Christian Churches of God
No. 096C
Cristianismo at Islam sa Tipan ng Diyos
(Edition
2.0 20190725-20190725-20191207)
Ang tekstong ito ay tumatalakay sa Tipan ng Diyos na ipinahayag sa Bibliya
at sa Koran o Qur’an.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2019 Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Cristianismo at Islam sa
Tipan ng Diyos
Ang tekstong ito ay sumusunod mula sa aralin ng
Una at Ikalawang Pahayag ng Tipan (No. 096B).
Mahalagang basahin muna ang araling iyon bago simulan ang pag-aaral na ito.
Ang papel ay may dalawang bahagi o seksyon. Ang
Unang Bahagi ay tumatalakay sa
dahilan ng pagpapatalsik sa Juda mula sa Israel at ang pagtatatag ng mga
Iglesia ng Diyos bilang Katawan ni Cristo. Tinalakay din dito ang lugar ng
Kautusan ng Diyos sa pamamalakad ng iglesia at ang Pananampalataya at
Patotoo ni Cristo o Mesiyas bilang batayang prinsipyo ng iglesia sa
pagpapatakbo nito sa Cristianismo. Tinatalakay din dito kung paano sinira ng
Pagsamba kay Baal sa Mga Kulto ng Araw at Misteryo ang iglesia at kung
paanong ang karamihan sa mundo ay nalihis at napigilan sa pagpasok sa
pananampalataya at ang iglesia bilang Katawan ni Cristo sa
ex anastasin o ang “Out Resurrection” na binanggit ni Pablo sa
Filipos 3:11. Tinukoy ito bilang Out
Resurrection dahil ito ay tumutukoy sa Nauuna o
Unang Pagkabuhay na Mag-uli [143A]
kung saan ang mga miyembro ng katawan ni Cristo, patay man bago o buhay sa
pagbabalik ng Mesiyas, ay inilabas mula sa istruktura ng paglalang at
inilagay sa istruktura ng Matapat na Hukbo kapalit ng mga Demonyo na
nakakulong sa hukay ng Tartaros para sa sistemang milenyo kung saan sila ay
ginawang tao at pinatay at pagkatapos ay inilagay sa Ikalawang Pagkabuhay na
Mag-uli at binigyan ng pagkakataong magsisi at muling turuan kasama ang
Muling Nabuhay na Hukbo ng Tao sa
Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono
[143B].
Ang Ikalawang Bahagi ay
tumatalakay sa tungkulin ng iglesia sa pagtatatag ng Islam, at kung paano
ang mga sumasamba kay Hubal at ang diyosa sa Arabia ay pumasok sa iglesia
doon pagkatapos ng pagbagsak ng Becca. Ito ay tumatalakay din sa kung paano
nila ganap na ginawang korap ang Islam pagkatapos ng mga pagpaslang kina Ali
at Hussein at sa Kamatayan ng Four Rightly Guided Caliphs.
Tinutukoy ng teksto ang mga kinakailangan upang maging isang nagsasanay na
miyembro ng Katawan ni Cristo at isang gumaganap na miyembro ng Pagsuko sa
Diyos sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli o Unang Halamanan ng Paraiso.
Makikita natin mula sa pagsusuring ito kung bakit mayroong dalawang buong
panahon ng mga Iglesia ng Diyos, katulad ng mga Iglesia ng Sardis at
Laodicea na nabigong pumasok sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli bilang isang
katawan at kung bakit ang mga indibidwal lamang ang karapat-dapat mula sa
mga organisasyon at panahon na iyon.
Ang Judaismo, Trinitarian Christianity at Hadithic Islam ay nabigo lahat na
makapasok sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli maliban sa mga nagsisi sa mga
Huling Araw sa ilalim ng sistema ng Filadelfia (cf. tingnan ang
Ang mga Haligi ng
Filadelfia (No. 283))
at sa ilalim ng
Dalawang Saksi (No. 135).
Cristianismo
Ang Plano ng Kaligtasan
Ang Paglalang ng Diyos (B5)
ay batay sa Singularist Causation na nagmumula sa Kalooban ng Diyos.
Gayundin, ang
Kautusan ng Diyos (L1) ay hinango sa
Kanyang Katangian na nakakaapekto sa mga kautusan na namamahala sa Paglalang
at nangangailangan na ang mga Kautusan ng Diyos ay hindi nagbabago dahil ang
Diyos ay di-nababago at ang Kanyang katangian ay hindi nagbabago. Kaya ang
kautusan y mananatili hanggang may langit at lupa at hindi ito hindi
maaaring alisin.
Ang Espirituwal na Paglalang ay nilikha upang ang Diyos bilang ang
Nag-iisang Tunay na Diyos na si Eloah, o Elahh, ay maaaring lumawak at
maging isang katawan ng Elohim, bilang mga Anak ng Diyos, kung saan Siya ang
sentro bilang Ha Elohim. Dahil dito hindi maaaring maging co-eternal o
co-equal ni Cristo ang Nag-iisang Tunay na Diyos na siyang Ama at nagsugo
kay Cristo, at ang pagkaunawa niyan at pagkakilala sa kanila ay buhay na
walang hanggan (Juan 17:3) (cf.
Paano Naging Pamilya ang
Diyos (No. 187);
Mga Pangalan ng Diyos [116]).
Nilikha ng Diyos ang lupa at tinawag ang lahat ng mga anak ng Diyos kabilang
ang mga pinuno na Tala sa Umaga na naroroon sa paglalang na iyon (Job
38:4-7; Ef. 3:9 (tandaan ang “ni Jesucristo” ay idinagdag sa Receptus)) at
si Satanas ay kasama nila na may daan patungo sa Luklukan ng Diyos (Job 1:6;
2:1). Ang lupa ay naging tohu at
bohu, o walang anyo at walang laman, at ang elohim, bilang mga anak
ng Diyos, ay ipinadala upang ayusin ang lupa (cf. Gen. 1:1-2).
Si Satanas ay tumutol sa paglikha ng tao at sa Plano ng Diyos. Ang Diyos, sa
pamamagitan ng Kanyang banal na omniscience, ay nakita ang paghihimagsik at
nakita Niya ang pangangailangan para sa kaligtasan ng tao at ng Nangahulog
na Hukbo sa plano, at nakita na kinakailangan ang kamatayan ng pinuno ng
Hukbo ng Elohim sa pagkakasundo ng Paglalang sa lahat ng aspeto ng Hukbo sa
kabuuan nito.
Kaya si Cristo ay itinakda na ialay ang kanyang
buhay para sa layuning iyon at maging epektibong Dakilang Saserdote at
tagapamagitan ng Diyos at ng buong paglalang. Siya ay itinalaga para sa
tungkuling ito, mula sa Omniscience ng Diyos, bago pa ang pundasyon o
paglalatag ng lupa. Ang layunin at aspetong ito ay sakop sa araling
Ang Layunin ng Paglalang at ang Sakripisyo ni Cristo (No. 160)
Ang tungkulin ng pagkasaserdote ni Melquisedec ay nakadetalye sa Hebreo (cf.
Komentaryo sa Hebreo (F058);
cf. din
Melquisedec (No. 128)).
Ang tungkulin ng paglalang ay itaas at sanayin ang Hukbo kapwa makalangit at
makalupa upang maging elohim (cf.
Ang Hinirang bilang Elohim
(No. 001))
at ipinagkaloob sa kanila ang walang hanggang Katangian ng Diyos, na walang
sinuman sa mga anak ng Diyos ang likas na mayroon. Ang Diyos lamang ang
walang kamatayan (1Tim. 6:16) at Siya lamang ang Eloah o Elahh o Allah’
bilang Nag-iisang Tunay na Diyos. Ang pagkaunawa sa katotohanang ito ang
batayan at susi sa Buhay na Walang Hanggan (Juan 17:3).
Ang bansang Israel ay ibinigay ni Eloah kay Cristo bilang kanilang elohim
tulad ng ibang mga bansa na ibinigay sa iba pang mga anak ng Diyos bilang
elohim (Deut. 32:8ff. RSV, LXX, DSS).
Ang pangkalahatang plano ay ang pagsama-samahin ang lahat ng mga bansa sa
Israel bilang Katawan ni Cristo, ang kanilang elohim at tagapamagitan, at sa
gayon ang kaligtasan ay dapat na ipaabot sa lahat ng mga Gentil o mga bansa
sa isang progresibong batayan. Ang unang paglalang ng Hukbo ang nagtakda ng
plano para doon, gaya ng ipinaliwanag sa aralin 187 sa itaas.
Ang Paglalang ng sangkatauhan ay itinakda sa tatlong magkakaibang yugto. Ang
tatlong yugtong ito ay ipinakita sa dalawang halimbawa. Ang una ay ang Buhay
ni Moises at pagkatapos ay ang Pamumuno ng mga Hari na sumasaklaw sa 120
taon sa isang jubileo para sa isang taong batayan. Ang Unang yugto na
sumasaklaw sa unang 2000 taon ng pamamahala ng mundo sa ilalim ng mga
demonyo bilang ang Nangahulog na Hukbo ay tinawag na
Pamumuno ng mga Hari Bahagi
I: Saul (No. 282A) na kahalintulad din
ng unang apatnapung taon ng Buhay ni Moises sa Egipto sa ilalim din ng mga
demonyo.
Winasak ng Diyos ang lupa sa pamamagitan ng baha at iniligtas ang paglalang
ng sangkatauhan sa Arko kasama si Noe. Ang sangkatauhan ay muling nagkasala
at kinailangang baguhin at ikalat pagkatapos ng Tore ng Babel.
Inihanda ni Satanas na sirain ang Tipan at ihiwalay ang sangkatauhan sa
kanilang kapalaran sa ilalim ng Tipan sa pamamagitan ng maraming maling turo
na nagsimula sa pagpapanumbalik. Ang dalawang pangunahing kamalian kung saan
itinatag ang mga huwad na relihiyon na ito ay:
Lahat ng huwad na doktrina ay nagmumula sa dalawang maling batayang ito.
Sa pagtatapos ng Unang Dalawang Araw o Dalawang Libong Taon ay isinilang si
Abraham at pagkatapos tinawag mula sa Ur at mula sa mga sumasamba kay Baal
at ipinadala sa Levant at ibinigay ang lupain ng Canaan bilang kanyang mana
at ibinigay kay Lot ang silangang bahagi ng ilog Jordan, bilang bahagi ng
pamilyang iyon.
Ito ang naging pagtatatag ng pisikal na pamilya. Ang Tipan ng Diyos ay
pinasok kina Abraham at Ismael, Isaac at Jacob at ang Tipan ay itinatag sa
Israel bilang pagkasaserdote ng Diyos sa Tipan.
Ang pinalawak na pamilya ng pitumpung inapo ni Jacob bilang Israel ay
ipinadala sa Egipto at lumaki doon. Si Cristo ay isinugo upang kunin ang
Israel bilang kanyang mana palabas ng Egipto at, bilang Anghel ng Presensya,
ibinigay ni Cristo sa Israel ang Kautusan sa pamamagitan ni Moises at
itinatag ang Pagkasaserdote sa ilalim ni Aaron bilang pansamantalang pisikal
na pagkasaserdote ng Pisikal na Templo kasama ang pisikal na Sanhedrin ng
Pitumpu na itinatag sa Sinai (Mga Gawa Kab. 7:2-57 at 1Cor. 10:4). Ang mga
aspetong ito ay sakop sa mga aralin ng
Pagkakaiba sa Kautusan (No. 096) at
Una at Ikalawang Pahayag ng Tipan (No. 096B)
na nakadetalye sa itaas. Tingnan din ang araling
Ang Anghel ni YHVH (No.
024).
Nabigo ang Israel sa Tipan gaya ng nakikita natin ng detalyado sa mga
propeta. Ang pag-iingat ng Tipan ay mahalaga sa pagpapahintulot ng Diyos sa
Bansa at sa bayan ng Diyos na mapanatili ang
Kanyang Kalendaryo (No. 156). Ang aspetong ito
ay idinetalye sa kanila, pagkatapos nilang paulit-ulit na nabigo, sa
pamamagitan ng propetang si Isaias (cf. Kab. 1; din ang
Koneksyon tungkol sa Katangian ng Diyos at Kalendaryo ng Templo (No. 156E)).
Ang susi sa pananampalataya at pagpapanatili ng Tipan ay ang mga bansa at
ang Katawan ni Cristo ay magsalita ayon sa Kautusan at sa Patotoo. Kung
hindi nila gagawin ay walang liwanag o umaga sa kanila (Is., 8:20). Iyan ay
partikular na nauugnay sa mga Sabbath at sa Kalendaryo (cf. din ang S. 4:154
cf. din ang Ex. Kab. 20, Deut. Kab 5 at ang Ikaapat na Utos ay ang
tagapagpakilala ng Pananampalataya).
Sa Isaias kab. 53 ay inihula ang pagdating ng Mesiyas at ang proseso kung
paano siya mamamatay at tutubusin ang sangkatauhan mula sa kasalanan at
maging kanilang tagapamagitan sa Diyos. Ito ay sumusunod mula sa Genesis
48:15-16, Job 33:23 at Hebreo (cf.
Komentaryo sa Hebreo (F058)).
Ang lahat ng kautusan at ang mga propeta ay humantong kay Cristo kung saan
muli niyang isinaad ang Tipan at ibinigay ito sa Iglesia sa Jerusalem nang
ito ay nabuo at siya ay hinirang na anak ng Diyos na may kapangyarihan mula
sa kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa pagkamatay at ang Banal na Espiritu
ay ibinigay sa sangkatauhan. (cf.
Ang Banal na Espiritu (No. 117)
at pati na rin ang araling
Apatnapung Araw Kasunod ng
Pagkabuhay na Mag-uli ni Cristo (No. 159A)).
Mula sa kamatayan at pagkabuhay na mag-uli ni Cristo nagsimula ang susunod
na pangunahing yugto sa Plano ng Kaligtasan.
Ang dalawang libong taon mula sa kapanganakan ni Abraham hanggang sa
kapanganakan ni Cristo at ang pagtatatag ng Iglesia bilang Katawan ni Cristo
ang tumatak sa susunod na yugto ng plano kung saan ang pisikal na paghahanda
ay ginawa para sa pagtatayo ng pisikal na Templo at ang mga Kautusan ng
Diyos at ang Patotoo ng mga propeta ay ginawa upang itatag ang Katawan ni
Cristo bilang Templo ng Diyos sa Ikatlong Yugto. Ang mga aspetong ito ay
ipinaliwanag sa aralin ng
Pamumuno ng mga Hari Bahagi
II: David (No. 282B). Ang pagtatatag ng
Espirituwal na Templo mula sa Mesiyas at sa iglesia ay ipinaliwanag sa
aralin ng
Pamumuno ng mga Hari Bahagi III: Solomon at ang Susi ni David (No. 282C).
Ang kaugnayan ng tao bilang Espirituwal na Templo ay ipinaliwanag sa
Pamumuno ng mga Hari Bahagi
IIIB: Tao bilang Templo ng Diyos (No. 282D).
Ang Teksto ng Bibliya na nagdedetalye ng mga hakbang ay ang aklat ng Hebreo
(cf.
Komentaryo sa Hebreo (F058) at
Ang Lungsod ng Diyos (No. 180)).
Israel at Juda
Ang bansang Israel ay paulit-ulit na nagkasala at sila ay pinilit na gumugol
ng 40 taon sa ilang bago sila pumasok sa Lupang Pinangako at pagkatapos ay
nagkasala sa ilalim ng mga hukom at ipinadala sa pagkabihag nang paulit-ulit
(cf.
Ang Pagbagsak ng Jerico
(No. 142)
at pati na rin
Samson at ang mga Hukom (No. 073)).
Bilang bahagi ng Plano ng Diyos, ang Israel ay ipinadala sa pagkabihag sa
ilalim ng Asiria noong 722 BCE sa hilaga ng Araxes at nahalo sa mga tribong
Hittite at Scythian sa paligid ng Black Sea. Ito ay ang mga Celts o Keltoi
(cf. The Iliad). Mula roon ang mga
magkakahalong tribo ay ipinadala sa Europa pagkatapos ng pagbagsak ng
Imperyong Parto noong Ikalawang Siglo CE. Ang pagsusuri sa DNA ng mga
bansang ito ay nagpapakita na ang mga bansa ay pinaghalong Haplogroup (Hg)
R1b Celts at Anglo-Saxon (na may ilang R1a) at Hg I Semites at mga Israelita
kasama ang iba pa.
Ang Juda ay paulit-ulit ding nagkasala at ipinadala sa pagkabihag sa ilalim
ng Babilonia at, kasama ang ilan sa Levi at ilan sa Benjamin, ay
pinahintulutang bumalik sa Judea at Galilea upang umunlad doon para sa
pagsilang ng Mesiyas ca 6/5 BCE gaya ng nakadetalye sa aralin ng
Edad ni Cristo sa autismo
at ang Tagal ng Kanyang Ministeryo (No. 019).
Ang Juda ay nanatiling
isang malaking suliranin at sumasalungat sa
Kautusan ng Diyos (L1).
Sila ay kinastigo ni Cristo dahil sa kanilang mga kasalanan at tradisyon na
naging sanhi ng kanilang pagkakasala at binigyan ng apatnapung taon upang
magsisi at hindi nagsisi. Noong 70 CE ng 1 Abib ang Jerusalem ay
napapaligiran ng Hukbong Romano sa ilalim ni Tito at ang Juda ay binihag at
ipinadala sa Pagkalat at ang Pisikal na Templo ay nawasak sa Jerusalem
alinsunod sa propesiya na nakadetalye sa araling
Ang Tanda ni Jonas at ang
Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013].
Ang mga detalye ng
pagkawasak ng Templo at ang pagkabihag sa Jerusalem ay ipinaliwanag sa
aralin ng
Digmaan sa Roma at ang Pagbagsak ng Templo (No. 298).
Ang Templo sa Heliopolis sa
Alexandria, na itinayo ni Onias IV ca 160 CE alinsunod sa Isaias 19:19, ay
isinara sa utos ni Vespasian sa banal na taong iyon.
Ang Juda ay nagkalat at ang mga nagbalik-loob lamang mula sa Juda ang
tinanggap sa iglesia bilang bahagi ng Katawan ni Cristo. Sa ngayon
tumatayang 9% lamang ng mga nagsasabing sila ay mga Judio ang tunay na Judio
at karamihan ay hindi man lamang mga Semite lalo na ang maging Judio. Anim
na milyon ang pinahintulutang wasakin sa Holocaust. Ang kanilang huwad na
kalendaryong Hillel ng 358 CE ay nangangahulugang halos hindi sila nangilin
ng Banal na Araw sa tamang mga araw at madalas na hindi pa sa tamang mga
buwan. Ang kanilang mga tradisyon ang nagkorap sa mga Kautusan ng Diyos,
habang sinusunod nila ang mga ito.
Ang Tipan ng Diyos ay inilapat sa Iglesia at sa mga hinirang ng Katawan ni
Cristo, na siyang mga banal. Ang mga ito ay partikular na tinukoy bilang
yaong mga sumusunod sa mga Kautusan ng
Diyos at sa Pananampalataya at Patotoo ni Jesucristo (Apoc. 12:17;
14:12).
Ang Israel ay kailangang dalhin sa pagsisisi upang makapasok sa Tipan ng
Diyos bilang bahagi ng Katawan ni Cristo.
Ang parehong bagay
ay unti-unting naaangkop sa Islam at sa buong mundo.
Satanikong Pagsira ng Tipan
Iniligtas ng Diyos ang Adamikong Paglalang sa ilalim ni Noe sa baha.
Itinatag din niya ang pagkasaserdote ni
Melquisedec (No. 128) kasama si Shem (cf.
Mga Anak ni Shem (No. 212A)).
Gaya ng nakita natin sa itaas itinatag ni Satanas ang dalawang maling
batayan na sisira sa Tipan ng Diyos bilang Walang Kamatayang Kaluluwa at ang
konsepto na ang tipan ay hindi nauugnay sa pagsunod sa kautusan at sa
Patotoo.
Ang Walang Kamatayang Kaluluwa ay ipinakilala upang kumbinsihin ang
sangkatauhan na sila ay may likas na buhay na walang hanggan at hindi umaasa
sa kapangyarihan ng Diyos para sa kanilang pagkamit sa buhay na walang
hanggan batay sa Pagtawag ng Diyos tulad ng nakikita natin mula sa Roma
8:29-30.
Ang maling turo ay ipinalaganap din sa mga sumasamba kay Baal at mga
antinomian at Gnostic na ang mga Kautusan ng Diyos ay sa katunayan mga
kautusan na nilikha ng masamang diyos na si Jaldabaoth na nakatayo sa Milky
Way upang pigilan ang landas ng Kaluluwa patungo sa langit sa pagkamatay.
Alam din ni Satanas na si Abraham ay tinawag palabas ng Ur sa Chaldea at ang
Tipan ay itinatag kasama siya sa Levant at kasama ang kanyang pamilya sa
lahat ng mga sanga nito (cf.
Mga Inapo ni Abraham (No. 212B)
hanggang
212C,
D,
E,
F,
G)
Alam ni Satanas ang kahihinatnan ng Israel bilang pamana sa Mesiyas (Deut.
32:8) bilang kapalit na Tala sa Umaga na lalabas mula kay Jacob (Blg.
24:17).
Dahil doon ay determinado si Satanas na wasakin ang lumalagong bansa sa
Egipto. Sinubukan niyang gamitin ang sistema ng relihiyon sa Egipto upang
gawin iyon (cf.
Moises at ang mga Diyos ng Egipto (No. 105)). Nabigo siya at inalis ni Moises ang bansa sa Egipto
mula sa
Ang Paskuwa (No. 098). Ang Israel ay tinugis ni Faraon sa panunulsol ni
Satanas. Ang puwersa ng Egipto ay nawasak sa Dagat na Mapula at pagkatapos
ay dinala ni Satanas ang kanyang puwersa ng mahabang panahon at kaaway ng
Israel laban sa kanila. Ito ang mga Amalekita. Ang kanilang pagkakakilanlan
ay sinusuri sa paliwanag ng
Surah 15 Al Hijr (Q015). Ang Israel, sa tulong ng Hukbo, ay natalo ang Amalek
at pagkatapos sa ilalim ni Moises ay nagpatuloy sa pagtanggap ng Kautusan
mula sa Anghel ng Presensya sa Sinai (cf.
Pentecostes sa Sinai (No.
115)).
Ang pangunahing sandata ni Satanas laban sa Israel ay ang dalhin ang Israel
sa kasalanan sa paglabag ng Tipan ng Diyos. Nagawa niya ito ng maraming,
maraming beses sa loob ng panahon ng kanyang pamumuno.
Ginamit ni Satanas si Balaam upang ilayo ang Israel mula sa Diyos sa
pamamagitan ng kasalanan (cf.
Ang Doktrina ni Balaam at ang Propesiya ni Balaam (No. 204)).
Ang pamamaraang ito ay ginamit laban sa Israel at sa mga hinirang nang
paulit-ulit ng Black Cassocked na mga saserdote ni Baal sa patuloy na
batayan sa Gitnang Silangan.
Huwad na Relihiyon at mga pag-atake sa Kalendaryo ng Diyos
Si Satanas ay nagtatag muli ng huwad na relihiyon pagkatapos ng baha sa
Babel sa Misteryo at mga kulto ng Araw bilang paghahanda para sa susunod na
yugto ng Plano. Ang paglaganap ng Misteryong relihiyon mula sa kapatagan sa
Shinar at Babilonia sa buong mundo ay detalyado sa akdang
Mistisismo (B7) (CCG 2005). Mula doon ay
kumalat ang mga Misteryo at mga kulto ng Araw sa buong mundo. Ang mga
doktrina ng Reincarnation ay ginamit upang guluhin ang tipan at itatag ang
sistema ni Baal sa Israel kung saan ito ay umiiral pa rin hanggang sa
ngayon. Sinakop ng Hyperborean Celts ang Europa pagkatapos ng Pagbagsak ng
Troy at sinalakay ng sistemang Aryan ang India. Binuo ng mga Aryan sa India
ang sistemang Hindu at pagkatapos ay itinatag ang sistemang Budista upang
sirain ang mga Hindu caste at ang kapangyarihan ng Brahmin.
Ang Hyperborean Celts ay bumuo ng sistemang Pagano at ang mga proseso ng
mahika at ang kanilang kalendaryo ay ginamit na siyang naging relihiyong
Wicca at ang Misteryo at mga kulto ng Araw sa pagsamba kay Appollo
Hyperboreas bilang diyos ng Araw. Ang iba't ibang aspeto ng mga kultong ito
ay lumitaw bilang Mithras, Attis, Adonis, Osirus, bilang Sol Invitus sa
iba't ibang anyo. Ang mga kultong ito ay tinukoy bilang pagsamba sa
“Panginoon” sa pangkalahatan. Kaya ang mga anyo ng Cananeo at Gitnang
Silangan ay si Baal sa Levant at Hubal sa Mesopotamia at Arabia sa
pangkalahatan. Kaya maaari nilang tawagin ang bagay sa pagsamba nila na
“Panginoon” ngunit ang pagkakakilanlan at pagkakaiba ay nakasalalay sa
Kalendaryong ginagamit nila. Kung sumasamba sila sa Day of the Sun at
ipinagdiriwang ang Pasko at Easter at itinuturo na kapag namatay ay
mapupunta sila sa langit, hindi sila mga Cristiano ngunit mga sumasamba kay
Baal, anuman ang kanilang sabihin. Ang Kalendaryo at mga pista ng sistemang
Pagano at ni Baal ay nakabatay sa mga kulto ng Araw at ginamit din ang kulto
ng
Gintong Guya (No. 222),
ang Diyos ng Buwan na si Sin o Qamar sa Arabia at ang diyosa na si Ashtoreth
o Ishtar o Easter (tinatawag na Shams bilang diyosa ng araw sa Arabia). Ang
mga pista na nagpatuloy ay pumasok sa Israel at naroroon pa rin hanggang
ngayon at bumubuo sa buong Kalendaryo ng USA. Ang mga araw ng pista ay
nakabatay sa mga diyos ng mga Araw sa ilalim ng sistema ni Baal.
Mayroong 360 sa Becca na nakapalibot sa Ka’aba na para sa propetikong taon.
Ang Ka’aba ay ginagamit para sa mga ritwal na pag-ikot ng kulto bilang Axis
Mundi o world pole, hanggang sa ngayon. Binigyan sila ng mga pangalan ng mga
santo sa pseudo-Christianity upang mapanatili ang kanilang paggalang.
Ang mga Paganong kulto ng Araw ay binuo sa sistema ng Triune God na itinatag
sa Roma noong Unang Milenyo BCE sa pagsilang nina Romulus at Remus,
pagkatapos ng paglipat ni Anneas at ng kanyang pamilya mula sa Troy
pagkatapos ng taglagas noong 1054 BCE. Ang paganong kalendaryo ay batay sa
Mga Araw ng Pag-aalay ng Tao at sa US sila ay binigyan ng modernong
mga pangalan upang itago ang paganong pinagmulan sa Wicca (cf.
Mga Araw ng Pagsamba ni Satanas (CB023)).
Ang layunin ng Paganong Kalendaryo ay upang tukuyin ang pagsamba sa
Nangahulog na Hukbo at kay Satanas bilang diyos at gawing imposibleng
masunod ang
Kalendaryo ng Diyos (No. 156) sa
mga bansang gumamit ng kalendaryong ito na ipinatupad ng mga Satanistang
Pari ni Baal. Nangangailangan lamang ng napakalaking dedikasyon upang
masunod ang Kautusan ng Diyos sa mga bansang ito na nagsasabing Cristiano o
Islam ngunit sa katunayan ay mga sistema ng kulto ng araw.
Ang Israel ay napuno ng Pagsamba kay Baal gaya ng mga bansa sa buong Gitnang
Silangan. Ang mga propeta ay humarap sa pagpuksa nito at marami ang napatay.
Humarap si Elias sa pagpuksa ng 450 pari ni Baal sa ilalim nina Ahab at
Jezebel. Ipapatupad ng mga Saksi ang mga kapangyarihang nakasaad sa Mga
Hari, Isaias 66:23, at Zacarias 14:16-19. Tataglayin nina Elias at Enoc ang
mga kapangyarihang ito sa mga huling araw gaya ng idinetalye natin sa
pagkakasunud-sunod ng
Mga Digmaan ng mga Huling
Araw at ang mga Mangkok ng Poot ng Diyos (No. 141B) at
Ang mga Saksi (Kabilang ang
Dalawang Saksi) (No. 135) at
gayundin
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi II: 1260 Araw ng mga Saksi (No. 141D).
Ang mga pamamaraan ay ginamit laban sa Sabbatarian Christianity sa buong
mundo sa wakas ay nasakop ang sistema sa labas ng mga Iglesia ng Diyos at
kahit na sa loob ng mga sistema ng Sardis at Laodicea gaya ng inihula sa
Apoc. Kab. 3.
(cf.
Mga Madalas Itanong sa
Katolisismo (No 008);
FAQ Pag-aaral sa Bibliya LT (No. 057);
FAQ Bible Study Comparative
Religions (No. 060) at
Komentaryo sa Hosea (F028)).
Patuloy na sinalakay ni Satanas ang iglesia mula kay Cristo at sa mga
apostol patungo sa mga bagong nabuong grupo gaya ng ipinaliwanag halimbawa
sa tekstong
Heresiya sa Iglesiang
Apostoliko (No. 089); at
Ang mga Nicolaitan (No.
202).
Pagbabautismo sa sanggol
Ang pinakamalaking pag-atake sa Tipan sa bagong tinatag na iglesia ay
naisakatuparan sa pamamagitan ng pagsulong ng maling doktrina ng
Pagbabautismo sa Sanggol. Ginamit ng mga pari ni Baal ang doktrina ng
pag-aalay ng bata kay Molec. Remphan, Chemosh o Baal (Panginoon) o Hubal
(Ang Panginoon) sa Becca at sa buong Levant upang unahan at salungatin ang
doktrinang Cristiano ng Pagbabautismo sa wastong gulang sa Pagsisisi sa
Pagtawag ng Diyos sa ilalim ng
Predestinasyon (No. 296)
para matanggap sa Katawan ng Cristo at pagtanggap ng
Banal na Espiritu (No. 117)
upang
Ipanganak na Muli (172). Kahit si Cristo ay
hindi pinagpaliban mula sa pangangailangan ng
Pagsisisi at Bautismo (No. 052))
at kinailangang pumunta kay Juan sa Jubileo sa Pagbabayad-sala ng 27 CE o
ika-15 taon ng Tiberias upang mabautismohan at natanggap niya ang Banal na
Espiritu nang direkta mula sa Diyos gaya ng nakita sa anyo ng kalapati. Ang
bautismo ni Juan ay hindi nagbibigay ng kaligtasan kundi pagsisisi lamang at
ang kanyang mga tagasunod ay kailangang muling mabautismohan.
Ang Kautusan ng Diyos ay kinakailangan na ang isang tao ay 20 taong gulang
upang makapasok sa Hukbo ng Diyos (cf.
Deuteronomio 20 (No. 201)). Kailangan sila ay
25 taong gulang upang makapasok sa paglilingkod sa Templo at 30 taong gulang
upang makapagturo ng
Kautusan ng Diyos.
Kaya si Cristo ay
kailangang lampas sa 30 taong gulang upang maging karapat-dapat na magturo
simula noong Jubileo ng 27 CE.
Sa pamamagitan ng pagkuha ng mga doktrina ng mga pari ni Baal tungkol sa
pag-aalay ng mga bata at paglalapat ng mga ito sa bautismo ay mabisa nilang
maitatanggi at mapipigilan ang lahat ng nabautismohan na mga sanggol na
makapasok sa Kaharian ng Diyos sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Kaya ang
Israel bilang Katawan ni Cristo ay nabawasan ng napakalaking bilang at
nabawasan ang mga hinirang na direktang tinawag ng Diyos gamit ang
natitirang mas limitadong pagkasaserdote. Walang ibang doktrina ang ganitong
labis na pinsala ang nagawa sa pananampalataya.
Sa pagtatapos ng Ikalawang Siglo ang mga pari ni Baal ay pumasok sa
Cristianismo sa Roma at pinilit ang pista ni Attis at ang inang diyosang si
Easter sa Cristianismo at ang pagsamba kay Baal ng Linggo kasama ng Sabbath
(cf. din
Maling Representasyon ng Binitarian at Trinitarian sa Sinaunang Teolohiya ng
Godhead (No. 127B)).
Pati na rin, ang mga doktrina ni Baal at ng Gnostic ng Langit at Impiyerno
ay pinasok dito (cf.
Ang Pinagmulan ng Pasko at
Easter (No. 235) at
Ang Langit, Impiyerno o ang
Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143A]).
Ang iglesia ay inusig sa ilalim ng mga Romano at ang pagtala nito ay
nagpapatuloy sa pamamagitan ng mga teksto sa Koran o Qur’an sa Surah
Ang Kuweba (Q018).
Sa sandaling ang Iglesia ay kinuha ng mga kulto ng Araw at nakamit nila ang
kapangyarihan kasama ang mga Trinitarian sa Roma at pagkatapos ng
Mga Digmaang Unitarian
Trinitarian (No. 268)
at ng Pagbagsak ng Imperyong Romano bilang mga
Bakal na Binti ng Daniel kabanata 2, sila ay nagtatag ng Imperyo ng mga
Bakal at Luwad na Paa ng Daniel 2. Ang imperyong iyon ng pag-uusig ay
tumagal ng 1260 taon mula 590 hanggang 1850 sa pagtatapos ng huling
Inquisition sa Estado ng Papa at ng pagboto ng mga tao upang alisin ang mga
ito noong 1850 (cf.
Ang Huling Papa: Pagsusuri
kay Nostradamus at Malachy (No. 288)).
Ang simbolismo ng sistema ng Araw ay pinasok sa Cristianismo mula Ikatlong
siglo CE mula sa kulto ni Attis sa Roma (cf.
Ang Krus: Ang Pinagmulan at Kahalagahan Nito (No. 039)).
Pagsapit ng Ikaapat na Siglo ang mga pari ni Attis ay nagrereklamo na ang
Iglesiang Romano ay ninakaw ang lahat ng kanilang mga doktrina.
Ang pamamahagi at pagtatatag ng Iglesia bilang Katawan ni Cristo ay
ipinaliwanag sa mga aralin ng
Pangkalahatang Pamamahagi
ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122);
Kapalaran ng Labindalawang
Apostol (No. 122B);
Kamatayan ng mga Propeta at mga Banal (No. 122C);
Pagtatatag ng Iglesia sa
ilalim ng Pitumpu (No. 122D).
Ang mga pangkalahatang pagtatalo sa pagitan ng Unitarian Sabbatarians at ng
Binitarian/Trinitarian Sunday worshippers ay sakop sa aralin ng
Mga Digmaang
Unitarian/Trinitarian (No. 268).
Ang kasaysayan ng pag-uusig sa Pananampalataya at mga Inquisition ay
ipinaliwanag sa tekstong
Ang Tungkulin ng Ikaapat na
Utos sa Makasaysayang mga Iglesia ng Diyos na nangingilin ng Sabbath (No.
170).
Ang pagkawasak ng mga iglesia sa Arabia at Gitnang Silangan ay naisagawa sa
maikling panahon pagkatapos ng pagkamatay ng propetang si Qasim (aka
Mohammad).
Pamumuno ni Satanas
Binigyan si Satanas ng anim na araw ng paggawa sa sanglinggo o anim na
libong taon upang pamunuan ang mundo at upang subukin ang sangkatauhan at
ilantad ang kanilang mga kahinaan. Ang paglikha kay Adan sa Halamanan ng
Eden ay naganap noong 4004 BCE. (cf.
Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi I: Ang Halamanan ng Eden (No. 246)).
Ang halamanan ay isinara nang nasa ika-30 taon ni Adan mula nang siya’y
nilikha at nagawang sumailalim sa paghatol noong 3974 BCE. Ang paghahari ni
Satanas bilang diyos ng mundong ito (2Cor. 4:4) bilang si Lucifer o
“tagapagdala ng liwanag” at Tala sa Umaga o Bituin sa Araw ay nagsimula mula
doon at nagsimula ang unang jubileo noong 3973 BCE.
Nakialam si Satanas sa paglalang at nalikha ang korap na paglalang.
Kinailangan silang wasakin dahil ipagkakait sa kanila ang
Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143]
na hindi bahagi ng Plano ng Diyos.
Ang Anim na Libong Taon ng Pamumuno ni Satanas ay nahahati sa tatlong
bahagi. Ang mga ito ay ipinaliwanag sa mga teksto sa itaas sa mga aralin ng
Pamumuno ng mga Hari.
Ang unang elemento o ang unang dalawang libong taon ay ipinaliwanag sa mga
teksto ng (No. 282A) sa itaas at sa
Doktrina ng Orihinal na
Kasalanan Bahagi II: Ang mga Henerasyon ni Adan (No. 248).
Ang Ikalawang Yugto ay ang pisikal na yugto mula kay Abraham hanggang sa
Mesiyas na kinakatawan ng
Pamumuno ng mga Hari Bahagi
II: David (No. 282B).
Ang Tipan ay inatake sa yugtong ito tulad ng nakita natin mula sa panahon sa
Sinai sa pagtatayo ng
Gintong Guya (No. 222)
nang umakyat si Moses sa Sinai (cf.
Ang Mga Pag-akyat ni Moises
(No. 070)).
Ang Ikatlong Yugto ay ang Apatnapung Jubileo sa Ilang sa ilalim ng Tanda ni
Jonas cf.
Ang Tanda ni Jonas at ang Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]. Ipinaliwanag ito sa tekstong
Pamumuno ng mga Hari Bahagi III: Solomon at ang Susi ni David (No. 282C).
Ang ikatlong yugto ay nagsimula sa pagpahayag ng Jubileo noong 27 CE bilang
Katanggap-tanggap na Taon ng Panginoon
(Luc. 4:19) (cf.
Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)).
Ang ikatlong yugto ng dalawang libong taon ay nagtatapos sa ika-120 taon ng
Jubileo na magtatapos sa 2027, at nagtatapos ang pamumuno ni Satanas, at
siya at ang mga demonyo ay inilagay lahat sa hukay ng Tartaros para sa 1000
taon ng Milenyo (cf. Apoc. 20:1 -3). Ang oras na ito ay paiikliin upang
mailigtas ang paglalang mula sa pagkawasak.
Ang 2028 ang magsisimula sa Sabbath ng Kapahingahan ng Mesiyas na magtatagal
hanggang sa Jubileo sa 3027 kapag ang
Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono
[143B] naganap para sa paghatol ng Krisis at
Paghatol sa mga Demonyo (No. 080).
Ang Panahon ng mga Gentil o Bansa ay natapos noong 1996/7 na 6000 taon mula
sa paglalang noong 4004 BCE.
Noong 1987 sa Ikatlong taon ng Ikalawang Siklo ng ika-120 Jubileo ang Pastor
General ng WCG noon, na may kandelero noong panahong iyon, bilang huling
sistema ng Sardis na namuno ay nagpahayag na ang
Pagsukat sa Templo (No. 137) ay
nagsimula na. Ang yugtong iyon ay tatagal ng apatnapung taon, o ang Huling
Henerasyon o “salinlahing ito” na tinutukoy ni Cristo na hindi lilipas
hanggang sa mangyari ang mga bagay na ito. Ito ay magtatapos sa 2027.
Gayunpaman, para sa ministeryong iyon, ito ay tatagal lamang ng isang siklo
ng pitong taon at ang ministeryo nito ay nagkalat at ang iglesia ay nawasak.
Ang huli o humiwalay na grupo ng iglesia ng sistemang ito ay pinangalanang
“Buhay”, tulad ng inihula (Apoc. Kab. 3:1).
Sa ikatlong taon ng Ikatlong siklo (1994) ang kandelero ay inalis at
ibinigay sa bagong sistema ng Filadelfia na nagpasimula ng
pagkakasunod-sunod ng
Babala ng mga Huling Araw
(No. 044) sa mundo (cf. also the
Ang mga Haligi ng Filadelfia (No. 283).
Noong 1997 nagsimula ang huling Yugto ng Pamumuno ni Satanas. Ang mga Bansa
ay binigyan ng babala para sa mga huling panahon, tungkol sa mga Digmaan, sa
mga Saksi at sa Pagdating ng Mesiyas, mula 1994 sa loob ng tatlumpung taon
hanggang sa katapusan ng mga Mangkok noong 2024 at para sa Tatlong beses na
Pag-aani ng 2025 at Jubileo (cf. Jer. 4:15,16,17-27; at ang mga aralin ng
Babala ng mga Huling Araw
(No. 044);
at
Ang Huling Tatlumpung Taon; ang Huling Pakikibaka (No. 219).
Sapagkat nasusulat, Ang Dios ay walang gagawin kundi magbabala sa mga tao sa
pamamagitan ng Kanyang mga lingkod na mga propeta (Amos 3:7). Kailangan din
nating tandaan na sa anumang pagkakataon ang Diyos ay may 7000 o higit pa na
taong hindi lumuhod kay Baal, tulad ng sinabi kay Elias (1Hari 19:10, 18;
Roma 11:4).
Makikita sa katapusan ng panahon ang
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi I: Mga Digmaan ng Amalek (No. 141C),
at ang kasunod na salot, na magwawakas sa kalahati ng sangkatauhan.
Pagkatapos ay makikialam ang Diyos at ipapadala ang mga propetang sina Enoc
at Elias gaya ng sinabi niya (Mal. 4:5); sa panahon ng
Dalawang Saksi (No. 135) at gaya ng
nakadetalye sa aralin ng
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi II: 1260 Araw ng mga Saksi (No. 141D).
Pagkatapos ay inilagay si Satanas sa hukay ng Tartaros sa pagdating ng
Mesiyas na haharap sa buong mundo at aalisin ang lahat ng maling pagsamba
kabilang ang mga doktrina ni Baal at ang pagsamba ng Linggo, Pasko at Easter
at ang mga doktrina ng Hadithic Islam, ng Sharia, at ang Paganong doktrina
ng Gnostic ng Langit at Impiyerno at ang
Pagsira ng Antinomian sa Cristianismo sa pamamagitan ng Maling Paggamit ng
Kasulatan (No. 164C).
Pagtutuli
Ang tanda ng Pagtutuli ay inatake gamit ang sistema ni Baal at ng Hilagang
sistema ng Triune God na partikular na nakasentro Roma (cf. ang aralin ng
Paglilinis at Pagtutuli
(No. 251)).
Ito ay patuloy na inaatake hanggang sa kasalukuyan gamit ang propaganda ng
Trinitarian mula sa Roma at gumagamit ng mga lantarang maling ulat ng
maraming mga walang prinsipyong siyentipiko tulad ng tungkol sa pamamaraan
ng pagtutuli sa Africa na pinabababa ang posibilidad ng hawaan ng HIV, imbis
na sa pagtutuli lamang, na mali ayon sa nakita natin mula sa 251 sa taas
tungkol sa mga edad. Gayunpaman, ang pangunahing tanda ng Tipan ng Diyos ay
ang Ikaapat na Utos at ang Kalendaryo na kaugnay nito (Ex. 20, Deut. 5 at S
4:154).
Ang Pagpupulong sa Mga Gawa 15 ay ipinaliwanag sa aralin ng
Pagpupulong sa Mga Gawa 15
(No. 069).
Mga Kautusan sa Pagkain
Ang isa pang paraan para maihiwalay ni Satanas ang mga tao sa Tipan ay sa
pamamagitan ng pagtuturo laban sa
Mga Kautusan sa Pagkain (No. 015).
Sa ganitong paraan maaaring magulo ni Satanas ang buong food chain at gawing
hindi masagana ang mga malalawak na mga lugat at ang pagka-ubos ng mga likas
na yaman, at ang mga tahanan ng mga hayop at mga ecosystem ng dagat at lupa,
sa malawakang paraan. Ang isang halimbawa ay ang Gulpo ng Oman kung saan ang
hindi pagsunod sa Mga Kautusan sa Pagkain ang nagwasak sa buong Gulpo at
nag-iwan ng malaking lugar na walang buhay na naging dahilan upang ang Gulpo
ay hindi maging masagana. Dahil ito sa pagsamba ng Trinitarian at Gitnang
Silangan kay Baal at ang Hadithic Islam ay sinira ang ugnayan sa pagitan ng
Bibliya at ng Koran at ng Mga Kautusan sa Pagkain sa Bibliya na nakikita
nating nauugnay sa Surah 3:93. Ang mga Relihiyon at Hadithic Islam ay
kumakain ng anumang nakakasulasok at maruming bagay na nabubuhay sa mga
karagatan.
Nagawa ni Satanas, sa pamamagitan ng mga pag-atake sa Kautusan at Tipan ng
Diyos, na linlangin ang di-masasabing milyon-milyon at ilihis sila mula sa
Tipan at sa
Unang Pagkabuhay na Mag-uli
[143A]
tungo sa
Ikalawang Pagkabuhay na
Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B].
Ito ang pag-iyak at pagngangalit ng mga ngipin na binanggit ng Kasulatan.
Magiging malinaw ito kapag narito na ang Mesiyas at matanto ng mundo na may
mali.
Gayunpaman, huli na upang
itama ang sitwasyon, maliban sa pagsisisi para sa sistema ng milenyo. Ang
Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay lumipas na sa kanila at haharapin nila ang
Kapighatian.
Sinisira ng sangkatauhan ang mundo sa isang pandaigdigang saklaw dahil sa
kanilang pagkabigo na sumunod sa Diyos at sundin ang tipan. Hindi ito dahil
hindi sila nasabihan. Sadyang tumanggi silang sumunod. Kahit ang mga Iglesia
ng Diyos sa mga huling araw ay hindi lubos na susunod sa tipan at sa mga
Kautusan ng Diyos (L1), at sinira nila ang Kalendaryo ng Diyos dahil sila ay
naging Ditheist at sa gayon naging mga polytheist.
Kinailangan silang wasakin dahil hindi nila kayang makipag-usap sa Islam
gamit ang kanilang mga sistemang ditheist/polytheist.
Maliban kung sila ay
nagsasalita ayon sa Kautusan at sa Patotoo ay walang liwanag sa kanila (Is.
8:20)
Marami sa huling dalawang panahon ng mga Iglesia ng Diyos at mga Judio at
maraming iba pang mga sektang Cristiano, at karamihan sa Islam, ang
malalaman sa matinding pighati na hindi sila nakasama sa Unang Pagkabuhay na
Mag-uli o Unang Halamanan ng Paraiso.
Tatawagin ni Cristo ang mga hukbo ng mundo sa Megiddo at wawasakin sila at
pagkatapos ay mawawasak ang mga sistema ng mundo at ang mundo ay luluhod sa
pagsisisi, tulad ng ipinaliwanag sa
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi III: Armageddon at ang mga Mangkok ng Poot ng
Diyos (No. 141E))
Sasalungat ang mundo sa mga Saksi at, sa ika-1260 araw ay papatayin sila at,
matapos ang pagparito, sila ay magmamartsa laban kay Cristo dahil lamang
hindi sila magsisisi at susunod sa Diyos (cf.
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi IIIB: Digmaan Laban kay Cristo (No. 141E_2)).
At ang panahon ni Satanas ay magtatapos na at ang panahon ng Jubileo ang
maghahanda sa mundo para sa Milenyo (cf.
Mga Digmaan ng Wakas Bahagi IV: Ang Katapusan ng Huwad na Relihiyon (No.
141F)).
Pagkatapos ang mundo ay maghahanda para sa Milenyo (Mga
Digmaan ng Wakas Bahagi V: Pagpapanumbalik para sa Milenyo (No. 141G))).
Sa paglipas ng panahong iyon ay maghahanda tayo para sa darating na Kaharian
ng Diyos at isasagawa natin ang paghahanda ng mundo upang maging Elohim (cf.
Babala sa mga Huling Araw
Bahagi VB: Paghahanda sa Elohim (No. 141H)).
Sapagkat nasusulat Aking sinabi kayo'y mga Diyos, kayong lahat, at hindi
maaaring masira ang Kasulatan (Juan 10:34-36).
Ang timeline ng mga pangyayari mula 4004 BCE ay nakapaloob sa tekstong
Balangkas ng Talaan ng Oras
ng Panahon (No. 272).
Susuriin natin ngayon ang tungkulin ng Iglesia sa Pagsuko sa Diyos na
tinatawag na Islam.
Islam
Ang mga Anak ni Shem at ang mga Inapo ni Abraham ay inatake kasama ang lahat
ng iba pang mga anak ni Noe habang sila'y nagkalat mula sa Ararat upang
punuin muli ang mundo at maging mga bansa (cf.
Genetikong Pinagmulan ng
mga Bansa (No. 265) at ang mga kasunod na aralin kay Shem Ham at Japhet).
Ang pangalang Islam ay nangangahulugang
ang pagsuko (sa Diyos) at ang
pangalang inilapat sa lahat ng pananampalataya mula kay Noe hanggang sa
pagtatatag ng Israel at ng mga propeta gaya ng nakasaad sa Kasulatan at
nakalista sa itaas.
Si Cristo o ang Mesiyas at ang Tipan ng Pananampalataya ang sentro ng lahat
ng Kasulatan kabilang ang Koran (cf. sa itaas at gayundin ang
Cristo sa Koran (No. 163)).
Ang iglesia ay itinatag ng mga apostol kasama ang Pitumpu (Luc. 10:1,17)
mula sa Pagkabuhay na Mag-uli at sa Kaloob ng Ahmad o Banal na Espiritu sa
Jerusalem noong 30 CE. Kumalat ito sa buong Gitnang Silangan at Hilagang
Africa gaya ng nakikita natin sa teksto ng aralin ng
Pagtatatag ng Iglesia sa
ilalim ng Pitumpu (No. 122D). Umabot ito sa Gaul
at Britanya sa Kanluran at sa Scita at India noong ca. 50 CE at hanggang sa
Silangan ng Tsina sa pamamagitan ng India noong Ika-apat na siglo sa ilalim
ng Arsobispo Mueses ng Abyssinia (cf. din
Pamamahagi ng mga Iglesia
na nangingilin ng Sabbath (No. 122)).
Ang mga Arabo bilang mga
Mga Anak ni Cetura (No. 212D)
at ang mga Arabisado o Arabikong mga Arabo bilang
Mga Anak ni Ismael (No. 212C)
pati na rin ang
Mga Anak
nina
Lot, Moab Ammon and Esau
(No. 212B)
at ang iba pang
Mga Anak ni Shem (No. 212A) ay napasok ng
pagsamba kay Baal tulad ng buong Gitnang Silangan sa pangkalahatan. Naghanda
si Satanas na ikorap sila mula pa noong Baha at ang Tore ng Babel at bago pa
ang kapanganakan ni Abraham.
Si Satanas ay hindi omniscient. Tanging ang Diyos lamang omniscient.
Gayunpaman, bilang mga Anak ng Diyos sila ay labas sa linear time sequence
ng pisikal na paglalang ng tao at maaaring makita ang ilang bahagi ng
hinaharap ngunit nakikita lamang nila ito nang bahagya. Kaya't maaari silang
gumawa ng mga prediksyon ngunit limitado at dahil sa katiwaliang ito madalas
silang manghula at sa gayon nagsisinungaling at nakilala sila sa kanilang
mga kasinungalingan.
Ganito rin ang kalagayan sa Asia ng mga demonyo doon. Sa katunayan sila ay
umaasa sa kung ano ang ipinahayag ng Diyos sa pamamagitan ng mga propeta, at
ngayon ay sa iglesia, upang malaman ang hinaharap na may kaugnayan sa
kanila. Ang pagtatangkang sirain ang Tipan ang naging dahilan upang
magsinungaling ang mga demonyo.
Ang sistema ng relihiyon ng mga kulto ng Araw at Misteryo ay nakabatay sa
Prostitusyon sa Templo sa Gitnang Silangan, karaniwan ng mga batang babae at
lalaki na wala pa sa gulang o menor de edad at kadalasang may pag-aalay ng
mga bata. Ang pag-aalay ng tao ay kilala sa buong Africa at Gitnang Silangan
at sa Asia at Amerika. Ang Hadithic o Sunni at Shia Islam ay puno ng
pedopilya at sodomy hanggang ngayon. Dahil doon ang mga korap na nasa
kapangyarihan sa Trinitarianismo ay nagsisimulang magpahintulot at
magpalaganap ng Islam sa kanilang lipunan dahil may pareho silang mga
kasalanan. Ang sistema ng Vatican ay puno ng sodomy at Satanismo (cf. din
Malachi Martin, Windswept House).
Bilang resulta ng prostitusyon sa templo at sa walang limitasyong access sa
mga batang babae, ang mga batang babae ay pinoprotektahan mula sa mga
magiging kahihinatnan, dahil pagkatapos ng kanilang panahon ng paglilingkod
sa templo ay nagsusuot sila ng mga belo tulad ng
burqah na ginagamit ngayon sa
Gitnang Silangan at ang mas maikling uri na tinatawag na
niqab ay ginagamit naman ng ilan
panlabas. Ito ay upang protektahan ang kanilang kababaang-loob at ilayo sila
sa panggugulo ng mga dating kliyente. Ang mga batang lalaki ay na-sodomize
at, mula sa gawain na iyon, ang sodomy ay naging bahagi na ng lipunan
hanggang sa puntong mayroong mga silid sa mga pader ng Templo mismo sa
Jerusalem at sa mga dambana sa Becca at sa buong Levant at Arabia. Marami
ang naging mga Catamite at Eunuko. Ang mga pag-aalay ay isinagawa sa Becca
sa Ka’aba at ang pagsasanay ng pagtubos ay upang palitan ang bata ng mga
kamelyong inihandog sa kanilang lugar. Ang ama ng propeta na si Abdullah ay
dapat na iaalay ngunit natubos gamit ang 100 kamelyo. Sa mga Phoenician, sa
mga lugar tulad ng Carthage sa halimbawa, iniugnay nila ang pagkatalo sa
labanan sa pag-aalay ng mga mababang uri ng tao.
Paglaganap ng Judaismo and Cristianismo
Ang Judaismo ay lumaganap din pagkatapos ng pagbagsak ng Templo at ang
pagkalat mula 70 CE at lalo na pagkatapos ng pagpapakalat ni Hadrian noong
135CE (cf.
Digmaan sa Roma at ang
Pagbagsak ng Templo (No. 298) at gayundin
Ang Tanda ni Jonas at ang
Kasaysayan ng Muling Pagtatayo ng Templo [013]).
Ang Judaismo ay nagpalago ng kanilang kapangyarihan at kayamanan sa buong
Gitnang Silangan at ang kanilang pagpapakalat ay halos kasunod ng paglaganap
ng iglesia at nagpatibay ng mga naunang bahay kalakal na kanilang itinatag,
lalo na mula sa pagkabihag sa Babilonia.
Ang Judaismo ay nakipaglaban sa Cristianismo nang may sigasig at
pagmamadali. Ang tunggalian ay naging masalimuot at maraming mga Judio ang
nagbalik-loob sa Cristianismo mula sa mga iglesiang itinatag sa ilalim ng
Pitumpu. Karamihan ay naghihintay sa Mesiyas sa loob ng maraming siglo.
Ang Juda ay nagkalat dahil sa mga tradisyon nito na sumisira sa Kautusan ng
Diyos ngunit sa halip na magsisi sila ay nagpatuloy at makikita natin sa
paggawa ng Mishnah ca 200 CE ang Kalendaryo ay nakorap ngunit hindi pa ito
lubusang nakorap ng sistema ng Babilonia at mayroon pa ring sunud-sunod na
Sabbath. Sa panahon ng Babilonia at Jerusalem Tractate Talmuds ay nakorap
nila ang tipan at binago ang kautusan.
Ang sistema ng Arabia ay isinulong sa pamamagitan ng pag-unlad ng Eastern
Aramaic na umunlad mula sa Chaldean sa Mesopotamia at pagkatapos ay naging
Arabic. Gayunpaman, walang nakasulat na wika sa Arabic, at ang mga teksto ay
magagamit lamang sa Hebreo, Griyego at sa Arameiko. Noong Ikalimang siglo
nagsimulang isalin ang Bibliya sa Arabic at noong 470 CE ang salin ng
Bibliya sa Arabic ay inilipat na rin sa mga tabletang marmol marami sa mga
ito ay nahukay na.
Ang Kalendaryo ay pinanatili sa Arabia ng isang sub-tribe ng Qureysh na
tinatawag na Bani Kinana. Ginamit nila ang Babylonian intercalations gaya ng
ginawa ng mga Judio mula 344 hanggang 358 CE nang ang modernong Kalendaryo
ng Judio ay inilabas sa pangunahing anyo nito ni Punong Rabbi Hillel II.
Ginamit ng mga Cristiano ang lumang Kalendaryo ng Templo gaya ng lagi nilang
ginagawa mula noong ginamit ni Cristo at ng mga apostol at ng iglesia sa
Becca/Petra ang parehong kalendaryo. Iyon ang dahilan kung bakit ang
kalendaryo doon ay naiiba sa mga Judio at ang lokal na kalendaryo na
inilathala sa Becca/Petra ng Bani Kinana. Ang kalendaryo ng mga Cristianong
sumusunod sa Kalendaryo ng Templo ay iba sa mga Judio at tinanggihan ng mga
Iglesia ng Diyos ang Kalendaryong Hillel gaya ng ginawa ng lahat ng mga
Iglesiang Cristiano na umiiral sa panahong iyon (cf.
Hebreo at Islamikong
Kalendaryo ay Nagkasundo (No. 053)).
Ang iglesia sa Becca/Petra ay itinatag ng mga pamilyang Judio na
nagbalik-loob ilang siglo bago ang pag-usbong ng Islam. Ang kanilang mga
doktrina ay katulad ng sa mga Sabean sa paningin ng mga lokal na mananamba
ni Hubal o Baal at ng diyosa. Naroon din sila sa Yemen na itinatag doon mula
sa Abyssinia. Ang kasaysayang iyon ay ipinaliwanag sa
Komentaryo sa Koran Surah 105 Ang Elepante (Q105).
Marami ang nagbalik-loob sa Cristianismo sa loob ng maraming siglo at lahat
ng mga Iglesiang Cristiano ng Diyos ay gumamit ng Kalendaryo ng Templo gaya
ng ginamit ni Cristo at ng mga Apostol at ng Sistema ng Templo. Ang mga
panahon ng mga Sabbath ay binanggit din sa tekstong
Ang Sabbath sa Quran (No. 274).
Noong 570 CE Si Qasim ibn Abdullah ibn Abdul Muttalib ay isinilang sa isang
makapangyarihang angkan ng Qureysh. Ang kanyang talaangkanan ay nasa
212C
sa itaas. Noong 590 CE noong siya ay 20 taong gulang ang Banal na Imperyo ng
Roma ay idineklara ni Gregory I. Ang kanyang tiyuhin na si Abbas ay
naninirahan 27 milya sa silangan ng Petra na nagpapakita ng lawak ng Becca.
Nagtatrabaho si Qasim para sa isang pamilyang Cristianong Judio sa
Becca/Petra at napahanga niya ang isang mas matandang babae na si Kadijah ng
pamilyang iyon at pinakasalan niya ito. Ang tiyuhin ni Kadijah ay inalagaan
at tinuruan siyang magbasa at magsulat mula sa mga Kasulatan at siya ay
tinawag at binautismohan sa pananampalataya.
Ang unang asawa ng Propeta ay si Khadijah bint Khuwaylid
(Arabic:
خديجة بنت
خويلد)
o Khadījah al-Kubra (Khadijah the Great) 555 – 22 Nobyembre 619 CE). Siya ay
15 taong mas matanda kaysa sa Propeta at namatay sa Becca/Petra noong 619,
sa edad na 64, apat na taon bago lumikas patungong Medinah noong 622 CE.
Siya lamang ang naging asawa ng Propeta hanggang sa kanyang kamatayan. Siya
ay mula sa isang pamilyang Judio na matagal nang nagbalik-loob sa
Cristianismo at humanga siya sa katapatan at pagiging maaasahan ng batang si
Qasim, na nagtrabaho para sa kanila, at pinakasalan niya ito. Ang kanyang
tiyuhin ay humanga rin kay Qasim at inalagaan siya at tinuruan kung paano
bumasa at sumulat at itinuro sa kanya ang pananampalataya mula sa Kasulatan.
Ang Tagapagmanang Prinsipe ng Saudi Arabia ay iniulat na hayagang kinilala
ang kanyang pamilyang Judio noong 2018.
Ang Propeta ay binautismohan bilang isang Cristianong Sabbatarian pagkatapos
ng pagtawag ng Diyos sa kanya noong 608 CE. Siya ay binisita ng Anghel na si
Gabriel sa kuweba sa Hira (S096:1-5) noong taong 610/11 CE at pagkaraan ng
anim na buwan ay sinimulan niya ang kanyang pampublikong misyon sa Unang
Pampublikong Surah (S074) noong siya ay 41 taong gulang. Siya ay naitala na
nagsasabi na “walang propeta na hindi naging pastol, ako ay nag-aalaga ng
mga tupa noong bata pa ako.” Nagpatuloy siya sa pananampalataya hanggang sa
siya ay namatay noong 8 Hunyo 632 CE sa Medina sa edad na 62 taong gulang.
Naging malinaw sa iglesia sa Becca/Petra na tinawag siya ng Diyos sa Iglesia
at ginawa nila siyang miyembro ng konseho ng mga matatanda na 38-40 taong
gulang mula sa kanyang bautismo. Hindi siya maaaring gamitin ayon sa
kautusan ng Bibliya bago mag-30.
Kaya siya ay naging miyembro ng Muhammad at kalaunan ay naging pinuno nito.
Ang katawagan ay ipinaliwanag sa
Panimula sa Komentaryo sa Koran (No. Q001)
sa Komentaryo sa Koran sa
http://ccg.org/islam/quran.html.
Alam nating iningatan nila ang Sabbath, mga Banal na Araw at mga Kapistahan
dahil ang propeta ay naitala na nangingilin ng Pagbabayad-sala sa isang araw
na iba sa mga Judio na sumusunod kay Hillel.
Alam din natin na siya ay nangaral laban sa Babylonian Intercalations na
naiiba sa kalendaryo ng Templo at ang katotohanang ito ay ginamit ng mga
sumasamba kay Hubal na pumasok sa Islam bilang mga kalaunang dahilan upang
ganap na tanggalin ang mga intercalations. Nagpahayag sila ng labindalawang
buwang taon at nagsimulang paikutin ang kalendaryo sa buong panahon at
sinira ang mga Kapistahan sa Bibliya sa siklo.
Sinira din nila ang Pentecostes sa pamamagitan ng pagpapahayag ng Ikatlong
buwan (tinaguriang Ramadan ng mga Arabo o Sivan ng mga Judio) bilang isang
buwan ng pag-aayuno sa halip na ang 50 Araw ng Pagbilang ng Omer patungo sa
Pentecostes sa Sivan o Ramadan na 50 araw mula sa Inalog na Bigkis sa
Paskuwa.
Pagkatapos ay sinira nila ang Hapunan ng Panginoon at ang Kapistahan ng
Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa pamamagitan ng pagtuturo na ang
alak ay hindi kailanman dapat inumin at sa gayon ay tinanggal ang lahat ng
sumusunod sa Hadith mula sa pagpasok sa Kaharian ng Diyos at ginawang
imposible na sundin ang Tipan.
Naglabas din sila ng maling Hadith na nagsasabing pinakasalan ni Qasim si
Aisha bint Abu Bakr sa edad na anim at nakipagtalik sa edad na siyam matapos
na siya ay magkaroon ng regla. Ang mga iskolar ng Arabo ay matagal nang
pinupuna na ito ay hindi totoo ngunit ito ay umaangkop sa mga pedopilya sa
Islam na nagnanais na mapanatili ang mga kaugalian na ipinatutupad sa ilalim
ng prostitusyon sa templo ng Pagsamba kay Hubal at ang diyosa bago ang
Cristianismo at Islam.
Sa lahat ng mga paraan na ito ang mga tagapaglingkod ni Satanas at ang mga
kulto ng Araw at Misteryo ay inatake at sinira ang Tipan sa patuloy na
batayan.
Ang mga Arab na sumasamba kay Hubal na nakapasok sa Islam sa mga pwersang
militar ay epektibong sinira ang Tipan tulad ng makikita natin at pinigilan
ang milyun-milyon mula sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli.
Ipinakita nila sa pamamagitan ng pagtanggap sa Sharia mula sa kanilang
naunang pagsamba kay Hubal at sa Diyosa (at sa mga diyos ng 360 araw) na
wala silang ideya sa mga teksto ng Kasulatan na inilapat sa pamamagitan ng
Koran (cf.
Ang Koran sa Bibliya, ang
Kautusan at ang Tipan (No.083)).
Ang mga pagano sa Becca/Petra at sa Levant at Arabia ay sumamba sa diyos ng
Buwan bilang Sin at bilang Qamar sa Arabia. Ang diyosa ay si
Ishtar/Ashtoreth o Shams din bilang diyosa ng Araw sa Arabia. Sa Levant si
Ashtoreth na asawa ni Baal ay babae at ang crescent moon ay ang daliri ni
Ashirat sa sinaunang sistema na batay sa Cananeong Ashtoreth. Ito rin ang
mga sungay ng diyos ng Buwan na si Sin. Ang crescent at Venus ang bituin sa
umaga ng diyosa ay nananatili sa Islam hanggang sa araw na ito at ang mga
Imam ay iginigiit na matukoy ang Kalendaryo mula sa pagkakita sa crescent ng
Buwan ng Diyos na si Qamar o Sin.
Isyu ng Koran or Qur’an
Ang panghuling paggawa ng Koran ay pagkatapos ng kamatayan ng propeta o sa
pagtatapos ng kanyang buhay. Inilabas ang kabuuan nito sa teolohikal na
pagkakasunud-sunod na may mga huling pagbabago at hindi ayon sa orihinal na
pagkakasunud-sunod nito.
Ang Koran ay sumasalamin sa mga doktrina ng Unitarian Sabbatarian Church of
God at naaayon sa mga doktrinang ginamit sa paglipas ng mga siglo. Ang
pagkakasunud-sunod ay makikita sa teksto sa
Kronolohiya ng Koran (Q001B). Ang pagkakaiba
lamang ay ang mga Doktrina ng Ditheist ng Sardis at ng Doktrina ng
Trinitarian ng huling sistema ng Adventist noong pinagtibay nila ang
Trinitarianismo mula 1978. Ang parehong mga panahong iyon ay tinanggihan ng
Diyos gaya ng nakikita natin mula sa propesiya (Apoc. Kabanata 3) Hindi
nila, kailanman naabot kahit ang bumagsak na Hadithic Islam sa kanilang mga
heretikong doktrina kaya’t kinailangan silang tanggihan. Ang iglesia sa
Becca/Petra gayunpaman, ay umaayon sa panahon ng Pergamos kung saan ito ay
kumikilos sa ilalim ng propeta.
Sinubukan ng maraming iskolar ng Trinitarian na sabihin na sinulat ito ng
iba’t ibang sekta. Ang ilan ay nagsasabi na sila ay mga Ebionite ngunit
imposible iyon dahil sa lawak ng mga Teksto na ginamit sa parehong LT at sa
BT ng Kasulatan kasama ang lahat ng mga aklat ng Bibliya na may posibleng
pagbubukod ng isang maliit na teksto ng BT.
Ang
mga sanggunian sa pagitan ng mga Kasulatan at ng Koran ay kasama sa bawat
surah ng Komentaryo.
Sa kabuuan mayroong higit
sa 9000 mga teksto at ang mga sanggunian ay nakapaloob sa
Komentaryo sa Koran Appendix 2: Index ng Kasulatan Appendix 2: Scripture
Index (QS2).
Ang mga pahayag ng maraming mga huwad na iskolar ng Muslim na nawala ang
Kasulatan ay mga lantarang maling pahayag. Kadalasan iyon ay dahil sa
kawalan nila ng interes na pag-aralan ang mga Kasulatan, at walang Banal na
Espiritu na kinakailangan upang mapanatili ang pang-unawa. Ang hindi
nabautismohan at walang Banal na Espiritu, ang isang tao ay walang
pagkakataon na maunawaan ang alinman sa mga Kasulatan, o ang Koran. Ang
layunin ng Komentaryo sa Koran ay tulungan ang mga tao sa mga huling araw na
maunawaan ang mga Babala at magsisi at magpabautismo habang sila ay tinawag
sa pananampalataya. Magkakaroon ng malaking bilang ng Islam na tatawagin sa
susunod na panahon sa Pagdating ng mga Saksi at ng Mesiyas.
Gayon din ang mga paghahayag na ang Koran ay inilabas na kumpleto at hindi
nabago. Karamihan sa mga iskolar ay sumasang-ayon na ito ay isang maling
pahayag. Ang lawak ng mga pag-iiba at pagbabago ay maaaring masukat sa
pamamagitan ng pagbabasa ng
Komentaryo sa Koran Appendix 1: Mga Pag-edit at Pagdaragdag/Pagbabago (QS1).
Ang mga paghahayag na ito sa itaas ay mga dagdag na maling paghahayag na
ginawa ng mga sumasamba sa mga Kulto ng Araw at Misteryo na nagpapanggap
bilang Cristianismo at Islam sa paglilingkod sa plano ni Satanas na guluhin
ang Cristianismo at Islam at alisin ang mga tao mula sa Tipan.
Pagkakasunod-sunod
Ang Koran ay inilabas sa pagkakasunod-sunod ng:
Pinakaunang mga Surah ng Becca
Unang mga Surah ng Becca
Gitnang mga Surah ng Becca
Huling mga Surah ng Becca
Madinan Surahs
Ang mga ito ay ipinaliwanag sa Kronolohiya sa itaas at sa detalye sa
Buod ng Komentaryo sa Koran
o Qur’an (QS).
Ang mga Unang Surah ay inilabas upang ipaliwanag ang mga pangunahing
kaalaman sa pananampalataya sa mga taga-Becca. Nagkaroon sila ng agarang
epekto at ang Iglesia ay inusig ng mga lingkod na ito ni Satanas bilang
Hubal. Dahil sa katangian ng tribo sa lipunan ng Becca, ang mga tulad ng
Propeta na kabilang sa isang mas makapangyarihang angkan ay medyo ligtas
mula sa direktang pag-atake ngunit ang mga mahihirap na angkan sa Becca ay
hindi gaanong ligtas at ang mga Baalista o mga taga-Becca na sumasamba kay
Hubal ay nakasama sa kanila.
Sa loob ng tatlong taon mula 611 hanggang 613 CE sila ay labis na inusig
kaya’t kinailangan ng Propeta na ipadala ang kanyang pinsan na si Jafar na
namamahala sa grupo upang tumakas sa Becca sa siyang naging Unang Hijrah
noong 613 kung saan ang iglesia ay tumakas sa Abyssinia at humingi ng
kanlungan sa ilalim ng Negus at ng Sabbatarian Unitarian Church doon sa
Abyssinia. Ang iglesia doon ay itinatag ng katiwala ni Candice Queen ng
Etiopia na nabautismohan ni Felipe noong 30 CE tulad ng sa Gawa 8:26-40. Ang
iglesia ay lumaganap mula roon hanggang sa Yemen at sa Saba at nabuo ang
sangay, o sa gitna, ng mga Sabean.
Upang suportahan ang pananampalataya ang
Surah 19 Mariam (Q019) ay inilabas, bago
ang Hijrah noong 613. Ang layunin nito ay tila upang ipaliwanag ang
pananampalataya sa Becca hanggang sa Negus at sa iglesia din doon gayundin
sa iglesia sa Becca.
Ang mga taga-Becca ay nagpadala ng isang misyon upang makiusap sa Negus na
huwag bigyan ng asylum ang mga miyembro ng iglesia at ibalik ang mga refugee
ng iglesia sa Becca. Ang pangunahing pakiusap nila ay hindi sila tunay na
mga Cristiano dahil hindi sila naniniwala sa Trinidad. Bilang mga sumasamba
kay Baal (Hubal) ay hindi nila naunawaan na ang mga doktrina ng mga
Sabbatarian sa Abyssinia ay kapareho ng iglesia sa Becca at hindi rin
Trinitarian.
Sa kabutihang palad, ang Negus ay nag-utos na ang lahat ng mga obispo sa
Abyssinia ay dapat naroroon at nagbigay si Jafar ng talumpati, na
sinalungatan ng mga emisaryo ng Becca.
Ang pinakamahalagang tala na ito ay hindi pinapansin ng mga huwad na iskolar
ng Muslim na ito. Gayunpaman ang mga eskriba ay naroroon at mayroon tayong
talaan ng pagpupulong ng isang pinakakilalang iskolar na Muslim at ang mga
detalye ay nasa Komentaryo sa Surah 19 sa itaas. Pinakamahalagang matukoy
ang katangian ng mga Doktrinang Cristiano doon kasama ang mga kautusan sa
pagkain.
Kasabay ng Hijrah patungong Abyssinia, at sa Negus sa Aksum, ipinahayag ng
Banal na Espiritu ang
Surah 20 Ta ha (Q20) na naging mahalaga
sa pagtawag kay Omar na kalaunan ay magiging Caliph na responsable sa
pagsakop sa Jerusalem at ang pagsuko nito. Iniutos niya ang pagligtas sa mga
naninirahan at ang paglilinis ng Bundok ng Templo upang maibalik ito bilang
lugar ng pagsamba. Ang Bundok ng Templo ay naging tambakan ng basura at alam
niyang kailangan itong magamit muli bilang lugar ng pagsamba mula sa
Surah 017 “Ang mga Anak ni Israel” o ang “Paglalakbay sa Gabi” (Q017).
Ang mga detalye ay ipinaliwanag sa Komentaryo sa parehong mga Surah.
Ang pagkakasunud-sunod ng mga Surah ay:
Pinakaunang mga Surah ng Becca
“611 CE
Pagsisimula ng Misyon sa Becca.
S96, S74. At
pagkatapos;
SS 68, 73,
89, 90, 91, 92, 95, 97, 99, 100, 101, 102, 103, 105, 106.
Ang Unang Hijrah ay kinakailangan noong 613 at nagsimula ang mga Unang mga
Surah ng Becca.”
“Lahat ng mga tekstong ito
ay mga pangunahing panimulang teksto para sa paghahanda sa mga taga-Becca
upang maunawaan ang pananampalataya sa sinaunang anyo nito. Ang istruktura
ng pananampalataya ay binuo mula sa mga tekstong ito at maging sa kanilang
simpleng anyo ay nagdulot ng pag-uusig sa Unang Hijrah patungong Abyssinia
ng iglesia sa ilalim ni Jaffar, pinsan ng Propeta, noong 613 CE. Tandaan na
ang susunod na bahagi ay may mas huling mga Surah na ginawa upang makumpleto
ang pangunahing misyon sa Paganong taga-Becca at ipaalam sa kanilang lahat
ang pananampalataya ng Kasulatan.
Unang mga Surah ng Becca
S019, at
marahil S020
Ang
panalanging Surah 001 ay ipinakilala pagkatapos ng Unang Serye ngunit walang
nakakatiyak sa eksaktong oras.
Sa parehong
paraan nagtatapos ang Koran sa mga Surah 113 at 114 na mga Surah ng
panalangin para sa proteksyon.
SS 34, 35,
51, 52, 53, 54, 55, 56, 70, 71, 75, 76, 77, 78, 79, 80, 81, 82, 83, 84, 85,
86, 87, 93, 94, 104, 107, 111, 112, 113, 114.”
Ang mga Unang
mga Surah ng Becca na ito ay nagpapaliwanag ng pananampalataya sa mga
taga-Becca at ang mga detalye ng bawat Surah ay ipinaliwanag sa mga teksto
sa
Buod ng Komentaryo sa Koran o Qur’an (QS) (cf. din
QSA).
Ang susunod na yugto ay magsisimula sa:
Gitnang mga Surah ng Becca
SS 30, 36,
37, 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46, 50, 67, 69,
015, 017 (-
vv. 81 at 76-82), 018, 021, 025 (-v. 68-70 (AH)), 026 (-224-227 (AH)), 027,
031 (gitna o huling panahon ng Becca –vv27-28 (AH)), 032.
Ang Panimula ng
Surah 30 Mga Romano (Q030) ay nagpapaliwanag
ng digmaan sa pagitan ng Roma at Persia bilang kasaysayan sa likod ng Surah
at nagsisimula ng pagkakasunod-sunod. Ang tape ay mahalagang bahagi para sa
mga pagpapaliwanag nito at ng lahat ng mga Buod (cf.
Ang Buod (QS) at ang tape sa
QSB).
Ang
Mga Surah 15 Al Hijr (Q015)
ay tumatalakay sa Kasaysayan ng mga Arabo at Ismaelitang Arabo mula sa mga
tribo hanggang sa Amalek at modernong panahon at ang
S18 Ang Kuweba (Q018) ay tumatalakay sa
unang iglesia. Parehong mahalaga sa pag-unawa sa propesiya ng Bibliya.
Tingnan ang
Buod QSB
Huling mga Surah ng Becca
Itong susunod na bahagi ng
Huling mga Surah ng Becca ay binibigyang-diin ang Kapangyarihan ng Diyos sa
Kanyang sangnilikha at ang lugar ng Hukbo sa sangnilikhang iyon.
Huling mga Surah ng Becca
SS 64
(Nakaraang taon, 621 o 2 o 1 AH),
72 (tungkol
sa Jinn at nagbabalik-tanaw sa 70 at 71 atbp.).
006, 010 (+3
vv. AH), 011(-v. 114), 012, 013, 014, 016 (-v. 110 + 2 AH), 022 (marami ang
nabibilang sa Huling Panahon ng Becca ngunit vv. 11- 13. 25-30, 39-41 at
58-60 ay iniulat na mula sa Madinah).
023, 028 (vv.
85 at 52-55 AH), 029).
Tingnan ang Buod at tape sa
Buod QSC.
Ang mga taga-Becca na sumasamba sa mga diyos-diyosan ay labis na inusig ang
Iglesia ngayon na ang iglesia ay napilitang tumakas mula Becca/Petra
patungong Madinah. Ang paglikas na ito ay naganap noong 622 CE at nakilala
bilang Hijrah at naging pangkaraniwang petsa para sa mga iskolar ng Islam.
Ang ginagawa lamang nito ay lituhin ang kasaysayan at pagkakasunod-sunod
upang lalo pang malayo sa dalawang elemento ng pananampalataya.
Ang
Surah 72 ang Jinn (Q072)
ay tumatalakay sa Makalangit na Hukbo at ito ay mahalaga, sa parehong
nilalaman at sa pagkakabilang, gaya ng ipinaliwanag sa Buod. Ang
Surah 6 Mga Hayop (Q006) ay ipinaliwanag sa
Buod sa pagharap sa mga kaugalian sa Becca.
Ang mga Surah sa huling yugtong ito sa Becca ay karaniwang tinutuligsa ang
mga gawain doon at tumulong na dalhin ang pag-uusig mula kay Satanas sa
pamamagitan ng mga sumasamba sa diyus-diyosan doon.
Ang mga listahan ng buod ay mahalaga sa pag-unawa sa Pananampalataya dito
tulad ng sa ibang lugar (Tingnan ang
Buod QSC).
Ang Buod ay tumatalakay sa teolohikal na pag-unlad sa Madinah at ang
korapsyon din na sumunod.
622 Ang Hijrah
“Ang mensahe sa mga
taga-Becca ay hindi pinakinggan at ang mga nagbalik-loob sa iglesia ay
inusig at ito ay lumala hanggang sa kailanganin nilang tumakas patungo sa
Al-Madinah noong 622 CE. Mula sa Al-Madinah ang iglesia ay napilitang
gumamit ng mga armas at ang kanilang tagumpay sa labanan ang nagpasuko sa
mga taga-Becca at ang mga nakapalibot na pangkat ng tribo at Islam ay
nagsimulang pagsamahin ang teolohiya at mga paliwanag ng pananampalataya.
Gayunpaman, pinuno rin nito ang iglesia ng mga huwad na nagbalik-loob mula
sa paganong sistema ng pagsamba sa diyos-diyosan para sa kadahilanang
makapanakop.
Ang istruktura ng Bibliya
sa pagtrato sa mga kababaihan ay nagsimulang umunlad ayon din sa Kautusan ng
Bibliya. Matapos ang pagpunta sa Al-Madinah ang Iglesia ay hinarap ang
mga Judio at kanilang mga tradisyon at kautusan ng Kashrut at ang
Kalendaryong Hillel dahil ang iglesia sa ilalim ng Propeta ay hindi sumunod
kay Hillel at siya at ang iglesia ay nangilin ng Araw ng Pagbabayad-sala ng
ibang araw sa Judio at Hillel. Ang mga bagay na ito ay tinatalakay din sa
mga aralin sa Koran at
Sabbath sa Qur’an (No. 274) at ang aralin ng
Hebreo at Islamikong
Kalendaryo ay Nagkasundo (No. 053).
Ang Surah 3 ay tumatalakay
sa mga Kautusan sa Pagkain at nagsasabi na ang mga Judio at Cristiano at
Islam ay dapat panatilihin ang tamang mga kautusan sa pagkain na nakasaad sa
Kasulatan (S3:93 cf Lev. 11 at Deut. 14). Ikinabit rin ng iglesia ang
Sabbath sa Tipan ng Diyos sa Surah 4:154 at walang kahit anong pagbanggit ng
Sharia. Hindi ito umiiral sa kasalukuyan anyo nito ng panahong iyon. Ito ay
binuo pagkatapos ng kamatayan ng Propeta mula sa mga paganong tradisyon na
umiiral bago ang Propeta. Tanging ang mga Kautusan ng Diyos na ibinigay sa
Sinai (S95) ang dapat sundin. Ang kanilang pagkaunawa sa Tipan ng Diyos ay
tulad ng ipinaliwanag sa mga araling
Ang Koran sa Bibliya, ang Kautusan at ang Tipan (No.083)
at
Ang Tipan ng Diyos (No.
152).
Ipinahayag sa Al -Madinah
SS 47 (1-2 AH), 98 (1 AH?),
002 (1-2 AH),
008 (2 AH), 003 (3-4 AH),
62 (2-4 AH),
004 (4 AH), 59 (4 AH), 63
(4 AH), 58 (4-5 AH), 65 (5-6 AH),
024 (5-6 AH),
33 (5-7 AH),
005 (5-10 AH), 48 (6 AH),
61 (6AH),
60 (8 AH)
57 (8-9 AH)
009 (9 AH)
49 (9 AH)
110 (10 AH)
Hindi tiyak kung kailan
binigyan ang SS 007 at 66 ng AH.
Ang mga paghahayag
pagkatapos ng Hijrah sa Al-Madinah ay kadalasang kumpletong theological
treatise at ang pinakamahaba at pinaka-kasangkot ay ang Surah 2 na
pinangungunahan ng S1 Ang pambungad na panalangin, kung saan ang petsa ay
hindi alam.
Ang Surah 3 ay tungkol sa
Pamilya ni Imran (Q003)
o Amran na ama ni Mariam, Aaron at Moises at pagkatapos ang mga propeta
hanggang sa Mesiyas sa pamamagitan ng katawan ng Israel at ng Iglesia ng
Diyos. Ang
Surah 4 Kababaihan (Q004) ay nauugnay sa
Ikalimang Utos at gayundin sa katapatan ng iglesia kay Cristo at sa
Ikapitong Utos. Pinag-uugnay din nito ang mga Sabbath ng Ikaapat na Utos sa
Tipan ng Diyos (S4:154). Ito ay inilabas pagkatapos ng labanan sa Uhud at
tumutukoy sa kapakanan ng kababaihan. Ang
Surah 5 Ang Dulang na may Handa (Q005)
ay nag-uugnay sa Hapunan ng Panginoon at ang Paskuwa at Kapistahan ng
Tinapay na Walang Lebadura sa Pananampalataya at sa Iglesia.
Ang buong nabuong
istraktura ng Koran ay nag-uugnay sa pananampalataya sa Kalendaryo ng Diyos
at hindi maaaring ihiwalay sa Kasulatan o sa Kautusan at Tipan.
Surah 47 (1-2 AH) Muhammad
Komentaryo sa Koran: Surah 47 (No. Q047)
Ang Surah ay sinasabing kinuha ang pangalan nito mula sa paggamit ng
terminong Muhammad sa versikulo 2
na iniuugnay bilang pangalan ng propetang si Qasim. Sa katunayan ito ay
isang pagtukoy sa awtoridad ng Konseho ng Iglesia sa Pahayag ng Diyos at ang
pangalan at tatak ng 144,000 sa buong iglesia bilang mga propeta ng Diyos
(tingnan ang
Panimula sa Komentaryo sa
Koran (Q001)).
Ang Surah ay pinaniniwalaang naihayag sa panahon pagkatapos ng Hijrah at ang
versikulo 18 ay pinaniniwalaang tumutukoy sa sandali nang lumingon ang
Propeta sa Becca habang siya ay lumilikas. Gayunpaman, ang “oras” na
tinutukoy nito ay ang Oras ng pagkawasak ng mga Huling Araw sa ilalim ng
Mesiyas. Ang mga tradisyon ng Hadith ay naglalayong gumawa ng pagkakaiba sa
pagitan ng Koran at ng Kasulatan sa mga propetikong sanggunian.
Surah 98 (1 AH?) Ang Malinaw na Katibayan
Komentaryo sa Koran: Surah 98 (No. Q098)
Kinuha ng Al-Beyyinah ang pangalan
nito mula sa isang salita sa unang versikulo. Walang katiyakan sa petsa ng
paghahayag. Itinuturing ito ng marami bilang isang Huling Surah ng Becca.
Iniuugnay ito ng Mushaf sa 1 AH bilang posibleng petsa ng paghahayag at
sinundan ni Pickthall ang pananaw na ito tulad ng ginawa niya sa kabuuan ng
kanyang pagsasalin.
Ang teksto ay tumutukoy sa mga nagkakamali at hindi naniniwala sa “bayan ng
mga Kasulatan” at gayundin ang mga sumasamba sa diyos-diyosan. Hindi sila
maaaring magkamali hanggang sa sila ay mabigyan ng malinaw na patunay.
Ang panahon ng muling
pag-aaral ang magpapasiya sa mga tapat mula sa mga nagkamali sa Paghuhukom.
Surah 002 (1-2 AH) Ang
Heifer
Komentaryo sa Koran: Surah 1 at 2 (No. Q002)
Ang pinakamahaba at pinakamalawak sa mga Surah ay batay sa lugar ng Mesiyas
at sa pagsisimula ng paglilinis ng iglesia bilang pulang heifer sa ilalim ng
mga kautusan na ibinigay ni Cristo bilang Anghel ng Presensya kay Moises.
Tandaan, ginamit ang Pulang Heifer upang simulan ang proseso ng pagpapabanal
ng Templo ng Diyos.
Pinag-aralan natin ang bawat bahagi ng Surah at binigyang-diin ang kahulugan
ng bawat bahagi.
Ang Qur'an ay isang koleksyon ng mga turo sa iglesia ng Arabia at mga
paalala ng espirituwal na pagkakakilanlan ng mga sumusunod sa aklat na ito.
Inihambing natin si Pablo at ang kanyang mga sulat at mga liham sa Qur'an at
mga Surah nito, at inihambing natin ang CCG sa mga babasahing aralin nito.
Ang lahat ng mga gawaing ito ay itinuro, at hanggang ngayon ay itinuturo sa
iglesia pagkatapos ng kamatayan at pagkabuhay na mag-uli ni Cristo; lahat ay
tumatalakay sa kautusan at sa patotoo. Itinuring bilang isang nakahiwalay na
aklat na hindi nakadepende sa anumang naunang salita ng Diyos ito ay
maihahambing sa mga gawa ni Pablo at maaari bigyan at binigyan ng ibang mga
kahulugan na hindi naman talaga nilalayon. Ang Bibliya ay dapat na maunawaan
upang maunawaan nang maayos ang Qur'an.
Ang pangalan ng Surah na ito, ang Baka, ay nauugnay sa pisikal na pulang
heifer at ang tungkulin nito sa proseso ng pagpapabanal. Ang Surah na ito ay
nagsasalita sa mga hinirang at kung ano ang dapat nilang gawin upang maging
malinis at maging presentable sa Diyos. Ang pulang heifer ay talagang ang
namumulang heifer batay sa salitang nagmula sa
adam
na nangangahulugang ang mapula. Ang
Surah dito ay tumutukoy sa “gintong heifer” na nagmula sa kumikinang na
mukha ni Cristo na nasasalamin sa mukha ni Moises na kumikinang nang makita
siya ng Israel sa Sinai. Sinasalamin nito ang espirituwal na pagluwalhati ng
mga hinirang.
Inilatag ng Surah 2 ang pundasyon ng mga paniniwala ng iglesia ng Arabia at
nagbibigay ng pangunahing pag-unawa sa pagkakakilanlan ng isang Cristiano.
Ang kabanatang ito ay nagsasabi ng mga pangangailangan para sa buhay na
walang hanggan, bautismo at pagsunod sa utos at nagpapaalala sa mga tao na
sundin ang mga kautusan sa pagkain. Nagsasabi ito sa mga nasa tipan na
bumagsak sa pagkakamali at sinasabi sa kanila kung ano ang dapat nilang
gawin upang itama ang kanilang mga kasalanan. Ito ay nagsasabi ng mga
kasalanan ng parehong pisikal at espirituwal na Israel bilang isang babala
sa mga itinuro sa Surah 2. Kapansin-pansin sa ayat 189-190 ay sinabihan tayo
tungkol sa Bagong Buwan at na tayo ay dapat pumasok sa mga bahay (ng
pagsamba) nang hayagan at hindi ikahiya ang Sabbath na ito.
Ito ang Kautusan ng Diyos na ang mga Sabbath, mga Bagong Buwan at mga
Kapistahan ay dapat patuloy panatilin (cf. din 1Cor. 3:16).
Ang Surah 2 ay nagpapatibay din na ang mga Kautusan ng Diyos na ibinigay ni
Moises at ang patotoo ni Cristo na naghahayag kung ano ang dapat nating
gawin upang matanggap ang buhay na walang hanggan ay dapat sundin sa ayat
87.
Walang alinlangan na nahirapan ang iglesia ng Arabia sa konsepto ng
pagkakaroon ng mga anak ng Diyos. Lumilitaw na ang mga tinuturuan ay
makamundo ang pag-iisip at hindi nauunawaan pagkakaroon ng isang anak
maliban sa pamamagitan ng pakikipagtalik. Ang paliwanag sa ayat 105-117
laban sa Trinidad ay nagpapaliwanag na si Jesus ay hindi produkto ng
pakikipagtalik ngunit nilikha siya ng Diyos sa pamamagitan lamang ng Kanyang
kapangyarihan, sa pamamagitan ng banal na utos.
Ang paunang salita ng Surah na ito ay nakatuon sa itinalagang (al muttaqeen, tingnan sa v. 2) bayan ng Diyos, ang mga hinirang, na
iniingatan “Ang Daan” (hudan
tingnan ang v. 2; cf. Juan 14:5; Mga Gawa 9:2) o ang “Pananampalatayang
Minsang Naihatid sa mga Banal”.
Unang Bahagi: versikulo 2
hanggang 27.
Mahalagang maunawaan at laging isaisip na noong Pentecostes ng taong 30 CE,
may mga Judio o yaong mga taga-Israel sa diaspora o yaong mga tapat sa Diyos
na pumunta sa Jerusalem upang ipangilin ang kapistahang ito (tingnan ang Mga
Gawa kabanata 2, esp. Versikulo 14), at dahil nakumbinsi sa paglalantad ng
Daan, ang Ebanghelyo ng Kaharian ng Diyos ng mga apostol, nasusulat na 3,000
ang nabautismohan (tingnan ang Mga Gawa 2:37-41). Pagkatapos ang mga Arabong
(tingnan ang Mga Gawa 2:11) nagbalik-loob ay umuwi. Samakatuwid ang
makasaysayang katotohanan ay ang Iglesia ng Diyos ay nasa mga sektor na ng
Arabia bago pa man ang pagkawasak ng Templo noong taong 70 CE at maraming
siglo bago ipinanganak ang Propeta si Qasim. Kailangan nating maunawaan iyon
nang maigi bilang pangunahing tuntunin sa pagtalakay sa mga teksto. Ang
di-tapat na mga iskolar ng Arabia ay nag-imbento ng kasinungalingan na ang
mga Kasulatan ay nawala upang itigil ang pagtukoy sa Kasulatan at
bigyang-daan ang Hadith at mga huling turong nakahiwalay sa mga Kasulatan at
pagkatapos ay pahintulutan silang mag-imbento ng maling doktrina.
Sa katunayan ang mga teksto ay nagtuturo na ang mga Kasulatan ay hiningahan
ng Diyos at hindi nagkakamali at ang Kasulatan ay hindi masisira gaya ng
sinabi mismo ni Cristo na sinipi ang Kautusan ng Diyos (Juan 10:34-36).
Ang konsepto ng universality ng Diyos bilang bahagi ng Kasulatan ay
ipinaliwanag sa tekstong
Ang Awit ni Moises (No.
179)
na doon ay maaaring ihango sa Awit ni Moises sa Torah sa Exodo at hindi
maaaring mawala o mabura dahil ang paggawa nito ay kalapastanganan at
pagsuway sa Katangian at Omnipotence ng Diyos. Ang heresiyang ito ay laganap
sa Hadithic Islam at ang mga tagapagtaguyod nito ay mga apostata at
mamamatay maliban kung sila ay magsisi.
Gaya ng ipinaliwanag, ang Banal na Kasulatan ang tanging tunay na teksto ng
pagsamba bukod sa kusang panalangin, saksi at pangaral. Hindi lamang ang Mga
Awit kundi pati na rin ang iba pang bahagi ng Kasulatan, gaya ng aklat ng
Apocalipsis, ay malinaw na isinulat na may layuning bigkasin at marinig
bilang pagsamba.
Kung ang Kasulatan ay ang sagisag ng Diyos maaaring katuwiranan na ang
pagpapalit sa aklat ng Mga Awit sa isang aklat ng imno ay katumbas ng
pagpapalit sa Diyos ng Kasulatan sa isang diyos-diyosan. Gayunpaman ang
layunin ng pagsasalin ay para ito ay awitin (tingnan ang
CCG Hymnal).
Ang Diyos ay nagiging kaligtasan. Ito ay isang proseso sa apat na hakbang.
Nagsisimula ito sa pagkilala sa Diyos bilang kalakasan na siyang lubos na
pagdepende ng tao sa Diyos at ang pinakamalapit na posibleng kaugnayan sa
Kanya. Ang ikalawang hakbang ay ang pagkaunawa na ang Kasulatan ay Diyos sa
diwa na nararanasan ng mga tao ang Diyos gaya ng inihayag sa pamamagitan ng
Banal na Espiritu. Ang ikatlong hakbang ay ang kaligtasan sa pamamagitan ng
panahanan ng Banal na Espiritu bilang Diyos na kasama natin. Ang ikaapat na
hakbang ay tumutukoy sa kaligtasan: Siya ang aking Diyos.” (Buod ibid QSD)).
Ang huling yugto ay nakita ang Iglesia sa Medinah napilitan gumamit ng armas
upang mabuhay. Kasama ng tagumpay ang mga apostatang sumasamba kay Baal ng
mga Kulto
Araw at Buwan at ng
Misteryo. Matapos ang Four Rightly Guided caliphs at ang pagpatay kay Ali at
Hussein ang iglesia ay napilitang magtago at ang Hadith ay isinulat upang
sirain ang pananampalataya na ginawa nito sa Islam at pinaghiwalay ang
dalawang elemento ng pananampalataya. Ang mga pagpapalawak ng militar, lalo
na mula sa mga Moors, ay pinatatag ang Trinitarian Baal worship bilang huwad
na Cristianismo at pinadami ang pag-uusig. Sa bawat tagumpay ng militar ang
pananampalataya ay lalong napigil at ang mga Trinitarian ay lumaban at
inusig ang pananampalataya, na siyang layunin at plano ni Satanas.
Nakahanda na ngayon ang mundo para sa mga huling digmaan ng wakas.
Ang Huling seksyon ng
Buod ng Komentaryo sa Koran o Qur’an (QS)
at (QSE)
ay tumatalakay sa mga suliranin sa pag-unawa sa Koran at sa kabiguan na
maiugnay ito sa mga Kasulatan at pagkatapos ay maunawaan ang plano ng
Kaligtasan at ang lugar ng Mesiyas sa Planong iyon ng Nag-iisang Tunay na
Diyos. Ang mga huling gawain ni Satanas sa loob ng kanyang estratehiya at
mga gawain ay ipinaliwanag din at ang mga huling hakbang sa pananampalataya.
Ang panahon ni Satanas ay napakaikli at siya ay malapit nang mapalitan ng
Mesiyas at ng Matapat na Hukbo at ng nabuhay muling hinirang. Kasama rin sa
nabuhay muling hinirang ang buong Hukbo ng mga hinirang sa Gitnang Silangan
at ang mga Islam ay haharapin at ilalagay sa ilalim ng mga apostol at
matatanda ng mga Iglesia ng Diyos na kinabibilangan ng mga hinirang ng mga
iglesia sa Gitnang Silangan at Hilagang Africa, sa Becca at sa Abyssinia at
sa Persia at India at Tsina. Tila walang pag-aalinlangan na ang propeta ay
isa sa magiging matatanda na haharap sa mga nag-aangkin ng pananampalataya
gayundin sa mga naiwang buhay sa ibang mga bansa at grupo. Kung ang mga
pagkakamali at heresiyang ito ay hindi maitatama may maliit na pagkakataong
maiiwan silang buhay upang makapasok sa Milenyo maliban kung sila ay magsisi
at gayon din para sa bawat tao ng bawat bansa at bawat relihiyon sa mundo.
Ang Huling Pag-atake sa Tipan
Sa unang iglesia hanggang sa Arabia sa ilalim ng propeta palaging makikilala
ang isang huwad na Cristiano, sa pamamagitan ng kanilang sinasabi at
ginagawa. Kung nakatagpo ka ng isang tao na nagsasabi na sila ay mga
Cristiano at pag sila ay namatay mapupunta sila sa langit alam natin na sila
ay nagsisinungaling at hindi mga Cristiano (cf. Justin Martyr,
Dial. LXXX) (cf.
Ang Langit, Impiyerno o ang
Unang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay [143A]).
Sa parehong paraan, kung sila ay sumasamba tuwing Linggo at nagdiriwang ng
Pasko at Easter alam natin na sila ay mga peke at mga sumasamba kay Baal
mula sa Misteryo at Kulto ng Araw (Jer. 10:1-9; cf.
Ang Kalendaryo ng Diyos
(No. 156)
at
Ang Pinagmulan ng Pasko at
Easter (No. 235)).
At kung sinabi nila na mayroon silang Walang Kamatayang Kaluluwa alam natin
na sila ay mga namemekeng Gnostic at ang kanilang mga pari ay mula sa Mga
Kulto ng Araw at Misteryo. (cf.
Ang Kaluluwa (No. 092)
at
Ang Socratikong Doktrina ng Kaluluwa (No. B6)).
Sa parehong paraan kung sasabihin nila na ang mga kautusan ng Diyos ay
inalis na alam natin na sila ay mga manlolokong Gnostic na umaatake sa mga
Kautusan ng Diyos at iginigiit ang isang antinomian na batayan upang
pahinain ang pananampalataya at ang mga doktrina ng tunay na Iglesia.
Gayundin kung isinulong nila ang ideya na ang mga sanggol ay maaaring
mabautismohan sila ay mga sumasamba kay Baal (Hubal) mula sa gawaing
pag-aalay ng bata o mga Gnostic na nais tanggihan ang bautismo sa tipan (cf.
Pagsira ng Antinomian sa Cristianismo sa pamamagitan ng Maling Paggamit ng
Kasulatan (No. 164C);
Pag-atake ng Antinomian sa Kautusan ng Diyos (No. 164D)
at gayundin ang
Pagtanggi ng Antinomian sa Bautismo (No. 164E)).
Sinubukan din nila at patuloy na sinusubukang tanggihan ang bautismo sa
pamamagitan ng mga ibang paraan na hindi naaayon sa pananampalataya,
kabilang ang pagbabautismo ng mga hindi awtorisadong tao. Layunin ni Satanas
na sirain ang bautismo bilang mga nasa wastong gulang na nagsisisi sa ilalim
ng Pagtawag ng Diyos at ikorap ang doktrina ng Pagtawag ng Diyos sa ilalim
ng
Predestinasyon (No. 296)
gaya ng nakikita natin sa Roma 8:28-30.
Sa pagtatangkang sirain ang bautismo ipinakilala rin nila ang maling
doktrina ng pag-iwas sa alak upang makorap
Ang Hapunan Ng Panginoon
[103]
at
Alak sa Bibliya (No. 188).
Hindi rin nila naunawaan ang mga konsepto ng
Katotohanan (No. 168) o
Pagbabalik-loob at Katotohanan (No. 072);
ni hindi rin nila inunawa o nauunawaan ang lugar ng
Pagsisisi at Bautismo (No. 052) sa pananampalataya.
Taqiyya at ang Ikasiyam na Utos
Ang sistemang Trinitarian na umiiral sa ilalim ng mga utos ng RC ay gumamit
ng konsepto ng maling impormasyon sa pamamagitan ng kasinungalingan at
maging ng pagpatay. Nagawa nila ito sa pamamagitan ng mga Heswita sa puntong
sila ay napatalsik mula sa mga bansa sa Timog America noong Ikalabinsiyam na
siglo ng mga namumuno. Gayon din ang mga Hadithic imam at sheik ay
hinihikayat ang mga kasinungalingan upang mapanatili ang indibidwal o lalo
na upang isulong ang adhikain, at sa gayon, mapalawak ang pananampalataya sa
pamamagitan ng panlilinlang. Ang mga sinadyang kasinungalingang ito na
lumalabag sa mga Kautusan ng Diyos (L1) ay hindi itinuturing na isang
kasalanan dahil kailangan ang mga ito upang mapalaganap ang pananampalataya
at ang mga layunin ay nagbibigay-katwiran sa mga paraan. Ang gawaing ito ay
kasuklam-suklam sa pilosopiya at teolohiya at nagdudulot ng pagkakasala sa
mga kasali at inilalagay sila sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli o Ikalawang
Halamanan ng Paraiso sa ilalim ng paghuhukom. Ang kasalanan ay ang paglabag
sa kautusan (1Juan 3:4).
Kapag sinabi rin ng isa na sila ay Muslim (o Cristiano) at na ang mga
Kasulatan ay nawala (o hindi kinasihan) at kapag sila ay namatay ay
mapupunta sila sa langit, mayroon o walang pitumpung birhen, alam mong hindi
sila kasapi ng tipan at sila ay isang huwad na Muslim.
Kapag sinabi nila na hindi nila ipinangingilin ang Sabbath ngunit nagdadasal
ng Biyernes bilang kanilang araw ng pagsamba alam mong peke sila at
tinatanggihan ang tipan na nakasaad sa Koran at kaugnay sa Sabbath (S4:154)
at kapag tinanggihan nila ang mga kautusan sa pagkain at kumain ng maruming
pagkain na nakasaad sa Kasulatan (S3:93) alam mong peke sila. Gayundin kapag
itinuro nila ang langit at impiyerno sa halip na ang Una at Ikalawang
Halamanan ng Paraiso at ng Milenyong pamumuno ng Mesiyas, alam mong peke
sila.
Kapag isinusulong nila ang Kautusan ng Sharia alam mong mga Baalistang
namemeke sila. Ang mga kababaihan ay inabusong mga babae na siya ring
nagsusuot ng burqah at nagtataguyod ng Sharia mula sa isang paniniwalang
laging pinag-uusig.
Ipinapakita nila sa pamamagitan ng pagtanggap ng Sharia na wala silang alam
sa mga teksto ng Kasulatan na inilapat sa pamamagitan ng Koran (cf.
Ang Koran sa Bibliya, ang Kautusan at ang Tipan (No.083)).
Kapag ginupit nila ang mga ari ng babae na walang batayan sa Kasulatan o sa
Koran sila ay peke rin at kadalasang sinasamahan ng mga kaparehong
satanikong doktrina sa itaas.
Kapag nakikipag-usap ka sa mga tao at sinabi nila ang mga pahayag na ito
alam mong hindi sila Cristiano o Muslim at alam mo na hindi mo
mapagkakatiwalaan ang kanilang sinasabi. Sa parehong paraan kung sila ay
kakatok sa iyong pinto, nagsasabing nangangaral ng pananampalataya at
sinimulan na ang karaniwan nilang paliwanag sa huli ay matutuklasan mo at
mapapatunayan na hindi nila sinusunod ang Sabbath at sa wakas ay aaminin
nila sa iyo na ang Kautusan ng Diyos ay inalis na. Ang mga tusong
mapagkunwaring ito ay hindi mga Cristiano. Ang mga nauna sa kanila ay
nakapasok sa Iglesia ng Diyos at natutunan ang lahat ng kaya nilang alamin
at binago ito upang sirain ang pananampalataya sa parehong paraan na ginawa
nila sa tinatawag na Islam ngayon. Sila ay hindi mga Cristiano o yaong mga
nasa Pagsuko at hindi papasok sa
Unang Pagkabuhay na Mag-uli
ng mga Patay [143A]
sa itaas) hindi rin sila makakapasok sa mga sistema
ng milenyo nang walang pagsisisi.
Hindi na kapani-paniwala ang sobrang pagkakorap ng kasalukuyang pamumuno sa
daigdig at ang sistema ni Baal habang ito ay umunlad sa Pseudo-Islam at sa
Trinitarian Pseudo-Christianity ay nakapasok sa mga pamahalaan ng daigdig at
sila ay nag-aalay ng mga bata at kadalasan mga babaeng nagdadalang-tao at
dahil sa sobrang pagkakorap ay malapit na nila tayong ihulog sa digmaang
pandaigdig at winawasak nila ang ating mga lipunan sa lahat ng dako. Ang mga
digmaan ay magsisimula sa lalong madaling panahon at pagkatapos ang Diyos ay
mamamagitan at ipapadala ang mga Saksi at ang Mesiyas na mamumuno sa Matapat
na Hukbo.
Si Satanas ay ikukulong sa Tartaros kasama ang Nangahulog na Hukbo. Ang mga
hinirang ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli ay papalit sa Jinn o mga demonyo sa
pamamahala at pagtuturo sa mundo at sa mga sistema ng tao sa loob ng Milenyo
o ang Mesiyanikong Pamamahala ng 1000 taon (Apoc. 20:1-3)
Ang mga hindi magsisisi at susunod sa pagbabalik ng Mesiyas ay papatayin.
Sila ay itinalaga sa
Ikalawang Pagkabuhay na
Mag-uli at ang Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono [143B]
kasama ang lahat ng hindi nagbalik-loob sa mundo para sa muling pagsasanay,
maliban kung sila ay magsisi sa tamang panahon.
q