Christian Churches of God
No. 284
Deuteronomio 12:17-28
(Edition
2.0 19990910-20150904-20180707)
Ang tekstong ito ay tungkol sa ating tungkulin sa ilalim ng Kautusan na
dumalo sa mga kapistahan na inutos ng Diyos.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1999, 2015, 2018
Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Deuteronomio 12:17-28
Nagbigay ang Diyos ng malinaw na tagubilin sa kung ano ang gusto Niyang
gawin natin tungkol sa mga kapistahan. Kung minsan ang mga teksto tungkol sa
Kautusan na may kaugnayan sa mga kapistahan ay nagagamit sa maling paraan o
simpleng hindi nauunawaan.
Deuteronomio
12:17-28 Hindi mo makakain sa
loob ng iyong mga pintuang-daan ang ikasangpung bahagi ng iyong trigo, o ng
iyong alak, o ng iyong langis, o ng mga panganay sa iyong bakahan o sa iyong
kawan, ni anoman sa iyong mga panata na iyong ipananata, ni ang iyong mga
kusang handog, ni ang handog na itataas ng iyong kamay: 18Kundi
iyong kakanin sa harap ng Panginoon mong Dios sa dakong pipiliin ng
Panginoon mong Dios, kakanin mo, at ng iyong anak na lalake at babae, at ng
iyong aliping lalake at babae, at ng Levita na nasa loob ng iyong mga
pintuang-daan: at kagagalakan mo sa harap ng Panginoon mong Dios, ang lahat
ng kalagyan ng iyong kamay. 19Ingatan mong huwag mong pabayaan
ang Levita samantalang nabubuhay ka sa iyong lupain. 20Pagka
palalakihin ng Panginoon mong Dios ang iyong hangganan, gaya ng kaniyang
ipinangako sa iyo, at iyong sasabihin, Ako'y kakain ng karne, sapagka't nasa
mong kumain ng karne; ay makakakain ka ng karne, ayon sa buong nasa mo.
21Kung ang dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios na paglalagyan ng
kaniyang pangalan ay totoong malayo sa iyo, ay papatay ka nga sa iyong
bakahan at sa iyong kawan, na ibinigay sa iyo ng Panginoon, gaya ng iniutos
ko sa iyo, at makakakain ka sa loob ng iyong mga pintuang-daan, ayon sa
buong nasa mo. 22Kung paano ang pagkain sa maliit at malaking usa,
ay gayon kakanin; ang marumi at ang malinis ay kapuwang makakakain niyaon.
23Lamang ay pagtibayin mong hindi mo kakanin ang dugo: sapagka't
ang dugo ay siyang buhay; at huwag mong kakanin ang buhay na kasama ng laman.
24Huwag mong kakanin yaon; iyong ibubuhos sa ibabaw ng lupa na
parang tubig. 25Huwag mong kakanin yaon; upang ikabuti mo, at ng
iyong mga anak pagkamatay mo, kung iyong gagawin ang matuwid sa paningin ng
Panginoon. 26Ang iyo lamang mga itinalagang bagay na
tinatangkilik mo, at ang iyong mga panata, ang iyong dadalhin, at yayaon ka
sa dakong pipiliin ng Panginoon: 27At iyong ihahandog ang iyong
mga handog na susunugin, ang laman at ang dugo, sa ibabaw ng dambana ng
Panginoon mong Dios: at ang dugo ng iyong mga hain ay ibubuhos sa ibabaw ng
dambana ng Panginoon mong Dios; at iyong kakanin ang karne. 28Iyong
sundin at dinggin ang lahat ng mga salitang ito na iniuutos ko sa iyo, upang
magpakailan man ay ikabuti mo, at ng iyong mga anak pagkamatay mo, pagka
iyong ginawa ang mabuti at matuwid sa paningin ng Panginoon mong Dios. (AB)
Kung iisipin ang tekstong ito ay medyo malinaw. Sinasabi sa Versikulo 17 na
ang ikapu ay hindi maaaring kainin sa alinmang mga pintuang-daan. Ito ay
malinaw na nagsasalita tungkol sa ikapu na maaaring kainin hindi ang ikapu
na eksklusibong pag-aari at ibinibigay lamang sa mga Levita. Ang ikapung ito
ay ang pangalawang ikapu na pag-aari ng indibidwal. Kailangang itabi ng
indibidwal ang ikapung ito upang siya ay makapunta sa mga kapistahan ng
Panginoon ng tatlong beses sa isang taon ayon sa utos. Ang buong konseptong
ito ay tinalakay nang detalyado sa mga araling
Ikapu [161]
at
Kautusan at ang Ikaapat na
Utos (No. 256).
Mayroong tungkulin ang bansa at ang pagkasaserdote na tukuyin ang lugar ng
mga kapistahan upang ang mga indibidwal ay matukoy ang mga lugar na iyon at
makapunta doon ayon sa utos.
Ang tatlong beses at ang tatlong kapistahan ay natukoy sa Deuteronomio
16:1-17.
Deuteronomio 16:1-8
Magdidiwang ka sa buwan ng Abib, at ipangingilin ang paskua sa Panginoon
mong Dios: sapagka't sa buwan ng Abib inilabas ka ng Panginoon mong Dios sa
Egipto sa gabi. 2At iyong ihahain ang paskua sa Panginoon mong
Dios, ang sa kawan at sa bakahan, sa dakong pipiliin ng Panginoon na
patatahanan sa kaniyang pangalan. 3Huwag kang kakain sa paskua ng
tinapay na may lebadura; pitong araw na kakanin mo sa paskua ang tinapay na
walang lebadura, ang tinapay ng pagkapighati; sapagka't umalis kang madalian
sa lupain ng Egipto: upang iyong maalaala ang araw na inialis mo sa lupain
ng Egipto sa lahat ng mga araw ng iyong buhay. 4At pitong araw na
walang makikitang lebadura sa iyo, sa lahat ng iyong mga hangganan; ni sa
anomang karne na iyong ihahain sa unang araw sa paglubog ng araw ay walang
maiiwan sa buong gabi, hanggang sa umaga; 5Hindi mo maihahain ang
paskua sa loob ng alin man sa iyong mga pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo
ng Panginoon mong Dios: 6Kundi sa dakong pipiliin ng Panginoon
mong Dios na patatahanan sa kaniyang pangalan, ay doon mo ihahain ang paskua
sa pagtatakip silim, sa paglubog ng araw, sa panahon na iyong inialis sa
Egipto. 7At iyong iihawin at kakanin sa dakong pipiliin ng
Panginoon mong Dios; at ikaw ay babalik sa kinaumagahan, at uuwi sa iyong
mga tolda. 8Anim na araw na kakain ka ng tinapay na walang
lebadura: at sa ikapitong araw ay magkakaroon ka ng takdang pagpupulong sa
Panginoon mong Dios: huwag kang gagawa ng anomang gawa sa araw na iyan.
Sa bahaging ito malinaw na sinabi na ang Paskuwa ay hindi maaaring kainin sa
loob ng mga pintuang-daan.
Sa madaling salita ang
bawat tao ay dapat lumabas sa kani-kanilang tahanan para sa gawaing ito.
Sinunod ng mga Samaritano ang kautusan na ito mula ika-14 ng Nisan sa buong
araw nito at hanggang sa umaga ng ika-15 ng Nisan, sa loob ng mahigit
dalawang libong taon. Lumabas sila sa kanilang mga tahanan at kung maaari
pumupunta sila sa Bundok ng Gerizim para sa pagbabantay. Kasunod nito ang
Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Ang panahong ito ay mapupunta din
sa Inalog na Bigkis sa Linggo sa
panahon ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura, na siyang simula ng
pagbilang hanggang sa Pentecostes, na Linggo rin at ipinagdiriwang ng mga
Judio at mga Samaritano sa Linggo sa buong kapanahunan ng Templo.
9Pitong sanglinggo ang iyong bibilangin sa iyo: mula sa iyong
pagpapasimulang isuot ang panggapas sa mga nakatayong trigo ay magpapasimula
kang bumilang ng pitong sanglinggo. 10At iyong ipagdidiwang ang
kapistahan ng mga sanglinggo sa Panginoon mong Dios na may dulot ng kusang
handog ng iyong kamay, na iyong ibibigay, ayon sa ipinagpala sa iyo ng
Panginoon mong Dios: 11At ikaw ay magagalak sa harap ng Panginoon
mong Dios, ikaw at ang iyong anak na lalake at babae, at ang iyong aliping
lalake at babae, at ang Levita na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan, at
ang taga ibang bayan, at ang ulila, at ang babaing bao, na nasa gitna mo, sa
dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios na patatahanan sa kaniyang pangalan.
12At
iyong aalalahanin na ikaw ay naging alipin sa Egipto: at iyong gaganapin at
gagawin ang mga palatuntunang ito.
Kaya nakikita natin dito na ang Kapistahan ng Pentecostes ay nauugnay din sa
konsepto ng pagkaalipin at paglaya mula sa Egipto. Nakikita natin dito na
inaasahan ang lahat ng tao na dumalo sa mga kapistahan. Ang buong sambahayan
at para rin sa tatlong kapistahan. Gayunpaman, ang mga kalalakihan lamang
ang espesipikong binanggit na kinakailangang dumalo sa bawat kapistahan ayon
sa Kautusan tulad ng makikita natin sa ibaba.
13Iyong
ipagdidiwang na pitong araw ang kapistahan ng mga tabernakulo, pagkatapos na
makamalig mo ang aning mula sa iyong giikan at sa iyong pisaan ng ubas:
14At ikaw ay magagalak sa iyong pagpipista, ikaw, at ang iyong anak na
lalake at babae, at ang iyong aliping lalake at babae, at ang Levita, at ang
taga ibang bayan, at ang ulila, at ang babaing bao, na nasa loob ng iyong
mga pintuang-daan. 15Pitong araw na ipagdidiwang mo ang pista sa
PANGINOON mong Dios sa dakong pipiliin ng PANGINOON: sapagka't pagpapalain
ka ng PANGINOON mong Dios sa lahat ng iyong kinikita, at sa lahat ng gawa ng
iyong mga kamay, at ikaw ay lubos na magagalak.
Kaya nakikita natin na sa parehong Paskuwa at sa pagbilang hanggang
Pentecostes at Tabernakulo, binabanggit ang buong sambahayan. Sila ay dapat
humarap sa lugar na pipiliin ng Panginoon. Nakikita natin na ito ay naging
isang utos na direktang ibinigay sa mga kalalakihan.
16Makaitlo
sa isang taon na ang iyong mga lalake ay magsisiharap sa Panginoon mong
Dios, sa dakong kaniyang pipiliin; sa kapistahan ng tinapay na walang
lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga
tabernakulo: at huwag silang haharap na walang dala sa Panginoon: 17Bawa't
lalake ay magbibigay ng kaniyang kaya, ayon sa pagpapala na ibinigay sa iyo
ng Panginoon mong Dios. (AB)
Ang mga panahon ay nakalista bilang Tinapay na Walang Lebadura, Pentecostes,
at Tabernakulo. Ginawa ito upang mawalan tayo ng alinlangan na ito ang buong
panahon at ang mga kalalakihan ay walang pagpipilian sa bagay na ito. Ang
mga kababaihan ay maaaring pumiling hindi dumalo dahil sa panganganak o iba
pang bagay; gayunpaman, ang mga kalalakihan ay walang pagpipilian.
Minsan ay itinatanong: Sino ang pipili kung saan gaganapin ang kapistahan?
Paano natin malalaman na itinakda ng Diyos ang Kanyang kamay doon?" Sa ilang
madali lang ito. Ang Haliging Apoy at Ulap ang nagsabi sa Israel kung kailan
at saan lilipat.
Sa Lupang Pinangako ang
Diyos ang nagpagtibay ng paglipat sa pamamagitan ng mga Propeta. Pinagtibay
Niya ang pagpili sa Jerusalem matapos ilipat ni David ang tabernakulo doon
mula sa Hebron. Winasak rin ng Diyos ang Templo at iniutos ang paglikha ng
iglesia.
Ang iglesiang iyon ang may tungkulin na ipahayag ang lugar ng kapistahan at
maghanda para dito.
Para sa kadahilanang ito ang susunod na bahagi ng teksto sa Deuteronomio 16
ay makikita kung saan ito.
Deuteronomio
16:18-20 Maghahalal ka sa iyo ng mga hukom at ng mga pinuno sa lahat ng
iyong mga pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo ng PANGINOON mong Dios, ayon
sa iyong mga lipi: at sila'y hahatol sa bayan ng matuwid na paghatol.
19Huwag kang magliliko ng paghatol; huwag kang tatangi ng mga
pagkatao: ni kukuha ng suhol; sapagka't ang suhol ay bumubulag ng mga mata
ng marunong, at nagliliko ng mga salita ng matuwid. 20Susundin mo
ang tunay na katuwidtuwiran, upang mabuhay ka at manahin mo ang lupain na
ibinibigay sa iyo ng PANGINOON mong Dios. (AB)
Malinaw ang layunin. Ang bansa ay may tungkulin na tiyakin na ito ay
magtatalaga ng mga hukom at mga pinuno upang tiyakin na ang Kautusan ay
nasusunod at ang mga tao ay sumusunod sa mga kautusan ng Diyos sa Katarungan
at Katotohanan. Ito ay nalalapat kaugnay sa Kautusan at sa pagtatalaga ng
iglesia at sa pangangasiwa ng pagsamba sa Diyos.
Nakita natin na ang kapistahan ay isang utos na pagpupulong. Lahat ng
tatlong kapistahan ay inuutos at ang lahat ng kalalakihan ay
kinakailangang humarap, at ang lahat ng sambahayan ay
dapat humarap at ang mga utos ay
nasa mga kalalakihan upang matiyak na may paghahanda na nagawa para sa mga
lalaki at babae pati na rin sa lokal na ministeryo upang sila ay makaharap.
Ang susunod na antas ng pagdalo ay ang mga kinatawan ng lugar.
Bago natin suriin ang aspeto na iyon kailangan muna nating suriin ang tanong
tungkol sa distansya at ang mga utos ukol sa distansya.
Sa teksto sa Deuteronomio 12:17-19, nakita natin na ang mga kapistahan ay
para sa buong sambahayan na dumalo, ngunit ang mga kalalakihan ay dapat
dumalo ayon sa Deuteronomio 16:16.
Mula sa versikulo 20 makikita natin kung ano ang tila isang pagbubukod,
ngunit ito ba? Suriin natin ang teksto.
Deuteronomio
12:20-22 Pagka palalakihin ng Panginoon mong Dios ang iyong hangganan, gaya
ng kaniyang ipinangako sa iyo, at iyong sasabihin, Ako'y kakain ng karne,
sapagka't nasa mong kumain ng karne; ay makakakain ka ng karne, ayon sa
buong nasa mo. 21Kung ang dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios
na paglalagyan ng kaniyang pangalan ay totoong malayo sa iyo, ay papatay ka
nga sa iyong bakahan at sa iyong kawan, na ibinigay sa iyo ng Panginoon,
gaya ng iniutos ko sa iyo, at makakakain ka sa loob ng iyong mga
pintuang-daan, ayon sa buong nasa mo. 22Kung paano ang pagkain sa
maliit at malaking usa, ay gayon kakanin; ang marumi at ang malinis ay
kapuwang makakakain niyaon. (AB)
Dito nakita natin na sinabi ng teksto na kung ang lugar ay masyadong malayo
at nais nating kumain ng karne, maaari tayong pumatay at kumain sa mga
bakahan at kawan, kahit sa mga usang masungay at mga usang lalake at babae
atbp. Maaari rin kainin ng mga marurumi ang mga iyon. Sa madaling salita ang
kapistahan ay pinaabot din sa mga marurumi, na hindi pwedeng pumunta sa
templo.
Nangangahulugan ba ito na hindi na natin kailangang pumunta sa lugar na
napili bilang lugar ng kapistahan? Hindi, hindi iyon ang ibig sabihin.
Tingnan pa ang mga nasa ibaba pang teksto.
Deuteronomio
12:23-29 Lamang ay pagtibayin mong hindi mo kakanin ang dugo: sapagka't ang
dugo ay siyang buhay; at huwag mong kakanin ang buhay na kasama ng laman.
24Huwag mong kakanin yaon; iyong ibubuhos sa ibabaw ng lupa na
parang tubig. 25Huwag mong kakanin yaon; upang ikabuti mo, at ng
iyong mga anak pagkamatay mo, kung iyong gagawin ang matuwid sa paningin ng
Panginoon.
Nakita natin dito ang paliwanag. Ang karne ay maaaring kainin sa tahanan.
Gayunpaman, ang mga banal na bagay na mayroon tayo at ang mga bumubuo sa mga
panatang ginawa natin sa harap ng Diyos ay dapat sumama sa atin sa lugar na
pipiliin ng Panginoon nating Diyos.
26Ang
iyo lamang mga itinalagang bagay na tinatangkilik mo, at ang iyong mga
panata, ang iyong dadalhin, at yayaon ka sa dakong pipiliin ng Panginoon:
27At iyong ihahandog ang iyong mga handog na susunugin, ang laman
at ang dugo, sa ibabaw ng dambana ng Panginoon mong Dios: at ang dugo ng
iyong mga hain ay ibubuhos sa ibabaw ng dambana ng Panginoon mong Dios; at
iyong kakanin ang karne. 28Iyong sundin at dinggin ang lahat ng
mga salitang ito na iniuutos ko sa iyo, upang magpakailan man ay ikabuti mo,
at ng iyong mga anak pagkamatay mo, pagka iyong ginawa ang mabuti at matuwid
sa paningin ng Panginoon mong Dios. 29Pagka naihiwalay ng
Panginoon mong Dios sa harap mo, ang mga bansa na iyong pinapasok upang
ariin, at iyong halinhan sila, at nakatahan ka sa kanilang lupain, (AB)
Kaya ang tila isang pagbubukod ay hindi naman talaga isang pagbubukod.
Dinadala natin ang kaya nating dalhin at ang mga banal at bahagi ng ating
mga panata at pumupunta sa lugar ng kapistahan na inilaan sa atin.
Ito ay nakadetalye din sa isa pang teksto.
Deuteronomio
14:22-29 Iyo ngang
pagsasangpuing bahagi ang lahat na bunga ng iyong binhi na nanggagaling
taontaon sa iyong bukid. 23At iyong kakanin sa harap ng Panginoon
mong Dios, sa dakong kaniyang pipiliin na patatahanan sa kaniyang pangalan,
ang ikasangpung bahagi ng iyong trigo, ng iyong alak at ng iyong langis, at
ang mga panganay sa iyong bakahan at sa iyong kawan; upang magaral kang
matakot sa Panginoon mong Dios na palagi. 24At kung ang daan ay
totoong mahaba sa ganang iyo, na ano pa't hindi mo madadala, sapagka't
totoong malayo sa iyo ang dako, na pipiliin ng Panginoon mong Dios na
paglalagyan ng kaniyang pangalan, pagka ikaw ay pagpapalain ng Panginoon
mong Dios: 25Ay iyo ngang sasalapiin, at iyong itatali ang salapi
sa iyong kamay at paroroon ka sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios:
26At iyong gugulin ang salapi sa anomang nasain mo sa mga baka, o
sa mga tupa, o sa alak, o sa matapang na inumin, o sa anomang nasain ng
iyong kaluluwa: at iyong kakanin doon sa harap ng Panginoon mong Dios, at
ikaw ay magagalak, ikaw at ang iyong sangbahayan; 27At ang Levita
na nasa loob ng iyong mga pintuang-daan, ay huwag mong pababayaan: sapagka't
siya'y walang bahagi ni mana na kasama mo. 28Sa katapusan ng
bawa't tatlong taon ay iyong kukunin ang buong ikasangpung bahagi ng iyong
bunga ng taong yaon, at iyong ilalagay sa loob ng iyong mga pintuang-daan:
29At ang Levita, sapagka't siya'y walang bahagi ni mana na kasama
mo, at ang taga ibang bayan, at ang ulila, at ang babaing bao, na nangasa
loob ng iyong mga pintuang-daan, ay magsisiparoon at magsisikain at
mangabubusog; upang pagpalain ka ng Panginoon mong Dios sa lahat ng gawa ng
iyong kamay sa iyong ginagawa. (AB)
Nakikita natin dito ang tamang paliwanag. Ipapalit natin sa pera ang mga
bagay na mayroon tayo at dadalhin ito sa itinakdang lugar para at bibilhin
ang lahat ng ating nais. Sa tekstong din na ito makikita na sa ikatlong taon
ng pitong-taong siklo ang karaniwang pangalawang ikapu ay ibinibigay sa
pagkasaserdote (ngayon ay ang iglesia) para sa tulong sa mahihirap (cf.
Ikapu [161]).
Kaya't kung ang isang tao ay lalaki wala siyang dahilan. Kung ang mga lugar
at pangkat ay kasangkot at nagpasya sila ng mga lugar para sa kanilang
sarili bilang mga pamayanan, makikita natin ang isa pang patakaran. Ang
pagtangging pumunta sa itinalagang lugar ay isang pagtanggi sa karapatan ng
iglesia na magtalaga ng gayong lugar.
Malinaw si Zacarias tungkol sa kung ano ang mangyayari sa tao o komunidad na
nabigo makadalo sa mga kapistahan o magpadala ng kanilang mga kinatawan.
Zacarias 14:16-19
At mangyayari, na bawa't maiwan, sa lahat na bansa na naparoon laban
sa Jerusalem ay aahon taon-taon upang sumamba sa Hari, sa Panginoon ng mga
hukbo, at upang ipangilin ang mga kapistahan ng mga balag. 17At
mangyayari, na ang sinoman sa mga angkan sa lupa na hindi umahon sa
Jerusalem upang sumamba sa Hari, sa Panginoon ng mga hukbo, sila'y mawawalan
ng ulan. 18At kung ang angkan ng Egipto ay hindi umahon at hindi
pumaroon, mawawalan din ng ulan sila, magkakaroon ng salot, na ipinanalot ng
Panginoon sa mga bansa na hindi magsisiahon upang ipagdiwang ang kapistahan
ng mga balag. 19Ito ang magiging kaparusahan sa Egipto, at
kaparusahan sa lahat na bansa na hindi magsisiahon upang ipagdiwang ang
kapistahan ng mga balag. (AB)
Kung ang isang bansa ay hindi umaasa sa ulan sa tamang panahon, tulad ng
Egipto na umaasa sa pagbaha ng Nilo, paparusahan sila ng Diyos ng mga salot
hanggang sa sila ay magsisi. Mangyayari ito sa loob ng 1,000 taon ng Milenyo
sa buong planeta.
Kung parurusahan ng Diyos ang mga bansang hindi sumusunod sa mga kapistahan
ng kamatayan sa pamamagitan ng taggutom, paano masasabi na ang Diyos ay
walang kinikilingan sa mga hinirang?
Ang Diyos ay walang kinikilingan. Sinumang tao na mabigong kumikilos upang
dumalo sa mga kapistahan at makapaglaan para sa kanyang pamilya na dumalo sa
mga kapistahan, ay ituturing na parang Gentil at aalisin mula sa mga
hinirang at sa Banal na Espiritu.
Sinumang tao na tumanggi sa kautusan na dumalo sa mga kapistahan sa labas ng
kanilang mga pintuang-daan, ay inilalagay ang kanilang sarili sa labas ng
Kautusan at mga Utos ng Diyos at sa gayon sa mga hinirang, ayon sa
pagpapakahulugan ng Apocalipsis 12:17 at 14:12. Sinumang tumanggi sa
karapatan ng iglesia na magtalaga ng mga lugar ay inilalagay ang kanilang
sarili sa labas ng iglesia.
May karapatan ang bawat tao ayon sa kautusan na tumanggap ng tulong upang
makadalo sa kapistahan, ngunit dapat silang magpakita na sila ay gumawa ng
hakbang na maghanda ayon sa mga kautusan ng ikapu.
Ang tila isang pagbubukod para sa mga ayaw dumalo ay sa katunayan isang
pagtuturo kung paano sila dapat dumalo.
Tingnan mo ngayon ang Exodo 34:23-24.
Exodo 34:23-24
Makaitlo nga sa isang taon na haharap ang lahat ng iyong mga lalake
sa Panginoong DIOS, na Dios ng Israel. 24Sapagka't aking
palalayasin ang mga bansa sa harap mo, at aking palalaparin ang iyong mga
hangganan: at hindi pagnanasaan ng sinoman ang iyong lupain, pagka ikaw ay
pumapanhik na humarap sa PANGINOONG iyong Dios, na makaitlo sa isang taon.
(AB)
Walang sinuman ang magnanasa sa ating ari-arian. Ito ay isang bagay ng
pananampalataya na tayo ay umalis sa ating tahanan at pumunta sa lugar na
pinili ng Panginoon at gayundin ang ating trabaho.
Ang saloobin ng mga naghahangad na iwasan ang mga kapistahan at
mga tao ng Diyos ay madalas na gumagamit ng parehong pangangatwiran
kapag ang mga lugar ay nasa loob ng kanilang sariling mga estado at lugar sa
anumang kalagayan. Ang ganitong pag-iisip ay walang lugar sa mga Iglesia ng
Diyos.
q