Christian Churches of God

No. 260

 

 

 

 

 

Kautusan at ang Ikapitong Utos

 (Edition 2.0 19981009-19990525-20120430)

                                                        

 

Nasusulat: “Huwag kang mangangalunya. Ang araling ito ay nagpapaliwanag ng buong istraktura ng Kautusan ng Diyos, kung paano ang Utos na ito isinasagawa tulad ng ipinaliwanag ng mga propeta at ng mga Tipan alinsunod sa pagbasa ng Kautusan sa mga Taon ng Sabbath.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1998, 1999, 2012 Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Kautusan at ang Ikapitong Utos

 


Nasusulat: “Huwag kang mangangalunya (Ex. 20:14; Deut. 5:18).

 

Tungkulin ng sekswalidad

Ang sekswalidad sa mga species ay nasa ilalim ng utos ng Diyos at ang natural na tungkulin ng sekswalidad ay upang punuin ang lupa at magparami ng mga nilalang bilang mga anak ng Diyos sa hinaharap, ayon sa mga utos ng Diyos kay Adan (Gen. 1:28; 9:1). Ang lupa ay napuno at lahat ng gawain ay alinsunod sa kautusan ng Diyos.

Mateo 5:17-18 “Huwag ninyong isiping pumarito ako upang sirain ang kautusan o ang mga propeta; pumarito ako hindi upang sirain, kundi upang tuparin ang mga ito. 18Sapagkat katotohanang sinasabi ko sa inyo, hanggang sa mawala ang langit at lupa, ang isang tuldok o isang kudlit ay hindi mawawala sa kautusan, hanggang sa matupad ang lahat ng mga bagay. (AB01)

 

Samakatuwid ang layunin ng sekswalidad ay natukoy at ang pagkontrol sa sekswalidad ay nasasailalim sa mga kautusan ng Diyos. Kaya naman ang ikapitong utos ay tumutukoy sa sekswalidad ng mga bansa. Ang lahat ng kautusan tungkol sa sekswalidad ay nagmumula sa ikapitong utos na kinokontrol ng ikalima at ikaanim na utos, at ng iba pa na nauna rito.

 

Ang pamilya bilang tagapangalaga

Ang pamilya na inayos sa loob ng istraktura ng ikalimang utos at mga sumunod na batas ang nagkokontrol o tagapangalaga ng sekswalidad (cf. Kaw. 1:8-9; 6:20; 14:1). Ang asawang babae ay mula sa Panginoon at ang sinumang nagkapagasawa ay nakatagpo ng pagpapala sa paningin ng Panginoon (Kaw. 18:22; 19:14). Ang mabuting babae ay korona ng kanyang asawa (Kaw. 12:4).

 

Ayon sa kautusan ang celibacy ay isang di-likas na kalagayan, na hindi nagbibigay ng pagpapala na higit sa natural na pagsasama at ang pamilya bilang isang instrumento ng kalooban at plano ng Diyos. Ang celibacy ay tiyak na hindi makapagbibigay ng kalagayan na mas mataas kaysa sa pag-aasawa. Ang kasaysayan ng asceticismo sa Cristiano at iba pang mga tradisyon ay tinalakay sa araling Vegetarianismo at ang Bibliya [183].

 

Sumulat si Pablo sa ganitong pamamaraan sa 1Corinto 7:1-5, ngunit sinasabi dahil sa mga nangyayaring pakikiapid: ang bawat lalaki ay magkaroon ng kanyang sariling asawa at bawat babae ay magkaroon ng kanyang sariling asawa. Sinasabi niya na wala siyang utos ng Panginoon sa versikulo 6. Ang sinasabi niya ay ang dalisay na paglilingkod sa Diyos ang mas mataas ngunit dapat mag-asawa ang mga tao upang maiwasan ang pakikiapid. Ang kasaysayan ng celibate na iglesia ay isang buhay na kahatulan sa kabiguan ng sistemang iyon. Sabi ni Pablo na ang lahat ng batang babae ay dapat mag-asawa, mag-anak, at mamahala ng sambahayan (1Tim. 5:14).

 

Ang mga tao ay mga dayuhan at  nakikipamayan sa planeta at ang lupa ay pagmamay-ari ng Panginoon. Ang pamilya at ang species ay mga instrumento lamang sa plano ng Diyos (Lev. 25:23).

Genesis 30:20 At sinabi ni Lea, “Binigyan ako ng Diyos ng isang mabuting kaloob. Ngayo'y pararangalan ako ng aking asawa, sapagkat nagkaanak ako sa kanya ng anim na lalaki.” At tinawag niya ang kanyang pangalan na Zebulon. (AB01)

 

Sa lahat ng mga tungkulin ng pag-aasawa, ang sekswalidad ay hindi dapat maging paksa ng kasakiman sa ilalim ng ikasampung utos. Gayundin ang sekswalidad at pagaanak ay hindi dapat maging paksa ng kasakiman sa asawa, ni ang pag-aasawa mismo ay hindi dapat gamitin para sa makasarili na layunin (cf. 2Sam. 11:1-12:24; 1Hari 21:1-19).

 

Kasarian sa loob ng pag-aasawa

Nakapaloob sa mga Kautusan ng Diyos ang sekswalidad sa loob ng pag-aasawa, sapagkat ang babae ay ginawa mula sa lalaki at ibinigay sa kanya para maging isang laman upang matupad ang layunin ng Diyos sa paglalang (Gen. 1:26-28; 2:15,18-25). Ang buong istrakturang ito ay nakakulong sa paglalang at hindi kasama sa Hukbo (Mat. 22:30). Ang Hukbo ay lumabag sa kautusan na ito at iniwan ang kanilang unang kalagayan (Judas 6).

 

Ang pag-aasawa ay ang naitatag na tungkulin ng paglalang at kumakatawan sa pagsasama ni Cristo at ng Iglesia.

Efeso 5:22-33 Mga asawang babae, pasakop kayo sa inyu-inyong mga asawa, gaya ng pagpapasakop ninyo sa Panginoon. 23Sapagkat ang asawang lalaki ang ulo ng asawang babae, gaya ni Cristo na ulo ng iglesya, na siya ang tagapagligtas ng katawan. 24Subalit kung paanong ang iglesya ay napapasakop kay Cristo, gayundin ang mga asawang babae sa kanilang mga asawa sa lahat ng mga bagay. 25Mga asawang lalaki, mahalin ninyo ang inyu-inyong mga asawa, gaya ni Cristo na nagmahal sa iglesya, at ibinigay ang kanyang sarili alang-alang sa kanya; 26upang kanyang pakabanalin siya, na nilinis sa pamamagitan ng paghuhugas ng tubig sa salita, 27upang kanyang maiharap sa kanyang sarili ang isang maluwalhating iglesya, na walang batik, o kulubot, o anumang gayong bagay, kundi siya ay maging banal at walang dungis. 28Gayundin naman, nararapat ibigin ng mga asawang lalaki ang kanya-kanyang sariling asawa gaya ng kanilang sariling mga katawan. Ang umiibig sa kanyang sariling asawa ay umiibig sa kanyang sarili. 29Sapagkat walang sinumang napoot sa kanyang sariling katawan, kundi inaalagaan at iniingatan ito, gaya naman ni Cristo sa iglesya; 30sapagkat tayo ay mga bahagi ng kanyang katawan. 31Dahil dito iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina, magsasama sila ng kanyang asawa, at ang dalawa ay magiging isang laman. 32Ang hiwagang ito ay dakila, subalit ako ay nagsasalita tungkol kay Cristo at sa iglesya. 33Gayunman, dapat ibigin ng bawat isa sa inyo ang kanyang sariling asawa gaya ng kanyang sarili, at igalang ng babae ang kanyang asawa. (AB01)

 

Ang buong istraktura ng pamilya ay nakabatay sa relasyon at kadalisayan nito. Kapag ito ay nasira hindi na ito maaaring maibalik ng lubos. Sa espirituwal, ang babaing ikakasal ay maaaring magsisi at magbalik kay Cristo. Inanyayahan ang Israel na magbalik sa kanya (Jer. 3:1,7) ngunit siya ay binigyan ng Talaan ng Hiwalayan. Si Cristo, sa kanyang pagbabalik, ay magpapakasal sa Iglesia bilang espirituwal na Israel, na siyang kanyang babaing ikakasal.

 

Ang babae ay nilikha para sa lalaki at ang ulo ng bawat lalaki ay si Cristo, at ang ulo ni Cristo ay ang Diyos. Sinumang lalaki na nagdarasal sa Diyos na may takip ang ulo ay di-pinararangalan ang kanyang ulo (na si Cristo). Ang mahabang buhok ay isang kahihiyan sa isang lalaki. Ang babae na naahitan ang ulo ay dapat takpan ito para sa panalangin, ngunit ang babae na ang buhok ay kanyang kaluwalhatian ay hindi nangangailangan ng iba pang takip maliban sa kanyang buhok (1Cor. 11:1-16).

 

Ang paksa ng pagsusuot ng takip sa ulo sa ilalim ng kautusan ay mahalaga at hindi nauunawaan. Ang isang taga-ibang bayan na babae na dinala sa digmaan ay kinakailangang mag-ahit ng kanyang ulo bilang bahagi ng proseso ng pagpapadalisay. Ang isang babae ay kinakailangang magkaroon ng kapangyarihan sa kanyang ulo dahil sa mga anghel (1 Corinto 11:10). Kaya't ang mahabang buhok ng isang babae ay sumasagisag sa kapangyarihan at ang taga-ibang bayan na babae ay nasasakupan ng mas mataas na kapangyarihan sa ilalim ng mga nangahulog na hukbo. Ang taga-ibang bayan na babae na dinala ng sapilitan sa labanan ay kinakailangang mag-ahit ng kanyang ulo at pagkatapos ay patubuin muli ang kanyang buhok sa ilalim ng bansa. Ang mga tradisyon tungkol sa pag-aahit ng ulo sa kasal ay tumutukoy din sa simbolismong ito.

 

Ang mga Levita ay kinakailangang mag-ahit ng buhok sa buong katawan bilang bahagi ng kanilang paghiwalay at paglilinis nung sila ay ibinukod bilang mga saserdote ng Israel (Blg. 8:7). Ang gawaing ito ay tumuturo mismo sa magiging relasyon nila bilang mga babaing ikakasal sa Anghel ni Yahovah sa pagsamba kay Eloah, sa Templo ni Eloah na Diyos. Ang gawaing ito ay nagpapahiwatig sa relasyon na magkakaroon ang mga hinirang sa Mesiyas bilang Dakilang Saserdote, sa ilalim ng orden ni Melquisedec. Ang relasyon na ito ay makikita rin sa mga panata ng Nazareo (Blg. 6:5,18). Ang ulo ng babae ay dapat na wala din takip habang nagaganap ang pagsubok ng handog tungkol sa paninibugho (Blg. 5:18). Ang simbolismo ay yaong siya ay nakalantad sa harap ng Diyos at hindi nasa ilalim ng proteksyon o pagtatago. Makikita ng Diyos ang pinakaloob ng kanyang pagkatao at malalaman ang kanyang kasalanan o pagiging walang kasalanan.

 

Ang Dakilang Saserdote ay kinakailangang magsuot ng turbante na nilagyan ng lantay na ginto (Ex. 28:36-38). Ang simbolismong ito ay tumutukoy sa Mesiyas na kokoronahan bilang hari ng Israel. Ang mga turbante ng mga anak ng saserdote (Ex. 28:40) ay tumutukoy sa mga korona ng mga hinirang bilang mga hari at saserdote sa kaharian ng Diyos, bilang mga anak ng Diyos. Kaya't sila ay isang maharlikang saserdote at isang banal na bansa (1 Ped. 2:9). Lahat ng mga simbolismong ito ay tumuturo sa mga hinirang bilang mga babaing ikakasal kay Cristo, sa Templo ng Diyos at mga kapwa-tagapagmana na kasama ni Cristo.

 

Ang relasyon ni Cristo sa Iglesia, at ang Iglesia kay Cristo, at ng isang babae sa isang lalaki ay ipinaliwanag sa Kawikaan 31 at sa Awit ng mga Awit (cf. ang araling Kawikaan 31 (No. 114) at Awit ng mga Awit (No. 145)). Ang pangangalunya sa pamilya ay kapareho ng pagsamba sa diyos-diyosan sa Templo ng Diyos (cf. ang araling Kautusan at ang Ikalawang Utos (No. 254)).

 

Monogamy

Ang ideya na kalagayan sa paglikha ng tao ay monogamy. Ang lalaki at babae ay nilikha upang maging isang laman (Gen 2:18-24; Mat. 19:5). Ang lahat ng mga obispo ng Iglesia ay dapat maging asawang lalaki ng iisang babae (1Tim. 3:2). Ang polygamous na relasyon ng bansa ay pinapayagan mula pa noong panahon ng mga patriyarka, at sila ay may maraming asawang babae.

 

Ang hari ay hindi pinapayagang magparami ng asawa para sa kanyang sarili (Deut. 17:17) kahit na si David at Solomon ay may daan-daang asawa, at ang mga paglilimita sa Talmudic ay lumalabas na labing-walo para sa hari at apat o lima para sa ordinaryong tao. Gayunpaman,  ang bawat lalaki ay magkaroon ng kanyang sariling asawa at bawat babae ay magkaroon ng kanyang sariling asawa (1Cor. 7:2). Ang ideal na kondisyon ng mga hinirang ay monogamy. (Tingnan ang araling Pag-aasawa (No. 289).)

 

Ang Platonic na Relasyon ni David

Nang si David ay matanda na, Ibinigay sa kanya si Abisag na Sunamita upang maglingkod sa kanya, ngunit hindi siya nakipagtalik sa kanya. Gayunpaman, tila ito ay itinuring na isang pormal na relasyon dahil nang hingin ni Adonias ang kamay ni Abisag bilang asawa, bilang nakatatandang kapatid ni Solomon, walang pag-aalinlangan ipinapatay siya ni Solomon. May dalawang paraan ng pag-unawa sa kuwentong ito maaaring natatakot lamang si Solomon para sa kanyang katayuan kung ibibigay bilang asawa sa kanyang nakakatandang kapatid si Abisag; o kaya naman ay maaaring nakaramdam siya ng katuwiran dahil naging asawang-lingkod ng kanyang ama ang babae, at sa gayon ay lumalabag si Adonias sa kautusan tungkol sa incestuous na pakikiapid. Ang alinmang usapin ay hindi basta-basta maitatanggi (cf. 1Hari 2:13-25).

 

Polygamy

Ang unang polygamous na relasyon ay sa mga anak ni Cain nang si Lamec ay kumuha ng dalawang asawa, sina Ada at Zilla (Gen. 4:19). Ang paliwanag sa kung ano ang nangyayari sa Genesis ay matatagpuan sa araling Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi II: Ang mga Henerasyon ni Adan (No. 248).

 

Ang pag-aasawa ng marami ay pinapayagan sa ilalim ng kautusan. Si Israel ay may dalawang asawa at dalawang asawang-lingkod, at lahat ng kanyang mga anak ay lehitimo at mga tagapagmana ng pangako ng tipan (cf. Deut. 21:15-17). Gayundin si Samuel, ang pinahiran ng Panginoon, na ipinanganak mula sa isang polygamous na kasal (1Sam. 1:1-2).

 

Walang pagdududa na pinapayagan ng kautusan ang polygamy at ang mga patriyarka ay kabilang sa unang pagkabuhay na mag-uli. Ang pagkakaroon ng asawang-lingkod ay isa sa mga pinaka-sinaunang pagsasanay: lahat ng bansa ay pumapayag at kinikilala ito. Hindi itinuturing na kahihiyan ang pagkakaroon ng asawang-lingkod para sa layunin ng pagkakaroon ng mga anak, at ganito rin ang pananaw sa Tsina kahit ngayon sa ilalim ng doktrinang Confucian. (Tingnan ang araling Polygamy sa Bibliya at ang Koran (No. 293).)

 

Ang isang asawang-lingkod ay may mas kaunting karapatan kaysa sa isang asawa at kadalasang kinukuha lamang para sa layunin ng paglilihi ng mga anak, at binabayaran nang naaayon. Ang mga lipi ay nagmula sa mga ganitong paghahalong relasyon at ang Israel, bilang isang pambansang konsepto, ay nakabatay sa mga relasyong iyon; ang pag-aampon ay nagmula rin sa pananaw na ito. Ang Israel ay anak ng Diyos at ang mga Gentil ay inampon sa Israel bilang mga anak ng Diyos na may kapangyarihan mula sa pagkabuhay na mag-uli, bilang mga kasama na kapwa-tagapagmana ni Cristo (cf. Rom. 1:4; 8:17).

 

Si Esau ay nag-asawa din ng dalawang babae: si Judith na tinatawag na Aholibama at si Basemat na tinatawag ding Ada (cf. Gen 26:34-35 at 36:2). Sinasabi sa teksto na ito ay nagdulot ng kalungkutan sa kanyang mga magulang, tila dahil sila ay mga Heteo na babae. Ang isa ay mula sa sangay ng mga Heveo sa Canaan (Gen. 28:8). Inasawa rin niya si Basemat (na tinatawag ding Mahalat), anak na babae ni Ismael at kapatid ni Nebayot (Gen. 28:9; 36:3). Ang gawaing ito ay tila mas pinipili kaysa sa pag-aasawa sa mga Cananeo na sumasamba sa huwad na diyos at nasa ilalim ng sumpa. Ito ay isa pang malapit na (kadugong) pag-aasawa.

 

Muli ang aral ay nagpapakita sa atin na ang ating relasyon sa Diyos ay walang kinalaman sa mga gawa o gawain ng ating mga magulang maliban sa sakit at namamana. Ang aral na ito ay pinaabot din sa mga anak ni Ismael, Esau, Moab, Ammon, at sa anak ni Ketura upang walang sinuman ang magluluwalhati sa laman at dugo.

 

Ang lahi ni David at sa gayon ng Mesiyas ay naglalaman ng apat na babae mula sa mga Gentil, tatlo sa kanila ay gumawa ng malalaking kasalanan sa sekswal (cf. ang araling Talaangkanan ng Mesiyas (No. 119)). Ang kaligtasan sa gayon ay mula sa mga Gentil hanggang sa mismong paghahari ng Juda at Israel.

 

Paghihiwalay at muling pag-aasawa

Pinapayagan ng kautusan ang paghihiwalay at muling pag-aasawa, ngunit hindi pinapayagan ang muling pag-aasawa sa parehong babae matapos siyang maging asawa ng iba. Maaari niyang pakasalan muli ang parehong lalaki kung hindi siya nakapag-asawa ng iba.

Deuteronomio 24:1-4 “Kapag ang isang lalaki ay kumuha ng isang babae at pinakasalan, at kung ang babae ay hindi kalugdan ng kanyang paningin, sapagkat natagpuan niya itong may isang kahiyahiyang bagay, lalagda ang lalaki ng isang kasulatan ng paghihiwalay at ibibigay niya sa kanyang kamay. Kanyang palalabasin siya sa kanyang bahay, 2at pagkaalis niya sa bahay ng lalaki ay makakahayo siya at makakapag-asawa sa ibang lalaki; 3kung kapootan siya ng huling asawa, at lagdaan siya ng isang kasulatan ng paghihiwalay at ibigay sa kanyang kamay, at palabasin siya sa kanyang bahay; o kung mamatay ang huling asawa na kumuha sa kanya upang maging asawa niya; 4hindi na siya muling makukuha upang maging asawa ng kanyang unang asawa na humiwalay sa kanya, pagkatapos na siya'y marumihan; sapagkat iyo'y karumaldumal sa harapan ng Panginoon. Huwag mong dadalhan ng pagkakasala ang lupain na ibinibigay bilang pamana sa iyo ng Panginoon mong Diyos.

 

Ang batas na ito ay upang protektahan ang pamilya at ang moralidad at sigla ng bansa. Malinaw ang lohika. Kung ang isang babae ay muling nag-asawa at natagpuan niyang mas mabuti ang dating asawa kaysa sa bago, o may naayos silang alitan, ang ikalawang pagsasama ay maaaring mapahamak dahil sa posibilidad ng muling paghihiwalay at pagbabalik sa unang asawa. Ang buong konsepto ay pumipigil sa isang maayos na paghihiwalay at muling paguumpisa, kaya't ipinagbabawal ng kautusan ang ganitong gawain. (Tandaan na ang kahiyahiyang bagay sa Deut. 24:1 ay maaring nagmumungkahi sa kalaswaan; cf. Deut. 22:14; Mat. 19:19; 5:32.)

 

Ang katapatan ng mga hinirang, lalaki man o babae, ay batay sa isipan gayundin sa pisikal na batayan na nagmumula sa pakikipag-ugnayan ng Banal na Espiritu at ang Ikasampung Utos.

Mateo 5:27-32  “Narinig ninyo na sinabi, ‘Huwag kang mangangalunya.’ 28Ngunit sinasabi ko sa inyo, na ang bawat tumitingin sa isang babae na may pagnanasa ay nagkasala na sa kanya ng pangangalunya sa kanyang puso. 29Kung ang kanan mong mata ang sanhi ng iyong pagkakasala, dukitin mo ito at itapon, sapagkat mabuti pang mawalan ka ng isa sa mga bahagi ng iyong katawan kaysa ang buong katawan mo ay mapatapon sa impiyerno. 30At kung ang kanan mong kamay ang sanhi ng iyong pagkakasala, putulin mo ito at itapon, sapagkat mabuti pang mawalan ka ng isa sa mga bahagi ng iyong katawan kaysa ang buong katawan mo ay mapunta sa impiyerno. 31“Sinabi rin naman, ‘Sinumang makipaghiwalay sa kanyang asawang babae, dapat niyang bigyan ito ng kasulatan ng paghihiwalay.’ 32Ngunit sinasabi ko sa inyo, na ang bawat nakikipaghiwalay sa kanyang asawang babae maliban sa pakikiapid, ay nagtutulak sa kanya sa pakikiapid; at ang sinumang mag-asawa sa babaing hiniwalayan ay nagkakasala ng pangangalunya. (AB01)

(cf. Mar. 10:10-12; Luc. 16:18).

 

Nagsalita rin si Pablo tungkol dito at sinabi na ang pagsasama at mga anak ay  pina-banal ng mananampalataya. Ang paghihiwalay ay hindi dapat gawin ng basta-basta kahit na ang kapareha ay hindi mananampalataya.

1Corinto 7:12-17 Subalit sa iba, ay ako ang nagsasabi, hindi ang Panginoon, na kung ang sinumang kapatid na lalaki ay may asawang hindi mananampalataya, at pumayag siyang mamuhay na kasama niya, ay huwag niya siyang hiwalayan. 13At kung ang babae ay may asawa na hindi mananampalataya, at pumayag ang lalaking ito na mamuhay na kasama niya, ay huwag niyang hiwalayan ang kanyang asawa. 14Sapagkat ang lalaking hindi mananampalataya ay nagiging banal sa pamamagitan ng kanyang asawa, at ang babaing hindi mananampalataya ay nagiging banal sa pamamagitan ng kanyang asawa. Kung hindi, ang inyong mga anak ay magiging marumi, ngunit ngayon sila'y mga banal. 15Subalit kung humiwalay ang hindi mananampalataya, ay hayaan siyang humiwalay; ang kapatid na lalaki o kapatid na babae ay hindi nagagapos sa mga ganitong kalagayan, sapagkat tayo ay tinawag ng Diyos sa kapayapaan. 16Asawang babae, paano mo malalaman kung maililigtas mo ang iyong asawa? Asawang lalaki, paano mo malalaman kung maililigtas mo ang iyong asawa? 17Hayaang ang bawat isa ay mamuhay ayon sa itinalaga ng Panginoon sa kanya, at ayon sa pagkatawag sa kanya ng Diyos. Ito ang iniuutos ko sa lahat ng mga iglesya. (AB01)

 

Nagsalita si Cristo ng tiyak na mga salita tungkol sa pagpapakahulugan ng kautusan sa kanyang paakikipagusap sa babaing Samaritana sa balon.

Juan 4:7-29 Dumating ang isang babaing Samaritana upang umigib ng tubig. Sinabi sa kanya ni Jesus, “Bigyan mo ako ng inumin.” 8Sapagkat ang kanyang mga alagad ay pumunta sa lunsod upang bumili ng pagkain. 9Sinabi sa kanya ng babaing Samaritana, “Paanong nangyari na ikaw na isang Judio, ay humihingi ng maiinom sa akin na isang babaing Samaritana? (Sapagkat hindi nakikisama ang mga Judio sa mga Samaritano.) 10Sumagot si Jesus, “Kung nalalaman mo ang kaloob ng Diyos, at kung sino ang sa iyo'y nagsasabi, ‘Bigyan mo ako ng inumin;’ ikaw ay hihingi sa kanya, at ikaw ay bibigyan niya ng tubig na buháy.” 11Sinabi sa kanya ng babae, “Ginoo, wala kang pansalok ng tubig, at malalim ang balon. Saan ka ngayon kukuha ng tubig na buháy? 12Higit ka bang dakila kaysa sa aming amang si Jacob na sa ami'y nagbigay ng balon, at dito'y uminom siya, pati ang kanyang mga anak, at ang kanyang mga hayop?” 13Sumagot si Jesus sa kanya, “Ang bawat uminom ng tubig na ito ay muling mauuhaw, 14subalit ang sinumang umiinom ng tubig na aking ibibigay ay hindi na mauuhaw magpakailanman. Ang tubig na aking ibibigay sa kanya ay magiging isang bukal ng tubig tungo sa buhay na walang hanggan. 15Sinabi sa kanya ng babae, “Ginoo, bigyan mo ako ng tubig na ito upang ako'y hindi na mauhaw o pumarito pa upang umigib.” 16Sinabi sa kanya ni Jesus, “Umalis ka na! Tawagin mo ang iyong asawa at bumalik ka rito.” 17Ang babae ay sumagot sa kanya, “Wala akong asawa.” Sinabi sa kanya ni Jesus, “Tama ang sabi mo, ‘Wala akong asawa;’ 18sapagkat nagkaroon ka na ng limang asawa, at ang kinakasama mo ngayon ay hindi mo asawa. Totoo ang sinabi mong ito.” 19Sinabi sa kanya ng babae, “Ginoo, nakikita kong ikaw ay isang propeta. 20Sumamba ang aming mga ninuno sa bundok na ito; ngunit sinasabi ninyo na ang lugar na dapat pagsambahan ng mga tao ay sa Jerusalem.” 21Sinabi sa kanya ni Jesus, “Babae, maniwala ka sa akin na darating ang oras na inyong sasambahin ang Ama, hindi sa bundok na ito o sa Jerusalem. 22Sinasamba ninyo ang hindi ninyo nakikilala. Sinasamba namin ang nakikilala namin sapagkat ang kaligtasan ay mula sa mga Judio. 23Subalit dumarating ang oras at ngayon na nga, na sasambahin ng mga tunay na sumasamba ang Ama sa espiritu at katotohanan, sapagkat hinahanap ng Ama ang gayong mga sumasamba sa kanya. 24Ang Diyos ay espiritu, at ang mga sumasamba sa kanya ay kailangang sumamba sa espiritu at katotohanan.” 25Sinabi ng babae sa kanya, “Nalalaman ko na darating ang Mesiyas (ang tinatawag na Cristo). Pagdating niya, ay ipahahayag niya sa amin ang lahat ng mga bagay.” 26Sinabi sa kanya ni Jesus, “Ako nga iyon na kumakausap sa iyo!” 27Nang oras na iyon ay dumating ang kanyang mga alagad. Sila'y nagtaka na siya'y nakikipag-usap sa isang babae, subalit walang nagsabi, “Ano ang gusto mo?” o, “Bakit ka nakikipag-usap sa kanya?” 28Kaya't iniwan ng babae ang kanyang banga ng tubig at pumunta sa lunsod, at sinabi sa mga tao, 29“Halikayo, tingnan ninyo ang isang tao na nagsabi sa akin ng lahat ng mga bagay na aking ginawa. Ito na nga kaya ang Cristo?” (AB01)

 

Ang pagkakasunod-sunod na ito ay nagpapakita ng mga sumusunod na doktrina tungkol sa pag-aasawa. Una, ang babae ay ikinasal ng limang beses sa ilalim ng kautusan at ang bawat isa ay kinilala bilang isang tunay na kasal ng Mesiyas. Siya ay kasalukuyang namumuhay kasama ang isang lalaki ngunit ang pagsaasaayos na iyon ay hindi kinikilala bilang kasal ng Mesiyas. Sa ganitong paraan gumawa ang Mesiyas ng doktrina. Kinikilala niya ang maraming pag-aasawa dahil walang nakasaad na ang babae ay naging balo ng limang beses. Totoo na pinapayagan ng kautusan ang muling pag-aasawa tulad ng nakita natin sa itaas. Pangalawa, dito ipinasiya ni Cristo na ang pagsasama ng hindi kasal, ay inihahayag bilang hindi lehitimong pag-aasawa.

 

Ang kasal sa mga bansa ay isang sermonya ng mga bansa at hindi isang sakramento ng Iglesia. Sa ganitong paraan ang lahat ng mga bansa ay may wastong pag-aasawa at ang kanilang mga anak ay lehitimo bilang mga anak ni Adan. Mayroon lamang dalawang sakramento ng Iglesia; iyon ay ang Bautismo at ang Hapunan ng Panginoon (cf. ang araling Ang mga Sakramento ng Iglesia (No. 150)).

 

Ang kasal ay isang espiritwal na pagsasama ng iisang laman. Maraming sinabi si Cristo tungkol dito, at nagbigay ng seryosong utos sa mga hinirang tungkol sa pag-aasawa at paghihiwalay.

Mateo 19:1-12 Nang matapos ni Jesus ang mga pananalitang ito, umalis siya sa Galilea at nagtungo sa mga nasasakupan ng Judea sa dakong ibayo ng Jordan. 2Sumunod sa kanya ang napakaraming tao at sila'y pinagaling niya roon. 3Lumapit sa kanya ang mga Fariseo at upang siya'y masubok ay kanilang itinanong, “Sang-ayon ba sa batas na hiwalayan ng isang tao ang kanyang asawa sa anumang kadahilanan?” 4Ngunit siya'y sumagot at sinabi, “Hindi ba ninyo nabasa na ang lumikha sa kanila buhat sa pasimula ay nilikha silang lalaki at babae, 5at kanyang sinabi, ‘Dahil dito, iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina at makikisama sa kanyang asawa, at ang dalawa ay magiging isang laman?’ 6Kaya, hindi na sila dalawa, kundi isang laman. Ang pinagsama nga ng Diyos, ay huwag papaghiwalayin ng tao.” 7Sinabi nila sa kanya, ‘Kung gayon, bakit ipinag-utos ni Moises sa amin na magbigay ng kasulatan ng paghihiwalay at hiwalayan ang babae?’ 8Sinabi niya sa kanila, “Dahil sa katigasan ng inyong puso ay ipinahintulot sa inyo ni Moises na inyong hiwalayan ang inyong mga asawang babae; ngunit buhat sa pasimula ay hindi gayon. 9At sinasabi ko sa inyo: sinumang ihiwalay ang kanyang asawang babae, maliban sa pakikiapid ang dahilan, at mag-asawa ng iba, ay nagkakasala ng pangangalunya. At ang mag-asawa sa babaing inihiwalay ay nagkakasala ng pangangalunya.” 10Sinabi ng mga alagad sa kanya, “Kung gayon ang kalagayan ng lalaki sa kanyang asawa, mas mabuti pang huwag mag-asawa.” 11Ngunit sinabi niya sa kanila, “Hindi matatanggap ng lahat ang pananalitang ito, kundi iyon lamang pinagkalooban nito. 12Sapagkat may mga eunuko, na ipinanganak na gayon mula sa sinapupunan ng kanilang mga ina; at may mga eunuko na ginawang eunuko ng mga tao; at may mga eunuko na ginawang eunuko ang kanilang mga sarili alang-alang sa kaharian ng langit. Ang makakatanggap nito, ay hayaang tumanggap.” (AB01)

 

May mga taong nakatuon sa kaluwalhatian ng Diyos; sinasabi rito ni Cristo na siya rin ay nakatuon ng ganito. Lahat ng mga apostol ay nakapag-asawa at lumalabas rin na si Pablo ay nakapag-asawa sa panahon ng kanyang ministeryo. Hindi maaring maisip ni Cristo ang magpakasal hindi lamang dahil alam niyang siya ay papatayin pagkatapos ay mag-iiwan ng isang balo, kundi dahil siya rin ang lalaking ikakasal sa Iglesia; at ang simbolismong iyon ay hindi dapat masira. Kung siya ay nag-iwan ng mga anak kung gayon magkakaroon ng sitwasyong dinastiko. Sa katunayan ito ay nangyari, sa kanyang mga pamangkin at pinsan – ang desposyni – hanggang sa sila ay halos malipol ng Simbahang Romano mula noong ika-apat na siglo pataas (cf. ang araling Ang Birheng Mariam at ang Pamilya ni Jesucristo (No. 232)).

 

Ang pakikipaghiwalay sa mga hinirang ay hindi katanggap-tanggap kay Cristo, maliban sa pangangalunya (cf. Mat. 5:32). Sila rin ay dapat manatili sa kanilang mga asawang hindi mananampalataya, habang ang mga asawa na ito ay pumapayag na mamuhay kasama nila. Kung ang hindi mananampalataya ay hindi pumapayag, kung gayon ay pinapayagan ang paghihiwalay. Siyempre mayroon ding iba pang mga dahilan para sa paghihiwalay, annulment o pagpapawalang-bisa ng kasal, tulad ng panloloko, magkamag-anak at pagmamaltrato, ngunit ang mga batayang ito ay malawakang (at madalas) ginagamit sa mali, ng mga bansa at ng kanilang sistema ng iglesia.

 

Ang Pag-aasawa bilang isang Uri ng ating Espirituwal na Relasyon sa Mesiyas

Ang Israel ay kasal sa Diyos. Ang Iglesia ay kasal sa Mesiyas, bilang Yahovah Elohim ng Lumang Tipan. Ang lahat ng mga bansa ay dapat pumunta sa Israel bilang Templo ng Diyos sa hinaharap sa ilalim ng kanilang Dakilang Saserdote, Elohim ng Israel (cf. Awit 45:6-7 at Heb. 1:8-9). Ang mga alegoryang ito ay tumuturo sa kaligtasan ng mundo sa ilalim ng Mesiyas, na inihahandog ang mundo sa Diyos bilang angkop na daluyan para sa Kanya sa pamamagitan ng Banal na Espiritu.

Jeremias 3:1-9  Sinasabi nila, “Kung hiwalayan ng lalaki ang kanyang asawa, at siya'y humiwalay sa kanya, at maging asawa ng ibang lalaki, babalik pa ba uli ang lalaki sa kanya? Hindi ba lubos na madudumihan ang lupaing iyon? Ikaw ay naging upahang babae sa maraming mangingibig; at babalik ka sa akin? sabi ng Panginoon. 2Itanaw mo ang iyong mga mata sa lantad na kaitaasan, at iyong tingnan! Saan ka hindi nasipingan? Sa tabi ng mga lansangan ay umupo kang naghihintay na gaya ng taga-Arabia sa ilang. Dinumihan mo ang lupain ng iyong kahalayan at ng iyong kasamaan. 3Kaya't pinigil ang mga ambon, at hindi dumating ang ulan sa tagsibol; gayunma'y mayroon kang noo ng isang upahang babae, ikaw ay tumatangging mapahiya. 4Hindi ba sa akin ay katatawag mo lamang, ‘Ama ko, ikaw ang kaibigan ng aking kabataan— 5siya ba ay magagalit magpakailanman, siya ba ay magngingitngit hanggang sa katapusan?’ Narito, ikaw ay nagsalita, at gumawa ng masasamang bagay, at nasunod mo ang iyong naibigan.” 6Sinabi sa akin ng Panginoon sa mga araw ng haring si Josias, “Nakita mo ba ang ginawa ng taksil na Israel, kung paanong siya'y umahon sa bawat mataas na burol at sa ilalim ng bawat luntiang punungkahoy, at doon siya'y naging paupahang babae? 7At aking sinabi, ‘Pagkatapos na magawa niya ang lahat ng bagay na ito, siya'y babalik sa akin;’ ngunit hindi siya bumalik, at ito'y nakita ng taksil niyang kapatid na Juda. 8Nakita niya na dahil sa lahat ng pangangalunya ng taksil na Israel, pinalayas ko siya na may kasulatan ng paghihiwalay. Gayunma'y hindi natakot ang taksil niyang kapatid na Juda; sa halip siya man ay humayo at naging paupahang babae. 9Sapagkat ang pagiging paupahang babae ay napakagaan para sa kanya, dinumihan niya ang lupain, at siya'y nangalunya sa mga bato at punungkahoy. (AB01)

 

Ang kondisyon para sa paghihiwalay at pagpapanumbalik ay nakabatay sa kawalan ng ibang asawa sa kasalukuyan, dahil ang relasyon ay tumutukoy din sa pagsamba sa diyos-diyosan at ang panggugulo nito sa relasyon sa Diyos.

 

Sa pagkabuhay na mag-uli tayo ay magiging katulad ng mga anghel sa Langit, at ang estado ng pag-aasawa ay nagwawakas sa kamatayan ng isa sa mga partido.

Mateo 22:23-33 Nang araw ding iyon ay lumapit kay Jesus ang mga Saduceo, na nagsasabing walang pagkabuhay na muli; at kanilang tinanong siya, 24na sinasabi, “Guro, sinabi ni Moises, ‘Kung mamatay ang isang tao na walang anak, pakakasalan ng kanyang kapatid na lalaki ang asawa niya, at magkakaroon ng mga anak para sa kanyang kapatid na lalaki.’ 25Ngayon, mayroon sa aming pitong magkakapatid na lalaki. Nag-asawa ang panganay at siya'y namatay. Sapagkat hindi siya nagkaroon ng anak ay iniwan niya ang kanyang asawa sa kanyang kapatid na lalaki. 26Gayundin naman ang nangyari sa ikalawa at sa ikatlo, hanggang sa ikapito. 27At kahuli-hulihan sa lahat ay namatay ang babae. 28Kaya sa muling pagkabuhay, alin sa pito ang magiging asawa ng babae? Yamang siya'y napangasawa nilang lahat.” 29Sumagot si Jesus at sinabi sa kanila, “Nagkakamali kayo, sapagkat hindi ninyo nalalaman ang mga kasulatan, o ang kapangyarihan ng Diyos. 30Sapagkat sa muling pagkabuhay ay hindi sila nag-aasawa o pinag-aasawa pa kundi sila'y tulad sa mga anghel sa langit. 31At tungkol sa muling pagkabuhay ng mga patay, hindi ba ninyo nabasa ang sinabi sa inyo ng Diyos, 32‘Ako ang Diyos ni Abraham, ang Diyos ni Isaac, at ang Diyos ni Jacob’? Siya ay hindi Diyos ng mga patay, kundi ng mga buháy.” 33Nang marinig ito ng napakaraming tao, namangha sila sa kanyang aral. (AB01)

 

Lahat ng ating hinaharap ay nakatali sa pagkabuhay na mag-uli ng mga patay at lahat ay babangon sa paghuhukom, ngunit ang paghuhukom ng mga hinirang ay ngayon at sa kanila ang Unang Pagkabuhay na Mag-uli sa pagbabalik ni Mesiyas.

 

Pag-aasawa ng Magkaibang Pananampalataya

Ang batas sa pag-aasawa ng magkaibang pananampalataya ay nakasentro sa konsepto ng kadalisayan ng doktrina at hindi lamang sa dugo (cf. Jer. 3:8-10; Is. 50:1-10). Si Mesiyas ang nagbigay ng kanyang likod sa mga tagahampas gaya ng binanggit sa Isaias 50:6. Walang mga nagpapautang sa Panginoon na ipinagbili niya tayo o hiniwalayan tayo. Nasaan ang sulat ng pagkakahiwalay ng ating ina? Ang mga anak na babae ng saserdote ay kumakain sa bahay ng kanilang ama at walang dayuhan ang makakakain doon (cf. Lev. 22:13; Ex. 34:12-16).

 

Ang bansang Israel ay gumawa ng malaking kasalanan sa panahon ng Pagpapanumbalik nina Ezra at Nehemias. Napilitan silang iwan ang kanilang mga asawang mananamba sa diyos-diyosan (Neh. 9:2; 13:23-31). Ang ugnayan ay ginawa doon sa panahon ni Solomon.

Nehemias 13:23-31 Nang mga araw ding iyon ay nakita ko ang mga Judio na nag-asawa ng mga babaing taga-Asdod, Ammon, at Moab; 24at kalahati sa kanilang mga anak ay nagsasalita ng wikang Asdod, at hindi sila makapagsalita sa wika ng Juda, kundi ayon sa wika ng bawat bayan. 25At ako'y nakipagtalo sa kanila, sinumpa ko sila, sinaktan ko ang iba sa kanila, sinabunutan ko sila, at pinasumpa ko sila sa pangalan ng Diyos, na sinasabi, “Huwag ninyong ibibigay ang inyong mga anak na babae sa kanilang mga anak na lalaki, ni kukunin man ang kanilang mga anak na babae para sa inyong mga anak na lalaki, o para sa inyong mga sarili. 26Hindi ba't nagkasala si Solomon na hari ng Israel dahil sa ganyang mga babae? Sa gitna ng maraming bansa ay walang haring gaya niya, at siya'y minahal ng kanyang Diyos, at ginawa siya ng Diyos na hari sa buong Israel, gayunma'y ibinunsod siya sa pagkakasala ng mga babaing banyaga. 27Makikinig ba kami sa inyo at gagawin ang lahat ng ganitong malaking kasamaan at magtataksil laban sa ating Diyos sa pamamagitan ng pag-aasawa sa mga babaing banyaga?” 28At isa sa mga anak ni Jehoiada, na anak ni Eliasib na pinakapunong pari, ay manugang ni Sanballat na Horonita; kaya't pinalayas ko siya sa aking harapan. 29Alalahanin mo sila, O Diyos ko, sapagkat kanilang dinumihan ang pagkapari, ang tipan ng pagkapari at ang mga Levita. 30Sa gayo'y nilinis ko sila sa lahat ng mga bagay na banyaga, at itinatag ko ang mga katungkulan ng mga pari at ng mga Levita, bawat isa'y sa kanyang gawain; 31at naglaan ako para sa kaloob na panggatong, sa mga takdang panahon, at para sa mga unang bunga. Alalahanin mo ako, O Diyos ko, sa ikabubuti. (AB01).

Ang pagsamba sa diyos-diyosan ang pumipilit sa mga bata na kalimutan ang kanilang wika, na kinakailangan para sa pag-awit ng Bibliya at pag-unawa sa Kasulatan at ang mga saserdote ay nilalapastangan.

 

2Corinto 6:14-18 Huwag kayong makipamatok sa mga hindi mananampalataya, sapagkat anong pagsasama mayroon ang katuwiran at kasamaan? O anong pagsasama mayroon ang liwanag sa kadiliman? 15At anong pagkakasundo mayroon si Cristo kay Belial? O anong bahagi mayroon ang mananampalataya sa hindi mananampalataya? 16Anong pakikipagkaisa mayroon ang templo ng Diyos sa mga diyus-diyosan? Sapagkat tayo'y templo ng Diyos na buháy; gaya ng sinabi ng Diyos, “Ako'y mananahan sa kanila, at lalakad sa gitna nila, ako'y magiging kanilang Diyos, at sila'y magiging aking bayan. 17Kaya nga lumabas kayo sa kanila, at humiwalay kayo, sabi ng Panginoon, at huwag kayong humipo ng anumang bagay na marumi, at kayo'y aking tatanggapin, 18at ako'y magiging ama sa inyo, at kayo'y magiging aking mga anak na lalaki at babae, sabi ng Panginoong Makapangyarihan sa lahat.” (AB01)

 

Ang isang asawang hindi mananampalataya ay nangangailangan ng suporta sa pag-aasawa. Mananatili tayo sa kalagayan kung saan tayo tinawag.

1Corinto 7:20-24 Ang bawat isa ay hayaang manatili sa kalagayan nang siya ay tawagin. 21Ikaw ba ay alipin nang ikaw ay tawagin? Huwag kang mag-alala. Subalit kung magagawa mong maging malaya, samantalahin mo ang pagkakataon. 22Sapagkat ang tinawag sa Panginoon nang siya'y alipin ay malaya sa Panginoon, gayundin ang tinawag nang siya'y malaya ay alipin ni Cristo. 23Kayo'y binili sa halaga, huwag kayong maging mga alipin ng mga tao. 24Kaya, mga kapatid, hayaang ang bawat isa'y manatili sa kalagayan nang siya'y tawagin ng Diyos. (AB01)

 

Ang mananampalataya ay maaaring maging instrumento ng kaligtasan ng kanyang asawa. Kaya’t ang pagtawag sa pananampalataya ay hindi batayan para sa paghihiwalay.

 

Pakikipagtalik sa labas ng kasal

May espesipikong batas ang Diyos tungkol sa pakikipagtalik sa labas ng kasal. Ang LAHAT ng pakikipagtalik sa labas ng pagsasama ng kasal, o sa pagiging asawang-lingkod (mula pa noong panahon ng mga Patriyarka para sa layunin ng pagkakaroon ng mga anak), ay labag sa kautusan, anuman ang edad o uri. Ang institusyon ng pag-aasawa ay nagsimula kay Adan at nagpapatuloy hanggang sa kasalukuyan (Gen. 5:3-5).

 

Ang katapatan sa loob ng pag-aasawa ay lubhang mahalaga.

Kawikaan 5:1-23 Anak ko, pakinggan mo ang aking karunungan; ikiling mo ang iyong pandinig sa aking kaunawaan; 2upang mabuting pagpapasiya ay iyong maingatan, at upang ang iyong mga labi ay makapagbantay ng kaalaman. 3Sapagkat ang mga labi ng mapangalunyang babae sa pulot ay tumatagas, at ang kanyang pananalita kaysa langis ay madulas; 4ngunit mapait na gaya ng halamang lason sa bandang wakas, tabak na may dalawang talim ang siyang kasintalas. 5Ang kanyang mga paa sa kamatayan ay palusong; ang kanyang mga hakbang ay nakahawak sa Sheol. 6Hindi siya tumatahak sa landas ng buhay; ang kanyang mga lakad ay di-panatag, at hindi niya ito nalalaman. 7Ngayon nga, mga anak, sa akin kayo'y makinig, at huwag kayong lumayo sa mga salita ng aking bibig. 8Ilayo mo sa kanya ang iyong daan, at huwag kang lumapit sa pintuan ng kanyang bahay; 9baka ibigay mo ang iyong karangalan sa iba, at ang iyong mga taon sa mga walang awa. 10Baka mga dayuhan ang magtamasa sa iyong kayamanan, at mapunta sa bahay ng di-kilala ang iyong pinagpaguran. 11At ikaw ay manangis sa katapusan ng iyong buhay, kapag naubos ang iyong laman at katawan. 12At iyong sasabihin, “Tunay na ang pangaral ay aking kinamuhian, at hinamak ng aking puso ang pagsaway! 13Hindi ko sinunod ang tinig ng aking mga tagapagturo, o ikiniling ko man ang aking pandinig sa aking mga guro. 14Ako'y nasa bingit ng lubos na kapahamakan, sa gitna ng kapisanan at ng kapulungan.” 15Sa iyong sariling tipunan ng tubig ikaw ay uminom, sa umaagos na tubig mula sa iyong sariling balon. 16Dapat bang kumalat ang iyong mga bukal, at ang mga agos ng tubig sa mga lansangan? 17Hayaan mong maging para sa sarili mo lamang, at hindi para sa mga kasama mong mga dayuhan. 18Pagpalain ang iyong bukal; at magalak ka sa asawa ng iyong kabataan. 19Gaya ng magandang usa at mahinhing babaing usa, bigyan kang kasiyahan ng dibdib niya sa tuwina, at sa kanyang pag-ibig ay laging malugod ka. 20Sapagkat, bakit anak ko, sa mapangalunyang babae ay malulugod ka, at yayakap sa dibdib ng babaing banyaga? 21Sapagkat ang mga lakad ng tao ay nasa harap ng mga mata ng Panginoon, at kanyang sinisiyasat ang lahat niyang mga landas. 22Ang masama'y nabibitag sa sarili niyang kasamaan, at siya'y nahuhuli sa mga tali ng kanyang kasalanan. 23Siya'y mamamatay sa kakulangan ng disiplina, at dahil sa kanyang kahangalan ay naliligaw siya. (AB01)

 

Ang pangangalunya ay karahasan, at ang kapatawaran ay hindi madaling makakamtan sa kabila ng mga kaloob; at ang mga mangmang ay maliligaw patungo sa digmaan at kamatayan (cf. Kaw. 6:20-35; 7:1-27; Mal. 2:14). Nasusulat:

Levitico 18:20 Huwag kang sisiping sa asawa ng iyong kapwa, at dungisan ang iyong sarili kasama niya. (AB01)

 

Pakikiapid

Ang LAHAT ng mananampalataya ay dapat umiwas sa LAHAT ng anyo ng pakikiapid (Mga Gawa 15:20, 29; 21:25).

1Corinto 5:1-13 Sa katunayan ay nababalita na may pakikiapid sa inyo, at ang ganyang pakikiapid ay wala kahit sa mga pagano; sapagkat ang isang lalaki ay nakikipisan sa asawa ng kanyang ama. 2At kayo ay nagmamalaki pa! Hindi ba dapat kayong malumbay, upang maalis sa gitna ninyo ang gumagawa nito? 3Sapagkat bagaman ako ay wala sa katawan, ako'y nasa harapan ninyo sa espiritu. Kaya't tulad sa isang nasa harapan ninyo, hinahatulan ko na ang gumawa ng bagay na ito, 4sa pangalan ng ating Panginoong Jesus. Kapag kayo ay nagkakatipon kasama ang aking espiritu na taglay ang kapangyarihan ng ating Panginoong Jesus, 5ay ibigay ang ganyang tao kay Satanas sa ikawawasak ng laman, upang ang kanyang espiritu ay maligtas sa araw ng Panginoong Jesus. 6Hindi mabuti ang inyong pagmamapuri. Hindi ba ninyo nalalaman na ang kaunting pampaalsa ay nagpapaalsa sa buong masa? 7Alisin ninyo ang lumang pampaalsa, upang kayo'y maging bagong masa, kung paanong kayo nga'y walang pampaalsa. Sapagkat si Cristo, ang kordero ng ating paskuwa, ay naialay na. 8Kaya nga, ipagdiwang natin ang pista, hindi ng may lumang pampaalsa, o sa pampaalsa man ng masamang hangad at kasamaan, kundi sa tinapay na walang pampaalsa ng katapatan at katotohanan. 9Isinulat ko sa inyo sa aking sulat na huwag kayong makisama sa mga mapakiapid, 10hindi ang ibig sabihin ay sa mga mapakiapid ng sanlibutang ito, o sa mga masasakim at mga magnanakaw, o sa mga sumasamba sa diyus-diyosan, sa gayo'y kailangan pa kayong lumabas sa sanlibutan. 11Kundi ngayon ay sinusulatan ko kayo na huwag kayong makisama sa kanino mang tinatawag na kapatid, kung siya'y mapakiapid, o sakim, o sumasamba sa diyus-diyosan, o nagmumura, o maglalasing, o magnanakaw—ni huwag man lamang kayong kumaing kasalo ng ganyang uri ng tao. 12Sapagkat anong kinalaman ko sa paghatol sa nasa labas? Hindi ba yaong mga nasa loob ang inyong hahatulan? 13Subalit ang Diyos ang humahatol sa mga nasa labas. “Alisin ninyo ang masamang tao sa gitna ninyo.” (AB01)

 

Ang pakikiapid sa asawa ng ating ama o sa ating madrasta ay hindi lamang pakikiapid, ito ay incestuous na pakikiapid. Ang parusa para sa pakikiapid at lalo na sa halimbawang ito ay ang pagkatanggal mula sa Iglesia hanggang sa magsisi. Ito ay upang ang buhay ng mapakiapid ay maaaring maligtas sa mga huling araw, tulad ng nakikita natin sa versikulo 5 sa itaas.

 

Ang mga nasa Iglesia na wala sa Espiritu ay nasa ilalim ng kapangyarihan ng diyos ng mundong ito at nakatalaga sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli. Sa Iglesia, ang kabiguan na magsisi sa kasalanan ay nangangahulugan ng pagkatanggal mula sa unang pagkabuhay na mag-uli at pagkapunta sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli. Mas maaga itong natapos at mas nalinaw sa nagkasala mas magandang pagkakataon para magsisisi, ngayon man o sa sumunod na pagtuturo sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli.

 

Ang katawan ay ang Panginoon, sapagkat tayo ang templo ng Diyos.

1Corinto 6:12-20  “Ang lahat ng mga bagay para sa akin ay matuwid;” ngunit hindi lahat ng mga bagay ay makakatulong. “Ang lahat ng mga bagay para sa akin ay matuwid,” ngunit hindi ako paaalipin sa anuman. 13“Ang pagkain ay para sa tiyan, at ang tiyan ay para sa pagkain,” ngunit ito at ang mga iyon ay wawasakin ng Diyos. Gayunman ang katawan ay hindi para sa pakikiapid, kundi para sa Panginoon, at ang Panginoon ay para sa katawan. 14At binuhay ng Diyos ang Panginoon at bubuhayin din tayo sa pamamagitan ng kanyang kapangyarihan. 15Hindi ba ninyo nalalaman na ang inyong mga katawan ay mga sangkap ni Cristo? Kukunin ko ba ang mga sangkap ni Cristo at gagawin kong mga sangkap ng isang masamang babae? Huwag nawang mangyari. 16Hindi ba ninyo nalalaman na ang nakikisama sa masamang babae ay nagiging iisang katawan na kasama niya? Sapagkat sinasabi, “Ang dalawa ay magiging isang laman.” 17Ngunit siya na nakikisama sa Panginoon ay nagiging iisang espiritu na kasama niya. 18Umiwas kayo sa pakikiapid. Bawat kasalanang maaaring gawin ng tao ay nasa labas ng katawan; ngunit ang gumagawa ng pakikiapid ay nagkakasala laban sa kanyang sariling katawan. 19O hindi ba ninyo nalalaman na ang inyong katawan ay templo ng Espiritu Santo na nasa inyo, na tinanggap ninyo mula sa Diyos, at kayo ay hindi sa inyong sarili? 20Sapagkat kayo'y binili sa isang halaga, kaya't luwalhatiin ninyo ng inyong katawan ang Diyos. (AB01)

 

Hahatulan ng Diyos ang mga nakikiapid at ang mga mangangalunya.

Hebreo 13:4  Maging marangal sa lahat ang pag-aasawa, at huwag dungisan ang higaan, sapagkat ang mga nakikiapid at ang mga mangangalunya ay hahatulan ng Diyos. (AB01)

 

Ang kautusan ng Diyos sa Iglesia ay inilagay sa isang mas mataas na antas sa gitna ng mga hinirang kaysa sa batas para sa bansa (cf. Mat 5:27-32 sa itaas).

 

Ang bautismo ay nagbibigay daan sa pagtanggap ng Banal na Espiritu, na nagbibigay sa atin ng kakayahan na tuparin ng na-aayon ang mga kautusan ng Diyos sa isang mas mataas na antas kaysa sa kinakailangan para sa bansa. Ang mas mataas na antas na ito ay nakabatay sa konsepto ng isipan at ng espiritwal na relasyon sa Diyos; gayunpaman, napakahirap magsagawa sa antas na ito. Hindi dapat gamitin ng isa ang kautusan sa paghihiwalay dahil ito ay nagdudulot ng kasalanan sa iba at mas nagpapahirap na makapasok sa kaharian ng Diyos. Nagdudulot ito ng karahasan sa pamilya at kinamumuhian ng Diyos ang paghihiwalay (Mal. 2:10-17).

Malakias 2:10-17  Hindi ba iisa lamang ang ating ama? Hindi ba iisang Diyos ang lumalang sa atin? Bakit nga tayo nagtataksil sa isa't isa na nilalapastangan ang tipan ng ating mga ninuno? 11Naging taksil ang Juda, at ang kasuklamsuklam ay nagawa sa Israel at sa Jerusalem; sapagkat nilapastangan ng Juda ang santuwaryo ng Panginoon, na kanyang iniibig, at nag-asawa sa anak na babae ng ibang diyos. 12Ihiwalay nawa ng Panginoon mula sa mga tolda ng Jacob ang taong gumawa nito, ang sinumang gigising o sasagot o magdadala ng handog sa Panginoon ng mga hukbo! 13Ito rin ay inyong ginagawa: Tinatakpan ninyo ang dambana ng Panginoon ng mga luha, ng pagtangis, at ng pagdaing, sapagkat hindi na niya nililingap ang handog, ni tinatanggap na may kasiyahan sa inyong kamay. 14Gayunma'y inyong sinasabi, “Sa anong dahilan?” Sapagkat ang Panginoon ay saksi sa pagitan mo at ng asawa ng iyong kabataan, na ginawan mo ng kataksilan, bagaman siya'y iyong kasama, at iyong asawa sa pamamagitan ng tipan. 15Ngunit wala ni isang gumawa niyon na mayroong nalabing Espiritu. Ano ang ginawa niya noong naghahanap siya ng lahing maka-Diyos? Kaya't ingatan ninyo ang inyong espiritu, at huwag nang hayaang ang sinuman ay magtaksil sa asawa ng kanyang kabataan. 16“Sapagkat aking kinapopootan ang paghihiwalay, sabi ng Panginoon, ang Diyos ng Israel, at ang pagtatakip ng tao sa kanyang damit na may karahasan, sabi ng Panginoon ng mga hukbo. Kaya't ingatan ninyo ang inyong sarili at huwag kayong magtaksil.” 17Inyong niyamot ang Panginoon ng inyong mga salita. Gayunma'y sinasabi ninyo, “Paano namin siya niyamot?” Sa inyong pagsasabi, “Bawat gumagawa ng kasamaan ay mabuti sa paningin ng Panginoon, at sila'y kanyang kinalulugdan.” O sa pagtatanong, “Nasaan ang Diyos ng katarungan?” (AB01)

 

Incestuous na Pakikiapid

Ang mga kautusan tungkol sa incest ay ibinigay sa Levitico 18. Ipinagbabawal ito sa lahat ng uri ng relasyon tulad ng makikita sa ibaba.

Levitico 18:1-18  At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 2“Magsalita ka ng ganito sa mga anak ni Israel: Ako ang Panginoon ninyong Diyos. 3Huwag ninyong gagawin ang gaya ng ginagawa sa lupain ng Ehipto na inyong tinirahan; at huwag din ninyong gagawin ang gaya ng ginagawa nila sa lupain ng Canaan, na pinagdadalhan ko sa inyo. Huwag kayong lalakad ng ayon sa mga alituntunin nila. 4Gagawin ninyo ang aking mga tuntunin at tutuparin ninyo ang aking mga batas at lakaran ninyo ang mga iyon: Ako ang Panginoon ninyong Diyos. 5Tutuparin nga ninyo ang aking mga alituntunin at mga batas; na kapag tinupad ng isang tao, siya ay mabubuhay. Ako ang Panginoon. 6“Huwag lalapit ang sinuman sa inyo sa kaninumang kanyang malapit na kamag-anak upang ilitaw ang kahubaran. Ako ang Panginoon. 7Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong ama, na siyang kahubaran ng iyong ina. Siya'y iyong ina; huwag mong ililitaw ang kanyang kahubaran. 8Ang kahubaran ng asawa ng iyong ama ay huwag mong ililitaw; iyon ay kahubaran ng iyong ama. 9Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong kapatid na babae, na anak ng iyong ama o anak ng iyong ina, maging ipinanganak sa sariling tahanan o sa ibang bayan; 10Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng anak na babae ng iyong anak na lalaki, o ng anak na babae ng iyong anak na babae; sapagkat ang kahubaran nila ay kahubaran mo rin. 11Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng anak na babae ng asawa ng iyong ama, na anak ng iyong ama, siya'y kapatid mo. 12Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na babae ng iyong ama; siya'y malapit na kamag-anak ng iyong ama. 13Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na babae ng iyong ina, sapagkat siya'y malapit na kamag-anak ng iyong ina. 14Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na lalaki ng iyong ama; samakatuwid ay huwag kang sisiping sa asawa niya; siya'y iyong tiya. 15Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng iyong manugang na babae, siya'y asawa ng iyong anak; ang kahubaran niya ay huwag mong ililitaw. 16Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng asawa ng iyong kapatid na lalaki; siya ay kahubaran ng iyong kapatid na lalaki. 17Huwag mong ililitaw ang kahubaran ng isang babae at ng kanyang anak na babae; huwag mong papakisamahan ang anak na babae ng kanyang anak na lalaki o ang anak na babae ng kanyang anak na babae, upang lumitaw ang kanyang kahubaran; sila'y malapit na kamag-anak; ito ay masama. 18Hindi mo maaaring maging asawa ang iyong hipag, upang maging kaagaw ng kanyang kapatid na babae na iyong ililitaw ang kahubaran niya, habang nabubuhay pa ang kanyang kapatid.

 

Deuteronomio 22:30 “Huwag kukunin ng isang lalaki ang asawa ng kanyang ama at huwag ililitaw ang balabal ng kanyang ama. (AB01)

 

Ang tanging pagbabawal na may espesipikong oras ay ang pag-aasawa ng hipag. Kung ang isang kapatid na babae ay buhay pa, hindi maaaring kuning asawa ang isa pang kapatid na babae, hanggang sa mamatay ang kapatid na babae na siyang asawa. Nilabag ni Jacob ang kautusan na ito sa pagkuha kay Lea at Raquel. Mayroon siyang dahilan upang iwan si Leah at kunin si Raquel, ngunit hindi niya ito ginawa. Naging simbolo siya dito ni Cristo na kumukuha kay Juda at Israel bilang asawa at pagkatapos ay kinukuha ang Israel at mga Gentil bilang asawa, bilang bahagi ng labindalawang lipi.

 

Ang mga kasalanang ito ay bahagi ng mga sumpa ng Israel (Deut. 27:20,22,23). Ngunit mula sa mga kasalanang ito gumawa ang Diyos ng isang bansa. Bukod dito, sina Moises at ang buong Aaronic priesthood ay ipinanganak mula sa incest.

Exodo 6:20 Naging asawa ni Amram si Jokebed na kapatid na babae ng kanyang ama, at ipinanganak nito sa kanya si Aaron at si Moises, at ang mga naging taon ng buhay ni Amram ay isang daan at tatlumpu't pitong taon. (AB01)

Gayundin ang mga anak nina Abraham at Sara (Gen. 20:12) at ang mga nauna sa kanila (Gen. 5:4).

 

Ito ay espesipikong ginawa upang makita ng pagkasaserdote na sila rin, at ang mga propeta ng Diyos sa ilalim ng kautusan mula kay Moises, ay nangangailangan ng nagliligtas na biyaya ni Jesucristo at sila mismo ay hindi makapagbibigay ng kaligtasan. Iyon ang dahilan kung bakit ang Mesiyas ay nadungisan ng kasalanang sekswal sa magkabilang panig ng buong lahi, mula kay David hanggang kay Natan at mula kay Levi hanggang kay Shimei. Tanging sa pamamagitan ng gawain ng Diyos at mula sa mga ginawa ni Jesucristo na pagbibigay ng kanyang pre-existence maaaring dumating ang kaligtasan sa sangkatauhan.

 

Kautusang Levirate

Ang tanging ibang pagpapaliban sa mga tuntunin na ito ay kapag ang isang lalaki ay namatay na walang anak: ang kanyang asawang babae ay bibigyan ng anak ng kapatid na lalaki ng kanyang namatay na asawa upang maingatan ang mana ng namatay na kapatid na lalaki at ang kapakanan ng kanyang pamilya. Ang anak na iyon ay dapat ibilang sa lahi ng kanyang namatay na asawang lalaki. Sa pagsasanay ito ay kinukuha sa lahi sa labas ng direktang kamag-anak, tulad ng nakita natin sa kaso nina Ruth at Boaz. Sila ay ikinasal.

Deuteronomio 25:5-12  “Kung ang magkapatid ay naninirahang magkasama, at isa sa kanila'y namatay at walang anak, ang asawang babae ng namatay ay huwag mag-aasawa ng isang dayuhan o sa labas ng pamilya. Ang kapatid na lalaki ng kanyang asawa ay sisiping sa kanya, kukunin siya bilang asawa, at tutuparin sa kanya ang tungkulin ng kapatid na namatay. 6Ang panganay na kanyang ipapanganak ay papalit sa pangalan ng kanyang kapatid na namatay upang ang kanyang pangalan ay huwag mapawi sa Israel. 7At kung ayaw kunin ng lalaki ang asawa ng kanyang kapatid, ang asawa ng kanyang kapatid ay pupunta sa pintuang-bayan sa matatanda, at sasabihin, ‘Ang kapatid ng aking asawa ay tumatangging itindig ang pangalan ng kanyang kapatid sa Israel; ayaw niyang tuparin sa akin ang tungkulin ng kapatid na namatay.’ 8Kung magkagayo'y tatawagin siya ng matatanda sa kanyang bayan at makikipag-usap sa kanya; at kung siya'y magpumilit at sabihin, ‘Ayaw kong kunin siya;’ 9ang asawa ng kanyang kapatid ay lalapit sa kanya sa harapan ng matatanda at huhubarin ang sandalyas sa kanyang mga paa, at luluraan siya sa mukha; at siya'y sasagot at sasabihin, ‘Ganyan ang gagawin sa lalaking ayaw magtindig ng sambahayan ng kanyang kapatid.’ 10At ang kanyang pangala'y tatawagin sa Israel, ‘Ang bahay ng hinubaran ng sandalyas.’ 11“Kapag may dalawang lalaking nag-aaway at ang asawang babae ng isa ay lumapit upang iligtas ang kanyang asawa sa kamay ng nananakit sa kanya sa pamamagitan ng pag-uunat niya ng kanyang kamay at paghawak sa maselang bahagi ng lalaki, 12iyo ngang puputulin ang kamay ng babae. Huwag kang magpapakita ng habag. (AB01)

 

Dito itinatag ang mga kautusan ng pagmamana, dahil ang kapatid na lalaki ay hindi lamang pinapayagan kundi kinakailangang kuning asawa ang balo ng kanyang kapatid na lalaki. Ang supling mula sa pagsasama na ito ay kukunin ang mana ng namatay na kapatid na lalaki at hindi ng kanyang sarili.

 

Sa ilalim ng sinaunang Code of Hammurabi, tulad ng ipinapakita ng mga gawa at pahayag ni Abraham sa Genesis 15:2-3, ang isang lalaking walang anak ay pinalitan ng kanyang alipin na itinuring na bahagi ng kanyang bahay at samakatuwid ay kanyang tagapagmana. Hindi ganoon ang kalagayan sa ilalim ng kautusan ng Diyos, at ang kabiguan na tuparin ang tungkuling ito ang dahilan kung bakit pinatay si Onan (cf. ang araling Ang Kasalanan ni Onan (No. 162)).

 

Mula rin sa kautusan na ito na maaaring isagawa ang in vitero fertilisation (IVF) kung saan ang mag-asawa na kilalang walang anak at hindi kayang magkaanak. Ang programa ay dapat na isagawa ng kapatid na lalaki ayon sa batas, at kung ang babae mismo ang may kinalaman ang egg ay maaaring i-donate mula rin sa pamilya. Ang supling ng pamilya ay may katayuan bilang magkapatid sa ilalim ng kautusan.

 

Bulaang saksi at Pagkapoot sa pag-aasawa

Deuteronomio 22:13-29 “Kung ang sinumang lalaki ay mag-asawa at pagkatapos sumiping sa babae, ay kanyang kapootan siya, 14at kanyang pagbintangan ng mga kahiyahiyang bagay at siraan siya ng dangal sa pamamagitan ng pagsasabing, ‘Aking kinuha ang babaing ito, ngunit nang sipingan ko siya ay hindi ko natagpuan sa kanya ang mga tanda ng pagkabirhen.’ 15Kung magkagayo'y, ang ama at ina ng dalaga ay magbibigay ng mga katibayan ng pagkabirhen ng babae sa matatanda sa lunsod sa pintuang-bayan; 16at sasabihin ng ama ng dalaga sa matatanda, ‘Ibinigay ko ang aking anak sa lalaking ito upang maging asawa ngunit kanyang kinapootan siya. 17Kanyang pinagbibintangan siya ng mga kahiyahiyang bagay sa pagsasabing, “Hindi ko natagpuan sa iyong anak ang mga katibayan ng pagkabirhen;” gayunma'y ito ang mga tanda ng pagkabirhen ng aking anak.’ At kanilang ilaladlad ang kasuotan sa harapan ng matatanda sa bayan. 18Kukunin ng matatanda sa lunsod na iyon ang lalaki at siya'y hahagupitin; 19at kanilang pagbabayarin siya ng isang daang siklong pilak at ibibigay sa ama ng dalaga sapagkat kanyang siniraang-puri ang isang dalaga ng Israel. Siya'y mananatili bilang kanyang asawa; hindi niya mapapalayas ang babae sa lahat ng kanyang mga araw. 20Ngunit kung ang bagay na ito ay totoo na ang mga tanda ng pagkabirhen ay hindi natagpuan sa dalaga, 21kanila ngang ilalabas ang dalaga sa pintuan ng bahay ng kanyang ama, at babatuhin siya ng mga bato ng mga lalaki sa kanyang bayan upang siya'y mamatay. Nagkasala siya ng kahangalan sa Israel sa paggawa ng kahalayan sa bahay ng kanyang ama; gayon mo aalisin ang kasamaan sa gitna mo. 22“Kung ang isang lalaki ay matagpuang sumisiping sa isang babaing may asawa, kapwa sila papatayin, ang lalaki na sumiping sa babae at ang babae. Gayon mo aalisin ang kasamaan sa Israel. 23“Kung ang isang dalaga ay nakatakdang ikasal sa isang lalaki, at natagpuan siya ng isang lalaki sa bayan, at sumiping sa kanya; 24kapwa mo sila ilalabas sa pintuan ng lunsod na iyon at inyong babatuhin sila ng mga bato upang sila'y mamatay; ang dalaga, sapagkat hindi siya sumigaw kahit na siya ay nasa lunsod, at ang lalaki, sapagkat nilapastangan niya ang asawa ng kanyang kapwa. Gayon mo aalisin ang kasamaan sa gitna mo. 25“Ngunit kung matagpuan ng lalaki sa parang ang isang dalagang nakatakdang ikasal, at pilitin siya ng lalaki na sipingan siya, ang lalaki lamang na sumiping sa kanya ang papatayin. 26Ngunit ang dalaga ay huwag mong gagawan ng anuman; sa dalaga ay walang anumang kasalanang nararapat ikamatay, sapagkat ang usaping ito ay gaya ng isang lalaking dinaluhong at pinatay ang kanyang kapwa. 27Yamang kanyang natagpuan ang dalaga sa parang, ang dalagang nakatakdang ikasal ay maaaring sumigaw ngunit walang magliligtas sa kanya. 28“Kung matagpuan ng isang lalaki ang isang dalagang hindi pa nakatakdang ikasal, at kanyang sinunggaban at sinipingan siya, at sila'y nahuli sa akto, 29ang lalaking sumiping sa kanya ay magbibigay sa ama ng dalaga ng limampung siklong pilak, at ang dalaga ay magiging kanyang asawa. Sapagkat kanyang nilapastangan siya, hindi niya maaaring hiwalayan ang dalaga hangga't siya ay nabubuhay. (AB01)

 

Ang pagbibigay ng kasinungalingang pagsasaksi sa asawang babae at ang paratang laban sa kanyang kadalisayan ay nakakasira sa mga karapatan ng asawang lalaki sa hinaharap na paghihiwalay. Kaya siya ay mananagot para sa kanya sa lahat ng araw ng kanyang buhay. Kung sino ang nabigong maglaan para sa kanyang pamilya ay lumalapastangan sa pananampalataya at mas masahol pa sa isang hindi mananampalataya.

 

Ang parusa para sa pangangalunya at para sa panggagahasa ng isang nakatakdang ikasal o may asawang babae ay kamatayan, gaya ng nakikita natin dito. Kung ang babae ay kinuha sa bayan at hindi sumigaw siya rin ay dapat patayin. Kung siya ay kinuha nang sapilitan, ang lalaki lamang ang papatayin. Ang pagkuha sa isang babae na walang asawa sa mga parang ay pinarurusahan ng multa at ipapakasal (kung ang parehong partido ay nahuli sa akto), at ang lalaking sangkot ay hindi maaaring makipaghiwalay sa kanya. Kung ang ama ay tumangging ibigay siya sa kanya para gawing asawa kung gayon hindi niya ito kailangan na pakasalan; siya ay pagmumultahin na lamang. Ang malinaw na pagdukot sa pamamagitan ng pag-kidnap sa lahat ng pagkakataon ay pinarurusahan ng kamatayan.

 

Ang Handog tungkol sa Paninibugho

Mga Bilang 5:12-31 “Sabihin mo sa mga anak ni Israel, ‘Kung ang asawa ng sinumang lalaki ay lumihis ng landas at hindi naging tapat sa kanya, 13at may ibang lalaking sumiping sa kanya, at ito'y nakubli sa mga mata ng kanyang asawa at siya ay hindi nahalata kahit na dinungisan niya ang kanyang sarili at walang saksi laban sa kanya, at hindi siya nahuli sa akto, 14at kung ang diwa ng paninibugho ay dumating sa kanya, at siya'y maninibugho sa kanyang asawa na dumungis sa kanyang sarili o kung ang diwa ng paninibugho ay dumating sa kanya at siya'y naninibugho sa kanyang asawa, bagaman hindi niya dinungisan ang kanyang sarili, 15dadalhin ng lalaki sa pari ang kanyang asawa, at dadalhin ang handog na hinihingi sa babae, ikasampung bahagi ng isang efa ng harina ng sebada. Hindi niya bubuhusan ng langis o lalagyan man ng kamanyang, sapagkat ito ay handog na butil tungkol sa paninibugho, handog na harinang alaala na nagpapaalala sa kasalanan. 16“At ilalapit ng pari ang babae, at pahaharapin sa Panginoon. 17Ang pari ay kukuha ng banal na tubig sa isang lalagyang luwad at dadampot ang pari ng alabok na nasa lapag ng tabernakulo at ilalagay sa tubig. 18Pahaharapin ng pari ang babae sa Panginoon, at ipalulugay ang buhok ng babae, at ilalagay sa kanyang mga kamay ang handog na butil na alaala, na handog na butil tungkol sa paninibugho, at hahawakan ng pari sa kamay ang mapapait na tubig na nagdadala ng sumpa. 19Siya'y panunumpain ng pari, at sasabihin sa babae, ‘Kung walang sumiping sa iyo na ibang lalaki, at kung hindi ka bumaling sa karumihan, habang ikaw ay nasa ilalim ng kapamahalaan ng iyong asawa ay maligtas ka nawa sa mapait na tubig na ito na nagdadala ng sumpa. 20Subalit kung ikaw ay lumihis habang ikaw ay nasa ilalim ng kapamahalaan ng iyong asawa, at kung ikaw ay nadungisan at may ibang lalaking sumiping sa iyo, bukod sa iyong asawa,’ 21panunumpain ng pari ang babae ng panunumpang sumpa, at sasabihin ng pari sa babae, ‘Gagawin ka ng Panginoon na sumpa at kahihiyan sa gitna ng iyong bayan, kapag pinalaylay ng Panginoon ang iyong hita at pinamaga ang iyong katawan. 22Ang tubig na ito na nagdadala ng sumpa ay pumasok nawa sa iyong katawan, at ang iyong katawan ay pamagain at ang iyong hita ay palaylayin.’ At ang babae ay magsasabi, ‘Amen.’ 23“Pagkatapos ay isusulat ng pari ang mga sumpang ito sa isang aklat, at kanyang tatanggalin sa tubig ng kapaitan. 24Kanyang ipapainom sa babae ang mapait na tubig na nagdadala ng sumpa at papasok sa kanya ang tubig na nagdadala ng sumpa, at magbubunga ng matinding hapdi. 25At kukunin ng pari sa kamay ng babae ang handog na butil tungkol sa paninibugho at kanyang iwawagayway ang handog na butil sa harap ng Panginoon, at dadalhin ito sa dambana. 26Ang pari ay kukuha ng isang dakot ng handog na butil na alaala niyon at susunugin sa ibabaw ng dambana, at pagkatapos ay ipapainom sa babae ang tubig. 27Kapag napainom na siya ng tubig, at mangyari kung kanyang dinungisan ang kanyang sarili, at siya'y nagtaksil sa kanyang asawa, ang tubig na nagdadala ng sumpa ay papasok sa kanya at magbubunga ng matinding hapdi. Ang kanyang katawan ay mamamaga at ang kanyang hita ay lalaylay; at ang babae ay magiging sumpa sa gitna ng kanyang bayan. 28Ngunit kung ang babae ay hindi nadungisan, kundi malinis, lalaya siya at magdadalang-tao. 29“Ito ang batas tungkol sa paninibugho, kapag ang isang babae bagaman nasa ilalim ng kapangyarihan ng kanyang asawa, ay naligaw at dinungisan ang kanyang sarili, 30o kapag ang diwa ng paninibugho ay dumating sa isang lalaki, at naninibugho sa kanyang asawa; ang babae ay pahaharapin niya sa Panginoon at ilalapat ng pari sa babae ang buong kautusang ito. 31Ang lalaki ay maliligtas sa kasamaan ngunit ang babae ay mananagot sa kanyang kasamaan.” (AB01)

 

Ang sikolohiya ng mapanibughong isip ay kadalasang nangangailangan ng panlabas na kontrol o limitasyon, na karaniwang hindi makatwiran at mapait. Ang ganitong kaisipan ay walang lugar sa mga hinirang. Gayunpaman, hindi dapat bigyan ng pagkakataon na lumitaw ang suliranin. Ang ating asal ay dapat na walang kapintasan.

 

Ang “handog tungkol sa paninibugho” ay inihandog nang minsanan sa Mesiyas. Ang Banal na Espiritu ang pumalit sa saserdote. Ang parusa sa sinumang magsinungaling sa Banal na Espiritu ay kamatayan, tulad ng nangyari kay Ananias at sa kanyang asawa (Mga Gawa 5:1-5ff.). Sa ilang tao ang kamatayan ay hindi agad halata; gayunpaman ito ay tiyak.

 

Pagbubukod para sa pagkasaserdote

Levitico 21:7-15  Huwag silang mag-aasawa ng isang babaing upahan o babaing nadungisan, ni mag-aasawa sa isang babaing hiwalay na sa kanyang asawa, sapagkat ang pari ay banal sa kanyang Diyos. 8Siya ay iyong ituturing na banal, sapagkat siya ang naghahandog ng tinapay ng inyong Diyos. Siya'y magiging banal sa inyo; sapagkat akong Panginoon na nagpapabanal sa inyo ay banal. 9Kapag dinungisan ng anak na babae ng isang pari ang kanyang sarili sa pamamagitan ng pagpapaupa ay kanyang nilalapastangan ang kanyang ama; siya'y susunugin sa apoy. 10“Ang pari na pangunahin sa kanilang magkakapatid, na binuhusan ng langis ang ulo at ang kamay, at itinalaga upang magsuot ng kasuotan ng pari, hindi dapat maglugay ng kanyang buhok, ni sirain ang kanyang damit. 11Huwag siyang lalapit sa anumang bangkay, ni dungisan ang kanyang sarili, maging dahil sa kanyang ama, o dahil sa kanyang ina; 12ni lalabas siya sa santuwaryo, ni lalapastanganin ang santuwaryo ng kanyang Diyos; sapagkat ang pagtalaga ng langis na pambuhos ng kanyang Diyos ay nasa kanya: Ako ang Panginoon. 13Siya'y mag-aasawa sa isang dalagang birhen. 14Hindi siya mag-aasawa sa isang balo, o sa hiniwalayan, o sa isang babaing nadungisan, o sa isang upahang babae; kundi kukuha siya ng isang dalagang malinis sa kanyang sariling bayan bilang asawa. 15Upang hindi niya malapastangan ang kanyang mga anak sa gitna ng kanyang mga kamag-anak, sapagkat ako ang Panginoon na nagpapabanal sa kanya.” (AB01)

 

Ang Dakilang Saserdote ng Templo ng Diyos ay ang Mesiyas, at siya ay pumasok sa santuwaryo nang minsanan, bilang Inalog na Bigkis noong 30 CE. Ang lahat ng saserdote na naglilingkod sa Iglesia ay ginagawa ito bilang kanyang kahalili. Kaya't sila ay dapat maging banal tulad ng kanyang kabanalan. Ang mga hinirang sa kanilang kabuuan ay hindi dapat dungisan ang Templo, ang Templo na sila mismo. Ang usapin ng pagiging madumi dahil sa mga patay ay tatalakayin sa ibaba.

 

Proteksyon ng supling mula sa mga Pagano na Pagsasanay

Ang buong lohikal na layunin ng ikapitong utos ay ang paglikha ng isang banal na bansa, at dalisay na bayang nakatuon sa Diyos. Ang relasyon sa pag-aasawa ay dapat walang dungis upang ang mga tao ay maging walang dungis. Dahil dito ang kadalisayan ng supling ay na protektahan at ang kanilang gampanin sa paglilingkod sa Diyos sa bansa ay naingatan. Walang bata ang dapat ipadaan sa apoy para kay Molec (Lev. 18:21). Ang mapanlinlang na pagsamba kay Molec, o Cemos, o ang Diyos ng Buwan na si Sin bilang Ginintuang Guya ng Sinai, ayon sa iba’t ibang tawag dito, ay kinasasangkutan ng pag-aalay at pagkain ng mga bata (kasama ng mga Aryan) at ito ay isang karumaldumal sa Panginoon. Ayon kay Abbe MacGeoghegan, ang pagsamba sa Ginintuang Guya ay ipinagpatuloy ng mga Milesians sa Ireland bilang pangalawang pagka-diyos kasunod ng sagradong Oak at Mistletoe hanggang sa pagparito ng Cristianismo (MacGeoghegan-Mitchell, History of Ireland, Sadlier, NY, 1868, p. 65). Itong relihiyon ng Triune god ng mga Aryan ay laganap sa mga Phoenician, Carthaginians, Gauls, Scythians, mga Griyego at mga Romano. Ito ang dahilan kung bakit ipinakilala at matibay na ipinagtanggol ng mga Romano at Celts ang Trinidad. Ang pagkain ng mga bata at aso ay ipinagpatuloy doon hanggang sa pagkasira ng Carthage. Ang gawaing ito ay pinatigil ng mga Carthaginian sa paghahari ni Darius I, na itinuturing itong kalupitan.

 

Ang mga Irish Milesian ay hindi nag-iisa sa pag-aalay at pagkain ng laman ng tao (madalas para sa mga mahika na kadahilanan). Itinala ni Polybius na tinanggihan ni [H]Annibal ang mungkahi ng mga Gaul na kumain ng laman ng tao. Ito ay laganap sa mga Irish, Gauls, Britons, mga Kastila, Scythian at iba pang mga bansa. Itinala ni Strabo, (cf. Heograpiya) noong unang siglo BCE, na ang mga Irish ay kumakain ng kanilang mga patay at partikular na ang kanilang mga magulang. Naging mas lalong nakakatakot ang katotohanan ng mga kautusan ng Bibliya tungkol sa pagdungis sa pagkasaserdote para sa mga patay. Nakita ni Jerome na ang mga Scots ng Britainia ay kumakain ng laman ng tao sa panahon niya, nang makita niya sila sa Gaul sa katapusan ng ikaapat na siglo (cf. MacGeoghegan, ibid., p. 67).

 

Ang gasuklay na buwan at ang bituin na kasama nito na nakapasok maging sa Islam ay may kaugnayan sa pagsamba sa Diyos ng Buwan na si Sin (cf. ang araling Ang Gintong Guya (No. 222)). Tinala nina Jones at Pennick (A History of Pagan Europe, Routledge, London at New York, 1995, pp. 77ff.), na ang simbolo ng gasuklay at bituin sa Islam ay nagpapaalala sa pagsamba sa diyos ng buwan na si Sin na dating napasama sa pagsamba sa tatlong diyosa na sina Al’lat, Al-Uzzah at Manat. Ang sistemang Triune ay laganap sa mga Aryan at matatagpuan din sa mga Celts sa katulad na anyo ng sistemang Triune at ng tatlong diyosa, kung saan ang isa ay si Bridgit (o Brigit). Ang sistemang Triune sa Gaul ay binubuo rin ng tatlong diyos, sina Esus, Taranis, at Teutates. Sila at ang sistemang Triune ay bahagi ng parehong sistema ng mga sagradong Kakahuyan at ang diyos ng buwan na si Sin, na siya ring sinasamba ng mga tagasunod. Kalat-kalat ang mga lamang-loob ng tao sa mga Sagradong Kakahuyan at kahit ang mga Druid ay hindi pumapasok sa mga ito sa ilang pagkakataon. Ang Sardinia ay isang matibay na kuta ng sistemang paganong ito hanggang sa ikalabingisang siglo, na sinuhulan ang mga mahistrado upang balewalain ito.

 

Matagal nang umiiral ang sistemang ito sa Ireland at ang pagkain ng laman ng tao ay karaniwan doon at maging sa mga Scot, na nagmula sa Ireland noong tinatawag pa itong Scotia. Ang kamakailang paghuhukay sa mga megalith sa County Sligo ay nagpakita ng malalaking libingan doon ng hindi mabilang na libu-libong tao, na higit pa sa maaaring kayang suportahan ng lugar sa paligid nila. Mayroong daan-daang ganitong uri ng mga libingan sa Ireland ngunit tila ang Sligo ang pangunahing lugar.

 

Tinala kamakailan ng mga arkeologo na ang mga tao ay kine-cremate gamit ang kanilang sariling taba ng katawan at pagkatapos (ayon sa isang iskolar sa isang panayam sa radyo) ay "tila hinuhukay muli para sa isang kapistahan ng kanilang mga pamilya o iba pa, sa susunod na petsa." Ang malinaw na konklusyon, ayon sa naitala ni Strabo na nangyayari hanggang sa hindi bababa sa unang siglo, ay sadyang binabalewala sa kasalukuyan (gaya ng ginawa ni MacGeoghegan nang banggitin niya ang kaugalian ng paglilibing). Kinakain nila ang kanilang mga patay. Ang katotohanan na ang mga tao at lalo na ang mga bata ay sinusunog sa mga imahe ng diyos, o sa apoy sa buong mundo ng mga Aryan at Phoenician. Ang mga Roman-Celtic at Phoenician na mga ina ay itinuturing ito na maipagmamalaki na kaya nilang aliwin ang kanilang mga anak nang walang damdamin habang sila ay nasusunog ng buhay sa ngalan ng kabanalan at ang kanilang mga hiyaw ay natatakpan ng mga tambol at pakakak (cf. also MacGeoghegan, ibid., pp. 65-73).

 

Ang mga kaugaliang ito ay natagpuan sa Tiro at sa mga Phoenician, at nagpatuloy ito doon sa mahabang panahon at sa mga Cananeo. Bumibili yaong mga walang anak mula sa mga mahihirap upang hindi sila kapusin ng naangkop na alay. Ang mga batang sinusunog ay itinapon sa isang pugon o inilalagay sa isang estatwa ni Saturn, na pagkatapos ay sinisindihan ng apoy. Iniugnay nila ang pagkatalo ng Carthage sa Agathocles sa katotohanang nag-alay sila ng mga batang mababa ang kalidad, na mga anak ng mga dayuhan at alipin, sa diyos sa anyo ni Saturn (samakatuwid ang Saturnalia) sa halip na ang karaniwang anak nila na unang kalidad. Pagkatapos ay nag-alay sila ng dalawang daang bata na unang kalidad at tatlong daang mamamayan na kusang loob na inalay ang kanilang sarili upang palubagin ang diyos para sa kasalanan ng kapabayaan nila (MacGeoghegan, pp. 67-68).

 

Ayon sa tala ni Cornelius Walford noong ikalabinsiyam na siglo ng taggutom, ang kanibalismo ay naitala sa Irish sa panahon ng taggutom noong 1588-89 at 1601-03 (cf. Reay Tannahill’s Flesh and Blood para sa isang pangkalahatang kasaysayan ng kanilang, at iba pang, kanibalismo). Ang huling yugto ng kanibalismo ng isang angkan o tribo na nasugpo sa UK ay sa Western Highlands ng Scotland noong ikalabimpitong siglo. 400 na sandatahan ng mga lalaki sa ilalim ni James VI ng Scotland, pati si James I ng England, ang pumunta upang puksain ang angkan ng mga Sawney Beane na mga naninirahan sa kweba sa Galloway. Ang mga tao ay dinakip at pinatay sa Edinburgh nang walang paglilitis, ang mga lalaki ay pinagtatatanggal ang mga bahagi ng katawan nang buhay at ang mga babae ay sinunog. Sinasabi na walang manlalakbay na ligtas sa Western Highlands hanggang sa isinagawa iyon para sa sangkatauhan.

 

Ang Head hunting at kanibalismo ay laganap sa Indonesia, Coral Sea, at Australia hanggang sa ika-20 siglo. Ang kanibalismo ay nagpatuloy sa Papua-New Guinea at ilang bahagi ng Timog-Silangang Asya, at sa Africa matapos ang WWII kung saan ang laughing sickness (isang sakit ng kanibalismo) ay patuloy pa ring naiuulat. Hanggang ngayon may ilang Pagano ang patuloy na nagsasagawa ng pag-aalay ng tao ng palihim.

 

Ang kulto ng pagsamba sa Diyos ng Buwan na si Sin bilang Gintong Guya o Molec, o sa kanyang aspeto bilang triune god, kung saan ang modernong pinagmulan ay Trinidad, ang pinakamasamang anyo ng kalupitan ng tao. Hinahatulan ito ng Diyos at pati ang sistemang ito na umiiral pa rin hanggang sa kasalukuyan (cf. ang mga araling Ang Pinagmulan ng Pasko at Easter (No. 235) at Doktrina ng Orihinal na Kasalanan Bahagi I: Ang Halamanan ng Eden (No. 246)).

 

Ang buong sistema ay nababalot ng mapangalunyang gawain ng mga Kulto ng Misteryo. Ang pangangalunya, pakikiapid, ang pagnanasa sa laman, pag-aalay ng tao at Pasko at Easter ay magkakaugnay na aspeto ng isang paganong pagsamba, na inayon sa kalendaryo at sistema ng pagsamba na isinasagawa pa rin ngayon. Ang mundo, kasama ang Israel, ay nasa isang mapangalunyang relasyon sa diyos ng mundong ito nang hindi nito namamalayan.

 

Iba pang mga Ipinagbabawal na Relasyon

Mayroong ilang seryosong ipinagbabawal na relasyon, na tinatrato nang napaka-seryoso.

 

Upahang babae

Levitico 19:29 “Huwag mong durungisan ang iyong anak na babae, na siya'y iyong gagawing upahang babae, baka ang lupain ay masadlak sa pakikiapid, at mapuno ng kasamaan. (AB01)

 

Pakikiapid sa pagsamba sa diyos-diyosan at pagpapatutot

Mga Bilang 25:1-18 Samantalang ang Israel ay naninirahan sa Shittim, ang taong-bayan ay nagpasimulang makiapid sa mga anak na babae ng Moab. 2Sapagkat inanyayahan ng mga ito ang taong-bayan sa mga paghahandog sa kanilang mga diyos; at ang bayan ay kumain at yumukod sa mga diyos ng Moab. 3Ang Israel ay nakipag-isa sa Baal ng Peor; at ang galit ng Panginoon ay nagningas laban sa Israel. 4Kaya't sinabi ng Panginoon kay Moises, “Isama mo ang lahat ng pinuno sa bayan at bitayin mo sila sa harap ng araw sa harap ng Panginoon, upang ang matinding galit ng Panginoon ay mapawi sa Israel. 5Sinabi ni Moises sa mga hukom sa Israel, “Patayin ng bawat isa sa inyo ang mga taong nakipag-isa sa Baal ng Peor.” 6At dumating ang isa sa mga anak ni Israel at nagdala sa kanyang mga kapatid ng isang babaing Midianita sa paningin ni Moises at ng buong kapulungan ng mga anak ni Israel, habang sila'y umiiyak sa pintuan ng toldang tipanan. 7Nang makita ito ni Finehas, na anak ni Eleazar, na anak ng paring si Aaron, ay tumindig siya sa gitna ng kapulungan at hinawakan ang isang sibat. 8Pumunta siya sa likod ng lalaking Israelita sa loob ng tolda, at tinuhog silang pareho, ang lalaking Israelita at ang babae, tagos sa katawan nito. Sa gayon ang salot ay huminto sa mga anak ni Israel. 9Ang mga namatay sa salot ay dalawampu't apat na libo. 10At nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 11“Pinawi ni Finehas na anak ni Eleazar, na anak ng paring si Aaron, ang aking galit sa mga anak ni Israel, sa paraang siya'y nanibugho dahil sa aking paninibugho sa kanila, na anupa't hindi ko nilipol ang mga anak ni Israel sa aking paninibugho. 12Kaya't sabihin mo, narito, ibinibigay ko sa kanya ang aking tipan ng kapayapaan. 13At magiging kanya at sa binhing susunod sa kanya ang tipan ng walang hanggang pagkapari, sapagkat siya'y mapanibughuin para sa kanyang Diyos at ginawa ang pagtubos para sa mga anak ni Israel.” 14Ang pangalan ng lalaking Israelita na napatay, na pinatay na kasama ng babaing Midianita ay Zimri na anak ni Salu, na pinuno sa isang sambahayan ng mga Simeonita. 15Ang pangalan ng babaing Midianita na napatay ay Cozbi, na anak ni Zur; siya'y pinuno sa bayan ng isang sambahayan ng mga sambayanan sa Midian. 16Nagsalita ang Panginoon kay Moises, na sinasabi, 17“Guluhin ninyo ang mga Midianita, at inyong daigin sila; 18sapagkat ginulo nila kayo ng kanilang mga pandaraya sa inyo sa nangyari sa Peor, at sa pangyayari kay Cozbi, na anak na babae ng pinuno sa Midian, na kanilang kapatid na namatay nang araw ng salot dahil sa pangyayari sa Peor. (AB01)

 

Gaya ng makikita sa itaas, ang pakikiapid ay nauugnay din sa mga doktrina ng ibang mga diyos na ito. Mayroon itong epekto ng pagbubunga ng isang masamang pag-iisip, gaya ng nakita natin sa Roma kabanata 1 (lalo na sa mga versikulo 18-32), dahil ipinagkait ng mga saserdote ang katotohanan sa pamamagitan ng kalikuan.

 

Sodomy

Levitico 18:22 Huwag kang sisiping sa lalaki na gaya ng pagsiping mo sa babae: ito ay karumaldumal. (AB01)

 

Ang pakikipagtalik sa kapareho ng kasarian ay isang karumaldumal, at hindi makakapasok ang sinumang bayarang lalaki o homosexual sa kaharian ng Diyos, maliban kung mayroon siyang bunga ng pagsisisi.

Deuteronomio 23:17-18 “Huwag magkakaroon ng bayarang babae sa mga anak na babae ng Israel, ni magkakaroon ng bayarang lalaki sa mga anak na lalaki ng Israel. 18Huwag mong dadalhin ang upa sa isang masamang babae, o ang pasahod sa isang aso sa bahay ng Panginoon mong Diyos para sa anumang panata, sapagkat ang mga ito ay kapwa karumaldumal sa Panginoon mong Diyos. (AB01) (cf. pati ang Lev. 20:13 sa ibaba)

 

Sa Deuteronomio 23:18 ang mga bayarang lalaki ay tinukoy bilang mga aso na binanggit sa Apocalipsis 22:15 bilang mga nasa labas ng kaharian ng Diyos. Sila at ang mga tomboy ay isang karumaldumal sa harap ng Diyos (Rom. 1:24-27).

Roma 1:24-27 Kaya't dahil sa mga pagnanasa ng kanilang mga puso ay hinayaan sila ng Diyos sa karumihan, upang lapastanganin ang kanilang mga katawan sa kani-kanilang sarili; 25sapagkat pinalitan nila ng kasinungalingan ang katotohanan ng Diyos at sila'y sumamba at naglingkod sa nilalang sa halip na sa Lumalang, na siyang pinupuri magpakailanman! Amen. 26Dahil dito'y hinayaan sila ng Diyos sa mga mahahalay na pagnanasa. Ipinagpalit ng kanilang mga babae ang likas na pakikipagtalik sa di-likas. 27At gayundin naman ang mga lalaki, nang iwan ang likas na pakikipagtalik sa mga babae, ay nag-alab sa kanilang pagnanasa sa isa't isa. Gumagawa ng kahalayan ang mga lalaki sa mga kapwa lalaki, at tumatanggap sa kanilang sarili ng kaparusahan ng kanilang pagkakamali. (AB01)

 

Bestiality

Ang pakikipagtalik sa hayop ay ipinagbabawal sa mga taong may pananampalataya, sapagkat ito rin ay isang mahalay na pagtatalik.

Exodo 22:19  "Whoever lies with a beast shall be put to death.“Sinumang sumiping sa isang hayop ay papatayin. (AB01)

 

Levitico 18:23 At huwag kang sisiping sa anumang hayop upang dungisan mo ang iyong sarili kasama nito, ni ang babae ay huwag ibibigay ang sarili upang makasiping ng hayop, ito ay mahalay na pagtatalik.

(cf. pati ang Deut. 27:21)

 

Ang pagkabihag at pagkawasak ang kaparusahan, at sa kadahilanang ito at ang pagsamba kay Astarte o Easter na inutusan ng Diyos na lipulin ang mga naninirahan sa Canaan. Walang sinuman sa Pananampalataya ang dapat gumawa ng mga bagay na ito; maging sinuman sa bansa, o sinumang dayuhang nakikipamayan sa atin.

Levitico 18:24-30 “Huwag ninyong dungisan ang inyong sarili sa alinman sa mga bagay na ito, sapagkat sa lahat ng mga ito ay dinungisan ng mga bansang aking palalayasin sa harapan ninyo ang kanilang mga sarili, 25at nadungisan ang lupain, kaya't aking dadalawin ang kanyang kasamaan at isinusuka ng lupain ang mga naninirahan doon. 26Subalit inyong tutuparin ang aking mga tuntunin at ang aking mga batas, at huwag ninyong gagawin ang alinman sa mga karumaldumal na ito, maging ang mga katutubo o ang mga dayuhan na naninirahang kasama ninyo. 27Ang mga tao sa lupain na nauna sa inyo ay gumawa ng lahat ng mga karumaldumal na mga ito, at ang lupain ay nadungisan; 28baka isuka rin kayo ng lupain kapag dinungisan ninyo ito, gaya ng pagsuka nito sa bansang nauna sa inyo. 29Sapagkat sinumang gumawa ng alinman sa mga karumaldumal na ito, ang mga taong gumagawa ng mga iyon ay ititiwalag sa kanilang bayan. 30Kaya ingatan ninyo ang aking bilin na huwag gawin ang alinman sa mga karumaldumal na kaugaliang ito na ginawa ng mga nauna sa inyo, at huwag ninyong dungisan ang inyong sarili sa mga ito: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” (AB01)

 

Parusa para sa mga Kasalanang Sekswal

Ang pakikiapid ay may mga pinsalang kaakibat. Ang paggawa ng pakikiapid ay kinakailangan ng pag-aasawa. Kung ang pag-aasawa ay hindi posible, o tinanggihan ng ama ng babae, ang dote ng mga birhen ay dapat bayaran bilang kabayaran.

Exodus 22:16-18 “At kung akitin ng isang lalaki ang isang dalaga na hindi pa naipagkakasundong mag-asawa at kanyang sipingan, kanyang ibibigay ang kanyang dote at gagawing kanyang asawa. 17Kung mahigpit na tumutol ang kanyang ama na ibigay siya sa kanya, ay magbabayad siya ng salapi katumbas ng dote para sa mga dalaga. 18“Huwag mong pahintulutang mabuhay ang isang babaing mangkukulam. (AB01)

 

Ang pakikiapid ay may kaakibat na parusa. Ang pakikiapid sa espirituwal na antas, na tinutukoy bilang pangkukulam, ay pinarurusahan ng kamatayan (v. 18). Sapagkat ang lahat ng kasalanan ay laban sa Diyos at hindi tayo nagkakasala laban sa tao; sila'y ating nasasaktan lamang. Tayo ay nagkakasala laban sa Diyos at sa Kanya lamang.

Awit 51:1-4 Sa Punong Mang-aawit. Awit ni David, nang si Natan na propeta ay dumating sa kanya, pagkatapos na siya'y makapasok kay Batseba. Maawa ka sa akin, O Diyos, ayon sa iyong tapat na pag-ibig; ayon sa iyong saganang kaawaan ay pawiin mo ang aking mga paglabag. 2Hugasan mo akong lubos sa aking kasamaan, at linisin mo ako sa aking kasalanan. 3Sapagkat aking nalalaman ang mga pagsuway ko, at ang aking kasalanan ay laging nasa harapan ko. 4Laban sa iyo, sa iyo lamang ako nagkasala, at nakagawa ng kasamaan sa iyong paningin, upang ikaw ay maging ganap sa iyong pagsasalita at walang dungis sa iyong paghatol. (AB01)

 

Kung ang isang alipin ay nagkasala ng pakikiapid at hindi siya malaya, siya ay sisiyasatin. Ganoon din ang dapat gawin sa isang taong napipilitang magtrabaho dahil sa kahirapan.

Levitico 19:20 “Kung ang isang lalaki ay sumiping sa isang aliping babae na nakatakdang ipakasal sa isang lalaki, at hindi pa natutubos ang babae, o hindi pa nabibigyan ng kalayaan, ay dapat magkaroon ng pagsisiyasat. Hindi sila papatayin yamang siya'y hindi pa malaya. (AB01)

 

Ang parusa para sa pangangalunya ay kamatayan at ang parusa para sa lahat ng pakikiapid ay kamatayan, tulad ng Sampung Utos at kanilang mga batas na may pataw ng parusang kamatayan.

Levitico 20:10-17 “Kapag ang isang lalaki ay mangalunya sa asawa ng kanyang kapwa, ang lalaking nangalunya at ang babaing nangalunya ay parehong papatayin. 11Ang lalaking sumiping sa asawa ng kanyang ama ay naglitaw ng kahubaran ng kanyang ama, sila'y tiyak na kapwa papatayin; ang kanilang dugo ay nasa kanila. 12At kapag ang isang lalaki ay sumiping sa kanyang manugang na babae, sila ay kapwa papatayin; sila'y gumawa ng kahalayan, ang kanilang dugo ay nasa kanila. 13Kapag ang isang lalaki ay sumiping sa kapwa lalaki, na gaya ng pagsiping sa babae, sila ay kapwa nakagawa ng bagay na karumaldumal, tiyak na sila'y papatayin, ang kanilang dugo ay nasa kanila. 14Kung ang isang lalaki ay mag-asawa sa isang babae at sa kanyang ina, ito ay kasamaan. Kanilang susunugin siya at sila upang huwag magkaroon ng kasamaan sa inyong kalagitnaan. 15Kapag ang isang lalaki ay sumiping sa hayop, siya ay tiyak na papatayin, at papatayin din ninyo ang hayop. 16Kung ang isang babae ay lumapit sa alinmang hayop at nakipagtalik dito, papatayin mo ang babae at ang hayop; sila'y tiyak na papatayin at ang kanilang dugo ay nasa kanila. 17“Kung kunin ng isang lalaki ang kanyang kapatid na babae, na anak ng kanyang ama o anak ng kanyang ina, at kanyang makita ang kanyang kahubaran, at makita ng babae ang kahubaran niya, ito ay isang bagay na kahiyahiya. Sila'y ititiwalag sa paningin ng mga anak ng kanilang bayan, sapagkat inilitaw niya ang kahubaran ng kanyang kapatid na babae; kanyang pananagutan ang kasamaan niya. (AB01)

 

Nilabag ni Abraham itong kautusan nang pakasalan niya ang kanyang kapatid na babae sa ama na si Sara at siya ay napapailalim sa parusa ng kautusan. Namagitan ang Diyos matapos ang isang mahabang panahon dahil sa kanilang pananampalataya. Sa katunayan, ang lahat ng bansa ng Israel ay nagsimula mula sa paglabag sa kautusan. Gayundin, si Abraham ang ama ng lahat ng mga nananampalataya at ang bansang Israel ang ginamit upang maisakatuparan ito. Bakit kaya itong usapin ay nasusulat sa Kasulatan at pinapayagan? Ang sagot ay simple. Ito ay ginawa upang ipakita muli ang relasyon ng mga hinirang bilang mga anak na lalaki o babae ng Diyos; upang ipahiwatig na ang mga supling ng lahat ng relasyon ay nakatayo o nahuhulog sa kanilang sarili sa harap ng Diyos; at upang ipakita na lahat ay maaaring magmana ng kaharian ng Diyos anuman ang kalagayan ng kanilang kapanganakan o kanilang kasalanan. Ang isang batang isinilang sa mga kalagayang salungat sa kautusan ay maaaring maging potensyal na anak ng Diyos.

 

Sa ilalim ng sistema ng Triune ng mga pagano, ang pag-aalay ng tao at kanibalismo ay laganap sa kanila. Ang kaibahan sa pagitan ng Kautusan ng Diyos at ng pagsasanay ng mga pagano ay lubos. Ginamit si Abraham upang ipakita na hindi sang-ayon ang Diyos o hinihingi ang ganoong pag-aalay, kahit na ito ay iihahandog kung hihilingin Niya. Ang pag-aalay ng pananampalataya ay ang sarili at ang pagbibigay ng sariling buhay para sa isa't isa tulad ng ipinakita sa atin ni Cristo. Lahat tayo ay tinawag sa mas mataas na pangunawa. Ang pagsisisi ay inaasahan mula sa sangkatauhan at ang huling parusa ay kamatayan.

 

Ang mga utos ay dapat ipatupad nang may awa at habag, at walang sinuman ang dapat patawan ng kamatayan na hindi pa nabibigyan ng pagkakataon para sa pagsisisi, gaya ng ipinakita sa atin ni Cristo.

Juan 8:1-11  Samantala, si Jesus ay pumunta sa bundok ng mga Olibo. 2Kinaumagahan, siya ay bumalik sa templo, at ang buong bayan ay lumapit sa kanya. Siya'y naupo at sila'y tinuruan. 3Dinala sa kanya ng mga eskriba at ng mga Fariseo ang isang babaing nahuli sa pangangalunya. Nang kanilang patayuin siya sa gitna, 4ay sinabi nila sa kanya, “Guro, nahuli ang babaing ito sa akto ng pangangalunya. 5Sa kautusan ay ipinag-utos sa amin ni Moises na batuhin ang mga ganyan. Ano ngayon ang iyong masasabi tungkol sa kanya?” 6Ngunit ito'y kanilang sinabi upang siya'y subukin, upang sa kanya'y may maiparatang sila. Subalit yumuko si Jesus, at isinulat ang kanyang daliri sa lupa. 7Habang sila'y nagpapatuloy ng pagtatanong sa kanya, tumayo siya at sinabi sa kanila, “Ang walang kasalanan sa inyo ang siyang unang bumato sa kanya.” 8At muli siyang yumuko, at isinulat ang kanyang daliri sa lupa. 9Nang ito'y kanilang marinig ay isa-isa silang umalis, simula sa mga matatanda. At si Jesus ay naiwang nag-iisa at ang babaing nakatayo sa gitna. 10Tumayo si Jesus at sinabi sa kanya, “Babae, nasaan sila? Wala na bang ni isang humatol sa iyo?” 11At sinabi niya, “Walang sinuman, Panginoon.” Sinabi ni Jesus, “Hindi rin kita hinahatulan. Humayo ka na at mula ngayo'y huwag ka nang magkasala.” (AB01)

 

Ang paghatol ay nakasalalay sa Mesiyas, at tanging sa pamamagitan ng pagsisisi na tayo ay naihaharap sa Buhay na Diyos bilang bahagi ng Kanyang Templo (cf. 1Cor. 5:1-13). Sapagkat mula sa loob lumalabas ang masasamang pag-iisip, na nagpapakita ng kalagayan ng espiritu (Mar. 7:21).

 

Ang buong proseso ng pag-iisip ng pakikiapid at kabuktutan ay nagmumula sa pagiging hiwalay sa Diyos at pagkakaroon ng pagsamba sa diyos-diyosan na pag-iisip. Ang layunin ng Roma 1:1-32 ay ipakita na mula sa pagsamba sa diyos-diyosan at kasinungalingan, o pagiging hindi maka-diyos (ang pagtatago ng katotohanan para sa kasamaan) nakukuha ang pakikiapid at ang di-likas na pagnanasa sa laman, tulad ng sodomy at pagiging tomboy at ang paglabag sa bawat utos. Bagama't ang pakikiapid at homosexuality ay hindi makikita sa o espesipikong ipinagbabawal ng Sampung Utos makikita ang mga ito bilang mga pundasyon sa loob ng Kautusan; ang mga ito ay hindi kasama sa Sampu ngunit nauugnay sa mga ito.

Roma 1:28-32 At palibhasa'y hindi nila minabuting kilalanin ang Diyos, hinayaan sila ng Diyos sa isang mahalay na pag-iisip, upang gawin ang mga bagay na hindi nararapat. 29Napuno sila ng lahat ng uri ng kasamaan, kalikuan, kasakiman, kahalayan; at punô ng inggit, pagpaslang, pag-aaway, pandaraya, katusuhan, mahihilig sa tsismis, 30mga mapanirang-puri, mga napopoot sa Diyos, mga walang-pakundangan, mga palalo, mga mapagmataas, mga manggagawa ng masasamang bagay, mga suwail sa mga magulang, 31mga hangal, mga hindi tapat sa kanilang mga pangako, hindi mapagmahal, mga walang awa. 32Nalalaman nila ang mga iniuutos ng Diyos, na ang mga gumagawa ng gayong mga bagay ay karapat-dapat sa kamatayan, ngunit hindi lamang nila ginagawa ang gayon kundi sinasang-ayunan pa ang gumagawa ng mga iyon. (AB01)

 

Galacia 5:19-21 Ngayon ay hayag ang mga gawa ng laman, ang mga ito ay pakikiapid, karumihan, kahalayan, 20pagsamba sa diyus-diyosan, pangkukulam, alitan, pagtatalo, paninibugho, pagkagalit, pagkamakasarili, pagkakabaha-bahagi, mga pagkakampi-kampi, 21pagkainggit, paglalasing, kalayawan, at ang mga katulad nito. Binabalaan ko kayo, gaya ng aking pagbabala noong una sa inyo, na ang mga gumagawa ng gayong mga bagay ay hindi magmamana ng kaharian ng Diyos. (AB01)

Walang sinuman ang magmamana ng kaharian ng Diyos na nasa kalagayan ng pakikiapid o anumang ibang karumihan. Gayunpaman, hindi tayo inaaring-ganap sa pamamagitan ng kautusan o ng ating pagsunod dito. Ang ating katuwiran ay parang maruming kasuotan (Is. 64:6). Tayo ay naligtas hindi sa pamamagitan ng ating sariling mga gawa sa ilalim ng kautusan kundi sa pamamagitan ng biyaya; hindi ng pagtuli ng laman kundi ng pagtuli ng puso sa Banal na Espiritu (Gal. 5:1-4). Kung tayo'y pinawalang-sala ng kautusan tayo ay nahulog mula sa biyaya. Ibig bang sabihin nito na hindi natin kailangang sundin ang kautusan? Huwag nawang mangyari at kailanman ay hindi totoo iyon, lalo na dahil ito ay kalooban ng Diyos at “maging ang ating pagpapakabanal” na dapat nating iwasan ang pakikiapid (1Tes. 4:3).

 

Ang mundong ito at ang mga taong naririto ay lilipulin ng buhay na Diyos dahil hindi sila nagsisi sa mga gawa ng kanilang mga kamay at sa kanilang pakikiapid at pagnanakaw.

Apocalipsis 9:21 At sila'y hindi nagsisi sa kanilang mga pagpatay, o sa kanilang pangkukulam, o sa kanilang pakikiapid, o sa kanilang pagnanakaw (AB01)

Ang mga pakikiapid ng mundong ito ay nagmumula sa huwad na sistema ng patutot, na nakiapid sa mga hari ng lupa (Apoc. 14:8; 17:2-4; 18:3; 19:2) at itong huwad na sistema at sa diyos ng mundong ito na bumulag sa lahat ng tao (2Cor. 4:4) at sila'y nagkipag-patutot (cf. Os. 4:1-19; Ezek. 23:19-21). Huhusgahan silang lahat ng Diyos. Kukunin Niya ang binhi ng mga manggagaway at mga nakikiapid at mga gumagawa ng masama at haharapin sila. Aalisin Niya ang mga matuwid at maawain at walang sinuman ang magdaramdam nito, at pagkatapos ay lilipulin Niya ang huwad na binhi at di magkakaroon ng kapayapaan (cf. Is. 57:1-21). Walang sinuman ang maliligtas dahil lamang sa hindi ipinanganak sa pakikiapid (Juan 8:41-42). Sa kabilang banda, ang mga taong ipinanganak ng hindi lehitimo ay hindi tatanggihan sa kaligtasan.

Deuteronomio 23:2 “Ang isang anak sa labas ay hindi maaaring pumasok sa kapulungan ng Panginoon; kahit na hanggang sa ikasampung salinlahi ay walang papasok sa kanyang mga anak sa kapulungan ng Panginoon. (AB01)

Ang ibig sabihin dito ay kung saan dati ay may mga anak sa labas magkakaroon lamang ng mga anak ng buhay na Diyos. Ang mga sumpa ng bansa ay nakasalalay sa kalaswaan.

 

Ang paglabag sa mga utos ay nagmumula sa kawalan ng katotohanan, awa, at kaalaman tungkol sa Diyos sa lupain (Os. 4:1 cf. 1Cron. 5:25).

 

Kailangan rin nating ingatan ang isa’t isa sa lahat ng pagkakataon. Ang ating pangunawa sa kalagayan ng tao ay ngayon pa lamang dumarating sa puntong nauunawaan natin ang siyentipikong batayan ng mga kautusan na ito. Gayunpaman, mayroong espirituwal na batayan sa lahat ng mga batas tungkol sa pagpapadalisay (cf. Kautusan at ang Ikaanim na Utos (No. 259)).

Levitico 20:18 Kung ang isang lalaki ay sumiping sa isang babaing may regla, at ilitaw ang kahubaran niya; kanyang hinubaran ang kanyang daloy at kanyang pinalitaw ang daloy ng kanyang dugo; at sila'y kapwa ititiwalag sa kalagitnaan ng kanilang bayan. (AB01)

 

Ang mga maruruming relasyon ay pinarurusahan sa pamamagitan ng pagkatiwalag. Kaya't ang ganitong mga gawain ay nag-aalis sa isang tao mula sa Iglesia at sa pananampalataya. Ang parusa para sa ilang mga kasalanan ay ang mamatay ng walang anak.

Levitico 20:19-24 At huwag mong ililitaw ang kahubaran ng kapatid na babae ng iyong ina, ni ng kapatid na babae ng iyong ama, sapagkat hinubaran niya ang kanyang malapit na kamag-anak; sila ay kapwa mananagot ng kanilang kasamaan. 20Kung ang isang lalaki ay sumiping sa asawa ng kanyang amain, kanyang inilitaw ang kahubaran ng kanyang amain. Pananagutan nila ang kanilang kasalanan at mamamatay silang walang anak. 21Kung ang isang lalaki ay makisama sa asawa ng kanyang kapatid na lalaki, ito ay karumihan; kanyang inilitaw ang kahubaran ng kanyang kapatid na lalaki kaya't mabubuhay silang walang anak. 22“Tuparin ninyo ang lahat ng aking mga tuntunin at mga batas, at gawin ninyo ang mga iyon upang huwag kayong isuka ng lupain na aking pagdadalhan sa inyo na inyong tatahanan. 23Huwag kayong lalakad ng ayon sa mga kaugalian ng mga bansang aking palalayasin sa harapan ninyo, sapagkat ang lahat ng kasamaang ito ay ginawa nila, at ako ay nasusuklam sa kanila. 24Subalit sinabi ko na sa inyo, ‘Tiyak na mamanahin ninyo ang lupain nila, at ibibigay ko sa inyo upang inyong manahin, isang lupaing binubukalan ng gatas at pulot.’ Ako ang Panginoon ninyong Diyos na nagbukod sa inyo sa mga bayan. (AB01)

 

Tungkulin ng mga lalaki sa lipunan

Tulad ng kampo ng Israel na kailangang panatilihing malinis gayundin ang mga tao ng Israel ay kailangang panatilihing malinis. Mula sa ikalimang utos nakita natin na ang utos ay tayo ay maging banal. Dito makikita natin na ito'y umaabot sa ating mga tahanan at sa ating mga tauhan upang walang makitang anumang karumihan sa atin ang Diyos.

Deuteronomio 23:7-14 “Huwag mong kasusuklaman ang Edomita sapagkat siya'y iyong kapatid. Huwag mong kasusuklaman ang mga Ehipcio, sapagkat ikaw ay naging dayuhan sa kanyang lupain. 8Ang mga anak ng ikatlong salinlahi na ipinanganak sa kanila ay makakapasok sa kapulungan ng Panginoon. 9“Kapag ikaw ay lalabas sa kampo laban sa iyong mga kaaway, lalayo ka sa bawat masamang bagay. 10“Kung mayroong sinumang lalaki sa inyo na hindi malinis dahil sa anumang nangyari sa kanya sa kinagabihan, lalabas siya sa kampo; hindi siya papasok sa loob ng kampo. 11Ngunit sa pagsapit ng gabi, siya'y maliligo sa tubig at kapag lubog na ang araw, ay papasok siya sa kampo. 12“Magkakaroon ka rin ng isang pook sa labas ng kampo na ikaw ay lalabas doon; 13at ikaw ay magkakaroon din ng isang kahoy na kabilang sa iyong mga sandata. Kapag ikaw ay dudumi sa labas, gagawa ka ng hukay sa pamamagitan nito at pagkatapos ay tatabunan mo ang iyong dumi. 14Sapagkat ang Panginoon mong Diyos ay lumalakad sa gitna ng iyong kampo upang iligtas ka at ibigay ang iyong mga kaaway sa harapan mo, kaya't ang iyong kampo ay magiging banal upang huwag siyang makakita ng anumang kahiyahiyang bagay sa gitna ninyo at lumayo sa iyo. (AB01)

 

Ang kaligtasan ay para sa mga Gentil. Ang katayuan ng bansang Israel ay pinalawak para sa kanila. Si Jose ay mula rin sa Egipto, dahil ang ina nina Efraim at Manases ay Egipcio. May lahing Gentil sa parehong Juda at Israel. Ang Diyos ay lumalakad sa gitna natin.

 

Ang istrakturang panlipunan ay batay sa pamilya at ang mga kalalakihan ng pamilya ang may tungkuling tiyakin ang istrakturang pang-pamilya, at pagkatapos ay ang tagumpay ng lipi at bansa. Ang mga ginawang eunuko para sa Iglesia ay may tungkuling gawing maayos ang paggana ng Iglesia.

 

Tungkulin ng mga babae sa lipunan

Ang mga lalaki ay dapat magbigay ng karangalan sa mga babae.

1Pedro 3:7 Gayundin naman kayong mga lalaki, maging mapagbigay kayo sa inyu-inyong mga asawa sa inyong pagsasama, na binibigyan ng karangalan ang babae bilang isang mas marupok na sisidlan, yamang sila man ay tagapagmana rin ng biyaya ng buhay, upang walang makahadlang sa inyong mga panalangin. (AB01)

 

Paano naman ang mga taong hindi kasal? Nagtakda ang Panginoon ng mga lalaki at babae sa mga pamilya at ang Iglesia ay pamilya ng Diyos. Nakita natin na ang mga babae ay dapat ituring bilang mga kapatiran at walang babaeng bihag ang maaaring kunin bilang asawa sa Israel at tratuhin ng hindi pantay (Deut. 21:10-14).

 

Ipinapakita ng Kawikaan na may mahahalagang gampanin ang mga babae. Malinaw ang Biblia sa isang bagay, at tila ang tanging limitasyon sa mga tungkulin ng mga babae ay hindi sila maaaring maging saserdote. Sila rin ay hindi sinasama sa digmaan ayon sa batas.

 

Parehas na pantay ang mga babae at lalaki sa kaharian ng Diyos, dahil walang pag-aasawa doon, at sila ay tulad ng mga anghel ng Diyos. Ang Banal na Espiritu ang nagkakaloob sa lahat ng isang pagbabago mula sa pisikal patungo sa espirituwal. Ang babae ay nakatali sa kanyang asawa sa kasal, at ang mga karapatan ng isang babae sa kasal na pumasok sa mga kasunduan sa pamamagitan ng mga panata ay ipinakita sa  Kautusan at ang Ikalimang Utos (No. 258) (cf. Blg. 30: 6-10).

 

Mayroong malaking pagkakaiba sa pananamit at pagkilos ang isang lalaki at isang babae.

Deuteronomio 22:5  “Ang babae ay huwag mananamit ng nauukol sa lalaki, ni ang lalaki ay magsusuot ng damit ng babae; sapagkat sinumang gumagawa ng mga bagay na ito ay karumaldumal sa Panginoon mong Diyos. (AB01)

 

Ang buhok ay isa pang batayan ng pagkakaiba gayundin ang pagsusuot ng alahas, na halos nagmula sa pagano (cf. ang araling Ang Pinagmulan ng Pagsusuot ng Hikaw at Alahas noong Sinaunang Panahon (No. 197)).

 

Proteksyon ng mga babae sa kasal o pananalapi na pagsasama

Karamihan sa mga kautusan ay isinulat para sa proteksyon ng mga babae sa istraktura ng lipunan na tila mas mahirap kumpara sa ngayon. Gayunpaman, ito ay isang ilusyon lamang dahil ang ugnayan ng ating lipunan ay sinisira nang sistematiko ng isang masamang isipan na kaaway ng Diyos. Ang pagkabulok ng lipunan ngayon na tayo ay nasa pinakamasamang panahon ng pagtatapos, kung saan ito ay kabatay noong panahon ng Sodoma at Gomorra. Ang Diyos ay makikialam sa lalong madaling panahon upang itigil ito bago natin mawasak ang ating sarili, at darating ang Mesiyas upang itatag ang kanyang kaharian sa ilalim ng lahat ng kautusan.

 

Parehong kasama ang mga batang lalaki at babae sa relasyon ng pakikipagtipan ng Israel at sa Nag-iisang Tunay na Diyos. Ang batang lalaki ay tinutuli ng bata at ibinubukod sa pamamagitan ng paglilinis ng ina. Gayundin ang batang babae ay ibubukod sa isang natatanging paraan (Lev. 12:2-5). Ang mga pagkakaibang ito ay para sa proteksyon ng mga babae at ng mga bata bilang bahagi ng kautusan at hindi dapat basta-basta na isinasantabi. Walang Gentil na napagbagong-loob sa pananampalataya ang kinakailangang magpatuli (Mga Gawa 15:1-30).

 

Ang babae ay dapat protektahan ng lalaki mula sa malubhang mga bunga na dulot ng mga gawain ng lalaki (Kaw. 5:15-19; cf. 18:4). Walang babae ang maaaring kunin para sa sekswal na gawain habang siya ay nasa pagreregla na kalagayan o kapag siya ay may karamdaman.

Levitico 18:19  “At huwag kang sisiping sa isang babae upang ilitaw ang kahubaran niya habang siya ay nasa karumihan ng pagreregla. (AB01)

Gayundin ang babae ay dapat na protektahan ang lalaki.

 

Ang kakayahang bumili ng mga alipin ay umiiral sa ilalim ng Kautusan ng Diyos. Gayunpaman, may ilang mahahalagang pangangalaga sa ilalim ng kautusan na nagdadala ng mga aral para sa ngayon.

Exodo 21:7-11 “Kung ipagbili ng isang lalaki ang kanyang anak na babae bilang isang alipin, hindi siya aalis na gaya ng pag-alis ng mga aliping lalaki. 8Kung hindi siya kinalugdan ng kanyang amo na umangkin sa kanya bilang asawa, ay kanyang ipapatubos siya; wala siyang karapatang ipagbili siya sa isang dayuhan, yamang siya'y hindi niya pinakitunguhan nang tapat. 9Kung siya ay itinalaga niya para sa kanyang anak na lalaki, kanyang papakitunguhan siya tulad sa isang malayang anak na babae. 10Kung siya'y mag-asawa ng iba, ang kanyang pagkain, damit, at karapatan bilang asawa ay hindi niya babawasan. 11Kung hindi niya gawin ang tatlong bagay na ito para sa kanya, siya ay aalis na walang bayad, na walang itinubos na salapi. (AB01)

 

Walang sinuman ang dapat mapababa dahil sa mga kalagayan sa salapi sa puntong ang kanilang pagkamamamayan o kakayahang pumasok sa pag-aasawa bilang isang pangmatagalang pagkakaisa ay maaapektuhan. Walang sinumang pumasok sa pag-aasawa sa pamamagitan ng kasunduan gamit ang salapi ang dapat makapinsala ng pangmatagalang kapakanan ng asawang babae, o manugang, o hadlangan ang kanilang kalayaan.

 

Ang Diyos ang tagapagtanggol ng mga ulila at mga balo (Jer. 49:11). Pinananatili ng mga Kautusan ng Diyos ang mga babae sa lipunan bilang isang matatag na istraktura. Ang modernong tinatawag na lipunan ng Cristiano ay hindi gumagana at hindi kailanman gumana. Hindi ito gumagana dahil hindi ito batay sa mga Kautusan ng Diyos. Lahat ng mga paniniwala nito ay sa katunayan ay pagbaluktot ng mga Kautusan ng Diyos at mapanira sa planeta. Ang huwad na sistema ay nagdulot ng higit pang pagdurusa sa mga tao at nagresulta sa ganap na pagkasira ng parehong kalalakihan at kababaihan, ngunit mas espesipiko sa mga kababaihan. Ito ay sa katunayan isang kompromiso kung saan inangkop ng kalupitan at misteryo ng kalaswaan ang mga doktrina ng Cristiano sa isang paganong istraktura ng triune god, at nagpatuloy sa iba't ibang antas ng parehong kalaswaan sa iba't ibang pseudo-Christian o, sa mas tama, mga pagkukunwari ng Gnostic.

 

Krimen at parusa

Exodo 21:16-27 “Ang magnakaw ng isang tao, ipagbili man siya o matagpuan sa kanyang kamay, siya ay papatayin. 17“Ang magmura sa kanyang ama, o sa kanyang ina ay papatayin. 18“Kapag may nag-away at sinaktan ng isang tao ang kanyang kapwa sa pamamagitan ng bato o ng kanyang kamay, at hindi namatay ang tao, kundi naratay sa higaan; 19kung makabangon siya uli at makalakad sa tulong ng kanyang tungkod, ligtas sa parusa ang nanakit sa kanya; babayaran lamang niya ang panahong nasayang, at kanyang ipapagamot siyang lubos. 20“Kung saktan ng sinuman ang kanyang aliping lalaki o aliping babae ng tungkod at mamatay sa kanyang kamay, siya ay parurusahan. 21Gayunma'y, kung tumagal ang alipin ng isa o dalawang araw, hindi siya parurusahan; sapagkat siya'y kanyang salapi. 22“Kung mag-away ang dalawang lalaki at makasakit ng isang babaing nagdadalang-tao, na anupa't makunan, at gayunma'y walang pinsalang sumunod, pagbabayarin ang nakasakit, ayon sa iaatang sa kanya ng asawa ng babae; at siya'y magbabayad ng ayon sa ipasiya ng mga hukom. 23Subalit kung may anumang pinsalang sumunod, magbibigay ka nga ng buhay para sa buhay, 24mata sa mata, ngipin sa ngipin, kamay sa kamay, paa sa paa, 25pasò sa pasò, sugat sa sugat, hagupit sa hagupit. 26“At kung saktan ng sinuman ang mata ng kanyang aliping lalaki, o ang mata ng kanyang aliping babae at mabulag, kanyang papalayain ang alipin upang matumbasan ang mata. 27Kung kanyang bungian ng ngipin ang kanyang aliping lalaki o babae ay kanyang palalayain ang alipin dahil sa kanyang ngipin. (AB01)

 

Ang parusa para sa sunud-sunod na mga pagkakasala na tumitira sa pamilya at sa kahinaan nito ay kadalasang kamatayan. Pinoprotektahan ng kautusan ang pamilya at ang bunga ng pagaasawa.

 

Ang mga sumpa ng bansa ay nakasalalay sa kalaswaan.

Deuteronomio 27:20-23  “‘Sumpain ang sumisiping sa asawa ng kanyang ama, sapagkat kanyang inililitaw ang balabal ng kanyang ama.’ At ang buong bayan ay magsasabi, ‘Amen.’ 21“‘Sumpain ang sumisiping sa alinmang hayop.’ At ang buong bayan ay magsasabi, ‘Amen.’ 22“‘Sumpain ang sumisiping sa kanyang kapatid na babae, sa anak ng kanyang ama, o sa anak na babae ng kanyang ina.’ At ang buong bayan ay magsasabi, ‘Amen.’ 23“‘Sumpain ang sumisiping sa kanyang biyenang babae.’ At ang buong bayan ay magsasabi, ‘Amen.’ (AB01)

 

Ang parusa para sa paglabag sa ikapitong utos at mga kaakibat na ordinansa ay may pagkakasunud-sunod. Ang ilang mga relasyon ay direktang pinaparusahan ng Diyos. Isinara ng Diyos ang sambahayan ni Faraon dahil kinuha ni Paraon si Sara, nang hindi nalalaman na siya'y asawa ni Abraham. Kahit na si Abraham ang naging dahilan ng pagkakasala sa pamamagitan ng pananahimik, si Faraon pa rin ang pinarusahan.

 

Ang Panginoon ay hahatol nang matuwid at totoo (Awit 96:11-13). Ang lantad na paglabag sa mga utos ay dapat hatulan ng lipunan, tulad ng nakita natin sa Mesiyas at sa babaeng nangangalunya, kung saan sapat na ang simpleng pagsaway.

 

Ang susunod na yugto pagkatapos ng pagsaway ay ang pisikal na parusa sa pamamagitan ng pagpalo. Ang batas ay pinapayagan ang bilang ng palo – hanggang 39 – na ibigay depende sa paulit-ulit na likas na katangian ng kasalanan. Ang mga ito ay itinakda ng mga mahistrado.

Deuteronomio 17:8-10  “Kung magkakaroon ng usapin na napakahirap para sa iyo na hatulan, sa isang uri ng pagpatay at iba pa, karapatang ayon sa batas at iba pa, isang uri ng pananakit at iba pa o anumang usapin sa loob ng iyong mga bayan, ikaw nga'y titindig at pupunta sa lugar na pipiliin ng Panginoon mong Diyos. 9Ikaw ay pupunta sa mga paring Levita, at sa magiging hukom sa mga araw na iyon at iyong sisiyasatin; at kanilang ipapaalam sa iyo ang hatol. 10Iyong ilalapat ang hatol na kanilang ipinaalam sa iyo mula sa lugar na pipiliin ng Panginoon; at masikap na isasagawa ang lahat na kanilang ituturo sa iyo. (AB01)

 

Sa anumang kalagayan walang sinuman ang dapat tumanggap ng higit sa apatnapung hagupit.

Deuteronomio 25:1-3 “Kung magkaroon ng usapin ang mga tao at sila'y pumunta sa hukuman, at sila'y hahatulan; kanilang pawawalang-sala ang matuwid at parurusahan ang salarin. 2Kung ang salarin ay nararapat hagupitin, padadapain siya ng hukom sa lupa, at hahagupitin sa kanyang harapan na may bilang ng hagupit ayon sa kanyang pagkakasala. 3Apatnapung hagupit ang ibibigay sa kanya, huwag lalampas; baka kung siya'y hagupitin niya nang higit sa bilang na ito, ang iyong kapatid ay maging hamak sa iyong paningin. (AB01)

 

Ang parusa ay mabilis at agarang ipinapataw. Upang matiyak na hindi ito ginawa ng maling bilang, tatlumpu’t siyam na palo lamang ang ibinibigay sa sinaunang Israel at Juda.

2Corinto 11:24-25 Sa mga Judio ay limang ulit akong tumanggap ng apatnapung hagupit, kulang ng isa. 25Tatlong ulit na ako'y hinampas ng mga pamalo, minsan ako'y pinagbabato. Tatlong ulit na akong nawasakan ng barko, isang araw at isang gabing ako'y nasa laot; (AB01)

 

Si Pablo ay pinagbabato sa Listra (Mga Gawa 14:19). Tila may isa pang uri ng pamalo, na tinanggap ni Pablo ng tatlong beses (Mga Gawa 16:22). Si Pablo ay binato ng hindi makatuwiran dahil hindi ito isinagawa ng hudikatura. Ang kilos sa Mga Gawa 16:22 ay isinagawa sa utos ng mga mahistrado. Ang lictors ay may dalang mga pamalo (kaya't tinawag silang Nagdadala ng Pamalo at “pagpalo”). Ang praetors ay sinasamahan ng lictors na nagpapatupad ng parusa. Sa mga malubhang kaso lamang ng paulit-ulit na pagtanggi na magsisi at sumunod sa mga mahistrado at sa kautusan ipapataw ang parusang kamatayan, at hindi sa mga babaeng alipin na maaari lamang paluin.

 

Ang kabayaran sa salapi ay itinatalaga ng hudikatura batay sa mga merito ng bawat pahayag. Sa gayon makikita na ang katarungan ay naisasakatuparan at ang kasamaan ay naaalis.

 

Ang katapatan ng Diyos

Tapat ang Diyos at dapat nating ipakita ang ating katapatan sa Kanya. Sa pamamagitan ng Unang Dakilang Utos tayo ay mga tapat na babaing ikakasal sa Mesiyas. Sa pagsunod sa Ikapitong Utos naipapakita din natin ang ating katapatan sa isang pisikal na diwa, na dahilan kung bakit ang mga hinirang ay hinuhusgahan sa isang mas mataas na antas (cf. Deut. 5:32-33).

 

“Ang tao ang naghahayag ng kanilang sariling katapatan, ngunit sinong makakatagpo ng katapatan” (Kaw. 20:6). Ang relihiyosong patutot ay nakikiapid sa mga tao at sa mga diyos para sa kapangyarihan (Apoc. 17:14). Dapat tayong maging matapat sa Diyos at sa isa't isa sa lahat ng bagay, at pagkatapos gagawin tayong mga pinuno sa katotohanan at katapatan ng Diyos (Mat. 25:21).

 

Tapat ang Diyos sa atin. Tayo rin ay dapat maging tapat (Awit 89:1-4) sapagkat tayo ang binhi ng pangako sa pamamagitan ng Mesiyas at tayo ay itatatag magpakailanman bilang elohim tulad ng sambahayan ni David (Zac. 12:8). Sapagkat ang kanyang awa at katapatan ay mananatili magpakailanman at umaabot hanggang sa mga langit (Awit 36:5-6).

 

Ang lahat ng sisidlan ay ginawa para sa layunin ng Naglikha at hindi dapat natin ito basta-bastang gamitin ng mali o balewalain ang mga ito.

Roma 9:14-26 Ano nga ang ating sasabihin? May kawalang-katarungan ba sa Diyos? Huwag nawang mangyari. 15Sapagkat sinasabi niya kay Moises, “Ako'y maaawa sa aking kinaaawaan, at ako'y mahahabag sa aking kinahahabagan.” 16Kaya ito ay hindi ayon sa kalooban o pagsisikap ng tao, kundi ayon sa habag ng Diyos. 17Sapagkat sinasabi ng kasulatan kay Faraon, “Dahil sa layuning ito, ay itinaas kita, upang aking maipakita sa pamamagitan mo ang aking kapangyarihan, at upang ang aking pangalan ay maipahayag sa buong lupa.” 18Kaya nga siya'y may awa sa kanyang maibigan, at kanyang pinagmamatigas ang puso ng sinumang kanyang maibigan. 19Kaya't sasabihin mo sa akin, “Bakit humahanap pa siya ng kamalian? Sapagkat sino ang makakasalungat sa kanyang kalooban?” 20Ngunit, sino ka, O tao, na makikipagtalo sa Diyos? Sasabihin ba ng bagay na hinubog doon sa humubog sa kanya, “Bakit mo ako ginawang ganito?” 21O wala bang karapatan ang magpapalayok sa luwad, upang gumawa mula sa iisang limpak ng isang sisidlan para sa marangal na gamit at ang isa'y para sa pangkaraniwang gamit? 22Ano nga kung sa pagnanais ng Diyos na ipakita ang kanyang poot, at ipakilala ang kanyang kapangyarihan, ay nagtitiis na may pagtitiyaga sa mga kinapopootan niya na inihanda para sa pagkawasak; 23upang maipakilala niya ang kayamanan ng kanyang kaluwalhatian sa mga kinaaawaan, na kanyang inihanda nang una pa para sa kaluwalhatian, 24maging sa atin na kanyang tinawag, hindi lamang mula sa mga Judio, kundi mula rin sa mga Hentil? 25Gaya naman ng sinasabi niya sa Hoseas, “Tatawagin kong ‘aking bayan’ ang hindi ko dating bayan; at ‘minamahal’ ang hindi dating minamahal.” 26“At mangyayari, na sa lugar na kung saan ay sinabi sa kanila, ‘Kayo'y hindi ko bayan,’ doon sila tatawaging ‘mga anak ng Diyos na buháy.’” (AB01)

 

Ang Pagkakaiba sa pagitan ng Mabuti at Masama

Ang punungkahoy ng pagkakilala ng mabuti at masama ay nagdadala ng sumpa (Gen. 3:17). May labindalawang beses sa Deuteronomio kung saan ang mga tao ay kinakailangang sabihin ang “Amen” upang maiwasan ang pag-alab ng galit ng Panginoon laban sa kanila (Deut. 11:17; Lev. 25:19; 26:4; Deut. 32:43; Is. 24:4-6).

 

Sa loob ng Kautusan, lahat ng mga Utos ay umaagos mula sa Unang Dakilang Utos; gayundin ang bawat pagbabaluktot ng Kautusan ay umaagos mula sa paglabag dito. Ang tanging paraan upang makalabas sa anumang uri ng pakikiapid ay ang tunay na pagsisisi.

2Corinto 12:21 Ako'y natatakot na kapag ako'y dumating na muli, ako'y gawing mapagpakumbaba ng Diyos sa harapan ninyo, at ako'y kailangang magdalamhati dahil sa marami na nagkasala noong una at hindi nagsisi sa karumihan, pakikiapid, at sa kahalayang ginawa nila. (AB01)

 

 

q