Christian Churches of God
No. 103A
Ang Hapunan Ng Panginoon
(Edition
3.0 19950413-19981226-20080120-20140403)
Ito ay isang mas maikling aralin na maaaring basahin sa Hapunan ng Panginoon.
Sinusuri nito ang mga pagkakasunud-sunod at kahulugan ng paghuhugas ng paa
at ang tinapay at alak. Ang mga teksto ng Juan 14 at Juan 17 ay ipinaliwanag.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1995, 1996, 1998,
2008, 2014 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang
Hapunan Ng Panginoon
Ang Hapunan ng Panginoon na marahil ang pinakasagradong okasyon ng taon ng
Kalendaryo ng Diyos dahil ito ang anibersaryo ng kamatayan ng ating
Panginoon at Tagapagligtas na si Jesucristo. Ginaganap natin ang
paglilingkod na ito bilang pag-alala ng kamatayan ni Cristo. Ipinapaliwanag
ng mga sumusunod na sipi ang pinagmulan ng paglilingkod na ito at ang mga
seremonya nito.
Lucas 22:7-16 At
dumating ang araw ng mga tinapay na walang lebadura, na noon ay
kinakailangang ihain ang paskua. 8At sinugo niya si Pedro at si
Juan, na sinasabi, Magsihayo kayo at magsipaghanda kayo ng kordero ng paskua
para sa atin, upang tayo'y magsikain. 9At kanilang sinabi sa
kaniya, Saan mo ibig na aming ihanda? 10At kaniyang sinabi sa
kanila, Narito, pagpasok ninyo sa bayan, ay masasalubong ninyo ang isang
lalake na may dalang isang bangang tubig; sundan ninyo siya hanggang sa
bahay na kaniyang papasukan. 11At sasabihin ninyo sa puno ng
sangbahayan, Sinasabi ng Guro sa iyo, Saan naroon ang tuluyang aking
makakanan ng kordero ng paskua na kasalo ng aking mga alagad? 12At
ituturo niya sa inyo ang isang malaking silid sa itaas na nagagayakan: doon
ninyo ihanda. 13At nagsiparoon sila, at nasumpungan ayon sa
sinabi niya sa kanila: at inihanda nila ang kordero ng paskua. 14At
nang dumating ang oras, ay naupo siya, at ang mga apostol ay kasalo niya.
Ipinagpalagay ng ilan na ito ang oras para kainin ng Paskuwa, ngunit mali
iyon.
15At
sinabi niya sa kanila, Pinakahahangad kong kanin na kasalo ninyo ang kordero
ng paskuang ito bago ako maghirap: 16Sapagka't sinasabi ko sa
inyo, Ito'y hindi ko kakanin, hanggang sa ito'y maganap sa kaharian ng Dios
(AB)
Hindi kinain ni Cristo
ang hapunan ng Paskuwa; kumain siya ng
isang hapunan ng Paskuwa.
Gusto niya itong kainin kasama sila ngunit alam niyang mamamatay na siya.
Kaya naman inihula ni Cristo ang kanyang kamatayan bago ang ganap na hapunan
ng Paskuwa. Siya talaga sa katotohanan ang Cordero ng Paskuwa.
Alam natin na kalaunan ay itinalaga ni Cristo ang pitumpu at isinugo sila at
ang mga demonyo ay pumapailalim sa kanila at nakilala ng mga demonyo ang
katotohanang iyon. Gayunpaman, sa hapunang ito mayroon lamang muli na
labindalawa. Nasaan ang pitumpu? Bakit ginawa ni Cristo ang Huling Hapunan
kasama lamang ang kanyang labindalawa?
Ang paliwanag ay maaring mayroong iba pang mga hapunan ng Paskuwa na
inihahanda sa ibang mga grupo. Nagpasya si Cristo na idaos ang hapunang ito
(ang kanyang huli) kasama ang kanyang labindalawa.
Sa oras na iyon ang araw ng paghahanda, ang ika-14, ay binibilang bilang una
sa walong araw ng Kapistahan (cf. Mat. 26:17-30).
Nagtatag ito ng isang bagong simbolismo na matatagpuan sa paghahanda para sa
isang Paskuwa na darating. Dahil magkakaroon ng pangalawang exodo at mga
bagong saserdote (Is. 66:20-21) ang Hapunan ng Panginoon ay sumisimbolo sa
paghahanda ng Iglesia para sa milenyong paghahari.
1Corinto 11:23-26 Sapagka't tinanggap ko sa Panginoon ang ibinibigay ko
naman sa inyo; na ang Panginoong Jesus nang gabing siya'y ipagkanulo ay
dumampot ng tinapay; 24At nang siya'y makapagpasalamat, ay
kaniyang pinagputolputol, at sinabi, Ito'y aking katawan na pinagputolputol
dahil sa inyo: gawin ninyo ito sa pagaalaala sa akin. 25At gayon
din naman hinawakan ang saro pagkatapos na makahapon, na sinasabi, Ang
sarong ito'y siyang bagong tipan sa aking dugo: gawin ninyo ito sa tuwing
kayo'y magsisiinom, sa pagaalaala sa akin.
26Sapagka't
sa tuwing kanin ninyo ang tinapay na ito, at inuman ninyo ang saro, ay
inihahayag ninyo ang pagkamatay ng Panginoon hanggang sa dumating siya. (AB)
Ang gabing ito ay nagpapahayag ng kamatayan ng Panginoon hanggang sa siya ay
dumating bilang isang ordinansa na ipinag-uutos sa mga Cristiano.
Ang bawat pangungusap sa Juan 6 ay nagpapakita kung paano inihahanda ang
bawat isa para sa kanilang pagtawag, ang kanilang pagkakalagay sa mga
hinirang at sa mga tribo bilang bahagi ng 144,000 at ang Karamihan, sa
ilalim ng labindalawang Apostol bilang mga Hukom ng mga tribo.
Ang unang seremonya ng Hapunan ng Panginoon ay ang paghuhugas ng paa. Ito ay
isang pagpapakita ng pagmamahal sa paglilingkod sa iba at ang Banal na
Espiritu ang nagbibigay ng kakayahan para magawa ito.
Literal na inalis ni Cristo ang lahat ng kanyang mga palamuti at kasuotan.
Una niyang isinantabi ang kanyang katayuan bilang isang elohim at naging
isang tao upang paglingkuran tayo. Alam niya na kailangan niyang bumaba sa
Mundo hindi lang para ipakita sa atin dahil nabubuhay tayo sa ilalim ng
sistemang itinatag ng mga demonyo kundi para ipakita din sa mga demonyo na
kailangan niyang ibigay ang kanyang buhay.
Sa kanilang paghihimagsik ang mga demonyo ay walang hain para sa kanilang
kasalanan upang maibalik sila sa Diyos. Ang isa sa kanila ay kailangang
mag-anyong tao at patayin upang makipagkasundo sa Diyos upang maipakita ang
daan. Ito ay hindi lamang na nagnanais ang Diyos ng isang hain ng dugo.
Itinatag ni Cristo ang seremonyang ito para sa kanyang mga tagasunod bilang
isang halimbawa ng sakripisyo.
Ang Judaismo ay tumitingin sa Paskuwa at nakikita ito sa pisikal na paraan.
Inaasahan natin ang Paskuwa at nakikita ito sa pisikal at espirituwal na
paraan. Alam ni Cristo na siya ay ipagkakanulo at kailangan niyang ibigay
ang kanyang buhay.
Juan 13:1-5 Bago magpista ng Paskuwa, alam na ni Jesus na dumating na ang
oras ng kanyang pagpanaw sa sanlibutang ito patungo sa Ama. Yamang minamahal
niya ang sariling kanya na nasa sanlibutan, sila ay kanyang minahal hanggang
sa katapusan. 2Nang oras ng hapunan, inilagay na ng diyablo sa
puso ni Judas Iscariote, na anak ni Simon, na ipagkanulo siya. 3Alam
ni Jesus na ibinigay na ng Ama ang lahat ng mga bagay sa kanyang mga kamay,
at siya'y nanggaling sa Diyos at patungo sa Diyos. 4Kaya tumindig
siya pagkatapos maghapunan, itinabi ang kanyang damit, at siya'y kumuha ng
isang tuwalya, at ibinigkis sa kanyang sarili. 5Pagkatapos ay
nagsalin siya ng tubig sa palanggana, at nagsimulang hugasan ang mga paa ng
mga alagad, at pagkatapos ay pinunasan ng tuwalya na nakabigkis sa kanya.
(AB)
Ang pinakapangunahing aral tungkol sa paghuhugas ng paa ay ang
pagsasakripisyo sa sarili at pagpapakumbaba. Ang pag-uugali ni Jesus ay ang
pagiging handang ibigay ang kanyang buhay para sa sangkatauhan at para sa
bawat isa sa atin.
Gayundin dapat tayo ay maging handa na ibigay ang ating buhay para sa isa't
isa.
Ayaw ni Pedro na hugasan ni Cristo ang kanyang mga paa (Juan 13:6-8); gusto
niya ng Haring Mesiyas. Hindi niya naunawaan ang Araw ng Pagbabayad-sala o
na mayroong dalawang Mesiyas. Nais niyang maupo si Jesucristo sa trono ng
mga Caesar at pamunuan ang mundong ito nang hindi makatarungan gaya ng
ginawa ng mga Caesar ngunit mula sa Jerusalem. Gayunpaman, sinabi ni Cristo
sa Hapunan ng Panginoon na siya ay kabilang sa kanila bilang isang
naglilingkod.
Si Pedro at ang iba pang mga alagad sa hapunang ito ay hindi nagbalik-loob.
Sila ay nabautismuhan ngunit hindi pa nakatatanggap ng Banal na Espiritu.
Gayunpaman, ang tunay na aral ay ayaw ni Pedro na ibigay ang kanyang buhay
at maglingkod sa mga Gentil; siya ay isang Judio. Kailangan nating
pagsilbihan ang lahat.
Dapat nating pahintulutan ang ating mga paa na mahugasan – simbolo ng ating
buhay na hinugasan ng malinis ni Cristo sa patuloy na batayan – kung gusto
nating magkaroon ng bahagi sa kanya sa Kaharian at sa lahat ng kanyang
ginagawa. Napagtanto ni Pedro ang pangangailangan ng gawain ngunit hindi ang
kahalagahan nito (Juan 13:9-11).
Hindi talaga maintindihan ni Pedro noon dahil hindi pa nangyayari ang buong
kahalagahan ng kamatayan at sakripisyo ni Cristo. Gayunpaman, dapat alam
niya mula sa mga Kasulatan ng Lumang Tipan na si Cristo ay kailangang
mamatay at ang kamatayan ni Cristo ang nagkasundo sa mga tao sa Diyos.
Lahat ng nakibahagi sa seremonya ng pagbabautismo ay nalinis sa pamamagitan
ng bautismo dahil sa kamatayan ni Cristo, na darating pa. Sa parehong paraan
ang mga panauhin na inanyayahan sa Hapunan ng Kasal ng Cordero ay binigyanng
kanilang mga kasuotan na walang dungis dahil sila ay nalinis sa dugo ni
Cristo. Kaya't ang kanilang mga paa lamang, mula sa paglalakbay sa buong
mundo, ang nadungisan at kailangang linisin.
Ang paghuhugas ng paa ang nagpapabago sa atin at nagdadala sa atin sa isang
estado ng pagninilay at pakikipagkasundo sa Diyos. Kung ang simbolikong
pagpapanibagong ito ay hindi sapat kailangan nating mabautismuhan muli bawat
labindalawang buwan upang maulit ang pag-ikot, o mawawalan ng kahulugan ang
ginagawa sa Hapunan ng Panginoon.
Nakikita rin natin na si Judas Iscariote ay nabautismuhan, at hinugasan din
ang kanyang mga paa. Ang pagkakasunud-sunod ng paghuhugas ng paa na ito ay
ginawa nang maaga sa hapunan. Ang tinapay ay pinaghiwa-hiwalay sa dulo ng
hapunan at ang alak ay ininom pagkatapos ng hapunan. Si Judas Iscariote ay
nakibahagi sa katawan at dugo ni Jesucristo ngunit hinayaan niya ang kanyang
sarili na kunin at gamitin ni Satanas dahil ang kanyang motibo ay mali.
Si Judas ay hindi mahugasan ng malinis at
patuloy natin makikita si Judas Iscariote. Sa katunayan, kung
titingnan natin ang pagsasalin ni Knox ng Vulgate, makikita natin na
pinahihintulutanng Iglesia ng Filadelfia ang ang mga kabilang sa sinagoga ni
Satanas sa loob nito. Kailangan nating ituon ang ating isipan sa mga
espirituwal na konsepto sa likod ng puntong ito at hindi mag-isip sa pisikal
na paraan. Tayo ay espirituwal na mga Judio at hindi mga miyembro ng tribo
ni Juda, ngunit mga miyembro ng bansang Israel.
Taun-taon, sa espirituwal na pananaw, tayo nakakaipon ng mga kasalanan
habang tinatahak natin ang landas ng buhay kaya kailangan nating
maipagpanibago ang ating bautismo sa tipan. Simboliko nating tinatanggap ang
paghuhugas muli na iyon habang dumaraan tayo sa paghuhugas ng paa.
Mula sa Juan 13:12-17 tinitingnan nating muli ang konseptong iyon.
Juan 13:12-17 Kaya't
nang mahugasan niya ang kanilang mga paa, at makuha ang kaniyang mga damit
at muling maupo, ay sinabi niya sa kanila, Nalalaman baga ninyo kung ano ang
ginawa ko sa inyo? 13Tinatawag ninyo akong Guro, at Panginoon: at
mabuti ang inyong sinasabi; sapagka't ako nga. 14Kung ako nga, na
Panginoon at Guro, ay naghugas ng inyong mga paa, kayo naman ay nararapat
ding mangaghugasan ng mga paa ng isa't isa. 15Sapagka't kayo'y
binigyan ko ng halimbawa, upang gawin naman ninyo ayon sa ginawa ko sa inyo.
16Katotohanan, katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang alipin ay
hindi dakila kay sa kaniyang panginoon; ni ang sinugo man ay dakila kay sa
nagsugo sa kaniya. 17Kung nalalaman ninyo ang mga bagay na ito,
kayo ay mapapalad kung inyong mga gawin. (AB)
Mula sa versikulo 16 binibigyang-diin ni Cristo ang paglalagay ng kanyang
sarili sa isang antas na mababa sa Diyos upang maunawaan natin na walang
sinuman sa atin ang mas dakila, at wala tayong mga inaasahan na kunin ang
puwesto ng Diyos gaya ng ginawa ng nahulog na Hukbo. Hinuhugasan natin ang
mga paa sa isa't isa upang ipakita sa isa't isa na na sa pamamagitan nito ay
pinapaunlad ang ating mga katayuan at ang ating espirituwalidad kasama si
Jesucristo.
Sa pagsunod sa tagubilin ni Jesus at sa kaniyang halimbawa, maghuhugas tayo
ngayon ng mga paa ng isa't isa.
***********
Ang simbolismo ng paghuhugas ay dalawa. Sa una ito ay isang pisikal na anyo,
at sa 1Corinto 10 mauunawaan natin na ang pisikal na kaligtasan ng ating
bayan ay ginawa bilang isang halimbawa upang ihanda tayo para sa ikalawang
yugto ng ating kaligtasan.
Sa pamamagitan ng bautismo
tayo ay nakikibahagi sa Banal na Espiritu, na sa Israel lamang bago si
Cristo.
1Corinto 10:1-13 Sapagka't hindi ko ibig mga kapatid, na di ninyo maalaman,
na ang ating mga magulang ay nangapasa ilalim ng alapaap, at ang lahat ay
nagsitawid sa dagat; 2At lahat ay nangabautismuhan kay Moises sa
alapaap at sa dagat; 3At lahat ay nagsikain ng isang pagkain ding
ayon sa espiritu; 4At lahat ay nagsiinom ng isang inumin ding
ayon sa espiritu; sapagka't nagsiinom sa batong ayon sa espiritu na sumunod
sa kanila: at ang batong yaon ay si Cristo. 5Bagaman ang
karamihan sa kanila ay hindi nakalugod sa Dios; sapagka't sila'y ibinuwal sa
ilang. 6Ang mga bagay na ito nga'y pawang naging mga halimbawa sa
atin, upang huwag tayong magsipagnasa ng mga bagay na masama na gaya naman
nila na nagsipagnasa. 7Ni huwag din naman kayong mapagsamba sa
mga diosdiosan, gaya niyaong ilan sa kanila; ayon sa nasusulat, Naupo ang
bayan upang magsikain at magsiinom, at nagsitindig upang magsipagsayaw.
8Ni
huwag din naman tayong makiapid, na gaya ng ilan sa kanila na nangakiapid,
at ang nangabuwal sa isang araw ay dalawangpu at tatlong libo. 9Ni
huwag din naman nating tuksuhin ang Panginoon, na gaya ng pagkatukso ng ilan
sa kanila, at nangapahamak sa pamamagitan ng mga ahas. 10Ni huwag
din kayong mangagbulongbulungan, na gaya ng ilan sa kanila na
nangagbulungan, at nangapahamak sa pamamagitan ng mga mangwawasak. 11Ang
mga bagay na ito nga'y nangyari sa kanila na pinakahalimbawa; at pawang
nangasulat sa pagpapaalaala sa atin, na mga dinatnan ng katapusan ng mga
panahon. 12Kaya't ang may akalang siya'y nakatayo, magingat na
baka mabuwal. 13Hindi dumating sa inyo ang anomang tukso kundi
yaong matitiis ng tao: datapuwa't tapat ang Dios, na hindi niya itutulot na
kayo'y tuksuhin ng higit sa inyong makakaya; kundi kalakip din ng tukso ay
gagawin naman ang paraan ng pagilag, upang ito'y inyong matiis. (AB)
Hindi nila inilagay ang kanilang isipan sa Diyos. Isa sa mga dahilan ay wala
silang Banal na Espiritu. Hindi ito nangangahulugan na tayo ay mas mahusay
kaysa sa kanila maliban na ang Diyos ay pinili tayo at inilagay ang Kanyang
Banal na Espiritu sa atin upang madaig ang ating pagiging makamundo at mga
suliranin.
1Corinto 10:14-20
Kaya, mga minamahal ko, magsitakas kayo sa pagsamba sa diosdiosan. 15Ako'y
nagsasalitang tulad sa marurunong; hatulan ninyo ang sinasabi ko. 16Ang
saro ng pagpapala na ating pinagpapala, hindi baga siyang pakikipagkaisa ng
dugo ni Cristo? Ang tinapay na ating pinagpuputolputol, hindi baga siyang
pakikipagkaisa ng katawan ni Cristo? 17Bagaman tayo'y marami, ay
iisa lamang tinapay, iisang katawan: sapagka't tayong lahat ay nakikibahagi
sa isa lamang tinapay. 18Tingnan ninyo ang Israel na ayon sa
laman: ang mga nagsisikain baga ng mga hain ay wala kayang pakikipagkaisa sa
dambana? 19Ano ang aking sinasabi? na ang hain baga sa mga
diosdiosan ay may kabuluhan? o ang diosdiosan ay may kabuluhan? 20Subali't
sinasabi ko, na ang mga bagay na inihahain ng mga Gentil, ay kanilang
inihahain sa mga demonio, at hindi sa Dios: at di ko ibig na kayo'y
mangagkaroon ng pakikipagkaisa sa mga demonio. (AB)
Kung anong dambana ang ating pinupuntahan ang nagpapasiya kung anong Diyos
ang ating sinasamba, at iyon ang pinakamahalagang konseptong kinakaharap
natin. Hindi maaaring wala tayong parusang matatanggap sa pagharap sa altar
ng isang huwad na diyos. Ang parusa ay kamatayan.
1Corinto 10:21-22
Hindi ninyo maiinuman ang saro ng Panginoon, at ang saro ng mga
demonio: kayo'y hindi maaaring makisalo sa dulang ng Panginoon, at sa dulang
ng mga demonio. 22O minumungkahi baga natin sa paninibugho ang
Panginoon? tayo baga'y lalong malakas kay sa kaniya? (AB)
Ang pakikisalo sa dulang ng mga demonyo ay ipinagbabawal. Hindi tayo
maaaring magbigay o tumanggap ng mga ikapu at mga handog ng mga huwad na
diyos na malinaw na paglabag sa mga utos na nasa Mga Gawa 15:19-29. Hindi
rin tayo pinapayagang kunin ang pera ng mga taong nagtatrabaho sa
organisasyon ng huwad na diyos. Kung hindi natin alam na ang karne ay
inihain sa mga huwad na diyos o ibang mga diyos, walang problema sa pagkain
dahil kumakain tayo sa kawalan ng kaalaman para sa kaluwalhatian ng Diyos.
Subalit, kapag alam natin ang pinanggalingan wala tayong pagpipilian. Ang
doktrina ng Trinity ay isang huwad na diyos.
Mayroon lamang isang tinapay, ang Katawan ni Cristo. Ginagawa tayong lahat
na iisang katawan, na nakikibahagi sa isang tinapay na ito. Mayroon lamang
isang saro, ang saro ng Panginoon. Kaya binabastos ba natin si Cristo sa
pagsasabing mayroon lamang Nag-iisang Tunay na Diyos? Hindi, hindi natin
ginagawa iyon. Si Cristo ang ating Panginoon at Guro ngunit hindi siya ang
Nag-iisang Tunay na Diyos. Si Cristo ay nananahan sa atin gaya ng Diyos na
nananahan sa ating lahat, dahil tayong lahat ay tinubos mula sa kamatayan.
Sa pamamagitan ng simbolismong ito tayo ay ibinubukod. Ang unang Exodo ay
upang ilabas tayo sa Egipto at itatag ang bansang Israel upang maitatag ang
isang lugar kung saan maihahayag ng Diyos ang Kanyang Plano sa pamamagitan
ng Kanyang mga propeta (Jer. 31:31-34).
Ang pangulo ni Cristo ay ang Diyos at ang pangulo ng bawat tao ay si Cristo.
Dahil nasa atin ang Banal na Espiritu kilala natin ang Diyos at kilala natin
si Jesucristo. Iyon ang katuparan ng Kasulatan ni Jeremias. Kaya nga walang
ministro ang makakapaglagay ng kanyang sarili sa pagitan ng sinuman sa atin
at kay Jesucristo. Walang Matatanda ang may kapangyarihang bawasan ang
Kautusan.
Si Cristo ay gumawa ng isang tipan sa atin ngunit tulad ng lahat ng mga
tipan ito ay nangangailangan ng paghahain ng dugo (cf. Mat. 26:26-28). Siya
ay hinirang bilang ating Dakilang Saserdote mula sa Hebreo 8:3.
Ang Dakilang Saserdote ay pumasok sa Dakong Kabanal-banalan para sa
paghahandog ng dugo na tumuturo sa sakripisyo ni Cristo. Bilang pinuno
tanging ang sarili lamang ni Cristo ang kaniyang hinandog. Walang iba pang
sakripisyo ang magiging sapat, ni magpapakita ng paraan ng pag-iisip ng
Diyos at ng paraan na nais Niyang isipin natin.
Ang konsepto ng katawan ng kaligtasan bilang tinapay ay makikita mula sa
Juan 6:58.
Juan 6:58 Ito ang
tinapay na bumabang galing sa langit: hindi gaya ng mga magulang na
nagsikain, at nangamatay; ang kumakain ng tinapay na ito ay mabubuhay
magpakailan man. (AB)
Ang Manna ay ang kahalintulad, ang halimbawa para sa atin na kakain tayo ng
tinapay ni Jesucristo. Ang tinapay na iyon ay mula sa Langit at sinasagisag
na wala tayong magagawa o gagawin na sasapat. Sa pamamagitan lamang ni
Cristo at sa kanyang sakripisyo makakamit natin ang ating kakayahang maging
mga anak ng Diyos.
Macos 14:22 At
samantalang sila'y nagsisikain, ay dumampot siya ng tinapay, at nang
kaniyang mapagpala, ay kaniyang pinagputolputol, at ibinigay sa kanila, at
sinabi, Inyong kunin: ito ang aking katawan. (AB)
Iyan ay dapat gawin ngayon.
Panginoong Diyos, Amang Walang Hanggan, hinihiling
po namin ang iyong mga basbas sa tinapay at alak. Hinihiling din po namin na
inyong bigyan-buhay ang aming mga pang-unawa sa mga simbolo nito.
Hinihiling namin ito sa pangalan ni Jesucristo. Amen.
Ang tipan na binanggit ni Jeremias sa 31:31 ay maaari lamang mangyari sa
panahong ito, at itinatag sa patuloy na batayan. Samakatuwid, ang dugo ni
Cristo ay minsanan lamang. Nang si Cristo ay umakyat sa langit wala nang
maaring maging sakripisyo dahil siya ay magiging isang espirituwal na
katawan (Luc. 24:39). Wala nang maaring karagdagang yugto kung saan maaaring
ipakilala ang tipan. Ito ay isang tuluy-tuloy at nagpapatuloy na tipan. Ang
alak ay simbolo ng paghahain ng Dakilang Saserdote, kung saan taun-taon, sa
pamamagitan ng dugo ng mga toro, siya ay pumapasok sa Dakong
Kabanal-banalan. Sa pamamagitan ng kanyang dugo ay pinunit ni Cristo ang
tabing ng kurtina at, minsan magpakailanman. Siya ay pumasok sa Dakong
Kabanal-banalan at ginawang posible para sa atin na makapasok din sa isang
relasyon sa Diyos at matanggap ang Banal na Espiritu. Upang magawa ito
kailangan nating malinis mula sa kasalanan, na isang simbolismo ng
sakripisyo ni Cristo (cf. Heb. 1:3).
Ang sakripisyong ito ay dalawa, at ang alak ay simboliko rin ni Cristo na
kumikilos bilang puno ng ubas.
Juan 15:1-6 Ako ang
tunay na puno ng ubas, at ang aking Ama ang magsasaka. 2Ang
bawa't sanga na sa akin ay hindi nagbubunga, ay inaalis niya: at ang bawa't
sanga na nagbubunga ay nililinis niya, upang lalong magbunga.
3Kayo'y malilinis na sa pamamagitan ng salita na sa inyo'y aking sinalita.
4Kayo'y manatili sa akin, at ako'y sa inyo. Gaya ng sanga na di
makapagbunga sa kaniyang sarili maliban na nakakabit sa puno; gayon din
naman kayo, maliban na kayo'y manatili sa akin. 5Ako ang puno ng
ubas, kayo ang mga sanga: Ang nananatili sa akin, at ako'y sa kaniya, ay
siyang nagbubunga ng marami: sapagka't kung kayo'y hiwalay sa akin ay wala
kayong magagawa.
6Kung ang sinoman ay hindi
manatili sa akin, ay siya'y matatapong katulad ng sanga, at matutuyo; at mga
titipunin at mga ihahagis sa apoy, at mangasusunog. (AB)
Ang konsepto nitong alak na nagmumula sa bunga ay simboliko rin ng Banal na
Espiritu, kung saan ang bawat isa sa atin ay nagbubunga ng bunga ng Espiritu
sa pamamagitan ni Cristo sa kapangyarihan ng Diyos. Ang simpleng simbolismo
ng sakripisyo ni Cristo ay nasasalamin sa dalawang simbolo na ito ng tinapay
at alak. Ating ngayon pagsasaluhan ang alak.
*************
Marahil ay mahalagang matanto na ang tinapay at ang alak na ating
pinagsaluhan ay nagdagdag ng panibagong sukat sa pagkaunawa sa sakripisyo ni
Cristo na hindi naunawaan sa cordero ng Paskuwa. Ang mga buto ng cordero ay
hindi kailanman nabali upang maging simbolo ng isang taong matuwid na ang
kanyang mga buto ay mananatiling buo upang matupad ang Awit 34:20; ngunit
ang katawan ni Cristo ay napunit sa tulos. Ang tinapay ay kumakatawan sa
katawan ni Cristo na binubuo ng maraming iba't ibang tao at samakatuwid ang
tinapay ay hinati sa iba't ibang bahagi. Ang dugo ng cordero ay hindi
kailanman ininom ngunit iniinom natin ang alak bilang simboliko ng dugo ni
Cristo na ibinuhos para sa atin. Nasabi na ang pagkuha ng mga simbolo na ito
ay dapat tayong sumulong sa susunod na araw na kinikilala na si Cristo ay
magdurusa sa isang kakila-kilabot na paraan para sa atin. Susuriin natin ang
isa sa mga propesiya na tumatalakay dito (cf. Is. 52:13-15 at 53:1-12).
Nakita natin na naunawaan ni Isaias ang eksaktong katangian ni Cristo, at
nakita niya na si Cristo ay kailangang mamatay upang mabilang kasama ng mga
masuwayin at gayon pa man makikita niya ang kanyang mga supling. Si Cristo
ay hindi kasal at walang anak ngunit ang propesiya na ito ay kailangang
matupad. Tayo ang unang supling na ibinigay kay Jesucristo. Tayo rin ang
‘Babaing ikakasal kay Cristo’ at ang mga supling natin ay magiging panahon
ng matuwid na paghatol, ibig sabihin, ang libong taon ng Milenyo. Iyan ang
dahilan kung bakit tayo ay inihalintulad sa isang babaing ikakasal at naging
bahagi ng isang sistema, at kung bakit si Cristo ay naging
walang hanggang ama, mula sa
Isaias 9:6.
Sa pamamagitan lamang ng hapunang ito natin maiintindihan iyon o
makikibahagi dito.
Matapos dumaan sa mga seremonya ang mga alagad, binigyan sila ni Jesus ng
maalab na tagubilin.
Juan 14:1-31 Huwag magulumihanan ang inyong puso: magsisampalataya kayo sa
Dios, magsisampalataya naman kayo sa akin. 2Sa bahay ng aking Ama
ay maraming tahanan; kung di gayon, ay sinabi ko sana sa inyo; sapagka't
ako'y paroroon upang ipaghanda ko kayo ng dakong kalalagyan. 3At
kung ako'y pumaroon at kayo'y maipaghanda ng kalalagyan, ay muling paririto
ako, at kayo'y tatanggapin ko sa aking sarili; upang kung saan ako naroroon,
kayo naman ay dumoon.
Ang mga silid sa Templo ng Diyos ay itinayo sa tiyak na pagkakasunod-sunod
na titirhan ng pagkasaserdote mula sa Dakilang Saserdote pababa.
4At
kung saan ako paroroon, ay nalalaman ninyo ang daan. 5Sinabi sa
kaniya ni Tomas, Panginoon, hindi namin nalalaman kung saan ka paroroon;
paano ngang malalaman namin ang daan? 6Sinabi sa kaniya ni Jesus,
Ako ang daan, at ang katotohanan, at ang buhay: sinoman ay di makaparoroon
sa Ama, kundi sa pamamagitan ko. 7Kung ako'y nangakilala ninyo ay
mangakikilala ninyo ang aking Ama: buhat ngayon siya'y inyong mangakikilala,
at siya'y inyong nakita.
Sa pamamagitan ng ating kaalaman kay Jesucristo at pakikibahagi sa
sakripisyong ito ay nakikilala natin ang Diyos. Kapag ang sinuman na
magsasabi sa atin na ang Diyos ay isang misteryo at hindi malalaman, alam
natin na hindi sila nagbalik-loob at hindi sila bahagi ng mga hinirang. Ang
makilala ang Nag-iisang Tunay na Diyos at ang Kanyang anak na si Jesucristo
ay ang buhay na walang hanggan (Juan 17:3). Ang pagtanggi nito ay walang
bahagi alinman sa ating Ama o sa Kanyang Anak, si Jesucristo.
8Sinabi
sa kaniya ni Felipe, Panginoon, ipakita mo sa amin ang Ama, at sukat na ito
sa amin. 9Sinabi sa kaniya ni Jesus, Malaon nang panahong ako'y
inyong kasama, at hindi mo ako nakikilala, Felipe? ang nakakita sa akin ay
nakakita sa Ama; paanong sinasabi mo, Ipakita mo sa amin ang Ama?
Ang banal na katanginan na nagkaloob ng mga aspeto ng Ama sa Anak, gaya rin
ng pagkakaloob sa atin ng mga aspeto ng Ama. Sa tuwing may tumitingin sa
atin nakikita nila ang Ama at nakikita nila si Cristo.
10Hindi
ka baga nananampalataya na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin? ang mga
salitang aking sinasabi sa inyo'y hindi ko sinasalita sa aking sarili: kundi
ang Ama na tumatahan sa akin ay gumagawa ng kaniyang mga gawa. 11Magsisampalataya
kayo sa akin na ako'y nasa Ama, at ang Ama ay nasa akin: o kungdi kaya'y
magsisampalataya kayo sa akin dahil sa mga gawa rin. 12Katotohanan,
katotohanang sinasabi ko sa inyo, Ang sa akin ay sumasampalataya, ay gagawin
din naman niya ang mga gawang aking ginagawa; at lalong dakilang mga gawa
kay sa rito ang gagawin niya; sapagka't ako'y paroroon sa Ama.
Ang ating mga gawa ay katibayan na ang Ama ay nasa atin.
13At
ang anomang inyong hingin sa aking pangalan, ay yaon ang aking gagawin,
upang ang Ama ay lumuwalhati sa Anak. 14Kung kayo'y magsisihingi
ng anoman sa pangalan ko, ay yaon ang aking gagawin. 15Kung ako'y
inyong iniibig, ay tutuparin ninyo ang aking mga utos. 16At ako'y
dadalangin sa Ama, at kayo'y bibigyan niya ng ibang Mangaaliw, upang siyang
suma inyo magpakailan man, 17Sa makatuwid baga'y ang Espiritu ng
katotohanan: na hindi matatanggap ng sanglibutan; sapagka't hindi nito siya
nakikita, ni nakikilala man siya: siya'y nakikilala ninyo; sapagka't siya'y
tumatahan sa inyo, at sasa inyo. 18Hindi ko kayo iiwang magisa:
ako'y paririto sa inyo. 19Kaunti pang panahon, at hindi na ako
makikita ng sanglibutan; nguni't inyong makikita ako: sapagka't ako'y
nabubuhay, ay mangabubuhay rin naman kayo. 20Sa araw na yao'y
makikilala ninyong ako'y nasa aking Ama, at kayo'y nasa akin, at ako'y nasa
inyo.
Anumang sistema na sinusubukang limitahan si Cristo at ang Ama at ihiwalay
si Cristo at ang Ama sa atin ay isang heresiya. Ito ay isang pagtatangka na
nakawin ang ating pagkapanganay sa pamamagitan ng mga kasinungalingan.
21Ang
mayroon ng aking mga utos, at tinutupad ang mga yaon, ay siyang umiibig sa
akin: at ang umiibig sa akin ay iibigin ng aking Ama, at siya'y iibigin ko,
at ako'y magpapakahayag sa kaniya. 22Si Judas (hindi ang
Iscariote) ay nagsabi sa kaniya, Panginoon, ano't mangyayari na sa amin ka
magpapakahayag, at hindi sa sanglibutan? 23Sumagot si Jesus at
sinabi sa kaniya, Kung ang sinoman ay umiibig sa akin, ay kaniyang tutuparin
ang aking salita: at siya'y iibigin ng aking Ama, at kami'y pasasa kaniya,
at siya'y gagawin naming aming tahanan. 24Ang hindi umiibig sa
akin ay hindi tumutupad ng aking mga salita: at ang salitang inyong narinig
ay hindi akin, kundi sa Amang nagsugo sa akin.
Ang pagsunod sa mga Utos ng Diyos ay kinakailangan para mapanatili ang Banal
na Espiritu at ang pananatili ng Ama at Anak sa bawat isa na mga hinirang.
25Ang
mga bagay na ito'y sinalita ko sa inyo, samantalang ako'y tumatahang kasama
pa ninyo. 26Datapuwa't ang Mangaaliw, sa makatuwid baga'y ang
Espiritu Santo, na susuguin ng Ama sa aking pangalan, siya ang magtuturo sa
inyo ng lahat ng mga bagay, at magpapaalaala ng lahat na sa inyo'y aking
sinabi. 27Ang kapayapaan ay iniiwan ko sa inyo; ang aking
kapayapaan ay ibinibigay ko sa inyo: hindi gaya ng ibinibigay ng
sanglibutan, ang ibinibigay ko sa inyo. Huwag magulumihanan ang inyong puso,
ni matakot man.
Tayong lahat ay kapwa tagapagmana kasama ni Cristo, na nakatali kasama ng
Ama sa pamamagitan ng Banal na Espiritu. Ang Banal na Espiritu ang
nagbibigay-daan kay Cristo at sa ating lahat na maging elohim.
28Narinig
ninyo kung paanong sinabi ko sa inyo, Papanaw ako, at paririto ako sa inyo.
Kung ako'y inyong iniibig, kayo'y mangagagalak, dahil sa ako'y pasasa Ama:
sapagka't ang Ama ay lalong dakila kay sa akin.
Kung ang Ama ay hindi mas dakila, Siya sana nagpunta kay Jesucristo.
29At
ngayon ay sinabi ko sa inyo bago mangyari, upang, kung ito'y mangyari, ay
magsisampalataya kayo. 30Hindi na ako magsasalita pa ng marami sa
inyo, sapagka't dumarating ang prinsipe ng sanglibutan: at siya'y walang
anoman sa akin;
Ang diyos ng sanlibutang ito ay
walang kapangyarihan sa mga anak ng Diyos.
31Datapuwa't upang
maalaman ng sanglibutan na ako'y umiibig sa Ama, at ayon sa kautusang
ibinigay sa akin ng Ama, ay gayon din ang aking ginagawa. Magsitindig kayo,
at magsialis tayo rito. (AB)
Ang kaugnayan sa Ama ay pinananatili sa pamamagitan ng Banal na Espiritu at
sa pamamagitan ng pagsunod sa mga Kautusan sa pag-ibig ni Cristo. Kinuha
natin ang katawan at dugo ni Cristo at naging kaisa ni Cristo upang maging
iisa sa Ama.
Nagawa ni Cristo ang kanyang gawain sa pagluwalhati sa Diyos. Pagkatapos ay
hiniling niya na maibalik mula sa pagkakasunud-sunod na ito sa kaluwalhatian
na mayroon siya kasama ang Diyos bago pa nilikha ang mundo (Juan 17:4-5).
Ipinakilala ni Cristo ang pangalan ng Diyos sa mga taong ibinigay ng Diyos
kay Cristo. Ang mga hinirang ay sumunod sa salita ng Diyos at alam na si
Cristo ay nagmula sa Diyos at sila ay naniniwala na ang Diyos ang nagsugo sa
kanya (Juan 17:6-8). Ang ugnayan ng mga hinirang sa Diyos at kay Cristo ay
makikita mula sa Juan 17:9-10.
Si Cristo ay binigyan ng pangalan at samakatuwid ng awtoridad ng Diyos. Ito
ay isang konseptong Hebreo na kung saan ang pangalan ay ibinigay sa taong
iyon ay daladala ang kapangyarihan na nagkakaloob ng awtoridad. Kaya naman
tinawag na elohim si Moises. Si Cristo ay bumaabalik habang ang mga hinirang
ay nanatili sa mundo. Sila ay ipinagkatiwala sa Diyos (Juan 17:11).
Si Judas Iscariote ay may pagpipilian. Binigyan siya ng pagkakataon para sa
kaligtasan at siya nahulog papalayo. Mula nang isulat ang mga Kasulatang
ito, batid na si Cristo ay magkakaroon ng isang alagad na magtaktaksil sa
kanya. Ang Diyos ay hindi napapaloob sa ating problema oras at kalawakan
kaya ang Kanyang paunang kaalaman ay natukoy na si Judas Iscariote ay
magkakasala. Hindi pinilit ng Diyos na gawin ni Judas iyon; Alam lang niyang
gagawin niya iyon (Juan 17:12).
Nagsalita si Cristo upang maunawaan natin kung ano ang nangyayari sa kanya
para sa ating kaliwanagan at upang matupad ang kanyang kagalakan sa atin
(Juan 17:13).
Kinamumuhian ng mundo ang mga hinirang dahil sila ay nasa salita ng Diyos.
Ibinigay ni Cristo ang salita, ang Logos (dito ang
accusative ay logon) sa mga
hinirang (Juan 17:14-16). Kaya ang Logos ay isang pagpapahayag o tunay na
pagbigkas ng Diyos, na hindi limitado sa katauhan ni Jesucristo. Ito ay iba
sa pseudo-logon mula sa 1Timoteo
4:2, na isinalin na mga taong
nagsasalita ng mga kasinungalingan (tingnan ang
Marshall’s Interlinear).
Ang mga hinirang ay pinabanal ng katotohanan, na siyang salita ng Diyos.
Sila ay sinugo sa mundo gaya ni Cristo na isinugo bilang isang cordero sa
gitna ng mga lobo (Juan 17:17-19). Ang katotohanan ay ang pagkabanal ng
Banal na Espiritu. Si Cristo ay pinabanal sa pamamagitan ng katotohanan
upang tayo rin ay maaring pabanalin. Dapat ay walang kasinungalingan sa mga
hinirang.
Sa pamamagitan ng ating halimbawa na nakikita ng mundo na si Jesucristo ay
isinugo ng Diyos at talagang nakamit ang Kanyang layunin. Kung hindi natin
maisasalamin iyon ang mundo ay bulag sa katotohanang iyon (Juan 17:20-21).
Iyan ang responsibilidad na iniatang sa mga hinirang. Nakikibahagi tayo sa
kaluwalhatian ni Cristo upang tayo ay maging isa sa Diyos (Juan 17:22-23).
Balang araw ay makakamit rin natin ang kaluwalhatian ng Diyos na
ipinagkaloob kay Cristo (Juan 17:24-26).
Mula sa Juan 22:23 makikita natin na walang pagkakaiba ang pag-ibig ng Diyos
para kay Jesucristo at para sa bawat isa sa atin.
Hindi Niya mahal si Jesucristo nang higit pa sa pagmamahal Niya sa sinuman
sa atin, dahil walang kasalanan sa ating Ama – at ang pagtatangi ay
kasalanan.
Mahal tayong lahat ng Diyos nang pantay-pantay at perpekto.
Pagkatapos nito, si Cristo at ang mga alagad ay umawit ng isang imno, at
pagkatapos ay nagsiparoon sila sa Bundok ng mga Olivo (Mar. 14:26).
Tatapusin na natin ang paglilingkod sa pamamagitan ng pag-awit ng imno:
The Lord is My Shepherd.
Para sa karagdagang pag-aaral tingnan ang buong aralin na
Ang Hapunan Ng Panginoon
[103].
q