Christian Churches of God
No. 103C
Ang mga Maling Doktrina sa Timing ng Hapunan ng Panginoon
(Edition
1.0 08082015-08082015)
Nagbabala si apostol Pablo na darating ang panahon na hindi nila matitiis
ang wastong aral, kundi mag-iipon sila para sa kanilang sarili ng mga gurong
ayon sa kanilang sariling pagnanasa, at tatalikod sa pakikinig sa
katotohanan ang kanilang mga tainga, at babaling sa mga kathang-isip
(2Tim.4:3-4).
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2015 Tom Schardt and
Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang
mga Maling Doktrina sa Timing ng Hapunan ng Panginoon
Tiyak na totoo ang babala ni Pablo sa 2Timoteo lalo na sa panahon ngayon
kung saan may mga nagkakamali na nagsasabing dapat idaos ang Hapunan ng
Panginoon sa hapon ng 3:00 pm sa ika-14 ng Abib, sa halip na sa simula ng
dilim ng ika-14 nang itinatag ni Cristo ang tinapay at alak bilang mga
simbolo ng Bagong Tipan, at nang siya ay ipinagkanulo kalaunan ng gabing
iyon.
2Timoteo 4:1-4
Sa harapan ng Diyos at ni Cristo Jesus, na siyang hahatol sa mga buháy
at sa mga patay, at sa pamamagitan ng kanyang pagpapakita at sa kanyang
kaharian, ay inaatasan kita: 2ipangaral mo ang salita, magsikap
ka sa kapanahunan at sa di-kapanahunan, magtuwid ka, manaway ka, mangaral ka
na may buong pagtitiyaga at pagtuturo. 3Sapagkat darating ang
panahon na hindi nila matitiis ang wastong aral; kundi, sa pagkakaroon nila
ng makakating tainga, ay mag-iipon sila para sa kanilang sarili ng mga
gurong ayon sa kanilang sariling pagnanasa, 4at tatalikod sa
pakikinig sa katotohanan ang kanilang mga tainga, at babaling sa mga
kathang-isip.
Nasa ibaba ang mga dahilan
para sa pagdadaos ng Hapunan ng Panginoon ng
3:00 pm ng mga
indibidwal na nagsusulong ng pagbabago. Haharapin natin ang mga puntong ito
at tutugunan ang kamalian ng kanilang mga inakala.
Gayundin, ipapaliwanag
natin kung bakit talagang kinakailangan para sa mga nabautisumuhang miyembro
na bahagi ng pagkasasersdote ni Melquisedec sa ilalim ni Cristo na
makibahagi sa pag-alala ng hapunan ng Paskuwa sa gabi ng ika-15 ng Abib at
ipangilin ang Gabi ng Pagbabantay.
Kamalian #1: Ang mga terminong Paskuwa at ang Hapunan ng
Panginoon ay maaaring pagpalitin at pareho.
Tugon:
Napilitan silang tanggapin ang kaisipang ito dahil sa kamangmangan ng WCG sa
ilalim ni Armstrong at ng mga sangay na nagturo ng pagkakamaling ito na ang
tunay na Paskuwa ay sa gabi ng ika-14 ng Abib at nagkamali ang mga Judio sa
pagdaos ng hapunan ng Paskuwa sa gabi ng ika-15 ng Abib. Ang heresiyang ito
ay patuloy pa rin na sinusulong ng mga sangay ng WCG at humantong sa
pagbagsak ng teolohiya sa maling doktrina na kinakaharap natin ngayon na
kailangang ilantad. Ang mga taong nagtuturo ng pagkakamaling ito ay
kinailangang mag-isip ng ganitong paraan upang maiakma sa kanilang pagbabago
ng panahon ng pagdaraos ng Hapunan ng Panginoon. Naging kinakailangan na
muling bigyang kahulugan ang dalawang
magkahiwalay na mahahalagang pangyayari na para bang iisa lamang ang mga
ito at parehong kaganapan. Sa madaling salita, ang Hapunan ng Panginoon ay
kapareho ng Paskuwa, at ang Paskuwa ay kapareho ng Hapunan ng Panginoon,
kaya dapat itong ipangilin bilang iisang kaganapan.
Ipinapakita ng pananaw na
ito ang lubos na kawalan ng kaalaman sa teksto sa Deuteronomio 16:5-8. Ang
ng tekstong iyon ay nag-uutos sa mga hinirang na lumabas sa kanilang mga
tarangkahan para sa ika-14 at ika-15 ng Abib at ihanda ang Paskuwa at sa
umaga ng ika-15 ay pinapayagan silang bumalik sa kanilang tirahan sa
kapistahan ngunit hindi sa kanilang mga tahanan gaya ng nakasaad sa
komentaryo ng Soncino mula kay ibn Ezra. Ito ang kautusan na sinusunod ni
Cristo nang sabihin niya sa mga alagad na magsipunta sa silid.
Ang mga karagdagang
pagkakamali sa pananaw na ito ay ipinilit dahil ang mga sangay ay hindi
isinasagawa ang pagkakasunud-sunod ng pagpapabanal at ang lahat ng nabigong
gawin ang pagkakasunud-sunod na iyon mula 1 Abib ay nahulog mula sa
pananampalataya at nahulog sa mga pagkakamali na ginawa ng WCG at mga sangay
mula 1967 pataas nang sila ay nabigong ipagdiwang ang buong kapistahan ng
Tinapay na Walang Lebadura (tingnan ang araling
Pagpapabanal sa mga Bansa [077];
Pagpapabanal ng Templo ng Diyos [241]
at pagkatapos ay ang
Pagpapabanal ng mga Walang-malay at Nagkakamali [291].
Totoo na ang mga simbolo ng
tinapay at alak ng Hapunan ng Panginoon na itinatag ni Cristo sa simula ng
gabi ng ika-14 ng Abib at ang simbolo ng cordero ng Paskuwa na pinatay sa
Templo ng 3:00 pm sa ika-14 ay kumakatawan kay Cristo bilang Cordero ng
Diyos na tinupad ng kanyang kamatayan, ngunit nangangahulugan ba iyon na
pagsasamahin natin ang dalawang magkahiwalay na mahalagang mga kaganapan at
ipagdiwang ang mga ito bilang isa at pareho?
Hindi maaari at ito ang
hindi naiintindihan ng mga indibidwal na ito.
Ang sabihin na ang
"Paskuwa" at ang "Hapunan ng Panginoon" ay maaaring pagpalitin at pareho ay
isang kasinungalingan at nagdudulot ng kalituhan gaya ng nasaksihan natin na
kalituhan sa mga Iglesia ng Diyos at sa mga sangay nito ng WCG na naniniwala
sa panlilinlang na ito. Sinasabi ng WCG sa ilalim ni Herbert Armstrong na
ang Hapunan ng Panginoon ay ang Paskuwa, kaya't kanilang ipinagdiwang ang
"Paskuwa" pagkatapos ng paglubog ng araw sa simula ng ika-14 ng Abib habang
hindi talaga nauunawaan ang pagkakaiba sa pagitan ng Hapunan ng Panginoon at
Paskuwa. Dahil dito sa ilalim ng sistema ng WCG ang pag-alala ng hapunan ng
Paskuwa sa gabi ng ika-15 ng Abib at ang Gabi ng Pagbabantay ay nawalan
kabuluhan at pangyayaring walang gaanong pagpapahalaga.
Pinahintulutan ang mga tao na pumunta sa mga kainan sa
gabi para kumain. Ang mga nagsusulong ng 3:00 pm ang Hapunan ng Panginoon ay
gumagawa ng katulad na pagkakamali pero inililipat lamang nila ang Hapunan
ng Panginoon sa oras ng pagkamatay ni Cristo sa tulos at inalis nila ang
pag-alala ng hapunan ng Paskuwa gaya ng ginawa ng WCG. Ito ay salungat sa
Kasulatan pati sa pahayag ni Pablo sa 1Corinto 11:20.
Pareho ay nasa malubhang pagkakamali gaya ng nakikita natin (tingnan din ang
araling
Ang Kamatayan ng Cordero
(No. 242)).
Ang ilang grupo ng mga
sangay ng sistema ng WCG na bumabase sa Mesiyanikong Judaismo ay
pinapahintulutan pa nga ang kanilang mga anak na makibahagi sa tinapay at
alak ng Hapunan ng Panginoon bilang mga simbolo ng "Paskuwa". Ito ay hindi
kailanman ginawa sa pinaka-heretikong mga araw ng WCG.
Ang pinaka-malinaw na
dahilan kung bakit ang dalawang termino ay hindi maaaring pagpalitin at
hindi pinangingilin bilang parehong kaganapan ay dahil ang Hapunan ng
Panginoon ay nakalaan para sa mga nasa hustong gulang na nagsisi at
nabautismuhan (Mga Gawa 2:38). Ang mga simbolo nito ng paghuhugas ng paa ay
kumakatawan sa pinagsisihang kasalanan at pagpapatawad ng isa't isa; at ang
tinapay at alak ay kumakatawan hindi lamang sa pinutol-putol na katawan ni
Cristo at sa kanyang dumanak na dugo para sa kasalanan, kundi pati na rin ng
isang bagong espirituwal na buhay
kay Cristo, ang tinapay ng buhay
mula sa langit (Juan 6:32-58). Ito ay pag-alaala sa buhay at kamatayan ng
Mesiyas; ang tinapay ay sumisimbolo din sa kanyang buhay na walang kasalanan
na naging karapat-dapat siya na maging perpektong hain para sa kasalanan.
Ang Hapunan ng Panginoon ay nagpapahiwatig din ng paghihintay sa ikalawang
pagdating ni Cristo (Mat. 26:29).
Sa gayon ito ay tumutukoy sa isang pag-asa sa hinaharap
sa kaharian ng Diyos.
Ang Hapunan ng Panginoon ay
sumisimbolo din sa pagkasaserdote ni Melquisedec/Melchizedek (Awit 110:4;
Heb.5:6,10; 6:20; 7:17,21) na ang mga indibiduwal ay nakakapasok kapag
nabautismuhan at inilagay sa katawan ni Cristo (1Ped.2:5,9; Apoc. 1:6;5:10;
20:6). Ito ang pagkasaserdote kung saan si Cristo ay naging Dakilang
Saserdote at kung saan tayo ay magiging mga saserdote; at kung saan si Levi
ay nagbigay ng ikapu habang nasa balakang ni Abraham. Ang mahalagang
pagkakasunod-sunod na ito ay ipinaliwanag sa aklat ng Hebreo. Ipinagdiwang
ng Iglesia ng Diyos itong Hapunan ng Panginoon bilang pangunahing taunang
kaganapan na nakalaan para sa mga nabautismuhang miyembro nito at ito ay
palaging ginaganap sa gabi ng 14 Abib at pinagsabihan ni Pablo ang mga
taga-Corinto dahil ginawa nila itong isang inuman at sinabihan silang kumain
sa bahay bago dumalo sa gabing iyon (1Cor.
11:34) nang
Gabing siya'y ipagkanulo (1Cor. 11:23).
1Corinthians
11:17-34 Ngayon, sa mga sumusunod na tagubilin ay hindi ko kayo pinupuri,
sapagkat kapag kayo'y nagkakatipon, ito ay hindi para sa ikabubuti kundi
para sa ikasasama. 18Sapagkat una sa lahat, kapag nagkakatipon
kayo sa iglesya, ay nababalitaan ko na mayroong mga pagkakahati-hati sa
inyo, at pinaniniwalaan ko iyon nang bahagya. 19Sapagkat
kailangang magkaroon sa inyo ng mga pagkakabaha-bahagi upang ang mga tunay
sa inyo ay malantad. 20Kapag kayo ay nagkakatipon, iyon ay hindi
upang kainin ang hapunan ng Panginoon. 21Sapagkat kapag dumating
na ang panahon ng pagkain, ang bawat isa'y nauuna sa kanyang sariling
hapunan at ang isa ay gutom, at ang iba'y lasing. 22Ano? Wala ba
kayong mga bahay na makakainan at maiinuman? O hinahamak ninyo ang iglesya
ng Diyos, at hinihiya ang mga walang kahit ano? Ano ang sasabihin ko sa
inyo? Kayo ba'y pupurihin ko? Sa bagay na ito ay hindi ko kayo pinupuri.
23Sapagkat tinanggap ko sa Panginoon ang ibinigay ko naman sa
inyo, na ang Panginoong Jesus nang gabing siya'y ipagkanulo ay dumampot ng
tinapay; 24at nang siya'y makapagpasalamat, ito ay kanyang
pinagputul-putol, at sinabi, “Ito'y aking katawan na pinagputul-putol para
sa inyo. Gawin ninyo ito sa pag-aalaala sa akin.” 25Sa gayunding
paraan ay kinuha niya ang kopa, pagkatapos maghapunan, na sinasabi, “Ang
kopang ito'y siyang bagong tipan sa aking dugo. Gawin ninyo ito tuwing
kayo'y iinom nito, sa pag-aalaala sa akin.” 26Sapagkat sa tuwing
kainin ninyo ang tinapay na ito at inuman ang kopa, ipinahahayag ninyo ang
kamatayan ng Panginoon hanggang sa dumating siya. 27Kaya't ang
sinumang kumain ng tinapay o uminom sa kopa ng Panginoon sa paraang hindi
nararapat, ay magkakasala sa katawan at dugo ng Panginoon. 28Siyasatin
ninyo ang inyong sarili, at saka kumain ng tinapay, at uminom sa kopa.
29Sapagkat ang sinumang kumakain at umiinom na hindi kinikilala ang
katawan ay kumakain at umiinom ng hatol sa kanyang sarili. 30Dahil
dito, marami sa inyo ang mahihina at mga maysakit, at ang ilan ay namatay
na. 31Subalit kung hinahatulan natin ang ating sarili, hindi tayo
mahahatulan. 32Subalit kapag tayo'y hinatulan ng Panginoon, tayo
ay sinusupil upang huwag tayong mahatulang kasama ng sanlibutan. 33Dahil
dito, mga kapatid ko, kapag kayo'y nagtitipon upang kumain, maghintayan
kayo. 34Kung nagugutom ang sinuman, kumain siya sa bahay, upang
ang inyong pagtitipon ay huwag mauwi sa paghatol. Tungkol sa iba pang mga
bagay ay magbibigay ako ng tagubilin pagdating ko.
Ang Paskuwa ay nakalaan
para sa lahat na makibahagi, kabilang ang mga hindi nagbalik-loob ng bansa,
mga dayuhan, mga hindi nabautismuhan, at ang mga bata. Dapat silang
makibahagi sa pag-alala ng hapunan ng Paskuwa na binubuo ng inihaw na tupa o
isang hayop mula sa bakahan (Ex. 12:5), mapapait na gulay, at tinapay na
walang lebadura sa simula ng dilim ng ika-15 ng Abib, at dapat nilang idaos
ang Gabi ng Pagbabantay (Ex.
12:42). Ang Paskuwa ay ang
dinamikong na paraan para maunawaan ng (mga) bansa sa mundo o panahon na ito
na sa pamamagitan ng bansang Israel at ni Moises na ibinigay ng Diyos, sa
pamamagitan ng anghel ng Panginoon, ang Kanyang mga Kautusan para sa buong
sangkatauhan. Ang Paskuwa ay sumisimbolo din sa nakalipas na pagliligtas sa
Israel mula sa Egipto na tumutukoy sa hinaharap na pagliligtas ng lahat ng
bansa mula sa Babilonia sa ilalim ng pamamahala ni Satanas. Ang Gabi ng
Pagbabantay ay hindi lamang tumuturo sa nakaraan nang dumaan ang anghel ng
kamatayan sa kampo ng Israel, ngunit itinuturo din nito ang hinaharap na
pagbabalik ni Cristo at tayo ay dapat na magbantay (tingnan ang Mar.
13:32-37).
Ang mga nagbalik-loob na
binautismohang mga indibidwal, na bahagi ng pagkasaserdote ni Melquisedec,
ay inaatasan din na makibahagi sa pagdiriwang ng Paskuwa kabilang ang
pag-alala ng hapunan at “Gabi ng Pagbabantay” (o Pangingilin) para sa mga
kadahilanang ipapaliwanag bilang tugon sa kamalian sa ibaba (tingnan ang
Melquisedec (No. 128)).
Kamalian #2: Ang pakikibahagi sa pisikal na cordero bilang
pag-alala ng hapunan ng Paskuwa ay nagpapakita ng pag-iisip na nakabatay sa
pisikal na paraan lamang at nagpapakita ng kakulangan sa pag-unawa sa
tungkulin ng Mesiyas. Ibinabalik nito ang isa sa Unang Tipan sa ilalim ng
obligasyon ng pisikal na mga palatuntunan ng paghahain at isang pisikal na
pagpapabanal; kaya ito ay naghihintay pa rin sa unang pagdating ng Mesiyas.
Tugon:
Ang pangdarayang ito ay sumasalamin sa isang uri ng teolohiya at proseso ng
pag-iisip na natagpuan sa WCG noong panahon ng H.W. Armstrong at J. Tkach.
Ito ay lubos na katuturan at nagpapakita ng lubos na kawalan ng pang-unawa
sa sistema ng templo, sa mga tipan, at sa huli ang tungkulin ng
pagkasaserdote ni Melquisedec. Ang pag-alala ng hapunan ng Paskuwa na
kinakain sa dilim sa simula ng ika-15 ng Abib ayon sa Kautusan ng Diyos ay
inatras ngayon ng mga indibiduwal na ito sa oras ng 3:00 pm na paghahain sa
hapon ng ika-14. Ang gabi ng pag-alala ng hapunan ng Paskuwa na kakainin sa
ika-15 na binubuo ng cordero, mapapait na gulay, at tinapay na walang
lebadura ay naging Paskuwa/Hapunan ng Panginoon na binubuo ng tinapay at
alak at paghuhugas ng paa na paglilingkod sa ika-14. Ang Gabi ng Pagbabantay
sa ika-15 (Ex. 12:42) ay inalis din tulad ng nangyari sa ilalim ni Armstrong
sa WCG. Ginawa nila ito sa isang walang kabuluhang salu-salo.
Sa Lucas 22:15-16 sinabi ni
Cristo: "15) Pinakahahangad kong kainin na kasalo kayo ang kordero ng
Paskuwang ito bago ako magdusa. 16) Sapagkat sinasabi ko sa inyo ito'y hindi
ko kakainin hanggang sa ito'y ganapin sa Kaharian ng Diyos" (AB). Nais ni
Cristo na kumain ng Paskuwa ngunit siya ay magdudusa bilang ang Paskuwa at
hindi makakain nito at hindi kakain nito hanggang sa ito ay matupad sa
Kaharian ng Diyos. Ang mga tagapagtaguyod ng Paskuwa sa ika-14 ng Abib ay
lubusang nagkakamali sa pag-unawa at pagkakaintindi sa tekstong ito.
Sa versikulo 15 na sinipi
sa itaas, tinutukoy ni Cristo ang hapunan ng Paskuwa na kinakain sa gabi sa
simula ng ika-15 ng Abib nang magdilim nang ang mga cordero ay pinatay ng
maaga sa huling bahagi ng hapon ng ika-14 at iniihaw at ngayon ay handa na
kainin (tingnan ang Juan 18:28). Ang hapunan ng Paskuwa ay para kainin ng
lahat kabilang ang mga hindi nagbalik-loob ng bansa, ang mga bata, pati na
ang mga nabautisamuhang matatanda. Ang maling doktrina na ang Paskuwa ay sa
gabi ng ika-14 ay lubos na heresiya at iniligaw ang buong WCG at mga sangay
sa loob ng mga dekada.
Sinabi ni Cristo na hindi
na siya kakain ng isa pang hapunan ng Paskuwa hanggang sa ito ay tuluyang
kainin sa Kaharian ng Diyos (vs.16).
Kailan ito magaganap sa Kaharian ng Diyos at
anong kapanahunan o panahon sa
plano ng Diyos ang tinutukoy ni Cristo?
Sa versikulo 16 tinutukoy
ni Cristo ang Milenyo nang muling tipunin ng Diyos ang Israel sa isang bansa
para sa muling pag-aaral sa ilalim ng pagkasaserdote ni Melquisedec.
Una sa lahat, kapag bumalik
si Cristo at wakasan ang pamamahala ni Satanas sa lupa, itatatag niya ang
milenyong paghahari at ang Kaharian ng Diyos. Ibabalik ni Cristo
sa kabuuan ang nexus ng Kautusan
ng Diyos at muling itatatag ang pisikal na sistema ng Templo para sa muling
tinipong bansa ng Israel (Ezek. 36:22-37). Si Cristo ay muli ring nagtatag
ng pisikal na Levitikong pagkasaserdote at kabilang sa 144,000 ng
Labindalawang tribo (Ezek. 40:45-46; 43:19; 44:15; 45:5; Apoc. 7:4-8), at
ang mga hain na hayop para sa mga Sabbath, mga Bagong Buwan at mga
Kapistahan at ang paghahain sa Umaga ng sistema ng Templo (cf.
Ezek.45:21-25).
Si Cristo ang Dakilang
Saserdote na kumakatawan sa espirituwal na pagkasaserdote ni Melquisedec
(Awit. 110:4, Heb. 5:6,10; 6:20; 7:17,21). Yaong nasa unang pagkabuhay na
mag-uli ang kabahagi sa espirituwal na pagkasaserdote ni Melquisedec na ito
sa ilalim ng Mesiyas sa Milenyo (1Ped. 2:5,9; Apoc. 1:6; 5:10; 20:6).
Sa Milenyo ang
pagkasaserdote ni Melquisedec ay gagabayan at tuturuan ang Levitikong
pagkasaserdote sa proseso ng pisikal na sistema ng Templo, at ang dalawang
pagkasaserdote ay magkasabay na iiral.
Bakit magkasabay nang umiiral ang dalawang sistema
ng Templo at bakit muling itinatag ang pisikal na sistema ng Templo kasama
ang Levitikong pagkasaserdote at mga paghahain ng hayop?
Napakahalagang maunawaan
ang sagot. Sa Milenyo, ang dalawang sistema ng Templo, ang pisikal na Templo
at ang espirituwal na Templo, ay magkakasamang iiral hanggang sa ang lahat
ng sangkatauhan sa ilalim ng pisikal na sistema ng Templo, kabilang ang
nangahulog na Hukbo, ay muling tuturuan sa mga Kautusan ng Diyos na dadalhin
sa espirituwal na sistema ng Templo na ang mga Kautusan ng Diyos ay
nakasulat sa puso upang Siya ay maging lahat sa lahat sa Kanyang nilalang.
Ito ang responsibilidad ng pagkasaserdote ni Melquisedec sa ilalim ng
patnubay ng Dakilang Saserdote nito, ang Pastol/Mesiyas Yahoshua na ibalik
sa kabuuan ang nexus ng mga Kautusan ng Diyos sa pamamagitan ng paggawa
kasama ang pisikal na paglalang at paggabay dito na maging bahagi ng
espirituwal na sistema ng Templo.
Ang pisikal na sistema ng
Templo at ang pagkasaserdote nito sa wakas ay titigil na sa pag-iral kapag
naisakatuparan na nito ang layunin ng muling pagtuturo sa mga Kautusan ng
Diyos, at kapag ang Lungsod ng Diyos ay dumating sa mundong ito.
Ang lahat ng sangkatauhan na wala sa espirituwal na Templo sa panahong iyon
ay hahayaan na lamang na mamatay at titigil sa pag-iral.
Bakit kailangang makibahagi
ang mga nabautismohang miyembro sa gabi ng pag-alala ng hapunan ng Paskuwa
sa ika-15 ng Abib at ang Gabi ng Pagbabantay?
Ang Hapunan ng Panginoon at
Paskuwa ay dalawang magkahiwalay na kaganapan na kumakatawan sa dalawang
tipan. Ang pagkasaserdote ni Melquisedec ay hindi lamang nakikibahagi sa
Hapunan ng Panginoon na gabi bago ito, ngunit kumakain din ng pag-alala ng
hapunan ng Paskuwa ng pisikal na cordero, o hayop ng bakahan, sa ika-15 ng
Abib upang: (1) simbolikong kilalanin na si Cristo ay
literal na naging laman at dugo
upang mamatay bilang pisikal na Cordero ng Diyos para sa sangkatauhan, at
(2) upang magsagawa, pumatnubay, at makibahagi sa gabi ng mga gawain ng
kapisanan sa pag-alala ng hapunan ng Paskuwa at Gabi ng
Pagbabantay. Ang mga gawain sa gabing ito ay dapat isama ang lahat,
lalo na ang mga hindi nabautismuhan at ang mga bata. Kaya ang pagkasaserdote
ni Melquisedec ay kinakailangang gawin ang bahagi nito sa proseso ng
pagpapabanal ng Templo at bansa na nagsimula sa ika-1 ng Abib.
Ngayon ang pagkasaserdote
ni Melchisedek ay kinakailangan na makibahagi sa proseso sa ilalim ni Cristo
na kanyang muling itatatag sa Milenyo kasama ang Levitikong pagkasaserdote.
Kabilang dito hindi lamang ang pakikibahagi sa Hapunan ng Panginoon kasama
ang mga espirituwal na simbolo nitong tinapay at alak (at paghuhugas ng
paa), kundi pati na rin ang pagkasaserdote ay kinakailangan na makibahagi sa
mga kaganapan sa susunod na gabi ng ika-15 ng Abib at pati na rin ang mga
pisikal na simbolo.
Sa buod, mayroong dalawang
magkahiwalay na mga kaganapan na ipinagdiriwang, ang Hapunan ng Panginoon at
Paskuwa. Ang tamang pagkakasunud-sunod ng mga kaganapan ito ay: 1) ang
Hapunan ng Panginoon na ipinagdiriwang ng pagkasaserdote ni Melquisedec sa
gabi na simula ng ika-14 ng Abib, 2) sa 3:00 pm ng hapon ng ika-14 isang
paglilingkod ng kapisanan sa pag-alala sa kamatayan ng Mesiyas bilang
Cordero ng Paskuwa ng Diyos ay isinagawa at ang lahat (nabautismlhan at
hindi nabautismohan) ay dapat dumalo, 3) ang Pagtitipon pagkatapos ng ilang
oras pagkatapos ng 3:00 pm na paglilingkod, at 4) ang pagtitipon ng lahat
simula ng ika-15 ng Abib para sa gabing pag-alala ng hapunan ng Paskuwa at
sa Gabi ng Pagbabantay.
Ang parehong ipinagdiriwang
na mga kaganapan ay kumakatawan sa mga sistema ng Templo at mga tipan, at
ang parehong sistema ay magkasabay iiral mula simula ng Milenyo hanggang sa
dumating ang Lungsod ng Diyos sa mundong ito. Ang espirituwal na
pagkasaserdote ni Melquisedec sa ilalim ng patnubay ng Pastol/Mesiyas
Yahoshua at Dakilang Saserdote ay gagabayan ang pisikal na sistema ng Templo
at ang pagkasaserdote nito hanggang sa maganap ang lahat sa Kaharian ng
Diyos.
Pagkatapos ang pisikal na sistema ng Templo ay titigil
sa pag-iral.
Yung mga nais na ilipat
ngayon ang Hapunan ng Panginoon sa hapon ng ika-14 ng Abib at tinatawag
itong Paskuwa ay hindi nauunawaan ang mga sistema ng Templo,ang mga tipan
nito, atang mga pagkasaserdote nito. Ito ay napakalaking kamangmangan sa
pananampalataya at kumakalat sa mga nagmula sa mga sangay at hindi
nauunawaan ang pagkakasunud-sunod ng Paskuwa. Minali nila ang paglagay ng
paghuhugas ng Paa at ng Tinapay at Alak at pinaghiwalay ang mga ito, o
inilalaan lamang ang mga ito ng hapon ng ika-14 sa kamangmangan. Ang ilan ay
mga judaizer. Tinanggap nila ang heresiyang ito na ipinakilala upang sirain
ang Hapunan ng Panginoon sa Pananampalataya.
Kamalian #3:
Ang tinutukoy ni Pablo sa Hapunan ng Panginoon sa 1Cor. 11:20 ay maaaring
ang iniutos na gabi ng pagtitipon na kailangan sa kautusan na magaganap sa
katapusan ng ika-14. Kung ang tinutukoy ni Pablo ay ang simula ng ika-14 ito
ay pagdaragdag ng isa pang araw sa Paskuwa at siya ay magiging isang huwad
na apostol.
Samakatuwid ang mga simbolo ng Hapunan ng Panginoon
sa 1Cor. 11:20 ay dapat gawin sa oras ng 3:00 pm na hain ng Paskuwa at iyon
ay ganap na hahantong sa unang banal na araw ng Tinapay na Walang Lebadura
na magsisimula sa parehong gabi pagkatapos ng dilim.
Tugon:
Ang Hapunan ng Panginoon ay itinatag sa ng utos ni Cristo at sa kanyang
halimbawa. Sa gabi bago ang Kanyang kamatayan, nagtipon si Cristo kasama ang
kanyang mga alagad upang kumain ng hapunan bago siya ipagkanulo. Tama na
tinukoy ng apostol Pablo ang pagtitipon na ito bilang Hapunan ng Panginoon.
Ang salitang ginamit ni
Pablo para sa hapunan sa 1Cor.11:20 ay
deípnou (SGD #1173) at
nangangahulugan bilang ang pangunahing hapunan ng mga Judio, Griyego at
Romano na ginaganap sa gabi o pagabi at kadalasang pinahaba hanggang gabi,
karaniwan ay piging sa gabi o isang kapistahan sa pangkalahatan (Mat. 23:6;
Mar. 6:21; 12:39; Luc. 14:12,16,17,24; 20:46; Juan. 12:2; 13:2,4; 21:20;
1Cor. 11:20-21; Apoc. 19:9,17).
Kung ang pahayag ni Pablo
sa versikulo 20 ay ang inutos na gabi ng pagtitipon sa pagtatapos ng ika-14
gagamitin niya ang salitang Pascha (SGD #3957) na salitang Griyego para sa
Paskuwa dahil ang takdang panahon ng pagtitipon ay bago ang Paskuwa. Sa
madaling salita maaaring ginamit ni Pablo ang pariralang Paskuwa ng
Panginoon kaysa sa Hapunan ng Panginoon sa versikulo 20.
Si Pablo ay tinuruan ni
Cristo (Gal. 1:12,15-17) at kung nilayon ni Cristo na baguhin ang panahon ng
Hapunan ng Panginoon, sana ay nilinaw ni Pablo iyon sa Iglesia. Ang pagsabi
na ang tinutukoy ni Pablo ay ang simula ng ika-14 sa 1Corinto 11:20 na ito’y
magdaragdag ng isa pang araw sa Paskuwa at siya ay magiging isang huwad na
apostol ay hindi kapani-paniwala, at ito ay isang argumento na gawa-gawa at
walang bisa sa Kasulatan. Ang mga tala sa RSV ang nagpapakita na ito ay
walang pag-aalinlangan na karaniwang hapunan na ginagawa ng gabi ng ika-14
at kung saan tinawag na hapunang Agape ng mga kapistahan ng pag-ibig na
tinutukoy din sa Judas 12. [Tulad ng nakikita natin sa itaas] Kinailangang
sawayin sila ni Pablo dahil umiinom sila ng labis sa kapistahan na ito
simula 14 abib at kinailangan silang sabihan na kumain sa bahay hanggang sa
makontrol nila ang kanilang sarili. Ang argumento na hindi ito ang Hapunan
ng Panginoon sa simula ng gabi ng ika-14 ay maling pag-aakala . Para sa
layuning ito na ang teksto sa kautusan sa Deuteronomio 16:5-8 ay ibinigay
upang ang pagkakasunud-sunod ay magamit para sa Hapunan ng Panginoon at sa
paghahanda para sa Paskuwa.
Deuteronomy 16:5-8
You may not offer the passover sacrifice within any of your towns which the
LORD your God gives you; 6but at the place which the LORD your
God will choose, to make his name dwell in it, there you shall offer the
passover sacrifice, in the evening at the going down of the sun, at the time
you came out of Egypt. 7And you shall boil (cook) it and eat it
at the place which the LORD your God will choose; and in the morning you
shall turn and go to your tents. 8For six days you shall eat
unleavened bread; and on the seventh day there shall be a solemn assembly to
the LORD your God; you shall do no work on it. (RSV)
Ang paggamit ng salitang
boil sa RSV ay isang pangkalahatang salita na nangangahulugang lutuin at ito
ay nagmula sa tunay na pag-unawa mula sa ibang mga salita sa hapunang ito na
nangangahulugang ihawin. Ang hapunang nagsimula sa ika-14 ay isang hapunan
kung saan ang anumang pagkain ay maaaring gamitin ngunit ang Paskuwa ay may
partikular na pagkain na gagamitin para sa 15 Abib.
Ang kabiguan ni Armstrong
na maunawaan ito ay katibayan ng kanyang kawalan ng pagbabalik-loob at
katibayan din ng kakulangan ng pagbabalik-loob ng mga judaizer na ito. Gusto
lang ng ilan na magtatag ng pagkakaiba-iba sa doktrina nang walang layunin
maliban sa gawin ito.
Kamalian #4: Ang susi para sa pagbabago ng panahon para sa
ipagdiwang ng Hapunan ng Panginoon ay yaong mga alagad ay nakibahagi sa mga
simbolo ni Cristo sa pananampalataya
bago ang katotohanan at isang pagbabadya ng nalalapit na kamatayan ni
Cristo. Kinakailangan ngayon na ipagdiwang ang Hapunan ng Panginoon bilang
Paskuwa sa katapusan ng ika-14 ng Abib
pagkatapos ng katotohanan bilang pagkilala na si Cristo ay namatay
bilang ating cordero ng Paskuwa. Ito ang pangunahing dahilan para baguhin
ang timing ng pagdiriwang ng Hapunan ng Panginoon sa 3:00 pm sa ika-14 ng
Abib.
Tugon:
Ang kanilang pangunahing dahilan sa pagbabago ng timing upang ipangilin ang
Hapunan ng Panginoon at upang alisin ang pag-alala ng hapunan ng Paskuwa
kasama ang Gabi ng Pagbabantay na heresiya, ay binabalewala ang kautusan sa
Deuteronomio 16:5-8 at lubos na sumasalungat sa posisyon ng BT ng iglesia at
kasaysayan nito. Ang kanilang susi ay nagbubukas ng maling pinto at ililigaw
ang mga tao sa pagkaunawa sa kahulugan at simbolismo ng dalawang
magkahiwalay na kaganapang ito. Tingnan din ang tugon sa Kamalian #2 at
tulad ng nasa itaas.
Kamalian #5: Ang pangingilin ng Hapunan ng Panginoon sa simula
ng ika-14 ay mangangailangan ngayon na ang lahat ay magtipon isang araw nang
mas maaga sa pagtatapos ng ika-13 at simula ng ika-14 na nagdudulot ng
pagbabago sa Kautusan ng Diyos na mali.
Tugon:
Ito ay sadyang mali. Ang Hapunan ng Panginoon ay walang epekto sa
pagtitipon. Ang oras ng pagtitipon ay nananatiling pareho dahil ito ay
nagaganap pagkatapos ng Kapisanang paglilingkod sa kamatayan ng Cordero sa
ika-3 ng hapon.
Kamalian #6:
Ang pakikibahagi sa tinapay at alak sa simula ng ika-14 sa halip na sa
pagtatapos ng ika-14 ng 3:00 pm ay nagpapawalang-bisa sa layunin ng mga
simbolo ng sakripisyo ni Cristo at itinatanggi ang kanyang tungkulin bilang
cordero ng Paskuwa. Ito ay nagtatakda ng ibang araw o oras para sa
Paskuwa/Hapunan ng Panginoon.
Tugon:
Ang Kamalian #6 na ito ay lohikal na walang katotohanan na lubos na walang
bisa sa Kasulatan. Tingnan ang tugon sa Kamalian #2.
Kamalian #7: Ang pagpapatuloy ng walang lebadura na sakripisyo
ni Cristo at ang ating proseso ng pag-alis ng lebadura ay nasira at nawala
sa indibidwal kung ang isa ay ipangingilin ang mga simbolo na itinatag ni
Cristo sa simula ng ika-14 ng Abib dahil walang utos na wag kumain lebadura
para sa susunod na 12 higit na oras.
Tugon:
Ito ay mahinang maling pangangatwiran para sa pagbabago ng panahon ng
pangingilin ng Hapunan ng Panginoon, at ito ay kulang sa bisa sa Kasulatan.
Ang Biblikal na Kautusan ay nag-aatas na ang tinapay na walang lebadura ay
kainin kasama ng mga hain (Ex. 23:18) at kabilang dito ang Hapunan ng
Panginoon at ang dahilan kung bakit ang iglesia ay palaging kumakain ng
tinapay na walang lebadura sa Hapunan ng Panginoon at kung bakit ang mga
bagay ay itinatapon bago mag-umaga. Ang Biblikal na Kautusan ay nag-aatas
din ng tinapay na walang lebadura sa panahon ng Paskuwa simula sa ika-15 ng
Abib sa dilim hanggang sa dilim na nagtatapos sa ika-21 ng Abib. Kung may 12
oras o 2-3 oras (kung ang Hapunan ng Panginoon ay gaganapin ng 3:00 pm) bago
magsimula ang gabi ng Paskuwa sa ika-15 ang kautusan ay tiyak kung kailan
tayo kakain ng tinapay na walang lebadura (cf. Ex. 12 and 13).
Ginamit ng pastor ng isang
sangay na grupo ng WCG ang eksaktong parehong pangangatwiran upang baguhin
ang mga araw ng Paskuwa mula ika-15 hanggang ika-21 ng Abib sa ika-14
hanggang ika-20 ng Abib. Naisip niya na isang pagkakamali ang kumain ng
anumang tinapay na may lebadura sa ika-14 ng Abib. Samakatuwid ipinangilin
niya sa kanyang kapisanan ang Paskuwa mula simula ng ika-14 ng Abib hanggang
ika-20 ng Abib na lumalabag sa Biblikal na Kautusan. Sila ay mangmang sa
kautusan at ang mga dahilan nito ay dahil hindi sila sumusunod sa Kasulatan.
Kamalian #8: Ang pag-uugnay kay Pablo na ang 1Cor. 11:20 ay
nagpapahiwatig na sinusuportahan niya ang gabi ng pagkakanulo kay Cristo
bilang tamang araw at oras upang ipagdiwang ang mga simbolo na itinatag ni
Cristo ay nagpapakita ng kawalan ng pagpapahalaga o pagkilala sa kanyang
kaalaman bilang isang apostol hinggil sa kautusan at itinakdang panahon ng
Diyos.
Tugon:
Ito ay malinaw na naghahanap lamang ng dahilan para sa pagbabagong gusto
nilang gawin. Wala itong batayan o katuturan sa Kasulatan.
Binabalaan tayo ni Pablo na
ang ilan ay hindi matitiis ang wastong aral. Panghawakang mahigpit ang
pananampalatayang minsang ibinigay sa mga banal. Huwag magpalinlang sa mga
taong ito, ngunit ipanalangin ang kanilang pagsisisi at ipanalangin na
maunawaan nila ang sistema ng Templo, ang mga tipan, at ang pagkasaserdote.
Magsikap para sa katotohanan ng salita ng Diyos.
q