Pagbabayad-sala 10/07/47/120

Mahal na Kaibigan

Ngayon ay ang Araw ng Pagbabayad-sala ayon sa Kalendaryo ng Templo. Ito ay tumapat ng Huwebes 12 Setyembre 2024. Ito ang Pinakabanal na Araw sa Kalendaryo ng Templo at kinakailangang sundin ng lahat ng tao na maka-Diyos sa buong mundo. Ang kaparusahan sa hindi pagtupad sa Araw ng Pagbabayad-sala sa tamang araw ay ihihiwalay sa bayan ng Diyos at sa bansa (Lev. 23:26-32).

Lev 23:26 At sinabi ng Panginoon kay Moises, 27“Gayundin, ang ikasampung araw ng ikapitong buwan ay araw ng pagtubos. Magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong, magpakumbaba kayo, at mag-alay kayo ng handog sa Panginoon na pinaraan sa apoy. 28Huwag kayong gagawa ng anumang gawa sa araw ding ito, sapagkat ito ay araw ng pagtubos, upang gumawa ng pagtubos para sa inyo sa harapan ng Panginoon ninyong Diyos. 29Sapagkat sinumang tao na hindi magpakumbaba[c] sa araw ding ito ay ititiwalag sa kanyang bayan. 30At sinumang tao na gumawa ng anumang gawa sa araw ding ito ay pupuksain ko sa kalagitnaan ng kanyang bayan. 31Kayo'y huwag gagawa ng anumang gawa; ito ay isang walang hanggang tuntunin sa buong panahon ng inyong salinlahi sa lahat ng inyong tirahan. 32Ito ay magiging ganap na kapahingahan sa inyo, at kayo'y magpapakumbaba; sa ikasiyam na araw ng buwan sa hapon, mula sa paglubog ng araw hanggang sa paglubog ng araw ay ipapangilin ninyo ang inyong Sabbath.”
Kaya ang Pagbabayad-sala ay tinutupad mula sa pagdilim hanggang sa susunod na pagdilim na tumapat ng Miyerkules ng pagdilim at magtatapos ng Huwebes ng pagdilim sa End Evening Nautical Twilight (EENT), na madilim gaya ng tinukoy sa panahon ng pagkasaserdote ng Templo sa Israel at sa pamamagitan ng simbahan.  Iyon ay tinukoy ng mga pari at mga iskolar bilang oras kung kailan lumilitaw ang tatlong pangunahing mga bituin sa kalangitan sa gabi. Tinukoy ito ng modernong terminolohiya ng astronomiya bilang EENT na palaging isang tiyak na kaganapan na tinutukoy sa mga paaralang astronomiya nang maaga gaya ng ginagawa din ngayon. Walang anumang obserbasyon na kasangkot maliban sa panlilinlang ng rabinikal pagkatapos ng panahon ng templo.

Ang teksto ay nagsasaad na ito ay ang Ikasampung araw ng Ikapitong buwan.  At dapat tuparin sa araw ding iyon. Walang ibang araw at hindi ang isang may pagpapaliban. Ang araw na ito ay nalalaman mula sa Bagong Buwan, na isang Sabbath, at sa buwang ito ng taon ang Bagong Buwan ay ang Araw din ng mga Pakakak kaya ito naging dobleng banal na araw sa Kalendaryo ng Diyos (No. 156).

Ang kaparusahan sa hindi pagsunod ng Banal sa araw na ito at pag-aayuno upang pahirapan ang sarili sa pamamagitan ng pagpigil sa pagkain o pag-inom ng kahit ano sa loob ng buong 24 na oras mula sa dilim hanggang sa dilim ay ihihiwalay sa iyong bayan.  Ang mahiwalay sa bayan ng Diyos ay tumutukoy sa parehong bansang Israel bilang Banal na bayan ng Diyos at lahat ng bayan ng Diyos kahit anong tribo o grupo kung saan sila tinawag ng Banal na Espiritu at inilagay sila sa mga Iglesia ng Diyos sa buong mundo.

Si Satanas ay gumugol ng anim na libong taon upang sirain ang likha ni Adan, sa layuning hadlangan silang maging Elohim sa pamamagitan ng pagpili at edukasyon bilang mga hinirang, upang matanggap ang Banal na Espiritu at maging ang Hinirang bilang Elohim (No. 001). Ito ay ang Plano ng Kaligtasan (No. 001A) itinakda ng Diyos at ito ang buong layunin ng Paglikha ng Tao at kung saan pinili ang mga Patriyarka at Propeta. Ang Israel ay pinili bilang daluyan para sa mga pagbabagong iyon at ang paraan ng pagtuturo (tingnan ang No. 001B at 001C). Si Cristo ang itinalaga at inatasan bilang elohim at guro ng Israel, ng kanilang Diyos (Deut. 32:8-9; Awit 45:6-7; Heb. 1:8-9; F019_2), at ang Mataas na Saserdote ni Melquisedec (Blg. 128; Awit 110 F019_5i; at F058). Ang Israel at partikular  ang Judah ay naging pasaway mula noong sila ay pumasok sa Lupang Pangako at naging korap ng mga kultong Misteryo at Araw ng Gitnang Silangan at sa Ehipto at lalo na mula sa mga E3B Canaanits at Hilagang Africa E1a na nagbalik-loob sa Judaismo.

Israel (No. 212F) ay ipinadala sa pagkabihag para sa mas malaking layunin noong 722 BCE sa ilalim ng mga Assyrians at Judah (No. 212E) ay pinahintulutang manatili at ipadala sa pagkabihag sa mga Babylonia noong 587/6 BCE (No. 250B). Ang pagkakasunud-sunod na ito ay pinahintulutan upang ang Juda ay maibalik sa Lupang Pangako para sa pagsilang ng Mesiyas at ang pagtatatag ng Iglesia mula roon at maipalaganap sa buong mundo (tingnan ang No. 122D, 122; 170; 283; 266).

Ang kapangyarihan ng Diyos sa pamamagitan ng Banal na Espiritu (No. 117) ay inilipat mula sa pagkasaserdote tungo sa Iglesia ng Diyos na noon ay binigyan ng kapangyarihan sa mga Demonyo mula noon (Lk. 10:1,17). Ang pagkasaserdote ay inilagay sa paglilitis at binigyan ng apatnapung taon para sa pagsisisi mula noong panahong ibinigay ang Banal na Espiritu noong 30 CE hanggang sa pagkawasak ng Jerusalem at ng Templo noong 70 CE at ang pagkalat ng Juda.

Ang Juda ay binigyan ng panahon sa propesiya sa ilalim ng Pitumpung Linggo ng mga Taon sa Daniel kabanata 9. Ang propesiya ay nakatali sa Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo (No. 013). Ang KJV ay pineke ang tekstong iyon, at marami pang ibang teksto, at sa gayon ang mga Iglesia ng Diyos na gumagamit ng tekstong iyon ay nabigo na maunawaan ang pagkakasunud-sunod at ang mga propesiya at hindi napagtanto ang mga pagsubok na ito ng Judah, ang kanilang pagtanggi at ang kanilang pagkalat. Kaya nahulog sila sa ganap na apostasiya gaya ng makikita natin sa ibaba.  Maraming milyon-milyong mga bansa ang nawala din sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli (No. 143A) dahil sa sadyang kawalan ng kakayahan ng English Protestant Trinitarian at ng mga huwad na propeta ng mga sistema ng Sardis at Laodicean noong ika-19-21 na siglo (tingnan ang No. 269).  

Ang Judah ay naging higit na tumalikod pagkatapos ng pagtatatag ng Iglesia at ang kanilang paggamit ng mga oral na tradisyon ay naging mas lantad na hindi alintana ang sistem ng Templo.  Pagsapit ng 70 CE sila ay nasa tatlong paksyon sa Jerusalem at sinisira maging ang kanilang sariling mga suplay ng pagkain upang saktan ang iba pang paksyon gaya ng kanilang sarili (tingnan ang No. 298 sa itaas).  
Ang Juda ay gumawa ng higit na pinsala sa sarili kaysa sa ginawa ng mga Romano.

Pagkatapos ng 70 CE at ang pagkawasak ng pisikal na Templo at ang mga Saduceo, ang mga Pariseo ang pumalit bilang sistemang Rabbinical.  Ipinatupad nila ang mga tradisyon at, gamit ang mga obserbasyon, itinatag nila ang mga pagpapaliban at noong 344 CE dalawang Babilonyang rabbi ang nagdala ng Babilonyang interkalasyon sa Dakilang Saserdoteng Hillel II at noong 368 CE ay binuo nila ang rebisadong pseudo-Jewish na kalendaryo, na inilabas ni Hillel II, na nagpatibay ng mga Pagpapaliban. Tiniyak ng imbentong ito na ang Juda, at sinumang nag-iingat nito, ay hindi kailanman matutupad ang Banal na Araw sa mga tamang araw, anumang oras, maliban kung wala silang pagpipilian kundi matupad ito na parang hindi sinasadya (tingnan ang No. 195 at 195C). Noong nakaraan, naitatag ang Karaite Heresy dahil sa ad hoc na sitwasyon ng mga pagpapaliban (tingnan ang Pinagmulan at Batayan ng Karaite Division No. 156C)). Ang sistemang Hillel ay napakaproblematiko at si Maimonides ay gumawa ng mga pagsasaayos sa ika-labindalawang Siglo.

Ang Iglesia ng Diyos ay hindi kailanman nagpatibay ng sistemang Hillel maliban sa isang maliit na elemento sa Iglesia ng Diyos sa Transylvania noong ikalabinsiyam na siglo. Ipinakilala ng mga bulaang propeta na sina A. N. Dugger at H. W. Armstrong pinakilala ang Hillel sa sistemang Sardis sa Hilagang America sa Iglesia ng Diyos (Ikapitong Araw).  Ginawa nila iyon noong 1941-1946 sa kabila ng katotohanan na ang Judah ay ipinadala sa kapighatian ng Holocaust ng 1260 araw ng 1941-1945 sa ilalim ng mga Nazi. Sila ay ipinadala doon dahil sa kanilang mga kasalanan bilang parusa para kay Hillel at sa Satanikong mga gawain ng mga Khazar (YDNA Hg. R1a) na kanilang napagbagong loob mula 630 CE sa Steppes ng Russia. Ang Hilagang Africa Sephardi (Hg E1a) ay nahikayat noong Unang Siglo BCE sa ilalim ni Herodes mula sa mga mangangalakal ng Phoenician sa Mediterranean. Ang Egyptian at Canaanite na mga Hudyo (Hg. E3b) ay dumating sa Exodo at ang pananakop ng Israel sa Canaan. Pinasama nila ang Israel at Juda sa pamamagitan ng kanilang paganong mga tradisyon at idolatriya.

Itinatag ng mga Nazi ang mga kampo gamit ang mga sistemang Trinitarian ng mga Lutheran sa Hamburg na siyang namahala sa First Concentration Camp doon at ang mga Romano Katoliko na pumalit sa kampo sa Croatia at pagkatapos ay sa ibang lugar sa ilalim ng iba't ibang pangalan at pagbabalatkayo sa Europa. Dahil sa pagtalikod ng sistemang Laodicea mula sa Hilagang Amerika patungong Europa ang uri ng mga "Mananaliksik ng Bibliya" ay nakakulong din sa mga kampo. Si Armstrong ay hindi kailanman nabautismuhan ng tama at isang mangangalakal na walang sapat na edukasyon at sa pamamagitan ng kanyang pagpapakilala ng Hillel sa Iglesia ng Diyos, ang mga Iglesia ng Diyos na tumanggap sa Hillel ay ipinadala sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli (Blg. 143B) at pinabayaan ang kanilang pagtawag sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli (Blg. 143A) at ang kanilang posisyon bilang Elohim.

Si Armstrong ay hindi pinatay para sa maling pananampalatayang ito dahil hindi siya kailanman isa sa atin at hindi kailanman nabautismuhan ng tama. Ang mga Iglesia ng Diyos ay hindi na makakabangon mula sa maling pananampalataya hanggang 1994 sa pagtatapos ng Unang Pagkakasunud-sunod ng Pagsukat ng Templo (No. 137) at ang pagtatatag ng pangwakas na sistema (tingnan No. 068) sa Bagong Taon ng 1 Abib 1994.

Ang sinumang nagpapanatili sa Hillel ay hindi kailanman nagsagawa ng Pagbabayad-sala sa tamang araw maliban sa napakabihira at aksidente lamang. Dahil dito, sila ay nahiwalay sa kanilang bayan. Kaya ang Sardis at Laodicea ay nahiwalay sa mga Iglesia ng Diyos at itinapon sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli maliban kung sila ay magsisi kaagad. Ang mga nagsisisi kaagad ay may pagkakataon sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Ang mga hindi magsisi ay kailangang magsisi sa ilalim ng Mesiyas upang magkaroon ng pagkakataon na manatiling buhay hanggang sa Milenyo ngunit haharapin ang Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at pagkatapos ay ang posibilidad na hindi maisalin at harapin ang pag-asa ng Ikalawang Kamatayan (No. 143C).  Bakit naman magiging ganoon katanga ang isang tao. Tunay ngang nakalilito sa may tamang pag-iisip.  

Ang paghatol ay nagsisimula sa Bahay ng Diyos. Kasama rito ang gumaganang mga sangay ng Tiatira at Philadelphia at pagkatapos ay ang mga tinanggihang sistema ng Sardis at Laodicea. 
Ang mga Iglesia ng Diyos at Juda ay binigyan ng babala tungkol sa Holocaust at hindi sila nagsisi. Ang mundo ay binigyan ng babala sa loob ng tatlumpung taon ng mga Huling Araw mula 1994-2024 (tingnan ang
No. 044). Ito ay alinsunod sa babala na itinatag ng tinig ng Jeremias 4:15-27 (F024) at bilang huling tumutupad na iglesia sa Apoc. 3:7-13 (F066).

Ang 2024 ang huling panahon ng Pista sa ilalim ng Kalendaryo ng Templo upang subukan ang mga hinirang. Idinaraos ng Hillel ang mga Kapistahan ng 2024 sa mga maling buwan at ipinagpaliban ang Pagbabayad-sala sa Ikawalong Buwan at ang mga Iglesiang nagpapanatili ng Hillel ay hindi magdaraos ng isang araw sa 2024 sa mga araw at oras na iniutos ng Diyos sa ilalim ng Kautusan. Ang resulta ay ang kapighatian ay magsisimula pagkatapos ng Pista at pagkatapos ay sa paglipas ng mga taon mula Oktubre 2024 hanggang 2028. Ang digmaan ay hindi aalis sa Israel at Juda hanggang sa dumating ang Mesiyas at itatag ang Milenyo.

 Ang Sardis at Laodicea ay magsisimulang mamatay mula sa mga Ministri hanggang sa ibaba. Tulad ng ipinropesiya ni Caifas na si Cristo ay dapat mamatay para sa mga kasalanan ng mga tao at tulad ng sinabi ni Tkach na ang Pagsukat ng Templo ay nagsimula noong 1987. Iyon ay patuloy na malulutas hanggang 2027 sa buong 40 taon (tingnan din ang Ang Malaking Kapighatian (No. 141D_2). Ang mga demonyo ay nagplano ng Pagkasira ng Sangkatauhan (No. 141D_2B). Maliban kung ang isang tao ay tumutupad sa Kautusan at sa Patotoo (Isa. 8:20) at sa mga Utos ng Diyos at sa Patotoo at Pananampalataya ni Jesucristo (Apoc. 12:17; 14:12 (Apoc.F066iii, iv), sila ay mamamatay bago ang Milenyo sa huling yugto.

Ang Juda ay binalaan at ngayon ay haharap sa mga Digmaan at sa mga Saksi (No. 141D). Gayon din ang Sardis at Laodicea ay binalaan at sila ay magsisimulang mamatay sa parehong panahon.  Sila ay mamamatay mula sa kanilang mga pari sa ibaba. Walang taong maiiwang buhay maliban kung sila ay magsisi. Kung kinakailangan, bubuhayin ng Diyos ang mga patay na sa Juda upang mabuhay hanggang sa Milenyo (tingnan No. 234).

Gayon din ang ministeryo at mga tagasunod ng Sardis at Laodicea ay hindi maiiwang buhay. Walang taong hindi nagsisi sa Hillel at sa hindi pagsunod sa Kalendaryo ng Diyos (
No. 156) ay maiiwang buhay para sa sistemang milinyal.   Maging ang mga ministri ng mga sangay ay nagsisimula nang manghula ng pagkamatay ng kanilang sariling bayan tulad ng ipinropesiya ni D. Pack ang pagkamatay ng kanyang 3 miyembrosa 2024. May isa pa nga sa kanila na nagsabing hindi na kailangang sundin ang mga batas dahil ang kaligtasan ay sa pamamagitan na lamang ng biyaya. Ang mga taong ito at ang mga bulaang propeta ay mawawala sa balat ng lupa.  Wala sa mga sistema ng Sardis at Laodicea at mga sanga ng mga sistema ng WCG at SDA at JW ang may anumang proteksyon sa ilalim ng kamay ng Diyos at sila at ang Juda at ang buong Israel ay magsisi o mamamatay bago ang Milenyo at walang sinuman ang makakaligtas. Magsisi o mamatay.

 

Wade Cox
Coordinator General