Christian Churches of God

No. 287

 

 

 

 

 

Mga Kaarawan

 (Edition 1.0 20000101-20000101)

                                                        

 

Ano ba talaga ang ibig sabihin ng mga Kaarawan? Ang mga ito ay batay sa Solar Calendar at walang kinalaman sa sistema ng Kalendaryo ng Diyos sa Bibliya. Ang mga nagmamasid sa mga bituin ay binibigyan ng malaking halaga ang mga ito kaugnay sa mga bituin at bumubuo ng mga tinatawag na horoscope base sa posisyon ng mga konstelasyon sa oras ng kapanganakan. Saan nagmula ang mga pagdiriwang ng Kaarawan at ano ang pilosopiya sa likod ng kanilang pagdiriwang?

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2000 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Mga Kaarawan

 


Ang Bibliya ay hindi nagtala ng kapanganakan ni Cristo o ng sinuman sa iba pang mga tauhan sa Bibliya. Sa katunayan, sinasabi ng Bibliya na ang araw ng kamatayan ng isang tao ay mas mabuti kaysa sa kaarawan ng kapanganakan.

Eclesiastes 7:1 Ang mabuting pangalan ay maigi kay sa mahalagang unguento; at ang kaarawan ng kamatayan kay sa kaarawan ng kapanganakan. (AB)

 

Ang Bibliya ay sinadyang hindi itala ang kapanganakan ni Jesucristo, ang pinakaimportanteng tauhan sa Bibliya maliban sa Diyos. Sa katunayan, maaari nating sabihin nang may makatwirang katiyakan na hindi ito ang petsang itinalaga, na 25 ng Disyembre, na alam nating nauugnay sa sistemang pagano.

 

Bakit importante ang kapanganakan ni Cristo sa ilang tao? Bakit nila sadyang inimbento  ang isang araw na nakalagay sa paligid ng isang paganong pista at kapanganakan ng Invincible Sun? Ang sagot ay simple. Ang paganismo ay nakaugnay sa pagsamba sa Triune God at ito ang katutubong diyos ng mga Aryan gaya din ng pagsamba kay Satanas. Ninakaw ng mga Satanista ang Relihiyong Cristiano sa pamamagitan ng mga kulto ng Araw at Misteryo at ginawa nilang sentro ng kanilang sistemang relihiyon si Cristo. Samakatuwid mahalaga na magkaroon din siya ng kaarawan dahil ang kaarawan ang sentro ng satanikong pagsamba. Ginawa nila ito para sa parehong dahilan kung bakit nila binago ang Sabbath sa Linggo (cf. ang aralin na Ang Tungkulin ng Ikaapat na Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na Nangingilin ng Sabbath (No. 170)).

 

Napakasimple ng Pilosopiya. Ang mga kalooban na nasa labas ng kalooban ng Diyos ay polytheist. Nagtatag si Satanas ng isang sistema ng pagsamba na nasa labas ng kalooban ng Diyos at ng Kanyang Kautusan at kaya't polytheismo. Lahat ng Makalangit na Hukbo ay gumagamit ng kanilang kapasidad upang maging elohim o mga diyos bilang bahagi ng pagkatao at kalooban ng Nag-iisang Tunay na Diyos (cf. Ang Hinirang bilang Elohim (No. 001)). Sa ganitong paraan, ang Diyos ay sumasa lahat sa lahat (Ef. 4:6) (cf. Paano Naging Isang Pamilya ang Diyos (No. 187) at Consubstantial sa Ama (No. 081)).

 

Ang mga Satanista ay naglalayong maging mga diyos at panghawakan ang pagkapantay sa Ama, isang bagay na hindi kailanman hinangad ni Cristo at hindi hinahangad ng Cristianismo at ng mga hinirang.

 

Ang mga hinirang ay nagiging mga anak ng Diyos dahil sa kanilang pagsunod sa mga utos ng Diyos (Apoc. 12:17; 14:12). Hindi hinangad ni Cristo na panghawakan ang pagkapantay sa Diyos kundi nagpakababa sa kanyang sarili at kinuha ang anyo ng tao at naging masunurin hanggang sa kamatayan, maging sa kamatayan sa krus (Fil. 2:5-8).

 

Ang konsepto na ang tao ay maaaring maging diyos, nang walang pagsunod ni Cristo at ng mga hinirang sa Nag-iisang Tunay na Diyos at sa Kanyang Kautusan, ay bahagi ng satanikong kasinungalingan na Tiyak na hindi kayo mamamatay. Sinabi ito ni Satanas kay Eba sa hardin (Gen. 3:4) (cf. Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi I: Ang Halamanan ng Eden (No. 246); tingnan din ang mga aralin na Kautusan at ang Unang Utos (No. 253) at Kautusan at ang Ikalimang Utos (No. 258)).

 

Kaya, ang Satanic Solar Calendar, kung saan nakasentro ang sistema ng relihiyong Trinitarian, ay batay sa paniniwala na ang tao ay magiging isang diyos at hindi tiyak na mamamatay. Ang kaarawan ay ang simula at pinakabanal ng nahihibang na sistema.

 

Ang Satanikong Bibliya (Anton Szandor LaVey, (Air) Book of Lucifer – The Enlightenment, Avon Books, 1969, Ch XI, Religious Holidays, p. 96) ay may mga sumusunod na masasabi tungkol sa mga Kaarawan:

 

ANG pinakamataas sa lahat ng mga pista opisyal sa relihiyong Sataniko ay ang petsa ng sariling kaarawan. Ito ay tuwirang salungat sa banal ng mga banal na araw ng ibang mga relihiyon, na nagpapadiyos sa isang partikular na diyos na nilikha sa isang anthropomorphic na anyo ng kanilang sariling imahe, sa gayon ay nagpapakita na ang ego ay hindi talaga naililibing.

Nadarama ng Satanista: ‘Bakit hindi talaga maging tapat at kung lilikha ka ng isang diyos ayon sa iyong larawan, bakit hindi likhain ang diyos na iyon bilang iyong sarili.” Ang bawat tao ay isang diyos kung pipiliin niyang kilalanin ang kanyang sarili bilang isa. Kaya, ipinagdiriwang ng Satanista ang kanyang sariling kaarawan bilang pinakaimportanteng pista opisyal  ng taon. Sa huli, hindi ba mas masaya ka sa katotohanang ikaw ay isinilang kaysa sa kapanganakan ng isang tao na hindi mo pa nakikilala? O sa bagay na iyon, bukod sa mga pangrelihiyong pista opisyal, bakit magbibigay ng mas mataas na parangal sa kaarawan ng isang presidente o sa isang petsa sa kasaysayan kaysa sa araw na tayo ay isinilang sa pinakamagandang mundong ito?

Sa kabila ng katotohanang ang ilan sa atin ay maaaring hindi hinangad, o hindi man lang talaga pinlano, masaya tayo, kahit na walang ibang nagagalak, na tayo ay naririto! Bigyan mo ng papuri ang iyong sarili, bilhin mo ang anumang nais mo, tratuhin mo ang sarili mo na parang hari (o diyos) na ikaw, at ipagdiwang mo ang iyong kaarawan nang may pinakamaraming karangyaan at seremonya hangga't maaari.

 

Ang lohikal na pagkakasunod-sunod ng mga satanikong banal na araw ay nagpapakita kung paano pumasok ang sistemang ito sa Cristianismo. Madalas nilang gawin ito habang nagpapakita na sila ay bahagi nito at pagkatapos ay inaangkop ang mga pangalan ng mga tao at mga lugar o ginagawa ang mga taong iyon na tunay na Santo ng Cristianismo akahit na sila mismo ay sumasamba kay Satanas. Sa ganitong paraan, dinala ng pamilyang Ingles ni Boniface ang pekeng Cristianismo sa Europa at sinira ang tunay na Cristianismo ng mga Frisiano at Hilagang Aleman. Tingnan natin kung ano ang ginawa ng pamilyang tinatawag na San Boniface habang sinusuri natin ang mga susunod na pinakaimportanteng pagdiriwang sa Satanikong Kalendaryo. Sinasabi ng Satanikong Bibliya tungkol sa mga susunod na pista  ng Walpurgisnacht at Halloween.

Pagkatapos ng sariling kaarawan, ang dalawang pangunahing Satanikong pista opisyal ay ang Walpurgisnacht at Halloween (o All Hallows' Eve).

Santa Walpurgis - o Walpurga, o Walburga, depende sa oras at lugar kung saan siya tinutukoy - ay ipinanganak sa Sussex sa pagtatapos ng Ikapito o simula ng Ikawalong Siglo, at nag-aral sa Winburn, Dorset, kung saan pagkatapos magsuot ng belo, nanatili siya sa loob ng dalawampu't pitong taon. Pagkatapos, sa pagpupumilit ng kanyang tiyuhin na si San Boniface, at ng kanyang kapatid na lalaki na si San. Wilibald, siya ay umalis kasama ang ilang mga madre upang magtatag ng mga bahay panrelihiyon sa Alemanya. Ang kanyang unang paninirahan ay sa Bischofsheim sa diyosesis ng Mainz, at makalipas ang dalawang taon (754 A.D.) siya ay naging abbess ng kumbento ng  Benedictine sa Heidenheim, sa loob ng diyosesis ng Eichatadt ng kanyang kapatid na si Wilibald sa Bavaria, kung saan ang isa pang kapatid na lalaki, si Winebald, ay sabay ding  ginawang pinuno ng isang monasteryo. Sa pagkamatay ni Winebald noong 760 siya ang humalili sa kanya sa kanyang pamumuno, na pinanatili ang pangangasiwa sa parehong mga bahay hanggang sa kanyang kamatayan noong Pebrero 25, 779. Ang kanyang mga relic ay inilipat sa Eichstad; kung saan siya ay inilibing sa isang guwang na bato, kung saan lumabas ang isang uri ng bituminous na langis, na kalaunan ay kilala bilang Walpurgis na langis, na itinuturing na may mahimalang bisa laban sa sakit. Ang yungib ay naging isang lugar ng pilgrimage, at isang malaking iglesia ang itinayo sa ibabaw ng lugar na iyon. Siya ay ginugunita sa iba't ibang panahon, ngunit pangunahing tuwing ika-1 ng Mayo, ang kanyang araw na pumalit sa isang mas naunang Paganong pista. Kamangha-mangha, ang lahat ng walang kabuluhang seremonyang ito ay kinakailangang gawin upang pahintulutan ang patuloy na pagdiriwang ng pinakaimportanteng Paganong pista ng taon - ang engrandeng tugatog ng spring equinox! (La Vey, ibid. pp. 96-98)

 

Dito natin makikita ang tunay na layunin ng paggamit ng Trinitarianismo sa mga Paganong banal na araw at ang pagbabalatkayo ng mga ito bilang mga Cristianong banal na araw. Sa kasong ito, ito ay isinagawa sa pamamagitan ng isang pamilyang aktibong sumasamba kay Satanas na gumagawa sa loob ng Romanong Katolisismo. Naging instrumento sila sa pagpapalaganap ng huwad na relihiyong ito sa Hilagang Europa.

 

Sila ay naging matagumpay dahil ang mga Aleman at ang mga Teuton ay talagang bahagi ng sinaunang sistemang ito ng pag-aalay ng tao at ito ay mula pa noong panahon nila sa Gitnang Silangan bago sila lumipat sa Europa. Sinunod nila ang sinaunang sistemang ito ng mga Misteryo sa loob ng libu-libong taon sa ilalim ng mga sistemang umusbong mula sa Babilonia sa mga taga-Asiria at mga Hetheo; ang mga taga-Babilonia at ang mga Medo at mga taga-Persia at pagkatapos sa ilalim ng mga Israelitang taga Parto (cf. Ang Pinagmulan ng Pasko at Easter (No. 235); cf. din ang Paunang Salita ni W. Cox sa akda ni R.S. Kohn, The Sabbatarians in Transylvania, CCG Publishing, USA, 1998).

 

Noon ang mga Europeo ay bahagi ng sinaunang sistema ng pagsamba sa mga diyos ng taga-Asiria/taga-Babilonia na nakabatay sa pagsamba sa Triune God at lumaganap sa India at sa buong daigdig (cf. ang aralin na Ang Gintong Guya (No. 222)).

 

Humigit-kumulang ang Cristianismo ay nagtagumpay sa pag-aalis ng pag-aalay ng tao sa Europa ngunit ito mismo ay nalinlang ng panlabas na kalendaryo at sistema ng mga banal na araw dahil sa nakaugat na paggamit nito sa mga Aryano at sa apostasya ng isang mapanlinlang at may layuning pampulitikang iglesia.

 

Ang Sistemang Assyro-Babylonian

Kakaiba man ang ating mga paraan, ang pagsukat ng mga oras at ang lugar ng tao sa sukatan ng oras na iyon ay nagmula sa sexagesimal unit ng taga-Babilonia, i.e. animnapu. Kaya mayroong animnapung minuto sa isang oras at animnapung segundo sa isang minuto. Sinikap ng mga Assyro-Babylonian na palakihin ang lahi sa pamamagitan ng pagtiyak na ang mga kapanganakan ay nangyayari sa tamang oras sa loob ng luni-solar na siklo. Ang mga kapanganakan ay tila itinugma nila sa mga yugto ng buwan at ang mga kalkulasyon ng mga yugto ay inilagay sa mga talahanayan na mayroon tayo ngayon (cf. The Encyc. Of Religion and Ethics (ERE), art. Birth (Assyro-Babylonian), Vol. 2, p. 643). Ang mga kalkulasyong ito ay mukhang nakasentro sa pagsamba sa Diyosa na si Ishtar o Easter. Ipinapakita ng mga talahanayan ang kumplikadong kakayahan sa matematika sa pagkalkula ng mga yugto ng buwan at mga solar horoscope mula sa mga petsa ng kapanganakan pati na rin ang pagkakalagay ng mga lunar at solar eclipse (cf. ibid.). Importante ang buwan ngunit mas mababa ang kahalagahan nito kaysa kay Ishtar bilang Venus at siya ay tila naiiba mula sa kabiyak ni Merodach, si Zer-panitum na may pangalang Eru’a o paglilihi. Sa dalawang-wika na salaysay ng Paglalang, siya ay lumilitaw bilang Aruru na nangangahulugang ang bumubuo, kasama si Merodach na lumikha ng lahat ng bagay, ang binhi ng sangkatauhan.

 

Bilang Ishtar-Zer-panitum (para sa Zer banitum), tinatawag din Mah or Mami siya ang tagalikha ng binhi na kadalasang nagiging Sar-panitum nangangahulugang ang Maliwanag (kaya't Venus). Siya ay isang diyosa ng pagkamayabong na kilala sa iba't ibang mga titulo tulad ng ang ina na nagbubukas ng balakang (Amu-du-bat = ummu pitat burki); Nagar-Sagar, ang tagapag-anyo ng sanggol sa sinapupunan; Sasuru, ang diyosa ng sanggol sa sinapupunan; Nintur, ang ginang ng sinapupunan; Nin-zizna=belit binti, ang ginang ng kapanganakan; Nin-Dim, ang ginang ng pagpaparami, at iba pa. Ipinapaliwanag nito kung paano ang parehong diyos ay maaaring magkaroon ng iba't ibang mga pangalan mula sa isang lugar patungo sa iba at gayon pa man ay itinuturing na parehong diyos, tulad ng pagtukoy kay Diana ng Efeso sa pakikitungo sa templo ng diyosa ng pagkamayabong doon.

 

Si Merodach mismo ay itinuturing din na diyos ng kapanganakan kasama ang kanyang asawa marahil dahil siya ay tinuturing na ama ng mga diyos. Gayunpaman, itinuturing ng ERE na ang teorya ng sumasalamin na  kapangyarihan ay maaaring mas tama dahil nakuha lamang ni Merodach ang titulong ito matapos lumakas ang Babilonia, kung saan siya ang patron, at ang mga mas lumang diyos ay naging kanyang mga pagpapakita. Siya ay kilala sa pagkakataong ito bilang Tutu (rendered mullid ilani, mudil ilani (ERE, ibid.). Kaugnay ng kapanganakan, ang mga taga-Babilonia ay nagsasagawa rin ng paggamit ng mga gamot para sa pag-aanak at pagpigil sa pagbubuntis gamit ang mga halaman at bato (ibid.).

 

Alam natin nang walang pag-aalinlangan mula sa mga tabletang mula sa mas huling panahon na ang oras ng kapanganakan ay maingat na isinaalang-alang ang mga horoscope ay kinalkula, batay sa maingat na mga tala ng mga obserbasyon sa kalangitan. Mula sa tabletang K 1285 ay ipinapalagay natin na ang mga seremonya ay isinasagawa sa Templo ni Ishtar, o Istar (Easter), para sa mga anak ng mga kilalang tao. Sa tabletang ito, siya ay tinutukoy bilang Reyna ng Nineveh (ibid., p. 644).

 

Ang ilang mga araw ng buwan ay itinuturing na masuwerteng araw, at mula sa panahon ng dinastiya ng Babilonia(ca. 2000 BCE) ay natagpuan ang mga pangalang tulad ng anak ng ikadalawampung araw (Mar-umi-esra). Alam natin na ang ika-20 ng buwan ay ang pista ng diyos ng araw na si Samas o Shamash kung saan nagmula ang pangalan na Shamus. Tila ito ay may kaugnayan sa matagumpay na pagningning ng araw (tila partikular na pagkatapos ng mga eclipse).

 

Mga ulat sa Bibliya tungkol sa mga kaarawan

Ang pagdiriwang ng mga kaarawan ay pumasok sa Juda mula sa mga Assyro-Babylonian at ipinagdiriwang sa Sinaunang Ehipto sa pamamagitan ng mga piging, tulad ng nakikita nating iningatan ni Faraon sa Genesis 40:20. Sa okasyon na ito ang panadero ay pinatay.

 

Ang isa pang okasyon ay noong pinatay si Juan Bautista noong kaarawan ni Herodes (Mat.14:6).

Mateo14:6-9 Datapuwa't nang dumating ang araw na kapanganakan kay Herodes, ay sumayaw sa gitna ang anak na babae ni Herodias, at kinalugdan ni Herodes. 7Dahil dito'y kaniyang ipinangakong may sumpa na sa kaniya'y ibibigay ang anomang hingin niya. 8At siya, na inudyukan ng kaniyang ina, ay nagsabi, Ibigay mo sa akin dito na nasa isang pinggan ang ulo ni Juan Bautista. 9At namanglaw ang hari; datapuwa't dahil sa kaniyang mga sumpa, at sa nangakaupong kasalo niya sa dulang, ay ipinagutos niyang ibigay na sa kaniya. (AB)

Ang kaugalian sa sinaunang sistemang ito ay konektado sa sistema ng pag-aalay ng tao, sa kabuuang sistema at ang mga kaarawan ay bahagi ng sistemang iyon. Susuriin natin ang aspetong ito sa aralin na Ang Mga Araw ng Pag-aalay ng Tao.

 

Ang posisyon ng Biblia tungkol sa mga kaarawan ay tila malinaw na ibinigay sa Aklat ni Job.

Job 1:1-12 May isang lalake sa lupain ng Uz, na ang pangalan ay Job; at ang lalaking yaon ay sakdal at matuwid, at natatakot sa Dios, at humihiwalay sa kasamaan. 2At may ipinanganak sa kaniya na pitong anak na lalake at tatlong anak na babae. 3Ang kaniyang pagaari naman ay pitong libong tupa, at tatlong libong kamelyo, at limang daang magkatuwang na baka, at limang daang asnong babae, at isang totoong malaking sangbahayan; na anopa't ang lalaking ito ay siyang pinaka dakila sa lahat na mga anak ng silanganan. 4At ang kaniyang mga anak ay nagsiyaon at nagsipagdaos ng kapistahan sa bahay ng bawa't isa sa kanikaniyang kaarawan; at sila'y nangagsugo, at ipinatawag ang kanilang tatlong kapatid na babae upang magsikain at magsiinom na kasalo nila. 5At nangyari, nang makaraan ang mga kaarawan ng kanilang pagpipista, na si Job ay nagsugo, at pinapagbanal sila, at bumangong maaga sa kinaumagahan, at naghandog ng mga handog na susunugin ayon sa bilang nilang lahat: sapagka't sinabi ni Job, Marahil ang aking mga anak ay nangagkasala, at itinakuwil ang Dios sa kanilang mga puso. Ganito ang ginawa ni Job na palagi. 6Isang araw nga nang ang mga anak ng Dios ay magsiparoon na magsiharap sa PANGINOON, na si Satanas ay naparoon din naman na kasama nila. 7At sinabi ng PANGINOON kay Satanas, Saan ka nanggaling? Nang magkagayo'y sumagot si Satanas sa PANGINOON, at nagsabi, Sa pagpaparoo't parito sa lupa, at sa pagmamanhik manaog doon. 8At sinabi ng PANGINOON kay Satanas, Iyo bang pinansin ang aking lingkod na si Job? sapagka't walang gaya niya sa lupa, na sakdal at matuwid na lalake, na natatakot sa Dios at humihiwalay sa kasamaan. 9Nang magkagayo'y sumagot si Satanas sa PANGINOON, at nagsabi, Natatakot ba ng walang kabuluhan si Job sa Dios? 10Hindi mo ba kinulong siya, at ang kaniyang sangbahayan, at ang lahat niyang tinatangkilik, sa bawa't dako? iyong pinagpala ang gawa ng kaniyang mga kamay, at ang kaniyang pagaari ay dumami sa lupain. 11Nguni't pagbuhatan mo siya ng iyong kamay ngayon, at galawin mo ang lahat niyang tinatangkilik, at itatakuwil ka niya ng mukhaan, 12At sinabi ng PANGINOON kay Satanas, Narito, lahat niyang tinatangkilik ay nangasa iyong kapangyarihan; siya lamang ang huwag mong pagbuhatan ng iyong kamay. Sa gayo'y lumabas si Satanas na mula sa harapan ng PANGINOON. (AB)

Dito ay pinagpala si Job, ngunit ang kanyang mga anak ay sumunod sa mga paraan ng mga Assyro-Babylonian, noong sinimulan nilang ipagdiwang ang kanikaniyang kaarawan o ang mga araw ng kanilang kapanganakan (cf. Companion Bible fn. to v. 4). Ito ay ang panahon ng mga Israelita sa Ehipto at si Job ay itinala bilang anak ni Issachar (Gen. 46:13). Lumilitaw na ang pangyayaring ito ay sinabi kay Moises habang siya ay nasa Midian at itinala para sa mga angkan ng Israel, nang sila ay inalis sa Exodo.

 

Si Job ay naghain para sa kanyang mga anak kapag sila ay nagsasagawa ng mga pagdiriwang sa kanikaniyang kaarawan, sakaling sila ay nagkasala. Ngunit nang si Job ay ibinigay sa mga kamay ni Satanas, ang lahat ng mga anak na ito ay pinatay dahil sa kanilang mga kasalanan. Ang komento ni Job sa Job 3:3 ay tila nagpapatibay sa pananaw na ito. Ibinigay sila ng Diyos sa mga anak ng Diyos sa ilalim ni Satanas upang patayin sila at maliglig si Job gaya ng trigo. Hindi sila nagiging banal sa pamamagitan ni Job dahil sa kanilang kasamaan. Ganito kaseryoso tinitingnan ng Diyos ang kasalanang ito.

Ang aral dito ay ito ay kasalanan at nagreresulta sa kamatayan para sa mga hinirang at pagtatalaga sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli kasama ang natitirang sangkatauhan (tingnan ang aralin na Ang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143]).

 

Mga Kaarawan at Pag-aalay ng Tao

Ang nakakabagabag na pangyayari ng pag-aalay ng tao kaugnay ng mga kaarawan ay hindi maaaring balewalain. Ipinakita ni Herodotus na ang mga kaarawan ay sinasamahan ng isang espesyal na pagkain sa mga taga-Persia (Persian Wars I, 133). Sa kaso ng hari ay mayroong taunang maharlikang piging na may mga regalong ibinibigay sa kanyang mga sakop (ix, 110).

 

Ang mga pre-Hellenistic na Griyego ay ipinagdiriwang ang mga kaarawan ng mga diyos at kilalang tao (The International Standard Bible Encyclopedia (ISBE), art. Birthday, Vol. 1, p. 515). Ang mga salitang Griyego na genéthlia ay tumutukoy sa mga pagdiriwang na ito habang ang genésia ay kumakatawan sa pagdiriwang ng kaarawan ng isang importanteng tao na ngayon ay namatay na.

 

Sa 2 Maccabees 6:7, mayroong pagtukoy sa buwanang genéthlia ni Antiochus IV, kung saan ang mga Judio ay pinilit na makibahagi sa mga hain. Si Josephus (Wars of the Jews, vii. 3. 1) ay tumutukoy sa pagdiriwang ni Tito ng mga kaarawan ng kanyang kapatid at ama (genéthlia) sa pamamagitan ng pagpatay sa mga Judio na bihag.

 

Ang sanggunian sa Mateo 14:6 at Marcos 6:21 ay nagpapakita na ang salitang genésia ay maaaring gamitin para sa mga importanteng  buhay na personalidad. Ang ISBE ay nagsasaad na nang ipagdiwang ni Herodes ang kanyang kaarawan, ito ay alinsunod sa isang kaugalian ng Hellenismo; walang ebidensya para sa pagdiriwang ng mga kaarawan sa Israel sa pre-Hellenistic na panahon (ISBE ibid.). Ang Mga Araw ng Pangalan na pumasok sa Trinitarianismo ay nagmula sa parehong mga pinagmulan.

 

Ang pagdiriwang ng kaarawan ng Faraon mula sa Genesis 40:20 ay itinuturing na tanging ebidensya ng pagdiriwang ng mga kaarawan ng mga Faraon sa Ehipto noong pre-Hellenistic na panahon. Iminumungkahi ni Procksh na ang taunang pagdiriwang ng pagkakaluklok sa trono ng Faraon, kung saan siya ay isinilang bilang isang diyos, ay maaaring ang kahulugan sa likod ng sanggunian sa Genesis 40:20. Ito ay nangangahulugan na ang araw ng pagkakaluklok sa trono ay naging mas importanteng araw dahil ito ay nagtatakda ng pagbabago sa katayuan ng indibidwal na naging Faraon na higit sa iba. Sa Ptolemaic period ang kaarawan ng Faraon ay ipinagdiriwang sa pamamagitan ng isang amnestiya ng mga bilanggo (bilang kabaligtaran sa mga hain na nakita natin dati). Ito ay may kaparehong ideya sa likod nito na ang kapangyarihan ng buhay at kamatayan ay nakasalalay sa diyos na maaaring magbigay nito ayon sa kanyang kalooban. Tinutukoy ni Josephus ang isang pagdiriwang (genésia) sa kapanganakan ng isang anak na lalaki kay Ptolemy (A of J, xii, 4, 7-9).

 

Konklusyon

Ang mga kaarawan ay nakaugnay sa sistemang Assyro-Babylonian at pumasok sa mga Griyego at Romano sa pamamagitan ng Hellenisasyon ng Persia. Ito ay isang espisipikong araw kung saan ang indibidwal ay nagiging isang diyos at bahagi ng sinaunang sistema ng mga misteryong sataniko at ng mga tagapagmana ng sistemang Babilonia. Ito ay konektado sa mga konsepto ng pag-aalay ng tao at pagpapasiya ng buhay at kamatayan. Ito ay hindi ayon sa Biblia at sumasalungat sa kapangyarihan at awtoridad ng Diyos.

 

Ibinigay sa atin ng Diyos ang sistema ng Kanyang Kalendaryo at ang Kanyang mga banal na araw sa pagkakasunod-sunod na iyon. Ang mga kaarawan batay sa isang maling kalendaryo ay hindi bahagi ng sistemang iyon (tingnan ang Kalendaryo ng Diyos (No. 156)).

 

Magpapatuloy tayo sa susunod na yugto ng gawain, na tatalakay sa kabuuan ng satanikong kalendaryo at sa Mga Araw ng pag-aalay ng Tao, na siyang pinag-uugatan ng sistema ng kalendaryo at ng banal na araw.

q