Christian Churches of God
No. 227
Mga Kapistahan ng Diyos kung paanong nauugnay ang mga ito sa Paglalang
(Edition
3.0 19980101-19980424-20070718)
Ang presentasyong ito ay tumitingin sa mga itinakdang Kapistahan ng Diyos at
sa mga Sabbath at mga Bagong Buwan at ang kanilang kaugnayan, kung saan
naaangkop, sa "sanglinggo ng paglalang" sa Aklat ng Genesis. Sinusuri din ng
aralin ang ugnayan ng mga Kapistahan at ang kanilang mga paunang yugto.
.
.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1998, 2007 Wade Cox,
based on a 1997 paper by Alan Williams)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Mga Kapistahan ng Diyos
kung paanong nauugnay ang mga ito sa Paglalang
Ang paglalang ng Daigdig ang panimulang punto sa pagtatatag ng mga
Kapistahan ng Diyos. Sa loob ng kwento ng paglalang, nagsisimula ang
sanglinggo ng paglalang sa unang araw ng sanglinggo (Linggo) at magtatapos
sa ikapitong araw o Sabbath (Sabado). Ang sanglinggong ito ay itinuturing na
kumakatawan sa pitong libong taon (2Ped. 3:8), na kung saan ang Linggo ay
kumakatawan sa unang libong taon.
Genesis 1:2-3 At ang lupa ay walang anyo at walang laman; at ang kadiliman
ay sumasa ibabaw ng kalaliman; at ang Espiritu ng Dios ay sumasa ibabaw ng
tubig. 3At sinabi ng Dios Magkaroon ng liwanag; at nagkaroon ng
liwanag. (AB)
Mahalagang tandaan na sa istrukturang ito, ang pagsisimula ng sanglinggo ay
nakikita rin bilang mula sa Unang araw ng Unang buwan sa tradisyunal na
kahulugan. Ang unang araw ay kailangang maging Unang araw ng Unang buwan at
iyon ang karaniwang tinatanggap. Mayroong ilang mga aspeto tungkol sa
takdang-panahong ito na may direktang aplikasyon sa paglalang sa pangunahing
layunin nito, na kung saan ay ang paglalang ng sangkatauhan. Ito ay nauugnay
sa paghahanda sa mga unang Kapistahan at ang pagpapabanal ng sangkatauhan.
Ang Unang araw ng Unang
buwan ay ginamit din ng Diyos upang muling itatag ang mundo sa ilalim nina
Noe, Moises, at sa loob ng mga Pagpapanumbalik ng Bibliya (Gen. 8:13). Ang
pagkawasak ng Daigdig ay nagsimula noong nakaraang taon sa ikalabing-pitong
araw ng ikalawang buwan matapos isara ang Daong sa ikasampung araw ng buwan.
(cf. Gen. 7:9-11). Ang pagbubukod sa
mga hinirang ay sa isang simbolikong kahulugan para sa ikalawang
Paskuwa, gaya ng ating makikita.
Ang Unang araw ng Unang buwan ay ang Bagong Buwan ng Abib na kung saan
nagsisimula ang pagpapabanal ng Templo ng Diyos. Bagaman ito ay nakikita ng
Judaismo sa pisikal na kahulugan, hindi ito kailanman dapat mangyari sa
pangmatagalan o espirituwal na kahulugan. Gaya ng ipinaliwanag ni Cristo, at
sa loob ng Cristianismo, ang estruktura ay simboliko ng Templo ng Diyos na
binubuo ng mga buhay na bato at kung saan tayo ang Templo (1Ped.
2:5; 1Cor. 3:16; 6:19 cf.
Pagpapabanal ng Templo ng Diyos [241]).
Pagkatapos ay bumaba sa talata 31:
Genesis 1:31 At nakita ng Dios ang lahat ng kaniyang nilikha, at, narito,
napakabuti. At nagkahapon at nagkaumaga ang ikaanim na araw. (AB)
Genesis 2:1-3 At nayari ang
langit at ang lupa, at ang lahat na natatanaw sa mga iyon. 2At
nang ikapitong araw ay nayari ng Dios ang kaniyang gawang ginawa; at
nagpahinga ng ikapitong araw sa madlang gawa niyang ginawa. 3At
binasbasan ng Dios ang ikapitong araw at kaniyang ipinangilin, sapagka't
siyang ipinagpahinga ng Dios sa madlang gawang kaniyang nilikha at ginawa.
(AB)
Ang salitang isinalin na ipinagpahinga
(SHD 7673) na ginamit sa Genesis 2:3 ay may kahulugang
huminto [mula sa pagsusumikap] o huminto pagkatapos makakumpleto;
magpahinga
Ang Ikapitong araw ng Unang buwan ay may maraming simbolo, na nauugnay sa
kaligtasan ng sangkatauhan. Nakita natin na sa unang sanglinggong ito ang
Ikapitong araw ng Unang buwan ay sa Sabbath din.
Ang sanglinggo (at ang Sabbath) ay nakalista kasama ng mga Kapistahan ng
Diyos sa Levitico 23:1-3. Ito ay nagpapakita ng direktang koneksyon sa
pagitan ng sanglinggo at ng mga Kapistahan.
Levitico 23:1-3 At sinalita ng
Panginoon kay Moises, na sinasabi, 2Salitain mo sa mga anak ni
Israel at sabihin mo sa kanila, ang mga takdang kapistahan sa Panginoon, na
inyong itatanyag na mga banal na pagpupulong, ay mga ito nga ang aking mga
takdang kapistahan. 3Anim na araw na gagawa: datapuwa't sa
ikapitong araw ay sabbath na takdang kapahingahan, siyang banal na
pagpupulong; anomang gawa ay huwag ninyong gagawin: isang sabbath sa
Panginoon sa lahat ng inyong tahanan. (AB)
Sinabi ng Diyos na ang araw ng Sabbath ay araw ng kapahingahan. Tayo ay
dapat magtrabaho ng anim na araw gaya ng ginawa ng Diyos sa kwento ng
paglalang, at magpahinga sa ikapitong araw.
Ang Sabbath, ayon sa sinasabi sa atin, ay upang ipaalala sa atin ang
pagpapahinga ng Panginoon sa katapusan ng sanglinggo ng paglalang. Ito ay
mahalaga sa Plano ng Kaligtasan. Ipinapakita ng teksto na ang Sabbath ay
sumasalamin sa pagpapahinga ng Diyos at ang pagtapos ng isang aspeto ng
Kanyang gawain.
Genesis 2:3 At binasbasan ng Diyos ang ikapitong araw at kanyang ginawang
banal, sapagkat sa araw na iyon ay nagpahinga ang Diyos sa lahat ng gawain
na kanyang ginawa. (AB)
Sa Juan 5:17, sinabi ni Cristo na Siya at ang Ama ay patuloy na gumagawa pa
rin. Ang kapahingahang ito ng
Diyos ay simboliko ng isang hinaharap na kapahingahan, tulad ng ipinapakita
sa Hebreo.
Hebreo 4:1-4 Mangatakot nga
tayo, yamang may iniwang pangako ng pagpasok sa kaniyang kapahingahan, baka
sakaling sinoman sa inyo ay maging tulad sa di nakaabot niyaon. 2Sapagka't
tunay na tayo'y pinangaralan ng mabubuting balita, gaya rin naman nila:
nguni't hindi nila pinakinabangan ang salitang napakinggan, dahil sa walang
kalakip na pananampalataya ang nangakarinig. 3Sapagka't tayong
nagsisipanampalataya ay nagsisipasok sa kapahingahang yaon; gaya ng sinabi
niya, (AB)
Mula dito makikita natin na ang pisikal na Israel ay hindi pumasok sa
kapahingahan ng Diyos na Buhay ngunit ito ay Plano ng Diyos na papasukin ang
espirituwal na Israel sa kapahingahang iyon na binanggit sa versikulo 8:
Hebreo 4:8-9 Sapagka't kung
ibinigay sa kanila ni Josue ang kapahingahan, ay hindi na sana niya
sasalitain pagkatapos ang ibang araw. 9May natitira pa ngang
isang pamamahingang sabbath, ukol sa bayan ng Dios. (AB)
Mula sa mga kabanata 3 at 4 ng Hebreo, makikita natin na ang Sabbath ay
naglalarawan ng kondisyunal na ipinangakong kapahingahan ng Israel mula sa
mga kaaway nito nang ito ay nasa Lupang Pangako. Gayunpaman, hindi nito
nakuha ang kapahingahan dahil sa kanilang paghihimagsik (hindi sumunod ang
mga Israelita sa utos ng Diyos). Ang biblikal na kasaysayan ng pisikal na
Israel ay dapat gamitin natin upang matuto ng mga aral, at bilang propesiya
para sa mga Huling Araw.
Roma 15:4 Sapagka't ang anomang mga bagay na isinulat nang una ay nangasulat
dahil sa ikatututo natin, upang sa pamamagitan ng pagtitiis at pagaliw ng
mga kasulatan ay mangagkaroon tayo ng pagasa. (AB)
1Corinto 10:11 Ang mga bagay na ito nga'y nangyari sa kanila na
pinakahalimbawa; at pawang nangasulat sa pagpapaalaala sa atin, na mga
dinatnan ng katapusan ng mga panahon. (AB)
Inilalarawan din ng Sabbath ang paglabas ng bayan ng Diyos mula sa
pagkaalipin sa Ehipto.
Deuteronomio 5:12-15 Iyong ipagdiwang ang araw ng sabbath, upang ipangilin,
gaya ng iniuutos sa iyo ng Panginoon mong Dios. 13Anim na araw na
gagawa ka, at iyong gagawin ang lahat ng iyong gawain: 14Nguni't
ang ikapitong araw ay sabbath sa Panginoon mong Dios: sa araw na iyan ay
huwag kang gagawa ng anomang gawa, ikaw, ni ang iyong anak na lalake ni
babae, ni ang iyong aliping lalake ni babae, ni ang iyong baka, ni ang iyong
asno, ni anoman sa iyong hayop, ni ang iyong taga ibang lupa na nasa loob ng
iyong mga pintuang-daan; upang ang iyong aliping lalake at babae ay
makapagpahingang gaya mo. 15At iyong aalalahanin na ikaw ay
naging alipin sa lupain ng Egipto, at ikaw ay inilabas ng Panginoon mong
Dios doon sa pamamagitan ng isang makapangyarihang kamay at unat na bisig:
kaya't iniutos sa iyo ng Panginoon mong Dios, na
ipangilin mo ang araw ng sabbath.
(AB)
Samakatuwid, may kaugnayan ang unang araw ng Tinapay na Walang Lebadura at
ang ikapitong araw na Sabbath ng sanglinggo ng paglalang, dahil ang unang
araw ng Tinapay na Walang Lebadura ay larawan din ng paglabas sa Egipto.
Exodo 12:47-51 Ipangingilin ng
buong kapisanan ng Israel. 48At pagka ang isang taga ibang lupa
ay makikipamayan kasama mo, at mangingilin ng paskua sa Panginoon, ay tuliin
lahat ang kaniyang mga lalake at saka siya lumapit at ipangilin: at siya'y
magiging parang ipinanganak sa lupain ninyo; datapuwa't sinomang di tuli ay
hindi makakakain niyaon. 49Isang kautusan magkakaroon sa
ipinanganak sa lupain, at sa taga ibang bayan na nakikipamayang kasama
ninyo. 50Gayon ginawa ng lahat ng mga anak ni Israel; kung
paanong iniutos ng Panginoon kay Moises at kay Aaron, gayon nila ginawa.
51At nangyari nang araw ding yaon, na kinuha ng Panginoon ang mga
anak ni Israel sa lupain ng Egipto, ayon sa kanilang mga hukbo. (AB)
Patuloy sa Exodo 13:3-10:
Exodo 13:3-10 At sinabi ni Moises sa bayan, Alalahanin ninyo ang araw na ito
na inialis ninyo sa Egipto, sa bahay ng pagkaalipin; sapagka't sa
pamamagitan ng lakas ng kamay ay hinango kayo ng Panginoon sa dakong ito,
wala sinomang kakain ng tinapay na may lebadura. 4Sa araw na ito
ay umaalis kayo ng buwan ng Abib. 5At mangyayari, na pagkadala sa
iyo ng Panginoon sa lupain ng Cananeo, at ng Hetheo, at ng Amorrheo, at ng
Hebreo, at ng Jebuseo, na kaniyang isinumpa sa iyong mga magulang, na
ibibigay sa iyo, na lupang binubukalan ng gatas at pulot ay iyong
ipangingilin ang paglilingkod na ito sa buwang ito. 6Pitong araw
na kakain ka ng tinapay na walang lebadura, at sa ikapitong araw ay magiging
isang kapistahan sa Panginoon. 7Tinapay na walang lebadura ang
kakanin sa loob ng pitong araw, at huwag makakakita sa iyo, ng tinapay na
may lebadura, ni makakakita ng lebadura sa iyo, sa lahat ng iyong mga
hangganan. 8At sasaysayin mo sa iyong anak sa araw na yaon, na
iyong sasabihin: Dahil sa ginawa ng Panginoon sa akin nang ako'y umalis sa
Egipto. 9At sa iyo'y magiging pinakatanda sa ibabaw ng iyong
kamay, at pinakaalaala sa pagitan ng iyong mga mata, upang ang kautusan ng
Panginoon ay sumaiyong bibig: sapagka't sa pamamagitan ng malakas na kamay,
ay inalis ka ng Panginoon sa Egipto. 10Isasagawa mo nga ang
palatuntunang ito sa kapanahunan nito taon taon. (AB)
Ang Sabbath sa relasyon
nito sa Paskuwa, gayunpaman, ay nasa ikalawang linggo ng Unang buwan. Bago
natin tingnan ang ugnayan ng Sabbath sa Paskuwa at sa Tinapay na Walang
Lebadura, kailangan nating tingnan ang unang sanglinggo ng Unang buwan. Ang
Unang araw ng Unang buwan ay para sa Pagpapabanal ng Templo, at ang
estruktura ng Templo ay inihanda para sa Plano ng Kaligtasan tulad ng
ipinakita sa Paskuwa. Ang Ikapitong araw ng Unang buwan ay ang araw ng
Pagpapabanal ng mga walang malay at mga Nagkakamali at may kritikal na
kahalagahan sa pangwakas na estruktura ng Templo tulad ng makikita natin sa
Templo ni Ezekiel, kung saan ang araw ay iniutos para sa Pagpapabanal (Ezek.
45:18-20).
Ezekiel 45:18-20 Ganito ang sabi ng Panginoong DIOS: Sa
unang buwan, sa unang araw ng
buwan, kukuha ka ng guyang toro na walang kapintasan; at iyong lilinisin
ang santuario. 19At ang saserdote ay kukuha ng dugo ng handog
dahil sa kasalanan, at ilalagay sa mga haligi ng pintuan ng bahay, at sa
apat na sulok ng patungang dambana, at sa mga haligi ng pintuang-daan ng
lalong loob na looban. 20At gayon ang iyong gagawin sa ikapitong
araw ng buwan para sa bawa't
nagkakamali, at sa bawa't walang malay: gayon ninyo lilinisin ang bahay.
(AB)
Kaya't makikita natin na
may isang paunang hain upang pakabanalin ang Bahay ng Diyos, upang
magampanan nito ang tungkulin ng pagpapabanal sa bansa sa Paskuwa. Ang
Paskuwa ay nasa ikalawang yugto o sanglinggo ng paglalang. Samakatuwid, ang
mga gawa ng paglilinis ng Daigdig sa kwento ng Genesis ay nagtuturo sa
hinaharap na gawain ng paglilinis sa mga walang malay at mga nagkakamali
upang makibahagi sila sa proseso ng Plano ng Diyos. Tingnan ang aralin na
Pagpapabanal ng mga
Walang-malay at Nagkakamali [291].
Ang unang sanglinggo ng pagpapabanal ay nagpapakita na ang Ikapitong araw ng
Unang buwan sa kwento ng paglalang ay nasa Sabbath. Kaya't ang konsepto ng
pagpapabanal ay hindi isang sapilitang pag-aayuno; kundi ang tanging
epektibong paraan upang magpabanal sa kongregasyon ay sa pamamagitan ng
pag-aayuno. Kaya't ang mga gawain ng Diyos sa loob ng mga hinirang ay
nagpapahintulot sa buong paglalang na makibahagi sa Paskuwa. Ang mga Sabbath
ay karaniwang panahon ng kapistahan, ngunit ang gawain ng pag-aayuno para sa
pagkakamali at walang malay ay isang mas nangingibabaw na dahilan.
Ito ang siklo ng indibidwal
na dinadala sa pananampalataya mula sa gawain ng mga hinirang bilang isang
espirituwal na entidad na makikita sa Paskuwa. Magiging imposible para sa
indibidwal na mailagay sa Templo ng Diyos bilang isang Batong Buhay mula sa
mga gawain sa Paskuwa kung hindi ito magagawa sa pamamagitan ng proseso ng
pagpapabanal ng mga espirituwal na anak ng Diyos. Ang prosesong ito ay
sinasagisag ng pagpapabanal ng unang sanglinggo ng Unang buwan sa Unang araw
at Ikapitong araw ng buwan. Ang simbolismong ito ay ipinapakita ng hain ng
kambing na babae para sa mga walang malay at mga nagkakamali, tulad ng
inilatag rin sa Mga Bilang 15:27-29. Ang nagkasala ng walang malay at ang
pagsasaayos na ginagawa sa pamamagitan ng hain ay nalalapat sa buong mundo.
Mga Bilang 15:27-29
At kung ang isang tao ay nagkasala ng walang malay,
ay maghahandog nga siya ng isang kambing na babae ng unang taon na
pinakahandog dahil sa kasalanan. 28At itutubos ng saserdote sa
taong nagkamali, kung tunay na siya'y nagkasala ng walang malay sa harap ng
Panginoon, upang itubos sa kaniya; at siya'y patatawarin. 29Kayo'y
magkakaroon ng isang kautusan sa kaniya na nagkasala ng walang malay, sa
kaniya na ipinanganak sa gitna ng mga anak ni Israel, at sa taga ibang bayan
na nakikipamayan sa kanila. (AB)
Ang hain ng
kambing na babae ay natutupad kay Cristo bilang ulo ng Iglesia. Ang
hain, na ang Iglesia ay kumakatawan sa
kambing na babae (kasama ang Pulang Baka), ay isa sa mga ilang hain na
babae. Kaya't ang pagpapabanal ay nagiging posible sa pamamagitan ni Cristo
at ng mga Anak ng Diyos bilang Hukbo at mga hinirang sa unang sanglinggo ng
Unang buwan.
Ang hain ng Paskuwa ay
nalalapat sa pisikal na paglalang, na pagkatapos ay nagpapahintulot sa mga
hinirang na makapasok sa Iglesia upang makuha ang kanilang lugar sa patuloy
na proseso ng pagpapabanal ayon sa Plano ng Kaligtasan.
Ang Paskuwa ay nasa
ikalawang sanglinggo ng Unang buwan. Bago natin tingnan ang kahalagahan nito
ay susuriin natin ang kabuuang Plano.
Ang sanglinggo ng paglalang bilang Plano ng Kaligtasan
Nakikita natin mula sa estrukturang ito ang aplikasyon sa atin sa katapusan
ng panahon. Ang lingguhang Sabbath ay nagmula sa sanglinggo ng paglalang.
Kaya't makakaya nating ilapat ang pangkalahatang balangkas na ito upang
makita ang Plano ng Diyos ay ipinapakita sa kabuuan ng sanglinggo ng
paglalang.
Sinasabi sa 2Pedro 3:8 na ang isang araw ay katumbas ng isang libong taon,
at vice versa.
2Pedro 3:8
Datapuwa't huwag ninyong kalimutan, mga minamahal, ang isang bagay na ito,
na ang isang araw sa Panginoon ay katulad ng isang libong taon, at ang isang
libong taon ay katulad ng isang araw. (AB)
Anim na libong taon ang itinakda sa tao sa ilalim ng mga nangahulog na
hukbo.
2Corinto 4:3-4 At kung ang aming evangelio ay natatalukbungan pa, ay may
talukbong sa mga napapahamak: 4Na binulag ng
dios ng sanglibutang ito
[Satanas] ang mga pagiisip ng mga hindi nagsisisampalataya, upang sa
kanila'y huwag sumilang ang kaliwanagan ng evangelio ng kaluwalhatian ni
Cristo, na siyang larawan ng Dios. (AB)
Efeso 6:12 Sapagka't ang ating pakikibaka ay hindi laban sa laman at dugo,
kundi laban sa mga pamunuan, laban sa mga kapangyarihan, laban sa mga
namamahala ng kadilimang ito sa sanglibutan, laban sa
mga
ukol sa espiritu ng kasamaan
[nangahulog na hukbo] sa mga dakong
kaitaasan. (AB)
Isang libong taon ang itinakda sa Araw ng Panginoon sa ilalim ni Cristo at
ng kanyang mga hinirang (Apoc. 20:4).
Apocalipsis 20:4 4 At nakakita
ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila'y
pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga pinugutan ng
ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng Dios, at ang mga hindi
sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa
kanilang noo at sa kanilang kamay; at
sila'y nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang
libong taon. (AB)
Kaya ang pitong araw ng
sanglinggo ay nagpapakita ng Plano ng Kaligtasan. Gayunpaman, mayroong isang
ugnayan sa pagitan ng buwan at ng mga pista habang tumatapat ang mga ito sa
loob ng bawat buwan, na nagpapakita ng pag-uulit ng mga gawain ng Diyos, na
ipinakita rin sa pamamagitan ng paggamit ng sanglinggo kung paano ito
naaangkop sa bawat pagdiriwang sa kani-kanilang buwan.
Maaari nating tingnan ang sanglinggo ng paglalang bilang pitong libong taong
panahon, ngunit sa paglalapat nito sa Paskuwa, dapat nating isaisip ang
isang serye ng mga naunang gawain. Ang sanglinggo mismo, bago ang sanglinggo
kung saan nagaganap ang Paskuwa, ay sumasagisag sa paglalang ng makalangit o
Espirituwal na Hukbo, na nauna sa pisikal na paglalang at kinakailangan para
sa pagpapabanal ng pisikal na paglalang. Ang Ikapitong araw ng Unang buwan
ay para sa pagpapabanal ng buong Hukbo at ito ang sentral na layunin ng
Hebreo 2:11. Ang Mesiyas ay itinakda sa Kanyang mga gawain sa ikalawang
sanglinggo upang magpabanal ng buong paglalang, kapwa espirituwal at
pisikal. Ang pagpapabanal ng Ikapitong araw ay simbolo ng espirituwal na
estruktura ng Hukbo at ng mga hinirang sa mga gawain habang sila ay nauugnay
sa pisikal.
Hebreo 2:11
Sapagka't
ang nagpapagingbanal at ang mga pinapagingbanal ay pawang sa isa: na dahil
dito'y hindi siya nahihiyang tawagin silang mga kapatid, (AB)
Si Cristo, ang ating Kordero ng Paskuwa, ay pinatay noong Miyerkules ng
hapon ng sanglinggo ng pisikal na
paglalang. Ang ika-14 na araw ng Unang buwan ay ang katapusan ng ikalawang
sanglinggo ng Nisan, na nagsimula sa ikawalong araw ng buwan. Kaya't ang
ikawalong araw ay ang unang araw ng ikalawang sanglinggo ng kwento ng
paglalang. Kaya't ang pisikal na hain ng Paskuwa ay nasa ikalawang
sanglinggo, at talagang kumakatawan sa Sabbath na pagpapahinga ng ikalawang
sanglinggo, na siyang si Cristo.
Gayunpaman, ang aktwal na
taon ng Paskuwa ay tumapat sa Miyerkules at ang simbolismo dito ay may ibang
kahulugan, na maaaring ilapat din sa sanglinggo ng paglalang. (Sa kwentong
ito syempre kakailanganin natin na ang unang araw ng buwan ay tumapat sa
Huwebes. Maaari natin itong tingnan sa isang nakahiwalay na pagsusuri ng mga
kahulugan.)
Ang araw ng sakripisyo ng Mesiyas ay maaaring ituring bilang katapusan ng
ika-4 na milenyong araw. Kung kukunin natin ito na ika-14 ng Nisan, siya ay
pinili bago ang unang araw ng sanglinggo (ika-10 ng Nisan) – sa pagbibilang
pabalik mula sa Miyerkules ika-14, makukuha natin ang ika-10, na siyang
Sabbath at ang araw bago magsimula ang ikalawang sanglinggo ng paglalang.
Kaya't ang Mesiyas ay nauna pa sa pisikal na sanglinggo, na espirituwal na
binukod at mula rin sa espirituwal na paglalang.
Exodo 12:3-6 Salitain ninyo sa buong kapisanan ng Israel na inyong sabihin:
Sa ikasangpung araw ng buwang ito ay magsisikuha sila sa ganang kanila,
bawa't lalake, ng isang kordero, ayon sa mga sangbahayan ng kanikanilang mga
magulang, isang kordero sa bawa't sangbahayan: 4At kung ang
sangbahayan ay napakakaunti upang kumain ng isang kordero, ay siya nga at
ang kaniyang malapit na kapitbahay ay magsasalosalo sa isa ayon sa bilang ng
mga tao; ayon sa bawa't tao na kumakain gagawin ninyo ang pagbilang, sa
kordero. 5Ang inyong korderong pipiliin ay yaong walang
kapintasan, isang lalake, na iisahing taon: inyong kukunin sa mga tupa, o sa
mga kambing: 6At inyong aalagaan hanggang sa ikalabing apat na
araw ng buwang ito, at papatayin ng buong kapulungan ng kapisanan ng Israel,
sa paglubog ng araw.
(AB)
Binabanggit sa 1Pedro 1:20 ang paghahayag sa Mesiyas para sa atin sa mga
Huling Araw.
1Pedro 1:20
Siya [Cristo] ay itinalaga na nang una bago itinatag ang sanlibutan, ngunit
inihayag sa mga huling panahon dahil sa inyo. (AB01)
Ang ikasampu ng Nisan sa kwento na ito, na tumutukoy lamang sa ikalawang
sanglinggo sa aktwal na pagkakasunod-sunod noong 30 CE, ay sumasagisag sa
predestinasyon ng Pananampalataya at ng mga hinirang bago ang paglalang ng
pisikal na mundo.
Si Cristo ang may-akda at nangunguna, ang huwaran, ng ating kaligtasan (Heb.
5:9; 6:20; 12:2).
Hebreo 5:9 At nang siya'y mapaging sakdal, ay siya ang gumawa ng walang
hanggang kaligtasan ng lahat na mga nagsisitalima sa kaniya; (AB)
Hebreo 6:20 Na doo'y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng pangunahin,
na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa pagkasaserdote ni
Melquisedec. (AB)
Hebreo 12:2 Na masdan natin si Jesus na gumawa at sumakdal ng ating
pananampalataya, na siya dahil sa kagalakang inilagay sa harapan niya ay
nagtiis ng krus, na niwalang bahala ang kahihiyan, at umupo sa kanan ng
luklukan ng Dios. (AB)
Alam din natin na ang pagkabuhay na mag-uli ng
lahat mula sa mga patay ay
magaganap sa Huling Araw.
Juan 6:40 Sapagka't ito ang
kalooban ng aking Ama, na ang bawa't nakakakita sa Anak, at sa kaniya'y
sumampalataya, ay magkaroon ng walang hanggang buhay; at akin siyang
ibabangon sa huling araw. (AB)
Juan 6:44 Walang taong
makalalapit sa akin, maliban nang ang Amang nagsugo sa akin ang sa kaniya'y
magdala sa akin; at siya'y aking ibabangon sa huling araw. (AB)
Juan 6:54 Ang kumakain ng aking
laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan; at siya'y
aking ibabangon sa huling araw. (AB)
Juan 11:21-26 Sinabi nga ni Marta kay Jesus, Panginoon, kung ikaw sana'y
narito, disin ang kapatid ko ay hindi namatay. 22At ngayon man
nama'y nalalaman ko na, anomang hingin mo sa Dios, ay ipagkakaloob sa iyo ng
Dios. 23Sinabi sa kaniya ni Jesus, Magbabangon uli ang iyong
kapatid. 24Si Marta ay nagsabi sa kaniya, Nalalaman ko na siya'y
magbabangon uli sa pagkabuhay na maguli sa huling araw. 25Sinabi
sa kaniya ni Jesus, Ako ang pagkabuhay na maguli, at ang kabuhayan: ang
sumasampalataya sa akin, bagama't siya'y mamatay, gayon ma'y mabubuhay siya;
26At ang sinomang nabubuhay at sumasampalataya sa akin ay hindi
mamamatay magpakailan man. Sinasampalatayanan mo baga ito? (AB)
Mula sa mga Kasulatang ito, makikita natin na ang pagkabuhay na mag-uli ay
sa Huling Araw, na may kaugnayan din sa mga Kapistahan ng Ikapitong buwan.
Ang sanglinggo ng kamatayan ni Cristo noong 30 CE – kung saan ang pagpapako
ay noong Miyerkules – ay nagpapakita ng kahalagahan ng paghahambing nito
habang inilalapat sa sanglinggo ng paglalang.
Mapapansin natin na ang Templo ay nililinis sa Unang araw at ang
pagpapabanal ay ginagawa sa Ikapitong araw. Sa sanglinggo ng pagpapako,
nilinis ni Cristo ang Templo mismo mula sa unang araw ng sanglinggo, o
Linggo, sa halip na Unang araw ng buwan tulad ng kinakailangan para sa
Templo sa Kautusan.
Kaya't nakikita natin ang isang pag-aangkop ng sanglinggo ng pagpapako
bilang indikasyon ng Plano ng Kaligtasan sa istruktura ng tao at pisikal.
Ang gawaing ito ay muling nagsimula sa kanyang paglilinis ng Templo sa unang
araw (Linggo) tulad ng muling pag-aayos ng Diyos sa Daigdig sa unang
milenyong araw.
Mateo 21:10-14 At nang pumasok
si Jesus sa Jerusalem, ay nagkagulo ang buong bayan, na nagsasabi, Sino kaya
ito? 11At sinabi ng mga karamihan, Ito'y ang propeta, Jesus, na
taga Nazaret ng Galilea. 12At pumasok si Jesus sa templo ng Dios,
at itinaboy niya ang lahat na nangagbibili at nangamimili sa templo, at
ginulo niya ang mga dulang ng mga mamamalit ng salapi, at ang mga upuan ng
mga nagbibili ng mga kalapati; 13At sinabi niya sa kanila,
Nasusulat, Ang aking bahay ay tatawaging bahay-panalanginan, datapuwa't
ginagawa ninyong yungib ng mga tulisan. 14At nagsilapit sa kaniya
sa templo ang mga bulag at mga pilay, at sila'y kaniyang pinagaling. (AB)
Namatay si Cristo noong Miyerkules, tulad ng ipinaliwanag sa aralin na
Oras ng Pagpapako at
Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159):
Ayon sa Tanda ni Jonas, siya ay nanatili ng tatlong araw at tatlong gabi sa
tiyan ng Lupa (tingnan ang aralin na
Ang Tanda ni Jonas at ang
Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]).
Ang kanyang pagkabuhay na mag-uli ay sa katapusan ng Huling Araw, ang
lingguhang Sabbath.
Mateo 28:1 Nang magtatapos ang araw ng sabbath, nang nagbubukang liwayway na
ang unang araw ng sanglinggo, ay nagsiparoon si Maria Magdalena at ang isa
pang Maria upang tingnan ang libingan. (AB)
Mateo 28:5-6 At sumagot ang anghel at sinabi sa mga babae, Huwag kayong
mangatakot; sapagka't nalalaman ko na inyong hinahanap si Jesus na ipinako
sa krus. 6Siya'y wala rito; sapagka't siya'y nagbangon, ayon sa
sinabi niya. Magsiparito kayo, tingnan ninyo ang dakong kinalagyan ng
Panginoon. (AB)
(Tingnan ang Appendix para sa buong pagkakalatag ng sanglinggong ito.)
Pansinin din na ang kanyang matagumpay na pagpasok sa Jerusalem ay sa
nakaraang Sabbath o Sabado, ika-10 (ang Kordero na pinili bago itinatag ang
sanlibutan!).
Kung dadalhin natin ito sa senaryo ng sanglinggo ng paglalang kung saan ang
isang araw ay kumakatawan sa isang libong taon, makikita natin na ang
Miyerkules, Huwebes, Biyernes, at Sabado ay ang
mga Huling Araw. Ang Sabado na
Sabbath ay kumakatawan sa “milenyal na kapahingahan”. Ang Huling Araw na ito
ay ang araw din ng pagkabuhay na mag-uli, na naganap sa katapusan ng araw na
ito ng kapahingahan.
Pitong-araw na pagkakasunud-sunod sa Plano ng Kaligtasan
Nakikita natin na may bilang ng pitong araw na pagkakasunud-sunod mula sa
paglilinis ng unang sanglinggo hanggang sa Paskuwa ng ikalawang sanglinggo.
Susundan ito ng Tinapay na Walang Lebadura, na may pitong araw.
Ang Kapistahan ng mga Sanglinggo o Pentecostes (pagbibilang ng limampu) ay
dumarating pagkatapos ng pitong Sabbath. Ang Kapistahan ng mga Tabernakulo
ay mayroon ding pitong araw. Ito ang tatlong pag-aani kung kailan kailangan
nating iharap ang ating sarili sa Panginoon.
Ang tatlong pag-aani na ito
ng Diyos ay mga kinakailangang pagtitipon sa harap ng Diyos. Ang bawat
pag-aani ay kumakatawan sa isang espirituwal na pag-aani ng Diyos sa Plano
ng Kaligtasan (cf. Deut. 16:16-17).
Deuteronomio 16:16-17
Makaitlo
sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa Panginoon mong
Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay na walang
lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga
tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa Panginoon: 17Bawa't
lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na ibinigay sa iyo
ng Panginoon mong Dios. (AB)
Paskuwa/Tinapay na Walang Lebadura: unang panahon ng pag-aani
Titingnan natin ngayon ang mga araw ng Tinapay na Walang Lebadura mula sa
pananaw ng tatlong pag-aani ng Diyos. Ang mga pag-aani na ito ay simboliko
ni Cristo, ng Iglesia, at ng pagkabuhay na mag-uli ng mga natira sa
sangkatauhan sa huli.
1Corinto 15:22-25 Sapagka't kung paanong kay Adam ang lahat ay nangamamatay,
gayon din naman kay Cristo ang lahat ay bubuhayin. 23Datapuwa't
ang bawa't isa'y sa kaniyang sariling katayuan;
si Cristo ang pangunahing bunga;
pagkatapos ay ang mga kay Cristo, sa
kaniyang pagparito. 24Kung
magkagayo'y darating ang wakas,
pagka ibibigay na niya ang kaharian sa Dios, sa makatuwid baga'y sa Ama;
pagka lilipulin na niya ang lahat ng paghahari, at lahat ng kapamahalaan at
kapangyarihan. 25Sapagka't kinakailangang siya'y maghari hanggang
mailagay niya sa ilalim ng kaniyang mga talampakan ang lahat niyang mga
kaaway. (AB)
Ang Tinapay na Walang Lebadura ang unang panahon ng pag-aani sa tatlo. Ang
Pentecostes ang pangalawa, at ang Tabernakulo ang pangatlo (Ex. 34:18-23).
Kaya't ang unang panahon ng pag-aani na ito ay sumasagisag sa panahon ng
pag-aani kay Cristo – ang pinakauna ng mga unang bunga ng pag-ani ng sebada.
Titingnan natin ang Tinapay na Walang Lebadura mula sa pananaw ng
paglalarawan nito sa mga tungkulin ni Cristo sa kaligtasan ng sangkatauhan.
Ang sanglinggo ng Tinapay na Walang Lebadura ay nagpapakita rin kay Cristo
na pinatay bago magsimula ang
unang araw.
Exodo 12:6 At inyong aalagaan hanggang sa ikalabing apat na araw ng buwang
ito, at papatayin ng buong kapulungan ng kapisanan ng Israel, sa paglubog ng
araw. [o sa pagitan ng gabi at hapon]. (AB)
May tatlong mahahalagang kaganapan na ipinapakita sa mga araw ng Tinapay na
Walang Lebadura. Ang unang araw ay nagpapakita ng pagtatapos ng gawain ni
Cristo bilang walang kasalanang hain at ang Dakilang Saserdote na naghanda
upang pumasok sa Dakong Kabanal-banalan nang minsan magpakailan man gamit
ang kanyang sariling dugo at hindi ang dugo ng mga toro. Ang Inalog na
Bigkis ay nagpapakita ng pagtanggap ng Diyos sa sakripisyo ni Cristo at ang
pagtanggap ni Cristo ng kanyang awtoridad upang mamuno kasama ang bagong
pagkasaserdote.
Daniel 7:13-14 Ako'y nakakita sa pangitain sa gabi, at, narito, lumabas na
kasama ng mga alapaap sa langit ang isang gaya ng anak ng tao, at siya'y
naparoon sa matanda sa mga araw, at inilapit nila siya sa harap niya.
14At binigyan siya ng kapangyarihan, at kaluwalhatian, at
isang kaharian, upang lahat ng mga bayan, bansa, at mga wika ay
mangaglingkod sa kaniya: ang kaniyang kapangyarihan ay walang hanggang
kapangyarihan, na hindi lilipas, at ang kaniyang kaharian ay hindi magigiba.
(AB)
Apocalipsis 1:6 … At ginawa tayong kaharian,
mga saserdote sa kaniyang Dios at
Ama; sumakaniya nawa ang kaluwalhatian at ang paghahari magpakailan kailan
man. Siya nawa. (AB)
Ang huling araw ng Tinapay na Walang Lebadura ay sumasagisag sa papel ni
Cristo sa Huling Araw bilang Hari.
Kung ilalapat natin ang sanglinggo ng paglalang sa sanglinggo ng Tinapay na
Walang Lebadura at ang aktwal na sanglinggo noong 30 CE, ipinapakita ng
unang araw ang papel ni Cristo sa paglalang (Heb. 1:2). Ang Inalog na Bigkis
ay nagpapakita ng papel ni Cristo bilang tinanggap na tagapagligtas
at Dakilang Saserdote na itinakda ng Diyos sa ikaapat na araw (ang Linggo ng
Inalog na Bigkis), na katumbas ng Miyerkules ng sanglinggo ng paglalang at,
samakatuwid, ang huling araw ng Tinapay na Walang Lebadura ay muling
nagpapahiwatig ng kapahingahan.
Ang huling araw ay isang Sabbath dahil sa papel ni Cristo sa Milenyo (o
ikapitong-libong taon ng “sanglinggo ng paglalang”, ang Sabbath). Ito ang
kanyang papel sa Araw ng Panginoon. Siya ay darating bilang Hari sa kanyang
ikalawang Pagdating kung kailan magkakaroon ng kapahingahan ang Daigdig.
Ang pitong araw ay minarkahan sa pamamagitan ng kawalan ng lebadura, na
nagpapahiwatig ng pag-aalis ng kasalanan mula sa ating mga buhay. Nabuhay si
Cristo ng walang kasalanan. Bilang isang walang kasalanang hain, nagawa
niyang ipako ang talaan ng pagkakautang o ang
chierographon sa
stauros o tulos. Mula sa
pangyayaring ito, tayo ay natubos.
Ang Tinapay na Walang Lebadura ay minarkahan ang ating paglaya mula sa
kasalanan, tulad ng ipinakita sa Exodo 13:3-9, at ang patuloy na pag-aalis
ng kasalanan mula sa ating mga buhay. Ang Kapistahan ng Tinapay na Walang
Lebadura ay may isa pang pangunahing antas ng kahulugan bilang
unang pag-aani ng Diyos. Ang Tinapay na Walang Lebadura ay panahon
ng pag-aani kay Cristo. Hindi nito sinasagisag ang pag-aani sa Iglesia kundi
tumuturo patungo sa mga gawain ni Cristo sa panahon na ito at ang paghahanda
ng Iglesia para sa ani nito.
Kaya't ito ay estruktural na naiiba sa mga Tabernakulo kung saan ang
ikawalong araw at hindi ang ikapito ay isang Banal na Araw, dahil ang huling
araw na iyon ay tumuturo patungo sa kaganapan ng sistema sa Diyos pagkatapos
ng Milenyo. Kaya, ang huling araw ng pitong araw ng mga Tabernakulo ay hindi
isang Banal na Araw.
Mayroong isang siklo sa
loob ng mga hinirang mula sa pagpapabanal ng mga Hukbo hanggang sa panahon
ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura, na ginagamit upang alisin ang
kasalanan mula sa mga itinalaga na tatawagin at ihanda sila para sa
pagtanggap ng Banal na Espiritu sa Pentecostes. Ang limampung araw ay
sumasagisag sa kanilang mga buhay mula sa pagtanda sa edad na dalawampu
hanggang kamatayan sa karaniwang edad na pitumpu. Kapag nagbalik-loob, sila
ay tatanggap ng kanilang lugar sa espirituwal na Hukbo bilang mga Anak ng
Diyos upang magturo at magpabanal sa susunod na grupo ng mga tinawag ayon sa
Plano ng Diyos.
Pentecostes o Kapistahan ng mga Sanglinggo: ikalawang panahon ng pag-aani
Mayroong pitong lingguhang Sabbath na binibilang mula sa Inalog na Bigkis ,
at ang araw pagkatapos ng ikapitong Sabbath ay Pentecostes. Ito ay
nagbibigay sa atin ng limampung araw mula sa isang gawain ng Inalog na
Bigkis hanggang sa ani ng
Pentecostes. Ang pitong sanglinggo patungo sa Pentecostes ay may iba't ibang
aspeto at aplikasyon.
Maaaring tingnan ang mga ito bilang pitong panahon ng Iglesia na nagkakaroon
ng kanilang kapahingahan sa patuloy na batayan.
Hebreo 4:3 Sapagka't tayong nagsisipanampalataya ay nagsisipasok sa
kapahingahang yaon; gaya ng sinabi niya, Gaya ng aking isinumpa sa aking
kagalitan, Sila'y hindi magsisipasok sa aking kapahingahan: bagama't ang mga
gawa ay nangatapos mula nang itatag ang sanglibutan. (AB)
Hebreo 4:10 Sapagka't ang
pumasok sa kaniyang kapahingahan ay nagpahinga naman sa kaniyang mga gawa,
gaya ng Dios sa kaniyang mga gawa. (AB)
Maaari din silang tingnan na may kaugnayan sa sistema ng Jubileo, tulad ng
makikita natin sa ibaba.
Nagsisimula ang bilang sa Inalog na Bigkis. Ang paghahanda patungo sa
Pentecostes ay tungkol sa pagpili at pag-hihiwalay ng isang bagong
pagkasaserdote bilang isang bagong ani. Ang paghahandang ito ay tumutukoy sa
Iglesia ng Bagong Tipan, na may bagong pagkasaserdote sa ilalim ng Dakilang
Saserdote ng pagkasaserdote ni Melquisedec (cf. Heb. 5:6 hanggang 7:21).
Hebreo 6:20 … Na doo'y pumasok dahil sa atin si Jesus, na gaya ng
pangunahin, na naging dakilang saserdote magpakailan man ayon sa
pagkasaserdote ni Melquisedec. (AB)
Ang Inalog na Bigkis ay nagpapakita ng pag-akyat ni Cristo sa silid ng Trono
ng Diyos upang tanggapin pagkatapos ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa
mga patay, gaya ng ipinakita sa Daniel 7:13-14 at Juan 20:17.
Juan 20:17 Sinabi sa kanya ni Jesus, “Huwag mo akong hawakan, sapagkat hindi
pa ako nakakaakyat sa Ama. Ngunit pumunta ka sa aking mga kapatid, at
sabihin mo sa kanila, ‘Aakyat ako sa aking Ama at inyong Ama, sa aking Diyos
at inyong Diyos.’”(AB)
Mayroong pitong mga taon ng sabbath; tapos, ang taon pagkatapos ng ikapitong
taon ng sabbath ay ang taon ng Jubileo. Kaya't may ugnayan sa pagitan ng
Pentecostes at taon ng Jubileo dahil magkatulad ang dalawang estruktura. Ang
sistema ng Jubileo ay nagpapakita rin ng buhay ng perpektong tao na may
limampung taon mula sa pagiging adult na may haba ng pitumpung taon at “ang
kapahingahan” na matatagpuan sa Diyos. Ang mga Israelita ay nagsagawa ng
apatnapung Pentecostes sa disyerto, na naglalarawan din ng saklaw ng gawain
ng Diyos sa Mesiyas. Naipapakita ng mga aral na ito na tayo ay nasa "ilang"
sa loob ng apatnapung Jubileo (2,000 taon) o ang mga Huling Araw (ang
Huwebes at Biyernes ng sanglinggo ng paglalang). Ang Pentecostes ay
nagpapakita ng ating pagiging unang bunga at ng ating pagiging "dinidiligan"
o ginagabayan ng Espiritu ng Diyos.
Jeremias 5:24 Hindi man nila
sinasabi sa sarili, Mangatakot tayo ngayon sa PANGINOON nating Dios, na
naglalagpak ng ulan, ng maaga at gayon din ng huli, sa kaniyang kapanahunan;
na itinataan sa atin ang mga
takdang sanglinggo ng mga pagaani. (AB)
Ang mga itinakdang sanglinggo ng mga
pag-aani ayon dito ay ang pitong sanglinggo hanggang sa Pentecostes.
Kaya't ang panahon mula sa Inalog na Bigkis hanggang sa
Pentecostes ay nakalaan para sa mga tao ng Diyos.
Ang Pentecostes ay ang ikalawang
pag-aani ng Diyos at minsan ay tinutukoy bilang Pista ng Pag-aani, gaya
ng ipinapakita sa Exodo 23:16.
Exodo 23:16 "… At ang
pista ng pagaani ng mga unang bunga ng iyong kapagalan, na iyong
inihasik sa bukid: at ang pista ng pagaani, sa katapusan ng taon, nang
pagaani mo ng iyong kapagalan sa bukid.
(AB)
Ipinapakita nito ang tuloy-tuloy na espirituwal na pag-aani at ang ating
patuloy na paghatol (mga pinag-aalog na tinapay). Tinatawag itong
pag-aani ng mga unang bunga, na nangangahulugang may darating pang
pag-aani. Ang mga pinag-aalog na tinapay sa Pentecostes ay may lebadura.
Ang orihinal na lebadura ng masamang akala at kasamaan ay pinalitan ng
bagong lebadura ng Banal na Espiritu na gumagawa sa dalawang aspeto ni
Cristo at ng Tipan ng Diyos. May kasalanan pa rin sa ating mga buhay ngunit
hindi na tayo nasa ilalim ng pagkaalipin nito. Ang mga handog sa Pentecostes
ay nagpapakita ng pangangailangan para sa isang handog dahil sa kasalanan,
na ginawa para sa atin ni Jesucristo na nagbayad ng halagang iyon minsan at
magpakailanman sa Paskuwa.
Kaya't inaasahan natin ang
ating ani sa Pentecostes na naging posible sa pamamagitan ng ani ni Cristo
sa Paskuwa.
Ang handog dahil sa kasalanan ay tumutukoy sa unti-unting pag-aalis ng
kasalanan sa ating mga buhay (cf. ang aralin na
Ang Luma at Bagong Lebadura
[106a]).
Levitico 23:15-21 At kayo'y bibilang sa inyo mula sa kinabukasan ng sabbath
mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na inalog: magiging
pitong sabbath na ganap. 16Sa makatuwid baga'y hanggang sa
kinabukasan ng ikapitong sabbath, bibilang kayo ng limang pung araw; at
maghahandog kayo ng bagong handog na harina sa Panginoon. 17Sa
inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng dalawang tinapay na aalugin na may
dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa ng mainam na harina, at lulutuin na
may levadura na pinaka pangunang bunga sa Panginoon. 18At
ihaharap ninyo ang tinapay na kalakip ng pitong kordero ng unang taon na
walang kapintasan, at ng isang guyang toro at ng dalawang tupang lalake: mga
handog sa Panginoon na susunugin, na kalakip ng kanilang handog na harina,
at ng kanilang mga handog na inumin, handog nga na pinaraan sa apoy na
pinakamasarap na amoy sa Panginoon. 19At maghahandog kayo ng
isang lalaking kambing na pinaka handog dahil sa kasalanan, at ng dalawang
korderong lalake ng unang taon na haing mga handog tungkol sa kapayapaan.
20At aalugin ng saserdote pati ng tinapay ng mga unang bunga, na
pinaka handog na inalog sa harap ng Panginoon, na kalakip ng dalawang
kordero: ang mga tinapay ay magiging itinalaga sa Panginoon na ukol sa
saserdote. 21At inyong ihahayag sa araw ding iyan; magiging banal
na pagpupulong nga sa inyo; kayo'y huwag gagawa ng anomang gawang
paglilingkod: siyang palatuntunan sa lahat ng inyong mga tahanan, sa buong
panahon ng inyong lahi. (AB)
Pansinin na mayroong isang kambing para sa handog dahil sa kasalanan sa
talata 19. Pansinin din na ang mga handog sa Inalog na Bigkis ay hindi
naglalaman ng handog dahil sa kasalanan, sapagkat ito ay naglalarawan kay
Cristo na namuhay ng isang buhay na walang kasalanan.
Levitico 23:9-14 At sinalita ng Panginoon kay Moises na sinasabi, 10Salitain
mo sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila, Pagka kayo'y nakapasok sa
lupain na ibibigay ko sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyaon, ay
magdadala nga kayo sa saserdote ng bigkis na pinaka pangunang bunga ng
inyong paggapas: 11At aalugin niya ang bigkis sa harap ng
Panginoon upang tanggapin sa ganang inyo: sa kinabukasan pagkatapos ng
sabbath aalugin ng saserdote. 12At sa araw na inyong alugin ang
bigkis, ay maghahandog kayo ng isang korderong lalake ng unang taon, na
walang kapintasan, na pinaka handog na susunugin sa Panginoon. 13At
ang handog na harina niyaon ay magiging dalawang ikasangpung bahagi ng isang
epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, handog nga sa Panginoon na
pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy: at ang pinakahandog na inumin
niyaon ay alak, na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14At huwag
kayong kakain ng tinapay, ni trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa
araw na ito, hanggang sa inyong madala ang alay sa inyong Dios: siyang
palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi, sa lahat ng
inyong mga tahanan. (AB)
Bilang mga nabautismuhang miyembro ng Katawan ni Jesucristo, tayo ay
hinuhusgahan batay sa ating mga ginagawa ngayon.
Job 34:21-23 Sapagka't ang kaniyang mga mata ay nangasa lakad ng tao, At
nakikita niya ang lahat niyang pagyaon. 22Walang kadiliman, ni
makapal man pangungulimlim, Na mapagtataguan ng mga manggagawa ng kasamaan.
23Sapagka't hindi na niya
pakukundanganan ang tao, Upang siya'y humarap sa Dios sa kahatulan. (AB)
Ang Pentecostes ay nilalarawan ito sa pamamagitan ng mga pinag-aalog na
tinapay, na tinupad ng pisikal na Israel ng apatnapung beses habang sila ay
nasa ilang. Ang pag-uugnay nito sa mga Jubileo na nabanggit kanina ay
nagpapakita ng ating patuloy na paghatol ng Diyos sa loob ng dalawang libong
taon. Pansinin din ang sinabi ni Pedro.
1Pedro 4:17 Sapagka't dumating na ang panahon ng pasimula ng paghuhukom sa
bahay ng Dios: at kung mauna sa atin, ano kaya ang wakas ng mga hindi
nagsisitalima sa evangelio ng Dios? (AB)
Ang unang Pentecostes ng mga Israelita ay nang sila ay tumanggap ng Kautusan
sa Sinai. Ang unang Pentecostes ng Bagong Tipan na Iglesia ay nang sila ay
tumanggap ng Kautusan na nakasulat sa kanilang mga puso, ang pagbuhos ng
Banal na Espiritu ng Diyos.
Hebreo 8:10 Sapagka't ito ang
pakikipagtipang aking gagawin sa sangbahayan ni Israel Pagkatapos ng mga
araw na yaon, sinasabi ng Panginoon; Ilalagay ko ang aking mga kautusan sa
kanilang pagiisip, At sa kanilang mga puso'y aking isusulat ang mga ito. At
ako'y magiging Dios nila, At sila'y magiging bayan ko: (AB)
Mga Gawa 2:17-21 At mangyayari
sa mga huling araw, sabi ng Dios,
Na ibubuhos ko ang aking Espiritu sa lahat ng laman: At ang inyong mga anak
na lalake at babae ay manganghuhula, At ang inyong mga binata ay
mangakakakita ng mga pangitain, Ang inyong mga matatanda ay magsisipanaginip
ng mga panaginip: 18Oo't sa aking mga lingkod na lalake at sa
aking mga lingkod na babae, sa mga
araw na yaon Ibubuhos ko ang aking Espiritu; at magsisipanghula sila.
19At magpapakita ako ng mga kababalaghan sa langit sa itaas, At
mga tanda sa lupa sa ibaba, Dugo, at apoy, at singaw ng usok: 20Ang
araw ay magiging kadiliman, At ang buwan ay dugo,
Bago dumating ang araw ng
Panginoon, Yaong araw na dakila at tangi: 21At mangyayari na ang
sinomang tumawag sa pangalan ng Panginoon, ay maliligtas. (AB)
Sa Mga Gawa 2:18, sinasabi ay "mga araw" (plural) at sa versikulo 17 ay
tinutukoy ang mga Huling Araw. Ang versikulo 20 ay inilalagay ang mga araw
na ito bago ang huling araw: "... ang dakila at tanyag na araw ng
Panginoon". Kaya't tinutukoy natin ang dalawang araw (Huwebes at Biyernes ng
sanglinggo ng paglalang) o ang dalawang libong taon hanggang sa Milenyo. Ang
kabuuang estruktura ng mga Huling Araw ay sinuri sa aralin na
Ang Araw ng Panginoon at
ang mga Huling Araw (No. 192).
Mayroong pitong mga Sabbath na natapos mula sa Inalog na Bigkis (Cristo)
hanggang sa pag-aani (Pentecostes) ng mga hinirang. Naiintindihan din na may
pitong panahon ng Iglesia na inilalarawan ng pitong Iglesia sa Aklat ng
Apocalipsis kabanata 2 at 3, at kailangan itong makumpleto bago ang
pag-aani.
Ginamit ang mga pakakak upang magbigay babala sa Israel sa panahon ng
digmaan. Ito ay hinihipan sa mga Kapistahan, mga Bagong Buwan, at sa mga
handog na susunugin at mga hain para sa mga handog pangkapayapaan. Ginamit
din ito upang tipunin ang mga pinuno o ang bayan at upang patnubayan ang
paggalaw ng Israel sa ilang.
Mga Bilang 10:2-10 Gumawa ka ng dalawang pakakak na pilak; yari sa pamukpok
gagawin mo: at iyong gagamitin sa pagtawag sa kapisanan, at sa paglalakbay
ng mga kampamento. 3At pagka kanilang hihipan, ay magpipisan sa
iyo ang buong kapisanan sa pintuan ng tabernakulo ng kapisanan. 4At
kung kanilang hihipan ang isa lamang, ang mga prinsipe nga, ang mga pangulo
sa mga libolibong taga Israel, ay magpipisan sa iyo. 5At paghihip
ninyo ng hudyat, ay magsisisulong ang mga kampamento na nasa dakong
silanganan. 6At paghihip ninyo ng hudyat na ikalawa, ay
magsisisulong ang mga kampamento na nasa dakong timugan: sila'y hihihip ng
isang hudyat para sa kanilang paglalakbay. 7Datapuwa't pagka ang
kapisanan ay magpipisan ay hihihip kayo, nguni't huwag ninyong patutunuging
ayon sa hudyat. 8At ang mga anak ni Aaron, ang mga saserdote, ay
magsisihihip ng mga pakakak; at magiging palatuntunan sa inyo magpakailan
man sa buong panahon ng inyong mga lahi. 9At pagka makikipagbaka
kayo sa inyong lupain laban sa kaaway na sa inyo'y pumipighati, ay inyo
ngang patutunugin ang hudyat ng pakakak; at kayo'y aalalahanin sa harap ng
Panginoon ninyong Dios, at kayo'y maliligtas sa inyong mga kaaway. 10Gayon
sa kaarawan ng inyong kasayahan, at sa inyong mga takdang kapistahan, at sa
mga pasimula ng inyong mga buwan, ay inyong hihipan ang mga pakakak sa
ibabaw ng inyong mga handog na susunugin, at sa ibabaw ng mga hain ng inyong
mga handog tungkol sa kapayapaan; at sa inyo'y magiging alaala sa harap ng
inyong Dios: ako ang Panginoon ninyong Dios. (AB)
Dito, mayroong dalawang pakakak. Ang isang pakakak ay ginagamit upang
tawagin ang mga pinuno. Dalawang pakakak naman ay ginagamit upang tawagin
ang buong bansa. Ang mga Pakakak sa maramihan ay may kinalaman sa mga
hinirang at sa bansa.
Sinasabi ng Aklat ng Apocalipsis na mayroong pitong pakakak. Ang pitong
pakakak ay ang ikapitong tatak. Ang tatak ay nagkukubli ng bahagi ng
balumbon, kaya ang mga pakakak ay isang paglalantad. Ang ikapitong pakakak
ay nagmamarka ng pagbabalik ni Cristo bilang Hari at ng pagtitipon ng mga
hinirang. Ang ikapitong pakakak ay nagbubukas upang maging pitong mangkok ng
poot ng Diyos. Kaya, ang Araw ng mga Pakakak ay naglalarawan ng isang yugto
ng panahon at hindi lamang isang kaganapan. Kapag tiningnan natin ang
pagsakop sa Jericho, ang Aklat ni Josue ay naglalarawan din nito. Sila ay
nagmartsa paikot sa lungsod ng isang beses at hinipan ang mga pakakak
araw-araw sa loob ng anim na araw, at sa ikapitong araw, nagmartsa sila
paikot sa lungsod ng pitong
beses at hinihipan ang mga pakakak sa bawat pag-ikot. Pagkatapos, nang hipan
nila ang pakakak sa ikapitong pagkakataon, sumigaw ang mga tao.
Josue 6:1-20 Ang Jerico nga ay lubos na nakukubkob dahil sa mga anak ni
Israel: walang nakalalabas, at walang nakapapasok. 2At sinabi ng
Panginoon kay Josue, Tingnan mo, aking ibinigay sa iyong kamay ang Jerico,
at ang hari niyaon, at ang mga makapangyarihang lalaking matapang. 3At
iyong liligirin ang bayan, lahat ng mga lalaking pangdigma, na liligid na
minsan sa bayan. Ganito mo gagawin na anim na araw. 4At pitong
saserdote sa unahan ng kaban ay magdadala ng pitong pakakak na mga sungay ng
tupa: at sa ikapitong araw ay inyong liligiring makapito ang bayan, at ang
mga saserdote ay hihipan ang mga pakakak. 5At mangyayari, na
pagka hinipan nila ng matagal ang sungay ng tupa, at pagka inyong narinig
ang tunog ng pakakak, ay hihiyaw ng malakas ang buong bayan; at ang kuta ng
bayan ay guguho, at ang bayan ay sasampa ang bawa't isa'y tapatan sa harap
niya. 6At tinawag ni Josue na anak ni Nun ang mga saserdote, at
sinabi sa kanila, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan, at magdala ang pitong
saserdote ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng
Panginoon. 7At kaniyang sinabi sa bayan, Magpauna kayo, at
ligirin ninyo ang bayan, at papagpaunahin ninyo ang mga lalaking may sandata
sa unahan ng kaban ng Panginoon. 8At nangyari, na pagkapagsalita
ni Josue sa bayan, ay nagpauna sa Panginoon ang pitong saserdote na may
tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa, at humihip ng mga pakakak; at
ang kaban ng tipan ng Panginoon ay sumusunod sa kanila. 9At ang
mga lalaking may sandata ay nagpauna sa mga saserdote na humihihip ng mga
pakakak, at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban, na ang mga saserdote ay
humihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. 10At iniutos ni
Josue sa bayan, na sinasabi, Huwag kayong hihiyaw, ni huwag ninyong
iparirinig ang inyong tinig, ni huwag magbubuka ang inyong bibig ng anomang
salita, hanggang sa araw na aking sabihing kayo'y humiyaw; kung magkagayo'y
hihiyaw kayo. 11Sa gayo'y kaniyang iniligid sa bayan ang kaban ng
Panginoon, na lumigid na minsan: at sila'y nasok sa kampamento, at tumigil
sa kampamento. 12At si Josue ay bumangong maaga sa kinaumagahan,
at binuhat ng mga saserdote ang kaban ng Panginoon. 13At ang
pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa
unahan ng kaban ng Panginoon ay yumaon na patuloy, at humihihip ng mga
pakakak: at ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa kanila; at ang
bantay likod ay sumusunod sa kaban ng Panginoon, na ang mga saserdote ay
humihihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. 14At sa
ikalawang araw ay kanilang niligid na minsan ang bayan, at nagsibalik sa
kampamento: kanilang ginawang gayon na anim na araw. 15At
nangyari nang ikapitong araw, na sila'y bumangong maaga
sa pagbubukang liwayway, at niligid ang bayan ng gayon ding paraan
na makapito: nang araw lamang na yaon kanilang niligid ang bayan na
makapito. 16At nangyari, sa ikapito, nang humihip ng mga pakakak
ang mga saserdote, ay sinabi ni Josue sa bayan, Humiyaw kayo; sapagka't
ibinigay na ng Panginoon sa inyo ang bayan. 17At ang bayan ay
matatalaga sa Panginoon, yaon at ang lahat na tumatahan doon: si Rahab na
patutot lamang ang mabubuhay, siya at ang lahat na kasama niya sa bahay,
sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na ating sinugo. 18At
kayo, sa anomang paraan ay magsipagingat sa itinalagang bagay; baka pagka
naitalaga na sa inyo ay kumuha kayo sa itinalagang bagay; sa gayo'y inyong
ipasusumpa ang kampamento ng Israel, at inyong babagabagin. 19Nguni't
lahat na pilak, at ginto, at mga sisidlang tanso at bakal, ay banal sa
Panginoon: pawang ipapasok sa silid ng kayamanan ng PANGINOON. 20Sa
gayo'y humiyaw ang bayan, at ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak: at
nangyari nang marinig ng bayan ang tunog ng pakakak na ang bayan ay humiyaw
ng malakas, at ang kuta ay gumuho, na ano pa't ang bayan ay sumampang nasok
sa siyudad, na bawa't isa'y matuwid na nagpatuloy, at kanilang sinakop ang
bayan. (AB)
May malinaw na koneksyon dito sa ikapitong tunog ng pakakak sa Apocalipsis
11:15,18 at sa huling pakakak at sigaw ng Arkanghel.
1Tesalonica 4:16 Sapagka't ang Panginoon din ang bababang mula sa langit, na
may isang sigaw, may tinig ng
arkanghel, at may pakakak ng Dios:
at ang nangamatay kay Cristo ay unang mangabubuhay na maguli; (AB)
1Corinto 15:51-52 Narito, sinasaysay ko sa inyo ang isang hiwaga: hindi
tayong lahat ay mangatutulog, nguni't tayong lahat ay babaguhin, 52Sa
isang sangdali, sa isang kisap-mata, sa
huling pagtunog ng pakakak:
sapagka't tutunog ang pakakak, at ang mga patay ay mangabubuhay na maguli na
walang kasiraan, at tayo'y babaguhin. (AB)
Ang mga pakakak ay hinipan sa lahat ng pitong araw ng pagsalakay sa Jerico.
Muli, maaari nating iugnay ito sa sanglinggo ng paglalang. Gamit ang
analohiyang ito, makikita natin na ang pagsalakay sa Jerico ay kumakatawan
sa Plano ng Diyos para sa pagtubos ng planetang ito at ang mga babala sa
loob ng anim na libong taon. Ang ikapitong araw ay sumasagisag sa pagdating
ng Mesiyas at sa pagbuwag ng mga sistema ng Daigdig na ito. Gagawin ito ng
Mesiyas sa kanyang pagdating sa pagsisimula ng ikapitong Milenyo. Ito ay
kinakatawan ng pagdating ng banal na anghel na Nilalang sa umaga ng
ikapitong araw ng pagsalakay sa Jerico. Tandaan na si Cristo ay pinakita na
naroroon bilang “pinuno ng hukbo ng Panginoon.”
Josue 5:13-14 Nang si Josue ay nasa may Jerico, kanyang itinaas ang kanyang
paningin at nakita niyang nakatayo ang isang lalaki sa tapat niya na may
tabak sa kanyang kamay. Lumapit sa kanya si Josue at sinabi sa kanya, “Ikaw
ba'y sa panig namin o sa aming mga kaaway?” 14At kanyang sinabi,
“Hindi; ako'y naparito bilang pinuno
ng hukbo ng PANGINOON.” At si Josue ay sumubsob sa lupa at sumamba, at
sinabi sa kanya, “Anong ipinag-uutos ng aking panginoon sa kanyang lingkod?”
(AB01)
Tandaan na naparito na si Cristo
(tal. 14). Pansinin din ang pagligtas kay Rahab sa oras na ito, na nailigtas
dahil sa panaling pula sa kanyang bintana.
Josue 2:14-18 At sinabi ng mga lalake sa kaniya, Ang aming buhay ay ilalagak
namin sa inyo, kung hindi ninyo ihahayag itong aming pakay; at mangyayari,
na pagka ibinigay sa amin ng Panginoon ang lupain, kami ay magmamagandang
loob at magtatapat sa inyo. 15Nang magkagayo'y kaniyang pinababa
sila sa pamamagitan ng isang lubid sa dungawan: sapagka't ang kaniyang bahay
ay nasa kuta ng bayan, at siya'y tumatahan sa kuta. 16At sinabi
niya sa kanila, Pumaroon kayo sa bundok, baka kayo'y abutan ng manghahabol
sa inyo; at kayo'y magkubli roon na tatlong araw, hanggang sa magsibalik ang
mga manghahabol: at pagkatapos ay makayayaon kayo ng inyong lakad. 17At
sinabi ng mga lalake sa kaniya, Kami ay hindi magpapakasala sa sumpang ito,
na iyong ipinasumpa sa amin. 18Narito, pagka kami ay pumasok sa
lupain, ay iyong itatali itong
panaling pula sa dungawan na iyong pinagpababaan sa amin: at iyong
pipisanin sa iyo sa loob ng bahay ang iyong ama, at ang iyong ina, at ang
iyong mga kapatid, at ang buong sangbahayan ng iyong ama. (AB)
Josue 6:23-25 At ang mga binata na mga tiktik ay pumasok, at inilabas si
Rahab, at ang kaniyang ama, at ang kaniyang ina, at ang kaniyang mga
kapatid, at lahat ng kaniyang tinatangkilik; lahat niyang kamaganakan naman
ay kanilang inilabas; at kanilang inilagay sila sa labas ng kampamento ng
Israel. 24At kanilang sinunog ng apoy ang bayan, at lahat na
nandoon: ang pilak lamang, at ang ginto, at ang mga sisidlang tanso at
bakal, ang kanilang ipinasok sa silid ng kayamanan ng bahay ng Panginoon.
25Nguni't si Rahab na patutot at ang sangbahayan ng kaniyang ama,
at ang lahat niyang tinatangkilik, ay iniligtas na buháy ni Josue; at siya'y
tumahan sa gitna ng Israel, hanggang sa araw na ito; sapagka't kaniyang
ikinubli ang mga sugo na sinugo ni Josue upang tumiktik sa Jerico. (AB)
Ang kuwentong ito ay nagpapakita kay Rahab bilang ang Iglesia sa mga huling
araw. Ang Iglesia ay naligtas dahil sa sakripisyo ng ating Kordero ng
Paskuwa – si Cristo. Ang panaling pula ay kumakatawan sa kanyang dugo,
katulad ng pag-gamit nito sa Egipto sa mga pintuan at haligi. Ang lugar na
ito ay hindi isang lugar ng kaligtasan, dahil si Rahab ay nasa
pinakadelikadong lugar na maaari niyang mapuntahan – sa pader. Ito rin ay
kumakatawan sa katotohanan na siya ay protektado at pinoprotektahan niya ang
mga nasa malapit sa kanya sa panahon ng pagbagsak ng mga bansa, dahil sa
kanyang relasyon sa Hukbo ng Panginoon sa pamamagitan ng pananampalataya.
Ang buong kuwentong ito ay sinuri sa aralin na
Ang Pagbagsak ng Jerico
(No. 142).
Ang buong prosesong ito ay
naganap sa panahon ng Paskuwa. Mula sa unang araw ng Kapistahang ito, kinain
nila ang mais ng bagong lupain, na siyang naimbak na butil mula sa lumang
ani. Huminto ang manna at hindi na sila umasa sa manna sa ilang at nagkaroon
na sila ng kakayahang pamahalaan ang kanilang mga sariling gawain sa ilalim
ng mga Kautusan ng Diyos at ng Kanyang sistema.
Gaya ng nabanggit sa itaas, ang mga pakakak ay hinihipan sa mga Araw ng
Kapistahan, mga Bagong Buwan, sa mga hain at mga handog na susunugin na
nagpapakita ng mga ito bilang bahagi ng sistema ng babala ng Diyos.
Ginagamit ang mga ito upang tawagin
at gabayan ang mga galaw ng kampamento ng bayan ng Diyos (Bilang 10:2).
Makikita ang malinaw na kaugnayan nito sa mga hinirang.
Samakatuwid, ang mga pakakak, gaya ng paggamit nito sa mga kuwentong
biblikal, ay naglalarawan sa Plano ng Diyos mula sa pananaw ng mga direksyon
at babala ng Diyos na ibinigay sa loob ng anim na libong taon. Ang
pagkakasunod-sunod na ito ay nagtatapos sa pagbabalik ni Cristo kasama ang
pagtitipon ng kanyang mga hinirang sa kanyang pagdating. Susundan ito ng
pagkawasak ng mga sistema ng mundong ito na ipinapakita bilang poot ng Diyos
sa pitong mangkok o sisidlan at ang labanan ng Dakilang Araw ng Diyos.
Apocalipsis 11:15-19 At humihip ang ikapitong anghel; at nagkaroon ng
malalakas na tinig sa langit, at nagsasabi, Ang kaharian ng sanglibutan ay
naging sa ating Panginoon, at sa kaniyang Cristo: at siya'y maghahari
magpakailan kailan man. 16At ang dalawangpu't apat na matatanda
na nakaupo sa kanikaniyang luklukan sa harapan ng Dios ay nangagpatirapa, at
nangagsisamba sa Dios, 17Na nangagsasabi, Pinasasalamatan ka
namin, Oh Panginoong Dios, na Makapangyarihan sa lahat, na ikaw ngayon, at
naging ikaw nang nakaraan; sapagka't hinawakan mo ang iyong dakilang
kapangyarihan, at ikaw ay naghari. 18At nangagalit ang mga bansa,
at dumating ang iyong poot, at ang panahon ng mga patay upang mangahatulan,
at ang panahon ng pagbibigay mo ng ganting-pala sa iyong mga alipin na mga
propeta, at sa mga banal, at sa mga natatakot sa iyong pangalan, maliliit at
malalaki; at upang ipahamak mo ang mga nagpapahamak ng lupa. 19At
nabuksan ang templo ng Dios na nasa langit: at nakita sa kaniyang templo ang
kaban ng kaniyang tipan; at nagkaroon ng mga kidlat, at mga tinig, at mga
kulog, at isang lindol, at malaking granizo. (AB)
Kaya't ang Unang Banal na
Araw ng Ikapitong buwan ay tinatawag na Araw ng mga Pakakak at ito ay
kumakatawan sa Pagdating ng Mesiyas bilang mananakop na Hari upang lupigin
ang mga bansa.
May ugnayan ang mga
Kapistahan ng Unang buwan at Ikapitong buwan na ating susuriin sa ibaba. Ang
susunod na Banal na Araw na ating susuriin sa pagkakasunod-sunod ay ang Araw
ng Pagtutubos.
Levitico 16:1-31 At sinalita ng Panginoon kay Moises, pagkamatay ng dalawang
anak ni Aaron, noong nagsilapit sa harap ng Panginoon, at namatay; 2At
sinabi ng Panginoon kay Moises, Salitain mo kay Aaron na iyong kapatid na
huwag pumasok tuwina sa dakong banal, sa loob ng tabing, sa harap ng
luklukan ng awa na nasa ibabaw ng kaban; upang siya'y huwag mamatay:
sapagka't ako'y pakikitang nasa ulap sa ibabaw ng luklukan ng awa. 3Ganito
papasok nga si Aaron sa loob ng dakong banal, may dalang isang guyang toro
na handog dahil sa kasalanan, at isang tupang lalake na handog na susunugin.
4Siya'y magsusuot ng kasuutang banal, na lino at ng salawal na
lino sa kaniyang laman, at magbibigkis siya ng pamigkis na lino, at ang
mitra na lino ay kaniyang isusuot: ito ang mga bihisang banal; at paliliguan
niya ang kaniyang laman sa tubig at pawang isusuot niya. 5At
siya'y kukuha sa kapisanan ng mga anak ni Israel, ng dalawang kambing na
lalake na pinaka handog dahil sa kasalanan, at ng isang tupang lalake na
pinaka handog na susunugin. 6At ihaharap ni Aaron ang toro na
handog dahil sa kasalanan na patungkol sa kaniyang sarili, at itutubos niya
sa kaniya at sa kaniyang sangbahayan. 7At kukunin niya ang
dalawang kambing at ilalagay niya sa harap ng Panginoon sa pintuan ng
tabernakulo ng kapisanan. 8At pagsasapalaran ni Aaron ang
dalawang kambing; ang isang kapalaran ay sa Panginoon at ang isang kapalaran
ay kay Azazel. 9At ihaharap ni Aaron ang kambing na kinahulugan
ng kapalaran sa Panginoon, at ihahandog na pinaka handog dahil sa kasalanan.
10Nguni't ang kambing na kinahulugan ng kapalaran kay Azazel ay
ilalagay na buháy sa harap ng Panginoon, upang itubos sa kaniya, at payaunin
kay Azazel sa ilang. 11At ihaharap ni Aaron ang toro na handog
dahil sa kasalanan, na patungkol sa kaniyang sarili, at itutubos sa kaniyang
sarili at sa kaniyang sangbahayan, at papatayin ang toro na handog dahil sa
kasalanan na patungkol sa kaniyang sarili: 12At kukuha siya mula
sa dambana na nasa harap ng Panginoonng isang suuban na puno ng mga baga; at
kukuha ng dalawang dakot ng masarap na kamangyan na totoong dikdik, at
kaniyang dadalhin sa loob ng tabing: 13At ilalagay niya ang
kamangyan sa ibabaw ng apoy sa harap ng Panginoon, upang ang mga usok ng
kamangyan ay tumakip sa luklukan ng awa na nasa ibabaw ng kaban ng patoo,
upang huwag siyang mamatay: 14At siya'y kukuha ng dugo ng toro at
iwiwisik ng kaniyang daliri sa ibabaw ng luklukan ng awa, sa dakong
silanganan: at sa harap ng luklukan ng awa ay iwiwisik niyang makapito ng
kaniyang daliri ang dugo. 15Kung magkagayo'y papatayin niya ang
kambing na handog dahil sa kasalanan, na patungkol sa bayan, at dadalhin ang
dugo niyaon sa loob ng tabing, at ang gagawin sa dugo niyaon ay gaya ng
ginawa sa dugo ng toro, at iwiwisik sa ibabaw ng luklukan ng awa at sa harap
ng luklukan ng awa: 16At itutubos niya sa dakong banal dahil sa
mga karumalan ng mga anak ni Israel, at dahil sa kanilang mga pagsalangsang,
sa makatuwid baga'y sa lahat nilang kasalanan: at gayon ang kaniyang gagawin
sa tabernakulo ng kapisanan na nasa kanila, sa gitna ng kanilang mga
karumalan, 17At huwag magkakaroon ng sinomang tao sa tabernakulo
pagka siya'y papasok upang itubos sa loob ng dakong banal, hanggang sa
lumabas siya, at matubos ang sarili, at ang kaniyang kasangbahay, at ang
buong kapisanan ng Israel. 18At lalabas siya sa dambana na nasa
harap ng Panginoon, at itutubos sa ito; at kukuha ng dugo ng toro, at ng
dugo ng kambing, at ilalagay sa ibabaw ng mga anyong sungay ng dambana sa
palibot. 19At makapitong magwiwisik siya ng dugo sa dambana ng
kaniyang daliri, at lilinisin at babanalin dahil sa mga karumalan ng mga
anak ni Israel. 20At pagkatapos matubos niya ang dakong banal, at
ang tabernakulo ng kapisanan, at ang dambana, ay ihahandog ang kambing na
buháy: 21At ipapatong ni Aaron ang kaniyang dalawang kamay sa ulo
ng kambing na buháy, at isasaysay sa ibabaw niyaon ang lahat ng mga kasamaan
ng mga anak ni Israel, at lahat ng kanilang mga pagsalangsang, lahat nga ng
kanilang mga kasalanan; at ilalagay niya sa ulo ng kambing, at ipadadala sa
ilang sa pamamagitan ng kamay ng isang taong handa: 22At dadalhin
ng kambing ang lahat ng mga kasamaan nila, sa lupaing hindi tinatahanan: at
pawawalan niya ang kambing sa ilang. 23At papasok si Aaron sa
tabernakulo ng kapisanan, at maghuhubad ng mga suot na lino, na isinuot niya
nang siya'y pumasok sa dakong banal, at iiwan niya roon: 24At
paliliguan niya ang kaniyang laman sa tubig, sa isang dakong banal, at
magsusuot ng kaniyang mga suot, at lalabas, at ihahandog ang kaniyang handog
na susunugin at ang handog na susunugin ng bayan, at itutubos sa kaniyang
sarili at sa bayan. 25At susunugin sa ibabaw ng dambana ang taba
ng handog dahil sa kasalanan. 26At yaong nagpakawala ng kambing
na ukol kay Azazel, ay maglalaba ng kaniyang mga suot at maliligo ang
kaniyang laman sa tubig, at pagkatapos ay papasok siya sa kampamento.
27At ang toro na handog dahil sa kasalanan at ang kambing na handog
dahil sa kasalanan, na ang dugo ay dinala sa loob ng dakong banal upang
itubos, ay ilalabas, sa kampamento; at susunugin nila sa apoy ang mga balat
ng mga yaon, at ang laman at ang dumi. 28At ang magsusunog ay
maglalaba ng kaniyang mga suot, at maliligo ang kaniyang laman sa tubig, at
pagkatapos, ay papasok siya sa kampamento. 29At ito'y magiging
palatuntunan magpakailan man sa inyo: sa ikapitong buwan nang ikasangpung
araw ng buwan, ay pagdadalamhatiin ninyo ang inyong mga kaluluwa, at anomang
gawain ay huwag gagawa ang tubo sa lupain, ni ang taga ibang bayan na
nakikipamayan sa inyo: 30Sapagka't sa araw na ito gagawin ang
pagtubos sa inyo upang linisin kayo; sa lahat ng inyong mga kasalanan ay
magiging malinis kayo sa harap ng Panginoon. 31Sabbath nga na
takdang kapahingahan sa inyo, at papagdadalamhatiin ninyo ang inyong mga
kaluluwa; ito'y palatuntunang magpakailan man. (AB)
Ang buong istraktura ng
pagkakasunud-sunod ng Pagtutubos ay sinusuri sa mga aralin na
Pagbabayad-sala [138]
at
Azazel at Pagtubos [214].
Sa Araw ng Pagtutubos, may dalawang kambing para sa handog dahil sa
kasalanan para sa mga tao. Tanging ang Dakilang Saserdote lamang ang
pinapayagang pumasok sa Dakong Banal, at siya ay pinapayagan lamang na
pumunta roon isang beses sa isang taon sa Araw ng Pagtutubos. Kailangan
niyang magkaroon ng handog dahil sa kasalanan para sa kanyang sarili – isang
toro – siya ay nagdala ng dugo ng toro at dugo ng isa sa mga kambing sa
Dakong Banal. Ito ay naglalarawan kay Cristo.
Hebreo 9:11-14 Nguni't pagdating ni Cristo na dakilang saserdote ng
mabubuting bagay na darating, sa pamamagitan ng lalong malaki at lalong
sakdal na tabernakulo, na hindi gawa ng mga kamay, sa makatuwid baga'y hindi
sa paglalang na ito, 12At hindi rin naman sa pamamagitan ng dugo
ng mga kambing at ng mga bulong baka, kundi sa pamamagitan ng kaniyang
sariling dugo, ay pumasok na minsan magpakailan man sa dakong banal, na
kinamtan ang walang hanggang katubusan. 13Sapagka't kung ang dugo
ng mga kambing at ng mga baka, at ang abo ng dumalagang baka na ibinubudbod
sa mga nadungisan, ay makapagiging banal sa ikalilinis ng laman: 14Gaano
pa kaya ang dugo ni Cristo, na sa pamamagitan ng Espiritu na walang hanggan
ay inihandog ang kaniyang sarili na walang dungis sa Dios, ay maglilinis ng
inyong budhi sa mga gawang patay upang magsipaglingkod sa Dios na buhay?
(AB)
Ang Dakilang Saserdote, matapos magsagawa ng pagtutubos para sa kanyang
sarili, para sa mga tao, at para sa Dakong Banal atbp., ay naghayag ng mga
kasalanan ng mga tao sa ulo ng kambing na Azazel. Ang kambing ay pagkatapos
ay inaalis mula sa lugar na tinatahanan ng mga tao sa pamamagitan ng isang
taong angkop o
karapat-dapat para sa gawain.
Nakikita natin ang parehong pagkakasunod-sunod ng pagkakasundo na makikita
sa Unang buwan kung saan ang pagpapabanal ng Templo at pagkatapos ang
pagkakasundo ng mga saserdote at mga tao bilang mga hinirang. Dito, ang
pagkakasunod-sunod ay ang pagtutubos para sa pagkasaserdote at pagkatapos
ang mga tao, kasunod ng pag-aalis kay Satanas. Ang pagkasaserdote ay tinubos
ni Cristo, na simbolismo ng toro, upang ipakita ang pagbabago sa
pagkasaserdote. Ang pag-aalis ng kambing na Azazel ay sumasalamin sa
pagkakagapos kay Satanas sa pagsisimula ng Milenyo. Ang mga tao ay
kailangang mag-ayuno o “magpakasakit sa kanilang katawan” – na nagpapakita
ng paglilinis at pagkakasundo. Ang mga tupa para sa handog na susunugin para
sa pagkasaserdote at mga tao ay sumasagisag sa mga pagsubok na kailangan
nating pagdaanan. Alam natin na si Cristo ay namatay para sa buong ng
sangkatauhan.
1Juan 2:2 At siya ang pangpalubag-loob sa ating mga kasalanan; at hindi
lamang sa ating mga kasalanan, kundi ng sa buong sanglibutan din naman. (AB)
Ang pagkakasundo na ito ay sumasaklaw sa buong planeta. Kailangang maganap
ito bago ang paghahari ni Cristo. Kaya, kailangan na alisin si Satanas upang
maiwasan ang anumang impluwensya, tulad ng ipinapakita sa Apocalipsis
20:1-3. Si Cristo ay binukod ng ika-10 ng Unang buwan. Inihahanda niya ang
mundo para sa pagkakasundo at pagbabalik-loob sa ika-10 ng Ikapitong buwan.
Ang Kapistahan ng mga Tabernakulo ay binubuo ng pitong araw, ang una ay
Sabbath. Pagkatapos makumpleto ang pitong araw, ang susunod na araw ay
Sabbath. Ang pitong araw ay nagpapakita ng pagkakakumpleto ngunit walang
Sabbath sa ikapitong araw. Ang kalikasan ng pagiging normal na araw ng
trabaho ng ikapitong araw ay nagpapakita ng pagpapalaya kay Satanas at ang
patuloy na mga gawain ng Diyos sa proseso. Ang Banal na Araw ay talagang ang
ikawalong araw o ang Huling Dakilang Araw ng Kapistahan. Ang pitong-araw na
panahon ay kumakatawan sa ikapitong libong-taong panahon. Ang Sabbath sa
unang-araw ay nagpapakita ng pagkabuhay na mag-uli ng mga hinirang at ang
pagbalik ni Cristo. Ang Sabbath sa ikawalong araw ay nagpapakita ng huling
pagkabuhay na mag-uli na magaganap pagkatapos ng pagtatapos ng sanlibong
taon at ang pagdating ng Lungsod ng Diyos (tingnan ang mga aralin na
Ang Pagkabuhay na Mag-uli
ng mga Patay [143] at
Ang Lungsod ng Diyos [180]).
Apocalipsis 20:4-5 At nakakita ako ng mga luklukan, at may mga nagsisiluklok
sa mga ito, sila'y pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa
ng mga pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita ng
Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang larawan man, at hindi
tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa kanilang kamay; at sila'y
nangabuhay, at nagsipagharing kasama ni Cristo sa loob ng isang libong taon.
5Ang mga iba sa mga patay ay hindi nangabuhay hanggang sa naganap
ang isang libong taon. Ito ang unang pagkabuhay na maguli. (AB)
Mula sa talata 5, makikita natin na ang ikawalong araw ay ang Ikalawang
Pagkabuhay na Mag-uli ng sangkatauhan. Ipinapakita ng Apocalipsis 20:4-5 na
ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay magaganap sa simula ng sanlibong taon at
ang Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli ay susunod kaagad pagkatapos ng
sanlibong taon. Ang Araw ng Panginoon
ay ang buong panahon ng sanlibong taon at nagpapatuloy upang isama ang
Huling Dakilang Araw na kinakatawan ng Huling Dakilang Araw ng Kapistahan ng
Tabernakulo, kung saan ang lahat ay binuhay na mag-uli.
Juan 6:39-40 At ito ang kalooban ng nagsugo sa akin, na sa lahat ng ibinigay
niya sa akin ay huwag kong iwala ang anoman, kundi ibangon sa huling araw.
40Sapagka't ito ang kalooban ng aking Ama, na ang bawa't
nakakakita sa Anak, at sa kaniya'y sumampalataya, ay magkaroon ng walang
hanggang buhay; at akin siyang ibabangon sa huling araw. (AB)
Juan 7:37-38 Nang huling araw nga, na dakilang araw ng kapistahan, si Jesus
ay tumayo at sumigaw, na nagsasabi, Kung ang sinomang tao'y nauuhaw, ay
pumarito siya sa akin, at uminom. 38Ang sumasampalataya sa akin,
gaya ng sinasabi ng kasulatan, ay mula sa loob niya ay aagos ang mga ilog ng
tubig na buhay. (AB)
Juan 11:24-26 Si Marta ay nagsabi sa kaniya, Nalalaman ko na siya'y
magbabangon uli sa pagkabuhay na maguli sa huling araw. 25Sinabi
sa kaniya ni Jesus, Ako ang pagkabuhay na maguli, at ang kabuhayan: ang
sumasampalataya sa akin, bagama't siya'y mamatay, gayon ma'y mabubuhay siya;
26At ang sinomang nabubuhay at sumasampalataya sa akin ay hindi
mamamatay magpakailan man. Sinasampalatayanan mo baga ito? (AB)
Juan 12:48 Ang nagtatakuwil sa akin,
at hindi tumatanggap sa aking mga pananalita, ay mayroong isang hahatol sa
kaniya: ang salitang aking sinalita,
ay siyang sa kaniya'y hahatol sa
huling araw. (AB)
Ipinapakita ng Juan 12:48 na ang mga hindi tinawag ngayon (nagtatakuwil sa akin at hindi tumatanggap sa aking mga salita) ay
magkakaroon ng kanilang pagkakataon sa Huling Araw – kanilang araw ng
paghuhukom.
Samakatuwid, ang ikawalong araw ay bahagi ng Tabernakulo at ang araw ng
pagkabuhay na mag-uli ng buong
sangkatauhan. Ang ikawalong araw ay siya ring ikapitong mataas na Sabbath ng
taon, kaya't ito ang
pagtatapos at
kapahingahan ng Diyos sa Kanyang
gawain ng kaligtasan.
Ang panahong ito ay ang Sabbath ng sanglinggo ng paglalang, ang
ikatlong pag-aani ng Diyos.
Ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay sinasabi sa Kasulatan na isang “mas
mabuting” pagkabuhay na mag-uli. Mas mabuti ito dahil ang mga nasa loob nito
ay binuhay na mag-uli sa buhay. Sila ay nahatulan na bago ang
pagkabuhay na mag-uli kaya't hindi nila ikinakabahala ang ikalawang
kamatayan. Sila ay binuhay na mag-uli sa
buhay, hindi sa paghuhukom o desisyon, tulad ng mga nasa Ikalawang
Pagkabuhay na Mag-uli.
Juan 5:29 At magsisilabas; ang
mga nagsigawa ng mabuti, ay sa pagkabuhay na maguli sa buhay; at ang mga
nagsigawa ng masama, ay sa pagkabuhay na maguli sa paghatol [paghuhukom o
desisyon]. (AB)
Hindi nila kailangan pang gumawa ng desisyon o hatulan dahil iyon ay nasa
nakaraan na para sa kanila. Ang Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli ay isang
pagkabuhay na mag-uli para sa paghuhukom at desisyon. Ang mga tao sa
pagkabuhay na mag-uli na ito ay hindi alam sa panahon ng kanilang pagkabuhay
na mag-uli kung sila ay haharap sa ikalawang kamatayan. Kailangan nilang
mamuhay ng isang panahon at mahatulan batay sa kanilang mga ginawa sa
panahong iyon – ang mga desisyong kanilang ginagawa at ang desisyon na
gagawin ukol sa kanila.
Oseas 5:14-15 Sapagka't ako'y magiging parang leon sa Ephraim, at parang
isang batang leon sa sangbahayan ni Juda, Ako, sa makatuwid baga'y ako, ay aagaw at aalis; ako'y magaalis, at walang magliligtas.
15Ako'y yayaon at babalik sa
aking dako, hanggang sa kanilang kilalanin ang pagkakasala, at hanapin
ang aking mukha: sa kanilang pagdadalamhati ay hahanapin nila akong mainam.
(AB)
Oseas 6:1-2 Magsiparito kayo, at tayo'y manumbalik sa Panginoon; sapagka't
siya'y lumapa, at pagagalingin niya tayo; siya'y nanakit, at kaniyang
tatapalan tayo. 2Pagkatapos
ng dalawang araw ay muling
bubuhayin niya tayo: sa ikatlong
araw ay ibabangon niya tayo,
at tayo'y mangabubuhay sa harap niya. (AB)
Ang mga talatang ito ay may koneksyon sa Lucas 13:32-33. Kaya't may
kahalagahan ito sa tatlong taong ministeryo ni Cristo. Mayroon din itong
koneksyon sa mga pag-aani ng Israel, na nakita natin sa tanong ng tatlong
taon ng pag-uusig, tulad ng Juda sa ilalim ng Holocaust. Gayunpaman, mayroon
din itong mas malawak na aplikasyon sa pagkakaugnay nito sa huling tatlong
libong taon (cf. Os. 6:2). Ang panahong ito ay nagmarka ng pagbabago sa
kaayusan ng pagkasaserdote mula kay Levi patungo kay Melquisedec (cf. Os.
5:14).
Maaari nating basahin ang Oseas 6:2, kung saan sinasabi na "pagkatapos ng
dalawang araw," bilang tumutukoy sa pagkatapos ng Huwebes at Biyernes, ang
Sabado o Sabbath, at ang "sa ikatlong araw" ay tumutukoy din sa parehong
araw, ang Sabbath. Dito, tinutukoy ang pagiging "muling bubuhayin" at
"ibabangon" sa ikatlong araw na ito. Kaya't maaari nating ipagpalagay ang
isang pagkakasunud-sunod sa mga panahon ng sakripisyo at pag-uusig bilang
tatlong araw mula sa kamatayan ng Mesiyas at ang sanglinggo ng Paskuwa na
may kaugnayan sa tatlong-taong pagkakasunud-sunod at sa tatlong-libong taong
pagkakasunud-sunod. Ang panahong ito ay binubuo ng dalawang libong taon sa
ilang at isang libong taon ng paghahari ni Jesucristo. Ito ay tumutugma muli
sa apatnapung Pentecostes (mga Jubileo) bilang ating itinalagang panahon
bago ang dakilang ani ng Diyos sa ilalim ng Mesiyas (Jer. 5:24).
Tulad ng nasasaad sa Levitico 23:42-43, ang Kapistahan ng mga Tabernakulo ay
kumakatawan din sa panahon na lumabas ang Israel mula sa Egipto at nanirahan
sa mga balag. Maari nating ipagpalagay na ang pistang ito ay may kaugnayan
sa bagong exodo na binanggit sa Isaias 66:20.
Isaias 66:20
At
kanilang dadalhin ang lahat ninyong mga kapatid mula sa lahat na bansa na
pinakahandog sa PANGINOON, na nasasakay sa mga kabayo, at sa mga karo, at sa
mga duyan, at sa mga mula, at sa mga maliksing hayop, sa aking banal na
bundok na Jerusalem, sabi ng PANGINOON, gaya ng pagdadala ng mga anak ni
Israel ng kanilang handog sa malinis na sisidlan sa bahay ng PANGINOON. (AB)
Maaari nating ipagpalagay na ang mga terminong ito ay tumutukoy sa pisikal
na Israel sa Millenyo. Sa pagkakataong ito, sila ay nasa ilalim ng matuwid
na pagtuturo at magkakaroon ng Banal na Espiritu sa kanilang mga puso,
kaya't susundin nila ang mga Kauatusan ng Diyos bilang isang tanglaw sa mga
bansa at isang pamantayan para sa huling Pagkabuhay na Mag-uli ng natitirang
sangkatauhan.
Mayroon, samakatuwid,
ugnayan sa pagitan ng mga Kapistahan ng Unang buwan at mga Kapistahan ng
Ikapitong buwan. Mayroon silang kahalagahan sa isa't isa sa halos
magkapalitang anyo.
Mula sa Unang buwan hanggang sa Ikapitong buwan
Ang pagkakasunod-sunod ng
unang pagpapanumbalik ay nagtapos kay Mesiyas. Ang pagkakasunod-sunod ng
kapanahunang ito ay inilalarawan ng pagkakasunod-sunod ng Unang buwan.
Sa unang araw ng buwan ay
nagaganap ang pagpapabanal ng Templo ng Diyos na tayo ang Templong iyon
(1Cor. 3:16; 6:19).
Ang ikapitong araw ng buwan
ay para sa pagpapabanal ng mga walang malay at nagkakamali. Ang gawaing ito
ay kinakailangan para sa pisikal na paglikha ngayon at sa Milenyo at isa ito
sa dalawang pagkakaiba sa pagitan ng Nisan at Tishri, na sa ibang paraan ay
sumasalamin sa parehong plano at mga gawain.
Ang ikasampung araw ng
unang buwan ay ang pagbubukod ng kordero na nagsisimula ng proseso ng
pagtubos at ng kakayahan para sa mga unang-bunga na ihandog at tanggapin ng
Diyos.
Ang ika-14 na araw ng unang
buwan ay ang Kapistahan ng Paskuwa. Lahat ng mga pagpapanumbalik sa panahong
ito ay nagsisimula mula at kinasasangkutan ng unang buwan na patungo sa
sakripisyo at sa pagtanggap ng katawan at dugo ni Cristo bilang ikalawang
sakramento ng mga hinirang. Ang unang sakramento ng mga hinirang ay ang
bautismo, na siyang unang yugto ng pagpapabanal ng Templo. Sa pinakamainam,
ito ay ginagawa pagkatapos ng mga panahon ng Kapistahan at hanggang sa at
pagitan ng ika-1 at ika-7 ng Nisan at bago ang ika-14 na araw ng unang
buwan.
Ang Kapistahan ng Paskuwa
at Tinapay na Walang Lebadura ay binubuo ng isang araw at isang pitong-araw
na panahon. Ang Unang Banal na Araw ng parehong buwan ay ang ika-15 na araw
na halos katumbas ng kabilugan ng buwan. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay
sumasalamin sa hain at paghahanda ng mga hinirang sa pamamagitan ng
pag-aalis ng kasalanan, at pagkatapos ay ang pag-abot sa Pentecostes at ang
Pag-ani ng mga hinirang sa loob ng apatnapung mga Jubileo sa ilang.
May isang Banal na Araw sa
simula at katapusan ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura, kung saan
ang unang araw o Araw ng Paskuwa sa ika-14 ng Nisan ay isang araw ng
paghahanda. Maliban kung ang mga hinirang ay banal, hindi sila pinapayagang
kumain ng tinapay na walang Lebadura ng Paskuwa, na nakita natin sa
Pagpapanumbalik (cf.
Pagpapanumbalik ni Josias
[245])
kung saan ang mga saserdote ng Dakong Banal ay hindi pinayagang pumunta sa
Templo para sa Paskuwa.
Kaya't ang pagsamba sa mga diyus-diyosan ay nagbabawal sa pagkasaserdote na
makilahok sa Paskuwa sa Templo.
Ang pagkakaiba sa pagitan
ng Unang buwan at ng Ikapitong buwan ay ang pagtitipon ng mga Pakakak, muli
sa Bagong Buwan o Unang Araw ng buwan, na nagbabadya ng pakikialam ng
Mesiyas sa mga gawain ng mundo. Siya ay nakikialam dahil sa mga hinirang at
sa kanilang pag-iral at pagtitiyaga bilang bayan ng Diyos. Sila ay
nakikilala mula sa kanilang mga gawain at tungkulin, na ipinataw at
sinasagisag ng mga Sabbath, mga Bagong Buwan, mga Pista at mga gawain mula
sa Unang buwan hanggang sa at kasama ang pagtanggap ng Espiritu sa
Pentecostes, pati na rin ang mga Kapistahan at Kautusan ng Diyos sa
pangkalahatan.
Walang pag-aayuno sa
ikapitong araw ng ikapitong buwan. Wala nang maaaring gawin ang tao ngayon
na may kahalagahan. Ang Kordero ay naihain na, kaya't ang pag-aayuno ay nasa
Ikasampung araw ng ikapitong buwan, kung saan sa Unang buwan ito ay binukod
lamang para sa hain sa ika-14 na araw. Sa Ikapitong buwan, ang Korderong
ibinukod sa Langit ay babalik bilang mananakop na Hari, na sinasagisag ng
mga Pakakak sa Unang araw ng Ikapitong buwan. Sa Ikasampung Araw sa
Pagbabayad-sala, ang mundo ay napagkasundo at inihanda para sa milenyal na
paghahari.
Ang mga bansa ay patuloy na
hinaharap. Kung paanong ibinalik ni Josias ang Templo at ang Kautusan mula
sa Paskuwa at nagpatuloy sa loob ng labintatlong taon mula 623/2 BCE
hanggang siya'y pumunta sa Megiddo noong 609 BCE upang harapin ang mga bansa
at namatay, gayon din ang kaharian ay lilipat mula sa mga kamay ng mga hari
patungo sa mga kamay ng Mesiyas, na siyang may karapatan dito.
Ang Kapistahan ng
Pagtitipon ng ani ay dapat maganap kasama ang mga handog sa unang gabi ng
Kapistahan. Ang unang araw ng mga Tabernakulo ay isang Banal na Araw, kaya
walang gawain na kinakailangan mula sa mga tao maliban sa handog ng
pagtitipon, na hindi dapat maiwan hanggang umaga.
Ang pitong araw ng mga
Tabernakulo ay katumbas ng milenyal na pitong araw ng Tinapay na Walang
Lebadura. Sa unang pagkakataon, namatay ang Mesiyas upang maisakatuparan ang
Kapistahan ng Paskuwa. Ang mga pagkilos ng tao ay kinakailangan upang
makalabas mula sa sanlibutan.
Sa Ikapitong buwan, ang
Kapistahan ay kumakatawan sa pamamahala ng Mesiyas sa planeta kung saan
walang kailangang lumabas sa sanlibutan, dahil ang buong mundo ay nasa
ilalim ng matuwid na pamamahala at Kautusan ng Diyos.
Kaya't ang ikapitong araw o
ang huling araw ng Kapistahan ng mga Tabernakulo ay hindi isang banal na
araw, dahil ito'y kumakatawan sa pagbabalik ng mundo sa Kaaway at sa
digmaan.
Sa kabilang banda, ang
Huling Dakilang Araw ay ang ikawalong araw, na, kaiba sa Tinapay na Walang
Lebadura, ay nasa dulo at hindi sa simula, at ito'y isang Banal na Araw.
Samantalang ang Paskuwa ay hindi isang Banal na Araw sapagkat ito'y
kumakatawan sa gawain ng Mesiyas sa kaligtasan ng sangkatauhan.
Ang Huling Dakilang Araw ay
isang Banal na Araw dahil ito'y kumakatawan sa paghuhukom sa katuwiran ng
mundo at ang panghuling pag-aalis ng kasalanan. Ito'y kumakatawan sa
pagdating ng Diyos sa Lupa at ang pagsasama ng Lungsod ng Diyos sa
panghuling pagpapanumbalik.
Ang huling pagpapanumbalik
na ito ay ang huling resulta ng Plano ng Diyos.
Ang Pagpapanumbalik ng
planeta sa loob ng Plano ng Diyos na inilalarawan ng pagkakasunod-sunod ng
mga Kapistahan at Banal na Araw ay sakop sa mga aralin na
Pagpapabanal ng Templo ng
Diyos [241];
Pagpapabanal ng mga
Walang-malay at Nagkakamali [291];
Pagpapanumbalik ni Josias
[245]
at
Ang Pitong Dakilang Paskuwa
ng Bibliya [107].
Ang mga Kapistahan at mga Banal na Araw na ito ay may kahalagahan lahat para
sa mga gawain sa pagkakasunud-sunod ng Plano ng Diyos.
q
Huwebes ika-1 Nisan:
Bagong Buwan at Unang Araw ng Sagradong Taon. Ang Pagpapanumbalik ng Templo ay
sinimulan mula sa petsang ito (Ezek. 45:18; cf. ang aralin na
Pagpapabanal ng Templo ng
Diyos [241]). Ang mga Bagong Buwan ay
ipinagdiriwang sa buong panahon ng Pagkasaserdote sa Templo kasama ang mga
handog para sa Sabbath at mga Banal na Araw (cf. Josephus,
Wars of the Jews, Bk. V, ch. V, 7). Sa mga araw ng Bagong Buwan,
lalo na sa araw na ito, at sa mga Sabbath at mga Kapistahan, ang Dakilang
Saserdote ay umaakyat sa Templo kasama ang pagkasasetdote.
Miyerkules ika-7 ng Nisan:
(8 araw bago ang Paskuwa at pagtatapos ng unang sanglinggo ng Pagpapanumbalik ng
Taon). Pagpapabanal para sa Walang-malay at Nagkakamali (Ezek. 45:20; cf. ang
aralin na
Pagpapabanal ng mga
Walang-malay at Nagkakamali [291]).
Si Cristo ay naghanda. Kanyang pinabanal ang lahat para sa Paskuwa na ito.
Huwebes ika-8 ng Nisan:
(7 araw bago ang Paskuwa) Si Cristo ay papalapit na sa Jerusalem mula sa
Jericho. Nagpalipas siya ng Huwebes ng gabi sa bahay ni Zacchaeus (cf. Luc.
19:1-10).
Biyernes ika-9 ng Nisan:
(6 na araw bago ang Paskuwa) (lahat ng mga timing mula rito ay ibinigay nang
detalyado sa aralin na
Oras ng Pagpapako at
Pagkabuhay na Mag-uli (No. 159)).
Si Cristo ay gumawa ng kanyang unang pagpasok mula sa Betfage (hindi Betania;
cf. Mat. 21:8-9). Siya ay hindi inaasahan. Nilinis niya ang Templo alinsunod sa
Kautusan (cf. Mat. 21:12-16). Siya ay umalis patungong Betania at doon
ipinagdiriwang ang Sabbath.
Binuhusan ni Maria ng langis ang mga paa ni Jesus (Mat. 21:1-9; Jn. 12:1).
Sabado ika-10 ng Nisan:
(5 araw bago ang Paskuwa)
Si Cristo ay dumaan sa Sabbath sa Betania.
Siya ay binukod bilang Kordero (Juan. 12:2-11).
Linggo ika-11 ng Nisan:
(4 na araw bago ang Paskuwa)
Ang matagumpay na pagpasok sa Jerusalem mula sa Betania. Pumasok si Jesus at
sinuri ang Templo pagkatapos ay bumalik sa Betania (Mar. 11:1-11; Luc. 19:29-44;
Juan. 12:12-19).
Lunes ika-12 ng Nisan:
(3 araw bago ang Paskuwa)
Si Cristo ay bumalik sa umaga, muling nagpakita sa Templo at muling nilinis ito.
Siya ay nagtuturo sa Templo (Mat. 21:18-22; Mar. 11:12-19; Luc. 19:45-48).
Martes ika-13 ng Nisan:
(2 araw bago ang Paskuwa)
Si Cristo ay nasa Jerusalem muli. Nagtuturo sa pamamagitan ng mga tanong at
talinghaga. Ang mga propesiya sa Templo at Olivet ay ibinigay. Sa paglubog ng
araw ay sinabihan ni Cristo ang mga alagad na pumunta sa Jerusalem upang kumuha
ng silid at ihanda ang Paskuwa (Mat. 21:23-39; 24:1-51; 25:1-46; 26:17-20; Mar.
11:20-33; 12:1-44; 13:1-37; Luc. 20:1-21:38).
Miyerkules ika-14 ng Nisan:
(1 araw bago ang Paskuwa/ika-1 na Tinapay na Walang Lebadura)
Gabi ng Hapunan ng Miyerkules pagkatapos ay ang Hapunan ng Panginoon, Paghuhugas
ng paa, pagtataksil, atbp.
Sa araw - paglilitis atbp. pagkatapos ay Pagpapako.
Ibinaba si Cristo mula sa tulos at inilagay sa libingan bago lumubog ang araw (simula
ng Sabbath ng Paskuwa) (Mat. 26:20-27:66; Mar. 14:17-15:47; Luc. 22:14-23:55;
Juan. 13:1-19:42).
Huwebes ika-15 ng Nisan
PASKUWA/Unang ARAW ng TINAPAY NA WALANG LEBADURA
Sa gabi
– ika-1 gabi sa libingan. Sa araw –
ika-1 araw sa libingan.
Biyernes ika-16 ng Nisan
Sa gabi
– ika-2 gabi sa libingan.
Sa araw
– ika-2 araw sa libingan.
Sabado ika-17 ng Nisan
Sa gabi
– ika-3 gabi sa libingan. Sa araw –
ika-3 araw sa libingan.
Sa dapit-hapon si
Cristo ay binuhay ng Diyos mula sa mga patay.
Linggo ika-18 ng Nisan
HANDOG NG INALOG NA BIGKIS
Si Cristo ay umakyat sa kanyang Ama at sa kanyang Diyos upang tanggapin bilang
sakripisyo para sa ating mga kasalanan (Mat. 28:1-7; Mar. 16:1-7; Luc. 24:1-9;
Juan. 20:1-9; 20:16-17).