Christian Churches of God
No. 107
Ang Pitong Dakilang Paskuwa ng Bibliya
(Edition
4.0 19950421-19970207-20080410)
Ipinapaliwanag ng akdang ito ang pagkakasunod-sunod ng pitong dakilang
Paskuwa ng Bibliya at ang kahulugan nito sa paghahanda sa pagdating ng
Mesiyas sa Pagkakatawang-tao. Ang mga nauna sa Paskuwa ay ipinaliwanag at
ang kahulugan sa likod ng mga Paskuwa sa Exodo, ang pagbagsak ng Jerico, at
kasama sina Gideon, Ezechias, Josias, Ezra at, sa wakas, ang Mesiyas ay
tinalakay. Ang balangkas ng mga Paskuwa ay ipinaliwanag kaugnay sa buhay ng
isang tao. Ang sistema ng Jubileo at ang mga talinghaga sa Genesis 2:9,
Zacarias 4:3-6 at Lucas 3:7-14 ay ipinaliwanag din. Ang mga taon ng puno
mula sa Lucas 13:6-9 ay nagkakaroon ng mas malalim na kahulugan o
kahalagahan mula sa akdang ito.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1994, 1995, 1997,
2008 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang Pitong Dakilang Paskuwa
ng Bibliya
Ang indikasyon kung ano ang kasangkot sa paglipat ng kapangyarihan ng mga
sistema ng daigdig ay nakuha mula sa Genesis 3:15.
At papagaalitin ko
ikaw at ang babae, at ang iyong binhi at ang kaniyang binhi: ito ang dudurog
ng iyong ulo, at ikaw ang dudurog ng kaniyang sakong.
Ang termino para sa binhi dito ay
zer'a, na nasa isahan. Sa gayon
tayo ay humaharap sa konsepto ng isahang binhi, ibig sabihin, si Cristo, at
ang babae ay parehong Israel at ang Iglesia. Ang mga Gentil ay dinala sa
espirituwal na Israel. Ang Iglesia ay Israel ngunit hindi lahat ng bansang
Israel (ang pisikal na mga inapo ni Jacob) ay nasa Iglesia pa. Ang Iglesiang
iyon ay pinagkaisa sa kabuuan na may Diyos sa lahat bilang isa. Tinutukoy
natin ang paglipat ng kapangyarihan ng sistema ng mundo sa prosesong ito.
Ang paglipat ng kapangyarihan na ito ang tatapos sa kasalukuyang panahon ng
mundo at magsisimula ng Milenyo.
Ang Paskuwa ay naitatag na bago pa maibigay ang Kautusan sa Sinai. Kaya, ang
Paskuwa ay nauugnay sa Kautusan ni Moises kasama ang mga gawain ng Diyos, na
umiiral na bago ang Kautusan ni Moises, tulad ng mga Sabbath at ang mga
pag-aani sa pangkalahatan. Ang mga Banal na Araw ay sumasagisag sa paglipat
ng kapangyarihan mula sa kasalukuyang sistema patungo sa darating na
sistemang Mesiyaniko. Ang sistemang iyon ay nakasentro sa Jerusalem. Iyon
ang dahilan kung bakit ang mga Kapistahan, Bagong Buwan at Sabbath ay
inaatake at tinatago ng modernong Cristianismo – hindi nila naiintindihan
ang nangyayari. Sa sandaling huminto tayo sa pagsunod sa mga Kautusan ng
Diyos, na sinisimbolo ng lahat ng
Sampung Utos kung saan nakasabit ang lahat ng Kautusan at ang mga Propeta,
ang ating pang-unawa ay aalisin.
Mayroon ding mga naging pasimula maging sa Paskuwa ng Exodo na dapat suriin.
Pagbagsak ng Sodoma at Gomorra
Ang uri ng gawain na kasangkot sa paglipat at ang paghatol sa sistema ng
mundo ay makikita mula sa pagbagsak ng Sodoma at Gomorra. Ipinahihiwatig ng
Genesis 19:3 na tinitingnan natin ang isang anyo ng Paskuwa, isang pasimula
sa aktuwal na pagkakasunud-sunod ng mga Paskuwa mula sa Exodo. Ang lahat ng
mga tekstong ito ay may dahilan.
Genesis 19:3 At
kaniyang pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang
bahay; at sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na
walang levadura, at nagsikain.
Ang tinapay na walang lebadura dito ay para sa isang layunin. Walang
ihahandog na tinapay na may lebadura na may kasamang hain (Ex. 23:18; 34:25;
Lev. 2:11; atbp.). Ang kaganapang ito ay ginamit upang kumatawan sa isang
paghahain. May mga pitong dakilang Paskuwa, ngunit ito ay isang pasimula sa
pito sa parehong paraan na si Cristo ay isang pasimula sa pitong Iglesia,
bilang ikawalo. Ang konsepto ay nakuha mula sa Templo ni Solomon kung saan
mayroong sampung kandelero na may tig-pitong ilawan. Ang Tabernakulo ni
David ay mayroon lamang isa at ito ay isang pagpapatuloy ng Tabernakulo sa
ilang. Ang unang kandelero ay sumisimbolo kay Cristo, ang sumunod na pito ay
sumisimbolo sa pitong Iglesia, at ang huling dalawa ay kumakatawan sa
Dalawang Saksi. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay umaabot mula kay Cristo
hanggang sa wakas ng pagpapanumbalik at sa kanyang pagbabalik. Ang sampung
kandelero ay mayroong pitumpung ilawan, na kumakatawan naman sa pinalawak na
Konseho ng mga Matatanda. Kaya, ang paglalarawan na tumutukoy sa Iglesia ay
inihula ang pag-alis ng kapangyarihan mula sa Sanedrin papunta sa Iglesia.
Ang pitumpung Matatanda ay kinatawan mismo ng makalangit na sistema, tulad
ng nakikita natin sa Hebreo (tingnan din ang aralin ng
Mga Orakulo ng Diyos (No.
184)).
Ang sakripisyong ito ay ginawa bago ibinagsak ng mga anghel ang Sodoma at
winasak ang lahat ng lupain sa silangang pampang ng Jordan. Kinuha ni Lot
ang lahat ng masaganang lupain ng mga Sodomita. Binigyan siya ni Abraham ng
unang pagpipilian. Si Cristo, sa katunayan, ay ipinapakita kay Lot kung ano
ang gagawin niya sa pagkuha ng kanilang mga lupain mula sa mga bansa at
ibibigay ito sa pamilya ni Abraham.
Paskuwa 1: Pagbagsak ng Egipto
Ang unang dakilang Paskuwa ay ang pagbagsak ng Egipto, na tinalakay nang
mahaba sa mga araling
Moises at ang mga Diyos ng Egipto (No. 105)
at
Ang Paskuwa (No. 98).
Tingnan din
Ang Pagbagsak ng Egipto:
ang Propesiya ng Nabali na mga kamay ni Faraon (No. 36).
Paskuwa 2: Pagbagsak ng Jerico
Ang ikalawang Paskuwa ay noong ang Lupang Pinangako ay ibinigay sa Israel.
Kaya iniligtas sila sa unang Paskuwa at inilagay sila sa kanilang mga lupain
sa ikalawang Paskuwa. Sinasabi ng Josue 5:7:
At ang kanilang mga
anak na kaniyang ibinangong kahalili nila, ay pinagtuli ni Josue, sapagka't
mga hindi tuli, sapagka't hindi nila tinuli sila sa daan.
Nagpagala-gala ang Israel sa ilang sa loob ng apatnapung taon.
Lahat ay naiwang hindi tuli. Ito ay isang paraan ng pagtukoy sa isang
henerasyon mula sa isa pa. Ito rin ay isang indikasyon na sa apatnapung
Jubileo ng Iglesia sa ilang mula sa Mesiyas, ang mga Gentil o ang mga hindi
tuli ay papasok sa Kaharian habang ang mga tuli ay hindi. Ang takdang
panahon na iyon ay ginamit upang ilarawan ang haba ng panahon mula sa
Pagparito ng isang Mesiyas – ang Mesiyas ni Aaron o ang Saserdoteng-Mesiyas
– hanggang sa ikalawang Pagparito ng Mesiyas ng Israel bilang Hari at
mananakop. Ang tinuli na nahulog sa ilang ay ang Juda. Binigyan sila ng
pagkakataon na maging bahagi ng Iglesia sa ilalim ng Mesiyas at tinanggihan
nila ang pagkakataong ito. Nahulog sila sa ilang ng apatnapung Jubileo sa
ilalim ng Iglesia. Ang mga hindi tuli (ang mga Gentil) ang pinapasok. Kaya,
ang panahon ng mga hindi tuli ay tumuturo sa mga Gentil na dinala sa Israel.
Dapat malaman ng sinumang Israelita mula sa mga tekstong ito na ang mga
Gentil ay dadalhin sa Israel.
Sa pagpasok sa Canaan, ang mga lalaki ng Israel ay tinuli sa Gilgal gamit
ang bato. Ang ibig sabihin ng Gilgal
ay isang
pag-aalis. Kaya ang batong iyon ay ang Diyos na nag-alis sa
kasalanan – o kahihiyan sa Egipto – mula sa Israel. Itinatag namin ang
eksaktong oras. Ito ay sa Paskuwa; at mula sa Paskuwa ay kinuha nila ang
Jerico.
Josue 5:10-11 At ang
mga anak ni Israel ay humantong sa Gilgal; at kanilang ipinagdiwang ang
paskua nang ikalabing apat na araw ng buwan sa kinahapunan sa mga kapatagan
ng Jerico. At sila'y kumain ng imbak na trigo ng lupain sa kinabukasan
pagkatapos ng paskua, ng mga tinapay na walang lebadura, at ng sinangag na
trigo, sa araw ding yaon.
Kumain sila ng manna sa ilang. Sa mismong araw pagkatapos nilang kumain ng
bunga ng Canaan, natuyo ang manna. Kaya, sa unang araw ng Tinapay na Walang
Lebadura ay kinuha nila ang trigo ng Canaan; pagkatapos ay natigil ang
manna. Nagkaroon sila ng isang uri ng kabuhayan sa loob ng apatnapung taon.
Pagkatapos ay binigyan sila ng tinapay o bunga ng Lupang Pinangako. Ang
gawaing na ito ay maaaring ang pagkain ng imbak na trigo o ito rin ay ang
Inalog na Bigkis na bumabagsak sa unang araw ng sanglinggo bilang unang
Banal na Araw ng Tinapay na Walang Lebadura.
Ito ay kinuha bilang ang
pagkain sa lumang butil. Ang bagong butil ay hindi maaaring kainin hangga't
hindi hinahandog ang Inalog na Bigkis.
Ang Josue 5:13-15 ay nagpapakita na ang Panginoon ay namamagitan sa kanilang
pagtatatag. Ito ay si Cristo bilang Kapitan ng mga hukbo ng Diyos.
Josue 5:13-15 At
nangyari, nang si Josue ay malapit sa Jerico, na kaniyang itiningin ang
kaniyang mga mata at tumingin, at, narito, nakatayo ang isang lalake sa
tapat niya na may kaniyang tabak sa kaniyang kamay na bunot: at si Josue ay
naparoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ikaw ba'y sa amin, o sa aming mga
kaaway? At kaniyang sinabi, Hindi; kundi ako'y naparito ng parang prinsipe
ng hukbo ng Panginoon. At si Josue ay nagpatirapa sa lupa at sumamba, at
nagsabi sa kaniya, Anong sabi ng aking panginoon sa kaniyang lingkod? At
sinabi ng prinsipe ng hukbo ng Panginoon kay Josue, Hubarin mo ang iyong
panyapak sa iyong paa; sapagka't ang dakong iyong kinatatayuan ay banal. At
ginawang gayon ni Josue. (AB)
Ito ang parehong bagay na sinabi niya kay Moises sa Sinai.
Ang Josue 6:1-16 ay nagpapakita na ibinigay ng Panginoon ang lungsod sa
Israel. Ang Paskuwa ay sumisimbolo sa pangunahing dahilan sa pagbagsak ng
mga bansa. Ang mga unang bunga ay si Cristo, at si Cristo ang batong
nagwasak sa mga imperyo ng daigdig sa Daniel 2. Si Cristo ang pangunahing
dahilan sa pagbagsak ng mga bansa sa pitong pakakak ng Apocalipsis, iyon ay,
ang pagbagsak ng mga kaharian sa lupa o ang pagbagsak ng mga sistema ng
mundo sa katapusan ng panahong ito.
Nakatuon tayo dito sa simbolismo ng Paskuwa. Ang simbolismo na nauugnay sa
huling araw, ibig sabihin, ang huling araw ng Kapistahan ng Tinapay na
Walang Lebadura. Ang Paskuwa ay kailangang ipagdiwang upang ang Jerico ay
bumagsak. Sa tamang pagsasagawa lamang ng Paskuwa babagsak ang mga bansa sa
mga Huling Araw. Bumagsak ang Jerico sa huling araw ng Kapistahan ng Tinapay
na Walang Lebadura. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay nagpapahiwatig ng
proseso sa pagbabalik ng Mesiyas bilang Kapitan ng mga puwersa ng Hukbo.
Paskuwa 3: Gideon
Ang susunod na Paskuwa ay ang kay Gideon. Mula sa Hukom 6:1, sa ikalawang
Paskuwa, ang Israel ay binigyan ng lupain bilang kanilang mana. Sa unang
Paskuwa ay nakita silang inilabas sa Egipto. Nakita sa ikatlo na nawalan ng
mana ang Israel dahil sa paggawa ng kasamaan.
Mga Hukom 6:1-3 At
ginawa ng mga anak ni Israel yaong masama sa paningin ng Panginoon: at
ibinigay sila ng Panginoon sa kamay ng Madian na pitong taon. At ang kamay
ng Madian ay nanaig laban sa Israel: at dahil sa Madian ay gumawa ang mga
anak ni Israel ng mga kutang nangasa bundok, at ng mga yungib, at ng mga
dakong matibay. At ganito ang nangyari, noong ang Israel ay nakapaghasik, na
nagsiahon ang mga Madianita, at ang mga Amalecita, at ang mga anak sa
silanganan; sila'y nagsiahon laban sa kanila;
Ang Israel ay ibinigay sa kamay ng mga Madianita sa loob ng pitong taon.
Sila ay mga anak ni Cetura, kay Abraham. Sila at ang mga Amalecita ay
malupit. Sinira nila ang lahat ng bagay na kanilang nadadatnan. Ginamit sila
ng Diyos para parusahan ang Israel. Gumawa ang Israel ng mga kuweba kung
saan lalabanan ang mga taong ito. Lumusob ang mga Madianita laban sa kanila
at sinamsaman ang lupain. Nang magkagayo'y dumaing ang Israel sa Panginoon
at nagsisi sa kanilang pagsamba sa mga diyos-diyosan. Ipinapakita ng Diyos
mula sa halimbawang ito na, sa pagsisisi, ibabalik Niya ang ating mana.
Ang pagsisisi ay naganap sa panahon ng Paskuwa, at ang mga tao ay bumaling
sa Diyos at dininig Niya ang kanilang mga panalangin at pagkatapos ay
nagpadala ng isang propeta sa bayan ng Israel. Ang pahayag ay tumutukoy sa
orihinal na Paskuwa at ang pag-alis ng bansa mula sa Egipto at mula sa
pagkaalipin.
Mga Hukom 6:8-10 ...
Ay nagsugo ang Panginoon ng isang propeta sa mga anak ni Israel: at kaniyang
sinabi sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon ng Dios ng Israel, Kayo'y
aking iniahon mula sa Egipto, at inilabas ko kayo sa bahay ng pagkaalipin;
At pinapaging laya ko kayo sa kamay ng mga taga Egipto, at sa kamay ng mga
pumipighati sa inyo, at aking pinalayas sila sa harap ninyo, at ibinigay ko
sa inyo ang kanilang lupain; At aking sinabi sa inyo, Ako ang Panginoon
ninyong Dios; kayo'y huwag matatakot sa mga dios ng mga Amorrheo, na siyang
lupaing inyong tinatahanan: nguni't hindi ninyo dininig ang aking tinig.
Ipinadala sila sa matinding paggawa sa loob ng pitong taon. Hindi sila
nakinig sa pangako ng Diyos. Ang resulta ay malinaw sa teksto. Ang
Panginoong Diyos ay isinugo ang Anghel ng Panginoon (Jesucristo; cf. Zac.
12:8; Heb. 1:8-9) at nakipag-usap sa anak ni Joas (Gideon).
Ang panahon ng pagliligtas ay ginawa sa panahon ng Pagbibilang ng Omer sa
pagtatapos nito sa pag-aani ng trigo, bagama’t ang salitang karaniwang
isinasalin bilang trigo ay
ginagamit sa Hukom 6:11 nang si Gideon ay naggiik sa pisaan ng ubas upang
itago ang butil mula sa mga Madianita. Kaya ang pagliligtas ay naganap
pagkatapos ng pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at ang Pagbilang ng Omer
hanggang Pentecostes.
Mga Hukom 6:12-13 At
napakita ang anghel ng Panginoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ang
Panginoo'y sumasaiyo, ikaw lalaking makapangyarihang may tapang. At sinabi
ni Gedeon sa kaniya, Oh Panginoon ko, kung ang Panginoon ay sumasaamin,
bakit nga ang lahat ng ito ay sumapit sa amin? at saan naroon ang lahat
niyang kababalaghang gawa na isinaysay sa amin ng aming mga magulang, na
sinasabi, Hindi ba tayo iniahon ng Panginoon mula sa Egipto? nguni't ngayo'y
hiniwalayan kami ng Panginoon at ibinigay kami sa kamay ng Madian.
Hindi nila itinumbas ang kanilang pagsamba sa mga diyos-diyosan sa kanilang
kasawian!
Ni hindi nila alam na sila ay sumasamba sa mga
diyos-diyosan. Ang konseptong ito ay umaabot sa mga bansa ngayon. Ang
bansang ito ay binigyan ng mana nito upang ang mga hinirang ay makuha. Kapag
ang mga hinirang ay sumunod sa mga huwad na diyos at huwad na sistema kung
gayon ang proteksyon ay aalisin at tayo ay ipapadala sa pagkabihag hanggang
tayo ay magsisi. Ang mga hinirang mismo ay tila hindi nauunawaan ang
katotohanang iyon.
Iyan ang paraan kung paano tayo paparusahan ng
Panginoon. Bibigyan niya ang ating mga kaaway ng pusong bato upang harapin
tayo. Halimbawa, ngayon ang ilang modernong iglesia ay may mga obelisk,
bilang mga tulis sa tuktok ng mga gusali ng kanilang iglesia. Ipinagbabawal
ng Deuteronomio 16:21 ang pagtatayo nito. Ito ay tumutukoy sa isang
asera, na maling isinalin bilang
grove (KJV). Ang
asera ay isang phallus, o obelisk na sagrado sa diyos ng araw
(tinaguriang ben o
benben ng mga Egipcio; tingnan sa
Interpreter's Dictionary of the Bible,
art. ‘Obelisk’, at The Companion Bible,
App. 42).
Dapat nating talikuran ang ating mga kasanayang pagsamba sa mga
diyos-diyosan o mawawalan tayo ng mana na ibinigay sa atin sa nakalipas na
dalawang daang taon.
Ang pagsunod sa isang huwad na diyos ay magdadala sa
atin sa pagkabihag. Ang mga nangyayari sa bansa ay nagpapakita kung ano ang
ginagawa ng mga hinirang. Ang kapakanan ng bansa ay nakasalalay sa mga
gawain ng mga hinirang.
Nais ng Diyos ang pagsunod.
Ang bawat tao ay gumagawa ng tama sa kanyang sariling paningin sa mga Huling
Araw na ito at ang mga tao ay mapapahamak.
Ang timing ng gawain sa Mga Hukom ay nauugnay sa pagkakasunud-sunod ng
Paskuwa, na hindi sinusunod ng bansa hanggang sila'y bumaling sa Diyos sa
pagsisisi. Pagkatapos ng kanilang pagsisisi ay dininig Niya sila at dinala
sila sa kaligtasan. Ang ganitong pagkilos ay nagpapahiwatig din sa
Pentecostes na nagligtas sa Iglesia at nagbigay dito ng Banal na Espiritu
noong 30 CE.
Mga Hukom 6:20-21 At
sinabi ng anghel ng Dios sa kaniya, Kunin mo ang karne at ang mga munting
tinapay na walang lebadura at ipatong mo sa batong ito at ibuhos mo ang
sabaw. At kaniyang ginawang gayon. Nang magkagayo'y iniunat ng anghel ng
Panginoon ang dulo ng tungkod, na nasa kaniyang kamay, at sinalang ang karne
at ang mga munting tinapay na walang lebadura; at napailanglang ang apoy sa
bato, at pinugnaw ang karne at ang mga munting tinapay na walang lebadura;
at ang anghel ng Panginoon ay nawala sa kaniyang paningin.
Ang nangyari ay bumaling sila sa pagsamba sa diyos-diyosan at tinalikuran
ang mga kapistahan. Sa pamamagitan ng kanyang mga aksyon dito ay muling
itinatag ni Cristo ang Paskuwa at ang Pagbilang ng Omer sa Kapistahan ng
Pentecostes – ang Kautusan.
Mga Hukom 6:27 Nang magkagayo'y
kumuha si Gedeon ng sangpung lalake sa kaniyang mga bataan, at ginawa ang
ayon sa sinalita ng Panginoon sa kaniya: at nangyari, na sapagka't siya'y
natakot sa sangbahayan ng kaniyang ama at sa mga lalake sa bayan, kaya't
hindi niya nagawa sa araw ay kaniyang ginawa sa gabi.
Sampu ang tradisyunal na bilang ng mga tao na kinakailangan bawat sambahayan
para sa paghahain ng Paskuwa, at mayroon din itong kahalagahan dito. Si
Cristo ay may labing-isang lalaki at isa na isang demonyo. Si Gideon kasama
ang sampu ay katumbas ng tapat na mga Apostol kay Cristo, na siyang Yahovah
na tinutukoy dito na nakikipag-usap kay Gideon.
Natakot si Gideon na ibagsak ang altar ni Baal ng umaga dahil inaakala ng
mga tao na ito ay hindi makadiyos. Gayunman, ibinagsak ni Gideon ang altar
ni Baal at dinurog ang mga bagay na nakakasama. Ito ay isang
asera dito at hindi isang grove (KJV). Ito ay isang poste - isang
phallus. Sinimulan na ng mga tao na sambahin ang mga bagay na ito sa Israel
hanggang sa inakala nila ay hindi makadiyos na alisin ito! Kaya ang parehong
sitwasyon ay nangyayari ngayon. Sa halip na sambahin ang Diyos gaya ng utos
ni Cristo, ang mga tao ay tumanggap ng mga huwad na diyos mula sa
Trinitarianismo tungo sa simpleng materyalismo, na naging isa sa mga
pinakadakilang diyos ng bansang ito. Sila ay bulag at hindi makakita.
Kapag ang maling sistema ay tinanggap, ang Bibliya ay nagsasabi na
tayo ay binigay sa isang malakas na panlilinlang. Nais din ng mga taong ito
na parusahan si Gideon sa pag-aalis ng mga diyos-diyosan o, lalo na, ang mga
asera. Ang asera o phallus ay tinawag na mga
grove (KJV) upang itago
ang teksto.
Mga Hukom 6:30-31
Nang magkagayo'y sinabi kay Joas ng mga lalake sa bayan, Ilabas mo ang iyong
anak upang siya'y mamatay: sapagka't kaniyang iniwasak ang dambana ni Baal,
at sapagka't kaniyang pinutol ang Asera na nasa siping niyaon. At sinabi ni
Joas sa lahat na nakatayong laban sa kaniya, Ipagsasanggalang ba ninyo si
Baal? o ililigtas ba ninyo siya? yaong magsasanggalang sa kaniya ay
papatayin samantalang umaga pa; kung siya'y dios ay magsanggalang siya sa
kaniyang sarili, sapagka't may nagwasak ng kaniyang dambana.
Sinabi ni Joas na hayaan si Baal na ipagtanggol ang kanyang sarili. Kung ito
ay isang tunay na diyos maaari itong makipaglaban sa Anghel ng Panginoon!
Gayunpaman, hindi iyon magagawa. Sa gayo'y pinalaya ng Anghel ng Panginoon
ang Israel sa ilalim ng kamay ng mga Madianita. Ito ay bahagi ng isang
pagkakasunod-sunod. Sa katunayan, sa pamamagitan ng ikatlong
pagkakasunod-sunod na ito ang Israel ay naibalik.
Pagtatatag ng mga Ordenansa sa Templo
Ang kuwento pagkatapos ay tumagal sa panahon ni David at Solomon. Itinatag
ni David ang mga ordenansa sa Templo. Mula sa 1Cronica 23:24 itinatag ni
David ang sistema na tatagal hanggang kay Cristo. Sinabi ng Panginoong Diyos
sa pamamagitan ni David na ang Israel ay kailangang manirahan sa Jerusalem
magpakailanman. Itinatag niya ang mga sistema para sa mga Bagong Buwan, mga
Sabbath atbp.
1Cronica 23:31 ... At upang maghandog ng lahat na handog sa Panginoon na
susunugin sa mga sabbath, sa mga bagong buwan, at sa mga takdang kapistahan,
sa bilang alinsunod sa utos tungkol sa kanila, na palagi sa harap ng
Panginoon:
Si David ay nagtakda ng mga ordenansa, ngunit hindi nagtayo ng Templo.
Ipinaubaya kay Solomon ang pagtatayo. Ang Templo ni Solomon ay may sampung
kandelero.
Si David ay may isa. Si David ay nasa ilalim pa rin ng
mga ordenansa ni Moises. Mula sa 2Cronica 8:12-13 itinatag ni Solomon ang
iba pang mga ordenansa at mga sub-systems kasama ang Templo. Kaya mayroon
tayong pagtatatag ng mga ordenansa sa Templo. Nakikita natin mula sa
pagkakasunud-sunod na ito na mayroong tatlong grupo ng mga Paskuwa,
pagkatapos ay ang pagtatatag ng Templo.
2Cronica 8:12-13 Nang magkagayo'y naghandog si Salomon sa Panginoon ng mga
handog na susunugin, sa dambana ng Panginoon, na kaniyang itinayo sa harap
ng portiko, Sa makatuwid baga'y ayon sa kailangan sa bawa't araw, na
naghahandog ayon sa utos ni Moises, sa mga sabbath, at sa mga bagong buwan,
at sa mga takdang kapistahan, na makaitlo sa isang taon, sa kapistahan ng
tinapay na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa
kapistahan ng mga balag.
Ang simbolismo ng Bagong Tipan ay itinatag dito, ngunit walang pagbabago sa
istruktura ng pagsamba. Ang pangunahing plano ay nanatiling pareho dahil ang
Plano ng Kaligtasan ay hindi nagbago. Ang bagong istraktura ay upang maging
isang espirituwal na gusali sa mga tao. Ngunit ang Plano ng Kaligtasan ay
malinaw mula sa Lumang Tipan, at ganun rin mula sa Bagong Tipan. Makikita
natin ito sa bawat isa, ngunit kailangan natin ang parehong mga Tipan upang
matiyak na ang estruktura ay hindi mapapasama.
Paskuwa 4: Ezechias
Ang ikaapat na Paskuwa ay pagkatapos itayo ang Templo sa panahon ng
paghahari ni Ezechias.
Ang bansa ay nahulog sa
pagsamba sa diyos-diyosan sa ilalim ni Achaz. Ito’y napakalala na ang Templo
ay hindi maibabalik sa oras ng paghahain ng 14 Nisan, kaya nalampasan nila
ang Paskuwa ng dalawang araw. Ang Israel ay nadumihan! Sila ay lubhang
naligaw ng landas patungo sa pagtalikod sa pananampalataya dahil sa kabiguan
ng pagkasaserdote kaya't kailangan nilang muling pabanalin ang kanilang
sarili.
Iyan ang problema sa kasalukuyang siglo. Ang Israel at ang pagkasaserdote ay
nasa isang makasalanang espirituwal na kalagayan. Ang prosesong ito ng
muling pagpapabanal ay makikita mula sa Paskuwa na ito.
2Cronica 29:17 Sila
nga'y nagpasimula na mangagpakabanal nang unang araw ng unang buwan, at nang
ikawalong araw ng buwan ay nagsiparoon sila sa portiko ng Panginoon; at
kanilang itinalaga ang bahay ng Panginoon sa walong araw; at sa ikalabing
anim na araw ng unang buwan ay kanilang niwakasan.
Ang Ikapitong araw ng Nisan ay para sa pagpapabanal sa mga walang-malay at
naghihirap. Ang pagpapabanal ay dapat na isinasaalang-alang ito.
Nag-utos si Ezechias ng mga paghahain ng pitong toro, pitong cordero atbp.
upang linisin ang bansa. Ang pagtalikod na ito ay sumisimbolo sa dakilang
pagtalikod ng mga hinirang sa mga Huling Araw. Ito ay nauugnay sa
apostasia. Hindi ito pagbagsak sa dami kundi paglayo sa tunay na
pagkaunawa.
2Cronica 29:22-24 Sa
gayo'y kanilang pinatay ang mga baka, at tinanggap ng mga saserdote ang
dugo, at iniwisik sa dambana: at kanilang pinatay ang mga tupa, at iwinisik
ang dugo sa ibabaw ng dambana: pinatay rin nila ang mga kordero, at iniwisik
ang dugo sa ibabaw ng dambana. At kanilang inilapit ang mga kambing na
lalake na pinakahandog dahil sa kasalanan sa harap ng hari at ng kapisanan;
at ipinatong nila ang kanilang mga kamay sa mga yaon: At mga pinatay ng mga
saserdote, at sila'y nagsigawa ng isang handog dahil sa kasalanan sa
pamamagitan ng dugo ng mga yaon sa ibabaw ng dambana, upang itubos sa buong
Israel: sapagka't iniutos ng hari na ang handog na susunugin at ang handog
dahil sa kasalanan ay gagawin para sa buong Israel.
2Cronica 29:30 Bukod
dito'y iniutos ni Ezechias na hari at ng mga prinsipe sa mga Levita na
magsiawit ng mga pagpuri sa Panginoon sa pamamagitan ng mga salita ni David,
at ni Asaph na tagakita. At sila'y nagsiawit ng mga pagpuri na may
kasayahan, at kanilang itinungo ang kanilang mga ulo at nagsisamba.
Awit 133: “Awit ng pag-akyat” ay nauugnay sa sitwasyong ito.
Ibinalik ni Ezechias ang kaharian upang matanggap ang
pagpapala ni Cristo bilang Anghel ni Yahovah (Jehovah). Hindi na sila
pinabanal. Maaalis natin ang sakripisyo ni Cristo dahil sa ating sariling
kabiguan gaya ng ginawa nila! Sinasabi sa Awit 133:
Napakaligaya at
kahanga-hanga sa ating pangmasid, ang nagkakaisa't laging sama-sama na
magkakapatid! Langis ng olibo, ang nakakatulad at nakakawangis, sa ulo at
balbas nitong si Aaron kapag ipinahid, umaagos ito't nababasâ pati ang suot
na damit. Katulad din nito'y hamog sa umaga, sa Bundok ng Hermon, hamog na
dumilig sa dakong maburol na Bundok ng Zion; sa lugar na ito, nangako si
Yahweh, ang pangakong buhay na mananatili.
Sa gayon nakikita natin ang pagpapanumbalik ng bansa.
Paskuwa 5: Josias
Ang ikalimang Paskuwa ay ang kay Josias (2Cron. 35:1). Mula sa 2Cronica
35:10-18, ipinagdiwang nila ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura sa
loob ng pitong araw. Ang Paskuwa ay inihaw (mula sa 2Cron. 35:13), ngunit
ang iba pang mga banal na handog ay niluto sa mga palayok. Maaaring ito ang
pinagmulan ng pagkalito tungkol sa paggamit ng karaniwang termino para sa
pagluluto. Ang mga saserdote ay abala buong hapon ng 14 Nisan. Kaya ang mga
Levita ay naghanda para sa kanilang sarili, at para sa mga saserdote, na mga
anak ni Aaron, at para sa mga mang-aawit ni Asaph. Ang mga saserdote ay
abala hanggang gabi. Buong hapon ng 14 Nisan ay nagpatuloy ang paghahanda.
Kaya naman, ang pagtatalo tungkol sa simula ng 14 Nisan
na kasama sa panahon para sa paghahain ng Paskuwa ay walang kabuluhan.
Sinasabi ng 2Cronica 35:18:
Mula pa noong panahon ni propeta Samuel, wala pang ganitong pagdiriwang ng
Paskwa na naganap sa Israel.
Wala ring ibang hari sa Israel na nakagawa ng
ginawang ito ni Haring Josias. Siya lamang ang nakapagtipon ng lahat ng
pari, Levita at ng mga taga-Juda at taga-Israel kasama ang mga
taga-Jerusalem upang ipagdiwang ang Paskwa.
Pitong araw nilang ipinagdiwang ang Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura
(2Cron.
35:17). Taliwas sa ilang maling akala, ang ika-18 taon
ni Josias ay hindi Jubileo. Iyon ang unang taon ng isang bagong Jubileo, o
isang taon ng pagbabalik. Ang pagpapanumbalik ng Jubileo ay naganap sa
panahong ito. Ang Jubileo ay maaaring matukoy mula sa Ezekiel 1:1. Ang taong
ito ay ang ika-30 taon ng Jubileo. Ito ay nangyayari sa kilalang petsa ng
pagkabihag ni Joachin. Sa gayon ay maibabalik ang mga Jubileo para sa
pagpapatupad ng istruktura ng milenyo. Ang Paskuwa na ito ang ikalawang
pagpapanumbalik sa Templo. Ang Templo ay kinailangang ibalik nang tatlong
beses! Ang mga unang Paskuwa ay para sa pagtatatag ng bansa. Ang mga
pagpapanumbalik ay upang ipaliwanag ang pagkakasunod-sunod ng pag-unlad ng
kaharian kapwa sa mga bansa at sa indibidwal.
Paskuwa 6: Ezra
Ang ikatlong pagpapanumbalik ay nasa Ezra 6 mula versikulo 3, at Ezra 9.
Mula sa tekstong ito ay pinatunayan natin na ang tinatalakay ay ang Bahay ni
Eloah at pagpapanumbalik nito. Sa pagkakataong ito ang Templo ay nawasak.
Ang Israel ay ipinadala sa pagkabihag dahil sa pagsamba nito sa
diyos-diyosan. Ang Diyos ay hindi nagtayo ng isang bansa upang kontrolin ang
kanilang lupain. Dinala sila sa ibang bansa dahil hindi nila natutunan ang
kanilang leksyon. Kaya, ang Israel at ang mga hinirang ay hinarap sa isang
progresibong batayan hanggang sa maunawaan natin ang mensahe. Ang Templo ay
ang Bahay ng Diyos (Elahh
(Chald.); o Eloah (Heb.)). Mula sa Ezra 7:12 makikita natin na ito rin ay ang
Kautusan ng Diyos (Eloah o
Elahh). Ang pinag-uusapan natin ay ang Diyos Ama. Ito ay Kanyang
kalooban at Kanyang Bahay.
Mula sa Ezra 6:9-12 makikita natin ang mga haing
inihahandog upang itatag ang kaharian. Mula sa Ezra 6:15-22 makikita natin
na ang Templo ay natapos sa paghahari ni Dario na hari.
Ezra 6:15 ...At ang bahay na ito ay nayari nang ikatlong araw ng buwan ng
Adar, nang ikaanim na taon ng paghahari ni Dario na hari.
Ang Adar ang huling buwan ng taon. Inialay ng bansa ang Templo (Ezra
6:16-17), naghain ng 100 toro atbp., at nagtakda ng mga pangkat (Ezra 6:18),
pagkatapos ay ipinagdiwang ang Kapistahan (Ezra 6:19).
Ezra 6:19 At ang mga
anak sa pagkabihag ay nangagdiwang ng pascua nang ikalabing apat ng unang
buwan.
Ang Paskuwang iyon ay lumilitaw na tinutukoy ng Papyrus sa Paskuwa ng mga
sulat ng Arameiko mula sa Elephantine (tr. Ginsburg, Pritchard,
Ancient Near East etc., vol. 1).
Ezra 6:22 At
nangagdiwang ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong araw na
may kagalakan: sapagka't pinapagkatuwa sila ng Panginoon at nanumbalik ang
puso ng hari sa Asiria sa kanila, upang palakasin ang kanilang mga kamay sa
gawain sa bahay ng Dios, ng Dios ng Israel.
Ang pagkasaserdote ay dinalisay. Ito ay isang patuloy na pangangailangan.
Sila ay naging marumi. Maaari lamang itanong na: “Bakit sila nahuhulog sa
tuwing ilalagay sila ng Diyos sa kanilang mga paa?”
Ang panahon ng pagtatayo ng Templo ay mahalaga.
Mahalagang itatag ang panahon dahil sa kahalagahan nito para sa
pitumpung sanglinggo ng mga taon sa Daniel 9:25f. Ang anim na
pagpapanumbalik na ito ay binubuo hanggang sa Mesiyas. Ang hari rito ay si
Dario II, hindi si Dario I (tingnan ang Ezra 4 upang patunayan ang puntong
ito: tingnan din ang araling
Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]).
Ang pitumpung sanglinggo ng mga taon ay mula kay Dario II hanggang 70 CE.
Ang Templo na tinutukoy ni Isaias (Is. 19:19) ay itatayo sa Egipto, sa
Heliopolis sa lugar ng Leontopolis ni Onias IV, na tumakas sa Alexandria
noong panahon ng paghahari ni Ptolemy Philometor. Ang Templo doon ay tumagal
mula humigit-kumulang 160 BCE hanggang 71 CE, at isinara ni Vespasian
(tingnan din ang App. 81 sa The
Companion Bible).
Ang mga paghahain ay naganap sa parehong mga lugar sa
panahong iyon.
Si Cristo, bilang isang sanggol, ay dumalo sa Templong ito noong panahong
nasa Egipto ang kanyang pamilya. Napanatili nilang buo ang kanilang
Pananampalataya dito (at sa buong buhay niya) upang matupad ang propesiya
Mula sa Egipto ay tinawag Ko ang aking anak (Os. 11:1; Mat. 2:15).
Ang mga Judio sa Jerusalem ay nainggit sa Templo doon, gayunpaman, kailangan
din itong isara noong 71 CE upang matapos ang pitumpung sanglinggo ng mga
taon at mailipat ang awtoridad sa Iglesia.
Mali ang pagkakaintindi ng parehong mga Judio at mga Cristiano sa pitumpung
sanglinggo ng mga taon.
Nais ng mga Cristiano na matapos ang panahon noong 27 CE. Ito’y di-umano ang
simula ng ministeryo ni Cristo. Ito ay upang maitugma sa Daniel 9:25 bilang
isang propesiya tungkol sa Mesiyas (KJV) na hindi naman. Si Juan Bautista ay
nagsimulang mangaral mula Oktubre 27 CE. Si Cristo ay nagsimulang mangaral
mula sa pagkabilanggo ni Juan pagkatapos ng Paskuwa ng 28 CE, na isang taon
ng pagbabalik sa bagong Jubileo. Sinimulan ni Cristo ang kanyang
pagpapanumbalik sa bagong apatnapung siklo ng Jubileo.
Paskuwa 7: Ang Mesiyas
Upang wakasan ang mga sistema ng mundo at gumawa ng pagbabayad-sala para sa
kasalanan, ibinigay ng Diyos ang huling dakilang cordero ng Paskuwa: si
Cristo. Iyon ay upang magdala ng katuwiran kasama ni Cristo. Mahalagang
maunawaan ang pangkalahatang balangkas. Ang panahong pinag-uusapan ay mula
sa pagpapanumbalik ng Templo hanggang kay Jesucristo. Mayroong isang tiyak
na oras at pagkakasunud-sunod, na kailangang suriin nang hiwalay.
Ang Pagparito ng Mesiyas ay ang ikapitong dakilang Paskuwa. Ipinakita ng
Genesis 3:15 na si Jesucristo ang binhi ng babae. Ang Cordero ng Paskuwa ay
isang konsepto na ginamit hanggang sa Apocalipsis. Ang Cordero ng Diyos ay
tinukoy ng mga dalawampu't walong beses sa Apocalipsis.
Ang Apocalipsis 21:14 ay nagpapakita na ang mga Apostol ay sa Cordero. Ang
Apocalipsis 22:3 ay nagpapakita na ang Luklukan ay sa Diyos at ng Cordero.
Ang (Paskuwa) Cordero ay isang kuwentong napakahalaga sa Plano ng Diyos. Ang
kaniyang pangalan ay malalagay sa kanilang mga noo. Ang mga hinirang ay
tatatakan at ang Cordero ay uupo sa Luklukan ng Diyos. Siya ay nakaupo roon
bilang ang Cordero ng Diyos. Ang kuwentong ito ay napakahalaga sa Paskuwa.
Ang lahat ng mga hinirang ay nakikibahagi sa Tala sa Umaga kasama ni Cristo
kapag siya ay humawak sa kanyang pamamahala (2Ped. 1:19 (tr.
day star ); Apoc. 2:28; 22:16).
Pag-unawa sa Balangkas ng mga Paskuwa
Buhay ng Tao
Ang buhay ng isang tao ay 70 taon. Mayroon tayong 20 taon bago tayo ay nasa
wastong gulang at 50 taon bilang isang wastong gulang. Iyon ay isang Jubileo
ng pitong siklo. Sa panahong iyon nakikipag-ugnayan ang Diyos sa mga
indibidwal. Ang konseptong iyon ay nauugnay sa pagtatayo ng Templo. Ang
kahulugan ng mga sukat nito at ang relasyon ng tao dito ay magkahiwalay na
mga usapin. Naiintindihan din ang siklo sa pamamagitan ng mga Paskuwa.
Ang Tao at ang Jubileo
Ang pagtalakay sa mga pagkakasunud-sunod ng pitong Paskuwa ay mayroon tayong
balangkas ng pitong dakilang siklo. Mayroong pitong taon sa bawat siklo na
bumubuo sa panahon ng Jubileo na 49 na taon at isang taon ng pahinga – ang
ikalimampu. Sa bawat taon mayroon tayong pitong Banal na Araw. Ang mga ito
ay nauugnay din sa Jubileo. Ang Jubileong ito ay naglalarawan sa buhay ng
isang tao habang hinaharap siya ng Diyos. Ang simbolismo ng
pagkakasunod-sunod na ito ay inulit bilang ang pagkakasunod-sunod ng pitong
Iglesia sa Apocalipsis 2 at 3.
Ang mga puno
Ang pag-unlad ng tao ay ipinaliwanag sa pamamagitan ng talinghaga ng dobleng
puno.
Genesis 2:9 At
pinatubo ng Panginoong Dios sa lupa ang lahat na punong kahoy na nakalulugod
sa paningin, at mabubuting kanin; gayon din ang punong kahoy ng buhay sa
gitna ng halamanan, at ang punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama.
Genesis 2:9 Ang Genesis 2:9 ay tumatalakay sa ‘punong kahoy ng buhay’ at
‘punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama’. Ang mga puno ng olibo ay
sumisimbolo din sa pagkumpleto ng kaalaman at pagbuhos ng kapangyarihan ng
Espiritu.
Sinasabi ng Zacarias 4:3-6:
At may dalawang puno
ng olibo sa siping niyaon, isa sa dakong kanan ng taza, at ang isa'y sa
dakong kaliwa niyaon. At ako'y sumagot at nagsalita sa anghel na
nakikipagusap sa akin, na aking sinabi, Anong mga bagay ito, panginoon ko?
Nang magkagayo'y ang anghel na nakikipagusap sa akin ay sumagot na nagsabi
sa akin, Hindi mo baga nalalaman kung ano ang mga ito? At aking sinabi,
Hindi, panginoon ko. Nang magkagayo'y siya'y sumagot at nagsalita sa akin,
na nagsasabi, Ito ang salita ng Panginoon kay Zorobabel, na sinasabi, Hindi
sa pamamagitan ng kalakasan, ni ng kapangyarihan, kundi sa pamamagitan ng
aking Espiritu, sabi ng Panginoon ng mga hukbo.
Ang mga punong olibo na ito ay nasa magkabilang gilid ng mangkok, na
naglalaman ng langis ng Banal na Espiritu. Ang mga hinirang ay ang mangkok
na iyon. Ang simbolismong ito ay nadoble sa konsepto ng Dalawang Saksi sa
Apocalipsis 11:3ff. Ang dalawang puno ng olibo ay nagpapahiwatig ng dalawang
pagkabuhay na mag-uli at ang Pagparito ng dalawang Mesiyas, na
pinangungunahan ng dalawang propeta.
Si Juan Bautista ang naging
pasimula sa pangyayaring ito. Ang kanyang tungkulin ay mauulit sa espiritu
ni Elias (Mal. 4:5-6).
Kung ang tungkuling iyon ay
gagampanan o hindi ng isa sa mga Saksi ay hindi malinaw. Jeremias 4:15ff.
tila nagpapahiwatig, kahit papaano, ng isang naunang tungkulin.
Ang konsepto ng mga puno ay mahalaga para maunawaan natin kung ang
espirituwal na pag-unlad ay mangyayari.
Lucas 3:7-14
Sinasabi nga niya sa mga karamihang nagsisilabas upang
mangagpabautismo sa kaniya, Kayong lahi ng mga ulupong, sino ang sa inyo'y
nagudyok upang tumakas sa galit na darating? Kayo nga'y mangagbunga ng
karapatdapat sa pagsisisi, at huwag mangagpasimulang mangagsabi sa inyong
sarili, Si Abraham ang siya naming ama; sapagka't sinasabi ko sa inyo, na
makapagpapabangon ang Dios ng mga anak ni Abraham maging sa mga batong ito.
At ngayon pa'y nakalagay na ang palakol sa ugat ng mga punong kahoy: ang
bawa't punong kahoy nga na di nagbubunga ng mabuti ay pinuputol, at
inihahagis sa apoy. At tinanong siya ng karamihan, na nangagsasabi, Ano
ngang dapat namin gawin? At sinagot niya at sinabi sa kanila, Ang may
dalawang tunika ay magbahagi sa wala; at ang may pagkain ay gayon din ang
gawin. At dumating naman ang mga maniningil ng buwis upang mangagpabautismo,
at sinabi nila sa kaniya, Guro, anong dapat naming gawin? At sinabi niya sa
kanila, Huwag na kayong sumingil pa ng higit kay sa utos sa inyo. At
tinanong naman siya ng mga kawal, na nangagsasabi, At kami, anong dapat
naming gawin? At sa kanila'y sinabi niya, Huwag kayong kumuhang may
karahasan sa kanino man, ni mangagparatang; at mangagkasiya kayo sa bayad sa
inyo.
Huwag basta ipangaral ang babala para tumakas sa darating na poot. May
trabaho tayong dapat gawin. Baguhin ang ating pag-uugali at ituro ang
pagsisisi sa mundo. Huwag mag-alala sa mga
lugar ng kaligtasan (tingnan ang
aralin ng
Lugar ng Kaligtasan (No. 194)).
Tayo ay mga anak na itinaas mula sa mga bato dahil ang Juda (ang mga Judio)
ay tumalikod kay Cristo. Kung ang mga Judio ay nagsisi, ito ay magiging
ibang kuwento. Ang mga Judio ang magiging saserdote. Kaya hindi ito aabot sa
iba maliban sa Levi. Alam ng Diyos na hindi ito magiging ganoon at talagang
hindi nilayon na maging ganoon. Kaya, isang palakol ang inilagay sa paanan
ng puno ng Juda. Hindi ito nagbunga. Ang pagkasaserdote at ang mga salita ay
ibinigay sa ibang bansa, ang espirituwal na Israel. Kaya ang Igesia ay
kinakailangang kumilos, at ang mga bagong bato ay itataas upang palitan ang
mga hindi kumikilos. Gayunpaman, makakaunawa ang Juda sa mga Huling Araw at
papasok sa mana nito. Kung ang Banal na Espiritu ay nasa Juda, kanilang
mailalapit ang kaligtasan sa mga Gentil, pero hindi nila ginawa. Ni ang
pagsasalo ng pagkain ay hindi nila ginawa.
Pitong Taon ng Puno
Ang espirituwal na Israel ay nabuo sa pamamagitan ng pagkakasunod-sunod ng
pitong-taong siklo, gaya ng ipinaliwanag sa talinghaga ng puno.
Lucas 13:6-9 t
sinalita niya ang talinghagang ito, Isang tao ay may isang puno ng igos na
natatanim sa kaniyang ubasan; at siya'y naparoong humahanap ng bunga niyaon,
at walang nasumpungan. At sinabi niya sa nagaalaga ng ubasan, Narito,
tatlong taon nang pumaparito akong humahanap ng bunga sa puno ng igos na
ito, at wala akong masumpungan: putulin mo; bakit pa makasisikip sa lupa? At
pagsagot niya'y sinabi sa kaniya, Panginoon, pabayaan mo muna sa taong ito,
hanggang sa aking mahukayan sa palibot, at malagyan ng pataba: At kung
pagkatapos ay magbunga, ay mabuti; datapuwa't kung hindi, ay puputulin mo.
Sa Lucas 13:6-9, ang puno ng igos ay hindi dapat putulin.
Ang unang tatlong taon ay mga taon ng paglago. Ang ikaapat na taon ay ang
pagpuputol at pagpapataba. Ang ikalimang taon ay isang taon ng biyaya. Ang
ikaanim na taon ay ang taon ng tao kung saan ang tao ay ibinabalik sa
pinakabatayang antas ng kanyang pag-unlad. Ito ang pagsubok. Ito ang taon ng
pagsubok para subukan tayo. Ang ikapitong taon ay ang taon ng pahinga.
Ginagawa iyon ng pitong siklo.
Sa bawat panahon na
nagpapatuloy tayo sa espirituwal na paglago. Pagkatapos ng bawat Paskuwa ay
nagpapatuloy tayo sa anumang trabahong dapat nating gawin. Pagkatapos ay
nagbubunga tayo ng mga bunga na karapat-dapat sa pagsisisi.
Ito ay medyo magulo, ngunit ito ay pinasimple upang maunawaan ang balangkas.
Ang pagtatayo ng Templo ay batay sa paliwanag ng sistemang ito. Ang Templo
ay isang pisikal na paglalarawan ng pag-unlad ng mga hinirang hanggang sa
sila ay makapasok sa Dakong Kabanal-banalan. Ang pagkakasunod-sunod na ito
ay ipinaliwanag din sa araling
Samson at ang mga Hukom (No. 73)).
Para umunlad, kailangan nating magsikap. Tinatawag tayo sa ibang paraan ng
pag-unawa. Ang tanging paraan para makarating doon ay tulungan ang isa't isa.
Walang mananalo o matatalo. Lahat tayo ay dapat magtulungan upang makamit
ang layunin. Sa bawat Paskuwa dapat tayong maging handa upang magpatuloy sa
susunod na yugto. Tinutulungan natin ang isa't isa, lalo na sa ikaanim na
taon ng pagsubok. Susubukin tayo ng Diyos nang husto upang makita kung
natututo tayo ng mga kautusan ng pag-ibig, pagtitiyaga, kagandahang-loob at
katotohanan. Kung hindi natin mahal ang isa't isa, susubukin tayo ng Diyos
para ipakita ang puntong iyon. Gayunpaman, hindi tayo susubukin nang higit
sa ating makakaya at bibigyan tayo ng daan palabas (1Cor. 10:13).
Bago ang Paskuwa, itinaas
ang kamay ng Diyos – upang tulungan tayong umunlad. Nakikita natin ang
sarili nating mga kahinaan. Hindi tayo dapat panghinaan ng loob! Hindi rin
tayo dapat maging mapagmataas sa ating saloobin sa isa't isa. Ang
pinakamahalagang kayamanan na mayroon tayo ay ang ating kaugnayan kay
Jesucristo, at ang paglilingkod sa Diyos.
Ang ikaalawang kayamanan ay
ang kaugnayan sa isa't isa sa Banal na Espiritu. Kailangan nating tumakbo sa
karera upang manalo, ngunit maglakad na magkaagapay sa pagtawid sa linya.
Ito ang ating tungkulin.
q