Christian Churches of God

No. 049

 

 

 

 

 

Pitong Araw ng mga Kapistahan

(Edition 3.5 20040327-20040717-20080110-20150904)

                                                        

 

Ang pangingilin sa pitong araw ng mga Kapistahan ay madalas hindi nauunawaan, at kahit na nauunawaan madalas itong binabalewala. Ang Iglesia ay dapat maghanda para sa Pista ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura nang may pagsisikap, gaya ng kailangang maghanda para sa lahat ng tatlong Kapistahan nang may pagsisikap. Bawat indibidwal ay may pananagutan na dumalo at ilaan ang kaniyang sarili sa Diyos.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2004, 2008, 2015 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Pitong Araw ng mga Kapistahan

 


Ang Pag-aayuno para sa Walang-Malay at Nagkakamali

Ang Sabbath ng 7 Abib 27/120 ay isang bihirang okasyon (isa sa mga tanging pagkakataon) kung kailan talaga tayo nag-aayuno sa halip na magpista sa Sabbath. Noong taong 2004, ang ikapito ng Abib ay bumagsak sa Sabbath. Tulad ng alam natin, ang araw na ito ay ang araw na inilaan para sa Pagpapabanal sa Walang-Malay at Nagkakamali sa parehong bayan ng Diyos at sa mga walang kamalayan sa lipunan sa kabuuan. Ang pagpapabanal ay isasagawa din sa Milenyo, gaya ng sinabi sa atin ni Ezekiel. Ang batayan ng banal na kasulatan para sa pag-aayuno ay ipinaliwanag sa aralin na Pagpapabanal ng mga Walang-malay at Nagkakamali (No. 291). Sa araw na ito tayo ay pumupunta sa harapan ng Panginoon, humihiling na ang mga kasalanan ng walang-malay ng ating bayan at ng mga tao na nagkakasala sa pagkakamali ay patawarin, at ang Panginoon ay mamagitan upang dalhin sila sa pagsisisi at pang-unawa.

 

Sa bansang Israel ito ay isang pisikal na lugar ng mga espirituwal na prinsipyo. Kung ito ay isang wastong proseso noon ng Iglesia sa ilalim ng mga Propeta at Hukom, kung gayon ito ay may bisa rin ngayon. Ang mga bansa ng Israel, katulad ng USA, UK, Canada, South Africa, New Zealand, Australia at marami pang ibang bansang Europeo, na tinutukoy namin sa web site ng Abraham's Legacy (sa http://www.abrahams-legacy.org/) nasa katunayan hindi nila alam na sila ang Israel na sumusuway ngayon. Upang ito ay maitama sa katotohanan, meron sa mga yoon ang nadala sa pagsisisi. Sila ay naging espirituwal na Israel ng maraming mga bayan, at mga saserdote ng Ha Elohim, ang Nag-iisang Tunay na Diyos, Eloah. Tayo ang Iglesia ng Diyos, ang Iglesia Ng Yahovah ng mga Hukbo. Tayo ay ibinigay kay Yahovah, ang 'tinig' ni Eloah (Jesus ang Mesiyas), ang bugtong na Anak sa lahat ng mga anak.

 

Ang parusa sa ilalim ng kapanahunan bago ang Iglesia para sa paghihimagsik at pagsuway ay ANG Diyos, Ha Elohim, Eloah, "na magpakita" sa kanila.

 

Upang manatili sa kapisanan ng Diyos bilang isang Banal na Bayan ay may pangangailangan na magpabanal. Sapagkat sila na pinabanal o ibinukod ay isang Banal na Bayan. Hindi sila mas mahusay kaysa sa iba. Hindi sila mas matuwid kaysa sa iba, ngunit pinili ng Ha Elohim para sa isang tiyak na layunin.

 

Ano ang ibig sabihin ng pagpapabanal sa isang kapisanan, o isang tao, o anumang bagay para sa bagay na iyon?

 

Ito’y nangangahulugan: ibigay o kilalanin o gawing kagalang-galang, o ipabanal; upang ihiwalay sa mga bagay na kalapastanganan at mag-alay sa Diyos; upang italaga ang mga bagay sa Diyos; ilaan ang mga tao sa Diyos, dalisayin, mangaglinis (sa panlabas man o panloob) o dalisayin sa pamamagitan ng pagbabayad-sala. Nangangahulugan ito ng pagiging malaya mula sa pasanin ng kasalanan. Sa kapisanan ng Diyos, Ito ay pangunahing nakatuon sa paglilinis, sa loob, sa pamamagitan ng pagpapanibago ng espiritu. Ang pagpapabanal sa Iglesia ay ang proseso ng pagtatalaga sa Diyos, at isang mahalagang aspeto ng pagiging miyembro ng bayan ng Diyos, na isang kaloob ng Diyos (1 Tes. 4:4).

 

Sinasabi sa atin ng Bibliya na pabanalin ang kapisanan sa pamamagitan ng pag-aayuno (Joel 1:14; 2:15-16). Sa mga sanglinggo bago ang Bagong Taon, tayo ay nananalangin at nag-aaral upang ihanda ang ating sarili para sa Paskuwa, upang tayo ay mapabanal upang makibahagi sa Kapistahang iyon. Sinasabi rin sa atin ni Cristo na tayo ay pinabanal sa pamamagitan ng Katotohanan ng Diyos, na Kanyang salita (Juan 17:17).

 

Kaya, sa pamamagitan ng panalangin at pag-aayuno sa pag-aaral ng salita ng Diyos, tayo ay nagiging banal.

 

Ang pagkasaserdote ay kailangan ding pabanalin at ihanda ang sarili sa utos ng Diyos, ngunit kakaunti ang gumagawa.

At gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Ha Elohim, Ang Diyos, papagbanalin mo, baka ang Ha Elohim ay hindi makapagpigil sa kanila (Ex. 19:22).

 

Sa pamamagitan ng prosesong ito nagagawa nating isagawa ang Paskuwa. Kahit na ang ating mga pinuno ng bansa at karamihan sa mga saserdote o ministro ay hindi sumusunod sa Kautusan ng Diyos, at hindi sinasagawa ng prosesong ito, sila ay maliligtas sa pamamagitan ng ating pakikialam sa pamamagitan ng paglilingkod, panalangin at pag-aayuno. Ano ang dapat nating gawin upang maalis ang pagkakamali at mapanatili nang tama ang Paskuwa?

 

Kumbaga, sa unang pagkakataon, dapat tayong maghanda na magdaos Paskuwa nang buong sigasig. Dapat tayong tumingin sa Diyos at sa kapisanan ng mga hinirang at masigasig na ipagdiwang ang Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura. Kabilang dito ang Hapunan ng Panginoon at ang Araw ng Paghahanda sa 14 Abib at ang buong pitong araw ng Kapistahan, mula 15 hanggang 21 Abib.

 

Sa unang dalawang linggo ng Unang buwan, mula sa Bagong Taon noong 1 Abib hanggang sa pag-aayuno ng ikapito ng Abib hanggang sa ikalabintatlong araw ng Abib, sinisimulan natin ang proseso ng pagpapabanal at naghahanda na pumunta sa Paskuwa. Ito ay sinisimbolo ng pisikal na pangangailangan na alisin ang lebadura sa ating mga tahanan. Pinapaalalahanan tayo sa pag-alis ng espirituwal na kasalanan at pisikal na 'kasalanan' sa pamamagitan ng pag-alis ng lebadura sa ating mga tahanan. Pagkatapos ay pupunta tayo sa isang ligtas na lugar na pinili ng Diyos. Tayo ay malinis na nahugasan at nabago sa paghuhugas ng paa at ng alak at tinapay na walang lebadura na paglilingkod sa simula ng gabi ng 14 Abib. Dapat nating alalahanin ang asawa ni Lot at ihiwalay ang ating mga sarili sa mga alalahanin ng mundo. Sa ganitong paraan, inaalis natin ang lumang lebadura ng masamang hangarin at kasamaan na maaaring naipon bawat taon.

 

Dapat nating tingnan ang mga katotohanan ng Pitong Dakilang Paskuwa ng Bibliya (No. 107). Sa bawat Paskuwa na iyon, ang proseso ng pagpapabanal at ang pagdiriwang ng Kapistahan sa buong pitong araw ay mahalaga sa pagpapanumbalik ng kapisanan. Sa isang pagkakataon na ang kapisanan ay hindi handa dahil ang mga saserdote ay hindi karapat-dapat dahil hindi nila pinabanal ang kanilang sarili, at ang mga katulong na Levita ay gumanap bilang kapalit nila. Sa isang pagpapanumbalik, ang kapisanan ay hindi handa sa oras kaya ipinagdiwang nila ang ikalawang Paskuwa. Ibig sabihin, ipinagdiwang nila ang Paskuwa ng Ikalawang Buwan ayon sa binigay ng Kautusan. Kung hindi natin kaya ipagdiwang ang unang Paskuwa ng tama, magdiwang tayo sa ikalawang Paskuwa bilang kahalili nito, at maghahanda tayo para doon.

 

Sa bawat paglipas ng kasaysayan ng Paskuwa, ang kabiguan ng mga saserdote ay nagdulot ng kabiguan ng kapisanan. Ang pagpapanumbalik ay ginawa ng iilan na nanatiling tapat at nagpabanal sa kanilang sarili nang maayos.

 

Walang pinagkaiba ngayon. Karaniwang kasalanan ng ministeryo  tuwing may pagkakamali. Nag-aayuno tayo sa 7 Nisan para sa lahat ng taong iyon.

 

Sa prosesong ito ng pagpapanumbalik ipinagdiriwang natin ang Kapistahan sa loob ng pitong araw, dahil sinabi sa atin ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang mga lingkod na mga propeta na iyon ang nais Niyang gawin natin; at tayo man ay sumusunod o hindi kabilang sa mga hinirang.

 

Sa Exodo 12:14 mababasa natin:

 At ang araw na ito'y magiging sa inyo'y isang alaala, at inyong IPAGDIDIWANG (chagag SHD 2287) na PINAKAPISTA (chag SHD 2282) sa Panginoon (Yahovah SHD 3068) sa buong panahon ng inyong lahi ay inyong ipagdidiwang na PINAKAPISTA (chagag SHD 2287) na bilang tuntunin (SHD 2708) magpakailan man (SHD 5769).

 

Sinasabi sa Exodo 12:15-20:

15Pitong araw na kakain kayo ng tinapay na walang lebadura; sa unang araw ay inyong ihihiwalay sa inyong mga bahay ang lebadura; sapagka't sinomang kumain ng tinapay na may lebadura mula sa unang araw hanggang sa ikapitong araw ay ihihiwalay sa Israel, ang taong yaon. 16At sa unang araw ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagkakatipon at sa ikapitong araw man ay magkakaroon ding kayo ng isang banal na pagkakatipon; walang anomang gawa na gagawin sa mga araw na iyan, liban na yaong nararapat kanin ng bawa't tao, na siya lamang maaaring gawin ninyo. 17At iyong ipangingilin ang pista ng tinapay na walang lebadura; sapagka't sa araw ring ito kinuha ko ang inyong mga hukbo sa lupain ng Egipto: kaya't inyong ipangingilin ang araw na ito sa buong panahon ng inyong lahi, na bilang tuntunin magpakailan man. 18Sa unang buwan ng ikalabing apat na araw ng buwan sa paglubog ng araw ay kakain kayo ng tinapay na walang lebadura, hanggang sa ikadalawang pu't isang araw ng buwan, sa paglubog ng araw. 19Pitong araw, na walang masusumpungang lebadura sa inyong mga bahay: sapagka't sinomang kumain niyaong may lebadura, ay ihihiwalay sa kapisanan ng Israel, ang taong yaon, maging taga ibang lupa, o maging ipinanganak sa lupain. 20Huwag kayong kakain ng anomang bagay na may lebadura; sa lahat ng inyong mga tahanan ay kakain kayo ng tinapay na walang lebadura.

 

Ang mga sumusunod na tala ay mahalaga tungkol sa pitong araw na Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura, o sa katunayan ang Kapistahan ng Tabernakulo din sa tamang panahon nito. Gayunpaman, nakatoon tayo sa Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura.

 

Ang Brown-Driver-Briggs Hebrew and English Lexicon (4th Printing 1999, of the 1906 Edition, p. 290) ay gumagawa ng sumusunod na tala.

 

(SHD) 2282 Chag

Festival – gathering, feast pilgrim feast.

Blue Letter Bible

1. Feast esp. one observed by a pilgrimage 2. A festival sacrifice

root word  from 2287

 

(ibid.) 2287 Chagag

Make Pilgrimage, Keep a Pilgrim feast. (betake oneself to or towards an object of reverence; Make a Pilgrimage to Mecca; Sab. Make Pilgrimage Sab. Denkm.86 of 85  Syr. Celebrate a feast.

 

Blue Letter Bible:

1) to hold a feast, hold a festival, make pilgrimage, keep a pilgrim-feast, celebrate, dance, stagger

a) (Qal)

1) to keep a pilgrim-feast

2) to reel

 

Sa mga tala ng NASV Key Study mababasa natin:

 

[T]his mas. nanggaling ang pangngalan sa [SHD] 2287. Ito ay nangangahulugang pista o kapistahan. Ang mga pangunahing ideya ay ang pagdiriwang ng isang holiday. Ang pangngalang ito ay lumilitaw nang 61 na beses at kadalasang tumutukoy sa tatlong pangunahing mga kapistahan ng Israel, na nangangailangan ng pilgrimage: Ang Paskuwa kasama ang kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura; Ang Kapistahan ng mga sanglinggo; at ang Kapistahan ng Tabernakulo. Ito ay isang panahon ng relihiyosong kagalakan.

 

Ang mga sumusunod na kahulugan ay maaaring kunin bilang katanggap-tanggap sa CCG:

 

Pilgrim: isang naglalakbay, lalo na sa malayong distansya, patungo sa isang banal na lugar bilang isang tanda ng debosyon; isang manlalakbay o lagalag lalo na sa mga banyagang lupain.

 

Pilgrimage: isang paglalakbay, lalo na ang mahabang paglalakbayesp. isang mahaba na ginawa patungo sa isang banal na lugar bilang isang tanda ng debosyon; isang mahabang paglalakbay, lalo na ang ginawa upang bisitahin ang isang lugar na itinuturing na may karangalan. (cf. Living Webster Dictionary, 1977).

 

Sinasabi sa Exodo 23:14-18:

14Makaitlong magdidiwang ka ng pista sa akin, sa bawa't taon. 15Ang pista ng tinapay na walang lebadura ay iyong ipagdidiwang; pitong araw na kakain ka ng tinapay na walang lebadura, gaya ng iniutos ko sa iyo, sa takdang panahon, sa buwan (moon) ng Abib (sapagka't niyaon ka umalis sa Egipto); at walang lalapit sa harap ko na [Ang Panginoong Diyos: ha ‘adon Yahovah] walang dala: 16At ang pista ng pagaani ng mga unang bunga ng iyong kapagalan, na iyong inihasik sa bukid: at ang pista ng pagaani, sa (pagtatapos) katapusan ng taon, nang pagaani mo ng iyong kapagalan sa bukid. 17Makaitlo sa bawa't taon na ang LAHAT na iyong mga lalake ay haharap sa Panginoong Dios. 18Huwag mong ihahandog ang dugo ng hain sa akin, na kasabay ng tinapay na may lebadura; o iiwan mo man ang taba ng aking pista sa buong magdamag [ang Handog sa Paskuwa] hanggang sa kinaumagahan..

 

Nakikita natin mula sa orihinal ng teksto na nakikipagtagpo tayo sa Diyos sa sa itinakdang lugar sa mga Kapistahan, at ang dahilan kung bakit ginagawa natin ito (Ex. 25:22; 23:14-17; 29:42-46; 34:22-24; 40:34-35). Ang Iglesia ng Diyos ang nagpapasiya kung saan ang itinakdang lugar at inilalagay ng Diyos ang Kanyang kamay doon. Ang sinumang hindi magdadala ng handog ay hindi makikita ang Mukha ng Diyos, iyon ay, ang Mesiyas, na siya ring Kaluwalhatian ng Diyos ng Israel at ang Anghel ng Presensya sa Sinai.

 

Tayo ang naghahanda sa ating sarili at sa kapisanan, at pagkatapos  ang Diyos ang kumikilos upang gawing banal ang lugar ng pagpupulong at ang pagkasaserdote sa pagsasagawa ng mga tungkulin ng hinirang na kapisanan.

 

Ang teksto ng Exodo 29:42-46 ay isinalin sa Bagong Sanlinutang Salin (BSS)) bilang:

42Sa lahat ng inyong henerasyon, regular itong ihahain bilang handog na sinusunog sa pasukan ng tolda ng pagpupulong sa harap ni Jehova, kung saan ako magpapakita sa inyo para makipag-usap sa iyo. 43“Magpapakita ako roon sa mga Israelita, at mapababanal iyon ng kaluwalhatian ko. 44Pababanalin ko ang tolda ng pagpupulong at ang altar, at pababanalin ko si Aaron at ang mga anak niya para makapaglingkod sila sa akin bilang mga saserdote. 45Maninirahan ako kasama ng bayang Israel, at ako ang magiging Diyos nila. 46 At tiyak na malalaman nilang ako ang Diyos nilang si Jehova, na naglabas sa kanila sa Ehipto para makapanirahan akong kasama nila. (Binigyang diin)

 

Ito ay isang relasyong may kondisyon, at kung hindi tayo sumusunod ay hindi makikipamahay sa atin si Yahovah ang ating Elohim. Tayo ang kumikilos bilang Tabernakulo ng Diyos. Sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, ang Diyos ay nananahan sa loob natin, at ito ay lalo pang nadadagdagan sa mga Kapistahan at kapag tayo ay magkakasama.

 

Kaya't kailangan nating panatilihin ang tatlong Kapistahan kada taon. Lahat ng ating mga lalaki ay kinakailangan na naroroon ayon sa kautusan. Ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura ay dapat ipagdiwang sa buong pitong araw. Ang paggawa ng trabaho sa limang pagitang araw ng Kapistahan ay hindi nangangahulugan na maaari tayong bumalik sa ating karaniwang trabaho sa mga araw na iyon maliban kung ito ay para tugunan ang mga pangangailangan ng Kapistahan o tulungan ang mga taong nangangailangan ng agarang tulong. Maaaring isagawa ang pangangalakal para sa pagkain. Ang mga may sakit ay maaaring pangalagaan at iba pang mga bagay na kailangan gawin. Gayunpaman, sa anumang pagkakataon ay hindi dapat pumalya sa pagbigay ang isang ministro ng mga tagubilin at mga seremonya sa buong panahon ng mga araw ng Kapistahan.

 

Ang Paskuwa

Ang Paskuwa ang pinakamahalagang pista ng Kalendaryo. Ito ang paraan kung paano natin pinapanibago ang ating sarili sa espirituwal bawat taon at sa gayon ay nananatiling bahagi ng Katawan ni Cristo. Ito ang isa sa mga pista na dapat nating sundin nang tama, ayon sa utos ng Diyos.

 

Ang pista na ito ay isang utos na alisin ang ating mga sarili mula sa sanlibutan at pumunta sa isang lugar na inilaan ng Diyos sa pamamagitan ng Iglesia. Ang sinaunang pangangailangan na patayin ang cordero ng Paskuwa ay upang kilalanin ang pangangailangan na dapat mamatay ang Mesiyas para sa mga kasalanan ng mundo, upang magawa nating makibahagi sa mga pangako na ibinigay sa atin ng Diyos bilang isang kaloob ng biyaya. Ang Cordero ang nagbibigay-daan sa atin na maligtas sa Egipto, at ito ang paraan kung saan tayo ay iniligtas mula sa kasalanan, na tinatawag nating Sodoma at Egipto. Kaya, ang Cordero ay ang mekanismo kung saan tayo ay inilabas sa Egipto.

 

Noong una tayo ay nasa Egipto, at kailangan nating manatili sa ating mga tahanan habang ang dugo ng cordero ay nagbibigay sa atin ng proteksyon mula sa kaparusahan ng kasalanan, na kamatayan. Ang pagkamatay ng panganay ay sinisimbolo ng pagtatabi ng panganay sa Diyos. Tayo ang panganay at ang mga unang bunga ng mga patay pagkatapos ni Cristo, na itinalaga para sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga patay.

 

Pagkatapos ay binaligtad ang pamamaraan para sa mga kasunod na Paskuwa. Iniutos ng Diyos sa atin ang mga sumusunod, sa Deuteronomio 16:5-8:

5Hindi mo maihahain ang paskua sa loob ng alin man sa iyong mga pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios: 6Kundi sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios na patatahanan sa kaniyang pangalan, ay doon mo ihahain ang paskua sa pagtatakip silim, sa paglubog ng araw, sa panahon na iyong inialis sa Egipto. 7At iyong iihawin at kakanin sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios; at ikaw ay babalik sa kinaumagahan, at uuwi sa iyong mga tolda. 8Anim na araw na kakain ka ng tinapay na walang lebadura: at sa ikapitong araw ay magkakaroon ka ng takdang pagpupulong sa Panginoon mong Dios: huwag kang gagawa ng anomang gawa sa araw na iyan..

 

Isa sa mga salitang isinalin bilang mga pintuang-daan sa Deuteronomio 16:5 ay sha'ar (SHD 8179), na nangangahulugang ang mga pintuang-daan ng isang lungsod. Ang ibang salita, pethach (SHD 6607), ay nangangahulugang isang pinto o pasukan, at tumutukoy sa isang indibidwal na sambahayan. Ang Sha'ar ay nangangahulugan din ng isang pinto, ngunit may mas malawak na kahulugan bilang isang pintuang-daan ng lungsod, o daungan, o pasukan sa isang lungsod. Ang paggamit ng sha'ar ay upang linawin ang pag-alis mula sa normal na tirahan sa lungsod at ang paglipat sa isang lugar sa labas ng normal na tahanan ang layunin. Kung hindi, ito ay pinahihintulutan na magpalit ng mga bahay at sumunod pa rin sa pagtuturo kung ang pethach ang ginamit. Gayunpaman, hindi iyon ang kaso at may mas malalim at mabigat na kahulugan ang termino.

 

Kaya, ang utos ay malinaw na ibinigay sa atin, bilang indibiduwal at bilang isang Iglesia, na dapat tayong maghanda at tukuyin ang isang lugar kung saan ilalagay ng Panginoon ang Kanyang kamay at pagkatapos tayo, bilang isang bayan, ay kailangang pumunta sa lugar na iyon at ipangilin ang Kapistahan bilang isang pilgrimage.

 

Ngayon, sa pagkakataong ginamit ang Jerusalem bilang lugar ng Paskuwa, nakita ang bansa na naglalakbay patungo roon, at pati na rin ang mga mula sa ibang bansa na pumunta upang ipagdiwang ang Paskuwa. Si Cristo at ang kanyang mga magulang ay ginagawa ang pilgrimage taun-taon, at nanatili doon para sa mga araw ng Kapistahan. Ang posisyon ay sa gabing iyon ng Paskuwa ang mga pilgrimmanglalakbay ay nagbibihis at nagsasapatos at kakainin nila ang Paskuwa na nagbabantay at nananatili hanggang sa umaga. Kaya ang bayan ng Diyos ay dapat manatili sa labas ng kanilang mga tolda hanggang umaga, at pagkatapos ay maaari na silang bumalik sa kanilang mga tolda. Ang salitang isinalin bilang mga tolda ay 'ohel (SHD 168) at nangangahulugang: isang tolda (isang tirahan na kitang-kita mula sa malayo), tahanan, tabernakulo o tolda.

 

Ang konsepto din dito ay ang Diyos ay nananahan sa gitna natin habang tayo ay nasa lugar kung saan Niya piniling ilagay ang Kanyang pangalan. Tayo ay inaalis sa ating mga tabernakulo sa panahong ito at nananatili tayong nagbabantay at naghihintay sa Kanyang pagdating. Ito ay itinatag mula pa sa simula upang hintayin ang pagdating ni Cristo bago ang 30 CE at bilang paggunita sa kaniyang sakripisyo mula 30 CE, at muli sa paghahanda sa kaniyang pagbabalik para sa sistemang milenyo. Ito ay pananatilihin sa Milenyo bilang paggunita sa pagtubos ng mundo.

 

Kaya, ang mga lugar ng pilgrimage ay nangangailangan na bawat isa sa lahat ng mga lokasyon, maging ang mga nasa lungsod ng pilgrimage, ay umalis sa kanilang mga tirahan para sa panahon ng araw ng paghahanda ng ika-14 – na ngayon ay kasama na  din ang pagkain sa ika-14 bilang paglilingkod sa Hapunan ng Panginoon na may paghuhugas ng paa, tinapay at alak – at ang gabi ng hapunan ng Paskuwa ng ika-15 na gaganapin malayo sa ating mga tarangkahan at lungsod. Karaniwan tayong kumakain ng tupa para sa hapunan ng Gabi ng Pagbabantay, ngunit hindi tayo nagsasakripisyo ng anumang tupa dahil ang aspetong iyon ay natupad sa Mesiyas. Gayunpaman, ang ating pagpupuyat ay may kinalaman sa paghihintay sa kanyang pagbabalik at sa ating paggunita sa katotohanan ng kanyang pagkamatay noong hapong iyon.

 

Ang pagkakasunod-sunod bago ang kamatayan ni Cristo ay para sa pagbubukod ng cordero sa  ika-10 at ang pagpunta  sa lugar ng Paskuwa kung saan ito gaganapin, lalo na kung malayo. Ang lahat ng tao ay nasa lugar na sa gabi ng ika-14, at  ang una sa mga hapunan ay naganap. Nauunawaan natin ngayon na ang hapunan na ito ay ang Hapunan ng Panginoon, ngunit ito sa orihinal ay ang unang hapunan ng chagigah, na tinukoy din ni Bullinger (cf. mga tala sa The Companion Bible). Ito ay hindi isang pangsakripisyong cordero, tulad ng nakikita natin mula sa mga ikinilos ni Cristo at ng mga alagad sa Huling Hapunan. Sa ika-14, ang pangkalahatang paghahanda ay natapos at ang tupa ay pinatay sa hapon ng 14 Abib. Ang pag-ihaw ay ginawa sa gabi ng 15 Abib na kinain ito na may kasamang mapapait na gulay. Ang mga taong lumahok ay nag-usap at nagmasid hanggang umaga.

 

Ang terminong ginamit para sa umaga ay boqer (SHD 1242) na wastong nangangahulugan na bukang-liwayway, bilang pagsikat ng araw ng maaga, o umaga o bukas. Hindi kinakailangang manatili hanggang pagkatapos ng pisikal na pagsikat ng araw. Ang paggamit ng terminong boqer ay nagbibigay-daan sa atin ng pagkakataon. Maaari itong tumukoy sa anumang oras pagkatapos ng hatinggabi, hanggang sa mismong pagsikat ng araw. Walang sinuman, maliban sa mga may sakit at bata, ang pinahihintulutang matulog bago maghatinggabi sa simbolikong gabing ito ng pagbabantay, at inaasahan na ang mga malulusog ay magpapanatili ng pagbabantay hanggang sa mga oras ng umaga. Ang mga lalaki ay inutusang naroroon sa panahong iyon. Sa loob ng mga Iglesia ng Diyos, inaasahan din ang mga kababaihan na may kakayahan ay naroroon kapag hindi nag-aalaga sa mga matatanda, may sakit o bata.

 

Ang pahintulot na bumalik sa ating mga tolda o tinitirhan ng umaga ng ika-15 ay tumutukoy sa katotohanan na tayo ay nananatili sa pagbabantay ng Paskuwa hanggang sa pagbabantay sa umaga, na palaging nauunawaan na pagkatapos ng hatinggabi. Kaya, hindi tayo babalik sa ating mga tinitirahan hanggang sa lumipas ang hatinggabi ng ika-15. Ang lungsod ng pilgrimage ay maaari pa ring patuloy na gumagana mula sa panahong ito, ngunit ang mga tao ay hindi bumalik mula sa pilgrimage sa kanilang normal na tahanan hanggang sa matapos ang pitong araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Ito ang ginawa ni Cristo at kaniyang mga magulang, gaya ng nakikita natin sa mga Ebanghelyo. Kahit noong si Cristo ay nasa Egipto nagawa pa rin nilang ipagdiwang ang Kapistahan sa Egipto sa Hieropolis, dahil isang Templo ang itinayo doon ni Onias IV noong ca. 160 BCE, ayon sa utos ng Diyos sa Isaias 19:19.

 

Ang katotohanan na ang ilang mga Iglesia ng Diyos ay ginawang isang panandaliang salu-salo ang mahalagang okasyon na ito at nabigong ipagdiwang nang maayos ang Kapistahan dahil sa kanilang kamangmangan, at hindi ito dahilan para labagin ng mga himirang ang Kautusan at tratuhin ito nang parang wala lang, o na hindi tumupad sa pitong araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura bilang isang pilgrimage. Sa katunayan, ipinagbawal pa nga ng ilang organisasyon ang pagtalakay sa Bibliya sa pinakamahalagang gabing ito dahil sa kanilang kawalan ng kakayahan na ipaliwanag kung ano ang sinisimbolo ng gabing iyon, matapos magkamali sa pagkakakilanlan ng pagkakasunud-sunod ng Paskuwa.

 

Tayo ay may obligasyon na panatilihin ang pagdiriwang ng maayos at sa buong pitong araw. Hindi tayo pinapayagang ipagpatuloy ang ating normal na mga gawain sa trabaho sa loob pitong araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Hindi rin katanggap-tanggap na bumalik sa ating tahanan at sa ating trabaho at tipon sa mga gabi. Ang mga hain ay isinasagawa sa umaga at sa gabi sa ikatlo at ikasiyam na oras ng araw. Walang mga hain sa gabi. Mayroon lamang dalawang hapunan: isa sa ika-14 at isa pa sa ika-15 ng Abib. Pitong araw nating ipinagdiriwang ang Kapistahan, at walang haharap sa Panginoon na walang dala. Magdadala tayo ng handog (Ex. 23:15; Deut. 16:1-8). Nakikita natin ang mga kinakailangan na mga handog at ang pang-araw-araw na paglilingkod gaya ng sinabi ni propetang Ezekiel.

 

Ang mga komento ni Ezekiel sa Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura:

Ezekiel 45:21-24 Sa unang buwan, sa ikalabing apat na araw ng buwan, magdidiwang kayo ng paskua, isang kapistahan na pitong araw; tinapay na walang levadura ang kakanin. 22At sa araw na yaon ay maghahanda ang prinsipe para sa kaniya at sa buong bayan ng lupain ng isang guyang toro na pinakahandog dahil sa kasalanan. 23At sa pitong araw ng kapistahan ay ipaghahanda niya ng handog na susunugin ang Panginoon, pitong toro at pitong tupa na walang kapintasan sa araw-araw na pitong araw; at isang kambing araw-araw na pinakahandog dahil sa kasalanan. 24At siya'y maghahanda ng handog na harina, ng isang efa sa isang toro, at ng isang efa sa isang lalaking tupa, at isang hin ng langis sa isang efa.

 

Ang prinsipe ng kapisanan ay kinakailangang tustusan ang mga handog para sa pitong araw at ang bayan ay naroroon sa buong pitong araw. Sa sinaunang Israel, ito ay ang namumunong monarch. Ngayon ito ay ang administrasyon, kung hindi pambansa, pang-organisasyon.

 

Sa bawat pagpapanumbalik mayroong isang malaking bilang ng mga hayop na ibinibigay para sa mga hain, ngunit ang mga ipinag-uutos na handog sa Templo ay tinukoy dito.

 

Nakita natin sa Pagpapanumbalik ni Ezechias na ang sukat ng tagumpay ng pagpapanumbalik ng mga tao ay ayon sa sigasig at paraan ng pagsunod ng Kapistahan sa loob ng pitong araw.

           

Ang teksto sa 2Cronica 30:20-27 ay nagpapakita na ang mga saserdote ay hindi nagpabanal at sa pagpapanumbalik na ito ay maraming mga saserdote ang pinabanal ang kanilang sarili. Ipinagdiwang ng mga tao ang Kapistahan sa buong pitong araw ng tapat at totoo. Sila'y sumamba sa Panginoon araw-araw sa buong pitong araw, na nagpupuri sa Diyos at naghahandog at nagpapahayag ng kasalanan sa Panginoon; at ang mga saserdote at mga Levita ay nagturo ng kaalaman tungkol sa Panginoon sa loob ng pitong araw. Napakasigasig at saya nila sa pagbabalik sa kaalaman ng katotohanan na nagpasya silang ipagdiwang ang Kapistahan ng pito pang araw, bilang pagpupuri sa Diyos at sa pag-aaral ng Kanyang salita.

2Cronica 30:20-27  At dininig ng Panginoon si Ezechias, at pinagaling ang bayan. 21At ang mga anak ni Israel na nakaharap sa Jerusalem ay nagdiwang ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong araw, na may malaking kasayahan: at ang mga Levita at ang mga saserdote ay nagsipuri araw-araw sa Panginoon na nagsisiawit na may matunog na panugtog sa Panginoon. 22At si Ezechias ay nagsalitang may kagandahang loob sa lahat na Levita sa mga matalino sa paglilingkod sa Panginoon. Sa gayo'y nagsikain sila sa buong kapistahan sa loob ng pitong araw, na nangaghahandog ng mga hain na mga handog tungkol sa kapayapaan, at nangagpahayag ng kasalanan sa Panginoon, sa Dios ng kanilang mga magulang. 23At ang buong kapisanan ay nagsanggunian upang magdiwang ng ibang pitong araw: at sila'y nangagdiwang ng ibang pitong araw na may kasayahan. 24Sapagka't si Ezechias na hari sa Juda ay nagbigay sa kapisanan ng pinakahandog na isang libong baka at pitong libong tupa; at ang mga prinsipe ay nangagbigay sa kapisanan ng isang libong baka at sangpung libong tupa; at lubhang maraming bilang ng mga saserdote ay nangagpakabanal. 25At ang buong kapisanan ng Juda, pati ng mga saserdote at mga Levita, at ang buong kapisanan na lumabas sa Israel, at ang mga taga ibang lupa na nagsilabas sa lupain ng Israel, at nagsitahan sa Juda, ay nangagalak. 26Sa gayo'y nagkaroon ng malaking kagalakan sa Jerusalem: sapagka't mula sa panahon ni Salomon na anak ni David na hari sa Israel, ay hindi nagkaroon ng gayon sa Jerusalem. 27Nang magkagayo'y ang mga saserdote na mga Levita ay nagsitindig at binasbasan ang bayan: at ang kanilang tinig ay narinig, at ang kanilang dalangin ay umilanglang sa kaniyang banal na tahanan, hanggang sa langit.

 

Sa Pagpapanumbalik ni Ezechias, makikita natin na ang Panginoon ang nagpagaling sa bayan, ngunit ang mga tao ay kailangang pabanalin at tipunin sa Jerusalem.

 

Sa Lucas 2:41-52, may ulat tayo tungkol sa Paskuwa na pinuntahan ng Mesiyas sa Jerusalem nang siya ay labindalawang taong gulang, kung saan natagpuan siya sa gitna ng mga Matatanda sa Templo na nagtatanong pagkatapos ng tatlong araw mula sa Kapistahan. Ang teksto sa Lucas 2:41 ay malinaw na nagsasabi na ang mga magulang ni Cristo ay pumupunta taon-taon sa Kapistahan sa Jerusalem. Ginawa nila ito ayon sa kaugalian ng Kapistahan at tinupad ang mga araw ng kapistahan (Luc. 2:42-43). Ibig sabihin, sinunod nila ang buong bilang ng mga araw ng Kapistahan (NASV Study Bible mga tala sa teksto). Sa pamamagitan ng pagsunod ni Cristo sa Diyos, ayon sa itinanim sa kanya ng kanyang mga magulang, nadagdagan ang kaniyang karunungan at kalakasan. Ito ay para maging karapat-dapat siya sa kanyang katungkulan at italaga siya upang gampanan tungkuling iyon. Sa tekstong ito makikita natin na ginagawa niya ang gawain ng kanyang Ama sa kapangyarihan at lakas ng Banal na Espiritu, matapos ang buong panahon ng kanyang ikalabindalawang Paskuwa at sinimulan ang proseso ng pagbibinata na humahantong sa pagkalalaki.

Lucas 2:40-50 At lumalaki ang bata, at lumalakas, at napupuspos ng karunungan: at sumasa kaniya ang biyaya ng Dios. 41At nagsisiparoon taon-taon ang kaniyang mga magulang sa Jerusalem sa kapistahan ng paskua. 42At nang siya'y may labindalawang taon na, ay nagsiahon sila doon ayon sa kaugalian ng kapistahan; 43At nang kanilang maganap na ang mga araw, sa pagbalik nila, ay naiwan ang batang si Jesus sa Jerusalem; at di nalalaman ng kaniyang mga magulang; 44Nguni't sa pagaakala nilang siya'y nasa kasamahan, ay nagsiyaon sila nang isang araw na paglalakbay; at sinimulan nila siya hanapin sa mga kamaganak at mga kakilala; 45At nang di nila siya matagpuan, ay nagsipagbalik sila sa Jerusalem, na hinahanap siya. 46At nangyari, na nang makaraan ang tatlong araw, ay nangatagpuan nila siya sa templo, na nakaupo sa gitna ng mga guro, na sila'y pinakikinggan, at sila'y tinatanong: 47At ang lahat ng sa kaniya'y nangakakarinig ay nagsisipanggilalas sa kaniyang katalinuhan at sa kaniyang mga sagot. 48At nang siya'y mangakita nila, ay nangagtaka sila; at sinabi sa kaniya ng kaniyang ina, Anak, bakit ginawa mo sa amin ang ganyan? narito, ang iyong ama at ako na hinahanap kang may hapis. 49At sinabi niya sa kanila, Bakit ninyo ako hinahanap? di baga talastas ninyo na dapat akong maglumagak sa bahay ng aking Ama. 50At di nila naunawa ang pananalitang sa kanila'y sinabi.

 

Mula sa istatistika ni Josephus sa Wars of the Jews, alam natin na ang bilang sa pilgrimage sa Jerusalem ay higit sa dalawa at kalahating milyong tao, na kumakain ng Paskuwa doon taun-taon.

 

Ang tatlong Kapistahan ng Diyos ay may pitong mga bahagi:

Ang tatlong beses sa isang taon ay inuutusan ng Diyos ang Kanyang mga lalaki na magtipon sa harapan Niya (cf. Deut. 16:16) ay may kaugnayan sa pito bilang numero ng kasakdalan. Mayroong pitong araw sa Tinapay na Walang Lebadura, pitong sakdal na Sabbath hanggang Pentecostes, at pitong araw sa Tabernakulo. Ang kahalagahan ng pito at kung paano natin pinagdiriwang ang mga pito ay may kaugnayan paano natin inihahanda ang ating sarili na alisin ang ating mga kasalanan at makibahagi sa katangian ng Diyos sa mga panahong iyon. Ipinakikita sa atin ng Kawikaan 16:3 na habang ibinibigay natin ang ating mga paraan sa Panginoon, itatatag Niya ang ating mga pag-iisip. Sa pamamagitan lamang ng pagsunod tayo ay mabibigyan ng higit na pang-unawa.

 

Ang Tinapay na Walang Lebadura at Tabernakulo ay pitong araw at ang Pentecostes ay binubuo ng pitong sakdal na Sabbath:

 

Ipinakikita sa atin ng Levitico 23:5-14 na kailangan nating panatilihin ang pitong araw na ito at maghandog sa Panginoon sa loob ng pitong araw (Lev. 23:7).

 

Ang Levitico 23:5-22 at 23:34-44 ay nagpapakita sa atin ng pitong beses na pagkakasunod-sunod sa paghahanda at pagpapatupad ng tatlong panahon ng Kapistahan.

 

Levitico 23:5-8 Sa unang buwan, nang ikalabing apat na araw ng buwan, sa paglubog ng araw, ay paskua sa Panginoon. 6At nang ikalabing limang araw ng buwang iyan, ay kapistahan ng tinapay na walang lebadura sa Panginoon: pitong araw na kakain kayo ng tinapay na walang lebadura. 7Sa unang araw ay magkakaroon ng banal na pagpupulong: anomang gawang paglilingkod ay huwag ninyong gagawin. 8Kundi maghahandog kayo sa Panginoon na pitong araw ng handog na pinaraan sa apoy; sa ikapitong araw ay magkakaroon ng banal na pagpupulong anomang gawang paglilingkod ay huwag ninyong gagawin.

 

Ang pagpapanumbalik ni Josias ay nakita ang mga Kapistahan ay pinangilin ng pitong araw sa espiritu ng Kautusan, gayundin ang sulat.

2Cronica 35:1-19 At ipinagdiwang ni Josias ang isang paskua sa Panginoon sa Jerusalem; at kanilang pinatay ang kordero ng paskua, sa ikalabing apat na araw ng unang buwan. 2At inilagay niya ang mga saserdote sa kanilang mga katungkulan, at pinatapang sila sa paglilingkod sa bahay ng Panginoon. 3At sinabi niya sa mga Levita na nangagturo sa buong Israel, na mga banal sa Panginoon, Ilagay ninyo ang banal na kaban sa bahay na itinayo ni Salomon na anak ni David na hari sa Israel; hindi na magkakaroon pa ng pasan sa inyong mga balikat. Maglingkod kayo ngayon sa Panginoon ninyong Dios, at sa kaniyang bayang Israel; 4At magsihanda kayo ayon sa mga sangbahayan ng inyong mga magulang ayon sa inyong mga bahagi, ayon sa sulat ni David na hari sa Israel, at ayon sa sulat ni Salomon sa kaniyang anak. 5At magsitayo kayo sa dakong banal ayon sa mga bahagi ng mga sangbahayan ng mga magulang ng inyong mga kapatid na mga anak ng bayan, at maukol sa bawa't isa'y isang bahagi ng sangbahayan ng mga magulang ng mga Levita. 6At patayin ninyo ang kordero ng paskua, at mangagpakabanal kayo, at ihanda ninyo sa inyong mga kapatid, upang magsigawa ng ayon sa salita ng Panginoon sa pamamagitan ng kamay ni Moises. 7At si Josias ay nagbigay sa mga anak ng bayan, buhat sa kawan, ng mga kordero at ng mga anak ng kambing, lahat ng yaon ay mga pinakahandog sa paskua, sa lahat na nakaharap, sa bilang na tatlong pung libo, at tatlong libo na baka: ang mga ito'y mga pag-aari ng hari. 8At ang kaniyang mga prinsipe ay nangagbigay ng pinakakusang handog sa bayan, sa mga saserdote, at sa mga Levita. Si Hilcias at si Zacharias at si Jehiel, na mga pinuno sa bahay ng Dios, nangagbigay sa mga saserdote ng mga pinakahandog sa paskua, na dalawang libo at anim na raang tupa at kambing, at tatlong daang baka. 9Si Chonanias naman, at si Semeias, at si Nathanael, na kaniyang mga kapatid, at si Hasabias at si Jehiel at si Josabad, na mga pinuno ng mga Levita, nangagbigay sa mga Levita ng mga pinakahandog sa paskua, na limang libong tupa at kambing, at limang daang baka. 10Sa gayo'y ang paglilingkod ay nahanda, at ang mga saserdote ay nagsitayo sa kanilang dako, at ang mga Levita ayon sa kanilang mga bahagi, ayon sa utos ng hari. 11At kanilang pinatay ang kordero ng paskua, at iwinisik ng mga saserdote ang dugo, na tinangnan nila sa kanilang kamay, at mga nilapnusan ng mga Levita. 12At kanilang ibinago ang mga handog na susunugin, upang kanilang ipamigay ayon sa mga bahagi ng mga sangbahayan ng mga magulang ng mga anak ng bayan, upang ihandog sa Panginoon, gaya ng nasusulat sa aklat ni Moises. At gayon ang ginawa nila sa mga baka. 13At kanilang inihaw ang kordero ng paskua, sa apoy ayon sa ayos: at ang mga banal na handog ay niluto sa mga palayok, at sa mga kaldera, at sa mga kawali, at pinagdadalang madali sa lahat na anak ng bayan. 14At pagkatapos ay nangaghanda sila sa kanilang sarili, at sa mga saserdote; sapagka't ang mga saserdote na mga anak ni Aaron ay nangasa paghahandog ng mga handog na susunugin at ng taba hanggang sa kinagabihan: kaya't ang mga Levita ay nangaghanda sa kanilang sarili, at sa mga saserdote na mga anak ni Aaron. 15At ang mga mangaawit na mga anak ni Asaph, ay nangasa kanilang dako, ayon sa utos ni David, at ni Asaph, at ni Heman, at ni Jeduthun na tagakita ng hari; at ang mga tagatanod-pinto ay nangasa bawa't pintuang-daan: sila'y hindi nangagkakailangang magsialis sa kanilang paglilingkod; sapagka't ipinaghanda sila ng kanilang mga kapatid na mga Levita. 16Sa gayo'y ang lahat na paglilingkod sa Panginoon ay nahanda nang araw ding yaon, upang ipagdiwang ang paskua, at upang maghandog ng mga handog na susunugin sa ibabaw ng dambana ng Panginoon, ayon sa utos ng haring Josias. 17At ang mga anak ni Israel na nangakaharap ay nangagdiwang ng paskua nang panahong yaon, at ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong araw. 18At hindi nagkaroon ng paskua na gaya ng ipinagdiwang na yaon sa Israel mula sa mga araw ni Samuel na propeta; ni nagdiwang man ang sinoman sa mga hari sa Israel ng gayong paskua na gaya ng ipinagdiwang ni Josias, at ng mga saserdote, at ng mga Levita, at ng buong Juda at Israel na nangakaharap, at ng mga taga Jerusalem. 19Nang ikalabing walong taon ng paghahari ni Josias ay ipinagdiwang ang paskuang ito. (TLAB)

 

Malinaw na ang Kapistahan ay dapat na ganapin ng pitong araw, at ito ay kailangang ibalik sa buong kaluwalhatian dahil sa kapabayaan ng pagkasaserdote sa pangangasiwa sa mga kapatid.

 

Sinimulan sa Inalog na Bigkis ang pagbilang pa Pentecostes:

Levitico 23:9-14 At sinalita ng Panginoon kay Moises na sinasabi, 10Salitain mo sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila, Pagka kayo'y nakapasok sa lupain na ibibigay ko sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyaon, ay magdadala nga kayo sa saserdote ng bigkis na pinaka pangunang bunga ng inyong paggapas: 11At aalugin niya ang bigkis sa harap ng Panginoon upang tanggapin sa ganang inyo: sa kinabukasan pagkatapos ng sabbath aalugin ng saserdote. 12At sa araw na inyong alugin ang bigkis, ay maghahandog kayo ng isang korderong lalake ng unang taon, na walang kapintasan, na pinakahandog na susunugin sa Panginoon. 13At ang handog na harina niyaon ay magiging dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, handog nga sa Panginoon na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy: at ang pinakahandog na inumin niyaon ay alak, na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14At huwag kayong kakain ng tinapay, ni trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa araw na ito, hanggang sa inyong madala ang alay sa inyong Dios: siyang palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi, sa lahat ng inyong mga tahanan.

 

Kaya, mula sa paghahanda ng Paskuwa, sinisimulan natin ang paglalakbay ng Pitong Sakdal na Sabbath, na siyang istruktura ng pagkumpleto at sakdalan hanggang sa matanggap natin ang Banal na Espiritu sa kapangyarihan sa Pentecostes. Sa pamamagitan lamang ng pag-iingat ng Handog ng Inalog na Bigkis na sa panahon ng Pista ng Tinapay na Walang Lebadura maaari nating simulan ang paglalakbay sa pagsunod.

 

Pagbilang sa Pentecostes:

Levitico 23:15-22 At kayo'y bibilang sa inyo mula sa kinabukasan ng sabbath mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na inalog: magiging pitong sabbath na ganap. 16Sa makatuwid baga'y hanggang sa kinabukasan ng ikapitong sabbath, bibilang kayo ng limang pung araw; at maghahandog kayo ng bagong handog na harina sa Panginoon. 17Sa inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng dalawang tinapay na aalugin na may dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina, at lulutuin na may levadura na pinaka pangunang bunga sa Panginoon. 18At ihaharap ninyo ang tinapay na kalakip ng pitong kordero ng unang taon na walang kapintasan, at ng isang guyang toro at ng dalawang tupang lalake: mga handog sa Panginoon na susunugin, na kalakip ng kanilang handog na harina, at ng kanilang mga handog na inumin, handog nga na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy sa Panginoon. 19At maghahandog kayo ng isang lalaking kambing na pinakahandog dahil sa kasalanan, at ng dalawang korderong lalake ng unang taon na haing mga handog tungkol sa kapayapaan. 20At aalugin ng saserdote pati ng tinapay ng mga unang bunga, na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon, na kalakip ng dalawang kordero: ang mga tinapay ay magiging itinalaga sa Panginoon na ukol sa saserdote. 21At inyong ihahayag sa araw ding iyan; magiging banal na pagpupulong nga sa inyo; kayo'y huwag gagawa ng anomang gawang paglilingkod: siyang palatuntunan sa lahat ng inyong mga tahanan, sa buong panahon ng inyong lahi. 22At pagka inyong aanihin ang ani sa inyong lupain, ay huwag ninyong pakakaanihin ang mga sulok ng inyong bukid, ni pamulutan ang inyong naanihan: sa dukha at sa taga ibang lupa inyong ititira: ako ang Panginoon ninyong Dios.

 

Ang Tabernakulo ay sumusunod din sa pitong araw na pagkakasunud-sunod:

Levitico 23:34-44 Iyong salitain sa mga anak ni Israel, na sabihin, Sa ikalabing limang araw ng ikapitong buwang ito ay kapistahan ng mga balag na pitong araw sa Panginoon. 35Sa unang araw ay magkakaroon ng banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anomang gawang paglilingkod. 36Pitong araw na maghahandog kayo sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy; sa ikawalong araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; at kayo'y maghahandog sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy; siyang pinaka dakilang kapulungan; huwag kayong gagawa ng anomang gawang paglilingkod. 37Ito ang mga takdang kapistahan sa Panginoon, na inyong itatanyag na mga banal na pagpupulong, upang maghandog sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy, ng handog na susunugin, at ng handog na harina, ng hain, at ng mga handog na inumin na bawa't isa ay sa kaniyang sariling kaarawan: 38Bukod sa mga sabbath sa Panginoon, at bukod sa inyong mga kaloob, at bukod sa lahat ng inyong mga panata, at bukod sa lahat ng inyong mga handog na kusa na inyong ibinibigay sa Panginoon. 39Gayon ma'y sa ikalabing limang araw ng ikapitong buwan, pagka inyong natipon ang bunga ng lupain, ay magdidiwang kayo sa Panginoon ng kapistahang pitong araw: ang unang araw ay magiging takdang kapahingahan, at ang ikawalong araw ay magiging takdang kapahingahan. 40At magdadala kayo sa unang araw ng bunga ng magagandang punong kahoy, ng mga sanga ng mga palma, at ng mga sanga ng mayayabong na punong kahoy, at ng mga sause ng batis; at kayo'y magpapakagalak sa harap ng Panginoon ninyong Dios, na pitong araw. 41At inyong ipangingiling isang kapistahan sa Panginoon na pitong araw sa bawa't taon: siyang palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi: sa ikapitong buwan ay ipagdidiwang ninyo ang kapistahang ito. 42Kayo'y tatahan sa mga balag na pitong araw; yaong lahat ng tubo sa Israel ay tatahan sa mga balag: 43Upang maalaman ng inyong mga lahi na sa mga balag pinatahan ko ang mga anak ni Israel, nang aking ilabas sa lupain ng Egipto: ako ang Panginoon ninyong Dios. 44At ipinakilala ni Moises sa mga anak ni Israel ang mga takdang kapistahan sa Panginoon.

 

Makikita natin ang pagtukoy sa Kapistahan ng Tabernakulo sa Mga Bilang 29 at Ezekiel 45:25.

 

Ang pitong araw ng Tabernakulo ay sinundan kaagad ng ikawalong araw, na isang ring araw ng Kapistahan – na ang Huling Dakilang Araw. Tulad ng alam natin, ang araw na ito ay sumisimbolo sa Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono sa katapusan ng sistemang milenyo, at sa paghuhukom na ito tayo ay nakikibahagi, matapos nating perpektuhin ang ating sarili sa prosesong ito.

 

Kaya malinaw na mayroon tayong tatlong pitong araw ng pagkakasunud-sunod at isang proseso ng pitong sanglinggo hanggang Pentecostes. Ang unang pitong araw ay para sa pagpapabanal ng Kapisanan ng Panginoon. Sa huli, nag-aayuno tayo para sa mga nabigong gumawa ng mga naaangkop na aksyon at mga pamamaraan sa kanilang sarili sa pamamagitan ng kamangmangan o pagkakamali. Ang pangalawa ay para sa bansa sa pamamagitan ng Paskuwa upang ang Diyos ay manahan satin. Ang proseso ng Pitong Sanglinggo ay upang tayong mga hinirang ay makatanggap ng Banal na Espiritu sa loob natin bilang isang Iglesia at bilang mga indibidwal sa loob ng Iglesia sa Pentecostes. Pagkatapos ay sinisimulan natin ang paglalakbay tungo sa pagiging elohim sa lahat ng mga bansa, sa pamamagitan ng kaloob ng biyaya.

 

Pinakamahalaga, ang mga Kapistahan sa Una at Ikapitong buwan ay sinusundan ang dalawang linggong paghahanda na nagsisimula sa Bagong Buwan, na siyang simula bilang taimtim na pagtitipon. Nagsisimula ito sa Unang buwan kasama ang Bagong Taon at ang pagsisimula ng proseso ng Pagpapabanal. Sa Ikapitong buwan ang proseso ay nagsisimula sa Araw ng mga Pakakak. Parehong nagtatapos sa pag-aayuno. Sa Unang buwan ang pag-aayuno ay sa ikapitong araw, at sa ikasampung araw ang cordero ay itinabi sa paghantong ng unang paghahanda. Ang susunod na tatlong araw ay ginugol sa pagkilos sa at paghahanda ng Kapistahan mismo. Ang pag-aayuno ng Ikapitong buwan ay sa Ikasampung araw, na kumakatawan sa pakikipagkasundo sa Diyos.

 

Ang pagkakasunud-sunod ay malinaw na ginawa sa ganitong paraan upang ihanda tayo para sa pagtanggap ng Banal na Espiritu, at pagkatapos ay gawin tayong sakdal upang maranasan natin ang Mesiyas at ang sistemang milenyo, na sinisimbolo ng Kapistahan ng Tabernakulo ng Ikapitong buwan. Ang dalawang pitong araw na yugto ng Paskuwa at Tabernakulo ay nagsisimula o nagtatapos sa ikawalong araw: ang isa ay ang Hapunan ng Panginoon, kung saan sinisimulan natin ang kaloob na biyaya; at ang isa pa ay ang Huling Dakilang Araw, kung saan kinukumpleto natin ang kaloob na iyon ng biyaya at tumutulong sa pagpapaabot ng Banal na Espiritu sa iba sa sakdal na paghuhukom, na siyang pagtuturo at pagtutuwid sa mga nagkakamali.

 

Kaya, ang pagkakasunod-sunod na sinasalamin sa proseso ng pagpapabanal mula sa una hanggang sa ikapito ng Abib ay nagtatapos sa pagpapalawak ng pagpapabanal sa mga walang-malay o sa pagkakamali. Ang proseso ay nagpapatuloy hanggang sa huling resulta na makikita sa sistemang milenyo at sa Huling Dakilang Araw, na nakikita naman ang pagpapalawak ng kaloob na buhay na walang hanggan sa lahat ng sangkatauhan sa pamamagitan ng pagsisikap ni Cristo at ng Iglesia.

 

Kung ang buong pitong araw ng bawat Kapistahan ay mga Banal na Araw at mga araw na walang paggawa, magkakaroon tayong lahat ng limitasyon ng mga Sabbath para sa buong pitong araw ng mga Kapistahan at ang mga ito ay magiging mahirap at isang pasanin. Gayunpaman, dahil pinahihintulutan tayo ng Diyos ng kalayaang ito hindi ito nangangahulugan na dapat nating gamitin ito bilang dahilan upang bumalik sa lumang lebadura ng masamang hangarin at kasamaan at maging abala sa mga alalahanin ng mundo. Binibigyan tayo ng Diyos ng oras sa panahon ng Kapistahan upang magawa ang iba pang mga gawain; gayon pa man ito ay Kanyang Banal na oras.

 

Para sa mga Araw na Hindi Banal sa Kapistahan kailangan natin magsama-samasa mga paglilingkod, magkakaroon ng pag-aaral sa Bibliya at kumain kasama ang kapatiran. Dapat tayong tumuon sa kung ano ang inihanda ng Diyos para sa atin at hindi sa mga karaniwang problema sa tahanan o gawain. Tayo ay dapat nasa pilgrimage at nakatuon sa kung ano ang itinakda ng Diyos para sa atin. Kailangan natin Siyang sambahin nang mas tama at mas lubos na mahalin ang ating kapwa, at kailangan nating magtipon kung saan inilalagay ng Diyos ang Kanyang pangalan upang maisakatuparan ito. Malinaw na sinabi ng Diyos na may mga pagpapala para sa pagsunod, at kailangan nating lahat na gampanan ang tungkulin para sa atin ng ating Ama.

 

Sama-samang kumakain sa mga Kapistahan

Ang sama-samang pagkain ay sinasabayan ng pagsasaya at pagpupuri kay Yahovah. Inutusan tayong kainin ang mga ikapu ng Panginoon sa mga Kapistahan na inilaan para ating gamitin. Ito ang ikalawang ikapu, dahil ang una ay ibinibigay sa pagkasaserdote para sa gawain ng Diyos.

Deuteronomio 12:5-7 Kundi sa dakong pipiliin ng Panginoon ninyong Dios sa lahat ng inyong mga lipi na paglalagyan ng kaniyang pangalan, sa makatuwid baga'y sa kaniyang tahanan ay inyong hahanapin, at doon kayo paroroon: 6At doon ninyo dadalhin ang inyong mga handog na susunugin, at ang inyong mga hain, at ang inyong mga ikasangpung bahagi, at ang handog na itataas ng inyong kamay, at ang inyong mga panata, at ang inyong mga kusang handog, at ang mga panganay sa inyong mga bakahan at sa inyong mga kawan: 7At doon kayo kakain sa harap ng Panginoon ninyong Dios, at kayo'y mangagagalak sa lahat na kalagyan ng inyong kamay, kayo at ang inyong mga sangbahayan kung saan ka pinagpala ng Panginoon mong Dios.

 

Ang kinakailangan ay pinatibay va bersikulo 18.

Deuteronomio 12:18 Kundi iyong kakanin sa harap ng Panginoon mong Dios sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios, kakanin mo, at ng iyong anak na lalake at babae, at ng iyong aliping lalake at babae, at ng Levita na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan: at kagagalakan mo sa harap ng Panginoon mong Dios, ang lahat ng kalagyan ng iyong kamay.

 

Sinasaklaw din ng Deuteronomio 14:23-29 ang aspetong ito at nagbibigay ng sitwasyon kung saan, kung ang daan ay napakalayo mula sa ating tahanan, maaari nating gawing pera ang ating ikapu at pagkatapos ay bilhin ang nais natin sa Kapistahan. Sa Ikatlong taon ang ikalawang ikapu ay ilalaan para sa tulong at ibibigay sa mga mahihirap. Ang higit na mapalad ay tumulong sa mahihirap at nangangailangan.

 

Ang Isaias 62:9 ay nag-sasabi sa atin na tipunin ang mga ikapu at PURIHIN ANG PANGINOON nang sama-sama sa looban ng Kanyang Santuario.

Kundi silang nangagimbak niyaon ay magsisikain niyaon, at magsisipuri sa Panginoon; at silang nangagtipon (i.e. kinuha ito or “inilabas ito”) niyaon ay magsisiinom niyaon sa mga looban ng aking santuario.

 

Ang mga tala ng The Companion Bible sa versikulong ito ay tumutukoy sa Pentateuch sa Deuteronomio 14:23,26; 16:11,14 at 12:12. Kinakailangang ibahagi ang Kapistahan sa isa’t-isa at kumain nang sama-sama sa lugar ng pilgrimage. Ang pag-inom ng alak ay malinaw na kailangan sa lugar ng Kapistahan at ito ay dapat pagsaluhan ng lahat ng naroon.


Gayundin, ang sama-samang lugar ng pagkain ng ikapu at mga handog ay naunawaan mula sa mga araw ng mga Hukom.

 

1Samuel 9:13 Pagkapasok ninyo sa bayan, ay agad masusumpungan ninyo siya, bago siya umahon sa mataas na dako upang kumain; sapagka't ang bayan ay hindi kakain hanggang sa siya'y dumating, sapagka't kaniyang binabasbasan ang hain; at pagkatapos ay kumakain ang mga inanyayahan. Kaya nga umahon kayo; sapagka't sa oras na ito'y inyong masusumpungan siya.

 

Awit 22:25:29 Sa iyo nanggagaling ang pagpuri sa akin sa dakilang kapisanan: aking tutuparin ang aking mga panata sa harap nila na nangatatakot sa kaniya. 26Ang maamo ay kakain at mabubusog: kanilang pupurihin ang Panginoon na humanap sa kaniya; mabuhay nawa ang iyong puso magpakailan man. 27Lahat ng mga wakas ng lupa ay makakaalaala, at magsisipanumbalik sa Panginoon: at lahat ng mga angkan ng mga bansa ay magsisisamba sa harap mo. 28Sapagka't ang kaharian ay sa Panginoon: at siya ang puno sa mga bansa. 29Lahat na matataba sa lupa ay magsisikain, at magsisisamba: silang lahat na nagsisibaba sa alabok ay magsisiyukod sa harap niya, sa makatuwid baga'y ang hindi makapagingat na buhay ng kaniyang kaluluwa.

 

Ang kapisanan ng mga hinirang sa “dakilang kapisanan ng Diyos” ay kinakailangang kumain at magpuri sa Diyos bilang pagsamba. Hindi natin maaring gawin ang mga Kapistahan ng Diyos sa bahay at iwasan ang pagkain nang sama-sama at sinasabi pa rin na sumusunod tayo sa mga tagubiling ito.

 

Ang konsepto ng pagkain ng sama-sama sa mga Sabbath at Kapistahan ay umaabot din hanggang sa Bagong Buwan.

1Samuel 20:5,24  At sinabi ni David kay Jonathan, Narito, bukas ay bagong buwan, at ako'y di marapat na di sumalo sa hari; nguni't bayaan mo akong yumaon upang ako'y magkubli sa parang hanggang sa ikatlong araw sa paglubog ng araw…24Sa gayo'y nagkubli si David sa parang: at nang dumating ang bagong buwan, ang hari ay umupong kumain.

 

Ang pahayag na ang hari ay umupo upang kumain ay hindi tumutukoy sa isang ordinaryong pagkain. Umupo siya para kumain araw-araw. Ang kahalagahan dito ay ang mga Bagong Buwan ay katulad ng mga Sabbath. Ang buong sambahayan ay kinakailangang dumalo upang kumain sa mga araw na ito. Alam ni David na kailangan niyang dumalo at kailangan niya ng napakagandang dahilan para hindi siya makapunta doon.

 

Ang hindi pagkain nang sama-sama ay kadalasang nauugnay sa pagkakahiwalay at kadalasang sadya, kung minsan ay naghihiwalay sa atin bilang isang katawan (Gal. 2:11-13, Mga Gawa 11:3); at tayo rin mula sa kanila.

1Corinto 5:11 Datapuwa't sinusulatan ko nga kayo, na huwag kayong makisama sa kanino mang tinatawag na kapatid, kung siya'y mapakiapid, o masakim, o mananamba sa diosdiosan, o mapagtungayaw, o manglalasing, o manglulupig; sa gayo'y huwag man lamang kayong makisalo. (tingnan din 1Cor. 10:7)

 

Ang mga alagad ay sabay-sabay na kumain (Luc. 13:26). Pansinin na ang mga Apostol at ang mga alagad ay sabay na kumain at nagsalo ng mga pagkain sa pagsasama.

Mga Gawa 2:42-47 Naging masigasig sila sa pag-aaral ng mga itinuturo ng mga apostol, sa pagtitipon bilang magkakapatid, sa paghahati-hati ng tinapay, at sa pananalangin. 43Maraming himala at kamangha-manghang ginawa ang Dios sa pamamagitan ng mga apostol. Kaya namuhay ang mga tao nang may paggalang at takot sa Dios. 44Maganda ang pagsasamahan ng mga mananampalataya, at pinag-isa nila ang kanilang mga ari-arian para makabahagi ang lahat. 45Ipinagbili nila ang kanilang mga lupa at mga ari-arian, at ang peraʼy ipinamahagi nila sa kanilang mga kasama ayon sa pangangailangan ng bawat isa. 46Araw-araw, nagtitipon sila sa templo at naghahati-hati ng tinapay sa kanilang mga bahay. Lubos ang kagalakan nila sa kanilang pakikibahagi sa pagkain, 47at palagi silang nagpupuri sa Dios. Nagustuhan sila ng lahat ng tao. Araw-araw ay idinaragdag sa kanila ng Panginoon ang mga taong kanyang inililigtas. (Ang Salita ng Dios).

 

Kung ayaw nating kumain kasama ang kapatiran, may mali sa atin. Mula sa nakaraang karanasan, sandali na lamang bago sila tuluyang ihiwalay. Bibiyayaan tayo ng Diyos habang tayo ay nakikibahagi at tinutupad sa Kanyang mga tuntunin at Kanyang Kautusan, kabilang ang pagkain sa Kanyang mga Kapistahan.

 

Isaias 61:11 Sapagka't kung paanong ang lupa'y nagsisibol ng pananim, at kung paanong ang halamanan ay nagsisibol ng mga bagay na natanim sa kaniya; gayon (SHD 3069 binago sa Adonai ng mga Sopherim) pasisibulin ni Yahovih ang KATUWIRAN (SHD 6666) at KAPURIHAN (SHD 8416) sa harap ng lahat na bansa.

Kung tayo ay tapat at pinagpala sa gayon si Yahovih, ang Diyos na Walang Hanggan, ay magpapasibol ng katuwiran at papuri. Kaya, ang ating ginagawa ay mahalaga sa patuloy na pagtawag at sa kaligtasan ng Mundo.

 

Deuteronomio 14:23 At IYONG KAKANIN sa harap ng Panginoon mong Dios, SA DAKONG KANIYANG PIPILIIN NA PATATAHANAN SA KANIYANG PANGALAN…upang magaral kang matakot sa Panginoon mong Dios na palagi.

Isa sa mga pinakadakilang paraan upang PURIHIN ANG PANGINOONG Diyos, si Yahovih ay KUMAIN SA HARAP NIYA sa mga araw at sa mga lugar na pipiliin NIYA. Ang pagkain nang sama-sama ay isang pangunahing suliranin sa Banal na Kasulatan at ang tamang pagsamba sa Diyos sa Kanyang mga Kapistahan.

 

Ang dahilan kung bakit ang mga Iglesia ng Diyos ay sumailalim sa labis na kalituhan at pagkakamali sa ikadalawampung siglo ay dahil hindi nila sinusunod ang mga Kautusan ng Diyos at hindi sila nagpapatuloy ng tapat sa sistemang ito.

 

Ipinakilala ng Iglesia ng Diyos ang kalendaryong Hillel sa kalgitnaan nito sa ilalim ni Herbert Armstrong, at dinala niya iyon sa mga sistema ng Radio Church of God/Worldwide Church of God. Gayunpaman, ang Radio Church of God ay nagdiwang ng Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa buong walong araw mula 14 hanggang 21 Abib. Ang kapatiran ay masigasig sa kanilang naunawaan.

 

Noong 1967, sinimulan ng Iglesia na iwanan ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura at hindi na pinangilin ang pitong araw ng Kapistahan, at nagsimulang magtrabaho ang mga miyembro sa mga araw na iyon. Sa huli sila ay ibinigay sa kalituhan at isang ministeryo na bumagsak ang teolohiya. Sila ay kumuha ng ditheist godhead na may dalawang diyos na walang hanggan, at sa huli ay tumanggap ng triune god, at ipinahayag na ang mga Kautusan ng Diyos ay hindi na gumagana o walang bisa. Ang ilan ay bumalik sa posisyon ng ditheist sa ilalim ng iba't ibang mga sangay ngunit, dahil hindi nila nauunawaan ang katangian ng Diyos, hindi nila magagawang panatilihin ang tamang sistema hanggang sa magsisi sila sa kanilang pag-unawa sa Diyos.

 

Maraming iba pang mga iglesiang may pinagmulang Sabbatarian ang dinungisan din ang pagkakasunod-sunod. Ang ilan ay Trinitarian; ang iba ay walang iningatang Kautusan ng Diyos, pinapahayag na ang mga ito ay wala ng bisa. Ang ilan ay nagkakamali sa petsa at nangingilin pa nga ng apat na Paskuwa sa isang taon. Ang iba naman ay naghuhugas ng paa na may stockings pa. Ang mga kakaibang paninira ay limitado lamang sa kakayahan ng nangahulog na Hukbo na impluwensyahan ang mga uto-utong mga tao na tinanggal sa Banal na Espiritu.

 

Tunay na ito ay isinulat ng Diyos sa pamamagitan ng mga propeta:

Ang mga daan patungo sa Sion ay nagluluksa, sapagkat walang dumarating sa kapistahang itinakda. Lahat ng kanyang pintuan ay giba, ang mga pari niya'y dumaraing; ang kanyang mga dalaga ay pinahihirapan, at siya'y mapait na nagdurusa. (Panag. 1:4 ABTAG; binigyang diin)

 

Ang mga Kapistahan ay dinungisan sa pamamagitan ng pagnanais ng kapangyarihan at ang paggamit sa kapangyarihan ng nangahulog na Hukbo upang maging sanhi ng pagkakamali ng Iglesia. Sinabi ng Diyos sa Israel at sa mga hinirang:

Huwag na kayong magdala ng mga walang kabuluhang alay; ang insenso ay karumaldumal sa akin. Ang bagong buwan, ang Sabbath, at ang pagtawag ng mga kapulungan— hindi ko na matiis ang kasamaan at ang banal na pagpupulong. 14Ang aking kaluluwa ay namumuhi sa INYONG mga bagong buwan at sa INYONG mga takdang kapistahan, ang mga iyan ay pasanin para sa akin. Ako'y pagod na sa pagpapasan ng mga iyan.(Is. 1:13,14).

 

Hindi kukunsintihin ng Diyos ang pagdungis sa Kanyang mga Kapistahan.

Akin din namang papaglilikatin ang kaniyang mga kalayawan, ang kaniyang mga kapistahan, ang kaniyang mga bagong buwan, at ang kaniyang mga sabbath, at lahat ng kaniyang takdang kapulungan. (Os. 2:11 TLAB)

 

Sa pamamagitan ng Kanyang mga lingkod, maraming beses nang nilinis ng Diyos ang Kanyang kapisanan noon, at ginawa Niya itong muli sa Iglesia upang maibalik natin ang mga tunay na doktrina tulad ng orihinal na pagngingilin nito.

 

Dinungisan ni Achab ang Israel, itinaas ng Diyos ng mga tao tulad nina Jehu at Jonadab, anak ni Rechab, upang ibukod at alisin ang mga tagapaglingkod ni Baal sa Israel. Si Baal ay ang triune god ng sistemang Babilonia. Ang ditheist o dalawang anyo na diyos ay isa lamang bahagi ng diyos na ito. Sinimulan ni Jehu na alisin ang mga huwad na mananamba na ito at pagkatapos ay natipon ang kapisanan at, sa pamamagitan ng panlilinlang, inihiwalay ng Diyos ang kapisanan ni Baal mula sa Kanyang sariling bayan at pagkatapos ay winasak sila; at walang naiwan na buhay. Sa espirituwal na kahulugan, walang sinumang sumasamba sa huwad na diyos ang magmamana ng buhay sa Kaharian ng Diyos.

 

20At sinabi ni Jehu, Magdaos kayo ng isang dakilang kapulungan kay Baal. At kanilang itinanyag yaon…23At si Jehu, at si Jonadab na anak ni Rechab, ay pumasok sa bahay ni Baal; at kaniyang sinabi sa mga MANANAMBA KAY BAAL, KAYO’Y MAGSIHANAP, AT MAGSIPAGMASID KAYO NA HUWAG MAGKAROON SA KASAMAHAN NINYO NG MGA LINGKOD NG PANGINOON (YAHOVAH), KUNDI MGA MANANAMBA KAY BAAL LAMANG. (2Hari. 10:20,23 TLAB).

Nang sila ay tipunin at ang mga tunay na mananamba ni Yahovah ay inalis, si Jehu ay humirang ng 80 lalaki at tiniyak na kanilang aalisin ang huwad na mga mananamba mula sa kapisanan ng Israel sa pagkitil ng kanilang buhay. Sa ganoong paraan, inalis si Baal sa Israel noong panahong iyon (2Hari.10:24-26). Ang ministeryo ang inatas sa tungkuling ito sa pagpapanumbalik. Walang mananamba ng triune system o ng maramihang diyos ang papayagang manatili sa kapisanan at makapasok sa Kaharian ng Diyos.

 

Sinabi ng Diyos sa pamamagitan ni Nahum na hindi nila gagawin nang hindi tama ang mga kapistahan, ngunit ito ay muling ibabalik.

Narito, nasa ibabaw ng mga bundok ang mga paa niyang nangagdadala ng mga mabuting balita, na nangaghahayag ng kapayapaan! IPAGDIWANG MO ANG IYONG MGA KAPISTAHAN, Oh Juda, tuparin mo ang iyong mga panata; sapagka't ang masama ay hindi na dadaan pa sa iyo; siya'y lubos na nahiwalay. (Nah. 1:15 TLAB).

 

Sa pagdating ng Mesiyas aylahat ay susundin nila at walang sinuman ang papayagang dungisan ang mga Kapistahan o ang pang-unawa at kaalaman ng Diyos. Mula doon ang Kalaban at ang nangahulog na Hukbo ay makukulong, at hindi na mangangaral ng pagsamba Sa diyus-diyosan at kasamaan (Is. 66:18-24; Zac.14:16-21). Makikilala ng mga tao ang Nag-iisang Tunay na Diyos at si Jesucristo na Kanyang isinugo (Juan 17:3).

 

Sumusunod tayo ngayon bilang Iglesia, at tapat tayo sa Pananampalataya na minsang ibinigay sa mga banal. Sa ganitong paraan lamang matatapos ang pagpapanumbalik.

 

Ang unang hakbang ay ang makilahok sa proseso ng pagpapabanal ng 1 Abib at magpatuloy hanggang sa 7 Abib. Ang kapisanan ay nasa posisyon na kung saan maaari na tong pumunta sa Paskuwa at si Cristo ay maaaring ipagpanibago ang kanyang ugnayan sa kanila. Sa ganitong paraan, tinutulungan natin na maging posible ang mga nagkakamali na maging karapat-dapat para sa pagpapanibago. Ang pagdiriwang ng mga Kapistahan sa tamang paraan ay mahalaga para sa patuloy na ugnayan sa Diyos sa Banal na Espiritu at sa pagsulong sa pananampalataya.

 

Sa pamamagitan ng pagsunod ginagawa nating posible para sa iba na maunawaan at maidagdag sa Katawan ni Cristo, at para ang Katawan ay lumago bilang Iglesia ng Diyos at sa katotohanan at katapatan ng pananalig.

 

 

 

q