Christian Churches of God

No. 101

 

 

 

 

 

Ang Gabi ng Pangingilin

 (Edition 1.0 19990306-19990306)

                                                        

 

Ito ay nasusulat: At ang araw na ito'y magiging sa inyo'y isang alaala, at inyong ipagdidiwang na pinakapista sa Panginoon; sa buong panahon ng inyong lahi ay inyong ipagdidiwang na pinakapista na bilang tuntunin magpakailan man.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1999 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ang Gabi ng Pangingilin

 


Ang Gabi ng Pangingilin ay isang napakahalagang pangyayari sa kalendaryo ng bibliya.

 

Nakalimutan na ito sa mga pangunahing Cristianismo at nabalewala ng mga Iglesia ng Diyos noong ika-20 siglo. Nagpakilala rin ang Judaismo ng kamalian at maling sistema ng kalendaryo upang sirain ang layunin at katotohanan ng pagsunod nito ayon sa Kautusan ng Diyos sa tamang araw. Tanging ang mga natitirang Samaritano at ilang maliit na Iglesia ng Diyos ang sumusunod dito ayon sa kalendaryo ng Ikalawang Templo tulad ng pag-iingat dito noong panahon ni Cristo at ng sinaunang iglesia.

 

Ito rin ay tinatawag na Gabi ng Pagbabantay at may tiyak na layunin ang pangalang ito.

 

Ang buong pagkakasunud-sunod ng Paskuwa ay sinuri sa aralin na Ang Paskuwa (No. 098). Ang tradisyonal na panahon na tinutukoy bilang Paskuwa sa sinaunang Iglesiang Cristiano ay mula sa gabi ng Hapunan ng Panginoon kung kailan kinuha si Cristo pagkatapos ng kanilang hapunan kasama ang mga alagad niya sa gabi ng araw ng paghahanda bago siya inaresto at nilitis sa harap ng sanhedrin ng mga Judio at sa harap ni Pilato at pagkatapos ay ipinako. Siya ay ipinako at namatay sa hapon ng ika-apat na araw ng Nisan ayon sa pagkatay sa Paskuwa. Namatay siya ng 3 p.m. ng hapon, sa oras na pinapatay ang mga kordero para sa hapunan ng Paskuwa na gaganapin ng gabi na iyon, na nagsimula sa Gabi ng Pag-alala sa Ikalabing-limang Araw ng Unang Buwan. Itinala ni Josephus na libo-libong cordero ang pinatay sa hapon ng ikalabing-apat mula 3 p.m. pataas. Ang Paskuwa sa sinaunang Iglesia ay isang pangkalahatang termino na sumasaklaw mula ika-14 ng Nisan hanggang sa Linggo ng Inalog na Bigkis ilanman ang bilang ng mga araw. Ang natitirang mga araw ay itinuturing na Tinapay na Walang Lebadura.

 

Ang paraan ng pagdiriwang ng Paskuwa noong panahon ng Templo ay naitala ni Josephus. Ang mga cordero ng Paskuwa ay pinatay mula sa ikasiyam na oras hanggang ikalabing-isang oras (Josephus, Wars of the Jews, Bk. VI, Ch. IX, Whiston, Kregel, 1981, p. 588). Sa panahon ni Cretius, iniulat ni Josephus na dalawang daan at limampung libo at limang daang cordero ang pinatay sa Jerusalem sa isang Paskuwa na may hindi kukulangin sa sampung tao bawat cordero (ibid.).

 

Alam natin nang eksakto na pareho ang Samaritano at ang mga Sadduceo na tumanggi sa anumang sali’t saling sabi at parehong sumusunod lamang sa nakasulat na kautusan. Sinasabi sa atin ni Josephus na si John Hyrcanus ay nagtanggal ng mga dekreto ng mga Fariseo at itinatag ang mga Sadduceo sa pamamahala at bagaman karamihan ay limitado sa aristokrasya, ang kanilang mga dekreto ay itinatag. Ang mga Fariseo ay popular sa masa dahil sila ay mas malumanay sa kanilang mga parusa. (tingnan: Antiquities of the Jews, Bk. XIII, Ch. X (Whiston, ibid., p. 281)). Si Josephus mismo ay isang Fariseo at sumulat siya nang mas maayos tungkol sa kanila kaysa sa dapat asahan, ngunit iniulat pa rin niya ang mga tradisyon na mababasa natin sa NT. Ang mga pagpapaliban ay hindi pa sa panahong ito nangyari tulad ng makikita natin mula sa Mishnah. Ang mga tradisyon, na unti-unting ipinakilala ng mga Fariseo mula pagkatapos ng pagkabihag sa Babilonia, ay tinanggihan ng lahat ng iba pang mga sektor. Ang pagpapahirap sa mga Fariseo ay ipinagpatuloy sa ilalim ng anak ni John Hyrcanus na si Alexander Jannaeus ngunit matapos ang kanyang kamatayan, ang kanyang asawang si Alexandra ay sumuporta sa mga Fariseo ng siyam na taon. Napagtagumpayan nilang kontrolin siya nang mabuti at muli nilang sinubukang ipakilala ang kanilang mga tradisyon. Sa kanyang kamatayan, si Aristobulus at ang kanyang nakatatandang kapatid na si Hyrcanus, na ginawa ni Alexandra na dakilang saserdote, ay naglaban sa isang digmaan para sa paghalili. Si Hyrcanus ay inalis sa pwesto at kasama niya ay ang kapangyarihan ng mga Fariseo (ibid. p. 289). Sinuportahan ni Hyrcanus si Antipater na Idumean at sa huli si Pompey ay nakialam sa alitan. Nagalit sa kanyang kayabangan si Pompey at sinugod si Aristobulus at pumasok sa Jerusalem at sa Templo pati na rin sa dakong kabanal-banalan. Sa panahong iyon, ginamit ito para sa pag-iimbak ng yaman na iniwan niya ng buo. Ipinabalik niya si Hyrcanus at ang kanyang partido na nakilahok at pumatay ng maraming bilang ng mga kasalukuyang mga saserdote.

 

Sa ganitong paraan, muling nakamit ng mga Fariseo ang kapangyarihan ngunit sila ay naging arogante at mapanlinlang. Sila'y nasangkot sa mga tusong pakana at maling hula sa ilalim ni Herodes. Pinapatay niya ang kanilang mga pangunahing tao kasama si Bagoas na eunuch, si Carus na Sodoma, at ang kanyang catamite, pati na rin ang mga pangunahing tao sa sariling pamilya ni Herodes na sumang-ayon sa maling hula tungkol sa pagtatapos ng kanyang pamumuno. Ang mga pinatay ay tila kabilang ang asawa ni Pheroras, pati na ang kanyang ina at kapatid na babae, at si Doris, na ina ni Antipater (A of J, ibid., p. 358). Sa ilalim ng mga Herodiano, ang mga Fariseo ay may limitadong kapangyarihan kahit na sila ay may bilang na humigit-kumulang anim na libo sa sekta.

 

Ang Templo ay pinapatakbo ayon sa sinaunang kalendaryo na sinusundan ng mga Sadduceo at pareho rin sa sinusunod ng mga Samaritano. Pagkatapos ng pagkakalat, ang mga sektang rabinikal na pumalit sa mga Fariseo ay nagtangkang ipakilala ang mga pagpapaliban at kaya't sinasabing ang mga Samaritano ay nagkaroon ng magkaibang mga pailaw para sa mga hudyat sa mga bagong buwan. Sa panahon ng Templo, ang mga hudyat ay sinindihan sapagkat ang bagong buwan ay laging natutukoy sa pamamagitan ng conjunction na hindi isang sistema ng obserbasyon. Wala namang ebidensya na kailanman nagbago ang paraan ng pagkalkula ng Bagong Buwan ng mga Samaritano habang o pagkatapos ng Panahon ng Ikalawang Templo. Sila pa rin ay sumusunod sa parehong sistema ngayon (Tingnan ang aralin na Ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156) (2nd ed.)).

 

Ang Panukalang-Batas

Ang kaugnay na panukalang-batas para sa Paskuwa ay matatagpuan sa Exodo 12.

Exodo 12:1-51 At ang PANGINOON ay nagsalita kay Moises at kay Aaron sa lupain ng Egipto, na sinasabi, 2Ang buwang ito'y magiging sa inyo'y pasimula ng mga buwan: siyang magiging unang buwan ng taon sa inyo. 3Salitain ninyo sa buong kapisanan ng Israel na inyong sabihin: Sa ikasangpung araw ng buwang ito ay magsisikuha sila sa ganang kanila, bawa't lalake, ng isang kordero, ayon sa mga sangbahayan ng kanikanilang mga magulang, isang kordero sa bawa't sangbahayan: 4At kung ang sangbahayan ay napakakaunti upang kumain ng isang kordero, ay siya nga at ang kaniyang malapit na kapitbahay ay magsasalosalo sa isa ayon sa bilang ng mga tao; ayon sa bawa't tao na kumakain gagawin ninyo ang pagbilang, sa kordero. 5Ang inyong korderong pipiliin ay yaong walang kapintasan, isang lalake, na iisahing taon: inyong kukunin sa mga tupa, o sa mga kambing: 6At inyong aalagaan hanggang sa ikalabing apat na araw ng buwang ito, at papatayin ng buong kapulungan ng kapisanan ng Israel, sa paglubog ng araw. 7At kukuha sila ng dugo niyan, at ilalagay sa dalawang haligi ng pinto at sa itaas ng pintuan, sa mga bahay na kanilang kakainan. 8At kanilang kakanin ang laman sa gabing yaon, na inihaw sa apoy, at tinapay na walang lebadura, kakanin nilang kaulam ng mapapait na gulay. 9Huwag ninyong kaning hilaw, o luto man sa tubig, kundi inihaw sa apoy; ang kaniyang ulo pati ng kaniyang mga paa at pati ng kaniyang mga lamang loob. 10At huwag kayong magtitira ng anoman niyaon hanggang sa kinaumagahan; kundi yaong matitira niyaon sa kinaumagahan ay inyong susunugin sa apoy. 11At ganito ninyo kakanin; may bigkis ang inyong baywang, ang inyong mga pangyapak ay nakasuot sa inyong mga paa, at ang inyong tungkod ay tangnan ninyo sa inyong kamay; at inyong kakaning dalidali; siyang paskua ng PANGINOON. 12Sapagka't ako'y dadaan sa lupain ng Egipto sa gabing yaon, at aking lilipulin ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Egipto, maging tao at maging hayop; at gagawa ako ng kahatulan laban sa lahat ng mga dios sa Egipto, ako ang PANGINOON. 13At ang dugo ay magiging sa inyo'y isang tanda sa mga bahay na inyong kinaroroonan: at pagka aking nakita ang dugo, ay lalampasan ko kayo, at walang salot na sasainyo, na papatay sa inyo, pananakit ko sa lupaing Egipto. 14At ang araw na ito'y magiging sa inyo'y isang alaala, at inyong ipagdidiwang na pinakapista sa PANGINOON; sa buong panahon ng inyong lahi ay inyong ipagdidiwang na pinakapista na bilang tuntunin magpakailan man. 15Pitong araw na kakain kayo ng tinapay na walang lebadura; sa unang araw ay inyong ihihiwalay sa inyong mga bahay ang lebadura; sapagka't sinomang kumain ng tinapay na may lebadura mula sa unang araw hanggang sa ikapitong araw ay ihihiwalay sa Israel, ang taong yaon. 16At sa unang araw ay magkakaroon kayo ng isang banal na pagkakatipon at sa ikapitong araw man ay magkakaroon ding kayo ng isang banal na pagkakatipon; walang anomang gawa na gagawin sa mga araw na iyan, liban na yaong nararapat kanin ng bawa't tao, na siya lamang maaaring gawin ninyo. 17At iyong ipangingilin ang pista ng tinapay na walang lebadura; sapagka't sa araw ring ito kinuha ko ang inyong mga hukbo sa lupain ng Egipto: kaya't inyong ipangingilin ang araw na ito sa buong panahon ng inyong lahi, na bilang tuntunin magpakailan man. 18Sa unang buwan ng ikalabing apat na araw ng buwan sa paglubog ng araw ay kakain kayo ng tinapay na walang lebadura, hanggang sa ikadalawang pu't isang araw ng buwan, sa paglubog ng araw. 19Pitong araw, na walang masusumpungang lebadura sa inyong mga bahay: sapagka't sinomang kumain niyaong may lebadura, ay ihihiwalay sa kapisanan ng Israel, ang taong yaon, maging taga ibang lupa, o maging ipinanganak sa lupain. 20Huwag kayong kakain ng anomang bagay na may lebadura; sa lahat ng inyong mga tahanan ay kakain kayo ng tinapay na walang lebadura. 21Nang magkagayo'y ipinatawag ni Moises ang lahat ng matanda sa Israel, at sinabi sa kanila, Kayo'y lumabas at kumuha kayo ng mga kordero ayon sa inyo-inyong sangbahayan, at magpatay kayo ng kordero ng paskua. 22At kayo'y kukuha ng isang bigkis na hisopo, at inyong babasain sa dugo, na nasa palanggana, at inyong papahiran ng dugo na nasa palanggana, ang itaas ng pinto at ang dalawang haligi ng pinto: at sinoman sa inyo ay huwag lalabas sa pinto ng kaniyang bahay hanggang sa kinaumagahan. 23Sapagka't ang PANGINOON ay daraan upang sugatan ang mga Egipcio; at pagkakita niya ng dugo sa itaas ng pinto at sa dalawang haligi ng pinto, ay lalampasan ng PANGINOON ang pintong yaon, at hindi niya papayagan ang manunugat ay pumasok sa inyong mga bahay na sugatan kayo. 24At inyong ipangingilin ang bagay na ito, na pinakatuntunin sa iyo at sa iyong mga anak magpakailan man. 25At mangyayaring pagdating ninyo sa lupain na ibibigay sa inyo ng Panginoon, gaya ng kaniyang ipinangako, ay inyong tutuparin ang paglilingkod na ito. 26At mangyayaring pagsasabi sa inyo ng inyong mga anak: Anong ibig ninyong sabihin sa paglilingkod na ito? 27Na inyong sasabihin: Siyang paghahain sa paskua ng PANGINOON, na kaniyang nilampasan ang mga bahay ng mga anak ni Israel sa Egipto, nang kaniyang sugatan ang mga Egipcio, at iniligtas ang aming mga sangbahayan. At ang bayan ay nagyukod ng ulo at sumamba. 28At ang mga anak ni Israel ay yumaon at ginawang gayon; kung paanong iniutos ng PANGINOON Akay Moises at kay Aaron, ay gayong ginawa nila. 29At nangyari sa hating gabi, na nilipol ng PANGINOON ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Egipto, mula sa panganay ni Faraon na nakaluklok sa kaniyang luklukan, hanggang sa panganay ng bilanggo na nasa bilangguan; at lahat ng panganay sa mga hayop. 30At si Faraon ay bumangon sa kinagabihan, siya at lahat ng kaniyang mga lingkod, at lahat ng mga Egipcio, at nagkaroon ng isang malakas na hiyawan sa Egipto; sapagka't walang bahay na di mayroong isang patay. 31At kaniyang tinawag si Moises at si Aaron sa kinagabihan, at sinabi, Kayo'y bumangon, umalis kayo sa gitna ng aking bayan kayo at sangpu ng mga anak ni Israel; at kayo'y yumaong maglingkod sa PANGINOON, gaya ng inyong sinabi. 32Dalhin ninyo kapuwa ang inyong mga kawan at ang inyong mga bakahan, gaya ng inyong sinabi, at kayo'y yumaon: at pagpalain din naman ninyo ako. 33At pinapagmadali ng mga Egipcio, ang bayan, na madaliang pinaalis sila sa lupain; sapagka't kanilang sinabi, Kaming lahat ay patay na. 34At dinala ng bayan ang kanilang masa bago humilab, na nababalot ang kanilang mga masa sa kanikanilang damit sa ibabaw ng kanikanilang balikat. 35At ginawa ng mga anak ni Israel ayon sa salita ni Moises; at sila'y humingi sa mga Egipcio ng mga hiyas na pilak, at mga hiyas na ginto, at mga damit: 36At pinagbiyayaan ng PANGINOON ang bayan sa paningin ng mga Egipcio, ano pa't ibinigay sa kanila anomang hingin nila. At kanilang hinubaran ang mga Egipcio. 37At ang angkan ni Israel ay naglakbay mula sa Rameses hanggang sa Succoth, na may anim na raang libong lalake na naglakad, bukod pa ang mga bata. 38At isang karamihang samasama ang sumampa rin namang kasabay nila; at mga kawan, at mga bakahan, na napakaraming hayop. 39At kanilang nilutong mga munting tinapay na walang lebadura ang masa na kanilang kinuha sa Egipto, sapagka't hindi pa humihilab, sapagka't sila'y itinaboy sa Egipto, at hindi sila nakatigil o nakapaghanda man ng anomang pagkain. 40Ang pakikipamayan nga ng mga anak ni Israel, na ipinakipamayan nila sa Egipto, ay apat na raan at tatlong pung taon. 41At nangyari sa katapusan ng apat na raan at tatlong pung taon, ng araw ding yaon ay nangyari, na ang lahat ng mga hukbo ng PANGINOON ay umalis sa lupain ng Egipto. 42Ito ay isang gabing pangingilin sa PANGINOON dahil sa paglalabas niya sa kanila sa lupain ng Egipto: ito ay yaong gabi ng PANGINOON na ipangingilin ng lahat ng mga anak ni Israel sa buong panahon ng kanilang lahi. 43At sinabi ng PANGINOON kay Moises at kay Aaron, Ito ang tuntunin sa paskua: walang sinomang taga ibang lupa na kakain niyaon: 44Datapuwa't ang alipin ng bawa't lalake na nabili ng salapi, pagkatuli sa kaniya'y makakakain nga niyaon. 45Ang nakikipamayan at ang alilang binabayaran ay hindi kakain niyaon. 46Sa isang bahay kakanin; huwag kang magdadala ng laman sa labas ng bahay, ni sisira kayo ng kahit isang buto niyaon. 47Ipangingilin ng buong kapisanan ng Israel. 48At pagka ang isang taga ibang lupa ay makikipamayan kasama mo, at mangingilin ng paskua sa PANGINOON, ay tuliin lahat ang kaniyang mga lalake at saka siya lumapit at ipangilin: at siya'y magiging parang ipinanganak sa lupain ninyo; datapuwa't sinomang di tuli ay hindi makakakain niyaon. 49Isang kautusan magkakaroon sa ipinanganak sa lupain, at sa taga ibang bayan na nakikipamayang kasama ninyo. 50Gayon ginawa ng lahat ng mga anak ni Israel; kung paanong iniutos ng PANGINOON kay Moises at kay Aaron, gayon nila ginawa. 51At nangyari nang araw ding yaon, na kinuha ng PANGINOON ang mga anak ni Israel sa lupain ng Egipto, ayon sa kanilang mga hukbo. (AB)

 

Ipinapakita rin ng teksto na ito eksaktong pagkakasunod-sunod. Mula sa versikulo 18, makikita natin na binibilang ang pitong araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura mula sa ikalabing-apat na araw ng Unang buwan, pitong araw hanggang sa ikadalawampu’t isang araw ng buwan. Ang ika-pitong araw ng kapistahan o ang ikadalawampu’t isang araw ng Unang buwan mismo ay isang Banal na Araw. Kaya ang gabi ng ikalabing-apat ay simula ng Unang Banal na Araw ng Kapistahan na sinasabi rin sa atin na ito ay ang ikalabing-limang araw ng Unang buwan. Kaya’t ang tinutukoy natin ay ang katapusan ng ikalabing-apat na araw ng Unang buwan na siyang Abib o Nisan. Makikita sa versikulo 16 na mayroong Banal na Pagtitipon sa Unang Araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura na makikita natin mula sa Levitico 23:6 na ito ay ang ikalabing-limang araw ng Unang buwan. Hindi maaaring magkaroon ng kaguluhan sa simula ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura o sa oras ng pagpatay ng Paskuwa mula sa mga teksto na ito.

 

Nakikita natin ang isa pang aspeto ng araw mula sa Mga Gawa 27.

Mga Gawa 27:27-36 Nang dumating ang ikalabing-apat na gabi, samantalang kami'y ipinapadpad ng hangin sa kabila ng Dagat ng Adriatico, nang maghahating-gabi na ay inakala ng mga mandaragat na sila'y papalapit na sa lupa. 28Nang kanilang tarukin ay nalamang dalawampung dipa; at pagkasulong ng kaunti ay tinarok nilang muli at nalamang may labinlimang dipa. 29Sa takot naming mapapadpad sa batuhan, naghulog sila ng apat na angkla sa hulihan at nanalanging mag-umaga na. 30Subalit nang magtangka ang mga mandaragat na makaalis sa barko at ibinaba ang bangka sa dagat, na ang idinadahilan ay maghuhulog sila ng mga angkla sa unahan, 31ay sinabi ni Pablo sa senturion at sa mga kawal, “Malibang manatili ang mga taong ito sa barko, kayo'y hindi makakaligtas.” 32Nang magkagayo'y pinutol ng mga kawal ang mga lubid ng bangka, at pinabayaang mahulog. 33Nang mag-uumaga na, hinimok silang lahat ni Pablo na kumain, na sinasabi, “Ang araw na ito ang ikalabing-apat na araw na kayo'y naghihintay na walang kinakaing anuman. 34Kaya't ipinapakiusap ko sa inyo na kayo'y kumain; ito ay para sa inyong kaligtasan, sapagkat hindi malalaglag kahit ang isang buhok sa ulo ng sinuman sa inyo.” 35Nang masabi na niya ito, at makakuha ng tinapay, ay nagpasalamat siya sa Diyos sa harapan ng lahat. Ito'y kanyang pinagputul-putol at nagsimulang kumain. 36Nang magkagayo'y lumakas ang loob ng lahat, at sila nama'y kumain din. (AB)

 

Ngayon, ang aktibidad na ito ay hindi naganap sa Unang buwan kundi pagkatapos ng pag-aayuno ng Ikapitong buwan sa Pagbabayad-sala. Gayunpaman, maaari nating mahinuha na ang araw na tinatawag na ikalabing-apat, ay malinaw na tinukoy na mula sa gabi hanggang gabi. Ang gabi ng ikalabing-apat na araw ay nauuna sa umaga ng ikalabing-apat. Ito ay nagpapatibay sa pananaw na ang isang araw ay kinikilala bilang mula sa gabi hanggang gabi at hindi mula sa umaga hanggang umaga; o sa hatinggabi hanggang hatinggabi; o anumang iba pang sistema. Bukod dito, ang konsepto ng kaligtasan ng Anghel ng Panginoon, na sa kanya'y nagmamay-ari at pinaglilingkuran ni Pablo, ay makikita rin mula sa teksto sa Mga Gawa 27:23.

 

Ang konsepto ng Bagong Taon sa Tishri bilang Rosh Hashanah ay isang paganong gawain pagkatapos ng panahon ng Templo na pumasok sa Judaismo noong ikatlong siglo ng kasalukuyang panahon. Binanggit ni Rabbi Kohn, Chief Rabbi ng Budapest, na nagsulat noong 1894, ay binanggit ang mahalagang katotohanang ito sa akda na "Sabbatarians in Transylvania" na nagsasaad na ito ay pumasok noong ikatlong siglo at sa “post-biblical” na panahon (na tinutukoy ang Talmud Rosh haShanah 8a sa n. 18 sa kabanata 7) (Ed. W. Cox, tr. T. McElwain at B. Rook, CCG Publishing, USA, 1998, pp. v, 58, 106ff, et. seq. and nn.). Sa Bibliya, ang Bagong Taon ay nasa Abib na siyang Unang buwan.

 

Binanggit ng Mishnah (ca. 200 CE) na may apat na bagong taon at ang Unang Araw ng Nisan ay ang bagong taon para sa mga hari at mga pista. Dahil dito, makikita natin na ang pagtatalaga hinggil kay Ezra at Nehemiah ay ayon sa 1 Nisan at hindi sa 1 Tishri (cf. Pagbasa ng Kautusan Kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)). Ang Tishri ay ginamit sa panahong iyon para sa pagbilang ng mga taon, para sa mga taon ng Sabbatical at para sa mga Jubileo (Rosh Hashanah 1.1 E (3)). Nakikita natin na ang konsepto ng Tishri, na nagmula sa Babilonia, ay unang naitala sa Mishnah bilang isinusulong ni R. Eliazar at R. Simeon (ibid. 1.1 D). Hindi ito sinusunod bilang Bagong Taon sa panahon ng Templo. Sinisikap din ng Mishnah na paghiwalayin ang pagsisimula ng pagbibigay ng ikapu ng mga baka sa 1 Elul (ibid. 1.1 C). Ang Bahay ni Shammai ay ginanap ang bagong taon para sa mga puno sa 1 Shebat samantalang ang Bahay ni Hillel ay ginanap ito sa ikalabing-limang araw ng buwang iyon. Ang Bagong Taon sa Kabilugan ng Buwan ay direktang paganong gawain na ipinakilala mula sa Babilonia na walang duda na may kaugnayan sa pagtatanim ayon sa mga moon chart. Lahat ng pagtutukoy na ito ay pagkatapos ng panahon ng templo sa rabinikong judaismo. Sa Ikatlong siglo lamang natin nakikita na ang Tishri ay isinulong ng mga rabbi. Ito at ang sistemang pagpapaliban ngayon ang namamayani sa Judaismo na laban sa salita ng Diyos.

 

Ang Gabi ng Pagbabantay

Ang Gabi ng Pagbabantay ay makikita sa Exodo 12:42.

Exodo 12:42 Ito ay isang gabing pangingilin sa Panginoon dahil sa paglalabas niya sa kanila sa lupain ng Egipto: ito ay yaong gabi ng PANGINOON na ipangingilin ng lahat ng mga anak ni Israel sa buong panahon ng kanilang lahi. (AB)

 

Ang salitang isinalin bilang pangingilin ay Shimmurim na nangangahulugang gabi ng pagbabantay, at ang salitang ito ay matatagpuan lamang doon. Ang konsepto ng pagbabantay ay nagmumula sa pagdaan ng anghel ng kamatayan at ang pagbabantay para sa kaligtasan ng mga tao. Ang salitang SHD 8107 shimmur, na nangangahulugang pagbabantay ay nagmula sa ugat na 8104 shamar na nangangahulugang maglagay ng harang (tulad ng mga tinik) samakatuwid magbantay, protektahan, pangalagaan.

 

Ito ay nagdudulot ng mga konsepto ng pag-iingat sa sarili at pagiging maingat.

 

Ang konsepto ay hindi lamang ang pag-upo at pagbabantay kundi maging nasa ilalim ng pag-iingat na para bang nagpapalibot ng mga tinik. Ito rin ay nangangahulugang magbantay para sa pangyayari na pinag-uusapan.

 

Ito ang konsepto ng Paskuwa kung saan tayo ay inililigtas sa pamamagitan ng dugo ng cordero mula sa galit ng Diyos na sinisimbulo sa konseptong ito. Kaya ang ating pagbabantay ay nagmumula sa pagsunod at pagsasalarawan ng simbolismo ng teksto. Hindi kinakailangang magpuyat tayo ng buong gabi sa pagbabantay dahil iniligtas na tayo mula sa anghel ng kamatayan sa Paskuwa. Parehong ang Hapunan ng Panginoon sa ikalabing-apat at ang hapunan ng ikalabing-limang araw ng Unang buwan (Abib o Nisan) ay nagbibigay proteksyon sa atin. Gayunpaman, ang layunin ng gabing ito ay mapahaba ang pag-aaral at pagbabantay.  Hindi angkop na halimbawa na matulog nang maaga sa gabing ito.

 

Ang teksto sa SHD 8107 ay itinuturing ang gabing ito bilang isang espesyal na obserbasyon na hinango mula sa 8104. Ang pagiging masigasig sa pagbabantay sa buong gabi ay kapuri-puri, ngunit hindi ito lubos na kinakailangan. Siyempre, ang Israel ay kinakailangang manatiling alisto sa paghihintay ng mga utos sa paggalaw. Tiyak na may ilan na natulog kung may pagkakataon.

 

Ang salitang shimmur ay hinango mula sa konsepto sa 8104 at nangangahulugang pagbabantay kaysa sa konsepto ng nagbabantay na maaari nating makuha mula sa 8104 na shamar.

 

Ang bersyon ng 8107 na shomer (cf. SHD 7763) ay nagdadala rin ng ibang kahulugan mula sa salitang "shabar" sa 7763 na nagdadala ng kahulugan ng pag-uusisa, na nangangahulugang pagbabantay na may inaasahan.

 

Kung ang Juda ay naging mapagbantay at mapagmasid para sa Mesiyas, hindi sana sila napunta sa pagkabihag. Kaya't may kahulugan ang gabi bilang isang gabi ng pagbabantay patungo sa kanyang pagdating at tumutukoy sa pagpapako at sa paglilibing, at sinimulan ang panahon hanggang sa handog na Inalog na Bigkis.

 

Sa halip na manatiling gising lamang sa pagpupuyat, na tiyak na pinapayagan, mas mabuti na palipasin ang gabi sa pagsasalarawan ng kahulugan ng pagbabantay kasama ang pagdating ng Mesiyas sa mga bata. Ito ang tunay na kahulugan ng pangingilin na dapat nating gawin.

 

Ang paraan ng pagkain ng hapunan ay upang palakasin ang ating nalalapit na paglaya mula sa mga sistema ng mundo.

Exodo 12:11 At ganito ninyo kakanin; may bigkis ang inyong baywang, ang inyong mga pangyapak ay nakasuot sa inyong mga paa, at ang inyong tungkod ay tangnan ninyo sa inyong kamay; at inyong kakaning dalidali; siyang paskua ng PANGINOON. (AB)

 

Ihambing ang paraan ng pagkain sa hapunan na ito sa paraan ng pagkain ni Cristo at ng mga Alagad sa hapunan ng paghahanda sa gabi o Chagigah.

Juan 13:25 Ang nakahilig nga sa dibdib ni Jesus ay nagsabi sa kaniya, PANGINOON, sino yaon? (AB)

 

Marcos 14:50-52 At iniwan siya ng lahat, at nagsitakas. 51At sinundan siya ng isang binata, na nababalot ng isang kumot ang katawan niyang hubo't hubad: at hinawakan nila siya; 52Datapuwa't kaniyang binitiwan ang kumot, at tumakas na hubo't hubad. (AB)

 

Malinaw na mula sa dalawang sipi, ang mga gawain sa Hapunan ng Panginoon at ang kanyang pagka-aresto ay hindi sa gabi ng Paskuwa. Ang mga teksto ay nagpapakita na ito ay ang gabi ng paghahanda ng ikalabing-apat ng Unang buwan, na hinahanda ang Paskuwa na kakatayin sa hapon ng susunod na araw mula ika-siyam hanggang ika-labing-isang oras o mula 3 p.m. hanggang 5 p.m. Siya ay inilagay sa libingan sa gabi sa simula ng ikalabing-limang araw ng buwan at sa Unang araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura nang ang cordero ng Paskuwa ay inihanda upang iihaw at kainin sa gabing iyon.

 

Ang Deuteronomio 16:2 ay nagpapahintulot na ang hapunan ng Paskuwa ay maaaring maging alinman sa kawan at samakatuwid ay maaaring iba pang malinis na karne maliban sa cordero. Ito ay dapat na iihawin at kakainin sa lugar na pinili para sa layuning iyon.

 

Ang Deuteronomio 16:5-7 ay nag-uutos sa atin na kainin ang hapunan ng Paskuwa sa labas ng ating mga pintuang-daan. Hindi tayo pinahihintulutan na kainin ang Paskuwa sa loob ng ating sariling mga pintuang-daan. Pagkatapos ay dapat tayong bumalik sa ating mga tolda sa umaga. Ito ay sa ikalabing-limang araw ng Unang buwan, ang Unang Banal na Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura kaya maaari tayong pumunta sa ating mga tolda, ibig sabihin, sa normal na lugar ng tahanan. Ang teksto ay hindi kinakailangang ituring na nasa labas ng anumang tahanan. Halimbawa, ang pagbabantay sa labas buong gabi para sa isang walong-pung taong gulang ay mapanganib. Ibig sabihin lang nito, ang Paskuwa ay dapat manatiling sa labas ng ating mga pintuan, sa pansamantala nating tinutuluyan tulad ng ating nakikita sa iba pang mga teksto.

 

Ang mga Samaritano ay napanatili at patuloy pa ring pinapanatili ang Paskuwa ng Panginoon sa ikalabing-apat na araw ng Unang buwan (tinatawag na Nisan) na natukoy mula sa conjunction, at pinatay ang cordero sa hapon ng mga bandang 3 p.m.

 

Pagkatapos ay hinahanda nila ito at kinakain sa ikalabing-limang araw ng Unang buwan (tinatawag na Nisan o Abib) pagkatapos ng paglubog ng araw. Ang paghahanda at pagkain ay ginagawa nang nakasuot ng kanilang mga balabal at may mga tungkod sa kanilang mga kamay.

 

Ginagawa nila ito sa labas ng mga pintuang-daan at nasa Bundok ng Gerizim. Ito ay isang pilgrimage na kapistahan kung saan kinakailangan nila na maglakbay at lumabas ng Nablus patungo sa bundok.

 

Ang kanilang pagsasagawa nito sa Bundok ng Gerizim ay dahil sa Deuteronomio 27:4-7 sa kanilang bersyon ng Tekstong Hebreo. Ang versikulo 4 ng Tekstong Masoretic ay nagpapahayag na ang Bundok ng Ebal (na nangangahulugang mga bunton) bilang ang bundok para sa pagtatayo ng kautusan. Ito rin ang Bundok ng Sumpa. Ang Bundok ng Gerizim naman ang Bundok ng Pagpapala at ang bundok ng pagsamba ng mga Samaritano kaya ito ay nananatiling may relihiyosong kahalagahan sa aspetong iyon. Ang argumento ay ang MT ay binago mula sa Gerizim upang basahin bilang Ebal.

 

Karaniwan nang itinuturing na ang Ebal ay isang palsipikasyon sa Tekstong Masoretic at dapat na basahin bilang Gerizim. Ang mga versikulo sa Deuteronomio 27:11-26 ay nagpapakita na ang Gerizim ay para sa pagpapala at ang Ebal ay para sa sumpa. Ang argumento ay ang mga handog pang kapayapaan ay hindi ginagawa sa bundok ng para sa sumpa at ang dambana ay dapat na itayo sa bundok na ito.

 

Ang mga Samaritano ay sumusunod sa mga Sabbath at kapistahan ayon sa Pentateuch at Decalogue, samantalang ang Judaismo ay sumusunod sa 613 mitzvoth. Ang tinatawag na pangunahing mga Cristiano ay sumusunod sa sistema ng paganong Easter na may mga maliit na pagbabago sa mga kalkulasyon ng kalendaryo sa mga sumunod na panahon.

 

Maraming mga iskolar din ang sumasang-ayon na ang mga relihiyosong gawain ng mga Samaritano ay katulad ng sa mga Judio sa Panahon ng Ikalawang Templo. Patuloy pa ring sinusunod ng mga Samaritano ang kanilang mga gawain sa Panahon ng Ikalawang Templo sa kanilang santuwaryo.

 

Mayroon silang Tabernakulo roon. Ito ay sinira ng Maccabee na si John Hyrcanus I. Sinakop niya ang mga Idumeans sa parehong ekspedisyon at pilit silang pinalilipat sa Judaismo. Hindi niya kinailangang pakialaman ang mga Samaritano maliban sa pagwasak ng kanilang Tabernakulo dahil ang kanilang sistema ng kalendaryo ay katulad ng sistema ng mga Saduseo ayon sa kung paano pinapatakbo ang Templo. Ang mga Fariseo ay hindi pa nakarating sa punto ng kanilang mga tradisyon na mag-organisa ngmga pagpapaliban at madalas ang sunud-sunod na mga Sabbath sa buong panahon ng Templo gaya ng ipinapakita sa Mishnah (cf.  Ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156)).

 

Ang mga Samaritano ay tumanggi rin na sumunod sa mga kapistahan ng Hanukkah at Purim.

 

Kinalkula nila ang mga Bagong Buwan walong buwan bago ayon sa conjunction. Pagkatapos ng pagkasira ng Ikalawang Templo, tila hindi na binigyang pansin o sinadyang "mawala" ng mga Judio ang kanilang kakayahan sa pagbibilang ng mga Bagong Buwan upang ipasok ang mga pagpapaliban. Ang mga Rabbi ay tumanggi na tanggapin ang pagka-kalkula ng mga Samaritano at ginawa ang kanilang sariling pagka-kalkula gamit ang mga pagpapaliban at pagmamasid sa crescent.

 

Inakusahan si Cristo sa pagiging isang Samaritano dahil hindi niya tinanggap ang mga tradisyon ng mga Fariseo (Jn. 8:48).

 

Ang Gabi ng Pangingilin ay isang gabi ng pagtuturo sa mga bata ng layunin ng gabi at kung ano ang dapat nilang gawin sa gabi na ito.

Exodo 12:25-38 At mangyayaring pagdating ninyo sa lupain na ibibigay sa inyo ng PANGINOON, gaya ng kaniyang ipinangako, ay inyong tutuparin ang paglilingkod na ito. 26At mangyayaring pagsasabi sa inyo ng inyong mga anak: Anong ibig ninyong sabihin sa paglilingkod na ito? 27Na inyong sasabihin: Siyang paghahain sa paskua ng PANGINOON, na kaniyang nilampasan ang mga bahay ng mga anak ni Israel sa Egipto, nang kaniyang sugatan ang mga Egipcio, at iniligtas ang aming mga sangbahayan. At ang bayan ay nagyukod ng ulo at sumamba. 28At ang mga anak ni Israel ay yumaon at ginawang gayon; kung paanong iniutos ng PANGINOON kay Moises at kay Aaron, ay gayong ginawa nila.

 

Ang pagbabantay para sa kaligtasan sa gabi ng Paskuwa ay pinanatili bilang alaala magpakailanman (Ex. 12:14). Sa gabing iyon, dapat tayong magbantay para sa ating kaligtasan. Sa gabi na ito, inilibing si Cristo at nagtagal ng tatlong araw at tatlong gabi sa lupa mula Miyerkules ng gabi hanggang Sabado ng gabi nang muling binuhay siya ng nag-iisang Tunay na Diyos at sa Linggo ng umaga siya ay umakyat sa Langit bilang handog ng Inalog na Bigkis ng 9 a.m., na nagsisimula ng pagbibilang patungo sa Pentecostes at sa ating ani ng Iglesia sa Banal na Espiritu.

 

Sa pamamagitan ng pagkilos na ito, kinuha ng Diyos ang mga panganay ng mundo at pinalawak ang Kaligtasan sa mga Gentil.

29At nangyari sa hating gabi, na nilipol ng PANGINOON ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Egipto, mula sa panganay ni Faraon na nakaluklok sa kaniyang luklukan, hanggang sa panganay ng bilanggo na nasa bilangguan; at lahat ng panganay sa mga hayop. 30At si Faraon ay bumangon sa kinagabihan, siya at lahat ng kaniyang mga lingkod, at lahat ng mga Egipcio, at nagkaroon ng isang malakas na hiyawan sa Egipto; sapagka't walang bahay na di mayroong isang patay. 31At kaniyang tinawag si Moises at si Aaron sa kinagabihan, at sinabi, Kayo'y bumangon, umalis kayo sa gitna ng aking bayan kayo at sangpu ng mga anak ni Israel; at kayo'y yumaong maglingkod sa PANGINOON , gaya ng inyong sinabi. 32Dalhin ninyo kapuwa ang inyong mga kawan at ang inyong mga bakahan, gaya ng inyong sinabi, at kayo'y yumaon: at pagpalain din naman ninyo ako. 33At pinapagmadali ng mga Egipcio, ang bayan, na madaliang pinaalis sila sa lupain; sapagka't kanilang sinabi, Kaming lahat ay patay na. 34At dinala ng bayan ang kanilang masa bago humilab, na nababalot ang kanilang mga masa sa kanikanilang damit sa ibabaw ng kanikanilang balikat. 35At ginawa ng mga anak ni Israel ayon sa salita ni Moises; at sila'y humingi sa mga Egipcio ng mga hiyas na pilak, at mga hiyas na ginto, at mga damit: At pinagbiyayaan ng PANGINOON ang bayan sa paningin ng mga Egipcio, ano pa't ibinigay sa kanila anomang hingin nila. At kanilang hinubaran ang mga Egipcio. 37At ang angkan ni Israel ay naglakbay mula sa Rameses hanggang sa Succoth, na may anim na raang libong lalake na naglakad, bukod pa ang mga bata. 38At isang karamihang samasama ang sumampa rin namang kasabay nila; at mga kawan, at mga bakahan, na napakaraming hayop. (AB)

 

Ang karamihang sama-samang ito ay naging bahagi ng Israel.

 

Kaya’t ang Kaligtasan ay ipinagkakaloob rin sa mga Gentil sa pamamagitan ng Mesiyas. Ang Hapunan ng Panginoon ay bahagi ng proseso ng pista na ito. Ang Hapunan ng Panginoon ay ang unang gabi ng ikalabing-apat ng Unang buwan at pagkatapos ang ikalawang gabi ng ikalabing-lima ay ang hapunan ng Paskuwa na sumisimbolo sa pagkakaisa ng mundo sa ilalim ng Mesiyas sa loob ng Israel.

 

Ito ay mananatiling alaala sa lahat ng mga tao magpakailanman.

Exodo 13:14-16 At mangyayari, na pagtatanong sa iyo ng iyong anak sa panahong darating, na sasabihin, Ano ito? na iyong sasabihin sa kaniya: Sa pamamagitan ng lakas ng kamay ay inilabas tayo ng PANGINOON sa Egipto, sa bahay ng pagkaalipin. 15At nangyari, nang magmatigas si Faraon na hindi kami tulutang yumaon, ay pinatay ng PANGINOON ang lahat ng mga panganay sa lupain ng Egipto, ang panganay ng tao at gayon din ang panganay ng hayop: kaya't aking inihahain sa PANGINOON ang lahat ng nagbubukas ng bahay-bata na mga lalake; nguni't lahat ng panganay ng aking anak ay aking tinutubos. 16At magiging pinakatanda sa iyong kamay, at pinakaalaala sa pagitan ng iyong mga mata: sapagka't sa pamamagitan ng lakas ng kamay ay inilabas tayo ng PANGINOON sa Egipto. (AB)

 

Ito rin ay nakatuon sa susunod na Exodo na mangyayari sa pamamagitan ng makapangyarihang kamay ng Diyos.

Isaias 66:18:24 Sapagka't kilala ko ang kanilang mga gawa at ang kanilang mga pagiisip: ang panahon ay dumarating na aking pipisanin ang lahat na bansa at ang mga may iba't ibang wika; at sila'y magsisiparoon, at mangakikita ang aking kaluwalhatian. 19At ako'y maglalagay ng tanda sa gitna nila, at aking susuguin ang mga nakatanan sa kanila sa mga bansa, sa Tarsia, Pul, at Lud, na nagsisihawak ng busog, sa Tubal at Javan, sa mga pulong malayo na hindi nangakarinig ng aking kabantugan, o nakakita man ng aking kaluwalhatian; at sila'y mangagpapahayag ng aking kaluwalhatian sa gitna ng mga bansa. 20At kanilang dadalhin ang lahat ninyong mga kapatid mula sa lahat na bansa na pinakahandog sa PANGINOON , na nasasakay sa mga kabayo, at sa mga karo, at sa mga duyan, at sa mga mula, at sa mga maliksing hayop, sa aking banal na bundok na Jerusalem, sabi ng PANGINOON , gaya ng pagdadala ng mga anak ni Israel ng kanilang handog sa malinis na sisidlan sa bahay ng PANGINOON. 21At sa kanila rin naman ako kukuha ng mga pinaka saserdote at mga pinaka Levita, sabi ng PANGINOON. 22Sapagka't kung paanong ang mga bagong langit at ang bagong lupa, na aking lilikhain ay mananatili sa harap ko, sabi ng PANGINOON , gayon mananatili ang inyong lahi, at ang inyong pangalan. 23At mangyayari, na mula sa bagong buwan hanggang sa panibago, at mula sa isang sabbath hanggang sa panibago, paroroon ang lahat na tao upang sumamba sa harap ko, sabi ng PANGINOON. 24At sila'y magsisilabas, at magsisitingin sa mga bangkay ng mga taong nagsisalangsang laban sa akin: sapagka't ang kanilang uod ay hindi mamamatay, o mamamatay man ang kanilang apoy; at sila'y magiging kayamutan sa lahat ng mga tao.

 

Kaya't ang gabi na ito ay hindi lamang sa nakaraan. Ito ay nasa hinaharap at hindi maaaring masira ang Kasulatan.

Jeremias 6:16-19 Ganito ang sabi ng PANGINOON, Magsitayo kayo sa mga daan at magsitingin kayo, at ipagtanong ninyo ang mga dating landas, kung saan nandoon ang mabuting daan; at magsilakad kayo roon, at kayo'y mangakakasumpong ng kapahingahan sa inyong mga kaluluwa: nguni't kanilang sinabi, Hindi kami magsisilakad doon. 17At ako'y naglagay ng mga bantay sa inyo, na aking sinasabi, Inyong pakinggan ang tunog ng pakakak, nguni't kanilang sinabi, Hindi kami makikinig. 18Kaya't inyong pakinggan, ninyong mga bansa, at inyong talastasin, Oh kapulungan, kung ano ang nasa gitna nila. 19Iyong pakinggan, Oh lupa: narito, ako'y magdadala ng kasamaan sa bayang ito, na bunga ng kanilang mga pagiisip, sapagka't sila'y hindi nangakinig sa aking mga salita; at tungkol sa aking kautusan ay kanilang itinakuwil. (AB)

 

Kailangan nating muling itatag ang mga sinaunang paraan at bumalik sa kautusan at alisin ang mga kalendaryo ng mga pagano at ang mga misteryo ng Babilonia na itinatag sa ilalim ng mga tradisyon ng mga Rabbi sa ilalim ni Hillel II noong 358 CE.

Eclesiastes 3:15 Ang nangyari sa nagdaan ay nangyari na; at ang mangyayari pa ay nangyari na rin; at hinahanap uli ng Dios ang nakaraan na. (AB)

 

Kailangan nating ibalik ang katotohanang minsan nang ipinadala.

Roma 15:4 Sapagka't ang anomang mga bagay na isinulat nang una ay nangasulat dahil sa ikatututo natin, upang sa pamamagitan ng pagtitiis at pagaliw ng mga kasulatan ay mangagkaroon tayo ng pagasa. (AB)

 

Ang sinumang sumubok na baguhin ang Kasulutan upang mabago ang kautusan at mabago ang panahon ay hindi bahagi ng kaharian ng Diyos. Kung paano nananatili ang mga Sabbath, gayundin ang mga Bagong Buwan at mga Kapistahan ng Diyos. Ang Araw ng Pagbabayad-sala ay hindi maaring maipagpaliban katulad ng Sabbath o mga Bagong Buwan o ng Paskuwa. Sa loob ng iisang bahay kainin iyon (Ex. 12:46).

Exodo 12:42 Ito ay isang gabing pangingilin sa PANGINOON dahil sa paglalabas niya sa kanila sa lupain ng Egipto: ito ay yaong gabi ng Panginoon na ipangingilin ng lahat ng mga anak ni Israel sa buong panahon ng kanilang lahi. (AB)

 

Mangagpuyat nga kayo, sapagka't hindi ninyo nalalaman ang araw ni ang oras (Mat 25:13).

Marcos 13:30-37 Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hindi lilipas ang lahing ito, hanggang sa mangaganap ang lahat ng mga bagay na ito. 31Ang langit at ang lupa ay lilipas: datapuwa't ang aking mga salita ay hindi lilipas. 32Nguni't tungkol sa araw o oras na yaon ay walang nakakaalam, kahit ang mga anghel sa langit, kahit ang Anak, kundi ang Ama. 33Kayo'y mangagingat, mangagpuyat at magsipanalangin: sapagka't hindi ninyo nalalaman kung kailan kaya ang panahon. 34Gaya ng isang tao na nanirahan sa ibang lupain, na pagkaiwan ng kaniyang bahay, at pagkabigay ng kapamahalaan sa kaniyang mga alipin, sa bawa't isa'y ang kaniyang gawain, ay nagutos din naman sa bantay-pinto na magpuyat. 35Mangagpuyat nga kayo: sapagka't hindi ninyo nalalaman kung kailan paririto ang panginoon ng bahay, kung sa hapon, o sa hating gabi, o sa pagtilaok ng manok, o sa umaga; 36Baka kung biglang pumarito ay kayo'y mangaratnang nangatutulog. 37At ang sinasabi ko sa inyo ay sinasabi ko sa lahat, Mangagpuyat kayo. (AB)

 

Ang lahing na tinukoy ni Cristo sa Marcos 13:30 ay ang huling henerasyon. Sa loob ng isang henerasyon, o apatnapung taon, lahat ng digmaan ng katapusan ay lilipas. Sa apatnapung taon na iyon, ang Pagsusukat ng Templo at lahat ng gawain ng katapusan ay matatapos (cf. ang aralin na Pagsukat sa Templo (No. 137)). Babalik ang Mesiyas at ibabalik ang Kautusan. Kaya magbantay kayo sapagkat hindi ninyo alam kung kailan darating ang Panginoon.

Awit ng mga Awit 5:2

Ako'y nakatulog, nguni't ang aking puso ay gising:

ang tinig ng aking sinta

ang siyang tumutuktok, na kaniyang sinasabi,

pagbuksan mo ako, kapatid ko, sinta ko,

kalapati ko, sakdal ko:

sapagka't ang aking ulo ay basa ng hamog,

ang aking mga kulot na buhok ay ng mga patak ng gabi.

(cf. ang aralin na Awit ng Mga Awit (No. 145)).

 

Sa 2027/28, makikita natin ang jubileo at ang pagpapa numbalik.

 

Kaya't may tungkulin din tayo sa Diyos.

Mga Gawa 20:28-35 Ingatan ninyo ang inyong sarili, at ang buong kawan, na sa kanila'y ginawa kayo ng Espiritu Santo na mga obispo, upang pakanin ninyo ang iglesia ng Panginoon na binili niya ng kaniyang sariling dugo. 29Aking talastas na pagalis ko ay magsisipasok sa inyo ang mga ganid na lobo, na hindi mangagpapatawad sa kawan; 30At magsisilitaw sa mga kasamahan din ninyo ang mga taong mangagsasalita ng mga bagay na masasama, upang mangagdala ng mga alagad sa kanilang hulihan. 31Kaya nga kayo'y mangagpuyat, na alalahaning sa loob ng tatlong taon ay hindi ako naglikat sa gabi at araw ng paalaala sa bawa't isa na may pagluha. 32At ngayo'y ipinagtatagubilin ko kayo sa Dios, at sa salita ng kaniyang biyaya, na makapagpapatibay, at makapagbibigay sa inyo ng mana sa kasamahan ng lahat na mga pinapaging banal. 33Hindi ko inimbot ang pilak ninoman, o ang ginto, o ang pananamit. 34Nalalaman din ninyo na ang mga kamay na ito ay nangaglilingkod sa mga kinakailangan ko, at sa aking mga kasamahan. 35Nagbigay halimbawa ako sa inyo sa lahat ng mga bagay, na sa ganitong pagpapagal ay dapat kayong magsisaklolo sa mahihina, at alalahanin ang mga salita ng Panginoong Jesus, na siya rin ang may sabi, Lalo pang mapalad ang magbigay kay sa tumanggap. (AB)

 

Gayundin, hayaan itong sabihin sa lahat.

 

 

 

q