Christian Churches of God

No. 032

 

 

 

 

 

Nanunumpa Sa pamamagitan ng Diyos

 (Edition 1.0 20010804-20010804)

                                                        

 

Dapat bang manumpa ang isang Cristiano sa pamamagitan ng Bibliya o sa anumang bagay: Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa nanunumpa at panunumpa?

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2001 Wade Cox, Ron Proposch, Andrew and Dale Nelson, Storm Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Manumpa Sa Diyos

 


Sa buong Lumang Tipan maraming halimbawa ng mga tao na nanunumpa na gagawin nila ang isang gawain para sa iba.

Ang isang halimbawa ay Genesis 24:37-41:

Pinapanumpa ako ng aking panginoon, na sinasabi, ‘Huwag mong ikukuha ng asawa ang aking anak sa mga anak na babae ng mga Cananeo na siyang lupaing aking tinitirhan; kundi pumunta ka sa bahay ng aking ama at sa aking mga kamag-anak at ikuha mo roon ng asawa ang aking anak.’Kaya't sinabi ko sa aking panginoon, ‘Baka hindi sumama sa akin ang babae!’ At sinabi niya sa akin, ‘Ang Panginoon, na lagi kong sinusunod ay magsusugo ng kanyang anghel upang makasama mo, at kanyang pagpapalain ang iyong lakad, at ikukuha mo ng asawa ang aking anak mula sa aking mga kamag-anak at sa angkan ng aking ama. Makakalaya ka sa aking sumpa, kapag ikaw ay dumating sa aking mga kamag-anak; kahit hindi nila ibigay sa iyo ang babae ay makakalaya ka sa aking sumpa.

At Genesis 50:5-6:

Pinanumpa ako ng aking ama, na sinasabi, ‘Ako'y malapit nang mamatay; ililibing mo ako doon sa libingan na aking hinukay para sa akin sa lupain ng Canaan.’ Kaya't ngayon ay nakikiusap ako na pahintulutan ninyo akong umalis, at ilibing ko ang aking ama, at muli akong babalik.” Sinabi ng Faraon, “Umalis ka, at ilibing mo ang iyong ama, ayon sa kanyang ipinasumpa sa iyo.”

Maraming halimbawa ng mga tao na nanunumpa/nangangako/nagbibigay ng panunumpa (minsan sa kanilang sariling kapahamakan) upang gawin ang isang bagay kapalit ng isang pagkilos na nais nilang isagawa ng Diyos upang tulungan sila sa ilang paraan. Madalas ang pagnanais na ito ay salungat sa malinaw na kalooban ng Diyos at sa propesiya, ayon sa ipinahayag ng Kanyang mga lingkod na mga propeta.

Isang halimbawa ng ganitong uri ng gawain na nais ng isang tao na salungat sa kalooban ng Diyos at sa paghatol na salungat sa Kanyang kautusan, ay matatagpuan sa kakaiba at mahiwagang teksto sa Mga Hukom 11:29-40:

Pagkatapos ang Espiritu ng Panginoon ay dumating kay Jefta, at siya'y nagdaan sa Gilead at Manases, at nagdaan sa Mizpa ng Gilead, at mula sa Mizpa ng Gilead ay nagdaan siya sa mga Ammonita. 30At nagbitaw si Jefta ng isang panata sa Panginoon, at nagsabi, “Kung iyong ibibigay ang mga Ammonita sa aking kamay, 31ay mangyayari na sinumang lumabas sa mga pintuan ng aking bahay upang sumalubong sa akin, sa aking pagbalik na mapayapa galing sa mga anak ni Ammon ay magiging sa Panginoon, at iaalay ko iyon bilang handog na sinusunog.” 32Sa gayo'y tinawid ni Jefta ang mga anak ni Ammon upang lumaban sa kanila; at sila'y ibinigay ng Panginoon sa kanyang kamay. 33Sila'y pinagpapatay niya mula sa Aroer hanggang sa Minit, na may dalawampung lunsod, at hanggang sa Abel-keramim. Sa gayo'y nagapi ang mga anak ni Ammon sa harap ng mga anak ni Israel.

Dito makikita natin na ang Espiritu ng Panginoon ay dumating kay Jefta at ginamit ng Diyos si Jefta upang magapi ang Ammon sa harap ng mga anak ni Israel. Inakala ni Jefta na ang pagsakop na iyon ay isang pagnanais ng Diyos na puksain ang Ammon kahit na hindi iyon ang kaso. Ang mga Moabita dahil sa kanilang pagsamba sa diyos-diyosan ay tinanggal mula sa kapisanan ng Panginoon at bilang mga anak ni Ammon lamang sila makakapasok sa bansa ng Israel at maisasama ayon sa ipinahayag ng Diyos na mangyayari sa mga huling araw. Susundin ng Ammon ang Israel sa mga huling araw ayon sa nakita natin sa Isaias 11:14. Sa Jeremias 49 makikita natin ang inihulang pagkawasak ng mga bansa ni Esau at Edom ngunit sa 6 ay ipinapakita ang pagkakabihag ng Ammon sa Israel. Hindi sila winasak at ang kalooban ng Diyos ay hindi naunawaan. Magpatuloy tayo sa Mga Hukom 11 sa versikulo 24 kung saan nakita natin na ang Ammon ay sumasamba kay Cemos na ipinagbabawal sa mga anak ni Abraham (tingnan Ang Gintong Guya (No. 222). Sa versikulo 34 makikita natin:

34 Pagkatapos si Jefta ay umuwi sa kanyang bahay sa Mizpa. Ang kanyang anak na babae ay lumabas upang salubungin siya ng alpa at ng sayaw. Siya ang kanyang kaisa-isang anak at liban sa kanya'y wala na siyang anak na lalaki o babae man. 35Pagkakita niya sa kanya, kanyang pinunit ang kanyang damit at sinabi, “Anak ko! Pinababa mo akong lubos, at ikaw ay isa sa mga bumabagabag sa akin; sapagkat gumawa na ako ng panata sa Panginoon, at hindi ko na mababawi.”

Ang tekstong ito ay hindi gaanong nauunawaan. Namanata si Jefta na wawasakin ang Ammon. Kung sila ay ibibigay sa kanyang kamay kung gayon ang sinumang lumabas mula sa kanyang bahay sa kanyang pagbabalik ay magiging para sa Panginoon bilang isang espesyal na panata. Ngayon mayroong nang mga probisyon sa Kautusan para sa panatang ito, ngunit ito ay partikular sa kaso ng isang babaeng tatlumpung siklo ng pilak (cf. Lev 27:1-8). Walang anumang probisyon na ialay ang isang tao. Sa katunayan ipinagbabawal ito ayon sa Kautusan at pinatibay pa ng tekstong ito. Ginamit ni Jefta ang mga parehong ideya at kautusan ng pagsamba kay Cemos sa kanyang sariling bayan sa kabila ng Kautusan ng Diyos at siya ay dapat husgahan sa katotohanang iyon. Malinaw na ang kanyang anak na babae mula sa kanyang nakaugalian ay pumunta sa bundok, tulad ng kaugalian sa pagsamba sa guya sa Ammon.

36 At sinabi niya sa kanya, “Ama ko, kung iyong ibinuka ang iyong bibig sa Panginoon, gawin mo sa akin ang ayon sa lumabas sa iyong bibig; yamang ipinaghiganti ka ng Panginoon sa iyong mga kaaway, samakatuwid ay sa mga Ammonita.” 37Sinabi niya sa kanyang ama, “Hayaan mong gawin ang bagay na ito sa akin. Hayaan mo lamang ako ng dalawang buwan, upang ako'y humayo't gumala sa mga bundok at tangisan ko at ng aking mga kasama ang aking pagkabirhen.” 38At kanyang sinabi, “Humayo ka.” At siya'y kanyang pinaalis nang dalawang buwan. Siya at ang kanyang mga kasama ay umalis, at tinangisan ang kanyang pagkabirhen sa mga bundok. 39Sa katapusan ng dalawang buwan, siya'y nagbalik sa kanyang ama, at ginawa sa kanya ang ayon sa kanyang panata na kanyang binitiwan. Siya'y hindi kailanman nasipingan ng lalaki. At naging kaugalian sa Israel, 40na ang mga anak na babae ng Israel ay pumupunta taun-taon upang alalahanin ang anak ni Jefta na Gileadita, apat na araw sa loob ng isang taon.

Sa kasong ito hindi siya dapat makakilala ng sinumang lalaki at maitalaga. Kung patayin man siya nito o siya ay ibinukod sa pag-aasawa at italaga sa paglilingkod sa Templo ay hindi natin alam, ngunit mula sa gawaing ito ang kanyang lahi sa kanyang anak na babae ay naputol, tulad ng kanyang ninais na puksain ang mga anak ni Ammon. Mayroong apat na araw ng pag-aayuno na binanggit sa Bibliya bilang mga pag-aayuno sa Juda. Ang kaugalian para sa bawat araw ay maaaring may ugnayan, ngunit ang proseso ay nauna sa kaganapan ng mga pag-aayuno.

Malalaman natin sa pamamagitan ng mga propeta na ang mga anak ay hindi mapaparusahan para sa mga kasalanan ng kanilang mga magulang at bawat tao ay parurusahan para sa kanyang sariling kasalanan.

Mula sa tekstong ito makikita natin ang mga sumusunod:

Hindi kinakailangang manumpa.

Ang pag-aalay ay ipinagbabawal.

Ang konsepto ng "pagpunta sa bundok" ay may kahulugan na nauugnay sa mga sistema ng pagkamayabong noong mga panahong iyon.

Ang kaugalian ng paganong pagsamba ay hindi naialis mula sa Israel sa buong panahon ng pananakop. Sa panahon ni Cristo, pinanatili ni Herodes ang kaugalian ng mga kaarawan. Ang mga anak na lalaki at babae ni Job ay pinatay dahil sa gawaing ito. Sa panahon ng Romano pinatay ang mga bihag at ang mga Judio ay binihag at ginamit para sa layuning ito sa mga kaarawan ng emperador sa pagbagsak ng Judea at ng mga paghihimagsik.

At Marcos 6:21-28:

Ngunit dumating ang isang pagkakataon na si Herodes sa kanyang kaarawan ay nagbigay ng isang salu-salo para sa kanyang mga mahistrado, mga pinuno ng hukbo at mga pangunahing tao sa Galilea. 22Nang pumasok ang anak na babae ni Herodias at sumayaw, siya'y nagustuhan ni Herodes at ng kanyang mga panauhin. Sinabi ng hari sa dalaga, “Hingin mo sa akin ang maibigan mo at ibibigay ko sa iyo.” 23At sumumpa siya sa kanya, “Ang anumang hingin mo sa akin ay ibibigay ko sa iyo, kahit na ang kalahati ng aking kaharian.” 24Lumabas siya at sinabi sa kanyang ina, “Ano ang aking hihingin?” At sinabi niya, “Ang ulo ni Juan na Tagapagbautismo.” 25At nagmamadali siyang pumasok sa kinaroroonan ng hari at humiling na sinasabi, “Ibig kong ibigay mo sa akin ngayon din ang ulo ni Juan na Tagapagbautismo na nasa isang pinggan.” 26At lubhang nalungkot ang hari, ngunit dahil sa kanyang pangako at sa kanyang mga panauhin, ayaw niyang tumanggi sa kanya. 27Agad na isinugo ng hari ang isang kawal na bantay at ipinag-utos na dalhin sa kanya ang ulo ni Juan. Umalis nga ang kawal at pinugutan niya ng ulo si Juan sa bilangguan. 28At dinala ang ulo ni Juan na nasa isang pinggan at ibinigay ito sa dalaga at ibinigay naman ito ng dalaga sa kanyang ina.

Sa tekstong ito siya rin ay lumabag sa Exodo 23:2. Siya ay takot sa karamihan na nasa kanyang harapan at binago ang hatol upang gumawa ng kasamaan upang hindi magalit ang karamihan.

Sa lahat ng mga halimbawang ito makikita natin ang isang ugali sa konsepto na si Cristo bilang sakripisyo para sa bawat  isa at sa lahat anuman ang kalagayan o panata.

Awtoridad

Kapag ang isa ay sumumpa ginagawa niya ito sa pamamagitan ng mas mataas na awtoridad kaysa sa kanyang sarili. Siya ay nakatali sa sumpang iyon ayon sa nakasaad sa Mga Bilang 30:2.

Mga Bilang 30:2 Kapag ang isang lalaki ay namanata ng isang panata sa Panginoon, o sumumpa ng isang sumpa, na itinali ang kanyang sarili sa pamamagitan ng isang panata, ay huwag niyang sisirain ang kanyang salita. Kanyang tutuparin ang ayon sa lahat ng lumabas sa kanyang bibig.

Sa lahat ng nabanggit ito ay isang karaniwang kaugaliang panlipunanat pagpapatatag ng isang kasunduan sa pamamagitan ng usapan. Ang isang bersyon nito sa kasalukuyang lipunan ay ang "maghawak ng kamay" ibig sabihin makipagkamayan o sa isang huukuman ang manumpa sa awtoridad ng Bibliya.

Isang nakakapukaw na pagpapalawig ng nabanggit ay ang tipan ng Diyos sa tao. Ito rin ay isang kasunduan sa pamamagitan ng usapan na Kanyang pinagtibay sa pamamagitan ng pangako at sumpa.

Deuteronomio 7:8 kundi dahil iniibig kayo ng Panginoon, at kanyang tinutupad ang pangako na kanyang ipinangako sa inyong mga ninuno, kaya inilabas kayo ng Panginoon sa pamamagitan ng makapangyarihang kamay at tinubos kayo sa bahay ng pagkaalipin, mula sa kamay ng Faraon na hari sa Ehipto.

Malinaw na hindi nagbabago ang Diyos mula sa isang araw hanggang sa susunod at hindi Niya sisirain ang pangakong Kanyang ibinigay nanumpa man ng pangako o hindi. Para lamang sa ating kapakinabangan na tiniyak ng Diyos ang Kanyang pangako sa pamamagitan ng sumpa. Ito ang ating kasanayan na paraan upang dinggin ang isang pangako na totoo.

Obviously God does not change from one day to the next and is not going to break a promise He has given whether He swears an oath or not. It is for our benefit only that He confirms His promise with an oath. It is the way we are used to hearing a promise validated.

Hebrews 6:16-17 For men verily swear by the greater…confirmed [it] by an oath

Hebreo 6:16-17

Nanunumpa ang mga tao sa harap ng higit na mataas sa kanila, at ang sumpang binitawan bilang katibayan ay nagwawakas ng bawat usapin. 17Gayundin naman, sa pagnanais ng Diyos na maipakita sa mga tagapagmana ng pangako na hindi maaaring mabago ang kanyang pasiya, pinagtibay niya ito sa pamamagitan ng isang sumpa;

 

Ang mga Kasulatan ba ng BT ay kumokontra sa gawaing ito ng panunumpa na malinaw na ginawa sa LT?

Mateo 23:16-22:

“Kahabag-habag kayo, mga bulag na taga-akay na nagsasabi, ‘Kung ipanumpa ninuman ang templo, ay wala iyong kabuluhan, ngunit kung ipanumpa ninuman ang ginto ng templo, siya ay may pananagutan.’ 17Kayong mga mangmang at mga bulag! Alin ba ang higit na dakila, ang ginto, o ang templo na nagpapabanal sa ginto? 18At sinasabi ninyo, ‘Kung ipanumpa ninuman ang dambana, ay wala iyong kabuluhan, ngunit kung ipanumpa ninuman ang handog na nasa ibabaw nito, siya ay may pananagutan.’ 19Kayong mga bulag! Sapagkat alin ba ang higit na dakila, ang handog o ang dambana na nagpapabanal sa handog? 20Kaya't ang gumagamit sa dambana sa pagsumpa ay nanunumpa dito, at sa lahat ng mga bagay na nasa ibabaw nito. 21At ang gumagamit sa templo sa pagsumpa ay nanunumpa dito, at sa kanya na tumatahan sa loob nito. 22Ang gumagamit sa langit sa pagsumpa ay nanunumpa sa trono ng Diyos at sa kanya na nakaupo doon.

Ang kasulatang ito ay tinutukoy na ang mga Judio ay nanunumpa. Gayunpaman, ang isyu ay hindi ang panunumpa kundi na labis na pagkabulag sa espiritwal ng mga Eskriba at Fariseo na  hindi nila makita kung ano ang espirituwal na mahalaga at kung ano ang hindi. Ang patunay sa kanilang maling pagtuturo na kapag sila ay nanunumpa ginagawa nila ito sa pamamagitan ng mga bagay na may mas mababang halaga. Ang utos ay para sa Eskriba at Fariseo na suriin ang kanilang espiritwalidad. Sa tekstong ito makikita rin natin ang plano ng Diyos sa pagtatatag ng Templo ng Diyos bilang mga hinirang. Sa bagay na ito ang konsepto ay inaangat sa Luklukan ng Diyos.

Dapat nakatuon ang kanilang isipan sa mga espirituwal na bagay ngunit hindi nila ginawa. Ginamit nila ang Dakong Kabanal-banalan upang mag-imbak ng ginto na natuklasan ni Pompey nang pumasok siya sa Templo. Sa kanyang karangalan iniwan niya ito roon.

Ang gawaing ito ng maling panunumpa ay pinahintulutan ng kaisipan ng pangunahing Romano Katoliko sa loob ng maraming siglo. Itinuro nila, ang salungat sa malinaw na turo ng Bibliya, na hindi sila nakatali sa mga panunumpa sa mga hindi Romanong Katoliko at ang kanilang ministeryo ay pwedeng gumawa ng anumang bilang o uri ng kasalanan sa pagpatay at pagtataksil dahil sa kanilang mga panunumpa sa sistema ng papa. Naniwala sila na ang kanilang panunumpa ang nangingibabaw sa lahat ng iba pang moralidad at sila'y binigyan ng kapangyarihan na gumawa ng maling mga panunumpa sa anumang iba pang kalagayan. Ang pananaw na ito ay salungat sa Bibliya at sa mga Kautusan ng Diyos at sa patotoo ni Jesucristo.

Santiago 5:12 Ngunit higit sa lahat, mga kapatid ko, huwag ninyong ipanumpa ang langit o ang lupa, o ang anumang ibang panunumpa, kundi ang inyong “Oo” ay maging oo; at ang inyong “Hindi” ay maging hindi, upang kayo'y huwag mahulog sa ilalim ng kahatulan.

Ang Santiago 5:12 (tulad sa Mat. 5:33-36) ay isang kasulatan na sa unang tingin ay tila direktang sumasalungat sa lahat ng iba pang mga kasulatan tungkol sa bagay na ito. Kung susuriing mabuti makikita natin na tinutukoy ni Santiago na kung ang isang Cristiano ay nagsabi na gagawin niya o hindi niya gagawin ang isang bagay, o na ang isang bagay ay totoo, dapat nating tuparin ang ating sinabi, ibig sabihin dapat natin pangatawanan ang ‘oo’ o ‘hindi’ kung ano man ang kaso. Hindi na kailangan pang suportahan ito ng panunumpa upang patunayan ang ating sinasabi. Ang katotohanan ng ‘oo’ o ‘hindi’ ay sapat na. Kung hindi ganoon ito’y magiging kalapastanganan sa Diyos na tuwing tayo ay magsasabi ng oo kahit na hindi natin ito ibig sabihin. Malalabag natin ang utos na huwag kang magsisinungaling. Kaya't, ang panunumpa o pangako ay o dapat ay lipas na at hindi na kinakailangan sa kaso ng mga hinirang.

Ito ay naaayon sa utos na huwag susumpa ng kasinungalingan. Tingnan ang Levitico 19:12; Mateo 5:33-36 at Mga Bilang 30:2.

Mayroon ding mahigpit na babala na iwasan ang panunumpa na ating ikapipinsala (Huk. 11:29-40 at Marcos 6:21-28). Sa parehong mga pagkakataong ito ang nanumpa ay nagsisi sa ginawa niya, ngunit sa lahat ng mga pagkakataon ay dapat tuparin ang ipinangako. (Mayroong pagbubukod sa patakarang ito; tingnan ang Blg. 30:10-13. Ang usaping ito ay may kinalaman din sa pagpapawalang-bisa ng mga panata ng mga babae sa ilalim ng awtoridad ng kanilang mga ama o asawa).

Sa konklusyon, ang argumento na minsan ginagamit na hindi tayo pinapayagan ng Diyos na manumpa sa Bibliya para tiyakin na tayo ay magsasabi ng katotohanan, o sa ibang salita na ang ating ‘oo’ ay maging ‘oo’ at ang ‘hindi’ ay ‘hindi’ na hindi lubos na tama. Dahil ang mundong ito ay nauunawaan na ang pagpapatunay ay kinakailangan sa pamamagitan ng pagtukoy sa isang mas mataas na awtoridad. Naglaan din ang Diyos ng kautusan para dito. Ang punto ay hindi na dapat ito kailanganin, dahil dapat tayong manindigan sa kung ano ang ating sinabi nang hindi na kinakailangang manumpa na gagagawin natin ito. Kung tayo ay manunumpa hindi mas higit o kulang ang ating pananagutan sa ating sinalita o mga ginawa kaysa kung hindi tayo nanumpa. Ang anumang lumalabas sa ating bibig ay katumbas dapat ng panunumpa.

Naglaan ang Kautusan ng Diyos para sa pagbibigay ng mga panunumpa. Ang binibigay na paraan ng pagsasagawa ng panunumpa sa loob ng Christian Churches of God ay sa pamamagitan ng paninindigan. Gayunpaman, pinapayagan ding gumawa ng panunumpa kung walang ibang paraan na magagamit.

q