Christian Churches of God

No. 027

 

 

 

 

 

Ruth

 (Edition 2.0 19940515-200000802)

                                                        

 

Ang Aklat ni Ruth ay tumatalakay sa mga tiyak na aspeto ng mga kautusan ng mana. Ito rin ay kuwento ng isang aspeto ng angkan ni Cristo at isang pagtutulad ng relasyon sa pagitan ni Cristo at ng Iglesia. Ito ay hindi lamang isang simpleng kwento ng isang babae na naghahanap ng pagmamahal at proteksyon ng isang asawa.

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 1994, 2000 Christian Churches of God, edited by Wade Cox)

(Tr. 2024)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Ruth

 


Ang Bibliya na mayroon tayo ngayon ay hindi sumasalamin sa orihinal na pagkakasunud-sunod ng mga aklat ng Hebreong Kasulatan. Ang Hebreong Kasulatan, o Lumang Tipan, ay orihinal na hinati sa tatlong koleksiyon ng mga aklat na kilala bilang ang Kautusan, ang mga Propeta at ang Mga Awit. Nang si Jesus ay muling nabuhay at nagpakita sa kanyang mga alagad habang kumakain sila, binuksan niya ang kanilang pagkaunawa sa kanyang pagkakakilanlan gamit ang Kautusan, ang mga Propeta at ang Mga Awit.

Lucas 24:44-45  Pagkatapos ay sinabi niya sa kanila, “Ito ang aking mga salitang sinabi ko sa inyo, noong ako'y kasama pa ninyo, na kailangang matupad ang lahat ng mga bagay na nakasulat tungkol sa akin sa kautusan ni Moises, sa mga propeta, at sa mga awit.” 45At binuksan niya ang kanilang mga pag-iisip upang maunawaan nila ang mga kasulatan. (AB)

 

Sa orihinal na kaayusan na ito, ang aklat ni Ruth ay kabilang sa koleksiyon ng mga aklat na pinangalanang “ang Mga Awit” (pinangalanan ang mga ito dahil ang aklat ng Mga Awit ang unang aklat sa koleksiyong ito). Partikular itong ikalimang aklat sa loob ng "Mga Awit". Kasama ng apat pang aklat ito ay bahagi ng mas maliit na pangkat ng mga aklat na kilala bilang mga Mga Balumbon para sa Pista. Ang mga ito ay tinawag na "Mga Balumbon para sa Pista" dahil binabasa ang mga ito sa iba't ibang pista ng taon. Partikular, ang mga aklat at mga pista kung saan sila ay binabasa at binabasa pa rin hanggang ngayon ay:

 

Aklat

Pista

Awit ni Solomon

Paskuwa

Ruth

Kapistahan ng mga Sanglinggo (ibig sabihin Pentecostes)

Mga Panaghoy

Pag-aayuno ng ikasiyam ng Ab

Eclesiastes

Kapistahan ng Tabernakulo

Ester

Kapistahan ng Purim

 

Ang malinaw na layunin ng Ruth ay isalaysay ang pinagmulan ng sambahayan ni David at sa gayon ang mahalagang bahagi ng angkan ng Mesiyas. Ngunit higit pa rito ang laman ng maliit na aklat na ito. Sa pamamagitan ng mga pagtutulad ay naglalaman ito ng mga tagubilin at patnubay para sa mga Cristiano, habang naghahanda tayo nang sama-sama at bilang indibidwal na maging Babaing Ikakasal kay Cristo sa kanyang pagdating. Ipinapakita rin nito sa atin ang mga pananagutan para sa pagbabalik-loob ng mga gentil.

 

Isang pangkalahatang-ideya

Subalit, bago tayo tumungo sa mga espirituwal na mga aral ng aklat na ito, magkakaroon muna tayo ng mabilis na pagsusuri sa takbo ng kuwento nito at kukuha ng pangkalahatang-ideya ng nilalaman nito. Ang Ruth ay isa lamang sa dalawang aklat ng Bibliya na ipinangalan sa isang babae. Ang isa naman ay si Ester. Kapansin-pansin, sa Ruth isang babaeng Gentil ang nagpakasal sa isang lalaking Hebreo, samantalang sa Ester isang babaeng Judio ang nagpakasal sa isang asawang Gentil. Sa aklat, napangasawa ni Ruth si Boaz na nagmula kay Salmon, na pinakasalan si Rahab na patutot, na nagsisi sa panahong angkinin ng Israel ang Lupang Pinangako. Si Rahab ay isa pang babaeng Gentil, at parehong sina Rahab at Ruth ay partikular na binanggit sa salaysay ni Mateo tungkol sa angkan ni Cristo (tingnan ang Talaangkanan ng Mesiyas (No. 119)). Ang mga kuwento ng mga babaeng ito ay nagpapakita rin na ang mensahe ng Diyos ay hindi lamang para sa Israel, ngunit pinalawak din sa iba pang mga bansa.

 

Ang aklat ay nag-umpisa sa panahon ng mga Hukom noong taggutom sa Juda. Isang lalaking nagngangalang Elimelec (nangangahulugang Ang Diyos ko ay hari) at ang kaniyang asawang si Naomi (nangangahulugang Aking kaaya-aya) at ang kanilang dalawang anak na lalaki, sina Malon (may Sakit), at Chilion (Naghihinagpis) ay lumipat mula sa Betlehem patungo sa lupain ng Moab upang makatakas sa taggutom. Namatay si Elimelec at ang kanyang mga anak ay kumuha ng mga asawa para sa kanilang sarili mula sa mga Moabita sa paligid nila, na sina Orfa (Gazelle) at Ruth (Pagkakaibigan). Ang mga Moabita ay nagmula kay Lot, sa pamamagitan ng kanyang mga anak na babae, pagkatapos ibagsak ang Sodoma at ang mga lungsod sa kapatagan. Kaya sa ganitong diwa ang mga Moabita ay may kaugnayan sa mga Israelita, bagaman hindi sa kanilang relihiyon o kultura. Ayon sa Kautusan (Deut. 7:1-3), ang mga Israelita ay hindi dapat kumuha ng mga asawang Cananeo, ngunit ang mga asawang Moabita ay pinahintulutan. (Gayunpaman, ang isang Moabita ay hindi pinahintulutang pumasok sa kongregasyon ng Panginoon (Deut. 23:3) kahit hanggang sa ikasampung henerasyon.)

 

Sampung taon pagkatapos mamatay ni Elimelec, gayon din ang kanyang dalawang anak na sina Malon at Chilion. (Dahil sa mga pangalan ng mga anak nito posibleng may ilang genetic predisposition na nagdududlot ng pagkakasakit sa pamilyang ito at sa gayon marahil ay isang karagdagang dahilan na pinahintulutan sila ng Diyos na mamatay sa halip na pagmulan ng lahi ni David sa pamamagitan ni Elimelec). Ang terminong naghihinagpis ay maaari ding magpahiwatig ng hindi natupad na pagnanais, o ilang simbolikong layunin sa Kasulatan sa pagpili ng mga pangalan ng mga anak. Posible rin na natukso sila ng mga diyos-diyosan ng ibang bansa. Mukhang mahigpit na pinanghawakan ni Naomi ang kanyang pamana, kultura at paniniwala at itinuro ang mga bagay na ito sa kanyang mga manugang. Nalaman ni Naomi na ang taggutom sa Juda ay natapos na at dahil walang dahilan para manatili siya sa Moab, nagpasiya siyang umuwi. Parehong nagpasya ang kanyang mga biyudang manugang na sundan siya ngunit isa lamang, si Ruth, ang tumuloy.

 

Dahil walang asawa ng magtataguyod sa kanila, parehong mahirap sina Naomi at Ruth kaya't lumabas si Ruth upang mamulot sa mga bukid sa panahon ng pag-aani sa tagsibol. Sa ilalim ng Kautusan, kapag ang mga pananim ay inani hindi dapat gagalawin ang mga sulok ng bukid at anumang butil na mahulog sa panahon ng paggapas ay iiwan para sa mga dukha na pulutin at tipunin (Lev. 19:9). Sa parehong paraan, huwag uubusin ang ubasan ni huwag titipunin ang mga nalaglag, muli para sa kapakanan ng mga dukha (Lev. 19:10). Sa pamamagitan ng kalinga ng Diyos, dumating si Ruth upang mamulot sa mga bukid ni Boaz. Si Boaz ay kamag-anak ng namatay na asawa ni Naomi at napakayaman. Nag-alok siya ng proteksyon at pampalakas-loob sa kanya.

 

Sa pagkakabatid na ang kamay ng Diyos ay gumagabay dito, inutusan ni Naomi si Ruth na lapitan si Boaz sa pagtatapos ng pag-aani at ipakita ang kanyang pagnanais na pakasalan siya. Ginawa ito ni Ruth, ngunit ang isa pang kamag-anak ni Elimelec naunang umangkin na pakasalan si Ruth. Tinubos siya ni Boaz mula sa kamag-anak na ito at pinakasalan siya. Ang aklat ay nagtatapos sa pagkakaroon nina Boaz at Ruth ng isang anak na lalaki at si Naomi ay nagalak sa kanyang apo, kung saan nagmula si David at sa huli si Joshua (Jesus) na Mesiyas.

 

Si Ruth at Katapatan ng Cristiano

Isa sa pinakamalalim na katangian ni Ruth ay ang kanyang pagpayag na talikuran ang lahat ng bagay sa kanyang buhay. Iniwan niya ang lahat ng mahalaga sa kanya – ang kanyang tinubuang-bayan, ang kanyang pamilya, ang kanyang mga kaibigan, ang kanyang kultura, ang kanyang relihiyon, sa madaling salita, ang kanyang buong pagkatao – upang sumama kay Naomi pabalik sa Israel at kumapit sa kanya at sa kanyang bayan, at sa kanyang Diyos.

 

Ruth 1:1-18 At nangyari nang mga araw na ang mga hukom ang namumuno, nagkaroon ng taggutom sa lupain. Isang lalaking taga-Bethlehem sa Juda ang umalis upang manirahan sa lupain ng Moab, siya, ang kanyang asawa, at ang kanyang dalawang anak na lalaki. 2Ang pangalan ng lalaki ay Elimelec, ang kanyang asawa ay si Naomi, at ang pangalan ng kanyang dalawang anak ay Malon at Chilion. Sila ay mga Efrateo mula sa Bethlehem sa Juda. Sila'y pumunta sa lupain ng Moab at nanatili roon. 3Ngunit si Elimelec na asawa ni Naomi ay namatay. Si Naomi ay naiwang kasama ang kanyang dalawang anak. 4Sila'y nag-asawa ng mga babae mula sa Moab. Ang pangalan ng isa'y Orfa, at ang ikalawa ay Ruth. Sila'y nanirahan doon nang may sampung taon. 5Kapwa namatay sina Malon at Chilion, kaya't ang babae ay naiwan ng kanyang dalawang anak at ng kanyang asawa.

 

Kapansin-pansing, ayon sa The Companion Bible sa tala nito sa versikulo 6, ang pagbabalik ni Naomi sa Betlehem ay naganap noong 1326 ang taon bago ang ikalawang jubileo noong 1325/24 BCE. Ang jubileo ay nagsimula mula sa Pagbabayad-sala ng taon ng Sabbath at hanggang sa Pagbabayad-sala ng taon ng jubileo noong 1324. Kaya ang 1326 ay isang taon ng tatlong beses na pag-aani. Ang tagtuyot ay natapos na sa Juda at ang kanyang bayan ay nakapag-ani ng kanilang mga ani at maghanda para sa taon ng kapahingahan ng Sabbath ng lupain. Ang Diyos ay gumagawa ayon sa kanyang sariling Kalendaryo at mga tuntunin (tingnan ang mga aralin ng Kalendaryo ng Diyos (No. 156); Kautusan at ang Ikaapat na Utos (No. 256); Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250) at Balangkas ng Talaan ng Oras ng Panahon (No. 272)).

 

6Nang magkagayon, siya at ang kanyang dalawang manugang ay nagsimulang bumalik mula sa lupain ng Moab sapagkat kanyang nabalitaan sa lupain ng Moab kung paanong dinalaw ng Panginoon ang kanyang bayan at binigyan sila ng pagkain. 7Kaya't siya'y umalis sa dakong kanyang kinaroroonan, kasama ang kanyang dalawang manugang at sila'y naglakbay pabalik sa lupain ng Juda. 8Subalit sinabi ni Naomi sa kanyang dalawang manugang, “Bawat isa sa inyo ay bumalik na sa bahay ng inyu-inyong ina. Gawan nawa kayo ng mabuti ng Panginoon, na gaya ng inyong ginawa sa mga namatay at sa akin. 9Ipagkaloob nawa ng Panginoon na kayo'y makatagpo ng kapahingahan, bawat isa sa inyo sa bahay ng kanyang asawa.” Pagkatapos ay kanyang hinagkan sila, at inilakas nila ang kanilang tinig at sila'y nag-iyakan. 10Sinabi nila sa kanya, “Hindi, kami ay babalik na kasama mo sa iyong bayan.” 11Ngunit sinabi ni Naomi, “Kayo'y bumalik na, mga anak ko. Bakit kayo sasama sa akin? May mga anak pa ba ako sa aking sinapupunan na magiging inyong mga asawa? 12Kayo'y bumalik na, mga anak ko, magpatuloy kayo sa inyong lakad sapagkat ako'y napakatanda na upang magkaroon pa ng asawa. Kung aking sabihin, ako'y may pag-asa, kahit pa ako'y magkaasawa man ngayong gabi, at ako'y magkaanak man, 13maghihintay kaya kayo hanggang sa sila'y lumaki? Nangangahulugan ba na hindi na muna kayo mag-aasawa? Huwag, mga anak ko! Magdaramdam akong mabuti dahil sa inyo, sapagkat ang kamay ng Panginoon ay naging laban sa akin.” 14Kaya't inilakas nila ang kanilang tinig at muling nag-iyakan. Hinagkan ni Orfa ang kanyang biyenan; ngunit si Ruth ay yumakap sa kanya. 15Sinabi niya, “Tingnan mo, ang iyong bilas ay bumalik na sa kanyang mga kababayan, at sa kanyang mga diyos; sumunod ka na sa iyong bilas.” 16Ngunit sinabi ni Ruth, “Huwag mo akong pakiusapan na kita'y iwan, o talikuran ko na ang pagsunod sa iyo! Kung saan ka pupunta ay doon ako pupunta; kung saan ka nakatira ay doon ako maninirahan; ang iyong bayan ay magiging aking bayan, at ang iyong Diyos ay aking Diyos. 17Kung saan ka mamatay ay doon ako mamamatay, at doon ako ililibing. Gayon nawa ang gawin ng Panginoon sa akin at higit pa, kahit na ihiwalay ako ng kamatayan sa iyo.” 18Nang makita ni Naomi na nakapagpasiya na siyang sumama sa kanya, wala na siyang sinabi.

 

Ang antas ng paninindigan ni Ruth ay ibang-iba sa kanyang bilas. Nang unang ipahayag ni Naomi ang kaniyang balak na lisanin ang Moab at bumalik sa kaniyang tinubuang-bayan, pareho sina Orfa at Ruth ay nagsimulang maglakbay kasama niya. Ngunit nang tumutol si Naomi, umalis si Orfa at bumalik sa kanyang bayan, habang si Ruth ay kumapit kay Naomi.

 

Ruth 1:19-22 Sa gayo'y nagpatuloy silang dalawa hanggang sa sila'y makarating sa Bethlehem. Nang sila'y makarating sa Bethlehem, ang buong bayan ay nagkagulo dahil sa kanila; at sinabi ng mga babae, “Ito ba si Naomi?” 20Sinabi niya sa kanila, “Huwag na ninyo akong tawaging Naomi. Tawagin ninyo akong Mara, sapagkat pinakitunguhan ako nang may kapaitan ng Makapangyarihan sa lahat. 21Ako'y umalis na punó, ngunit ako'y pinauwi ng Panginoon na walang dala. Bakit ninyo ako tinatawag na Naomi, gayong ang Panginoon ay nakitungo ng marahas sa akin, at pinagdalamhati ako ng Makapangyarihan sa lahat?” 22Sa gayo'y nagbalik si Naomi at Ruth na Moabita, na kanyang manugang na kasama niya, mula sa lupain ng Moab. Sila'y dumating sa Bethlehem sa pasimula ng pag-aani ng sebada.

 

Ang panahon ng pag-aani ng sebada ay nangangahulugan na ito ang panahon ng Paskuwa. Ang unang ani ng sebada ay ang handog ng inalog na bigkis, na siyang unang araw ng sanglinggo pagkatapos ng lingguhang Sabbath sa loob ng Kapistahan. Mayroong ilang mahahalagang aral dito para sa Cristiano. Namuhay si Naomi bilang isang dayuhan sa isang kakaibang lupain, bilang kinatawan ng tunay na Diyos at kaniyang paraan ng pamumuhay. Sa ganitong paraan siya ay katulad ng Iglesia ng Diyos. Parehong nakipagrelasyon sa kanya sina Orfa at Ruth. Magkasama nilang naranasan ang matinding trahedya. Ngayong oras na para bumalik si Naomi sa kanyang tahanan, at magpatuloy. Isang manugang ang nagsabi na siya ay tapat kay Naomi ngunit napilit siyang bawiin ang "katapatan" niya. Ang isa pang manugang, gayunpaman, ay tunay at lubos na tapat at handang isakripisyo ang lahat para sa katapatang iyon, na nangangahulugang lubusang pagtalikod sa kanyang dating paraan ng pamumuhay.

 

Ang uri ng pangakong ipinakita ni Ruth ay ang uri ng pangako na dapat nating taglayin bilang mga Cristiano. Para sa atin, ang pagsisisi at bautismo ay sumisimbolo sa lubusang pagtalikod sa sarili at isang lubusang pangako sa isang bagong pagkatao at bagong tadhana.

 

Roma 6:1-5 Ano nga ang ating sasabihin? Magpapatuloy ba tayo sa pagkakasala upang ang biyaya ay sumagana? 2Huwag nawang mangyari. Tayong mga namatay na sa pagkakasala, paano nga tayong mabubuhay pa roon? 3O hindi ba ninyo nalalaman na tayong lahat na mga nabautismuhan kay Cristo Jesus ay mga nabautismuhan tungo sa kanyang kamatayan? 4Kaya't tayo ay inilibing na kasama niya sa pamamagitan ng bautismo tungo sa kamatayan; na kung paanong si Cristo ay muling nabuhay mula sa mga patay sa pamamagitan ng kaluwalhatian ng Ama, gayundin naman tayo'y makakalakad sa panibagong buhay. 5Sapagkat kung tayo'y naging kasama niya na katulad ng kanyang kamatayan, ay magkakagayon din naman tayo sa kanyang muling pagkabuhay. (AB)

 

Colosas 3:3-4 sapagkat kayo'y namatay na, at ang inyong buhay ay natatagong kasama ni Cristo sa Diyos. 4Kapag si Cristo na inyong buhay ay nahayag, ay mahahayag nga rin kayo na kasama niya sa kaluwalhatian. (AB)

 

Si Orfa, gayunpaman, ay nagpakita ng isang uri ng makamundong kalungkutan – isang uri ng pagsisisi na hindi humantong sa tunay na pangako at pagbabago. Lumingon siya pabalik sa mga bagay na kanyang iiwanan at sa huli ay bumalik sa mga ito. Sa kasamaang palad, may ilang mga Cristianong tulad nito, na nag-aangkin na sila ay tapat ("tiyak na sasama kami sa inyo") at nanatili pansamantala, ngunit kapag dumating na ang pagsubok, sila ay tumalikod at bumalik sa kung saan sila tinawag.

 

2Corinto 7:10 Sapagkat ang kalungkutang naaayon sa Diyos ay nagbubunga ng pagsisisi tungo sa kaligtasan na hindi ipagdaramdam, subalit ang makasanlibutang kalungkutan ay nagbubunga ng kamatayan. (AB)

 

Lucas 9:62 Subalit sinabi sa kanya ni Jesus, “Walang sinumang humahawak sa araro at tumitingin sa mga nasa likuran ang karapat-dapat sa kaharian ng Diyos.” (AB)

 

Si Ruth sa kabilang banda ang pinaka-angkop na halimbawa ng tunay at lubos na katapatan at siya ay naglalarawan sa mga Cristianong handang isuko ang lahat, kasama ang kanilang buhay kung kinakailangan, upang sumunod kay Cristo.

 

Naalala ng mga tagaroon si Naomi na halatang nagdadalamhati para sa kanyang asawa at mga anak. Ipinahayag niya ang kanyang kapaitan sa kawalan nang sabihin niyang tawagin siyang Mara (SHD 4755 mapait). Gayunpaman, kahit nakaranas siya ng malalaking pagsubok hindi siya nawalan ng pananampalataya, kaya't bumalik siya sa kanyang sariling bansa at sa sarili niyang bayan, marahil sa panahon ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura.

 

Lahat tayo ay kailangang harapin ang pagkawala ng mga mahal sa buhay at iba't ibang pagsubok sa takbo ng ating buhay at ito ay bahagi ng ating espirituwal na paglago na hindi tayo mawalan ng pananampalataya.

 

Si Ruth at Pamumulot

Nang dumating sina Naomi at Ruth sa Betlehem, ipinangako ni Ruth sa kanyang sarili na lumabas at mamulot sa mga bukid upang tustusan ang kanyang biyenan at ang kanyang sarili.

 

Ruth 2:1-3 Si Naomi ay may kamag-anak sa panig ng kanyang asawa, isang lalaking mayaman mula sa angkan ni Elimelec na ang pangalan ay Boaz. 2Sinabi ni Ruth na Moabita kay Naomi, “Hayaan mo ako ngayong pumunta sa bukid, at mamulot ng mga uhay sa hulihan ng taong magpapahintulot sa akin”. Sinabi niya sa kanya, “Humayo ka, anak ko.” 3Kaya't siya'y umalis. Siya'y dumating, at namulot sa bukid sa likuran ng mga nag-aani. Nagkataong nakarating siya sa bahagi ng lupa na pag-aari ni Boaz, na kabilang sa angkan ni Elimelec.

 

Si Ruth ay lumabas upang mamulot at "nangyari" na siya ay dumating upang mamulot sa bukid ng kanyang magiging asawang si Boaz. Ito ay may malalim kahulugan para sa atin. Ang terminong mamulot sa Hebreo ay nangangahulugang pulutin, magtipon, mamulot, tipunin. Ibig sabihin nito ay pulutin ang natira at nalagas na mga butil, habang inaani ang pananim. Ngayon ang namumulot ay hindi naghasik ng pananim. Ang namumulot ay hindi nagdidilig sa pananim o inalagaan ito habang ito ay tumutubo. Ang mga trabahong ito ay responsibilidad ng magsasaka na may-ari ng bukid. Samakatuwid, ang namumulot ay isang taong pinahintulutang makibahagi at makinabang sa mga pagsisikap ng iba.

 

Sa maraming paraan ito ay sumasagisag sa relasyon ng mga Cristiano sa kanilang magiging asawa, si Cristo. Ang Diyos ang tumawag sa atin. Ang talinghaga ng manghahasik ay nasa Mateo 13.

 

Mateo 13:3-9,18,23

3At nagsalita siya sa kanila ng maraming bagay sa pamamagitan ng mga talinghaga, na sinasabi: “Makinig kayo! Isang manghahasik ang humayo upang maghasik. 4Habang siya'y naghahasik, may mga binhing nahulog sa tabing daan; at dumating ang mga ibon at kinain nila ang mga ito. 5Ang iba nama'y nahulog sa batuhan na doo'y kakaunti lamang ang lupa; at kaagad silang sumibol yamang hindi malalim ang lupa. 6Kaya't pagsikat ng araw, ang mga iyon ay natuyo at dahil sa walang ugat ang mga iyon ay tuluyang nalanta. 7Ang iba ay nahulog sa mga tinikan. Lumaki ang mga tinik at sinakal ang mga iyon. 8Ang iba ay nahulog sa mabuting lupa, at namunga. Ang iba ay tig-iisang daan, ang iba ay animnapu, ang iba ay tatlumpu. 9Ang mga may pandinig ay makinig.” …………..

18“Pakinggan ninyo ang talinghaga ng manghahasik. …………

23Ang napahasik naman sa mabuting lupa, ay iyong nakikinig ng salita at inuunawa ito, na siyang talagang namumunga. Ang isa ay isandaan, ang iba ay animnapu, at ang iba ay tatlumpu.” (AB)

 

Ang halimbawang ito ay nakakapukaw ng interes dahil habang ang “binhi” ng ebanghelyo ay isinasaboy sa paligid, ang ilan ay nahuhulog sa mabuting lupa kung saan ito tumutubo at namumunga. Sinabi ni Cristo na ang mabuting lupa ay yaong mga nakikinig sa salita at nauunawaan ito. Idinagdag ng Lucas 8:15:

 

Lucas 8:15 At ang nahulog sa mabuting lupa ay sila na pagkatapos marinig ang salita, ay iningatan ito sa isang tapat at mabuting puso at nagbubunga na may pagtitiyaga. (AB)

 

Malinaw na hindi lahat sa mundo ay nauunawaan o kumikilos sa ebanghelyo ng Kaharian ng Diyos. Kailangan itong mahulog sa magandang lupa. Kailangan itong matanggap, pagkatapos ay lumago at magkabunga sa mga taong nakauunawa nito.

Mayroong ilang mga bagay na kasangkot dito. Una, nariyan ang pagsasaboy ng binhi at ang pagdinig ng salita. Susunod, mayroong pag-unawa nito. Panghuli, mayroong pagiingat dito, na may tapat at mabuting puso. Ang huling punto ay isang bagay na may kontrol tayo. Gayunpaman, ang unang dalawang punto ay isang bagay na dapat gawin ng Diyos – o ni Cristo, na kumikilos sa ilalim ng kaniyang patnubay – para sa atin.

 

Si Cristo ang naghahanda ng "lupa" ng ating buhay upang magawa nating tanggapin ang mga bagay sa salita ng Diyos, o ang "binhi". Bakit ang ilang "lupa" ay mabuting "lupa"? Ito ay dahil si Cristo ay kumikilos sa ating buhay, na tila, ilang mga taon bago pa man, upang likhain sa atin ang mga kondisyon kung saan tayo ay magiging handa at tumanggap ng "binhi" ng Diyos kapag dumating ang panahon para ito ay ikalat sa ating buhay.

 

Sa Bibliya makikita natin ang maraming salaysay ng mga taong tinawag sa kamangha-manghang paraan at ang kanilang buhay ay inihanda para sa binhi kapag ito ay dumating. Halimbawa, mayroong pagtawag sa Eunukong taga-Etiopia:

Mga Gawa 8:26-39 Pagkatapos ay sinabi ng isang anghel ng Panginoon kay Felipe, “Tumindig ka at pumunta patungong timog, sa daang pababa mula sa Jerusalem patungong Gaza.” Ito'y isang ilang na daan. 27At tumindig nga siya at umalis. May isang lalaking taga-Etiopia, isang eunuko at tagapamahala ni Candace na reyna ng mga taga-Etiopia. Siya ang namamahala ng buong kayamanan ng reyna. Ang eunuko ay nagpunta sa Jerusalem upang sumamba. 28Siya'y pabalik na at nakaupo sa kanyang karwahe, binabasa niya ang propeta Isaias. 29Sinabi ng Espiritu kay Felipe, “Lumapit ka at makisakay sa karwaheng ito.” 30Kaya't tumakbo si Felipe doon, at kanyang narinig na binabasa niya si Isaias na propeta, at sinabi niya, “Nauunawaan mo ba ang binabasa mo?” 31Sumagot naman ito, “Paano nga ba, malibang may tumulong sa akin?” At kanyang inanyayahan si Felipe na umakyat at maupong kasama niya. 32Ang bahagi ng kasulatan na binabasa niya ay ito: “Tulad ng tupa na dinala sa katayan; at sa isang kordero na hindi umiimik sa harap ng kanyang manggugupit, gayundin hindi niya ibinubuka ang kanyang bibig. 33Sa kanyang pagpapakababa ay ipinagkait sa kanya ang katarungan. Sino ang makapaglalarawan sa kanyang lahi? Sapagkat inalis sa lupa ang kanyang buhay.” 34Sinabi ng eunuko kay Felipe, “Ipinapakiusap ko, tungkol kanino sinasabi ito ng propeta, sa kanya bang sarili, o sa iba?” 35Nagpasimulang magsalita si Felipe, at simula sa kasulatang ito ay ipinangaral niya sa kanya ang magandang balita ni Jesus. 36Sa kanilang pagpapatuloy sa daan, nakarating sila sa may tubig, at sinabi ng eunuko, “Tingnan mo, narito ang tubig! Ano ang nakakahadlang upang akoy mabautismuhan?” [37At sinabi ni Felipe: Kung nananampalataya ka ng buong puso ay mangyayari. Sumagot siya at sinabi: Sumasampalataya ako na si Jesu-Cristo ay Anak ng Diyos.] 38Iniutos niyang itigil ang karwahe at lumusong si Felipe at ang eunuko sa tubig. At binautismuhan siya ni Felipe. 39Nang umahon sila sa tubig, inagaw ng Espiritu ng Panginoon si Felipe; at hindi na siya nakita ng eunuko at nagagalak na nagpatuloy siya sa kanyang lakad.  (AB)

 

Ang taga-Etiopia ay malinaw na ginabayan at inihanda ni Cristo para dito, kaya kapag dumating ang oras ng Diyos para sa kanyang pagkatawag, siya ay handa, sabik, at kayang tumanggap ng "binhi" ng ebanghelyo.

 

Ang taga-Etiopia na ito at ang maraming katulad niya ay inihanda at nabutismohan. Si Felipe ay malahimalang nawala, na nagpapahiwatig na ang Banal na Espiritu ay kikilos na ngayon sa mga taga-Etiopia. Ang iglesia ng Etiopia ay itinatag bilang isang bago at tumatayo sa kanyang sarili na Iglesia mula sa gawaing ito at ang mga Iglesia sa Abyssinia ay lumago sa mga espirituwal na makapangyarihang istruktura. Sa katunayan, noong ikalawang siglo sila ay naitatag at noong ikaapat na siglo nang ang mga Cristiano sa Asia Minor ay inuusig, ang mga taga-Abyssinia ay maaaring ipadala ang obispo na si Mueses sa Asia upang itatag at ayusin ang mga iglesia sa Tsina (cf. Pangkalahatang Pamamahagi ng mga Iglesia na nangingilin ng Sabbath (No. 122)).

 

Hindi lamang unang inihahanda ng Diyos ang lupa ng ating buhay bago Niya ikalat ang binhi sa ating direksyon, kundi pinapatnubayan din Niya tayo sa daan, binibigyan tayo ng mga karanasan at pagkakataon upang ang binhi ay lumago at umunlad at magbunga. Sinulat ni Pablo:

1Corinto 3:6-7 Ako ang nagtanim, si Apolos ang nagdilig, ngunit ang Diyos ang nagpalago. 7Kaya't walang anuman ang nagtatanim, o ang nagdidilig, kundi ang Diyos na nagpapalago. (AB)

 

Bawat isa sa atin ay may bahaging dapat gampanan sa paglago at pagtagumpay ng Cristiano tulad ng ipinapaliwanag ni Pablo sa mga sumunod na versikulo. Gayunpaman, ang Diyos rin na gumagawa sa pamamagitan ni Cristo, ang nagbibigay ng mga karanasang iyon na humahantong sa ating paglago.

 

Hindi "pinaplano" ng Diyos ang ating buhay, ngunit walang duda na Siya ay nagtuturo at nagbibigay inspirasyon at nagiging sanhi ng mga kalagayan at pangyayari, o kaya ay gumagamit ng mga pangyayari sa ating buhay upang magdulot ng karagdagang paglago sa atin. Kaya tayo ay katulad ni Ruth, ang mamumulot. Si Cristo ay kumikilos sa ating buhay at tayo ay may pribilehiyong tanggapin ang mga bunga ng kanyang mga pagsisikap.

 

Si Boaz ay isang uri ng Cristo

Nang magsimulang mamulot si Ruth sa mga bukid ni Boaz, napansin niya ito at nagtanong kung sino siya. Nang malaman na siya ang manugang ni Naomi, gumawa siya ng espesyal na kaayusan para sa kanya, tinitiyak na siya ay ligtas at makakapamulot ng marami.

 

Ruth 2:4-14 At narito, si Boaz ay nakarating mula sa Bethlehem, at sinabi niya sa mga nag-aani, “Ang Panginoon ay sumainyo!” At sila'y sumagot, “Pagpalain ka nawa ng Panginoon.” 5Pagkatapos ay sinabi ni Boaz sa kanyang lingkod na kanyang tagapamahala sa mga nag-aani, “Kaninong dalaga ito?” 6Ang lingkod na tagapamahala sa mga nag-aani ay sumagot, “Siya'y babaing Moabita na bumalik na kasama ni Naomi mula sa lupain ng Moab. 7Kanyang sinabi, ‘Ipinapakiusap ko na pamulutin at pagtipunin mo ako sa gitna ng mga bigkis sa likuran ng mga nag-aani.’ Sa gayo'y pumaroon siya at nagpatuloy, mula sa umaga hanggang ngayon, na hindi nagpapahinga kahit na sandali.” 8Nang magkagayo'y sinabi ni Boaz kay Ruth, “Makinig kang mabuti, anak ko. Huwag kang mamulot sa ibang bukid, o umalis dito, kundi manatili kang malapit sa aking mga alilang babae. 9Itanaw mo ang iyong paningin sa bukid na kanilang inaanihan, at sumunod ka sa kanila. Inutusan ko na ang mga kabataang lalaki na huwag ka nilang gagambalain. At kapag ikaw ay nauuhaw, pumunta ka sa mga banga, at uminom ka sa inigib ng mga kabataang lalaki.” 10Nang magkagayo'y nagpatirapa si Ruth at yumukod sa lupa, at nagsabi sa kanya, “Bakit ako nakatagpo ng biyaya sa iyong paningin upang ako'y iyong pansinin, gayong ako'y isang dayuhan?” 11Ngunit sinabi ni Boaz sa kanya, “Ipinaalam sa akin ang lahat ng ginawa mo sa iyong biyenan mula sa pagkamatay ng iyong asawa, at kung paanong iyong iniwan ang iyong ama at iyong ina, at ang lupang sinilangan mo, at ikaw ay pumarito sa bayan na hindi mo nalalaman noon. 12Gantihan nawa ng Panginoon ang iyong ginawa, at bigyan ka nawa ng lubos na gantimpala ng Panginoon, ang Diyos ng Israel, na sa ilalim ng kanyang mga pakpak ikaw ay nanganlong.” 13Nang magkagayo'y kanyang sinabi, “Makatagpo nawa ako ng biyaya sa iyong paningin, panginoon ko; sapagkat ako'y iyong inaliw at may kabaitang pinagsalitaan mo ang iyong lingkod, bagaman ako'y hindi isa sa iyong mga alila.” 14Sa oras ng pagkain ay sinabi ni Boaz sa kanya, “Halika, at kumain ka ng tinapay. Isawsaw mo sa suka ang iyong tinapay.” Siya nga'y umupo sa tabi ng mga nag-aani at iniabot niya sa kanya ang sinangag na trigo, siya'y kumain, nabusog, at mayroon pa siyang hindi naubos.

 

Ang pamumulot ay isang mabigat na trabaho, at walang anumang kasiguraduhan ng malaking tagumpay, kung ang mga mang-aani ay lubos na masinsin sa kanilang mga tungkulin. Gayundin, para sa mga kabataang babae, may posibilidad na atakihin sila habang nagtatrabaho sila sa bukid. Sa kaso ni Ruth, bilang isang dayuhan, siya ay maaaring mapailalim sa panunuya. Gayunpaman, sinigurado ni Boaz ang kanyang proteksyon. Sinadya rin niyang utusan ang kanyang mga mang-aani na hayaang mahulog ang labis na butil at maiwan, upang ang mga pagsisikap ni Ruth ay maging matagumpay at siya ay mapasigla.

 

Ruth 2:15-17 Nang siya'y tumindig upang mamulot ng inani, iniutos ni Boaz sa kanyang mga lingkod, “Pamulutin ninyo siya hanggang sa gitna ng mga bigkis, at huwag ninyo siyang pagbawalan. 16Ihugot din ninyo siya ng ilan sa mga bigkis, at iwan ninyo upang kanyang pulutin, at huwag ninyo siyang sawayin.” 17Sa gayo'y namulot siya sa bukid hanggang sa paglubog ng araw. Nang kanyang giikin ang kanyang mga napulot, iyon ay halos isang efa ng sebada.

 

Sa kanyang paglapit kay Ruth, inilarawan ni Boaz ang pagmamahal at pag-aalaga at pagmamalasakit ni Cristo sa atin. Maraming beses tayo ay napanghihinaan ng loob at nabigo sa ating mga pagsisikap na lumago at mamulot kung ano ang inilaan ni Cristo para sa atin. Marahil ay nagsisimula tayong magduda sa Diyos. Matutupad ba talaga ang plano Niya para sa atin? May pakialam ba talaga siya sakin bilang tao? Bakit ang hirap ng buhay?

 

Nauunawaan ni Cristo at ng Diyos ang mga damdamin at emosyong ito at ang ating mga kalagayan. Nais ni Cristo na kalingain tayo at ibigay ang kanyang kapayapaan sa ating buhay:

Luke 13:34 O Jerusalem, Jerusalem, na pumapatay sa mga propeta at bumabato sa mga sinugo sa kanya! Makailang ulit kong ninais na tipunin ang iyong mga anak, na gaya ng pagtitipon ng inahing manok sa kanyang sariling mga sisiw sa ilalim ng kanyang mga pakpak, at ayaw ninyo! (AB)

 

1Peter 5:6-7 Kaya't magpakumbaba kayo at pasakop sa Makapangyarihang Diyos, at kayo'y itataas niya sa takdang panahon. 7Ipagkatiwala ninyo sa kanya ang lahat ng inyong kabalisahan sapagkat siya'y nagmamalasakit sa inyo. (FSV)

 

Hindi tayo iiwan ni Cristo at ng Diyos.

 

Hebrews 13:5 Let your character or moral disposition be free from love of money [including greed, avarice, lust, and craving for earthly possessions] and be satisfied with your present [circumstances and with what you have]; for He [God] Himself has said, I will not in any way fail you nor give you up nor leave you without support. [I will] not, [I will] not, [I will] not* in any degree leave you helpless nor forsake nor let [you] down (relax My hold on you)! [Assuredly not!] (Amplified Bible). (* Three negatives precede the verb – Wuest's Word Studies)

 

Tulad ng pangangalaga ni Boaz sa kaniyang mapapangasawa, na si Ruth, pangangalagaan din tayo ni Cristo nang may malasakit at habag.

 

Ruth 2:18-23 Kanyang dinala ito at siya'y pumunta sa lunsod; at nakita ng kanyang biyenan ang kanyang mga pinulot. Inilabas rin niya at ibinigay sa kanyang biyenan ang pagkaing lumabis sa kanya pagkatapos na siya'y nabusog. 19Sinabi ng kanyang biyenan sa kanya, “Saan ka namulot ngayon? At saan ka nagtrabaho? Pagpalain nawa ang taong nagmagandang-loob sa iyo.” Kaya't sinabi niya sa kanyang biyenan kung kanino siya nagtrabaho, “Ang pangalan ng taong pinagtrabahuhan ko ngayon ay Boaz.” 20Sinabi ni Naomi sa kanyang manugang, “Pagpalain nawa siya ng Panginoon, na hindi ipinagkait ang kanyang kagandahang-loob sa mga buháy at sa mga patay.” At sinabi sa kanya ni Naomi, “Ang lalaking iyon ay isa nating kamag-anak, isa sa pinakamalapit nating kamag-anak.” 21Sinabi ni Ruth na Moabita, “Bukod pa rito sinabi niya sa akin, ‘Ikaw ay manatiling malapit sa aking mga lingkod hanggang sa kanilang matapos ang aking ani.’” 22Sinabi ni Naomi kay Ruth na kanyang manugang, “Mabuti, anak ko, na ikaw ay lumabas na kasama ng kanyang mga alilang babae. Baka gawan ka ng hindi mabuti sa ibang bukid.” 23Sa gayo'y nanatili siyang malapit sa mga alilang babae ni Boaz, upang mamulot hanggang sa katapusan ng pag-aani ng sebada at pag-aani ng trigo; at siya'y nanirahang kasama ng kanyang biyenan.

          

Ito ay isang konsepto ng katapatan kay Cristo sa mga gawaing inilaan sa kanya. Sinabi ni Pablo na maraming mga nangangasiwa at maraming organisasyon ngunit isang Panginoon. Inaasahan tayong manatiling tapat kay Cristo sa buong pag-aani na ito hanggang sa katapusan ng panahon. Hindi tayo pinapayagang bumalik sa mga bukid ng ibang mga Panginoon na nakatalaga sa atin (ang nangahulog na hukbo). Dapat tayong manatili sa loob ng Iglesia ng Diyos. Ibig sabihin, dapat tayong manatiling nakatuon kay Cristo sa buong pag-aani na ito – mula sa pag-aani ng sebada hanggang sa pag-aani ng trigo sa Pentecostes.

 

Mula sa sebada hanggang sa pag-aani ng trigo ay mula kay Cristo hanggang sa buong pag-aani ng Iglesia sa unang pagkabuhay na mag-uli, ngunit hindi tayo dapat umalis hanggang sa ang buong pag-aani ay matapos. Sa madaling salita kailangan nating kumilos hanggang sa mismong pagdating ng Mesiyas. Wala tayong pahintulot na huminto.

 

Matapang na hinangad ni Ruth ang kasal

Ang isa sa mga nakakamanghang bagay tungkol kay Ruth ay ang pagiging isang babaeng may tapang at paninindigan. Iyon ang mga panahon ng pinagkasunduang kasal at pagpili ng mga lalaki kung sino ang kanilang mapapangasawa. Bukod pa rito, isaalang-alang ang situwasyon ni Ruth. Siya ay walang perang mamumulot, isang dayuhan, isang maruming Gentil,  at sa mga kultural na pamantayan ay mas mababa sa isa sa mga lingkod ni Boaz.

 

Ruth 2:13 Nang magkagayo'y kanyang sinabi, “Makatagpo nawa ako ng biyaya sa iyong paningin, panginoon ko; sapagkat ako'y iyong inaliw at may kabaitang pinagsalitaan mo ang iyong lingkod, bagaman ako'y hindi isa sa iyong mga alila.” (AB)

 

Gayunpaman, nagkaroon siya ng katapangan at lakas ng loob na hilingin na si Boaz, isang mayaman, at iginagalang na may-ari ng lupa, na pakasalan siya. Malinaw nagtiwala siya sa paghatol ni Naomi. Naunawaan ni Naomi na ang kamay ng Diyos ay nasa bagay na ito. Nagkaroon din ng legal na tanong dito dahil ang kanyang katapangan ay hindi nagmula sa kanyang sariling kagustuhan.

 

Ruth 3:1-18  Pagkatapos, sinabi sa kanya ni Naomi na kanyang biyenan, “Anak ko, hindi ba kita ihahanap ng tahanan para sa ikabubuti mo? 2Ngayon, hindi ba si Boaz ay ating kamag-anak, na ang kanyang mga katulong ay siya mong nakasama? Narito, siya'y gigiik ng sebada ngayong gabi sa giikan. 3Kaya't maligo ka at magpabango. Magbihis ka at bumaba sa giikan. Ngunit huwag mong ipaalam sa lalaki na naroon ka, hanggang siya'y makakain at makainom. 4At mangyayari kapag humiga na siya, iyong tandaan ang dakong kanyang hihigaan. Pagkatapos, pumaroon ka at iyong alisan ng takip ang kanyang mga paa, at mahiga ka. Sasabihin niya sa iyo kung ano ang iyong gagawin.” 5Sinabi niya sa kanya, “Lahat ng iyong sinasabi sa akin ay aking gagawin.” 6Siya'y bumaba sa giikan at ginawa niya ang ayon sa lahat ng iniutos sa kanya ng kanyang biyenan. 7Nang si Boaz ay makakain at makainom, at ang kanyang puso'y masaya na, siya'y pumunta upang humiga sa dulo ng bunton ng trigo. Pagkatapos, si Ruth ay dahan-dahang dumating, inalisan ng takip ang kanyang mga paa, at siya'y nahiga. 8At nangyari sa hatinggabi, na ang lalaki ay nagulat at bumaling. Nakita niya na may isang babaing nakahiga sa kanyang paanan! 9Sinabi niya, “Sino ka?” At siya'y sumagot, “Ako si Ruth, na iyong lingkod. Iladlad mo ang iyong balabal sa iyong lingkod sapagkat ikaw ay malapit na kamag-anak.” 10Kanyang sinabi, “Pagpalain ka nawa ng Panginoon, anak ko. Ginawa mong higit ang huling kagandahang-loob na ito kaysa sa una, na hindi ka naghanap ng kabataang lalaki maging dukha o mayaman. 11Ngayon, anak ko, huwag kang matakot. Gagawin ko sa iyo ang lahat na iyong sinasabi sapagkat alam ng aking buong bayan na ikaw ay isang babaing karapat-dapat. 12Tunay nga na ako'y malapit na kamag-anak, gayunman ay may mas malapit na kamag-anak pa kaysa akin. 13Maghintay ka ngayong gabi at sa kinaumagahan, kung kanyang tutuparin sa iyo ang bahagi ng malapit na kamag-anak ay mabuti; hayaan mong gawin niya. Ngunit kung ayaw niyang gawin sa iyo ang bahagi ng malapit na kamag-anak ay gagawin ko para sa iyo ang bahagi ng malapit na kamag-anak, habang ang Panginoon ay nabubuhay. Mahiga ka hanggang umaga.” 14Siya nga'y nahiga sa kanyang paanan hanggang umaga, ngunit siya'y bumangon bago pa magkakilala ang isa't isa. Kanyang sinabi, “Huwag nawang malaman na ang babae ay pumunta sa giikan.” 15Kanyang sinabi, “Dalhin mo rito ang balabal na iyong suot at hawakan mo.” Hinawakan niya ito, at siya'y tumakal ng anim na takal na sebada. Isinunong ito sa kanya at siya'y pumasok sa lunsod. 16Nang siya'y dumating sa kanyang biyenan ay sinabi niya, “Anong nangyari, anak ko?” Isinalaysay niya sa kanya ang lahat ng ginawa ng lalaki para sa kanya. 17Sinabi niya, “Ang anim na takal na sebadang ito ay ibinigay niya sa akin sapagkat kanyang sinabi, ‘Huwag kang pupunta sa iyong biyenan nang walang dala.’” 18Nang magkagayo'y sinabi niya, “Maghintay ka, anak ko, hanggang sa iyong malaman kung ano ang mangyayari, sapagkat ang lalaking iyon ay hindi hihinto, hanggang sa matapos niya ang bagay sa araw na ito.”

 

Hiniling ni Ruth na "iladlad ni Boaz ang kanyang balabal" sa ibabaw niya, parehong simboliko sa pamamagitan ng pagpapasailalim sa kumot niya sa kanyang mga paa at sa salita kapag siya ay nagising. Ang hilingin kay Boaz na gawin ito ay nangangahulugan na hinihiling niya kay Boaz na gampanan ang kanyang mga tungkulin bilang malapit na kamag-anak sa ilalim ng mga kautusang Levirate. Ipinapahayag niya ang kanyang mga karapatan na mabuntis, upang magkaroon siya ng isang anak bilang supling ng kanyang yumaong asawa at upang siya at ang kanyang biyenan ay makakuha ng kanilang mana sa loob ng tribo ni Juda at sa angkan ng Bethlehem Efrata. Ito ang kanyang karapatan. Si Onan ay pinatay dahil sa pagtanggi sa karapatan at obligasyong ito (cf. mga aralin Ang Kasalanan ni Onan (No. 162) at Talaangkanan ng Mesiyas (No. 119)). Nakilala ni Boaz na si Ruth ay isang babaing karapat-dapat (isang mabuting babae – MBB). Tinanggap niya ang karapatan nito na hingin ang mga Kautusang Levirate, ngunit higit pa rito, nagnais siya ng mas malakas na ugnayan at kinuha niya ang panukalang ito at pinili niyang gampanan ito mismo, sa halip na ang mas malapit na kamag-anak, dahil sa ipinahayag na hangarin ni Ruth.

 

Gayundin, dapat matapang nating hingin ang "kamay" ng ating Panginoon sa kasal. Si Cristo ay naghihintay na pakasalan tayo (sa espirituwal na paraan) sa loob ng mga kautusan at istraktura na itinakda para sa kanya ng Diyos. Si Ruth ang sumasagisag sa Iglesia at si Boaz ang sumasagisag kay Cristo. Tayo, ang Iglesia, sa kabuuan, ang bumubuo sa Babaing ikakasal kay Cristo at si Cristo ay itinatag bilang hari at anak ng Diyos sa kapangyarihan sa pamamagitan ng kanyang pagkabuhay na mag-uli mula sa mga patay (Rom. 1:4). Siya ay babalik sa mundong ito upang buhayin tayong muli sa kaluwalhatian at pumasok sa isang walang hanggang relasyon ng pag-ibig sa atin gaya ng pinapakita ng kasal ng tao.

 

Efeso 5:25-32 Mga asawang lalaki, mahalin ninyo ang inyu-inyong mga asawa, gaya ni Cristo na nagmahal sa iglesya, at ibinigay ang kanyang sarili alang-alang sa kanya; 26upang kanyang pakabanalin siya, na nilinis sa pamamagitan ng paghuhugas ng tubig sa salita, 27upang kanyang maiharap sa kanyang sarili ang isang maluwalhating iglesya, na walang batik, o kulubot, o anumang gayong bagay, kundi siya ay maging banal at walang dungis. 28Gayundin naman, nararapat ibigin ng mga asawang lalaki ang kanya-kanyang sariling asawa gaya ng kanilang sariling mga katawan. Ang umiibig sa kanyang sariling asawa ay umiibig sa kanyang sarili. 29Sapagkat walang sinumang napoot sa kanyang sariling katawan, kundi inaalagaan at iniingatan ito, gaya naman ni Cristo sa iglesya; 30sapagkat tayo ay mga bahagi ng kanyang katawan. 31Dahil dito iiwan ng lalaki ang kanyang ama at ina, magsasama sila ng kanyang asawa, at ang dalawa ay magiging isang laman. 32Ang hiwagang ito ay dakila, subalit ako ay nagsasalita tungkol kay Cristo at sa iglesya. (AB)

 

Kaya dapat masigasig at puno ng pananabik din nating hintayin ang masayang okasyon na iyon.

 

Apocalipsis 22:17 Ang Espiritu at ang babaing ikakasal ay nagsasabi, “Halika.” At ang nakikinig ay magsabi, “Halika.” At ang nauuhaw ay pumarito, ang may ibig ay kumuha ng tubig ng buhay nang walang bayad. (AB)

 

Apocalipsis 22:20 Ang nagpapatotoo sa mga bagay na ito ay nagsasabi, “Oo, ako'y malapit nang dumating.” Amen. Pumarito ka Panginoong Jesus! (AB)

 

Isang kahanga-hangang bagay na dapat isaalang-alang ay, sa ating pagpapakasal kay Cristo, ito ay magiging isang kasal ng magkapantay na nilalang, ng Elohim sa Elohim. Si Cristo ay hindi magpapakasal sa mga nilalang na mas mababa sa kaniya. Tayo ay mapupunta sa parehong antas ng pag-iral tulad niya, bilang niluwalhating espiritung mga anak na lalaki at babae ng ating Ama at Diyos at Ama ni Cristo, bilang mga kapatid ni Cristo, at kasamang tagapagmana. Siya ang ating ulo gaya ng ang asawang lalaki ang ulo ng asawang babae, ngunit pareho silang pantay sa uri at pagkatao.

Hebreo 2:11 Sapagkat ang gumagawang banal at ang mga ginawang banal ay pawang nagmula sa isa. Dahil dito'y hindi nahihiya si Jesus na tawagin silang mga kapatid, (AB)

 

Roma 8:16-17 Ang Espiritu mismo ang nagpapatotoo kasama ng ating espiritu na tayo'y mga anak ng Diyos. 17At kung mga anak, ay mga tagapagmana rin, mga tagapagmana ng Diyos, at mga kasamang tagapagmana ni Cristo; kung tunay ngang nagtitiis tayong kasama niya, upang tayo'y luwalhatiin namang kasama niya. (AB)

 

Romans 8:28-29 Moreover we know that to those who love God, who are called according to his plan, everything that happens fits into a pattern for good. God, in his foreknowledge, chose them to bear the family likeness of his Son, that he might be the eldest of a family of many brothers. (Phillips)

 

1John 3:1-3 Consider the incredible love that the Father has shown us in allowing us to be called "children of God" – and that is not just what we are called, but what we are. Our heredity on the Godward side is no mere figure of speech – which explains why the world will no more recognise us than it recognised Christ. Oh, dear children of mine (forgive the affection of an old man!), have you realised it? Here and now we are God's children. We don't know what we shall become in the future. We only know that, if reality were to break through, we should reflect his likeness, for we should see him as he really is! (Phillips)

 

Ito ay nauugnay din sa hukbo

 

Tinubos ni Boaz si Ruth

Bagaman ninais nina Boaz at Ruth na magpakasal, hindi malayang mapapakasalan ni Boaz si Ruth dahil sa kung paano gumagana ang Kautusan ng muling pag-aasawa. Sa ilalim ng Kautusan, kung ang isang lalaki ay namatay nang walang iniwang lalaking tagapagmana, ang kanyang kapatid na lalaki ay dapat magpakasal sa kanyang asawang balo at ang panganay anak na lalaki ng pagsasamang iyon ang ituturing na tagapagmana ng yumaong kapatid. Ngayon, sa ating sistema ng pag-ibig at pag-aasawa ito ay tila hindi na binibigyang-pansin, ngunit noon ay nakamit nito ang dalawang bagay. Una, tiniyak nito na ang pangalan ng isang lalaki ay hindi mamamatay sa Israel at, ikalawa, ito ay isang paraan ng pagtataguyod para sa kapakanan ng asawang balo. Sa pananaw ng propesiya, ipinatupad ng Diyos ang kautusang ito upang protektahan ang mana ng mga Tribo at ang panlipunang seguridad ng mga pamilya. Ang paglalapat nito sa Ruth at sa iba pa ay upang ang mga mahahalagang espirituwal na aral ng aklat na ito ni Ruth at ang mga nasa lahi ng Mesiyas sa paraang nangyari ang mga ito, nang sa gayon ay maunawaan natin ang konsepto ng Kaligtasan ng mga Gentil sa ipinanumbalik na pagkasaserdote ni Melquisedec (o Melchizedek; tingnan ang Melquisedec (No. 128)).

 

Deuteronomio 25:5-9 “Kung ang magkapatid ay naninirahang magkasama, at isa sa kanila'y namatay at walang anak, ang asawang babae ng namatay ay huwag mag-aasawa ng isang dayuhan o sa labas ng pamilya. Ang kapatid na lalaki ng kanyang asawa ay sisiping sa kanya, kukunin siya bilang asawa, at tutuparin sa kanya ang tungkulin ng kapatid na namatay. 6Ang panganay na kanyang ipapanganak ay papalit sa pangalan ng kanyang kapatid na namatay upang ang kanyang pangalan ay huwag mapawi sa Israel. 7At kung ayaw kunin ng lalaki ang asawa ng kanyang kapatid, ang asawa ng kanyang kapatid ay pupunta sa pintuang-bayan sa matatanda, at sasabihin, ‘Ang kapatid ng aking asawa ay tumatangging itindig ang pangalan ng kanyang kapatid sa Israel; ayaw niyang tuparin sa akin ang tungkulin ng kapatid na namatay.’ 8Kung magkagayo'y tatawagin siya ng matatanda sa kanyang bayan at makikipag-usap sa kanya; at kung siya'y magpumilit at sabihin, ‘Ayaw kong kunin siya;’ 9ang asawa ng kanyang kapatid ay lalapit sa kanya sa harapan ng matatanda at huhubarin ang sandalyas sa kanyang mga paa, at luluraan siya sa mukha; at siya'y sasagot at sasabihin, ‘Ganyan ang gagawin sa lalaking ayaw magtindig ng sambahayan ng kanyang kapatid.’ (AB)

 

Namatay ang mga anak ni Elimelec na walang iniwang tagapagmana. Dahil dito, walang nagpatuloy sa pangalan o mana ni Elimelec (ibig sabihin walang ibang anak na lalaki si Elimelec). Kaya ang mga kapatid ni Elimelec, bilang malapit na kamag-anak at kanilang mga lahi, ang may pananagutan na gampanan ang tungkulin ng pagbibigay ng tagapagmana sa ilalim ng kautusan ng Levirate. Dahil walang buhay na bayaw, ang responsibilidad ay napunta sa malapit na kamag-anak sa tribo. Ito ay matatagpuan din sa prinsipyo ng isa pang utos sa Levitico 25:25. Ang utos na ito ay nagsasaad:

 

Levitico 25:25  “Kung ang iyong kapatid ay naghirap, at ipinagbili ang bahagi ng kanyang mga pag-aari, ang kanyang pinakamalapit na kamag-anak ay darating at tutubusin ang ipinagbili ng kanyang kapatid. (AB)

 

Masyado nang matanda si Naomi para magkaanak (Ruth 1:12) at sa gayon ay nagpalaki ng isang anak sa pangalan ni Elimelec. Ang ari-arian ng kanyang angkan at mana ay hindi maaaring tuluyang ibenta, ngunit sa pamamagitan lamang ng mga ani sa ilalim ng sistema ng jubileo. Malinaw na napilitan sina Naomi at Ruth dahil sa sitwasyon at kawalan ng mga lalaki at pasilidad para sa ani, na ibenta ang bahagi ng mana na napunta sa mga anak ni Elimelec. Upang maprotektahan ang potensyal na ani ng ari-arian bilang mana sa loob ng mga tribo at pamilya, nagkaroon ng obligasyon ang isang kamag-anak ni Naomi na pakasalan si Ruth kahit na siya ay isang Moabita. Ito ay nauunawaan mula sa aral nina Onan at Juda. Pinatay ng Diyos si Onan dahil tumanggi siyang gampanan ang kanyang tungkulin at ang kanyang hipag na si Tamar (tinukoy dito) ay napilitang makipagtalik sa kanyang biyenan na si Juda upang masigurado ang mana niya at ng kanyang asawa. Tandaan, si Ruth ay isang Gentil, at samakatuwid ay "marumi" sa mata ng karamihan ng mga tao sa Israel. Handang pakasalan ni Boaz si Ruth at sa gayon nagpalaki ng isang anak na lalaki sa pangalan ni Elimelec, ngunit may isa pang kamag-anak na mas malapit kay Elimelec kaysa kay Boaz at samakatuwid ay may "naunang pag-aangkin" sa prosesong ito.

 

Napakahalaga nito sa relasyon ni Cristo at ng Hukbo. Tingnan ito sa isang espirituwal na paraan at tinitingnan natin si Cristo at ang Hukbo na binigyan ng responsibilidad sa mga tao. Tayo ay kinuha mula sa mga bansang gentil. Hindi sila pag-aari ni Cristo. Nabibilang sila sa Hukbo.

 

Alam ito ni Boaz, kaya kailangan niyang kumbinsihin ang isa pang kamag-anak na isuko ang kanyang mga karapatan at obligasyon na bilhin o tubusin ang ari-arian at, samakatuwid, isuko rin ang pagpapakasal kay Ruth.

 

Ruth 4:1-12 Si Boaz ay nagtungo sa pintuang-bayan at naupo roon. Hindi nagtagal, ang malapit na kamag-anak na sinabi ni Boaz ay dumaan. Sinabi niya sa lalaking iyon “Halika, kaibigan. Maupo ka rito.” Siya'y lumapit at naupo. 2Siya'y kumuha ng sampung lalaki sa matatanda ng bayan, at sinabi, “Maupo kayo rito.” Kaya't sila'y naupo. 3Pagkatapos ay sinabi niya sa malapit na kamag-anak, “Si Naomi na bumalik na galing sa lupain ng Moab ay ipinagbibili ang bahagi ng lupa, na pag-aari ng ating kamag-anak na si Elimelec. 4Kaya't aking inisip na sabihin sa iyo na, “Bilhin mo sa harap ng mga nakaupo rito, at sa harap ng matatanda ng aking bayan. Kung iyong tutubusin ay tubusin mo; ngunit kung hindi mo tutubusin ay sabihin mo, upang malaman ko. Sapagkat wala ng iba pang tutubos liban sa iyo, at ako ang sumusunod sa iyo.” At sinabi niya, “Aking tutubusin.” 5Nang magkagayo'y sinabi ni Boaz, “Sa araw na iyong bilhin ang bukid sa kamay ni Naomi, iyo ring binibili si Ruth na Moabita, na asawa ng namatay, upang ibangon ang pangalan ng namatay sa kanyang mana.” 6At sinabi ng malapit na kamag-anak, “Hindi ko ito matutubos para sa aking sarili, baka masira ang aking sariling mana. Iyo na ang aking karapatan ng pagtubos, sapagkat hindi ko ito matutubos.” 7Ito ang kaugalian nang unang panahon sa Israel tungkol sa pagtubos at tungkol sa pagpapalitan upang pagtibayin ang lahat ng mga bagay. Hinuhubad ng isa ang kanyang panyapak at ibinibigay sa kanyang kapwa; at ito ang paraan ng pagpapatotoo sa Israel. 8Kaya't nang sabihin ng malapit na kamag-anak kay Boaz, “Bilhin mo para sa iyo,” ay hinubad niya ang kanyang panyapak. 9Sinabi ni Boaz sa matatanda at sa buong bayan, “Kayo'y mga saksi sa araw na ito, na aking binili ang lahat ng kay Elimelec, lahat ng kay Chilion at kay Malon, mula sa kamay ni Naomi. 10Bukod dito'y si Ruth na Moabita na asawa ni Malon, ay aking binili upang aking maging asawa, upang ibangon ang pangalan ng namatay sa kanyang mana, upang ang pangalan ng namatay ay huwag matanggal sa gitna ng kanyang mga kapatid, at sa pintuang-bayan ng kanyang sinilangan. Kayo'y mga saksi sa araw na ito.” 11Pagkatapos, ang buong bayan na nasa pintuang-bayan at ang matatanda ay nagsabi, “Kami ay mga saksi. Gawin nawa ng Panginoon na ang babaing papasok sa iyong bahay na maging gaya nina Raquel at Lea na sila ang nagtatag ng sambahayan ni Israel. Maging makapangyarihan ka nawa sa Efrata at maging bantog sa Bethlehem. 12Ang iyong sambahayan ay maging gaya ng sambahayan ni Perez na ipinanganak ni Tamar kay Juda, dahil sa mga anak na ibibigay ng Panginoon sa iyo sa pamamagitan ng kabataang babaing ito.”

 

Ang pagkilos ng pagtanggal ng sapatos o panyapak ng isang tao, sa pagtatatak ng isang kontrata, ay isang sinaunang tradisyon, na lumilitaw na nagmula sa katotohanan na ang karapatang makahakbang sa lupa ay ang may-ari lamang nito. Kaya ang pagbigay ng panyapak ay isang representasyon ng paglilipat ng ari-arian. Tila naglalaman ng isang pahiwatig patungkol dito ang Awit 60:8.

 

Awit 60:8 Ang Moab ay aking hugasan; sa Edom ay ihahagis ko ang aking sandalyas; Filistia, dahil sa akin, sumigaw ka ng malakas.” (AB)

 

Sa kasong ito, sinasabi ng Diyos na ililipat Niya ang lupain ng Edom sa Kanyang sarili. Maliwanag na ang kaugaliang ito ay laganap sa mga sinaunang Indian at German at kahit noong nakaraang siglo ay ginamit sa Silangan.

 

Ngunit, ang espirituwal na kahulugan ng lahat ng ito ay si Boaz ay handa, at sa katunayan kailangang, tubusin si Ruth bago niya ito pakasalan. Gayon din kay Cristo. Ang proseso ng ating pagtubos – ang pagbili sa atin pabalik sa Diyos sa pamamagitan ni Cristo – ay nagsimula sa kamatayan ni Cristo sa Paskuwa.

1Pedro 1:18-19  Nalalaman ninyong kayo'y tinubos mula sa inyong walang kabuluhang paraan ng pamumuhay na minana ninyo sa inyong mga ninuno, hindi ng mga bagay na nasisira, tulad ng pilak o ginto, 19kundi ng mahalagang dugo ni Cristo, gaya ng sa korderong walang kapintasan at walang dungis. (AB)

Ngunit ang proseso para sa atin ay nagpapatuloy pa rin at gagawin ito hanggang sa unang pagkabuhay na mag-uli kung saan ang ating mga katawan ay mababago mula sa laman patungo sa espiritu at ang pagkukupkop sa pamilya ng Diyos ay magiging ganap.

 

Roma 8:23 At hindi lamang sangnilikha, kundi pati naman tayo na mayroong mga unang bunga ng Espiritu, na tayo nama'y dumaraing din sa ating mga sarili, sa masidhing paghihintay ng pagkukupkop, ang pagtubos sa ating katawan. (AB)

 

Efeso 1:14 Na siyang patotoo [katibayan] sa ating mana, hanggang sa ikatutubos ng sariling pagaari ng Dios, sa ikapupuri ng kaniyang kaluwalhatian. (AB)

 

Efeso 4:30 At huwag ninyong pighatiin ang Espiritu Santo ng Diyos, na sa pamamagitan niya kayo'y tinatakan para sa araw ng pagtubos. (AB)

 

Si Boaz ay isang uri ng Cristo na kailangang tanggapin ang naunang karapatan ng mas malapit na kamag-anak. Sa Deuteronomio 32:8 mababasa natin na inilaan ng Diyos ang lahat ng mga bansa ayon sa bilang ng mga anak ng Diyos. Ang bawat isa sa mga bansang ito ay ibinigay sa mga anak ng Diyos. May karapatan sila sa mga bansang ito sa pamumuno at sa kanilang pag-unlad. Ang makalangit na Hukbo na ito ay kinailangang talikuran ang kanilang karapatan kay Cristo. Kailangang tubusin ni Cristo at ang hukbo ay binigyan ng responsibilidad para sa mga taong ito mula sa panahon ng paglikha hanggang sa panahon ng ministeryo ni Jesucristo. Binigyan sila ng 4,000 taon para gampanan ang kanilang mga responsibilidad. Binigyan sila ng karagdagang 2,000 taon pagkatapos na pumarito ang Mesiyas upang gawin iyon.

 

Ang nangyari ay inaalis ng Mesiyas ang Iglesia mula sa mga bansang gentil. Tinubos Niya sila mula sa nangahulog na hukbo na may naunang karapatan sa ilalim ni Satanas bilang Tala sa Umaga. Ang halagang iyon ay binayaran ni Cristo at siya ay humaharap sa aspetong iyon.   Inilalaan ng Diyos ang mga tao mula sa mga bansang gentil kay Cristo upang mapaunlad ang Iglesia. Iyan ang nangyayari dito kay Boaz at sa pagtubos.

 

Ang Halimbawa ni Naomi

Ang isa sa kapansin-pansing aspeto ng aklat ng Ruth ay ang malalim na impluwensya sa kanya ng kanyang biyenang si Naomi. Dahil sa halimbawa ni Naomi ay handang iwan ni Ruth ang lahat ng kanyang minamahal – ang kanyang pamilya, ang kanyang bayan, ang kanyang lupain, maging ang kanyang relihiyon.

 

Noong pagbalik sa Juda, si Naomi ang nakakita sa kamay ng Diyos sa paraan kung paano dinala si Ruth sa pakikipag-ugnayan kay Boaz nang pumunta siya upang mamulot. Sa katunayan, kung hindi dahil kay Naomi, hindi makikilala ni Ruth si Boaz at mananatili sana siyang Gentil na sumasamba sa huwad na mga diyos sa Moab. Si Naomi ang nanghikayat kay Ruth na pakasalan si Boaz.

 

Sa mga bagay na ito, si Naomi ay katulad ng Iglesia na kumikilos bilang isang kolektibong katawan, habang dinadala nito ang iba sa pakikipag-ugnayan kay Cristo at sa Diyos. Ang Iglesia ang nanghihikayat at gumagabay sa atin bilang mga indibiduwal na maghangad ng kasal sa ating darating na Lalaking Ikakasal. Ito ay isang paalala sa atin, bilang mga Cristiano, habang nagpapatuloy tayo sa ating buhay, kung gaano kahalaga ang ating mga personal na nagagawa kapag nakikisalamuha tayo sa iba. Wala tayong ideya kung sino ang tatawagin ng Diyos sa Katawan sa panahong ito, at alam natin na ang lahat ng lalaki at babae at bata balang araw ay tatawagin sa Iglesia sa ikalawang pagkabuhay na mag-uli. Kaya't kinakailangan sa atin ngayon na ang bawat isa ay gumawa ng pinakamahusay at pinakamagandang halimbawa sa iba, dahil maaaring ang ating halimbawa ang gagamitin o ipapakita ng Diyos sa bandang huli, na magdadala ng isa pang "Ruth" tungo kay Cristo.

 

Ruth 4:13-22 Kaya't kinuha ni Boaz si Ruth. Siya'y naging kanyang asawa; at siya'y sumiping sa kanya, pinagdalang-tao siya ng Panginoon, at siya'y nanganak ng isang lalaki. 14Sinabi ng mga babae kay Naomi, “Purihin ang Panginoon na hindi ka pinabayaan sa araw na ito na mawalan ng isang malapit na kamag-anak. Maging bantog nawa ang kanyang pangalan sa Israel. 15Siya sa iyo'y magiging tagapagpanumbalik ng buhay, at tagapag-alaga sa iyong katandaan; sapagkat ang iyong manugang na babae na nagmamahal sa iyo, na para sa iyo ay higit pa kaysa pitong anak na lalaki, ay nagsilang sa kanya.” 16Kinuha ni Naomi ang bata, inihilig sa kanyang kandungan, at siya'y naging tagapag-alaga nito. 17Binigyan ng pangalan ang bata ng mga babaing kanyang kapitbahay, na sinasabi, “May isang lalaki na ipinanganak kay Naomi.” At tinawag nila ang pangalan niya na Obed. Siya ang ama ni Jesse na ama ni David.” 18Ito ang mga salinlahi ni Perez: naging anak ni Perez si Hesron; 19naging anak ni Hesron si Ram, naging anak ni Ram si Aminadab; 20naging anak ni Aminadab si Naashon, naging anak ni Naashon si Salmon: 21naging anak ni Salmon si Boaz, naging anak ni Boaz si Obed; 22naging anak ni Obed si Jesse, at naging anak ni Jesse si David. (AB)

 

Ang Aklat ni Ruth ay isang maliit na aklat, ngunit mayaman sa kahulugan. Ito ay isang maganda at nakaaantig na kuwento sa sarili nitong karapatan, at isang nagbibigay-inspirasyon at nakapanghihikayat na mensahe sa mga Cristiano habang inaabangan nila ang pagpapakasal sa kanilang paparating na Hari at Panginoon, si Josue ang Mesiyas. Mayroon tayong magandang kinabukasan. Ituon natin ang ating mga paningin sa layuning nasa harapan at hayaan nating ang payak ngunit nakaaantig na pangako ni Ruth ang magbigay sa atin ng lakas na magpatuloy, sa araw-araw:

 

Ruth 1:16-17 Ngunit sinabi ni Ruth, “Huwag mo akong pakiusapan na kita'y iwan, o talikuran ko na ang pagsunod sa iyo! Kung saan ka pupunta ay doon ako pupunta; kung saan ka nakatira ay doon ako maninirahan; ang iyong bayan ay magiging aking bayan, at ang iyong Diyos ay aking Diyos. 17Kung saan ka mamatay ay doon ako mamamatay, at doon ako ililibing. Gayon nawa ang gawin ng Panginoon sa akin at higit pa, kahit na ihiwalay ako ng kamatayan sa iyo.” (AB)

 

 

q