Christian Churches of God

No. F006

 

 

 

 

 

Komentaryo sa Josue: Panimula at Bahagi 1

(Edition 4.0 19951109-20000710-20091018-20221024)

                                                        

 

Ang aralin na ito ay tumatalakay sa mga propetikong implikasyon ng pagbagsak ng Jerico at ipinapaliwanag kung paano ang pagkakasunod-sunod ng pitong tatak at mga pakakak na may mga mangkok ng poot ng Diyos ay inilarawan sa kuwento ng Jerico. Ang kahalagahan ng kuwento ni Rahab ay ipinakita na naglalarawan sa pagbabalik-loob ng mga Gentil at tumuturo sa Mesiyas bilang pinuno ng mga bansa..

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1995, 2000, 2009, 2022 Wade Cox)

(Tr. 2023)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Komentaryo sa Josue: Panimula at Bahagi 1 [F006]

 


Panimula

Matapos ang pagtanggi ng Israel na kunin ang lupang pangako ang Anghel ng Presensya na nagbigay ng Kautusan ng Diyos kay Moises at siya na sinabi sa atin ni Esteban na ang Cristo (Mga Gawa 7:30-53) at siya na sinabi ni Pablo na kasama ng Israel sa Ilang (1Cor. 10:1–4), hindi pinahintulutan ang Israel na pumunta sa lupang pangako at pinalayas sila hanggang apatnapung taon sa ilang dahil sa kanilang kaduwagan at kawalan ng pananampalataya. Ito ang pamantayang yugto ng pagsubok na paulit-ulit nating makikita sa mga teksto ng Bibliya.

 

Ang mga Trinitarian pagkatapos ng repormasyon ay pinili na sundin ang mga nakaraang sistemang Romano na tumangging bumuo ng mga teksto ng BT na nagpapakita na ang Nakakababang Diyos ng Israel ay si Jesucristo, na, sa kanyang pre-existent na anyo, ay ang nilalang na siyang Anghel ng Pagtubos. Siya ang Elohim o Diyos ni Abraham, Isaac at Jacob (Gen. 48:15-16; Deut. 32:8) na itinalaga ng Nag-iisang Tunay na Diyos na si Eloah, bilang elohim ng Israel, at ibinigay ang Israel bilang kanyang mana (tingnan din ang Awit. 45:6-7; Heb. 1:8-9) at siya na sinasabi sa atin ng mga Hebreo na Cristo sa kanyang pre-existent na anyo (tingnan Pre-existence ni Jesucristo  (No. 243)).

 

Nakilala siya sa mga teksto ng Juan 1:1-18 bilang ang Monogenes Theos (B4) ng Juan 1:18 (F043F043iiF043iiiF043iv at nakilala din sa F043vTingnan din Buod at Pagkakaisa ng mga Ebanghelyo (F043vi))

 

Sa tekstong ito ay nagpakita si Cristo kay Josue bilang Kapitan ng mga Hukbo ng Panginoon at nagbigay ng mga tagubilin para sa pagkatalo ng Jerico at sa pananakop sa Lupang Pangako. 

 

*******

 

 Joshua

by E.W. Bullinger

 

JOSHUA. THE STRUCTURE OF THE BOOK AS A WHOLE. ( Introversion.)

Joshua 1:1-18 . JOSHUA ENTERING ON HIS WORK.

Joshua 2:1 - Joshua 7:26 . JORDAN. EVENTS CONNECTED THEREWITH.

Joshua 8:1 - Joshua 12:24 . THE LAND. CONQUEST.

Joshua 13:1 - Joshua 21:45 . THE LAND. DIVISION.

Joshua 22:1-34 . JORDAN. EVENTS CONNECTED THEREWITH.

Joshua 23:1 - Joshua 24:28 . JOSHUA ENDING HIS WORK.

 

EPILOGUE to the whole Book (Joshua 24:29-30 ).

 

For the relation of JOSHUA to the Pentateuch. see note on Title (p.291).

For the relation of JOSHUA to the Earlier and Later Prophets, see Appdx-1 .

For the relation of JOSHUA to the Earlier Prophets, see below.

 

JOSHUA. Israel's settlement in the LAND; under JOSHUA and PRIESTS.

JUDGES. Israel''s failure under PRIESTS.

SAMUEL. Israel''s settlement in the LAND; under SAMUEL and KINGS. KINGS. Israel''s failure under KINGS.

 

TITLE, Joshua. Heb. Jehoshua'' = Jehovah the Saviour". In Greek "Jesus". See Acts 7:45 .Hebrews 4:8 , and Matthew 1:18 . The great subject is the Land, as that of the Pentateuch was the People.

 

 

**********

Maraming mensahe ang bumubuo at nagtutulak patungo sa kwento ng pagpapanumbalik sa milenyo. Maraming bahagi ng Bibliya ang nauugnay sa kwentong iyon. Nararapat na magsimula tayo sa pagtatatag ng Israel. Ang Aklat ni Josue - Kabanata 1, bersikulo 1 ay may kinalaman sa pananakop ng Israel. Ang ibig sabihin ni Josue na anak ni Nun ay ang kaligtasan ay ipinanganak sa pamamagitan ng pagtitiis. Josue (o Yehoshua) ang pangalan ng Cristo. May mga pagkakatulad sa aklat ng Apocalipsis at kay Josue, at sa pagbagsak ng Jerico. May mga espirituwal na aral sa teksto, at mayroong indikasyon kung ano ang mangyayari sa mga huling araw, na direktang hinango mula sa aklat ni Josue at sa pagbagsak ng Jerico. Marami sa mga bagay na iyon ang hindi lubos na nauunawaan. Ang mga aral ay hindi pa ganap na nai-extrapolate at, sana, sa komentaryong ito, na kung saan ito ay mas tamang tawagin, maaari nating makuha ang mga aral, at makakuha ng ilang ideya kung paano itatatag ng Panginoon ang panunumbalik sa mga huling araw, o kahit man lang sa ilang mga aspeto nito. Magsisimula tayo sa Josue 1:1.

Josue1:1 Nangyari nga pagkamatay ni Moises na lingkod ng Panginoon, na ang Panginoon ay nagsalita kay Josue na anak ni Nun na tagapangasiwa ni Moises, na sinasabi, (TLAB)

 

Mayroon tayong dalawang konsepto doon. Namatay si Moises bilang lingkod ng Panginoon. Si Cristo ay namatay bilang anak ng Panginoon. Kaya nagkaroon tayo ng dalawang kinalabasan, ang katayuan ng anak ay mas higit kaysa sa alipin. Si Josue ay ministro ni Moises. Si Moises ay pinagbawalan sa pagpasok sa Lupang Pangako at sa kanyang sarili na manguna sa pananakop (Bil. 20:12). Ang henerasyong lumahok sa Exodo ay patay na ngayon

 

Josue 1:2-3 "Si Moises na aking lingkod ay patay na; ngayon nga'y tumindig ka, tumawid ka sa Jordang ito, ikaw, at ang buong bayang ito, hanggang sa lupain na aking ibinibigay sa kanila, sa makatuwid baga'y sa mga anak ni Israel. 3Bawa't dakong tuntungan ng talampakan ng inyong paa, ay naibigay ko na sa inyo, gaya ng sinalita ko kay Moises.(TLAB)

Ito ay pagkatapos ng pagluluksa sa loob ng tatlumpung araw. Nagluksa sila para kay Moises ng tatlumpung araw, gaya ng naiintindihan natin sa una, mula sa Pentateuch. Hindi pinahintulutan si Moises na pumasok sa Lupang Pangako. Ang kanyang sistema ay huminto hanggang sa Lupang Pangako lamang at ang kanyang kahalili ay dinala ang Israel sa susunod na yugto. Iyan ay simbolo ng Mesiyas at ng sistema ng Banal na Espiritu na dinadala ang Israel sa isa pang yugto. Ang kamatayan ni Moises ang hudyat upang simulan ang pananakop. Ang Jordan ang likas na silangang hangganan ng Canaan (v. 2).

 

Josue 1:4  Mula sa ilang, at ang Libanong ito, hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates, buong lupain ng mga Hetheo, at hanggang sa malaking dagat sa dakong nilulubugan ng araw, ay magiging inyong hangganan.(TLAB) 

 

Ang mga hangganan ng Canaan bilang lupang pangako ay ang ilang o disyerto sa Timog at Silangan, Ang mga bundok ng Lebanon sa Hilagang Kanluran, Ang lupain ng mga Hittite sa hilagang Syria (na dating bahagi ng Imperyong Hittite), at sa Kanluran ang Dakilang Dagat – Ang Mediterranean. Hindi lamang kasalukuyang Israel ang tinitingnan natin. Ang lupain na ibinigay sa Israel ay umaabot hanggang sa Eufrates, hanggang sa kanlurang dagat, at hanggang sa hangganan ng Ehipto.

 

Josue 1:5  Walang makatatayong sinomang tao sa harap mo sa lahat ng mga araw ng iyong buhay: kung paanong ako'y suma kay Moises, ay gayon ako sasa iyo: hindi kita iiwan ni pababayaan kita.. (TLAB)

Ito ay isang pangako ng Diyos kay Josue. Ang pagkakasunod-sunod ay ang mga kumander ng Israel ay binigyan ng pangakong iyon, at habang sila ay lumalakad kasama ng Panginoon ay hindi sila pababayaan o iiwan ng Panginoon at ang Israel ay tatayo. Walang bansang makakalaban dito habang sinusunod nito ang mga kautusan ng Diyos. Iyan ang pangako ng Diyos at talagang ganyan. Kapag bumagsak tayo sa mga kautusan ng Diyos, pinahihintulutan ang mga bansa na sakupin tayo.

 

Josue 1:6-7  6Magpakalakas ka at magpakatapang na mabuti: sapagka't iyong ipamamana sa bayang ito ang lupain na aking isinumpa sa kanilang mga magulang na ibibigay sa kanila. 7Magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti, na isagawa mo ang ayon sa buong kautusan na iniutos sa iyo ni Moises na aking lingkod: huwag kang liliko sa kanan o sa kaliwa, upang ikaw ay magtamo ng mabuting kawakasan saan ka man pumaroon (TLAB)

Mayroong koneksyon. Sundin ang kautusan at tayo ay magtatagumpay. Kung hindi natin susundin ang kautusan, tayo ay mabibigo. Ang lahat ng iyan ay matatagpuan sa Deuteronomy 28, sa: ang mga pagpapala at ang mga sumpa. Ang pag-unawa sa mga pagpapala at mga sumpa ay mahalaga. Ang pag-aaral ng Bibliya sa Deuteronomio 28 ay kritikal (tingnan Ang Pagpapala at Ang Mga Sumpa (No. 075)). Lahat ng mga pangakong iyon ay ginawa upang ang bansa ay gawing ulo at hindi buntot. Ang bansa ay magiging isang tagapag pahiram at hindi isang nanghihiram. Kung hindi natin susundin ang kautusan tayo ay ilalagay sa ilalim ng mga bansa, at tayo ay magiging isang nanghihiram, na siyang mismo kung ano ang nangyayari sa ating mamamayan. Ang America ang pinakamalaking bansang may utang sa buong mundo. Ang Australia ay nakalabas mula sa Ikalawang Digmaang Pandaigdig na may mga sobra. Nagbayad sila sa kanilang paraan, nakipaglaban sa buong planeta, at lumabas sa digmaan na binayaran ang lahat ng utang, at nagkaroon ng mga sobra. Nagawa ng mga Amerikano na makaraos mula sa Ikalawang Digmaang Pandaigdig, hanggang ngayon, sa pamamagitan ng Cold War, at lumabas bilang pinakamalaking bansang may utang sa buong mundo. May aral yan. Ang mga sumpa laban kay Manases ay matindi. Mayroong mga kung anu-anong mga bagay na mangyayari kina Manases at Ephraim, na makikita natin.

 

Josue 1:8-9 Ang aklat na ito ng kautusan ay huwag mahihiwalay sa iyong bibig, kundi iyong pagbubulayan araw at gabi, upang iyong masunod na gawin ang ayon sa lahat na nakasulat dito: sapagka't kung magkagayo'y iyong pagiginhawahin ang iyong lakad, at kung magkagayo'y magtatamo ka ng mabuting kawakasan. 9Hindi ba kita inutusan? Ikaw ay magpakalakas at magpakatapang na mabuti; huwag kang matakot, ni manglupaypay: sapagka't ang Panginoon mong Dios ay sumasa iyo saan ka man pumaroon. (TLAB)

Ang ilang modernong iskolar ay tumutukoy sa Aklat ng Kautusan, na tinutukoy dito, bilang ang Aklat ng Deuteronomio sa halip na ang buong Pentateuch (tingnan Ang Kautusan ng Diyos (L1)).  Magpakalakas at magpakatapang na mabuti ay inulit sa pangalawang pagkakataon sa ilang bersikulo lamang. Ang mga pangako ay ang isa ay magpapalayas ng isang libo, kung ang bansa ay sumusunod sa kautusan. Kung hindi nila susundin ang kautusan, isa sa kanila ang magpapalayas sa isang libo ng bansang hinirang. Iyan ang uri ng pangako na ginawa sa mga tao bilang isang bansa. Ang mga hinirang ay umiiral sa loob ng mga bansa at ang ating gawain ay manalangin at palakasin ang mga taong iyon, ngunit ang mga tao mismo ay magtatagumpay kapag natatakot sila sa kautusan. Dumating na tayo sa punto kung saan hindi na mauulit sa atin ang mga bagay na iyon hanggang sa pagpapanumbalik sumusunod mula sa ating paglilinis sa pamamagitan ng apoy.

 

Josue 1:10-15 Nang magkagayo'y nagutos si Josue sa mga pinunong bayan, na sinasabi, 11" Kayo'y magdaan sa gitna ng kampamento, at magutos sa bayan, na sabihin, Maghanda kayo ng baon; sapagka't sa loob ng tatlong araw ay tatawid kayo sa Jordang ito, upang yumaong ariin ang lupain, na ibinibigay sa inyo ng Panginoon ninyong Dios upang ariin.'" 12At sa mga Rubenita, at sa mga Gadita, at sa kalahating lipi ni Manases, ay nagsalita si Josue, na sinasabi13" Alalahanin ninyo ang salita na iniutos sa inyo ni Moises na lingkod ng Panginoon, na sinasabi, Binibigyan kayo ng kapahingahan ng Panginoon ninyong Dios, at ibibigay sa inyo ang lupaing ito. 14Ang inyong mga asawa, ang inyong mga bata, at ang inyong mga hayop ay tatahan sa lupain na ibinigay sa inyo ni Moises sa dako roon ng Jordan; nguni't kayo'y tatawid na may sandata sa harap ng inyong mga kapatid, kayong lahat na makapangyarihang lalaking matapang, at tutulong sa kanila; 15Hanggang sa mabigyan ng kapahingahan ng Panginoon ang inyong mga kapatid, na gaya ninyo, at kanila namang maari ang lupaing ibinibigay sa kanila ng Panginoon ninyong Dios: kung magkagayo'y babalik kayo sa lupain na inyong ari, at inyong aariin, yaong ibinigay sa inyo ni Moises na lingkod ng Panginoon sa dako roon ng Jordan sa dakong sinisikatan ng araw." (TLAB)

 

Sa dako roon ng Jordan ay tumutukoy sa mga lupain sa silangan ng Jordan na ibinigay sa mga tribo sa Mga Bilang kabanata 32.

 

Ang konseptong ito ay isang bagay kung saan ang Israel ay hindi lang ang buong mana ng bansang Israel. Ang lupain sa silangan ng Jordan ay bahagi rin ng mana ng Israel. Ang puntong iyon ay hindi kailanman naintindihan. Kapag bumalik tayo sa sistemang milenyo, magkakaroon tayo ng mga lupain sa labas ng Israel na ibinigay bilang mana, at ang mga tribo nina Manases at Ruben at Gad, partikular, (at gayundin nina Dan at Ephraim) ay magmamay-ari ng mga lupain sa silangan ng Israel. Iyan ay mahalaga, at sila ay bibigyan ng kanilang kapahingahan bago ang kapahingahan para sa nalalabi sa Israel. Ang kanilang posisyon ay itinatag bago ang ganap na pagkakatatag ng Israel sa ilalim ng Mesiyas. Ang pagseseguro na ito sa mga panlabas na tribo ay mangyayari ng una, ngunit ang pagpapanumbalik ay susunod sa pagliligtas ng Judah (Zac. 12:1ff.). Iyan ay makabuluhan. Ibig sabihin may mga bagay na mangyayari bago ang pagdating ng Mesiyas, na magsisimula sa pagtatatag ng Kaharian. Ang isa ay maaari lamang mag-espekula sa mga paggalaw ng mga tribo at sa mga alokasyon ng mana. Ang kahalagahan ay mayroong tatlong tribo na binigyan ng mana sa silangan ng Israel at nagpadala sila, hindi lahat, kundi ang kanilang mga armadong tauhan lamang upang itatag ang Kaharian. Sa madaling salita, ang mga hinirang ay ang mga armadong lalaki ng Mesiyas. Babalik tayo sa Israel, at may mga tao sa atin na pupunta sa Jerusalem, ngunit ang ilan sa ating mana ay maiiwan sa ating mga pamilya. Sa espirituwal na kahulugan, ang mga inapo ay maiiwan upang kunin ang bahagi ng kanilang mana, na nasa labas ng Israel. Napakahalaga niyan. Ito ay isang ispekulatibong pagkakataon; tungkol sa lawak ng mga lupain, walang nakakaalam (tingnan din ang Isa. 65:9-66:24; Zac. 14:16-19).  Gayunpaman, may binigay na pangako.

 

Josue 1:16-18 At sila'y sumagot kay Josue, na sinasabi, Lahat ng iyong iniutos sa amin ay aming gagawin, at saan mo man kami suguin ay paroroon kami. 17Kung paanong aming dininig si Moises sa lahat ng mga bagay, ay gayon ka namin didinggin: sumaiyo lamang ang Panginoon mong Dios, na gaya kay Moises. 18Sinomang manghihimagsik laban sa iyong utos, at hindi makikinig ng iyong mga salita sa lahat ng iyong iniuutos sa kaniya, ay ipapapatay: magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti." (TLAB)

Ang pagsunod sa pambansang pinuno ay pinakamahalaga. Magpakalakas at magpakatapang na mabuti ay binanggit sa ikatlong pagkakataon.

Josue 2:1 At si Josue na anak ni Nun ay nagsugong lihim mula sa Sittim ng dalawang lalake na pinakatiktik, na sinasabi, Yumaon kayo na inyong kilalanin ang lupain, at ang Jerico. At sila'y yumaon at pumasok sa isang bahay ng isang patutot na ang pangalan ay Rahab, at nakituloy doon. (TLAB)

 

Ang Shitim ay ang lugar ng kampo ng mga Israelita sa Silangan ng Jordan (Bil. 33:49). Ang Jerico ang pinakamalaking pamayanan sa Mababang Libis ng Jordan at ang pintuang-daan tungo sa kanlurang Palestina. Ang mga arkeolohikal na gawa hanggang sa kasalukuyan ay hindi tiyak sa mga labi ng panahon ni Josue.

 

Bakit lalo na Jerico? Dahil doon ang sistema ay haharapin. Ang Jerico, gaya ng nababatid na natin ngayon, ay nagkaroon ng pagtira bago ang biblikal na salaysay ng Adamic na paglikha. Ito ay may tuloy-tuloy na nakatira hindi bababa mula 7000 BCE. Hindi iyon katumbas ng mga tala-angkanan at mga lahi sa Bibliya. Nangangahulugan ito na mayroong isa pang nilikha na naninirahan sa Jerico (marahil hanggang sa baha). Ang pangalan ng Jerico ay nangangahulugang Lungsod ng Buwan, at mukhang makabuluhan din iyon. Ang buwan ay isang pigura ng lalaki sa Gitnang Silangan sa sistemang Arabic. Ang araw ay isang babaeng sistema at ang mga katangian ng satanic system ay inilapat sa buwan, hindi sa araw. Ang pagsamba kay Baal ay isang mas huling aspeto, ngunit sa loob ng sistemang ito ang buwan din ang sentro ng pagsamba (cf. ang aralin na Ang Pagkabuhay na Maguli ng Mga Patay (No. 143); at gayundin Ang Gintong Guya (No. 222)).

 

Ang mga Judio ay magsisikap ng husto na sabihin sa atin na si Rahab ay hindi talaga isang patutot. Ang katotohanan talaga ay si Rahab ay isang patutot. Ang dahilan kung bakit sila nagpapakahirap na ituro ang katotohanan na si Rahab ay hindi isang patutot ay dahil ang buong paghahari ng Israel ay nakasalalay sa mga inapo ni Rahab, at si Cristo ay isang direktang nagmula sa linya ni Rahab. Kaya samakatuwid ang Mesiyas ay isang direktang kaapu-apuhan ng isang patutot, na hindi isang Israelita. Ngayon yan ay makabuluhan (tingnan din ang araling Talaangkanan ng Mesiyas(No. 119)).

 

Ang tunay na problema ay ang patutot sa Templo noong mga panahong iyon ay normal sa kanilang lipunan. Ang bawat babae ay ginawa ang kanyang termino ng paglilingkod sa Templo bilang pagsamba sa mga diyos - ang sistema ng inang diyosa ng Ashteroth o Astarte o Easter ay may buong istraktura ng mga patutot sa templo at natuloy ito hindi baba hanggang sa panahon ni Cristo. Sa Corinto noong panahon ng Iglesia sa isang Templo lamang, mayroong 1,000 patutot na nakatala sa Templo ni Artemis. Kaya lahat ay nasangkot dito at ang mga tao ay tinawag palabas mula sa sistemang ito patungo sa Iglesia.

 

Itinuro ni Rahab ang kaligtasan ng mga Gentil at ang kaligtasan ng mga taong naging kasangkot sa pagpapalabas sa kanila mula sa kasalanan at pagdadala sa kanila sa Israel na bininyagan at nilinis. Si Rahab ang ninuno ni Jesucristo at ni Haring David. Sa pamamagitan ng kanyang angkan ay ipinakita sa atin na mula sa simula ang kaligtasan ay ipinaabot sa mga Gentil. Gayundin, ang pagpapatawad ay ipinaabot sa pamamagitan ng Banal na Espiritu.

 

Josue 2:2 At ito'y nasaysay sa hari sa Jerico, na sinasabi, Narito, may mga lalake, sa mga anak ni Israel na pumasok dito ngayong gabi upang kilalanin ang lupain." (TLAB)

 

Ang konseptong ito ng pagpapadala ng dalawang lalaki ay nauugnay sa mga Saksi, at ito ay nauugnay sa buong konsepto ng sistema ng Iglesiang Mesiyaniko. Tayo ay ipinadala nang dalawa-dalawa upang

harapin ang mga lugar at lungsod, upang tiktikan sila. Nandiyan tayo para gamitin ang mahihina o iyong mga taong binibigyan ng kaligtasan. Si Rahab ay binigyan ng pagkakataon na maging miyembro ng Israel at maligtas sa ilalim ng sistema, at makikita natin kung paano at bakit. Kapag naunawaan natin kung ano ang nangyayari kay Rahab maiintindihan natin ang Paskuwa at ang kaligtasan ay mula sa mga Gentil.

 

Naunawaan sana ng Juda ang kaligtasan mula sa mga gentil nang wala ng iba pagkatapos ng aklat ng

Deuteronomio, maliban sa aklat ni Josue. Kung mayroon lamang sila ng aklat ni Josue ay mauunawaan

Nila na ang kaligtasan ay ipapaabot sa mga Gentil at maaari nilang maunawaan kung paano ito mangyayari.

 

   Josue 2:3-5 At ang hari sa Jerico ay nagsugo kay Rahab, na sinasabi, Ilabas mo ang mga lalake na naparito sa iyo, na pumasok sa iyong bahay; sapagka't sila'y naparito upang kilalanin ang buong lupain. 4At ipinagsama ng babae ang dalawang lalake at ikinubli, at sinabi niya, Oo, ang mga lalake ay naparito sa akin,nguni't hindi ko talastas kung sila'y taga saan: 5At nangyari, sa may oras ng pagsasara ng pintuang-bayan, nang madilim na, na ang mga lalake ay lumabas; hindi ko talastas kung saan naparoon ang mga lalaking yaon; habulin ninyong madali sila; sapagka't inyo silang aabutan.." (TLAB)

Ang babaeng ito ay handang itago ang mga lingkod ng buhay na Diyos, at handa siyang harapin ang galit ng kanyang sariling panginoon, ang kanyang sariling feudal liege, upang protektahan ang mga lingkod ng Diyos. Ito ang kinakailangan sa atin. Kinakailangan nating magbigay ng tulong sa mga taong nagbibigay ng tulong sa atin. Kinakailangan nating palawigin ang kaligtasan, at pahabain ang buhay sa pamamagitan ng pag-unawa.

 

Josue 2:6-7 Nguni't kaniyang isinampa sila sa bubungan, at ikinubli sa mga puno ng lino, na kaniyang inilagay na maayos sa bubungan. 7At hinabol ng mga tao sila sa daan na patungo sa Jordan hanggang sa mga tawiran: at pagkalabas ng humabol sa kanila, ay kanilang sinarhan ang pintuang-bayan. (TLAB)

Ito ay isang normal na sistemang pyudal; isang normal na sistema ng lungsod; kung saan isinasara nila ang mga tarangkahan at kinakandado ang mga ito sa gabi dahil sa takot ng pag-atake. Yan ang depensa noong mga panahong iyon.

 

Josue 2:8-10  At bago sila nahiga, ay sinampa niya sila sa bubungan. 9At sinabi niya sa mga lalake, Talastas ko na ibinigay sa inyo ng Panginoon ang lupain, at dinatnan kami ng pangingilabot sa inyo at ang lahat na nananahan sa lupain ay nauupos sa harap ninyo. 10Sapagka't aming nabalitaan kung paanong tinuyo ng Panginoon ang tubig sa Dagat na Mapula sa harap ninyo, nang kayo'y lumabas sa Egipto; at kung ano ang inyong ginawa sa dalawang hari ng mga Amorrheo, na nangasa dako roon ng Jordan, kay Sehon at kay Og, na inyong lubos na pinuksa. (TLAB)

Inutusan silang lubos na puksain sina Sihon at Og, at ang mga tao sa kapatagan (ang mga taong nauugnay sa mga Nefilim). Tingnan ang araling Ang Nefilim (No. 154).

 

Josue 2:11-14  At pagkabalita namin, ay nanglumo ang aming puso, ni walang diwa na naiwan sa kanino mang tao, dahil sa inyo; sapagka't ang Panginoon ninyong Dios, ay siyang Dios sa langit sa itaas, at sa lupa sa ibaba. 12Ngayon nga, isinasamo ko sa inyo, sumumpa kayo sa akin sa pangalan ng Panginoon, na kung paanong ako'y nagmagandang loob sa inyo ay magmamagandang loob naman kayo sa sangbahayan ng aking magulang, at bibigyan ninyo ako ng tunay na tanda; 13At inyong ililigtas na buhay ang aking ama, at ang aking ina, at ang aking mga kapatid na lalake at babae, at ang lahat nilang tinatangkilik, at inyong ililigtas ang aming mga buhay sa kamatayan. 14At sinabi ng mga lalake sa kaniya, Ang aming buhay ay ilalagak namin sa inyo, kung hindi ninyo ihahayag itong aming pakay; at mangyayari, na pagka ibinigay sa amin ng Panginoon ang lupain, kami ay magmamagandang loob at magtatapat sa inyo." (TLAB)

Nakilala ni Rahab na ang kanilang Diyos ay Diyos. Kailangan muna nating maunawaan ang Nag-iisang Tunay na Diyos upang makapasok sa Israel at maging isa sa mga hinirang. Ginawa ni Rahab ang unang hakbang na iyon sa pamamagitan ng pag-unawa sa Nag-iisang Tunay na Diyos (Eloah). Pagkatapos ay nagawa niyang harapin ang mga saksi, protektahan sila at malaman na ang kanyang ginagawa ay may mas mataas na layunin at na siya ay poprotektahan dahil siya ay nakikitungo sa mga lingkod ng buhay na Diyos. Si Rahab ay binigyan ng pang-unawa sa pamamagitan ng Banal na Espiritu na ang Israel ay dapat masakop ang lupain, at hiniling niya na sila ay pumasok sa isang tipan. Ang tipan na iyon ay pinaabot sa atin sa mga Gentil.

 

Ang paghahati ay matatagpuan sa mga talinghaga ng mga tupa at kambing sa Mateo. Ang talinghaga ng mga tupa at kambing ay tumatalakay sa mga mabait na nakikitungo sa mga hinirang. Ilalagay sila sa kanang bahagi ng Panginoon at gagantimpalaan, at ang mga hindi nakikitungo sa mga hinirang ay ilalagay sa kaliwa, at lilipulin na parang mga kambing. Ang talinghagang iyon ay hindi para sa iglesia; ito ay isang talinghaga para sa mga bansa upang maunawaan ng mga bansa na sila ay hinahatulan ayon sa paraan ng kanilang pakikitungo sa atin.

 

Josue 2:15-19  Nang magkagayo'y kaniyang pinababa sila sa pamamagitan ng isang lubid sa dungawan: sapagka't ang kaniyang bahay ay nasa kuta ng bayan, at siya'y tumatahan sa kuta. 16At sinabi niya sa kanila, Pumaroon kayo sa bundok, baka kayo'y abutan ng manghahabol sa inyo; at kayo'y magkubli roon na tatlong araw, hanggang sa magsibalik ang mga manghahabol: at pagkatapos ay makayayaon kayo ng inyong lakad. 17At sinabi ng mga lalake sa kaniya, Kami ay hindi magpapakasala sa sumpang ito, na iyong ipinasumpa sa amin. 18Narito, pagka kami ay pumasok sa lupain, ay iyong itatali itong panaling pula sa dungawan na iyong pinagpababaan sa amin: at iyong pipisanin sa iyo sa loob ng bahay ang iyong ama, at ang iyong ina, at ang iyong mga kapatid, at ang buong sangbahayan ng iyong ama. 19At mangyayari, na sinomang lalabas sa mga pintuan ng iyong bahay sa lansangan, ay mabububo sa kaniyang ulo ang kaniyang dugo at hindi namin magiging kasalanan: at sinomang kasama mo sa bahay ay mahuhulog sa aming ulo ang dugo niya, kung may magbuhat sa kaniya ng kamay. (TLAB)

 

Ang pagmamarka ni Rahab ay kahalintulad ng sistema ng Paskuwa. Ang mga panaling pula ay inilagay bilang mga palatandaan sa mga duwangan sa parehong paraan na ang dugo ng Paskuwa ay ipinahid sa mga pintuan. 

Ang pagmamarka na ito ay isang palatandaan na pinasok ang isang tipan para sa bansang Israel ng isang taong Gentil, o na ang bahay na ito ay napabilang sa bansang Israel at ang kaparehong aplikasyon ay sila ay dapat manatili sa loob ng kanilang mga pintuan tulad ng sa Paskuwa. Hindi sila dapat lumabas sa kanilang mga pintuan. Kung sila ay lumabas sa kanilang mga pintuan ang dugo ay nasa kanilang ulo gaya ng nangyari sa mga lansangan ng Ehipto nang ang anghel ng kamatayan ay dumaan sa Israel. Iyan ang kahulugan ng mga pulang lubid sa mga duwangan ng bahay ni Rahab. Ipinakikita nito na ang kaligtasan ay ipinagkaloob sa mga Gentil. Iyan ang ikalawang indikasyon na ang mga bansa ng mga Gentil ay bibigyan ng mga pamilya na dadalhin sa Israel at poprotektahan sa ilalim ng dugo ng lumang tipan, at ang kinakailangang pagliligtas na biyaya ni Cristo sa bagong tipan. Sa Hebrews 11:31 ay nakalista si Rahab bilang isa sa mga bayani ng pananampalataya. 

 

Josue 2:20-21 Nguni't kung iyong ihayag itong aming pakay, ay hindi namin ipagkakasala ang pagkapanumpa sa iyo, na iyong ipinapanumpa sa amin. 21At kaniyang sinabi, Ayon sa inyong mga salita, ay siya nawang mangyari. At kaniyang pinapagpaalam sila at sila'y yumaon: at kaniyang itinali ang panaling pula sa dungawan. (TLAB)

Kinakailangan nilang panatilihin ang pananampalataya. Hindi ito isang bagay na pagbibigay salita lamang at pagkatapos ay babaguhin ang kanilang katapatan. Kinailangan niyang manatili sa pananampalataya upang mapanatili ang tipan. Ang ibig sabihin ng pangungusap ay kailangan nating panatilihin ang pananampalataya upang manatili sa espirituwal na Israel at kailangan nating tuparin ang tipan. Kapag hindi natin tinupad ang tipan, nasira ang tipan sa atin.

 

Josue 2:22-23 At sila'y yumaon at naparoon sa bundok, at tumahan doon na tatlong araw, hanggang sa nagsibalik ang mga manghahabol; at hinanap sila ng mga manghahabol sa lahat ng daan, nguni't hindi sila nasumpungan. 23Nang magkagayo'y nagsibalik ang dalawang lalake at bumaba sa bundok, at tumawid at naparoon kay Josue na anak ni Nun; at kanilang isinaysay sa kaniya ang lahat na nangyari sa kanila. (TLAB)

Ang tatlong araw sa mga burol na nagtatago ay may kahulugan din. Nalalapat ito sa mga konsepto ng mga unang babala. Ang tatlong araw ay tumutukoy sa konsepto ng mga ani ng Israel at Juda na sa ikatlong araw ang ating kaligtasan ay ibabangon  (Hos. 6:1-2). Ito ay nalalapat din sa mga panahon ng mga Saksi na nakahandusay sa mga lansangan, at pagkatapos ay ang mga aktibidad na nagmumula doon.

 

Josue 2:24  At kanilang sinabi kay Josue, Tunay na ibinigay ng Panginoon sa ating mga kamay ang buong lupain; at bukod dito’y nangliliit ang lahat na nananahan sa lupain sa harap natin."

 

Josue 3:1-4 At bumangong maaga si Josue sa kinaumagahan; at sila'y umalis sa Sittim at napasa Jordan, siya at ang lahat na mga anak ni Israel; at sila'y tumigil doon bago sila tumawid. 2At nangyari pagkatapos ng tatlong araw, na ang mga pinuno ay napasa gitna ng kampamento; 3At sila'y nagutos sa bayan, na sinasabi, Pagka inyong nakita ang kaban ng tipan ng Panginoon ninyong Dios, at dinadala ng mga saserdote na Levita, ay kikilos nga kayo sa inyong dako at susunod doon. 4Gayon ma'y magkakapagitan sa inyo at sa kaban ng may dalawang libong siko ang sukat: huwag ninyong lapitan, upang alamin ang daan na inyong marapat paroonan; sapagka't hindi pa ninyo nararaanan ang daang ito ng una." (TLAB)

 

Ang tubig sa ilog na napapalaki ng mga baha sa tagsibol ay pinigilan upang ligtas na makadaan ang mga Israelita gaya ng Dagat na Pula apatnapung taon na ang nakaraan.

 

Tayo ay tumatalakay sa isang konsepto na ang Kaban ng Tipan (No. 196) na sa katunayan ay ang kapangyarihan ng Diyos bilang Yahovah ng mga Hukbo, at ang Tipan ng Israel (No. 152) ay magpapatuloy upang sakupin ang lupain, at iyon ang kapangyarihan ng Israel. Ang tatlong araw ay kumakatawan sa tatlong taon na makikita ang paglilinis ng Israel sa mga huling araw. Pagkatapos ng tatlong taon, itinaas ng Diyos ang kaligtasan ng Israel sa pamamagitan ng Kanyang sistema, na sinasagisag ng Kaban ng Tipan, na kadalasang sumasama sa Israel sa pakikipagdigma (Bil. 10:35-36; 1Sam. 4:6-9). Ang distansya ay nakikita bilang isang araw ng Sabbath na paglalakbay (dalawang libong siko ay may mga tatlong libong talampakan). Ipapakita ng Shekinah ang daan sa mga huling araw.

 

Josue 3:5-13 At sinabi ni Josue sa bayan, Magpakabanal kayo; sapagka't bukas ay gagawa ng mga kababalaghan ang Panginoon sa inyo. 6At nagsalita si Josue sa mga saserdote, na sinasabi, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan at magpauna kayo sa bayan. At kanilang binuhat ang kaban ng tipan, at nagpauna sa bayan. 7At sinabi ng Panginoon kay Josue, Sa araw na ito ay pasisimulan kong padakilain ka sa paningin ng buong Israel, upang kanilang makilala, na kung paanong ako'y suma kay Moises ay gayon ako sasaiyo. 8At iyong uutusan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan, na iyong sasabihin, Pagka kayo'y dumating sa tabi ng tubig ng Jordan, ay tumigil kayo sa Jordan. 9At sinabi ni Josue sa mga anak ni Israel, Magsilapit kayo at dinggin ninyo ang mga salita ng Panginoon ninyong Dios. 10At sinabi ni Josue, Sa ganito ay inyong makikilala na ang buhay na Dios ay nasa gitna ninyo, at walang pagsalang kaniyang itataboy sa harap ninyo ang Cananeo, at ang Hetheo, at ang Heveo, at ang Pherezeo, at ang Gergeseo, at ang Amorrheo, at ang Jebuseo. 11Narito, ang kaban ng tipan ng Panginoon ng buong lupa ay nagpapauna sa inyo sa Jordan. 12Ngayon nga ay kumuha kayo ng labing dalawang lalake sa mga lipi ni Israel, na isang lalake sa bawa't lipi. 13At mangyayari, na pagka ang mga talampakan ng mga paa ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ng Panginoon, ng Panginoon ng buong lupa, ay titigil sa tubig ng Jordan, na ang tubig ng Jordan ay mahahawi, sa makatuwid baga'y ang tubig na bumababang mula sa itaas; at magiisang bunton." (TLAB)

Ang mga pangalan sa bersikulo 10 ay ang mga nauna sa Israelita na populasyon ng Canaan. Ang mga terminong Cananeo at Amorrheo ay ginamit sa maraming bahagi ng LT sa mas mahigpit na kahulugan para sa orihinal na mga tao ng lupain. Ang iba pang mga pangalan ay para sa mga partikular na angkan gaya ng mga Jebuseo (15:63) o para sa mga nakapaloob na etnikong lahi gaya ng mga Hetheo. Ang utos na pabanalin ang kanilang sarili ay ang Pagpapabanal na hinihiling sa Israel mula sa 1 Abib (tingnan No. 077) at Pagpapabanal ng Templo ng Diyos (No. 241) at tumutukoy din sa Pag-aayuno ng 7 Abib (tingnan  Pagpapabanal sa Walang Malay at Nagkakamali (No 291))Ito ay sa Unang buwan ng Tagsibol sa Abib na itinakda mula sa Bagong Buwan na pinakamalapit sa Equinox ayon sa Kalendaryo ng Diyos (No. 156).

 

Ito ang ikalawang himala ng pagtawid sa mga tubig upang kunin ang Lupang Pangako. Umalis ang Israel sa Ehipto sa pamamagitan ng Dagat na Pula sa ilalim ng Mesiyas, na siyang konsepto ng pagdaan sa tubig sa ilalim ng banal na proteksyon patungo sa ilang, na sumasagisag sa unang pagdating ng Mesiyas at ang pagtatatag ng iglesia sa ilang sa loob ng dalawang libong taon (isang taon para sa isang jubileo na batayan). Mula sa kawalan ng pananampalataya ng mga espiya ay nagpunta sila sa ilang sa loob ng apatnapung taon, na simbolo ng apatnapung Jubileo, na bumubuo sa dalawang libong taon ng mga huling araw. Ang susunod na yugto ay ang pagtawid nila sa Jordan, dumaan sa tubig, na pagkatapos ay pinaghiwalay bilang pangalawang tanda mula sa nakabababa kay Moises na pumalit sa mga kapangyarihan ni Moises. Kaya mayroong ikalawang pagdating ng Mesiyas. Muli itong sinasagisag ng mga aksyon nina Elias at Eliseo na naghihiwalay sa tubig ng Jordan (2 Hari 2:8, 14).

 

Josue 3:14-15 At nangyari nang umalis ang bayan sa kanilang mga tolda, upang tumawid sa Jordan, ay nasa unahan ng bayan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan; 15At nang dumating sa Jordan ang mga may dala ng kaban, at ang mga paa ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ay nabasa sa gilid ng tubig, (sapagka't inaapawan ng Jordan ang lahat niyang pangpang sa buong panahon ng pagaani,), (TLAB)

Ito ay hindi lamang isang patak. Sa panahon ng pag-aani ang Jordan ay baha. Kaya naman kinailangan ni Josue na itulak ang Jordan pataas sa isang bunton para maitawid ang Israel. Ang pag-aani ng Iglesia ay ginagawa kapag ang Jordan ay baha; sa madaling salita sa ilalim ng kahirapan at kapighatian (Jer. 12:5; Apoc. 12:15-16). Ito ang pang-unawa sa likod ng kasabihan Kung hindi ka makalakad kasama ng mga lalaki sa kapayapaan paano ka makakatakbo kasama ng mga kabayo kapag ang Jordan ay baha; sa madaling salita, sa panahon ng mga digmaan ng pag-aani ng Araw ng Panginoon (Jer. 12:5 KJV).

 

Josue 3:16-17 na ang tubig na bumababang mula sa itaas ay tumigil, at nagisang bunton na malayo sa kanila, sa Adam, na bayang nasa tabi ng Sarethan: at yaong nagsisibaba sa dagat ng Araba, na Dagat na Alat ay lubos na nahawi: at ang bayan ay tumawid sa tapat ng Jerico. 17At ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan ng Panginoon ay tumayong panatag sa tuyong lupa sa gitna ng Jordan; at ang buong Israel ay dumaan sa tuyong lupa, hanggang sa nakatawid na lubos sa Jordan ang buong bansa. (TLAB)

Ang Adam ay mga 18 milya sa hilaga ng Jerico at ang Zaretan ay mga 12 milya palayo pa pataas. Ang Dagat Asin ay tinatawag ding Dead Sea (ang tubig nito ay 25% mineral at 1292 ft. mas mababa sa kapantayan ng dagat).

 

Responsibilidad ng pagkasaserdote na protektahan ang bansa sa pagsakop sa Lupang Pangako. Nagkaroon sila ng isang tiyak na tungkulin upang makapasok ang mga tao sa Israel. Sa madaling salita, ang kanilang pangangalaga ay kinakailangan upang ihanda ang bansa na kunin ang mana nito. Ang mga hinirang ay hindi maaaring kunin ang kanilang mana maliban kung may nagtuturo sa kanila kung paano kunin ang mana na iyon. Kailangang malaman ng isang tao kung paano ginawa ang kaloob na yaon, at kailangan nating malaman kung paano ito gagawin at angkinin. Kailangan nating malaman kung saan tayo pupunta. Kailangan nating maging handa para dito at kailangan nating maabot ang isang sapat na edad ng maturidad kung saan maaari tayong magdesisyon. Yan ang mga kautusan ng ating bayan. Ang isa ay hindi maaaring magbigay sa mga tao ng isang mana kung sila ay wala pa sa edad. Kailangang ipagkatiwala ang mga ito hanggang sa oras na maaari nilang gamitin nang maayos ang kanilang mana. Responsibilidad ng pagkasaserdote na ihanda ang mga tao na kunin ang kanilang mana. Iyan ang simbolismo kung bakit umaasa ito sa pagkasaserdote na nakatayo sa Jordan upang madala silang patawid nang ligtas. 

 

Josue 4:1-8 At nangyari nang nakatawid na lubos sa Jordan ang buong bansa, na ang Panginoon ay nagsalita kay Josue, na nagsasabi, 2Kumuha ka ng labing dalawang lalake sa bayan, na isa sa bawa't lipi, 3At iutos ninyo sa kanila, na sabihin, Kumuha kayo mula rito sa gitna ng Jordan, mula sa dakong tinatayuang matatag ng mga paa ng mga saserdote, ng labing dalawang bato, at dalhin ninyo, at ilapag ninyo sa tigilang dako, na inyong tutuluyan sa gabing ito. 4Nang magkagayo'y tinawag ni Josue ang labing dalawang lalake, na kaniyang inihanda sa mga anak ni Israel, na isang lalake sa bawa't lipi. 5At sinabi ni Josue sa kanila, Dumaan kayo sa harap ng kaban ng Panginoon ninyong Dios sa gitna ng Jordan, at pasanin ng bawa't isa sa inyo ang isang bato sa kaniyang balikat, ayon sa bilang ng mga lipi ng mga anak ni Israel; 6Upang ito'y maging pinaka tanda sa gitna ninyo, na pagka itinanong ng inyong mga anak sa panahong darating, na sasabihin, Anong kahulugan sa inyo ng mga batong ito? 7At inyo ngang sasabihin sa kanila, Sapagka't ang tubig ng Jordan ay nahawi sa harap ng kaban ng tipan ng Panginoon; nang magdaan yaon sa Jordan, ay nahawi ang tubig sa Jordan: at ang mga batong ito ay magiging pinaka alaala sa mga anak ni Israel magpakailan man. 8At ginawang gayon ng mga anak ni Israel gaya ng iniutos ni Josue, at pumasan ng labing dalawang bato mula sa gitna ng Jordan, gaya ng sinalita ng Panginoon kay Josue, ayon sa bilang ng mga lipi ng mga anak ni Israel; at kanilang dinala sa dakong kanilang tutuluyan, at inilapag doon. (TLAB)

Iyan ang mangyayari sa mga tuntunin ng pagpasan ng mga bato mula sa mga tribo ng Israel upang hatulan ang mga Israelita. Ang labindalawang bato na pinasan ay naging mga apostol, at sila ay naging mga hukom ng Israel. Ang mga ito ay inilarawan sa aklat ng Mga Hukom, bilang mga hukom na naghari o namuno sa Israel. Mayroong labindalawang hukom, at labindalawang apostol, at ang parehong mga numerong iyon sa kabuuan ay dalawampu't apat, na bumubuo sa bilang ng mga matatanda na kasama ni Cristo sa palibot ng Trono ng Diyos (tingnan sa Apocalipsis kabanata 4 at 5).

 

Josue 4:9  At si Josue ay nagpabunton ng labing dalawang bato sa gitna ng Jordan, sa dakong tinayuan ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan: at nangandoon, hanggang sa araw na ito. (TLAB)

 

May labindalawang bato na inilagay sa Jordan, at labindalawang bato ang itinayo bilang altar. May kahalagahan sa pangyayaring iyon. Ang labindalawang bato na inilagay sa Jordan ay nagsisilbing isang pananda ng hangganan sa pagtawid at lumilitaw na ang mga ito ay nauugnay sa labindalawang bituin ng nahulog na Hukbo (mula sa DSS at iba pang mga kasulatang Judio). Mayroong isang aplikasyon sa konsepto ng konseho ng mga matatanda at ang bilang ng mga matatanda na tumalikod. Lumilitaw na nauugnay ang mga ito sa kanilang posisyon sa pagpapanumbalik. Hinati ng mga modernong iskolar ang kuwento sa dalawang magkaibang orihinal na mga ulat na may kaugnayan sa dalawang hanay ng mga bato, ang isa sa gitna ng ilog na isang normal na pananda ng hangganan at ang monumento sa Gilgal. Kaya ang versikulo 3 ay pinaniniwalaang nauugnay sa salaysay ng Gilgal (ituloy sa vv. 8 at 20) at kaya nawawala sa kahulugan. Ang mga versikulo 4,5,6,7,9 ay nagsasalita tungkol sa monumento sa ilalim ng ilog (pinaniniwalaang nakikita sa araw ng may-akda ng tekstong iyon (cf. Oxf. Ann. RSV). Ang mga tribong Transjordanian ang unang tumawid.

 

Josue 4:10  Sapagka't ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ay tumayo sa gitna ng Jordan, hanggang sa natapos ang bawa't bagay na iniutos ng Panginoon kay Josue na salitain sa bayan, ayon sa buong iniutos ni Moises kay Josue: at ang bayan ay nagmadali at tumawid. (TLAB)

Tumawid ang bansa habang ginagawa ng mga saserdote ang kanilang trabaho, at pinigilan nila ang tubig. Iyan ang kahalagahan. Ang saserdote ay hindi maaaring mabigo, o ang bansa ay mapuputol sa kanilang pagtawid sa Lupang Pangako. Kung mabibigo ang mga saserdote mabibigo ang mahihina sa pagkuha ng kanilang mana. Kaya naman tinanggal ang pagkasaserdote sa mga huling araw at pinalitan (tingnan ang araling Pagsukat ng Templo (No. 137)).

 

Josue 4:11-24 At nangyari nang nakatawid na lubos ang buong bayan, na ang kaban ng Panginoon ay itinawid at ang mga saserdote sa harap ng bayan. 12At ang mga anak ni Ruben, at ang mga anak ni Gad, at ang kalahati ni Manases, ay dumaang may sandata sa harap ng mga anak ni Israel, gaya ng salita ni Moises sa kanila: 13May apat na pung libo na nasasakbatang handa sa pakikidigma ang dumaan sa harap ng Panginoon na patungo sa pakikibaka, sa mga kapatagan ng Jerico. 14Nang araw na yaon ay pinadakila ng Panginoon si Josue sa paningin ng buong Israel; at sila'y natakot sa kaniya, gaya ng kanilang pagkatakot kay Moises, sa lahat ng mga araw ng kaniyang buhay. 15At ang Panginoon ay nagsalita kay Josue, na sinasabi, 16Iutos mo sa mga saserdote na nagdadala ng kaban ng patotoo, na sila'y sumampa mula sa Jordan. 17Nagutos nga si Josue sa mga saserdote, na sinasabi, Umahon kayo mula sa Jordan. 18At nangyari, nang umahon mula sa gitna ng Jordan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan ng Panginoon, at nang matungtong sa tuyong lupa ang mga talampakan ng mga paa ng mga saserdote, na ang tubig ng Jordan ay nanauli sa kanilang dako, at umapaw sa pangpang na gaya ng dati. 19At ang bayan ay umahon mula sa Jordan nang ikasangpung araw ng unang buwan, at humantong sa Gilgal, sa hangganang silanganan ng Jerico. 20At yaong labing dalawang bato, na kanilang kinuha sa Jordan, ay ibinunton ni Josue sa Gilgal. 21At siya'y nagsalita sa mga anak ni Israel, na sinasabi, Pagka itatanong ng inyong mga anak sa kanilang mga magulang sa panahong darating, na sasabihin, Anong kahulugan ng mga batong ito? 22Ay inyo ngang ipatatalastas sa mga anak ninyo, na sasabihin, Ang Israel ay tumawid sa Jordang ito sa tuyong lupa. 23Sapagka't tinuyo ng Panginoon ninyong Dios ang tubig ng Jordan sa harap ninyo, hanggang sa kayo'y nakatawid, gaya ng ginawa ng Panginoon ninyong Dios sa Dagat na Mapula, na kaniyang tinuyo sa harap namin, hanggang sa kami ay nakatawid; 24Upang makilala ng lahat na mga bayan sa lupa ang kamay ng Panginoon, na makapangyarihan; upang sila'y matakot sa Panginoon ninyong Dios magpakailan man." (TLAB)

Pinagsama nito ang himala ng pagtawid. Ang bayan ay umahon mula sa Jordan nang ikasampung araw ng unang buwan, at sila'y humantong sa Gilgal sa hangganang silanganan ng Jerico. Ang ikasampung araw ng unang buwan gaya ng alam natin ay para sa pagbubukod ng Kordero ng Paskuwa. Ang ikasampung araw ng unang buwan ay may espirituwal na kahalagahan. Iyon ang petsa kung kailan pumasok ang Mesiyas sa Jerusalem upang patayin. Ang labingdalawang bato na kanilang kinuha sa Jordan, ay itinayo ni Josue sa Gilgal.

 

Josue 5:1  At nangyari, nang mabalitaan ng lahat ng mga hari ng mga Amorrheo na nasa dako roon ng Jordan sa dakong kalunuran, at ng lahat ng mga hari ng mga Cananeo, na nangasa tabi ng dagat, kung paanong tinuyo ng Panginoon ang tubig ng Jordan sa harap ng mga anak ni Israel, hanggang sa kami ay nangakatawid, na nanglumo ang kanilang puso, at sila'y nawalan ng loob dahil sa mga anak ni Israel. (TLAB)

Mangyayari ito sa mga huling araw. Magkakaroon ng mga kabataang lalaki na parang mga leon sa Israel, sa lahat ng mga bansa.

 

Josue 5:2-8  Nang panahong yaon ay sinabi ng Panginoon kay Josue, Gumawa ka ng mga sundang na pinkiang bato at tuliin mo uli na ikalawa ang mga anak ni Israel. 3At gumawa si Josue ng mga sundang na pinkiang bato, at tinuli ang mga anak ni Israel sa burol ng mga balat ng masama. 4At ito ang dahil na itinuli ni Josue: ang buong bayan na lumabas mula sa Egipto, na mga lalake, lahat na lalaking pangdigma, ay namatay sa ilang sa daan, pagkatapos na sila'y makalabas na mula sa Egipto. 5Sapagka't ang buong bayan na lumabas ay mga tuli; nguni't ang buong bayan na ipinanganak sa ilang sa daan pagkalabas sa Egipto, ay hindi tuli. 6Sapagka't ang mga anak ni Israel ay lumakad na apat na pung taon sa ilang, hanggang sa ang buong bansa, sa makatuwid baga'y ang mga lalaking pangdigma na lumabas mula sa Egipto, ay nalipol, sapagka't hindi nila dininig ang tinig ng Panginoon: na siyang sinumpaan ng Panginoon na hindi niya ipakikita sa kanila ang lupain na isinumpa ng Panginoon sa kanilang mga magulang na ibibigay sa atin, na lupaing binubukalan ng gatas at pulot. 7At ang kanilang mga anak na kaniyang ibinangong kahalili nila, ay pinagtuli ni Josue, sapagka't mga hindi tuli, sapagka't hindi nila tinuli sila sa daan. 8At nangyari nang kanilang matuli ang buong bansa, na tumahan sila sa kanilang mga dako sa kampamento hanggang sa sila'y magsigaling. (TLAB)

Ang Gibeath-haaraloth na nangangahulugang ang Burol ng mga Balat ng Masama ay isang kilalang lugar sa Gilgal. Magkakaroon ng pagpapanumbalik ng pagtutuli sa mga huling araw sa ilalim ng Kautusan ng Diyos (L1). Ang bato kung saan tinuli ni Josue ang Israel ay simbolo ng Diyos na siyang batong tumuli sa mga puso ng Israel. Ito ay isang konsepto na ang bayan ng Israel sa ilang ay bibigyan ng espirituwal na pagtutuli at magiging handa na kunin ang kanilang mana (Gen. 17:9-14). Ang buong Israel ay bibigyan ng pang-unawa. Tayo ay isang minorya na tinatawag sa isang malaking bansa. Walang naiintindihan ang bansa. Sila ay ating bayan at mahal sila ng Diyos tulad ng pagmamahal Niya sa mga hinirang, ngunit pinili Niya na ilagay tayo rito para gumawa ng trabaho, para ihanda tayo at linangin tayo. Ang bansang iyon ay tutuliin ang lahat kapag sila ay pumasok sa Israel; bawat isa sa kanila. Ang mga hindi handa ay mamamatay na lamang.

 

Josue 5:9 At sinabi ng Panginoon kay Josue, Sa araw na ito ay inalis ko sa inyo ang pagdusta ng Egipto. Kaya't ang pangalan ng dakong yaon ay tinawag na Gilgal hanggang sa araw na ito (TLAB)

Ang ibig sabihin umano ng Gilgal ay inalis; isang gumugulong, na mula sa parehong ugat bilang Gilgal ngunit ang mga iskolar ng Oxford ay naniniwala na ang tunay na kahulugan ng Gilgal ay nangangahulugang isang bilog (ng mga bato). Kaya ang Panginoon ay ginamit ang konsepto ng pag-alis ng kadustaan ng Ehipto. Ang kadustaan sa panahong ito ng apatnapung Jubileo ng dalawang libong taon ng mga kakila-kilabot na nangyayari ay maaalis sa ating bayan. Si Josue na Mesiyas ay inalis ang mga kasalanan ng sanlibutan.

 

Josue 5:10-12  At ang mga anak ni Israel ay humantong sa Gilgal; at kanilang ipinagdiwang ang paskua nang ikalabing apat na araw ng buwan sa kinahapunan sa mga kapatagan ng Jerico. 11At sila'y kumain ng imbak na trigo ng lupain sa kinabukasan pagkatapos ng paskua, ng mga tinapay na walang lebadura, at ng sinangag na trigo, sa araw ding yaon. 12At ang mana ay naglikat nang kinabukasan, pagkatapos na sila'y makakain ng imbak na trigo ng lupain; at hindi naman nagkaroon pa ng mana ang mga anak ni Israel; kundi sila'y kumain ng bunga ng lupain ng Canaan ng taong yaon. (TLAB)

Iyon ang unang pagkakataon na kumain sila ng prutas, dahil kinakain nila ay manna hanggang sa panahon na iyon. Sila ay pinakain ng Panginoon sa pagsustento at nagpatuloy hanggang sa handa na nilang kunin ang kanilang mana. Papakainin tayo ng Panginoon sa loob ng dalawang libong taon. Bawat isa sa atin ay pinapakain at inaalagaan at ibinibigay natin ang ating sarili sa Panginoon. Hindi tayo mangangailangan. Ang ating tinapay at tubig ay tiyak. Bawat isa ay aalagaan at tayo ang haharapin. Hindi tayo bibigyan ng luho dahil hindi tayo mga pinuno sa planetang ito. Magiging ganun tayo; at ang buong istrukturang ito ay hinarap sa ganoong paraan upang tayo ay maging handa. Kapag kinuha natin ang ating mana at pumasok tayo, kakain tayo ng bunga, at ang buong bansa ay kakain ng bunga ng sistemang milenyo. Hindi pa sila kumakain sa ngayon. Ang mundo sa pangkalahatan ay hindi kumakain ng bunga ng Mesiyas, at ng banal na Lupang Pangako (ang milenyong panunumbalik) na ating pamana, hanggang sa makapasok tayo sa milenyong sistema. 

 

Josue 5:13-15  At nangyari, nang si Josue ay malapit sa Jerico, na kaniyang itiningin ang kaniyang mga mata at tumingin, at, narito, nakatayo ang isang lalake sa tapat niya na may kaniyang tabak sa kaniyang kamay na bunot: at si Josue ay naparoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ikaw ba'y sa amin, o sa aming mga kaaway? 14At kaniyang sinabi, Hindi; kundi ako'y naparito ng parang prinsipe ng hukbo ng Panginoon. At si Josue ay nagpatirapa sa lupa at sumamba, at nagsabi sa kaniya, Anong sabi ng aking panginoon sa kaniyang lingkod? 15At sinabi ng prinsipe ng hukbo ng Panginoon kay Josue, Hubarin mo ang iyong panyapak sa iyong paa; sapagka't ang dakong iyong kinatatayuan ay banal. At ginawang gayon ni Josue. (TLAB)

Kailangan ibigay ng isa kay Josue ang kanyang nararapat. Matapang siya. Maaring maisip ng isa na ang lalaking iyon ay mukhang medyo mahirap talunin. Ang kumander na ito, ang kapitan na ito ng hukbo ng Panginoon, ay si Jesucristo. Alam ni Josue kung sino iyon at diretsong nagpatirapa. Ang nilalang na ito ay nagsabi ng eksaktong kapareho ng sinabi ng Anghel ng Tipan kay Moises. Siya ay ang parehong nilalang, ang parehong indibidwal. Dala niya ang presensya ng Diyos, at kapag tayo ay nasa kanyang presensya tayo ay nasa harapan ng Diyos sa pamamagitan ng delegasyon (Iham. Bil. 22:22; 2Hari 6:17).

 

Itinuturing ng ilang awtoridad na nawala ang wakas ng kuwento pagkatapos ng bersikulo 15 (iham. Ex. 3:5-12 sa Banal na Lupa).

 

Josue 6:1-5  Ang Jerico nga ay lubos na nakukubkob dahil sa mga anak ni Israel: walang nakalalabas, at walang nakapapasok. 2At sinabi ng Panginoon kay Josue, Tingnan mo, aking ibinigay sa iyong kamay ang Jerico, at ang hari niyaon, at ang mga makapangyarihang lalaking matapang. 3At iyong liligirin ang bayan, lahat ng mga lalaking pangdigma, na liligid na minsan sa bayan. Ganito mo gagawin na anim na araw. 4At pitong saserdote sa unahan ng kaban ay magdadala ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa: at sa ikapitong araw ay inyong liligiring makapito ang bayan, at ang mga saserdote ay hihipan ang mga pakakak. 5At mangyayari, na pagka hinipan nila ng matagal ang sungay ng tupa, at pagka inyong narinig ang tunog ng pakakak, ay hihiyaw ng malakas ang buong bayan; at ang kuta ng bayan ay guguho, at ang bayan ay sasampa ang bawa't isa'y tapatan sa harap niya." (TLAB)

Ang mga pagikot na ito sa Jerico ay kumakatawan sa pitong tatak at pitong pakakak at pitong mangkok ng poot ng Diyos ng Apocalipsis ng mga huling araw. Bawat isa ay umiikot sa isang pagkakasunod-sunod, at sa huling araw ay may pito sa kanila. Sa pagtatapos nito, ang dakilang sigaw ng arkanghel, na naririnig natin para sa pagsakop sa mundo, ay dumurog sa mga pader ng lungsod ng mga sistema ng mundo. Ibinabagsak nito ang mga kuta ni Satanas. Iyan ang simbolismo ng Jerico. Ang sagradong bilang pito ay paulit-ulit na nangyayari sa kabanatang ito. Ito ay direktang nauugnay sa pitong tatak, pitong pakakak, at pitong mangkok ng poot ng Diyos. (tingnan ang F066ii, F066iii, F066iv, F066v).

 

Josue 6:6-7  At tinawag ni Josue na anak ni Nun ang mga saserdote, at sinabi sa kanila, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan, at magdala ang pitong saserdote ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon. 7At kaniyang sinabi sa bayan, Magpauna kayo, at ligirin ninyo ang bayan, at papagpaunahin ninyo ang mga lalaking may sandata sa unahan ng kaban ng Panginoon." (TLAB)

Ang pitong saserdote, na may dalang pitong pakakak ng mga sungay ng tupa, ay kumakatawan sa pitong anghel na binigyan ng pitong pakakak upang hipan. Sila rin ang pitong anghel ng pitong iglesia ng mga sistema ng mundo. Ang pitong anghel ay bumuo ng pitong iglesia sa loob ng dalawang libong taon upang ihanda ang mga hinirang na sakupin ang sistema sa katapusan. Ang lahat ng mga tao ng Panginoon ay inilabas sa ilalim ng mga anghel ng pitong iglesia. Mayroon ding pitong pastol at walong pinakapangulong tao (o mga prinsipe ng) kalalakihan na itinayo upang gawin ang gawaing ito (Mic. 5:5). Ang pagkakasunud-sunod na ito ay nangyayari sa prosesong Mesiyaniko habang ang Mikas 5:1-4 ay nagsasalita tungkol sa Mesiyas at nagpapatuloy sa millennial na kapayapaan mula sa 5:5ss. Ang kapayapaang ito ay kasunod ng digmaan ng mga Assyrian. Sa madaling salita, ito ay tumutukoy sa hilagang mga kapangyarihan at sa mga sistema ng Babylonian sa mga huling araw. Dito makikita natin ang mga batang leon ni Jacob sa gitna ng mga bansa. Ang mga huwad na sistema ni Jacob ay mawawasak gaya ng sa mga bansa (Mic. 5:9-14). 

 

Josue 6:8-9 At nangyari, na pagkapagsalita ni Josue sa bayan, ay nagpauna sa Panginoon ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa, at humihip ng mga pakakak; at ang kaban ng tipan ng Panginoon ay sumusunod sa kanila. 9At ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa mga saserdote na humihihip ng mga pakakak, at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban, na ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. (TLAB)

 

Ano ang nasa Kaban ng Tipan? Noong una, mayroong ilang bagay dito kabilang ang mga tapyas ng kautusan, tungkod ni Aaron at ang manna (tingnan din No. 196 sa itaas).

 

Sa huling pagbanggit sa Kaban ng Tipan ay ang naroon lamang ay ang mga tapyas ng kautusan. Sa kalagayan ngayon ay naroon ang ala-ala sa kung ano ang nilalaman ito. Nariyan ang awtoridad ng pagkasaserdote at ang manna na pinakain sa atin sa ilang, at pagkatapos ay kasama nyan ang mga tapyas ng kautusan. Nauna ang mga bagay na iyon bilang tanda na kasama natin ang Panginoon at tanda na tayo ay mga tagasunod ng kautusan. Ang dahilan kung bakit nauna ang Kaban ng Tipan ay dahil ang bansa ay sumunod sa kautusan ng Diyos. Iyan ang buong simbolismo. Bawat tao sa Israel ay lumakad ng sunod-sunod pasulong sa likod ng kautusan. Iyon ang dahilan kung bakit ito ginawa sa ganoong paraan. Ginawa ito upang ipakita sa atin, at sa bawat iba pang miyembro ng Israel, na ang kanilang buong paglalakbay sa ilang ay dapat nasa likod ng mga kautusan ng Diyos, at nakalimutan natin iyon. Sinusubukan nating muling isulat ang kautusan. 

 

Josue 6:10  At iniutos ni Josue sa bayan, na sinasabi, Huwag kayong hihiyaw, ni huwag ninyong iparirinig ang inyong tinig, ni huwag magbubuka ang inyong bibig ng anomang salita, hanggang sa araw na aking sabihing kayo'y humiyaw; kung magkagayo'y hihiyaw kayo." (TLAB)

Sa madaling salita, ang mga misteryo ng Diyos ay itinago at inilalabas sa ilalim ng direksyon hanggang sa araw na ang mga misteryo ay dapat mahayag at isigaw. Kaya naman hindi nakaintindi ang mundo. Dahil ang mga bagay na ito ay pinanghawakan sa ilalim ng utos at inutos na, sa mga huling araw, ang mga misteryo ng Diyos ay dapat mahayag (gaya ng mensahe ng unang anghel). Ang mga hinirang ay ang mga katiwala ng mga misteryo ng Diyos (tingnan ang araling Ang Mga Misteryo ng Diyos (No. 131)).

 

Josue 6:11-14 Sa gayo'y kaniyang iniligid sa bayan ang kaban ng Panginoon, na lumigid na minsan: at sila'y nasok sa kampamento, at tumigil sa kampamento. 12At si Josue ay bumangong maaga sa kinaumagahan, at binuhat ng mga saserdote ang kaban ng Panginoon. 13At ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon ay yumaon na patuloy, at humihihip ng mga pakakak: at ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa kanila; at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban ng Panginoon, na ang mga saserdote ay humihihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. 14At sa ikalawang araw ay kanilang niligid na minsan ang bayan, at nagsibalik sa kampamento: kanilang ginawang gayon na anim na araw. (TLAB)

 

Kapag pumunta sila sa Lupang Pangako, sila ay nasa likod ng Kaban. Ngayon ay may pagbabago sa pagkakasunud-sunod ng martsa para sa labanan. Mayroon silang bantay sa harap at bantay sa likod at ang Kaban ay protektado. Mayroong simbolikong pagbabago mula sa pagsunod sa Kaban ng Tipan tungo sa Lupang Pangako sa likod ng kautusan ng Diyos, sa pagtayo sa una at huli nang mga pangharap at likurang bantay ng kautusan, bilang mga tagapag-alaga ng kautusan. Kapag sinimulan nila ang sistema pagkatapos ng unang yugto sila ay nagiging tagapag-alaga ng kautusan ng Diyos. Sa ilalim ng unang tatak ay naitatag ang mga huwad na relihiyon. Mula noon ay kinailangan na ang kautusan ay bantayan ng mga hinirang, kaya't ang kanilang kaayusan ng martsa ay binago at ang kautusan ay hindi maaaring alisin sa mga konsepto ng Iglesia at ng bansa.

 

Josue 6:15-17 At nangyari nang ikapitong araw, na sila'y bumangong maaga sa pagbubukang liwayway, at niligid ang bayan ng gayon ding paraan na makapito: nang araw lamang na yaon kanilang niligid ang bayan na makapito. 16At nangyari, sa ikapito, nang humihip ng mga pakakak ang mga saserdote, ay sinabi ni Josue sa bayan, Humiyaw kayo; sapagka't ibinigay na ng Panginoon sa inyo ang bayan. 17At ang bayan ay matatalaga sa Panginoon, yaon at ang lahat na tumatahan doon: si Rahab na patutot lamang ang mabubuhay, siya at ang lahat na kasama niya sa bahay, sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na ating sinugo. (TLAB)

Ito ang pitong pakakak at pagkatapos ay ang sigaw. Ang ikapitong pakakak ay ang pagkawasak sa ilalim ng mga mangkok ng poot ng Diyos. Ang terminong matatalaga sa Panginoon ay isang termino na nangangahulugang matatalaga sa Diyos bilang isang Holocaust. May naiulat na ebidensya ng malaking sunog sa mga guho. Ang pagkuha ng samsam ay mahigpit na ipinagbabawal (Deut. 20:16; 1Sam. 15:3). Lubos na nilipol ay isinasalin ang parehong teknikal na termino sa bersikulo 17.

 

Josue 6:18-19 At kayo, sa anomang paraan ay magsipagingat sa itinalagang bagay; baka pagka naitalaga na sa inyo ay kumuha kayo sa itinalagang bagay; sa gayo'y inyong ipasusumpa ang kampamento ng Israel, at inyong babagabagin. 19Nguni't lahat na pilak, at ginto, at mga sisidlang tanso at bakal, ay banal sa Panginoon: pawang ipapasok sa silid ng kayamanan ng Panginoon." (TLAB)

Mayroong isang tiyak na pagtuturo dito. Lahat ng bagay tungkol sa sistemang iyon ay dapat sirain maliban sa mga artifact na may halaga, na dinala at ibinigay sa Templo ng Panginoon sa ilalim ng isang teokratikong sistema upang ito ay magamit sa paglilingkod sa Diyos at hindi papayagang makapagpadumi sa mga tao. Iyan ang parehong sistema na mangyayari sa Milenyo. Ang mga metal at mga bagay na ginagamit para sa mga sandata ay gagamitin sa kabutihan. Kapag pumunta tayo sa mga labanan ng Armageddon, makikita natin na maraming artifact at armas ang kokolektahin at gagamitin, na makapagbibigay ng mga mapagkukunan para sa Israel sa pagtatatag ng Milenyo.

 

Josue 6:20-21 Sa gayo'y humiyaw ang bayan, at ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak: at nangyari nang marinig ng bayan ang tunog ng pakakak na ang bayan ay humiyaw ng malakas, at ang kuta ay gumuho, na ano pa't ang bayan ay sumampang nasok sa siyudad, na bawa't isa'y matuwid na nagpatuloy, at kanilang sinakop ang bayan. 21At kanilang lubos na nilipol ng talim ng tabak ang lahat na nasa bayan, ang lalake at gayon din ang babae, ang binata at gayon din ang matanda, at ang baka, at ang tupa, at ang asno. (TLAB)

Ito ay hindi isang magandang tanawin, ngunit iyon ang nangyari. Ang sistema ng mundong ito ay mawawasak at tanging ang mga taong magagamit sa pagbuo ng isang bagong sistema ang mapapanatiling buhay.

 

Josue 6:22  At sinabi ni Josue sa dalawang lalaking tumiktik sa lupain, Pumasok kayo sa bahay ng patutot, at ilabas ninyo roon ang babae, at ang lahat niyang tinatangkilik, na gaya ng inyong isinumpa sa kaniya." (TLAB)

Kapag sinabi nating bumagsak ang pader, nasa pader ang bahay ni Rahab. Malamang na may banal na proteksiyon si Rahab upang mapanatili ang kaniyang bahay nang buo, anupat kahit na ang pader ng Jerico ay bumagsak sa kaniyang bahay ay mahimalang napanatili. Iyon ay indikasyon ng mahimalang pangangalaga sa mga Gentil na hinirang na pumasok sa mana ng Israel sa ilalim ng banal na proteksyon; iyon ay isang himala. Ipinakikita nito na ang lugar ng kaligtasan ni Rahab ay nasa pader na talagang bumagsak sa paligid niya, dahil ang kamay ng Panginoon ay na kay Rahab. Ang konsepto ng lugar ng kaligtasan ay kung saan man ipatong ng Panginoon ang Kanyang kamay sa atin. Makakakita tayo ng libu-libo na babagsak sa ating kanan at kaliwang kamay. Makikita natin silang babagsak na mamatay sa salot at sakit. Makikita natin silang mamatay sa mga sandatang kemikal at pakikidigma, at ang mga hinirang ay mananatiling buhay. Iyan ang kapangyarihan ng Diyos at kung hindi natin maintindihan iyan ay wala tayong pananampalataya. Kung sa tingin natin ay kailangan nating ma-rapture sa isang lugar na ligtas ang ating pananampalataya ay mahina at iyon ang problema sa mga taong nakatali sa mga organisadong negosyo. Ipinatong ng Diyos ang Kanyang kamay sa atin at tayo ay kakain at tayo ay iinom (ang ating tinapay at tubig ay sasagana; Isa. 33:16) hanggang sa madala tayo sa Mesiyas kapag itinuntong niya ang kanyang mga paa sa Bundok ng mga Olibo, at iyon ay makatitiyak tayo (cf. ang araling Ang Lugar ng Kaligtasan (No. 194)).

 

Josue 6:23-27  At ang mga binata na mga tiktik ay pumasok, at inilabas si Rahab, at ang kaniyang ama, at ang kaniyang ina, at ang kaniyang mga kapatid, at lahat ng kaniyang tinatangkilik; lahat niyang kamaganakan naman ay kanilang inilabas; at kanilang inilagay sila sa labas ng kampamento ng Israel. 24At kanilang sinunog ng apoy ang bayan, at lahat na nandoon: ang pilak lamang, at ang ginto, at ang mga sisidlang tanso at bakal, ang kanilang ipinasok sa silid ng kayamanan ng bahay ng Panginoon. 25Nguni't si Rahab na patutot at ang sangbahayan ng kaniyang ama, at ang lahat niyang tinatangkilik, ay iniligtas na buhay ni Josue; at siya'y tumahan sa gitna ng Israel, hanggang sa araw na ito; sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na sinugo ni Josue upang tumiktik sa Jerico. 26At binilinan sila ni Josue sa pamamagitan ng sumpa nang panahong yaon, na sinasabi, Sumpain ang lalake sa harap ng Panginoon, na magbangon at magtayo nitong bayan ng Jerico; kaniyang inilagay ang tatagang-baon niyaon sa kamatayan ng kaniyang panganay, at kaniyang itatayo ang mga pintuang-bayan niyaon sa kamatayan ng kaniyang bunso. 27Sa gayo'y ang Panginoon ay sumama kay Josue; at ang kaniyang kabantugan ay lumaganap sa buong lupain.. (TLAB)

Nawasak ang Jerico ngunit itinayong muli. Mula sa simula ng mga taong nagtayo sa Jerico, magkakaroon sila ng alitan at pagkawasak sa kanilang mga bunsong anak, kaya't walang kapayapaan sa Jerico. Walang kapayapaan sa Jerico hanggang sa dumating ang Mesiyas, at ang mga taong ito ay mamamatay. Ang kasunduang pangkapayapaan na nakasentro sa lungsod na iyon ay tiyak na mabibigo. Ang pamilya ni Rahab ay nanirahan sa Israel pagkatapos at hindi bababa marahil hanggang sa pagtatala ni Josue (v. 25). Ang pariralang ginamit sa bersikulo 25 ay ginamit upang ipaliwanag ang mga kakaibang katotohanan ng mga huling araw (4:9; 7:26; 8:28; 9:27). Dahil sa katotohanan na ang isang tao ay lumabag sa panunumpa ng Pagkawasak sa Jerico ang Israel ay natalo sa unang labanan para sa Hai.

 

Josue 7:1  Nguni't ang mga anak ni Israel ay nakagawa ng pagsalangsang sa itinalagang bagay: sapagka't si Achan na anak ni Carmi, na anak ni Zabdi, na anak ni Zera, sa lipi ni Juda; ay kumuha sa itinalagang bagay, at ang galit ng Panginoon ay nagningas laban sa mga anak ni Israel. (TLAB)

Ito ay simbolo ng mga problema na dumating sa kautusan sa pamamagitan ng Judah. Binaluktot ng Juda ang kautusan, at hanggang ngayon ay hindi iningatan ang kautusan sa Juda dahil binaluktot nila ang kautusan. Ang mana ay inalis sa Juda, at ang poot ng Dios ay inilagay sa Israel dahil sa Juda. Ang versikulo 1 ay inaasahan ang vv. 6-21.

 

Josue 7:2 At mula sa Jerico ay nagsugo si Josue ng mga lalake sa Hai na nasa siping ng Beth-aven, sa dakong silanganan ng Beth-el, at nagsalita sa kanila, na nagsasabi, Sumampa kayo at tiktikan ninyo ang lupain. At ang mga lalake ay yumaon at tiniktikan ang Hai. (TLAB)

 

Ang Hai ay nasa tagaytay ng bundok ng Hilagang-kanluran ng Jerico. Itinuturing ng mga Iskolar ng Oxford na ang mga salita na nasa siping ng Beth-aven ay dapat tanggalin dahil ang “Beth-aven” (Bahay ng Kabuktutan) ay isang sadyang mapanuksong pagbaluktot sa pangalang Bethel. Itinuturing ng maraming iskolar na ito ay hindi talaga isang salaysay ng labanan para sa Hai kundi para sa Bethel, yamang kung hindi, ang aklat ng Josue ay naglalaman ng walang ulat ng pagsakop sa mahalagang lugar na ito (ihambing gayunpaman ang Huk. 1:22-26).

 

Natalo sila sa unang labanan ngunit nasakop nila ang Hai. Pagkatapos ay sinimulan nila ang pagwasak at pagpapatahimik sa iba pang mga bansa. Iyan ang nangyayari: ang mga hinirang ay pumasok at nagtatag ng isang saligan at pagkatapos ay nagpapatuloy sa pakikitungo sa bawat bansa. Ang milenyong panunumbalik ng planetang ito ay ginagawa sa isang sistematikong batayan. May panahon ng pagluluksa. Mayroong panahon ng pananakop, at pagkatapos ay sistematikong ginagawa ang pananakop upang makitungo sa mga bansa. Lahat sila ay sistematikong ibinaba sa poot ng Diyos na iyon upang harapin at puksain bilang isang grupo sa ilalim ng pitong mangkok ng poot ng Diyos, at ang Ikapitong Pakakak, na sinasagisag sa palibot ng Jerico. Ang sistematikong pagpapatahimik ng planeta ay nakumpleto na upang ang milenyong sistema ay maitatag at ang mga hinirang (No. 001) ay maaaring sakupin ang mundo na may kapayapaan para sa isang libong taon. 

 

Sa pag-aaral na ito sa Jerico ay nagkakaroon tayo ng pang-unawa na kung paano nalaman ng Israel mula sa aklat ng Josue kung ano ang sasabihin ng aklat ng Apocalipsis. Ang lahat ng nasa Bibliya ay magkakaugnay. Ang katotohanan na ang mga Judio ay walang Bagong Tipan ay hindi nagbibigay-daan ito sa kanila, tulad ng nakikita natin mula sa pag-aaral sa aklat ng Esther. Ang Judah ay may Josue at mayroon silang Esther at ang Awit ng mga Awit, Isaias at Zacarias at alam nila kung ano ang resulta. Hindi kailangan ng isang tao ang Bagong Tipan para malaman kung ano ang mangyayari sa mga huling araw. Masasabi ng isang tao ang lahat sa Bagong Tipan mula sa Kasulatan, na siyang Lumang Tipan. Sasabihin sa atin ng Lumang Tipan ang simula hanggang wakas gaya ng ipinahayag ni Cristo sa ilalim ng pamamahala ng Diyos sa pamamagitan ng mga propeta.

 

Sa pamamagitan ni Josue nakakakuha tayo ng mas malawak na pananaw sa kung ano talaga ang nangyayari nang panghawakan natin ang Israel sa unang pagkakataon. 

 

 

Mga Kabanata 1-7:2 TLAB

Kabanata 1

Nangyari nga pagkamatay ni Moises na lingkod ng Panginoon, na ang Panginoon ay nagsalita kay Josue na anak ni Nun na tagapangasiwa ni Moises, na sinasabi, 2Si Moises na aking lingkod ay patay na; ngayon nga'y tumindig ka, tumawid ka sa Jordang ito, ikaw, at ang buong bayang ito, hanggang sa lupain na aking ibinibigay sa kanila, sa makatuwid baga'y sa mga anak ni Israel. 3Bawa't dakong tuntungan ng talampakan ng inyong paa, ay naibigay ko na sa inyo, gaya ng sinalita ko kay Moises. 4Mula sa ilang, at ang Libanong ito, hanggang sa malaking ilog, na ilog Eufrates, buong lupain ng mga Hetheo, at hanggang sa malaking dagat sa dakong nilulubugan ng araw, ay magiging inyong hangganan. 5Walang makatatayong sinomang tao sa harap mo sa lahat ng mga araw ng iyong buhay: kung paanong ako'y suma kay Moises, ay gayon ako sasa iyo: hindi kita iiwan ni pababayaan kita. 6Magpakalakas ka at magpakatapang na mabuti: sapagka't iyong ipamamana sa bayang ito ang lupain na aking isinumpa sa kanilang mga magulang na ibibigay sa kanila. 7Magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti, na isagawa mo ang ayon sa buong kautusan na iniutos sa iyo ni Moises na aking lingkod: huwag kang liliko sa kanan o sa kaliwa, upang ikaw ay magtamo ng mabuting kawakasan saan ka man pumaroon. 8Ang aklat na ito ng kautusan ay huwag mahihiwalay sa iyong bibig, kundi iyong pagbubulayan araw at gabi, upang iyong masunod na gawin ang ayon sa lahat na nakasulat dito: sapagka't kung magkagayo'y iyong pagiginhawahin ang iyong lakad, at kung magkagayo'y magtatamo ka ng mabuting kawakasan. 9Hindi ba kita inutusan? Ikaw ay magpakalakas at magpakatapang na mabuti; huwag kang matakot, ni manglupaypay: sapagka't ang Panginoon mong Dios ay sumasa iyo saan ka man pumaroon. 10Nang magkagayo'y nagutos si Josue sa mga pinunong bayan, na sinasabi, 11Kayo'y magdaan sa gitna ng kampamento, at magutos sa bayan, na sabihin, Maghanda kayo ng baon; sapagka't sa loob ng tatlong araw ay tatawid kayo sa Jordang ito, upang yumaong ariin ang lupain, na ibinibigay sa inyo ng Panginoon ninyong Dios upang ariin. 12At sa mga Rubenita, at sa mga Gadita, at sa kalahating lipi ni Manases, ay nagsalita si Josue, na sinasabi, 13Alalahanin ninyo ang salita na iniutos sa inyo ni Moises na lingkod ng Panginoon, na sinasabi, Binibigyan kayo ng kapahingahan ng Panginoon ninyong Dios, at ibibigay sa inyo ang lupaing ito. 14Ang inyong mga asawa, ang inyong mga bata, at ang inyong mga hayop ay tatahan sa lupain na ibinigay sa inyo ni Moises sa dako roon ng Jordan; nguni't kayo'y tatawid na may sandata sa harap ng inyong mga kapatid, kayong lahat na makapangyarihang lalaking matapang, at tutulong sa kanila; 15Hanggang sa mabigyan ng kapahingahan ng Panginoon ang inyong mga kapatid, na gaya ninyo, at kanila namang maari ang lupaing ibinibigay sa kanila ng Panginoon ninyong Dios: kung magkagayo'y babalik kayo sa lupain na inyong ari, at inyong aariin, yaong ibinigay sa inyo ni Moises na lingkod ng Panginoon sa dako roon ng Jordan sa dakong sinisikatan ng araw. 16At sila'y sumagot kay Josue, na sinasabi, Lahat ng iyong iniutos sa amin ay aming gagawin, at saan mo man kami suguin ay paroroon kami. 17Kung paanong aming dininig si Moises sa lahat ng mga bagay, ay gayon ka namin didinggin: sumaiyo lamang ang Panginoon mong Dios, na gaya kay Moises. 18Sinomang manghihimagsik laban sa iyong utos, at hindi makikinig ng iyong mga salita sa lahat ng iyong iniuutos sa kaniya, ay ipapapatay: magpakalakas ka lamang at magpakatapang na mabuti."

 

Kabanata 2

At si Josue na anak ni Nun ay nagsugong lihim mula sa Sittim ng dalawang lalake na pinakatiktik, na sinasabi, Yumaon kayo na inyong kilalanin ang lupain, at ang Jerico. At sila'y yumaon at pumasok sa isang bahay ng isang patutot na ang pangalan ay Rahab, at nakituloy doon. 2At ito'y nasaysay sa hari sa Jerico, na sinasabi, Narito, may mga lalake, sa mga anak ni Israel na pumasok dito ngayong gabi upang kilalanin ang lupain. 3At ang hari sa Jerico ay nagsugo kay Rahab, na sinasabi, Ilabas mo ang mga lalake na naparito sa iyo, na pumasok sa iyong bahay; sapagka't sila'y naparito upang kilalanin ang buong lupain. 4At ipinagsama ng babae ang dalawang lalake at ikinubli, at sinabi niya, Oo, ang mga lalake ay naparito sa akin, nguni't hindi ko talastas kung sila'y taga saan: 5At nangyari, sa may oras ng pagsasara ng pintuang-bayan, nang madilim na, na ang mga lalake ay lumabas; hindi ko talastas kung saan naparoon ang mga lalaking yaon; habulin ninyong madali sila; sapagka't inyo silang aabutan. 6Nguni't kaniyang isinampa sila sa bubungan, at ikinubli sa mga puno ng lino, na kaniyang inilagay na maayos sa bubungan. 7At hinabol ng mga tao sila sa daan na patungo sa Jordan hanggang sa mga tawiran: at pagkalabas ng humabol sa kanila, ay kanilang sinarhan ang pintuang-bayan. 8At bago sila nahiga, ay sinampa niya sila sa bubungan. 9At sinabi niya sa mga lalake, Talastas ko na ibinigay sa inyo ng Panginoon ang lupain, at dinatnan kami ng pangingilabot sa inyo at ang lahat na nananahan sa lupain ay nauupos sa harap ninyo. 10Sapagka't aming nabalitaan kung paanong tinuyo ng Panginoon ang tubig sa Dagat na Mapula sa harap ninyo, nang kayo'y lumabas sa Egipto; at kung ano ang inyong ginawa sa dalawang hari ng mga Amorrheo, na nangasa dako roon ng Jordan, kay Sehon at kay Og, na inyong lubos na pinuksa. 11At pagkabalita namin, ay nanglumo ang aming puso, ni walang diwa na naiwan sa kanino mang tao, dahil sa inyo; sapagka't ang Panginoon ninyong Dios, ay siyang Dios sa langit sa itaas, at sa lupa sa ibaba. 12Ngayon nga, isinasamo ko sa inyo, sumumpa kayo sa akin sa pangalan ng Panginoon, na kung paanong ako'y nagmagandang loob sa inyo ay magmamagandang loob naman kayo sa sangbahayan ng aking magulang, at bibigyan ninyo ako ng tunay na tanda; 13At inyong ililigtas na buhay ang aking ama, at ang aking ina, at ang aking mga kapatid na lalake at babae, at ang lahat nilang tinatangkilik, at inyong ililigtas ang aming mga buhay sa kamatayan. 14At sinabi ng mga lalake sa kaniya, Ang aming buhay ay ilalagak namin sa inyo, kung hindi ninyo ihahayag itong aming pakay; at mangyayari, na pagka ibinigay sa amin ng Panginoon ang lupain, kami ay magmamagandang loob at magtatapat sa inyo. 15Nang magkagayo'y kaniyang pinababa sila sa pamamagitan ng isang lubid sa dungawan: sapagka't ang kaniyang bahay ay nasa kuta ng bayan, at siya'y tumatahan sa kuta. 16At sinabi niya sa kanila, Pumaroon kayo sa bundok, baka kayo'y abutan ng manghahabol sa inyo; at kayo'y magkubli roon na tatlong araw, hanggang sa magsibalik ang mga manghahabol: at pagkatapos ay makayayaon kayo ng inyong lakad. 17At sinabi ng mga lalake sa kaniya, Kami ay hindi magpapakasala sa sumpang ito, na iyong ipinasumpa sa amin. 18Narito, pagka kami ay pumasok sa lupain, ay iyong itatali itong panaling pula sa dungawan na iyong pinagpababaan sa amin: at iyong pipisanin sa iyo sa loob ng bahay ang iyong ama, at ang iyong ina, at ang iyong mga kapatid, at ang buong sangbahayan ng iyong ama. 19At mangyayari, na sinomang lalabas sa mga pintuan ng iyong bahay sa lansangan, ay mabububo sa kaniyang ulo ang kaniyang dugo at hindi namin magiging kasalanan: at sinomang kasama mo sa bahay ay mahuhulog sa aming ulo ang dugo niya, kung may magbuhat sa kaniya ng kamay. 20Nguni't kung iyong ihayag itong aming pakay, ay hindi namin ipagkakasala ang pagkapanumpa sa iyo, na iyong ipinapanumpa sa amin. 21At kaniyang sinabi, Ayon sa inyong mga salita, ay siya nawang mangyari. At kaniyang pinapagpaalam sila at sila'y yumaon: at kaniyang itinali ang panaling pula sa dungawan. 22At sila'y yumaon at naparoon sa bundok, at tumahan doon na tatlong araw, hanggang sa nagsibalik ang mga manghahabol; at hinanap sila ng mga manghahabol sa lahat ng daan, nguni't hindi sila nasumpungan. 23Nang magkagayo'y nagsibalik ang dalawang lalake at bumaba sa bundok, at tumawid at naparoon kay Josue na anak ni Nun; at kanilang isinaysay sa kaniya ang lahat na nangyari sa kanila. 24At kanilang sinabi kay Josue, Tunay na ibinigay ng Panginoon sa ating mga kamay ang buong lupain; at bukod dito'y nangliliit ang lahat na nananahan sa lupain sa harap natin."

 

Kabanata 3

At bumangong maaga si Josue sa kinaumagahan; at sila'y umalis sa Sittim at napasa Jordan, siya at ang lahat na mga anak ni Israel; at sila'y tumigil doon bago sila tumawid. 2At nangyari pagkatapos ng tatlong araw, na ang mga pinuno ay napasa gitna ng kampamento; 3At sila'y nagutos sa bayan, na sinasabi, Pagka inyong nakita ang kaban ng tipan ng Panginoon ninyong Dios, at dinadala ng mga saserdote na Levita, ay kikilos nga kayo sa inyong dako at susunod doon. 4Gayon ma'y magkakapagitan sa inyo at sa kaban ng may dalawang libong siko ang sukat: huwag ninyong lapitan, upang alamin ang daan na inyong marapat paroonan; sapagka't hindi pa ninyo nararaanan ang daang ito ng una. 5At sinabi ni Josue sa bayan, Magpakabanal kayo; sapagka't bukas ay gagawa ng mga kababalaghan ang Panginoon sa inyo. 6At nagsalita si Josue sa mga saserdote, na sinasabi, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan at magpauna kayo sa bayan. At kanilang binuhat ang kaban ng tipan, at nagpauna sa bayan. 7At sinabi ng Panginoon kay Josue, Sa araw na ito ay pasisimulan kong padakilain ka sa paningin ng buong Israel, upang kanilang makilala, na kung paanong ako'y suma kay Moises ay gayon ako sasaiyo. 8At iyong uutusan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan, na iyong sasabihin, Pagka kayo'y dumating sa tabi ng tubig ng Jordan, ay tumigil kayo sa Jordan. 9At sinabi ni Josue sa mga anak ni Israel, Magsilapit kayo at dinggin ninyo ang mga salita ng Panginoon ninyong Dios. 10At sinabi ni Josue, Sa ganito ay inyong makikilala na ang buhay na Dios ay nasa gitna ninyo, at walang pagsalang kaniyang itataboy sa harap ninyo ang Cananeo, at ang Hetheo, at ang Heveo, at ang Pherezeo, at ang Gergeseo, at ang Amorrheo, at ang Jebuseo. 11Narito, ang kaban ng tipan ng Panginoon ng buong lupa ay nagpapauna sa inyo sa Jordan. 12Ngayon nga ay kumuha kayo ng labing dalawang lalake sa mga lipi ni Israel, na isang lalake sa bawa't lipi. 13At mangyayari, na pagka ang mga talampakan ng mga paa ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ng Panginoon, ng Panginoon ng buong lupa, ay titigil sa tubig ng Jordan, na ang tubig ng Jordan ay mahahawi, sa makatuwid baga'y ang tubig na bumababang mula sa itaas; at magiisang bunton. 14At nangyari nang umalis ang bayan sa kanilang mga tolda, upang tumawid sa Jordan, ay nasa unahan ng bayan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan; 15At nang dumating sa Jordan ang mga may dala ng kaban, at ang mga paa ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ay nabasa sa gilid ng tubig, (sapagka't inaapawan ng Jordan ang lahat niyang pangpang sa buong panahon ng pagaani,) 16Na ang tubig na bumababang mula sa itaas ay tumigil, at nagisang bunton na malayo sa kanila, sa Adam, na bayang nasa tabi ng Sarethan: at yaong nagsisibaba sa dagat ng Araba, na Dagat na Alat ay lubos na nahawi: at ang bayan ay tumawid sa tapat ng Jerico. 17At ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan ng Panginoon ay tumayong panatag sa tuyong lupa sa gitna ng Jordan; at ang buong Israel ay dumaan sa tuyong lupa, hanggang sa nakatawid na lubos sa Jordan ang buong bansa. 

 

Kabanata 4

At nangyari nang nakatawid na lubos sa Jordan ang buong bansa, na ang Panginoon ay nagsalita kay Josue, na nagsasabi, 2Kumuha ka ng labing dalawang lalake sa bayan, na isa sa bawa't lipi, 3At iutos ninyo sa kanila, na sabihin, Kumuha kayo mula rito sa gitna ng Jordan, mula sa dakong tinatayuang matatag ng mga paa ng mga saserdote, ng labing dalawang bato, at dalhin ninyo, at ilapag ninyo sa tigilang dako, na inyong tutuluyan sa gabing ito. 4Nang magkagayo'y tinawag ni Josue ang labing dalawang lalake, na kaniyang inihanda sa mga anak ni Israel, na isang lalake sa bawa't lipi. 5At sinabi ni Josue sa kanila, Dumaan kayo sa harap ng kaban ng Panginoon ninyong Dios sa gitna ng Jordan, at pasanin ng bawa't isa sa inyo ang isang bato sa kaniyang balikat, ayon sa bilang ng mga lipi ng mga anak ni Israel; 6Upang ito'y maging pinaka tanda sa gitna ninyo, na pagka itinanong ng inyong mga anak sa panahong darating, na sasabihin, Anong kahulugan sa inyo ng mga batong ito? 7At inyo ngang sasabihin sa kanila, Sapagka't ang tubig ng Jordan ay nahawi sa harap ng kaban ng tipan ng Panginoon; nang magdaan yaon sa Jordan, ay nahawi ang tubig sa Jordan: at ang mga batong ito ay magiging pinaka alaala sa mga anak ni Israel magpakailan man. 8At ginawang gayon ng mga anak ni Israel gaya ng iniutos ni Josue, at pumasan ng labing dalawang bato mula sa gitna ng Jordan, gaya ng sinalita ng Panginoon kay Josue, ayon sa bilang ng mga lipi ng mga anak ni Israel; at kanilang dinala sa dakong kanilang tutuluyan, at inilapag doon. 9At si Josue ay nagpabunton ng labing dalawang bato sa gitna ng Jordan, sa dakong tinayuan ng mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan: at nangandoon, hanggang sa araw na ito. 10Sapagka't ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ay tumayo sa gitna ng Jordan, hanggang sa natapos ang bawa't bagay na iniutos ng Panginoon kay Josue na salitain sa bayan, ayon sa buong iniutos ni Moises kay Josue: at ang bayan ay nagmadali at tumawid. 11At nangyari nang nakatawid na lubos ang buong bayan, na ang kaban ng Panginoon ay itinawid at ang mga saserdote sa harap ng bayan. 12At ang mga anak ni Ruben, at ang mga anak ni Gad, at ang kalahati ni Manases, ay dumaang may sandata sa harap ng mga anak ni Israel, gaya ng salita ni Moises sa kanila: 13May apat na pung libo na nasasakbatang handa sa pakikidigma ang dumaan sa harap ng Panginoon na patungo sa pakikibaka, sa mga kapatagan ng Jerico. 14Nang araw na yaon ay pinadakila ng Panginoon si Josue sa paningin ng buong Israel; at sila'y natakot sa kaniya, gaya ng kanilang pagkatakot kay Moises, sa lahat ng mga araw ng kaniyang buhay. 15At ang Panginoon ay nagsalita kay Josue, na sinasabi, 16Iutos mo sa mga saserdote na nagdadala ng kaban ng patotoo, na sila'y sumampa mula sa Jordan. 17Nagutos nga si Josue sa mga saserdote, na sinasabi, Umahon kayo mula sa Jordan. 18At nangyari, nang umahon mula sa gitna ng Jordan ang mga saserdote na nagdadala ng kaban ng tipan ng Panginoon, at nang matungtong sa tuyong lupa ang mga talampakan ng mga paa ng mga saserdote, na ang tubig ng Jordan ay nanauli sa kanilang dako, at umapaw sa pangpang na gaya ng dati. 19At ang bayan ay umahon mula sa Jordan nang ikasangpung araw ng unang buwan, at humantong sa Gilgal, sa hangganang silanganan ng Jerico. 20At yaong labing dalawang bato, na kanilang kinuha sa Jordan, ay ibinunton ni Josue sa Gilgal. 21At siya'y nagsalita sa mga anak ni Israel, na sinasabi, Pagka itatanong ng inyong mga anak sa kanilang mga magulang sa panahong darating, na sasabihin, Anong kahulugan ng mga batong ito? 22Ay inyo ngang ipatatalastas sa mga anak ninyo, na sasabihin, Ang Israel ay tumawid sa Jordang ito sa tuyong lupa. 23Sapagka't tinuyo ng Panginoon ninyong Dios ang tubig ng Jordan sa harap ninyo, hanggang sa kayo'y nakatawid, gaya ng ginawa ng Panginoon ninyong Dios sa Dagat na Mapula, na kaniyang tinuyo sa harap namin, hanggang sa kami ay nakatawid; 24Upang makilala ng lahat na mga bayan sa lupa ang kamay ng Panginoon, na makapangyarihan; upang sila'y matakot sa Panginoon ninyong Dios magpakailan man."

 

Kabanata 5

At nangyari, nang mabalitaan ng lahat ng mga hari ng mga Amorrheo na nasa dako roon ng Jordan sa dakong kalunuran, at ng lahat ng mga hari ng mga Cananeo, na nangasa tabi ng dagat, kung paanong tinuyo ng Panginoon ang tubig ng Jordan sa harap ng mga anak ni Israel, hanggang sa kami ay nangakatawid, na nanglumo ang kanilang puso, at sila'y nawalan ng loob dahil sa mga anak ni Israel. 2Nang panahong yaon ay sinabi ng Panginoon kay Josue, Gumawa ka ng mga sundang na pinkiang bato at tuliin mo uli na ikalawa ang mga anak ni Israel. 3At gumawa si Josue ng mga sundang na pinkiang bato, at tinuli ang mga anak ni Israel sa burol ng mga balat ng masama. 4At ito ang dahil na itinuli ni Josue: ang buong bayan na lumabas mula sa Egipto, na mga lalake, lahat na lalaking pangdigma, ay namatay sa ilang sa daan, pagkatapos na sila'y makalabas na mula sa Egipto. 5Sapagka't ang buong bayan na lumabas ay mga tuli; nguni't ang buong bayan na ipinanganak sa ilang sa daan pagkalabas sa Egipto, ay hindi tuli. 6Sapagka't ang mga anak ni Israel ay lumakad na apat na pung taon sa ilang, hanggang sa ang buong bansa, sa makatuwid baga'y ang mga lalaking pangdigma na lumabas mula sa Egipto, ay nalipol, sapagka't hindi nila dininig ang tinig ng Panginoon: na siyang sinumpaan ng Panginoon na hindi niya ipakikita sa kanila ang lupain na isinumpa ng Panginoon sa kanilang mga magulang na ibibigay sa atin, na lupaing binubukalan ng gatas at pulot. 7At ang kanilang mga anak na kaniyang ibinangong kahalili nila, ay pinagtuli ni Josue, sapagka't mga hindi tuli, sapagka't hindi nila tinuli sila sa daan. 8At nangyari nang kanilang matuli ang buong bansa, na tumahan sila sa kanilang mga dako sa kampamento hanggang sa sila'y magsigaling. 9At sinabi ng Panginoon kay Josue, Sa araw na ito ay inalis ko sa inyo ang pagdusta ng Egipto. Kaya't ang pangalan ng dakong yaon ay tinawag na Gilgal hanggang sa araw na ito. 10At ang mga anak ni Israel ay humantong sa Gilgal; at kanilang ipinagdiwang ang paskua nang ikalabing apat na araw ng buwan sa kinahapunan sa mga kapatagan ng Jerico. 11At sila'y kumain ng imbak na trigo ng lupain sa kinabukasan pagkatapos ng paskua, ng mga tinapay na walang lebadura, at ng sinangag na trigo, sa araw ding yaon. 12At ang mana ay naglikat nang kinabukasan, pagkatapos na sila'y makakain ng imbak na trigo ng lupain; at hindi naman nagkaroon pa ng mana ang mga anak ni Israel; kundi sila'y kumain ng bunga ng lupain ng Canaan ng taong yaon. 13At nangyari, nang si Josue ay malapit sa Jerico, na kaniyang itiningin ang kaniyang mga mata at tumingin, at, narito, nakatayo ang isang lalake sa tapat niya na may kaniyang tabak sa kaniyang kamay na bunot: at si Josue ay naparoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ikaw ba'y sa amin, o sa aming mga kaaway? 14At kaniyang sinabi, Hindi; kundi ako'y naparito ng parang prinsipe ng hukbo ng Panginoon. At si Josue ay nagpatirapa sa lupa at sumamba, at nagsabi sa kaniya, Anong sabi ng aking panginoon sa kaniyang lingkod? 15At sinabi ng prinsipe ng hukbo ng Panginoon kay Josue, Hubarin mo ang iyong panyapak sa iyong paa; sapagka't ang dakong iyong kinatatayuan ay banal. At ginawang gayon ni Josue. 

 

Kabanata 6

Ang Jerico nga ay lubos na nakukubkob dahil sa mga anak ni Israel: walang nakalalabas, at walang nakapapasok. 2At sinabi ng Panginoon kay Josue, Tingnan mo, aking ibinigay sa iyong kamay ang Jerico, at ang hari niyaon, at ang mga makapangyarihang lalaking matapang. 3At iyong liligirin ang bayan, lahat ng mga lalaking pangdigma, na liligid na minsan sa bayan. Ganito mo gagawin na anim na araw. 4At pitong saserdote sa unahan ng kaban ay magdadala ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa: at sa ikapitong araw ay inyong liligiring makapito ang bayan, at ang mga saserdote ay hihipan ang mga pakakak. 5At mangyayari, na pagka hinipan nila ng matagal ang sungay ng tupa, at pagka inyong narinig ang tunog ng pakakak, ay hihiyaw ng malakas ang buong bayan; at ang kuta ng bayan ay guguho, at ang bayan ay sasampa ang bawa't isa'y tapatan sa harap niya. 6At tinawag ni Josue na anak ni Nun ang mga saserdote, at sinabi sa kanila, Buhatin ninyo ang kaban ng tipan, at magdala ang pitong saserdote ng pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon. 7At kaniyang sinabi sa bayan, Magpauna kayo, at ligirin ninyo ang bayan, at papagpaunahin ninyo ang mga lalaking may sandata sa unahan ng kaban ng Panginoon. 8At nangyari, na pagkapagsalita ni Josue sa bayan, ay nagpauna sa Panginoon ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa, at humihip ng mga pakakak; at ang kaban ng tipan ng Panginoon ay sumusunod sa kanila. 9At ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa mga saserdote na humihihip ng mga pakakak, at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban, na ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. 10At iniutos ni Josue sa bayan, na sinasabi, Huwag kayong hihiyaw, ni huwag ninyong iparirinig ang inyong tinig, ni huwag magbubuka ang inyong bibig ng anomang salita, hanggang sa araw na aking sabihing kayo'y humiyaw; kung magkagayo'y hihiyaw kayo. 11Sa gayo'y kaniyang iniligid sa bayan ang kaban ng Panginoon, na lumigid na minsan: at sila'y nasok sa kampamento, at tumigil sa kampamento. 12At si Josue ay bumangong maaga sa kinaumagahan, at binuhat ng mga saserdote ang kaban ng Panginoon. 13At ang pitong saserdote na may tangang pitong pakakak na mga sungay ng tupa sa unahan ng kaban ng Panginoon ay yumaon na patuloy, at humihihip ng mga pakakak: at ang mga lalaking may sandata ay nagpauna sa kanila; at ang bantay likod ay sumusunod sa kaban ng Panginoon, na ang mga saserdote ay humihihip ng mga pakakak habang sila'y yumayaon. 14At sa ikalawang araw ay kanilang niligid na minsan ang bayan, at nagsibalik sa kampamento: kanilang ginawang gayon na anim na araw. 15At nangyari nang ikapitong araw, na sila'y bumangong maaga sa pagbubukang liwayway, at niligid ang bayan ng gayon ding paraan na makapito: nang araw lamang na yaon kanilang niligid ang bayan na makapito. 16At nangyari, sa ikapito, nang humihip ng mga pakakak ang mga saserdote, ay sinabi ni Josue sa bayan, Humiyaw kayo; sapagka't ibinigay na ng Panginoon sa inyo ang bayan. 17At ang bayan ay matatalaga sa Panginoon, yaon at ang lahat na tumatahan doon: si Rahab na patutot lamang ang mabubuhay, siya at ang lahat na kasama niya sa bahay, sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na ating sinugo. 18At kayo, sa anomang paraan ay magsipagingat sa itinalagang bagay; baka pagka naitalaga na sa inyo ay kumuha kayo sa itinalagang bagay; sa gayo'y inyong ipasusumpa ang kampamento ng Israel, at inyong babagabagin. 19Nguni't lahat na pilak, at ginto, at mga sisidlang tanso at bakal, ay banal sa Panginoon: pawang ipapasok sa silid ng kayamanan ng Panginoon. 20Sa gayo'y humiyaw ang bayan, at ang mga saserdote ay humihip ng mga pakakak: at nangyari nang marinig ng bayan ang tunog ng pakakak na ang bayan ay humiyaw ng malakas, at ang kuta ay gumuho, na ano pa't ang bayan ay sumampang nasok sa siyudad, na bawa't isa'y matuwid na nagpatuloy, at kanilang sinakop ang bayan. 21At kanilang lubos na nilipol ng talim ng tabak ang lahat na nasa bayan, ang lalake at gayon din ang babae, ang binata at gayon din ang matanda, at ang baka, at ang tupa, at ang asno. 22At sinabi ni Josue sa dalawang lalaking tumiktik sa lupain, Pumasok kayo sa bahay ng patutot, at ilabas ninyo roon ang babae, at ang lahat niyang tinatangkilik, na gaya ng inyong isinumpa sa kaniya. 23At ang mga binata na mga tiktik ay pumasok, at inilabas si Rahab, at ang kaniyang ama, at ang kaniyang ina, at ang kaniyang mga kapatid, at lahat ng kaniyang tinatangkilik; lahat niyang kamaganakan naman ay kanilang inilabas; at kanilang inilagay sila sa labas ng kampamento ng Israel. 24At kanilang sinunog ng apoy ang bayan, at lahat na nandoon: ang pilak lamang, at ang ginto, at ang mga sisidlang tanso at bakal, ang kanilang ipinasok sa silid ng kayamanan ng bahay ng Panginoon. 25Nguni't si Rahab na patutot at ang sangbahayan ng kaniyang ama, at ang lahat niyang tinatangkilik, ay iniligtas na buhay ni Josue; at siya'y tumahan sa gitna ng Israel, hanggang sa araw na ito; sapagka't kaniyang ikinubli ang mga sugo na sinugo ni Josue upang tumiktik sa Jerico. 26At binilinan sila ni Josue sa pamamagitan ng sumpa nang panahong yaon, na sinasabi, Sumpain ang lalake sa harap ng Panginoon, na magbangon at magtayo nitong bayan ng Jerico; kaniyang inilagay ang tatagang-baon niyaon sa kamatayan ng kaniyang panganay, at kaniyang itatayo ang mga pintuang-bayan niyaon sa kamatayan ng kaniyang bunso. 27Sa gayo'y ang Panginoon ay sumama kay Josue; at ang kaniyang kabantugan ay lumaganap sa buong lupain.

 

Kabanata 7:1-2  

Nguni't ang mga anak ni Israel ay nakagawa ng pagsalangsang sa itinalagang bagay: sapagka't si Achan na anak ni Carmi, na anak ni Zabdi, na anak ni Zera, sa lipi ni Juda; ay kumuha sa itinalagang bagay, at ang galit ng Panginoon ay nagningas laban sa mga anak ni Israel. 2At mula sa Jerico ay nagsugo si Josue ng mga lalake sa Hai na nasa siping ng Beth-aven, sa dakong silanganan ng Beth-el, at nagsalita sa kanila, na nagsasabi, Sumampa kayo at tiktikan ninyo ang lupain. At ang mga lalake ay yumaon at tiniktikan ang Hai. (TLAB)

 

 

*******

Bullinger’s Notes on Joshua Ch. 1-7:2 (for KJV)

 

Chapter 1

Verse 1

Now. Hebrew "And". Linked on to Pentateuch as the books of Pentateuch are thus linked on to each other; and as the four books of earlier Prophets are linked on to Joshua. See App-1. Joshua not necessarily the author, but doubtless is so, as asserted by Talmud. Book referred to in Old and New Testament: Judges 18:31. 1 Samuel 1:3, 1 Samuel 1:9, 1 Samuel 1:24; 1 Samuel 3:21. Psalms 44:2, Psalms 44:3; Psalms 68:12, Psalms 68:13; Psalms 78:54, Psalms 78:55; Psalms 114:1-8. Isaiah 28:1. Habakkuk 3:11-13. Acts 7:45; Acts 13:19. Hebrews 11:32. James 2:25. No MS. of the five books yet found with Joshua bound up with them, making a sixth (or a so-called and hitherto unheard of " Hexateueh ").

after the death of Moses, in the eleventh month of fortieth year. Compare Deuteronomy 1:3, Deuteronomy 1:38; Deuteronomy 34:5, Deuteronomy 34:9, and see App-50. Compare tho beginning of the Book of Judges.

Moses the servant of the LORD. See note on Deuteronomy 34:5, and ere Hebrews 3:5.

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

the LORD spake = Jehovah spoke. When Moses is dead. Moses is a type of Law, Joshua of the Messiah. The Law is "until Christ", Galatians 1:3, Galatians 1:24. Jehovah spake at four sundry times, and in three divers manners:

To Joshua 1:1; Joshua 4:4, Joshua 4:1.

To Joshua to command the priests, Joshua 4:15.

To Joshua to speak to the sons of Israel, Joshua 20:1.

minister. Compare Exodus 24:13. Numbers 11:28. Deuteronomy 1:38.

 

Verse 2

Moses My servant. See note on Numbers 12:7, Numbers 12:8.

is dead. Compare John 1:17. Romans 7:1-6.

I do give = I, even I, am giving.

 

Verse 4

From. For these boundaries, compare Genesis 15:18, Exodus 23:31. Numbers 34:3-12, Deuteronomy 11:24.

coast = border or boundary.

 

Verse 5

I will be. Hebrew. "ehyeh. Compare Exodus 3:14, part of title Jehovah.

not fail thee. This promise first made to. Jacob, Genesis 28:11. Passed on by Moses, Deuteronomy 31:6. See note on Deuteronomy 4:31.

 

Verse 7

observe = take

heed. Some codices, with two early printed editions, Septuagint, Syriac, and Vulgate read "observe and do".

prosper = deal wisely.

 

Verse 8

This book of the law i.e. the five books referred to as one throughout the Old Testament. See App-47.

mouth. Put by Figure of speech Metonymy (of Cause), for what is spoken by it (App-6), i.e. Joshua is to continually speak of it,

meditate = talk to thyself. Compare Psalms 1:2 = audible musing.

way. Some codices with one early printed edition, read "ways".

 

Verse 9

Have not I? Figure of speech Erotesis (App-6), for emphasis.

God. Hebrew. Elohim. App-4.

 

Verse 11

within three days = after three days. Spoken 6th or 7th of Abib. Compare Joshua 4:19. Spies probably already sent (Joshua 2:16, Joshua 2:22; Joshua 3:1, Joshua 3:2.)

 

Verse 14

your. Some codices, with Sept Syriac, and Vulgate, read "and your". Hence note Figure of speech Polysgndeton (App-6).

armed. Hebrew = marshalled by fives (see App-10). Compare Exodus 13:18, where it is rendered "harnessed".

 

Verse 15

them. Aspecial various reading called Sevir (App-34) reads "you", as in next clause, with many codices, and three early printed editions.

 

Verse 18

commandment. Hebrew "mouth", put by Figure of speech Metonymy (of Cause), for what is uttered by it. See App-6.

 

Chapter 2

Verse 1

Joshua. He had been one of the twelve spies himself. Numbers 13:8, Numbers 13:16.

sent = had sent. See Joshua 1:11. Compare Joshua 1:2.

men. Hebrew, plural of ish or enosh. See App-14.

view, Some codices, with one early printed edition, Septuagint, and Vulgate, read "and view".

Jericho. In Num. eleven times Yerecho. Here Yericho. Showing difference of authorship.

came. The Septuagint preserves the primitive text by adding "to Jericho and came". Omitted by Figure of speech Homuotelenton. See App-6.

harlot"s. Word to be taken in usual sense.

Rahab. See Matthew 1:5. Hebrews 11:31. James 2:25.

 

Verse 3

all. Some codices, with Septuagint and Syriac, omit "all".

 

Verse 4

wist not. Anglo-Saxon for "knew not". It is this record that is inspired, not the act and words of Rahab.

 

Verse 5

whither. Some codices, with one early printed edition, read "and whither".

wot. Anglo-Saxon "know".

 

Verse 6

stalks of flax. Hebrew = flax of stalks. Figure of speech Hypallage, App-6. Flax now ripe: just before the Passover. Compare Exodus 9:31 with Joshua 4:19; Joshua 5:10.

 

Verse 9

I know. Faith"s conclusion, from what she had heard, verses: Joshua 2:11, Joshua 2:12. Corresponds with Sarah"s "she judged" in Hebrews 11:11.

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

faint. Hebrew = have melted. Compare Joshua 2:11.

 

Verse 10

heard. This is the "ground" (Hebrews 11:1,) of faith, Compare Romans 10:17.

dried up. Compare Exodus 14:21.

other side. This written in the Land. Compare Numbers 21:31.

 

Verse 11

melt. Compare Exodus 15:14, Exodus 15:15. Prophecy fulfilled.

remain. Hebrew = rise up.

courage. Hebrew. ruach, spirit. See App-9.

God. Hebrew. Elohim. App-4.

 

Verse 14

ye. Some codices, with one early printed edition, and Vulgate, read "thou".

kindly and truly = in lovingkindness and faithfulness. Perhaps Figure of speech Hendiadys (App-6), "in true loving-kindness".

 

Verse 15

cord = the rope. Compare Septuagint here with Acts 9:25, and 2 Corinthians 11:33. Compare 1 Corinthians 11:10.

upon the town wall = [built] into thehomah; i.e. the outer or lower wall.

upon the wall = in the kir; i. e. the inner or higher wall.

 

Verse 18

line. Hebrew "hope", put by Figure of speech Metonymy (of Adjunct), App-6, for the line which was the token of it.

by = through: referring to the window. Compare o. 21.

home = unto the hour. The "line" was outside, for Joshua to see; not for the inmates. Compare Exodus 12:13,

When I see, &c. So the ground of our assurance is not experience within, but the token without.

 

Chapter 3

Verse 1

early in the morning: i.e. after the command in Joshua 1:2.

 

Verse 2

after = at the end of.

host = camp.

 

Verse 3

the ark. Not the cloud, but the ark; as from Sinai. Compare Numbers 10:33.

the LORD your God = Jehovah your Elohim. App-4.

the Levites. Some codices, with three early printed editions, Septuagint, and Syriac, reed "and the Levites". bearing it. Supply the Ellipsis (App-6.) by adding "[going before]" from next clause.

 

Verse 4

a space. This is very significant. Compare Exodus 19:12, Exodus 13:22. Leviticus 10:3.

cubits. See App-51. About Joshua 1:5 miles.

 

Verse 7

the LORD (Hebrew. Jehovah. said unto Joshua (or him), at nine sundry times: Joshua 3:7; Joshua 5:2; Joshua 6:2; Joshua 7:10, Joshua 8:1, Joshua 8:18; Joshua 10:8; Joshua 11:6; Joshua 13:1.

 

Verse 10

living. This title always has a latent reference to idols. Here, to the gods of the idolatrous nations named.

GOD. Hebrew. "el. App-4.

and. Note the Figure of speech Polysendeton (App-6), to emphasise the seven nations.

 

Verse 11

Behold. Figure of speech Asterismos. App-6.

the Lord of all the earth. Hebrew the Adon. of all the earth. A title connected with sovereignty in the earth. Compare Joshua 3:11, Joshua 3:13. Zechariah 6:5, the only three occurrences of this full title. See App-4.; and compare Psalms 97:5. Micah 4:3. Zechariah 4:14.

 

Verse 12

twelve. The number of governmental perfection See App-10.

 

Verse 13

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

cut off. Three times here, for Israel; 2 Kings 2:8, for Elijah; and 2 Kings 2:14, for Elisha.

an heap one heap. Compare Psalms 114:3.

 

Verse 15

overfloweth. So to the present day.

banks. Hebrew found only four times in O.T.; here, Joshua 4:18. 1 Chronicles 12:15. Isaiah 8:7. All but the last, of the Jordan.

harvest = barley harvest. Compare note on Joshua 2:6.

 

Verse 16

Adam. The waters were divided at (or near) the city "Adam", and they were heaped up at (or near) "Zaretun", another city far off from "Adam".

Zaretan in the land of Manasseh. Called Zartanah in 1 Kings 4:12. The brazen vessels of the temple were cast there in the plain of Jordan (1 Kings 7:46.

sea of the plain: i.e. the Dead Sea.

salt sea. Figure of speech. Polyonymia. App-6.

the People passed over. A way cleft through the sea (Exodus 14), through the river (Joshua 3), and in the future through the air Philippians 3:14, 1 Thessalonians 4:17).

 

Chapter 4

Verse 1

were clean passed over = were finished passing over.

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

spake. See note on Joshua 1:1.

 

Verse 5

God. Hebrew. Elohim. App-4.

 

Verse 6

their fathers. These words are read in some codices, with four early printed editions, as in Joshua 4:21.

 

Verse 8

took up. Four things said of these memorial stones in Joshua 4:8 and Joshua 4:9, (1) taken up; (2) carried over; (3) laid down; (4) set up.

 

Verse 9

twelve. Septuagint has "other twelve". There were two twelves.

 

Verse 12

Reuben. Compare Numbers 32:27. Compare Joshua 1:12.

armed = by fives. Compare Joshua 6:7, Joshua 6:9. These formed the van.

 

Chapter 5

Verse 1

the LORD. Hebrew Jehovah. App-4.

we. So written, but read "they". Some codices have "they", both written and read, with three early printed editions, Septuagint, Syriac, and Vulgate.

melted. See note on Joshua 2:9, Joshua 2:11.

spirit. Hebrew. ruach. App-9.

 

Verse 2

again . the second time. Not repeated as an act on the person, but on the nation on a second occasion (compare for this usage Isaiah 11:11 and Jude 1:5, implying that the rite was performed in Egypt. See verses: Joshua 5:4-7.

 

Verse 6

People = nation. Some codices, with two early printed editions, read "generation",

 

Verse 8

abode. 11th to 13th Abib.

 

Verse 9

rolled away = Hebrew gallothi. Hence Gilgal = rolling.

 

Verse 10

kept the passover. Some codices, with two early printed editions, and Manuscript of Aramaic, add "in the first [month]". The second of the ten Passovers recorded. See note on Exodus 12:28.

 

Verse 11

the morrow. Feast of unleavened bread ended 21st Abib at even, exactly forty years from Exodus 12:41.

 

Verse 13

when. Between 16th and 21st Abib.

a Man. Hebrew. "ish. App-14.

 

Verse 14

Captain, or Prince.

host = Israel as Jehovah"s host. Compare Exodus 12:41.

worship. Therefore Divine. Compare Revelation 19:10; Revelation 22:9.

my Lord = A donai. App-4.

 

Verse 18

Loose thy shoe. Compare Exodus 3:5. The origin of a solemn Eastern custom of reverence observed to this day. Compare Exodus 3:5.

is holy. Hebrew "it [is] holy". See note on Exodus 3:5.

 

Chapter 6

Verse 1

was straitly shut up. Hebrew "was shutting up and was shut up". Figure of speech Polyptoton (App-6) for emphasis, thus beautifully rendered. See note on Genesis 26:28.

 

Verse 2

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

said. This is the continuation of the Captain"s words, Joshua 5:15. See note on Joshua 3:7.

I have given. It was Jehovah"s to give.

 

Verse 4

rams" horns = trumpets of Jubilee, of long sound. Exodus 19:13.

the seventh day = on the seventh day.

 

Verse 5

flat = under it. Probably into the ground. Compare Joshua 11:13. Jeremiah 49:2. See note on Joshua 6:20.

 

Verse 7

he. In Hebrew text written "they", but read "he". In some codices, with five early printed editions, both written and read "he".

 

Verse 8

before. Some codices, with five early printed editions, and Aramaean, Syriac, and Vulgate, add "the ark of".

 

Verse 9.

rereward = the main or central body. Compare Numbers 10:25.

came = marched.

going = marching.

 

Verse 10

make = cause your voice to be heard.

 

Verse 16

the seventh time.Compare Hebrews 11:30.

 

Verse 17

accursed = devoted. Probably because this was the "first-fruit" of conquest. Numbers 31:54. Compare Joshua 6:19.

she hid. Compare Joshua 2:4.

 

Verse 18

trouble it. A warning of Achan"s sin (Joshua 7:25).

 

Verse 19

are. Hebrew "they are".

consecrated = holy. See note on Exodus 3:5.

 

Verse 20

flat = under itself. Compare Joshua 6:5. Jericho was thrice built, and thrice destroyed; no that the city of Joshua"s time has not yet been reached by recent excavations. The city, rebuilt by Hiel in Ahab"s reign (822-790 B.C.) was captured by the Herodians (3 B.C.) and rebuilt by Archelaus (A.D. 2). This was the Jericho of our Lord"s day, which was destroyed by Vespasian, 7 A.D.

 

Verse 21

destroyed devoted to destruction Figure of speech Ellipsis (App-6), to be thus supplied.

with the edge = according to the mouth. "Mouth" by Figure of speech Metonymy (of Cause), App-6= without quarter.

 

Verse 25

Rahab. Compare Matthew 1:4-5. Married to Salmon, in the line of the Messiah.

unto this day. Written therefore during her life

 

Verse 26

buildeth this city i.e. its walla and gates (Joshua 6:26), for Joshua himself gave it to the Benjamltes, Joshua 18:12. Compare 2 Samuel 10:5. See note on Joshua 6:20.

he shall lay. Prophecy fulfilled in Hiel the Beth-elite. 1 Kings 16:34.

in = in [the death of] his firstborn.

 

Chapter 7

Verse 1

a trespass = a treachery, unfaithfulness. Hebrew ma"al. App-43. Compare Leviticus 6:2. Deuteronomy 32:51. 1 Chronicles 5:25, breach of faith or trust.

accursed = devoted. Compare Joshua 6:17, &c.

Achan Troubler; called Achar, 1 Chronicles 2:7.

took. Septuagint has enosphisanto = took for themselves, i.e. sacrilege. Same word as in Acts 5:1, Acts 5:2 of Ananias and Sapphire.

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4.

 

Verse 2

Ai. Near Beth-el. Compare Genesis 12:8; Genesis 13:3.

Beth-aven = House of vanity.

Beth-el = House of God. Compare Genesis 28:19.

 

 

 

 

q