, upang tuparin mo ang kaniyang mga utos at ang kaniyang mga palatuntunan na nasusulat sa aklat na ito ng kautusan; kung ikaw ay manunumbalik sa Panginoon mong Dios ng iyong buong puso, at ng iyong buong kaluluwa. (AB)

“Ang termino para sa aklat ng kautusan ay nauunawaan bilang Torah o ang Balumbon ng Torah. Ginawa ni Bullinger ang parehong paghahambing at tinukoy din niya ang 2Hari 22:8 at 23:25, at itinala niya ang Exodo 17:14 na tinutukoy niya. Ang 2Hari 22:8-13 sa paghahambing sa 23:25 ay nagpapakita na ang buong Aklat ng Kautusan ay dapat sundin at dahil hindi ang bansa ay parurusahan (vv. 14ff.).

 

Nakikita natin mula sa Nehemias 8:18 na ang Kautusan ay binabasa araw-araw at kaya hindi katanggap-tanggap na basahin lamang ito sa Huling Dakilang Araw, o sa anumang araw lamang. Ang Kapistahan ay ginanap sa bawat araw ayon sa Kautusan, at ang Ikawalong araw ay isang taimtim na pagpupulong bilang Huling Dakilang Araw (cf. Lev. 23:36; Blg. 29:35ss.) kasama ang mga tiyak na paghahain nito (cf. Soncino).

 

Ang Pagbasa ng Kautusan ang nag-aalis ng panghihimasok ng mga tradisyon at nagbibigay-daan sa pagpapanumbalik ng Jubileo at ng Sabbath ng lupain. Sinusunod din nito ang kalooban ng Diyos at binibigyang kapangyarihan ang ating bayan at nagbibigay ng pangitain sa Plano ng Kaligtasan” (Cox, W.E., “Q” Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250), CCG, 1998-2007, p. 11).

 

Kapahingahan ng Lupain

“Ang taon ng Sabbath ay nangangailangan na ang lupa ay ipahinga mula sa komersyal na pagtatanim. Ang batas ng Levitico 25:1-7 ay nagbabawal sa pagtatanim sa mga bukid o pagpuputol ng mga ubasan o mga taniman ng olibo (Ex. 23:10). Ang mga ani ng mga bukid at ang mga bunga ng hindi nilinis na mga puno ng ubas ay hindi dapat tipunin sa ikapitong taon ng siklo. Ito ay dapat gamitin para sa pagkain ng mga may-ari, ng sambahayan, at ng mga mahihirap o dayuhan sa lupain. Ang lupain sa gayon ay napalaya mula sa paggawa at sa katunayan ay magbubunga ng anumang tumutubo nang kusa.” (Cox, “P”, op.cit., p. 13).

 

Ang lahat ng lupain ay sa Diyos at hindi ito dapat ipagbili ng permanente. Tayo ay mga mangungupa sa Diyos.

Levitico 25:23  Ang lupain ay hindi maipagbibili magpakailanman, sapagkat akin ang lupain. Kayo'y mga dayuhan at nakikipamayang kasama ko. (AB01)

 

Wala tayong karapatan sa mga ilog, sapagkat ang Diyos ang lumikha ng mga ito at ang mga ito ay Kanya.

Ezekiel 29:9  Ang lupain ng Ehipto ay magiging giba at sira; at kanilang malalaman na ako ang Panginoon. “Sapagkat iyong sinabi, ‘Ang Nilo ay akin, at ako ang gumawa nito;’ (AB01)

 

Kapag ang lupain ay nadungisan pinarurusahan ng Diyos ang lupain at ang mga naninirahan ay isinusuka.

Levitico 18:25-30  …at nadungisan ang lupain, kaya't aking dadalawin ang kanyang kasamaan at isinusuka ng lupain ang mga naninirahan doon. 26Subalit inyong tutuparin ang aking mga tuntunin at ang aking mga batas, at huwag ninyong gagawin ang alinman sa mga karumaldumal na ito, maging ang mga katutubo o ang mga dayuhan na naninirahang kasama ninyo. 27Ang mga tao sa lupain na nauna sa inyo ay gumawa ng lahat ng mga karumaldumal na mga ito, at ang lupain ay nadungisan; 28baka isuka rin kayo ng lupain kapag dinungisan ninyo ito, gaya ng pagsuka nito sa bansang nauna sa inyo. 29Sapagkat sinumang gumawa ng alinman sa mga karumaldumal na ito, ang mga taong gumagawa ng mga iyon ay ititiwalag sa kanilang bayan. 30Kaya ingatan ninyo ang aking bilin na huwag gawin ang alinman sa mga karumaldumal na kaugaliang ito na ginawa ng mga nauna sa inyo, at huwag ninyong dungisan ang inyong sarili sa mga ito: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” (AB01)

 

Ang paglabag sa Kautusan ng Diyos ay may kaparusahan. Ang parusa kung hindi tayo makikinig ay nakalista sa Levitico 26:14-33.

Levitico 26:14-15  "Ngunit kung hindi kayo makikinig sa akin, at hindi tutuparin ang lahat ng mga utos na ito, 15at kung inyong tatanggihan ang aking mga batas, at kasusuklaman ang aking mga hatol, at hindi ninyo tutuparin ang lahat ng aking mga utos, kundi inyong sisirain ang aking tipan;…(AB01)

 

Levitico 26:43  Ang lupain naman ay pababayaan nila, at magagalak sa kaniyang mga sabbath, samantalang nahahandusay na sira na wala sila; at kanilang tatanggapin ang kaparusahan ng kanilang kasamaan: sapagka't kanilang tinanggihan ang aking mga hatol, at kinapootan ng kanilang kaluluwa ang aking mga palatuntunan. (AB)

 

Kapag tayo ay nagtanim ng anumang uri ng punong namumunga, ang bunga ay ipinagbabawal na kainin sa unang tatlong taon.

Levitico 19:23-25  At pagka kayo'y papasok sa lupain, at nakapagtanim na kayo ng sarisaring punong kahoy na pagkain, ay aariin ninyo ang bunga niyaon na parang hindi sa tuli: tatlong taong aariin ninyong parang hindi sa tuli; hindi kakanin. 24Datapuwa't sa ikaapat na taon, ang lahat ng bunga niyaon ay magiging banal na pinaka papuri sa Panginoon. 25At sa ikalimang taon ay kakain kayo ng bunga niyaon upang papagbungahin sa inyo: ako ang Panginoon ninyong Dios. (AB01)

 

Gayundin, gaya ng nakikita natin sa ikaapat na taon, ang lahat ng bunga ay itinuturing na banal at ibinibigay sa mga saserdote bilang handog sa Panginoon.

Mga Bilang 5:9-10  At ang bawa't handog na itinaas sa lahat ng bagay na banal ng mga anak ni Israel, na kanilang ihaharap sa saserdote ay magiging kaniya. 10At ang mga bagay na banal ng bawa't lalake ay magiging kaniya: ang ibigay ng sinomang tao sa saserdote ay magiging kaniya. (AB)

 

“Ang pangingilin ng mga Sabbath ng lupain ay mahalaga sa patuloy na kaunlaran ng bansa. Ang kaparusahan sa hindi pagtupad sa Kautusan at mga Sabbath ng lupain at sa panahon ng Jubileo ay pambansang pagkabihag (Lev. 26:33-35).

 

Ang Juda ay ipinadala sa pagkabihag dahil ang diwa ng Kautusan ay nilapastangan. Nilapastangan ang mga Sabbath ng Lupain at ang sistema ng Jubileo ay nawala sa puntong ang mga Judio ay ipinagbibili ang lupain, sa Ikapitong taon ng indibidwal na pagmamay-ari sa ibang tao at kinukuha muli ang lupain sa sumunod na taon; at gayundin ang mga negosyo na ipinagbili o pinaupahan sa panahon ng mga Kapistahan atbp. Ang gawaing ito ay nanunuya sa Diyos.

2Cronica 36:20-21  Kanyang dinalang-bihag sa Babilonia ang mga nakatakas sa tabak, at sila'y naging alipin niya at ng kanyang mga anak hanggang sa pagkatatag ng kaharian ng Persia, 21upang matupad ang salita ng Panginoon sa pamamagitan ng bibig ni Jeremias, hanggang sa matamasa ng lupain ang mga Sabbath nito. Sa lahat ng mga araw na ito ay naiwang wasak, ito ay nangilin ng Sabbath, upang ganapin ang pitumpung taon. (AB01)

Hindi sinunod ng Juda ang mga Sabbath at ang Kautusan nang maayos sa loob ng mga 70 sanglinggo ng mga taon na nakalipas: ibig sabihin mula sa pagtatayo ng Templo ni Solomon, na siyang panahon ng kasaysayan ng Israel na ipinahiwatig ng ikalawang Cherub ng pangitain ni Ezekiel. Dapat ding tandaan na ang bansang ginamit upang wasakin ang Juda ay nawasak mismo pagkatapos ng panahon, at ang Juda ay muling naitatag” (Cox, W.E., “R” Ang Kahulugan ng Pangitain ni Ezekiel (No. 108), CCG, 1995-2008, pp. 3,4).

 

Gaya ng ipinangako, ibinalik sila sa Lupang Pinangako pagkatapos matanggap ng lupain ang mga napabayaang Sabbath nito.

Jeremias 29:10  "Sapagkat ganito ang sabi ng Panginoon: Kapag naganap na ang pitumpung taon para sa Babilonia, dadalawin ko kayo, at tutuparin ko sa inyo ang aking pangako, at ibabalik ko kayo sa dakong ito. (AB01)

 

Ang iba't ibang mga mana ng mga tribo ng Israel ay ibinigay sa Josue kabanata 14 hanggang 19.

Josue 18:1-9  Kaya't ang buong kapulungan ng mga anak ni Israel ay nagtipun-tipon sa Shilo, at doon ay itinayo ang toldang tipanan. Ang lupain ay napasailalim sa kanilang pangangasiwa. 2May nalalabi pang pitong lipi sa mga anak ni Israel na hindi pa nababahaginan ng kanilang pamana. 3At sinabi ni Josue sa mga anak ni Israel, “Hanggang kailan kayo magpapakatamad na pasukin ang lupaing ibinigay sa inyo ng Panginoon, ng Diyos ng inyong mga ninuno? 4Magbigay kayo ng tatlong lalaki sa bawat lipi; sila'y aking susuguin upang pasimulan nilang pasukin ang lupain, at ito ay iginuguhit ayon sa kanilang pamana, pagkatapos sila'y babalik sa akin. 5Hahatiin nila iyon sa pitong bahagi: at ang Juda ay mananatili sa kanyang nasasakupan sa timog, at ang sambahayan ni Jose ay sa kanilang nasasakupan sa hilaga. 6Inyong iguguhit ang lupain sa pitong bahagi, at inyong dadalhin ang pagkaguhit dito sa akin at magpapalabunutan para sa inyo sa harap ng Panginoon nating Diyos. 7Ang mga Levita ay walang bahagi sa gitna ninyo sapagkat ang pagkapari sa Panginoon ay siyang pamana para sa kanila; ang Gad, at ang Ruben at ang kalahating lipi ni Manases ay tumanggap na ng kanilang pamana sa kabila ng Jordan na dakong silangan, na ibinigay sa kanila ni Moises na lingkod ng Panginoon.” 8At ang mga lalaki ay nagsimula na sa kanilang lakad at ibinilin ni Josue sa mga humayo na iguhit ang lupain, “Libutin ninyo ang buong lupain. Iguhit ninyo at bumalik kayo sa akin at magpapalabunutan para sa inyo sa harap ng Panginoon sa Shilo.” 9Kaya't ang mga lalaki ay humayo at lumibot sa lupain, at hinati sa pito ang mga bayan. Pagkatapos na maiguhit ito sa isang aklat, sila'y bumalik kay Josue sa kampo sa Shilo. (AB01)

 

Josue 19:51  Ito ang mga pamana na ipinamahagi ng paring si Eleazar at ni Josue na anak ni Nun, at ng mga pinuno ng mga sambahayan ng mga ninuno ng mga lipi ng mga anak ni Israel bilang pamana, sa pamamagitan ng palabunutan sa Shilo sa harap ng Panginoon sa pintuan ng toldang tipanan. Gayon nila tinapos ang paghahati-hati sa lupain. (AB01)

 

Ang mga lungsod-kanlungan (48 sa kabuuan) ay kasama rin sa pag-aatas na ito ng pamana sa tribo.

Josue 20:2-9  “Sabihin mo sa mga anak ni Israel, ‘Pumili kayo ng lunsod-kanlungan na aking sinabi sa inyo sa pamamagitan ni Moises, 3upang matakbuhan ng taong nakamatay nang walang balak o hindi sinasadya at magiging kanlungan ninyo laban sa tagapaghiganti sa dugo. 4Siya'y tatakas patungo sa isa sa mga lunsod na iyon, at tatayo sa pasukan ng pintuan ng lunsod, at ipapaliwanag ang pangyayari sa pandinig ng matatanda sa lunsod na iyon. Kanilang dadalhin siya sa lunsod at kanilang bibigyan siya ng isang lugar upang siya'y manatiling kasama nila. 5Kung siya'y habulin ng tagapaghiganti sa dugo, hindi nila ibibigay ang nakamatay sa kanyang kamay sapagkat kanyang napatay ang kanyang kapwa nang hindi sinasadya, at hindi niya kinapootan nang nakaraang panahon. 6Siya'y mananatili sa lunsod na iyon, hanggang sa siya'y tumayo sa harap ng kapulungan upang hatulan, hanggang sa pagkamatay ng pinakapunong pari nang panahong iyon. Kung magkagayo'y uuwi ang nakamatay at babalik sa kanyang sariling bayan, at sa kanyang sariling bahay, sa lunsod na kanyang tinakasan.” 7Kaya't kanilang ibinukod ang Kedes sa Galilea sa lupaing maburol ng Neftali, at ang Shekem sa lupaing maburol ng Efraim, at ang Kiryat-arba (na siyang Hebron) sa lupaing maburol ng Juda. 8Sa kabila ng Jordan sa silangan ng Jerico, ay kanyang itinalaga ang Bezer sa ilang sa kapatagan, mula sa lipi ni Ruben, at ang Ramot sa Gilead na mula sa lipi ni Gad, at ang Golan sa Basan na mula sa lipi ni Manases. 9Ito ang mga itinalagang lunsod sa lahat ng mga anak ni Israel, at sa dayuhang naninirahang kasama nila, na sinumang makamatay ng sinumang tao na hindi sinasadya, ay makakatakas patungo doon upang huwag mapatay ng kamay ng tagapaghiganti sa dugo, hanggang siya'y humarap sa kapulungan. (AB01)

 

“Ang mga lungsod na pinili ay kabilang din sa mga iniatas sa mga Levita, kung saan ang kautusan ng Diyos ay lalong makilala at pararangalan” (fn. to Josh. 20, The NIV Study Bible, p. 318).

 

Sabbaticals

“Ang taon ng Sabbath ay nagbibigay-daan sa bawat tao na mapalaya mula sa legal na obligasyon na nakasaad sa ikaapat na utos na magtrabaho linggu-linggo sa buong taon, maliban sa mga Kapistahan at mga Banal na Araw at ang paminsang pagpapahinga mula sa trabaho na ipinagkaloob para sa pang-araw-araw na pag-andar ng lipunan. Maaaring gamitin ng mga tao ang taon ng Sabbath para sa pag-aaral na pinili nilang gawin at, sa partikular, mga pag-aaral sa Bibliya na maaaring walang pakinabang sa ekonomiya. Sa isang normal na taon, kung ang isang tao ay magpasya na lamang na magpahinga ng isang taon at wala nang gagawin, siya ay legal na lumalabag sa ikaapat na Utos.

 

Ang pangangailangan na pigilin ang komersyal na pananamantala sa lupa at ang taunang pagtatanim sa panahong ito ay na-abswelto ang bawat tao na magkaroon ng taunang kita na dapat kuhaan ng ikapu sa pamamagitan ng regular na pagtatrabaho. Sa katunayan, hindi lahat ng tao ay magsasaka at kakaunti lamang ang umaasa sa ani ng lupa. Sa lipunan ngayon, ang karamihan ng mga tao ay regular na nagtatrabaho at ang mga pinaka-kakaunti lamang ang may sapat na pribilehiyo na mabigyan ng Sabbatical leave na may bayad. Gayunpaman, hindi nito nililimitahan ang paggamit ng Kautusan o ang mga  karapatan at benepisyo ng indibidwal sa ilalim ng Kautusan. Nasa sa bawat tao pa rin ang desisyon kung magtatrabaho siya at kikita mula sa ibang pinagkukunan maliban sa komersyal na pagtatanim.

 

Ipinangako ng Diyos na bibigyan tayo ng tatlong beses na pag-aani sa mga taon bago ang Sabbath at mga taon ng Jubileo. Ito ay upang matiyak na sapat ang ikapu at ani at kita na dapat kuhaan ng ikapu na magagamit natin sa pagsunod sa mga taon ng Sabbath at Jubileo.

 

“Sa mas malawak na antas ng kalayaan na ibinibigay sa indibidwal sa taon ng Sabbath, ang sistema ng ikapu ay ginawang mas malaya, kaya ito ay nagbibigay ng responsibilidad sa indibidwal na tukuyin kung ano ang bumubuo ng kita na dapat kuhaan ng ikapu.

 

“Nasa indibidwal ang pagpapasya kung ano ang ibinukod mula sa ikalawang ikapu na kita ng nakaraang anim na taon at kung ano ang magagamit sa Ikapitong taon. Sa mga taon ng Sabbath ang lahat ng perang ibinabayad sa Iglesia ay itinuturing bilang mga handog(Cox, “P”, op. cit., pp. 13,14).

 

Pagpapatawad ng mga Utang

“Ang Diyos ay naglabas ng isang tiyak na kautusan tungkol sa mga utang at pagpapatawad sa taon ng Sabbath, na tinatawag na “taon ng pagpapatawad”.

 

Nasusulat:

Deuteronomy 15:1-17  Sa katapusan ng bawa't pitong taon ay magpapatawad ka ng iyong mga pautang. 2At ito ang paraan ng pagpapatawad: bawa't may pautang ay magpapatawad ng kaniyang ipinautang sa kaniyang kapuwa; huwag niyang sisingilin sa kaniyang kapuwa, at sa kaniyang kapatid; sapagka't ang pagpapatawad ng Panginoon ay ipinahayag.

 

Lahat tayo ay kinakailangang magpatawad ng utang sa taon ng Sabbath kung hihilingin sa atin ang pagpapatawad.

3Sa isang taga ibang lupa ay iyong masisingil; nguni't anomang tinatangkilik mo na nasa iyong kapatid ay ipatatawad ng iyong kamay. 4Nguni't hindi magkakadukha sa iyo (sapagka't pagpapalain ka nga ng Panginoon sa lupain na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios na pinakamana upang iyong ariin),

 

Gayunpaman, maaari tayong mangolekta ng mga utang sa atin mula sa mga hindi natin kapatid.

5Kung iyong didinggin lamang na masikap ang tinig ng Panginoon mong Dios, na isagawa ang buong utos na ito na aking iniuutos sa iyo sa araw na ito. 6Sapagka't pagpapalain ka ng Panginoon mong Dios, na gaya ng ipinangako niya sa iyo: at ikaw ay magpapautang sa maraming bansa, nguni't hindi ka mangungutang; at ikaw ay magpupuno sa maraming bansa, nguni't hindi ka nila pagpupunuan.

 

Pinahihintulutan tayo ng Kautusan ng Diyos na magpautang sa mga banyagang bansa dahil sa mga biyayang ibinigay sa atin ng Diyos, ngunit hindi tayo pinahihintulutang maningil ng patubo o interes sa mga utang na iyon. Sinabi ng Diyos sa Awit 15:5 na ang taong ito ay tatayo sa kapisanan ng Panginoon: “Siyang hindi naglalagay ng patubo sa kanyang salapi, ni kumukuha man ng suhol laban sa walang sala. Siyang gumagawa ng mga bagay na ito ay hindi matitinag kailanman.”

 

 7Kung magkaroon sa iyo ng isang dukha, na isa sa iyong mga kapatid, na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan sa iyong lupaing ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios, ay huwag mong pagmamatigasin ang iyong puso (ibig sabihin puso ni Belial), ni pagtitikuman ng iyong kamay ang iyong dukhang kapatid: 8Kundi iyo ngang bubukhin ang iyong kamay sa kaniya, at iyo ngang pauutangin siya ng sapat sa kaniyang kailangan sa kaniyang kinakailangan. 9Pagingatan mong huwag magkaroon ng masamang pagiisip sa iyong puso, na iyong sabihin, Ang ikapitong taon, na taon ng pagpapatawad, ay malapit na; at ang iyong mata'y magmasama laban sa iyong dukhang kapatid at hindi mo siya bigyan; at siya'y dumaing sa Panginoon laban sa iyo, at maging kasalanan sa iyo.

Kung ang mga tao ay nangangailangan mayroon tayong obligasyon na magpahiram. “Kahit papalapit na ang Sabbath, hindi tayo pinapayagang patigasin ang ating puso at huwag magbigay sa ating mga kapatid.

 

10Siya nga'y bibigyan mo, at ang iyong puso'y huwag magdamdam pagka binibigyan mo siya; sapagka't dahil sa bagay na ito'y pagpapalain ka ng Panginoon mong Dios sa lahat ng iyong gawa, at sa lahat ng hipuin ng iyong kamay. 11Sapagka't hindi mawawalan ng dukha sa lupain kailan man: kaya't aking iniutos sa iyo, na aking sinasabi, Bubukhin mo nga ang iyong kamay sa iyong kapatid, sa nagkakailangan sa iyo, at sa dukha mo, sa iyong lupain. 12Kung ang iyong kapatid, na Hebreong lalake o babae, ay ipagbili sa iyo, at maglingkod sa iyong anim na taon; sa ikapitong taon nga ay iyong papagpapaalaming laya sa iyo.

Ang mga dayuhan at Judio ang nagmamay-ari ng sistema ng pagbabangko at sinamantala ang Kautusan ng Diyos sa ilalim ng di-wastong pagkilala patungkol sa mga kapwa at mga Hebreo (vv.1-11) at sa mga laban sa pang-aalipin (v. 12). Itinatag ng monarkiya ng Britanya ang sistema ng pagbabangko upang pondohan at suportahan ang mga digmaan nito. Ang sistemang ito ay salungat sa Kautusan ng Diyos at aalisin sa Jubileo ng Mesiyanikong sistema. (Cox, “P”, op. cit., p. 14).

 

13At pagka iyong papagpapaalaming laya sa iyo, ay huwag mo siyang papagpapaalaming walang dala: 14Iyo siyang papagbabaunin na may kasaganaan ng bunga ng iyong kawan, at ng iyong giikan, at ng iyong pisaan ng ubas, kung paano ang ipinagpala sa iyo ng Panginoon mong Dios, ay bibigyan mo siya. 15At iyong aalalahanin na ikaw ay alipin sa lupain ng Egipto, at tinubos ka ng Panginoon mong Dios: kaya't iniuutos ko sa iyo ngayon ang bagay na ito. 16At mangyayari, na kung sabihin niya sa iyo, Hindi ako aalis sa iyo; sapagka't iniibig ka niya at ang iyong bahay, sapagka't kinalulugdan mo siya; 17At kukuha ka nga ng isang pangbutas at ibutas mo sa kaniyang tainga sa pintuan, at siya'y magiging iyong alipin magpakailan man. At sa iyong aliping babae man ay gayon din ang iyong gagawin. (AB)

 

“Kaya, maari tayong magpahiram ngunit hindi dapat maningil ng interes. Imoral ang i-bankrupt ang mga tao at bansa sa paniningil ng patubo o interes. Ang pagpapawalang-bisa sa mga utang ng mga umuunlad na bansa ay sa gayon ay ipinag-uutos para sa sinumang nananampalataya sa Bibliya at bansang nananampalataya sa Bibliya.

 

Ang bawat bansa ay kinakailangang pamahalaan ang kanilang sarili ayon sa mga Kautusan ng Diyos at pondohan ang kanilang sarili. Kung hindi sila makabayad bilang isang grupo sila ay nabubuhay nang higit sa kanilang kinikita.

 

Mayroon ding tungkulin ang ating mga kapatid sa lahat ng bansa na buhayin ang kanilang sarili at hindi patuloy na humingi ng pinansyal na tulong sa kanilang mga kapatid. Hindi natin maaaring alipinin ang ating sariling bayan sa pamamagitan ng pagpapatubo at corporate slavery. Ang bawat isa sa atin ay hinuhusgahan sa paraan ng pakikitungo natin sa isa't isa, bilang isang bayan at bilang mga bansa.

 

Ang paraan kung paano nakaayos ang mundo sa kasalukuyang panahon sa kanyang istrukturang pangkorporasyon ay hindi matatag. Guguho ito dahil sa sariling kawalan ng katarungan ng sistemang nilikha nito. Pahihintulutan ng Diyos ang pagbagsak at ibabalik Niya ang Kanyang sistema sa ilalim ng Kanyang mga Kautusan sa pagtatapos ng kaguluhan.

 

Kung walang pagpapatubo at sinusunod ang mga Kautusan ng Diyos makakalikha tayo ng kayamanan at mabubuhay nang ligtas. Kung gagawa tayo taliwas sa sistemang iyon makakalikha tayo ng kasamaan. Ang Kautusan ng Diyos at ang Kanyang sistema ay nakabatay sa isang teorya ng obligasyon at hindi isa sa mga karapatan.”

http://www.ccg.org/_domain/ccg.org/Sabbath/2005/S_07_09_05.htm

 

Mula sa mga Kasulatan sa ibaba makikita natin na ang pagpapahiram ng pera na may tubo ay ipinagbabawal sa Lumang Tipan. Ang pagpapatubo na ito ay hindi dapat gawin sa anumang anyo ng pera, probisyon, o ari-arian.. “Ang interes ay ang halagang binabayaran para sa paggamit ng hiniram na pera (ang prinsipal), o para sa delayed na bayad sa isang utang” (Macquarie ABC Dictionary).

Exodo 22:25  "Kung magpautang ka ng salapi sa kaninuman sa aking bayan sa dukhang kasama mo, huwag mo silang papakitunguhan bilang tagapagpautang; huwag mo siyang papatungan ng tubo. (AB01)

 

Levitico 25:36-37  Huwag kang kukuha sa kanya ng patubo o pakinabang, kundi matakot ka sa iyong Diyos; hayaan mo siyang mabuhay na kasama mo. 37Huwag kang magbibigay sa kanya ng salapi na may patubo, at huwag mong ibibigay ang iyong pagkain na may pakinabang. (AB01)

 

Deuteronomio 23:19  "Huwag kang magpapahiram na may patubo sa iyong kapatid, patubo ng salapi, patubo ng kakainin, patubo ng anumang bagay na ipinapahiram na may patubo. (AB01)

 

Ang patubo/interes ay tokos (SGD 5110) at dalawang beses ginamit sa Bagong Tipan, sa Mateo 25:27 at Lucas 19:23, sa talinghaga ng mga talento.

 

Mateo 25:27 Kaya dapat ay idineposito mo ang pera ko sa bangko, para pagdating ko ay makukuha ko ito nang may interes (tubo: FSV). (BSS)

Hindi kinukunsinti ni Cristo ang pagkakaroon ng interes sa mga Kasulatang ito. Ang mga komento ni Cristo ay nauugnay sa Kaharian ng Diyos at hindi sa pera.

 

Ang pagpapahiram ng pera ng may pagtaas ay pagtutubo at pagnanakaw at hinahatulan ng Diyos ang gawaing ito at ang mga taong gumagawa nito. Sa ilalim ng paghahari ng Mesiyas, ang bawat taong nagpapahiram ng anuman at kumukuha ng pera sa pamamagitan ng interes ay dadalhin sa paghatol at pagbabayarin ayon sa mga parusang nauugnay sa pagnanakaw at pandaraya. Tingnan din ang aralin ng Kautusan at ang Ikawalong Utos [261].

 

Ang Jubileo

Nang magkasala sina Adan at Eba ay hindi lamang sila pinalayas sa Halamanan ng Eden kundi isinumpa din ng Diyos ang lupaing kanilang titirahan at kakainan (Gen. 3:17-18). Gayunpaman, upang maprotektahan ang tao at ang mundo hanggang sa maibalik ng Mesiyas ang lahat sa Diyos sa pagtatapos ng 7000 taon, ipinakilala ang sistema ng Jubileo. Gumagana ang sistema ng Jubileo para sa kapakinabangan ng buong mundo kapag sinunod natin ang mga Kautusan ng Diyos.

 

“Ang buong sistema ng Kalendaryo ay nakabatay sa Jubileo. Ang Jubileo ay isang limampung-taong siklo, na makikita sa pagtatayo ng Templo at ng Iglesia at ng istruktura ng Bibliya. Binubuo ito ng pitong siklo bawat isa ay may pitong taon. Ang Jubileo ay tumutukoy sa buhay ng tao at ang kanyang limampung taon ng pag-unlad.

 

Ang taon ng Jubileo ay binibilang mula sa Pagbabayad-sala sa ika-apatnapu't siyam na taon hanggang sa Pagbabayad-sala sa Ikalimampung taon o Jubileo, kapag ang lahat ng lupain ay ibabalik sa mga nagmamay-ari ng tribo. Ang lahat ng halaga ng lupain ay kinakalkula mula sa batayang ito (Lev. 25:15). Ang taong ito ay iningatan at ang Jubileo ay naghudyat sa Pagbabayad-sala sa taong apatnapu't siyam (Lev. 25:8-9), at pagkatapos ay pinananatiling banal sa loob ng isang taon hanggang sa Pagbabayad-sala sa Ikalimampung taon (Lev. 25:9-13), upang ang mga lupain ay maaaring araruhin at maihasik para sa pag-aani ng tagsibol sa Abib ng Unang taon ng susunod na Jubileo. Ang taong ito (ika-50) ang ikawalong normal na taon ng siklo (Lev. 25:22) (Cox, W.E., “P”, op. cit., pp. 27, 28).

 

Ang salitang banal (SHD 6944, kodesh) ay may isang kahulugan at iyon ay itinangi para sa Diyos. Ang terminong kumain ng bunga nito ay may kahulugan ng pagkain mula sa pinahintulutang sobrang pag-aani ng tatlong beses ng nakaraang taon ng Sabbath at ang naimbak na sobrang mga ani.

 

“Ang pananaw na ito ng probisyon at paghahanda para sa sistema ng Sabbath ay umaabot sa buong panahon ng Jubileo at nagpatuloy hanggang sa tatlong beses na pag-aani sa taon bago ang ikapitong Sabbath ng Jubileo. Sa taong iyon, naglalaan ang Diyos para sa susunod na dalawang Banal na Taon.”

 

Sa madaling salita, ang tatlong beses na pag-aani ay ipinagkaloob sa Ikaapatnapu't walong taon ng Jubileo sa ikaanim na taon ng huling siklo upang ang dalawang taon ng Sabbath at ng Jubileo ay masusunod (cf. Lev. 25:18-22 sa ibaba).

 

 “Ang prosesong ito ay nangyayari tuwing pitong-taong siklo sa ikaanim na taon at dobleng bahagi ang ibinibigay, ngunit sa ikaanim na taon bago ang Jubileo makikita natin na ang tatlong beses na pag-aani ay ipinangako. Sa taon ng Jubileo, pinangalanan ito bilang ikawalong taon ng siklo, ang pagtatanim ay pinahihintulutan pagkatapos ng Pagbabayad-sala para sa pag-aani mula sa Paskuwa ng ikasiyam na taon.

 

Ibinubuhos ng Diyos ang mga pisikal na pagpapala sa Israel kapag sinunod nila ang Kanyang mga utos. Pinagpapala Niya ang espirituwal na Israel na lumalakad sa Kanyang mga daan nang may higit na kaalaman at pang-unawa at kapangyarihan sa Banal na Espiritu.” (Cox, “B”, op. cit., p. 6).

 

Ang lahat ay pag-aari ng Diyos (tingnan din ang Lev. 11:2, 11, 21).

Exodo 19:5  Kaya't ngayon, kung tunay na inyong susundin ang aking tinig at tutuparin ang aking tipan, kayo ay magiging aking sariling pag-aari na higit sa lahat ng bayan; sapagkat ang buong daigdig ay akin. (AB01)

 

Ang mga Levita ay walang bahagi o mana sa Israel. Ang mga bayan at pastulan ay inilaan para gamitin ng mga Levita, gayundin ang mga ikapu at bahagi ng mga hain.

Deuteronomio 18:1-8  "Ang mga paring Levita, na buong lipi ni Levi, ay hindi magkakaroon ng bahagi ni mana na kasama ng Israel. Sila'y kakain ng mga handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy, at ng kanyang mana. 2Sila'y hindi magkakaroon ng mana na kasama ng kanilang mga kapatid; ang Panginoon ang kanilang mana gaya ng sinabi niya sa kanila. 3At ito ang magiging bahagi ng mga pari sa bayan, mula sa kanila na naghahandog ng alay, maging baka o tupa. Kanilang ibibigay sa pari ang balikat, ang dalawang pisngi, at ang tiyan. 4Ang mga unang bunga ng iyong trigo, alak, langis, at ang unang balahibo ng iyong mga tupa ay ibibigay mo sa kanya. 5Sapagkat pinili siya ng Panginoon mong Diyos sa lahat ng iyong mga lipi upang tumayong tagapaglingkod sa pangalan ng Panginoon, siya at ang kanyang mga anak magpakailanman. 6"Kung ang isang Levita ay umalis sa alinman sa iyong mga bayan mula sa Israel kung saan siya naninirahan, at pumaroon siya sa dakong pipiliin ng Panginoon, at maaari siyang pumaroon kapag gusto niya, 7ay maglilingkod nga siya sa pangalan ng Panginoon niyang Diyos, na gaya ng ginagawa ng lahat ng kanyang mga kapatid na mga Levita, na tumatayo upang maglingkod sa harapan ng Panginoon. 8Sila'y magkakaroon ng magkakaparehong bahagi na kakainin, bukod sa magmumula sa pinagbilhan sa pamana ng kanyang ama. (AB01)

 

Ang mga anak na babae ni Zelofehad, na namatay at walang iniwang anak na lalaki, ay nababahala tungkol sa kanilang mana at sa pangalan ng kanilang ama sa angkan.

Mga Bilang 27:1-11  Nang magkagayo'y lumapit ang mga anak na babae ni Zelofehad, na anak ni Hefer, na anak ni Gilead, na anak ni Makir, na anak ni Manases, sa mga angkan ni Manases, na anak ni Jose. Ito ang mga pangalan ng kanyang mga anak: Mahla, Noa, Hogla, Milca, at Tirsa. 2At sila'y tumayo sa harap ni Moises, at ng paring si Eleazar, at sa harap ng mga pinuno at ng buong kapulungan sa pintuan ng toldang tipanan na sinasabi, 3“Ang aming ama ay namatay sa ilang, at siya'y hindi kasama ng pangkat ng mga nagtipun-tipon laban sa Panginoon sa pangkat ni Kora, kundi siya'y namatay sa kanyang sariling kasalanan; at siya'y walang anak na lalaki. 4Bakit ang pangalan ng aming ama ay aalisin sa angkan niya, dahil ba sa siya'y walang anak na lalaki? Bigyan ninyo kami ng ari-arian kasama ng mga kapatid ng aming ama.” 5Dinala ni Moises ang kanilang usapin sa harap ng Panginoon. 6Nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 7“Tama ang sinasabi ng mga anak na babae ni Zelofehad. Bigyan mo sila ng ari-arian na pinakamana mula sa mga kapatid ng kanilang ama; at iyong isasalin ang mana ng kanilang ama sa kanila. 8At iyong sasabihin sa mga anak ni Israel, “Kung ang isang lalaki ay mamatay at walang anak na lalaki, inyong isasalin ang kanyang mana sa kanyang anak na babae. 9Kung siya'y walang anak na babae, inyong ibibigay ang kanyang mana sa kanyang mga kapatid. 10Kung siya'y walang kapatid, inyong ibibigay ang kanyang mana sa mga kapatid ng kanyang ama. 11Kung ang kanyang ama ay walang kapatid, inyong ibibigay ang kanyang mana sa kanyang kamag-anak na pinakamalapit sa kanyang angkan, at kanyang aariin. At ito ay magiging isang tuntunin at batas sa mga anak ni Israel gaya ng iniutos ng Panginoon kay Moises. (AB01)

Gaya ng nakikita natin sa itaas, mula sa pagkonsulta ni Moises sa Panginoon, ang mana ng mga lupain ay mananatili sa lahi ng ama sa pamamagitan ng mga anak na babae. Kukunin ng kanilang magiging asawa ang pangalan ng pamilya ng babae. Ang mana ay batay sa angkan ng pamilya.

 

Kinuha ng Diyos ang Israel bilang Kanyang panganay (Ex. 4:22). Kaya ang lahat ng panganay sa Israel ay kanya.

Exodo 13:2  "Italaga mo sa akin ang lahat ng mga panganay, anumang nagbubukas ng bahay-bata sa mga anak ni Israel, maging sa tao at maging sa hayop ay akin." (AB01)

 

Ang panganay ay dapat tubusin. Ang panganay ng hayop ng kawan ay maaaring matubos sa pamamagitan ng paghahain ng isang tupa. Ang mga tao ay dapat italaga sa Panginoon sa pamamagitan ng kanilang buhay, hindi sa pamamagitan ng kanilang kamatayan (tingnan ang fn. Sa Ex. 13:13, The NIV Study Bible, p.105).

Exodo 13:13-22  Bawat panganay ng asno ay tutubusin mo ng isang kordero; at kung hindi mo tutubusin ito, iyong babaliin ang leeg nito. Lahat ng mga panganay na lalaki sa iyong mga anak ay iyong tutubusin. 14At kapag nagtanong sa iyo ang iyong anak sa panahong darating, na sasabihin, ‘Ano ito?’ iyong sasabihin sa kanya, ‘Sa pamamagitan ng lakas ng kamay ay inilabas tayo ng Panginoon sa Ehipto, mula sa bahay ng pagkaalipin. 15Nang magmatigas ang Faraon na hindi kami payagang umalis ay pinatay ng Panginoon ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Ehipto, ang panganay ng tao at gayundin ang panganay ng hayop. Kaya't aking inihahandog sa Panginoon ang lahat ng mga lalaki na nagbubukas ng bahay-bata; ngunit lahat ng panganay ng aking anak ay aking tinutubos.’ 16Ito ay magiging tanda sa iyong kamay at bilang alaala sa pagitan ng iyong mga mata, sapagkat sa pamamagitan ng lakas ng kamay ay inilabas tayo ng Panginoon sa Ehipto.” 17Nang payagan ng Faraon na umalis ang bayan, hindi sila dinala ng Diyos sa daang patungo sa lupain ng mga Filisteo, bagaman malapit iyon sapagkat sinabi ng Diyos, “Baka ang bayan ay magsisi kapag nakakita ng digmaan at magbalikan sa Ehipto.” 18Kundi pinatnubayan ng Diyos ang taong-bayan paikot sa daang patungo sa ilang sa tabi ng Dagat na Pula. Ang mga anak ni Israel ay umahon mula sa lupain ng Ehipto na handa sa pakikipaglaban. 19Dinala ni Moises ang mga buto ni Jose sapagkat mahigpit niyang pinapanumpa ang mga anak ni Israel, na sinasabi, “Tiyak na bibigyang-pansin kayo ng Diyos, at inyong dadalhin ang aking mga buto mula rito na kasama ninyo.” 20Sila'y naglakbay mula sa Sucot at humimpil sa Etam, sa hangganan ng ilang. 21Ang Panginoon ay nangunguna sa kanila sa araw, sa isang haliging ulap upang patnubayan sila sa daan; at sa gabi ay sa isang haliging apoy upang tanglawan sila; upang sila'y makapaglakad sa araw at sa gabi. 22Ang haliging ulap sa araw at ang haliging apoy sa gabi ay hindi umalis sa unahan ng taong-bayan. (AB01)

 

Ang panganay o pinakamatandang lalaki ay magmamana ng dobleng bahagi ng mana (cf. Deut. 21:15-17).

 

Ipinakita ni Ezekiel ang mana ng pagmamay-ari ng lupain. Ang mga mana ng pamilya ay protektado sa ilalim ng sistema ng Jubileo at walang dapat apihin at alisan ng kanilang ari-arian.

Ezekiel 46:16-18  Ganito ang sabi ng Panginoong Dios: Kung ang prinsipe ay magbigay ng kaloob sa kanino man sa kaniyang mga anak, ay magiging kaniyang mana, mauukol sa kaniyang mga anak; siyang kanilang pagaari na pinakamana. 17Nguni't kung ibigay niya ang kaniyang mana na pinakakaloob sa isa sa kaniyang mga alipin, magiging kaniya sa taon ng kalayaan; kung magkagayo'y mababalik sa prinsipe; nguni't tungkol sa kaniyang mana, magiging sa kaniyang mga anak. 18Bukod dito'y hindi kukuha ang prinsipe ng mana ng bayan, na aalisin sa kanila ang kanilang pagaari; siya'y magbibigay ng mana sa kaniyang mga anak na mula sa kaniyang sariling pagaari, upang ang aking bayan ay huwag mangalat bawa't isa sa kaniyang pagaari.

 

Pinapaalalahanan tayo na may mabigat na parusa sa pagpapabaya sa Jubileo.

Jeremias 34:17  Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon: Kayo'y hindi sumunod sa akin sa pagpapahayag ng kalayaan, bawat isa sa kanyang kapatid at sa kanyang kapwa. Narito, ako'y nagpapahayag sa inyo ng kalayaan tungo sa tabak, sa salot, at sa taggutom, sabi ng Panginoon. Gagawin ko kayong isang katatakutan sa lahat ng mga kaharian sa daigdig. (AB01)

 

Gaya ng nakikita natin sa itaas, ang sistema ng mana batay sa istruktura ng Jubileo ang nagpoprotekta sa mga magiging supling sa mga lahi ng pamilya. Gayunpaman, lumitaw ang mga bagong katanungan mula sa salaysay ng mga anak na babae ni Zelofehad (na may karapatang magmana ng lupain ng kanilang ama, cf. Blg. 27:1-11), kung ano ang mangyayari sa lupain ng pamilya kung sila ay magpakasal sa ibang mga tribo.

Mga Bilang 36:1-4  Ang mga puno ng mga sambahayan ng mga ninuno ng mga anak ni Gilead, na anak ni Makir, na anak ni Manases, sa mga angkan ng mga anak ni Jose, ay lumapit at nagsalita sa harap ni Moises at ng mga pinuno, na mga puno sa mga sambahayan ng mga ninuno ng mga anak ni Israel. 2Sinabi nila, “Ang Panginoon ay nag-utos sa aking panginoon na ibigay sa pamamagitan ng palabunutan ang lupain na pinakamana sa mga anak ni Israel at inutusan din naman ng Panginoon ang aking panginoon na ibigay ang mana ni Zelofehad na aming kapatid sa kanyang mga anak na babae. 3Kung sila'y mag-asawa sa kaninuman sa mga anak ng ibang mga lipi ng mga anak ni Israel ay aalisin ang mana nila na mula sa mana ng aming mga ninuno, at idaragdag sa mana ng lipi na kinabibilangan nila; sa gayo'y aalisin ito sa manang nauukol sa amin. 4At pagdating ng jubileo ng mga anak ni Israel ay idaragdag ang kanilang mana sa mana ng lipi na kanilang kinabibilangan; sa gayo'y ang kanilang mana ay aalisin sa mana ng lipi ng aming mga ninuno." (AB01)

 

Ang desisyon ay ang bawat anak na babae na nagtataglay ng mana sa tribo ng kanyang ama ay magpakasal sa loob ng tribong iyon upang ang pamilya at ang tribo ay protektado.

Mga Bilang 36:5-9  At iniutos ni Moises sa mga anak ni Israel ayon sa salita ng Panginoon, na sinasabi, “Tama ang sinasabi ng lipi ng mga anak ni Jose.” 6Ito ang bagay na iniutos ng Panginoon tungkol sa mga anak na babae ni Zelofehad, na sinasabi, ‘Hayaan silang mag-asawa sa sinumang iniisip nila na pinakamabuti; ngunit sa angkan ng lipi lamang ng kanilang ama. 7Sa gayon ay walang mana ng mga anak ni Israel ang magpapalipat-lipat sa iba't ibang lipi, sapagkat ang mga anak ni Israel ay mananatili sa isa sa mana ng lipi ng kanyang mga ninuno. 8Bawat anak na babae na nagmamay-ari sa anumang lipi ng mga anak ni Israel ay mag-aasawa sa isa sa mga angkan ng lipi ng kanyang ama, upang mapanatili ng bawat isa sa mga anak ni Israel ang mana ng kanyang mga ninuno. 9Sa gayon ay hindi magpapalipat-lipat ang mana sa ibang lipi; sapagkat dapat manatili ang bawat lipi ng mga anak ni Israel sa kanyang sariling mana. (AB01)

 

Ang mga anak na babae ni Zelofehad ay sumunod sa iniutos ng Panginoon, at ang kanilang mana ay nanatili sa pamilya ng kanilang ama.

Mga Bilang 36:10-12  Kung paanong iniutos ng Panginoon kay Moises ay gayon ang ginawa ng mga anak na babae ni Zelofehad; 11sapagkat sina Mahla, Tirsa, Holga, Milca, at Noa, na mga anak na babae ni Zelofehad ay nagsipag-asawa sa mga anak ng mga kapatid ng kanilang ama. 12Sila'y nag-asawa sa mga angkan ng mga anak ni Manases na anak ni Jose; at ang kanilang mana ay naiwan sa lipi ng angkan ng ama nila. (AB01)

 

Nangako ang Diyos na ang isang tao sa angkan ng pamilyang ito ni Rechab sa pamamagitan ni Jonadab ay laging tatayo sa harapan Niya.

Jeremias 35:16-19  Tinupad ng mga anak ni Jonadab na anak ni Recab ang utos na ibinigay ng kanilang magulang sa kanila, ngunit hindi ako sinunod ng bayang ito. 17Kaya't ganito ang sabi ng Panginoon, ng Diyos ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: Narito, aking dadalhin sa Juda at sa lahat ng naninirahan sa Jerusalem ang lahat ng kasamaan na aking binigkas laban sa kanila; sapagkat ako'y nagsalita sa kanila ngunit hindi sila nakinig; ako'y tumawag sa kanila, ngunit hindi sila sumagot.” 18Ngunit sinabi ni Jeremias sa sambahayan ng mga Recabita, “Ganito ang sabi ng Panginoon ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: Sapagkat inyong sinunod ang utos ni Jonadab na inyong ama, at inyong iningatan ang lahat niyang alituntunin, at inyong ginawa ang lahat ng kanyang iniutos sa inyo; 19kaya't ganito ang sabi ng Panginoon ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: Si Jonadab na anak ni Recab ay hindi kukulangin ng anak na tatayo sa harapan ko magpakailanman.” (AB01)

Mananatili ang lahi ng pamilyang ito dahil sinunod nila ang utos ng kanilang ama. Ang ating mga anak ay tatanggap ng pangmatagalang benepisyo mula sa ating pagsunod sa mga utos ng ating Ama sa Langit; at wala sa Kanyang mga Kautusan ang inalis.

Mateo 5:18  Sapagkat katotohanang sinasabi ko sa inyo, hanggang sa mawala ang langit at lupa, ang isang tuldok o isang kudlit ay hindi mawawala sa kautusan, hanggang sa matupad ang lahat ng mga bagay. (AB01)

 

Ang kabuuan ng plano ay hindi pa natatapos at ang Kautusan ay nananatiling kumpleto. Ang katanggap-tanggap na sakripisyo ng Mesiyas ay hindi inalis ang Kautusan kundi binuksan ang susunod na yugto ng Plano at pinahintulutan ang mga Gentil na magkaroon ng access sa Espiritu at maging bahagi ng espirituwal na Israel.

 

Ang mga inapo ni Recab na sumunod sa mga utos ng kanilang ninuno ay ginawang halimbawa sa mga tao ng Juda na sumuway sa Diyos.

Jeremias 35:12-15  At dumating ang salita ng Panginoon kay Jeremias, na sinasabi, 13“Ganito ang sabi ng Panginoon ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: Humayo ka at sabihin mo sa mga tao ng Juda at sa mga naninirahan sa Jerusalem, Hindi ba kayo tatanggap ng turo at makikinig sa aking mga salita? sabi ng Panginoon. 14Ang utos na ibinigay ni Jonadab na anak ni Recab sa kanyang mga anak na huwag iinom ng alak ay nasunod; at hindi sila uminom ng alak hanggang sa araw na ito, sapagkat kanilang sinunod ang utos ng kanilang ama. Paulit-ulit akong nagsalita sa inyo ngunit hindi ninyo ako pinakinggan. 15Aking sinugo sa inyo ang lahat kong lingkod na mga propeta, na bumabangon akong maaga at sinusugo sila na nagsasabi, ‘Ngayon ay humiwalay ang bawat isa sa kanyang masamang lakad, baguhin ninyo ang inyong mga gawa, at huwag kayong sumunod sa mga ibang diyos upang maglingkod sa kanila. Kung gayo'y maninirahan kayo sa lupaing ibinigay ko sa inyo at sa inyong mga ninuno.’ Ngunit hindi kayo nakinig o sumunod man sa akin. (AB01)

 

Paghahalaga sa Ari-arian

Kung ang isang tao ay magtatalaga ng kanyang bahay sa Panginoon, anuman ang halaga na ibigay ng saserdote dito ay mananatili. Kung nais niyang tubusin ito ang tao ay dapat magdagdag ng ikalimang bahagi (20%) sa itinakdang halaga at ang bahay ay muling magiging pag-aari niya (Lev. 27:14-15).

Levitico 27:14-15  "Kapag ang isang tao ay magtatalaga ng kanyang bahay upang maging banal sa Panginoon, ay hahalagahan ito ng pari, kung mabuti o masama; ayon sa ihahalaga ng pari ay magiging gayon. 15At kung tutubusin ng nagtalaga ang kanyang bahay, siya ay magdaragdag ng ikalimang bahagi ng salapi na inihalaga roon, at ito ay magiging kanya. (AB01)

 

Ang mga bahay sa napapaderang lungsod ay permanenteng pagmamay-ari ng bumibili at ng kanyang mga inapo. Hindi sila dapat ibalik sa Jubileo. Gayunpaman, ang mga bahay sa mga nayon na walang mga pader sa paligid nila ay kasama sa batas ng Jubileo (cf. Lev. 25:31 sa ibaba).

 

Ang batas ng Jubileo

Ang kumpletong batas tungkol sa Jubileo ay matatagpuan sa Levitico 25.

Levitico 25:9-55  At iyong patutunugin nang malakas ang trumpeta sa ikasampung araw ng ikapitong buwan; sa araw ng pagtubos ay patutunugin mo ang tambuli sa inyong buong lupain. 10Ipangingilin ninyo ang ikalimampung taon, at ipahahayag ninyo ang kalayaan sa buong lupain sa lahat ng mga mamamayan; at ito'y magiging jubileo sa inyo; at ang bawat isa sa inyo ay babalik sa kanyang sariling ari-arian, at ang bawat isa sa inyo ay babalik sa kanyang sariling sambahayan. 11Ang ikalimampung taon ay taon ng pagdiriwang para sa inyo, huwag kayong maghahasik ni aanihin ang tumubo sa kanyang sarili, ni titipunin ang mula sa ubasang hindi inalagaan; 12sapagkat ito ay kapistahan ng pagdiriwang; ito ay banal sa inyo. Kakainin ninyo ang bunga niyan sa bukid.13“Sa taóng ito ng pagdiriwang, ang bawat isa sa inyo ay babalik sa kanyang ari-arian. 14Kung ikaw ay magbili ng anuman sa iyong kapwa o bumili ng anuman sa kamay ng iyong kapwa, ang bawat isa sa inyo ay huwag manlamang sa kanyang kapatid. 15Ayon sa bilang ng mga taon pagkaraan ng pagdiriwang, ay bibili ka sa iyong kapwa, ayon sa bilang ng taon ng mga pananim, ay magbibili siya sa iyo. 16Ayon sa dami ng mga taon ay daragdagan mo ang halaga niyan, at ayon sa kakauntian ng mga taon ay babawasan mo ang halaga niyan; sapagkat ipinagbibili niya sa iyo ang bilang ng mga pananim. 17Huwag aapihin ng sinuman ang kanyang kapwa, kundi matatakot kayo sa inyong Diyos, sapagkat ako ang Panginoon ninyong Diyos. 18“Kaya't inyong tutuparin ang aking mga batas, at inyong iingatan ang aking mga tuntunin at inyong isasagawa ang mga iyon; at maninirahan kayong tiwasay sa lupain. 19Ang lupain ay magbubunga, at kakain kayo hanggang sa mabusog at maninirahan kayong tiwasay doon. 20At kapag sinabi ninyo, ‘Anong aming kakainin sa ikapitong taon kung hindi kami maghahasik ni magtitipon ng aming mga bunga?’ 21Aking iuutos ang aking pagpapala sa inyo sa ikaanim na taon, at magkakaroon ng bunga para sa tatlong taon. 22“Kapag naghasik kayo sa ikawalong taon, kakainin ninyo ang mula sa dating inani hanggang sa ikasiyam na taon, hanggang sa pagdating ng kanyang bunga ay kakainin ninyo ang dating inani. 23Ang lupain ay hindi maipagbibili magpakailanman, sapagkat akin ang lupain. Kayo'y mga dayuhan at nakikipamayang kasama ko. 24Kayo ay magkakaloob ng pantubos sa lupain sa buong lupain na inyong pag-aari. 25“Kung ang iyong kapatid ay naghirap, at ipinagbili ang bahagi ng kanyang mga pag-aari, ang kanyang pinakamalapit na kamag-anak ay darating at tutubusin ang ipinagbili ng kanyang kapatid. 26Subalit kung ang isang tao ay walang manunubos, at siya'y masagana at nagkaroon ng kakayahang tubusin ito, 27kanyang bibilangin ang mga taon simula nang ito'y ipagbili, at isasauli ang labis sa taong kanyang pinagbilhan; at babalik siya sa kanyang pag-aari. 28Ngunit kung siya'y walang sapat upang maibalik sa kanya, kung gayon ang ipinagbili niya ay mapapasa-kamay ng bumili nito hanggang sa taon ng pagdiriwang; at sa pagdiriwang, ito ay bibitiwan at siya ay babalik sa kanyang pag-aari. 29“At kapag ang isang tao ay nagbili ng kanyang tirahang bahay sa isang napapaderang lunsod, maaari niya itong tubusin sa loob ng isang taon pagkatapos na ito'y maipagbili sapagkat sa buong taon ay magkakaroon siya ng karapatang tumubos. 30Kung hindi matubos hanggang sa ang isang buong taon ay matapos, kung gayon ang bahay na nasa napapaderang lunsod ay mananatili magpakailanman sa bumili, sa buong panahon ng kanyang lahi; hindi ito mababawi sa panahon ng pagdiriwang. 31Ngunit ang mga bahay sa mga nayon na walang pader sa palibot ay ibibilang na mga bukirin sa lupain. Ito ay matutubos at ito ay mababawi sa panahon ng pagdiriwang. 32Tungkol naman sa lunsod ng mga Levita, sa mga bahay sa mga lunsod na kanilang pag-aari, ang mga Levita ay makakatubos sa anumang panahon. 33Ang gayong ari-arian na maaaring tubusin mula sa mga Levita, mga bahay na ipinagbili na nasa kanilang pag-aari, ay bibitiwan sa panahon ng pagdiriwang, sapagkat ang mga bahay sa mga lunsod ng mga Levita ay kanilang pag-aari sa gitna ng mga anak ni Israel. 34At ang bukid, ang mga bukas na lupain sa kanilang mga lunsod, ay hindi maipagbibili sapagkat ito ay isang walang hanggang pag-aari. 35“Kung naghirap ang iyong kapatid at hindi kayang buhayin ang sarili, ay iyo siyang aalalayan. Mamumuhay siyang kasama mo bilang isang dayuhan at nakikipanuluyan. 36Huwag kang kukuha sa kanya ng patubo o pakinabang, kundi matakot ka sa iyong Diyos; hayaan mo siyang mabuhay na kasama mo. 37Huwag kang magbibigay sa kanya ng salapi na may patubo, at huwag mong ibibigay ang iyong pagkain na may pakinabang. 38Ako ang Panginoon ninyong Diyos, na naglabas sa inyo sa lupain ng Ehipto, upang ibigay sa inyo ang lupain ng Canaan at maging inyong Diyos. 39“At kung ang iyong kapatid na kasama mo ay naghirap at ipinagbili sa iyo, huwag mong iaatang sa kanya ang paglilingkod ng isang alipin. 40Siya'y makakasama mo bilang isang upahang lingkod at bilang isang nakikipanirahan; siya'y maglilingkod sa iyo hanggang sa taon ng pagdiriwang. 41Pagkatapos ay aalis siya sa iyo, siya at ang kanyang mga anak, at babalik siya sa kanyang sariling sambahayan, at babalik sa pag-aari ng kanyang mga magulang. 42Sapagkat sila'y aking mga lingkod na inilabas ko mula sa lupain ng Ehipto; sila'y hindi maipagbibili bilang mga alipin. 43Huwag kang mamumuno sa kanya na may kabagsikan, at ikaw ay matakot sa iyong Diyos. 44Tungkol sa iyong mga aliping lalaki at aliping babae na maaaring mayroon ka mula sa mga bansang nasa palibot ninyo, sila'y bibilhin ninyo bilang mga aliping lalaki at aliping babae. 45Maaari din kayong bumili mula sa mga anak ng mga dayuhan na nakikipanirahan sa inyo, at sa kanilang mga sambahayan na kasama ninyo, na kanilang ipinanganak sa inyong lupain, at sila'y magiging inyong pag-aari. 46At sila'y inyong kukunin bilang pamana sa inyong mga anak pagkamatay ninyo upang maging pag-aari; maiaatang ninyo sa kanila ang paglilingkod magpakailanman. Ngunit sa inyong mga kamag-anak na mga anak ni Israel ay huwag kayong mamumuno na may kabagsikan. 47“Kung ang dayuhan o ang nakikipanirahang kasama mo ay yumaman, at ang iyong kamag-anak ay naghirap, at ipinagbili ang sarili sa dayuhan o sa nakikipanirahan sa iyo o sa sinumang kasambahay na dayuhan; 48pagkatapos na siya'y maipagbili ay maaari siyang tubusin. Isa sa kanyang mga kapatid ang makakatubos sa kanya, 49o ang kanyang amain o ang anak ng kanyang amain ay makakatubos sa kanya; o sinumang malapit na kamag-anak sa kanyang sambahayan ay makakatubos sa kanya. Kung magkaroon siyang kakayahan ay matutubos niya ang kanyang sarili. 50At kanyang bibilangang kasama ng bumili sa kanya ang mga taon, mula sa taóng bilhin siya hanggang sa taon ng pagdiriwang. Ang halaga ng pagkabili sa kanya ay magiging ayon sa bilang ng mga taon, ayon sa panahon ng isang upahan ay gayon ang sa kanya. 51Kung maraming taon pa ang kulang niya, ayon sa dami ng mga iyan, ay isasauli niya ang halaga ng pagkatubos sa kanya sa salaping sa kanya'y ibinili. 52At kung kakaunti na lamang ang mga taong nalalabi hanggang sa taon ng pagdiriwang, bibilangin niya ang mga taong nalalabi at isasauli niya ang halaga ng kanyang pagkatubos. 53Kung paano ang upahan sa taun-taon ay gayon siya maninirahan sa kanya; siya'y huwag maghahari sa kanya na may kabagsikan sa iyong paningin. 54Kung hindi siya tubusin sa mga ganitong paraan, siya ay aalis sa taon ng pagdiriwang, siya at ang kanyang mga anak. 55Sapagkat ang mga anak ni Israel ay mga lingkod ko. Sila'y aking mga lingkod na inilabas ko sa lupain ng Ehipto: Ako ang Panginoon ninyong Diyos. (AB01)

 

Pagpapatunay ng Bagong Tipan

Mayroong dalawang mga teksto na maaaring gamitin upang matukoy ang Jubileo at maaaring ihambing sa mga teksto sa Ezra at Nehemias kung saan makikita natin ang Pagbasa ng Kautusan na nakatala. Ang isang sanggunian ay mula sa Lumang Tipan, at ang isa ay ang katuparan ng propesiya sa Lumang Tipan sa Bagong Tipan sa pamamagitan ng Mesiyas.

 

Ang sanggunian mula sa Lumang Tipan ay nasa Ezekiel 1:1-3.

Ezekiel 1:1-3  Nangyari nga nang ikatatlong pung taon, sa ikaapat na buwan, nang ikalimang araw ng buwan, samantalang ako'y kasama ng mga bihag sa pangpang ng ilog Chebar, na ang langit ay nabuksan, at ako'y nakakita ng mga pangitain mula sa Dios. 2Nang ikalimang araw ng buwan, na siyang ikalimang taon ng pagkabihag ng haring Joacim, 3Ang salita ng Panginoon ay dumating na maliwanag kay Ezekiel na saserdote, na anak ni Buzi, sa lupain ng mga Caldeo sa pangpang ng ilog Chebar: at ang kamay ng Panginoon, ay sumasa kaniya. (AB)

 

Kaya, batay sa isang muling pagtatayo mula sa mga timing ni Ezekiel, ang Jubileo ay tumapat sa taong 574/3 at gayundin noong 524/3, at pagkatapos ay 74/3 at 24/3 sa mga siglo BCE, at 27/28 at 77/78 sa mga siglo ng panahong ito. Ang pananaw na ito ay lalong sinusuportahan ng isa pang mahalagang katotohanan ng propesiya tungkol sa Mesiyas.

 

Pagkatapos ng pagsisimula ng ikalabinlimang taon ng Tiberius, na maaaring hindi mas maaga pa sa taong sibil ng Oktubre ng 27 CE, si Juan Bautista ay nagsimulang mangaral at magbautismo (Luc. 3:1-22 ). Tinawag ng Banal na Espiritu si Jesus mula sa Nazaret upang bautismuhan ni Juan ilang panahon matapos simulan ni Juan ang kanyang ministeryo, sa madaling salita, pagkatapos ng Oktubre ng 27 CE.

 

Matapos mabautismuhan si Cristo ay pumunta siya sa ilang at tinukso sa loob ng apatnapung araw (Luc. 4:1-2). Mula sa kanyang pagbabalik isang mahalaga at hindi gaanong nauunawaang katuparan ng propesiya ang nangyari.

Lucas 4:13-21  Nang matapos na ng diyablo ang lahat ng panunukso, lumayo siya sa kanya hanggang sa isa pang pagkakataon. 14Bumalik si Jesus sa Galilea na nasa kapangyarihan ng Espiritu at kumalat ang balita tungkol sa kanya sa palibot ng buong lupain. 15Nagturo siya sa kanilang mga sinagoga at pinuri ng lahat. 16Dumating siya sa Nazaret na kanyang nilakhan. Siya'y pumasok sa sinagoga nang araw ng Sabbath, tulad ng kanyang nakaugalian at tumindig siya upang bumasa, 17at ibinigay sa kanya ang aklat ni propeta Isaias. Binuksan niya ang aklat, at natagpuan ang dako na kung saan ay nasusulat: 18“Ang Espiritu ng Panginoon ay nasa akin, sapagkat ako'y hinirang niya upang ipangaral ang magandang balita sa mga dukha. Ako'y sinugo niya upang ipahayag ang paglaya sa mga bihag, at ang muling pagkakaroon ng paningin sa mga bulag, upang palayain ang mga naaapi, 19upang ipahayag ang taon ng biyaya mula sa Panginoon.” 20Isinara niya ang aklat, isinauli ito sa tagapaglingkod at naupo. At ang mga mata ng lahat ng nasa sinagoga ay nakatutok sa kanya. 21At siya'y nagsimulang magsabi sa kanila, “Ngayo'y naganap ang kasulatang ito sa inyong pandinig.” (AB01)

 

Ang Mesiyas ay bumalik sa Galilea mula sa pagtukso sa kanya, at sa Nazaret ay natupad ang propesiyang ito ng Diyos sa pamamagitan ni Isaias. Ang teksto ay matatagpuan sa Isaias 61:1-2 at isang pinagsamang bahagi mula sa Isaias 58:6.

Isaias 61:1-2  Ang Espiritu ng Panginoong Diyos ay sumasaakin; sapagkat hinirang ako ng Panginoon upang ipangaral ang mabuting balita sa inaapi kanyang sinugo ako upang magpagaling ng mga bagbag na puso, upang magpahayag ng kalayaan sa mga bihag, at buksan ang bilangguan sa mga bilanggo; 2upang ihayag ang kalugud-lugod na taon ng Panginoon, at ang araw ng paghihiganti ng ating Diyos; upang aliwin ang lahat ng tumatangis; (AB01)

 

Ang “Pagbasa ng Isaias” ay naganap sa isang taon ng Jubileo, kung ito ay ihahambing sa tming sa Ezekiel, at ang Naves Topical Bible ay tumutukoy sa mga tekstong ito na tumutukoy sa Jubileo (cf. Jubilee p. 755). Ito rin ang Taon ng Kalayaan (ibid., cf. Ezek. 46:17). Kaya ipinahayag ni Cristo ang Jubileo noong 27 CE, bago ang pagsisimula ng taon noong 1 Nisan.

 

Ang tekstong ito tungkol sa Mesiyas ay tumatayo bilang ikalawang saksi kay Ezekiel, at nagpapatunay na ang mga komento at timing sa Nehemias ay tungkol sa mga sistema ng Sabbath at Jubileo” (Cox, “R”, op. cit., p. 3).

 

“Ang Jubileo ay nangyayari sa mga taong 24 at 74 BCE at 27 at 77 CE sa bawat siglo. Ang susunod na Jubileo, ang ikaapatnapung Jubileo mula noong ministeryo ng Mesiyas at ang ikaapatnapu't siyam na Jubileo mula noong muling pagtatayo ng Templo at ang pagpapanumbalik ng Kautusan sa ilalim ni Ezra at Nehemias, ay nasa Banal na Taon 2027/8. Ang taong 2028 ang magsisimula ng Jubileo ng mga Jubileo at ng bagong milenyo na paghahari ng Mesiyas bilang 1/50” (Cox, “I”, op. cit., p. 28).

 

Ginintuang Jubileo

“Mula Pagbabayad-sala 2027 ay ilalaan sa mundo ang mana nito para sa Milenyo sa lahat ng lupain. Ang gawaing ito ay magsisimula sa Ginintuang Jubileo, o Jubileo ng mga Jubileo.

 

Sa Ikasampung araw ng Ikapitong buwan sa ika-49 na taon ng ika-120 na Jubileo, o Linggo ika-20 ng Setyembre 2026, magsisimula sa dilim ng nakaraang araw, ang taon ng Jubileo ay magsisimula. Sa loob ng taong iyon ang mga bansa ay ipaplano at aayusin ayon sa kanilang mamanahin. Sa Pagbabayad-sala sa Ikalimampung taon ng ika-120 Jubileo ang pakakak ng Jubileo ay hihipan, at sa ika-23 araw ng Ikapitong buwan, kasunod mismo ng Huling Dakilang Araw sa katapusan ng Kapistahan ng Tabernakulo, ang pagpapanumbalik ng mga lupain ay magaganap. Lahat ng tao ay makukuha ang kanilang mana sa loob ng mga lupaing iyon.

 

Magsisimula sila sa pag-aararo at paghahasik para sa unang ani ng sistemang milenyo sa Paskuwa sa 2028. Ang mga pangunahing ani ng Southern Hemisphere ay isasaayos alinsunod sa kanilang mga panahon at pag-aani. Ang Northern Hemisphere ay lubhang mapipinsala dahil sa mga digmaan.

 

Ang mundo ay kailangang maipanumbalik mula 2028 hanggang 2077. Ang panahong ito ang magmamarka ng pagbabago ng buong pananaw at pamamaraan ng buong populasyon ng mundo.” (Cox. W.E., “S” Ang Ginintuang Jubileo at ang Milenyo (No. 300), CCG, 2006, pp. 4-5).

 

Ang tamang paglalapat ng sistema ng Bibliya pareho ng ikapu at ng Kautusan ay nakasalalay sa Jubileo. Sa sistemang ito nakasalalay din ang tamang pagbasa ng Kautusan.

 

Mayroon tayong patuloy na obligasyon na sundin ang Kautusan, na hindi lumilipas, at hindi rin ito binabago (cf. Mat. 5:18; Luc. 16:17). Ang Kautusan ng Diyos ay nagmumula sa kalikasan ng Diyos at ito ay nananatili magpakailanman, dahil ang Diyos Mismo ay hindi nagbabago.

1Juan 5:3  Sapagkat ito ang pag-ibig sa Diyos, na ating tuparin ang kanyang mga utos at ang kanyang mga utos ay hindi pabigat. (AB01)

Tingnan din ang araling Ang Kaugnayan sa Pagitan ng Kaligtasan sa pamamagitan ng Biyaya at ng Kautusan (No. 82).

 

Mga Pagpapala at Sumpa

May mga pagpapala at sumpa na nalalapat sa buong Israel para sa pagsunod o hindi sa mga utos ng Diyos. Gaya ng nakikita sa Deuteronomio 28:1-68, ang pagsunod sa mga utos ay malinaw na nakikilala sa pagsang-ayon at tulong o kabutihan ng Diyos. Gayunpaman, ang pagsuway sa mga Kautusan ng Diyos ay may parusa parehong sa indibidwal at sama-sama.

 

Sumusunod ang mga sumpa sa pagsuway sa mga Kautusan ng Diyos. Hinaharap ng Diyos ang mga bansa gaya ng pagharap Niya sa mga pamilya. Ang mga bansang iyon ay hinahatulan din, gayundin ang Hukbong namamahala sa kanila nang hindi tama. Lahat ng mga utos at mga tuntunin ay dapat sundin. Ang parusa ay nagpapatuloy para sa pagsuway, na makikita sa ani ng lupain. Ang bansa ay hinaharap bilang isang tao. Ang bayan ay makakaranas ng taggutom. Ang kasaganahan ng lupa ay kaugnay sa mga Kautusan ng Diyos.

 

Ang mga pagpapala at sumpa ay isang tanda at isang kababalaghan sa Israel magpakailanman. Ang Israel ay isa ring espirituwal na bayan, kaya ang mga pagpapala at sumpa ay mananatili magpakailanman sa mga nagpapahayag kay Jesucristo at sa gayon ay sasailalim sa paghatol. Kaya mayroong pangako sa Israel sa lahat ng pagkakasunud-sunod na ito. Ang aral na ito ay ibinigay upang makita natin ang buong kalubhaan ng ating kawalan ng gawain at kabiguan na gumanap sa loob ng ating bayan. Tingnan ang araling Ang mga Pagpapala at ang mga Sumpa [75].

Ang Hinaharap

“Ang Sabbath ay tutuparin ng lahat ng laman kapag sila ay dumating upang sumamba sa harap ng Panginoon; mula sa Bagong Buwan hanggang sa panibago at mula sa isang Sabbath hanggang sa panibago (Is. 66:23)” (Cox, “A”, op. cit., p. 5).

Isaias 66:18-23  "Sapagkat nalalaman ko ang kanilang mga gawa at ang kanilang mga pag-iisip. Dumarating ang panahon upang tipunin ang lahat ng bansa at ang mga may iba't ibang wika; at sila'y paroroon at makikita ang aking kaluwalhatian. 19At ako'y maglalagay ng tanda sa gitna nila. At mula sa kanila ay aking susuguin ang mga nakaligtas sa mga bansa, sa Tarsis, Put, at Lud, na humahawak ng pana, sa Tubal at Javan, sa mga pulong malayo na hindi nakarinig ng aking kabantugan, o nakakita man ng aking kaluwalhatian. At kanilang ipahahayag ang aking kaluwalhatian sa gitna ng mga bansa. 20At kanilang dadalhin ang lahat ng inyong mga kapatid mula sa lahat ng bansa bilang handog sa Panginoon, na nakasakay sa mga kabayo, sa mga karwahe, sa mga duyan, at sa mga mola, at sa mga kamelyo, sa aking banal na bundok na Jerusalem, sabi ng Panginoon, gaya ng pagdadala ng mga anak ni Israel ng kanilang handog na butil sa malinis na sisidlan sa bahay ng Panginoon. 21At ang ilan sa kanila ay kukunin ko ring mga pari at mga Levita, sabi ng Panginoon. 22"Sapagkat kung paanong ang mga bagong langit at ang bagong lupa na aking lilikhain ay mananatili sa harapan ko, sabi ng Panginoon, gayon mananatili ang inyong lahi, at ang inyong pangalan. 23At mula sa bagong buwan hanggang sa isa pang bagong buwan, at mula sa isang Sabbath hanggang sa isa pang Sabbath, paroroon ang lahat ng laman upang sumamba sa harapan ko, sabi ng Panginoon. (RSV)

 

“Ang pagpapanumbalik na ito ng mga Sabbath at Bagong Buwan ay sasamahan ng pagpapanumbalik ng mga Kapistahan.

Zacarias 14:16-19  And it shall come to pass, that every one that is left of all the nations which came against Jerusalem shall even go up from year to year to worship the King, the LORD of hosts, and to keep the feast of tabernacles. 17 And it shall be, that whoso will not come up of all the families of the earth unto Jerusalem to worship the King, the LORD of hosts, even upon them shall be no rain. 18 And if the family of Egypt go not up, and come not, that have no rain; there shall be the plague, wherewith the LORD will smite the heathen that come not up to keep the feast of tabernacles. 19 This shall be the punishment of Egypt, and the punishment of all nations that come not up to keep the feast of tabernacles. (KJV)

 

“Kaya, hindi magkakaroon ng pagpapanumbalik na kumpleto hanggang hindi naibabalik ang Bagong Buwan kasama ng mga Kapistahan. Sa modernong lipunan na ito ay talagang magiging napakahirap nito. Iyan ang dahilan kung bakit gigibain ng Mesiyas ang sistema ng mundong ito sa kanyang pagbabalik. Ang mga bansa ay ibabalik sa ilalim ng Kautusan na magmumula sa Jerusalem” (Cox, “F”, op. cit., p.9).

 

************

 

Bibliograpiya:

Christian Churches of God, Pahayag ng Paniniwala ng Cristianong Pananampalataya (No. A1), CCG, 1994-1997

Cox, S., Ang Shofar at ang mga Pakakak na Pilak (No. 47), CCG, 2003

Cox, W.E., “A”,  Ang Sabbath [031], CCG, 1994-2008

Cox, W.E., “B”, Ang Juma’ah: Paghahanda para sa Sabbath [285], CCG, 1999-2008

Cox, W.E., “C”, Ang Tungkulin ng Ikaapat na Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na nangingilin ng Sabbath (No. 170), CCG, 1996-2000

Cox, W.E., “D”, Ang Tipan ng Diyos (No. 152), CCG, 1996-1999

McElwain, T., et.al., “E”, Mga Asul na Laso (No. 273), CCG, 1998

Cox, W.E., “F”, Ang mga Bagong Buwan [125], CCG. 1995-2007

Cox, W.E., “G”, Ang mga Bagong Buwan ng Israel [132], CCG, 1995-2008

Cox, W.E., “H”, Ang mga pag-aani ng Diyos, Ang mga Hain sa Bagong Buwan, at ang 144,000 [120], CCG, 1995-2007

Cox, W.E., I”, Kalendaryo ng Diyos (No. 156), CCG, 1996-2008

Cox, W.E., “J”, Ang Hapunan Ng Panginoon [103], CCG, 1995-2008

Cox, W.E., “K”, Ang Paskuwa (No. 98), CCG, 1995-2008

Cox, W.E., “L”, Handog ng Inalog na Bigkis [106b]

Cox, W.E, “M”, Pagtupad sa mga Kapistahan [56], CCG, 1994-2007

Cox, W.E., “N”, Ang mga Banal na Araw ng Diyos [097], CCG, 1995-2007

Cox, W.E., “O”, Handog [275], CCG, 2006

Cox, W.E., “P”, Ikapu [161], CCG, 1996-2007

Cox, W.E., “Q”, Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)

Cox, W.E., “R”, Ang Kahulugan ng Pangitain ni Ezekiel (No. 108)

Cox, W.E.,”S”, Ang Ginintuang Jubileo at ang Milenyo (No. 300), CCG, 1996-2008

Cox, W.E., Pagbabayad-sala [138], CCG, 1994-2007

Cox, W.E., Buhay na Walang Hanggan (No. 133), CCG, 1995, 2000

Cox, W.E., Pangkalahatang Pamamahagi ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122), CCG, 1995-1999

Cox, W.E., Mga Kapistahan ng Diyos kaugnay sa Paglalang (No. 227), CCG, 1998, 2007 (based on a paper by A. Williams, 1997)

Cox, W.E., Pagtitipon ng Ani [139], CCG, 1994-1999, 2007

Cox, W.E., Kautusan at ang Ikawalong Utos [261], CCG, 1998, 1999

Cox, W.E., Balangkas ng Talaan ng Oras ng Panahon (No. 272), CCG, 1998, 2002, 2006

Cox, W.E., Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250), CCG, 1998, 2007

Cox, W.E., Pagsisisi at Bautismo (No. 052), CCG, 1994, 1998, 2007

Cox, W.E., Pagpapabanal ng Templo ng Diyos [241], CCG, 1998, 2000, 2007

Cox, W.E., Kahalagahan ng Tinapay at Alak [100], CCG, 1995-2007

Cox, W.E., Ang mga Pagpapala at ang mga Sumpa [75], CCG, 1994-2007

Cox, W.E., Ang Unang Dakilang Utos (No. 252), CCG, 1998, 1999

Cox, W.E., Ang Diyos na Ating Sinasamba [2], CCG, 1994,1998

Cox, W.E., Ang Mga Kautusan sa Pagkain (No. 15), CCG, 1994-2008

Cox, W.E., Ang Pagbilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173), CCG, 1996-2009

Cox, W.E., Ang Kaugnayan sa Pagitan ng Kaligtasan sa pamamagitan ng Biyaya at ng Kautusan (No. 82), CCG, 1994-2007

Cox, W.E., Mga Pakakak [136], CCG, 1994-2007

Johnson, B., Kahalagahan ng Paghuhugas ng Paa [99], CCG, 1995, (ed. Cox. W.E., 1999, 2007)

Kohn, Dr. S., Die Sabbatharier in Siebenburgen, Budapest, 1894, tr. McElwain, T., & Rook, B., Intro. Cox, W.E., CCG Publishing, 1998

Early Jewish Writings: http://www.earlyjewishwritings.com/text/philo/book28.html

Judaeus Philo, The Special Laws, II, XXVI, 140, F.H. Colson, Harvard University Press, Cambridge MA, 1937

Mensahe ng Sabbath: http://www.ccg.org/_domain/ccg.org/Sabbath/2005/S_07_09_05.htm

The NIV Study Bible, Zondervan Bible Publishers, MI, USA, 1985

 

 

q