Christian Churches of God
No.
143
Ang Pagkabuhay na Mag-uli ng mga Patay
(Edition
3.0 19940927-20000926-20071223)
Ang babasahin ay tumatalakay sa Una at Ikalawang Pagkabuhay na
Mag-uli ng mga patay. Ang layunin ng bawat pagkabuhay na mag-uli
ay tinalakay dito, gayundin ang resulta ng proseso. Ang
pagkakakilanlan ng mga Nefilim at ang pagtanggi sa
pagkabuhay-muli sa kanila ay sinuri at ipinaliwanag. Ang
babasahin na ito ay tumatalakay din sa paliwanag ng mga tao bago
si Adan at ito ay mahalaga para sa lahat na naghahangad na
ipagkasundo ang Bibliya sa mga natuklasan ng siyentipiko noong
ika-20 siglo.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1994, revised 1995,
1996, 1998, 2000, 2007
Wade Cox)
(Tr. 2022)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no
alterations or deletions. The publisher’s name
and address and the copyright notice must be
included.
No charge may be levied on recipients of
distributed copies.
Brief quotations may be embodied in
critical articles and reviews without breaching
copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang Pagkabuhay na Mag-uli
ng mga Patay
[143]
Ang Huling Dakilang Araw ay isang kapistahan sa sarili nitong
karapatan. Ito ay hindi lamang basta Pista ng mga Tabernakulo;
ito ang rurok ng huling bahagi. Ang lahat ay humahantong dito.
Bawat kaganapan ng tao, bawat buhay, bawat bahagi ng Plano ng
Diyos ay humahantong sa araw na ito. Ito ang huling bahagi ng
lahat ng pisikal na paglikha.
Ang Araw ng Panginoon ay tumatagal sa proseso ng milenyo ng
paghahari ni Jesucristo at umaabot hanggang sa Huling Dakilang
Araw, o ang Araw ng Paghuhukom. Ang araw na ito ay ang huling
proseso ng pagkakasundo ng planeta sa Diyos.
Kailangan nating bumalik bago ang kasaysayan ng tao, bago si
Adan. Ito ay kinakailangan upang subukang ipaliwanag ang isang
mahirap na konsepto na kung saan ay hindi napag-aralan ng
maayos. Ang pagkabuhay mag-uli ng mga patay ay hindi kasama ang
lahat ng tao na nabuhay. Hindi lahat ng tao ay bubuhayin muli -
ibig sabihin, hindi lahat ng
humanoid. Ang lahat ng
mga inapo ni Adan ay bubuhaying muli. Ang mga taong nabuhay bago
si Adan ay hindi bubuhaying muli.
Ang mga Nefilim
Sa babasahin na
Ang Pagbagsak ng Ehipto
(No. 36): Ang Propesiya ng
mga Naputol na Braso ni Paraon - Unang Yugto ng Ikalawang
Bahagi,
tinalakay dito ang konsepto ng pagkakaroon ng mga tao bago si
Adan gaya ng inilarawan sa mga teksto sa Bibliya. Ang termino
para sa mga nilalang na ito ay ang mga
makapangyarihang noong
unang panahon. Ang mga
makapangyarihang noong unang panahon ay tumutukoy sa mga
Nefilim o sa mga higante sa Genesis 6:4. Ang paglalapat ng mga
teksto sa mga supling ng nangahulog na Hukbo ay nagreresulta sa
mga supling ng nangahulog na Hukbo na mahiwalay sa proseso ng
pagkabuhay na mag-uli. Ang Isaias 26:13-14, sa katunayan, ay
itinatanggi ang pagkabuhay na mag-uli sa mga Rephaim o Nefilim.
Ang salitang Rephaim ay binibigyang kahulugan bilang
namatay o patay na.
Isaias 26:13-14
Oh Panginoon naming Dios, ang ibang mga panginoon, bukod
sa iyo ay nagtaglay ng pagkapanginoon sa amin; nguni't ikaw
lamang ang babanggitin namin sa pangalan. 14Sila'y
patay, sila'y hindi mabubuhay; sila'y namatay, sila'y hindi
babangon: kaya't iyong dinalaw at sinira sila, at pinawi mo ang
lahat na alaala sa kanila. (TLAB)
Hindi sila nakalista sa alaala ng Diyos. Hindi sila bahagi ng
pagkabuhay na mag-uli. Malinaw na
sila’y hindi babangon.
Ang salita para sa namatay dito ay
Rephaim (na nauugnay
sa Nefilim, ang
supling ng mga nangahulog na anak ng Diyos) at ang
The Companion Bible ay
nagsasaad na ito ay isang pantangi na pangalan at hindi dapat
isalin. Ang Rephaim ay tumutukoy sa
iba pang mga panginoon
ng versikulo 13. Kung saan man ito isinalin, ito ay palaging
isinasalin na higante
o patay (Job 26:5;
Awit 88:10). Ang Job 26:5 ay dapat basahin na:
The Rephaim remain
(Heb.: hul) under the waters (Companion
Bible, fn. to verse 5).
Apocalipsis 20:13
At ibinigay
ng dagat ang mga patay na nasa kaniya; at ibinigay ng kamatayan
at ng Hades ang mga patay na nasa kanila: at sila'y hinatulan
bawa't tao ayon sa kanikaniyang mga gawa.
(TLAB)
Ang mga Rephaim ay hindi umaakyat sa itaas. Nanatili sila sa
tubig. Partikular na sinasabi ng teksto na hindi man lang sila
masasama sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli.
Itinatanggi ng Isaias 26:13-14 ang pagkabuhay na mag-uli sa mga
Rephaim, gayunpaman, ang lahat ng tao ay bubuhaying muli (Dan.
12:2; Juan. 5:28-29; Gawa 23:6-8; 24:15; 1Cor.
15: 22; Apoc. 20:4-6,13). Kaya ang mga Rephaim ay
hiwalay sa modernong tao. Ang mga Nefilim ay wala na ngayon,
bagaman madalas na mahukay. Walang mga inapo ang mga Nefilim na
nabubuhay sa mundong ito. Ang pagtatangka na iugnay ang
Australian Aborigines pabalik sa 40,000 taon sa mga naninirahan
sa bansang ito ay isang malaking kapinsalaan sa mga Aborigines,
at isang pagtatangka sa pagtatangi ng lahi, na naghihiwalay sa
mga Aborigines mula sa mga inapo ni Adan.
Walang alinlangan na ang Judaic na interpretasyon sa panahon ni
Cristo at sa panahon ng pagtitipon ng Bagong Tipan ay naniniwala
na ang nangahulog na Hukbo ay nakagawa ng pakikiapid sa
sangkatauhan (mula sa Genesis 6:4 at Judas 6) at iyon ang
dahilan na ibinigay para sa pangangailangan para sa mga
kababaihan na magsuot ng mahabang buhok (cf. 1Cor.
11:10). Ang Bibliya ay isinulat sa simpleng wika para sa mga
taong walang kaalaman katulad natin sa agham. Pero sinasabi ng
Bibliya na kasangkot ang pakikiapid. Nagpakita nga ang mga
anghel bilang mga tao at gumawa ng pakikiapid. Kaya lumilitaw na
nakalikha sila ng isang nilalang, na sa katunayan ay genetically
inferior at pagkatapos ay nakipaglahi sa mga babaeng tao.
Malamang na sadyang sinusubukan nilang pigilan ang Plano ng
Diyos. Kaya, ang mga Nefilim ay naroon upang pigilan ang Adamic
na paglikha at sirain, biguin, o pigilan ang Plano ng Diyos.
Walang alinlangan na umiral ang mga Nefilim na ito. Hindi
maikakaila na may mga tao sa mundong ito na ganap na naiiba at
mas malaki kaysa sa atin.
Ang pakikiapid ng Hukbo ay matatagpuan sa Ethiopic
Book of Enoch, at sa Genesis
Apocryphon sa Dead Sea Scrolls at ang mga Pseudepigraphical
na sulatin. Ang pagkawasak ng lahat ng sangkatauhan sa Baha ay
kaya ginawa dahil sa mga Nefilim o Rephaim. Sila ay nawasak
noon, o sa kalaunan bilang Anakim (cf. ang papel
Ang Nefilim (No. 154)).
Sinusubukan ng Midrash tungkol sa Baha na ipaliwanag ang huling
paglitaw ng mga Nefilim sa gitna ng mga Anakim sa pagsasabing si
Og ay nagtago sa tuktok ng Arko, at iyon ang paliwanag ng Jewish
Talmud para sa mga huling Nefilim. Hindi masasabi kung isa sa
mga Nefilim ang dinala sa Arko. Ngunit kung titingnan natin ang
Epiko ni Gilgamesh at
ang mga talaan ng mga Babylonian sa Baha (may kumpletong talaan
ng Baha sa Epiko ng Gilgamesh), ang mga sukat ng Arko ay iba at
ito ay naka-istilo. Sa Epiko ni Gilgamesh, ang Arko ay ginawang isang cube. Pinalawak din
nito ang mga bilang na pumasok sa Arko. Ipinapakita dito na ang
mga tao na mga ulo ng pamilya ang binilang at pagkatapos ay
kinuha nila ang kanilang mga pamilya, at gayundin ang mga
artisano at ang mga mangangalakal na tumulong kay Noe sa
pagtatayo ng Arko. Kaya, kung isasaalang-alang natin na ang
walong tao doon ay mga ulo ng pamilya, ay matatanto natin na
maaaring mas maraming tao ang nakasakay, at maaaring doon ay may
mas madaling paliwanag para sa pagkakaiba-iba ng etniko na
mayroon ngayon. Ginagawa nitong mas maipaliwanag ang ilang
bagay, dahil nahuhukay natin ang lahat ng uri ng iba't ibang tao
sa iba't ibang lugar sa mundo. Gayundin, nalaman natin na
nagkaroon ng pangkalahatang pagpapakalat. Ang mga arkeolohikong
nahanap sa kweba ng Chekoutien sa Tsina ay mga kalansay na
nakabaon na magkatabi at ang mga kalansay na iyon ay isang
Eskimo, isang Mongolian at isang tao mula sa Timog-Silangang
Asya. Kaya't ang sagot ay tila napunta sila sa silangan sa isang
lugar ng pinagbabaan at nangalat sa kanilang pagkakaiba-iba
noong muli silang nagparami sa Mundo. Ngunit natagpuan natin
silang lahat na magkakasama, at ang sanggunian doon ay nasa
Berndt, Aboriginal Man in
Australia.
Ang tanong na dapat itanong ay: Mayroon ba tayong katibayan na
umiral ang tao bago si Adan? Ang sagot ay “Oo!" Ang ikalawang
tanong ay: Ang katibayan ba na iyon ay angkop sa salaysay ng
Bibliya? Ang sagot ay "Oo!" Ang patotoo ng Bibliya ay may mga
higante sa Mundo noong mga araw na iyon at pagkatapos. Ang
konseptong ito ay hango sa salaysay ng Genesis (Gen. 6:4). Ang
salitang ginamit dito ay
nefilim na nagmula sa panukalang
mahulog, at
samakatuwid ang terminong
tagapagbagsak. Ang panukalang ito ay naging
isang maton o
malupit na pinuno
(tingnan ang SHD 5303, cf. 5307). Ang parehong salita ay ginamit
sa Mga Bilang 13:33. Mula sa tekstong ito ang salitang
gibbowr o
gibbor (at gayundin
ang geber na pagiging
isang magiting) ay
isinalin na mga
makapangyarihang lalaki.
Gibberish ay ang wika
ng mga Nefilim (Heb.: ish
ay nangangahulugang tao).
Ang Bibliya ay sadyang minali ang pakahulugan bilang resulta ng
pagtrato ni Augustine sa panukala sa Genesis 6:4. Sa
City of God, Book
XV, Chapter 23, isinusulong niya ang panukala na ang mga anak ng
Diyos, na tinatawag ding mga Anghel ng Diyos, ay mga anak ni
Seth. Ang dahilan kung bakit niya ginawa ito ay upang si Cristo
ay maging ang tanging Anak ng Diyos, sa kabila ng katotohanan na
ang Bibliya ay lubos na malinaw mula kay Job na may maraming mga
anak ang Diyos na naroroon sa paglikha ng Lupa. Kinailangan ng
mga Trinitarian na gawing si Cristo ang tanging Anak ng Diyos –
kaya binago nila ang kasaysayan. Sinabi nila na ang lahat ng mga
anak ng Diyos na ito sa Bibliya ay hindi tunay na espirituwal na
mga anak ng Diyos - sila ay mga inapo ni Seth. Kaya't sinubukan
ni Augustine na sirain ang konsepto na mayroong maraming mga
anak ang Diyos sa Langit at gayundin na ang mga anak ng Diyos na
ito ay bumuo ng nangahulog na Hukbo, at sila ay nakagawa ng
pakikiapid.
Ang hindi napagtanto ni Augustine ay noong sinimulan nilang
hukayin ang mga talaan, ang Trinitarianismo ay hindi lamang
babagsak kundi pati na rin ang lahat ng Cristianismo na may
pagkiling dito. Itinanim ni Augustine ang mga binhi para sa
pagkawasak ng pananampalatayang Cristiano sa kanyang gawain na
City of God at ang doktrinang Trinitarian na itinatag
niya ay ipinagtanggol ng wala nang higit pa kaysa sa mga
iglesiang Protestante sa Estados Unidos ng Amerika noong
ikadalawampung siglo. Ito ay dahil sa kawalan ng kakayahan ng
Trinitarian na makayanan ang literal na layunin ng Bibliya kung
kaya't ang Cristianismo ay hindi makayanan ang agham. Kaya
nagsimula ang pagtuturo ng teorya ng Ebolusyon. Nagsimula ito sa
Amerika at Europa dahil sa doktrinang Romano Katoliko at
saradong isipan ng mga Protestanteng Amerikano. Wala nang higit
na kakikitaan ng kahangalan na iyon kaysa sa Iglesia ng Diyos.
Ang pagkakamaling ito ay nagsasangkot ng pagsulong ng mga
panukala na ang Sethite at Cainite na mga linya ng sangkatauhan
ay nag-ayos ng antropolohiya ng tao upang ang pagkasaserdote ay
magkaroon ng maginhawa at maayos na paliwanag para sa paglikha
ng tao. Nag-iwan ito ng hindi pagkahanda ng sangkatauhan para sa
mga arkeolohikong natuklasan kamakailan. Dahil dito, ang teorya
ng Ebolusyon ay maaaring ipanukala dahil ang mga estudyante ng
Bibliya ay walang sagot mula sa kanilang tinatanggap na
paradigma. (Ang bagay ay sinuri sa gawain ni Cox,
Paglikha: Mula sa Anthropomorphic Theology hanggang Theomorphic
Anthropology
(No.
B5)
(sa kab. 4).) Tingnan rin sa
Paglikha laban sa Ebolusyon (No. B9).
Ang pangunahing pagkakamali ay sa pag-aakalang ang paglikha kay
Adan ay ang unang humanoid na nilikha.
Hindi siya ang unang
humanoid. Ang parehong tagubilin ay ibinigay kay Adan sa Genesis
1:27-28a gaya ng kay Noe sa Genesis 9:1. Parehong
punuin (male'
o mala'') ang Mundo at hindi ito nakakahadlang sa isang pre-existent
na Hukbo o tsaba'.
Nang sinabihan si Noe na lumabas at punuin ang Mundo, walang
implikasyon na hindi nagkaroon ng pagiral doon. Walang sinuman
ang nag-akala na walang anumang mayroon sa mundo. Bakit ngayon
kailangan nating ipagpalagay na noong sinabihan si Adan na
punuin ang Mundo ay walang mayroon iba pa doon?
Ang mga komento ni Cain sa Genesis 4:14 ay lubos na nagpapakita
na may iba pa sa mundo. Kung tama ang salaysay ng Augustinian,
pinatay lang ni Cain ang isa sa dalawa pang lalaki sa mundo.
Hindi pa ipinapanganak si Seth. Pinatay lang ni Cain si Abel at
siya lang at ang kanyang ama ang nabubuhay sa mundo, kung tama
si Augustine.
Katatapos lang niyang
ipatapon sa ilang. Ang huling naiwan ay ang kanyang ama, ngunit
sinabi ni Cain sa Diyos:
Genesis 4:14b-16
At mangyayari, na sinomang makasumpong sa akin ay
papatayin ako.
At sinabi sa kaniya
ng Panginoon, Dahil dito'y sinomang pumatay kay Cain ay
makapitong gagantihan.
At nilagyan ng
Panginoon ng isang tanda si Cain, baka siya'y sugatan ng
sinomang makakasumpong sa kaniya. At umalis si Cain sa harapan
ng Panginoon at tumahan sa lupain ng Nod (Nowd
mula sa Nod, isang desterado o lagalag). (TLAB)
Si Cain ay hindi matatakot sa kanyang ama o mga kapatid na
babae, ngunit malinaw na natatakot sa isa pang nilalang, ang mga
Nefilim. Walang iba
pang paliwanag. May mga tao sa Mundo noong panahong iyon. Iyan
ang paliwanag ng bibliya at kung bakit mayroon siyang tanda sa
kanyang noo. Ito ay upang makilala siya, upang ang mga taong
hindi nakakakilala sa kanya, na nabubuhay sa Mundo, ay hindi
siya papatayin. Ang mga Nefilim ay mga marahas na tao.
Posible na ang terminong
pagpapatapon ay nagmula sa lupaing ito dahil ang salita ay
hindi ang pangunahing ugat (tingnan ang Cox, ibid.). Ang
katotohanan ay may iba pang mga tao kung saan si Cain ay
kailangang protektahan, at si Seth ay hindi pa ipinanganak.
Higit sa lahat, nagtayo si Cain ng isang lungsod, na
pinangalanan niya sa pangalan ng kanyang anak na si Enoc (Gen.
4:17). Isang lungsod na ang kahulugan ay sumasaklaw sa mga tao.
Hindi siya nagtatag ng isang nayon, ngunit isang lungsod na may
mga pader sa paligid nito.
Ang mga lungsod ay may mga pader sa paligid nila at ang mga
bayan ay wala. Bakit may mga pader? Dahil sa mga Nefilim; lahat
sila ay marahas. Nagtayo si Cain ng isang napapaderan na lungsod
upang simulan ang pagtuturo sa mga Nefilim kung paano
makipagdigma sa malawakang antas. May katalinuhan si Cain na
kulang sa mga Nefilim at siya ay likas na pinuno ng mga Nefilim.
Ang mga simpleng katotohanang ito ay dapat na ginawang malinaw
na may iba pa sa Mundo noong mga araw na iyon.
Ngunit ang mga tao ay sadyang lumalaban sa ganong
konsepto.
Itinanggi nila ito at itinanggi na nahuhukay natin
sila. Nakahukay tayo ng katawan at mga katawan at sinasabi ng
Cristianismo na hindi sila umiral.
Walang sinuman ang nagsuri sa DNA at naglathala ng mga resulta
sa mga humanoid na ito na nahukay. Marahil ay iba ang DNA. Kapag
nailathala nila ito, makikita natin na ang DNA ay hindi katulad
ng DNA ng tao. Magkakaroon ng isang pangunahing pagkakaiba sa
pagganap sa pagitan ng Nefilim at ng Adamic na paglikha upang
hindi ito makahadlang sa kanilang paglalahian. Ngunit
magkakaroon ng pagkakaiba.
Ang mga Nefilim ay natagpuan na ngayon sa malaking bilang.
Napakalaki na ngayon ng ebidensiya na may mga humanoids sa Mundo
bago si Adan na ang salaysay sa Genesis ay napawalansaysay.
Hindi iyon kasalanan ng Genesis. Kasalanan ito ng mga tao na
naging halimbawa ng literalismo ng bibliya sa nakalipas na
siglo.
Ang pinakamahusay na halimbawa na maaari nating gamitin, na
sinipi dito mula sa babasahing
Ang Pagbagsak ng Ehipto
(No. 36): Ang Propesiya ng
mga Naputol na Braso ni Paraon - Unang Yugto ng Ikalawang Bahagi,
ay iyong sa mga paghuhukay sa Australia. Sa Australia, nakakita
tayo ng katibayan ng pagtira ng humanoid noong mga 40,000 taon.
Sinasabi ng mga ebolusyonista na ang mga Aborigine ay patuloy na
naninirahan dito, ngunit alam nila na ang ebidensya ay
sumasalungat sa pahayag na iyon. Ang mga etno-linguistic na
katangian ng Australian Aborigine ay nagpapakita na sila ay
dumating dito sa walong sunod-sunod na alon.
Walang koneksyon sa pagitan nila at ng mga lahi dito dati. Ang
ebidensya na ipinakita para sa pagpapatuloy ay hindi
arkeolohikal. Ipinakita ni R.M. at C.H. Berndt ang
pagkakaiba-iba ng opinyon sa usapin at ipinakita na mayroong
isang pangkat ng opinyon na naniniwala na ang Australian
Aborigine ay migrante kamakailan sa bansang ito mula sa
Kanlurang Asya, at nauugnay sa mga tribo sa burol ng Dekkan at
Sinaunang angkan ng Egipcio, o pre-Dravidian na nagmula sa
Mediterranean na kumakalat sa India at sa rehiyon ng Malayan na
may kaugnayan sa Veddas ng Ceylon (Aboriginal
Man in Australia, Angus and Robertson, Sydney, 1965, pp.
31-33). Kasama ni Montagu (1965) ang mga Ainu sa pagpapangkat na
ito (ibid., p. 34). Ang lahat ng mga argumento ay batay sa
pagpapalagay ng ebolusyon at paglipat sa loob ng mahabang
panahon. Gayunpaman, ipinapalagay na ang paggamit ng mga bangka
ay kinakailangan (Berndt, p. 39).
Ang mga arkeolohikong ebidensiya kamakailan ay nagpapakita ng
higit pa o mas kaunting patuloy na pagtira sa mga lugar tulad ng
libingan sa Arunka sa Murray basin. Ang lugar na ito ay tiniran
mula noong mga 18,000 BCE hanggang mga 5,000 taon na ang
nakalilipas. Katulad nito, ang mga natuklasan kamakailan sa
Murray-Darling basin ay nagpapakita ng tuluy-tuloy na pagtira ng
isang lahi ng mga tao na mahigit pitong talampakan ang taas mula
mga 6000 BCE hanggang 4000+ BCE.
Malaki ang sukat ng lalaki sa Lake Nitchie at may dalawang
ngipin sa harap na nabunot.
Siya ay inilibing sa isang mababaw na libingan na may mga
ngipin na nakuha mula sa mga 47 Tasmanian Devils (ngayon ay wala
na sa pangunahing lupain) sa paligid ng kanyang leeg.
Siya ay diumano'y napetsahan nauna lamang sa panahon ni
Adan noong Ikalimang Milenyo BCE.
Buhay siya sa
Australia, nangangaso, at may iba pang naglibing sa kanya. Siya
ay isang higante at nabuhay siya noong nabubuhay si Adan.
Kaya maliwanag na ang Tasmanian Devils ay umiral sa pangunahing
lupain bago ang Baha. Malamang na nalipol sila sa Baha.
Ang mga tao sa Kowe Swamp ay nalikha din bago si Adan at may mga
pahabang ulo. Ang kanilang kabuuang pagkakaiba sa Australian
Aborigine ay ipinaliwanag bilang resulta ng posibleng
pagkakatali sa ulo. Marahil - ngunit ang ebidensya ay nawawala.
Ang mga taong ito ay panahon pagkatapos ng Neanderthal. Sila ay
mga humanoid sa pagitan ng Neanderthal at natin, ngunit hindi
sila kamag-anak ng dalawa.
Ang arkeolohikong talaan ay nagpapakita ng hindi pagpapatuloy ng
pagtira. Lampert, sa The
Great Kartan Mystery (ANU, 1981) ay marahil isang
napakagandang halimbawa ng naturang arkeolohikong pananaliksik.
Sinundan ni Lampert si
Jones (1973) sa pagmumungkahi na ang ikalawang yugto ng
kolonisasyon ng Australia ay nagsimula nang humigit-kumulang
20,000 BP (p. 166). Susundan ito mula sa paninirahan sa Arunka
at kung ano ang alam natin sa iba pang lugar. Gayunpaman, walang
ebidensya na ang mga taong ito ay may kaugnayan sa Aborigine at
walang masinsinang paghahambing ng DNA na magagamit.
Ito ay ang pagtatalo ng may-akda na sila ay ipapakita na hindi
magkatulad sa paraan ng pagganap. Ipinapalagay ni Bowdler (1977)
ang isang ekonomiyang pandagat para sa paliwanag ng paghahatid
ng mga kagamitang teknolohiya (Lampert, ibid.).
Ang isa sa mga salik na pumipigil sa pangangalap ng ebidensya
ay, sa panahon ng Pleistocene, ang mababang baybayin ng dagat,
na ngayon ay nasa ilalim ng tubig, ay nakatulong sana sa
paglalakbay. Iyon ang dahilan kung bakit hindi natin nahukay ang
marami nito. Ang lahat ng kanilang teknolohiya at lahat ng
kanilang sibilisasyon ay nasa panahon ng Pleistocene mula mismo
sa umiiral na baybayin. Ang baybayin sa Australia sa panahon ng
Pleistocene ay may ilang milya ang layo patungo sa continental
shelf. Ang lahat ng labi ng mga taong iyon, at ang ebidensya ng
kanilang ginawa, ay nasa ilalim ng tubig at hindi natin sila
mahuhukay. Alam natin na may mga lungsod sa ilalim ng tubig sa
North America. Mayroong ilang mga guho sa Caribbean at wala
kaming paliwanag para sa kanila.
Sila ay sinauna sa mga tuntunin ng naitala na
kasaysayan.
Maraming mga uri ng bagay na hindi natugunan dahil sinira nila
ang modernong orthodox Christian na paliwanag ng lahat ng bagay.
Mas gusto nilang ilagay ito sa isang mangkok na pang-agham na
hindi tinutugunan ng mga Cristiano at gawin mukhang tanga ang
Cristianismo. Ito ang paraan ng pagtanggal sa Cristianismo
bilang seryosong teolohikong panukala o paliwanag para sa
paglikha. Sinisira natin ang buong katibayan ng paglikha ng
Diyos sa ganoong paraan. Sa mga lugar sa Willandra Lake, ang mga
petsa ng pagtira ay nag-iiba mula 24,000 BP hanggang halos
33,000 BP. Ang pagkain ay mas lamang sa mga isdang may gulugod
at kabibi, na may mas kaunti ang paggamit ng palahayupan sa
lupa. Lumilitaw na ito ay isang anyong baybayin ng ekonomiya, na
kung lilipat ay maiiwan ang pangunahing paninirahan sa ibaba ng
kasalukuyang taas ng dagat. Ang pagkatuyo ng Willandra Lakes
noong 17,000 BP ay nakitaan ng paggamit ng teknolohiya na
nagbigay para sa paggiling ng binhi noong 15,000 BP.
Anuman ang interpretasyon, walang alinlangan na ang pananakop sa
pangunahing lupain ng Australia ay naganap mga 30,000 taon bago
lumitaw si Adan.
Ipinahihiwatig ng ebidensya na ang mga Nefilim ay ubos na ngayon
at ang lahat ng mga humanoid sa planetang ito ay mga inapo na
katulad ng pangkat ng tao, na nakalista na nagmula kay Adan. Mas
masinsinan ang pananaliksik, mas magpapakita ng katotohanang
iyon. Kaya ang iba't ibang naninirahan sa Jericho sa loob ng mga
9,000 taon ay hindi pinasisinungalingan ang Genesis - ito ay
nagpapakita lamang ng bisa ng konsepto ng mga Nefilim. Ang
paliwanag kung sino sila at kung paano sila naging ay nakalista
sa Cox (ibid., ch. 4). Marami pang gawain sa mga usaping ito ang
kailangang gawin.
Ang posisyon ngayon ay ang lahat ng sangkatauhan ay may isang
angkan at ang lahat ay haharap sa pagkabuhay na mag-uli. Iyan
ang pinakabunga. Ginawa ito sa paraang iyon upang ang lahat ay
maharap sa pagkabuhay na mag-uli.
Ang mga Nefilim ay nalipol sa Baha. Iyon ang layunin ng Baha, at
si Enoc ang proseso kung saan ang sibilisasyong iyon ay
hinatulan, habang si Noe ang instrumento kung saan ito nawasak
at naligtas. Ngunit si Enoc ang pamantayan kung saan ito
hinatulan.
Ang pagkabuhay na mag-uli ng mga patay
Ang mga pagkabuhay na mag-uli ay tinalakay mula sa Isaias
26:13-14 at sumusunod sa takdang-panahon na nakabalangkas sa
Isaias 26:15-18.
Isaias 26:15-18
Iyong pinarami ang bansa,
Oh Panginoon, iyong pinarami ang bansa; ikaw ay
nagpakaluwalhati: iyong pinalaki ang lahat na hangganan ng
lupain. 16Panginoon, sa kabagabagan ay dinalaw ka
nila, sila'y nangagbugso ng dalangin, nang pinarurusahan mo
sila. 17Gaya ng babae na nagdadalang-tao na lumalapit
ang panahon ng kaniyang panganganak, ay nasa hirap at humihiyaw
sa kaniyang pagdaramdam; naging gayon kami sa harap mo, Oh
Panginoon. 18Kami ay nangagdalang-tao, kami ay
nalagay sa pagdaramdam, kami ay tila nanganak ng hangin; kami ay
hindi nagsigawa ng anomang kagalingan sa lupa; o nabuwal man ang
mga nananahan sa sanglibutan. (TLAB)
Ito ang bansang Israel na dumarami, ang magiging bansa sa Mateo
21:43. Ang bansang ito ay ang babaeng nagdaramdam gaya ng
panganganak sa Apocalipsis 12:17, kung saan ang binhi ng babae
ay parehong Judio at Gentil at buong Israel. Ngunit hindi sila
nagdala ng anumang pagpapalaya. Hindi nila nakumbinsi ang mga
Gentil na tanggapin ang Kautusan, at hindi nila iniligtas ang
mundo.
Ang Dragon ay nagbuga ng tubig bilang baha mula sa kanyang bibig
sa likuran ng babae. Ang buong espirituwal na aktibidad o
kapangyarihan ng ahas ay ibinuhos o ginugol sa pagkawasak ng
babae. Gayunpaman, hindi ito sapat upang sirain ang mga
hinirang. Ang babaeng iyon ay parehong Israel bilang bansa at
Iglesia. Ang mga hinirang ay hindi lamang isang maliit na grupo
ng mga tao sa loob ng isang bansa. Israel ay ang hinirang.
Ang makabuluhang aspeto dito ay sinasabi ni Isaias na ang mga
hinirang ay nabigo na magdala ng pagpapalaya sa Mundo, o dalhin
ang Mundo sa pagsisisi, o sirain ang mga sistema nito. Ang
pagkakasunod-sunod na ito ay agad-agad bago ang katapusan habang
ang susunod na teksto (Isa. 26:19ff.) ay nagpapatuloy upang
talakayin ang pagkabuhay na mag-uli.
Isaiah 26:19-21
Ang
iyong mga patay ay mangabubuhay; ang aking patay na katawan ay
babangon. Magsigising at magsiawit, kayong nagsisitahan sa
alabok: sapagka't ang iyong hamog ay gaya ng hamog ng mga damo,
at iluluwa ng lupa ang mga patay. 20Ikaw ay parito,
bayan ko, pumasok ka sa iyong mga silid, at isara mo ang iyong
mga pintuan sa palibot mo: magkubli kang sangdali, hanggang sa
ang galit ay makalampas; 21Sapagka't, narito, ang
Panginoon ay lumalabas mula sa kaniyang dako upang parusahan ang
mga nananahan sa lupa dahil sa kanilang kasamaan: ililitaw naman
ng lupa ang kaniyang dugo, at hindi na tatakpan ang kaniyang
nangapatay. (TLAB)
Mula sa Rephaim na walang pagkabuhay na mag-uli ay pinag-uusapan
natin ang tungkol sa pagkabuhay na mag-uli sa versikulo 19. Kaya
ito ay gumagawa ng pagkakaiba sa pagitan ng mga Refaim at ang
mga inapo ng yaong mga nilikha ng Diyos.
Ang panahon ng propesiya samakatuwid ay sa terminong tinatawag
na Panahon ng mga Gentil
at sumasaklaw sa napakalaking yugto ng kasaysayan. Lalo pa,
ang pagtatapos ng panahong ito ay tumatalakay sa ilang mga
konsepto. Ang pagkabuhay na mag-uli ng mga patay ay nakapangkat.
Tinukoy ni Isaias ang mga patay sa katapusan ng panahon ng mga
sistema ng daigdig bilang mga patay na tao ng Diyos at na siya
rin ay kasama nila sa pagkabuhay na mag-uli na iyon. Kaya ang
mga propeta ay nasa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Ikalawa, ang
Bayan ng Diyos pagkatapos ay pumasok sa mga silid na inihanda
para sa kanila at ang mga pinto ay isinara sa paligid nila. Ito
ang pagsasara ng mga pintuan na tinutukoy sa Mateo 25:1ff., kung
saan ginamit ang talinghaga ng matatalino at mangmang na mga
birhen upang ipakita na ang matatalinong birhen – ang mga
hinirang na puspos ng Espiritu ang mga birhen na tinutukoy sa
Apocalipsis 14:4 – ay pumasok sa mga pintuan ng Kaharian at ang
mga pinto ay isinara sa likod nila at walang sinuman ang
makakapasok. Iyan ang oras ng pagsubok na darating sa buong
Mundo kung saan ang sistema ng Filadelfia ay protektado.
Ang sistema ng Laodicea, ang mga hangal na birhen, at ang
sistema ng Sardis ay hindi napupunta sa proteksyong iyon. Ang
dalawang iglesiang iyon ay hindi pumapasok sa Unang Pagkabuhay
na Mag-uli. Iilan lang sa kanila ang papasok. Kaya ang mga taong
ito ay papasok sa mga silid at sila ay magiging Templo ng Diyos.
Ang mga tekstong ito ay magkakaugnay sa Apocalipsis 7:3 kung
saan ang Lupa at dagat ay hindi dapat saktan hanggang ang mga
tagapaglingkod ng Panginoon ay natatakan. Ang mga ito ay
tinatakan para sa bansang Israel na tinutukoy sa Isaias 26:19ff.
sa itaas. Ang mga hinirang na ito ng Diyos ay pinagsama-sama ng
Cordero hanggang sa ibagsak ang mga bansa. Ang takdang panahon
ng propesiya na ito ay tumatalakay sa
Araw ng Panginoon, na sumasaklaw sa panahon ng isang libong taon
mula sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli hanggang sa Ikalawang
Pagkabuhay na Mag-uli kung kailan ang Mundo ay inilabas ang dugo
nito at hindi na tinatakpan ang mga patay nito. Kaya sinasaklaw
ng Isaias 26:19-21 ang isang libong taon ng Apocalipsis 20:4ff.,
o ang Milenyo. Kaya hindi natin kailangan ng Bagong Tipan upang
malaman na ang Milenyo ay isang libong taon at ang tagal ng mga
pagkabuhay na mag-uli ay kasunod, dahil mayroon tayong parehong
konsepto mula sa Lumang Tipan. Gamit ang Lumang Tipan maaari
tayong bumuo ng parehong mga bagay na binuo ni Juan. Ito ay
ganap na pareho sa pagitan ng Luma at Bagong Tipan. Pareho sila
ng sinasabi.
Ang estado ng mga patay
Ang doktrina ng kaluluwa ay isa pang mapanlinlang na doktrinang
Trinitarian na naglalayong pahinain ang konseptong ito. Ang
kalagayan ng mga patay ay sa katahimikan (Awit 115:17) at
kadiliman (Awit 143:3). Walang kaluluwang walang hanggan. Isang
kapalaran ang dumarating sa lahat ng tao (Ec. 9:3). Ang mga
patay ay walang alam (Ec. 9:5). Kaya't ang doktrina ng kaluluwa,
tulad ng nakikita ng nakararaming Cristianismo, ay magiging
isang nakakainip na pag-iral kung mayroong katahimikan,
kadiliman, walang nakikita at walang nalalaman. Iyan ay ang
pagiral o estado ng mga patay. Naghihintay sila sa Panginoon.
Ilan sa mga sinaunang patay ay walang pagkabuhay na mag-uli (Is.
26:14). Ito ay sinuri sa itaas.
Ang mga patay ng mga banal ay tinatawag na
natutulog o
yaong mga nakatulog
(tingnan sa Mat. 9:24; Luc. 8:52; Juan 11:11; 1Cor. 11:30;
15:6,18,51; 1Tes. 4:13,15; 2Ped. 3:4).
Ang pagkabuhay na mag-uli
Ang Diyos ay gumagawa ng mga kababalaghan para sa mga patay at
ang mga patay ay magsisibangon upang purihin Siya (Awit 88:10a),
ngunit ang mga Rephaim ay hindi babangon. Ang kanyang
kagandahang-loob ay ipahahayag mula sa libingan (Awit 88:11)
kapag ang mga patay ay nabuhay na mag-uli. Alam ni Job na ang
kanyang Manunubos ay buhay (Job 19:25) at sa wakas ay tatayo
siya sa Lupa. Matapos magiba si Job, alam niya na mula sa
kanyang laman ay makikita niya ang Diyos, na nasa kanyang panig,
at makikita Siya ng kanyang mga mata at hindi [ang mga mata] ng
iba. (Job 19:25-27).
Ibinangon ni Cristo ang mga patay upang malaman natin na siya
ang Mesiyas (Mat. 11:4-5). Si Lazarus ay isang halimbawa ng
kapangyarihang ito (Juan 11:11). Ang isa pang komento ay noong
siya ay ipinako sa krus ay may iba pang nabuhay mula sa mga
patay sa kanyang kamatayan. Ang mga tradisyon ng Israel noong
panahong iyon sa mga muling nabuhay na ito ay pinatay din
pagkatapos. Ang konsepto ng pagkabuhay na mag-uli na iniuugnay
sa Mesiyas ay kilala at inaasahan (Mat. 14:2).
Naunawaan na hindi tayong lahat ay mangatutulog, ngunit tayong
lahat ay babaguhin sa huling pakakak (1Cor. 15:51). Kaya, ang
mga kapatid ay mangatutulog at lilipas sa mga henerasyon, ngunit
sa mga Huling Araw ay darating ang Mesiyas habang ang iba sa mga
banal ay nabubuhay pa. Kaya't ang lahat ay babaguhin sa walang
kamatayang espirituwal na mga katawan (1Cor. 15:44ff.). Ang mga
nangatutulog ay babangon. Ang mga nabubuhay na natitira hanggang
sa pagdating ng Panginoon ay hindi mauuna sa mga nangatutulog
(1Tes. 4:13-15). Ang Panginoon ay bababa mula sa Langit may
isang tinig ng arkanghel at tunog ng pakakak ng Diyos, at ang
mga patay ay unang babangon at tayong mga nabubuhay ay kukunin
nang sama-sama at sa gayon ay sasa Panginoon tayo magpakailan
man
(1Thes. 4:16-17).
Mula sa pagkabuhay na mag-uli ay magsisimula ang milenyal na
pamumuno ng mga banal. Ang mga banal ay mamamahala sa mga bansa
sa pamamagitan ng panghampas na bakal (Apoc. 2:26–27). Mayroong
ilang mga simbolo sa panghampas. Ang panghampas ay may
kapangyarihan upang durugin ang mga bansa bilang mga sisidlan ng
putik at hindi rin nababaluktot o nasisira gaya ng mga tambo.
Ang Ehipto ay inihalintulad sa isang tambo, na naputol at
tumusok sa kamay ng Israel nang ang Israel ay sumandal dito.
Kapag sumandal sila sa atin hindi mapuputol ang ating
panghampas.
Sa pagkabuhay na mag-uli ay walang kasalan (Mat. 22:30). Ang mga
banal ay itinataas bilang mga espirituwal na nilalang.
Yun ang araw na maghihiwalay tayong lahat. Lahat ng may asawa ay
maghihiwalay na lang. Iyon lamang ang kinakailangang diborsyo.
Tayong lahat ay mahihiwalay at ikakasal kay Cristo, bawat isa sa
atin. Walang kasarian, walang lalaki o babae, kundi espirituwal
na mga katawan na lahat ay magiging mga anak ng Diyos na inianak
ng espiritu, lahat ay gumagawang kasama ni Cristo sa
kapangyarihan. Namatay si Cristo para sa atin upang pagkagising
natin mula sa pagkakatulog ay mabuhay tayong kasama niya (1Tes.
5:10).
Mahalagang maunawaan natin na ang mga matuwid lamang ang
makakakamit ng Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Ang
katuwiran at
katarungan sa Hebrew
ay iisang salita (tsedek)
– nauunawaan na sila ay iisang bagay. Kaya ang hindi
pinagsisihang pagbaluktot ng katarungan ay humahadlang sa mga
hinirang mula sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli.
Ang parusa sa masasama
Ang sangkatauhan ay mapapailalim sa isang sistema ng matuwid na
pagsasanay. Ninanais ng Diyos na walang laman ang mapahamak,
kundi ang lahat ay maabot ang pagsisisi (2Ped. 3:9). Kung
babawiin ng Diyos ang Kanyang Espiritu kung gayon ang lahat ng
laman ay mamamatay nang sama-sama at ang tao ay babalik sa
alabok (Job 34:15) - kaya ang kaluluwa ay hindi iiral.
Ang buong sangkatauhan na hindi nabuhay sa Unang Pagkabuhay na
Mag-uli – na isang mas mabuting pagkabuhay na mag-uli (Heb.
11:35) – ay bubuhayin mula sa mga patay sa Ikalawang Pagkabuhay
na Mag-uli, pagkatapos ng milenyo na paghahari ng Mesiyas. Ang
prosesong ito ay isang panahon ng paghatol na lumilitaw na aabot
sa 100 taon (Is. 65:20). Ang buhay ng tao ay 120 taon (Gen.
6:3), ngunit sa ilalim ni Moises ay pinaikli ito sa pitumpung
taon (cf. Awit 90:10). Para sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli
ito ay magiging 120 taon, batay sa pagkabuhay na mag-uli bilang
ganap na nasa hustong gulang, at pagkatapos ay 100 taon ng
paghatol sa pagtutuwid.
Sa pagkamatay ng mga tao, kung sila ay nagbalik loob sila ay
nagbagong-kalagayan. Kung hindi sila magsisi at magbalik-loob at
hindi sila makakapasok sa Kaharian ng Diyos sila ay mamamatay
lamang at ang kanilang mga katawan ay masusunog. Ang pagkabuhay
mag-uli ng paghatol (Juan 5:29) ay isa sa pagtutuwid at
pagtuturo upang ang lahat ng sangkatauhan ay maging handa sa
pagtanggap ng buhay na walang hanggan. Ang salita para sa
paghatol (kriseõs,
isinalin na
damnation
sa KJV) ay may kahulugan na desisyon. Ang kahulugan ay
ang pagwawasto na nagmumula sa mga opinyon o mga desisyon na
ibinigay tungkol sa mga aksyon. Sa madaling salita, ang paghatol
na ito ay isang pagpuna sa aksyon, na pagkatapos ay itinutuwid
ang pagkilos ng tao sa buong panahon. Kaya, ito ay paghuhusga sa
aktibidad na itinutuwid sa tamang aktibidad. Ito ay hindi
pagsumpa, ngunit pagtutuwid na humahantong sa buhay. Maaari
itong magdala ng konsepto ng parusa o ng kagantihan. Gayunpaman,
ang pangkalahatang populasyon na hindi nagkaroon ng pagkakataong
makilala ang Diyos ay halos hindi maparusahan sa katotohanang
iyon. Ang masasama ay sasailalim sa masinsinang pagsasanay. Kung
hindi sila magsisi pagkatapos ng panahon ng 100 taon na
pinahintulutan mula sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli, sila ay
pahihintulutang mamatay at ang kanilang mga katawan ay sisirain
ng apoy ng Gehenna (Mat. 5:22,29,30; 10:28; 18:9; 23:15,33; Mar.
9:43,45,47; Luc. 12:5; Sant. 3:6).
May tatlong salita sa Bagong Tipan na isinalin bilang
impiyerno. Ang isa ay hades
(SGD 86) na tinataya na
sheol (SHD 7585), ang hukay o ang libingan – ang lugar kung
saan inilalagay ang mga bangkay. Ang pangalawang salita ay
gehenna (SGD 1067), na
nagmula sa Hebreo para sa
lambak ng Hinnom. Isa itong hukay ng basura kung saan
sinusunog ang mga basura at patay na hayop mula sa Jerusalem.
Kaya't ginamit ito ni Cristo sa makasagisag na paraan sa
pagtukoy sa pagtatapon ng mga patay, kapwa katawan at kaluluwa
(Mat. 10:28), pagkatapos ng paghuhukom. Ang ikatlong salita ay
tartaros (SGD 5020) na siyang
kalaliman kung saan kinulong ang mga anghel pagkatapos ng
paghihimagsik.
Ang walang hanggang kaparusahan (kolasin,
isang pagpaparusa) na tinutukoy sa Mateo 25:46 ay salungat sa
buhay na walang hanggan. Ito ay simpleng kamatayan.
Ang kahulugan ng pagpaparusa, gaya ng sa
timoria sa Hebreo
10:29, ay nagmumula sa kahulugan ng pagbibigay-katarungan.
Ginagamit ng 2Corinto 2:6 ang salitang
epitimia mula sa
pagpapahalaga bilang
pagkamamamayan. Samakatuwid, ang parusa ay may kahulugan ng
pagtanggal ng pagpapahalaga bilang isang mamamayan.
Kaya walang lugar ng walang hanggang pagpapahirap ng mga patay.
Ang mga banal ay tatawagin sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli upang
gawin ang isang trabaho ng pagtuturo sa Milenyo, upang ang mga
demonyo ay mahatulan laban sa pagganap ng mga banal at ang mundo
ay magkaroon ng isang paghahambing na pamantayan kung saan
maaaring masukat ang mga resulta nito. Sinisigurado ng Diyos na
nailalapat ang katarungan, at pinipili ng Diyos ang mahihina at
ang mababa para dalhin tayo sa isang pamantayan kung saan ang
mga demonyo ay sinusukat laban sa atin. Si Satanas ay sinukat
laban kay Cristo. Si Cristo ay dinala sa isang pamantayan sa
laman ng tao, at si Satanas bilang isang espiritung nilalang ay
sinukat laban kay Cristo bilang isang tao sa mahinang anyo.
Kaya, mula sa kahinaan na ipinalagay si Cristo, ang Hukbo sa
lahat ng kapangyarihan nito at ang ulo ng Hukbo ng demonyo sa
lahat ng kanyang kapangyarihan ay nasukat. Sa parehong paraan,
ang nangahulog na Hukbo, ang mga demonyo sa ilalim ni Satanas,
lahat ay sinusukat laban sa atin. Tayo ang pamantayan. Kaya
naman patuloy tayong inaakusahan ng Tagapag-akusa ng mga kapatid
– kung mas maraming akusasyon ang ibinubunton laban sa atin,
lalo siyang napapagaan sa paghatol.
Upang makamit ang pamantayan kung saan ang nangahulog na Hukbo
ay hahatulan, si Satanas ay dapat igapos sa hukay ng kailaliman
para sa Milenyo. Upang makakuha ng patas na paghahambing
kailangan nating ilayo si Satanas at ang mga demonyo.
Nandiyan ang Milenyo para makalabas tayo ng hindi nahahadlang ng
‘mga puting langgam’, dahil ang mga demonyo ay ang puting
langgam o anay ng sistema. Aalisin ang kanilang kapasidad na
impluwensyahan ang sangkatauhan. Kung gayon hindi natin
masasabing wala tayong patas na pagkakataon. Si Satanas ay
muling pakakawalan upang harapin ang lahat ng mga mapagmatuwid
sa sarili na dumating sa puntong iyon sa katapusan ng Milenyo -
at sa panahong iyon ang mundo ay nabubulok na sa pagmamatuwid sa
sarili.
Apocalipsis 20:1-4
At nakita ko
ang isang anghel na nananaog mula sa langit, na may susi ng
kalaliman at isang malaking tanikala sa kaniyang kamay. 2At
sinunggaban niya ang dragon, ang matandang ahas, na siyang
Diablo at Satanas, at ginapos na isang libong taon, 3At
siya'y ibinulid sa kalaliman at sinarhan, at tinatakan ito sa
ibabaw niya, upang huwag ng magdaya sa mga bansa, hanggang sa
maganap ang isang libong taon: pagkatapos nito ay kailangang
siya'y pawalang kaunting panahon. 4At nakakita ako ng
mga luklukan, at may mga nagsisiluklok sa mga ito, sila'y
pinagkalooban ng paghatol: at nakita ko ang mga kaluluwa ng mga
pinugutan ng ulo dahil sa patotoo ni Jesus, at dahil sa salita
ng Dios, at ang mga hindi sumamba sa hayop, o sa kaniyang
larawan man, at hindi tumanggap ng tanda sa kanilang noo at sa
kanilang kamay; at sila'y nangabuhay, at nagsipagharing kasama
ni Cristo sa loob ng isang libong taon. (TLAB)
Ang lahat ng mga taong ito ay maaaring pinatay o inusig at
inilagay sa ilalim ng isang sistema na nangangailangan sa kanila
na lumaban. Walang kawalan ng pag-uusig. Kung tayo ay nasa Unang
Pagkabuhay na Mag-uli, nasa atin ang paghatol. Tayo ay inusig.
Apocalipsis 20:5-10
Ang mga iba sa
mga patay ay hindi nangabuhay hanggang sa naganap ang isang
libong taon. Ito ang unang pagkabuhay na maguli. 6Mapalad
at banal ang makalakip sa unang pagkabuhay na maguli: sa mga
ito'y walang kapangyarihan ang ikalawang kamatayan; kundi sila'y
magiging mga saserdote ng Dios at ni Cristo, at mangaghaharing
kasama niya sa loob ng isang libong taon. 7At kung
maganap na ang isang libong taon, si Satanas ay kakalagan sa
kaniyang bilangguan, 8At lalabas upang dumaya sa mga
bansa na nasa apat na sulok ng lupa, sa Gog at sa Magog, upang
tipunin sila sa pagbabaka: na ang bilang nila ay gaya ng
buhangin sa dagat. 9At nangagsipanhik sila sa
kalaparan ng lupa, at kinubkob ang kampamento ng mga banal, at
ang bayang iniibig: at bumaba ang apoy mula sa langit, at sila'y
nasupok. 10At ang diablo na dumaya sa kanila ay
ibinulid sa dagatdagatang apoy at asupre, na kinaroroonan din
naman ng hayop at ng bulaang propeta; at sila'y pahihirapan araw
at gabi magpakailan kailan man. (TLAB)
Ang mga ito ay hindi mamamatay sa diwa na sila ay hinatulan
ngayon. Ang natitirang bahagi ng mundo ay hindi hinahatulan
ngayon. Kaya't ang mga bubuhayin sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli
ay hinahatulan na ngayon. Dumadaan tayo sa parehong proseso ng
pagsukat at pagwawasto. Pagkatapos ay dumaan tayo sa
pagkakasunud-sunod ng Templo, ang sistema ng Jubileo ng bawat
pitong taon, at sa parehong siklo hanggang sa maiakyat tayo sa
isang posisyon kung saan mailalagay tayo ng Diyos sa Unang
Pagkabuhay na Mag-uli. Ang natitirang bahagi ng mundo ay
ibabangon at itatama sa pangangasiwa sa Ikalawang Pagkabuhay na
Mag-uli (Apoc. 20:11-13).
Apocalipsis 20:11-13
At nakita ko ang isang malaking luklukang maputi, at ang
nakaluklok doon, na sa kaniyang harapan, ang lupa at ang langit
ay tumakas; at walang nasumpungang kalalagyan nila. 12At
nakita ko ang mga patay, malalaki at maliliit, na nangakatayo sa
harapan ng luklukan; at nangabuksan ang mga aklat: at nabuksan
ang ibang aklat, na siyang aklat ng buhay: at ang mga patay ay
hinatulan ayon sa mga bagay na nasusulat sa mga aklat, ayon sa
kanilang mga gawa. 13At ibinigay ng dagat ang mga
patay na nasa kaniya; at ibinigay ng kamatayan at ng Hades ang
mga patay na nasa kanila: at sila'y hinatulan bawa't tao ayon sa
kanikaniyang mga gawa. (TLAB)
Kaya, ang bawat lalaki at babae ay magbibigay ng ulat sa
kanilang ginagawa sa harap ng Diyos. Ang mga taong ito ay
binibigyan ng pagsisisi kung gayon. Dadaan lang sila sa proseso
ng kanilang ginawa. Marami ang makikipagtalo at maraming tao ang
susubukan na bigyang-katwiran ang kanilang posisyon kung bakit
sila ay tama. Ang magiging tunay na problema ay ang pagharap sa
kanilang pag-uugali.
Ang isang pambihirang aspeto ng Apocalipsis 20:11-13 na ito ay
ginamit upang suportahan ang konsepto ng ikatlong pagkabuhay na
mag-uli. Ang katotohanan ng pagkabuhay na mag-uli ng mga patay
sa dagat ay hindi sumusuporta sa gayong teorya; sa katunayan,
kabaligtaran ang mangyayari. Ang pagtukoy sa
dagat at sa
kamatayan at hades ay nagpapakita na ang terminong hades ay
tumutukoy sa makalupang libingan na salungat sa matubig na
libingan (tingnan ang
Ang Pagkakamali ng Ikatlong
Pagkabuhay na Mag-uli (No. 166)).
Walang ibang muling pagkabuhay o kaparusahan maliban sa Ikalawa
o Pangkalahatang Pagkabuhay na Mag-uli. Ang nagsisi ay
pagkakalooban ng buhay na walang hanggan kasama ng mga banal ng
Unang Pagkabuhay na Mag-uli, at ang hindi nagsisi ay mamamatay
lamang at ang kanilang mga katawan ay susunugin. Pagkatapos
nito, ang katayuan o kalagayan ng kamatayan at ng libingan, o
hades, ay mawawala na (Apoc. 20:14).
Kaya, ang diyablo, kasamaan, kamatayan at ang libingan ay mga
konsepto - hindi sila mga tao. Ang nilalang, na si Lucifer, ay
dating perpekto at magiging gayon muli. Ang mga konsepto ay mga
aspeto ng pag-iral at lahat sila ay itinapon sa
dagat-dagatang apoy.
Sila ay natupok. Kaya hindi tayo nagtatapon ng mga indibidwal sa
dagat-dagatang apoy. Ang Hayop ay isang sistema ng pamahalaan,
at hindi ang huwad na propeta, kundi ang
huwad na propesiya ang
itinapon sa dagat-dagatang apoy. Ang lahat ng mga konseptong ito
- ang sistema ng Hayop ng pamahalaan, ang demokrasya na
kumikilos ngayon, ang mga partido at istrukturang pampulitika,
kasamaan sa ilalim ng Hukbo ng demonyo - lahat ay itinapon sa
dagat-dagatang apoy. Sila ay natupok bilang mga konsepto at
walang sinuman - hindi
si Satanas, hindi ang nangahulog na Hukbo sa alinman sa kanilang
mga elemento, hindi anumang buhay na bagay - ang mapupunta sa
walang hanggang pagdurusa. Walang sinumang indibidwal na
pinag-usig kailanman ng Diyos, ni ng makalangit na Hukbo o ng
Hukbong tao. Hindi sadista ang Diyos. Siya ay isang Diyos ng awa
at katarungan at pinahihintulutan Niyang mamatay ang mga bagay.
Ang Hukbo ng demonyo ay aalisin at magiging mga tao, sa
Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli. Pagkatapos ay haharapin sila at
hahayaan na mamatay at masunog, o magsisi sila – at karamihan sa
kanila ay magsisisi (cf. ang babasahing
Ang Paghatol sa mga Demonyo
(No. 80)).
Malamang na walang isang tao o espiritung nilalang sa buong
nilikha ng Diyos ang mapahamak, dahil hindi kalooban ng Diyos na
tayo ay mapahamak. Si Satanas ay bibigyan ng pagsisisi, at ang
bawat tao ay bibigyan ng pagsisisi; at kukumbinsihin natin
silang lahat sa Daan ng Diyos.
Ang masasamang nabubuhay sa pagbabalik ng Mesiyas ay papatayin
(Mal. 4:3) at itatapon sa Ikalawang Pagkabuhay na Mag-uli.
Ito ang parusang ipinataw sa Judah dahil sa kanilang pagtanggi
kay Cristo. Sila ang mga anak ng Kaharian na itinapon sa
kadiliman sa labas (Mat. 8:12). Sila ay itinalaga sa Ikalawang
Pagkabuhay na Mag-uli sa halip na makibahagi sa banal na
kalikasan (2 Ped. 1:4) at sa Unang Pagkabuhay na Mag-uli. Ang
mga ito ay hindi pinili upang makibahagi sa Unang Pagkabuhay na
Mag-uli. Marami ang tinawag ngunit kakaunti ang pinili upang
gawin ang gawaing ito (Mat. 22:13-14). Maraming umaayon kay
Cristo ngunit inaabuso ang kanyang mga hinirang, o hindi
masigasig (Mat. 25:30), sa katunayan ay itatapon sa Ikalawang
Pagkabuhay na Mag-uli (Mat. 24:51; 25:30), sapagkat marami ang
hindi kasama (Luc. 13:26). Maging ang mga nasa Unang Pagkabuhay
na Mag-uli ay inilipat ayon sa hanay ng pagiging una (Luc.
13:30).
Ang tanong tungkol sa pagkabuhay mag-uli ay nabuo mula sa
proseso ng pagpuksa kay Satanas at sa kanyang sistema. Ang
paglikha ng mga na humanoid bago si Adan ay bahagi ng proseso ng
pag-unlad ng planetang ito sa loob ng mga layunin ng elohim na
kumokontrol dito.
Si
Satanas ay isa sa mga elohim na kumokontrol sa mundong ito. Kaya
itinatag ng Diyos ang 6000-taong Plano na ito upang harapin ang
Hukbo na pinagkalooban ng kapangyarihan sa mga mundo at ng
kapangyarihang makitungo sa mga naninirahan dito.
Gumawa sila ng iba't ibang bagay - buong sistema,
kapanahunan at dinosaur. Ang pagiging kumplikado ng
sibilisasyong ito ay lubos na makabuluhan at walang duda na
mayroong mga humanoid sa mundo. Nagpasya ang Diyos na mamagitan
at hatulan sila at ipakita sa nangahulog na Hukbo kung ano ang
dapat nilang sinusubukang gawin.
Ang paglikha kay Adan at ang 6000-taong Plano na ito ay upang
ipakita ang karunungan ng Diyos at upang harapin ang Hukbo at
palawakin ito upang pumunta sa susunod na yugto ng paglikha, na
magiging mas kapana-panabik kaysa sa yugtong ito. Ang sansinukob,
na lumalawak nang napakabilis, ay makakamit ang iba pang mga
bagay at pagkatapos ay magpapatuloy tayo at muling lilikhain ang
sansinukob. Gagawin natin sa sansinukob ang ginawa sa mundong
ito - at gagawin natin ito ng tama. Kaya ang 6000-taong Plano na
ito ay isang kritikal na aspeto upang tayo, at lahat ng tao, ay
maging handa na magpatuloy at tanggapin at alisin ang pinsalang
nagawa sa panahong iyon. Ang diyos ng mundong ito ay
sistematikong hinarap sa loob ng mahabang panahon mula nang
likhain si Adan. Kaya ang 6000-taong Plano ng Kaligtasan ay may
higit na kahalagahan.
q