Christian Churches of God
No. 098B
Panimula sa Pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa
Kalendaryo ng Diyos
(Edition
1.0 20230331-20230331)
Ipinapaliwanag ng aralin na ito ang pagkakasunod-sunod ng panahon ng Paskuwa
at Tinapay na Walang Lebadura at hanggang sa Pentecostes. Ito ay tumatalakay
sa proseso ng pagpapabanal at nagpapakita rin ng mga problema sa
Kalendaryong Hillel at kung bakit ang Kalendaryong Templo ay pinakamahalaga
at dapat na panatilihing tama upang matiyak ang lugar ng isang tao sa Unang
Pagkabuhay na Mag-uli.
Christian Churches of
God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2023 Tom Schardt and
Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang
Pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura
[098B]
Ang Christian Churches of
God (CCG)
ay sumusunod at pinanatili ang sistema ng Templo ng Diyos at sa Kanyang mga
Kautusan gaya ng ginawa ni Cristo sa kanyang mga disipulo at sa unang
Iglesia, kabilang ang pag-obserba sa kalendaryo ng Templo at buwanang Bagong
Buwan bilang mga Sabbath (bilang mga araw na walang pasok), at taunang mga
kapistahan. Tingnan ang
Pahayag ng Paniniwala ng
Cristianong Pananampalataya (No. A1)
at
Ang Kalendaryo ng Diyos
(No. 156)
Habang papalapit tayo sa
Bagong Taon sa kalendaryo ng Diyos at sa maligayang Paskuwa, dapat nating
maunawaan kung paano nauugnay ang Paskuwa sa espirituwal na Templo na
itinatayo ng Nag-iisang Tunay na Diyos na si Eloah, bilang Ha Elohim, sa
pamamagitan ng Kanyang anak na si Jesucristo, na siyang Dakilang Saserdote
ng Templo ng pagkakasunud-sunod ni Melquisedec (F058).
Ang buong panahon ng Paskuwa ay sumasagisag sa paghahanda ng mga unang bunga
ng Diyos para sa pag-aani ng mga unang bunga, ang Pentecostes.
Napakahalaga rin na maunawaan natin kung paano maghanda
para sa Paskuwa.
Ang paghahanda ay
nagsisimula bago ang unang araw ng Nisan/Abib, na siyang Bagong Taon at
tumatagal ng 21 araw. Nagsisimula ito sa panahon ng
Pagpapabanal ng Templo
[241]
at nagpapatuloy hanggang sa ikapitong Nisan/Abib, na kung saan ang
Pagpapabanal ng mga
Walang-malay at Nagkakamali [291]
(tingnan sa ibaba). Ang paghahanda ay
nagpapatuloy hanggang sa Hapunan ng Panginoon na ginaganap sa gabi ng 14
Abib na may pag-alala sa hapon ng 14 Abib ng kamatayan ni Cristo at
pagkatapos, sa gabi ng 15 Abib ay sinisimulan ang Banal na Araw ng Paskuwa
at ang mga Araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura, na isang
kapistahan na pitong araw, kasama ang Huling Banal na Araw sa 21 Abib. Ang
paghahanda at pagsamba na ito ay nagpapatuloy din hanggang sa mga araw ng
Bilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173).
Ang panahong iyon ay magsisimula sa Linggo ng
Handog ng Inalog na Bigkis (No. 106B)
ng berdeng mga uhay ng Pag-aani ng Cebada at nagpapatuloy sa Limampung Araw
na nagtatapos sa araw ng Pentecostes, na palaging Linggo. Ito ay ang
pag-aani ng trigo. Ang kahabaan ng kapistahan na ito ay tinatawag na
Kapistahan ng mga Sanglinggo at Sabbath ng Ikapitong sanglinggo ng
49 na araw at ang ika-50 araw na tinatawag na
Pentecostes mula sa terminong magbilang ng Limampu.
Ang mga binautismohan at inilagay sa katawan ni Cristo
ay dapat maglingkod sa Templo ng Diyos bilang mga saserdote sa ilalim ni
Cristo. Ang pagkabigong makapaghanda ng maayos para sa Paskuwa at mapanatili
ang buong kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa labas ng
ating mga tahanan (Deut. 16:5-8) ay isang paglabag sa mga Kautusan at Tipan
ng Diyos sa pamamagitan ng pagpapabaya sa mga tungkulin ng isa sa loob ng
pagkasaserdote ng Melquisedec (tingnan ang aralin
Ang Tipan ng Diyos (No. 152)).
Dapat na malinaw na kapag
inutusan ng Panginoong Diyos ang Kanyang mga tao na magtipon sa harap Niya
ng tatlong beses sa isang taon para sa Kanyang mga Kapistahan, ito ay sa
araw at sa oras na Kanyang iniutos.
Hindi natin dapat ibahin o
baguhin ang Kanyang mga tagubilin upang makuha ang ating mga kalayawan.
Malinaw na wala tayong Biblikal na awtoridad na ipagpaliban o iurong ang mga
banal na araw katulad ng hindi natin pwedeng ilipat ang ikapitong araw na
Sabbath sa Linggo o sa ibang araw ng sanglinggo.
Ngayong taon ang
kalendaryong Hillel ng rabbiniko na nakabatay sa tradisyon ng Judio ay hindi
muling tumugma sa kalendaryo ng Templo. Sa taong 2024 ang kalendaryong
Hillel ay hindi tugma nang isang buong buwan mula sa kalendaryo ng Templo,
dahil ginagamit nila ang Babilonian intercalations noong 2023 na may Adar
II, na naglalagay sa Paskuwa sa Ikalawang Buwan sa 2024 at naglalagay sa
Kalendaryong Hillel ng Judio na huli ng isang buwan sa lahat ng Kapistahan
at buwanang petsa sa taong iyon. Ang Kalendaryo ng Templo ay hindi
nag-intercalate hanggang 2024.
Matapos ang pagkawasak ng
Templo noong 70 CE alinsunod sa
Tanda ni Jonas… [013]
at pagtanggi ng mga Judio sa Mesiyas, sinadya ng mga Judio na sirain ang
kalendaryo ng Templo gamit ang nilikhang sistema ng pagmamasid at gumagamit
ng mga huwad na saksi para paghiwalayin ang Kalendaryo na hanggang sa
panahong iyon ay nakabatay sa mga Bagong Buwan sa sistema ng Templo, tulad
din ng sistemang Samaritano. Ang mga Judio ay bumuo ng kanilang sariling mga
kalendaryo sa loob ng iba't ibang sekta ng mga Judio. Iyon ay hanggang 344
CE, nang dalhin ng dalawang Babilonian rabbis ang paganong Babilonian
intercalations kay Chief Rabbi Hillel II. Pagkatapos ay pinagtrabaho ni R.
Hillel ang mga saserdote sa sistema ng pagbuo ng mga pagpapaliban upang
matugunan ang mga hindi biblikal na tradisyong Judio.
Mayroon itong mga kapistahan sa mga maling buwan sa maraming taon ng
19 na taon na ikot kumpara sa kalendaryo ng Templo. Karamihan sa mga taon
ang kalendaryo ng Templo at ang kalendaryong Hillel ay hindi magkasabay sa
loob ng 1-2 araw kahit na nasa tamang mga buwan ang mga ito. Sa kanyang
aklat, "The Comprehensive Hebrew Calendar" ni Arthur Spier, sa pahina 15 ay
nagsasaad na ang mga pagpapaliban ay hindi taliwas, kundi ang panuntunan.
Ang pag-obserba sa kalendaryong Hillel na umiral noong panahon pagkatapos ng
Templo ay isang malubhang pagkakamali at kasalanan dahil hindi nito
sinusunod ang mga direktang tagubilin mula sa Diyos sa paraan ng pagkalkula
at paggamit nito. Walang alinlangan na ang sistema ng pagpapaliban ayon sa
Encyclopedia Judaica at iba pang
mga sanggunian ay hindi pa ganap na nakalagay hanggang sa ikalabing isang
siglo at hindi talaga produkto ni Rabbi Hillel II mula 358 CE, kahit na ito
ay karaniwang iniuugnay sa kanya (tingnan
Ang Kalendaryo at ang Pagpapaliban ng Buwan o Mga Kapistahan? (No. 195),
at
Hillel, Babilonian
Intercalations at Kalendaryo ng Templo (No. 195C)).
Karamihan sa mga sangay ng
Iglesia ng Diyos na sumusunod sa kalendaryong Hillel ay walang kamalayan sa
mga maling patakaran nito sa pagpapaliban. Halimbawa, sa pahina 15 sa The
Comprehensive Hebrew Calendar na sinipi sa itaas, sa apat na mga tuntunin sa
pagpapaliban, isinasaad nito ang tuntunin sa pagpapaliban #1 bilang: "Kapag
ang Molad Tishri ay nangyari sa isang Linggo, Miyerkules, o Biyernes, ang
Rosh Hashanah ay ipinagpaliban sa susunod na araw." Ang kalendaryong Hillel
ay magsisimula ng bagong taon sa ika-7 buwan at pagkatapos ay magbibilang
pabalik upang matukoy ang simula ng unang buwan sa bagong taon, salungat sa
Ex. 12:3. Sa pahina 16 ipinapakita nito ang bilang ng paurong ay maaaring
176-178 araw (sa mga karaniwang taon) o 191-193 araw (sa mga leap year). Ang
"Karaniwang" taon ay 12 buwan ang haba habang ang "leap" na mga taon ay 13
ang haba. Ang panuntunang ito sa pagpapaliban ay nagdudulot din ng
pagpapaliban sa unang araw ng Paskuwa sa susunod na araw kung ito ay
magaganap sa Lunes, Miyerkules, o Biyernes.
Ang kalendaryo ng Templo na
sinunod ni Cristo kasama ng kanyang mga disipulo ay nasa atin ngayon. Sinabi
niya na ang mga pintuan ng libingan ay hindi mananaig laban sa kanyang mga
tinawag (Mat. 16:18). Pinastol niya ang mga ibinigay sa kanya ng kanyang Ama
upang ingatan at sambahin sa mga tamang araw na ipinahayag ng Diyos na
banal. Ang mga hindi bahagi ng mga hinirang na ibinigay kay Cristo, at
sumasamba sa maling Godhead, sa alinman sa
Diteismo (No. 076B),
Binitarianismo o Trinitarianismo (No. 076)
ay hindi pinapayagang
panatilihin ang
Kalendaryo ng Diyos (No.
156).
Kaya naman, maliban kung sila ay magsisi, hindi sila makapapasok sa Kaharian
ng Diyos at sa
Unang Pagkabuhay na Mag-uli
[143A].
Sa panahon ng Templo,
hanggang sa at kasama na ang ministeryo ni Cristo, Abib 1 o Nisan 1, na
siyang simula ng bagong taon, ay tinutukoy ng bagong buwan (conjunction) na
pinakamalapit sa vernal equinox na nagbibigay na yung hain sa Paskuwa sa
ika-14 ng Abib sa ikasiyam na oras (humigit-kumulang alas-3 ng hapon) sa
hapon ng ika-14 nang ang unang cordero ng Paskuwa (kumakatawan sa Mesiyas)
ay pinatay at iniharap sa Dakilang Saserdote sa Templo ay HINDI nauna sa
vernal equinox. Ito ay upang maiwasan ang dalawang paghahain ng Paskuwa na
ipagdiwang sa loob ng parehong taon ng kalendaryo (tingnan ang aralin na
Kalendaryo ng Diyos (No.
156)
at
Ang Paskuwa (No. 098)).
Hindi mahirap unawain ang
kalendaryo ng Templo at hindi ito naglalaman ng mga pagpapaliban (tingnan
ang aralin na
Tishri Kaugnay ng Equinox
(No. 175)).
Ito ay pinanatili sa loob ng maraming siglo at nasa atin ngayon. Ang
kalendaryo ng Templo ay unang tinutukoy ang simula ng Bagong Taon sa 1 Abib
(Ex.12:3 at Esther 3:7), at
pagkatapos ay umuusad sa pagpapatuloy upang matukoy ang ikalawang buwan sa
pamamagitan ng conjunction ng bagong buwan, atbp. Hindi ito binibilang
pabalik para tukuyin ang isang Banal na Araw, tulad ng ginagawa ng
kalendaryong Hillel. Tingnan ang aralin na
Kalendaryo ng Bagong Buwan at Banal na Araw (No. C3)
para sa kumpletong balangkas ng Banal na Kalendaryo ng Diyos para sa lahat
ng taon mula 2004 hanggang 2032.
Ang chart sa ibaba ay
nagdedetalye ng lahat ng mga posibilidad para sa araw ng Paskuwa na
nagsisimula sa Hapunan ng Panginoon sa simula ng ika-14 ng Abib hanggang
ika-21 ng Abib na maaaring mangyari, at kung paano aagos ang sanglinggo na
may kaugnayan sa kung aling araw ng sanglinggo na ang ika-14 ng Abib/Nisan
ay magaganap. Sa kalendaryo ng Templo ang unang araw ng Paskuwa (ika-15 ng
Abib/Nisan) ay maaaring mangyari sa anumang araw ng sanglinggo samantalang
sa sistema ng pagpapaliban ng kalendaryong Hillel ng rabbiniko, ang Banal na
Araw ng ika-15 ng Abib ay hindi pinapayagang mangyari Lunes, Miyerkules, o
Biyernes (mga linya 1,3,5).
Sa panahong ito mula ika-14
hanggang ika-21 na tayo ay nasa labas ng ating mga tahanan ng lungsod dahil
ang Paskuwa ay isa sa tatlong Kapistahan ng
paglalakbay. Tingnan ang
Deut.16:1-17. Hindi tayo dapat nasa ating trabaho sa kabuuan ng Kapistahan.
q
Araw ng Sanglinggo |
#14th of
Abib/Nisan
Ang Mesiyas ay Namatay
Ika-9 na Oras (approx. 3PM) |
*15th of
Abib/Nisan
1st Day
ULB
Banal na Araw |
16th of
Abib/Nisan
2nd Day
ULB |
17th of
Abib/Nisan
3rd Day
ULB |
18th of
Abib/Nisan
4th Day
ULB |
19th of
Abib/Nisan
5th Day
ULB |
20th of
Abib/Nisan
6th Day
ULB |
21st of
Abib/Nisan
7th Day
ULB
Banal na Araw |
*1 |
Linggo |
* Lunes |
Martes |
Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
2 |
Lunes |
Martes |
Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
Lunes |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*3 |
Martes |
* Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
Lunes |
Martes |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 |
Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
Lunes |
Martes |
Miyerkules |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
*5 |
Huwebes |
* Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
Lunes |
Martes |
Miyerkules |
Huwebes |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
6 |
Biyernes |
Sabado |
** LINGGO |
Lunes |
Martes |
Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
7 |
Sabado |
**LINGGO |
Lunes |
Martes |
Miyerkules |
Huwebes |
Biyernes |
Sabado |
●
# Ang Hapunan ng Panginoon ay ginaganap sa gabi
bago, sa dilim, sa katapusan ng ika-13 at simula ng ika-14 ng Abib.
●
* Sa loob ng sistema ng pagpapaliban ng
kalendaryong Hillel ng mga rabbi, ang banal na araw ng ika-15 ng Abib ay
hindi pinapayagang mangyari sa isang Lunes, Miyerkules, o Biyernes.
●
** Linggo-Handog ng Inalog na Bigkis at ang bilang
ng Omer (50 araw) hanggang Pentecostes ay magsisimula.
Paghahanda para sa Paskuwa:
Ika-1 ng Nisan/Abib.
Ito
ang simula ng Bagong Taon sa Kalendaryo ng Templo (Ex. 12:3 at Ester 3:7 na
sinipi sa itaas). Ito ang taimtim na araw ng kapistahan na binanggit sa Awit
81:3-4:
3)
Magsihihip kayo ng pakakak sa bagong buwan, sa kabilugan ng
buwan, sa ating dakilang kapistahan.
4)
Sapagka't pinakapalatuntunan sa Israel, ayos ng Dios ni Jacob
(TLAB).
Pagpapabanal ng Templo ng Diyos. Bago ang Paskuwa, sinabihan tayong ipagdiwang ang
unang araw ng Nisan bilang isang araw ng taimtim na pagpupulong (tingnan ang
aralin na
Ang Buwan at ang Bagong
Taon (No. 213)). Ang pagpapanumbalik ng
pagsamba sa Buhay na Diyos ay nagsisimula sa Bahay ng Diyos at mula sa
pagkasaserdote.
Ang paghahanda ay nagsisimula sa 1 Nisan. Sa simula ng maligayang panahon ng
Diyos ay inutusan ang Israel na gawing banal ang Templo bago ang Paskuwa.
Nagkaroon ng proseso ng pagpapakabanal hanggang sa Paskuwa. Sa ilang mga
kaso, ang Paskuwa ay talagang naantala dahil ang pagpapakabanal na ito ay
hindi ginawa nang tama. Ang kahalagahan ng proseso ay may malubhang
implikasyon para sa Cristianismo (tingnan ang aralin na
Pagpapabanal ng Templong
Diyos [241]).
Ang ika-7 araw ng Nisan/Abib.
Sa 7 Abib tayo ay nag-aayuno para sa walang-malay at nagkakamali. Ang
prosesong ito ay para sa mga hindi pa nakakaunawa sa kaluwalhatian at mga
Misteryo ng Kaharian ng Diyos. Ito ay bahagi ng proseso ng pagpapabanal ng
sistema ng Templo na iniutos ng Diyos. Ang pangunahing aspeto ng Paskuwa ay
kailangang magkaroon ng pagkakasundo sa Bahay ng Diyos upang ang lahat ay
makipagkasundo sa kanilang mga kapatid bago sila pumunta sa mga altar ng
Paskuwa. Gayon din ginagawa ng Iglesia ang
Pagpapabanal ng mga Bansa (No. 077) sa prosesong ito.
Lahat ng araw na ito ay
kinakailangan at ang Kapistahan ay ang Taimtim na Pagtitipon na iniutos na
siya nilang pinaghahandaan. Ang kasagutan ay ginagawa natin ito dahil
bahagi ito ng proseso ng pagpapabanal ng sistema ng Templo na iniutos ng
Diyos, at ang ginawa ni Cristo noong naghanda siya para sa Paskuwa. Ginawa
niya itong paglilinis at pagpapabanal ng Templo (No. 241B).
Ito ay sinasagisag, sa pisikal, sa pamamagitan ng
katotohanan na pinalayas niya ang mga nagpapalit ng pera mula sa Templo. Ang
prosesong ito ay humantong sa pagtatabi ng cordero sa Ikasampung araw ng
Abib na handa na para sa pagpatay dito sa Ikalabing-apat na araw ng Abib sa
ika-3 ng hapon (nang pinatay si Cristo) at ang pagkain nito bilang Hapunan
ng Paskuwa sa Gabi ng Pagmamasid
sa Ikalabinlimang araw ng Abib.
(Tingnan din ang aralin ng
Komentaryo sa Joel (No. 021B)).
Ang huling araw ng
pangunahing yugto ng Pagpapakabanal ng Templo – na syang Templo tayo - ay
ang Ikapito ng Abib. Kapag nangyari na ang pagpapakabanal ay nagpapatuloy
hanggang sa katapusan ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura (tingnan
ang
Pagpapabanal ng mga
Walang-malay at Nagkakamali [291]).
Ang ika-14 ng Nisan/Abib.
Alam natin sa puso ang mga aktibidad at paglilingkod sa Huling Hapunan na
ibinigay ng Panginoon bilang Hapunan
ng Panginoon. Alam natin na ito ay isa lamang sa dalawang sakramento ng
Iglesia (tingnan ang aralin na
Ang mga Sakramento ng Iglesia (No. 150)).
Ang isa pang sakramento ay bautismo (tingnan ang aralin na
Pagsisisi at Bautismo (No.
052)).
Ang Hapunan ng Panginoon ay ginaganap sa gabi sa pagtatapos ng ika-13 ng
Nisan/Abib pagkaraan ng dilim at sa simula ng ika-14 ng Nisan/Abib. Ang dugo
ng Bagong Tipan at ang pagpasok sa Dakong Kabanalbanalan ng Dakilang
Saserdote na Mesiyas ang nangunguna sa ating lahat na magiging mga anak ng
Diyos.
Ang paglilingkod na ito ay para sa mga nabautismuhan sa
katawan ni Cristo.
(Tingnan ang mga aralin na
Ang
Hapunan ng Panginoon (No. 103),
Kahalagahan ng Paghuhugas ng Paa (No. 099),
at
Kahalagahan ng Tinapay at Alak (No. 100).)
Sa ika-9 na oras sa
higit-kumulang alas-3 ng hapon ng ika-14 nang ang Mesiyas ay ipinapatay sa
tulos, isang paglilingkod ng kapisanan ang gaganapin bilang pag-alala sa
kamatayan (tingnan ang
Ang Kamatayan ng Cordero (No. 242)).
Pagkatapos ng paglilingkod
at bago ang katapusan ng ika-14 ng Nissan isang handog ang kinuha alinsunod
sa Deut. 16:16-17 (tingnan ang
Ikapu (No. 161)).
Tatlong beses sa isang taon inuutusan tayo ng Diyos na magtipon sa lugar na
inilagay ng Diyos sa Kanyang pangalan (Lalo na ang mga lalaki, ilang babae
ay maaaring manatili sa bahay kasama ang mga maysakit sa mga pagkakataong
hindi sila makapaglakbay). Ang tatlong Kapistahan ay: ang Kapistahan ng
Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura; ang Kapistahan ng mga Sanglinggo, o
Pentecostes; at ang Kapistahan ng mga Tabernakulo.
Dapat tayong umalis sa ating mga tahanan at pumunta sa lugar na Kanyang
pinili. Deuteronomio 16:16-17:
16Makaitlo sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa
Panginoon mong Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay
na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng
mga tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa Panginoon:
17Bawa't lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na
ibinigay sa iyo ng Panginoon mong Dios.
(TLAB) (Tingnan ang
Paghahandog No. 275)
Ang ika-15 ng Nisan/Abib at Mga Araw ng Tinapay na
Walang Lebadura. Ang Gabi ng Pangingilin.
Ang Gabi ng Pangingilin ay isang napakahalagang kaganapan sa kalendaryo ng
Bibliya. Ito ay ganap na nakalimutan sa karaniwang Cristianismo at
sinawalang-bahala sa mga Iglesia ng Diyos sa ikadalawampung siglo. Ang
Judaismo ay nagpakilala rin ng kamalian at isang maling sistema ng
kalendaryo upang sirain ang layunin at katotohanan ng pag-iingat nito
alinsunod sa Kautusan ng Diyos sa tamang araw. Iilan lamang na mga Iglesia
ng Diyos ang nag-oobserba nito ayon sa kalendaryo ng Ikalawang Panahon ng
Templo at gaya ng pag-obserba nito noong panahon ni Cristo at sa mga naunang
Iglesia ng Diyos hanggang sa Repormasyon sa Europa.
Tinatawag din itong
Gabi ng Pagmamasid at ang
pangalang ito ay may tiyak na layunin.
Ang buong
pagkakasunud-sunod ng Paskuwa ay sinuri sa araling
Ang Paskuwa (No. 098).
Ang tradisyunal na panahon na tinutukoy bilang Paskuwa sa sinaunang
Iglesiang Cristiano ay ang panahon na sumasaklaw mula sa gabi ng Hapunan ng
Panginoon nang si Cristo ay nabihag pagkatapos ng hapunan kasama ang mga
alagad sa gabi ng araw ng paghahanda bago siya dinakip at nilitis sa harap
ng Sanhedrin ng mga Judio at sa harap ni Pilato at pagkatapos ay ipinako.
Siya ay ipinako at namatay noong hapon ng Ikalabing-apat ng Nisan alinsunod
sa pagpatay sa Paskuwa. Namatay siya noong alas-3 ng hapon sa oras na
pinatay ang mga cordero para sa hapunan ng Paskuwa noong gabing iyon na
nagsimula sa Gabi ng Pag-alala sa Ikalabinlima ng Unang buwan. Itinala ni
Josephus na mayroong ilang daang libong cordero na pinatay sa hapon ng
Ikalabing-apat mula alas-3 ng hapon. Ang unang pinatay ay iniharap sa
Dakilang Saserdote. Ang Paskuwa sa sinaunang iglesia ay isang pangkaraniwang
termino na sumasaklaw mula 14 Nisan hanggang sa Linggo ng Inalog na bigkis
kahit ano pa ang bilang ng mga araw. Ang natitirang mga araw ay inuri lamang
bilang Tinapay na Walang Lebadura, na nagsimula sa Paskuwa ng 15 Abib at
nagpatuloy sa 21 Abib sa loob ng pitong araw (tingnan ang mga aralin
Ang Gabi ng Pangingilin (No.
101)
at
Pitong Araw ng Kapistahan (No. 049).
Ang Handog ng Inalog na Bigkis.
Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay kailangang panatilihin upang maunawaan ang
buong implikasyon ng sakripisyo ni Cristo at ang kapangyarihang ibinigay sa
kanya sa mga tuntunin ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay
(tingnan ang aralin
Oras ng Pagbitay at
Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)). Ang kongregasyon ay nagtitipon ng alas-9 ng umaga sa Linggo sa
loob ng Kapistahan ng Paskuwa (tingnan ang chart ng Paskuwa sa itaas) upang
alalahanin ang pag-akyat ng Mesiyas sa langit (Juan 20:17), bilang handog ng
inalog na bigkis. Ang Handog ng Inalog na Bigkis ay isang sinaunang
pangangailangan ng Israel sa loob ng Torah. Ang ordenansa ay matatagpuan sa
Levitico 23:9-14, at gayundin sa Exodo 29:24-25 at iba pang mga teksto. Ito
ay hindi gaanong naiintindihan ng mga iskolar at hindi pinapansin ng marami
(hal., wala ito bilang isang kategorya sa Schürer's index sa
The History of the Jewish People in the Age of Jesus Christ). Ito ay
madalas na iniisip na "tinanggal na," bilang isang bahagi ng mga aspeto ng
pagsasakripisyo ng kautusan. Kaya bakit ito dapat ipapangilin ngayon? Ito ay
isang araw na magsisimula ang pagbibilang hanggang Pentecostes. Bagama't
hindi natin pisikal na inaalog ang bigkis ng butil, ipinagdiriwang natin ang
pagtanggap kay Cristo sa harap ng Luklukan ng Diyos. Sa parehong paraan
hindi na natin ihahain ang mga hayop sa Templo ngunit ipinagdiriwang natin
ang aktwal na mga araw kung saan ginawa ang mga ito. Ang mga araw mismo ay
kumakatawan sa mga aspeto ng Plano ng Diyos na natupad kay Cristo at sa mga
hinirang. Ang Inalog na Bigkis sa katulad na paraan ay kumakatawan sa bahagi
ng Plano at bahagi ng Kwento (tingnan ang
Ang Handog ng Inalog na Bigkis (No. 106B)).
Ang Bilang ng Omer hanggang Pentecostes.
Ang pitong linggo ng Omer ay binibilang mula sa Linggo sa loob ng Kapistahan
ng Tinapay na Walang Lebadura. Pagkatapos ay ipinagdiriwang ang Pentecostes
sa Unang Araw ng sanglinggo, ibig sabihin Linggo, ng ikawalong sanglinggo.
Ang panahong ito ang
batayan ng pagdiriwang ng Iglesia, at sa wakas ay bumubuo ng pagdiriwang ng
pagbibigay ng Kautusan sa Pentecostes. Ang pag-aayuno ni Moises ay
apatnapung araw at apatnapung gabi. Gayunpaman, ang pagtatapos ng unang
yugto ng kanyang mga obligasyon ay sa panahon ng pagbilang ng Omer, at wala
siya sa bundok para sa panahon hanggang sa Bagong Buwan ng Sivan sa Ikatlong
buwan. Ang pagtatapos ng panahong ito ng kaniyang mga obligasyon, na sa
pamamagitan ng halo-halong pag-aayuno, ay kasama ng unang probisyon ng
Kautusan sa Sinai at bago ang ikaapat na pag-akyat ni Moises, at ang
kaniyang muling pagbabalik dala ang mga tapyas ng Diyos. Ang unang
apatnapung araw na yugto ay nagsimula mula sa Bagong Buwan ng Iyar o Zif o
Sha'aban – ang Ikalawang buwan – at nagpatuloy hanggang sa araw ng
Pentecostes.
Ito ang batayan ng
pag-aayuno ng Ramadhan sa Islam. Ang pag-aayuno ay nakuha ang pangalan nito
mula sa katotohanan ng mga debosyon ni Moises at ang pagtulad sa pag-uugali
ni Cristo bago siya umakyat. Ito ay hindi isang ganap na pag-aayuno sa Islam
dahil ang pagkain ay isinasagawa tuwing gabi pagkatapos ng dilim at bago ang
bukang-liwayway. Ang Iglesia ng Diyos ay may mga taong nag-aayuno nang buong
araw at gabi sa panahong ito at hindi nag-aayuno sa ibang mga araw. Ang
parehong mga kasanayan katanggap-tanggap noon hanggang ngayon. Gayunpaman
ang Pag-aayuno sa 7Abib ay isang buong 24 na oras na pag-aayuno. Ang panahon
ng panalangin at pag-aalay ay nasa pagbilang ng Omer mula sa Kapistahan ng
Tinapay na Walang Lebadura. Ito ay binibilang mula sa Inalog na Bigkis
ngunit hindi nagsimula hanggang sa panahon pagkatapos ng 21 Abib o Nisan sa
mga Iglesia ng Diyos, o sa Judah sa Panahon ng Templo, o Rajab sa Ismael at
Cetura.
Sinimulan ni Moises ang pagbilang ng Omer mula sa
Tinapay na Walang Lebadura sa Abib.
Ang panahon ay
limampung araw mula sa Inalog na Bigkis hanggang Pentecostes. Samakatuwid,
ang unang panahon ay hindi apatnapung araw. Kung kukunin natin ang panahon
na magtatapos sa Pentecostes kasama ng Kautusan, dapat itong bilangin mula
sa Bagong Buwan ng Iyar, ang unang araw ng Ikalawang buwan. Si Moises ay
wala sa Bundok ng Diyos. Kinailangan niyang kunin ang Israel at ang
karamihang sama-sama – na dapat palawakin
sa ilalim ni Cristo upang isama ang mga hinirang ng mga Gentil – mula
sa Ehipto at sa ilang hanggang sa Bundok ng Diyos at sa Kautusan. Sa huling
araw ang bansa ay lumipat lamang ng napakaikling distansya, pagdating sa
lugar ng Kautusan sa 1 Sivan, na nasa halos lokasyon na sa paanan ng bundok.
Tingnan ang mga aralin na
Mga Pag-akyat ni Moises
(No. 070)
at
Bilang ng Omer hanggang Pentecostes (No. 173)
Pentecostes.
Ang Bagong Buwan ng Ikatlong buwan ng Banal na Taon ay karaniwang bumabagsak
sa ikapitong sanglinggo ng pagbilang ng Omer hanggang Pentecostes. Sa
karamihan ng mga taon, ang susunod na Sabbath at ang unang araw ng
sanglinggo na kasunod nito ay bumubuo sa dalawang araw na Kapistahan ng mga
Sanglinggo o Pentecostes. Ito ay dalawang araw na Kapistahan ng paglalakbay
at tayo ay dapat na nakalabas sa ating mga tahanan (Deut. 16:5-8 at 16-17).
Tulad ng dapat nating malaman, ang ibig sabihin ng Pentecost ay
"magbilang ng limampu".
Sa
panahong ito, tayo ay nagsasama hanggang sa pagtanggap ng Banal na Espiritu
sa Pentecostes.
Mayroong ilang mga bagay na
hinahangad nating gawing perpekto sa pagbilang ng Omer na ito. Ang pag-ibig
at pagkakaisa ng mga kapatid ay napakahalaga at kasunod din ang ating
pag-ibig sa Diyos.
Dapat nating ipagdiwang ang
Paskuwa, na pinabanal ang ating sarili mula sa Bagong Taon noong ika-1 ng
Abib. Dapat ay nag-ayuno tayo noong ika-7 ng Abib. Mas gusto ng Diyos ang
pagsunod kaysa paghahain. Kapag sinabi Niya na pabanalin ang kapisanin sa
pamamagitan ng pag-aayuno at panatilihin ang ika-7 ng Abib para sa
walang-malay at nagkakamali, iyon mismo ang ibig Niyang sabihin.
Ang buong panahon ng
dalawampu't isang araw sa Unang buwan ng Abib ay isang panahon ng
pagpapakabanal. Kailangan nating panatilihin ito upang maunawaan ang
katotohanang ito. Kailangan nating alisin ang lebadura ng masamang hangarin
at kasamaan at panatilihin ang Kapistahan sa katapatan at katotohanan (tingnan
ang aralin na
Ang Luma at Bagong Lebadura
[106a]).
Sa ganitong paraan ang pagbilang sa Pentecostes ay
sinimulan sa isang maayos na batayan. Ang pamamaraan pagkatapos ay sinimulan
sa Kapistahan, kung saan binibigyan tayo ng lebadura ng Kaharian ng Langit.
Sinabi ni Cristo na ang Kaharian ng Langit ay tulad ng lebadura na ibinigay
sa babae, na inilagay ito sa loob ng tatlong takal na harina hanggang sa
maalsa ang kabuuan (Mat. 13:33). Ang paliwanag ni Bullinger sa tekstong ito
sa The Companion Bible ay
eksaktong kabaligtaran ng mga salita ni Cristo.
Ang mga handog sa
Pentecostes ay tumuturo sa Iglesia – ang Templo ng Diyos. Ang lebadura sa
mga tinapay ng Pentecostes ay tumuturo sa dalawahang katangian ng Kasulatan,
at ng tao sa kanyang paglakad kasama ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na
Espiritu.
Ito rin ay tumutukoy sa duality ng makalangit at makalupang Hukbo sa Lungsod
ng Diyos (tingnan ang aralin na
Ang Lungsod ng Diyos (No. 180)).
Ang tatlong sukat ng pagkain ay kumakatawan sa tatlong bahagi ng Kaharian ng
Diyos. Si Cristo ay naroroon bilang Hari, Saserdote at Propeta (tingnan ang
aralin na
Si Jesus ang Cristo, Hari, Saserdote at Propeta (No. 280)).
Gayon din tayo tinawag at pinili
upang maging isang bansa ng mga hari at saserdote, at ang gawain ng
propesiya ay kasama natin bilang ikatlong elemento ng Iglesia at ng mga tao
nito. Tingnan ang mga aralin na
Ang Lebadura sa Pentecostes (No. 065) at
Pentecostes sa Sinai (No. 115).
Walang sinuman ang may
awtoridad na ipagpaliban ang isang banal na araw, kahit ang mga Pariseo o
mga rabbi, na ang awtoridad ay inalis sa kanila, ay sinasagisag nang pinunit
ng dakilang saserdote ang kanyang mga damit sa pagtatanong kay Cristo sa
kanyang paglilitis (Marcos 14:63; cf. Luc. 10:1,17). Gayundin, nang ang 70
ay inorden at pinalabas at kanilang nalaman na maging ang mga demonyo ay
nasasakop nila at na ang mga anak ng Dakilang Saserdote, si Esceva, gaya ng
nalaman natin nang maglaon, ay inalis ang kanilang awtoridad mula sa kanila,
na sinasagisag ng mga demonyong nanglaban sa kanila. Ang kalendaryong Hillel
ay hindi kailanman naging Banal na Kalendaryo ng Diyos. Ang paggamit nito
upang matukoy kung kailan dapat panatilihin ang mga Banal na Araw ng Diyos
ay isang malubhang kasalanan at napakalaking pagkakamali na may napakalaking
espirituwal na mga kalalabasan. Kung hindi natin pinangingilin ang Araw ng
Pagbabayad-sala sa tamang araw tayo ay naalis sa ating mga tao. Sa madaling
salita tayo ay inalis sa Iglesia ng Diyos. Hindi natin maaaring mapanatili
ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli sa pagsunod sa Kalendaryong Hillel at dapat
nating maunawaan iyon.
Sundin ang mga yapak ng
Mesiyas (1Ped. 2:21) at hindi ang mga yapak ng tao.