Christian Churches of God

No. 289

 

 

 

Pag-aasawa

 (Edition 2.0 20001220-20070730)

                                                        

 

Ang pag-aasawa ang pinakamahalagang institusyon sa bansa. Ito ang batayan ng bansa at sumasalamin sa pisikal na antas ng ating relasyon sa Diyos at kay Cristo sa espirituwal na antas. Napakahalaga nito na ang kaligtasan ng buong sangkatauhan ay nakasalalay sa tamang pag-unawa at pagsasakatuparan ng mga relasyong ito sa mga hinirang bilang mga babaeng ikakasal kay Cristo sa bansang Israel.

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2000, 2007 Wade Cox and Erica Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Pag-aasawa

 


Ang Adamikong paglalang

Sa pagsusuri sa pag-aasawa, kailangan muna nating balikan ang simula, sa paglalang ng sangkatauhan.

 

Si Satanas ay naghimagsik na laban sa Diyos hinggil sa bagay na ito. Inakala niyang kaya niya, kung hindi man mas mahusay pa, ang pamamahala sa sansinukob (Ezek. 28:1-10).

 

Mukhang kinamuhian niya ang paglalang sa tao at sinimulang lumikha ng kanyang sariling mga uri ng nilalang, halimbawa ang dinosaurs, ang Neanderthals, Cro-Magnon na tao, atbp.

 

Nasa Halamanan ng Eden si Satanas at sina Adan at Eba ay malinaw na binigyan ng babala tungkol sa mga pagkaing maaari at hindi nila maaaring kainin. Dapat tandaan na sa Bibliya ang pagkain ay maaari ring mangahulugang espirituwal na pagkain, samakatuwid dapat tayong maging maingat sa mga pinipili nating matutunan. Ang mensahe ni Satanas ay ang pagkaing ipinagbawal sa kanila. Mula sa panahon ng paglalang kay Adan, sinikap niyang sirain ang relasyon ng tao sa Diyos.

 

Sa paglalang ng asawa para kay Adan, inilatag ng Diyos ang pundasyon para sa isang matatag na kapaligiran kung saan maaaring magkasamang lumago ang isang lalaki at babae sa isang mapagmahal na relasyon at magtaguyod ng kanilang mga anak. Isa sa mga unang aral para kay Adan ay ang pagbibigay ng pangalan sa bawat nilalang na nilikha. Sa pagpapakita ng kanyang mga responsibilidad sa mga nilalang at sa pangangalaga ng halamanan, tinuruan din ni Adan na siya ay may pananagutan sa pisikal at emosyonal na pangangailangan ng kanyang pamilya.

 

Ang Diyos, sa pamamagitan ni Cristo, ay nagbigay ng isang set ng kautusan upang pamahalaan ang buhay ng indibidwal at ng lipunan batay sa Kanyang kalikasan at upang ilarawan ang uri ng relasyon na dapat tayong magkaroon sa Kanya. Kaya ang pamilya ay sentro ng Kautusan ng Diyos. Ang mga kautusan na may kaugnayan sa pamilya ay: ang Ikalimang Utos, sa paggalang sa ating mga magulang; ang Ikaanim sa kabanalan ng buhay at sa pagpapabuti ng buhay ng ating asawa, ating mga anak, ng pinalawak na pamilya, ng lipunan, at ng bansa; ang Ikapitong Utos kung saan ipinagbabawal ang pangangalunya; ang Ikawalong Utos na tumatalakay sa pagnanakaw; ang Ikasiyam na Utos kung saan ipinagbabawal ang bulaang saksi; at ang Ikasampung Utos na tungkol sa pag-iimbot sa asawang babae ng iba, atbp.

 

Sa katunayan ang pamilya ay apektado tuwing nilalabag ang Kautusan. Ang Diyos ang sentro ng pamilya.

 

Pagtatatag ng awtoridad            

Ano ang isang pamilya? Ang pamilya ang sentro ng sistema. Nagsisimula ito sa dalawang indibidwal, ama at ina, na sinusundan ng mga anak; ngunit ito ay higit pa riyan. Ang Interpreter’s Dictionary of the Bible (Abingdon Press 1962, 1980, pp. 238f.) ay nagsasaad:

 

Dahil ang pag-aasawa ay patriyarkal – ibig sabihin, nakasentro sa ama – sa mga tao ng Bibliya, ang pamilya ay isang komunidad ng mga tao, na magkakaugnay sa pamamagitan ng pag-aasawa at pagiging magkamag-anak, at pinamumunuan ng awtoridad ng ama. Ang pamilya sa Bibliya, lalo na kung polygamous ang kasal, ay malaki. Kasama rito ang ama, ina (mga ina), mga anak na lalaki, mga anak na babae, mga kapatid na lalaki, mga kapatid na babae (hanggang sa kanilang pag-aasawa), mga lolo’t lola, iba pang kamag-anak, pati na mga lingkod, mga asawang-lingkod, at mga dayuhan (estranghero). Ang mga Israelita ay hinikayat na magkaroon ng malalaking pamilya, para sa mga kadahilanang pang-ekonomiya at panrelihiyon. Lumalago ang pamilya sa pamamagitan ng panganganak at sa pamamagitan ng mga tipan na ginawa sa ibang mga grupo at indibidwal. Ang pagkakaisa ng pamilya ay napanatili sa pamamagitan ng organisasyon nito sa kapaligiran ng ama at sa pamamagitan ng paglalapat ng prinsipyo ng makatarungang pagganti sa mga tuntunin ng pananagutang kolektibo (pampamilya).

 

Dagdag pa nito na:

Ang pamilya ay nagsilbing isang relihiyosong komunidad, na nagpapanatili ng mga nakaraang tradisyon at ipinapasa ang mga ito sa pamamagitan ng pagtuturo at pagsamba. Ang mga puwersa na nagbabanta sa integridad at seguridad ng pamilya, tulad ng pagbabago sa ekonomiya at impluwensya ng mga dayuhang kultura at relihiyon, ay mariing tinutulan ng maraming mga manunulat sa Bibliya. Ang kahalagahan ng pamilya ay makikita sa pagpapalawak ng konseptong ito na lampas sa mga hangganan ng pamilya mismo. Tumutukoy ito sa mga lipi ng Hebreo, sa mga bansa ng Israel at Juda, sa mga dayuhang bansa, at sa buong Israel, na tinitingnan bilang isang komunidad ng pananampalataya sa halip na bilang isang bansa. Sa Bagong Tipan, tinutukoy din nito ang komunidad ng Cristiano.

 

Dahil dito, makikita natin na ang pamilya ay lumalawak hanggang sa mga kamag-anak, at kasama rin ang mga lingkod at mga bisita, angkan o lipi, at pagkatapos ay sa bansa. Ang kalusugan at kapakanan ng mas maliliit na yunit ay sumasalamin sa lipunan sa kabuuan. Ang pamilya ay pinamamahalaan sa ilalim ng mga Kautusan ng Diyos at gayundin ang bansa (cf. Kautusan at ang Ikalimang Utos [258]).

 

Ang Illustrated Bible Dictionary (Inter-Varsity Press, Tyndale House Publishers, 1980, Part I, p. 500) ay nagsasaad na:

 

Bagama't sa paglalang ay tila monogamy ang layunin, ang polygamy (polygyny hindi polyandry) ay matatagpuan.

 

Ipinapakita na hindi ito plano ng Diyos sa pamamagitan ng makahulang paglalarawan ng Israel bilang nag-iisang babaeng ikakasal sa Diyos (Is. 50:1; 54:6-7; 62:4-5; Jer. 2:2; Ezek. 15; Os. 2:4f.).

 

Saglit nating tingnan ang mga terminong ito.

 

Asawang-lingkod

Ang mga kautusan at kalagayan ng mga alipin, mga aliping babae, mga asawang-lingkod, atbp. sa Bibliya ay naiiba sa isang malayang babae. Ang asawang-lingkod ay isang babaeng ipinagbili sa iba. Minsan tinatawag siyang bayarang lingkod.

 

Ipinapakita sa Exodo 21:8 na kung saan ang isang babae ay ipinagbili ng kanyang ama upang maging aliping babae sa iba na nakatakdang ikasal sa kanya at hindi siya nalugod sa kanya, hindi niya ito maaaring ipagbili muli sa mga dayuhan. Bukod pa rito, kung siya ay binili para sa kanyang anak na lalaki, kailangan niya itong ituring na parang sariling anak na babae. Sa versikulo 10, kung siya’y muling mag-aasawa kailangan niyang bigyan ang aliping babae ng pagkain, damit, at normal na pagsasama bilang mag-asawa. Kung hindi niya naibigay ang isa sa mga ito maaari siyang umalis nang hindi nagbabayad ng anumang kabayaran.

 

Kung ang isang lalaki ay nakipagtalik sa isang asawang-lingkod o aliping babae na nakatakdang ikasal sa isang asawa tulad ng sitwasyon sa itaas, siya ay papaluin dahil sa kanyang ginawa ngunit hindi papatayin, dahil hindi siya malaya.

 

Ang iba pang Kasulatan na may kaugnayan sa nakatakdang pagpapakasal ay matatagpuan sa Deuteronomio 20:7 at 28:30.

 

Nakatakdang Pagpapakasal

Ang salitang nakatakdang ikasal na ginamit sa Bagong Tipan ay mnesteuoo (SGD 3423). Gayunpaman, ito ay ginamit lamang nang tatlong beses, sa Mateo 1:18, Lucas 1:27, at Lucas 2:5. Ang mga Kasulatang ito ay tumutukoy kay Mariam na isang birhen na ikakasal o nakatakdang ikasal kay Jose. Si Mariam ay asawa na niya kahit na ang pormal na kasal ay hindi pa nagaganap at hindi pa natutupad.

 

Ang salitang asawang babae ay karaniwang isinasalin mula sa Bagong Tipan na gune (SGD 1135) o sa Lumang Tipan na 'ishshah (SHD 802). Pareho ang kanilang kahulugan at ito ay isang pangkalahatang termino para sa babae na nangangahulugang asawang babae, babae, birhen, o babaeng nakatakdang ikasal. Ang salitang ito ay madalas na isinasalin bilang asawang babae para sa isang babaeng birhen at nakatakdang ikasal sa isang tao (tingnan ang Luc. 2:5; Deut. 20:7, at iba pa). Ang isang birhen ay isa nang asawa kapag siya ay nakatakdang ikasal, sapagkat siya ay nakatali na sa isang lalaki. Mula sa sandaling iyon, ang lalaki ay asawa na niya.

 

Bigamy

Ang bigamy ay nangyayari kapag ang isang lalaki ay kumuha ng pangalawang asawa nang walang kaalaman ng unang asawa o ng pangalawang asawa. Ito ay labag sa kautusan ng karamihan sa mga bansa at ang monogamy ay ipinapatupad ng kautusan sa marami sa mga bansang iyon.

 

Polygamy

Ang polygamy ay laganap sa Israel at nangangahulugan lamang ng pagkakaroon ng maraming asawa karaniwan sa loob ng iisang pamilya. Sina David at Solomon ay parehong nagkaroon ng maraming asawa. Ang Islam ay nagpapahintulot ng apat na asawa at ang sinaunang Judaismo ay nagpapahintulot ng hanggang apat at minsan ay limang asawa. Ang hari ay pinahihintulutang magkaroon ng hanggang labing-walong asawa.

 

Ang 1Timoteo 3:2 ay nagsasaad na ang isang Obispo ng Iglesia ay maaaring maging asawa ng isang babae lamang. Ang interpretasyon ng pahayag na iyon ay nasa loob ng Kautusan ng Diyos. Maaari siyang mag-asawang muli kapag namatay ang asawa o makipaghiwalay. Ang mga batas ng bansa ay dapat sundin sa isyung ito, at, sa katunayan, sa pagtingin sa mga halimbawa nina Sarah at Hagar, at nina Raquel at Lea, malinaw na hindi ito laging hinahangad na sitwasyon (cf. ang araling Rachel at ang Kautusan (No. 281)).

 

Mayroon ding utos para sa isang lalaki na tiyakin na ang balo ng kanyang kapatid ay makapag-asawa at mabigyan ng anak na lalaki upang ipagpatuloy ang mana sa ilalim ng kautusang levirate (cf. Ang Kasalanan ni Onan (No. 162)).

 

Monogamy

Bagama't ang mga tala sa Bibliya ay nagbibigay ng maraming halimbawa ng pag-aasawa ng marami, ipinapakita rin ng Bibliya na monogamy ang pangkalahatang kaugalian. Malinaw na ipinapakita ng tala sa Genesis na ang pag-aasawa ng isa ang hinahangad (Gen. 2:24). Karaniwan, may partikular na dahilan para sa pagkakaroon ng karagdagang mga asawa, tulad ng pangangailangang  magkaroon ng tagapagmana kapag ang asawa o nabalo bago magkaanak. Ang proteksyon para sa mga kababaihan ay maaari ring maging isang dahilan. Ang Bagong Tipan ay malinaw rin na nagpapakita na monogamy ang pangkalahatang alituntunin, o kahit papaano ang hinihikayat na kaugalian sa mga ministro.

 

Itinatag ng Diyos ang mga pamilya bilang batayan kung saan itinatayo ang Estado.

 

Roma 13:1-7  Ang bawat tao ay magpasakop sa mga namamahalang awtoridad, sapagkat walang pamamahala na hindi mula sa Diyos; at ang mga pamamahalang iyon ay itinalaga ng Diyos. 2 Kaya't ang lumalaban sa may kapangyarihan ay lumalaban sa itinalaga ng Diyos; at ang mga lumalaban ay tatanggap ng kahatulan sa kanilang sarili. 3 Sapagkat ang mga pinuno ay hindi kilabot sa mabuting gawa, kundi sa masama. At ibig mo bang huwag magkaroon ng takot sa may kapangyarihan? Gawin mo ang mabuti, at magkakamit ka ng kapurihan mula sa kanya: 4 sapagkat siya'y lingkod ng Diyos para sa kabutihan mo. Ngunit kung masama ang ginagawa mo, matakot ka, sapagkat hindi walang kabuluhan ang pagdadala niya ng tabak. Siya'y lingkod ng Diyos, upang ilapat ang poot sa gumagawa ng masama. 5 Kaya't nararapat na magpasakop, hindi lamang dahil sa galit, kundi dahil din sa budhi. 6 Sapagkat sa gayunding dahilan ay nagbabayad din kayo ng buwis, sapagkat ang namamahala ay mga lingkod ng Diyos na patuloy na nangangasiwa sa bagay na ito. 7 Ibigay ninyo sa lahat ang sa kanila'y nararapat: buwis sa dapat buwisan; ambag sa dapat ambagan; paggalang sa dapat igalang; parangal sa dapat parangalan. (AB01)

 

(Tingnan ang aralin ng Kautusan at ang Ikaanim na Utos (No. 259).)

 

Lahat tayo ay nasa ilalim ng awtoridad. Maraming kababaihan ngayon ang may hinanakit sa utos ng Bibliya na magpasakop sa kanilang mga asawa. Ang tamang pag-unawa sa tungkulin ng pamilya at pag-aasawa ang dapat pumawi ng anumang ganoong hinanakit sa babaeng Cristiano.

 

Nilalang ng Diyos si Adan (Gen. 2:7) at inilagay siya sa Halamanan ng Eden. Siya ay binigyan ng responsibilidad na pangalanan ang lahat ng mga anyo ng buhay na nilikha ng Diyos. Siya ang mangangalaga ng lupa at magbibigay ng pagkain mula rito. Sa madaling salita, binigyan ng awtoridad at pagmamay-ari ang sangkatauhan sa Lupa at sa mga naninirahan dito, na kinabibilangan din ng mga ibon at mga nilalang sa dagat. Ito ay hindi lisensya para pumatay at manira dahil lang kaya natin, kundi isang utos na pangalagaan, pagyamanin, at gamitin nang tama ang Lupa at lahat ng naririto. Ang malaking responsibilidad na ito ay dapat isakatuparan ayon sa mga Kautusan ng Diyos, at ang sangkatauhan ay may pananagutan sa Diyos sa paraan ng paggamit ng responsibilidad na ito. Itinuro kay Adan ang mga kautusang ito (tingnan Ang Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi I Ang Halamanan ng Eden (No. 246)).

 

Mula pa noong panahon ng pagtukso kay Eba sa Halamanan ng Eden, patuloy na sinisira ni Satanas ang ating relasyon sa Diyos. Tayo ay binaha ng mga huwad na relihiyon at huwad na sistema ng pamahalaan sa loob ng maraming siglo.

 

Isa sa pinakamabisang paraan upang sirain ang isang bansa ay sirain ang pamilya. Sa nakalipas na ilang dekada ang pag-aasawa ay sistematikong inatake. Hindi na isang kahihiyan ang magsama ang mga tao nang hindi kasal. Hindi na rin itinuturing na krimen ang makibahagi sa mga relasyong magkapareho ang kasarian. Tinawag ito ni Pablo na isang doktrina ng mga demonyo, na magiging uso sa mga Huling Araw (tingnan ang araling Ang mga Doktrina ng mga Demonyo sa mga Huling Araw (No. 48)).

 

Ang layunin ay sirain ang lipunan at sa gayon ay wasakin ang pananaw at pag-asa at seguridad para sa susunod na salinlahi. Ang pag-atake sa konsepto ng paglalang ay winawasak din ang pananaw at pag-asa. Kung walang paglalang, ano ang layunin ng buhay?

 

Ang relasyon sa pagitan ng sangkatauhan at ng Diyos ay winawasak ng maling pagtuturo, na nagbubunga ng pagkakaroon natin ng iba't ibang relihiyon. Ang pagpapahintulot ng sekwal na gawain ay hindi lamang nakakapinsala sa mga relasyon, kundi nagpapahina rin sa pisikal at espirituwal na kalusugan ng bansa at ng kapakanan ng susunod na salinlahi.

 

Nakikita natin ang pagtaas ng karahasan. Ang mga pagtatalo sa loob ng tahanan ay lumalala at nauuwi sa pisikal na karahasan, na nagdudulot ng mga pinsala sa mga asawa at mga anak. Ang tumataas na bilang ng mga paghihiwalay ay isang uri ng karahasan sa parehong asawa at mga anak.

 

Ang pagkakalantad sa karahasan sa pamamagitan ng media ang nagpapamanhid sa ating konsensya. Ang ating mga anak ay hindi na natatakot sa pagpatay. Nakikita nila ito sa balita, nakikita nila ito sa mga pelikula, at naglalaro sila ng pagpatay sa kanilang mga computer games. Isa itong programa ng desensitisation, at ang moralidad at etika ay unti-unting humihina.

 

Mayroon ding pagbaba sa konsepto ng kabanalan ng buhay. Ang euthanasia ay tinalakay nang detalyado nitong mga nakaraang taon gayundin ang cloning, lalo na para sa paggamit ng pamalit na bahagi ng katawan. Ang pag-aalay ng tao ay karaniwan sa loob ng maraming taon noong at marahil ay nangyayari pa rin ngayon. Ang ating mga pampublikong pista opisyal, partikular na ang mga Amerikano, ay nagaganap sa mga araw ng pag-aalay ng tao ng mga paganong sistema.

 

Nakikita rin natin ang unti-unting paghina ng kautusan. May relativity sa krimen; isang herarkiya ng kasalanan. Ang ilang krimen ay mas ‘katanggap-tanggap’ kaysa sa iba. Sinasabi ng Bibliya na ang paglabag sa isang Utos ay pagsuway sa lahat ng mga ito.

 

Nakikita natin ang pagtanggap sa mga kasamaan. Ang mga kautusan ay binabago upang gawing legal ang maraming kasamaan. Legal na ngayon ang pag-aasawa ng magkaparehong kasarian. Ang pag-aampon ng mga bata sa loob ng mga relasyong ito ay nagiging katanggap-tanggap. Ang lahat ng ito ay idinisenyo upang wasakin ang pamilya, gawing hindi mahalaga ang pag-aasawa; at ang mga de facto na relasyon ay nagiging panandalian lamang.

 

Ang institusyon ng pag-aasawa

Hindi nilayon ng Diyos ang tao na maging mag-isa. Siya ay dapat magkaroon ng katuwang (Gen. 2:18).

 

Genesis 2:18-25  At sinabi ng Panginoong Diyos, “Hindi mabuti na ang lalaki ay nag-iisa; siya'y igagawa ko ng isang katuwang na nababagay sa kanya.” 19 Kaya't mula sa lupa ay nilalang ng Panginoong Diyos ang lahat ng hayop sa parang at ang lahat ng ibon sa himpapawid; at dinala sa lalaki upang malaman kung anong itatawag niya sa mga iyon. At anuman ang itawag ng lalaki sa bawat buháy na nilalang ay siyang pangalan nito. 20 At pinangalanan ng lalaki ang lahat ng hayop at ang mga ibon sa himpapawid, at ang bawat hayop sa parang; subalit para sa lalaki ay walang nakitang katuwang na nababagay para sa kanya. 21 Kaya't pinatulog nang mahimbing ng Panginoong Diyos ang lalaki, at habang siya'y natutulog, kinuha niya ang isa sa kanyang mga tadyang at pinaghilom ang laman sa lugar na iyon; 22 at ang tadyang na kinuha ng Panginoong Diyos sa lalaki ay ginawang isang babae, at dinala siya sa lalaki. 23 At sinabi ng lalaki, “Sa wakas, ito'y buto ng aking mga buto at laman ng aking laman. Siya'y tatawaging Babae, sapagkat sa Lalaki siya kinuha.” 24 Kaya't iniiwan ng lalaki ang kanyang ama at ang kanyang ina, at pumipisan sa kanyang asawa; at sila'y nagiging isang laman. 25 Ang lalaki at ang kanyang asawa ay kapwa hubad, ngunit sila'y hindi nahihiya. (AB01)

 

Ito ang unang pag-aasawa at kung paanong ang Diyos ang sentro pag-aasawang iyon, gayundin Siya ang sentro ng lahat ng pag-aasawa.

 

Ang pag-aasawa ay isang espirituwal na pagsasama ng isang laman. Maraming sinabi si Cristo tungkol dito at nagbigay siya ng mabigat na utos sa mga hinirang patungkol sa pag-aasawa at paghihiwalay (tingnan ang aralin ng Kautusan at ang Ikapitong Utos [260]).

 

Mateo 19:1-12  Nang matapos ni Jesus ang mga pananalitang ito, umalis siya sa Galilea at nagtungo sa mga nasasakupan ng Judea sa dakong ibayo ng Jordan. 2 Sumunod sa kanya ang napakaraming tao at sila'y pinagaling niya roon. 3 Lumapit sa kanya ang mga Fariseo at upang siya'y masubok ay kanilang itinanong, “Sang-ayon ba sa batas na hiwalayan ng isang tao ang kanyang asawa sa anumang kadahilanan?” 4 Ngunit siya'y sumagot at sinabi, “Hindi ba ninyo nabasa na ang lumikha sa kanila buhat sa pasimula ay nilikha silang lalaki at babae, 5 at kanyang sinabi, ‘Dahil dito, iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina at makikisama sa kanyang asawa, at ang dalawa ay magiging isang laman?’ 6 Kaya, hindi na sila dalawa, kundi isang laman. Ang pinagsama nga ng Diyos, ay huwag papaghiwalayin ng tao.” 7 Sinabi nila sa kanya, ‘Kung gayon, bakit ipinag-utos ni Moises sa amin na magbigay ng kasulatan ng paghihiwalay at hiwalayan ang babae?’ 8 Sinabi niya sa kanila, “Dahil sa katigasan ng inyong puso ay ipinahintulot sa inyo ni Moises na inyong hiwalayan ang inyong mga asawang babae; ngunit buhat sa pasimula ay hindi gayon. 9 At sinasabi ko sa inyo: sinumang ihiwalay ang kanyang asawang babae, maliban sa pakikiapid ang dahilan, at mag-asawa ng iba, ay nagkakasala ng pangangalunya. At ang mag-asawa sa babaing inihiwalay ay nagkakasala ng pangangalunya.” 10 Sinabi ng mga alagad sa kanya, “Kung gayon ang kalagayan ng lalaki sa kanyang asawa, mas mabuti pang huwag mag-asawa.” 11 Ngunit sinabi niya sa kanila, “Hindi matatanggap ng lahat ang pananalitang ito, kundi iyon lamang pinagkalooban nito. 12 Sapagkat may mga eunuko, na ipinanganak na gayon mula sa sinapupunan ng kanilang mga ina; at may mga eunuko na ginawang eunuko ng mga tao; at may mga eunuko na ginawang eunuko ang kanilang mga sarili alang-alang sa kaharian ng langit. Ang makakatanggap nito, ay hayaang tumanggap.” (AB01)

 

Sa pagsasamang ito ng laman nangangahulugan na ang bawat tao ay hindi dapat makipagtuwang (BSS) o makipamatok (2Cor. 6:14-18).

 

2Corinto 6:14-18  Huwag kayong makipamatok sa mga hindi mananampalataya, sapagkat anong pagsasama mayroon ang katuwiran at kasamaan? O anong pagsasama mayroon ang liwanag sa kadiliman? 15 At anong pagkakasundo mayroon si Cristo kay Belial? O anong bahagi mayroon ang mananampalataya sa hindi mananampalataya? 16 Anong pakikipagkaisa mayroon ang templo ng Diyos sa mga diyus-diyosan? Sapagkat tayo'y templo ng Diyos na buháy; gaya ng sinabi ng Diyos, “Ako'y mananahan sa kanila, at lalakad sa gitna nila, ako'y magiging kanilang Diyos, at sila'y magiging aking bayan. 17 Kaya nga lumabas kayo sa kanila, at humiwalay kayo, sabi ng Panginoon, at huwag kayong humipo ng anumang bagay na marumi, at kayo'y aking tatanggapin, 18 at ako'y magiging ama sa inyo, at kayo'y magiging aking mga anak na lalaki at babae, sabi ng Panginoong Makapangyarihan sa lahat.” (AB01)

 

Ang Pag-aasawa ay isang Tipan sa Diyos

Kaya ang isang taong nabautismuhan ay may responsibilidad na mag-asawa sa loob ng Pananampalataya, sa isa pang taong nabautismuhan, upang sila ay maging isang laman sa ilalim ng Diyos sa pamamagitan ni Cristo. Ang pagsasamang ito ay isang tipan sa Diyos na magtatagal at magiging tapat ayon sa Kautusan ng Diyos.

 

Pag-aanak

Ang pag-aasawa ay hindi lamang isang paraan para sa pag-aanak. Gayunpaman, dahil sa utos na humayo at magpakarami, ang pag-aanak ay malinaw na isang mahalagang bahagi ng pag-aasawa. Ang pag-aanak sa labas ng pag-aasawa ay tinatalakay sa ilalim ng mga kautusan na nagbabawal sa pangangalunya at pakikiapid (tingnan ang Kautusan at ang Ikapitong Utos [260]). Ang Ikaanim na Utos ay hindi lamang tumatalakay sa kahalagahan ng hindi pagpatay, kundi pati na rin sa responsibilidad na aktwal na pagyamanin ang buhay. Ang buhay ng mga batang lumaki sa labas ng pag-aasawa ay maraming pagkakataon na maaaring maging mababa ang kalidad. Gayundin ang kalidad ng buhay ay bumababa para sa mga bata kung saan naganap ang paghihiwalay. Hindi lamang ang mga problemang pinansyal na hinaharap ng mga anak ng nag-iisang magulang ang isyu; ito ay ang pagkawala ng mga mahal sa buhay at wastong mga halimbawa na tunay na nakakaapekto sa kanilang buhay.

 

Nagsalita si Cristo tungkol sa isang partikular na relasyon sa loob ng tahanan sa Juan 4:16-18.

Juan 4:16-18  Sinabi sa kanya ni Jesus, “Umalis ka na! Tawagin mo ang iyong asawa at bumalik ka rito.” 17 Ang babae ay sumagot sa kanya, “Wala akong asawa.” Sinabi sa kanya ni Jesus, “Tama ang sabi mo, ‘Wala akong asawa;’ 18 sapagkat nagkaroon ka na ng limang asawa, at ang kinakasama mo ngayon ay hindi mo asawa. Totoo ang sinabi mong ito.” (AB01)

 

Malinaw na nakikita ni Cristo ang pagkakaiba sa pagitan ng pag-aasawa at ng mga ‘de facto’ na relasyon at hindi niya kinikilala ang mga ‘de facto’ na relasyon bilang pag-aasawa.

 

Ang pag-aasawa ay tila isang napaka-pisikal na bagay. Wala nang pag-aasawa pagkatapos ng Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli (Mat. 22:29-30). Gayunpaman, kailangan nating tingnan ang espirituwal na aspeto ng pag-aasawa bago natin tingnan ang pisikal, dahil lahat ng bagay ay may espirituwal na aspeto – at hindi natin dapat kalimutan ang katotohanang ito.

 

Ang Israel ay kasal sa Diyos. Ang Iglesia ay kasal sa Mesiyas, na siyang Yahovah-elohim ng Lumang Tipan. Ang lahat ng mga bansa ay papasok sa Israel bilang Templo ng Diyos sa hinaharap sa ilalim ng kanilang Dakilang Saserdote, ang elohim ng Israel (cf. Awit 45:6-7 at Heb. 1:8-9; at ang aralin ng Kautusan at ang Ikapitong Utos [260]).

 

Ang lahat ng wastong nabautismuhang mga adult (mula edad 20) ay bahagi ng Katawan ni Cristo. Dahil dito silang lahat ay mga babaeng ikakasal kay Cristo (tingnan ang Mga Pakakak [136] Bahagi II: Ang Hapunan ng Kasal ng Cordero).

 

Hindi nag-asawa si Cristo bilang tao dito sa Lupa dahil siya ay nakatakda nang ikasal sa Iglesia, iyon ay, sa mga bahagi ng Katawan ni Cristo. Ang nakatakdang pagpapakasal, gaya ng nabanggit sa itaas, ay parang pag-aasawa dahil ang pangako ay naihayag na. Ang pag-unawa dito ay napakahalaga, dahil ang ating mga makalupang pag-aasawa ay dapat sumasalamin sa makalangit na estadong ito.

 

1Corinto 11:3  Subalit ibig kong malaman ninyo na ang ulo ng bawat lalaki ay si Cristo, at ang ulo ng babae ay ang lalaki, at ang ulo ni Cristo ay ang Diyos. (AB01)

 

Ang babae ay isang uri ng Iglesia at sa gayon ay dapat maging isang mabuting halimbawa. Ang lalaki bilang isang uri ng Cristo ay dapat ding kumilos ng naaayon at, tulad ni Cristo na may pananagutan sa Diyos, gayundin ang lalaki kay Cristo, at ang babae ay sa lalaki – at ang lahat ay sa Diyos. Ang Diyos ang nagbubuklod sa lahat ng ito, na sumasa lahat sa pamamagitan ng Banal na Espiritu.

 

Cristo bilang ulo ng lalaki

Si Cristo ang halimbawa na ibinigay sa atin. Ibinigay niya sa atin ang ‘blueprint’. Bilang Anghel ng Diyos, nagbigay siya sa atin ng set ng mga kautusan at tuntunin kung paano mamumuhay. Ang mga kautusan na ito ay para sa ating pisikal na kalusugan, pagkain, pananamit, pamamahinga, pag-iwas at pagtugon sa sakit, at sa ating pakikitungo sa isa’t isa. Saklaw ng Bibliya ang lahat ng aspeto ng ating buhay at kung paano ito isasabuhay ayon sa Kautusan. Bilang tao ipinakita ni Cristo sa atin kung paano mamuhay ayon sa mga kautusan na iyon. Siya ay namatay na walang kasalanan. Ipinakita rin niya ang halimbawa na siya na magiging panginoon ay dapat ding maglingkod (Juan 13:12-15); at na walang may higit pang dakilang pag-ibig kaysa ibigay ang kanyang buhay dahil sa kanyang mga kaibigan (Juan 15:13). Sa lahat ng bagay siya ay masunurin sa Diyos. Ito ang pinakamahalagang punto: ang pagsunod sa Diyos.

 

Lalaki bilang ulo ng babae

Efesos 5:24  Subalit kung paanong ang iglesya ay napapasakop kay Cristo, gayundin ang mga asawang babae sa kanilang mga asawa sa lahat ng mga bagay. (AB01)

 

Ang awtoridad ng asawang lalaki ay para sa ikabubuti ng kanyang asawa at pamilya at hindi para sa kanyang sariling kapakanan. Ang asawa ay hindi kanyang alipin, kundi kanyang katuwang, kanyang kaagapay. Tingnan ang Kawikaan 31 sa ibaba. Ang asawang babae ay may malaking awtoridad sa kanyang sariling karapatan, pinamamahalaan ang kanyang sambahayan at mga anak. Siya ay isang uri ng Iglesia at kaya siya ang halimbawa kung saan matututo ang kanyang pamilya ng kanilang mga tungkulin sa Diyos, sa pamilya, at lipunan. Basahin din ang aralin ng Kawikaan 31 (No. 114).

 

Ang mga desisyon ng asawang lalaki ay ginagawa pagkatapos ng masusing pakikipag-usap kasama ang kanyang asawa, humihingi ng karunungan at payo mula sa kanya. Sa isang normal at mabuting relasyon ang bawat desisyon ay karaniwang pinagkakasunduan. Gayunpaman, kung hindi posibleng mapagkasunduan ang asawang lalaki ang gumagawa ng huling desisyon para sa ikabubuti ng buong pamilya. Hindi ito pagpapasakop ng isang alipin sa isang panginoon, kundi ang kusang-loob na pagpapasakop ng asawa sa awtoridad nang may pag-ibig.

 

Sinabi ni Pablo na ang mga asawang babae ay dapat magpasakop sa kanilang mga asawa, ngunit ang mga asawang lalaki ay dapat mahalin ang kanilang mga asawa. Ang pagmamahal sa Diyos ay nangangahulugang paglingkuran ang Diyos at Siya lamang ang sambahin. Ang pagmamahal ng isang asawang lalaki ay ang paglingkuran ang pangangailangan ng kanyang asawa at maihahalintulad ito sa ginawang pagtubos ni Cristo para sa Iglesia.

 

Efeso 5:21-33  Pasakop kayo sa isa't isa dahil sa takot kay Cristo. 22 Mga asawang babae, pasakop kayo sa inyu-inyong mga asawa, gaya ng pagpapasakop ninyo sa Panginoon. 23 Sapagkat ang asawang lalaki ang ulo ng asawang babae, gaya ni Cristo na ulo ng iglesya, na siya ang tagapagligtas ng katawan. 24 Subalit kung paanong ang iglesya ay napapasakop kay Cristo, gayundin ang mga asawang babae sa kanilang mga asawa sa lahat ng mga bagay. 25 Mga asawang lalaki, mahalin ninyo ang inyu-inyong mga asawa, gaya ni Cristo na nagmahal sa iglesya, at ibinigay ang kanyang sarili alang-alang sa kanya; 26 upang kanyang pakabanalin siya, na nilinis sa pamamagitan ng paghuhugas ng tubig sa salita, 27 upang kanyang maiharap sa kanyang sarili ang isang maluwalhating iglesya, na walang batik, o kulubot, o anumang gayong bagay, kundi siya ay maging banal at walang dungis. 28 Gayundin naman, nararapat ibigin ng mga asawang lalaki ang kanya-kanyang sariling asawa gaya ng kanilang sariling mga katawan. Ang umiibig sa kanyang sariling asawa ay umiibig sa kanyang sarili. 29 Sapagkat walang sinumang napoot sa kanyang sariling katawan, kundi inaalagaan at iniingatan ito, gaya naman ni Cristo sa iglesya; 30 sapagkat tayo ay mga bahagi ng kanyang katawan. 31 Dahil dito iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina, magsasama sila ng kanyang asawa, at ang dalawa ay magiging isang laman. 32 Ang hiwagang ito ay dakila, subalit ako ay nagsasalita tungkol kay Cristo at sa iglesya. 33 Gayunman, dapat ibigin ng bawat isa sa inyo ang kanyang sariling asawa gaya ng kanyang sarili, at igalang ng babae ang kanyang asawa. (AB01)

 

Dapat tandaan ng mga asawang lalaki na ang kanilang mga asawa ay may natatanging pangangailangan. Lalo na ito sa panahon ng regla at pagbubuntis. Ang mga babae ay patuloy na gumagawa ng karaniwan nilang gawain ngunit dapat tiyakin ng kanilang mga asawa na may espirituwal at emosyonal na kapayapaan sila sa mga panahong ito. Ang asawang lalaki ay may responsibilidad na pangalagaan ang kalusugan ng kanyang asawa (tingnan ang aralin ng Paglilinis at Pagtutuli (No. 251)).

 

Ang asawang lalaki ay may malaking responsibilidad sa anumang panatang binitawan ng kanyang asawa

 

Mga Bilang 30:1-16  Nagsalita si Moises sa mga pinuno ng mga lipi ng mga anak ni Israel, na sinasabi, “Ito ang ipinag-uutos ng Panginoon. 2 Kapag ang isang lalaki ay namanata ng isang panata sa Panginoon, o sumumpa ng isang sumpa, na itinali ang kanyang sarili sa pamamagitan ng isang panata, ay huwag niyang sisirain ang kanyang salita. Kanyang tutuparin ang ayon sa lahat ng lumabas sa kanyang bibig. 3 Kapag ang isang babae naman ay namanata ng isang panata sa Panginoon at itinali ang kanyang sarili sa pamamagitan ng isang sumpa, samantalang nasa bahay ng kanyang ama, sa kanyang pagkadalaga, 4 at narinig ng kanyang ama ang kanyang panata, at ang kanyang sumpa na doon ay itinali niya ang kanyang sarili, at ang kanyang ama ay walang sinabi sa kanya, lahat nga ng kanyang panata ay magkakabisa, at bawat panata na kanyang ipinanata sa kanyang sarili ay magkakabisa. 5 Ngunit kung sawayin siya ng kanyang ama sa araw na narinig niya ito, alinman sa kanyang panata o pangako na kanyang ginawa ay hindi magkakabisa, at patatawarin siya ng Panginoon sapagkat sinaway siya ng kanyang ama. 6 At kung siya'y may asawa at mamanata o magbitiw sa kanyang labi ng anumang salita na hindi pinag-isipan na doo'y itinali niya ang kanyang sarili, 7 at marinig ng kanyang asawa at walang sinabi sa kanya sa araw na marinig iyon, magkakabisa nga ang kanyang mga panata at pangako na doo'y itinali niya ang kanyang sarili. 8 Ngunit kung sawayin siya ng kanyang asawa sa araw na marinig iyon, mawawalan ng kabuluhan ang kanyang panata at ang binitiwang pangako ng kanyang mga labi na doo'y itinali niya ang kanyang sarili, at patatawarin siya ng Panginoon. 9 Ngunit anumang panata ng isang babaing balo, o ng isang hiniwalayan ng asawa ay magkakabisa sa bawat bagay na doo'y itinali niya ang kanyang sarili. 10 Kung siya'y mamanata sa bahay ng kanyang asawa, o kanyang itinali ang kanyang sarili sa isang pananagutan na kaakbay ng isang sumpa, 11 at narinig ng kanyang asawa, at walang sinabi sa kanya at hindi siya sinaway, kung gayon ay magkakabisa ang lahat niyang panata, at bawat pananagutan na kanyang itinali sa kanyang sarili ay magkakabisa. 12 Ngunit kung ang mga iyon ay pawawalang-bisa ng kanyang asawa sa araw na marinig, hindi magkakabisa ang anumang bagay na binitiwan ng kanyang mga labi tungkol sa kanyang mga panata o tungkol sa itinali niya sa kanyang sarili. Patatawarin siya ng Panginoon. 13 Bawat panata o bawat pananagutan na pinagtibay ng sumpa, na makapagpapahirap ng sarili, ay mabibigyang bisa ng kanyang asawa, o mapawawalang bisa ng kanyang asawa. 14 Ngunit kung ang kanyang asawa ay walang sinabi sa kanya sa araw-araw, pinagtibay nga niya ang lahat niyang panata, o ang lahat ng kanyang pananagutan, sapagkat hindi siya umimik nang araw na kanyang marinig ang mga ito. 15 Ngunit kung kanyang pawawalang-bisa ito pagkatapos na kanyang marinig, tataglayin nga niya ang kasamaan ng kanyang asawa. 16 Ito ang mga tuntunin na iniutos ng Panginoon kay Moises, sa mag-asawa at sa mag-ama samantalang ang anak na dalaga ay nasa bahay ng kanyang ama sa panahon ng kanyang kabataan. (AB01)

 

Ang asawa ay may responsibilidad para sa seguridad ng kanyang pamilya. Ito ay parehong pisikal at espirituwal na pangangailangan. Sa 2Tesalonica 3:10, sinabi ni Pablo na kung ang sinuman ay ayaw gumawa, hindi rin siya dapat kumain; at kung ganoon, hindi rin kakain ang kanyang pamilya. Ang paggawa para sa pamilya at paggawa upang tulungan ang Iglesia na ipangaral ang Ebanghelyo sa lahat ng bansa ay parehong bahagi ng utos na ito: upang magbigay ng pisikal na pangangailangan ng pamilya, at ang isa pa ay upang magbigay ng espirituwal na pagkain para sa parehong pamilya at sa bansa kung saan tayo ay mayroon ding responsibilidad.

 

Gayundin, ang isang lalaki na hindi kumakalinga sa kanyang sariling pamilya ay mas masahol pa sa isang hindi mananampalataya.

 

1Timoteo 5:8  Ngunit kung ang sinuman ay hindi kumakalinga sa kanyang kamag-anak, lalung-lalo na sa kanyang sariling sambahayan, tinanggihan niya ang pananampalataya at siya'y masahol pa sa hindi mananampalataya. (AB01)

 

Kailangan ding paunlarin ng isang lalaki ang kanyang relasyon sa kanyang asawa kapag bagong kasal. Ito ay panahon para matutong mabuhay nang may pagmamahalan at pagkakasundo.

 

Deuteronomio 24:5  “Kapag ang isang lalaki ay bagong kasal, hindi siya lalabas upang sumama sa hukbo ni mamamahala ng anumang katungkulan. Siya'y magiging malaya sa bahay sa loob ng isang taon at kanyang pasasayahin ang kanyang asawa na kanyang kinuha. (AB01)

 

Kapag ang biblikal na awtoridad ay nilabag at ang pinagbabatayang Kautusan ng Diyos ay inalis, ang resulta ay ang nakikita natin ngayon. Ang mga pagsasama ay nagkakaproblema, ang mga relasyon ay nasisira, ang mga anak ay nawawalay mula sa isa o parehong magulang at ang mga lolo't lola ay nawawalan ng apo. Ang pamilya ay winawasak ng paghihiwalay, gayundin ang mga bansa dahil sa pagpapalawak ng sadyang pagtalikod mula sa mga Kautusan ng Diyos. Ang resulta ay digmaan, maging ito man ay sa loob ng isang pamilya, isang lipunan, o pinalawak sa mga bansa.

 

Tinuturo sa atin ng Bibliya na ang pag-aasawa na pumasok sa ilalim ng mga Kautusan ng Diyos ang pundasyon ng mabuting relasyon na may malulusog, at masasayang mga anak, na tatanda sa isang ligtas na kapaligiran at may kakayahang turuan ang kanilang sariling mga anak ng tamang paraan ng pamumuhay, sa ilalim ng mga Kautusan ng Diyos.

 

Nakakalungkot na, hindi lahat ng awtoridad ay ginagampanan nang may katapatan sa ilalim ng Diyos, at dahil dito wala tayong anumang lipunan na kasalukuyang namumuhay sa ilalim ng perpektong sistemang itinakda para sa atin. Ang mga sumusubok na itatag ang mga Kautusan ng Diyos sa kanilang sariling buhay ay inusig sa loob ng libu-libong taon at patuloy na uusigin hanggang sa pagdating ni Cristo. Huwag nating hayaang pigilan tayo nito.

 

Upang ang isang pag-aasawa ay magkaroon ng matibay na pundasyon dapat nakabatay ito sa isang masusing pag-unawa sa mga Kautusan ng Diyos. Ang mga mag-asawa ay dapat mag-aral nang magkasama. Mas mabuti na ang lalaki ay dapat maging maaasahan at matatag, may kakayahang suportahan ang kanyang asawa sa pinansyal, emosyonal, at espirituwal na aspeto. Dapat niyang makuha at mapanatili ang respeto ng kanyang asawa at siguraduhin ang kanyang kakayahang mahalin ito. Kinamumuhian ng Diyos ang paghihiwalay; ito ay isang kilos ng karahasan sa kanyang asawa at sa sinumang anak nila. Ang pangangalunya lamang ang dahilan para sa paghihiwalay. Ang pangangalunya ay isang paglabag sa Ikapitong Utos. Ang pagsisinungaling, pagnanakaw, pagiging saksi sa kasinungalingan, at pag-iimbot sa asawa, ari-arian o iba pang pag-aari ng iba ay lubos na sisira sa anumang respeto na mayroon ang isa para sa iba. Sa pagmamaltrato sa kanyang asawang babae ang isang lalaki ay hindi ito minamahal gaya ng nararapat gawin ng isang asawang lalaki. Dapat niya itong mahalin gaya ng sa kanyang sariling katawan. Tanging isang taong may sakit lamang ang nananakit o nang-aabuso sa kanyang sarili, kaya’t walang lugar sa pag-aasawa para sa anumang ganitong pang-aabuso sa kanyang pamilya.

 

Mga responsibilidad ng isang asawang babae

1Corinto 11:11-12  Gayunman, sa Panginoon, kailangan ng babae ang lalaki at ang lalaki ay kailangan ng babae. 12 Sapagkat kung paanong ang babae ay mula sa lalaki, ang lalaki naman ay sa pamamagitan ng babae. Subalit ang lahat ng mga bagay ay sa Diyos. (AB01)

 

Ang babae ay katuwang ng lalaki, kanyang kapantay, at kanyang larawan. Samakatuwid, bagama't mainam na dapat may pagkakapareho sa kultura at lahi, mas mahalaga na mayroong  pagkakasundo sa paniniwalang panrelihiyon. Kapag may pagkakaiba sa pananampalataya, maaaring dalhin ng isa ang kabila sa pagsamba sa diyos-diyosan. Ang pagsamba sa diyos-diyosan ay katulad ng pangangalunya.

 

Ang tungkulin ng babae ay inilalarawan sa Kawikaan 31.

Kawikaan 31:10-31  Sinong makakatagpo ng isang butihing babae? Sapagkat siya'y higit na mahalaga kaysa mga batong rubi. 11 Ang puso ng kanyang asawa, sa kanya'y nagtitiwala, at siya'y hindi kukulangin ng mapapala. 12 Gumagawa siya ng mabuti sa kanya at hindi kasamaan sa lahat ng mga araw ng kanyang buhay. 13 Siya'y humahanap ng balahibo ng tupa at lino, at kusang-loob ang kanyang mga kamay ay nagtatrabaho. 14 Siya'y gaya ng mga sasakyang dagat ng mangangalakal, nagdadala siya ng kanyang pagkain mula sa kalayuan. 15 Siya'y bumabangon samantalang gabi pa, at naghahanda ng pagkain para sa kanyang pamilya, at nagtatakda ng mga gawain sa mga babaing alila niya. 16 Tinitingnan niya ang isang bukid at ito'y binibili niya, sa bunga ng kanyang mga kamay ay nagtatanim siya ng ubasan. 17 Binibigkisan niya ng lakas ang kanyang mga balakang, at pinalalakas ang kanyang mga bisig. 18 Kanyang nababatid na kikita ang kanyang kalakal, ang kanyang ilaw sa gabi ay hindi namamatay. 19 Kanyang inilalagay ang kanyang mga kamay sa panulid, at ang kanyang mga kamay ay humahawak ng panghabi. 20 Binubuksan niya sa mga dukha ang kanyang kamay, iniaabot niya ang kanyang mga kamay sa nangangailangan. 21 Hindi siya natatakot sa niyebe para sa sambahayan niya, sapagkat ang buo niyang sambahayan ay nakadamit na pula. 22 Gumagawa siya ng mga saplot para sa sarili, ang kanyang pananamit ay pinong lino at kulay-ube. 23 Kilala ang kanyang asawa sa mga pintuang-bayan, kapag siya'y nauupong kasama ng matatanda sa lupain. 24 Gumagawa siya ng mga kasuotang lino at ito'y ipinagbibili, at nagbibigay ng mga pamigkis sa mga negosyante. 25 Kalakasan at dangal ang kanyang kasuotan, at ang panahong darating ay kanyang tinatawanan. 26 Binubuka niya ang kanyang bibig na may karunungan; at nasa kanyang dila ang aral ng kabaitan. 27 Kanyang tinitingnang mabuti ang mga lakad ng kanyang sambahayan, at hindi siya kumakain ng tinapay ng katamaran. 28 Tumatayo ang kanyang mga anak, at tinatawag siyang mapalad; gayundin ang kanyang asawa, at kanyang pinupuri siya: 29 “Maraming anak na babae ang nakagawa ng kabutihan, ngunit silang lahat ay iyong nahigitan.” 30 Ang alindog ay madaya, at ang ganda ay walang kabuluhan, ngunit ang babaing natatakot sa Panginoon ay papupurihan. 31 Bigyan siya ng bunga ng kanyang mga kamay, at purihin siya ng kanyang mga gawa sa mga pintuang-bayan. (AB01)

 

Pinagkakatiwalaan siya ng kanyang asawa, pinamamahalaan niya ang kanyang sambahayan, at kaya niyang bumili at magbenta, at magpatakbo ng negosyo. Pinapangalagaan niya ang pangangailangan ng kanyang pamilya, pati na ang mga mahihirap at ang mga nangangailangan. Siya ay matalino at mabait. Hindi siya tamad. Pinupuri siya ng kanyang mga anak at ng kanyang asawa. Ito ay isang mataas na pamantayan para sa sinumang babae Tandaan, ang babae ay isa ring uri ng Iglesia. Sama-sama niyang magagawa ang lahat ng ito kung siya ay sumusunod sa Diyos. Bilang indibidwal, ang babae ay naglalayon para sa mithiing ito at sa tulong ng Diyos at ng kanyang asawa, maaabot niya ito (cf. din ang mga araling Kawikaan 31 (No. 114) at Tungkulin ng Babaeng Cristiano (No. 62)).

 

Hindi dapat asahan ng mga kababaihan na unahin sila kaysa sa trabaho ng kanilang asawa. Ang lalaki ay dapat maglaan para sa kanyang pamilya, at ang pangmamaliit sa kanyang posisyon sa trabaho o ang kaniyang karangalan sa kanyang trabaho ay pangmamaliit mismo sa lalaki. Isa sa mga tungkulin ng babae ang iangat at hikayatin ang kanyang asawa. Sa kanyang panghihikayat maaari siyang ‘maupo sa mga pintuan’. Ibig sabihin nito ay maaari siyang magkaroon responsibilidad sa komunidad at maging bahagi ng paggawa ng desisyon bilang iginagalang na miyembro ng kanyang komunidad.

 

Ang asawang babae ay nararapat na suportahan ang kanyang asawa sa lahat ng bagay. Kapag ang isang desisyon ay nagawa na, responsibilidad ng dalawa na pagtulungan itong maisakatuparan. Kung walang pagkakaisa sa pagitan ng mga magulang, ang mga anak ang magdurusa. Magkakaroon ng pagkakaiba sa disiplina at pagsasanay.

 

Ang katapatan mula sa asawang babae ay napakahalaga. Sa katunayan, ang kakulangan sa katapatan ay halos katumbas na ng pangangalunya. Maraming mga pagkakataon kung saan ang asawang babae ay pinahintulutan ang ministeryo na impluwensyahan siya sa puntong inuuna niya ang kanilang mga pananaw kaysa sa kanyang asawa. Ang mga saserdote at ministro ay sadyang nanghikayat ng isang pseudo-adulterous na relasyon. Nangyayari ito kapag ang pagpapayo na hiningi mula sa Iglesia ay ibinibigay lamang sa humihingi nito. Ang lahat ng pagpapayo sa loob ng pagiging mag-asawa ay kailangang ibigay sa dalawa, o ang problema ay malamang na hindi malulutas.

 

Ang mga matatandang babae ay dapat tumulong at hikayatin ang nakababatang, bagong kasal na mga asawa.

 

Tito 2:3-5  Sabihan mo rin ang matatandang babae na maging magalang sa kanilang asal, hindi mapanirang-puri, ni paalipin man sa alak; dapat silang magturo ng kabutihan, 4 upang kanilang maturuan ang mga kabataang babae na ibigin ang kani-kanilang mga asawa, ibigin ang kanilang mga anak, 5 maging matino, dalisay, masipag sa gawaing bahay, mabait, na nagpapasakop sa kani-kanilang asawa, upang huwag lapastanganin ang salita ng Diyos. (AB01)

 

Isa sa pinakamahalagang tungkulin ng asawang babae` ay ang pagiging ina. Ang pagpapalaki ng mga anak ay ang pinakamahalagang gawain na mayroon, dahil sila ang kinabukasan ng mga bansa. Kung hindi pinalaki ng mga magulang ang kanilang mga anak upang maging responsableng mamamayan, na nauunawaan ang mga Kautusan ng Diyos at may kakayahang mabuhay sa pagsunod sa mga ito, sila ay nabigo. Hindi natin maaaring akuin ang responsibilidad para sa mga desisyong gagawin nila bilang adults, ngunit dapat nating akuin ang responsibilidad na turuan sila ng mga Kautusan ng Diyos at sa gayon ay bigyan sila ng pagkakataon na gumawa ng tamang mga desisyon at mamuhay nang maka-Diyos.

 

Ang responsibilidad na ito ay nakasalalay din sa sistema ng edukasyon. Hindi sila tinuturuan ng mga Kautusan ng Diyos dahil ang mga guro mismo ay hindi nauunawaan ang mga Kautusan ng Diyos. Nangingilin ba sila ng Sabbath? Itinuturo ba nila ang mga Banal na Araw at Kapistahan ng Diyos? O itinuturo ba nila ang mga paganong diyos, kasama ang mga kaarawan, Pasko, Easter, Halloween at iba pang mga paganong araw? (Tingnan ang mga araling Ang Krus: Ang Pinagmulan at Kahalagahan Nito (No. 039); Ang Pinagmulan ng Pasko at Easter (No. 235); Ang Pinata (No. 276); Mga Kaarawan [287]). Ang ating mga anak ay hindi binibigyan ng pagkakataon na nararapat sa kanila. Dapat nating tiyakin na alam ng ating mga anak ang mga Utos ng Diyos.

 

Ang responsibilidad sa mga anak

Deuteronomio 5:16  "`Igalang mo ang iyong ama at ang iyong ina, gaya ng iniutos sa iyo ng Panginoon mong Diyos; upang ang iyong mga araw ay humaba pa at para sa ikabubuti mo sa lupain na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Diyos. (AB01)

 

Ang Ikalimang Utos ay napakahalaga. Hindi lamang ito tumutukoy sa mga batang anak kaugnay ng kanilang mga magulang. Ito ay tumutukoy din sa adults kaugnay sa kanilang mga matatandang magulang at sa mga nakatatanda sa lipunan. Ito rin ay tumutukoy sa ating lahat sa ating relasyon sa ating Ama sa Langit at sa Iglesia.

 

Tulad ng nabanggit kanina ang mga magulang ay dapat ituro sa kanilang mga anak ang mga Kautusan ng Diyos. Dapat silang maging matatag sa pagtuturong ito. Kailangan bantayan ng mga magulang ang kanilang sariling pag-uugali upang sila ay respetuhin at igalang ng kanilang mga anak. Madaling makita ng mga bata ang pagkakaroon ng magkaibang pamantayan at pagkukunwari. Hindi natin maaasahan na gagawin ng ating mga anak ang sinasabi natin sa kanila maliban kung tayo mismo ay namumuhay ayon sa mga pamantayang iyon.

 

Kawikaan 4:1-27  Dinggin ninyo, mga anak, ang turo ng ama, at makinig kayo upang magkamit kayo ng unawa; 2 sapagkat binibigyan ko kayo ng mabubuting panuntunan: huwag ninyong talikuran ang aking aral. 3 Noong ako'y isang anak sa aking ama, bata pa at tanging anak sa paningin ng aking ina, 4 tinuruan niya ako, at sa akin ay nagwika, “Panghawakan ng iyong puso ang aking mga salita. Tuparin mo ang aking mga utos, at mabubuhay ka. 5 Kunin mo ang karunungan, kunin mo ang kaunawaan, huwag kang lumimot, ni sa mga salita ng aking bibig ay humiwalay. 6 Huwag mo siyang pabayaan at ikaw ay kanyang iingatan; ibigin mo siya at ikaw ay kanyang babantayan. 7 Ang pasimula ng karunungan ay ito: Kunin mo ang karunungan, sa lahat mong kukunin ay kunin mo ang unawa. 8 Pahalagahan mo siya, at itataas ka niya; pararangalan ka niya kapag niyakap mo siya. 9 Isang kaaya-ayang putong sa ulo mo'y kanyang ilalagay, isang magandang korona sa iyo'y kanyang ibibigay.” 10 Makinig ka, anak ko, at tanggapin mo ang aking mga sinasabi, at ang mga taon ng iyong buhay ay magiging marami. 11 Itinuro ko sa iyo ang daan ng karunungan; pinatnubayan kita sa mga landas ng katuwiran. 12 Kapag ikaw ay lumakad, hindi magigipit ang iyong mga hakbang; at kung ikaw ay tumakbo, hindi ka mabubuwal. 13 Hawakan mong mabuti ang turo; huwag mong bitawan; siya'y iyong ingatan, sapagkat siya'y iyong buhay. 14 Huwag kang pumasok sa landas ng masama, at huwag kang lumakad sa daan ng taong masasama. 15 Iwasan mo iyon, huwag mong daanan; talikuran mo, at iyong lampasan. 16 Sapagkat hindi sila nakakatulog, malibang sila'y nakagawa ng kasamaan; at nananakawan sila ng tulog, malibang may isang taong kanilang mapabuwal. 17 Sapagkat sila'y kumakain ng tinapay ng kasamaan, at umiinom ng alak ng karahasan. 18 Ngunit ang landas ng matuwid ay parang liwanag ng bukang-liwayway, na sumisikat ng higit at mas maliwanag hanggang maging ganap na araw. 19 Ang daan ng masama ay parang malalim na kadiliman; hindi nila nalalaman kung ano ang kanilang kinakatisuran. 20 Anak ko, makinig ka sa aking mga salita; ikiling mo ang iyong pandinig sa aking mga wika. 21 Huwag mong hayaang sila'y mawala sa paningin mo; ingatan mo sila sa kaibuturan ng iyong puso. 22 Sapagkat sa mga nakakatagpo sa kanila ang mga ito'y buhay, at kagalingan sa kanilang buong katawan. 23 Ang iyong puso'y buong sikap mong ingatan, sapagkat mula rito'y dumadaloy ang mga bukal ng buhay. 24 Ang madayang bibig ay iyong alisin, ilayo mo sa iyo ang mga labing suwail. 25 Tuminging matuwid ang iyong mga mata sa unahan, at ang iyong mga paningin ay maging matuwid sa iyong harapan. 26 Landas ng iyong mga paa ay iyong tuwirin, at magiging tiyak ang lahat ng iyong tatahakin. 27 Huwag kang lumiko sa kanan o sa kaliwa man; ilayo mo ang iyong paa sa kasamaan. (AB01)

 

Ang Kawikaan ay puno ng mga matalinong payo, hindi lamang para sa mga bata kundi para na rin sa mga nakatatanda.

 

Mahalagang ituro sa mga bata ang kahulugan ng pag-aasawa sa konteksto ng Tipan sa Diyos. Bilang mga bata, sila ay pinabanal sa kanilang mga magulang, ngunit sa pagtanda sa edad na 20 taon, sila ang may pananagutan para sa kanilang sariling relasyon sa Diyos at sa kanilang potensyal na maging mga babaeng ikakasal kay Cristo. Dapat ibigay ng mga magulang sa kanilang mga anak ang kinakailangang upang magawa ito. Ang pagtanggi na ibigay sa mga bata ang kaalaman tungkol sa Diyos at sa Kanyang mga Kautusan ay pagtanggi sa kanilang pagkakataon na mapabilang sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Bagaman ang Diyos ay maaari at namamagitan ayon sa Kanyang kalooban, nananatili pa rin ang ating responsibilidad na sanayin ang ating mga kabataan ng tama.

 

Ang mga batang pinalaki ng mga magulang na hindi nagkakasundo, hindi sumusunod sa Diyos o magkahiwalay, ay hindi magkakaroon ng tamang pag-unawa. Ang mga batang pinalaki ng mga nag-iisang magulang ay hindi nakakaranas ng dalawang tungkulin ng ama at ina at dito dapat tumulong ang Iglesia. Maaaring maging mga halimbawa ang mga miyembro para sa mga anak ng mga nag-iisang magulang, sa pamamagitan ng mabuting pakikitungo at pagkakaibigan. Maaaring magbigay ang Iglesia ng mga social activities upang hikayatin ang pagbuo ng mga pagkakaibigan sa mga kabataan. Dapat hikayatin ang mga bata na anyayahan ang mga kaibigang ito sa kanilang tahanan.

 

Pag-aasawa ng isang hindi mananampalatayang asawa

Maraming pag-aasawa ang nagaganap bago pa man matawag sa Pananampalataya at madalas nangyayari na ang isang asawa ay tinawag at ang isa ay hindi. Ito ay maaaring magdulot ng maraming problema sa loob ng pagiging mag-asawa. Ang tinawag ay kailangang maging napakamatiyaga at mapag-aruga. Ang asawang hindi tinawag ay hindi maunawaan ang pangangailangang unahin ang Diyos sa lahat ng bagay. Maaari nilang maramdaman na sila ay nawawalasa pagmamahal ng kanilang asawa. Ang mga asawang lalaki ay nagpapadala ng pera sa Iglesia na pakiramdam ng asawang babae ay mas kailangan para sa pamilya. Ang mga asawang babae ay iniiwan ang kanilang mga hindi mananampalatayang asawa, at kung kinakailangan ang kanilang mga anak, sa bahay kapag dumadalo sa mga Kapistahan at mga Banal na Araw. Hindi lamang ilang oras ang inilalaan nila para pumunta sa Iglesia kundi isang linggo o higit pa dalawang beses sa isang taon! Paano mauunawaan ng kanilang asawa ito? May mga karagdagang problema ang lumilitaw sa kung anong relihiyosong pagtuturo ang dapat ibigay sa kanilang mga anak.

 

Sinabi ni Pablo sa 1Corinto 7:12-16:

12 Subalit sa iba, ay ako ang nagsasabi, hindi ang Panginoon, na kung ang sinumang kapatid na lalaki ay may asawang hindi mananampalataya, at pumayag siyang mamuhay na kasama niya, ay huwag niya siyang hiwalayan. 13 At kung ang babae ay may asawa na hindi mananampalataya, at pumayag ang lalaking ito na mamuhay na kasama niya, ay huwag niyang hiwalayan ang kanyang asawa. 14 Sapagkat ang lalaking hindi mananampalataya ay nagiging banal sa pamamagitan ng kanyang asawa, at ang babaing hindi mananampalataya ay nagiging banal sa pamamagitan ng kanyang asawa. Kung hindi, ang inyong mga anak ay magiging marumi, ngunit ngayon sila'y mga banal. 15 Subalit kung humiwalay ang hindi mananampalataya, ay hayaan siyang humiwalay; ang kapatid na lalaki o kapatid na babae ay hindi nagagapos sa mga ganitong kalagayan, sapagkat tayo ay tinawag ng Diyos sa kapayapaan. 16 Asawang babae, paano mo malalaman kung maililigtas mo ang iyong asawa? Asawang lalaki, paano mo malalaman kung maililigtas mo ang iyong asawa? (AB01).

 

Bagaman inaamin ni Pablo na ito ay hindi mula sa Espiritu, ito ay mabuting payo.

 

Paghihiwalay

Marcos 10:2-12  Dumating ang mga Fariseo at upang subukin siya ay kanilang itinanong, “Ipinahihintulot ba sa lalaki na makipaghiwalay sa kanyang asawa?” 3 At sumagot siya sa kanila, “Ano ba ang iniutos sa inyo ni Moises?” 4 Sinabi nila, “Ipinahintulot ni Moises na sumulat ang isang lalaki ng kasulatan ng paghihiwalay, at makipaghiwalay sa babae.” 5 Ngunit sinabi sa kanila ni Jesus, “Dahil sa katigasan ng inyong puso, isinulat niya ang utos na ito sa inyo. 6 Ngunit buhat pa sa pasimula ng paglikha, ‘ginawa sila ng Diyos na lalaki at babae.’ 7 ‘Dahil dito'y iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina, at makikipisan sa kanyang asawa; 8 at ang dalawa ay magiging isang laman!’ Kaya't hindi na sila dalawa, kundi isang laman. 9 Kaya't ang pinagsama ng Diyos ay huwag hayaang paghiwalayin ng tao.” 10 Sa bahay naman ay muling tinanong siya ng mga alagad tungkol sa bagay na ito. 11 At sinabi niya sa kanila, “Ang sinumang makipaghiwalay sa kanyang asawang babae at mag-asawa sa iba ay nagkakasala ng pangangalunya laban sa kanya. 12 Kung nakipaghiwalay siya sa kanyang asawang lalaki at mag-asawa sa iba, nagkakasala siya ng pangangalunya.” (AB01)

 

Dito ipinaliwanag ni Cristo ang kautusan tungkol sa paghihiwalay.

 

Sa 1Corinto 7:10-11, sinabi ni Pablo:

1Corinto 7:10-11  Subalit sa mga may asawa ay aking itinatagubilin, hindi ako, kundi ang Panginoon, na ang babae ay huwag humiwalay sa kanyang asawa. 11 (Subalit kung siya ma'y humiwalay, manatili siyang walang asawa, o kaya'y makipagkasundo sa kanyang asawa), at huwag hiwalayan ng lalaki ang kanyang asawa.

 

Ang paghihiwalay ay karahasan. Ang Bibliya ay nagsasaad na ang pangangalunya lamang ang tanging dahilan para sa paghihiwalay. Ang espirituwal na pangangalunya ay pagsamba sa diyos-diyosan. Sa ating relasyon sa Diyos, ang paghihiwalay ay nangangahulugang kamatayan. Sa ating relasyon sa isa't isa ito ay ang pagkawasak ng ating mga buhay at buhay ng ating mga anak. Ang mga anak ay maaaring malayo mula sa isang mahal sa buhay, dahil mahihiwalay mula sa ama o ina, mga lolo't lola at iba pang mga kamag-anak. Madalas nilang sinisisi ang kanilang mga sarili.

 

Utos ng Diyos na hindi dapat hiwalayan ng lalaki o babae ang kanilang kabiyak dahil lamang sa hindi sila magkapareho ng paniniwala. Ang pamilya ay pinabanal sa pag-aasawa at hindi malalaman ng mananampalataya kung paano, o kung, ang kanilang halimbawa ay may epekto sa ibang mga miyembro ng pamilya. Gayunpaman, kung ang hindi mananampalatayang kabiyak ay pipiliing umalis, ang paghihiwalay ay pinahihintulutan.

 

Kung may pang-aabuso sa asawa o mga anak hindi kinakailangang manatili sa sitwasyong iyon. Ang mapang-abusong asawa ay hindi kumikilos ayon sa kanyang mga tungkulin, at kung ang pagpapayo ay hindi malutas ang problema ang kaligtasan at kapakanan ng pamilya ang kailangang pangalagaan. Sa gayon pinahihintulutang iwanan ang kasal.

 

Muling Pag-aasawa

Roma 7:2-3  Sapagkat ang asawang babae ay itinali ng kautusan sa asawang lalaki habang ito ay nabubuhay; ngunit kung mamatay ang asawang lalaki, siya ay nakalagan na sa kautusan ng asawang lalaki. 3 Kaya nga, kung siya'y makikipisan sa ibang lalaki habang nabubuhay pa ang asawang lalaki, siya'y tatawaging mangangalunya; ngunit kung mamatay ang asawang lalaki, siya ay malaya na sa kautusan, at siya'y hindi isang mangangalunya kung siya man ay makipisan sa ibang lalaki. (AB01)

 

Kung ang isang lalaki ay nakipaghiwalay sa kanyang asawa hindi siya dapat mag-asawa muli. Kung sakaling magsisi ang kanyang asawa, dapat niya itong tanggapin muli at muling pakasalan.

 

Kung ang kasal ay di-pantay na pakikipamatok, ibig sabihin, kung ang isa sa mga magkabiyak ay hindi tinawag at pipiliing iwan ang kasal at makipaghiwalay, ang isa pang kabiyak ay malayang mag-asawa muli.

 

Ang pagiging walang asawa

Ang pag-aasawa ang hinahangad na relasyon sa pagitan ng lalaki at babae. Hindi nilalayong mabuhay mag-isa ang lalaki. Gayunpaman, maraming sitwasyon kung saan hindi ito posible. Walang kasalanan sa pagiging walang asawa.

 

Mateo 19:12  Sapagkat may mga eunuko, na ipinanganak na gayon mula sa sinapupunan ng kanilang mga ina; at may mga eunuko na ginawang eunuko ng mga tao; at may mga eunuko na ginawang eunuko ang kanilang mga sarili alang-alang sa kaharian ng langit. Ang makakatanggap nito, ay hayaang tumanggap. (AB01)

Gayunpaman, may kasalanan sa pagbabawal sa pag-aasawa.

 

1Timoteo 4:1-3  Ngayon ay maliwanag na sinasabi ng Espiritu na sa mga huling panahon ang iba'y tatalikod sa pananampalataya sa pamamagitan ng pakikinig sa mga mandarayang espiritu at sa mga aral ng mga demonyo, 2 sa pamamagitan ng pagkukunwari ng mga nagsasalita ng mga kasinungalingan, na ang mga budhi ay tinatakan ng nagbabagang bakal. 3 Kanilang ipagbabawal ang pag-aasawa at ipag-uutos na lumayo sa mga pagkaing nilalang ng Diyos upang tanggapin na may pagpapasalamat ng mga nananampalataya at nakakaalam ng katotohanan. (AB01)

 

Maraming payo si Pablo tungkol sa isyung ito.

1Corinto 7:27-40  Nakatali ka ba sa asawa? Huwag mong sikaping mahiwalay. Ikaw ba ay malaya sa asawa? Huwag kang humanap ng asawa. 28 Ngunit kung ikaw ay mag-aasawa, ay hindi ka nagkakasala, at kung ang isang dalaga ay mag-asawa, ay hindi siya nagkakasala. Subalit ang mga tulad nila ay magkakaroon ng kahirapan sa buhay na ito at sinisikap ko lamang na iligtas kayo. 29 Mga kapatid, ang ibig kong sabihin ay maigsi na ang panahon. Mula ngayon, ang mga lalaking may asawa ay maging mga tulad sa walang asawa; 30 at ang mga umiiyak ay maging tulad sa mga hindi umiiyak, at ang nagagalak ay maging tulad sa hindi nagagalak; at ang mga bumibili ay maging tulad sa mga walang pag-aari, 31 at ang mga may pakikitungo sa sanlibutan, ay maging parang walang pakikitungo rito, sapagkat ang kasalukuyang anyo ng sanlibutang ito ay lumilipas. 32 Nais kong maging malaya kayo sa pagkabalisa. Ang walang asawa ay nababalisa sa mga bagay ng Panginoon, kung paano niya mabibigyang-kasiyahan ang Panginoon; 33 ngunit ang may asawa ay nababalisa sa mga bagay ng sanlibutan, kung paano niya mabibigyang-kasiyahan ang kanyang asawa, 34 at ang kanyang pansin ay nahahati. Ang babaing walang asawa at ang dalaga ay nababalisa sa mga bagay ng Panginoon, upang siya'y maging banal sa katawan at sa espiritu, ngunit ang babaing may asawa ay nababalisa sa mga bagay ng sanlibutan, kung paano niya bibigyang-kasiyahan ang kanyang asawa. 35 Sinasabi ko ito ngayon para sa inyong ikabubuti, hindi upang lagyan ko kayo ng silo, kundi kung ano ang nararapat at upang kayo'y makapaglingkod sa Panginoon nang walang sagabal. 36 Ngunit kung ang sinuman ay nag-iisip na hindi siya kumikilos ng nararapat sa kanyang nobya na sumapit na sa kanyang hustong gulang, ay hayaang mangyari ang gusto niya, hayaan silang magpakasal—hindi ito kasalanan. 37 Subalit sinumang nananatiling matibay sa kanyang puso, na hindi naman nangangailangan kundi napipigil niya ang kanyang sariling pagnanais at ipinasiya sa kanyang puso na panatilihin siya bilang kanyang nobya, ay mabuti ang kanyang ginagawa. 38 Kaya't ang magpakasal sa kanyang nobya ay gumagawa ng mabuti at ang umiiwas mag-asawa ay gumagawa ng higit na mabuti. 39 Ang babaing may asawa ay nakatali habang nabubuhay ang kanyang asawa. Ngunit kung patay na ang kanyang asawa, malaya na siyang makakapag-asawa sa kanino mang ibig niya, lamang ay sa Panginoon. 40 Ngunit batay sa aking kuru-kuro, siya ay higit na maligaya kung mananatili siya sa kanyang kalagayan. At iniisip ko rin naman na ako'y may Espiritu ng Diyos. (AB01)

 

Ang mga Kasulatang ito ay madalas na hindi nauunawaan. Ang opinyon ni Pablo dito ay dapat manatili sa estado noong siya ay tinawag – ibig sabihin, kung ikasal manatiling kasal at kung walang asawa manatiling walang asawa. Walang kasalanan sa alinman sa dalawa. Ang komentong ito ay hindi dapat unawain na si Pablo ay laban sa pag-aasawa o mga kababaihan. Sa panahong iyon tila naniniwala siya na malapit nang dumating si Cristo at ang kanyang opinyon ay batay sa palagay na iyon. Siya ay nagpatuloy sa pagbibigay ng mabuting payo tungkol sa pag-aasawa. Ang pag-una sa mga pangangailangan ng isa't isa ang magbubuklod sa mag-asawa sa pagkakaisa, na nagbibigay-daan sa kanila na maging isang laman.

 

Mga ipinagbabawal na relasyon

May mga utos na pumipigil sa mga hindi naangkop na pag-aasawa.

Levitico 18:1-30  At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 2 “Magsalita ka ng ganito sa mga anak ni Israel: Ako ang Panginoon ninyong Diyos. 3 Huwag ninyong gagawin ang gaya ng ginagawa sa lupain ng Ehipto na inyong tinirahan; at huwag din ninyong gagawin ang gaya ng ginagawa nila sa lupain ng Canaan, na pinagdadalhan ko sa inyo. Huwag kayong lalakad ng ayon sa mga alituntunin nila. 4 Gagawin ninyo ang aking mga tuntunin at tutuparin ninyo ang aking mga batas at lakaran ninyo ang mga iyon: Ako ang Panginoon ninyong Diyos. 5 Tutuparin nga ninyo ang aking mga alituntunin at mga batas; na kapag tinupad ng isang tao, siya ay mabubuhay. Ako ang Panginoon. 6 “Huwag lalapit ang sinuman sa inyo sa kaninumang kanyang malapit na kamag-anak upang ilitaw ang kahubaran. Ako ang Panginoon. 7 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong ama, na siyang kahubaran ng iyong ina. Siya'y iyong ina; huwag mong ililitaw ang kanyang kahubaran. 8 Ang kahubaran ng asawa ng iyong ama ay huwag mong ililitaw; iyon ay kahubaran ng iyong ama. 9 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong kapatid na babae, na anak ng iyong ama o anak ng iyong ina, maging ipinanganak sa sariling tahanan o sa ibang bayan; 10 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng anak na babae ng iyong anak na lalaki, o ng anak na babae ng iyong anak na babae; sapagkat ang kahubaran nila ay kahubaran mo rin. 11 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng anak na babae ng asawa ng iyong ama, na anak ng iyong ama, siya'y kapatid mo. 12 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na babae ng iyong ama; siya'y malapit na kamag-anak ng iyong ama. 13 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na babae ng iyong ina, sapagkat siya'y malapit na kamag-anak ng iyong ina. 14 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na lalaki ng iyong ama; samakatuwid ay huwag kang sisiping sa asawa niya; siya'y iyong tiya. 15 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong manugang na babae, siya'y asawa ng iyong anak; ang kahubaran niya ay huwag mong ililitaw. 16 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng asawa ng iyong kapatid na lalaki; siya ay kahubaran ng iyong kapatid na lalaki. 17 Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng isang babae at ng kanyang anak na babae; huwag mong papakisamahan ang anak na babae ng kanyang anak na lalaki o ang anak na babae ng kanyang anak na babae, upang lumitaw ang kanyang kahubaran; sila'y malapit na kamag-anak; ito ay masama. 18 Hindi mo maaaring maging asawa ang iyong hipag, upang maging kaagaw ng kanyang kapatid na babae na iyong ililitaw ang kahubaran niya, habang nabubuhay pa ang kanyang kapatid. 19 “At huwag kang sisiping sa isang babae upang ilitaw ang kahubaran niya habang siya ay nasa karumihan ng pagreregla. 20 Huwag kang sisiping sa asawa ng iyong kapwa, at dungisan ang iyong sarili kasama niya. 21 Huwag kang magbibigay ng iyong anak upang italaga iyon sa apoy kay Molec; ni huwag mong lalapastanganin ang pangalan ng iyong Diyos; Ako ang Panginoon. 22 Huwag kang sisiping sa lalaki na gaya ng pagsiping mo sa babae: ito ay karumaldumal. 23 At huwag kang sisiping sa anumang hayop upang dungisan mo ang iyong sarili kasama nito, ni ang babae ay huwag ibibigay ang sarili upang makasiping ng hayop, ito ay mahalay na pagtatalik. 24 “Huwag ninyong dungisan ang inyong sarili sa alinman sa mga bagay na ito, sapagkat sa lahat ng mga ito ay dinungisan ng mga bansang aking palalayasin sa harapan ninyo ang kanilang mga sarili, 25 at nadungisan ang lupain, kaya't aking dadalawin ang kanyang kasamaan at isinusuka ng lupain ang mga naninirahan doon. 26 Subalit inyong tutuparin ang aking mga tuntunin at ang aking mga batas, at huwag ninyong gagawin ang alinman sa mga karumaldumal na ito, maging ang mga katutubo o ang mga dayuhan na naninirahang kasama ninyo. 27 Ang mga tao sa lupain na nauna sa inyo ay gumawa ng lahat ng mga karumaldumal na mga ito, at ang lupain ay nadungisan; 28 baka isuka rin kayo ng lupain kapag dinungisan ninyo ito, gaya ng pagsuka nito sa bansang nauna sa inyo. 29 Sapagkat sinumang gumawa ng alinman sa mga karumaldumal na ito, ang mga taong gumagawa ng mga iyon ay ititiwalag sa kanilang bayan. 30 Kaya ingatan ninyo ang aking bilin na huwag gawin ang alinman sa mga karumaldumal na kaugaliang ito na ginawa ng mga nauna sa inyo, at huwag ninyong dungisan ang inyong sarili sa mga ito: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” (AB01)

 

May mga karagdagang limitasyon sa pag-aasawa. Ang pagkasaserdote ay maaaring lamang magkaroon ng isang asawa. Ito, siyempre, ang hinahangad na kondisyon para sa mga hinirang. Ang Levitico 21:7-15 ay nagsasaad na ang pagkasaserdote ay hindi maaaring mag-asawa ng isang patutot o isang babaeng hiwalay na. Bilang mga hinirang dapat nating tingnan ang mga implikasyon nito at ilapat ang mga utos na ito sa ating sarili, sapagkat tayo ay magiging mga hari at saserdote.

 

Ipinagbabawal din ang mga hindi likas na relasyon.

 

Levitico 20:13  Kapag ang isang lalaki ay sumiping sa kapwa lalaki, na gaya ng pagsiping sa babae, sila ay kapwa nakagawa ng bagay na karumaldumal, tiyak na sila'y papatayin, ang kanilang dugo ay nasa kanila. (AB01)

 

Makikita rin natin ito sa Roma 1:18-32:

18 Sapagkat ang poot ng Diyos ay nahahayag mula sa langit laban sa lahat ng kalikuan at kasamaan ng mga tao, na sa pamamagitan ng kanilang kasamaan ay pinipigil ang katotohanan. 19 Sapagkat ang maaaring malaman tungkol sa Diyos ay hayag sa kanila, yamang ito'y ipinahayag ng Diyos sa kanila. 20 Mula pa nang likhain ang sanlibutan, ang kanyang walang hanggang kapangyarihan at pagka-Diyos, bagaman hindi nakikita, ay naunawaan at nakita sa pamamagitan ng mga bagay na kanyang ginawa, upang wala silang maidadahilan; 21 sapagkat kahit kilala nila ang Diyos, siya ay hindi nila niluwalhati bilang Diyos, ni pinasalamatan man, kundi naging walang kabuluhan sa kanilang mga pangangatuwiran at ang mga puso nilang walang katuturan ay nagdilim. 22 Sa pag-aangking marurunong, sila'y naging mga hangal, 23 at ipinagpalit nila ang kaluwalhatian ng Diyos na hindi nasisira sa mga imaheng kahawig ng tao na nasisira, at ng mga ibon, ng mga hayop na may apat na paa at ng mga gumagapang. 24 Kaya't dahil sa mga pagnanasa ng kanilang mga puso ay hinayaan sila ng Diyos sa karumihan, upang lapastanganin ang kanilang mga katawan sa kani-kanilang sarili; 25 sapagkat pinalitan nila ng kasinungalingan ang katotohanan ng Diyos at sila'y sumamba at naglingkod sa nilalang sa halip na sa Lumalang, na siyang pinupuri magpakailanman! Amen. 26 Dahil dito'y hinayaan sila ng Diyos sa mga mahahalay na pagnanasa. Ipinagpalit ng kanilang mga babae ang likas na pakikipagtalik sa di-likas. 27 At gayundin naman ang mga lalaki, nang iwan ang likas na pakikipagtalik sa mga babae, ay nag-alab sa kanilang pagnanasa sa isa't isa. Gumagawa ng kahalayan ang mga lalaki sa mga kapwa lalaki, at tumatanggap sa kanilang sarili ng kaparusahan ng kanilang pagkakamali. 28 At palibhasa'y hindi nila minabuting kilalanin ang Diyos, hinayaan sila ng Diyos sa isang mahalay na pag-iisip, upang gawin ang mga bagay na hindi nararapat. 29 Napuno sila ng lahat ng uri ng kasamaan, kalikuan, kasakiman, kahalayan; at punô ng inggit, pagpaslang, pag-aaway, pandaraya, katusuhan, mahihilig sa tsismis, 30 mga mapanirang-puri, mga napopoot sa Diyos, mga walang-pakundangan, mga palalo, mga mapagmataas, mga manggagawa ng masasamang bagay, mga suwail sa mga magulang, 31 mga hangal, mga hindi tapat sa kanilang mga pangako, hindi mapagmahal, mga walang awa. 32 Nalalaman nila ang mga iniuutos ng Diyos, na ang mga gumagawa ng gayong mga bagay ay karapat-dapat sa kamatayan, ngunit hindi lamang nila ginagawa ang gayon kundi sinasang-ayunan pa ang gumagawa ng mga iyon. (AB01)

 

Ang versikulo 26 ay nagpapakita na ito ay naaangkop din sa mga relasyon ng mga kababaihan sa kababaihan.

 

Relasyon sa isa't isa

Ang mga demonyo ay nagsisikap na sirain ang konsepto ng pag-aasawa upang pigilan ang mga bansa sa pagsunod sa Kautusan.

 

1Timoteo 4:1-3  Ngayon ay maliwanag na sinasabi ng Espiritu na sa mga huling panahon ang iba'y tatalikod sa pananampalataya sa pamamagitan ng pakikinig sa mga mandarayang espiritu at sa mga aral ng mga demonyo, 2 sa pamamagitan ng pagkukunwari ng mga nagsasalita ng mga kasinungalingan, na ang mga budhi ay tinatakan ng nagbabagang bakal. 3 Kanilang ipagbabawal ang pag-aasawa at ipag-uutos na lumayo sa mga pagkaing nilalang ng Diyos upang tanggapin na may pagpapasalamat ng mga nananampalataya at nakakaalam ng katotohanan. (AB01)

 

Lahat tayo ay may responsibilidad na makitungo sa lahat ng tao na parang sila ay pamilya.

 

1Timoteo 5:1-16  Huwag mong pagsabihan na may kagaspangan ang nakatatandang lalaki, kundi pakiusapan mo siyang tulad sa isang ama; sa mga kabataang lalaki na tulad sa mga kapatid; 2 sa matatandang babae na tulad sa mga ina; at sa mga kabataang babae na tulad sa mga kapatid na babae, na may buong kalinisan. 3 Parangalan mo ang mga babaing balo na tunay na balo. 4 Ngunit kung ang sinumang babaing balo ay may mga anak o mga apo, hayaang matutunan muna nila ang kanilang banal na tungkulin sa kanilang sariling sambahayan, at gantihan ang kanilang mga magulang, sapagkat ito'y kaaya-aya sa paningin ng Diyos. 5 Ang tunay na babaing balo at naiwang nag-iisa ay umaasa sa Diyos at nagpapatuloy sa mga pagdaing at mga panalangin gabi't araw; 6 subalit ang nabubuhay sa mga kalayawan, bagama't buháy ay patay. 7 Ang mga bagay na ito'y iutos mo rin naman upang sila'y hindi magkaroon ng kapintasan. 8 Ngunit kung ang sinuman ay hindi kumakalinga sa kanyang kamag-anak, lalung-lalo na sa kanyang sariling sambahayan, tinanggihan niya ang pananampalataya at siya'y masahol pa sa hindi mananampalataya. 9 Isama sa talaan ang babaing balo kung siya ay animnapung taong gulang pataas, at naging asawa ng iisang lalaki; 10 na may mabuting patotoo tungkol sa mabubuting gawa; na siya'y nagpalaki ng mga anak, na siya'y nagpatuloy ng mga panauhin sa kanyang tahanan, naghugas ng mga paa ng mga banal, dumamay sa mga naghihirap, at itinalaga niya ang sarili sa paggawa ng mabuti sa lahat ng paraan. 11 Ngunit huwag mong itala ang mga nakababatang babaing balo; sapagkat nang magkaroon sila ng masamang nasa na naghihiwalay sa kanila kay Cristo, ay nais nilang mag-asawa; 12 kaya't sila'y nagkakaroon ng kahatulan, sapagkat itinakuwil nila ang kanilang unang panata. 13 Bukod dito, natututo silang maging mga tamad, nagpapalipat-lipat sa bahay-bahay; at hindi lamang mga tamad, kundi mga tsismosa at mga pakialamera, na nagsasalita ng mga bagay na hindi nararapat. 14 Kaya nga, ibig kong magsipag-asawa ang mga batang babaing balo, manganak, mamahala ng sambahayan, huwag magbigay sa kaaway ng anumang kadahilanan ng panlilibak, 15 sapagkat ang mga iba'y bumaling at sumunod na kay Satanas. 16 Kung ang sinumang babaing nananampalataya ay may mga kamag-anak sa mga babaing balo, kanyang tulungan sila upang huwag nang mabigatan ang iglesya, at upang matulungan ng iglesya ang mga tunay na balo. (AB01)

 

Ang pag-aasawa ang sentro ng lipunan. Kung matututo tayong makipag-ugnayan sa ating asawa at turuan ang ating mga anak ng tama ayon sa itinuturo ng Bibliya, bilang bahagi ng lipunan, makakabuo tayo ng isang grupo, pagkatapos ay isang bansa, at sa huli ay isang mundo na sumasalamin sa mga turo ni Cristo. Makukuha ng Cristianismo ang tunay na kahulugan nito at magkakaroon ng iisang Panginoon at iisang Pananampalataya.

 

Efeso 4:4-6  May isang katawan at isang Espiritu, kung paanong tinawag kayo sa isang pag-asa ng pagkatawag sa inyo, 5 isang Panginoon, isang pananampalataya, isang bautismo, 6 isang Diyos at Ama ng lahat, na siyang nasa ibabaw ng lahat, at sumasa lahat, at nasa lahat. (AB01)

 

q