Christian Churches of God

No. 107

 

 

 

 

 

Ang Pitong Dakilang Paskuwa ng Bibliya

 (Edition 4.0 19950421-19970207-20080410)

                                                        

 

Ipinapaliwanag ng akdang ito ang pagkakasunod-sunod ng pitong dakilang Paskuwa ng Bibliya at ang kahulugan nito sa paghahanda sa pagdating ng Mesiyas sa Pagkakatawang-tao. Ang mga nauna sa Paskuwa ay ipinaliwanag at ang kahulugan sa likod ng mga Paskuwa sa Exodo, ang pagbagsak ng Jerico, at kasama sina Gideon, Ezechias, Josias, Ezra at, sa wakas, ang Mesiyas ay tinalakay. Ang balangkas ng mga Paskuwa ay ipinaliwanag kaugnay sa buhay ng isang tao. Ang sistema ng Jubileo at ang mga talinghaga sa Genesis 2:9, Zacarias 4:3-6 at Lucas 3:7-14 ay ipinaliwanag din. Ang mga taon ng puno mula sa Lucas 13:6-9 ay nagkakaroon ng mas malalim na kahulugan o kahalagahan mula sa akdang ito.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1994, 1995, 1997, 2008 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ang Pitong Dakilang Paskuwa ng Bibliya

 


Mga nangunguna sa Paskuwa

Ang indikasyon kung ano ang kasangkot sa paglipat ng kapangyarihan ng mga sistema ng daigdig ay nakuha mula sa Genesis 3:15.

 

At papagaalitin ko ikaw at ang babae, at ang iyong binhi at ang kaniyang binhi: ito ang dudurog ng iyong ulo, at ikaw ang dudurog ng kaniyang sakong.

 

Ang termino para sa binhi dito ay zer'a, na nasa isahan. Sa gayon tayo ay humaharap sa konsepto ng isahang binhi, ibig sabihin, si Cristo, at ang babae ay parehong Israel at ang Iglesia. Ang mga Gentil ay dinala sa espirituwal na Israel. Ang Iglesia ay Israel ngunit hindi lahat ng bansang Israel (ang pisikal na mga inapo ni Jacob) ay nasa Iglesia pa. Ang Iglesiang iyon ay pinagkaisa sa kabuuan na may Diyos sa lahat bilang isa. Tinutukoy natin ang paglipat ng kapangyarihan ng sistema ng mundo sa prosesong ito. Ang paglipat ng kapangyarihan na ito ang tatapos sa kasalukuyang panahon ng mundo at magsisimula ng Milenyo.

 

Ang Paskuwa ay naitatag na bago pa maibigay ang Kautusan sa Sinai. Kaya, ang Paskuwa ay nauugnay sa Kautusan ni Moises kasama ang mga gawain ng Diyos, na umiiral na bago ang Kautusan ni Moises, tulad ng mga Sabbath at ang mga pag-aani sa pangkalahatan. Ang mga Banal na Araw ay sumasagisag sa paglipat ng kapangyarihan mula sa kasalukuyang sistema patungo sa darating na sistemang Mesiyaniko. Ang sistemang iyon ay nakasentro sa Jerusalem. Iyon ang dahilan kung bakit ang mga Kapistahan, Bagong Buwan at Sabbath ay inaatake at tinatago ng modernong Cristianismo – hindi nila naiintindihan ang nangyayari. Sa sandaling huminto tayo sa pagsunod sa mga Kautusan ng Diyos, na sinisimbolo ng lahat ng Sampung Utos kung saan nakasabit ang lahat ng Kautusan at ang mga Propeta, ang ating pang-unawa ay aalisin.

 

Mayroon ding mga naging pasimula maging sa Paskuwa ng Exodo na dapat suriin.

 

Pagbagsak ng Sodoma at Gomorra

Ang uri ng gawain na kasangkot sa paglipat at ang paghatol sa sistema ng mundo ay makikita mula sa pagbagsak ng Sodoma at Gomorra. Ipinahihiwatig ng Genesis 19:3 na tinitingnan natin ang isang anyo ng Paskuwa, isang pasimula sa aktuwal na pagkakasunud-sunod ng mga Paskuwa mula sa Exodo. Ang lahat ng mga tekstong ito ay may dahilan.

 

Genesis 19:3 At kaniyang pinakapilit sila; at sila'y nagsiliko, at nagsipasok sa kaniyang bahay; at sila'y kaniyang pinaghandaan, at ipinagluto ng mga tinapay na walang levadura, at nagsikain. 

 

Ang tinapay na walang lebadura dito ay para sa isang layunin. Walang ihahandog na tinapay na may lebadura na may kasamang hain (Ex. 23:18; 34:25; Lev. 2:11; atbp.). Ang kaganapang ito ay ginamit upang kumatawan sa isang paghahain. May mga pitong dakilang Paskuwa, ngunit ito ay isang pasimula sa pito sa parehong paraan na si Cristo ay isang pasimula sa pitong Iglesia, bilang ikawalo. Ang konsepto ay nakuha mula sa Templo ni Solomon kung saan mayroong sampung kandelero na may tig-pitong ilawan. Ang Tabernakulo ni David ay mayroon lamang isa at ito ay isang pagpapatuloy ng Tabernakulo sa ilang. Ang unang kandelero ay sumisimbolo kay Cristo, ang sumunod na pito ay sumisimbolo sa pitong Iglesia, at ang huling dalawa ay kumakatawan sa Dalawang Saksi. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay umaabot mula kay Cristo hanggang sa wakas ng pagpapanumbalik at sa kanyang pagbabalik. Ang sampung kandelero ay mayroong pitumpung ilawan, na kumakatawan naman sa pinalawak na Konseho ng mga Matatanda. Kaya, ang paglalarawan na tumutukoy sa Iglesia ay inihula ang pag-alis ng kapangyarihan mula sa Sanedrin papunta sa Iglesia. Ang pitumpung Matatanda ay kinatawan mismo ng makalangit na sistema, tulad ng nakikita natin sa Hebreo (tingnan din ang aralin ng Mga Orakulo ng Diyos (No. 184)).

 

Ang sakripisyong ito ay ginawa bago ibinagsak ng mga anghel ang Sodoma at winasak ang lahat ng lupain sa silangang pampang ng Jordan. Kinuha ni Lot ang lahat ng masaganang lupain ng mga Sodomita. Binigyan siya ni Abraham ng unang pagpipilian. Si Cristo, sa katunayan, ay ipinapakita kay Lot kung ano ang gagawin niya sa pagkuha ng kanilang mga lupain mula sa mga bansa at ibibigay ito sa pamilya ni Abraham.

 

Paskuwa 1: Pagbagsak ng Egipto

Ang unang dakilang Paskuwa ay ang pagbagsak ng Egipto, na tinalakay nang mahaba sa mga araling Moises at ang mga Diyos ng Egipto (No. 105) at Ang Paskuwa (No. 98). Tingnan din Ang Pagbagsak ng Egipto: ang Propesiya ng Nabali na mga kamay ni Faraon (No. 36).

 

Paskuwa 2: Pagbagsak ng Jerico

Ang ikalawang Paskuwa ay noong ang Lupang Pinangako ay ibinigay sa Israel. Kaya iniligtas sila sa unang Paskuwa at inilagay sila sa kanilang mga lupain sa ikalawang Paskuwa. Sinasabi ng Josue 5:7:

 

At ang kanilang mga anak na kaniyang ibinangong kahalili nila, ay pinagtuli ni Josue, sapagka't mga hindi tuli, sapagka't hindi nila tinuli sila sa daan.

 

Nagpagala-gala ang Israel sa ilang sa loob ng apatnapung taon. Lahat ay naiwang hindi tuli. Ito ay isang paraan ng pagtukoy sa isang henerasyon mula sa isa pa. Ito rin ay isang indikasyon na sa apatnapung Jubileo ng Iglesia sa ilang mula sa Mesiyas, ang mga Gentil o ang mga hindi tuli ay papasok sa Kaharian habang ang mga tuli ay hindi. Ang takdang panahon na iyon ay ginamit upang ilarawan ang haba ng panahon mula sa Pagparito ng isang Mesiyas – ang Mesiyas ni Aaron o ang Saserdoteng-Mesiyas – hanggang sa ikalawang Pagparito ng Mesiyas ng Israel bilang Hari at mananakop. Ang tinuli na nahulog sa ilang ay ang Juda. Binigyan sila ng pagkakataon na maging bahagi ng Iglesia sa ilalim ng Mesiyas at tinanggihan nila ang pagkakataong ito. Nahulog sila sa ilang ng apatnapung Jubileo sa ilalim ng Iglesia. Ang mga hindi tuli (ang mga Gentil) ang pinapasok. Kaya, ang panahon ng mga hindi tuli ay tumuturo sa mga Gentil na dinala sa Israel. Dapat malaman ng sinumang Israelita mula sa mga tekstong ito na ang mga Gentil ay dadalhin sa Israel.

 

Sa pagpasok sa Canaan, ang mga lalaki ng Israel ay tinuli sa Gilgal gamit ang bato. Ang ibig sabihin ng Gilgal ay isang pag-aalis. Kaya ang batong iyon ay ang Diyos na nag-alis sa kasalanan – o kahihiyan sa Egipto – mula sa Israel. Itinatag namin ang eksaktong oras. Ito ay sa Paskuwa; at mula sa Paskuwa ay kinuha nila ang Jerico.

 

Josue 5:10-11 At ang mga anak ni Israel ay humantong sa Gilgal; at kanilang ipinagdiwang ang paskua nang ikalabing apat na araw ng buwan sa kinahapunan sa mga kapatagan ng Jerico. At sila'y kumain ng imbak na trigo ng lupain sa kinabukasan pagkatapos ng paskua, ng mga tinapay na walang lebadura, at ng sinangag na trigo, sa araw ding yaon.

 

Kumain sila ng manna sa ilang. Sa mismong araw pagkatapos nilang kumain ng bunga ng Canaan, natuyo ang manna. Kaya, sa unang araw ng Tinapay na Walang Lebadura ay kinuha nila ang trigo ng Canaan; pagkatapos ay natigil ang manna. Nagkaroon sila ng isang uri ng kabuhayan sa loob ng apatnapung taon. Pagkatapos ay binigyan sila ng tinapay o bunga ng Lupang Pinangako. Ang gawaing na ito ay maaaring ang pagkain ng imbak na trigo o ito rin ay ang Inalog na Bigkis na bumabagsak sa unang araw ng sanglinggo bilang unang Banal na Araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Ito ay kinuha bilang ang pagkain sa lumang butil. Ang bagong butil ay hindi maaaring kainin hangga't hindi hinahandog ang Inalog na Bigkis.

 

Ang Josue 5:13-15 ay nagpapakita na ang Panginoon ay namamagitan sa kanilang pagtatatag. Ito ay si Cristo bilang Kapitan ng mga hukbo ng Diyos.

 

Josue 5:13-15 At nangyari, nang si Josue ay malapit sa Jerico, na kaniyang itiningin ang kaniyang mga mata at tumingin, at, narito, nakatayo ang isang lalake sa tapat niya na may kaniyang tabak sa kaniyang kamay na bunot: at si Josue ay naparoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ikaw ba'y sa amin, o sa aming mga kaaway? At kaniyang sinabi, Hindi; kundi ako'y naparito ng parang prinsipe ng hukbo ng Panginoon. At si Josue ay nagpatirapa sa lupa at sumamba, at nagsabi sa kaniya, Anong sabi ng aking panginoon sa kaniyang lingkod? At sinabi ng prinsipe ng hukbo ng Panginoon kay Josue, Hubarin mo ang iyong panyapak sa iyong paa; sapagka't ang dakong iyong kinatatayuan ay banal. At ginawang gayon ni Josue. (AB)

 

Ito ang parehong bagay na sinabi niya kay Moises sa Sinai.

 

Ang Josue 6:1-16 ay nagpapakita na ibinigay ng Panginoon ang lungsod sa Israel. Ang Paskuwa ay sumisimbolo sa pangunahing dahilan sa pagbagsak ng mga bansa. Ang mga unang bunga ay si Cristo, at si Cristo ang batong nagwasak sa mga imperyo ng daigdig sa Daniel 2. Si Cristo ang pangunahing dahilan sa pagbagsak ng mga bansa sa pitong pakakak ng Apocalipsis, iyon ay, ang pagbagsak ng mga kaharian sa lupa o ang pagbagsak ng mga sistema ng mundo sa katapusan ng panahong ito.

 

Nakatuon tayo dito sa simbolismo ng Paskuwa. Ang simbolismo na nauugnay sa huling araw, ibig sabihin, ang huling araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Ang Paskuwa ay kailangang ipagdiwang upang ang Jerico ay bumagsak. Sa tamang pagsasagawa lamang ng Paskuwa babagsak ang mga bansa sa mga Huling Araw. Bumagsak ang Jerico sa huling araw ng Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay nagpapahiwatig ng proseso sa pagbabalik ng Mesiyas bilang Kapitan ng mga puwersa ng Hukbo.

 

Paskuwa 3: Gideon

Ang susunod na Paskuwa ay ang kay Gideon. Mula sa Hukom 6:1, sa ikalawang Paskuwa, ang Israel ay binigyan ng lupain bilang kanilang mana. Sa unang Paskuwa ay nakita silang inilabas sa Egipto. Nakita sa ikatlo na nawalan ng mana ang Israel dahil sa paggawa ng kasamaan.

Mga Hukom 6:1-3 At ginawa ng mga anak ni Israel yaong masama sa paningin ng Panginoon: at ibinigay sila ng Panginoon sa kamay ng Madian na pitong taon. At ang kamay ng Madian ay nanaig laban sa Israel: at dahil sa Madian ay gumawa ang mga anak ni Israel ng mga kutang nangasa bundok, at ng mga yungib, at ng mga dakong matibay. At ganito ang nangyari, noong ang Israel ay nakapaghasik, na nagsiahon ang mga Madianita, at ang mga Amalecita, at ang mga anak sa silanganan; sila'y nagsiahon laban sa kanila;

 

Ang Israel ay ibinigay sa kamay ng mga Madianita sa loob ng pitong taon. Sila ay mga anak ni Cetura, kay Abraham. Sila at ang mga Amalecita ay malupit. Sinira nila ang lahat ng bagay na kanilang nadadatnan. Ginamit sila ng Diyos para parusahan ang Israel. Gumawa ang Israel ng mga kuweba kung saan lalabanan ang mga taong ito. Lumusob ang mga Madianita laban sa kanila at sinamsaman ang lupain. Nang magkagayo'y dumaing ang Israel sa Panginoon at nagsisi sa kanilang pagsamba sa mga diyos-diyosan. Ipinapakita ng Diyos mula sa halimbawang ito na, sa pagsisisi, ibabalik Niya ang ating mana.

 

Ang pagsisisi ay naganap sa panahon ng Paskuwa, at ang mga tao ay bumaling sa Diyos at dininig Niya ang kanilang mga panalangin at pagkatapos ay nagpadala ng isang propeta sa bayan ng Israel. Ang pahayag ay tumutukoy sa orihinal na Paskuwa at ang pag-alis ng bansa mula sa Egipto at mula sa pagkaalipin.

Mga Hukom 6:8-10 ... Ay nagsugo ang Panginoon ng isang propeta sa mga anak ni Israel: at kaniyang sinabi sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoon ng Dios ng Israel, Kayo'y aking iniahon mula sa Egipto, at inilabas ko kayo sa bahay ng pagkaalipin; At pinapaging laya ko kayo sa kamay ng mga taga Egipto, at sa kamay ng mga pumipighati sa inyo, at aking pinalayas sila sa harap ninyo, at ibinigay ko sa inyo ang kanilang lupain; At aking sinabi sa inyo, Ako ang Panginoon ninyong Dios; kayo'y huwag matatakot sa mga dios ng mga Amorrheo, na siyang lupaing inyong tinatahanan: nguni't hindi ninyo dininig ang aking tinig.

 

Ipinadala sila sa matinding paggawa sa loob ng pitong taon. Hindi sila nakinig sa pangako ng Diyos. Ang resulta ay malinaw sa teksto. Ang Panginoong Diyos ay isinugo ang Anghel ng Panginoon (Jesucristo; cf. Zac. 12:8; Heb. 1:8-9) at nakipag-usap sa anak ni Joas (Gideon).

 

Ang panahon ng pagliligtas ay ginawa sa panahon ng Pagbibilang ng Omer sa pagtatapos nito sa pag-aani ng trigo, bagama’t ang salitang karaniwang isinasalin bilang trigo ay ginagamit sa Hukom 6:11 nang si Gideon ay naggiik sa pisaan ng ubas upang itago ang butil mula sa mga Madianita. Kaya ang pagliligtas ay naganap pagkatapos ng pagkakasunud-sunod ng Paskuwa at ang Pagbilang ng Omer hanggang Pentecostes.

Mga Hukom 6:12-13 At napakita ang anghel ng Panginoon sa kaniya, at sinabi sa kaniya, Ang Panginoo'y sumasaiyo, ikaw lalaking makapangyarihang may tapang. At sinabi ni Gedeon sa kaniya, Oh Panginoon ko, kung ang Panginoon ay sumasaamin, bakit nga ang lahat ng ito ay sumapit sa amin? at saan naroon ang lahat niyang kababalaghang gawa na isinaysay sa amin ng aming mga magulang, na sinasabi, Hindi ba tayo iniahon ng Panginoon mula sa Egipto? nguni't ngayo'y hiniwalayan kami ng Panginoon at ibinigay kami sa kamay ng Madian.

 

Hindi nila itinumbas ang kanilang pagsamba sa mga diyos-diyosan sa kanilang kasawian! Ni hindi nila alam na sila ay sumasamba sa mga diyos-diyosan. Ang konseptong ito ay umaabot sa mga bansa ngayon. Ang bansang ito ay binigyan ng mana nito upang ang mga hinirang ay makuha. Kapag ang mga hinirang ay sumunod sa mga huwad na diyos at huwad na sistema kung gayon ang proteksyon ay aalisin at tayo ay ipapadala sa pagkabihag hanggang tayo ay magsisi. Ang mga hinirang mismo ay tila hindi nauunawaan ang katotohanang iyon. Iyan ang paraan kung paano tayo paparusahan ng Panginoon. Bibigyan niya ang ating mga kaaway ng pusong bato upang harapin tayo. Halimbawa, ngayon ang ilang modernong iglesia ay may mga obelisk, bilang mga tulis sa tuktok ng mga gusali ng kanilang iglesia. Ipinagbabawal ng Deuteronomio 16:21 ang pagtatayo nito. Ito ay tumutukoy sa isang asera, na maling isinalin bilang grove (KJV). Ang asera ay isang phallus, o obelisk na sagrado sa diyos ng araw (tinaguriang ben o benben ng mga Egipcio; tingnan sa Interpreter's Dictionary of the Bible, art. ‘Obelisk’, at The Companion Bible, App. 42).

 

Dapat nating talikuran ang ating mga kasanayang pagsamba sa mga diyos-diyosan o mawawalan tayo ng mana na ibinigay sa atin sa nakalipas na dalawang daang taon. Ang pagsunod sa isang huwad na diyos ay magdadala sa atin sa pagkabihag. Ang mga nangyayari sa bansa ay nagpapakita kung ano ang ginagawa ng mga hinirang. Ang kapakanan ng bansa ay nakasalalay sa mga gawain ng mga hinirang. Nais ng Diyos ang pagsunod. Ang bawat tao ay gumagawa ng tama sa kanyang sariling paningin sa mga Huling Araw na ito at ang mga tao ay mapapahamak.

 

Ang timing ng gawain sa Mga Hukom ay nauugnay sa pagkakasunud-sunod ng Paskuwa, na hindi sinusunod ng bansa hanggang sila'y bumaling sa Diyos sa pagsisisi. Pagkatapos ng kanilang pagsisisi ay dininig Niya sila at dinala sila sa kaligtasan. Ang ganitong pagkilos ay nagpapahiwatig din sa Pentecostes na nagligtas sa Iglesia at nagbigay dito ng Banal na Espiritu noong 30 CE.

 

Mga Hukom 6:20-21 At sinabi ng anghel ng Dios sa kaniya, Kunin mo ang karne at ang mga munting tinapay na walang lebadura at ipatong mo sa batong ito at ibuhos mo ang sabaw. At kaniyang ginawang gayon. Nang magkagayo'y iniunat ng anghel ng Panginoon ang dulo ng tungkod, na nasa kaniyang kamay, at sinalang ang karne at ang mga munting tinapay na walang lebadura; at napailanglang ang apoy sa bato, at pinugnaw ang karne at ang mga munting tinapay na walang lebadura; at ang anghel ng Panginoon ay nawala sa kaniyang paningin.

 

Ang nangyari ay bumaling sila sa pagsamba sa diyos-diyosan at tinalikuran ang mga kapistahan. Sa pamamagitan ng kanyang mga aksyon dito ay muling itinatag ni Cristo ang Paskuwa at ang Pagbilang ng Omer sa Kapistahan ng Pentecostes – ang Kautusan.

 Mga Hukom 6:27 Nang magkagayo'y kumuha si Gedeon ng sangpung lalake sa kaniyang mga bataan, at ginawa ang ayon sa sinalita ng Panginoon sa kaniya: at nangyari, na sapagka't siya'y natakot sa sangbahayan ng kaniyang ama at sa mga lalake sa bayan, kaya't hindi niya nagawa sa araw ay kaniyang ginawa sa gabi.

 

Sampu ang tradisyunal na bilang ng mga tao na kinakailangan bawat sambahayan para sa paghahain ng Paskuwa, at mayroon din itong kahalagahan dito. Si Cristo ay may labing-isang lalaki at isa na isang demonyo. Si Gideon kasama ang sampu ay katumbas ng tapat na mga Apostol kay Cristo, na siyang Yahovah na tinutukoy dito na nakikipag-usap kay Gideon.

 

Natakot si Gideon na ibagsak ang altar ni Baal ng umaga dahil inaakala ng mga tao na ito ay hindi makadiyos. Gayunman, ibinagsak ni Gideon ang altar ni Baal at dinurog ang mga bagay na nakakasama. Ito ay isang asera dito at hindi isang grove (KJV). Ito ay isang poste - isang phallus. Sinimulan na ng mga tao na sambahin ang mga bagay na ito sa Israel hanggang sa inakala nila ay hindi makadiyos na alisin ito! Kaya ang parehong sitwasyon ay nangyayari ngayon. Sa halip na sambahin ang Diyos gaya ng utos ni Cristo, ang mga tao ay tumanggap ng mga huwad na diyos mula sa Trinitarianismo tungo sa simpleng materyalismo, na naging isa sa mga pinakadakilang diyos ng bansang ito. Sila ay bulag at hindi makakita.  Kapag ang maling sistema ay tinanggap, ang Bibliya ay nagsasabi na tayo ay binigay sa isang malakas na panlilinlang. Nais din ng mga taong ito na parusahan si Gideon sa pag-aalis ng mga diyos-diyosan o, lalo na, ang mga asera. Ang asera o phallus ay tinawag na mga grove (KJV) upang itago ang teksto.

 

Mga Hukom 6:30-31 Nang magkagayo'y sinabi kay Joas ng mga lalake sa bayan, Ilabas mo ang iyong anak upang siya'y mamatay: sapagka't kaniyang iniwasak ang dambana ni Baal, at sapagka't kaniyang pinutol ang Asera na nasa siping niyaon. At sinabi ni Joas sa lahat na nakatayong laban sa kaniya, Ipagsasanggalang ba ninyo si Baal? o ililigtas ba ninyo siya? yaong magsasanggalang sa kaniya ay papatayin samantalang umaga pa; kung siya'y dios ay magsanggalang siya sa kaniyang sarili, sapagka't may nagwasak ng kaniyang dambana.

 

Sinabi ni Joas na hayaan si Baal na ipagtanggol ang kanyang sarili. Kung ito ay isang tunay na diyos maaari itong makipaglaban sa Anghel ng Panginoon! Gayunpaman, hindi iyon magagawa. Sa gayo'y pinalaya ng Anghel ng Panginoon ang Israel sa ilalim ng kamay ng mga Madianita. Ito ay bahagi ng isang pagkakasunod-sunod. Sa katunayan, sa pamamagitan ng ikatlong pagkakasunod-sunod na ito ang Israel ay naibalik.

 

Pagtatatag ng mga Ordenansa sa Templo

Ang kuwento pagkatapos ay tumagal sa panahon ni David at Solomon. Itinatag ni David ang mga ordenansa sa Templo. Mula sa 1Cronica 23:24 itinatag ni David ang sistema na tatagal hanggang kay Cristo. Sinabi ng Panginoong Diyos sa pamamagitan ni David na ang Israel ay kailangang manirahan sa Jerusalem magpakailanman. Itinatag niya ang mga sistema para sa mga Bagong Buwan, mga Sabbath atbp.

 

1Cronica 23:31 ... At upang maghandog ng lahat na handog sa Panginoon na susunugin sa mga sabbath, sa mga bagong buwan, at sa mga takdang kapistahan, sa bilang alinsunod sa utos tungkol sa kanila, na palagi sa harap ng Panginoon:

 

Si David ay nagtakda ng mga ordenansa, ngunit hindi nagtayo ng Templo. Ipinaubaya kay Solomon ang pagtatayo. Ang Templo ni Solomon ay may sampung kandelero. Si David ay may isa. Si David ay nasa ilalim pa rin ng mga ordenansa ni Moises. Mula sa 2Cronica 8:12-13 itinatag ni Solomon ang iba pang mga ordenansa at mga sub-systems kasama ang Templo. Kaya mayroon tayong pagtatatag ng mga ordenansa sa Templo. Nakikita natin mula sa pagkakasunud-sunod na ito na mayroong tatlong grupo ng mga Paskuwa, pagkatapos ay ang pagtatatag ng Templo.

 

2Cronica 8:12-13 Nang magkagayo'y naghandog si Salomon sa Panginoon ng mga handog na susunugin, sa dambana ng Panginoon, na kaniyang itinayo sa harap ng portiko, Sa makatuwid baga'y ayon sa kailangan sa bawa't araw, na naghahandog ayon sa utos ni Moises, sa mga sabbath, at sa mga bagong buwan, at sa mga takdang kapistahan, na makaitlo sa isang taon, sa kapistahan ng tinapay na walang lebadura, at sa kapistahan ng mga sanglinggo, at sa kapistahan ng mga balag.

 

Ang simbolismo ng Bagong Tipan ay itinatag dito, ngunit walang pagbabago sa istruktura ng pagsamba. Ang pangunahing plano ay nanatiling pareho dahil ang Plano ng Kaligtasan ay hindi nagbago. Ang bagong istraktura ay upang maging isang espirituwal na gusali sa mga tao. Ngunit ang Plano ng Kaligtasan ay malinaw mula sa Lumang Tipan, at ganun rin mula sa Bagong Tipan. Makikita natin ito sa bawat isa, ngunit kailangan natin ang parehong mga Tipan upang matiyak na ang estruktura ay hindi mapapasama.

 

 

Paskuwa 4: Ezechias

Ang ikaapat na Paskuwa ay pagkatapos itayo ang Templo sa panahon ng paghahari ni Ezechias. Ang bansa ay nahulog sa pagsamba sa diyos-diyosan sa ilalim ni Achaz. Ito’y napakalala na ang Templo ay hindi maibabalik sa oras ng paghahain ng 14 Nisan, kaya nalampasan nila ang Paskuwa ng dalawang araw. Ang Israel ay nadumihan! Sila ay lubhang naligaw ng landas patungo sa pagtalikod sa pananampalataya dahil sa kabiguan ng pagkasaserdote kaya't kailangan nilang muling pabanalin ang kanilang sarili. Iyan ang problema sa kasalukuyang siglo. Ang Israel at ang pagkasaserdote ay nasa isang makasalanang espirituwal na kalagayan. Ang prosesong ito ng muling pagpapabanal ay makikita mula sa Paskuwa na ito.

 

2Cronica 29:17 Sila nga'y nagpasimula na mangagpakabanal nang unang araw ng unang buwan, at nang ikawalong araw ng buwan ay nagsiparoon sila sa portiko ng Panginoon; at kanilang itinalaga ang bahay ng Panginoon sa walong araw; at sa ikalabing anim na araw ng unang buwan ay kanilang niwakasan.

 

Ang Ikapitong araw ng Nisan ay para sa pagpapabanal sa mga walang-malay at naghihirap. Ang pagpapabanal ay dapat na isinasaalang-alang ito.

 

Nag-utos si Ezechias ng mga paghahain ng pitong toro, pitong cordero atbp. upang linisin ang bansa. Ang pagtalikod na ito ay sumisimbolo sa dakilang pagtalikod ng mga hinirang sa mga Huling Araw. Ito ay nauugnay sa apostasia. Hindi ito pagbagsak sa dami kundi paglayo sa tunay na pagkaunawa.

 

2Cronica 29:22-24 Sa gayo'y kanilang pinatay ang mga baka, at tinanggap ng mga saserdote ang dugo, at iniwisik sa dambana: at kanilang pinatay ang mga tupa, at iwinisik ang dugo sa ibabaw ng dambana: pinatay rin nila ang mga kordero, at iniwisik ang dugo sa ibabaw ng dambana. At kanilang inilapit ang mga kambing na lalake na pinakahandog dahil sa kasalanan sa harap ng hari at ng kapisanan; at ipinatong nila ang kanilang mga kamay sa mga yaon: At mga pinatay ng mga saserdote, at sila'y nagsigawa ng isang handog dahil sa kasalanan sa pamamagitan ng dugo ng mga yaon sa ibabaw ng dambana, upang itubos sa buong Israel: sapagka't iniutos ng hari na ang handog na susunugin at ang handog dahil sa kasalanan ay gagawin para sa buong Israel.

 

2Cronica 29:30 Bukod dito'y iniutos ni Ezechias na hari at ng mga prinsipe sa mga Levita na magsiawit ng mga pagpuri sa Panginoon sa pamamagitan ng mga salita ni David, at ni Asaph na tagakita. At sila'y nagsiawit ng mga pagpuri na may kasayahan, at kanilang itinungo ang kanilang mga ulo at nagsisamba.

 

Awit 133: “Awit ng pag-akyat” ay nauugnay sa sitwasyong ito. Ibinalik ni Ezechias ang kaharian upang matanggap ang pagpapala ni Cristo bilang Anghel ni Yahovah (Jehovah). Hindi na sila pinabanal. Maaalis natin ang sakripisyo ni Cristo dahil sa ating sariling kabiguan gaya ng ginawa nila! Sinasabi sa Awit 133:

Napakaligaya at kahanga-hanga sa ating pangmasid, ang nagkakaisa't laging sama-sama na magkakapatid! Langis ng olibo, ang nakakatulad at nakakawangis, sa ulo at balbas nitong si Aaron kapag ipinahid, umaagos ito't nababasâ pati ang suot na damit. Katulad din nito'y hamog sa umaga, sa Bundok ng Hermon, hamog na dumilig sa dakong maburol na Bundok ng Zion; sa lugar na ito, nangako si Yahweh, ang pangakong buhay na mananatili.

 

Sa gayon nakikita natin ang pagpapanumbalik ng bansa.

 

Paskuwa 5: Josias

Ang ikalimang Paskuwa ay ang kay Josias (2Cron. 35:1). Mula sa 2Cronica 35:10-18, ipinagdiwang nila ang Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura sa loob ng pitong araw. Ang Paskuwa ay inihaw (mula sa 2Cron. 35:13), ngunit ang iba pang mga banal na handog ay niluto sa mga palayok. Maaaring ito ang pinagmulan ng pagkalito tungkol sa paggamit ng karaniwang termino para sa pagluluto. Ang mga saserdote ay abala buong hapon ng 14 Nisan. Kaya ang mga Levita ay naghanda para sa kanilang sarili, at para sa mga saserdote, na mga anak ni Aaron, at para sa mga mang-aawit ni Asaph. Ang mga saserdote ay abala hanggang gabi. Buong hapon ng 14 Nisan ay nagpatuloy ang paghahanda. Kaya naman, ang pagtatalo tungkol sa simula ng 14 Nisan na kasama sa panahon para sa paghahain ng Paskuwa ay walang kabuluhan. Sinasabi ng 2Cronica 35:18:

 

Mula pa noong panahon ni propeta Samuel, wala pang ganitong pagdiriwang ng Paskwa na naganap sa Israel. Wala ring ibang hari sa Israel na nakagawa ng ginawang ito ni Haring Josias. Siya lamang ang nakapagtipon ng lahat ng pari, Levita at ng mga taga-Juda at taga-Israel kasama ang mga taga-Jerusalem upang ipagdiwang ang Paskwa.

 

Pitong araw nilang ipinagdiwang ang Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura (2Cron. 35:17). Taliwas sa ilang maling akala, ang ika-18 taon ni Josias ay hindi Jubileo. Iyon ang unang taon ng isang bagong Jubileo, o isang taon ng pagbabalik. Ang pagpapanumbalik ng Jubileo ay naganap sa panahong ito. Ang Jubileo ay maaaring matukoy mula sa Ezekiel 1:1. Ang taong ito ay ang ika-30 taon ng Jubileo. Ito ay nangyayari sa kilalang petsa ng pagkabihag ni Joachin. Sa gayon ay maibabalik ang mga Jubileo para sa pagpapatupad ng istruktura ng milenyo. Ang Paskuwa na ito ang ikalawang pagpapanumbalik sa Templo. Ang Templo ay kinailangang ibalik nang tatlong beses! Ang mga unang Paskuwa ay para sa pagtatatag ng bansa. Ang mga pagpapanumbalik ay upang ipaliwanag ang pagkakasunod-sunod ng pag-unlad ng kaharian kapwa sa mga bansa at sa indibidwal.

 

Paskuwa 6: Ezra

Ang ikatlong pagpapanumbalik ay nasa Ezra 6 mula versikulo 3, at Ezra 9. Mula sa tekstong ito ay pinatunayan natin na ang tinatalakay ay ang Bahay ni Eloah at pagpapanumbalik nito. Sa pagkakataong ito ang Templo ay nawasak. Ang Israel ay ipinadala sa pagkabihag dahil sa pagsamba nito sa diyos-diyosan. Ang Diyos ay hindi nagtayo ng isang bansa upang kontrolin ang kanilang lupain. Dinala sila sa ibang bansa dahil hindi nila natutunan ang kanilang leksyon. Kaya, ang Israel at ang mga hinirang ay hinarap sa isang progresibong batayan hanggang sa maunawaan natin ang mensahe. Ang Templo ay ang Bahay ng Diyos (Elahh (Chald.); o Eloah (Heb.)). Mula sa Ezra 7:12 makikita natin na ito rin ay ang Kautusan ng Diyos (Eloah o Elahh). Ang pinag-uusapan natin ay ang Diyos Ama. Ito ay Kanyang kalooban at Kanyang Bahay. Mula sa Ezra 6:9-12 makikita natin ang mga haing inihahandog upang itatag ang kaharian. Mula sa Ezra 6:15-22 makikita natin na ang Templo ay natapos sa paghahari ni Dario na hari.

 

Ezra 6:15 ...At ang bahay na ito ay nayari nang ikatlong araw ng buwan ng Adar, nang ikaanim na taon ng paghahari ni Dario na hari.

 

Ang Adar ang huling buwan ng taon. Inialay ng bansa ang Templo (Ezra 6:16-17), naghain ng 100 toro atbp., at nagtakda ng mga pangkat (Ezra 6:18), pagkatapos ay ipinagdiwang ang Kapistahan (Ezra 6:19).

 

Ezra 6:19 At ang mga anak sa pagkabihag ay nangagdiwang ng pascua nang ikalabing apat ng unang buwan.

 

Ang Paskuwang iyon ay lumilitaw na tinutukoy ng Papyrus sa Paskuwa ng mga sulat ng Arameiko mula sa Elephantine (tr. Ginsburg, Pritchard, Ancient Near East etc., vol. 1).

 

Ezra 6:22 At nangagdiwang ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong araw na may kagalakan: sapagka't pinapagkatuwa sila ng Panginoon at nanumbalik ang puso ng hari sa Asiria sa kanila, upang palakasin ang kanilang mga kamay sa gawain sa bahay ng Dios, ng Dios ng Israel.

 

Ang pagkasaserdote ay dinalisay. Ito ay isang patuloy na pangangailangan. Sila ay naging marumi. Maaari lamang itanong na: “Bakit sila nahuhulog sa tuwing ilalagay sila ng Diyos sa kanilang mga paa?”

 

Ang panahon ng pagtatayo ng Templo ay mahalaga. Mahalagang itatag ang panahon dahil sa kahalagahan nito para sa pitumpung sanglinggo ng mga taon sa Daniel 9:25f. Ang anim na pagpapanumbalik na ito ay binubuo hanggang sa Mesiyas. Ang hari rito ay si Dario II, hindi si Dario I (tingnan ang Ezra 4 upang patunayan ang puntong ito: tingnan din ang araling Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]). Ang pitumpung sanglinggo ng mga taon ay mula kay Dario II hanggang 70 CE. Ang Templo na tinutukoy ni Isaias (Is. 19:19) ay itatayo sa Egipto, sa Heliopolis sa lugar ng Leontopolis ni Onias IV, na tumakas sa Alexandria noong panahon ng paghahari ni Ptolemy Philometor. Ang Templo doon ay tumagal mula humigit-kumulang 160 BCE hanggang 71 CE, at isinara ni Vespasian (tingnan din ang App. 81 sa The Companion Bible). Ang mga paghahain ay naganap sa parehong mga lugar sa panahong iyon.

 

Si Cristo, bilang isang sanggol, ay dumalo sa Templong ito noong panahong nasa Egipto ang kanyang pamilya. Napanatili nilang buo ang kanilang Pananampalataya dito (at sa buong buhay niya) upang matupad ang propesiya Mula sa Egipto ay tinawag Ko ang aking anak (Os. 11:1; Mat. 2:15). Ang mga Judio sa Jerusalem ay nainggit sa Templo doon, gayunpaman, kailangan din itong isara noong 71 CE upang matapos ang pitumpung sanglinggo ng mga taon at mailipat ang awtoridad sa Iglesia.

 

Mali ang pagkakaintindi ng parehong mga Judio at mga Cristiano sa pitumpung sanglinggo ng mga taon. Nais ng mga Cristiano na matapos ang panahon noong 27 CE. Ito’y di-umano ang simula ng ministeryo ni Cristo. Ito ay upang maitugma sa Daniel 9:25 bilang isang propesiya tungkol sa Mesiyas (KJV) na hindi naman. Si Juan Bautista ay nagsimulang mangaral mula Oktubre 27 CE. Si Cristo ay nagsimulang mangaral mula sa pagkabilanggo ni Juan pagkatapos ng Paskuwa ng 28 CE, na isang taon ng pagbabalik sa bagong Jubileo. Sinimulan ni Cristo ang kanyang pagpapanumbalik sa bagong apatnapung siklo ng Jubileo.

 

Paskuwa 7: Ang Mesiyas

Upang wakasan ang mga sistema ng mundo at gumawa ng pagbabayad-sala para sa kasalanan, ibinigay ng Diyos ang huling dakilang cordero ng Paskuwa: si Cristo. Iyon ay upang magdala ng katuwiran kasama ni Cristo. Mahalagang maunawaan ang pangkalahatang balangkas. Ang panahong pinag-uusapan ay mula sa pagpapanumbalik ng Templo hanggang kay Jesucristo. Mayroong isang tiyak na oras at pagkakasunud-sunod, na kailangang suriin nang hiwalay. Ang Pagparito ng Mesiyas ay ang ikapitong dakilang Paskuwa. Ipinakita ng Genesis 3:15 na si Jesucristo ang binhi ng babae. Ang Cordero ng Paskuwa ay isang konsepto na ginamit hanggang sa Apocalipsis. Ang Cordero ng Diyos ay tinukoy ng mga dalawampu't walong beses sa Apocalipsis.

 

Ang Apocalipsis 21:14 ay nagpapakita na ang mga Apostol ay sa Cordero. Ang Apocalipsis 22:3 ay nagpapakita na ang Luklukan ay sa Diyos at ng Cordero. Ang (Paskuwa) Cordero ay isang kuwentong napakahalaga sa Plano ng Diyos. Ang kaniyang pangalan ay malalagay sa kanilang mga noo. Ang mga hinirang ay tatatakan at ang Cordero ay uupo sa Luklukan ng Diyos. Siya ay nakaupo roon bilang ang Cordero ng Diyos. Ang kuwentong ito ay napakahalaga sa Paskuwa. Ang lahat ng mga hinirang ay nakikibahagi sa Tala sa Umaga kasama ni Cristo kapag siya ay humawak sa kanyang pamamahala (2Ped. 1:19 (tr. day star ); Apoc. 2:28; 22:16).

 

Pag-unawa sa Balangkas ng mga Paskuwa

 

Buhay ng Tao

Ang buhay ng isang tao ay 70 taon. Mayroon tayong 20 taon bago tayo ay nasa wastong gulang at 50 taon bilang isang wastong gulang. Iyon ay isang Jubileo ng pitong siklo. Sa panahong iyon nakikipag-ugnayan ang Diyos sa mga indibidwal. Ang konseptong iyon ay nauugnay sa pagtatayo ng Templo. Ang kahulugan ng mga sukat nito at ang relasyon ng tao dito ay magkahiwalay na mga usapin. Naiintindihan din ang siklo sa pamamagitan ng mga Paskuwa.

 

Ang Tao at ang Jubileo

Ang pagtalakay sa mga pagkakasunud-sunod ng pitong Paskuwa ay mayroon tayong balangkas ng pitong dakilang siklo. Mayroong pitong taon sa bawat siklo na bumubuo sa panahon ng Jubileo na 49 na taon at isang taon ng pahinga – ang ikalimampu. Sa bawat taon mayroon tayong pitong Banal na Araw. Ang mga ito ay nauugnay din sa Jubileo. Ang Jubileong ito ay naglalarawan sa buhay ng isang tao habang hinaharap siya ng Diyos. Ang simbolismo ng pagkakasunod-sunod na ito ay inulit bilang ang pagkakasunod-sunod ng pitong Iglesia sa Apocalipsis 2 at 3.

 

Ang mga puno

Ang pag-unlad ng tao ay ipinaliwanag sa pamamagitan ng talinghaga ng dobleng puno.

 

Genesis 2:9 At pinatubo ng Panginoong Dios sa lupa ang lahat na punong kahoy na nakalulugod sa paningin, at mabubuting kanin; gayon din ang punong kahoy ng buhay sa gitna ng halamanan, at ang punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama.

 

Genesis 2:9 Ang Genesis 2:9 ay tumatalakay sa ‘punong kahoy ng buhay’ at ‘punong kahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama’. Ang mga puno ng olibo ay sumisimbolo din sa pagkumpleto ng kaalaman at pagbuhos ng kapangyarihan ng Espiritu.

 

Sinasabi ng Zacarias 4:3-6:

At may dalawang puno ng olibo sa siping niyaon, isa sa dakong kanan ng taza, at ang isa'y sa dakong kaliwa niyaon. At ako'y sumagot at nagsalita sa anghel na nakikipagusap sa akin, na aking sinabi, Anong mga bagay ito, panginoon ko? Nang magkagayo'y ang anghel na nakikipagusap sa akin ay sumagot na nagsabi sa akin, Hindi mo baga nalalaman kung ano ang mga ito? At aking sinabi, Hindi, panginoon ko. Nang magkagayo'y siya'y sumagot at nagsalita sa akin, na nagsasabi, Ito ang salita ng Panginoon kay Zorobabel, na sinasabi, Hindi sa pamamagitan ng kalakasan, ni ng kapangyarihan, kundi sa pamamagitan ng aking Espiritu, sabi ng Panginoon ng mga hukbo.

 

Ang mga punong olibo na ito ay nasa magkabilang gilid ng mangkok, na naglalaman ng langis ng Banal na Espiritu. Ang mga hinirang ay ang mangkok na iyon. Ang simbolismong ito ay nadoble sa konsepto ng Dalawang Saksi sa Apocalipsis 11:3ff. Ang dalawang puno ng olibo ay nagpapahiwatig ng dalawang pagkabuhay na mag-uli at ang Pagparito ng dalawang Mesiyas, na pinangungunahan ng dalawang propeta. Si Juan Bautista ang naging pasimula sa pangyayaring ito. Ang kanyang tungkulin ay mauulit sa espiritu ni Elias (Mal. 4:5-6). Kung ang tungkuling iyon ay gagampanan o hindi ng isa sa mga Saksi ay hindi malinaw. Jeremias 4:15ff. tila nagpapahiwatig, kahit papaano, ng isang naunang tungkulin.

 

Ang konsepto ng mga puno ay mahalaga para maunawaan natin kung ang espirituwal na pag-unlad ay mangyayari.

 

Lucas 3:7-14  Sinasabi nga niya sa mga karamihang nagsisilabas upang mangagpabautismo sa kaniya, Kayong lahi ng mga ulupong, sino ang sa inyo'y nagudyok upang tumakas sa galit na darating? Kayo nga'y mangagbunga ng karapatdapat sa pagsisisi, at huwag mangagpasimulang mangagsabi sa inyong sarili, Si Abraham ang siya naming ama; sapagka't sinasabi ko sa inyo, na makapagpapabangon ang Dios ng mga anak ni Abraham maging sa mga batong ito. At ngayon pa'y nakalagay na ang palakol sa ugat ng mga punong kahoy: ang bawa't punong kahoy nga na di nagbubunga ng mabuti ay pinuputol, at inihahagis sa apoy. At tinanong siya ng karamihan, na nangagsasabi, Ano ngang dapat namin gawin? At sinagot niya at sinabi sa kanila, Ang may dalawang tunika ay magbahagi sa wala; at ang may pagkain ay gayon din ang gawin. At dumating naman ang mga maniningil ng buwis upang mangagpabautismo, at sinabi nila sa kaniya, Guro, anong dapat naming gawin? At sinabi niya sa kanila, Huwag na kayong sumingil pa ng higit kay sa utos sa inyo. At tinanong naman siya ng mga kawal, na nangagsasabi, At kami, anong dapat naming gawin? At sa kanila'y sinabi niya, Huwag kayong kumuhang may karahasan sa kanino man, ni mangagparatang; at mangagkasiya kayo sa bayad sa inyo.

 

Huwag basta ipangaral ang babala para tumakas sa darating na poot. May trabaho tayong dapat gawin. Baguhin ang ating pag-uugali at ituro ang pagsisisi sa mundo. Huwag mag-alala sa mga lugar ng kaligtasan (tingnan ang aralin ng Lugar ng Kaligtasan (No. 194)).

 

Tayo ay mga anak na itinaas mula sa mga bato dahil ang Juda (ang mga Judio) ay tumalikod kay Cristo. Kung ang mga Judio ay nagsisi, ito ay magiging ibang kuwento. Ang mga Judio ang magiging saserdote. Kaya hindi ito aabot sa iba maliban sa Levi. Alam ng Diyos na hindi ito magiging ganoon at talagang hindi nilayon na maging ganoon. Kaya, isang palakol ang inilagay sa paanan ng puno ng Juda. Hindi ito nagbunga. Ang pagkasaserdote at ang mga salita ay ibinigay sa ibang bansa, ang espirituwal na Israel. Kaya ang Igesia ay kinakailangang kumilos, at ang mga bagong bato ay itataas upang palitan ang mga hindi kumikilos. Gayunpaman, makakaunawa ang Juda sa mga Huling Araw at papasok sa mana nito. Kung ang Banal na Espiritu ay nasa Juda, kanilang mailalapit ang kaligtasan sa mga Gentil, pero hindi nila ginawa. Ni ang pagsasalo ng pagkain ay hindi nila ginawa.

 

Pitong Taon ng Puno

Ang espirituwal na Israel ay nabuo sa pamamagitan ng pagkakasunod-sunod ng pitong-taong siklo, gaya ng ipinaliwanag sa talinghaga ng puno.

 

Lucas 13:6-9 t sinalita niya ang talinghagang ito, Isang tao ay may isang puno ng igos na natatanim sa kaniyang ubasan; at siya'y naparoong humahanap ng bunga niyaon, at walang nasumpungan. At sinabi niya sa nagaalaga ng ubasan, Narito, tatlong taon nang pumaparito akong humahanap ng bunga sa puno ng igos na ito, at wala akong masumpungan: putulin mo; bakit pa makasisikip sa lupa? At pagsagot niya'y sinabi sa kaniya, Panginoon, pabayaan mo muna sa taong ito, hanggang sa aking mahukayan sa palibot, at malagyan ng pataba: At kung pagkatapos ay magbunga, ay mabuti; datapuwa't kung hindi, ay puputulin mo.

 

Sa Lucas 13:6-9, ang puno ng igos ay hindi dapat putulin. Ang unang tatlong taon ay mga taon ng paglago. Ang ikaapat na taon ay ang pagpuputol at pagpapataba. Ang ikalimang taon ay isang taon ng biyaya. Ang ikaanim na taon ay ang taon ng tao kung saan ang tao ay ibinabalik sa pinakabatayang antas ng kanyang pag-unlad. Ito ang pagsubok. Ito ang taon ng pagsubok para subukan tayo. Ang ikapitong taon ay ang taon ng pahinga. Ginagawa iyon ng pitong siklo. Sa bawat panahon na nagpapatuloy tayo sa espirituwal na paglago. Pagkatapos ng bawat Paskuwa ay nagpapatuloy tayo sa anumang trabahong dapat nating gawin. Pagkatapos ay nagbubunga tayo ng mga bunga na karapat-dapat sa pagsisisi. Ito ay medyo magulo, ngunit ito ay pinasimple upang maunawaan ang balangkas. Ang pagtatayo ng Templo ay batay sa paliwanag ng sistemang ito. Ang Templo ay isang pisikal na paglalarawan ng pag-unlad ng mga hinirang hanggang sa sila ay makapasok sa Dakong Kabanal-banalan. Ang pagkakasunod-sunod na ito ay ipinaliwanag din sa araling Samson at ang mga Hukom (No. 73)).

 

Para umunlad, kailangan nating magsikap. Tinatawag tayo sa ibang paraan ng pag-unawa. Ang tanging paraan para makarating doon ay tulungan ang isa't isa. Walang mananalo o matatalo. Lahat tayo ay dapat magtulungan upang makamit ang layunin. Sa bawat Paskuwa dapat tayong maging handa upang magpatuloy sa susunod na yugto. Tinutulungan natin ang isa't isa, lalo na sa ikaanim na taon ng pagsubok. Susubukin tayo ng Diyos nang husto upang makita kung natututo tayo ng mga kautusan ng pag-ibig, pagtitiyaga, kagandahang-loob at katotohanan. Kung hindi natin mahal ang isa't isa, susubukin tayo ng Diyos para ipakita ang puntong iyon. Gayunpaman, hindi tayo susubukin nang higit sa ating makakaya at bibigyan tayo ng daan palabas (1Cor. 10:13).

 

Bago ang Paskuwa, itinaas ang kamay ng Diyos – upang tulungan tayong umunlad. Nakikita natin ang sarili nating mga kahinaan. Hindi tayo dapat panghinaan ng loob! Hindi rin tayo dapat maging mapagmataas sa ating saloobin sa isa't isa. Ang pinakamahalagang kayamanan na mayroon tayo ay ang ating kaugnayan kay Jesucristo, at ang paglilingkod sa Diyos. Ang ikaalawang kayamanan ay ang kaugnayan sa isa't isa sa Banal na Espiritu. Kailangan nating tumakbo sa karera upang manalo, ngunit maglakad na magkaagapay sa pagtawid sa linya. Ito ang ating tungkulin.

 

 

q