Christian Churches of God

No. 106B

 

 

 

 

 

Ang Handog ng Inalog na Bigkis

(Edition 4.5 19950416-20000423-20080105-20100619-20140429)

                                                        

 

Ang kahalagahan ng Handog ng Inalog na Bigkis sa konteksto ng Pagparito ng Mesiyas at pagbalik nang Linggo pagkatapos ng pagkabuhay na mag-uli ng nakaraang gabi ay ipinaliwanag. Ang pagkakasunud-sunod ng mga handog at ang konsepto ng mga unang-bunga ay ipinaliwanag din. Ang kahulugan ng mga handog sa Lumang Tipan na nagpapakita kung ano ang natupad ni Cristo sa pamamagitan ng kanyang pag-akyat sa langit at pagbabalik sa gabing iyon ay ipinaliwanag.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1995 - 2014 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ang Handog ng Inalog na Bigkis

 


Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay kailangang ipangilin upang lubos namaunawaan ang kahalagahan ng sakripisyo ni Cristo at ang kapangyarihan na ibinigay sa kanya sa pamamagitam ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa pagkamatay. Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay isang sinaunang kautusan ng Israel sa loob ng Torah. Ang ordenansa ay matatagpuan sa Levitico 23:9-14, at gayundin sa Exodo 29:24-25 at iba pang mga teksto. Ito ay hindi gaanong nauunawaan ng mga iskolar at hindi pinapansin ng marami (hal. ito ay wala bilang isang kategorya sa Schürer's index sa The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ). Ito ay madalas na iniisip na "inalis na," bilang isang bahagi ng mga aspeto ng paghahain ng kautusan. Kaya bakit ito dapat ipangilin ngayon? Ito ang araw na magsisimula ng pagbibilang hanggang Pentecostes. Bagama't hindi natin pisikal na inaalog ang bigkis ng butil, ipinagdiriwang natin ang pagtanggap kay Cristo sa harap ng Luklukan ng Diyos. Sa parehong paraan na hindi natin inihahain ang mga hayop sa Templo ngunit ipinagdiriwang natin ang mga araw mismo kung kailan ginawa ang mga ito. Ang mga araw mismo ay kumakatawan sa mga aspeto ng Plano ng Diyos na natupad kay Cristo at sa mga hinirang. Ang Inalog na Bigkis sa katulad na paraan ay kumakatawan sa bahagi ng Plano at bahagi ng Kuwento.  

 

Ito ay ipinag-uutos na ordenansa na nauugnay sa Kapistahan ng Paskuwa at nagtatakda ng oras ng Pentecostes at ang paggamit ng mga bagong ani (Lev. 23:9-14). Upang mailagay ito sa makabagong pananaw, dapat nating tingnan ang kahalagahan ng oras ng kamatayan ni Cristo.

 

Ang tanda ni Jonas ay kailangang matapos sa lahat ng mga yugto nito. Ang tanging tanda na ibinigay sa ministeryo ni Cristo ay ang tanda ni Jonas. Sinabi ni Cristo na ang kahalagahan ng tatlong araw at tatlong gabi sa tiyan ng balyena o malaking isda ni Jonas ay kapareho ng kanyang ministeryo, at siya ay mananatili ng tatlong araw at tatlong gabi sa ilalim ng Lupa (tulad ng malaking isda). Ang tanda ni Jonas ay higit pa sa tatlong araw at tatlong gabi sa tiyan ng isda. Ang tanda ni Jonas ay nauugnay sa ministeryo sa Ninive, kung saan mayroong tatlong araw na binubuo ng isang araw na paglalakbay sa Ninive at dalawang araw na pangangaral sa Ninive, at 40 araw para sa pagsisisi. Nagsisi ang Ninive. Ang Juda ay binigyan ng humigit-kumulang tatlong taon sa ilalim ni Juan Bautista at ng Mesiyas, at pagkatapos ay 40 taon upang magsisi. Nagsisi ang Nineve ngunit hindi nagsisi ang Juda.

 

Ang lahat ng Templo at lahat ng nauugnay dito ay inalis. Ang ministeryo ni Jesucristo ay kailangang maganap sa panahon at pagkakasunud-sunod sa katunayan ng naganap. Ito ay sumusunod mula sa pagsisimula ng ministeryo ni Juan Bautista noong ikalabinlimang taon ng Tiberio, na lumilitaw na mula Oktubre 27 CE. Nagsisimula ang taon mula sa karaniwang kalendaryo sa buwan ng Oktubre sa Silangan (tingnan ang komentaryo sa aralin na Oras ng Pagbitay at Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)). Iyan ang pinakamaagang panahon na maaaring ilagay sa pagsisimula ng ministeryo ni Juan Bautista (tingnan ang aralin Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)). Nagsimula siya magbautismo sa Israel, sa pagtawag sa bansa sa pagsisisi. Sa pagtantiya mula sa mga Ebanghelyo, si Cristo ay nabautismuhan sa loob ng panahon mula sa simula ng Oktubre noong 27 CE at bago ang Pebrero ng taong 28 CE, humigit-kumulang 50 araw mula sa Paskuwa. Pagkatapos ng Paskuwa ng 28 CE, ipinakita ni Juan na si Cristo at ang kanyang mga alagad ay nagbabautismo palayo sa Jerusalem, at si Juan at ang kanyang mga alagad ay nagbabautismo din sa Enon malapit sa Salim (Juan 3:23). Alam natin na hindi sinimulan ni Cristo ang kanyang ministeryo hangga’t hindi pa nakukulong si Juan Bautista (Mat. 4:17). Samakatuwid, sinimulan ni Cristo ang kanyang ministeryo pagkatapos ng Paskuwa ng 28 CE sa pinakamaagang panahon.

 

Ang Sinoptikong Ebanghelyo ay hindi malinaw sa kahabaan ng ministeryo ni Cristo, ngunit binanggit ni Juan ang tatlong Paskuwa. Para sa pagpapako noong 31 CE, dapat nagkaroon ng apat na Paskuwa noong 28, 29, 30 at 31 CE. Ang pagbanggit sa dobleng Sabbath sa Lucas 6:1 ay itinuturing na isa pang Paskuwa, na lumalabas na hindi (tingnan ang aralin Oras ng Pagbitay at Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)). Ayon kay Juan, na tatlong Paskuwa lamang ang binanggit, ang pagpapako ay nangyari noong 30 CE batay sa bilang ng mga Paskuwa at sa haba ng kanyang ministeryo. Hindi maaaring nagsimula ang ministeryo ni Cristo bago sumapit ang Paskuwa ng 28 CE, batay sa takdang panahon ng ministeryo ni Juan Bautista, at hindi maaaring mas maaga kaysa sa Oktubre 27 CE. Ang kahalagahan ng pagsisimula ng ministeryo ni Juan Bautista noong Oktubre ng taong 27 CE sa ikalabinlimang taon ng Tiberio ay dahil ito  ay isang taon ng Jubileo, at ang paghudyat sa Jubileo ay naganap noong Oktubre ng 27 CE. Ang Jubileong iyon ay upang ipahayag ang pagtubos ng Israel sa pamamagitan ng Mesiyas.

 

Ang Mesiyas, tulad ng halimbawa sa Lumang Tipan ng pagpapanumbalik ni Josias, ay nagsimulang mangaral para sa pagpapanumbalik ng Israel kasunod ng paghudyat ng Jubileo. Ang pagpapabago ni Josias ay naganap sa unang taon – ang taon ng pagbabalik, pagkatapos ng Jubileo.

 

Ang pagpapalagay na si Cristo ay nabautismuhan noong Pebrero ay batay sa isang muling pagtatayo ng mga 50 araw mula sa Paskuwa, batay sa mga teksto. Gayunpaman, nabautismuhan si Cristo nang maaga nang kaunti mas malapit o bago ang Pagbabayad-sala, at maaaring kung ang pagtatantiya ay ayon sa Mishnah (ibig sabihin, sa maagang pagtatantiya ng mga Judio bago ang Mishnah noong panahon ni Cristo), ang taon ng mga Hari ay binibilang mula 1 Nisan. Kaya, ayon sa mga Judio, ang ikalabinlimang taon ng Tiberio ay maaring nagsimula sa 1 Nisan. Na nagpapahintulot kay Juan Bautista na simulan ang kanyang ministeryo nang mas maaga pa doon; at marahil para kay Cristo na ipinahayag ang Jubileo noong Oktubre sa paghudyat ng Pagbabayad-sala.

 

Ang parehong pagkakasunod-sunod ay nangyari kay Cristo, at kasunod nito sa ikalawang Jubileo ng huling serye. Ang ministeryo ni Cristo ay mas mababa ng tatlong taon, na nagtatapos sa Paskuwa ng 30 CE (31 CE ayon sa ilang maling kalkulasyon). Ang Paskuwa ng Bibliya noong 14 Nisan ay naganap sa isang Miyerkules noong 30 CE, upang ang tatlong araw at tatlong gabi ay ganap na maipangilin, at si Cristo ay tatlong araw at tatlong gabi sa tiyan ng libingan. Bumangon siya mula sa libingan noong Sabado ng gabi sa paglubog ng araw, at nagpalipas siya ng buong gabi sa loob o malapit sa libingan sa paghihintay para sa susunod na pinakamahalagang kaganapan.

 

Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay tila inalog ng ika-9 ng Linggo ng umaga sa loob ng Kapistahan ng Paskuwa. Ang pangkalahatang handog na inalog ay dinala ng mananamba at ginawa kasama ng saserdote (Ex. 29:24–25). Alam natin na ang mga Samaritano at ang mga Saduceo ay pinangilin ang Linggo ng Inalog na Bigkis at Linggo na Pentecostes. Iyan ay isang mahalagang salik sa kasaysayan. Ang mga Judio ay hindi nangingilin ng Inalog na Bigkis dahil ipinangingilin nila ang Sivan 6 Pentecostes, na nagmula sa mga tradisyon ng mga Pariseo sa rabinikong Judaismo pagkatapos mawasak ang Templo. Alam natin na ang mga Samaritano ay pinanatili ang ika-14 at ika-15 at ang konsepto ng Inalog na Bigkis, at bumilang ng Omer mula Linggo sa loob ng Kapistahan. Kaya't ang istraktura ng panahon ng Templo at sa kabuuan, kasama na ang mga Samaritano, ay palaging pinapanatili ang Pentecostes sa araw ng Linggo. Ang naunang Iglesia ay nagdiwang ng Pentecostes sa araw ng Linggo. Ang mga Judio lamang ang nangilin ng Sivan 6, at pagkatapos lamang mawasak ang Templo.

 

Hindi ito ginagawa ngayon ng modernong Judaismo. Ang Pentecostes ay nabilang noon mula sa araw na iyon. Ang posisyon na ito (ng Saduceo) ay pinananatili hanggang sa pagkawasak ng Templo noong 70 CE (tingnan F. F. Bruce, art. ‘Calendar’, The Illustrated Bible Dictionary, ed. ni J. D. Douglas at N. Hillyer, IVP, 1980, Vol. 1, p. 225). Pagkatapos ng pagkalat, ang pananaw ng mga Pariseo ang naging tanggap na gawain, at ang tunggalian ay nakatala sa Mishnah (Hag. 2:4). Pagkatapos ng pagkalat, naunawaan na ang Inalog na Bigkis ay inalog sa unang Banal na Araw ng Tinapay na Walang Lebadura, at pagkatapos ang Pentecostes ay natukoy na babagsak sa isang takdang petsa, na ang, Sivan 6. Ang gawaing ito ay hindi sinunod noong mga araw ng pagkasaserdote sa Templo at hanggang 70 CE at, samakatuwid, sa panahon ni Cristo.

 

Marahil na mahalagang tandaan natin na ang salitang Shibboleth sa Hebreo ay parehong nangangahulugang umaagos na batis (cf. Is. 27:12; Awit 69:2,15) at gayundin ang uhay ng butil (Gen. 41:5-7,22-24,26f.; Ruth 2:2; Job 24:24; Is. 17:5) o bungkos ng sanga (Zac. 4:12). Malamang na binibigkas ito ng mga Gilaadita na Thibboleth (o marahil may garalgal na tunog na sh) (tingnan ang ISBE, art. ‘Shibboleth’, Vol. 4, p. 478). Si Cristo ang parehong umaagos na batis at ang una sa pag-aani ng butil. Gayunpaman, ang salita sa Levitico 23 ay batay sa omer, na nangangahulugang isang maliit na bunton (ng pinutol na butil).

 

Makukuha natin ang oras ng Handog ng Inalog na Bigkis mula sa Levitico 23.

Levitico 23:9-14 At sinalita ng Panginoon kay Moises na sinasabi, 10Salitain mo sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila, Pagka kayo'y nakapasok sa lupain na ibibigay ko sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyaon, ay magdadala nga kayo sa saserdote ng bigkis na pinaka pangunang bunga ng inyong paggapas: 11At aalugin niya ang bigkis sa harap ng Panginoon upang tanggapin sa ganang inyo: sa kinabukasan pagkatapos ng sabbath aalugin ng saserdote. 12At sa araw na inyong alugin ang bigkis, ay maghahandog kayo ng isang korderong lalake ng unang taon, na walang kapintasan, na pinakahandog na susunugin sa Panginoon. 13At ang handog na harina niyaon ay magiging dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy: at ang pinakahandog na inumin niyaon ay alak, na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14At huwag kayong kakain ng tinapay, ni trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa araw na ito, hanggang sa inyong madala ang alay sa inyong Dios: siyang palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi, sa lahat ng inyong mga tahanan. (AB)

 

Iyon ay makabuluhan. Mula sa handog na ito na ang bagong ani ay kinakain bilang tinapay at bilang butil sa Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Mula sa handog sa umaga (inisip na ika-9 ng umaga) sa Linggo ng Handog ng Inalog na Bigkis, maaaring kainin ang tinapay, o sinangag (ibig sabihin, inihaw) na trigo o pangunang bunga na ginawa mula sa bagong ani. Sa madaling salita, mula sa Paskuwa ang tinapay na walang lebadura ay kinakain kasama ng Paskuwa. Maaaring ipagpalagay na walang tinapay – kahit tinapay na walang lebadura – na kinakain mula 15 Nisan, ayon sa tekstong ito. Ang rabinikong pag-unawa na iyon ay ang tinapay mula sa bagong pananim (Abraham ibn Ezra, Soncino). Ang paliwanag na ito ay katanggap-tanggap dahil yung manna ay tumigil pagkatapos ng Paskuwa sa Canaan nang kainin ang ani ng bagong lupain (Jos. 5:12).

 

Malinaw na ang imbak na trigo ang kinain “sa kinabukasan pagkatapos ng paskuwa” sa bagong lupain ng Canaan (Jos. 5:11). Kaya ang pagkakaiba ng bago at lumang trigo na ginawa ni Ibn Ezra ay tama. Ang bagong trigo at ani ay hindi maaaring kainin hangga't hindi nagagawa ang Handog ng Inalog na Bigkis pagkatapos ng Sabbath. Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay ginagawa pagkatapos ng lingguhang Sabbath (o Shabbat) at hindi ang Shabbatown ng Banal na Araw. Ang paraan ng pagbibilang ng mga sanglinggo para sa pitong malinaw na lingguhang Sabbath ay ginagawang imposible para sa paghahandog, at mula doon ay ang Kapistahan ng Pentecostes, sa anumang araw maliban sa unang araw ng sanglinggo, o Linggo, sa parehong Paskuwa at Pentecostes.

 

Itong Handog ng Inalog na Bigkis ay ang una sa mga unang bunga, na sinamahan ng mga handog – literal na handog na pagkain – ng tinapay at alak. Ang lalaking tupa, ay tiyak, si Cristo.

 

Ang paghahandog ng lalaking tupa at ang pag-aalog ng mga unang bunga ay sumisimbolo kay Cristo bilang isang unang bunga na umaakyat sa Langit sa kanyang Ama. Ihambing ang talata tungkol kay Maria Magdalena. Sa Juan 20:1,14-18, makikita natin na naghintay si Cristo noong gabing iyon. Siya ay nabuhay muli at naghihintay siyang umakyat sa Ama, at ang pag-akyat na iyon ay naganap nang Linggo ng umaga. Ang pagkabuhay na mag-uli ay hindi naganap sa umaga ng Linggo; ito ay naganap noong Sabado ng gabi, at si Cristo ay naghintay hanggang Linggo ng umaga sa kahandaang umakyat sa Langit.

 

Juan 20:1 Nang unang araw nga ng sanglinggo ay naparoong maaga sa libingan si Maria Magdalena, samantalang madilim pa, at nakita ang bato na naalis na sa libingan. (AB)

Kaya, sa mga unang oras ng umaga, habang madilim – bago magliwanag ng Linggo ng umaga – pumunta si Maria Magdalena sa libingan at natagpuan si Cristo na nabuhay muli. Ang parehong konsepto ay matatagpuan sa Lucas.

 

Lucas 24:1 Datapuwa't nang unang araw ng sanglinggo pagkaumagang-umaga, ay nagsiparoon sila sa libingan, na may dalang mga pabango na kanilang inihanda. (AB)

Ang termino dito ay ang pinakamaagang bukang-liwayway (orthros bathus). Ang termino para sa unang araw ay ang isa sa sanglinggo, na mula sa paglubog ng araw ng Sabado hanggang sa paglubog ng araw ng Linggo. Ipinakikita ng Marcos 16:2 na ito ay pagsikat pa lamang ng araw. Si Jesus ay nabuhay na. Samakatuwid, ang kaniyang pagkabuhay na mag-uli ay naganap noong Sabado ng gabi, ayon sa takdang panahon at mga limitasyon sa mga petsa ng Paskuwa noong 30 CE.

 

Juan 20:15-17 Sinabi sa kaniya ni Jesus, Babae, bakit ka umiiyak? sino ang iyong hinahanap? Siya, sa pagaakalang yao'y maghahalaman, ay nagsabi sa kaniya, Ginoo, kung ikaw ang kumuha sa kaniya, ay sabihin mo sa akin kung saan mo siya inilagay, at akin siyang kukunin. 16Sinabi sa kaniya ni Jesus, Maria. Lumingon siya, at nagsabi sa kaniya sa wikang Hebreo, Raboni; na ang ibig sabihin ay, Guro. 17Sinabi sa kaniya ni Jesus, Huwag mo akong hipuin; sapagka't hindi pa ako nakakaakyat sa Ama, nguni't pumaroon ka sa aking mga kapatid, at sabihin mo sa kanila, Aakyat ako sa aking Ama at inyong Ama, at aking Dios at inyong Dios. (AB)

Ang konsepto dito ay naghihintay si Cristo na umakyat. Hindi siya pwedeng madungisan ng sinumang laman na hahawak sa kanya. Habang siya ay patay sa libingan siya ay marumi sa loob ng 3 araw at 3 gabi. Si Cristo ay kailangang mabuhay muli at lumabas sa libingan kapag madilim na bilang isang taong nadikit sa isang patay na nilalang o sa ganoong kalagayan ay ritwal na marumi hanggang sa dilim. Hindi niya maaaring hayaan na hawakan siya ni Maria dahil muli siyang magiging ritwal na marumi at hindi makakaakyat sa harap ng luklukan ng Diyos.

 

Siya ay naghihintay upang matupad ang sakripisyong ito. Siya ay iaalog bilang una sa mga unang bunga, para makuha na niya ang kanyang pwesto sa Langit bilang ating Dakilang Saserdote. Alam natin mula sa Hebreo, na upang magawa ito ay kailangan niyang kumuha ng hain na dugo upang makapasok sa Dakong Kabanal-banalan. Ang hain na dugo na iyon ay ang kanyang sarili, at siya ay ipinadala sa lupa para sa layuning iyon.

 

Ang simbolismo lamang ay nais ng Diyos ng isang pinuno ng Kanyang bayan na handang isakripisyo ang kanyang sarili para sa kabutihan ng kanyang sariling bayan. Hindi handang gawin iyon ni Satanas. Si Satanas ay may ibang pamamaraan at ibang kaisipan, na hindi ang pamamaraan ng Diyos. Ang pamamaraan ni Satanas, sa madaling salita, ay ako muna; bago ang lahat ng iba. Nais ng Diyos na ipakita sa atin sa pamamagitan ng halimbawa na ang pagsasakripisyo sa sarili – ang ibigay ang ating sarili para sa buhay ng ating kapatid – ay ang halimbawa sa ating lahat. Ang una sa atin, ang pinuno sa atin, ay kailangang ipakita sa atin kung ano ang kinakailangan. Hindi nagkataon na karamihan sa mga disipulo ay namatay sa pamamagitan ng pagkamartir maliban kay Juan at ilang iba pa. Sa parehong paraan tulad ng kanilang Panginoon, ipinakita nila ang kanilang pagmamahal sa lahat ng kapatiran sa pagsisikap na madaig ang Kalaban at ang mga puwersa ng mundong ito, at ipinapakita sa ating lahat kung anong halimbawa ang dapat natin maging sa mundo. Iyon ay isang makapangyarihang halimbawa.

 

Ang tunay na kapangyarihan nito ay ang pagkaalam na ang Diyos ay may Plano na isinasama ang lahat ng pisikal na paglalang. Hindi lamang ang espirituwal na mundo ang hinarap. Ang pisikal na mundo pati na rin ang espirituwal na mundo ang naghimagsik sa plano ng paglalang at gumawa ng maraming pagkakamali at maraming suliranin sa loob ng paglalang na kinailangan ng sakripisyo ni Cristo at isang digmaan. Ang buong konsepto ng mga Handog na Inalog ay nauugnay sa mga paghahain. Tinupad din ni Cristo sa sakripisyong ito ang ilang iba pang mga paghahain, na lahat ay nauugnay sa mga Handog na Inalog (tingnan ang aralin na Nauuhaw Ako (No. 102)).

 

Titingnan natin ang ilan sa mga paghahain at mga simbolismo. Masyadong detalyado para talakayin ang buong konsepto ng mga handog na hain sa aralin na ito. Ang serye ng Ang Pagbasa ng Kautusan ay nagpapakita ng mga paliwanag sa mga paghahain at kung paano ito pinalitan. Isang maikling paliwanag lamang ng ilan sa mga paghahain ang titingnan dito.

 

Gaya ng nakita na natin, kinailangang mabuhay mag-uli si Cristo bago ang umaga ng unang araw ng sanglinggo kasunod ng lingguhang Sabbath dahil siya ang Inalog o Handog na Bigkis, na siyang unang bunga ng lahat ng ani, mula sa Exodo 29:24-27.

Exodo 29:24-27 At iyong ilalagay ang kabuoan sa mga kamay ni Aaron, at sa mga kamay ng kaniyang mga anak; at iyong mga luluglugin na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon. 25At iyong kukunin sa kanilang mga kamay, at iyong susunugin sa dambana sa ibabaw ng handog na susunugin, na pinaka masarap na amoy sa harap ng Panginoon: handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy. 26At kukunin mo ang dibdib ng tupa na itinalaga ni Aaron, at luglugin mo na pinakahandog na niluglog sa harap ng Panginoon: at magiging iyong bahagi. 27At iyong ihihiwalay ang dibdib ng handog na niluglog, at ang hita ng handog na itinaas, ang niluglog at ang itinaas, ng lalaking tupa na itinalaga na kay Aaron at sa kaniyang mga anak; (AB)

 

Ang handog dito ay para sa pagtatalaga ng Aaronikong pagkasaserdote. Si Cristo ay magtatalaga ng isang bagong pagkasaserdote: ang Orden ni Melquisedec. Ang Exodo 29:29-30 ay nagpapakita na ang una sa mga handog na itinaas ay ang pagtatalaga ng pagkasaserdote sa mga Anak ni Israel mula sa kanilang mga handog tungkol sa kapayapaan. Ang pagtatalaga ay ang mga kasuotan ng pagkasaserdote mula sa Exodo 29:29-30, upang sila ay makapagministro sa loob ng Dakong Banal. Sa gayon ay pinabanal ni Cristo ang mga kasuotan ng mga hinirang sa pamamagitan ng Handog na Inalog upang sila ay matalaga bilang mga saserdote at mabihisan upang makapasok sa santuario. Ang pananamit ng huling pagkasaserdote at mga hinirang ay binanggit sa Ezekiel 44:17ff.; Zacarias 3:5; Mateo 22:11-12 at Apocalipsis 3:4,18; 6:11; 7:9,13; 16:15.

 

Ang Levitico 7, mula sa versikulo 1, ay tumatalakay sa hain ng handog dahil sa pagkakasala, na isang handog para sa pagkasaserdote.

Levitico 7:5-7 At susunugin ng saserdote sa ibabaw ng dambana na pinakahandog sa Panginoon na pinaraan sa apoy; handog nga dahil sa pagkakasala. 6Bawa't lalake sa mga saserdote ay kakain niyaon; sa dakong banal kakanin yaon: bagay ngang kabanalbanalan. 7Kung paano ang handog dahil sa kasalanan ay gayon ang handog dahil sa pagkakasala: ang dalawa'y may isang kautusan: mapapasa saserdoteng tumutubos. (AB)

 

Ang handog dahil sa pagkakasala na ito ay natupad din kay Cristo, upang ang bawat lalaki, bawat isa sa pagkasaserdote, ang buong tribo ni Levi, bawat saserdote, ay maitalaga sa Panginoon. Itinalaga ni Cristo ang bawat isa sa mga hinirang; bawat taong pinili at dinala sa Pananampalataya bilang isang saserdote. Ang lahat na mga lalaki ng Israel ay itinalaga bilang mga saserdote para sa paghahain ng Paskuwa, na pangkalahatan. Mayroon lamang isang cordero ng Paskuwa na iniharap sa harap ng Dakilang Saserdote sa Jerusalem. Ang pagpapabanal ng pangkalahatang katawan ng bansa bilang mga saserdote ay naglalarawan ng pagpapalawak ng pagkasaserdote sa mga hinirang sa Iglesia mula sa paghahain ng Paskuwa at ang pagtatatag ng Iglesia noong Pentecostes, na natukoy mula sa Inalog na Bigkis. Ang mga paghahain at paghahandog ay typological.

 

Ang araw-araw na handog ay hindi lamang handog ng pagkasaserdote. Ang mga pangkat sa pagkasaserdote ay mga pangkat din sa tribo, kaya ang bansa ay hinati at nagpadala ng mga kinatawan nito sa Jerusalem para sa hain. Habang ang pangkat ay nasa tungkulin, may mga panalangin at mga handog na alay sa mga pangkat at mga lugar, upang ang buong sistema ng paghahain bilang bahagi ng Israel ay patuloy na responsable at organisado para sa panalangin at paghahain. Bawat tao sa Israel ay may responsibilidad sa pagsasagawa ng mga pangkat ng pagkasaserdote. Sinasalamin nito ang mga responsibilidad ng mga tribo, at kalaunan ang mga responsibilidad ng mga Iglesia. Kaya, ang pagkasaserdote ay hindi gumagana bilang isang hiwalay na pangkat sa bansa. Kaya naman ang Iglesia ng Diyos ay hindi maaaring maihiwalay sa bansa.

 

Tayo ay itinalaga sa pamamagitan ng kamatayan ni Cristo bilang handog sa pagkakasala. Ang mga konsepto ay nauugnay rin sa mga handog tungkol sa kapayapaan mula sa versikulo 11, hanggang sa dulo ng kabanata sa versikulo 20 at 25, sa pamamagitan ng dibdib at mga handog na itinaas. Tinupad din ni Cristo ang mga handog para sa kapayapaan upang tayo ay maging mapayapa at makamit niya ang mga propesiya sa Isaias, bilang isang Prinsipe ng Kapayapaan. Siya ang naging Handog para sa Kapayapaan. Hinandog niya ang kanyang sarili para sa kapayapaan at inalis ang paghain ng handog para sa kapayapaan. Kapag sinabi nating tinupad ni Cristo ang lahat ng mga paghahain, hindi lang niya tinupad ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang pag-iral. Ang kanyang sakripisyo ay tumupad sa aspeto ng mga paghahain na masasalamin sa kanyang buhay.

 

Ang mga paghahain mismo ay buong paksa, na sakop sa serye ng Kautusan (cf. araling Ang Kautusan ng Diyos (L1) at (Nos. 252-263)). Upang maipakita kung ano talaga ang tinupad ni Cristo sa pamamagitan ng kaniyang kamatayan, kailangan nating suriin ang bawat bahagi ng kautusan. Ang pag-unawa sa mga paghahain ay ang pag-unawa kung anong aspeto ng katangian ni Cristo ang tumupad sa bawat elemento at pinagkasundo satin sa Diyos. Sa pamamagitan ng mga sakripisyong iyon tayo ay pinagkasundo sa Diyos.

 

Levitico 7:29-31 Iyong salitain sa mga anak ng Israel na sabihin, Ang naghahandog sa Panginoon ng hain niyang mga handog tungkol sa kapayapaan ay magdadala sa Panginoon ng kaniyang alay sa hain niyang mga handog tungkol sa kapayapaan; 30Na dadalhin ng kaniyang sariling mga kamay sa Panginoon ang mga handog na pinaraan sa apoy; ang taba pati ng dibdib ay dadalhin niya, upang ang dibdib ay alugin na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon. 31At susunugin ng saserdote ang taba sa ibabaw ng dambana: datapuwa't ang dibdib ay mapapasa kay Aaron at sa kaniyang mga anak. (AB)

Ang konsepto ng pagtatalaga ng pagkasaserdote mula sa mga handog ng mga Anak ni Israel, na unang binanggit mula sa Exodo 29, ay ipinagpatuloy. Ang pagtatalaga at pagpapakain ng pagkasaserdote ay binuo mula sa mga handog na ipinadadala bilang mga handog para sa kapayapaan at, samakatuwid, ay sumasagisag sa Mesiyas.

 

Levitico 7:32-34  At ibibigay ninyo sa saserdote na pinakahandog na itinaas, ang hitang kanan sa mga haing inyong mga handog tungkol sa kapayapaan. 33Yaong sa mga anak ni Aaron na naghahandog ng dugo ng mga handog tungkol sa kapayapaan at ng taba, ay mapapasa kaniya ang kanang hita, na pinaka bahagi niya. 34Sapagka't aking kinuha sa mga anak ni Israel, sa kanilang mga haing mga handog tungkol sa kapayapaan, ang dibdib na inalog at ang hitang itinaas, at aking ibinigay kay Aaron na saserdote at sa kaniyang mga anak, na karampatang bahagi nila magpakailan man, sa ganang mga anak ni Israel. (MBB)

Ang Mesiyas ay naunawaan na ang Mesiyas ni Aaron nang siya ay unang dumating. Siya ang Saserdoteng Mesiyas. Ang Dead Sea Scrolls ay pinapatunayan na ang pananaw sa Mesiyas na siya ay magkakaroon ng dalawang Pagparito (tingnan ang G. Vermes, Dead Sea Scrolls in English, re Damascus Rule VII and the fragment from Cave IV). Napaggampanan na ng Mesiyas ang lahat ng mga paghahaing ito at pinagkasundo tayo bilang pagkasaserdote. Itinalaga Niya tayo bilang pagkasaserdote sa pamamagitan ng mga handog na ito. Ang tekstong ito ay pinapatunay sa Exodo 29.

 

Levitico 8:27-29 At inilagay na lahat sa mga kamay ni Aaron at sa mga kamay ng kaniyang mga anak, at pinagaalog na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon. 28At kinuha ni Moises sa kanilang mga kamay, at sinunog sa dambana sa ibabaw ng handog na susunugin: mga talagang pinakamasarap na amoy: handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy. 29At kinuha ni Moises ang dibdib at inalog na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon: ito ang bahagi ni Moises sa tupang itinalaga; gaya ng iniutos ng Panginoon kay Moises. (AB)

Pinag-uusapan natin ang pagkakasunod-sunod ng mga handog. Ito ay isa pang aspeto ng Handog na Inalog, na naglalaan sa pagkasaserdote at ang mga propeta.

 

Levitico 9:21 At ang mga dibdib at ang kanang hita ay inalog ni Aaron na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon; gaya ng iniutos ni Moises. (AB)

Ipinapakita nito ang pagpapatuloy ng konseptong ito ng pagkakasundo ng pagkasaserdote.

 

Levitico 10:14-15 At ang dibdib na inalog at ang hita na itinaas, ay kakanin ninyo sa dakong malinis, kakanin mo at ng iyong mga anak na lalake at babae na kasama mo: sapagka't yamang karampatang bahagi mo at karampatang bahagi ng iyong mga anak na ibinigay sa inyo sa mga hain ng mga anak ni Israel. 15Ang hita na itinaas, at ang dibdib na inalog ay kanilang dadalhin na kalakip ng mga handog na pinaraan sa apoy, na mga taba upang alugin na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon: at mapapasa iyo, at sa iyong mga anak na kasama mo, na karampatang bahagi ninyo magpakailan man; gaya ng iniutos ng Panginoon. (AB)

Mula sa konseptong ito ng Handog na Inalog, ang pagkasaserdote ay binigyan ng nararapat na bahagi sa Handog na Inalog. Ang bahaging ito ay umaabot na ngayon sa mga hinirang, at pinapakita nito ang ating pagkakasundo kay Cristo bilang bahagi ng Handog na Inalog.

 

Levitico 14:12-20 At kukuha ang saserdote ng isa sa mga korderong lalake at ihahandog na pinakahandog sa pagkakasala, at ng log ng langis, at aalugin na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon: 13At papatayin ang korderong lalake sa pinagpapatayan ng handog dahil sa kasalanan at ng handog na susunugin, sa dako ng santuario: sapagka't kung paanong ang handog dahil sa kasalanan ay sa saserdote, gayon din ang handog dahil sa pagkakasala; bagay ngang kabanalbanalan: 14At ang saserdote ay kukuha sa dugo ng handog dahil sa pagkakasala, at ilalagay ng saserdote sa pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa; 15At kukuha ang saserdote sa log ng langis, at ibubuhos sa ibabaw ng palad ng kaniyang kaliwang kamay: 16At itutubog ng saserdote ang kanang daliri niya sa langis na nasa kaniyang kaliwang kamay, at magwiwisik siyang makapito ng langis ng kaniyang daliri sa harap ng Panginoon: 17At sa lumabis sa langis na nasa kaniyang kamay, ay maglalagay ang saserdote sa ibabaw ng pingol ng kanang tainga niyaong lilinisin, at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang kamay at sa daliring hinlalaki ng kaniyang kanang paa, sa ibabaw ng dugo ng dahil sa pagkakasala: 18At ang labis sa langis na nasa kamay ng saserdote, ay ilalagay nito sa ulo niyaong lilinisin: at itutubos sa kaniya ng saserdote sa harap ng Panginoon. 19At ihahandog ng saserdote ang handog dahil sa kasalanan, at itutubos sa kaniya, na lilinisin dahil sa kaniyang karumihan; at pagkatapos ay papatayin ang handog na susunugin: 20At ihahandog ng saserdote ang handog na susunugin at ang handog na harina sa ibabaw ng dambana: at itutubos sa kaniya ng saserdote, at siya'y magiging malinis. (AB)

Sinasabi ng tekstong ito, sa madaling salita, kung ano ang sakripisyo ni Jesucristo. Ang handog na ito ay ginawa upang linisin, sa pamamagitan ng dugo, ang mga indibiduwal sa Israel, at ito ang tungkulin ng pagkasaserdote sa pamamagitan ng hain na linisin ang bawat indibiduwal. Tinupad ni Cristo ang sakripisyong ito sa pamamagitan ng kanyang sariling dugo (at ang dugo ay ang buhay ng laman), at nilinis tayo magpakailanman. Ang dugo ni Cristo ay simbolikong nasa kanyang tainga mula sa korona ng mga tinik, at sa kanyang hinlalaki at daliri sa paa mula sa mga pako ng tulos. Mula sa puntong ito ang mga hinirang ay binigyan ng kapangyarihan, bilang mga saserdote, upang mamagitan para sa Israel. Kapag sinabi natin na si Cristo ay nagbayad-sala para sa atin, ito ang anyo at ang katuparan ng sakripisyo at sistema kung saan siya ay nagbayad-sala.

 

Levitico 14:21-24 At kung siya'y dukha at ang kaniyang kaya ay hindi aabot, ay kukuha nga siya ng isang korderong lalake na handog dahil sa pagkakasala, na aalugin upang itubos sa kaniya, at ng ikasampung bahagi ng isang epa na mainam na harina, na hinaluan ng langis na pinakahandog na harina, at ng isang log ng langis; 22At ng dalawang batobato o ng dalawang inakay ng kalapati, kung alin ang aabutin ng kaniyang kaya; at ang isa'y magiging handog dahil sa kasalanan, at ang isa'y handog na susunugin. 23At sa ikawalong araw ay kaniyang dadalhin sa saserdote sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan upang gamitin sa kaniyang paglilinis sa harap ng Panginoon. 24At kukunin ng saserdote ang korderong handog dahil sa pagkakasala at ang log ng langis, at aalugin ng saserdote na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon. (AB)

Tayong lahat ay walang kakayahan bayaran ang halaga. Dito ay may probisyon para sa mga dukha na hindi kayang bayaran ang mga hain. Walang sinuman sa atin ang kayang bayaran ang hain, kaya binayaran ni Cristo. Pagkatapos ay inilagay ni Cristo ang kanyang sarili bilang hain na kinakailangan dito sa Levitico 14:21ff. Siya ay naging Cordero at nilinis tayo maging tayo man ay mayaman o dukha, dahil walang sinuman ang may kakayanan bayaran ang hain sa pagbabayad-salang iyon. Iyan ang dahilan kung bakit ang pagkolekta sa pagbabayad-sala ay hindi isang handog; ito ay isang buwis. Kasalanan ang magbigay ng handog sa Araw ng Pagbabayad-sala. Walang sinumang tao ang makapapasok sa Templo ng Diyos o sa Tolda ng Tabernakulo ng Pagpupulong, at magbibigay ng higit o mas kaunti kaysa sa sinumang tao sa Araw ng Pagbabayad-sala. Ito ay isang paghamak sa Diyos, at ito ay partikular na laban sa isang kautusan ng Torah. Ito ay ipinagbabawal. Tayo mismo ay hindi maaaring magbayad ng buwis ng pagbabyd-sala. Binayaran ni Cristo ang buwis na iyon para sa atin at tinupad ang buwis na iyon sa atin; at bilang Mesiyas, muling itatatag ni Cristo ang sistemang iyon.

Levitico 23:11-14 At aalugin niya ang bigkis sa harap ng Panginoon upang tanggapin sa ganang inyo: sa kinabukasan pagkatapos ng sabbath aalugin ng saserdote. 12At sa araw na inyong alugin ang bigkis, ay maghahandog kayo ng isang korderong lalake ng unang taon, na walang kapintasan, na pinakahandog na susunugin sa Panginoon. 13At ang handog na harina niyaon ay magiging dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy: at ang pinakahandog na inumin niyaon ay alak, na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14At huwag kayong kakain ng tinapay, ni trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa araw na ito, hanggang sa inyong madala ang alay sa inyong Dios: siyang palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi, sa lahat ng inyong mga tahanan. (AB)

 

Ang Handog na Inalog

Ang Inalog na Bigkis ay mula sa pangunang bunga ng cebada na inihandog para sa Israel. Ang buwan ng Abib ay nangangahulugang uhay na bago. Inihahandog ito sa Jerusalem, ngunit hindi pinaghihigpitan na kuhanin mula sa Jerusalem. Dumating ang pag-aani ng cebada mga tatlong linggo na mas maaga sa timog sa kapatagan ng baybayin at sa kapatagan ng Trans-Jordan. Ang pangkalahatang pag-ani ay puti na din sa anihan, at ganap na hinog. Ito ay naiiba sa Inalog na Bigkis. Bukod dito, ang Inalog na Bigkis ay iniharap din kasama ang mga hain sa ibang lugar. Ang Paskuwa ay pinangilin sa Egipto sa panahon ng Templo sa Elephantine, mula sa unang panahon ng Templo at hanggang sa pagkawasak nito noong ca. 410 BCE ni Vidaranag, ang Egipcio ng kuta sa Knub. Ipinagpatuloy ng Templong ito ang paghahain sa buong panahon na yung Templo sa Jerusalem ay nawasak at gumuho na. Ang Templo ay muling itinayo sa Egipto ng Dakilang Saserdote, si Onias IV, sa pag-anyaya ni Ptolemy Philometor mula noong mga 160 BCE, at nagpatuloy hanggang sa pagsasara nito sa utos ni Vespasian noong 71 CE. Ang Templong ito ay nasa Leontopolis sa nome ng Heliopolis o ang Lungsod ng Araw, gaya ng ipinahayag ng Diyos sa pamamagitan ng propetang si Isaias (Is. 19:19, tingnan esp. AB). Dito iyon ng ang liwanag ay nasa Goshen sa panahon ng orihinal na Exodo at dito dinala ni Jose ang Mesiyas noong bata upang matupad ang mga propesiya nina Isaias at Oseas.

 

Ang limang lungsod na binanggit sa Isaias 19:18 na malamang ay: Leontopolis at Heliopolis (binilang ang mga ito bilang hiwalay na mga lungsod), Daphne, Migdol at Memphis (cf. The Companion Bible, n. to v. 18). Sinasabi ng Isaias 19:18 na ang isa sa mga lungsod na ito ay tatawaging lungsod ng katuwiran o ha-zedek, na isinalin sa Septuagint (LXX). Ito ay dahil si Cristo ay pupunta doon at mula doon ay tatawagin sa Israel. Upang hindi ito mailito sa Jerusalem, na nagtataglay din ng pangalang ito (Is. 1:26), ito ay binago upang basahin bilang Cheres, na sa Chaldee ay ang araw, at sa Griyego ay Heliopolis. Isinalin ito ng AB na Ang Bayang Giba, na hindi tama (ang Ang Bayang Giba ng AB ay isinalin na Lungsod ng Araw sa ASND).

 

Ang sistemang paghahain na ito sa Egipto ay typological o parabolic. Ang lungsod ay matuwid dahil ito ang magiging tahanan ng Mesiyas. Ang sakripisyo ng Mesiyas ay ipaaabot sa mga Egipcio at, samakatuwid, ang kaligtasan ay magiging sa mga Gentil. Ang aspetong ito ng Inalog na Bigkis ay hindi naunawaan. Ang Inalog na Bigkis ay ang una sa ani ng buong Israel maging sa mga Gentil. Kaya, hindi ito makatuwiran kung nakalimita sa Jerusalem. Ang pagnanais na limitahin ang paghahain sa Jerusalem ay nagmumula sa isang pagbaluktot sa mga kautusan at sistema ng ikapu na natagpuan sa huling bahagi ng ikalawang yugto ng Templo, nang sinubukan nilang limitahin ang ikapu sa Jerusalem.

 

Ang lihis na kaugalian ay natagpuan din noong huling bahagi ng ikadalawampung siglo sa mga Iglesia ng Diyos sa America. Walang batayan sa Bibliya para sa pahayag (tingnan ang araling Ikapu (No. 161)).

 

Ang Handog na Inalog na ito ay sinisimulan ang pagbilang sa Pentecostes.

Levitico 23:15-17 At kayo'y bibilang sa inyo mula sa kinabukasan ng sabbath mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na inalog: magiging pitong sabbath na ganap. 16Sa makatuwid baga'y hanggang sa kinabukasan ng ikapitong sabbath, bibilang kayo ng limang pung araw; at maghahandog kayo ng bagong handog na harina sa Panginoon. 17Sa inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng dalawang tinapay na aalugin na may dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina, at lulutuin na may levadura na pinaka pangunang bunga sa Panginoon. (AB)

 

Ang dalawang tinapay na ito ay may lebadura. Ang lebadura ay kadalasang maling nauunawaan bilang kasalanan. Ang limampung araw na ito sa Linggo na ito kasunod ng lingguhang Sabbath, na bumubuo sa Kapistahan ng Pentecostes, ay nagpapakita ng sistemang Jubileo sa tao. Ang limampung araw ay kumakatawan sa limampung taon ng pag-unlad ng Banal na Espiritu sa tao. Ang handog na ito ay nagpapakita rin ng pagbaba ng Banal na Espiritu sa mga hinirang. Natanggap natin ang Banal na Espiritu bilang bayan na nasa kapangyarihan sa unang Pentecostes. Ang lebadura ay ang Banal na Espiritu. Na tumupad sa simbolismo ng mga hain na may lebadura.

 

Levitico 23:18 At ihaharap ninyo ang tinapay na kalakip ng pitong kordero ng unang taon na walang kapintasan, at ng isang guyang toro at ng dalawang tupang lalake: mga handog sa Panginoon na susunugin, na kalakip ng kanilang handog na harina, at ng kanilang mga handog na inumin, handog nga na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy sa Panginoon. (AB)

 

Ang simbolismo ng pitong cordero ay ang pitong Iglesia ng Diyos. Ang simbolismo ng toro ay ang toro na inihain bilang pangunahing na pinuno ng ating bayan, at ang dalawang tupang lalake ay sumisimbolo sa Dalawang Saksi. Ito ay sumisimbolo din sa mga ilawan sa Templo, na bumubuo sa pagbabalik ng Mesiyas. Mayroong sampu sa pagkakasunod-sunod.

 

Levitico 23:19-20 At maghahandog kayo ng isang lalaking kambing na pinakahandog dahil sa kasalanan, at ng dalawang korderong lalake ng unang taon na haing mga handog tungkol sa kapayapaan. 20At aalugin ng saserdote pati ng tinapay ng mga unang bunga, na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon, na kalakip ng dalawang kordero: ang mga tinapay ay magiging itinalaga sa Panginoon na ukol sa saserdote. (AB)

Ang pagkakasunod-sunod ng Handog na Inalog na ito, patungo sa Pentecostes, ay may patuloy na konsepto. Ang pagkakasunud-sunod ng paghahandog na ito ay isinaayos upang sumimbolo kung ano ang mangyayari sa atin. Wala sa mga bilang ng mga paghahain ang walang kabuluhan. Ang lahat sa mga paghahain ay sumasalamin sa kung ano ang gagawin ng Diyos sa atin. Kaya naman mayroong pitong cordero, na sumisimbolo sa pitong Iglesia na susunod sa toro at magiging dagdag sa dalawang tupang lalake. Ang lahat ng ito ay sumisimbolo sa mga gawain mula Pentecostes hanggang sa pagbabalik ng Mesiyas, at ang trabaho na kailangan nating gawin sa pakikipagkasundo ng mundo sa Diyos. May trabaho tayong dapat gawin na dalhin ang mga Gentil sa kanilang buong bilang at ituro ang kahulugan ng mga salita ng Diyos – ang mga Hiwaga ng Diyos. Tayo ang mga tagapangasiwa ng mga Hiwaga ng Diyos, at anuman ang gawin at itali ng sinumang dalawa sa atin ay nakatali sa Langit.

Mateo 18:18-20 Katotohanang sinasabi ko sa inyo, na ang lahat ng mga bagay na inyong talian sa lupa ay tatalian sa langit: at ang lahat ng mga bagay na inyong kalagan sa lupa ay kakalagan sa langit. 19Muling sinasabi ko sa inyo, na kung pagkasunduan ng dalawa sa inyo sa lupa ang nauukol sa anomang bagay na kanilang hihingin, ay gagawin sa kanila ng aking Ama na nasa langit. 20Sapagka't kung saan nagkakatipon ang dalawa o tatlo sa aking pangalan, ay naroroon ako sa gitna nila. (AB)

 

Ito ay hindi lamang isang tungkulin ng mga Matatanda ng Iglesia. Maaaring pag-aralan iyon ng mga tao sa sarili nilang karapatan. Ang awtoridad ay itinalaga at ang pagtatalaga ay nangyayari nang dalawang beses. Ito ay hindi lamang nung sinabi ni Cristo kay Pedro at sa mga alagad: “Ibibigay ko sa iyo ang mga susi sa langit at anumang talian mo sa lupa ay itatali sa langit”, atbp. Ito ay nangyayari rin sa ibang lugar tulad ng nakikita natin, at anuman ang talian ng dalawa sa atin ay itatali sa Langit. Kaya ang dalawa ay maaaring bumuo ng isang Iglesia, kaya hindi natin pabayaan ang pagtitipon ng bawat isa. Pinahihintulutan tayo ng istraktura na magpatuloy sa pamamagitan ng mga paghahain na ito – ang mga simbolikong yugto na ito – hanggang sa pagbabalik ng Mesiyas at ang katapusan ng panahon. Dahil sa mga suliranin at mga pag-uusig na kinakaharap natin, dapat tayong makapag-ayos muli sa patuloy na batayan. Ibinigay  sa atin ang kakayahan na iyon ay upang matupad natin ang mga propesiya ng mga paghahain na ito. Ang mga paghahaing ito mismo ay mga propesiya.

 

Ang Mga Bilang 5:25 ay isa pang konsepto ng isang Handog na Inalog na tumatalakay sa isang handog na harina tungkol sa paninibugho.

Mga Bilang 5:25 At kukunin ng saserdote sa kamay ng babae ang handog na harina tungkol sa paninibugho at kaniyang aalugin ang handog na harina sa harap ng Panginoon, at dadalhin sa dambana: (AB)

 

Ang handog na harina tungkol sa paninibugho ay isang Handog na Inalog upang ipagkasundo ang babae sa kanyang asawa (Blg. 5:12-31). Ang Handog na Inalog ng pagkakasundo ng handog na harina tungkol sa paninibugho ay upang ipagkasundo ang mga hinirang ng mga bansa sa kanilang asawa. Ang babae ay isinumpa dahil sa pangangalunya (Blg. 5:21). Gayon din ang Israel ay isinumpa para sa pagsamba sa diyos-diyosan. Ipinagkasundo ng Mesiyas ang Israel at ang Hukbo sa Diyos sa pamamagitan ng kanyang Handog na Inalog. Ang simbolismo ay ang pagkakasundo ng isang taong nangangalunya sa isang mapanibughuing Diyos.

 

Mga Bilang 6:13-27 At ito ang kautusan tungkol sa Nazareo, pagka natupad na ang mga araw ng kaniyang pagkatalaga: siya'y dadalhin sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan; 14At kaniyang ihahandog ang kaniyang alay sa Panginoon, na isang korderong lalake ng unang taon na walang kapintasan, na pinakahandog na susunugin, at isang korderong babae ng unang taon na walang kapintasan na pinakahandog dahil sa kasalanan at isang tupang lalake na walang kapintasan na pinakahandog tungkol sa kapayapaan, 15At isang bakol na tinapay na walang lebadura, mga munting tinapay ng mainam na harina na hinaluan ng langis at mga manipis na tinapay na walang lebadura na pinahiran ng langis, at ang handog na harina niyaon at ang mga handog na inumin niyaon. 16At ihaharap ng saserdote yaon sa harapan ng Panginoon, at ihahandog ang kaniyang handog dahil sa kasalanan at ang kaniyang handog na susunugin: 17At kaniyang ihahandog sa Panginoon ang tupang lalake na pinaka-hain na handog tungkol sa kapayapaan na kalakip ng bakol ng mga tinapay na walang lebadura: ihahandog din ng saserdote ang handog na harina niyaon at ang handog na inumin niyaon. 18At ang Nazareo ay magaahit ng ulo sa kaniyang pagkatalaga sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan at kaniyang dadamputin ang buhok ng ulo ng kaniyang pagkatalaga at ilalagay sa ibabaw ng apoy na nasa ilalim ng hain na handog tungkol sa kapayapaan. 19At kukunin ng saserdote ang lutong balikat ng tupa, at isang munting tinapay na walang lebadura sa bakol, at isang manipis na tinapay na walang lebadura, at ilalagay sa mga kamay ng Nazareo, pagkatapos na makapagahit ng ulo ng kaniyang pagkatalaga: 20At aalugin ng saserdote na pinakahandog na inalog sa harapan ng Panginoon; ito'y banal sa saserdote, pati ng dibdib na inalog at ng hitang itinaas; at pagkatapos nito'y ang Nazareo ay makaiinom ng alak. 21Ito ang kautusan tungkol sa Nazareo na nagpanata, at tungkol sa kaniyang alay sa Panginoon dahil sa kaniyang pagtalaga, bukod pa sa aabutin ng kaniyang mga kaya: ayon sa kaniyang panata na kaniyang ipinanata, ay gayon niya dapat gagawin, ayon sa kautusan tungkol sa kaniyang pagkatalaga. 22At sinalita ng Panginoon kay Moises, na sinasabi, 23Salitain mo kay Aaron at sa kaniyang mga anak, na sasabihin, Sa ganitong paraan babasbasan ninyo ang mga anak ni Israel; inyong sasabihin sa kanila: 24Pagpalain ka nawa ng Panginoon at ingatan ka: 25Paliwanagin nawa ng Panginoon ang kaniyang mukha sa iyo, at mahabag sa iyo: 26Ilingap nawa ng Panginoon ang kaniyang mukha sa iyo, at bigyan ka ng kapayapaan. 27Gayon nila ilalagay ang aking pangalan sa mga anak ni Israel; at aking pagpapalain sila. (AB)

Hindi nagkataon na ang ningning ng mukha ng Panginoon sa mga tao ay dapat mangyari dito kasunod ng mga panata ng Nazareo at ang Handog na Inalog para sa pakikipagkasundo ng Nazareo. Ang layunin ng mga panata ng Nazareo ay upang makipagkasundo at maging espirituwal na mas malapit sa Diyos, dahil ang Kautusan sa sarili nito ay hindi kayang maipagkasundo tayo sa Diyos. Ang pinakamalapit na maaaring marating ng isang tao sa Diyos sa Lumang Tipan ay sa pamamagitan ng mga panata ng Nazareo. Pagkatapos ay ginawa ang pagtatangka upang makalapit hangga't maaari sa loob ng isang pisikal na Kautusan sa pamamagitan ng pag-ahit ng ulo, hindi pag-inom ng alak, at sa pamamagitan ng paggawa ng sarili na dalisay sa ritwal. Si Juan ay isang Nazareo upang ipakita ang pagbabago ng prosesong ito sa Mesiyaniko. Si Cristo ay hindi isang Nazareo. Ginupit niya ang kanyang buhok gaya ng kinakailangan sa kautusan, at uminom siya ng pinatagal na alak (tingnan ang aralin ng Alak sa Bibliya (No. 188)). Siya ay ibinukod ng Banal na Espiritu.

 

Kailangang ibukod ng isa ang kaniyang sarili at ang proseso at ang layunin ng pagbubukod ng sarili ay upang maging malapit sa Diyos. Si Samson ay itinalaga bilang Nazareo mula sa kanyang kapanganakan upang ang Banal na Espiritu, sa pagkakasunud-sunod nito, ay maipakita kay Samson sa kanyang naging buhay (tingnan ang araling Samson at ang mga Hukom (No. 73)). Iyon ang magpapakita ng kapangyarihan at ang pagkakasunod-sunod ng pagkilos ng Banal na Espiritu. Kung ano ang ginawa niya bilang Nazareo ay ang kung ano nagawa natin ng hindi dumaan sa mga panata ng isang Nazareo. Hindi natin kailangang maging Nazareo dahil, sa Handog na Inalog, pinagkasundo tayo ni Cristo bilang mga Nazareo na sa puntong pwede tayong kumain at uminom ng tinapay at alak ni Jesucristo. Ang dahilan kung bakit literal na umiwas ang Nazareo sa alak ay dahil wala siyang Banal na Espiritu, at siya ay pinagkasundo bilang isang pangunahing yugto na magpapakita sa atin na hindi sila maaaring makipagkasundo kung wala si Cristo, at na ang Banal na Espiritu ay wala sa bawat Nazareo. Ang pinakamalapit na makakamit nila ay itong ritwal na pagdadalisay. Gayunpaman hindi pa rin nila makukuha ang Banal na Espiritu, kahit na sa pamamagitan ng mga panata ng Nazarite maliban kung ipinagkaloob ng Diyos ang pribilehiyong iyon sa ilang indibidwal, gaya ni Samson. Ipinagkasundo tayo ni Cristo upang tayo ay makakuha ng Banal na Espiritu na sinisimbolo ng alak, at tayo ay maging bahagi ng Katawan ni Cristo na sinisimbolo ng tinapay, na hindi dumaan sa pag-ahit ng mga ulo, ng pagtabi at pagkuha ng ritwal ng Handog na Inalog. Sa pamamagitan ng sakripisyo ni Cristo, ipinagkasundo niya tayo bilang mga Nazareo sa Diyos. Ang panata ng isang Nazareo ay hindi na angkop sa atin. Ito ay walang kabuluhan para sa atin dahil ito ay nagpapababa ng ating katayuan, hindi nagpapataas. Tayo ay mga Nazareo minsan at magpakailanman sa Diyos. Ang lahat ng iyon ay natupad dahil kay Cristo.

 

Samakatuwid, ang liwanag ng mukha ng Diyos ay nagningning sa atin, at ang pangalan ng Diyos ay inilagay sa atin bilang bahagi ng mga Anak ni Israel. Iyan ang kahulugan ng teksto sa Mga Bilang 6:27. Ang pangalan ng ating Diyos ay inilagay sa atin – sa ating mga noo at sa ating mga kanang kamay.

 

Mga Bilang 18:8-10 At sinalita ng Panginoon kay Aaron, At ako'y, narito, aking ibinigay sa iyo ang katungkulan sa mga handog na itinaas sa aking, lahat ng mga banal na bagay ng mga anak ni Israel; aking ibinigay sa iyo dahil sa pagpapahid, at sa iyong mga anak na marapat na bahagi ninyo, magpakailan man. 9Ito'y magiging iyo sa mga pinakabanal na bagay, na hindi pinaraan sa apoy: bawa't alay nila, bawa't handog na harina nila, at bawa't handog nila dahil sa kasalanan, at bawa't handog nila dahil sa pagkakasala na kanilang ihahandog sa akin, ay magiging pinaka banal sa iyo at sa iyong mga anak. 10Gaya ng mga kabanalbanalang bagay ay kakain ka ng mga iyan: bawa't lalake ay kakain niyaon magiging banal na bagay sa iyo. (AB)

Ang mga handog na itinaas at lahat ng mga banal na bagay ng mga Anak ni Israel ay inilagay sa loob ng pagkasaserdote. Iyan ay inilipat nang ang Kabanalbanalang Dako ay itinatag bilang mga batong buhay na mga hinirang. Nang alisin ang Templo ang awtoridad ng pagkasaserdote ay inalis, at pinalitan ng Orden ni Melquisedec ang Orden ni Aaron. Ang lahat ng mga bagay na iyon ay inilipat sa atin. Tayo ay naging mga saserdote ng Diyos sa pamamagitan ni Jesucristo. Tayo ang Templo ng Diyos, bilang mga batong buhay.

 

Mga Bilang 18:11-18  At ito ay iyo; ang handog na itinaas na kanilang kaloob, sa makatuwid baga'y ang lahat ng mga handog na inalog ng mga anak ni Israel: aking ibinigay sa iyo, at sa iyong mga anak na lalake at babae na kasama mo na marapat na bahagi magpakailan man: bawa't malinis sa iyong bahay ay kakain niyaon. 12Lahat ng pinakamainam sa langis, at lahat ng pinakamainam sa alak, at sa trigo, ang mga pinakaunang bunga ng mga yaon na kanilang ibibigay sa Panginoon, ay ibibigay ko sa iyo. 13Ang mga unang hinog na bunga ng lahat na nasa kanilang lupain, na kanilang dinadala sa Panginoon, ay magiging iyo; bawa't malinis sa iyong bahay ay kakain niyaon. 14Lahat ng mga bagay na natatalaga sa Israel ay magiging iyo. 15Lahat ng mga bagay na nagbubukas ng bahay-bata, sa lahat ng laman na kanilang inihahandog sa Panginoon, sa mga tao at gayon din sa mga hayop, ay magiging iyo: gayon man ang panganay sa tao ay tunay na iyong tutubusin, at ang panganay sa maruruming hayop ay iyong tutubusin. 16At yaong mga matutubos sa kanila, mula sa isang buwang gulang ay iyong tutubusin, ayon sa iyong pagkahalaga, ng limang siklong pilak, ayon sa siklo ng santuario (na dalawang pung gera). 17Nguni't ang panganay ng baka, o ang panganay ng tupa, o ang panganay ng kambing ay huwag mong tutubusin; mga banal: iyong iwiwisik ang kanilang dugo sa ibabaw ng dambana, at iyong susunugin ang kanilang taba na pinakahandog na pinaraan sa apoy, na pinakamasarap na amoy sa Panginoon. 18At ang laman nila ay magiging iyo, gaya ng dibdib na inalog at gaya ng kanang hita ay magiging iyo. (AB)

Ang pinaguusapan ng pagkasunod-sunod na ito ay tungkol sa lahat ng bagay na siyang malinis sa Israel, at ang mga panganay ay malinis. Ang mga handog na ito at ang mga hain na ito ay simboliko. Ang alak at ang inuming handog ay ang mga hinirang. Ang mga nabautismuhan lamang sa Katawan ni Jesucristo ang malinis sa mga tuntunin ng mga paghahain at mga handog. Ang pinapaunlakan nito ay ang konsepto ng pagiging malinis sa Israel, ay pagiging katanggap-tanggap sa Diyos. Ang lahat ng mga handog na ito ay kumukuha ng konsepto ng pag-alog sa harap ng Panginoon upang sila ay makarating sa harapan ng Mukha ng Diyos at madala sa sistema. Sinimulan ni Cristo ang pagkakasunod-sunod na ito, ang mga unang bunga ng Linggong ito, ang pagkakasunod-sunod ng mga paghahandog, isa pagkatapos ng isa, hanggang sa matapos ang Panahon ng mga Gentil, at ang lahat ng 144,000 sa Israel ay nabilang, at ang lahat ng bilang ng mga hinirang ay inalis sa mga bansa. Ang Mundo ay hindi ipapahamak hangga't ang huli sa atin ay nabilang, nabautismuhan, tinubos at inalog sa harapan ng Panginoon. Kapag ang huli sa atin ay naialis sa mga bansa, kung magkagayon darating na ang wakas.

 

Sa Apocalipsis, sinabi ng anghel: “Huwag ninyong ipahamak ang lupa hanggang sa aming matatakan sa kanilang mga noo ang mga alipin ng ating Dios” (Apoc. 7:3). Si Cristo ang unang bunga ng pag-aani ng cebada, na sumisimbolo ng paglilingkod na ito at ng Handog na Inalog ng Linggo. Sa pamamagitan ng ginawa na iyon, naisakilos niya ang mga kaganapan na maglalabas ng isang hukbo ng mga saserdote. Ihihiwalay sila nito at itatalaga sila sa Diyos. Ihahanda tayo nito para sa Milenyo. Iyan ang kahalagahan ng paglilingkod na ito, at hindi nagkataon na ang Handog na Inalog ang nagsimula ng pagbilang hanggang sa Pentecostes, at ang Pentecostes ay isang simbolismo ng pagtubos sa mga hinirang ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli.

 

 

 

 

q