Christian Churches of God

No. 242B

 

 

 

Ang Kamatayan ng Cordero

 (Edition 4.5 19980314-20080119-20150510-20160305-20190224)

                                                        

 

Ito ay isang mas maikling aralin na maaaring basahin sa paglilingkod sa kamatayan ng Cordero sa 14 Abib.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1998, 2008, 2015, 2016, 2019 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


Ang Kamatayan ng Cordero

 

 


Nasuri na natin ang oras ng pagpapako at pagkabuhay na mag-uli sa araling Oras ng Pagpapako at Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159).

 

Ang bawat gawain sa pagkakasunod-sunod sa Paskuwa ay alinsunod sa sakdal na Plano ng Diyos, at sa Kanyang mga Kautusan at timing. 

 

Ang mga Judio ay hindi nagkamali ng timing at si Cristo ay hindi pinatay sa maling oras. Siya ay pinatay sa eksaktong sandali kung kailan pinatay ang unang kordero ng Paskuwa sa Bundok ng Templo, at alinsunod sa tuntuning inilabas sa utos ng Diyos.

 

Ang Tuntunin ng Paskuwa

Mula sa Levitico 23:4-14, makikita natin ang tuntunin ng Paskuwa. Ang hain ng Paskuwa ay iniutos sa Exodo 12:1-14.

 

Mula sa Deuteronomio 16:1-8 makikita natin na ang tuntunin ay nabaligtad mula sa orihinal. Sa unang Paskuwa ito ay ginawa sa mga bahay sa Egipto at walang sinuman ang pinayagang umalis.

 

Nang dumating ang Israel sa kanilang sariling mana at pumasok sa kanilang sariling mga lupain inutos sa kanila na ipagdiwang ang Paskuwa sa labas ng kanilang mga tahanan. Tanging sa umaga ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura sila pinahihintulutang bumalik sa kanilang nararapat na tirahan. Gayundin mula sa panahong ito anumang malinis na hayop mula sa bakahan ay maaaring patayin. Gayunpaman ang Paskuwa ay nanatiling sinisimbolo ng kordero at ito ang pinaka-karaniwan at tinatanggap na hayop para sa hapunan. Binanggit ng Soncino si Abraham ibn Ezra na nagsasabing maaari silang bumalik sa kanilang pansamantalang tirahan ngunit hindi sa kanilang permanenteng tahanan mula sa umaga ng ika-15 ng Abib.

 

Ang Cordero ng Diyos

Ang Mesiyas ay kinikilala bilang ang Cordero ng Diyos sa Juan 1:29-37 kung saan binabanggit ni Juan ang pre-existence ni Jesus. Isinilang si Juan Bautista bago si Cristo, at gayunpaman sinasabi niya rito na si Cristo ay una sa kanya dahil siya’y una sa kanya.

 

Ang tekstong ito ang sumusunod mula sa bahagi sa Juan 1:18 kung saan makikita natin na ang Mesiyas ang bugtong [tanging-isinilang] na Diyos [monogenes theos] na nasa sinapupunan ng Ama; Siya ang nagpahayag [o nagpakilala] [sa Kanya (idinagdag)] (cf. Concordant Literal New Testament at pati ang Marshall’s Greek-English Interlinear, RSV).

 

Binanggit rin ni Juan na ang sanglibutan (i.e. aiõn (SGD 165) na nangangahulugang isang panahon) ay ginawa sa pamamagitan ni Cristo (Juan 1:10). Ito ay ang Cosmos ng panahong ito o aiõn (SGD 165) at hindi ang paglikha ng planeta. Bilang salita siya ay naging laman at nanirahan kasama natin. Ang pagpapahayag ng Logos na ito ay kilala sa sinaunang Judea bilang Memra. Ang kanyang katayuan ay bilang Cordero ng Diyos na nag-aalis ng mga kasalanan ng sanlibutan. Ang kahalagahan ng kordero ay paulit-ulit na lumilitaw sa mga paghahain bilang mga handog para sa kasalanan at kapayapaan at iba pang mga bagay.

 

Ang pagbabago sa diin ng kordero sa propesiya ay nagmumula sa Isaias 16:1-5. Ang tekstong ito ay tumutukoy sa kordero.

Isaias 16:1-5  Ipadadala ninyo ang mga kordero na ukol sa pinuno ng lupain mula sa Selah na nasa dakong ilang, hanggang sa bundok ng anak na babae ng Sion. 2Sapagka't mangyayari, na gaya ng mga ibong nagsisigala, na gaya ng kalat na pugad, magiging gayon ang mga anak na babae ng Moab sa mga tawiran ng Arnon. 3Magpayo ka, magsagawa ka ng kahatulan; iyong gawin ang iyong anino na gaya ng gabi sa gitna ng katanghaliang tapat: ikubli mo ang mga tapon; huwag mong ilitaw ang palaboy. 4Patirahin mong kasama mo ang aking natapon; tungkol sa Moab, maging kanlungan ka niya sa mukha ng mananamsam: sapagka't ang mamimighati ay mauuwi sa wala, ang pagsamsam ay matitigil, ang mga mamimighati ay malilipol sa lupain. 5At ang luklukan ay matatatag sa kagandahang-loob, at isa'y uupo roon sa katotohanan, sa tabernakulo ni David; na humahatol at humahanap ng kahatulan, at nagmamadaling nagsasagawa ng katuwiran. (AB)

 

Ang sinasabi ng AB ay kordero ngunit ang ibig sabihin ay tribute lamb, ayon sa  KJV (The Companion Bible).

 

Ang tribute lamb ay binautismuhan sa Jordan sa kabila ng Jerico. Sinabi ni Bullinger na ang namumuno sa lupain ay Juda. Ang kordero ay ipinadala, gaya ng ginawa ni Mesha na hari ng Moab (2Hari 3:4).

 

Ang Sela ay kinilala bilang Petra sa Bundok ng Seir, na malapit sa Bundok ng Hor (2Hari 14:7).

 

Ang tekstong ito ay ginagamit upang ipahiwatig na ang mga tagasunod ng kordero ay maninirahan kasama ng Moab, na hinilingan na kanlunganin sila mula sa mukha ng mananamsam, na nakilala bilang Senakerib. Gayunpaman, ang Isaias 14 ay talagang nagsasalita tungkol sa Tagapagdala ng Liwanag o Lucifer ng nangahulog na Hukbo. Ang versikulo 5 ay tumutukoy sa pagtatag ng luklukan sa tabernakulo ng katuwiran. Ang tekstong ito ay tumutukoy sa pagbabagong-loob ng mga Gentil at ang mga anak na babae ng Moab na parang mga itinaboy mula sa pugad o pinabayaan sa mga tawiran ng Arnon. Ang tungkulin dito ay itago ang mga tagasunod ng Mesiyas sa gitna ng mga Gentil at hatulan dahil dito. Ang tekstong ito ay bumubuo ng batayan para sa talinghaga ng mga tupa at mga kambing na ibinigay sa Mateo 25:31-46.

 

Pinalalawig ni Isaias ito sa kabanata 53 kung saan ang “tao sa kapanglawan” (v. 3) ay nasugatan dahil sa ating mga pagsalangsang. Gaya ng tupa tayo ay naligaw at ipinasan sa kaniya ng Panginoon ang kasamaan nating lahat. Ipinapakita ng tekstong ito sa atin kung bakit ang ilan sa mga bagay na nangyari tulad ng nangyari sa gabi ng pagsubok ng Mesiyas. Siya ay gaya ng kordero na dinadala sa patayan at gaya ng tupang nasa harap ng mga manggugupit sa kaniya ay pipi gayon ma'y hindi niya binuka ang kaniyang bibig. Kaya't siya ay kinakailangang dalhin sa kapighatian, kahatulan at pagkatapos ay ipapatay alinsunod sa propesiyang ito sapagkat ang Kasulatan ay hindi maaaring masira (iniulit sa Mga Gawa 8:32-33; cf. Juan 1:36).

Ang buong katanungan ng Isaias 53:1-9 ay tinalakay ng rabinikong Judaismo bilang tungkol sa ipinatapong lingkod ng Israel, na nakita ng mga taga-Babilonia o ng kanilang mga kinatawan, na nakilala ang lingkod sa kanyang pagpapakumbaba at pagiging martir at ngayon ay nakikita ang kanyang pag-angat at bagong karangalan, at silang naglalarawan ng kanilang mga pakiramdam at damdamin (cf. Soncino, na nagsipi kay Ibn Kaspi).

 

Ito talaga ang tunay na paliwanag dahil ang Mesiyas ang ipinatapong Israel at ang Israel ang Katawan ni Jesucristo. Ang malinaw na katotohanang ito ay hindi nauunawaan ng rabinikong Judaismo kahit na nakikita nila na ang lingkod ay dinalamhati at nagdusa para sa mga pagsalangsang ng iba. Pinaniniwalaan nila na nagdusa ang lingkod para sa ikabubuti nila (cf. Soncino, v. 5): upang ating makamit ang kagalingan, siya na pinarusahan para sa ating mga pagkakasala (Soncino; Rashi, Kimchi). Sinusubukan nilang ipakita na ang Juda sa pagkakabihag sa Babilonia ang Israel na lingkod ng Diyos, kahit na malinaw na ito ay tumutukoy sa lingkod ng Diyos na nasa isang tungkuling tumutubos; samantalang pinarusahan ng Diyos ang Juda para sa kanyang mga pagsalangsang gamit ang mga taga-Babilonia bilang Kanyang instrumento. Sila ay hindi mga walang-sala.

 

Ang Isaias 53:4-6 ay nauunawaan, sa rabiniko, bilang pagkilala na ang mga pagdurusa ng lingkod ay hindi dahil sa kanyang mga lihim na kasalanan. Tahasan na ngayong kinikilala na siya ang naging biktima na nagdala ng mabibigat na parusa, na dulot ng mga kasamaan ng iba (cf. Soncino, n. 4-6).

 

Si Rashi at Kimchi ay naniniwala na ang terminong ating mga karamdaman, (verse 4), ay ang mga karamdaman na dapat sana'y nasa atin at ang terminong pinasan ay nangangahulugang siya ay tinawag upang tiisin ang mga iyon (cf. Soncino).

 

Nauunawaan nila na ang mga tao ay naligaw tulad ng mga tupa at tinalikuran ang pamumuno ng Diyos at sumunod sa sarili nilang huwad na relihiyon (Soncino, fn. sa v. 6; at Arbarbanel).

 

Ang pagkaunawa na ang mga Gentil ng sistemang Babilonia ay naligtas sa pamamagitan ng pagdurusa ng Mesiyas, na sa katunayan ang Israel ng Diyos, ay siya ring pangkalahatang tema ng Bibliya at lalo na ng Aklat ng Apocalipsis.

 

Ang Paglilitis sa Mesiyas

Ang Mesiyas ay hinuli sa pakana ng mga pagkasaserdote, at ginamit ang Sanedrin sa paglilitis na ito sapagka’t kinakailangan ng hindi bababa sa 23 kasapi na naroroon para sa kasong may parusang kamatayan.

 

Dinala si Jesus sa paglilitis sa harap ni Anas para sa isang paunang pagdinig upang maitatag ang mga prima facie na dahilan para maipatawag ang Sanedrin. Siyempre ito’y napagpasyahan na ngunit kinakailangan ito para sa kanilang prosesong hudisyal (Juan 18:12-14).

 

Ang mga pangyayari sa Juan ay patungkol sa mga kasong may parusang kamatayan, at ang mga pamamaraan ng Sanedrin ay dapat na makatarungan ayon sa kautusan. Kaya't ang tungkulin ni Anas ay lumalabas na bilang Ab-beth-din o kinatawang pangulo ng Sanedrin na kumikilos bilang mahistradong nag-aakusa.

 

Sa katuparan ng Isaias 53 makikita natin ang mga pagdurusa at pamamahiya na sinimulang ipataw mula sa Juan 18:19-24.

 

Nasusulat: huwag mong lalapastanganin ang elohim ni susumpain (pagsasalitaan ng masama) man ang pinuno sa iyong bayan (cf. Ex. 22:28; Ec. 10:20; Mga Gawa 23:5; 2Ped. 2:10; Judas 8 at Sant. 4:3 – Gk: kakos, bilang kasalanang may masamang layunin) at samakatuwid hindi maaaring pagsalitaan ng masama ang Dakilang Saserdote. Gayunpaman pinabulaanan ni Cristo ang paratang na siya ay lumabag sa Kautusan, sapagkat siya ay walang kasalanan.

 

Hindi niya pinagtanggol ang kanyang sarili ngunit malinaw siyang nagbigay ng ilang mga sagot na sa katunayan ay pinabulaanan ang mga paratang ng paglabag sa Kautusan, ay mabisa sa pagbibigay ng halimbawa ng asal sa harap ng awtoridad. Kung hindi siya sumagot ang halimbawa para sa kasaysayan ay maaaring tuluyang masira ang kaayusang panlipunan sa mga pangkat ng Cristiano bago ang prosesong hudisyal. Kailangang magpakita ng halimbawa ang mga Ebanghelyo alinsunod sa biblikal na Kautusan.

 

Si Anas ay dumaan sa mga hakbang ng paghahanda ng isang paratang at pag-aakusa sa kanya sa harap ng Sanedrin, at ipinadala siya sa tunay na Dakilang Saserdote, si Jose Caifas.

 

Sa gitna ng pagsubok na ito makikita natin na ang mga detalye ay hindi binanggit sa Ebanghelyo ni Juan sa pagitan ng ginawa sa Juan 18:27 at ang pagpapatuloy ng kwento sa versikulo 28. Ang pagitan ng kwentong ito ay nasa Mateo 26:58 hanggang 27:2.

Mateo 26:58-75 Datapuwa't si Pedro'y sumunod sa kaniya sa malayo, hanggang sa looban ng dakilang saserdote, at siya'y pumasok, at nakiumpok sa mga punong kawal, upang makita niya ang wakas. 59Ang mga pangulong saserdote nga at ang buong Sanedrin ay nagsisihanap ng patotoong kabulaanan laban kay Jesus, upang siya'y kanilang maipapatay; 60At yao'y hindi nila nangasumpungan, bagaman maraming nagsiharap na mga saksing bulaan. Nguni't pagkatapos ay nagsidating ang dalawa, 61At nangagsabi, Sinabi ng taong ito, Maigigiba ko ang templo ng Dios, at muling itatayo ko sa tatlong araw. 62At nagtindig ang dakilang saserdote, at sinabi sa kaniya, Wala kang isinasagot na anoman? Ano itong sinasaksihan ng mga ito laban sa iyo? 63Datapuwa't hindi umimik si Jesus. At sinabi ng dakilang saserdote sa kaniya, Kita'y pinapanunumpa alangalang sa Dios na buhay, na sabihin mo sa amin kung ikaw nga ang Cristo, ang Anak ng Dios. 64At sinabi sa kaniya ni Jesus, Ikaw ang nagsabi: gayon ma'y sinasabi ko sa inyo, Buhat ngayon ay inyong makikita ang Anak ng tao na nakaupo sa kanan ng Kapangyarihan, at pumaparitong nasa mga alapaap ng langit. 65Nang magkagayoy hinapak ng dakilang saserdote ang kaniyang mga damit, na sinasabi, Nagsalita siya ng kapusungan: ano pa ang kailangan natin ng mga saksi? narito, ngayo'y narinig ninyo ang kapusungan: 66Ano ang akala ninyo? Nagsisagot sila at kanilang sinabi, Karapatdapat siya sa kamatayan. 67Nang magkagayo'y niluraan nila ang kaniyang mukha at siya'y kanilang pinagsusuntok: at tinatampal siya ng mga iba, 68Na nangagsasabi, Hulaan mo sa amin, ikaw Cristo: sino ang sa iyo'y bumubugbog? 69Nakaupo nga si Pedro sa labas ng looban: at lumapit sa kaniya ang isang alilang babae, na nagsasabi, Ikaw man ay kasama ng taga Galileang si Jesus. 70Datapuwa't siya'y kumaila sa harap nilang lahat, na sinasabi, Hindi ko nalalaman ang sinasabi mo. 71At paglabas niya sa portiko ay nakita siya ng ibang alila, at sinabi sa nangaroon, Ang taong ito ay kasama rin ni Jesus na taga Nazaret. 72At muling kumailang may sumpa, Hindi ko nakikilala ang tao. 73At pagkaraan ng sandali ay nagsilapit ang nangakatayo roon at kanilang sinabi kay Pedro, Sa katotohanang ikaw man ay isa rin sa kanila; sapagka't ipinakikilala ka ng iyong pananalita. 74Nang magkagayo'y nagpasimula siyang manungayaw at manumpa, Hindi ko nakikilala ang tao. At pagdaka'y tumilaok ang manok. 75At naalaala ni Pedro ang salitang sinabi ni Jesus, Bago tumilaok ang manok, ay ikakaila mo akong makaitlo. At siya'y lumabas at nanangis na mainam. (AB)

 

Kaya mula sa pagsubok na ito at sa pagtatapos ng pagsubok ni Pedro makikita natin na ang mga pangyayari sa Mateo 27:1-2 ay nagpatuloy sa Juan 18:28.

Mateo 27:1-2 Pagka umaga nga, ang lahat ng mga pangulong saserdote at ang matatanda sa bayan ay nangagsanggunian laban kay Jesus upang siya'y ipapatay: 2At siya'y ginapos nila, at siya'y inilabas, at kanilang ibinigay siya kay Pilato na gobernador. (AB)

 

Ipinakita sa atin ni Juan na ayaw nilang madungisan sa pamamagitan ng pakikipag-ugnayan sa mga Gentil, sapagkat ang mga Fariseo, kahit noon, ay pinahintulutan ang kanilang mga tradisyon na sirain ang pag-unawa sa Kautusan (Juan 18:28-40).

 

Ang bahaging ito ay isa sa pinakamakapangyarihang talinghaga sa Bibliya. Dito, alinsunod sa Kasulatan, nakita natin na ang Mesiyas bilang Hari ay nililitis para sa mga kasalanan ng mga tao, at nilitis ng pinuno ng mga Gentil, at hindi matuwid na nahatulan para maipapatay ng Juda. Nakita rin natin ang Sanedrin na kumikilos sa utos ng mga Fariseo at ng mga namumuno. Dito sila nahatulan.

 

Nasusulat, “huwag kang kukuha ng suhol at magliliko ng paghatol” (cf. Ex. 23:1-9).

 

Ang parusa para sa pagbaluktot ng katarungan ay ang pagkatanggal sa paghatol at iyon ang parusa ng Sanedrin. Inalis sa kanila ang paghatol at ibinigay sa Iglesia. Kinuha rin ito at ibinigay sa bansang nagpapakita ng mga bunga nito tulad ng sinabi ni Cristo kalaunan, at ang bansang ito ay tila Israel maliban sa Juda (Lev. 19:15-16).

 

Ang paghatol ay itatatag sa lupain nang may katarungan.

Deuteronomio 16:18-20 Maghahalal ka sa iyo ng mga hukom at ng mga pinuno sa lahat ng iyong mga pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios, ayon sa iyong mga lipi: at sila'y hahatol sa bayan ng matuwid na paghatol. 19Huwag kang magliliko ng paghatol; huwag kang tatangi ng mga pagkatao: ni kukuha ng suhol; sapagka't ang suhol ay bumubulag ng mga mata ng marunong, at nagliliko ng mga salita ng matuwid. 20Susundin mo ang tunay na katuwidtuwiran, upang mabuhay ka at manahin mo ang lupain na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios. (AB)

 

Karapatan ng Sanedrin at ng pagkasaserdote na hatulan ang Mesiyas. Gayunpaman dapat ito’y makatarungang paghatol o pagkabihag ang susunod.

Deuteronomio 17:8-13 Kung magkakaroon ng totoong mahirap na bagay sa iyo sa paghatol, na dugo't dugo, usap at usap, at bugbog at bugbog, na bagay na pagkakaalit sa loob ng iyong mga pintuang-daan, ikaw nga'y titindig at sasampa sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios; 9At ikaw ay paroroon sa mga saserdote na mga Levita, at sa magiging hukom sa mga araw na yaon: at iyong sisiyasatin; at kanilang ipakikilala sa iyo ang hatol ng kahatulan. 10At iyong gagawin ayon sa tinig ng hatol, na kanilang ipakikilala sa iyo mula sa dakong yaon na pipiliin ng Panginoon; at iyong isasagawa ayon sa lahat na kanilang ituturo sa iyo: 11Ayon sa tinig ng kautusan na kanilang ituturo sa iyo, at ayon sa kahatulan na kanilang isasaysay sa iyo, ay gagawin mo: huwag kang liliko sa hatol na kanilang ipakikilala sa iyo, maging sa kanan o sa kaliwa man. 12At ang tao na gumawa ng pagpapalalo, sa di pakikinig sa saserdote na tumatayo upang mangasiwa doon sa harap ng Panginoon mong Dios, o sa hukom, ay papatayin nga ang taong yaon: at iyong aalisin ang kasamaan sa Israel. 13At maririnig ng buong bayan at matatakot, at di na gagawa pa ng pagpapalalo. (AB)

 

Inutusan sila ng Diyos sa ilalim ng Kautusan na magpakita ng pagpataw ng hatol na makatarungan ngunit hindi nila ito ginawa. Ibinigay nila ang paghatol sa mga Gentil at kay Pilato. Dinala nila siya kay Pilato sa Pretorio, ang bahay ng pretor (cf. Mar. 15:16) o Portiko ng Hukuman, na hindi palacio ni Herodes, tulad ng makikita natin sa Lucas 23:7.

 

Sinabi nila kay Pilato na kung si Cristo ay hindi isang manggagawa ng masama hindi sana nila dinala siya sa kanya (Juan 18:30). Nang tanungin kung siya ba ay hari ito ang kanyang naging sagot (Juan 18:37):

Ako'y ipinanganak dahil dito, dahil dito ako naparito sa sanglibutan, upang bigyang patotoo ang katotohanan. Ang bawa't isang ayon sa katotohanan ay nakikinig ng aking tinig.

 

Si Pilato, bilang edukado at matalas sa retorika ay sinabi: “Ano ang katotohanan?” Sinabi niya ito dahil hindi pa siya kabilang sa katotohanan. Ang isa ay kailangang tawagin ng Diyos upang makaunawa. Pagkatapos ay lumabas si Pilato sa mga Judio at sinabi: “Wala akong masumpungang anomang kasalanan sa kaniya”.

 

Binibigyan sila ng pagkakataon na bawiin ang kanilang hindi tapat na hatol mula sa bibig ng mga Gentil na kanilang hinahamak at itinuturing na hindi karapat-dapat na pumasok sa kanilang Templo. Binigyan sila ni Pilato ng pagkakataon na palayain si Cristo at inalok sila ng isang pagpipilian, ngunit dito naganap ang malaking kapalit sa kasaysayan.

 

Sila’y nagsisigaw: “Huwag ang taong ito, kundi si Barabbas”, na isang tulisan. Bar Abbas ay nangangahulugang anak ng ama. Ang simbolismo dito ay yaong si Cristo ay namatay upang tayo ay mapalaya bilang mga anak ng Ama.

 

Bago magsimula ang proseso nang may kahusayan sa lahat kung saan kilala ang Roma, sinubukan ni Pilato na kumbinsihin sila muli.

Juan 19:1-7 Nang magkagayon nga'y tinangnan ni Pilato si Jesus, at siya'y hinampas. 2At ang mga kawal ay nangagkamakama ng isang putong na tinik, at ipinutong sa kaniyang ulo, at siya'y sinuutan ng isang balabal na kulay-ube; 3At sila'y nagsilapit sa kaniya, at nangagsabi, Magalak, Hari ng mga Judio! at siya'y kanilang pinagsuntukanan. 4At si Pilato ay lumabas na muli, at sa kanila'y sinabi, Narito, siya'y inilabas ko sa inyo, upang inyong matalastas na wala akong masumpungang anomang kasalanan sa kaniya. 5Lumabas nga si Jesus, na may putong na tinik at balabal na kulay-ube. Sa kanila'y sinabi ni Pilato, Narito, ang tao! 6Pagkakita nga sa kaniya ng mga pangulong saserdote at ng mga punong kawal, ay sila'y nangagsigawan, na sinasabi, Ipako siya sa krus, ipako siya sa krus! Sinabi sa kanila ni Pilato, Kunin ninyo siya, at ipako ninyo siya sa krus: sapagka't ako'y walang masumpungang kasalanan sa kaniya. 7Nagsisagot sa kaniya ang mga Judio, Kami'y mayroong isang kautusan, at ayon sa kautusang yaon ay nararapat siyang mamatay, sapagka't siya'y nagpapanggap na Anak ng Dios. (AB)

 

Hindi sila nakinig, at sinabi nilang siya'y nagpapanggap na Anak ng Diyos. Lubos na batid ni Pilato na siya ay humaharap sa isang relihiyosong alitan kung saan ang taong ito ay hindi lamang walang kasalanan kundi maaari ring isang diyos. Ang mga Romano at Griyego, tulad ng mga Asiatic, ay naniniwala na ang mga elohim o theoi ay may kapangyarihang manirahan sa mga tao at magpakita bilang mga tao, bilang mga banal na supling. Ito ang paratang kung saan siya nahatulan ng Sanedrin tulad ng makikita natin sa Mateo 26:65-66 (cf. Lev. 24:16).

 

Ang pamumusong na ito ay diumano laban sa pangalan ng Diyos, pero sinasabi niya na siya ang Anak ng Diyos at ito ay nakasaad sa Malakias bilang isang tunay na pahayag: “Wala baga tayong lahat na isang ama? Hindi baga isang Dios ang lumalang sa atin?” (cf. Mal. 2:10)

 

Ipinagtanggol ni Cristo ang kanyang sarili bago pa man ipataw ang paratang.

Juan 10:33-38  Sinagot siya ng mga Judio, Hindi dahil sa mabuting gawa ay binabato ka namin, kundi sa pamumusong; at sapagka't ikaw, bagaman ikaw ay tao, ay nagpapakunuwari kang Dios. 34Sinagot sila ni Jesus, Hindi baga nasusulat sa inyong kautusan, Aking sinabi, Kayo'y mga dios? 35Kung tinawag niyang mga dios, yaong mga dinatnan ng salita ng Dios (at hindi mangyayaring sirain ang kasulatan), 36Sinasabi baga ninyo tungkol sa kaniya, na pinabanal ng Ama at sinugo sa sanglibutan, Ikaw ay namumusong; sapagka't sinasabi ko, Ako ang anak ng Dios? 37Kung hindi ko ginagawa ang mga gawa ng aking Ama, ay huwag ninyo akong sampalatayanan. 38Datapuwa't kung ginagawa ko, ang mga yaon kahit hindi kayo magsisampalataya sa akin, ay magsisampalataya kayo sa mga gawa; upang maalaman ninyo at mapagunawa na ang Ama ay nasa akin, at ako'y nasa Ama. (AB)

 

Ang paratang ito ay walang batayan at nag-uugat mula sa kamangmangan ng mga Judio sa Kautusan at sa Plano ng Diyos. Sa parehong paraan, ang masasamang paratang ay dinala laban sa mga hinirang ngayon ng mainstream Christianity, at sila ay nagsabwatan upang patayin ang mga hinirang sa loob ng maraming siglo tulad ng ginawa nila sa Mesiyas bago sila.

 

Sinubukan ni Pilato na palayain siya muli sa pamamagitan ng mga salitang ito.

Juan 19:8-11 Pagkarinig nga ni Pilato ng salitang ito, ay lalong sinidlan siya ng takot; 9At siya'y muling pumasok sa Pretorio, at sinabi kay Jesus, Taga saan ka? Nguni't hindi siya sinagot ni Jesus. 10Sinabi nga sa kaniya ni Pilato, Sa akin ay hindi ka nagsasalita? Hindi mo baga nalalaman na ako'y may kapangyarihang sa iyo'y magpawala, at may kapangyarihang sa iyo'y magpako sa krus? 11Sumagot si Jesus sa kaniya, Anomang kapangyarihan ay hindi ka magkakaroon laban sa akin malibang ito'y ibinigay sa iyo mula sa itaas: kaya't ang nagdala sa iyo sa akin ay may lalong malaking kasalanan. (AB)

 

Ang kapangyarihang ibinigay kay Pilato ay sa Diyos. Kaya't ang lahat ng pamahalaan sa mga hinirang ay pinahintulutan ng Diyos. Sinumang sinungaling na namamaratang o maghatid sa atin para sa paghatol sa ilalim ng maling paratang o hindi matuwid na paghatol ay nagkasala ng mas malaking kasalanan.

 

Pinagsisikapan ni Pilato na pawalan ang Mesiyas ngunit ayaw pakinggan ng mga Judio ito. Kung siya ay tama sila ay mahahatulan sa ilalim ng Kautusan, na kanilang binaluktot.

Juan 19:12-16 Dahil dito'y pinagsisikapan ni Pilato na siya'y pawalan: nguni't ang mga Judio ay nagsisigawan, na nangagsasabi, Kung pawalan mo ang taong ito, ay hindi ka kaibigan ni Cesar: ang bawa't isang nagpapanggap na hari ay nagsasalita ng laban kay Cesar. 13Nang marinig nga ni Pilato ang mga salitang ito, ay inilabas niya si Jesus, at siya'y naupo sa hukuman sa dakong tinatawag na Pavimento, datapuwa't sa Hebreo ay Gabbatha. 14Noon nga'y Paghahanda ng paskua: at noo'y magiikaanim ng oras. At sinabi niya sa mga Judio, Narito, ang inyong Hari! 15Sila nga'y nagsigawan, Alisin siya, alisin siya, ipako siya sa krus! Sinabi sa kanila ni Pilato, Ipapako ko baga sa krus ang inyong Hari? Nagsisagot ang mga pangulong saserdote, Wala kaming hari kundi si Cesar. 16Nang magkagayon nga'y ibinigay siya sa kanila upang maipako sa krus. (AB)

 

Ang sipi ng pagkakapako sa Juan ay kilalang-kilala.

Juan 19:17-22 Kinuha nga nila si Jesus: at siya'y lumabas, na pasan niya ang krus [stake], hanggang sa dakong tinatawag na Dako ng bungo, na sa wikang Hebreo ay tinatawag na Golgota: 18Na doo'y ipinako nila siya sa krus, at kasama niya ang dalawa pa, isa sa bawa't tagiliran, at si Jesus sa gitna. 19At sumulat din naman si Pilato ng isang pamagat, at inilagay sa ulunan ng krus. At ang nasusulat ay, JESUS NA TAGA NAZARET, ANG HARI NG MGA JUDIO. 20Marami nga sa mga Judio ang nakabasa ng pamagat na ito, sapagka't ang dakong pinagpakuan kay Jesus ay malapit sa bayan; at ito'y nasusulat sa Hebreo, at sa Latin, at sa Griego. 21Sinabi nga kay Pilato ng mga pangulong saserdote ng mga Judio, Huwag mong isulat, Ang Hari ng mga Judio; kundi, ang kanyang sinabi, Hari ako ng mga Judio. 22Sumagot si Pilato, Ang naisulat ko ay naisulat ko. (AB)

 

Ang terminong ginamit dito para sa isa sa bawa't tagiliran sa katunayan ay ang terminong enteuthen kai enteuthen, na nangangahulugang dito at doon. Ang aspetong ito ay sinuri sa araling Ang Krus: Ang Pinagmulan at Kahalagahan Nito (No. 039).

 

Napakilos si Pilato na isulat ang versikulong ito, hindi lamang dahil sa Banal na Espiritu, kundi dahil siya ay naniniwala sa kawalan ng kasalanan ng Mesiyas at na siya ang pinakamahusay o pinaka pwedeng maging hari kesa sa hindi makatarungang mga nagkakagulong taong ito, na nagsikap patayin ang isang matuwid na tao sa pamamagitan ng kanilang mga saserdote.

 

Patuloy na natutupad ang propesiya habang nagpapatuloy ang pagkakapako.

Juan 19:23-24  Ang mga kawal nga, nang si Jesus ay kanilang maipako na sa krus, ay kanilang kinuha ang kaniyang mga kasuutan at pinagapat na bahagi, sa bawa't kawal ay isang bahagi; at gayon din naman ang tunika: at ang tunika ay walang tahi, na hinabing buo mula sa itaas. 24Nangagsangusapan nga sila, Huwag natin itong punitin, kundi ating pagsapalaranan, kung mapapakanino: upang matupad ang kasulatan, na nagsasabi, Binahagi nila sa kanila ang aking mga kasuutan, At ang aking balabal ay kanilang pinagsapalaran. (AB)

Ito ay para matupad ang Awit 22:18.

 

Awit 22:1-8 Sa Pangulong Manunugtog; itinugma sa Aijeleth-hash-Shahar. Awit ni David. Dios ko, Dios ko, bakit mo ako pinabayaan? Bakit ka napaka layo sa pagtulong sa akin, at sa mga salita ng aking pagangal? 2Oh Dios ko, ako'y humihiyaw sa araw, nguni't hindi ka sumasagot: At sa gabi, at hindi ako tahimik. 3Nguni't ikaw ay banal, Oh ikaw na tumatahan sa mga pagpuri ng Israel. 4Ang aming mga magulang ay nagsitiwala sa iyo: Sila'y nagsitiwala, at iyong iniligtas sila. 5Sila'y nagsidaing sa iyo at nangaligtas: Sila'y nagsitiwala sa iyo, at hindi nangapahiya. 6Nguni't ako'y uod at hindi tao; Duwahagi sa mga tao, at hinamak ng bayan. 7Silang lahat na nangakakita sa akin ay tinatawanang mainam ako: Inilalawit nila ang labi, iginagalaw nila ang ulo, na sinasabi, 8Magpakatiwala ka sa Panginoon; iligtas niya siya: Iligtas niya siya yamang kinaluluguran niya siya: (AB)

Nakita natin dito ang mga pahayag ni Cristo na nakalista sa propesiya. Mula sa versikulo isa nakita natin ang kanyang hiyaw sa tulos. Makikita natin ang Awit 22:8 ay sinipi sa Mateo 27:43, Marcos 15:29 at Lucas 23:25.

 

Sa Awit 22:22, makikita natin ang propesiyang sinipi na binanggit sa Hebreo 2:12.

Awit 22:22-31 Aking ipahahayag ang iyong pangalan sa aking mga kapatid: Sa gitna ng kapulungan ay pupurihin kita.

 

Nakita natin mula sa Awit 22 na hindi ikinubli ng Diyos ang Kanyang mukha sa Mesiyas, at hindi Niya siya pinabayaan, tulad ng madalas na iniisip dahil sa sipi mula sa Awit 22:1; kundi iniligtas siya ng Diyos.

 

Ipinapakita ng Hebreo sa atin ang dahilan para sa sakripisyo.

Hebreo 2:10-18  Sapagka't marapat sa kaniya na pinagukulan ng lahat ng mga bagay, at sa pamamagitan niya ang lahat ng mga bagay, sa pagdadala ng maraming anak sa kaluwalhatian na gawing sakdal siyang may gawa ng kaligtasan nila sa pamamagitan ng mga sakit. 11Sapagka't ang nagpapagingbanal at ang mga pinapagingbanal ay pawang sa isa: na dahil dito'y hindi siya nahihiyang tawagin silang mga kapatid, 12Na sinasabi, Ibabalita ko ang iyong pangalan sa aking mga kapatid, Sa gitna ng kapisanan ay aawitin ko ang kapurihan mo. 13At muli, ilalagak ko ang aking pagkakatiwala sa kaniya. At muli, Narito, ako at ang mga anak na ibinigay sa akin ng Dios. 14Dahil sa ang mga anak ay mga may bahagi sa laman at dugo, siya nama'y gayon ding nakabahagi sa mga ito; upang sa pamamagitan ng kamatayan ay kaniyang malipol yaong may paghahari sa kamatayan, sa makatuwid ay ang diablo: 15At mailigtas silang lahat na dahil sa takot sa kamatayan ay nangasailalim ng pagkaalipin sa buong buhay nila. 16Sapagka't tunay na hindi niya tinutulungan ang mga anghel, kundi tinutulungan niya ang binhi ni Abraham. 17Kaya't nararapat sa kaniya na sa lahat ng mga bagay ay matulad sa kaniyang mga kapatid, upang maging isang dakilang saserdoteng maawain at tapat sa mga bagay na nauukol sa Dios, upang gumawa ng pangpalubag-loob patungkol sa mga kasalanan ng bayan. 18Palibhasa'y nagbata siya sa pagkatukso, siya'y makasasaklolo sa mga tinutukso. (AB)

Kaya pinahintulutang mapatay ang kordero dahil sa kanyang kamatayan marami ang mabibigyan ng kaligtasan sa pamamagitan ng kanilang paniniwala at pananampalataya (tingnan Fil. 2:5-8, AB).

 

Nais ba ng Diyos ang paghahain, kahit na ang hain ay Kanyang sariling anak? Hindi! Hindi Niya nais ang hain.

Oseas 6:4-7 Oh Ephraim, ano ang gagawin ko sa iyo? Oh Juda, ano ang gagawin ko sa iyo? sapagka't ang inyong kabutihan ay parang ulap sa umaga, at parang hamog na lumalabas na maaga. 5Kaya't aking pinutol sila sa pamamagitan ng mga propeta; aking pinatay sila ng mga salita ng aking bibig; at ang iyong mga kahatulan ay parang liwanag na lumalabas. 6Sapagka't ako'y nagnanasa ng kaawaan, at hindi hain; at ng pagkakilala sa Dios higit kay sa mga handog na susunugin. 7Nguni't sila gaya ni Adan ay sumalangsang sa tipan: doo'y nagsigawa silang may paglililo laban sa akin. (AB)

 

Sinabi sa 1Samuel 15:22 na ang nais ng Diyos ay pagsunod kesa sa paghahain (cf. din ang Ec. 5:1 at Mikas 6:8). Ang pagsunod na ito ay umabot hanggang kay Jesucristo. Upang maipagkasundo ang sangnilikha kinailangan ni Cristo na maging handa na ibigay ang kanyang buhay at maging laman kasama natin at matukso tulad natin. Upang maging karapat-dapat na mamuno sa atin kinailangan ni Cristo na ipakita ang kanyang pagiging masunurin hanggang kamatayan. Walang ganitong pagsunod si Satanas.

 

Iyan ang layunin ng kamatayan ng Mesiyas. Hindi niya tinugunan ang anumang baluktot na haka-haka tungkol sa Diyos. Ni ang kamatayan ng Mesiyas na ilang di-bilikal na haka-haka ng mga pagano na isinulong para sa korapsyon ng Kasulatan tulad ng ipinahayag ng ilang kakaibang pangkat. Ang kamatayan ng Mesiyas sa pamamagitan ng kanyang kusang-loob na pagsasakripisyo ay mahalaga para sa pagkakasundo ng sangnilikha sa Diyos, kapwa sa makalangit at makalupang mga nilalang. Kailangan ni Cristo na ilagay ang panahong ito sa lugar at pagkatapos ay maging handa na mamatay para dito. Sa paraang iyon lamang siya magiging karapat-dapat na mamuno rito.

 

Ang parehong pagsubok na ito ay kinakailangan sa mga hinirang at iyon ang dahilan kung bakit tayo sinusubok at pinatay sa labas ng kampo tulad mismo ni Cristo. Sapagkat tumitingin tayo sa Lungsod ng Diyos at sa gumaganang pamahalaan ni Jesucristo sa kanyang pagbabalik sa lupa bilang haring nananakop. Siya ay nagdusa sa labas ng kampo upang ang kanyang dugo ay maipabanal ang mga tao, hindi upang matugunan ang anumang magarbong hain ng Ama (cf. Heb. 13:5-16).

 

Ang buong sistemang paghahain ay itinatag upang tukuyin ang mga hinirang at ang Mesiyas bilang mga pinuno ng pamahalaan ng Diyos. Ang mga bilang at paglalagyan sa buong taon ay may tiyak na kahulugan. Hindi isang sadista ang Diyos na nagnanais na mamatay ang mga tao; sa halip, nais Niya ang pagsunod sa Kanyang mga Kautusan. Ang resulta ng pagsuway ay kamatayan dahil ang buhay na walang hanggan ay hindi ibibigay sa mga hindi sumusunod. Iyan ang dahilan kung bakit mayroong dalawang pagkabuhay na mag-uli (cf. Apoc. 20:4-15). Ang mga hinirang ay binibigyan ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli at ng buhay na walang hanggan sa kanilang pagsunod at pananampalataya kay Cristo. Ang pananampalataya na walang mga gawa ay patay (Sant. 2:20-26), at sa pamamagitan ng ating mga gawa naipapakita natin ang ating pananampalataya (Sant. 2:18). Ang ating mga gawa ay pagsunod sa Buhay na Diyos, tulad ng ipinakita ng Mesiyas upang maging mga unang bunga at ang panganay mula sa mga patay (Col. 1:18), na nagiging anak ng Diyos na may kapangyarihan sa pamamagitan ng Banal na Espiritu sa Kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay (Rom. 1:4).

 

Nakikita na natin ngayon na ang pagpapako at kamatayan ng Cordero ay ang kasukdulan ng lahat ng kasaysayan hanggang sa puntong iyon, at ng lahat ng propesiya. Sa araw na iyon ang buong mundo at ang kapalaran nito ay nakasalalay sa balikat ng yaong isang sakripisyong walang kasalanan. Ibinigay niya ang kanyang sariling buhay para sa atin: “sapagkat walang may higit pang dakilang pag-ibig kaysa rito na ibigay ng isang tao ang kanyang buhay dahil sa kanyang kaibigan” (Juan 15:13). Sapagkat ang Diyos ay pag-ibig (1Juan 4:8).

 

Ipinapakita sa Juan 19:25-42 ang pagkakasunod-sunod ng mga huling gawain ni Cristo bilang tao. Ang kanyang mga kapatid ay halatang hindi naroroon sa tulos; tanging ang kanyang ina at tiyahin ang nakatayo sa tabi ni Apostol Juan. Kaya, ibinigay ni Cristo ang kanyang ina sa pangangalaga ni Juan na mabubuhay nang mas matagal kaysa sa mga kapatid at mag-aalaga sa kanyang ina hanggang sa kanyang katandaan (Juan 19:25-27).

 

Lahat ng bagay ay naisakatuparan maliban sa ilang mga propesiya. Isa sa mga propesiyang ito ay kinakailangan na siya ay inulos (cf. Juan 19:28-37). Samakatuwid siya ay pinagulusanan at isinuko na ang Banal na Espiritu. Ito’y ikasiyam na oras o 3 p.m. nang ang mga kordero ay dapat patayin. Binalot ng kadiliman ang sangkalupaan sa oras na ito, mula tanghali o ang ikaanim na oras hanggang ikasiyam na oras (Mat. 27:45; Mar. 15:43).

 

Nakita natin mula sa teksto na nung isinuko na ang Banal na Espiritu at namatay si Cristo, ang tabing ng Templo ay napunit sa dalawa (cf. Mat. 27:50-51). Nakita natin dito ang tunay na layunin ng pagpapako na ipinakita nang pisikal. Hanggang sa panahong ito tanging ang Dakilang Saserdote lamang ang makakapasok sa Dakong Kabanal-banalan at isang beses lamang sa isang taon at tanging dugo, na tumutukoy kay Cristo bilang Mesiyas at sa kanyang kamatayan sa pinaka-puntong ito. Nung namatay ang Mesiyas binuksan niya ang daan tungo sa Dakong Kabanal-banalan para sa atin upang tayo'y makapunta nang may tiwala sa Luklukan ng biyaya at mamagitan para sa iba, tulad ni Cristo na namagitan para sa atin. Gagawin natin ito hanggang tayo mismo ay maibuhos bilang inuming handog sa Panginoon.

 

Pagkatapos nito siya ay ibinaba mula sa tulos at inilibing, sapagkat ang mga Banal na Araw ay magsisimula na (Juan 19:38-42).  Siya ang Cordero at siya ay inilagay sa libingan kung saan siya ay mananatili sa loob ng tatlong araw at tatlong gabi mula simula ng 15 Nisan sa 6 p.m. ng Miyerkules sa taong iyon ng 30 CE hanggang 6 p.m. ng Sabado ng gabi (na katapusan ng 17 Nisan), sa paghahanda umakyat sa Langit ng 9 a.m. ng Linggo ng umaga bilang Handog ng Inalog na Bigkis.

 

Para sa karagdagang pag-aaral tingnan ang buong araling Ang Kamatayan ng Cordero (No. 242).

 

q