Mga Cristianong Iglesia ng Diyos
[103]
Ang Hapunan Ng Panginoon [103]
(Edition 1.1 19950413-19981226)
Ipinapaliwanag ng babasahing ito ang mahirap na kahulugan sa likod ng sakramento ng Banal na Hapunan. Ang araw ng paghahanda at ang Paskuwa ay ipinaliwanag. Ang pagkakasunod-sunod sa mga hugasan ng paa at ang tinapay at alak ay ipinaliwanag gaya ng pagganap dito. Ang ugnayan sa Exodo at ng Paskuwa ay ipinaliwanag din. Ang dugo ng Bagong Tipan at ang pagpasok sa Banal ng mga Banal ng dakilang saserdote na siyang Mesias na tagapaguna sa ating lahat na maging mga anak ng Diyos. Ang kahulugan ng sinasagisag ng Paskuwa kaugnay sa ibang talata (e.g. Awit 34:20; Is. 52:13-15) ay sinuri. Ang talata sa Juan 14 at Juan 17 ay ipinaliwanag din.
Christian Churches of God
E-mail: secretary@ccg.org
(Copyright a 1995, 1997, 1998 Wade Cox)
(Tr. 2003)
Ang babasahing ito ay malayang makopya at maibahagi kung ito ay kukuhain ng buo na walang babaguhin o aalisin. Dapat na isama ang pangalan ng tagapaglathala at iba pang impormasyon na nakapaloob dito. Walang bayad na dapat ipataw sa mga mambabasa at makatatanggap ng babasahing ito.
Ang babasahing ito ay makikita sa World Wide Web page:
http://www.logon.org and http://www.ccg.org
Ang Hapunan Ng Panginoon [103]
Ang gabing ito ang halos pinakasagradong okasyon sa taonang kalendaryo ng Diyos, dahil ito ang anibersaryo ng kamatayan ng ating Panginoon at tagapagligtas na si JesuCristo. Ginaganap natin ang paglilingkod na ito sa alaala ng kamatayan ni Cristo. Ang sumunod na mga sipi mula sa biblia ang magpapaliwanag ng pinagmulan ng paglilingkod na ito at ng mga seremonya.
Lucas 22:7-16 Dumating ang araw ng Tinapay na Walang Pampaalsa, na noon ay kailangang ihandog ang kordero ng Paskuwa. 8 Kaya’t isinugo ni Jesus sina Pedro at Juan, na sinsabi, “Humayo kayo at ihanda ninyo ang paskuwa para sa atin, upang ating kainin ito.” 9 At kanilang sinabi sa kanya, “Saan mo gustong ihanda naming ito?” 10 At kanyang sinabi sa kanila, “Narito, pagpasok ninyo sa lunsod ay sasalubungin kayo ng isang lalaki na may dalang isang bangang tubig. Sundan ninyo siya hanggang sa bahay na kanyang papasukan. 11 At sasabihin ninyo sa may-ari ng bahay, ‘Sinasabi ng Guro sa iyo, “Saan ang silid para sa panauhin na doon ay aking kakainin ang Paskuwa na kasalo ng aking mga alagad?”’ 12 Ituturo niya sa inyo ang isang malaking silid sa itaas na may mga kagamitan. Doon kayo maghanda.” 13 At humayo sila, at natagpuan ito ayon sa sinabi niya sa kanila, at inihanda nila ang Paskuwa. 14 Nang dumating ang oras ay naupo siya sa hapag, at ang mga apostol ay kasama niya. May mga iba na nag-akala na ito na ang oras para kainin ang Paskua (Passover), pero iyon ay mali. 15 Sinabi niya sa kanila, “Pinakahahangad kong kainin na kasalo kayo ang kordero ng Paskuwang ito bago ako magdusa, 16 sapagkat sinasabi ko sa inyo, ito’y hindi ko kakainin hanggang sa ito’y ganapin sa kaharian ng Diyos.”
(Ang Bagong Ang Biblia)
Malinaw na sinabi ni Cristo, “Pinakahahangad kong kanin na kasalo ninyo ang kordero ng Paskuang ito bago ako maghirap sapagkat sinasabi ko sa inyo ito’y hindi ko kakanin hanggang sa ito’y maganap sa kaharian ng Diyos”. Ang Lucas 22: 7-16 ay naisalin ng may bahagyang pagkakaiba sa mga iba’t-ibang pamamaraan na gawing malinaw ang Paksa. Si Cristo ay hindi kinain ang kordero ng Paskua, siya’y kumain ng hapunan ng hapunan, ito’y malinaw at simpleng isinasaad, pinakahangad niyang kanin ito na kasalo sila pero nalalaman niya na siya’y mamamatay na. Sinabi dito ni Cristo hindi niya kakainin ito hanggang sa ito’y matupad sa kaharian ng Diyos. Sa gayon nga’y nahula na ni Cristo ang kanyang kamatayan bago pa ang aktual na hapunan ng Paskua. Katotohanan ngang si Cristo ang Cordero ng Paskua.
Nalalaman natin na ito’y mga araw ng tinapay ng walang lebadura, ito ang simula nang ang Paskua’y maisakripisyo.
Sa Juan 6, isinagawa ni Cristo ang milagro ng pagpapakain sa limang libo na may limang pirasong tinapay at dalawang pirasong isda, ang simboliko nito’y ang mga hinirang ay naligtas batay doon sa pinulot na inilagay sa labindalawang basket, ang milagro ng paglalakad sa ibabaw ng tubig ay ginawa ni Cristo bilang bahagi ng kaligtasan ng mga Hirang, matapos ang mga milagro, may mga grupo na kay Cristo ay nagsilayo dahil sa kanyang mensahe na sinabi niya: maliban nang inyong kanin ang laman ng anak ng tao at inumin ang kanyang dugo ay wala kayong buhay sa inyong sarili. Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan at siya’y aking ibabangon sa huling araw (Jn. 6:53-54).
Ang pagkakasunod-sunod ay mga kritikal na bahagi. Ang gawain ay napasa kay Cristo kasama ng labindalawa at isa doon ay demonyo. Ito ngayon ang nagpatuloy sa gawain na pinakakaunti, karamihan ay lumayo sa Panginoon. Ang gawain ay sa gayon muling binuo. Nalalaman natin na si Cristo ay nag-ordena ng pitongpu at inatasan na lumabas. Nalalaman natin na ang mga demonyo ay sakop sa kanila at alam natin na ang mga demonyo ay kinikilala ang katotohanang iyan. Ito’y nasususlat sa langit . Nalalaman natin na iyang pitongpu ay nagpatuloy sa paglilingkod, alam natin na si Cristo ang nag-atas na sila’y lumibot. Gayun pa man, sa hapunan na ito, silang labing-dalawa lang muli. Nasaan ang pitongpu? Ano ang ginagawa ng ibang mga tao na tagasunod ni Cristo? Nasaan na Sila? Bakit ginawa ni Cristo ang huling hapunan na kasama ang kanyang labindalawang alagad lamang?
Maraming kasagutan sa mga tanong na ito. Ang pitongpu ay nandoon ng araw ng Pentecost. Hindi sila tumiwalag sa Iglesia, maaring may ibang Hapunan ng Paskua na nagsipaghanda sa iba’t-ibang mga grupo, ninais ni Cristo na gawin ang huling hapunan na ito kasalo ang kanyang labindalawang alagad, ang pitongpu ay maaring nasa ibang lugar para magdiwang ng Paskua. Ang gawain ng pitongpu ay nagbukas ng iba’t-ibang aspeto na noong mga nakaraan ay hindi pinupuna. Ang pitongpu at ang kanyang mga disipulo, na dapat ay nandoon, datapuwat kumonti muli sa labindalawa, at ang pitongpu ay nanatiling naordinahan at patuloy sa gawain at patuloy na lumago hangang Pentecost mula sa huling hapunan.
Iyan ngayon ang nagsasabi sa atin na may pagdami at pagkaunti sa gawain na mula sa kanyang mga pinisan at binuo, nawawala at muling nagsasama-sama bagamat sa iba’t-ibang mga grupo at ang gawain ay patuloy na lumalago. Gayon pa man dapat ay muling mapatatag. Itong huling hapunan, datapuwat, may bahagyang pagkakaiba ang kahulugan sa mga naunang pagpapalagay, kapag inisip natin ang huling hapunan, naiisip lang natin ang labindalawa, hindi natin ipinagpapalagay na mayroon pang iba. Ngunit sinasabi sa atin ng Biblia na mayroon pa ngang mga iba, ang pitongpu ay inatasan o inordena at sila’y mga nakatatanda (elders) ni JesuCristo, mayroong susi sa mga ibang aspeto na gawain sa mga pagkakatalaga ng mga elders at mga tinalaga na Paskua (Passover) at ito ay mga magkakatulad at mga ibinahagi. May mga ilang bagay nang dumadaloy mula doon.
Ang kapistahan ng tinapay na walang lebadura ay kapwa magkalakip sa araw ng pag-hahanda at ang Paskua sa kapistahan
Mateo 26:17-30 Nang unang araw ng mga Tinapay na Walang Pampaalsa, lumapit ang mga alagad kay Jesus, na nagsasabi, “Saan mo ibig na ipaghanda ka naming upang kumain ka ng kordero ng paskuwa? 18 At sinabi niya, “Pumunta kayo sa isang tao sa lunsod at sabihin ninyo sa kanya, “Sinabi ng Guro, Malapit na ang oras ko; sa iyong bahay ko gaganapin ang paskuwa kasama ng aking mga alagad.’” 19 At ginawa ng mga alagad ang ayon sa pinag-utos sa kanila ni Jesus, at inihanda nila ang paskuwa. 20 Pagsapit ng gabi, umupo siyang kasalo ng labindalawang alagad. 21 At samantalang sila’y kumakain ay sinabi niya, “Katotohanang sinasabi ko sa inyo, na isa inyo ay magkakanulo sa akin.” 22 At sila’y labis na nalungkot, at isa-isang nagpasimulang magsabi sa kanya, “Ako ba, Panginoon?” 23 Sumagot siya at sinabi, “Ang kasabay kong nagsawsaw ng kanyang kamay sa mangkok ang siyang magkakanulo sa akin. 24 Tunay na papanaw ang Anak ng Tao tulad ng nasusulat tungkol sa kanya, ngunit kahabag-habag ang taong iyon na sa pamamagitan niya’y ipagkakanulo ang Anak ng Tao! Mabuti pa sana sa taong iyon ang hindi na siya ipinanganak.” 25 At si Judas na sa kanya’y nagkanulo, ay sumagot at nagsabi, “Hindi ako iyon, Rabi?” sinabi niya sa kanya, “Ikaw ang nagsabi.” 26 Habang sila’y kumakain ay dumampot si Jesus ng tinapay, binasbasan niya ito at pinagputol-putol, at ibinigay sa mga alagad, at sinabi, “Kumuha kayo, kainin ninyo; ito ang aking katawan.” 27 At kumuha siya ng isang saro at nang makapagpasalamat ay ibinigay sa kanila, na nagsasabi, “Uminom kayong lahat nito, 28 sapagkat ito ang aking dugo ng tipan, na nabubuhos dahil sa marami, sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan. 29 At sinasabi ko sa inyo, mula ngayon ay hindi na ako iinom ng katas ng ubas na ito hanggang sa araw na iyon na iinumin kong panibago na kasalo kayo sa kaharian ng aking Ama.” 30 At pagkaawit nila ng isang himno ay nagtungo sila sa Bundok ng mga Olibo. (Ang Bagong Ang Biblia)
Naganap ang mga pangyayaring ito, tulad ng sinasabi dito, sa unang araw ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura. Sa oras na ito, ang araw ng preparasyon. Ang ika-14 ay ibinilang na umpisa ng walong araw ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura. Kaya’t ito ay tunay na araw ng preparasyon ng ito’y mangyari, itong araw ng preparasyon ang nagpapatunay ng mga bagong simboliko. Ang simboliko ay nakikita sa preparasyon para sa Paskua na darating pa lang. Dahil magkakaroon ng pangalawang Exodo at mga bagong saserdote (Isa. 66: 20-21) ang hapunan ng Panginoon ay ang simboliko ng paghahanda ng Iglesia para sa sanglibong-taon na pamamahala.
1Corinto 11:23-26 “ Sapagka’t tinatanggap ko sa Panginoon ang ibinibigay ko naman sa inyo; na ang Panginoong Jesus nang gabing siya’y ipagkanulo ay dumampot ng tinapay; 24 at nang siya’y makapagpasalamat, ay kaniyang pinagputol-putol, at sinabi, Ito’y aking katawan na pinagputol-putol dahil sa inyo: gawin niyo ito sa pag-aalaala sa akin. 25 Sa gayunding paraan ay kinuha niya ang kopa, pagkatapos maghapunan, na sinasabi, “Ang kopang ito’y siyang bagong tipan sa aking dugo. Gawin ninyo ito tuwing kayo’y iinom nito, sa pag-aalaala sa akin.” 26 Sapagka’t sa tuwing kainin ninyo ang tinapay na ito at inuman ang kopa, ipinahahayag ninyo ang kamatayan ng Panginoon hanggang sa dumating siya. (Ang Bagong Ang Biblia)
Ang gabing ito ang nagpapahayag sa kamatayan ng ating Panginoon hanggang sa kanyang pagdating: Bilang kautusan ipinagtagubilin sa mga Cristiano.
Ang buong kabanata ng Juan 6 ay pagkakasunod-sunod ng simboliko na patungo sa paghahanda at tungo sa Paskua. Mayroong partikular na kahulugan ang bawat isang pangungusap ng Juan 6 at papaano inihahanda ang bawat isa sa kanilang pagkakatawag sa kanilang pagkakatalaga sa mga Hirang at sa kanilang pagkakatalaga sa Israel bilang bahagi ng 144,000 at sa mga karamihan sa ilalim ng labindalawang apostol bilang hukom ng mga tribo ng Israel.
Juan 6:53-54 Sinabi nga sa kanila ni Jesus, “Katotohanang sinasabi ko sa inyo, malibang inyong kainin ang laman ng Anak ng Tao at inumin ang kanyang dugo, wala kayong buhay sa inyong sarili. 54 Ang kumakain ng aking laman at umiinom ng aking dugo ay may buhay na walang hanggan, at siya’y muli kong bubuhayin sa huling araw.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Mayroong tatlong sangkap sa buhay na walang hanggan. Ang tatlong sangkap na ito ay hindi normal na napagtutuonan sa hapunan ng Panginoon. Ang una sa dalawang sangkap ay mula sa Juan 17:3.
Una: at ito ang buhay na walng hanggan na ikaw ay makilala nila na iisang Diyos na tunay at siyang iyong sinugo sa makatuwid bagay si JesuCristo.
Ang ikalawang sangkap ng buhay na wang hanggan ay pananampalataya kay Cristo sa pamamagitan ng pagkilala sa iisang tunay na Diyos.
Ang ikatlong sangkap ng buhay na walang hanggan ay ang pakikibahagi sa Paskua at ang pagkain ng katawan at dugo ni JesuCristo (Juan 6:53-54).
Iyan ang tatlong sangkap na inyong kinakailangan para magkamit ng buhay na walang hanggan, lahat ng iyan na tatlong sangkap ay maipapahayag sa pagtupad, pagkamasunurin ay sa nag-iisang Diyos sa pagganap sa lahat ng kanyang kautusan. Iyan ang mga pangunahing kakailanganin na mapanatili ang Banal na Espiritu, hindi ka makakapasok sa kaharian ng Diyos ng walang Banal na Espiritu at sa gayon ay magkamit ng buhay na walang hanggan, kaya ang tatlong sangkap na iyon. Ikaw ay kinakailangan maging bahagi sa pagtupad. Pagtupad sa pagdiriwang na ito ay mangangailangan sumunod sa mga batas at mga patakaran na pinasimulan ni Cristo para sa pakikibahagi sa Paskua, kung hindi ka tutupad sa seremonyang ito ikaw ay walang bahagi kay Cristo.
Ang unang seremonya sa hapunan ng Panginoon ay ang hugasan ng paa. Ang gawain na maghugas ng paa ng iba ay pangkaraniwang kaugalian sa panahon ni Cristo, ang ganitong gawain ay pagmamagandang loob sa pagtanggap ng mga bisita at ang gumagawa nito ay ang pinakamababang uri ng alipin. Kadalasan ginagawa ito tuwing may bagong dating o bago kumain habang ang bisita ay naka-upo sa harap ng mesa.
Walang gugusto sa ganitong gawain. Ang kahulugan nito ay pinapakita ang katotohanang walang may gustong gumawa ng bagay na pinakamababa na kailangan para sa ibang tao.
Ito’y kilos ng pagmamahal na makapag-lingkod sa kapwa at ang Banal na Espiritu ang tumutulong sa tao upang ito’y maging possible. Iyan ang marka ng mga Hirang, ang buong proseso ng hugasan ng paa ay hindi lamang paglilingkod. Ito’y simboliko sa pag-aalay mo sa iyong sarili. Ang buong proseso ay simboliko na si Cristo ay nag-alay ng kanyang sarili. Hinubad ang pagka-diyos at nagkatawang tao upang makapaglingkod. Kung hindi mo iaalay ang iyong buhay at hugasan ang paa ng iyong mga kapatid para supilin ang iyong sarili, ang Diyos ay di maaring manahan sa iyo. Tanawin natin ang Paskua at tignan natin ang kapwa pisikal at espiritwal na kondisyon. Nalalaman ni Cristo na siya’y ipagkakanulo at kinakailangan na ialay niya ang kanyang buhay.
Juan 13:1-5 “Bago magpista ng Paskuwa, alam na ni Jesus na dumating na ang oras ng kanyang pagpanaw sa sanlibutang ito patungo sa Ama. Yamang minamahal niya ang sariling kanya na nasa sanlibutan, sila ay kanyang minahal hanggang sa katapusan. 2 Nang oras ng hapunan, inilagay na ng diablo sa puso ni Judas Iscariote, na anak ni Simon, na ipagkanulo siya. 3 Alam ni Jesus na ibinigay na ng Ama ang lahat ng mga bagay sa kanyang mga kamay, at siyay nanggaling sa Diyos at patungo sa Diyos. 4 Kaya tumindig siya pagkatapos maghapunan, itinabi ang kanyang damit, at siyay kumuha ng isang tuwalya, at ibinigkis sa kanyang sarili, 5 Pagkatapos ay nagsalin siya ng tubig sa palanggana, at nagsimulang hugasan ang mga paa ng mga alagad, at pagkatapos ay pinunasan ng tuwalya na nakabigkis sa kanya. (Ang Bagong Ang Biblia)
Sa pag-aalay ng kanyang buhay tayong lahat ay nahugasan, ang pinakamahalagang aral sa hugasan ng paa ay pag-aalay ng ating sarili at pagpapakumbaba. Ang katangian ni Jesus ay nang inalay niya ang kanyang buhay ng maluwag sa kanyang kalooban para sa lahat ng sangkatauhan, maluwag sa kanyang kalooban ialay ang kanyang buhay para sa bawat isa sa atin bilang isang personal na kaibigan. At kaya tayo din naman kailangang maging handa na ialay ang ating sarili para sa iba.
Juan 13:6-8 Lumapit siya kay Simon Pedro na nagtanong sa kanya, “Panginoon, huhugasan mo bag ang aking mga paa.?” 7 Sumagot si Jesus sa kanya, “Ang mga ginagawa ko’y hindi mo pa nauunawaan ngayon, ngunit malalaman mo pagkatapos ng mga ito. 8 Sinabi sa kanya ni Pedro, “Hindi mo huhugasan ang aking mga paa kailanman.” Sinagot siya ni Jesus, “Kung hindi kita huhugasan, ay hindi ka magkakaroon ng bahagi sa akin.” (Ang Bagong Ang Biblia)
Malamang na nauunawaan natin lahat sa ating puso ang mga salitang iyon, ayaw ni Pedro pahugasan ang kanyang paa sa magandang dahilan. Ang gusto ni Pedro ay isang haring Messiah, gusto niya na may maghari tulad ni Darius o kahit alin sa taga Persia o tulad ni Caesar. Gusto niyang iupo si JesuCristo sa trono ng mga Caesar at pamunuan ang buong mundo tulad ng di-makatarungang pamumuno ng mga Caesar, ngunit magmula sa Jerusalem. Gusto niya ng pribilehiyo gaya rin sa paraan kung papanong ang mga Romano’y may pribilehiyo. Ito ang nasa sa isip ni Pedro ng sabihin niyang “hindi mo huhugasan ang aking mga paa” iniisip niya na: Mga taga Roma ang paghuhugasin ko ng aking mga paa. Iyan ang mentalidad na naipapahayag kay Pedro. Ito ay alam ni Cristo. Ito ang dahilan kaya si Cristo’y umalis sa karamihan matapos ang milagro sa Juan 6. Gusto din nilang gawin siyang Haring Messiah. Sinabi ni Cristo doon sa hapunan ng Panginoon kasama ninyo ako tulad niya na tagapaglingkod.
Wala sa kanyang mga disipulo sa hapunang ito ang nakakaunawa si Pedro ay di nakakaunawa hanggang siya’y magkaroon ng banal na espiritu sa araw ng Pentecost. Wala sa mga taong iyon ang may banal na espiritu hanggang sumapit ang Pentecost. Sila’y mga nabautismohan bagamat mayroon pagitan mula sa kanilang pagkabautismo at pagkatanggap ng banal na espiritu. Nakita natin ang ginawa ni Pedro. Ang tunay na aral dito ay hindi gusto ni Pedro na ialay ang kanyang sariling buhay at maglingkod. Ayaw niyang tagapaglingkod sa mga Gentil, siya’y isang Judio. Tayo’y dapat maging lingkod ng lahat.
Kailangan pahintulutan natin na ang ating mga paa’y mahugasan, simboliko ng ating buhay na nililinis ni Cristo ng tuloy-tuloy, kung tayo’y makakabahagi kasama ni Cristo sa kaharian, at tunay nga, lahat ng kanyang ginawa kung ating gagawin. Tayo’y magmamana sa kaharian tulad niya. Napag-alaman ni Pedro ang kahalagahan ng mga pangyayari pero hindi ang kahulugan nito.
Juan 13:9-11 Sinabi sa kaniya ni Simon Pedro, “Panginoon, hindi ang aking mga paa lamang, kundi pati ng aking mga kamay at ang aking ulo.” 10 Sinabi sa kanya ni Jesus, “Ang napaliguan na ay hindi na kailangang hugasan maliban ang kanyang mga paa, sapagkat malinis nang lubos. Kayo’y malilinis na, ngunit hindi ang lahat. 11 Sapagkat nalalaman niya kung sino ang magkakanulo sa kanya, kaya’t sinabi niya, “Hindi lahat sa inyo ay malilinis.” (Ang Bagong Ang Biblia)
Hindi niya nauunawaan na siya’y nabautismohan na at minsan lang. At di nga mauunawaan talaga, dahil ang buong kahulugan ng kamatayan ni Cristo at sakripisyo ay hindi pa nagaganap.
Sa minsang kamatayan na iyon ang siyang pakikipagsundo ng tao sa Diyos sila’y mga nilinis sa pamamagitan ng bautismo. Lahat ng naki-bahagi sa pagba-bautismo ay nilinis sa bautismo dahil sa kamatayan ni Cristo na siyang darating, ang hugasan ng paa ay taonang pagpapabago.
Kaya’t ang hugasan ng paa bawat taon ay nililinis ang iyong mga paa na pang-pisikal, sa pang-espiritual, nalilinis natin ang mga batayan ng ating espiritwal na katawan,
Naibabalik natin ang ating mga sarili sa katayuan natin kay Cristo upang makapagpatuloy tayo sa sususnod na taon na nakahanda at makatupad sa mga tungkulin binigay sa atin. Nalalaman nga natin ang pagkakasunod-sunod at simboliko ng lahat. Kaya’t sinabi niya sa kanila “Kayo’y mga napaliguan na at malinis nang lubos”. Ang kailangan lang nating gawin ay mahugasan ang ating paa taon-taon. Ang lahat ng mga bagay na ito ay naganap upang tayo’y mapalakas at mailagay sa estado ng pag-iisip ng mabuti at pakikipagkasundo sa Diyos.
Bawat taon, sa espiritwal na pangungusap, tayo’y nakakagawa ng mga pagkakasala habang lumalakad tayo sa landas ng buhay at kaya kailangan natin ng pagpapabago sa kasunduan ng ating bautismo. Kailangan tayong mahugasan muli tulad sa gaganapin nating hugasan ng paa mula Juan 13:12-17 tingnan muli sa ganong pananaw.
Juan 13:12-17 Kaya nang mahugasan niya ang kanilang mga paa at makuha ang kanyang mga damit at muling maupo, ay sinabi niya sa kanila, “Nalalaman ba ninyo kung ano ang ginagawa ko sa inyo? 13 Tinatawag ninyo akong Guro at Panginoon at tama kayo, sapagkat ako nga. 14 Kung ako nga, na Panginoon at Guro ay naghugas ng inyong mga paa, kayo man ay dapat ding maghugas ng mga paa ng isa’t-isa. 15 Sapagkat kayo’y binigyan ko ng halimbawa, upang gawin din ninyo ayon sa ginawa ko sa inyo. 16 Katotohanang, sinasabi ko sa inyo, ang alipin ay hindi higit na dakila kaysa kanyang panginoon, o ang sinugo ay higit na dakila kaysa nagsugo sa kanya. 17 Kung nalalaman ninyo ang mga bagay na ito, mapapalad kayo kung inyon gagawin. (Ang Bagong Ang Biblia)
Huhugasan natin ang paa ng iba upang maipakita sa bawat isa sa atin na sinusubok natin ang kasanayang lumago ang sariling kalagayan at ang sarili nating pagka-espiritual kay Cristo Jesus.
At kaya ngayon, sumusunod tayo sa utos at halimbawa ni Cristo. Maghuhugasan tayo ng paa
***
Ang simboliko ng Hugasan ay dalawa, una, ito’y sa pisikal na kalagayan at sa 1Corinto 10, mula sa versicolo 1, maiintindihan mo na ito’y pisikal na kaligtasan ng mga tao na ginawang halimbawa para sa atin upang tayo’y ihanda sa ikalawang bahagi ng kaligtasan.
Sa pamamagitan ng bautismo tayo’y nakalahok sa banal na espiritu na siyang wala sa mga Israel bago pa kay Cristo.
1Corinto 10:1-13 Mga kapatid, hindi ko nais na hindi ninyo malaman na ang ating mga ninuno ay dumaan sa ilalim ng ulap, at silang lahat ay tumawid sa dagat. 2 at lahat ay nabautismuhan kay Moises sa ulap at sa dagat; 3 at lahat ay kumain ng isang pagkaing espirituwal; 4 at lahat ay uminom ng isang inuming espirituwal. Sapagkat sila’y umiinom sa batong espirituwal na sumunod sa kanila, at ang Batong iyon ay si Cristo. 5 Subalit hindi nalugod ang Diyos sa karamihan sa kanila, sapagkat sila’y ibinuwal sa ilang. 6 Ang mga bagay na ito’y naganap bilang halimbawa para sa atin, upang huwag tayong magnasa ng mga bagay na masama na gaya nila. 7 Huwag kayong sumamba sa mga diyus-diyosan, gaya ng ilan sa kanila, gaya ng nasusulat, “Naupo ang bayan upang kumain at uminom, at tumindig upang sumayaw.” 8 Huwag tayong makiapid, gaya ng ilan sa kanila na nakiapid, at ang namatay sa isang araw ay dalawampu’t tatlong libo. 9 Huwag nating tuksuhin si Cristo na gaya ng pagtukso ng ilan sa kanila, at sila’y pinuksa ng mga ahas. 10 Huwag din kayong magbulung-bulungan, gaya ng ilan sa kanila, at silay pinuksa ng taga-puksa. 11 Ang mga bagay na ito ay nangyari sa kanila bilang halimbawa, at nasulat bilang pangaral sa atin na dinatnan ng katapusan ng mga panahon. 12 Kaya’t ang nag-aakalang sila’y nakatayo ay mag-ingat na baka siya’y mabuwal. 13 Walang tuksong dumating sa inyo na hindi karaniwan sa tao, subalit tapat ang Diyos, na hindi niya ipahihintulot na kayo’y tuksuhin nang higit sa inyong makakaya; kundi kalakip din ng tukso ay naglalaan ng pag-iwas upang ito’y inyong makayang tiisin. (Ang Bagong Ang Biblia)
Sa versicolo 6 dapat gumising sa ating isipan na ito’y isang babala. Kung nakita natin ang pangyayari tayo’y mamangha sa kapangyarihan ng Diyos, ito’y matibay na matatanim sa ating mga isipan, bagama’t ang mga Israelita ay hindi nila inilagay sa kanilang isipan ang Diyos. Ang isang dahilan na hindi nila ito nagawa ay dahil sila’y walang banal na espiritu, hindi naman ibig sabihin nito ay mas mabuti tayo kaysa sa kanila, kundi ang Diyos ang pumili sa atin, na ilagay ang kanyang Banal na Espiritu sa atin, upang mapaglabanan ang ating sariling kalaswaan at mga problema natin.
Sa versicolo 7 ipinapakita ang mga problema na kaniyang nakita, katulad ng pagsamba sa diyus-diyosan.
Sa versicolo 11 ipinapakita na itoy naganap bilang babala sa kanila. Ito’y hindi babala sa mga namatay. Patay na sila. Sila’y mga pinatay, ito’y babala sa mga natitira sa Israel at ito’y napaka-makahulugang babala at ito’y isang babala sa atin. Sa versicolo 12 at patuloy ipinapakita na ang bawat isa sa atin ay binibigyan ng pagsubok ngunit ang Diyos ay hindi nagbibigay ng pagsubok na hindi mo makakayanan tiisin at lagi kang binibigyan ng pagkakataon na matakasan ang pagsubok sa iyo o palaging may pagkakataon malagpasan ang mga pagsubok, palaging may dalawang sitwasyon na iyong pagpipilian at ikaw ang gagawa ng pagpili.
Ang buong pagkakaunawa ng adultery o pagtataksil ay kasalanan sa espiritu, ito’y kasalanan ng mga tao na tumalikod sa kanilang sariling Diyos. Ang adultery (pagtataksil) ay simpleng pisikal na kasalanan ng Idolatry (pagsamba liban sa Diyos) na siyang espiritual na kasalanan. Iyan ang dahilan kung bakit pinayagan ang diborsyo sa adultery o pagtataksil. Diniborsyo ng Diyos ang Israel dahil sa idolatry. Kaya lahat ng bagay na ito ay nailalarawan doon upang tayo’y gawing handa at ipakita sa atin kung saan natin dapat ituon ang ating mga layunin at mailagay sa ating sarili ang tamang pamantayan.
Mas mataas ang ating pamantayan dahil mayroon tayong banal na espiritu kaysa sa mga tao, doon sa kanilang kapanahunan ay wala.
1Corinto 10:14-20 Kaya, mga minamahal ko, lumayo kayo sa mga pagsamba sa diyus-diyosan. 15 Ako'y nagsasalita sa mga tulad sa marururnong; timbangin ninyo para sa inyong sarili ang sinasabi ko. 16 Ang kopa ng pagpapala na ating pinagpapala, hindi ba ito’y pakikisalo sa dugo ni Cristo? Ang tinapay na ating pinagputol-putol, hindi ba ito’y pakikisalo sa katawan ni Cristo? 17 Sapagkat may isang tinapay, tayong marami ay iisang katawan, sapagkat tayong lahat ay nakikibahagi sa isa lamang tinapay. 18 Tingnan ninyo ang baying Israel; hindi ba’t ang mga kumakain ng mga handog ay kabahagi sa dambana? 19 Ano kung gayon ang aking sinasabi? Na ang handog sa mga diyus-diyosan ay may kabuluhan? O ang diyus-diyosan ay may kabuluhan? 20 Hindi, sinasabi ko na ang mga bagay na inihahandog ng mga pagano ay kanilang inihahandog sa mga demonyo at hindi sa Diyos, at di ko ibig na kayo’y maging kasama ng mga demonyo. (Ang Bagong Ang Biblia)
Ito ngayon ay napaka-makahulugang pagsasalarawan. Ito ang sakripisyo sa altar na magsasabi kung ano ka. Sino ang iyong kasamang sumamba. Anong altar o dambana na dati mong pinupuntahan ang magsasabi na anong Diyos ang sinasamba mo. At iyan ang pinaka-mahalagang naisalarawan na ating hinaharap, hindi mo maaring gawin ng walang pananagutan ang pagpunta sa altar ng diyos-diyosan, ang parusa dito ay kamatayan.
Mayroon lamang iisang tunay na Diyos at iyan ang Diyos Ama at si JesuCristo ay anak.
1Corinto 10:21-22 Hindi ninyo maiinuman ang kopa ng Panginoon, at ang kopa ng mga demonyo. Kayo’y hindi maaring makisalo sa mesa ng Panginoon, at sa mesa ng mga demonyo. 22 O atin bang sa papanibughuin ang Panginoon? Tayo ba’y higit na malakas kaysa kanya? (Ang Bagong Ang Biblia)
Ang pakikisalo sa lamesa (dulang) ng demonyo ay pinagbabawal. Ang pakikisalo ay nangyayari gawa ng pagbibigay at pagtanggap. Hindi ka maaring magbigay at tumanggap ng ikapu (tithe) at abuloy (offering) ng mga diyos-diyosan. Ang mga ikapu at mga abuluyan ng mga ganong Iglesia ay malinaw na paglabag sa mga inutos na nasa Gawa 15: 19-29; 21: 25-26, 1Corinto 8: 1-13; 10: 13-33 lalo na sa versicolo 21 (na siyang nagsasabi na may iisang tunay na Diyos at si JesuCristo ay kanyang anak) at sa Apocalipsis 2:14, 20. Ni wala tayong pahintulot tumanggap ng pera sa mga taong empleyado sa organisasyon ng huwad na Diyos, kung hindi ninyo nalalaman kung saan alay ang mga pagkain, sa diyos-diyosan o sa ibang diyos, walang problemang kanin mo ang mga ito dahil kinain mo ng walang pagkakaalam ng pinagmulan. Ngunit kung nalalaman mo ang pinagmulan wala kang layang gawin ito. Ang doktrina ng trinity ay isang huwad na Diyos.
Mayroon lang isang tinapay. Ang katawan ng Cristo. Ginawa tayong lahat na isang katawan, kalakip nitong isang tinapay, mayroon lang isang saro, ang saro ng Panginoon. Kaya paghamak ba natin kay Cristo sa pagsasabi natin may iisang tunay na Diyos? Hindi. Si Cristo ay ating Panginoon at Maestro ngunit hindi siya ang isang tunay na Diyos. Si Cristo’y nananahan sa akin tulad ng Diyos na nanahan sa akin, at siya’y nanahan sa inyong lahat tulad ninyong lahat na tinubos sa kanyang kamatayan.
Sa simbolikong ito tayo’y tinakda na mabukod. Ang unang Exodo ay ang ilabas tayo sa Egipto. At matatag ang bansa ng Israel, kaya’t ang isang lugar ay maaring maitatag na kung saan ay maihahayag ng Diyos. Ang kanyang mga plano sa pamamagitan ng kanyang mga propeta.
Jeremias 31:31-34 Narito, ang mga araw ay dumarating, sabi ng PANGINOON, na ako’y gagawa ng panibagong tipan sa sambahayan ng Israel at sa sambahayan ng Juda, 32 hindi katulad ng tipan na ginawa ko sa kanilang mga ninuno nang kunin ko sila sa pamamagitan ng kamay upang ilabas sila sa lupain ng Ehipto – ang aking tipan na kanilang sinira, bagaman ako’y asawa sa kanila, sabi ng PANGINOON. 33 Ngunit ito ang tipan na aking gagawin sa sambahayan ng Israel pagkatapos ng mga araw na iyon, sabi ng PANGINOON; Ilalagay ko ang aking kautusan sa kanilang kalooban, at aking isusulat iyon sa kanilang mga puso; at ako’y magiging kanilang Diyos a sila’y magiging aking bayan. 34 At hindi na tuturuan ng bawat isa sa kanila ang kanyang kapwa, at ng bawat tao ang kanyang kapatid, na magsasabi, “Kilalanin mo ang PANGINOON;’ sapagkat ako’y makikilala nilang lahat, mula sa pinakahamak sa kanila hanggang sa pinakadakila, sapagkat patatawarin ko ang kanilang kasamaan, at ang kanilang kasalanan ay hindi ko na aalalahanin pa,” sabi ng PANGINOON.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Tayo’y huhubugin ng banal na espiritu hanggang sa puntong lahat tayo’y kilala ang Diyos. Kaya nga ang pangulo ng Cristo ay ang Diyos, at ang pangulo ng bawat tao ay si Cristo, dahil sa mayroon tayong banal na espiritu ay kilala natin ang Diyos at kilala si JesuCristo, bawat isa sa atin. Iyan ang katuparan sa kasulatan ng Jerimias, iyan nga kung bakit walang ministrong mailalagay ang kanyang sarili sa pagitan ng kahit sino sa atin at kay JesuCristo. Walang ministro na makapagsasabi sa iyo na hindi mo kailangan gumawa ng kahit anong partikular na gawain na inihayag sa Bibliya at magpawalang-sala sa iyo mula sa mga pananagutan. Walang nakakatanda (Elder) ang may kapangyarihan bumawas sa mga utos. Wala kahit isa sa atin.
Ang ganitong kasunduan o tipan ay dapat na magawa. Kakailanganin ang sakripisyo ng dugo.
Mateo 26:26-28 Habang sila’y kumakain ay dumampot si Jesus ng tinapay, binasbasan niya ito at pinagputul-putol, at ibinigay sa mga alagad, at sinabi, “Kumuha kayo, kainin ninyo; ito ang aking katawan.” 27 At kumuha siya ng isang saro at nang makapagpasalamat ay ibinigay sa kanila, na nagsasabi, “Uminom kayong lahat nito, 28 sapagkat ito ang aking dugo ng tipan, na nabubuhos dahil sa marami, sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Samakatuwid, si Cristo’y gumawa ng kasunduan sa atin. Ngunit iyang kasunduan ay kailangan, tulad sa lahat ng mga tipan, kailangan ang sakripisyo ng dugo. Siya ang itinakda bilang ating kataasang saserdote, sa Heb. 8:3.
Hebreo 8:3 Sapagkat itinalaga ang bawat pinakapunong pari upang maghandog ng mga kaloob at ng mga alay. Kaya’t kailangan din naming siya’y magkaroon ng kanyang ihahandog.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Ang kataasang saserdote ay pumapasok sa Dakong Kabanal-banalan para sa sakripisyo. Ang simboliko ay tumutukoy sa, o patungo sa sakripisyo ni Cristo bilang sakripisyong dugo. Si Cristo bilang pangulo, ay kanya lamang maiaalay ang sarili. Wala nang ibang pang sakripisyo ang katanggap-tanggap, o magpapakita ng paraan kung paano gumawa ang Diyos, at sa paraan na ninais Niya na tayong gumawa.
1Corinto 10:24 Huwag hanapin ng sinuman ang kanyang sariling kapakanan kundi ang kapakanan ng iba. (Ang Bagong Ang Biblia)
Ito rin ang pangunawa na bumabalik sa pag-huhugas ng paa. Ang pag-huhugas ng paa ay halimbawa ni Cristo, kung saan hindi niya hinanap ang sarili niyang kagustuhan, kundi ang ating ikabubuti; ang mga bagay na sa atin, at gawin iyon, siya ay dumanas ng sakripisyo na inialay ang sariling buhay na siyang maging halimbawa sa atin na ialay natin ang ating sariling buhay para sa isa’t-isa, inilalarawan nito ang katawan na makapagliligtas tulad ng tinapay sa Juan 6:58.
Juan 6:58 Ito ang tinapay na bumabang galing sa langit, hindi gaya ng tinapay na kinain ng inyong mga ninuno at sila’y namaty. Ang kumakain ng tinapay na ito ay mabubuhay magpakailanman.”
(Ang Bagong Ang Biblia)
Manna ang kahintulad nito. Ang halimbawa sa atin. Iyan ang ating kakanin na tinapay ni JesuCristo. Iyan tinapay na mula sa langit. Iyan ang simbolo na wala tayong magagawa o gagawin na sasapat, kundi sa pamamagitan ni Cristo at sa kanyang sakripisyo na tayo’y makapagkakamit ng ating kakayahan na maging mga anak ng Diyos.
Marcos 14:22 Samantalang sila’y kumakain, dumampot siya ng tinapay, at nang kanyang mabasbasan ay kanyang pinagputul-putol, ibinigay sa kanila at sinabi, “Kunin ninyo; ito ang aking katawan.” (Ang Bagong Ang Biblia)
Iyan ang gagawin ngayon:
Panginoon Diyos. Diyos Amang Walang Hanggan. Hinihingi namin ang iyong basbas sa tinapay at sa alak. Hinihiling din po namin na inyong bigyan-buhay ang aming mga pang-unawa sa mga simbolo nito. Isinasamo naming ang lahat sa inyo sa pangalan ng Inyong anak na si JesuCristo. Amen
Ang tipan na binanggit ni Jeremias sa 31:13 ay hindi tumutukoy sa hinaharap na tipan. Ang tipan na iyon ay maari lamang sa panahong ito, at maitatag sa pang-kasalukuyang kaganapan.
Lucas 24:39 “Tingnan ninyo ang aking mga kamay at mga paa, sapagkat ako nga ito. Hipuin ninyo ako, at tignan, sapagkat ang isang espiritu’y walang laman at mga buto, na gaya ng inyong nakikita sa nasa akin.” (Ang Bagong Ang Biblia)
Ang alak ay simboliko din ni Cristo na gumaganap bilang Puno ng ubas.
Juan 15:1-6 “Ako ang tunay na puno ng ubas, at ang aking Ama ang taga-pangalaga. 2 Ang bawat sanga sa akin na hindi nagbubunga ay inaalis niya; at ang bawat sanga na nagbubunga ay nililinis niya upang lalong magbunga. 3 Kayo’y malilinis na sa pamamagitan ng salita na aking sinabi sa inyo. 4 Kayo’y manatili sa akin, at ako’y sa inyo. Gaya ng sanga na hindi magbubunga buhat sa kanyang sarili malibang nakakabit sa puno, gayundin naman akyo, malibang kayo’y manatili sa akin. 5Ako ang puno ng ubas, kayo ang mga sanga. Ang nananatili sa akin at ako’y sa kanya ay siyang nagbubunga ng marami. Sapagkat kung kayo’y hiwalay sa akin ay wala kayong magagawa. 6 Kung ang sinuman ay hindi manatili sa akin, siya’y itatapong katulad ng sanga at matutuyo, at sila ay titipunin at ihahagis sa apoy at masusunog. (Ang Bagong Ang Biblia)
Itong nagsasalarawan ng alak na nagmumula sa bunga ay simboliko ng banal na espiritu. Kung saan ang bawat isa ay namumunga ng espiritu, sa pamamagitan ni Cristo sa kapangyarihan ng Diyos. Ang simpleng simbolo ng sakripisyo ni Cristo ay naihahayag dito sa dalawang sagisag ng tinapay at alak ating ngayon pagsasaluhan ang alak.
***
Ito marahil ay importanteng maunawaan na ang tinapay at ang alak, na siya nating napagsaluhan. Nakapagdagdag ng panibagong sukat ng pagkaunawa sa sakripisyo ni Cristo na hindi naunawaan sa kordero ng Paskua. Ang tinapay ang nagpapakilala sa katawan ni Cristo na binubuo ng maraming ibat-ibang tao at sa gayon ang tinapay ay pinutol-putol sa ibat-ibang mga bahagi. Ang dugo ng kordero o tupa kailan man ay di ininom, ngunit ininom natin ang alak. Simboliko ng dugo ni Cristo’y nabubuhos dahil sa atin, nasabi na may mga simbolo. Dapat tayong susulong sa susunod na araw na malalamang si Cristo’y maghihirap sa nakakakilabot na paraan dahil sa atin. Titignan natin ang isang hula na may kaugnayan dito at iyan ay nasa Isaias.
Isaias 52:13-15 Narito, ang lingkod ko ay magtatagumpay, siya’y dadakilain at itataas, at magiging napakataas. 14 Kung paanong marami ang namangha sa kanya – ang kanyang anyo ay napinsalang lubha, halos hindi na anyo ng tao, na hindi makilalang tao, at ang kanyang hugis ay higit kaysa sa mga anak ng mga tao - 15 gayon siya magwiwisik sa maraming bansa; ititikom ng mga hari ang kanilang mga bibig dahil sa kanya; sapagkat ang hindi nasabi sa kanila ay kanilang makikita, at ang hindi nila narinig ay kanilang mauunawaan. (Ang Bagong Ang Biblia)
Isaias 53:1-12 Sinong naniwala sa aming narinig? At kanino nahayag ang bisig ng PANGINOON? 2 Sapagakt siya’y tumubo sa harapan niya na gaya ng sariwang pananim, at gaya ng ugat sa tuyong lupa. Siya’y walang anyo o kagandahan man na dapat nating pagmasdan siya, at walang kagandahan na maiibigan natin sa kanya. 3 Siya’y hinamak at itinakuwil ng mga tao; isang taong nagdurusa, at sanay sa kalungkutan; at gaya ng isa na pinagkublihan ng mukha ng mga tao, siya’y hinamak, at hindi natin siya pinahahalagahan. 4 Tunay na kanyang pinasan ang ating mga karamdaman, at dinala ang ating mga kalungkutan; gayunma’y ating itinuring siya na hinampas, sinaktan ng Diyos at pinahirapan. 5 Ngunit siya’y nasugatan dahil sa ating mga pagsuway, siya’y binugbog dahil sa ating mga kasamaan; ipinataw sa kanya ang parusa para sa ating kapayapaan, at sa pamamagitan ng kanyang mga latay ay gumaling tayo. 6 Tayong lahat ay gaya ng mga tupang ligaw; bawa’t isa sa atin ay lumihis sa kanyang sariling daan; at pinasan sa kanya ng PANGINOON ang lahat nating kasamaan. 7 Siya’y inapi, at siya;y sinaktan, gayunma’y hindi niya ibinuka ang kanyang bibig; gaya ng kordero na dinadala sa katayan, at gaya ng tupa na sa harapan ng mga manggugupit sa kanya ay pipi, kaya’t hindi niya ibinuka ang kanyang bibig. 8 Sa pamamagitan ng pang-aapi at paghatol ay inilayo siya; at tungkol sa kanyang salinlahi, na itinuring na siya’y itiniwalag sa lupain ng mga buhay, at sinaktan dahil sa pag-salangsang ng aking bayan? 9 At ginawa nila ang kanyang libingan na kasama ng masasama, at kasama ng isang lalaking mayaman sa kanyang kamatayan; bagaman hindi siya gumawa ng karahasan, o walang anumang pandaraya sa kanyang bibig. 10 Gayunma’y kinalugdan ng PANGINOON na mabugbog siya; kanyang inilagay siya sa pagdaramdam; kapag gagawin niya ang kanyang kaluluwa bilang handog pangkasalanan, makikita niya ang kanyang supling, pahahabain niya ang kanyang mga araw; at ang kalooban ng PANGINOON ay uunlad sa kanyang kamay. 11 Kanyang makikita ang bunga ng paghihirap ng kanyang kaluluwa, at masisiyahan sa pamamagitan ng kanyang kaalaman. Aariing-ganap ng matuwid kong lingkod ang marami, at papasanin niya ang kanilang mga kasamaan. 12 Kaya’t hahatian ko siya ng bahagi na kasama ng dakila, at kanyang hahatiin ang samsam na kasama ng malakas; sapagkat kanyang ibinuhos ang kanyang kaluluwa sa kamatayan, at ibinilang na kasama ng mga lumalabag; gayunma’y pinasan niya ang kasalanan ng marami, at namagitan para sa mga lumabag.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Nakita natin na si Isaias ay nauunawaan ang eksaktong katangian ng Cristo. Nakita natin na si Isaias ay nakita na ang Cristo ay kailangan mamatay na mabibilang sa mga makasalanan, at bagamat kanyang makikita ang mga anak niya, ngunit si Cristo’y walang asawa, at walang naging anak. Gayon man sinasabi dito sa hula na makikita niya ang kanyang mga anak. Ang hulang ito ay dapat na matupad, tayo ang paunang mga anak na binigay kay Cristo. Tayo din ang babaing ikakasal kay Cristo at ang mga magiging bunga natin ay kapanahunan ng makatuwirang paghukom, tinatawag na ang isanglibong mga taon na Milenyo. Ang mga anak ay malalakip kay Cristo na pamunuan ang planetang ito at ang buong mundo ay magiging buo sa pakikipagkasundo sa Diyos. Iyan ang hula, kaya’t kung bakit tayo itinulad sa isang babaing ikakasal. Iyan ang dahilan kung bakit tayo magiging kabahagi ng sistema at ang Cristo’y magiging Amang walang hanggan na nasa Isaias 9:6, siya ang magiging Ama at mga magiging anak ay ang kabuuan ng milenyo: doon sa mga napag-utusan sa katuwiran, sa kanya lamang hapunan mauunawaan iyan o ang pakikibahagi dito.
Makatapos ang mga disipulo sa seremonya sila’y binigyan ni Cristo ng maalab na tagubilin.
Juan 14:1-31 “Huwag mabagabag ang inyong puso. Sumampalataya kayo sa Diyos, sumampalataya rin naman kayo sa akin. 2 Sa bahay ng aking Ama ay maraming tahanan. Kung hindi gayon, sasabihin ko ba sa inyo na ako’y paparoon upang ihanda ko ang lugar para sa inyo? 3 At kung ako’y pumunta roon at maihanda ko ang isang lugar para sa inyo, ako’y babalik at kayo’y tatanggapin ko sa aking sarili, upang kung saan ako naroroon, kayo rin ay naroroon. 4 Nalalaman ninyo ang daan patungo sa lugar na aking pupuntahan.” 5 Sinabi sa kanya ni Tomas, “Panginoon, hindi naming alam kung saan ka pupunta. Paano namin malalaman ang daan?” 6 Sinabi sa kanya ni Jesus, “Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay. Sinuman ay hindi makakarating sa Ama kundi sa pamamagitan ko. 7 Kung ako’y kilala ninyo ay makikilala rin ninyo ang aking Ama. Mula ngayon siya’y inyong nakikilala at siya’y inyong nakita.” 8 Sinabi sa kanya ni Felipe, “Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at kami ay masisiyahan na.” 9 Sinabi sa kanya ni Jesus, “Mahabang panahon nang ako’y kasama ninyo, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? Ang nakakita sa akin ay nakakita sa Ama. Paano mong nasabi, “Ipakita mo sa amin ang Ama?” 10 Hindi ka ba sumasampalataya na ako’y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? Ang mga salitang aking sinasabi sa inyo’y hindi ko sinasabi mula sa aking sarili, kundi ang Ama na nananatili sa akin ang gumagawa ng kanyang mga gawa. 11 Sumampalataya kayo sa akin na ako’y nasa Ama at ang Ama ay nasa akin. Subalit kung hindi ay sumampalataya kayo sa akin dahil sa mga gawa. 12 Katotohanang sinasabi ko sa inyo, ang sumasampalataya sa akin ay gagawin din ang mga gawang aking ginawa, at lalong dakilang mga gawa kaysa rito ang gagawin niya, sapagkat ako’y pupunta sa Ama. 13 At anumang hingin ninyo sa aking pangalan ay aking gagawin, upang ang Ama ay maluwalhati sa Anak. 14 Kung kayo’y humingi ng anuman sa pangalan ko ay gagawin ko. 15 “Kung ako’y inyong minamahal ay tutuparin ninyo ang aking mga utos. 16 At hihingin ko sa Ama, at kayo’y bibigyan niya ng isa pang Mangaaliw, upang makasama ninyo siya magpakailanman. 17 Ito ang Espiritu ng katotohanan na hindi kayang tanggapin ng sanlibutan; sapagkat siya’y hindi nito nakikita o nakikilala man. Siya’y nakikilala ninyo, sapagkat siya’y nananatiling kasama ninyo at siya ay mapapasa inyo. 18 Hindi ko kayong iiwang nag-iisa, ako’y darating sa inyo. 19 Kaunti pang panahon at hindi na ako makikita ng sanlibutan, ngunit makikita ninyo ako; sapagkat ako’y nabubuhay ay mabubuhay rin kayo. 20 Sa araw na iyon ay malalaman ninyong ako’y nasa aking Ama, at kayo’y nasa akin, at ako’y nasa inyo. 21 Siyang mayroon ng aking mga utos at tinutupad ang mga iyon ay siyang nagmamahal sa akin, at ang nagmamahal sa akin ay mamahalin ng aking Ama, at siya’y mamahalin ko, at ihahayag ko ang aking sarili sa kanya. 22 Si Judas (hindi ang Iscariote) ay nagsabi sa kanya, “Panginoon, paano mong ihahayag ang iyong sarili sa amin, at hindi sa sanlibutan?” 23 Sumagot si Jesus sa kanya, “Kung ang isang tao ay nagmamahal sa akin, ay kanyang tutuparin ang aking salita, at siya’y mamahalin ng aking Ama, at kami’y gagawa ng tahanang kasama niya. 24 Ang hindi nagmamahal sa akin ay hindi tumutupad ng aking mga salita, at ang salitang inyong narinig ay hindi sa akin, kundi sa Amang nagsugo sa akin. 25 Ang mga bagay na ito’y sinabi ko sa inyo, samantalang ako’y nananatiling kasama pa ninyo. 26 Subalit ang Mang-aaliw, ang Espiritu Santo na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa inyo ng lahat ng mga bagay, at magpapaalala sa inyo ng lahat ng aking sinabi sa inyo. 27 Kapayapaan ang iniiwan ko sa inyo, ang aking kapayapaan ay ibinibigay ko sa inyo. Hindi gaya ng ibinibigay ng sanlibutan ang ibinibigay ko sa inyo. Huwag mabagabag ang inyong puso, o matakot man. 28 Narinig ninyong sinabi ko sa inyo, ‘Ako ay aalis, at babalik ako sa inyo. Kung ako’y inyong minamahal, kayo’y magagalak sapagkat ako’y pupunta sa Ama; sapagkat ang Ama ay higit na dakila kaysa akin.’ 29 At ngayon ay sinasabi ko sa inyo bago pa mangyari, upang kung ito’y mangyari, kayo ay maniwala. 30 Hindi na ako magsasalita pa ng marami sa inyo, sapagkat dumarating ang pinuno ng sanlibutan. Siya’y walang kapangyarihan sa akin. 31 Subalit ginagawa ko ang ayon sa iniutos sa akin ng Ama, upang malaman ng sanlibutan na minamahal ko ang Ama. Tumindig tayo at umalis na tayo rito.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Sa Juan 14:3, sinabi ni Cristo sa kanyang mga alagad na siya’y maghahanda ng lugar para sa kanila (at para sa atin). Ang mga silid sa Templo ng Diyos ay tinitirhan ng mga saserdote. Ang mga silid ng Templo ay itinayo na may partikular na ayos alisunnod sa pagka-saserdote mula sa Punong Saserdote pababa. Ang bawat silid na hinanda para sa atin ay nagpapahiwatig na tayo ay inatasan, bawat isa sa atin, bilang mga saserdote ng buhay ng Diyos. Ito ang kahalagahan ng mga silid na inihahanda ni Cristo para sa atin.
Mula sa Juan 14:4-7 makikita natin na sa pamamagitan ng kaalaman natin kay Jesu Cristo, sa pakikibahagi ng sakripisyo, nasusumpungan natin ang Diyos. Kapag ang sinuman ay nagsabi sa iyo na ang Diyos ay isang misteryo at di-maaaring masumpungan, malalaman mo na sila ay hindi nakapag-balik loob at sila’y hindi kasama sa mga hinirang. Sapagkat ito ang iyong tungkulin, sa pamamagitan ng sakripisyo ni Jesu Cristo, na makibahagi sa karunungan ng Diyos. Kapag iyong sinabi na ang Diyos ay isang misteryo, hindi mo Siya nakikilala at ikaw ay walang kabahagi kay Cristo. Sa kaalaman sa nag-iisang tunay na Diyos at ang Kanyang Anak na si Jesu Cristo ay buhay na walang hanggan (Jn. 17:3). Ang pagtanggi dito ay ang kawalan ng bahagi sa ating Ama o sa Kanyang anak na si Jesu Cristo.
Sa Juan 14:8-9 makikita natin na si Cristo’y nakapagsasalita ng mga bagay patungkol sa Ama sapagkat siya ay nakibahagi sa pagkabanal. Ang pagkabanal ay nagbigay ng mga aspeto ng Ama sa anak, gaya ng pagkakaloob ng pagkabanal sa mga aspeto ng Ama tungo sa atin. Sinuman ang tumingin sa atin ay nakikita nila ang Ama at pati ang Cristo.
Kaya sa Juan 14:10-12, ang mga gawain mismo ay katibayan (ang ating mga gawa ay katunayan) na ang Ama ay nasa atin.
Mula sa Juan 14:13-20 makikita natin na sapagkat binigay ng Diyos kay Cristo ang kapangyarihan para mabuhay binigay din Niya sa atin ang kapangyarihang mabuhay. Samakatuwid si Cristo’y nasa Ama, at ang Ama’y nasa atin. Tayo ay nakay Cristo at sa Ama at silay nasa atin. Ang bawat sistema na sinusubok na limitahan si Cristo at ang Ama at inihihiwalay si Cristo at ang Ama sa atin ay isang paglabag o kasinungalingan. Ito ay pagtatangka na nakawin ang atin mana sa pamamagitan ng kasinungalingan.
Sa versicolo 24: ang pagsunod sa mga kautusan ng Diyos ay kailangan para sa pagpapanatili ng Banal na Espiritu at ang tungkulin ng bawat hinirang sa pamamagitan ng Ama at ng Anak.
Ang versicolo 27 ay napaka-importante. Ang Banal na Espiritu ang nagbubuklod sa ating lahat, ang Ama, Ang Anak at ang mga anak ng Diyos. Bawat isang anak ng Diyos ay nakabuklod sa Ama. Lahat tayo ay kabahagi ni Cristo, na binuklod kasama ng Ama sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ang Banal na Espiritu ang nagsasagawa upang si Cristo at tayong lahat ay maging elohim.
Sa versicolo 28 tayo ay muling ibinalik sa Ama.
Mula sa versikolo 30 makikita natin na ang diyos ng mundong ito ay walang kapangyarihan laban sa mga anak ng Diyos.
Importanteng malaman natin ang paraan na makakapagpanatili ng ating pakikitungo sa Diyos. Ang makahulugang isinalarawan ay ang pagpapanatili ng Banal na Espiritu at ito’y sa pamamagitan ng pagsunod sa kautusan, at pagmamahal kay Cristo. Pinagsaluhan natin ang katawan at dugo ni Cristo at tayo’y nakasanib kay Cristo para sa isang layunin at ang layunin ay upang maging kaisa sa Ama, itong paglilingkod sa hapunan ng Panginoon ay pawang ganap para ipagkasundo lamang tayo sa Diyos ito’y hindi katapusan sa kanyang kaganapan upang maging kaisa kay Cristo. Ang katapusan ay maging kaisa kay JesuCristo upang tayong lahat ay maging isa sa Diyos, walang magpapahiwalay ng isa mula sa kinakailangan maging isa ka kay Cristo upang maging kaisa ng Diyos.
Ang pagsasara ng Hapunan ng Panginoon ay Pakikitungo sa Diyos Ama at ating pakikipag-ugnay sa Diyos.
Juan 17:1-26 Nang masabi na ni Jesus ang mga bagay na ito, tumingala siya sa langit at sinabi, “Ama, dumating na ang oras, luwalhatiin mo ang iyong Anak, upang luwalhatiin ka ng Anak, 2 yamang binigyan mo siya ng awtoridad sa lahat ng laman upang bigyan niya ng buhay na walang hanggan ang lahat ng ibinigay mo sa kanya. 3 At ito ang buhay na walang hanggan, na ikaw ay makilala nila na iisang Diyos na tunay, at si Jesu-Cristo na iyong sinugo. 4 Niluwalhati kita sa lupa, sa pagtatapos ko ng gawaing ibinigay mo sa akin. 5 At ngayon, Ama, luwalhatiin mo ako sa iyong harapan ng kaluwalhatiang aking tinaglay sa harapan mo bago nagkaroon ng sanlibutan. 6 Ipinahayag ko ang iyong pangalan sa mga taong ibinigay mo sa akin mula sa sanlibutan. Sila ay sa iyo, at sila’y ibinigay mo sa akin, at tinupad nila ang iyong salita. 7 Ngayon ay nalalaman nila na ang lahat ng mga bagay na ibinigay mo sa akin ay mula sa iyo; 8 sapagakat ang mga salitang ibinigay mo sa akin ay ibinigay ko sa kanila, at kanilang tinanggap, at totoong nalaman na ako ay nagmula sa iyo, at naniwala silang ikaw ang nagsugo sa akin. 9 Idinadalangin ko sila. Hindi ang sanlibutan ang idinadalangin ko, kundi para doon sa mga ibinigay mo sa akin, sapagkat sila’y iyo. 10 Ang lahat ng sa akin ay iyo, at ang sa iyo ay akin, at ako’y naluluwalhati sa kanila. 11 At ngayon ay wala na ako sa sanlibutan, subalit ang mga ito ay nasa sanlibutan, at ako’y papariyan sa iyo. Amang Banal, ingatan mo sila sa iyong pangalan, sila na ibinigay mo sa akin, upang sila’y maging isa, na gaya naman natin na iisa. 12 Habang ako’y kasama nila, iningatan ko sila sa iyong pangalan, sila na ibinigay mo sa akin. Sila’y binantayan ko, at isa man sa kanila ay walang napahamak, maliban sa anak ng kapahamakan, upang matupad ang kasulatan. 13 Ngunit ngayon ay pupunta ako sa iyo. Ang mga bagay na ito ay sinabi ko sa sanlibutan, upang sila’y magkaroon ng aking kagalakang ganap sa kanilang sarili. 14 Ibinigay ko sa kanila ang iyong salita at napoot sa kanila ang sanlibutan, sapagkat hindi sila taga-sanlibutan, gaya ko naman na hindi taga-sanlibutan. 15 Hindi ko hinihiling na alisin mo sila sa sanlibutan, kundi ingatan mo sila mula sa masama. 16 Hindi sila taga sanglibutan, na gaya ko naman na hindi taga sanglibutan. 17 Pabanalin mo sila sa katotothanan; ang salita mo ay katotohanan. 18 Kung paanong ako’y iyong sinugo sa sanlibutan, sila ay sinugo ko rin sa sanlibutan. 19 At dahil sa kanila’y pinabanal ko ang aking sarili, upang sila naman ay pabanalin sa katotohanan. 20 Gayunma’y hindi lamang sila ang idinadalangin ko, kundi sila rin naman na mga sumasampalataya sa akin sa pamamagitan ng kanilang salita, 21 upang silang lahat ay maging isa. Gaya mo, Ama, na nasa akin at ako’y sa iyo, sana sila’y manatili sa atin, upang ang sanlibutan ay sumampalataya na ako’y sinugo mo. 22 At ang kaluwalhatiang ibinigay mo sa akin ay ibinigay ko sa kanila, upang sila’y maging isa, na gaya naman natin na iisa. 23 Ako’y nasa kanila at ikaw ay nasa akin, upang sila’y maging ganap na isa upang malaman ng sanlibutan na ikaw ang nagsugo sa akin at sila’y iyong minahal kung paanong ako’y iyong minahal. 24 Ama, nais kong ang mga ibinigay mo sa akin ay makasama ko kung saan ako naroroon, upang Makita nila ang kaluwalhatiang ibinigay mo sa akin, sapagakat ako’y iyong minahal bago pa natatag ang sanlibutan. 25 O Makatarungang Ama, hindi ka nakikilala ng sanlibutan, ngunit nakikilala kita, at nakikilala ng mga ito na ikaw ang nagsugo sa akin. 26 Ipinakilala ko sa kanila ang pangalan mo, at aking ipapakilala, upang ang pag-ibig mo sa akin ay mapasakanila, at ako’y sa kanila.” (Ang Bagong Ang Biblia)
Ginawa ni Cristo na makilala ang pangalan ng Diyos sa mga taong binigay ng Diyos kay Cristo, kinikilala nila si Cristo na mula sa Diyos. Hindi siya ang iisang tunay na Diyos. Gayunman naniniwala siya na siya’y sinugo ng Diyos.
Nakita natin mula sa versicolo 17 na binigay kay Cristo ang pangalan at samakatuwid, ang kapangyarihan ng Diyos. Ito’y isang kaugaliang Hebreo, kung saan ang pangalan ay binigay, dala mo ang kapangyarihan na sumasangguni sa lahat ng karapatan. Si Cristo’y magbabalik habang ang mga hinirang ay nananatili sa mundo. Sila’y ipinagtagubilin sa Diyos, kapwa si Cristo at Diyos kasama ang mga hinirang lahat ay isa.
Sa versicolo 12 sinasabi na “Upang matupad ang kasulatan”, hindi nangangahulugan na si Judas ay walang pagpipilian, dahil ginawa niya, Siya ay binigyan ng pagkakataon para sa kaligatasan at siya’y lumayo. Hindi dahil sa hindi niya kayang gawin, Siya’y binigyan ng pagkakataon ngunit dahil sa kanyang sariling kasamaan ay nalalaman na bago pa matatag masulat ang mga kasulatan, nalalaman na ang pagkasunud-sunod ng mga mangyayari at si Cristo’y magkakaroon ng disipulo na magkakanulo sa kanya. Ang Diyos ay hindi napapaloob sa ating mga problema sa panahon at mga pagitan ng pagkakataon, Gayon nalalaman na niya sa mula’t mula ang nagtukoy na si Judas Iscariote ay magkakasala. Hindi ninaiis ng Diyos na gawin niya ito. Nalalaman lang ng Diyos na kanyang gagawin ito. May malaking pagkakaiba doon.
Juan 17:22-23 At ang kaluwalhatiang ibinigay mo sa akin ay ibinigay ko sa kanila, upang sila’y maging isa, na gaya naman natin na iisa. 23 Ako’y sa kanila at ikaw ay nasa akin, upang malaman ng sanglibutan na ikaw ang nagsugo sa akin at sila’y iyong minahal kung paanong ako’y iyong minahal.
(Ang Bagong Ang Biblia)
Sa versiclo 23 nakita natin na walang pagtatangi ang pag-ibig ng Diyos kay Jesu Cristo at sa pag-ibig ng Diyos sa bawat isa sa atin. Hindi siya nagpapakundangan kanino man. Hindi niya minahal si Cristo ng higit kaysa sinoman sa atin. Dahil walang pagkakasala ang ating Ama, at ang nagpakundangan sa sinoman ay kasalanan. Ngunit mahal tayo ng Diyos ng pantay-pantay.
Isang araw tayo din ay aabot sa kaluwalhatian ng Diyos tulad ni Cristo.
Pagkatapos nito si Cristo at mga disipulo ay umawit ng isang himno at sila’y lumabas.
Marcos 14:26 At pagkaawit ng isang himno, lumabas sila patungo sa bundok ng mga Olibo.
(Ang Bagong Ang Biblia) q