Christian Churches of God
No. 096B
Una at Ikalawang Pahayag ng Tipan ng Diyos
(Edition
1.0 20101113-20101113)
Ang alamat na ang Diyos ay nagtatag ng isa pang hiwalay na tipan na inalis
ang Kautusan ng Diyos ay isang kathang-isip na Antinomian. Ang katotohanan
ay mas simple.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2010 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Una at Ikalawang Pahayag ng
Tipan ng Diyos
Ano ba talaga ang nangyari sa Sinai sa Israel sa ilang? Sinasabi sa Bagong
Tipan na si Cristo ang kasama nila sa ilang at siya ang nagbigay sa kanila
ng kautusan ng Diyos. Maraming tao ang sumusubok na iwasan ang isyung ito,
at ang mga Radical Unitarians ay itinatanggi na si Cristo ay may anumang
Pre-existence upang maiwasan lamang ang mga lohikal na kahihinatnan na bunga
ng katotohanang iyon (tingnan din ang aralin na
Ang Pre-existence ni
Jesucristo (No. 243)).
1Corinto 10:1-4 Mga kapatid, hindi
ko nais na hindi ninyo malaman na ang ating mga ninuno ay dumaan sa ilalim
ng ulap, at silang lahat ay tumawid sa dagat, 2at lahat ay
nabautismuhan kay Moises sa ulap at sa dagat; 3at lahat ay kumain
ng isang pagkaing espirituwal; 4at lahat ay uminom ng isang
inuming espirituwal. Sapagkat sila'y umiinom sa batong espirituwal na
sumunod sa kanila, at ang Batong iyon ay si Cristo.
(AB01
ang ginamit lahat dito)
Dahil si Cristo ay siya ring kahapon, ngayon at magpakailanman salungat sa
lohika na babaguhin niya ang mga tagubilin na ibinigay niya kay Moises at na
siya mismo ay susunod dito at na ang iglesiang kanyang itinatag ay susunod
dito dahil lamang sa isang grupo ng Antinomian Gnostic Sun Cultists na
papasok sa iglesia at ikorap ito.
Si Cristo bilang Sugo ng Presensya, at Sugo ng Tipan ang nagbigay kay Moises
ng dalawang pahayag ng Tipan ng Diyos. Ang isang pahayag ay sa Horeb at ang
isa ay sa Moab. Ang mga ito ay bukod pa sa mga Utos at mga Kautusan sa
Sinai. Maliwanag ang sinabi ni Moises na ang mga iyon ay ang mga salitang
iniutos sa kanya ng Yahovah ng Israel, kapwa sa Horeb at sa Moab, bago sila
pumasok sa Lupang Pangako.
Deuteronomio 29:1-29
Ito ang mga salita ng tipan na iniutos ng PANGINOON kay Moises na gawin
sa mga anak ni Israel sa lupain ng Moab, bukod sa tipang kanyang ginawa sa
kanila sa Horeb. 2Tinawag ni Moises ang buong Israel at sinabi sa
kanila, “Inyong nakita ang lahat na ginawa ng PANGINOON sa harapan ng inyong
paningin sa lupain ng Ehipto, kay Faraon at sa lahat ng kanyang lingkod at
kanyang buong lupain; 3ang malaking pagsubok na nakita ng inyong
mga mata, ang mga tanda, at ang mga dakilang kababalaghan. 4Ngunit
hindi kayo binigyan ng PANGINOON ng isipang makakaunawa, at ng mga matang
makakakita, at ng mga pandinig na makakarinig, hanggang sa araw na ito.
5Pinatnubayan ko kayo ng apatnapung taon sa ilang; ang inyong mga
damit ay hindi naluma, at ang inyong sandalyas ay hindi nasira sa inyong
paa. 6Hindi kayo kumain ng tinapay, ni uminom ng alak o inuming
nakalalasing, upang inyong malaman na ako ang PANGINOON ninyong Diyos.
7At nang kayo'y dumating sa dakong ito, si Sihon na hari ng Hesbon at
si Og na hari ng Basan ay lumabas laban sa atin sa pakikidigma at ating
tinalo sila. 8Ating sinakop ang kanilang lupain at ibinigay natin
bilang pamana sa mga Rubenita, Gadita, at sa kalahating lipi ni Manases.
9Kaya't ingatan ninyo ang mga salita ng tipang ito at inyong
gawin upang kayo'y magtagumpay sa lahat ng inyong ginagawa. 10“Kayong
lahat ay nakatayo sa araw na ito sa harapan ng PANGINOON ninyong Diyos; ang
inyong mga puno, ang inyong mga lipi, ang inyong matatanda, at ang inyong
mga pinuno, lahat ng mga lalaki sa Israel, 11ang inyong mga bata,
ang inyong mga asawa at ang dayuhan na nasa gitna ng inyong mga kampo mula
sa inyong mangangahoy hanggang sa tagasalok ng inyong tubig; 12upang
ikaw ay makipagtipan sa PANGINOON mong Diyos, at sa kanyang pangako na
ginagawa sa iyo ng PANGINOON mong Diyos sa araw na ito; 13upang
kanyang itatag ka sa araw na ito bilang isang bayan, at upang siya'y maging
iyong Diyos, na gaya ng kanyang ipinangako sa iyo at sa iyong mga ninuno,
kina Abraham, Isaac, at Jacob. 14Hindi lamang sa inyo ko ginagawa
ang tipang ito at ang pangakong ito; 15kundi doon sa nakatayo
ritong kasama natin sa araw na ito sa harapan ng PANGINOON nating Diyos, at
gayundin sa hindi natin kasama sa araw na ito; 16“(Sapagkat
nalalaman ninyo kung paanong nanirahan tayo sa lupain ng Ehipto; at kung
paanong tayo'y pumasok sa gitna ng mga bansang inyong dinaanan; 17at
inyong nakita ang kanilang mga karumaldumal na bagay, at ang kanilang mga
diyus-diyosan na yari sa kahoy, bato, pilak at ginto na nasa gitna nila.)
18Baka magkaroon sa gitna ninyo ng lalaki, o babae, o angkan, o
lipi na ang puso'y humiwalay sa araw na ito sa ating PANGINOONG Diyos, upang
maglingkod sa mga diyos ng mga bansang iyon; baka magkaroon sa gitna ninyo
ng isang ugat na nakalalason at ng mapait na bunga; 19na kapag
kanyang narinig ang mga salita ng sumpang ito ay kanyang basbasan ang
kanyang sarili sa kanyang puso, na sasabihin, ‘Ako'y magkakaroon ng
kapayapaan, bagaman ako'y lumalakad sa pagmamatigas ng aking puso.’
Makapagpapaalis ito ng basa-basa at pagkatuyo. 20Hindi siya
patatawarin ng PANGINOON, kundi ang galit at paninibugho ng PANGINOON ay
mag-uusok laban sa taong iyon, at ang lahat ng sumpa na nasusulat sa aklat
na ito ay mapapasa kanya at papawiin ng PANGINOON ang kanyang pangalan sa
ilalim ng langit. 21Ihihiwalay siya ng PANGINOON sa lahat ng mga
lipi sa Israel para sa sakuna, ayon sa lahat ng mga sumpa ng tipan na
nasusulat sa aklat na ito ng kautusan. 22Ang mga lahing darating,
ang inyong mga anak na babangon pagkamatay ninyo, at ang dayuhan na
magmumula sa malayong lupain ay magsasabi, kapag nakita nila ang mga salot
ng lupaing iyon, at ang sakit na inilagay ng PANGINOON, 23at ang
buong lupaing iyon ay sunóg na asupre, at asin, na hindi nahahasikan, hindi
nagbubunga, ni walang tumutubong damo, na gaya ng nangyari sa pagkawasak ng
Sodoma at Gomorra, Adma at Zeboyin, na winasak ng PANGINOON sa kanyang
matinding galit. 24Kaya't lahat ng mga bansa ay magsasabi, ‘Bakit
ginawa ito ng PANGINOON sa lupaing ito? Ano ang dahilan ng pagpapakita ng
ganitong matinding galit?’ 25Kaya't sasabihin ng mga tao,
‘Sapagkat kanilang tinalikuran ang tipan ng PANGINOON, ang Diyos ng kanilang
mga ninuno, na kanyang ginawa sa kanila nang kanyang ilabas sila sa lupain
ng Ehipto; 26at sila'y humayo at naglingkod sa ibang mga diyos,
at sinamba nila ang mga diyos na hindi nila nakilala na hindi niya ibinigay
sa kanila. 27Kaya't ang galit ng PANGINOON ay nag-init laban sa
lupaing ito, at dinala sa kanya ang lahat ng sumpa na nasusulat sa aklat na
ito. 28Sila'y binunot ng PANGINOON sa kanilang lupain dahil sa
galit, sa poot, at sa malaking pagngingitngit, at sila'y itinaboy sa ibang
lupain, gaya sa araw na ito.’ 29“Ang mga bagay na lihim ay para
sa PANGINOON nating Diyos, ngunit ang mga bagay na hayag ay para sa atin at
sa ating mga anak magpakailanman, upang ating magawa ang lahat ng mga salita
ng kautusang ito.
Tandaan na ito ang tipan na ginawa ng Diyos sa Israel na Kanyang inilaan,
tulad ng makikita natin sa Deuteronomio 32:8, sa Anak ng Diyos na siyang
Elohim ng Israel at Yahovah ng Israel na tinutukoy ni David sa Awit 45:6-7
at na kinikilala bilang si Cristo sa Hebreo 1:8-9. Sila ay malinaw na
sinabihan, kapwa ang mga anak ng Israel at ang mga dayuhang nagmula sa ibang
lupain upang manirahan sa gitna nila, na sila ay parurusahan sa paglabag sa
tipang ito at sa pagsamba sa ibang elohim na hindi sa kanila nakalaan.
Sinabi sa kanila, kapwa sa mga anak ng Israel at sa iba pang mga anak ni
Adan na dinala upang manirahan sa gitna nila, na ito ay magiging saksi laban
sa kanila sa pagtanggap ng mga maling kaugalian at mga diyos na hindi
ibinigay sa kanila.
Ito ang dahilan kung bakit binago ng mga Sopherim ang teksto sa Deuteronomio
32:8 upang mabasa bilang "mga anak ni Israel" sa halip na "mga anak ng
Diyos" kahit na dati pang alam na may pitumpung bansa at hindi labindalawang
bansa, na bilang ayon sa mga anak ng Diyos ng makalangit na Hukbo, at iyon
ang dahilan para sa bilang ng Sanhedrin sa Paghuhukom.
Ang kahalagahan ng tekstong ito ay upang ipakita sa atin ang tipan ay ginawa
sa mga anak ng Israel upang sa pagkakatawang-tao ng Mesiyas ay maipasok ang
ibang mga bansa sa Espirituwal na Katawan ni Cristo. Ang kaparusahan ay
nakaabang sa Israel hanggang sa kasalukuyan at sa lahat ng taong dinala sa
katawan ng Israel na siyang mana ni Cristo. Ang sinumang nag-aangkin ng
katapatan kay Cristo ay sakop ng Tipan ito. Makikita natin habang
pinapalawak natin ang Tipang ito na ito ay pinagtibay sa buong Bibliya mula
sa Torah sa lahat ng kautusan at mga propeta patungo sa Bagong Tipan at
matatagpuan bilang tatak ng tipan ng mga hinirang sa aklat ng Apocalipsis sa
pamamagitan ng dalawang partikular na saksi at patuloy hanggang sa Lungsod
ng Diyos.
Ang mga taong ito, maging Israelita o dayuhan na pumapasok sa gitna nila
upang mamuhay bilang bahagi nila, ay sakop ng mga pagpapala at sumpa ng
Tipang ito. Kaya't kung pahihintulutan ng Israel ang mga Antinomian
Apostates na ito sa gitna nila na manirahan at makibahagi sa mga pagpapala
ng Tipan, sila rin ay makikibahagi sa mga sumpa na dala ng mga sumasamba sa
diyos-diyosan at mga Antinomian sa kanilang pagsuway, at ang parusa ay ang
pagpapadala sa pagkabihag sa ilalim ng mga sumpa ng mga kautusan ng Diyos.
Deuteronomio 30:1-20
“Kapag ang lahat ng mga bagay na ito ay dumating sa iyo, ang pagpapala at
ang sumpa na inilagay ko sa harapan mo, at iyong bulay-bulayin ang mga iyon
sa gitna ng lahat ng mga bansa na pinagtabuyan sa iyo ng PANGINOON mong
Diyos 2at magbalik ka sa PANGINOON mong Diyos at sundin mo at ng
iyong mga anak nang buong puso at kaluluwa ang kanyang tinig ayon sa lahat
na iniuutos ko sa iyo sa araw na ito, 3babawiin ng PANGINOON mong
Diyos ang iyong pagkabihag at mahahabag sa iyo. Ibabalik at titipunin ka sa
lahat ng mga bayang pinagkalatan sa iyo ng PANGINOON mong Diyos. 4Kung
ang pagkakabihag sa iyo ay nasa kadulu-duluhang bahagi ng langit, mula roo'y
titipunin at kukunin ka ng PANGINOON mong Diyos. 5Dadalhin ka ng
PANGINOON mong Diyos sa lupaing inangkin ng iyong mga ninuno, at iyong
aangkinin, at gagawan ka niya ng mabuti at pararamihin ka niya nang higit
kaysa iyong mga ninuno. 6Tutuliin ng PANGINOON mong Diyos ang
iyong puso at ang puso ng iyong binhi, upang ibigin mo ang PANGINOON mong
Diyos ng buong puso at kaluluwa mo, upang ikaw ay mabuhay. 7Lahat
ng mga sumpang ito ng PANGINOON mong Diyos ay darating sa mga kaaway at sa
kanila na napopoot at umusig sa iyo. 8Kung magkagayon ikaw ay
babalik at susunod sa tinig ng PANGINOON at iyong gagawin ang lahat ng
kanyang mga utos na aking iniuutos sa iyo sa araw na ito. 9Pasasaganain
ka ng PANGINOON mong Diyos sa lahat ng gawa ng iyong kamay, sa bunga ng
iyong katawan, sa anak ng iyong bakahan, at sa bunga ng iyong lupa. Sapagkat
muling magagalak ang PANGINOON sa pagpapasagana sa iyo, gaya ng kanyang
ikinagalak sa iyong mga ninuno, 10kung iyong susundin ang tinig
ng PANGINOON mong Diyos at tutuparin mo ang kanyang mga utos at ang kanyang
mga tuntuning nasusulat sa aklat na ito ng kautusan; kung ikaw ay
manunumbalik sa PANGINOON mong Diyos nang iyong buong puso, at kaluluwa.
11“Sapagkat ang utos na ito na aking iniuutos sa iyo sa araw na
ito ay hindi napakabigat para sa iyo, ni malayo. 12Wala ito sa
langit, upang huwag mong sabihin, ‘Sinong aakyat sa langit para sa atin, at
magdadala niyon sa atin, at magpaparinig sa atin, upang ating marinig at
magawa?’ 13Ni wala sa kabila ng dagat upang huwag mong sabihin,
‘Sino ang daraan sa dagat para sa atin, at magdadala niyon sa atin, at
magpaparinig sa atin, upang ating marinig at magawa?’ 14Kundi ang
salita ay napakalapit sa iyo, ito ay nasa iyong bibig, at nasa iyong puso,
kaya't ito ay iyong magagawa. 15“Tingnan mo, inilagay ko sa
harapan mo sa araw na ito ang buhay at kabutihan, kamatayan at kasamaan;
16at iniuutos ko sa iyo sa araw na ito na ibigin mo ang PANGINOON
mong Diyos, lumakad ka sa kanyang mga daan. Tuparin mo ang kanyang mga utos,
ang kanyang mga tuntunin, at mga batas upang ikaw ay mabuhay at dumami, at
pagpalain ka ng PANGINOON mong Diyos sa lupain na iyong pinapasok upang
angkinin. 17Ngunit kung ang iyong puso ay tumalikod at hindi mo
diringgin, kundi maliligaw at sasamba ka sa ibang mga diyos, at maglilingkod
ka sa kanila; 18ipinahahayag ko sa inyo sa araw na ito na kayo'y
tiyak na mapupuksa. Hindi kayo mabubuhay nang matagal sa ibabaw ng lupaing
tatawirin ninyo sa kabila ng Jordan, upang pasukin at angkinin. 19Tinatawagan
ko ang langit at ang lupa bilang saksi laban sa inyo sa araw na ito, na
aking inilagay sa harapan mo ang buhay at kamatayan, ang pagpapala at sumpa.
Kaya't piliin mo at ng iyong binhi ang buhay upang ikaw ay mabuhay. 20Ibigin
mo ang PANGINOON mong Diyos, sundin ang kanyang tinig, at manatili ka sa
kanya; sapagkat ang kahulugan niyon sa iyo ay buhay, at haba ng iyong mga
araw, upang matirahan mo ang lupaing ipinangako ng PANGINOON na ibibigay sa
iyong mga ninuno, kina Abraham, Isaac, at Jacob.”
Ang lunas para sa mga
sumpang ito ay madaling makamtan ng Israel at ng mga taong sumama sa Israel.
Ang lunas ay pagsisisi. Sinabi ng Panginoon na tutuliin niya ang kanilang
mga puso, hindi ang kanilang mga balat sa maselang bahagi. Pagkatapos,
ilalagak niya ang lahat ng mga sumpang ito sa mga kaaway at mga kaanib na
umusig sa inyo. Ang Panginoong Diyos ay gagawing masagana ang mga bansang
nabuo mula sa mga lipi sa lahat ng inyong ginagawa, maging ito man ay gawain
sa katawan, sa isip, sa agrikultura at pag-aalaga ng hayop, o sa dami ng
inyong mga tao. Pagpapalain kayo ng Diyos at pagpapalain ang bunga ng inyong
paggawa at ng inyong mga lupain.
Gayunpaman, ang Israel at
ang mga bansang isinama rito ay sadyang masuwayin. Nakinig tayong lahat sa
mga bumagsak na bansang pumasok sa atin at hindi natin sinunod ang Panginoon
nating Diyos; kaya't kailangan tayong ipadala sa pagkabihag. Gayunpaman, sa
pagkakataong ito ay ililigtas tayo ni Cristo mula rito at ihahatid niya ang
bihag sa pagkabihag at tayo ay mapipilitang muli, at sa pagkakataong ito ay
magpakailanman, na sundin ang mga kautusan ng Diyos.
Ang Walang Hanggang Tipan
Sinabi sa atin ng Diyos sa
pamamagitan ni Moises kung ano ang magiging tipan na ito at sinabi niya sa
atin sa pamamagitan ni Cristo at ng mga propeta kung ano ang dapat nating
gawin. Nasabi na sa atin bago tayo pumasok sa Lupang Ipinangako kung ano ang
magiging pagpapala at sumpa natin, at ngayon ay malapit na tayong durugin ng
Diyos dahil sa pagsuway sa Kanya. Kung tayo ay sumunod at ginawa ang iniutos
ng Diyos kay Moises na basahin ang kautusan ng Diyos tuwing pitong taon,
tulad ng iniutos sa atin, hindi tayo malilinlang ng mga apostata at tinakpan
natin ang ating mga tainga laban sa kanila at tayo sana ay napanatili.
Gayunpaman, hindi natin ginawa ito at ang ating bayan ay paulit-ulit na
ipinadala sa pagkabihag at digmaan sa paglipas ng mga siglo. Tayo ay sinakop
at pinasakop hanggang sa ang bilang ng ating mga tao ay makamit, at ang mga
pagpapala ni Abraham ay ibinigay sa atin ng Diyos tulad ng ipinangako Niya
kay Abraham. Ngayon, tayo ay malapit nang harapin at dalhin sa pagsisisi.
Tayo ay dadalhin sa
sistemang milenyal sa ilalim ni Cristo ayon sa mga kautusan ng Diyos, gaya
ng pagsugo Niya kay Cristo upang harapin tayo at ang ating mga kaaway sa
pagkamatay ni Moises, tulad ng makikita natin sa susunod na kabanata. Ang
teksto ng Malakias kabanata 4:5 ay malapit nang matupad tulad ng sinabi sa
atin ng kautusan at ng mga propeta.
Deuteronomio 31:1-30 Si Moises ay nagpatuloy sa pagsasalita ng mga salitang
ito sa buong Israel. 2Kanyang sinabi sa kanila, “Ako'y isandaan
at dalawampung taon na sa araw na ito; hindi na ako makalalabas-pasok, at
sinabi ng PANGINOON sa akin, ‘Huwag kang tatawid sa Jordang ito.’ 3Mauuna
ang PANGINOON mong Diyos at kanyang pupuksain ang mga bansang ito sa harapan
mo at ito ay iyong aangkinin. Si Josue ay mauuna sa iyo gaya ng sinabi ng
PANGINOON. 4Gagawin sa kanila ng PANGINOON ang gaya ng ginawa
niya kina Sihon at Og, na mga hari ng mga Amoreo, at sa kanilang lupain na
kanyang winasak. 5Ibibigay sila ng PANGINOON sa harapan mo, at
iyong gagawin sa kanila ang ayon sa lahat ng utos na aking iniutos sa iyo.
6Kayo'y magpakalakas at magpakatapang, huwag kayong matakot ni
masindak sa kanila sapagkat ang PANGINOON mong Diyos ay humahayong kasama
mo; hindi ka niya iiwan ni pababayaan.” 7At tinawag ni Moises si
Josue at sinabi sa kanya sa paningin ng buong Israel, “Ikaw ay magpakalakas
at magpakatapang; sapagkat ikaw ay maglalakbay na kasama ng bayang ito
patungo sa lupaing ipinangakong ibibigay at ipapamana ng PANGINOON sa
kanilang mga ninuno. 8Ang PANGINOON ang siyang mangunguna sa iyo.
Siya'y sasaiyo, hindi ka niya iiwan, ni pababayaan; huwag kang matatakot ni
manlulupaypay.” 9Isinulat ni Moises ang kautusang ito at ibinigay
sa mga pari na mga anak ni Levi, na nagdadala ng kaban ng tipan ng
PANGINOON, at sa lahat ng matatanda sa Israel.
10Iniutos
sa kanila ni Moises, “Sa katapusan ng bawat pitong taon, sa takdang panahon
ng taon ng pagpapalaya, sa Pista ng mga Tolda, 11kapag ang buong
Israel ay haharap sa PANGINOON mong Diyos sa lugar na kanyang pipiliin ay
iyong babasahin ang kautusang ito sa harapan ng buong Israel sa kanilang
pandinig. 12Tipunin mo ang mamamayan, ang mga lalaki, mga babae,
mga bata, mga dayuhan na nasa loob ng iyong mga bayan upang kanilang marinig
at upang sila'y matutong matakot sa PANGINOON mong Diyos, at isagawa ang
lahat ng mga salita ng kautusang ito; 13at upang ang kanilang mga
anak na hindi nakakaalam nito ay makarinig at matutong matakot sa PANGINOON
ninyong Diyos, habang kayo'y nabubuhay sa lupain na inyong paroroonan na
inyong tatawirin sa Jordan upang angkinin.” 14Sinabi ng PANGINOON
kay Moises, “Malapit na ang mga araw na ikaw ay mamamatay. Tawagin mo si
Josue, at humarap kayo sa toldang tipanan upang siya'y aking mapagbilinan.”
Sina Moises at Josue ay humayo at humarap sa toldang tipanan. 15Ang
PANGINOON ay nagpakita sa Tolda sa isang haliging ulap; ang haliging ulap ay
tumayo sa pintuan ng tabernakulo. 16Sinabi ng PANGINOON kay
Moises, “Ikaw ay malapit ng mamatay na kasama ng iyong mga ninuno. Ang
bayang ito'y babangon at makikiapid sa mga di-kilalang diyos sa lupain na
kanilang paroroonan upang makasama nila, at ako'y tatalikuran nila at
sisirain ang aking tipan na aking ginawa sa kanila. 17Kung
magkagayo'y ang aking galit ay mag-aalab laban sa kanila sa araw na iyon.
Pababayaan ko sila, at ikukubli ko ang aking mukha sa kanila, at sila'y
sasakmalin, at maraming kasamaan at kabagabagan ang darating sa kanila. At
kanilang sasabihin sa araw na iyon, ‘Hindi ba ang mga kasamaang ito ay
dumating sa atin dahil sa ang ating Diyos ay wala sa gitna natin?’ 18Tiyak
na ikukubli ko ang aking mukha sa araw na iyon dahil sa lahat ng kasamaang
kanilang ginawa, sapagkat sila'y bumaling sa ibang mga diyos. 19Ngayon
nga'y isulat ninyo para sa inyo ang awit na ito, at ituro sa mga anak ni
Israel; ilagay mo sa kanilang mga bibig upang ang awit na ito'y maging saksi
sa akin laban sa mga anak ni Israel. 20Sapagkat kapag sila'y
naipasok ko na sa lupaing dinadaluyan ng gatas at pulot na ipinangako sa
kanilang mga ninuno at sila'y nakakain, nabusog at tumaba, ay babaling at
paglilingkuran nila ang ibang mga diyos, at ako'y hahamakin nila, at
sisirain ang aking tipan. 21At kapag ang maraming kasamaan at
kaguluhan ay dumating sa kanila, magpapatotoo ang awit na ito sa harapan
nila bilang saksi; sapagkat hindi ito malilimutan sa mga bibig ng kanilang
binhi. Sapagkat nalalaman ko ang kanilang iniisip, na kanilang binabalak
gawin, bago ko sila dinala sa lupaing ipinangako kong ibibigay.” 22Kaya't
isinulat ni Moises ang awit na ito nang araw ding iyon at itinuro sa mga
anak ni Israel. 23Kanyang pinagbilinan si Josue na anak ni Nun at
sinabi, “Ikaw ay magpakalakas at magpakatapang; sapagkat iyong ipapasok ang
mga anak ni Israel sa lupaing ipinangakong ibibigay ko sa kanila; at ako'y
magiging kasama mo.” 24Pagkatapos maisulat ni Moises ang mga
salita ng kautusang ito sa isang aklat hanggang sa katapusan, 25nag-utos
si Moises sa mga Levita na may dala ng kaban ng tipan ng PANGINOON, 26“Kunin
ninyo itong aklat ng kautusan at ilagay ninyo sa tabi ng kaban ng tipan ng
PANGINOON ninyong Diyos, upang doo'y maging saksi laban sa iyo. 27Sapagkat
nalalaman ko ang inyong paghihimagsik, at ang katigasan ng inyong ulo.
Habang nabubuhay pa akong kasama ninyo sa araw na ito, kayo'y naging
mapaghimagsik na laban sa PANGINOON at gaano pa kaya pagkamatay ko? 28Tipunin
mo ang matatanda sa iyong mga lipi at ang inyong mga pinuno upang masabi ko
ang mga salitang ito sa kanilang pandinig, at tawagin ang langit at ang lupa
upang sumaksi laban sa kanila. 29Sapagkat alam ko na pagkamatay
ko, kayo'y magiging masama at maliligaw sa daang itinuro sa inyo at ang
kasamaan ay sasapit sa inyo sa mga huling araw. Sapagkat inyong gagawin ang
masama sa paningin ng PANGINOON, upang siya'y galitin ninyo sa pamamagitan
ng mga gawa ng inyong mga kamay.”
30Binigkas ni Moises ang mga salita ng awit na ito hanggang sa natapos, sa
pandinig ng buong kapulungan ng Israel:
Kaya't ang awit na ito ay
isang saksi laban sa Israel at sa lahat ng mga nakikipamayan dito at sa mga
nakapanig dito.
Ito ay ibinigay kay Moises ni Cristo at ito ang
awit ng Kordero.
Sa tekstong ito makikita
natin ang orihinal na bersyon na isinalin sa Ingles at ang seryosong
implikasyon para sa ating lahat sa kantang ito.
Hindi ba ang Panginoon
nating Diyos ang Ama na lumalang sa ating lahat? Tayo ba ay isang hangal at
baluktot na bayan?
Deuteronomio 32:1-52
“Makinig kayo, mga langit, at ako'y magsasalita, at pakinggan ng lupa ang
mga salita ng aking bibig.2Ang aking aral ay papatak na parang
ulan; ang aking salita ay bababa na parang hamog; gaya ng ambon sa malambot
na damo, at gaya ng mahinang ambon sa pananim. 3Sapagkat aking
ihahayag ang pangalan ng PANGINOON; dakilain ninyo ang ating Diyos! 4“Siya
ang Bato, ang kanyang gawa ay sakdal; sapagkat lahat ng kanyang daan ay
katarungan. Isang Diyos na tapat at walang kasamaan, siya ay matuwid at
banal. 5Sila'y nagpakasama, sila'y hindi kanyang mga anak,
dahilan sa kanilang kapintasan; isang lahing liko at tampalasan.
6Ganyan
ba ninyo gagantihan ang PANGINOON, O hangal at di-matalinong bayan?
Hindi ba siya ang iyong ama na lumalang sa iyo? Kanyang nilalang ka, at
itinatag ka. 7Alalahanin mo ang mga naunang araw, isipin mo ang
mga taon ng maraming salinlahi; itanong mo sa iyong ama at kanyang ibabalita
sa iyo; sa iyong matatanda, at kanilang sasabihin sa iyo. 8Nang
ibigay ng Kataas-taasan sa mga bansa ang kanilang pamana, nang kanyang
ihiwalay ang mga anak ng tao,
kanyang inilagay ang mga hangganan ng mga bayan, ayon sa bilang ng mga
anak ni Israel.
9Sapagkat
ang bahagi ng PANGINOON ay ang kanyang bayan; si Jacob ang bahaging pamana
niya. 10“Kanyang natagpuan siya sa isang ilang na lupain, at sa
kapanglawan ng isang umuungal na ilang; kanyang pinaligiran siya, kanyang
nilingap siya, kanyang iningatan siyang parang sarili niyang mga mata.
11Gaya ng agila na ginagalaw ang kanyang pugad,
na pumapagaspas sa kanyang mga inakay, kanyang ibinubuka ang kanyang mga
pakpak, na kinukuha sila, kanyang dinadala sa ibabaw ng kanyang mga pakpak:
12tanging ang PANGINOON ang pumapatnubay sa kanya, at walang
ibang diyos na kasama siya. 13Kanyang pinasakay siya sa matataas
na dako ng lupa, at siya'y kumain ng bunga ng bukirin, at kanyang pinainom
ng pulot na mula sa bato, at ng langis na mula sa batong kiskisan. 14Ng
mantika mula sa baka, at gatas mula sa tupa, na may taba ng mga kordero, at
ng mga tupang lalaki sa Basan, at mga kambing, ng pinakamabuti sa mga trigo;
at sa katas ng ubas ay uminom ka ng alak. 15“Ngunit tumaba si
Jeshurun at nanipa;ikaw ay tumataba, ikaw ay lumalapad, ikaw ay naging
makinis. Nang magkagayo'y tinalikuran niya ang Diyos na lumalang sa kanya,
at hinamak ang Bato ng kanyang kaligtasan. 16Siya'y kinilos nila
sa paninibugho sa ibang mga diyos, sa pamamagitan ng mga karumaldumal,
kanilang ibinunsod siya sa pagkagalit. 17Sila'y naghandog sa mga
demonyo na hindi Diyos, sa mga diyos na hindi nila nakilala,
sa mga bagong diyos na kalilitaw pa lamang, na
hindi kinatakutan ng inyong mga ninuno. 18Hindi mo pinansin ang
Batong nanganak sa iyo, at kinalimutan mo ang Diyos na lumalang sa iyo.
19“At nakita ito ng PANGINOON, at kinapootan sila, dahil sa
panggagalit ng kanyang mga anak na lalaki at babae. 20At kanyang
sinabi, ‘Aking ikukubli ang aking mukha sa kanila, aking titingnan kung ano
ang kanilang magiging wakas; sapagkat sila'y isang napakasamang lahi,
mga anak na walang katapatan. 21Kinilos nila ako sa paninibugho
doon sa hindi diyos; ginalit nila ako sa kanilang mga diyus-diyosan. Kaya't
paninibughuin ko sila sa mga hindi bayan; aking gagalitin sila sa
pamamagitan ng isang hangal na bansa. 22Sapagkat may apoy na
nag-aalab sa aking galit, at nagniningas hanggang sa Sheol, at lalamunin ang
lupa pati ang tubo nito, at pag-aapuyin ang saligan ng mga bundok. 23“‘Aking
dadaganan sila ng mga kasamaan; aking uubusin ang aking pana sa kanila.
24Sila'y mapupugnaw sa gutom, at lalamunin ng maningas na init, at ng
nakalalasong salot; at ang mga ngipin ng mga hayop ay isusugo ko sa kanila,
pati ng kamandag ng gumagapang sa alabok. 25Sa labas ay
namimighati ang tabak, at sa mga silid ay malaking takot; kapwa mawawasak
ang binata at dalaga, ang sanggol pati ng lalaking may uban. 26Aking
sinabi, “Ikakalat ko sila sa malayo, aking aalisin ang alaala nila sa mga
tao,” 27kung hindi ko kinatatakutan ang panghahamon ng kaaway;
baka ang kanilang mga kalaban ay humatol ng mali, baka kanilang sabihin,
“Ang aming kamay ay matagumpay, at hindi ginawa ng PANGINOON ang lahat ng
ito.”’ 28“Sapagkat sila'y bansang salat sa payo, at walang
kaalaman sa kanila. 29O kung sila'y mga pantas, kanilang
mauunawaan ito, at malalaman nila ang kanilang wakas! 30Paano
hahabulin ng isa ang isanlibo, at patatakbuhin ng dalawa ang sampung libo,
malibang ipinagbili sila ng kanilang Bato, at ibinigay na sila ng PANGINOON?
31Sapagkat ang kanilang bato ay hindi gaya ng ating Bato, kahit
ang ating mga kaaway man ang maging mga hukom.
32Sapagkat ang kanilang puno ng ubas ay mula sa ubasan sa Sodoma, at mula
sa mga parang ng Gomorra. Ang kanilang ubas ay ubas ng apdo,ang kanilang mga
buwig ay mapait, 33ang kanilang alak ay kamandag ng mga dragon,
at mabagsik na kamandag ng mga ahas. 34“Hindi ba ito'y nakalaan
sa akin, na natatatakan sa aking mga kabang-yaman? 35Ang
paghihiganti ay akin, at ang gantimpala, sa panahon na madudulas ang
kanilang mga paa; sapagkat ang araw ng kanilang kapahamakan ay malapit na,
at ang mga bagay na darating sa kanila ay nagmamadali.
36Sapagkat
hahatulan ng PANGINOON ang kanyang bayan, at mahahabag sa kanyang mga
lingkod. Kapag nakita niyang ang kanilang kapangyarihan ay wala na, at wala
ng nalalabi, bihag man o malaya. 37At kanyang sasabihin, ‘Saan
naroon ang kanilang mga diyos, ang bato na kanilang pinagkanlungan? 38Sino
ang kumain ng taba ng kanilang mga handog, at uminom ng alak ng kanilang
handog na inumin? Pabangunin sila at tulungan ka, at sila'y maging inyong
pag-iingat! 39“‘Tingnan ninyo ngayon, ako, samakatuwid ay Ako
nga, at walang diyos liban sa akin; ako'y pumapatay at ako'y bumubuhay;
ako'y sumusugat at ako'y nagpapagaling; at walang makakaligtas sa aking
kamay. 40Sapagkat aking itinataas ang aking kamay sa langit, at
sumusumpa, ‘Buháy ako magpakailanman. 41Kung ihahasa ko ang aking
makintab na tabak, at ang aking kamay ay humawak sa hatol, ako'y
maghihiganti sa aking mga kaaway, at aking gagantihan ang mga napopoot sa
akin. 42At aking lalasingin ng dugo ang aking palaso, at ang
aking tabak ay sasakmal ng laman; ng dugo ng patay at ng mga bihag, mula sa
ulong may mahabang buhok ng mga pinuno ng kaaway.’ 43“Magalak
kayo, O mga bansa, kasama ng kanyang bayan; sapagkat ipaghihiganti niya ang
dugo ng kanyang mga lingkod, at maghihiganti sa kanyang mga kalaban, at
patatawarin ang kanyang lupain, ang kanyang bayan.” 44At si
Moises ay pumaroon at sinabi ang lahat ng mga salita ng awit na ito sa
pandinig ng bayan, siya at si Josue na anak ni Nun. 45Pagkatapos
sabihin ni Moises ang lahat ng mga salitang ito sa buong Israel, 46ay
kanyang sinabi sa kanila, “Ilagay ninyo sa puso ang lahat ng mga salita na
aking pinapatotohanan sa inyo sa araw na ito, na inyong iuutos sa inyong mga
anak upang gawin ang lahat ng mga salita ng kautusang ito. 47Sapagkat
ito'y hindi hamak na bagay sa inyo; sapagkat ito'y inyong buhay, at sa
pamamagitan ng bagay na ito ay inyong pahahabain ang inyong mga araw sa
lupain na inyong itinawid sa Jordan upang angkinin.” 48Ang
PANGINOON ay nagsalita kay Moises nang araw ding iyon, 49“Umakyat
ka sa bundok na ito ng Abarim, sa bundok ng Nebo na nasa lupain ng Moab, na
nasa tapat ng Jerico. Tanawin mo ang lupain ng Canaan, na aking ibinibigay
sa mga anak ni Israel bilang pag-aari. 50Mamamatay ka sa bundok
na iyong inakyat at isasama ka sa iyong angkan, gaya ni Aaron na iyong
kapatid na namatay sa bundok ng Hor at isinama sa kanyang angkan. 51Sapagkat
kayo'y sumuway sa akin sa gitna ng mga anak ni Israel sa tubig ng Meriba ng
Kadesh, sa ilang ng Zin; sapagkat hindi ninyo ako itinuring na banal sa
gitna ng mga anak ni Israel. 52Gayunma'y makikita mo ang lupain
sa harapan mo, ngunit hindi ka makakapasok sa lupain na aking ibinibigay sa
mga anak ni Israel.”
Sa ganitong paraan ibinigay ni Moises ang mga tagubilin ni Cristo na
ibinigay sa kanya ng Diyos sa mga tao ng Israel, at sa karamihang kasama
nila, bago nila tinanggap ang susi ng kanilang mana.
Ang Tipan ay ibinigay sa kanila at sila ay dapat na nakatali rito at sa
sistema ng hain nito hanggang sa hain ng Mesiyas at katuparan ng Kautusan
para sa Seremonya. Sa ganitong diwa, ang paghahati ng kautusan sa Moral at
para sa mga Hain ay natapos, at sa Sakripisyo ni Cristo, nakikita natin ang
katuparan sa isang daloy ng pagtutuli ng puso na tinukoy ni Cristo nang
ibigay niya ang mga tagubilin na ito kay Moises sa paanan ng Bundok Nebo sa
Moab.
Muling ibinigay ni Cristo ang mga tagubilin na ito kay Jeremias sa panahon
ang Juda ay ipinadala sa pagkabihag, at ang mga bansa ng Israel ay muling
itatatag kasama ang mga anak ni Gomer at Magog sa Kanluran. Gayunpaman, ito
ay magiging isang inaasahang panahon sa hinaharap na isa pang pitong panahon
o 2520 taon mula sa panahong ito hanggang sa mga Huling Araw. Tumutukoy din
ito kay Efraim bilang panganay ng Diyos at hindi kay Juda. Gayunpaman,
silang dalawa ay maninirahan ng magkasama sa Israel at sa Lupang Pangako.
Ang tekstong ito ay isinulat pagkatapos ng 587 BCE matapos na bawasan at
ubusin ng Diyos ang populasyon ng Juda. Pitong panahon pagkatapos ng labanan
sa Carchemish noong 605 BCE ay nagsimula ang pagtatalaga ng 2520 na araw o
pitong panahon . Naganap ang Unang Digmaang Pandaigdig at ang mga
pangunahing labanan noong 1916. Nakita nito ang mga bansa ng Israel at ang
kanilang mga idinagdag na bansa na literal na naglabanan nang matindi
hanggang sa magkawatak-watak sa ilalim ng impluwensya ni Satanas. Ang
panahong ito ng pagpapanumbalik ng Israel ay nagsimula noong 1917 nang gawin
ang Balfour Declaration na nagdeklara sa Israel bilang bayang sinilangan.
Sinalakay ng mga Briton ang Israel at kinuha ng mga Australiano ang Balon ng
Sumpa sa Beer-seba at pagkatapos ay kinuha ang Jerusalem.
Ang Pagbagsak ng Egipto: ang Propesiya ng Nabaling mga Bisig ni Faraon (No.
036)
ay nagtapos noong 1996 at ganoon din ang Panahon ng mga Gentil. Nagsimula
ang mga Huling Araw noong 1997 at magpapatuloy hanggang sa Jubileo ng 2027
(tingnan ang aralin na
Ang Huling Tatlumpung Taon: ang Huling Pakikibaka (No. 219)).
Ang tekstong ito sa Jeremias ay isinulat pagkatapos ng 587 BCE at ng
pagbagsak ng Templo. Pitong panahon mula sa tekstong ito ay nagsimula ang
pag-uusig sa mga Judio sa ilalim ng mga Nazi at sinasabi ng Diyos sa Juda na
magsisi ngunit hindi sila nakinig. Nagdanas sila ng sampung taon ng
pag-uusig at pagkatapos ay isinagawa ang digmaan upang itatag ang Israel, at
nagsimulang makitungo ang Diyos sa Juda sa Israel.
Ang mga orakulo na ito ay may kinalaman sa mga Huling Araw at nagpapakita ng
pagbabago sa natural na kaayusan (hal. 31:23 at kasunod). Ang Diyos ay
inubos at binawasan ang populasyon ng Juda (1:10).
Sinasabi ni Ezekiel sa atin na Siya ang magpapanumbalik nito (Ezek.
36:8-11).
Sa mga versikulo 2-14, makikita natin na ang Diyos ay muling pag-iisahin ito
sa Israel (cf. Isa. 11:11-16).
Ito
ay hindi pa ganap na naisasakatuparan ngunit magagawa sa mga susunod na
taon.
Jeremias 31:1-40
“Sa panahong iyon, sabi ng PANGINOON, ako ang magiging Diyos ng lahat ng
angkan ni Israel, at sila'y magiging aking bayan.” 2Ganito ang
sabi ng PANGINOON: “Ang mga taong nakaligtas sa tabak ay nakatagpo ng biyaya
sa ilang; nang ang Israel ay maghanap ng kapahingahan. 3Ang
PANGINOON ay nagpakita sa kanya mula sa malayo. Inibig kita ng isang walang
hanggang pag-ibig, kaya't ipinagpatuloy ko ang aking kagandahang-loob sa
iyo. 4Muli kitang itatayo, at ikaw ay muling maitatayo, O birhen
ng Israel! Muli mong gagayakan ang iyong sarili ng mga tamburin, at lalabas
ka sa pagsasayaw ng mga nagsasaya. 5Muli kang magtatanim ng mga
ubasan sa mga bundok ng Samaria; ang mga tagapagtanim ay magtatanim, at
masisiyahan sa bunga. 6Sapagkat magkakaroon ng araw na ang mga
bantay ay sisigaw sa mga burol ng Efraim:‘Bangon, at tayo'y umahon sa Zion,
sa PANGINOON nating Diyos.’” 7Sapagkat ganito ang sabi ng
PANGINOON: “Umawit kayo nang malakas na may kagalakan para sa Jacob, at
magsihiyaw kayo dahil sa pinuno ng mga bansa; magpahayag, magpuri, at
magsabi, ‘O PANGINOON, iligtas mo ang iyong bayan, ang nalabi ng Israel.’
8Narito, dadalhin ko sila mula sa hilagang lupain, at titipunin
ko sila mula sa pinakamalayong bahagi ng daigdig. Kasama nila ang bulag at
ang pilay, ang babaing may anak at ang malapit nang manganak ay magkakasama;
isang malaking pulutong, sila'y babalik rito. 9Sila'y darating na
may iyakan, at may mga pakiusap na papatnubayan ko silang pabalik,
palalakarin ko sila sa tabi ng mga batis ng tubig, sa matuwid na daan na
hindi nila kakatisuran; sapagkat ako'y ama sa Israel, at ang Efraim ang
aking panganay. 10“Inyong pakinggan ang salita ng PANGINOON, O
mga bansa, at inyong ipahayag sa mga pulo sa malayo; inyong sabihin, ‘Ang
nagpakalat sa Israel ay siyang magtitipon sa kanya, at iingatan siya gaya ng
pag-iingat ng pastol sa kanyang kawan.’ 11Sapagkat tinubos ng
PANGINOON ang Jacob, at kanyang tinubos siya sa kamay ng higit na malakas
kaysa kanya. 12Sila'y darating at aawit nang malakas sa kaitaasan
ng Zion, at sila'y magniningning dahil sa kabutihan ng PANGINOON, dahil sa
butil, at sa alak, langis, at dahil sa guya ng kawan at ng bakahan; at ang
kanilang buhay ay magiging gaya ng dinilig na halamanan; at sila'y hindi na
manlulupaypay pa. 13Kung magkagayo'y magagalak ang dalaga sa
sayawan, at ang mga binata at matatanda ay magsasaya. Gagawin kong kagalakan
ang kanilang pagluluksa, aaliwin ko sila at bibigyan ko ng kagalakan sa
kanilang kalungkutan. 14Bubusugin ko ng kasaganaan ang kaluluwa
ng mga pari, at ang aking bayan ay masisiyahan sa aking kabutihan, sabi ng
PANGINOON.” 15Ganito ang sabi ng PANGINOON, “Isang tinig ang
naririnig sa Rama, panaghoy at mapait na pag-iyak. Iniiyakan ni Raquel ang
kanyang mga anak; siya'y tumatangging maaliw dahil sa kanyang mga anak,
sapagkat sila'y wala na.” 16Ganito ang sabi ng PANGINOON: “Itigil
mo ang iyong tinig sa pag-iyak, at ang iyong mga mata sa pagluha;
sapagkat gagantimpalaan ang iyong mga gawa, sabi ng
PANGINOON; at sila'y babalik mula sa lupain ng kaaway. 17May
pag-asa para sa iyong hinaharap, sabi ng PANGINOON; at ang iyong mga anak ay
babalik sa kanilang sariling lupain. 18Tunay na aking narinig ang
Efraim na tumataghoy, ‘Pinarusahan mo ako, at ako'y naparusahan na parang
guya na hindi pa naturuan; ibalik mo ako upang ako'y mapanumbalik, sapagkat
ikaw ang PANGINOON kong Diyos. 19Sapagkat pagkatapos kong
tumalikod ay nagsisi ako; at pagkatapos na ako'y maturuan ay sinugatan ko
ang aking hita; ako'y napahiya, at ako'y nalito, sapagkat dinala ko ang
kahihiyan ng aking kabataan!’ 20Si Efraim ba'y aking minamahal na
anak? Siya ba ang giliw kong anak? Sapagkat kung gaano ako kadalas
nagsasalita laban sa kanya, ay gayon ko siya naaalala. Kaya't nasasabik ang
aking puso sa kanya; ako'y tiyak na maaawa sa kanya, sabi ng PANGINOON.
21“Maglagay ka ng mga pananda sa daan para sa iyo, gumawa ka ng mga
posteng tanda: ituwid mo ang iyong pag-iisip sa lansangan, ang daan na iyong
dinadaanan. Bumalik ka, O birhen ng Israel, bumalik ka rito sa iyong mga
lunsod. 22Hanggang kailan ka magpapabalik-balik, O ikaw na
di-tapat na anak na babae? Sapagkat ang PANGINOON ay lumikha ng isang bagong
bagay sa lupa: ang isang lalaki ay palilibutan ng isang babae.” 23Ganito
ang sabi ng PANGINOON ng mga hukbo, ng Diyos ng Israel: “Minsan pa ay
gagamitin nila ang mga salitang ito sa lupain ng Juda at sa mga bayan nito,
kapag ibinalik ko ang kanilang mga kayamanan: ‘Pagpalain ka ng PANGINOON, O
tahanan ng katuwiran, O banal na burol!’ 24Ang Juda at ang lahat
ng bayan niya ay magkasamang titira doon, ang mga magbubukid at ang mga
gumagala na may mga kawan. 25Sapagkat aking bibigyang kasiyahan
ang pagod na kaluluwa, at bawat nanlulupaypay ay aking pasisiglahin.”
26Mula roo'y nagising ako at tumingin, at ang aking pagkakatulog ay
kasiya-siya sa akin. 27“Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi
ng PANGINOON, na aking hahasikan ang sambahayan ng Israel at ang sambahayan
ng Juda ng binhi ng tao at ng binhi ng hayop. 28At mangyayari, na
kung paanong binantayan ko sila upang bunutin, at upang wasakin, upang
ibagsak, upang lipulin at dalhan ng kasamaan, gayon ko sila babantayan upang
magtayo at magtanim, sabi ng PANGINOON. 29Sa mga araw na iyon ay
hindi na nila sasabihin: ‘Ang mga magulang ay kumain ng maaasim na ubas, at
ang mga ngipin ng mga anak ay nangingilo.’ 30Ngunit bawat isa ay
mamamatay dahil sa kanyang sariling kasamaan; bawat taong kumakain ng
maaasim na ubas ay mangingilo ang ngipin. 31Narito, ang mga araw
ay dumarating, sabi ng PANGINOON, na ako'y gagawa ng panibagong tipan sa
sambahayan ng Israel at sa sambahayan ng Juda, 32hindi katulad ng
tipan na ginawa ko sa kanilang mga ninuno nang kunin ko sila sa pamamagitan
ng kamay upang ilabas sila sa lupain ng Ehipto—ang aking tipan na kanilang
sinira, bagaman ako'y asawa sa kanila, sabi ng PANGINOON. 33Ngunit
ito ang tipan na aking gagawin sa sambahayan ng Israel pagkatapos ng mga
araw na iyon, sabi ng PANGINOON: Ilalagay ko ang aking kautusan sa kanilang
kalooban, at aking isusulat iyon sa kanilang mga puso; at ako'y magiging
kanilang Diyos at sila'y magiging aking bayan. 34At hindi na
tuturuan ng bawat isa sa kanila ang kanyang kapwa, at ng bawat tao ang
kanyang kapatid, na magsasabi, ‘Kilalanin mo ang PANGINOON;’ sapagkat ako'y
makikilala nilang lahat, mula sa pinakahamak sa kanila hanggang sa
pinakadakila, sapagkat patatawarin ko ang kanilang kasamaan, at ang kanilang
kasalanan ay hindi ko na aalalahanin pa,” sabi ng PANGINOON. 35Ganito
ang sabi ng PANGINOON,
na nagbibigay ng araw bilang liwanag sa maghapon, at ng mga takdang kaayusan
ng buwan at ng mga bituin bilang liwanag sa gabi, na nagpapakilos sa dagat
upang umugong ng mga alon niyon ang PANGINOON ng mga hukbo ang kanyang
pangalan: 36“Kung ang takdang kaayusan na ito ay humiwalay sa
harapan ko, sabi ng PANGINOON, ang binhi ng Israel ay hihinto sa pagiging
isang bansa sa harapan ko magpakailanman.” 37Ganito ang sabi ng
PANGINOON: “Kung ang mga langit sa itaas ay masusukat, at ang mga saligan ng
lupa sa ilalim ay magalugad, akin ngang itatakuwil ang buong lahi ng Israel
dahil sa lahat nilang nagawa, sabi ng PANGINOON.” 38“Narito, ang
mga araw ay dumarating, sabi ng PANGINOON, na ang lunsod ay maitatayo para
sa PANGINOON mula sa tore ng Hananel hanggang sa Pintuang-bayan sa
Panulukan. 39At ang panukat na pisi ay lalabas papalayo,
tuluy-tuloy sa burol ng Gareb, at pipihit sa Goa. 40At ang buong
libis ng mga bangkay at mga abo, at ang lahat ng parang hanggang sa batis ng
Cedron, hanggang sa panulukan ng Pintuang-bayan ng Kabayo patungong silangan
ay magiging banal sa PANGINOON. Hindi na ito mabubunot o magigiba
kailanman.”
Ang panahong tinutukoy ni Jeremias ay tumuturo sa panahon ng Banal na
Espiritu upang ang bawat tao ay malaman ang Kautusan ng Diyos sa kanyang
puso at hindi na kinakailangang turuan pa ang kanyang kapatid.
Tulad ng ginawa niya kay Moises, ipinasok ni Cristo ang prosesong ito sa
isipan ng Juda at Israel sa pamamagitan ng propetang si Jeremias. Alam ng
lahat ng pagkasaserdote ang mga propesiyang ito at inaasahan si Cristo ng
maraming propeta at ng pagkasaserdote sa pangkalahatan nang siya'y dumating.
Alam ng mga pagkasaserdote kung saan siya ipapanganak.
Halos mapatay ng mga Mago si Cristo dahil sa kanilang propesiya at
astrolohikong kaalaman at sa pagpapadala ng impormasyon.
Sinasabi sa atin ng Bibliya na sinubukan ni Herodes na patayin ang mga bata
upang makuha ang Mesiyas.
Ang buong Jerusalem ay nabahala sa balitang ito ng mga Mago.
Ipinakita si Cristo sa Templo at ang dalawang propeta na nasa katandaang
edad na ay pinangalagaan ng Diyos upang makita nila ang Mesiyas bago sila
namatay. Inaasahan si Cristo ng Israel at alam din ni Satanas ang lahat ng
tungkol dito. Ang Cristo ay ipinadala sa Ehipto para sa kanyang kaligtasan
at upang tuparin ang propesiya. Mayroong Templo na itinayo sa Ehipto
alinsunod sa propesiya nang hindi bababa sa isang siglo at kalahati bago ito
(Isa. 19:19).
Mateo 2:1-18 Nang
ipanganak si Jesus sa Bethlehem ng Judea sa kapanahunan ng haring si
Herodes, may mga Pantas na lalaki mula sa silangan na dumating sa Jerusalem,
2na nagtatanong, “Nasaan ang ipinanganak na hari ng mga Judio?
Sapagkat nakita namin ang kanyang bituin sa silangan, at naparito kami upang
siya'y sambahin.” 3Nang marinig ito ni Haring Herodes, siya ay
nabahala, pati ang buong Jerusalem. 4Nang matipon niyang lahat
ang mga punong pari at mga eskriba ng bayan, nagtanong siya sa mga ito kung
saan isisilang ang Cristo. 5Sinabi nila sa kanya, “Sa Bethlehem
ng Judea, sapagkat ganito ang isinulat ng propeta: 6‘At ikaw,
Bethlehem, sa lupain ng Juda, sa anumang paraan ay hindi ka pinakamaliit sa
mga pangunahing bayan ng Juda; sapagkat sa iyo manggagaling ang isang
pinuno, na magiging pastol ng aking bayang Israel.’” 7Pagkatapos,
lihim na ipinatawag ni Herodes ang mga Pantas at inalam sa kanila kung
kailan lumitaw ang bituin. 8Kanyang pinapunta sila sa Bethlehem
at sinabi sa kanila, “Humayo kayo at hanapin ninyong mabuti ang sanggol;
kapag siya ay inyong natagpuan na, ipagbigay-alam ninyo sa akin, upang ako
rin ay makaparoon at siya ay aking sambahin.” 9Pagkatapos nilang
makinig sa hari ay lumakad na sila; at naroon, ang bituin na kanilang nakita
sa silangan ay nanguna sa kanila hanggang sa tumigil sa tapat ng
kinaroroonan ng sanggol. 10Labis silang nagalak nang makita nila
ang bituin. 11Pagpasok nila sa bahay ay nakita nila ang sanggol
na kasama ng kanyang inang si Maria. Nagpatirapa sila at sumamba sa kanya.
Nang buksan nila ang kanilang mga kayamanan ay inihandog nila sa kanya ang
mga kaloob na ginto, kamanyang at mira. 12Palibhasa'y binalaan sa
pamamagitan ng panaginip na huwag na silang babalik kay Herodes, nag-iba
sila ng daan pauwi sa kanilang lupain. 13Nang makaalis na sila,
ang isang anghel ng PANGINOON ay nagpakita kay Jose sa panaginip, na
nagsasabi, “Bumangon ka at dalhin mo ang sanggol at ang kanyang ina, at
tumakas kayo patungo sa Ehipto. Manatili kayo roon hanggang sabihin ko sa
iyo, sapagkat hahanapin ni Herodes ang sanggol upang siya ay patayin.”
14Kaya't siya ay bumangon at dinala ang sanggol at ang ina nito nang
gabing iyon, at pumunta sila sa Ehipto. 15Nanatili sila roon
hanggang sa pagkamatay ni Herodes. Ito ay upang matupad ang sinabi ng
PANGINOON sa pamamagitan ng propeta: “Mula sa Ehipto ay tinawag ko ang aking
anak.”
16Nang malaman ni Herodes na
siya'y dinaya ng mga Pantas, siya ay labis na nagalit. At ipinag-utos niyang
patayin ang lahat ng mga batang lalaki sa Bethlehem at sa karatig-pook na
may gulang na dalawang taon pababa, ayon sa panahon na kanyang tiniyak mula
sa mga Pantas. 17Kaya't natupad ang sinabi sa pamamagitan ni
propeta Jeremias: 18“Isang tinig ang narinig sa Rama, pananangis
at malakas na panaghoy, tinatangisan ni Raquel ang kanyang mga anak; ayaw
niyang paaliw, sapagkat wala na sila.”
Naitala sa kasaysayan ni Josephus na hindi lamang mga bata ang pinatay gaya
ng sinasabi ng Bibliya kundi pati na rin maraming kalalakihan mula sa angkan
ni David.
Nagbibigay ng mas maraming impormasyon si Lucas. Ang Jesus ay ang katumbas
sa Ingles ng pangalang Griego para kay Josue sa Hebreo.
Lucas 2:21-38
Makaraan ang walong araw, dumating ang panahon upang tuliin ang bata.
Tinawag siyang Jesus, ang pangalang ibinigay ng anghel bago siya ipinaglihi
sa sinapupunan. 22Nang sumapit na ang mga araw ng kanilang
paglilinis ayon sa kautusan ni Moises, kanilang dinala siya sa Jerusalem
upang iharap siya sa PANGINOON 23(ito ay ayon sa nasusulat sa
kautusan ng PANGINOON, “Ang bawat panganay na lalaki ay tatawaging banal sa
PANGINOON”). 24Sila'y naghandog ng alay alinsunod sa sinasabi sa
kautusan ng PANGINOON, “dalawang batu-bato, o dalawang batang kalapati.”
25Noon ay may isang lalaki sa Jerusalem na ang pangalan ay
Simeon. Ang lalaking ito'y matuwid at masipag sa kabanalan na naghihintay sa
kaaliwan ng Israel at nasa kanya ang Espiritu Santo. 26Ipinahayag
sa kanya ng Espiritu Santo na hindi niya makikita ang kamatayan, hanggang sa
makita muna niya ang Cristo ng PANGINOON. 27Sa patnubay ng
Espiritu ay pumasok siya sa templo. Nang ipasok ng mga magulang sa templo
ang sanggol na si Jesus upang gawin sa kanya ang naaayon sa kaugalian sa
ilalim ng kautusan, 28inilagay niya ang sanggol sa kanyang mga
bisig, pinuri ang Diyos, at sinabi, 29“PANGINOON, ngayon ay
hayaan mong ang iyong alipin ay pumanaw na may kapayapaan, ayon sa iyong
salita, 30sapagkat nakita ng aking mga mata ang iyong
pagliligtas, 31na iyong inihanda sa harapan ng lahat ng mga tao,
32isang ilaw upang magpahayag sa mga Hentil, at para sa
kaluwalhatian ng iyong bayang Israel.” 33Ang ama at ina ng bata
ay namangha sa mga bagay na sinasabi tungkol sa kanya. 34Sila'y
binasbasan ni Simeon at sinabi kay Maria na kanyang ina, “Ang batang ito ay
itinalaga para sa pagbagsak at pagbangon ng marami sa Israel at pinakatanda
na sasalungatin, 35at tatagos ang isang tabak sa iyong sariling
kaluluwa upang mahayag ang iniisip ng marami.”
36Mayroong isang babaing propeta, si Ana na anak ni Fanuel, mula sa lipi ni
Aser.
Siya ay napakatanda na at may pitong taong namuhay
na kasama ng kanyang asawa mula nang sila ay ikasal, 37at bilang
isang balo hanggang walumpu't apat na taong gulang. Hindi siya umalis sa
templo kundi sumamba roon na may pag-aayuno at panalangin sa gabi at araw.
38Pagdating niya sa oras ding iyon, siya'y nagpasalamat sa Diyos
at nagsalita nang tungkol sa sanggol sa lahat ng naghihintay para sa
katubusan ng Jerusalem.
Kaya naman walang alinlangan na ang mga saserdote at propeta mula sa Levi,
Juda, at iba pang mga lipi ay handa at alam na darating si Cristo at ang
ilan sa kanila ay alam ang eksaktong oras kung kailan siya darating sa
Templo. Sila ay mga matuwid na tao na sumunod sa kautusan ng Diyos at sa
pananampalataya ng mga propeta na ibinigay sa kanila ni Cristo bilang elohim
ng Israel at Anghel ng Tipan.
Paano seryosong iminungkahi na si Cristo bilang Anghel sa Sinai at Horeb at
sa Moab at sa Jerico at kasama ng mga propeta at mga patriyarka ay seryosong
nagaalis ng kautusan na ipinagkatiwala sa kanya ng Nag-iisang Tunay na Diyos.
Ibinigay niya ang kanyang
buhay sa pagsunod sa Diyos at ang Pinakapunong Pari ay nagpropesiya ng taong
iyon na dapat niyang tuparin ang sistema ng hain at mamatay alang-alang sa
bayan.
Juan 18:13-14 Siya'y
dinala muna kay Anas, sapagkat siya'y biyenan ni Caifas, na pinakapunong
pari nang panahong iyon.
14Si Caifas ang siyang nagpayo sa mga Judio na dapat na ang isang tao'y
mamatay alang-alang sa bayan.
Ang Antinomianismo ng pananampalatayang Cristiano ay ang pinakamalaking
heresiya na tiniis ng pananampalatayang Cristiano sa paglipas ng panahon at
sa mga Huling Araw, at ito ay aalisin kasama ng mga tagasunod nito at ng mga
apostata nitong pari na aalis mula rito sa takot.
Roma 16:17 Ngayo'y isinasamo ko sa inyo, mga kapatid, na tandaan ninyo ang
mga lumilikha ng pagkakabaha-bahagi at ng mga katitisuran na laban sa mga
aral na inyong natutunan; lumayo kayo sa kanila.
Sapagkat ito ay isang
panawagan para sa matiyagang pagtitiis ng mga banal. Sapagkat ang mga ito
ang mga hinirang: yaong mga tumutupad sa
mga Utos ng Diyos at sa patotoo at pananampalataya ni Jesucristo (Apoc.
12:17; 14:12). Hindi na magtatagal mga kapatid.
q