Christian Churches of God

No. 096C

 

 

 

 

 

Cristianismo at Islam sa Tipan ng Diyos

 (Edition 2.0 20190725-20190725-20191207)

                                                        

 

Ang tekstong ito ay tumatalakay sa Tipan ng Diyos na ipinahayag sa Bibliya at sa Koran o Qur’an.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2019 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Cristianismo at Islam sa Tipan ng Diyos

 


Panimula

Ang tekstong ito ay sumusunod mula sa aralin ng Una at Ikalawang Pahayag ng Tipan (No. 096B). Mahalagang basahin muna ang araling iyon bago simulan ang pag-aaral na ito.    

Dapat nating tandaan na mas mahalaga sa Diyos ang pagsunod kaysa sa hain, gaya ng sinabi ng propetang si Samuel (1Sam. 15:22).

 

Ang papel ay may dalawang bahagi o seksyon. Ang Unang Bahagi ay tumatalakay sa dahilan ng pagpapatalsik sa Juda mula sa Israel at ang pagtatatag ng mga Iglesia ng Diyos bilang Katawan ni Cristo. Tinalakay din dito ang lugar ng Kautusan ng Diyos sa pamamalakad ng iglesia at ang Pananampalataya at Patotoo ni Cristo o Mesiyas bilang batayang prinsipyo ng iglesia sa pagpapatakbo nito sa Cristianismo. Tinatalakay din dito kung paano sinira ng Pagsamba kay Baal sa Mga Kulto ng Araw at Misteryo ang iglesia at kung paanong ang karamihan sa mundo ay nalihis at napigilan sa pagpasok sa pananampalataya at ang iglesia bilang Katawan ni Cristo sa ex anastasin o ang “Out Resurrection” na binanggit ni Pablo sa Filipos 3:11. Tinukoy ito bilang Out Resurrection dahil ito ay tumutukoy sa Nauuna o Unang Pagkabuhay na Mag-uli [143A] kung saan ang mga miyembro ng katawan ni Cristo, patay man bago o buhay sa pagbabalik ng Mesiyas, ay inilabas mula sa istruktura ng paglalang at inilagay sa istruktura ng Matapat na Hukbo kapalit ng mga Demonyo na nakakulong sa hukay ng Tartaros para sa sistemang milenyo kung saan sila ay ginawang tao at pinatay at pagkatapos ay inilagay sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at binigyan ng pagkakataong magsisi at muling turuan kasama ang Muling Nabuhay na Hukbo ng Tao sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B].

 

Ang Ikalawang Bahagi ay tumatalakay sa tungkulin ng iglesia sa pagtatatag ng Islam, at kung paano ang mga sumasamba kay Hubal at ang diyosa sa Arabia ay pumasok sa iglesia doon pagkatapos ng pagbagsak ng Becca. Ito ay tumatalakay din sa kung paano nila ganap na ginawang korap ang Islam pagkatapos ng mga pagpaslang kina Ali at Hussein at sa Kamatayan ng Four Rightly Guided Caliphs.

 

Tinutukoy ng teksto ang mga kinakailangan upang maging isang nagsasanay na miyembro ng Katawan ni Cristo at isang gumaganap na miyembro ng Pagsuko sa Diyos sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli o Unang Halamanan ng Paraiso.

 

Makikita natin mula sa pagsusuring ito kung bakit mayroong dalawang buong panahon ng mga Iglesia ng Diyos, katulad ng mga Iglesia ng Sardis at Laodicea na nabigong pumasok sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli bilang isang katawan at kung bakit ang mga indibidwal lamang ang karapat-dapat mula sa mga organisasyon at panahon na iyon.

 

Ang Judaismo, Trinitarian Christianity at Hadithic Islam ay nabigo lahat na makapasok sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli maliban sa mga nagsisi sa mga Huling Araw sa ilalim ng sistema ng Filadelfia (cf. tingnan ang Ang mga Haligi ng Filadelfia (No. 283)) at sa ilalim ng Dalawang Saksi (No. 135).

 

Unang Bahagi

 

Cristianismo                                               

Ang Plano ng Kaligtasan

Ang Paglalang ng Diyos (B5) ay batay sa Singularist Causation na nagmumula sa Kalooban ng Diyos. Gayundin, ang Kautusan ng Diyos (L1) ay hinango sa Kanyang Katangian na nakakaapekto sa mga kautusan na namamahala sa Paglalang at nangangailangan na ang mga Kautusan ng Diyos ay hindi nagbabago dahil ang Diyos ay di-nababago at ang Kanyang katangian ay hindi nagbabago. Kaya ang kautusan y mananatili hanggang may langit at lupa at hindi ito hindi maaaring alisin.

 

Ang Espirituwal na Paglalang ay nilikha upang ang Diyos bilang ang Nag-iisang Tunay na Diyos na si Eloah, o Elahh, ay maaaring lumawak at maging isang katawan ng Elohim, bilang mga Anak ng Diyos, kung saan Siya ang sentro bilang Ha Elohim. Dahil dito hindi maaaring maging co-eternal o co-equal ni Cristo ang Nag-iisang Tunay na Diyos na siyang Ama at nagsugo kay Cristo, at ang pagkaunawa niyan at pagkakilala sa kanila ay buhay na walang hanggan (Juan 17:3) (cf. Paano Naging Pamilya ang Diyos (No. 187); Mga Pangalan ng Diyos [116]).

 

Nilikha ng Diyos ang lupa at tinawag ang lahat ng mga anak ng Diyos kabilang ang mga pinuno na Tala sa Umaga na naroroon sa paglalang na iyon (Job 38:4-7; Ef. 3:9 (tandaan ang “ni Jesucristo” ay idinagdag sa Receptus)) at si Satanas ay kasama nila na may daan patungo sa Luklukan ng Diyos (Job 1:6; 2:1). Ang lupa ay naging tohu at bohu, o walang anyo at walang laman, at ang elohim, bilang mga anak ng Diyos, ay ipinadala upang ayusin ang lupa (cf. Gen. 1:1-2).

 

Si Satanas ay tumutol sa paglikha ng tao at sa Plano ng Diyos. Ang Diyos, sa pamamagitan ng Kanyang banal na omniscience, ay nakita ang paghihimagsik at nakita Niya ang pangangailangan para sa kaligtasan ng tao at ng Nangahulog na Hukbo sa plano, at nakita na kinakailangan ang kamatayan ng pinuno ng Hukbo ng Elohim sa pagkakasundo ng Paglalang sa lahat ng aspeto ng Hukbo sa kabuuan nito. Kaya si Cristo ay itinakda na ialay ang kanyang buhay para sa layuning iyon at maging epektibong Dakilang Saserdote at tagapamagitan ng Diyos at ng buong paglalang. Siya ay itinalaga para sa tungkuling ito, mula sa Omniscience ng Diyos, bago pa ang pundasyon o paglalatag ng lupa. Ang layunin at aspetong ito ay sakop sa araling Ang Layunin ng Paglalang at ang Sakripisyo ni Cristo (No. 160) Ang tungkulin ng pagkasaserdote ni Melquisedec ay nakadetalye sa Hebreo (cf. Komentaryo sa Hebreo (F058); cf. din Melquisedec (No. 128)).

 

Ang tungkulin ng paglalang ay itaas at sanayin ang Hukbo kapwa makalangit at makalupa upang maging elohim (cf. Ang Hinirang bilang Elohim (No. 001)) at ipinagkaloob sa kanila ang walang hanggang Katangian ng Diyos, na walang sinuman sa mga anak ng Diyos ang likas na mayroon. Ang Diyos lamang ang walang kamatayan (1Tim. 6:16) at Siya lamang ang Eloah o Elahh o Allah’ bilang Nag-iisang Tunay na Diyos. Ang pagkaunawa sa katotohanang ito ang batayan at susi sa Buhay na Walang Hanggan (Juan 17:3).

 

Ang bansang Israel ay ibinigay ni Eloah kay Cristo bilang kanilang elohim tulad ng ibang mga bansa na ibinigay sa iba pang mga anak ng Diyos bilang elohim (Deut. 32:8ff. RSV, LXX, DSS).

 

Ang pangkalahatang plano ay ang pagsama-samahin ang lahat ng mga bansa sa Israel bilang Katawan ni Cristo, ang kanilang elohim at tagapamagitan, at sa gayon ang kaligtasan ay dapat na ipaabot sa lahat ng mga Gentil o mga bansa sa isang progresibong batayan. Ang unang paglalang ng Hukbo ang nagtakda ng plano para doon, gaya ng ipinaliwanag sa aralin 187 sa itaas.

 

Ang Paglalang ng sangkatauhan ay itinakda sa tatlong magkakaibang yugto. Ang tatlong yugtong ito ay ipinakita sa dalawang halimbawa. Ang una ay ang Buhay ni Moises at pagkatapos ay ang Pamumuno ng mga Hari na sumasaklaw sa 120 taon sa isang jubileo para sa isang taong batayan. Ang Unang yugto na sumasaklaw sa unang 2000 taon ng pamamahala ng mundo sa ilalim ng mga demonyo bilang ang Nangahulog na Hukbo ay tinawag na Pamumuno ng mga Hari Bahagi I: Saul (No. 282A) na kahalintulad din ng unang apatnapung taon ng Buhay ni Moises sa Egipto sa ilalim din ng mga demonyo.

 

Winasak ng Diyos ang lupa sa pamamagitan ng baha at iniligtas ang paglalang ng sangkatauhan sa Arko kasama si Noe. Ang sangkatauhan ay muling nagkasala at kinailangang baguhin at ikalat pagkatapos ng Tore ng Babel.

 

Inihanda ni Satanas na sirain ang Tipan at ihiwalay ang sangkatauhan sa kanilang kapalaran sa ilalim ng Tipan sa pamamagitan ng maraming maling turo na nagsimula sa pagpapanumbalik. Ang dalawang pangunahing kamalian kung saan itinatag ang mga huwad na relihiyon na ito ay:

  1. Ang Walang Kamatayang Kaluluwa
  2. Ang Buhay na walang hanggan ay hindi nakadepende sa pagsunod.

Lahat ng huwad na doktrina ay nagmumula sa dalawang maling batayang ito.

 

Sa pagtatapos ng Unang Dalawang Araw o Dalawang Libong Taon ay isinilang si Abraham at pagkatapos tinawag mula sa Ur at mula sa mga sumasamba kay Baal at ipinadala sa Levant at ibinigay ang lupain ng Canaan bilang kanyang mana at ibinigay kay Lot ang silangang bahagi ng ilog Jordan, bilang bahagi ng pamilyang iyon.

 

Ito ang naging pagtatatag ng pisikal na pamilya. Ang Tipan ng Diyos ay pinasok kina Abraham at Ismael, Isaac at Jacob at ang Tipan ay itinatag sa Israel bilang pagkasaserdote ng Diyos sa Tipan.

 

Ang pinalawak na pamilya ng pitumpung inapo ni Jacob bilang Israel ay ipinadala sa Egipto at lumaki doon. Si Cristo ay isinugo upang kunin ang Israel bilang kanyang mana palabas ng Egipto at, bilang Anghel ng Presensya, ibinigay ni Cristo sa Israel ang Kautusan sa pamamagitan ni Moises at itinatag ang Pagkasaserdote sa ilalim ni Aaron bilang pansamantalang pisikal na pagkasaserdote ng Pisikal na Templo kasama ang pisikal na Sanhedrin ng Pitumpu na itinatag sa Sinai (Mga Gawa Kab. 7:2-57 at 1Cor. 10:4). Ang mga aspetong ito ay sakop sa mga aralin ng Pagkakaiba sa Kautusan (No. 096) at Una at Ikalawang Pahayag ng Tipan (No. 096B) na nakadetalye sa itaas. Tingnan din ang araling Ang Anghel ni YHVH (No. 024).

 

Nabigo ang Israel sa Tipan gaya ng nakikita natin ng detalyado sa mga propeta. Ang pag-iingat ng Tipan ay mahalaga sa pagpapahintulot ng Diyos sa Bansa at sa bayan ng Diyos na mapanatili ang Kanyang Kalendaryo (No. 156). Ang aspetong ito ay idinetalye sa kanila, pagkatapos nilang paulit-ulit na nabigo, sa pamamagitan ng propetang si Isaias (cf. Kab. 1; din ang Koneksyon tungkol sa Katangian ng Diyos at Kalendaryo ng Templo (No. 156E)). Ang susi sa pananampalataya at pagpapanatili ng Tipan ay ang mga bansa at ang Katawan ni Cristo ay magsalita ayon sa Kautusan at sa Patotoo. Kung hindi nila gagawin ay walang liwanag o umaga sa kanila (Is., 8:20). Iyan ay partikular na nauugnay sa mga Sabbath at sa Kalendaryo (cf. din ang S. 4:154 cf. din ang Ex. Kab. 20, Deut. Kab 5 at ang Ikaapat na Utos ay ang tagapagpakilala ng Pananampalataya).

 

Sa Isaias kab. 53 ay inihula ang pagdating ng Mesiyas at ang proseso kung paano siya mamamatay at tutubusin ang sangkatauhan mula sa kasalanan at maging kanilang tagapamagitan sa Diyos. Ito ay sumusunod mula sa Genesis 48:15-16, Job 33:23 at Hebreo (cf. Komentaryo sa Hebreo (F058)).

 

Ang lahat ng kautusan at ang mga propeta ay humantong kay Cristo kung saan muli niyang isinaad ang Tipan at ibinigay ito sa Iglesia sa Jerusalem nang ito ay nabuo at siya ay hinirang na anak ng Diyos na may kapangyarihan mula sa kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa pagkamatay at ang Banal na Espiritu ay ibinigay sa sangkatauhan. (cf. Ang Banal na Espiritu (No. 117) at pati na rin ang araling Apatnapung Araw Kasunod ng Pagkabuhay na Mag-uli ni Cristo (No. 159A)).  

 

Mula sa kamatayan at pagkabuhay na mag-uli ni Cristo nagsimula ang susunod na pangunahing yugto sa Plano ng Kaligtasan.

 

Ang dalawang libong taon mula sa kapanganakan ni Abraham hanggang sa kapanganakan ni Cristo at ang pagtatatag ng Iglesia bilang Katawan ni Cristo ang tumatak sa susunod na yugto ng plano kung saan ang pisikal na paghahanda ay ginawa para sa pagtatayo ng pisikal na Templo at ang mga Kautusan ng Diyos at ang Patotoo ng mga propeta ay ginawa upang itatag ang Katawan ni Cristo bilang Templo ng Diyos sa Ikatlong Yugto. Ang mga aspetong ito ay ipinaliwanag sa aralin ng Pamumuno ng mga Hari Bahagi II: David (No. 282B). Ang pagtatatag ng Espirituwal na Templo mula sa Mesiyas at sa iglesia ay ipinaliwanag sa aralin ng Pamumuno ng mga Hari Bahagi III: Solomon at ang Susi ni David (No. 282C).

 

Ang kaugnayan ng tao bilang Espirituwal na Templo ay ipinaliwanag sa Pamumuno ng mga Hari Bahagi IIIB: Tao bilang Templo ng Diyos (No. 282D). Ang Teksto ng Bibliya na nagdedetalye ng mga hakbang ay ang aklat ng Hebreo (cf. Komentaryo sa Hebreo (F058) at Ang Lungsod ng Diyos (No. 180)).

 

Israel at Juda

Ang bansang Israel ay paulit-ulit na nagkasala at sila ay pinilit na gumugol ng 40 taon sa ilang bago sila pumasok sa Lupang Pinangako at pagkatapos ay nagkasala sa ilalim ng mga hukom at ipinadala sa pagkabihag nang paulit-ulit (cf. Ang Pagbagsak ng Jerico (No. 142) at pati na rin Samson at ang mga Hukom (No. 073)).

 

Bilang bahagi ng Plano ng Diyos, ang Israel ay ipinadala sa pagkabihag sa ilalim ng Asiria noong 722 BCE sa hilaga ng Araxes at nahalo sa mga tribong Hittite at Scythian sa paligid ng Black Sea. Ito ay ang mga Celts o Keltoi (cf. The Iliad). Mula roon ang mga magkakahalong tribo ay ipinadala sa Europa pagkatapos ng pagbagsak ng Imperyong Parto noong Ikalawang Siglo CE. Ang pagsusuri sa DNA ng mga bansang ito ay nagpapakita na ang mga bansa ay pinaghalong Haplogroup (Hg) R1b Celts at Anglo-Saxon (na may ilang R1a) at Hg I Semites at mga Israelita kasama ang iba pa.

 

Ang Juda ay paulit-ulit ding nagkasala at ipinadala sa pagkabihag sa ilalim ng Babilonia at, kasama ang ilan sa Levi at ilan sa Benjamin, ay pinahintulutang bumalik sa Judea at Galilea upang umunlad doon para sa pagsilang ng Mesiyas ca 6/5 BCE gaya ng nakadetalye sa aralin ng Edad ni Cristo sa autismo at ang Tagal ng Kanyang Ministeryo (No. 019). Ang Juda ay nanatiling isang malaking suliranin at sumasalungat sa Kautusan ng Diyos (L1). Sila ay kinastigo ni Cristo dahil sa kanilang mga kasalanan at tradisyon na naging sanhi ng kanilang pagkakasala at binigyan ng apatnapung taon upang magsisi at hindi nagsisi. Noong 70 CE ng 1 Abib ang Jerusalem ay napapaligiran ng Hukbong Romano sa ilalim ni Tito at ang Juda ay binihag at ipinadala sa Pagkalat at ang Pisikal na Templo ay nawasak sa Jerusalem alinsunod sa propesiya na nakadetalye sa araling Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]. Ang mga detalye ng pagkawasak ng Templo at ang pagkabihag sa Jerusalem ay ipinaliwanag sa aralin ng Digmaan sa Roma at ang Pagbagsak ng Templo (No. 298). Ang Templo sa Heliopolis sa Alexandria, na itinayo ni Onias IV ca 160 CE alinsunod sa Isaias 19:19, ay isinara sa utos ni Vespasian sa banal na taong iyon.

 

Ang Juda ay nagkalat at ang mga nagbalik-loob lamang mula sa Juda ang tinanggap sa iglesia bilang bahagi ng Katawan ni Cristo. Sa ngayon tumatayang 9% lamang ng mga nagsasabing sila ay mga Judio ang tunay na Judio at karamihan ay hindi man lamang mga Semite lalo na ang maging Judio. Anim na milyon ang pinahintulutang wasakin sa Holocaust. Ang kanilang huwad na kalendaryong Hillel ng 358 CE ay nangangahulugang halos hindi sila nangilin ng Banal na Araw sa tamang mga araw at madalas na hindi pa sa tamang mga buwan. Ang kanilang mga tradisyon ang nagkorap sa mga Kautusan ng Diyos, habang sinusunod nila ang mga ito.

 

Ang Tipan ng Diyos ay inilapat sa Iglesia at sa mga hinirang ng Katawan ni Cristo, na siyang mga banal. Ang mga ito ay partikular na tinukoy bilang yaong mga sumusunod sa mga Kautusan ng Diyos at sa Pananampalataya at Patotoo ni Jesucristo (Apoc. 12:17; 14:12).

 

Ang Israel ay kailangang dalhin sa pagsisisi upang makapasok sa Tipan ng Diyos bilang bahagi ng Katawan ni Cristo. Ang parehong bagay ay unti-unting naaangkop sa Islam at sa buong mundo.

 

Satanikong Pagsira ng Tipan

Iniligtas ng Diyos ang Adamikong Paglalang sa ilalim ni Noe sa baha. Itinatag din niya ang pagkasaserdote ni Melquisedec (No. 128) kasama si Shem (cf.  Mga Anak ni Shem (No. 212A)).

 

Gaya ng nakita natin sa itaas itinatag ni Satanas ang dalawang maling batayan na sisira sa Tipan ng Diyos bilang Walang Kamatayang Kaluluwa at ang konsepto na ang tipan ay hindi nauugnay sa pagsunod sa kautusan at sa Patotoo.

 

Ang Walang Kamatayang Kaluluwa ay ipinakilala upang kumbinsihin ang sangkatauhan na sila ay may likas na buhay na walang hanggan at hindi umaasa sa kapangyarihan ng Diyos para sa kanilang pagkamit sa buhay na walang hanggan batay sa Pagtawag ng Diyos tulad ng nakikita natin mula sa Roma 8:29-30.

 

Ang maling turo ay ipinalaganap din sa mga sumasamba kay Baal at mga antinomian at Gnostic na ang mga Kautusan ng Diyos ay sa katunayan mga kautusan na nilikha ng masamang diyos na si Jaldabaoth na nakatayo sa Milky Way upang pigilan ang landas ng Kaluluwa patungo sa langit sa pagkamatay.

 

Alam din ni Satanas na si Abraham ay tinawag palabas ng Ur sa Chaldea at ang Tipan ay itinatag kasama siya sa Levant at kasama ang kanyang pamilya sa lahat ng mga sanga nito (cf. Mga Inapo ni Abraham (No. 212B) hanggang 212C, D, E, F, G)

 

Alam ni Satanas ang kahihinatnan ng Israel bilang pamana sa Mesiyas (Deut. 32:8) bilang kapalit na Tala sa Umaga na lalabas mula kay Jacob (Blg. 24:17).

 

Dahil doon ay determinado si Satanas na wasakin ang lumalagong bansa sa Egipto. Sinubukan niyang gamitin ang sistema ng relihiyon sa Egipto upang gawin iyon (cf. Moises at ang mga Diyos ng Egipto (No. 105)). Nabigo siya at inalis ni Moises ang bansa sa Egipto mula sa Ang Paskuwa (No. 098). Ang Israel ay tinugis ni Faraon sa panunulsol ni Satanas. Ang puwersa ng Egipto ay nawasak sa Dagat na Mapula at pagkatapos ay dinala ni Satanas ang kanyang puwersa ng mahabang panahon at kaaway ng Israel laban sa kanila. Ito ang mga Amalekita. Ang kanilang pagkakakilanlan ay sinusuri sa paliwanag ng Surah 15 Al Hijr (Q015). Ang Israel, sa tulong ng Hukbo, ay natalo ang Amalek at pagkatapos sa ilalim ni Moises ay nagpatuloy sa pagtanggap ng Kautusan mula sa Anghel ng Presensya sa Sinai (cf. Pentecostes sa Sinai (No. 115)).

 

Ang pangunahing sandata ni Satanas laban sa Israel ay ang dalhin ang Israel sa kasalanan sa paglabag ng Tipan ng Diyos. Nagawa niya ito ng maraming, maraming beses sa loob ng panahon ng kanyang pamumuno.

 

Ginamit ni Satanas si Balaam upang ilayo ang Israel mula sa Diyos sa pamamagitan ng kasalanan (cf. Ang Doktrina ni Balaam at ang Propesiya ni Balaam (No. 204)). Ang pamamaraang ito ay ginamit laban sa Israel at sa mga hinirang nang paulit-ulit ng Black Cassocked na mga saserdote ni Baal sa patuloy na batayan sa Gitnang Silangan.

 

Huwad na Relihiyon at mga pag-atake sa Kalendaryo ng Diyos

Si Satanas ay nagtatag muli ng huwad na relihiyon pagkatapos ng baha sa Babel sa Misteryo at mga kulto ng Araw bilang paghahanda para sa susunod na yugto ng Plano. Ang paglaganap ng Misteryong relihiyon mula sa kapatagan sa Shinar at Babilonia sa buong mundo ay detalyado sa akdang Mistisismo (B7) (CCG 2005). Mula doon ay kumalat ang mga Misteryo at mga kulto ng Araw sa buong mundo. Ang mga doktrina ng Reincarnation ay ginamit upang guluhin ang tipan at itatag ang sistema ni Baal sa Israel kung saan ito ay umiiral pa rin hanggang sa ngayon. Sinakop ng Hyperborean Celts ang Europa pagkatapos ng Pagbagsak ng Troy at sinalakay ng sistemang Aryan ang India. Binuo ng mga Aryan sa India ang sistemang Hindu at pagkatapos ay itinatag ang sistemang Budista upang sirain ang mga Hindu caste at ang kapangyarihan ng Brahmin.

 

Ang Hyperborean Celts ay bumuo ng sistemang Pagano at ang mga proseso ng mahika at ang kanilang kalendaryo ay ginamit na siyang naging relihiyong Wicca at ang Misteryo at mga kulto ng Araw sa pagsamba kay Appollo Hyperboreas bilang diyos ng Araw. Ang iba't ibang aspeto ng mga kultong ito ay lumitaw bilang Mithras, Attis, Adonis, Osirus, bilang Sol Invitus sa iba't ibang anyo. Ang mga kultong ito ay tinukoy bilang pagsamba sa “Panginoon” sa pangkalahatan. Kaya ang mga anyo ng Cananeo at Gitnang Silangan ay si Baal sa Levant at Hubal sa Mesopotamia at Arabia sa pangkalahatan. Kaya maaari nilang tawagin ang bagay sa pagsamba nila na “Panginoon” ngunit ang pagkakakilanlan at pagkakaiba ay nakasalalay sa Kalendaryong ginagamit nila. Kung sumasamba sila sa Day of the Sun at ipinagdiriwang ang Pasko at Easter at itinuturo na kapag namatay ay mapupunta sila sa langit, hindi sila mga Cristiano ngunit mga sumasamba kay Baal, anuman ang kanilang sabihin. Ang Kalendaryo at mga pista ng sistemang Pagano at ni Baal ay nakabatay sa mga kulto ng Araw at ginamit din ang kulto ng Gintong Guya (No. 222), ang Diyos ng Buwan na si Sin o Qamar sa Arabia at ang diyosa na si Ashtoreth o Ishtar o Easter (tinatawag na Shams bilang diyosa ng araw sa Arabia). Ang mga pista na nagpatuloy ay pumasok sa Israel at naroroon pa rin hanggang ngayon at bumubuo sa buong Kalendaryo ng USA. Ang mga araw ng pista ay nakabatay sa mga diyos ng mga Araw sa ilalim ng sistema ni Baal. Mayroong 360 sa Becca na nakapalibot sa Ka’aba na para sa propetikong taon. Ang Ka’aba ay ginagamit para sa mga ritwal na pag-ikot ng kulto bilang Axis Mundi o world pole, hanggang sa ngayon. Binigyan sila ng mga pangalan ng mga santo sa pseudo-Christianity upang mapanatili ang kanilang paggalang.

 

Ang mga Paganong kulto ng Araw ay binuo sa sistema ng Triune God na itinatag sa Roma noong Unang Milenyo BCE sa pagsilang nina Romulus at Remus, pagkatapos ng paglipat ni Anneas at ng kanyang pamilya mula sa Troy pagkatapos ng taglagas noong 1054 BCE. Ang paganong kalendaryo ay batay sa Mga Araw ng Pag-aalay ng Tao at sa US sila ay binigyan ng modernong mga pangalan upang itago ang paganong pinagmulan sa Wicca (cf. Mga Araw ng Pagsamba ni Satanas (CB023)).

 

Ang layunin ng Paganong Kalendaryo ay upang tukuyin ang pagsamba sa Nangahulog na Hukbo at kay Satanas bilang diyos at gawing imposibleng masunod ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156) sa mga bansang gumamit ng kalendaryong ito na ipinatupad ng mga Satanistang Pari ni Baal. Nangangailangan lamang ng napakalaking dedikasyon upang masunod ang Kautusan ng Diyos sa mga bansang ito na nagsasabing Cristiano o Islam ngunit sa katunayan ay mga sistema ng kulto ng araw.

 

Ang Israel ay napuno ng Pagsamba kay Baal gaya ng mga bansa sa buong Gitnang Silangan. Ang mga propeta ay humarap sa pagpuksa nito at marami ang napatay. Humarap si Elias sa pagpuksa ng 450 pari ni Baal sa ilalim nina Ahab at Jezebel. Ipapatupad ng mga Saksi ang mga kapangyarihang nakasaad sa Mga Hari, Isaias 66:23, at Zacarias 14:16-19. Tataglayin nina Elias at Enoc ang mga kapangyarihang ito sa mga huling araw gaya ng idinetalye natin sa pagkakasunud-sunod ng Mga Digmaan ng mga Huling Araw at ang mga Mangkok ng Poot ng Diyos (No. 141B) at Ang mga Saksi (Kabilang ang Dalawang Saksi) (No. 135) at gayundin Mga Digmaan ng Wakas Bahagi II: 1260 Araw ng mga Saksi (No. 141D).

 

Ang mga pamamaraan ay ginamit laban sa Sabbatarian Christianity sa buong mundo sa wakas ay nasakop ang sistema sa labas ng mga Iglesia ng Diyos at kahit na sa loob ng mga sistema ng Sardis at Laodicea gaya ng inihula sa Apoc. Kab. 3. (cf. Mga Madalas Itanong sa Katolisismo (No 008); FAQ Pag-aaral sa Bibliya LT (No. 057); FAQ Bible Study Comparative Religions (No. 060) at Komentaryo sa Hosea (F028)).

 

Patuloy na sinalakay ni Satanas ang iglesia mula kay Cristo at sa mga apostol patungo sa mga bagong nabuong grupo gaya ng ipinaliwanag halimbawa sa tekstong Heresiya sa Iglesiang Apostoliko (No. 089); at Ang mga Nicolaitan (No. 202).

 

Pagbabautismo sa sanggol

Ang pinakamalaking pag-atake sa Tipan sa bagong tinatag na iglesia ay naisakatuparan sa pamamagitan ng pagsulong ng maling doktrina ng Pagbabautismo sa Sanggol. Ginamit ng mga pari ni Baal ang doktrina ng pag-aalay ng bata kay Molec. Remphan, Chemosh o Baal (Panginoon) o Hubal (Ang Panginoon) sa Becca at sa buong Levant upang unahan at salungatin ang doktrinang Cristiano ng Pagbabautismo sa wastong gulang sa Pagsisisi sa Pagtawag ng Diyos sa ilalim ng Predestinasyon (No. 296) para matanggap sa Katawan ng Cristo at pagtanggap ng Banal na Espiritu (No. 117) upang Ipanganak na Muli (172). Kahit si Cristo ay hindi pinagpaliban mula sa pangangailangan ng Pagsisisi at Bautismo (No. 052)) at kinailangang pumunta kay Juan sa Jubileo sa Pagbabayad-sala ng 27 CE o ika-15 taon ng Tiberias upang mabautismohan at natanggap niya ang Banal na Espiritu nang direkta mula sa Diyos gaya ng nakita sa anyo ng kalapati. Ang bautismo ni Juan ay hindi nagbibigay ng kaligtasan kundi pagsisisi lamang at ang kanyang mga tagasunod ay kailangang muling mabautismohan.

 

Ang Kautusan ng Diyos ay kinakailangan na ang isang tao ay 20 taong gulang upang makapasok sa Hukbo ng Diyos (cf. Deuteronomio 20 (No. 201)). Kailangan sila ay 25 taong gulang upang makapasok sa paglilingkod sa Templo at 30 taong gulang upang makapagturo ng Kautusan ng Diyos. Kaya si Cristo ay kailangang lampas sa 30 taong gulang upang maging karapat-dapat na magturo simula noong Jubileo ng 27 CE.

 

Sa pamamagitan ng pagkuha ng mga doktrina ng mga pari ni Baal tungkol sa pag-aalay ng mga bata at paglalapat ng mga ito sa bautismo ay mabisa nilang maitatanggi at mapipigilan ang lahat ng nabautismohan na mga sanggol na makapasok sa Kaharian ng Diyos sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Kaya ang Israel bilang Katawan ni Cristo ay nabawasan ng napakalaking bilang at nabawasan ang mga hinirang na direktang tinawag ng Diyos gamit ang natitirang mas limitadong pagkasaserdote. Walang ibang doktrina ang ganitong labis na pinsala ang nagawa sa pananampalataya.

 

Sa pagtatapos ng Ikalawang Siglo ang mga pari ni Baal ay pumasok sa Cristianismo sa Roma at pinilit ang pista ni Attis at ang inang diyosang si Easter sa Cristianismo at ang pagsamba kay Baal ng Linggo kasama ng Sabbath (cf. din Maling Representasyon ng Binitarian at Trinitarian sa Sinaunang Teolohiya ng Godhead (No. 127B)). Pati na rin, ang mga doktrina ni Baal at ng Gnostic ng Langit at Impiyerno ay pinasok dito (cf. Ang Pinagmulan ng Pasko at Easter (No. 235) at Ang Langit, Impiyerno o ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143A]).

 

Ang iglesia ay inusig sa ilalim ng mga Romano at ang pagtala nito ay nagpapatuloy sa pamamagitan ng mga teksto sa Koran o Qur’an sa Surah Ang Kuweba (Q018). Sa sandaling ang Iglesia ay kinuha ng mga kulto ng Araw at nakamit nila ang kapangyarihan kasama ang mga Trinitarian sa Roma at pagkatapos ng Mga Digmaang Unitarian Trinitarian (No. 268) at ng Pagbagsak ng Imperyong Romano bilang mga Bakal na Binti ng Daniel kabanata 2, sila ay nagtatag ng Imperyo ng mga Bakal at Luwad na Paa ng Daniel 2. Ang imperyong iyon ng pag-uusig ay tumagal ng 1260 taon mula 590 hanggang 1850 sa pagtatapos ng huling Inquisition sa Estado ng Papa at ng pagboto ng mga tao upang alisin ang mga ito noong 1850 (cf. Ang Huling Papa: Pagsusuri kay Nostradamus at Malachy (No. 288)).

 

Ang simbolismo ng sistema ng Araw ay pinasok sa Cristianismo mula Ikatlong siglo CE mula sa kulto ni Attis sa Roma (cf. Ang Krus: Ang Pinagmulan at Kahalagahan Nito (No. 039)). Pagsapit ng Ikaapat na Siglo ang mga pari ni Attis ay nagrereklamo na ang Iglesiang Romano ay ninakaw ang lahat ng kanilang mga doktrina.

 

Ang pamamahagi at pagtatatag ng Iglesia bilang Katawan ni Cristo ay ipinaliwanag sa mga aralin ng Pangkalahatang Pamamahagi ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122); Kapalaran ng Labindalawang Apostol (No. 122B); Kamatayan ng mga Propeta at mga Banal (No. 122C); Pagtatatag ng Iglesia sa ilalim ng Pitumpu (No. 122D).

 

Ang mga pangkalahatang pagtatalo sa pagitan ng Unitarian Sabbatarians at ng Binitarian/Trinitarian Sunday worshippers ay sakop sa aralin ng Mga Digmaang Unitarian/Trinitarian (No. 268).

 

Ang kasaysayan ng pag-uusig sa Pananampalataya at mga Inquisition ay ipinaliwanag sa tekstong Ang Tungkulin ng Ikaapat na Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na nangingilin ng Sabbath (No. 170).

 

Ang pagkawasak ng mga iglesia sa Arabia at Gitnang Silangan ay naisagawa sa maikling panahon pagkatapos ng pagkamatay ng propetang si Qasim (aka Mohammad).

 

Pamumuno ni Satanas

Binigyan si Satanas ng anim na araw ng paggawa sa sanglinggo o anim na libong taon upang pamunuan ang mundo at upang subukin ang sangkatauhan at ilantad ang kanilang mga kahinaan. Ang paglikha kay Adan sa Halamanan ng Eden ay naganap noong 4004 BCE. (cf. Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi I: Ang Halamanan ng Eden (No. 246)). Ang halamanan ay isinara nang nasa ika-30 taon ni Adan mula nang siya’y nilikha at nagawang sumailalim sa paghatol noong 3974 BCE. Ang paghahari ni Satanas bilang diyos ng mundong ito (2Cor. 4:4) bilang si Lucifer o “tagapagdala ng liwanag” at Tala sa Umaga o Bituin sa Araw ay nagsimula mula doon at nagsimula ang unang jubileo noong 3973 BCE. 

 

Nakialam si Satanas sa paglalang at nalikha ang korap na paglalang. Kinailangan silang wasakin dahil ipagkakait sa kanila ang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143] na hindi bahagi ng Plano ng Diyos.

 

Ang Anim na Libong Taon ng Pamumuno ni Satanas ay nahahati sa tatlong bahagi. Ang mga ito ay ipinaliwanag sa mga teksto sa itaas sa mga aralin ng Pamumuno ng mga Hari.

 

Ang unang elemento o ang unang dalawang libong taon ay ipinaliwanag sa mga teksto ng (No. 282A) sa itaas at sa Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi II: Ang mga Henerasyon ni Adan (No. 248).

 

Ang Ikalawang Yugto ay ang pisikal na yugto mula kay Abraham hanggang sa Mesiyas na kinakatawan ng Pamumuno ng mga Hari Bahagi II: David (No. 282B).

 

Ang Tipan ay inatake sa yugtong ito tulad ng nakita natin mula sa panahon sa Sinai sa pagtatayo ng Gintong Guya (No. 222) nang umakyat si Moses sa Sinai (cf. Ang Mga Pag-akyat ni Moises (No. 070)).

 

Ang Ikatlong Yugto ay ang Apatnapung Jubileo sa Ilang sa ilalim ng Tanda ni Jonas cf. Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]. Ipinaliwanag ito sa tekstong Pamumuno ng mga Hari Bahagi III: Solomon at ang Susi ni David (No. 282C).

 

Ang ikatlong yugto ay nagsimula sa pagpahayag ng Jubileo noong 27 CE bilang Katanggap-tanggap na Taon ng Panginoon (Luc. 4:19) (cf. Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)).

 

Ang ikatlong yugto ng dalawang libong taon ay nagtatapos sa ika-120 taon ng Jubileo na magtatapos sa 2027, at nagtatapos ang pamumuno ni Satanas, at siya at ang mga demonyo ay inilagay lahat sa hukay ng Tartaros para sa 1000 taon ng Milenyo (cf. Apoc. 20:1 -3). Ang oras na ito ay paiikliin upang mailigtas ang paglalang mula sa pagkawasak.

 

Ang 2028 ang magsisimula sa Sabbath ng Kapahingahan ng Mesiyas na magtatagal hanggang sa Jubileo sa 3027 kapag ang Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B] naganap para sa paghatol ng Krisis at Paghatol sa mga Demonyo (No. 080).

 

Ang Panahon ng mga Gentil o Bansa ay natapos noong 1996/7 na 6000 taon mula sa paglalang noong 4004 BCE.

 

Noong 1987 sa Ikatlong taon ng Ikalawang Siklo ng ika-120 Jubileo ang Pastor General ng WCG noon, na may kandelero noong panahong iyon, bilang huling sistema ng Sardis na namuno ay nagpahayag na ang Pagsukat sa Templo (No. 137) ay nagsimula na. Ang yugtong iyon ay tatagal ng apatnapung taon, o ang Huling Henerasyon o “salinlahing ito” na tinutukoy ni Cristo na hindi lilipas hanggang sa mangyari ang mga bagay na ito. Ito ay magtatapos sa 2027. Gayunpaman, para sa ministeryong iyon, ito ay tatagal lamang ng isang siklo ng pitong taon at ang ministeryo nito ay nagkalat at ang iglesia ay nawasak. Ang huli o humiwalay na grupo ng iglesia ng sistemang ito ay pinangalanang “Buhay”, tulad ng inihula (Apoc. Kab. 3:1).

 

Sa ikatlong taon ng Ikatlong siklo (1994) ang kandelero ay inalis at ibinigay sa bagong sistema ng Filadelfia na nagpasimula ng pagkakasunod-sunod ng Babala ng mga Huling Araw (No. 044) sa mundo (cf. also the Ang mga Haligi ng Filadelfia (No. 283).

 

Noong 1997 nagsimula ang huling Yugto ng Pamumuno ni Satanas. Ang mga Bansa ay binigyan ng babala para sa mga huling panahon, tungkol sa mga Digmaan, sa mga Saksi at sa Pagdating ng Mesiyas, mula 1994 sa loob ng tatlumpung taon hanggang sa katapusan ng mga Mangkok noong 2024 at para sa Tatlong beses na Pag-aani ng 2025 at Jubileo (cf. Jer. 4:15,16,17-27; at ang mga aralin ng Babala ng mga Huling Araw (No. 044); at Ang Huling Tatlumpung Taon; ang Huling Pakikibaka (No. 219). Sapagkat nasusulat, Ang Dios ay walang gagawin kundi magbabala sa mga tao sa pamamagitan ng Kanyang mga lingkod na mga propeta (Amos 3:7). Kailangan din nating tandaan na sa anumang pagkakataon ang Diyos ay may 7000 o higit pa na taong hindi lumuhod kay Baal, tulad ng sinabi kay Elias (1Hari 19:10, 18; Roma 11:4).

 

Makikita sa katapusan ng panahon ang Mga Digmaan ng Wakas Bahagi I: Mga Digmaan ng Amalek (No. 141C), at ang kasunod na salot, na magwawakas sa kalahati ng sangkatauhan. Pagkatapos ay makikialam ang Diyos at ipapadala ang mga propetang sina Enoc at Elias gaya ng sinabi niya (Mal. 4:5); sa panahon ng Dalawang Saksi (No. 135) at gaya ng nakadetalye sa aralin ng Mga Digmaan ng Wakas Bahagi II: 1260 Araw ng mga Saksi (No. 141D).

 

Pagkatapos ay inilagay si Satanas sa hukay ng Tartaros sa pagdating ng Mesiyas na haharap sa buong mundo at aalisin ang lahat ng maling pagsamba kabilang ang mga doktrina ni Baal at ang pagsamba ng Linggo, Pasko at Easter at ang mga doktrina ng Hadithic Islam, ng Sharia, at ang Paganong doktrina ng Gnostic ng Langit at Impiyerno at ang Pagsira ng Antinomian sa Cristianismo sa pamamagitan ng Maling Paggamit ng Kasulatan (No. 164C).

 

Pagtutuli

Ang tanda ng Pagtutuli ay inatake gamit ang sistema ni Baal at ng Hilagang sistema ng Triune God na partikular na nakasentro Roma (cf. ang aralin ng Paglilinis at Pagtutuli (No. 251)). Ito ay patuloy na inaatake hanggang sa kasalukuyan gamit ang propaganda ng Trinitarian mula sa Roma at gumagamit ng mga lantarang maling ulat ng maraming mga walang prinsipyong siyentipiko tulad ng tungkol sa pamamaraan ng pagtutuli sa Africa na pinabababa ang posibilidad ng hawaan ng HIV, imbis na sa pagtutuli lamang, na mali ayon sa nakita natin mula sa 251 sa taas tungkol sa mga edad. Gayunpaman, ang pangunahing tanda ng Tipan ng Diyos ay ang Ikaapat na Utos at ang Kalendaryo na kaugnay nito (Ex. 20, Deut. 5 at S 4:154).

 

Ang Pagpupulong sa Mga Gawa 15 ay ipinaliwanag sa aralin ng Pagpupulong sa Mga Gawa 15 (No. 069).

 

Mga Kautusan sa Pagkain

Ang isa pang paraan para maihiwalay ni Satanas ang mga tao sa Tipan ay sa pamamagitan ng pagtuturo laban sa Mga Kautusan sa Pagkain (No. 015). Sa ganitong paraan maaaring magulo ni Satanas ang buong food chain at gawing hindi masagana ang mga malalawak na mga lugat at ang pagka-ubos ng mga likas na yaman, at ang mga tahanan ng mga hayop at mga ecosystem ng dagat at lupa, sa malawakang paraan. Ang isang halimbawa ay ang Gulpo ng Oman kung saan ang hindi pagsunod sa Mga Kautusan sa Pagkain ang nagwasak sa buong Gulpo at nag-iwan ng malaking lugar na walang buhay na naging dahilan upang ang Gulpo ay hindi maging masagana. Dahil ito sa pagsamba ng Trinitarian at Gitnang Silangan kay Baal at ang Hadithic Islam ay sinira ang ugnayan sa pagitan ng Bibliya at ng Koran at ng Mga Kautusan sa Pagkain sa Bibliya na nakikita nating nauugnay sa Surah 3:93. Ang mga Relihiyon at Hadithic Islam ay kumakain ng anumang nakakasulasok at maruming bagay na nabubuhay sa mga karagatan.

 

Nagawa ni Satanas, sa pamamagitan ng mga pag-atake sa Kautusan at Tipan ng Diyos, na linlangin ang di-masasabing milyon-milyon at ilihis sila mula sa Tipan at sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli [143A] tungo sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B]. Ito ang pag-iyak at pagngangalit ng mga ngipin na binanggit ng Kasulatan. Magiging malinaw ito kapag narito na ang Mesiyas at matanto ng mundo na may mali. Gayunpaman, huli na upang itama ang sitwasyon, maliban sa pagsisisi para sa sistema ng milenyo. Ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay lumipas na sa kanila at haharapin nila ang Kapighatian.

 

Sinisira ng sangkatauhan ang mundo sa isang pandaigdigang saklaw dahil sa kanilang pagkabigo na sumunod sa Diyos at sundin ang tipan. Hindi ito dahil hindi sila nasabihan. Sadyang tumanggi silang sumunod. Kahit ang mga Iglesia ng Diyos sa mga huling araw ay hindi lubos na susunod sa tipan at sa mga Kautusan ng Diyos (L1), at sinira nila ang Kalendaryo ng Diyos dahil sila ay naging Ditheist at sa gayon naging mga polytheist.

 

Kinailangan silang wasakin dahil hindi nila kayang makipag-usap sa Islam gamit ang kanilang mga sistemang ditheist/polytheist. Maliban kung sila ay nagsasalita ayon sa Kautusan at sa Patotoo ay walang liwanag sa kanila (Is. 8:20)

 

Marami sa huling dalawang panahon ng mga Iglesia ng Diyos at mga Judio at maraming iba pang mga sektang Cristiano, at karamihan sa Islam, ang malalaman sa matinding pighati na hindi sila nakasama sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli o Unang Halamanan ng Paraiso.

 

Tatawagin ni Cristo ang mga hukbo ng mundo sa Megiddo at wawasakin sila at pagkatapos ay mawawasak ang mga sistema ng mundo at ang mundo ay luluhod sa pagsisisi, tulad ng ipinaliwanag sa Mga Digmaan ng Wakas Bahagi III: Armageddon at ang mga Mangkok ng Poot ng Diyos (No. 141E))

 

Sasalungat ang mundo sa mga Saksi at, sa ika-1260 araw ay papatayin sila at, matapos ang pagparito, sila ay magmamartsa laban kay Cristo dahil lamang hindi sila magsisisi at susunod sa Diyos (cf. Mga Digmaan ng Wakas Bahagi IIIB: Digmaan Laban kay Cristo (No. 141E_2)).

 

At ang panahon ni Satanas ay magtatapos na at ang panahon ng Jubileo ang maghahanda sa mundo para sa Milenyo (cf. Mga Digmaan ng Wakas Bahagi IV: Ang Katapusan ng Huwad na Relihiyon (No. 141F)).

 

Pagkatapos ang mundo ay maghahanda para sa Milenyo (Mga Digmaan ng Wakas Bahagi V: Pagpapanumbalik para sa Milenyo (No. 141G))).

 

Sa paglipas ng panahong iyon ay maghahanda tayo para sa darating na Kaharian ng Diyos at isasagawa natin ang paghahanda ng mundo upang maging Elohim (cf. Babala sa mga Huling Araw Bahagi VB: Paghahanda sa Elohim (No. 141H)).

Sapagkat nasusulat Aking sinabi kayo'y mga Diyos, kayong lahat, at hindi maaaring masira ang Kasulatan (Juan 10:34-36).

 

Ang timeline ng mga pangyayari mula 4004 BCE ay nakapaloob sa tekstong Balangkas ng Talaan ng Oras ng Panahon (No. 272).

 

Susuriin natin ngayon ang tungkulin ng Iglesia sa Pagsuko sa Diyos na tinatawag na Islam.

 

Bahagi II

 

Islam

Ang mga Anak ni Shem at ang mga Inapo ni Abraham ay inatake kasama ang lahat ng iba pang mga anak ni Noe habang sila'y nagkalat mula sa Ararat upang punuin muli ang mundo at maging mga bansa (cf. Genetikong Pinagmulan ng mga Bansa (No. 265) at ang mga kasunod na aralin kay Shem Ham at Japhet). Ang pangalang Islam ay nangangahulugang ang pagsuko (sa Diyos) at ang pangalang inilapat sa lahat ng pananampalataya mula kay Noe hanggang sa pagtatatag ng Israel at ng mga propeta gaya ng nakasaad sa Kasulatan at nakalista sa itaas. Si Cristo o ang Mesiyas at ang Tipan ng Pananampalataya ang sentro ng lahat ng Kasulatan kabilang ang Koran (cf. sa itaas at gayundin ang Cristo sa Koran (No. 163)).

 

Ang iglesia ay itinatag ng mga apostol kasama ang Pitumpu (Luc. 10:1,17) mula sa Pagkabuhay na Mag-uli at sa Kaloob ng Ahmad o Banal na Espiritu sa Jerusalem noong 30 CE. Kumalat ito sa buong Gitnang Silangan at Hilagang Africa gaya ng nakikita natin sa teksto ng aralin ng Pagtatatag ng Iglesia sa ilalim ng Pitumpu (No. 122D). Umabot ito sa Gaul at Britanya sa Kanluran at sa Scita at India noong ca. 50 CE at hanggang sa Silangan ng Tsina sa pamamagitan ng India noong Ika-apat na siglo sa ilalim ng Arsobispo Mueses ng Abyssinia (cf. din Pamamahagi ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122)).

 

Ang mga Arabo bilang mga Mga Anak ni Cetura (No. 212D) at ang mga Arabisado o Arabikong mga Arabo bilang Mga Anak ni Ismael (No. 212C) pati na rin ang Mga Anak nina Lot, Moab Ammon and Esau (No. 212B) at ang iba pang Mga Anak ni Shem (No. 212A) ay napasok ng pagsamba kay Baal tulad ng buong Gitnang Silangan sa pangkalahatan. Naghanda si Satanas na ikorap sila mula pa noong Baha at ang Tore ng Babel at bago pa ang kapanganakan ni Abraham.

 

Si Satanas ay hindi omniscient. Tanging ang Diyos lamang omniscient. Gayunpaman, bilang mga Anak ng Diyos sila ay labas sa linear time sequence ng pisikal na paglalang ng tao at maaaring makita ang ilang bahagi ng hinaharap ngunit nakikita lamang nila ito nang bahagya. Kaya't maaari silang gumawa ng mga prediksyon ngunit limitado at dahil sa katiwaliang ito madalas silang manghula at sa gayon nagsisinungaling at nakilala sila sa kanilang mga kasinungalingan. Ganito rin ang kalagayan sa Asia ng mga demonyo doon. Sa katunayan sila ay umaasa sa kung ano ang ipinahayag ng Diyos sa pamamagitan ng mga propeta, at ngayon ay sa iglesia, upang malaman ang hinaharap na may kaugnayan sa kanila. Ang pagtatangkang sirain ang Tipan ang naging dahilan upang magsinungaling ang mga demonyo.

 

Ang sistema ng relihiyon ng mga kulto ng Araw at Misteryo ay nakabatay sa Prostitusyon sa Templo sa Gitnang Silangan, karaniwan ng mga batang babae at lalaki na wala pa sa gulang o menor de edad at kadalasang may pag-aalay ng mga bata. Ang pag-aalay ng tao ay kilala sa buong Africa at Gitnang Silangan at sa Asia at Amerika. Ang Hadithic o Sunni at Shia Islam ay puno ng pedopilya at sodomy hanggang ngayon. Dahil doon ang mga korap na nasa kapangyarihan sa Trinitarianismo ay nagsisimulang magpahintulot at magpalaganap ng Islam sa kanilang lipunan dahil may pareho silang mga kasalanan. Ang sistema ng Vatican ay puno ng sodomy at Satanismo (cf. din Malachi Martin, Windswept House).

 

Bilang resulta ng prostitusyon sa templo at sa walang limitasyong access sa mga batang babae, ang mga batang babae ay pinoprotektahan mula sa mga magiging kahihinatnan, dahil pagkatapos ng kanilang panahon ng paglilingkod sa templo ay nagsusuot sila ng mga belo tulad ng burqah na ginagamit ngayon sa Gitnang Silangan at ang mas maikling uri na tinatawag na niqab ay ginagamit naman ng ilan panlabas. Ito ay upang protektahan ang kanilang kababaang-loob at ilayo sila sa panggugulo ng mga dating kliyente. Ang mga batang lalaki ay na-sodomize at, mula sa gawain na iyon, ang sodomy ay naging bahagi na ng lipunan hanggang sa puntong mayroong mga silid sa mga pader ng Templo mismo sa Jerusalem at sa mga dambana sa Becca at sa buong Levant at Arabia. Marami ang naging mga Catamite at Eunuko. Ang mga pag-aalay ay isinagawa sa Becca sa Ka’aba at ang pagsasanay ng pagtubos ay upang palitan ang bata ng mga kamelyong inihandog sa kanilang lugar. Ang ama ng propeta na si Abdullah ay dapat na iaalay ngunit natubos gamit ang 100 kamelyo. Sa mga Phoenician, sa mga lugar tulad ng Carthage sa halimbawa, iniugnay nila ang pagkatalo sa labanan sa pag-aalay ng mga mababang uri ng tao.

 

Paglaganap ng Judaismo and Cristianismo

Ang Judaismo ay lumaganap din pagkatapos ng pagbagsak ng Templo at ang pagkalat mula 70 CE at lalo na pagkatapos ng pagpapakalat ni Hadrian noong 135CE (cf. Digmaan sa Roma at ang Pagbagsak ng Templo (No. 298) at gayundin Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]).

 

Ang Judaismo ay nagpalago ng kanilang kapangyarihan at kayamanan sa buong Gitnang Silangan at ang kanilang pagpapakalat ay halos kasunod ng paglaganap ng iglesia at nagpatibay ng mga naunang bahay kalakal na kanilang itinatag, lalo na mula sa pagkabihag sa Babilonia.

Ang Judaismo ay nakipaglaban sa Cristianismo nang may sigasig at pagmamadali. Ang tunggalian ay naging masalimuot at maraming mga Judio ang nagbalik-loob sa Cristianismo mula sa mga iglesiang itinatag sa ilalim ng Pitumpu. Karamihan ay naghihintay sa Mesiyas sa loob ng maraming siglo.

 

Ang Juda ay nagkalat dahil sa mga tradisyon nito na sumisira sa Kautusan ng Diyos ngunit sa halip na magsisi sila ay nagpatuloy at makikita natin sa paggawa ng Mishnah ca 200 CE ang Kalendaryo ay nakorap ngunit hindi pa ito lubusang nakorap ng sistema ng Babilonia at mayroon pa ring sunud-sunod na Sabbath. Sa panahon ng Babilonia at Jerusalem Tractate Talmuds ay nakorap nila ang tipan at binago ang kautusan.

 

Ang sistema ng Arabia ay isinulong sa pamamagitan ng pag-unlad ng Eastern Aramaic na umunlad mula sa Chaldean sa Mesopotamia at pagkatapos ay naging Arabic. Gayunpaman, walang nakasulat na wika sa Arabic, at ang mga teksto ay magagamit lamang sa Hebreo, Griyego at sa Arameiko. Noong Ikalimang siglo nagsimulang isalin ang Bibliya sa Arabic at noong 470 CE ang salin ng Bibliya sa Arabic ay inilipat na rin sa mga tabletang marmol marami sa mga ito ay nahukay na.

 

Ang Kalendaryo ay pinanatili sa Arabia ng isang sub-tribe ng Qureysh na tinatawag na Bani Kinana. Ginamit nila ang Babylonian intercalations gaya ng ginawa ng mga Judio mula 344 hanggang 358 CE nang ang modernong Kalendaryo ng Judio ay inilabas sa pangunahing anyo nito ni Punong Rabbi Hillel II. Ginamit ng mga Cristiano ang lumang Kalendaryo ng Templo gaya ng lagi nilang ginagawa mula noong ginamit ni Cristo at ng mga apostol at ng iglesia sa Becca/Petra ang parehong kalendaryo. Iyon ang dahilan kung bakit ang kalendaryo doon ay naiiba sa mga Judio at ang lokal na kalendaryo na inilathala sa Becca/Petra ng Bani Kinana. Ang kalendaryo ng mga Cristianong sumusunod sa Kalendaryo ng Templo ay iba sa mga Judio at tinanggihan ng mga Iglesia ng Diyos ang Kalendaryong Hillel gaya ng ginawa ng lahat ng mga Iglesiang Cristiano na umiiral sa panahong iyon (cf. Hebreo at Islamikong Kalendaryo ay Nagkasundo (No. 053)).

 

Ang iglesia sa Becca/Petra ay itinatag ng mga pamilyang Judio na nagbalik-loob ilang siglo bago ang pag-usbong ng Islam. Ang kanilang mga doktrina ay katulad ng sa mga Sabean sa paningin ng mga lokal na mananamba ni Hubal o Baal at ng diyosa. Naroon din sila sa Yemen na itinatag doon mula sa Abyssinia. Ang kasaysayang iyon ay ipinaliwanag sa Komentaryo sa Koran Surah 105 Ang Elepante (Q105).

 

Marami ang nagbalik-loob sa Cristianismo sa loob ng maraming siglo at lahat ng mga Iglesiang Cristiano ng Diyos ay gumamit ng Kalendaryo ng Templo gaya ng ginamit ni Cristo at ng mga Apostol at ng Sistema ng Templo. Ang mga panahon ng mga Sabbath ay binanggit din sa tekstong Ang Sabbath sa Quran (No. 274).

 

Noong 570 CE Si Qasim ibn Abdullah ibn Abdul Muttalib ay isinilang sa isang makapangyarihang angkan ng Qureysh. Ang kanyang talaangkanan ay nasa 212C sa itaas. Noong 590 CE noong siya ay 20 taong gulang ang Banal na Imperyo ng Roma ay idineklara ni Gregory I. Ang kanyang tiyuhin na si Abbas ay naninirahan 27 milya sa silangan ng Petra na nagpapakita ng lawak ng Becca.

 

Nagtatrabaho si Qasim para sa isang pamilyang Cristianong Judio sa Becca/Petra at napahanga niya ang isang mas matandang babae na si Kadijah ng pamilyang iyon at pinakasalan niya ito. Ang tiyuhin ni Kadijah ay inalagaan at tinuruan siyang magbasa at magsulat mula sa mga Kasulatan at siya ay tinawag at binautismohan sa pananampalataya.

 

Ang unang asawa ng Propeta ay si Khadijah bint Khuwaylid (Arabic: خديجة بنت خويلد) o Khadījah al-Kubra (Khadijah the Great) 555 – 22 Nobyembre 619 CE). Siya ay 15 taong mas matanda kaysa sa Propeta at namatay sa Becca/Petra noong 619, sa edad na 64, apat na taon bago lumikas patungong Medinah noong 622 CE. Siya lamang ang naging asawa ng Propeta hanggang sa kanyang kamatayan. Siya ay mula sa isang pamilyang Judio na matagal nang nagbalik-loob sa Cristianismo at humanga siya sa katapatan at pagiging maaasahan ng batang si Qasim, na nagtrabaho para sa kanila, at pinakasalan niya ito. Ang kanyang tiyuhin ay humanga rin kay Qasim at inalagaan siya at tinuruan kung paano bumasa at sumulat at itinuro sa kanya ang pananampalataya mula sa Kasulatan. Ang Tagapagmanang Prinsipe ng Saudi Arabia ay iniulat na hayagang kinilala ang kanyang pamilyang Judio noong 2018.

 

Ang Propeta ay binautismohan bilang isang Cristianong Sabbatarian pagkatapos ng pagtawag ng Diyos sa kanya noong 608 CE. Siya ay binisita ng Anghel na si Gabriel sa kuweba sa Hira (S096:1-5) noong taong 610/11 CE at pagkaraan ng anim na buwan ay sinimulan niya ang kanyang pampublikong misyon sa Unang Pampublikong Surah (S074) noong siya ay 41 taong gulang. Siya ay naitala na nagsasabi na “walang propeta na hindi naging pastol, ako ay nag-aalaga ng mga tupa noong bata pa ako.” Nagpatuloy siya sa pananampalataya hanggang sa siya ay namatay noong 8 Hunyo 632 CE sa Medina sa edad na 62 taong gulang.

 

Naging malinaw sa iglesia sa Becca/Petra na tinawag siya ng Diyos sa Iglesia at ginawa nila siyang miyembro ng konseho ng mga matatanda na 38-40 taong gulang mula sa kanyang bautismo. Hindi siya maaaring gamitin ayon sa kautusan ng Bibliya bago mag-30.

 

Kaya siya ay naging miyembro ng Muhammad at kalaunan ay naging pinuno nito. Ang katawagan ay ipinaliwanag sa Panimula sa Komentaryo sa Koran (No. Q001) sa Komentaryo sa Koran sa http://ccg.org/islam/quran.html.

 

Alam nating iningatan nila ang Sabbath, mga Banal na Araw at mga Kapistahan dahil ang propeta ay naitala na nangingilin ng Pagbabayad-sala sa isang araw na iba sa mga Judio na sumusunod kay Hillel.

 

Alam din natin na siya ay nangaral laban sa Babylonian Intercalations na naiiba sa kalendaryo ng Templo at ang katotohanang ito ay ginamit ng mga sumasamba kay Hubal na pumasok sa Islam bilang mga kalaunang dahilan upang ganap na tanggalin ang mga intercalations. Nagpahayag sila ng labindalawang buwang taon at nagsimulang paikutin ang kalendaryo sa buong panahon at sinira ang mga Kapistahan sa Bibliya sa siklo.

 

Sinira din nila ang Pentecostes sa pamamagitan ng pagpapahayag ng Ikatlong buwan (tinaguriang Ramadan ng mga Arabo o Sivan ng mga Judio) bilang isang buwan ng pag-aayuno sa halip na ang 50 Araw ng Pagbilang ng Omer patungo sa Pentecostes sa Sivan o Ramadan na 50 araw mula sa Inalog na Bigkis sa Paskuwa.

 

Pagkatapos ay sinira nila ang Hapunan ng Panginoon at ang Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa pamamagitan ng pagtuturo na ang alak ay hindi kailanman dapat inumin at sa gayon ay tinanggal ang lahat ng sumusunod sa Hadith mula sa pagpasok sa Kaharian ng Diyos at ginawang imposible na sundin ang Tipan.

 

Naglabas din sila ng maling Hadith na nagsasabing pinakasalan ni Qasim si Aisha bint Abu Bakr sa edad na anim at nakipagtalik sa edad na siyam matapos na siya ay magkaroon ng regla. Ang mga iskolar ng Arabo ay matagal nang pinupuna na ito ay hindi totoo ngunit ito ay umaangkop sa mga pedopilya sa Islam na nagnanais na mapanatili ang mga kaugalian na ipinatutupad sa ilalim ng prostitusyon sa templo ng Pagsamba kay Hubal at ang diyosa bago ang Cristianismo at Islam. Sa lahat ng mga paraan na ito ang mga tagapaglingkod ni Satanas at ang mga kulto ng Araw at Misteryo ay inatake at sinira ang Tipan sa patuloy na batayan.

 

Ang mga Arab na sumasamba kay Hubal na nakapasok sa Islam sa mga pwersang militar ay epektibong sinira ang Tipan tulad ng makikita natin at pinigilan ang milyun-milyon mula sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli.

 

Ipinakita nila sa pamamagitan ng pagtanggap sa Sharia mula sa kanilang naunang pagsamba kay Hubal at sa Diyosa (at sa mga diyos ng 360 araw) na wala silang ideya sa mga teksto ng Kasulatan na inilapat sa pamamagitan ng Koran (cf. Ang Koran sa Bibliya, ang Kautusan at ang Tipan (No.083)).

 

Ang mga pagano sa Becca/Petra at sa Levant at Arabia ay sumamba sa diyos ng Buwan bilang Sin at bilang Qamar sa Arabia. Ang diyosa ay si Ishtar/Ashtoreth o Shams din bilang diyosa ng Araw sa Arabia. Sa Levant si Ashtoreth na asawa ni Baal ay babae at ang crescent moon ay ang daliri ni Ashirat sa sinaunang sistema na batay sa Cananeong Ashtoreth. Ito rin ang mga sungay ng diyos ng Buwan na si Sin. Ang crescent at Venus ang bituin sa umaga ng diyosa ay nananatili sa Islam hanggang sa araw na ito at ang mga Imam ay iginigiit na matukoy ang Kalendaryo mula sa pagkakita sa crescent ng Buwan ng Diyos na si Qamar o Sin.

 

Isyu ng Koran or Qur’an

Ang panghuling paggawa ng Koran ay pagkatapos ng kamatayan ng propeta o sa pagtatapos ng kanyang buhay. Inilabas ang kabuuan nito sa teolohikal na pagkakasunud-sunod na may mga huling pagbabago at hindi ayon sa orihinal na pagkakasunud-sunod nito.

 

Ang Koran ay sumasalamin sa mga doktrina ng Unitarian Sabbatarian Church of God at naaayon sa mga doktrinang ginamit sa paglipas ng mga siglo. Ang pagkakasunud-sunod ay makikita sa teksto sa Kronolohiya ng Koran (Q001B). Ang pagkakaiba lamang ay ang mga Doktrina ng Ditheist ng Sardis at ng Doktrina ng Trinitarian ng huling sistema ng Adventist noong pinagtibay nila ang Trinitarianismo mula 1978. Ang parehong mga panahong iyon ay tinanggihan ng Diyos gaya ng nakikita natin mula sa propesiya (Apoc. Kabanata 3) Hindi nila, kailanman naabot kahit ang bumagsak na Hadithic Islam sa kanilang mga heretikong doktrina kaya’t kinailangan silang tanggihan. Ang iglesia sa Becca/Petra gayunpaman, ay umaayon sa panahon ng Pergamos kung saan ito ay kumikilos sa ilalim ng propeta.

 

Sinubukan ng maraming iskolar ng Trinitarian na sabihin na sinulat ito ng iba’t ibang sekta. Ang ilan ay nagsasabi na sila ay mga Ebionite ngunit imposible iyon dahil sa lawak ng mga Teksto na ginamit sa parehong LT at sa BT ng Kasulatan kasama ang lahat ng mga aklat ng Bibliya na may posibleng pagbubukod ng isang maliit na teksto ng BT. Ang mga sanggunian sa pagitan ng mga Kasulatan at ng Koran ay kasama sa bawat surah ng Komentaryo. Sa kabuuan mayroong higit sa 9000 mga teksto at ang mga sanggunian ay nakapaloob sa Komentaryo sa Koran Appendix 2: Index ng Kasulatan Appendix 2: Scripture Index (QS2).

 

Ang mga pahayag ng maraming mga huwad na iskolar ng Muslim na nawala ang Kasulatan ay mga lantarang maling pahayag. Kadalasan iyon ay dahil sa kawalan nila ng interes na pag-aralan ang mga Kasulatan, at walang Banal na Espiritu na kinakailangan upang mapanatili ang pang-unawa. Ang hindi nabautismohan at walang Banal na Espiritu, ang isang tao ay walang pagkakataon na maunawaan ang alinman sa mga Kasulatan, o ang Koran. Ang layunin ng Komentaryo sa Koran ay tulungan ang mga tao sa mga huling araw na maunawaan ang mga Babala at magsisi at magpabautismo habang sila ay tinawag sa pananampalataya. Magkakaroon ng malaking bilang ng Islam na tatawagin sa susunod na panahon sa Pagdating ng mga Saksi at ng Mesiyas.

 

Gayon din ang mga paghahayag na ang Koran ay inilabas na kumpleto at hindi nabago. Karamihan sa mga iskolar ay sumasang-ayon na ito ay isang maling pahayag. Ang lawak ng mga pag-iiba at pagbabago ay maaaring masukat sa pamamagitan ng pagbabasa ng Komentaryo sa Koran Appendix 1: Mga Pag-edit at Pagdaragdag/Pagbabago (QS1).

 

Ang mga paghahayag na ito sa itaas ay mga dagdag na maling paghahayag na ginawa ng mga sumasamba sa mga Kulto ng Araw at Misteryo na nagpapanggap bilang Cristianismo at Islam sa paglilingkod sa plano ni Satanas na guluhin ang Cristianismo at Islam at alisin ang mga tao mula sa Tipan.

 

Pagkakasunod-sunod

Ang Koran ay inilabas sa pagkakasunod-sunod ng:

Pinakaunang mga Surah ng Becca

Unang mga Surah ng Becca

Gitnang mga Surah ng Becca

Huling mga Surah ng Becca

Madinan Surahs

Ang mga ito ay ipinaliwanag sa Kronolohiya sa itaas at sa detalye sa Buod ng Komentaryo sa Koran o Qur’an (QS).

 

Ang mga Unang Surah ay inilabas upang ipaliwanag ang mga pangunahing kaalaman sa pananampalataya sa mga taga-Becca. Nagkaroon sila ng agarang epekto at ang Iglesia ay inusig ng mga lingkod na ito ni Satanas bilang Hubal. Dahil sa katangian ng tribo sa lipunan ng Becca, ang mga tulad ng Propeta na kabilang sa isang mas makapangyarihang angkan ay medyo ligtas mula sa direktang pag-atake ngunit ang mga mahihirap na angkan sa Becca ay hindi gaanong ligtas at ang mga Baalista o mga taga-Becca na sumasamba kay Hubal ay nakasama sa kanila.

 

Sa loob ng tatlong taon mula 611 hanggang 613 CE sila ay labis na inusig kaya’t kinailangan ng Propeta na ipadala ang kanyang pinsan na si Jafar na namamahala sa grupo upang tumakas sa Becca sa siyang naging Unang Hijrah noong 613 kung saan ang iglesia ay tumakas sa Abyssinia at humingi ng kanlungan sa ilalim ng Negus at ng Sabbatarian Unitarian Church doon sa Abyssinia. Ang iglesia doon ay itinatag ng katiwala ni Candice Queen ng Etiopia na nabautismohan ni Felipe noong 30 CE tulad ng sa Gawa 8:26-40. Ang iglesia ay lumaganap mula roon hanggang sa Yemen at sa Saba at nabuo ang sangay, o sa gitna, ng mga Sabean.

 

Upang suportahan ang pananampalataya ang Surah 19 Mariam (Q019) ay inilabas, bago ang Hijrah noong 613. Ang layunin nito ay tila upang ipaliwanag ang pananampalataya sa Becca hanggang sa Negus at sa iglesia din doon gayundin sa iglesia sa Becca.

 

Ang mga taga-Becca ay nagpadala ng isang misyon upang makiusap sa Negus na huwag bigyan ng asylum ang mga miyembro ng iglesia at ibalik ang mga refugee ng iglesia sa Becca. Ang pangunahing pakiusap nila ay hindi sila tunay na mga Cristiano dahil hindi sila naniniwala sa Trinidad. Bilang mga sumasamba kay Baal (Hubal) ay hindi nila naunawaan na ang mga doktrina ng mga Sabbatarian sa Abyssinia ay kapareho ng iglesia sa Becca at hindi rin Trinitarian.

 

Sa kabutihang palad, ang Negus ay nag-utos na ang lahat ng mga obispo sa Abyssinia ay dapat naroroon at nagbigay si Jafar ng talumpati, na sinalungatan ng mga emisaryo ng Becca.

 

Ang pinakamahalagang tala na ito ay hindi pinapansin ng mga huwad na iskolar ng Muslim na ito. Gayunpaman ang mga eskriba ay naroroon at mayroon tayong talaan ng pagpupulong ng isang pinakakilalang iskolar na Muslim at ang mga detalye ay nasa Komentaryo sa Surah 19 sa itaas. Pinakamahalagang matukoy ang katangian ng mga Doktrinang Cristiano doon kasama ang mga kautusan sa pagkain.

 

Kasabay ng Hijrah patungong Abyssinia, at sa Negus sa Aksum, ipinahayag ng Banal na Espiritu ang Surah 20 Ta ha (Q20) na naging mahalaga sa pagtawag kay Omar na kalaunan ay magiging Caliph na responsable sa pagsakop sa Jerusalem at ang pagsuko nito. Iniutos niya ang pagligtas sa mga naninirahan at ang paglilinis ng Bundok ng Templo upang maibalik ito bilang lugar ng pagsamba. Ang Bundok ng Templo ay naging tambakan ng basura at alam niyang kailangan itong magamit muli bilang lugar ng pagsamba mula sa Surah 017 “Ang mga Anak ni Israel” o ang “Paglalakbay sa Gabi” (Q017).

 

Ang mga detalye ay ipinaliwanag sa Komentaryo sa parehong mga Surah.

 

Ang pagkakasunud-sunod ng mga Surah ay:

Pinakaunang mga Surah ng Becca

“611 CE Pagsisimula ng Misyon sa Becca.

S96, S74. At pagkatapos;

SS 68, 73, 89, 90, 91, 92, 95, 97, 99, 100, 101, 102, 103, 105, 106.

 

Ang Unang Hijrah ay kinakailangan noong 613 at nagsimula ang mga Unang mga Surah ng Becca.”

 

“Lahat ng mga tekstong ito ay mga pangunahing panimulang teksto para sa paghahanda sa mga taga-Becca upang maunawaan ang pananampalataya sa sinaunang anyo nito. Ang istruktura ng pananampalataya ay binuo mula sa mga tekstong ito at maging sa kanilang simpleng anyo ay nagdulot ng pag-uusig sa Unang Hijrah patungong Abyssinia ng iglesia sa ilalim ni Jaffar, pinsan ng Propeta, noong 613 CE. Tandaan na ang susunod na bahagi ay may mas huling mga Surah na ginawa upang makumpleto ang pangunahing misyon sa Paganong taga-Becca at ipaalam sa kanilang lahat ang pananampalataya ng Kasulatan.

 

Unang mga Surah ng Becca

S019, at marahil S020

Ang panalanging Surah 001 ay ipinakilala pagkatapos ng Unang Serye ngunit walang nakakatiyak sa eksaktong oras. Sa parehong paraan nagtatapos ang Koran sa mga Surah 113 at 114 na mga Surah ng panalangin para sa proteksyon.

 

SS 34, 35, 51, 52, 53, 54, 55, 56, 70, 71, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85, 86, 87, 93, 94, 104, 107, 111, 112, 113, 114.”

 

Ang mga Unang mga Surah ng Becca na ito ay nagpapaliwanag ng pananampalataya sa mga taga-Becca at ang mga detalye ng bawat Surah ay ipinaliwanag sa mga teksto sa Buod ng Komentaryo sa Koran o Qur’an (QS) (cf. din QSA).

 

Ang susunod na yugto ay magsisimula sa:

Gitnang mga Surah ng Becca

SS 30, 36, 37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 50, 67, 69,

015, 017 (- vv. 81 at 76-82), 018, 021, 025 (-v. 68-70 (AH)), 026 (-224-227 (AH)), 027, 031 (gitna o huling panahon ng Becca –vv27-28 (AH)), 032.

 

Ang Panimula ng Surah 30 Mga Romano (Q030) ay nagpapaliwanag ng digmaan sa pagitan ng Roma at Persia bilang kasaysayan sa likod ng Surah at nagsisimula ng pagkakasunod-sunod. Ang tape ay mahalagang bahagi para sa mga pagpapaliwanag nito at ng lahat ng mga Buod (cf. Ang Buod (QS) at ang tape sa QSB).

 

Ang Mga Surah 15 Al Hijr (Q015) ay tumatalakay sa Kasaysayan ng mga Arabo at Ismaelitang Arabo mula sa mga tribo hanggang sa Amalek at modernong panahon at ang S18 Ang Kuweba (Q018) ay tumatalakay sa unang iglesia. Parehong mahalaga sa pag-unawa sa propesiya ng Bibliya.

Tingnan ang Buod QSB

 

Huling mga Surah ng Becca

Itong susunod na bahagi ng Huling mga Surah ng Becca ay binibigyang-diin ang Kapangyarihan ng Diyos sa Kanyang sangnilikha at ang lugar ng Hukbo sa sangnilikhang iyon.

 

Huling mga Surah ng Becca

SS 64 (Nakaraang taon, 621 o 2 o 1 AH),

72 (tungkol sa Jinn at nagbabalik-tanaw sa 70 at 71 atbp.).

006, 010 (+3 vv. AH), 011(-v. 114), 012, 013, 014, 016 (-v. 110 + 2 AH), 022 (marami ang nabibilang sa Huling Panahon ng Becca ngunit vv. 11- 13. 25-30, 39-41 at 58-60 ay iniulat na mula sa Madinah).

023, 028 (vv. 85 at 52-55 AH), 029).

 

Tingnan ang Buod at tape sa Buod QSC.

Ang mga taga-Becca na sumasamba sa mga diyos-diyosan ay labis na inusig ang Iglesia ngayon na ang iglesia ay napilitang tumakas mula Becca/Petra patungong Madinah. Ang paglikas na ito ay naganap noong 622 CE at nakilala bilang Hijrah at naging pangkaraniwang petsa para sa mga iskolar ng Islam. Ang ginagawa lamang nito ay lituhin ang kasaysayan at pagkakasunod-sunod upang lalo pang malayo sa dalawang elemento ng pananampalataya.

 

Ang Surah 72 ang Jinn (Q072) ay tumatalakay sa Makalangit na Hukbo at ito ay mahalaga, sa parehong nilalaman at sa pagkakabilang, gaya ng ipinaliwanag sa Buod. Ang Surah 6 Mga Hayop (Q006) ay ipinaliwanag sa Buod sa pagharap sa mga kaugalian sa Becca.

 

Ang mga Surah sa huling yugtong ito sa Becca ay karaniwang tinutuligsa ang mga gawain doon at tumulong na dalhin ang pag-uusig mula kay Satanas sa pamamagitan ng mga sumasamba sa diyus-diyosan doon.

 

Ang mga listahan ng buod ay mahalaga sa pag-unawa sa Pananampalataya dito tulad ng sa ibang lugar (Tingnan ang Buod QSC).

 

Ang Buod ay tumatalakay sa teolohikal na pag-unlad sa Madinah at ang korapsyon din na sumunod.

 

622 Ang Hijrah

“Ang mensahe sa mga taga-Becca ay hindi pinakinggan at ang mga nagbalik-loob sa iglesia ay inusig at ito ay lumala hanggang sa kailanganin nilang tumakas patungo sa Al-Madinah noong 622 CE. Mula sa Al-Madinah ang iglesia ay napilitang gumamit ng mga armas at ang kanilang tagumpay sa labanan ang nagpasuko sa mga taga-Becca at ang mga nakapalibot na pangkat ng tribo at Islam ay nagsimulang pagsamahin ang teolohiya at mga paliwanag ng pananampalataya. Gayunpaman, pinuno rin nito ang iglesia ng mga huwad na nagbalik-loob mula sa paganong sistema ng pagsamba sa diyos-diyosan para sa kadahilanang makapanakop.

 

Ang istruktura ng Bibliya sa pagtrato sa mga kababaihan ay nagsimulang umunlad ayon din sa Kautusan ng Bibliya. Matapos ang pagpunta sa Al-Madinah ang Iglesia ay hinarap ang  mga Judio at kanilang mga tradisyon at kautusan ng Kashrut at ang Kalendaryong Hillel dahil ang iglesia sa ilalim ng Propeta ay hindi sumunod kay Hillel at siya at ang iglesia ay nangilin ng Araw ng Pagbabayad-sala ng ibang araw sa Judio at Hillel. Ang mga bagay na ito ay tinatalakay din sa mga aralin sa Koran at Sabbath sa Qur’an (No. 274) at ang aralin ng Hebreo at Islamikong Kalendaryo ay Nagkasundo (No. 053).

 

Ang Surah 3 ay tumatalakay sa mga Kautusan sa Pagkain at nagsasabi na ang mga Judio at Cristiano at Islam ay dapat panatilihin ang tamang mga kautusan sa pagkain na nakasaad sa Kasulatan (S3:93 cf Lev. 11 at Deut. 14). Ikinabit rin ng iglesia ang Sabbath sa Tipan ng Diyos sa Surah 4:154 at walang kahit anong pagbanggit ng Sharia. Hindi ito umiiral sa kasalukuyan anyo nito ng panahong iyon. Ito ay binuo pagkatapos ng kamatayan ng Propeta mula sa mga paganong tradisyon na umiiral bago ang Propeta. Tanging ang mga Kautusan ng Diyos na ibinigay sa Sinai (S95) ang dapat sundin. Ang kanilang pagkaunawa sa Tipan ng Diyos ay tulad ng ipinaliwanag sa mga araling Ang Koran sa Bibliya, ang Kautusan at ang Tipan (No.083) at Ang Tipan ng Diyos (No. 152).

 

Ipinahayag sa Al -Madinah

SS 47 (1-2 AH), 98 (1 AH?), 002 (1-2 AH),

008 (2 AH), 003 (3-4 AH), 62 (2-4 AH),

004 (4 AH), 59 (4 AH), 63 (4 AH), 58 (4-5 AH), 65 (5-6 AH),

024 (5-6 AH),

33 (5-7 AH),

005 (5-10 AH), 48 (6 AH), 61 (6AH),  

60 (8 AH)

57 (8-9 AH)

009 (9 AH)

49 (9 AH)

110 (10 AH)

Hindi tiyak kung kailan binigyan ang SS 007 at 66 ng AH.

 

Ang mga paghahayag pagkatapos ng Hijrah sa Al-Madinah ay kadalasang kumpletong theological treatise at ang pinakamahaba at pinaka-kasangkot ay ang Surah 2 na pinangungunahan ng S1 Ang pambungad na panalangin, kung saan ang petsa ay hindi alam.

 

Ang Surah 3 ay tungkol sa Pamilya ni Imran (Q003) o Amran na ama ni Mariam, Aaron at Moises at pagkatapos ang mga propeta hanggang sa Mesiyas sa pamamagitan ng katawan ng Israel at ng Iglesia ng Diyos. Ang Surah 4 Kababaihan (Q004) ay nauugnay sa Ikalimang Utos at gayundin sa katapatan ng iglesia kay Cristo at sa Ikapitong Utos. Pinag-uugnay din nito ang mga Sabbath ng Ikaapat na Utos sa Tipan ng Diyos (S4:154). Ito ay inilabas pagkatapos ng labanan sa Uhud at tumutukoy sa kapakanan ng kababaihan. Ang Surah 5 Ang Dulang na may Handa (Q005) ay nag-uugnay sa Hapunan ng Panginoon at ang Paskuwa at Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura sa Pananampalataya at sa Iglesia.

 

Ang buong nabuong istraktura ng Koran ay nag-uugnay sa pananampalataya sa Kalendaryo ng Diyos at hindi maaaring ihiwalay sa Kasulatan o sa Kautusan at Tipan.

 

Surah 47 (1-2 AH) Muhammad Komentaryo sa Koran: Surah 47 (No. Q047)

Ang Surah ay sinasabing kinuha ang pangalan nito mula sa paggamit ng terminong Muhammad sa versikulo 2 na iniuugnay bilang pangalan ng propetang si Qasim. Sa katunayan ito ay isang pagtukoy sa awtoridad ng Konseho ng Iglesia sa Pahayag ng Diyos at ang pangalan at tatak ng 144,000 sa buong iglesia bilang mga propeta ng Diyos (tingnan ang Panimula sa Komentaryo sa Koran (Q001)).

 

Ang Surah ay pinaniniwalaang naihayag sa panahon pagkatapos ng Hijrah at ang versikulo 18 ay pinaniniwalaang tumutukoy sa sandali nang lumingon ang Propeta sa Becca habang siya ay lumilikas. Gayunpaman, ang “oras” na tinutukoy nito ay ang Oras ng pagkawasak ng mga Huling Araw sa ilalim ng Mesiyas. Ang mga tradisyon ng Hadith ay naglalayong gumawa ng pagkakaiba sa pagitan ng Koran at ng Kasulatan sa mga propetikong sanggunian.

 

Surah 98 (1 AH?) Ang Malinaw na Katibayan Komentaryo sa Koran: Surah 98 (No. Q098)

Kinuha ng Al-Beyyinah ang pangalan nito mula sa isang salita sa unang versikulo. Walang katiyakan sa petsa ng paghahayag. Itinuturing ito ng marami bilang isang Huling Surah ng Becca. Iniuugnay ito ng Mushaf sa 1 AH bilang posibleng petsa ng paghahayag at sinundan ni Pickthall ang pananaw na ito tulad ng ginawa niya sa kabuuan ng kanyang pagsasalin.

 

Ang teksto ay tumutukoy sa mga nagkakamali at hindi naniniwala sa “bayan ng mga Kasulatan” at gayundin ang mga sumasamba sa diyos-diyosan. Hindi sila maaaring magkamali hanggang sa sila ay mabigyan ng malinaw na patunay.

 

Ang panahon ng muling pag-aaral ang magpapasiya sa mga tapat mula sa mga nagkamali sa Paghuhukom.

 

Surah 002 (1-2 AH) Ang Heifer Komentaryo sa Koran: Surah 1 at 2 (No. Q002)

Ang pinakamahaba at pinakamalawak sa mga Surah ay batay sa lugar ng Mesiyas at sa pagsisimula ng paglilinis ng iglesia bilang pulang heifer sa ilalim ng mga kautusan na ibinigay ni Cristo bilang Anghel ng Presensya kay Moises.

 

Tandaan, ginamit ang Pulang Heifer upang simulan ang proseso ng pagpapabanal ng Templo ng Diyos.

 

Pinag-aralan natin ang bawat bahagi ng Surah at binigyang-diin ang kahulugan ng bawat bahagi.

 

Ang Qur'an ay isang koleksyon ng mga turo sa iglesia ng Arabia at mga paalala ng espirituwal na pagkakakilanlan ng mga sumusunod sa aklat na ito. Inihambing natin si Pablo at ang kanyang mga sulat at mga liham sa Qur'an at mga Surah nito, at inihambing natin ang CCG sa mga babasahing aralin nito. Ang lahat ng mga gawaing ito ay itinuro, at hanggang ngayon ay itinuturo sa iglesia pagkatapos ng kamatayan at pagkabuhay na mag-uli ni Cristo; lahat ay tumatalakay sa kautusan at sa patotoo. Itinuring bilang isang nakahiwalay na aklat na hindi nakadepende sa anumang naunang salita ng Diyos ito ay maihahambing sa mga gawa ni Pablo at maaari bigyan at binigyan ng ibang mga kahulugan na hindi naman talaga nilalayon. Ang Bibliya ay dapat na maunawaan upang maunawaan nang maayos ang Qur'an.

 

Ang pangalan ng Surah na ito, ang Baka, ay nauugnay sa pisikal na pulang heifer at ang tungkulin nito sa proseso ng pagpapabanal. Ang Surah na ito ay nagsasalita sa mga hinirang at kung ano ang dapat nilang gawin upang maging malinis at maging presentable sa Diyos. Ang pulang heifer ay talagang ang namumulang heifer batay sa salitang nagmula sa  adam  na nangangahulugang ang mapula. Ang Surah dito ay tumutukoy sa “gintong heifer” na nagmula sa kumikinang na mukha ni Cristo na nasasalamin sa mukha ni Moises na kumikinang nang makita siya ng Israel sa Sinai. Sinasalamin nito ang espirituwal na pagluwalhati ng mga hinirang.

 

Inilatag ng Surah 2 ang pundasyon ng mga paniniwala ng iglesia ng Arabia at nagbibigay ng pangunahing pag-unawa sa pagkakakilanlan ng isang Cristiano. Ang kabanatang ito ay nagsasabi ng mga pangangailangan para sa buhay na walang hanggan, bautismo at pagsunod sa utos at nagpapaalala sa mga tao na sundin ang mga kautusan sa pagkain. Nagsasabi ito sa mga nasa tipan na bumagsak sa pagkakamali at sinasabi sa kanila kung ano ang dapat nilang gawin upang itama ang kanilang mga kasalanan. Ito ay nagsasabi ng mga kasalanan ng parehong pisikal at espirituwal na Israel bilang isang babala sa mga itinuro sa Surah 2. Kapansin-pansin sa ayat 189-190 ay sinabihan tayo tungkol sa Bagong Buwan at na tayo ay dapat pumasok sa mga bahay (ng pagsamba) nang hayagan at hindi ikahiya ang Sabbath na ito.

 

Ito ang Kautusan ng Diyos na ang mga Sabbath, mga Bagong Buwan at mga Kapistahan ay dapat patuloy panatilin (cf. din 1Cor. 3:16).

 

Ang Surah 2 ay nagpapatibay din na ang mga Kautusan ng Diyos na ibinigay ni Moises at ang patotoo ni Cristo na naghahayag kung ano ang dapat nating gawin upang matanggap ang buhay na walang hanggan ay dapat sundin sa ayat 87.

 

Walang alinlangan na nahirapan ang iglesia ng Arabia sa konsepto ng pagkakaroon ng mga anak ng Diyos. Lumilitaw na ang mga tinuturuan ay makamundo ang pag-iisip at hindi nauunawaan pagkakaroon ng isang anak maliban sa pamamagitan ng pakikipagtalik. Ang paliwanag sa ayat 105-117 laban sa Trinidad ay nagpapaliwanag na si Jesus ay hindi produkto ng pakikipagtalik ngunit nilikha siya ng Diyos sa pamamagitan lamang ng Kanyang kapangyarihan, sa pamamagitan ng banal na utos.

 

Ang paunang salita ng Surah na ito ay nakatuon sa itinalagang (al muttaqeen, tingnan sa v. 2) bayan ng Diyos, ang mga hinirang, na iniingatan “Ang Daan” (hudan tingnan ang v. 2; cf. Juan 14:5; Mga Gawa 9:2) o ang “Pananampalatayang Minsang Naihatid sa mga Banal”.

 

Unang Bahagi: versikulo 2 hanggang 27.

Mahalagang maunawaan at laging isaisip na noong Pentecostes ng taong 30 CE, may mga Judio o yaong mga taga-Israel sa diaspora o yaong mga tapat sa Diyos na pumunta sa Jerusalem upang ipangilin ang kapistahang ito (tingnan ang Mga Gawa kabanata 2, esp. Versikulo 14), at dahil nakumbinsi sa paglalantad ng Daan, ang Ebanghelyo ng Kaharian ng Diyos ng mga apostol, nasusulat na 3,000 ang nabautismohan (tingnan ang Mga Gawa 2:37-41). Pagkatapos ang mga Arabong (tingnan ang Mga Gawa 2:11) nagbalik-loob ay umuwi. Samakatuwid ang makasaysayang katotohanan ay ang Iglesia ng Diyos ay nasa mga sektor na ng Arabia bago pa man ang pagkawasak ng Templo noong taong 70 CE at maraming siglo bago ipinanganak ang Propeta si Qasim. Kailangan nating maunawaan iyon nang maigi bilang pangunahing tuntunin sa pagtalakay sa mga teksto. Ang di-tapat na mga iskolar ng Arabia ay nag-imbento ng kasinungalingan na ang mga Kasulatan ay nawala upang itigil ang pagtukoy sa Kasulatan at bigyang-daan ang Hadith at mga huling turong nakahiwalay sa mga Kasulatan at pagkatapos ay pahintulutan silang mag-imbento ng maling doktrina.

 

Sa katunayan ang mga teksto ay nagtuturo na ang mga Kasulatan ay hiningahan ng Diyos at hindi nagkakamali at ang Kasulatan ay hindi masisira gaya ng sinabi mismo ni Cristo na sinipi ang Kautusan ng Diyos (Juan 10:34-36).

 

Ang konsepto ng universality ng Diyos bilang bahagi ng Kasulatan ay ipinaliwanag sa tekstong Ang Awit ni Moises (No. 179) na doon ay maaaring ihango sa Awit ni Moises sa Torah sa Exodo at hindi maaaring mawala o mabura dahil ang paggawa nito ay kalapastanganan at pagsuway sa Katangian at Omnipotence ng Diyos. Ang heresiyang ito ay laganap sa Hadithic Islam at ang mga tagapagtaguyod nito ay mga apostata at mamamatay maliban kung sila ay magsisi.

 

Gaya ng ipinaliwanag, ang Banal na Kasulatan ang tanging tunay na teksto ng pagsamba bukod sa kusang panalangin, saksi at pangaral. Hindi lamang ang Mga Awit kundi pati na rin ang iba pang bahagi ng Kasulatan, gaya ng aklat ng Apocalipsis, ay malinaw na isinulat na may layuning bigkasin at marinig bilang pagsamba.

 

Kung ang Kasulatan ay ang sagisag ng Diyos maaaring katuwiranan na ang pagpapalit sa aklat ng Mga Awit sa isang aklat ng imno ay katumbas ng pagpapalit sa Diyos ng Kasulatan sa isang diyos-diyosan. Gayunpaman ang layunin ng pagsasalin ay para ito ay awitin (tingnan ang CCG Hymnal).

 

Ang Diyos ay nagiging kaligtasan. Ito ay isang proseso sa apat na hakbang. Nagsisimula ito sa pagkilala sa Diyos bilang kalakasan na siyang lubos na pagdepende ng tao sa Diyos at ang pinakamalapit na posibleng kaugnayan sa Kanya. Ang ikalawang hakbang ay ang pagkaunawa na ang Kasulatan ay Diyos sa diwa na nararanasan ng mga tao ang Diyos gaya ng inihayag sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ang ikatlong hakbang ay ang kaligtasan sa pamamagitan ng panahanan ng Banal na Espiritu bilang Diyos na kasama natin. Ang ikaapat na hakbang ay tumutukoy sa kaligtasan: Siya ang aking Diyos.” (Buod ibid QSD)).

 

Ang huling yugto ay nakita ang Iglesia sa Medinah napilitan gumamit ng armas upang mabuhay. Kasama ng tagumpay ang mga apostatang sumasamba kay Baal ng mga Kulto Araw at Buwan at ng Misteryo. Matapos ang Four Rightly Guided caliphs at ang pagpatay kay Ali at Hussein ang iglesia ay napilitang magtago at ang Hadith ay isinulat upang sirain ang pananampalataya na ginawa nito sa Islam at pinaghiwalay ang dalawang elemento ng pananampalataya. Ang mga pagpapalawak ng militar, lalo na mula sa mga Moors, ay pinatatag ang Trinitarian Baal worship bilang huwad na Cristianismo at pinadami ang pag-uusig. Sa bawat tagumpay ng militar ang pananampalataya ay lalong napigil at ang mga Trinitarian ay lumaban at inusig ang pananampalataya, na siyang layunin at plano ni Satanas.

 

Nakahanda na ngayon ang mundo para sa mga huling digmaan ng wakas.

 

Ang Huling seksyon ng Buod ng Komentaryo sa Koran o Qur’an (QS) at (QSE) ay tumatalakay sa mga suliranin sa pag-unawa sa Koran at sa kabiguan na maiugnay ito sa mga Kasulatan at pagkatapos ay maunawaan ang plano ng Kaligtasan at ang lugar ng Mesiyas sa Planong iyon ng Nag-iisang Tunay na Diyos. Ang mga huling gawain ni Satanas sa loob ng kanyang estratehiya at mga gawain ay ipinaliwanag din at ang mga huling hakbang sa pananampalataya. Ang panahon ni Satanas ay napakaikli at siya ay malapit nang mapalitan ng Mesiyas at ng Matapat na Hukbo at ng nabuhay muling hinirang. Kasama rin sa nabuhay muling hinirang ang buong Hukbo ng mga hinirang sa Gitnang Silangan at ang mga Islam ay haharapin at ilalagay sa ilalim ng mga apostol at matatanda ng mga Iglesia ng Diyos na kinabibilangan ng mga hinirang ng mga iglesia sa Gitnang Silangan at Hilagang Africa, sa Becca at sa Abyssinia at sa Persia at India at Tsina. Tila walang pag-aalinlangan na ang propeta ay isa sa magiging matatanda na haharap sa mga nag-aangkin ng pananampalataya gayundin sa mga naiwang buhay sa ibang mga bansa at grupo. Kung ang mga pagkakamali at heresiyang ito ay hindi maitatama may maliit na pagkakataong maiiwan silang buhay upang makapasok sa Milenyo maliban kung sila ay magsisi at gayon din para sa bawat tao ng bawat bansa at bawat relihiyon sa mundo.

 

Ang Huling Pag-atake sa Tipan

Sa unang iglesia hanggang sa Arabia sa ilalim ng propeta palaging makikilala ang isang huwad na Cristiano, sa pamamagitan ng kanilang sinasabi at ginagawa. Kung nakatagpo ka ng isang tao na nagsasabi na sila ay mga Cristiano at pag sila ay namatay mapupunta sila sa langit alam natin na sila ay nagsisinungaling at hindi mga Cristiano (cf. Justin Martyr, Dial. LXXX) (cf. Ang Langit, Impiyerno o ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143A]). Sa parehong paraan, kung sila ay sumasamba tuwing Linggo at nagdiriwang ng Pasko at Easter alam natin na sila ay mga peke at mga sumasamba kay Baal mula sa Misteryo at Kulto ng Araw (Jer. 10:1-9; cf. Ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156) at Ang Pinagmulan ng Pasko at Easter (No. 235)).

 

At kung sinabi nila na mayroon silang Walang Kamatayang Kaluluwa alam natin na sila ay mga namemekeng Gnostic at ang kanilang mga pari ay mula sa Mga Kulto ng Araw at Misteryo. (cf. Ang Kaluluwa (No. 092) at Ang Socratikong Doktrina ng Kaluluwa (No. B6)).

 

Sa parehong paraan kung sasabihin nila na ang mga kautusan ng Diyos ay inalis na alam natin na sila ay mga manlolokong Gnostic na umaatake sa mga Kautusan ng Diyos at iginigiit ang isang antinomian na batayan upang pahinain ang pananampalataya at ang mga doktrina ng tunay na Iglesia. Gayundin kung isinulong nila ang ideya na ang mga sanggol ay maaaring mabautismohan sila ay mga sumasamba kay Baal (Hubal) mula sa gawaing pag-aalay ng bata o mga Gnostic na nais tanggihan ang bautismo sa tipan (cf. Pagsira ng Antinomian sa Cristianismo sa pamamagitan ng Maling Paggamit ng Kasulatan (No. 164C); Pag-atake ng Antinomian sa Kautusan ng Diyos (No. 164D) at gayundin ang Pagtanggi ng Antinomian sa Bautismo (No. 164E)).

 

Sinubukan din nila at patuloy na sinusubukang tanggihan ang bautismo sa pamamagitan ng mga ibang paraan na hindi naaayon sa pananampalataya, kabilang ang pagbabautismo ng mga hindi awtorisadong tao. Layunin ni Satanas na sirain ang bautismo bilang mga nasa wastong gulang na nagsisisi sa ilalim ng Pagtawag ng Diyos at ikorap ang doktrina ng Pagtawag ng Diyos sa ilalim ng Predestinasyon (No. 296) gaya ng nakikita natin sa Roma 8:28-30.

 

Sa pagtatangkang sirain ang bautismo ipinakilala rin nila ang maling doktrina ng pag-iwas sa alak upang makorap Ang Hapunan Ng Panginoon [103] at Alak sa Bibliya (No. 188).

 

Hindi rin nila naunawaan ang mga konsepto ng Katotohanan (No. 168) o Pagbabalik-loob at Katotohanan (No. 072); ni hindi rin nila inunawa o nauunawaan ang lugar ng Pagsisisi at Bautismo (No. 052) sa pananampalataya.

 

Taqiyya at ang Ikasiyam na Utos

Ang sistemang Trinitarian na umiiral sa ilalim ng mga utos ng RC ay gumamit ng konsepto ng maling impormasyon sa pamamagitan ng kasinungalingan at maging ng pagpatay. Nagawa nila ito sa pamamagitan ng mga Heswita sa puntong sila ay napatalsik mula sa mga bansa sa Timog America noong Ikalabinsiyam na siglo ng mga namumuno. Gayon din ang mga Hadithic imam at sheik ay hinihikayat ang mga kasinungalingan upang mapanatili ang indibidwal o lalo na upang isulong ang adhikain, at sa gayon, mapalawak ang pananampalataya sa pamamagitan ng panlilinlang. Ang mga sinadyang kasinungalingang ito na lumalabag sa mga Kautusan ng Diyos (L1) ay hindi itinuturing na isang kasalanan dahil kailangan ang mga ito upang mapalaganap ang pananampalataya at ang mga layunin ay nagbibigay-katwiran sa mga paraan. Ang gawaing ito ay kasuklam-suklam sa pilosopiya at teolohiya at nagdudulot ng pagkakasala sa mga kasali at inilalagay sila sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli o Ikalawang Halamanan ng Paraiso sa ilalim ng paghuhukom. Ang kasalanan ay ang paglabag sa kautusan (1Juan 3:4).

 

Kapag sinabi rin ng isa na sila ay Muslim (o Cristiano) at na ang mga Kasulatan ay nawala (o hindi kinasihan) at kapag sila ay namatay ay mapupunta sila sa langit, mayroon o walang pitumpung birhen, alam mong hindi sila kasapi ng tipan at sila ay isang huwad na Muslim.

 

Kapag sinabi nila na hindi nila ipinangingilin ang Sabbath ngunit nagdadasal ng Biyernes bilang kanilang araw ng pagsamba alam mong peke sila at tinatanggihan ang tipan na nakasaad sa Koran at kaugnay sa Sabbath (S4:154) at kapag tinanggihan nila ang mga kautusan sa pagkain at kumain ng maruming pagkain na nakasaad sa Kasulatan (S3:93) alam mong peke sila. Gayundin kapag itinuro nila ang langit at impiyerno sa halip na ang Una at Ikalawang Halamanan ng Paraiso at ng Milenyong pamumuno ng Mesiyas, alam mong peke sila.

 

Kapag isinusulong nila ang Kautusan ng Sharia alam mong mga Baalistang namemeke sila. Ang mga kababaihan ay inabusong mga babae na siya ring nagsusuot ng burqah at nagtataguyod ng Sharia mula sa isang paniniwalang laging pinag-uusig.

 

Ipinapakita nila sa pamamagitan ng pagtanggap ng Sharia na wala silang alam sa mga teksto ng Kasulatan na inilapat sa pamamagitan ng Koran (cf. Ang Koran sa Bibliya, ang Kautusan at ang Tipan (No.083)).

 

Kapag ginupit nila ang mga ari ng babae na walang batayan sa Kasulatan o sa Koran sila ay peke rin at kadalasang sinasamahan ng mga kaparehong satanikong doktrina sa itaas.

 

Kapag nakikipag-usap ka sa mga tao at sinabi nila ang mga pahayag na ito alam mong hindi sila Cristiano o Muslim at alam mo na hindi mo mapagkakatiwalaan ang kanilang sinasabi. Sa parehong paraan kung sila ay kakatok sa iyong pinto, nagsasabing nangangaral ng pananampalataya at sinimulan na ang karaniwan nilang paliwanag sa huli ay matutuklasan mo at mapapatunayan na hindi nila sinusunod ang Sabbath at sa wakas ay aaminin nila sa iyo na ang Kautusan ng Diyos ay inalis na. Ang mga tusong mapagkunwaring ito ay hindi mga Cristiano. Ang mga nauna sa kanila ay nakapasok sa Iglesia ng Diyos at natutunan ang lahat ng kaya nilang alamin at binago ito upang sirain ang pananampalataya sa parehong paraan na ginawa nila sa tinatawag na Islam ngayon. Sila ay hindi mga Cristiano o yaong mga nasa Pagsuko at hindi papasok sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143A] sa itaas) hindi rin sila makakapasok sa mga sistema ng milenyo nang walang pagsisisi.

 

Hindi na kapani-paniwala ang sobrang pagkakorap ng kasalukuyang pamumuno sa daigdig at ang sistema ni Baal habang ito ay umunlad sa Pseudo-Islam at sa Trinitarian Pseudo-Christianity ay nakapasok sa mga pamahalaan ng daigdig at sila ay nag-aalay ng mga bata at kadalasan mga babaeng nagdadalang-tao at dahil sa sobrang pagkakorap ay malapit na nila tayong ihulog sa digmaang pandaigdig at winawasak nila ang ating mga lipunan sa lahat ng dako. Ang mga digmaan ay magsisimula sa lalong madaling panahon at pagkatapos ang Diyos ay mamamagitan at ipapadala ang mga Saksi at ang Mesiyas na mamumuno sa Matapat na Hukbo.

 

Si Satanas ay ikukulong sa Tartaros kasama ang Nangahulog na Hukbo. Ang mga hinirang ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay papalit sa Jinn o mga demonyo sa pamamahala at pagtuturo sa mundo at sa mga sistema ng tao sa loob ng Milenyo o ang Mesiyanikong Pamamahala ng 1000 taon (Apoc. 20:1-3)

 

Ang mga hindi magsisisi at susunod sa pagbabalik ng Mesiyas ay papatayin.

 

Sila ay itinalaga sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B] kasama ang lahat ng hindi nagbalik-loob sa mundo para sa muling pagsasanay, maliban kung sila ay magsisi sa tamang panahon.

q