Christian Churches of God
No. 049
Pitong Araw ng mga Kapistahan
(Edition
3.5 20040327-20040717-20080110-20150904)
Ang pangingilin sa pitong araw ng mga Kapistahan ay madalas hindi nauunawaan,
at kahit na nauunawaan madalas itong binabalewala. Ang Iglesia ay dapat
maghanda para sa Pista ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura nang may
pagsisikap, gaya ng kailangang maghanda para sa lahat ng tatlong Kapistahan
nang may pagsisikap. Bawat indibidwal ay may pananagutan na dumalo at ilaan
ang kaniyang sarili sa Diyos.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2004, 2008, 2015
Wade Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Ang Pag-aayuno para sa Walang-Malay at Nagkakamali
Ang Sabbath ng 7 Abib 27/120 ay isang bihirang okasyon (isa sa mga tanging
pagkakataon) kung kailan talaga tayo nag-aayuno sa halip na magpista sa
Sabbath. Noong taong 2004, ang ikapito ng Abib ay bumagsak sa Sabbath. Tulad
ng alam natin, ang araw na ito ay ang araw na inilaan para sa Pagpapabanal
sa Walang-Malay at Nagkakamali sa parehong bayan ng Diyos at sa mga walang
kamalayan sa lipunan sa kabuuan.
Ang
pagpapabanal ay isasagawa din sa Milenyo, gaya ng sinabi sa atin ni Ezekiel.
Ang batayan ng banal na kasulatan para sa pag-aayuno ay ipinaliwanag sa
aralin na
Pagpapabanal ng mga Walang-malay at Nagkakamali (No. 291).
Sa araw na ito tayo ay pumupunta sa harapan ng Panginoon, humihiling na ang
mga kasalanan ng walang-malay ng ating bayan at ng mga tao na nagkakasala sa
pagkakamali ay patawarin, at ang Panginoon ay mamagitan upang dalhin sila sa
pagsisisi at pang-unawa.
Sa bansang Israel ito ay isang pisikal na lugar ng mga espirituwal na
prinsipyo.
Kung ito ay isang wastong proseso noon ng Iglesia sa ilalim ng mga Propeta
at Hukom, kung gayon ito ay may bisa rin ngayon. Ang mga bansa ng Israel,
katulad ng USA, UK, Canada, South Africa, New Zealand, Australia at marami
pang ibang bansang Europeo, na tinutukoy namin sa web site ng Abraham's
Legacy (sa
http://www.abrahams-legacy.org/)
nasa katunayan hindi nila alam na sila ang Israel na sumusuway ngayon.
Upang ito ay maitama sa katotohanan, meron sa mga yoon
ang nadala sa pagsisisi. Sila ay naging espirituwal na Israel ng maraming
mga bayan, at mga saserdote ng Ha Elohim, ang Nag-iisang Tunay na Diyos,
Eloah. Tayo ang Iglesia ng Diyos, ang Iglesia Ng Yahovah ng mga Hukbo. Tayo
ay ibinigay kay Yahovah, ang 'tinig' ni Eloah (Jesus ang Mesiyas), ang
bugtong na Anak sa lahat ng mga anak.
Ang parusa sa ilalim ng kapanahunan bago ang Iglesia para sa paghihimagsik
at pagsuway ay ANG Diyos, Ha Elohim, Eloah, "na magpakita" sa kanila.
Upang manatili sa kapisanan ng Diyos bilang isang Banal na Bayan ay may
pangangailangan na magpabanal. Sapagkat sila na pinabanal o ibinukod ay
isang Banal na Bayan. Hindi sila mas mahusay kaysa sa iba. Hindi sila mas
matuwid kaysa sa iba, ngunit pinili ng Ha Elohim para sa isang tiyak na
layunin.
Ano ang ibig sabihin ng pagpapabanal sa isang kapisanan, o isang tao, o
anumang bagay para sa bagay na iyon?
Ito’y
nangangahulugan: ibigay o kilalanin o gawing kagalang-galang, o ipabanal;
upang ihiwalay sa mga bagay na kalapastanganan at mag-alay sa Diyos; upang
italaga ang mga bagay sa Diyos; ilaan ang mga tao sa Diyos, dalisayin,
mangaglinis (sa panlabas man o panloob) o dalisayin sa pamamagitan ng
pagbabayad-sala. Nangangahulugan ito ng pagiging malaya mula sa pasanin ng
kasalanan. Sa kapisanan ng Diyos, Ito ay pangunahing nakatuon sa paglilinis,
sa loob, sa pamamagitan ng pagpapanibago ng espiritu. Ang pagpapabanal sa
Iglesia ay ang proseso ng pagtatalaga sa Diyos, at isang mahalagang aspeto
ng pagiging miyembro ng bayan ng Diyos, na isang kaloob ng Diyos (1 Tes.
4:4).
Sinasabi sa atin ng Bibliya na pabanalin ang kapisanan sa pamamagitan ng
pag-aayuno (Joel 1:14; 2:15-16). Sa mga sanglinggo bago ang Bagong Taon,
tayo ay nananalangin at nag-aaral upang ihanda ang ating sarili para sa
Paskuwa, upang tayo ay mapabanal upang makibahagi sa Kapistahang iyon.
Sinasabi rin sa atin ni Cristo na tayo ay pinabanal sa pamamagitan ng
Katotohanan ng Diyos, na Kanyang salita (Juan 17:17).
Kaya, sa pamamagitan ng panalangin at pag-aayuno sa pag-aaral ng salita ng
Diyos, tayo ay nagiging banal.
Ang pagkasaserdote ay kailangan ding pabanalin at ihanda ang sarili sa utos
ng Diyos, ngunit kakaunti ang gumagawa.
At
gayon din ang mga saserdote, na lumalapit sa Ha Elohim, Ang Diyos,
papagbanalin mo, baka ang Ha Elohim ay hindi makapagpigil sa kanila (Ex.
19:22).
Sa pamamagitan ng prosesong ito nagagawa nating isagawa ang Paskuwa. Kahit
na ang ating mga pinuno ng bansa at karamihan sa mga saserdote o ministro ay
hindi sumusunod sa Kautusan ng Diyos, at hindi sinasagawa ng prosesong ito,
sila ay maliligtas sa pamamagitan ng ating pakikialam sa pamamagitan ng
paglilingkod, panalangin at pag-aayuno.
Ano ang dapat nating
gawin upang maalis ang pagkakamali at mapanatili nang tama ang Paskuwa?
Kumbaga, sa unang pagkakataon, dapat tayong maghanda na magdaos Paskuwa nang
buong sigasig. Dapat tayong tumingin sa Diyos at sa kapisanan ng mga
hinirang at masigasig na ipagdiwang ang Paskuwa at Tinapay na Walang
Lebadura. Kabilang dito ang Hapunan ng Panginoon at ang Araw ng Paghahanda
sa 14 Abib at ang buong pitong araw ng Kapistahan, mula 15 hanggang 21 Abib.
Sa unang dalawang linggo ng Unang buwan, mula sa Bagong Taon noong 1 Abib
hanggang sa pag-aayuno ng ikapito ng Abib hanggang sa ikalabintatlong araw
ng Abib, sinisimulan natin ang proseso ng pagpapabanal at naghahanda na
pumunta sa Paskuwa. Ito ay sinisimbolo ng pisikal na pangangailangan na
alisin ang lebadura sa ating mga tahanan. Pinapaalalahanan tayo sa pag-alis
ng espirituwal na kasalanan at pisikal na 'kasalanan' sa pamamagitan ng
pag-alis ng lebadura sa ating mga tahanan. Pagkatapos ay pupunta tayo sa
isang ligtas na lugar na pinili ng Diyos. Tayo ay malinis na nahugasan at
nabago sa paghuhugas ng paa at ng alak at tinapay na walang lebadura na
paglilingkod sa simula ng gabi ng 14 Abib. Dapat nating alalahanin ang asawa
ni Lot at ihiwalay ang ating mga sarili sa mga alalahanin ng mundo. Sa
ganitong paraan, inaalis natin ang lumang lebadura ng masamang hangarin at
kasamaan na maaaring naipon bawat taon.
Dapat nating tingnan ang mga katotohanan ng
Pitong Dakilang Paskuwa ng
Bibliya (No. 107).
Sa bawat Paskuwa na iyon, ang proseso ng pagpapabanal at ang pagdiriwang ng
Kapistahan sa buong pitong araw ay mahalaga sa pagpapanumbalik ng kapisanan.
Sa isang pagkakataon na ang kapisanan ay hindi handa dahil ang mga saserdote
ay hindi karapat-dapat dahil hindi nila pinabanal ang kanilang sarili, at
ang mga katulong na Levita ay gumanap bilang kapalit nila. Sa isang
pagpapanumbalik, ang kapisanan ay hindi handa sa oras kaya ipinagdiwang nila
ang ikalawang Paskuwa. Ibig sabihin, ipinagdiwang nila ang Paskuwa ng
Ikalawang Buwan ayon sa binigay ng Kautusan. Kung hindi natin kaya
ipagdiwang ang unang Paskuwa ng tama, magdiwang tayo sa ikalawang Paskuwa
bilang kahalili nito, at maghahanda tayo para doon.
Sa bawat paglipas ng kasaysayan ng Paskuwa, ang kabiguan ng mga saserdote ay
nagdulot ng kabiguan ng kapisanan. Ang pagpapanumbalik ay ginawa ng iilan na
nanatiling tapat at nagpabanal sa kanilang sarili nang maayos.
Walang pinagkaiba ngayon. Karaniwang kasalanan ng ministeryo
tuwing may pagkakamali.
Nag-aayuno tayo sa 7 Nisan para sa lahat ng taong iyon.
Sa prosesong ito ng pagpapanumbalik ipinagdiriwang natin ang Kapistahan sa
loob ng pitong araw, dahil sinabi sa atin ng Diyos sa pamamagitan ng Kanyang
mga lingkod na mga propeta na iyon ang nais Niyang gawin natin; at tayo man
ay sumusunod o hindi kabilang sa mga hinirang.
Sa Exodo 12:14 mababasa natin:
At ang araw na ito'y magiging sa
inyo'y isang alaala, at inyong IPAGDIDIWANG (chagag
SHD 2287) na PINAKAPISTA (chag
SHD 2282) sa Panginoon (Yahovah
SHD 3068) sa buong panahon ng inyong lahi ay inyong ipagdidiwang na
PINAKAPISTA (chagag SHD 2287) na
bilang tuntunin (SHD 2708) magpakailan man (SHD 5769).
Sinasabi sa Exodo 12:15-20:
15Pitong araw na kakain kayo
ng tinapay na walang lebadura; sa unang araw ay inyong
ihihiwalay sa inyong mga bahay ang lebadura; sapagka't sinomang kumain ng
tinapay na may lebadura mula sa unang araw hanggang sa ikapitong araw ay
ihihiwalay sa Israel, ang taong yaon. 16At sa unang araw ay
magkakaroon kayo ng isang banal na pagkakatipon at sa ikapitong araw man ay
magkakaroon ding kayo ng isang banal na pagkakatipon; walang anomang gawa na
gagawin sa mga araw na iyan, liban na yaong nararapat kanin ng bawa't tao,
na siya lamang maaaring gawin ninyo. 17At iyong ipangingilin ang
pista ng tinapay na walang lebadura; sapagka't sa araw ring ito kinuha ko
ang inyong mga hukbo sa lupain ng Egipto: kaya't inyong ipangingilin ang
araw na ito sa buong panahon ng inyong
lahi, na bilang tuntunin magpakailan man. 18Sa unang buwan ng
ikalabing apat na araw ng buwan sa paglubog ng araw
ay kakain kayo ng tinapay na walang
lebadura, hanggang sa ikadalawang pu't isang araw ng buwan, sa paglubog ng
araw. 19Pitong araw, na walang masusumpungang lebadura sa inyong mga bahay:
sapagka't sinomang kumain niyaong may lebadura, ay ihihiwalay sa kapisanan
ng Israel, ang taong yaon, maging taga ibang lupa, o maging ipinanganak sa
lupain. 20Huwag kayong kakain ng anomang bagay na may lebadura;
sa lahat ng inyong mga tahanan ay kakain kayo ng tinapay na walang lebadura.
Ang mga sumusunod na tala ay mahalaga tungkol sa pitong araw na Kapistahan
ng Tinapay na Walang Lebadura, o sa katunayan ang Kapistahan ng Tabernakulo
din sa tamang panahon nito.
Gayunpaman, nakatoon tayo
sa Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura.
Ang Brown-Driver-Briggs Hebrew and
English Lexicon (4th Printing 1999, of the 1906 Edition, p.
290) ay gumagawa ng sumusunod na tala.
(SHD) 2282 Chag
Festival – gathering, feast pilgrim feast.
Blue Letter Bible
1. Feast esp. one observed by a pilgrimage 2.
A festival sacrifice
root word from 2287
(ibid.) 2287 Chagag
Make Pilgrimage, Keep a Pilgrim
feast. (betake oneself to or towards an object of reverence; Make a
Pilgrimage to Mecca; Sab. Make Pilgrimage Sab. Denkm.86 of 85
Syr. Celebrate a feast.
Blue Letter Bible:
1) to hold a feast,
hold a festival, make pilgrimage, keep a pilgrim-feast, celebrate, dance,
stagger
a) (Qal)
1) to keep a pilgrim-feast
2) to reel
Sa mga tala ng NASV Key Study
mababasa natin:
[T]his mas. nanggaling ang pangngalan sa [SHD] 2287. Ito ay nangangahulugang
pista o kapistahan. Ang mga pangunahing ideya ay ang pagdiriwang ng isang
holiday. Ang pangngalang ito ay lumilitaw nang 61 na beses at kadalasang
tumutukoy sa tatlong pangunahing mga kapistahan ng Israel, na
nangangailangan ng pilgrimage: Ang Paskuwa kasama ang kapistahan ng Tinapay
na Walang Lebadura; Ang Kapistahan ng mga sanglinggo; at ang Kapistahan ng
Tabernakulo. Ito ay isang panahon ng relihiyosong kagalakan.
Ang mga sumusunod na kahulugan ay maaaring kunin bilang katanggap-tanggap sa
CCG:
Pilgrim: isang naglalakbay,
lalo na sa malayong distansya, patungo sa isang banal na lugar bilang isang
tanda ng debosyon; isang manlalakbay o lagalag lalo na sa mga banyagang
lupain.
Pilgrimage: isang paglalakbay,
lalo na ang mahabang paglalakbayesp. isang mahaba na ginawa patungo sa isang
banal na lugar bilang isang tanda ng debosyon; isang mahabang paglalakbay,
lalo na ang ginawa upang bisitahin ang isang lugar na itinuturing na may
karangalan. (cf. Living Webster
Dictionary, 1977).
Sinasabi sa Exodo 23:14-18:
14Makaitlong
magdidiwang ka ng pista sa akin, sa bawa't taon. 15Ang pista ng
tinapay na walang lebadura ay iyong ipagdidiwang; pitong araw na kakain ka
ng tinapay na walang lebadura, gaya ng iniutos ko sa iyo, sa takdang
panahon, sa buwan (moon) ng Abib (sapagka't niyaon ka umalis sa Egipto); at
walang lalapit sa harap ko na [Ang
Panginoong Diyos: ha ‘adon Yahovah]
walang dala: 16At ang pista ng pagaani ng mga unang bunga ng
iyong kapagalan, na iyong inihasik sa bukid: at ang pista ng pagaani, sa
(pagtatapos) katapusan ng taon, nang pagaani mo ng iyong kapagalan sa bukid.
17Makaitlo sa bawa't taon na ang LAHAT na iyong mga lalake ay
haharap sa Panginoong Dios. 18Huwag mong ihahandog ang dugo ng
hain sa akin, na kasabay ng tinapay na may lebadura; o iiwan mo man ang taba
ng aking pista sa buong magdamag [ang Handog sa Paskuwa] hanggang sa
kinaumagahan..
Nakikita natin mula sa orihinal ng teksto na nakikipagtagpo tayo sa Diyos sa
sa itinakdang lugar sa mga Kapistahan, at ang dahilan kung bakit ginagawa
natin ito (Ex. 25:22; 23:14-17; 29:42-46; 34:22-24; 40:34-35). Ang Iglesia
ng Diyos ang nagpapasiya kung saan ang itinakdang lugar at inilalagay ng
Diyos ang Kanyang kamay doon. Ang sinumang hindi magdadala ng handog ay
hindi makikita ang Mukha ng Diyos, iyon ay, ang Mesiyas, na siya ring
Kaluwalhatian ng Diyos ng Israel at ang Anghel ng Presensya sa Sinai.
Tayo ang naghahanda sa ating sarili at sa kapisanan, at pagkatapos
ang Diyos ang kumikilos upang gawing banal ang lugar ng pagpupulong
at ang pagkasaserdote sa pagsasagawa ng mga tungkulin ng hinirang na
kapisanan.
Ang teksto ng Exodo 29:42-46 ay isinalin sa
Bagong Sanlinutang Salin (BSS))
bilang:
42Sa
lahat ng inyong henerasyon, regular itong ihahain bilang handog na sinusunog
sa pasukan ng tolda ng pagpupulong sa harap ni Jehova, kung saan ako
magpapakita sa inyo para makipag-usap sa iyo. 43“Magpapakita ako
roon sa mga Israelita, at mapababanal iyon ng kaluwalhatian ko. 44Pababanalin
ko ang tolda ng pagpupulong at ang altar, at pababanalin ko si Aaron at ang
mga anak niya para makapaglingkod sila sa akin bilang mga saserdote.
45Maninirahan ako kasama ng bayang Israel, at ako ang magiging
Diyos nila. 46 At tiyak na malalaman nilang ako ang Diyos nilang
si Jehova, na naglabas sa kanila sa Ehipto para makapanirahan akong kasama
nila. (Binigyang diin)
Ito ay isang relasyong may kondisyon, at kung hindi tayo sumusunod ay hindi
makikipamahay sa atin si Yahovah ang ating Elohim. Tayo ang kumikilos bilang
Tabernakulo ng Diyos. Sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, ang Diyos ay
nananahan sa loob natin, at ito ay lalo pang nadadagdagan sa mga Kapistahan
at kapag tayo ay magkakasama.
Kaya't kailangan nating panatilihin ang tatlong Kapistahan kada taon. Lahat
ng ating mga lalaki ay kinakailangan na naroroon ayon sa kautusan. Ang
Kapistahan ng Tinapay na Walang Lebadura ay dapat ipagdiwang sa buong pitong
araw. Ang paggawa ng trabaho sa limang pagitang araw ng Kapistahan ay hindi
nangangahulugan na maaari tayong bumalik sa ating karaniwang trabaho sa mga
araw na iyon maliban kung ito ay para tugunan ang mga pangangailangan ng
Kapistahan o tulungan ang mga taong nangangailangan ng agarang tulong.
Maaaring isagawa ang pangangalakal para sa pagkain. Ang mga may sakit ay
maaaring pangalagaan at iba pang mga bagay na kailangan gawin. Gayunpaman,
sa anumang pagkakataon ay hindi dapat pumalya sa pagbigay ang isang ministro
ng mga tagubilin at mga seremonya sa buong panahon ng mga araw ng
Kapistahan.
Ang Paskuwa ang pinakamahalagang pista ng Kalendaryo. Ito ang paraan kung
paano natin pinapanibago ang ating sarili sa espirituwal bawat taon at sa
gayon ay nananatiling bahagi ng Katawan ni Cristo. Ito ang isa sa mga pista
na dapat nating sundin nang tama, ayon sa utos ng Diyos.
Ang pista na ito ay isang utos na alisin ang ating mga sarili mula sa
sanlibutan at pumunta sa isang lugar na inilaan ng Diyos sa pamamagitan ng
Iglesia. Ang sinaunang pangangailangan na patayin ang cordero ng Paskuwa ay
upang kilalanin ang pangangailangan na dapat mamatay ang Mesiyas para sa mga
kasalanan ng mundo, upang magawa nating makibahagi sa mga pangako na
ibinigay sa atin ng Diyos bilang isang kaloob ng biyaya. Ang Cordero ang
nagbibigay-daan sa atin na maligtas sa Egipto, at ito ang paraan kung saan
tayo ay iniligtas mula sa kasalanan, na tinatawag nating Sodoma at Egipto.
Kaya, ang Cordero ay ang mekanismo kung saan tayo ay inilabas sa Egipto.
Noong una tayo ay nasa Egipto, at kailangan nating manatili sa ating mga
tahanan habang ang dugo ng cordero ay nagbibigay sa atin ng proteksyon mula
sa kaparusahan ng kasalanan, na kamatayan. Ang pagkamatay ng panganay ay
sinisimbolo ng pagtatabi ng panganay sa Diyos. Tayo ang panganay at ang mga
unang bunga ng mga patay pagkatapos ni Cristo, na itinalaga para sa Unang
Pagkabuhay na Mag-uli ng mga patay.
Pagkatapos ay binaligtad ang pamamaraan para sa mga kasunod na Paskuwa.
Iniutos ng Diyos sa atin ang mga sumusunod, sa
Deuteronomio 16:5-8:
5Hindi mo maihahain ang paskua sa loob ng alin man sa iyong mga
pintuang-daan, na ibinibigay sa iyo ng Panginoon mong Dios: 6Kundi
sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios na patatahanan sa kaniyang
pangalan, ay doon mo ihahain ang paskua sa pagtatakip silim, sa paglubog ng
araw, sa panahon na iyong inialis sa Egipto.
7At
iyong iihawin at kakanin sa dakong pipiliin ng Panginoon mong Dios; at ikaw
ay babalik sa kinaumagahan, at uuwi sa iyong mga tolda. 8Anim na
araw na kakain ka ng tinapay na walang lebadura: at sa ikapitong araw ay
magkakaroon ka ng takdang pagpupulong sa Panginoon mong Dios: huwag kang
gagawa ng anomang gawa sa araw na iyan..
Isa sa mga salitang isinalin bilang
mga pintuang-daan sa Deuteronomio 16:5 ay
sha'ar (SHD 8179), na
nangangahulugang ang mga pintuang-daan
ng isang lungsod. Ang ibang salita,
pethach (SHD 6607), ay nangangahulugang
isang pinto o pasukan, at
tumutukoy sa isang indibidwal na sambahayan. Ang
Sha'ar ay nangangahulugan din ng
isang pinto, ngunit may mas malawak na kahulugan bilang isang
pintuang-daan ng lungsod, o daungan, o pasukan sa isang lungsod. Ang
paggamit ng sha'ar ay upang
linawin ang pag-alis mula sa normal na tirahan sa lungsod at ang paglipat sa
isang lugar sa labas ng normal na tahanan ang layunin. Kung hindi, ito ay
pinahihintulutan na magpalit ng mga bahay at sumunod pa rin sa pagtuturo
kung ang pethach ang ginamit.
Gayunpaman, hindi iyon ang kaso at may mas malalim at mabigat na kahulugan
ang termino.
Kaya, ang utos ay malinaw na ibinigay sa atin, bilang indibiduwal at bilang
isang Iglesia, na dapat tayong maghanda at tukuyin ang isang lugar kung saan
ilalagay ng Panginoon ang Kanyang kamay at pagkatapos tayo, bilang isang
bayan, ay kailangang pumunta sa lugar na iyon at ipangilin ang Kapistahan
bilang isang pilgrimage.
Ngayon, sa pagkakataong ginamit ang Jerusalem bilang lugar ng Paskuwa,
nakita ang bansa na naglalakbay patungo roon, at pati na rin ang mga mula sa
ibang bansa na pumunta upang ipagdiwang ang Paskuwa. Si Cristo at ang
kanyang mga magulang ay ginagawa ang pilgrimage taun-taon, at nanatili doon
para sa mga araw ng Kapistahan. Ang posisyon ay sa gabing iyon ng Paskuwa
ang mga pilgrimmanglalakbay ay nagbibihis at nagsasapatos at kakainin nila
ang Paskuwa na nagbabantay at nananatili hanggang sa umaga. Kaya ang bayan
ng Diyos ay dapat manatili sa labas ng kanilang mga tolda hanggang umaga, at
pagkatapos ay maaari na silang bumalik sa kanilang mga tolda. Ang salitang
isinalin bilang mga tolda ay
'ohel (SHD 168) at nangangahulugang: isang tolda (isang tirahan na
kitang-kita mula sa malayo), tahanan,
tabernakulo o
tolda.
Ang konsepto din dito ay ang Diyos ay nananahan sa gitna natin habang tayo
ay nasa lugar kung saan Niya piniling ilagay ang Kanyang pangalan. Tayo ay
inaalis sa ating mga tabernakulo sa panahong ito at nananatili tayong
nagbabantay at naghihintay sa Kanyang pagdating. Ito ay itinatag mula pa sa
simula upang hintayin ang pagdating ni Cristo bago ang 30 CE at bilang
paggunita sa kaniyang sakripisyo mula 30 CE, at muli sa paghahanda sa
kaniyang pagbabalik para sa sistemang milenyo. Ito ay pananatilihin sa
Milenyo bilang paggunita sa pagtubos ng mundo.
Kaya, ang mga lugar ng pilgrimage ay nangangailangan na bawat isa sa lahat
ng mga lokasyon, maging ang mga nasa lungsod ng pilgrimage, ay umalis sa
kanilang mga tirahan para sa panahon ng araw ng paghahanda ng ika-14 – na
ngayon ay kasama na din ang
pagkain sa ika-14 bilang paglilingkod sa Hapunan ng Panginoon na may
paghuhugas ng paa, tinapay at alak – at ang gabi ng hapunan ng Paskuwa ng
ika-15 na gaganapin malayo sa ating mga tarangkahan at lungsod. Karaniwan
tayong kumakain ng tupa para sa hapunan ng Gabi ng Pagbabantay, ngunit hindi
tayo nagsasakripisyo ng anumang tupa dahil ang aspetong iyon ay natupad sa
Mesiyas. Gayunpaman, ang ating pagpupuyat ay may kinalaman sa paghihintay sa
kanyang pagbabalik at sa ating paggunita sa katotohanan ng kanyang
pagkamatay noong hapong iyon.
Ang pagkakasunod-sunod bago ang kamatayan ni Cristo ay para sa pagbubukod ng
cordero sa ika-10 at ang
pagpunta sa lugar ng Paskuwa
kung saan ito gaganapin, lalo na kung malayo. Ang lahat ng tao ay nasa lugar
na sa gabi ng ika-14, at ang una
sa mga hapunan ay naganap. Nauunawaan natin ngayon na ang hapunan na ito ay
ang Hapunan ng Panginoon, ngunit ito sa orihinal ay ang unang hapunan ng
chagigah, na tinukoy din ni Bullinger (cf. mga tala sa
The Companion Bible). Ito ay hindi
isang pangsakripisyong cordero, tulad ng nakikita natin mula sa mga ikinilos
ni Cristo at ng mga alagad sa Huling Hapunan. Sa ika-14, ang pangkalahatang
paghahanda ay natapos at ang tupa ay pinatay sa hapon ng 14 Abib. Ang
pag-ihaw ay ginawa sa gabi ng 15 Abib na kinain ito na may kasamang mapapait
na gulay. Ang mga taong lumahok ay nag-usap at nagmasid hanggang umaga.
Ang terminong ginamit para sa umaga
ay boqer (SHD 1242) na wastong
nangangahulugan na bukang-liwayway,
bilang pagsikat ng araw ng maaga,
o umaga o
bukas. Hindi kinakailangang manatili hanggang pagkatapos ng pisikal
na pagsikat ng araw. Ang paggamit ng terminong
boqer ay nagbibigay-daan sa atin ng pagkakataon. Maaari itong
tumukoy sa anumang oras pagkatapos ng hatinggabi, hanggang sa mismong
pagsikat ng araw. Walang sinuman, maliban sa mga may sakit at bata, ang
pinahihintulutang matulog bago maghatinggabi sa simbolikong gabing ito ng
pagbabantay, at inaasahan na ang mga malulusog ay magpapanatili ng
pagbabantay hanggang sa mga oras ng umaga. Ang mga lalaki ay inutusang
naroroon sa panahong iyon. Sa loob ng mga Iglesia ng Diyos, inaasahan din
ang mga kababaihan na may kakayahan ay naroroon kapag hindi nag-aalaga sa
mga matatanda, may sakit o bata.
Ang pahintulot na bumalik sa ating mga tolda o tinitirhan ng umaga ng ika-15
ay tumutukoy sa katotohanan na tayo ay nananatili sa pagbabantay ng Paskuwa
hanggang sa pagbabantay sa umaga, na palaging nauunawaan na pagkatapos ng
hatinggabi. Kaya, hindi tayo babalik sa ating mga tinitirahan hanggang sa
lumipas ang hatinggabi ng ika-15. Ang lungsod ng pilgrimage ay maaari pa
ring patuloy na gumagana mula sa panahong ito, ngunit ang mga tao ay hindi
bumalik mula sa pilgrimage sa kanilang normal na tahanan hanggang sa matapos
ang pitong araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Ito ang ginawa ni Cristo at
kaniyang mga magulang, gaya ng nakikita natin sa mga Ebanghelyo. Kahit noong
si Cristo ay nasa Egipto nagawa pa rin nilang ipagdiwang ang Kapistahan sa
Egipto sa Hieropolis, dahil isang Templo ang itinayo doon ni Onias IV noong
ca. 160 BCE, ayon sa utos ng Diyos sa Isaias 19:19.
Ang katotohanan na ang ilang mga Iglesia ng Diyos ay ginawang isang
panandaliang salu-salo ang mahalagang okasyon na ito at nabigong ipagdiwang
nang maayos ang Kapistahan dahil sa kanilang kamangmangan, at hindi ito
dahilan para labagin ng mga himirang ang Kautusan at tratuhin ito nang
parang wala lang, o na hindi tumupad sa pitong araw ng Kapistahan ng Tinapay
na Walang Lebadura bilang isang pilgrimage. Sa katunayan, ipinagbawal pa nga
ng ilang organisasyon ang pagtalakay sa Bibliya sa pinakamahalagang gabing
ito dahil sa kanilang kawalan ng kakayahan na ipaliwanag kung ano ang
sinisimbolo ng gabing iyon, matapos magkamali sa pagkakakilanlan ng
pagkakasunud-sunod ng Paskuwa.
Tayo ay may obligasyon na panatilihin ang pagdiriwang ng maayos at sa buong
pitong araw. Hindi tayo pinapayagang ipagpatuloy ang ating normal na mga
gawain sa trabaho sa loob pitong araw ng Tinapay na Walang Lebadura. Hindi
rin katanggap-tanggap na bumalik sa ating tahanan at sa ating trabaho at
tipon sa mga gabi. Ang mga hain ay isinasagawa sa umaga at sa gabi sa ikatlo
at ikasiyam na oras ng araw. Walang mga hain sa gabi. Mayroon lamang
dalawang hapunan: isa sa ika-14 at isa pa sa ika-15 ng Abib. Pitong araw
nating ipinagdiriwang ang Kapistahan, at walang haharap sa Panginoon na
walang dala. Magdadala tayo ng handog (Ex. 23:15; Deut. 16:1-8). Nakikita
natin ang mga kinakailangan na mga handog at ang pang-araw-araw na
paglilingkod gaya ng sinabi ni propetang Ezekiel.
Ang mga komento ni Ezekiel sa Kapistahan ng Tinapay
na Walang Lebadura:
Ezekiel 45:21-24 Sa
unang buwan, sa ikalabing apat na araw ng buwan, magdidiwang kayo ng paskua,
isang kapistahan na pitong araw; tinapay na walang levadura ang kakanin.
22At sa araw na yaon ay maghahanda ang prinsipe para sa kaniya at sa buong
bayan ng lupain ng isang guyang toro na pinakahandog dahil sa kasalanan.
23At sa pitong araw ng kapistahan ay ipaghahanda niya ng handog na susunugin
ang Panginoon, pitong toro at pitong tupa na walang kapintasan sa araw-araw
na pitong araw; at isang kambing araw-araw na pinakahandog dahil sa
kasalanan. 24At siya'y maghahanda ng handog na harina, ng isang efa sa isang
toro, at ng isang efa sa isang lalaking tupa, at isang hin ng langis sa
isang efa.
Ang prinsipe ng kapisanan ay kinakailangang tustusan ang mga handog para sa
pitong araw at ang bayan ay naroroon sa buong pitong araw. Sa sinaunang
Israel, ito ay ang namumunong monarch. Ngayon ito ay ang administrasyon,
kung hindi pambansa, pang-organisasyon.
Sa bawat pagpapanumbalik mayroong isang malaking bilang ng mga hayop na
ibinibigay para sa mga hain, ngunit ang mga ipinag-uutos na handog sa Templo
ay tinukoy dito.
Nakita natin sa Pagpapanumbalik ni Ezechias na ang sukat ng tagumpay ng
pagpapanumbalik ng mga tao ay ayon sa sigasig at paraan ng pagsunod ng
Kapistahan sa loob ng pitong araw.
Ang teksto sa 2Cronica 30:20-27 ay nagpapakita na ang mga saserdote ay hindi
nagpabanal at sa pagpapanumbalik na ito ay maraming mga saserdote ang
pinabanal ang kanilang sarili. Ipinagdiwang ng mga tao ang Kapistahan sa
buong pitong araw ng tapat at totoo. Sila'y sumamba sa Panginoon araw-araw
sa buong pitong araw, na nagpupuri sa Diyos at naghahandog at nagpapahayag
ng kasalanan sa Panginoon; at ang mga saserdote at mga Levita ay nagturo ng
kaalaman tungkol sa Panginoon sa loob ng pitong araw. Napakasigasig at saya
nila sa pagbabalik sa kaalaman ng katotohanan na nagpasya silang ipagdiwang
ang Kapistahan ng pito pang araw, bilang pagpupuri sa Diyos at sa pag-aaral
ng Kanyang salita.
2Cronica 30:20-27
At dininig ng
Panginoon si Ezechias, at pinagaling ang bayan. 21At ang
mga anak ni Israel na nakaharap sa Jerusalem ay nagdiwang ng kapistahan ng
tinapay na walang lebadura na pitong araw, na may malaking kasayahan: at ang
mga Levita at ang mga saserdote ay nagsipuri araw-araw sa Panginoon na
nagsisiawit na may matunog na panugtog sa Panginoon.
22At si Ezechias ay
nagsalitang may kagandahang loob sa lahat na Levita sa mga matalino sa
paglilingkod sa Panginoon. Sa gayo'y nagsikain sila sa buong kapistahan sa
loob ng pitong araw, na nangaghahandog ng mga hain na mga handog tungkol sa
kapayapaan, at nangagpahayag ng kasalanan sa Panginoon, sa Dios ng kanilang
mga magulang. 23At ang buong kapisanan ay nagsanggunian upang
magdiwang ng ibang pitong araw: at sila'y nangagdiwang ng ibang pitong araw
na may kasayahan. 24Sapagka't si Ezechias na hari sa Juda ay
nagbigay sa kapisanan ng pinakahandog na isang libong baka at pitong libong
tupa; at ang mga prinsipe ay nangagbigay sa kapisanan ng isang libong baka
at sangpung libong tupa; at lubhang maraming bilang ng mga saserdote ay
nangagpakabanal. 25At ang buong kapisanan ng Juda, pati ng mga
saserdote at mga Levita, at ang buong kapisanan na lumabas sa Israel, at ang
mga taga ibang lupa na nagsilabas sa lupain ng Israel, at nagsitahan sa
Juda, ay nangagalak. 26Sa gayo'y nagkaroon ng malaking kagalakan
sa Jerusalem: sapagka't mula sa panahon ni Salomon na anak ni David na hari
sa Israel, ay hindi nagkaroon ng gayon sa Jerusalem. 27Nang
magkagayo'y ang mga saserdote na mga Levita ay nagsitindig at binasbasan ang
bayan: at ang kanilang tinig ay narinig, at ang kanilang dalangin ay
umilanglang sa kaniyang banal na tahanan, hanggang sa langit.
Sa Pagpapanumbalik ni Ezechias, makikita natin na ang Panginoon ang
nagpagaling sa bayan, ngunit ang mga tao ay kailangang pabanalin at tipunin
sa Jerusalem.
Sa Lucas 2:41-52, may ulat tayo tungkol sa Paskuwa na pinuntahan ng Mesiyas
sa Jerusalem nang siya ay labindalawang taong gulang, kung saan natagpuan
siya sa gitna ng mga Matatanda sa Templo na nagtatanong pagkatapos ng
tatlong araw mula sa Kapistahan. Ang teksto sa Lucas 2:41 ay malinaw na
nagsasabi na ang mga magulang ni Cristo ay pumupunta taon-taon sa Kapistahan
sa Jerusalem.
Ginawa nila ito ayon sa kaugalian ng Kapistahan at
tinupad ang mga araw ng kapistahan
(Luc. 2:42-43). Ibig sabihin, sinunod nila ang buong bilang ng mga araw ng
Kapistahan (NASV Study Bible mga
tala sa teksto). Sa pamamagitan ng pagsunod ni Cristo sa Diyos, ayon sa
itinanim sa kanya ng kanyang mga magulang, nadagdagan ang kaniyang
karunungan at kalakasan. Ito ay para maging karapat-dapat siya sa kanyang
katungkulan at italaga siya upang gampanan tungkuling iyon. Sa tekstong ito
makikita natin na ginagawa niya ang gawain ng kanyang Ama sa kapangyarihan
at lakas ng Banal na Espiritu, matapos ang buong panahon ng kanyang
ikalabindalawang Paskuwa at sinimulan ang proseso ng pagbibinata na
humahantong sa pagkalalaki.
Lucas 2:40-50 At
lumalaki ang bata, at lumalakas, at napupuspos ng karunungan: at sumasa
kaniya ang biyaya ng Dios. 41At nagsisiparoon taon-taon ang
kaniyang mga magulang sa Jerusalem sa kapistahan ng paskua. 42At
nang siya'y may labindalawang taon na, ay nagsiahon sila
doon ayon sa kaugalian ng
kapistahan; 43At nang kanilang maganap na ang mga araw, sa
pagbalik nila, ay naiwan ang batang si Jesus sa Jerusalem; at di nalalaman
ng kaniyang mga magulang; 44Nguni't sa pagaakala nilang siya'y
nasa kasamahan, ay nagsiyaon sila nang isang araw na paglalakbay; at
sinimulan nila siya hanapin sa mga
kamaganak at mga kakilala; 45At nang di nila siya matagpuan, ay
nagsipagbalik sila sa Jerusalem, na hinahanap siya. 46At
nangyari, na nang makaraan ang tatlong araw, ay nangatagpuan nila siya sa
templo, na nakaupo sa gitna ng mga guro, na sila'y pinakikinggan, at sila'y
tinatanong: 47At ang lahat ng sa kaniya'y nangakakarinig ay
nagsisipanggilalas sa kaniyang katalinuhan at sa kaniyang mga sagot. 48At
nang siya'y mangakita nila, ay nangagtaka sila; at sinabi sa kaniya ng
kaniyang ina, Anak, bakit ginawa mo sa amin ang ganyan? narito, ang iyong
ama at ako na hinahanap kang may hapis. 49At sinabi niya sa
kanila, Bakit ninyo ako hinahanap? di baga talastas ninyo na dapat akong
maglumagak sa bahay ng aking Ama. 50At di nila naunawa ang pananalitang
sa kanila'y sinabi.
Mula sa istatistika ni Josephus sa
Wars of the Jews, alam natin na ang bilang sa pilgrimage sa Jerusalem ay
higit sa dalawa at kalahating milyong tao, na kumakain ng Paskuwa doon
taun-taon.
Ang tatlong Kapistahan ng Diyos ay may pitong mga
bahagi:
Ang tatlong beses sa isang taon ay inuutusan ng Diyos ang Kanyang mga lalaki
na magtipon sa harapan Niya (cf. Deut. 16:16) ay may kaugnayan sa pito
bilang numero ng kasakdalan. Mayroong pitong araw sa Tinapay na Walang
Lebadura, pitong sakdal na Sabbath hanggang Pentecostes, at pitong araw sa
Tabernakulo. Ang kahalagahan ng pito at kung paano natin pinagdiriwang ang
mga pito ay may kaugnayan paano natin inihahanda ang ating sarili na alisin
ang ating mga kasalanan at makibahagi sa katangian ng Diyos sa mga panahong
iyon. Ipinakikita sa atin ng Kawikaan 16:3 na habang ibinibigay natin ang
ating mga paraan sa Panginoon, itatatag Niya ang ating mga pag-iisip.
Sa pamamagitan lamang ng pagsunod tayo ay mabibigyan ng
higit na pang-unawa.
Ang Tinapay na Walang Lebadura at Tabernakulo ay
pitong araw at ang Pentecostes ay binubuo ng pitong sakdal na Sabbath:
Ipinakikita sa atin ng Levitico 23:5-14 na kailangan nating panatilihin ang
pitong araw na ito at maghandog sa Panginoon sa loob ng pitong araw (Lev.
23:7).
Ang Levitico 23:5-22 at 23:34-44 ay nagpapakita sa atin ng pitong beses na
pagkakasunod-sunod sa paghahanda at pagpapatupad ng tatlong panahon ng
Kapistahan.
Levitico 23:5-8 Sa
unang buwan, nang ikalabing apat na araw ng buwan, sa paglubog ng araw, ay
paskua sa Panginoon. 6At nang ikalabing limang araw ng buwang
iyan, ay kapistahan ng tinapay na walang lebadura sa Panginoon:
pitong araw na kakain kayo ng tinapay na walang lebadura. 7Sa
unang araw ay magkakaroon ng banal na pagpupulong: anomang gawang
paglilingkod ay huwag ninyong gagawin. 8Kundi
maghahandog kayo sa Panginoon na
pitong araw ng handog na pinaraan sa apoy; sa ikapitong araw ay
magkakaroon ng banal na pagpupulong anomang gawang paglilingkod ay huwag
ninyong gagawin.
Ang pagpapanumbalik ni Josias ay nakita ang mga Kapistahan ay pinangilin ng
pitong araw sa espiritu ng Kautusan, gayundin ang sulat.
2Cronica 35:1-19 At
ipinagdiwang ni Josias ang isang paskua sa Panginoon sa Jerusalem; at
kanilang pinatay ang kordero ng
paskua, sa ikalabing apat na araw
ng unang buwan. 2At inilagay niya ang mga saserdote sa kanilang
mga katungkulan, at pinatapang sila sa paglilingkod sa bahay ng Panginoon.
3At sinabi niya sa mga Levita na nangagturo sa buong Israel,
na mga banal sa Panginoon, Ilagay ninyo ang banal na kaban sa bahay
na itinayo ni Salomon na anak ni David na hari sa Israel; hindi na
magkakaroon pa ng pasan sa inyong
mga balikat. Maglingkod kayo ngayon sa Panginoon ninyong Dios, at sa
kaniyang bayang Israel; 4At magsihanda
kayo ayon sa mga sangbahayan ng
inyong mga magulang ayon sa inyong mga bahagi, ayon sa sulat ni David na
hari sa Israel, at ayon sa sulat ni Salomon sa kaniyang anak. 5At
magsitayo kayo sa dakong banal ayon sa mga bahagi ng mga sangbahayan ng mga
magulang ng inyong mga kapatid na mga anak ng bayan, at maukol sa bawa't
isa'y isang bahagi ng sangbahayan ng mga magulang ng mga Levita. 6At
patayin ninyo ang kordero ng
paskua, at mangagpakabanal kayo, at ihanda ninyo sa inyong mga kapatid,
upang magsigawa ng ayon sa salita ng Panginoon sa pamamagitan ng kamay ni
Moises. 7At si Josias ay nagbigay sa mga anak ng bayan, buhat sa
kawan, ng mga kordero at ng mga anak ng kambing, lahat ng yaon ay mga
pinakahandog sa paskua, sa lahat na nakaharap, sa bilang na tatlong pung
libo, at tatlong libo na baka: ang mga ito'y mga pag-aari ng hari. 8At
ang kaniyang mga prinsipe ay nangagbigay ng pinakakusang handog sa bayan, sa
mga saserdote, at sa mga Levita. Si Hilcias at si Zacharias at si Jehiel, na
mga pinuno sa bahay ng Dios, nangagbigay sa mga saserdote ng mga
pinakahandog sa paskua, na dalawang libo at anim na raang
tupa at kambing, at tatlong daang
baka. 9Si Chonanias naman, at si Semeias, at si Nathanael, na
kaniyang mga kapatid, at si Hasabias at si Jehiel at si Josabad, na mga
pinuno ng mga Levita, nangagbigay sa mga Levita ng mga pinakahandog sa
paskua, na limang libong tupa at
kambing, at limang daang baka. 10Sa gayo'y ang paglilingkod
ay nahanda, at ang mga saserdote ay nagsitayo sa kanilang dako, at ang mga
Levita ayon sa kanilang mga bahagi, ayon sa utos ng hari. 11At
kanilang pinatay ang kordero ng
paskua, at iwinisik ng mga saserdote ang dugo, na
tinangnan nila sa kanilang kamay, at mga nilapnusan ng mga Levita.
12At kanilang ibinago ang mga handog na susunugin, upang kanilang
ipamigay ayon sa mga bahagi ng mga sangbahayan ng mga magulang ng mga anak
ng bayan, upang ihandog sa Panginoon, gaya ng nasusulat sa aklat ni Moises.
At gayon ang ginawa nila sa mga
baka. 13At kanilang
inihaw ang kordero ng paskua, sa
apoy ayon sa ayos: at ang mga banal na handog ay niluto sa mga palayok, at
sa mga kaldera, at sa mga kawali, at pinagdadalang madali sa lahat na anak
ng bayan. 14At pagkatapos ay nangaghanda sila sa kanilang sarili,
at sa mga saserdote; sapagka't ang mga saserdote na mga anak ni Aaron ay
nangasa paghahandog ng mga handog na susunugin at ng taba hanggang
sa kinagabihan: kaya't ang mga Levita ay nangaghanda sa kanilang sarili, at
sa mga saserdote na mga anak ni Aaron. 15At ang mga mangaawit na
mga anak ni Asaph, ay nangasa kanilang dako, ayon sa utos ni David, at ni
Asaph, at ni Heman, at ni Jeduthun na tagakita ng hari; at ang mga
tagatanod-pinto ay nangasa bawa't pintuang-daan: sila'y hindi
nangagkakailangang magsialis sa kanilang paglilingkod; sapagka't ipinaghanda
sila ng kanilang mga kapatid na mga Levita. 16Sa gayo'y ang lahat
na paglilingkod sa Panginoon ay nahanda nang araw ding yaon, upang
ipagdiwang ang paskua, at upang maghandog ng mga handog na susunugin sa
ibabaw ng dambana ng Panginoon, ayon sa utos ng haring Josias. 17At
ang mga anak ni Israel na nangakaharap ay nangagdiwang ng paskua nang
panahong yaon, at ng kapistahan ng tinapay na walang lebadura na pitong
araw. 18At hindi nagkaroon ng paskua na gaya ng ipinagdiwang na
yaon sa Israel mula sa mga araw ni Samuel na propeta; ni nagdiwang man ang
sinoman sa mga hari sa Israel ng gayong paskua na gaya ng ipinagdiwang ni
Josias, at ng mga saserdote, at ng mga Levita, at ng buong Juda at Israel na
nangakaharap, at ng mga taga Jerusalem. 19Nang ikalabing walong
taon ng paghahari ni Josias ay ipinagdiwang ang paskuang ito. (TLAB)
Malinaw na ang Kapistahan ay dapat na ganapin ng pitong araw, at ito ay
kailangang ibalik sa buong kaluwalhatian dahil sa kapabayaan ng
pagkasaserdote sa pangangasiwa sa mga kapatid.
Sinimulan sa Inalog na Bigkis ang pagbilang pa
Pentecostes:
Levitico 23:9-14 At sinalita ng Panginoon kay Moises na sinasabi, 10Salitain
mo sa mga anak ni Israel, at sabihin mo sa kanila, Pagka kayo'y nakapasok sa
lupain na ibibigay ko sa inyo, at inyong nagapas na ang ani niyaon, ay
magdadala nga kayo sa saserdote ng bigkis na pinaka pangunang bunga ng
inyong paggapas: 11At aalugin niya ang bigkis sa harap ng
Panginoon upang tanggapin sa ganang inyo: sa kinabukasan pagkatapos ng
sabbath aalugin ng saserdote. 12At sa araw na inyong alugin ang
bigkis, ay maghahandog kayo ng isang korderong lalake ng unang taon, na
walang kapintasan, na pinakahandog na susunugin sa Panginoon. 13At
ang handog na harina niyaon ay magiging dalawang ikasangpung bahagi ng isang
epa ng mainam na harina na hinaluan ng langis, handog nga sa Panginoon na
pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy: at ang pinakahandog na inumin
niyaon ay alak, na ikaapat na bahagi ng isang hin. 14At huwag
kayong kakain ng tinapay, ni trigong sinangag, ni uhay na bago, hanggang sa
araw na ito, hanggang sa inyong madala ang alay sa inyong Dios: siyang
palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi, sa lahat ng
inyong mga tahanan.
Kaya, mula sa paghahanda ng Paskuwa, sinisimulan natin ang paglalakbay ng
Pitong Sakdal na Sabbath, na
siyang istruktura ng pagkumpleto at sakdalan hanggang sa matanggap natin ang
Banal na Espiritu sa kapangyarihan sa Pentecostes. Sa pamamagitan lamang ng
pag-iingat ng Handog ng Inalog na Bigkis na sa panahon ng Pista ng Tinapay
na Walang Lebadura maaari nating simulan ang paglalakbay sa pagsunod.
Pagbilang sa Pentecostes:
Levitico 23:15-22 At kayo'y bibilang sa inyo mula sa kinabukasan ng sabbath
mula sa araw na inyong dalhin ang bigkis na handog na inalog: magiging
pitong sabbath na ganap. 16Sa makatuwid baga'y hanggang
sa kinabukasan ng ikapitong sabbath,
bibilang kayo ng limang pung araw; at maghahandog kayo ng bagong handog na
harina sa Panginoon. 17Sa inyong mga tahanan ay magdadala kayo ng
dalawang tinapay na aalugin na may dalawang ikasangpung bahagi ng isang epa
ng mainam na harina, at lulutuin na may levadura na pinaka pangunang bunga
sa Panginoon. 18At ihaharap ninyo ang tinapay na kalakip ng
pitong kordero ng unang taon na walang kapintasan, at ng isang guyang toro
at ng dalawang tupang lalake: mga handog sa Panginoon na susunugin, na
kalakip ng kanilang handog na harina, at ng kanilang mga handog na inumin,
handog nga na pinaraan sa apoy na pinakamasarap na amoy sa Panginoon.
19At maghahandog kayo ng isang lalaking kambing na pinakahandog dahil
sa kasalanan, at ng dalawang korderong lalake ng unang taon na haing mga
handog tungkol sa kapayapaan. 20At aalugin ng saserdote pati ng
tinapay ng mga unang bunga, na pinakahandog na inalog sa harap ng Panginoon,
na kalakip ng dalawang kordero: ang mga tinapay ay magiging itinalaga sa
Panginoon na ukol sa saserdote. 21At inyong ihahayag sa araw ding
iyan; magiging banal na pagpupulong nga sa inyo; kayo'y huwag gagawa ng
anomang gawang paglilingkod: siyang palatuntunan sa lahat ng inyong mga
tahanan, sa buong panahon ng inyong lahi. 22At pagka inyong
aanihin ang ani sa inyong lupain, ay huwag ninyong pakakaanihin ang mga
sulok ng inyong bukid, ni pamulutan ang inyong naanihan: sa dukha at sa taga
ibang lupa inyong ititira: ako ang Panginoon ninyong Dios.
Ang Tabernakulo ay sumusunod din sa pitong araw na
pagkakasunud-sunod:
Levitico 23:34-44
Iyong salitain sa mga anak ni Israel, na sabihin, Sa ikalabing limang araw
ng ikapitong buwang ito ay kapistahan ng mga balag na
pitong araw sa Panginoon. 35Sa unang araw ay magkakaroon
ng banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anomang gawang paglilingkod.
36Pitong araw na
maghahandog kayo sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy; sa ikawalong
araw ay magkakaroon kayo ng banal na pagpupulong; at kayo'y maghahandog sa
Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy; siyang pinaka dakilang kapulungan;
huwag kayong gagawa ng anomang gawang paglilingkod. 37Ito ang mga
takdang kapistahan sa Panginoon, na inyong itatanyag na mga banal na
pagpupulong, upang maghandog sa Panginoon ng handog na pinaraan sa apoy, ng
handog na susunugin, at ng handog na harina, ng hain, at ng mga handog na
inumin na bawa't isa ay sa kaniyang sariling kaarawan: 38Bukod sa
mga sabbath sa Panginoon, at bukod sa inyong mga kaloob, at bukod sa lahat
ng inyong mga panata, at bukod sa lahat ng inyong mga handog na kusa na
inyong ibinibigay sa Panginoon. 39Gayon ma'y sa ikalabing limang
araw ng ikapitong buwan, pagka inyong natipon ang bunga ng lupain, ay
magdidiwang kayo sa Panginoon ng kapistahang pitong araw: ang unang araw ay
magiging takdang kapahingahan, at ang ikawalong araw ay magiging takdang
kapahingahan. 40At magdadala kayo sa unang araw ng bunga ng
magagandang punong kahoy, ng mga sanga ng mga palma, at ng mga sanga ng
mayayabong na punong kahoy, at ng mga sause ng batis; at kayo'y
magpapakagalak sa harap ng Panginoon ninyong Dios, na pitong araw. 41At
inyong ipangingiling isang kapistahan sa Panginoon na pitong araw sa bawa't
taon: siyang palatuntunan magpakailan man sa buong panahon ng inyong lahi:
sa ikapitong buwan ay ipagdidiwang ninyo ang kapistahang ito. 42Kayo'y
tatahan sa mga balag na pitong araw; yaong lahat ng tubo sa Israel ay
tatahan sa mga balag: 43Upang maalaman ng inyong mga lahi na sa
mga balag pinatahan ko ang mga anak ni Israel, nang aking ilabas sa lupain
ng Egipto: ako ang Panginoon ninyong Dios. 44At ipinakilala ni
Moises sa mga anak ni Israel ang mga takdang kapistahan sa Panginoon.
Makikita natin ang pagtukoy sa Kapistahan ng Tabernakulo sa Mga Bilang 29 at
Ezekiel 45:25.
Ang pitong araw ng Tabernakulo ay sinundan kaagad ng ikawalong araw, na
isang ring araw ng Kapistahan – na ang Huling Dakilang Araw. Tulad ng alam
natin, ang araw na ito ay sumisimbolo sa Paghuhukom sa Dakilang Puting Trono
sa katapusan ng sistemang milenyo, at sa paghuhukom na ito tayo ay
nakikibahagi, matapos nating perpektuhin ang ating sarili sa prosesong ito.
Kaya malinaw na mayroon tayong tatlong
pitong araw ng pagkakasunud-sunod at isang proseso ng pitong sanglinggo
hanggang Pentecostes. Ang unang pitong araw ay para sa pagpapabanal ng
Kapisanan ng Panginoon. Sa huli, nag-aayuno tayo para sa mga nabigong gumawa
ng mga naaangkop na aksyon at mga pamamaraan sa kanilang sarili sa
pamamagitan ng kamangmangan o pagkakamali.
Ang
pangalawa ay para sa bansa sa pamamagitan ng Paskuwa upang ang Diyos ay
manahan satin. Ang proseso ng Pitong
Sanglinggo ay upang tayong mga hinirang ay makatanggap ng Banal na
Espiritu sa loob natin bilang isang Iglesia at bilang mga indibidwal sa loob
ng Iglesia sa Pentecostes. Pagkatapos ay sinisimulan natin ang paglalakbay
tungo sa pagiging elohim sa lahat ng mga bansa, sa pamamagitan ng kaloob ng
biyaya.
Pinakamahalaga, ang mga Kapistahan sa Una at Ikapitong buwan ay sinusundan
ang dalawang linggong paghahanda na nagsisimula sa Bagong Buwan, na siyang
simula bilang taimtim na pagtitipon.
Nagsisimula ito sa Unang
buwan kasama ang Bagong Taon at ang pagsisimula ng proseso ng Pagpapabanal.
Sa Ikapitong buwan ang proseso ay nagsisimula sa Araw ng mga Pakakak.
Parehong nagtatapos sa pag-aayuno. Sa Unang buwan ang pag-aayuno ay sa
ikapitong araw, at sa ikasampung araw ang cordero ay itinabi sa paghantong
ng unang paghahanda. Ang susunod na tatlong araw ay ginugol sa pagkilos sa
at paghahanda ng Kapistahan mismo. Ang pag-aayuno ng Ikapitong buwan ay sa
Ikasampung araw, na kumakatawan sa pakikipagkasundo sa Diyos.
Ang pagkakasunud-sunod ay malinaw na ginawa sa ganitong paraan upang ihanda
tayo para sa pagtanggap ng Banal na Espiritu, at pagkatapos ay gawin tayong
sakdal upang maranasan natin ang Mesiyas at ang sistemang milenyo, na
sinisimbolo ng Kapistahan ng Tabernakulo ng Ikapitong buwan. Ang dalawang
pitong araw na yugto ng Paskuwa at Tabernakulo ay nagsisimula o nagtatapos
sa ikawalong araw: ang isa ay ang Hapunan ng Panginoon, kung saan
sinisimulan natin ang kaloob na biyaya; at ang isa pa ay ang Huling Dakilang
Araw, kung saan kinukumpleto natin ang kaloob na iyon ng biyaya at
tumutulong sa pagpapaabot ng Banal na Espiritu sa iba sa sakdal na
paghuhukom, na siyang pagtuturo at pagtutuwid sa mga nagkakamali.
Kaya, ang pagkakasunod-sunod na sinasalamin sa proseso ng pagpapabanal mula
sa una hanggang sa ikapito ng Abib ay nagtatapos sa pagpapalawak ng
pagpapabanal sa mga walang-malay o sa pagkakamali. Ang proseso ay
nagpapatuloy hanggang sa huling resulta na makikita sa sistemang milenyo at
sa Huling Dakilang Araw, na nakikita naman ang pagpapalawak ng kaloob na
buhay na walang hanggan sa lahat ng sangkatauhan sa pamamagitan ng
pagsisikap ni Cristo at ng Iglesia.
Kung ang buong pitong araw ng bawat Kapistahan ay mga Banal na Araw at mga
araw na walang paggawa, magkakaroon tayong lahat ng limitasyon ng mga
Sabbath para sa buong pitong araw ng mga Kapistahan at ang mga ito ay
magiging mahirap at isang pasanin. Gayunpaman, dahil pinahihintulutan tayo
ng Diyos ng kalayaang ito hindi ito nangangahulugan na dapat nating gamitin
ito bilang dahilan upang bumalik sa lumang lebadura ng masamang hangarin at
kasamaan at maging abala sa mga alalahanin ng mundo. Binibigyan tayo ng
Diyos ng oras sa panahon ng Kapistahan upang magawa ang iba pang mga gawain;
gayon pa man ito ay Kanyang Banal na oras.
Para sa mga Araw na Hindi Banal sa Kapistahan kailangan natin magsama-samasa
mga paglilingkod, magkakaroon ng pag-aaral sa Bibliya at kumain kasama ang
kapatiran. Dapat tayong tumuon sa kung ano ang inihanda ng Diyos para sa
atin at hindi sa mga karaniwang problema sa tahanan o gawain. Tayo ay dapat
nasa pilgrimage at nakatuon sa kung ano ang itinakda ng Diyos para sa atin.
Kailangan natin Siyang sambahin nang mas tama at mas lubos na mahalin ang
ating kapwa, at kailangan nating magtipon kung saan inilalagay ng Diyos ang
Kanyang pangalan upang maisakatuparan ito. Malinaw na sinabi ng Diyos na may
mga pagpapala para sa pagsunod, at kailangan nating lahat na gampanan ang
tungkulin para sa atin ng ating Ama.
Sama-samang kumakain sa mga Kapistahan
Ang sama-samang pagkain ay sinasabayan ng pagsasaya at pagpupuri kay
Yahovah.
Inutusan tayong kainin ang mga ikapu ng Panginoon sa mga Kapistahan na
inilaan para ating gamitin. Ito ang ikalawang ikapu, dahil ang una ay
ibinibigay sa pagkasaserdote para sa gawain ng Diyos.
Deuteronomio 12:5-7
Kundi sa dakong pipiliin ng Panginoon ninyong Dios sa lahat ng inyong mga
lipi na paglalagyan ng kaniyang pangalan, sa makatuwid baga'y sa kaniyang
tahanan ay inyong hahanapin, at doon kayo paroroon: 6At doon
ninyo dadalhin ang inyong mga handog na susunugin, at ang inyong mga hain,
at ang inyong mga ikasangpung bahagi, at ang handog na itataas ng inyong
kamay, at ang inyong mga panata, at ang inyong mga kusang handog, at ang mga
panganay sa inyong mga bakahan at sa inyong mga kawan: 7At doon
kayo kakain sa harap ng Panginoon ninyong Dios, at kayo'y mangagagalak sa
lahat na kalagyan ng inyong kamay, kayo at ang inyong mga sangbahayan kung
saan ka pinagpala ng Panginoon mong Dios.
Ang kinakailangan ay pinatibay va bersikulo 18.
Deuteronomio 12:18
Kundi iyong kakanin sa harap ng Panginoon mong Dios sa dakong pipiliin ng
Panginoon mong Dios, kakanin mo, at ng iyong anak na lalake at babae, at ng
iyong aliping lalake at babae, at ng Levita na nasa loob ng iyong mga
pintuang-daan: at kagagalakan mo sa harap ng Panginoon mong Dios, ang lahat
ng kalagyan ng iyong kamay.
Sinasaklaw din ng Deuteronomio 14:23-29 ang aspetong ito at nagbibigay ng
sitwasyon kung saan, kung ang daan ay napakalayo mula sa ating tahanan,
maaari nating gawing pera ang ating ikapu at pagkatapos ay bilhin ang nais
natin sa Kapistahan. Sa Ikatlong taon ang ikalawang ikapu ay ilalaan para sa
tulong at ibibigay sa mga mahihirap. Ang higit na mapalad ay tumulong sa
mahihirap at nangangailangan.
Ang Isaias 62:9 ay nag-sasabi sa atin na tipunin ang mga ikapu at PURIHIN
ANG PANGINOON nang sama-sama sa looban ng Kanyang Santuario.
Kundi silang nangagimbak niyaon ay magsisikain niyaon, at magsisipuri sa
Panginoon; at silang nangagtipon (i.e. kinuha ito or “inilabas ito”) niyaon
ay magsisiinom niyaon sa mga looban ng aking santuario.
Ang mga tala ng The Companion Bible
sa versikulong ito ay tumutukoy sa Pentateuch sa Deuteronomio 14:23,26;
16:11,14 at 12:12. Kinakailangang ibahagi ang Kapistahan sa isa’t-isa at
kumain nang sama-sama sa lugar ng pilgrimage. Ang pag-inom ng alak ay
malinaw na kailangan sa lugar ng Kapistahan at ito ay dapat pagsaluhan ng
lahat ng naroon.
Gayundin, ang
sama-samang lugar ng pagkain ng ikapu at mga handog ay naunawaan mula sa mga
araw ng mga Hukom.
1Samuel 9:13 Pagkapasok ninyo sa bayan, ay agad masusumpungan ninyo siya,
bago siya umahon sa mataas na dako upang
kumain; sapagka't ang bayan ay hindi
kakain hanggang sa siya'y dumating, sapagka't kaniyang binabasbasan
ang hain; at pagkatapos ay kumakain
ang mga inanyayahan. Kaya nga umahon kayo; sapagka't sa oras na ito'y inyong
masusumpungan siya.
Awit 22:25:29 Sa iyo nanggagaling
ang pagpuri sa akin sa dakilang kapisanan: aking tutuparin ang aking mga
panata sa harap nila na nangatatakot sa kaniya. 26Ang maamo ay
kakain at mabubusog: kanilang
pupurihin ang Panginoon na humanap sa kaniya; mabuhay nawa ang iyong puso
magpakailan man. 27Lahat ng mga wakas ng lupa ay makakaalaala, at
magsisipanumbalik sa Panginoon: at lahat ng mga angkan ng mga bansa ay
magsisisamba sa harap mo. 28Sapagka't ang kaharian ay sa
Panginoon: at siya ang puno sa mga bansa. 29Lahat na matataba sa
lupa ay magsisikain, at
magsisisamba: silang lahat na nagsisibaba sa alabok ay magsisiyukod sa harap
niya, sa makatuwid baga'y ang hindi makapagingat na buhay ng kaniyang
kaluluwa.
Ang kapisanan ng mga hinirang sa “dakilang kapisanan ng Diyos” ay
kinakailangang kumain at magpuri sa Diyos bilang pagsamba. Hindi natin
maaring gawin ang mga Kapistahan ng Diyos sa bahay at iwasan ang pagkain
nang sama-sama at sinasabi pa rin na sumusunod tayo sa mga tagubiling ito.
Ang konsepto ng pagkain ng sama-sama sa mga Sabbath at Kapistahan ay umaabot
din hanggang sa Bagong Buwan.
1Samuel 20:5,24
At sinabi ni David kay Jonathan, Narito, bukas ay bagong buwan, at
ako'y di marapat na di sumalo sa hari; nguni't bayaan mo akong yumaon upang
ako'y magkubli sa parang hanggang sa ikatlong araw sa paglubog ng araw…24Sa
gayo'y nagkubli si David sa parang: at nang dumating ang bagong buwan, ang
hari ay umupong kumain.
Ang pahayag na ang hari ay umupo upang kumain ay hindi tumutukoy sa isang
ordinaryong pagkain. Umupo siya para kumain araw-araw. Ang kahalagahan dito
ay ang mga Bagong Buwan ay katulad ng mga Sabbath. Ang buong sambahayan ay
kinakailangang dumalo upang kumain sa mga araw na ito. Alam ni David na
kailangan niyang dumalo at kailangan niya ng napakagandang dahilan para
hindi siya makapunta doon.
Ang hindi pagkain nang sama-sama ay kadalasang nauugnay sa pagkakahiwalay at
kadalasang sadya, kung minsan ay naghihiwalay sa atin bilang isang katawan
(Gal. 2:11-13, Mga Gawa 11:3); at tayo rin mula sa kanila.
1Corinto 5:11
Datapuwa't sinusulatan ko nga kayo, na huwag kayong makisama sa kanino mang
tinatawag na kapatid, kung siya'y mapakiapid, o masakim, o mananamba sa
diosdiosan, o mapagtungayaw, o manglalasing, o manglulupig; sa gayo'y huwag
man lamang kayong makisalo. (tingnan din 1Cor. 10:7)
Ang mga alagad ay sabay-sabay na kumain (Luc. 13:26). Pansinin na ang mga
Apostol at ang mga alagad ay sabay na kumain at nagsalo ng mga pagkain sa
pagsasama.
Mga Gawa 2:42-47 Naging masigasig sila sa pag-aaral ng mga itinuturo ng mga
apostol, sa pagtitipon bilang magkakapatid,
sa paghahati-hati ng tinapay, at sa pananalangin. 43Maraming
himala at kamangha-manghang ginawa ang Dios sa pamamagitan ng mga apostol.
Kaya namuhay ang mga tao nang may paggalang at takot sa Dios. 44Maganda
ang pagsasamahan ng mga mananampalataya, at pinag-isa nila ang kanilang mga
ari-arian para makabahagi ang lahat. 45Ipinagbili nila ang
kanilang mga lupa at mga ari-arian, at ang peraʼy ipinamahagi nila sa
kanilang mga kasama ayon sa pangangailangan ng bawat isa. 46Araw-araw, nagtitipon sila sa templo at naghahati-hati ng tinapay sa
kanilang mga bahay.
Lubos ang kagalakan nila sa kanilang pakikibahagi sa pagkain, 47at
palagi silang nagpupuri sa Dios.
Nagustuhan sila ng lahat ng tao. Araw-araw ay idinaragdag sa kanila ng
Panginoon ang mga taong kanyang inililigtas. (Ang
Salita ng Dios).
Kung ayaw nating kumain kasama ang kapatiran, may mali sa atin. Mula sa
nakaraang karanasan, sandali na lamang bago sila tuluyang ihiwalay.
Bibiyayaan tayo ng Diyos habang tayo ay nakikibahagi at tinutupad sa Kanyang
mga tuntunin at Kanyang Kautusan, kabilang ang pagkain sa Kanyang mga
Kapistahan.
Isaias 61:11 Sapagka't kung paanong ang lupa'y nagsisibol ng pananim, at
kung paanong ang halamanan ay nagsisibol ng mga bagay na natanim sa kaniya;
gayon (SHD 3069 binago sa Adonai ng mga Sopherim) pasisibulin ni Yahovih ang
KATUWIRAN (SHD 6666) at KAPURIHAN (SHD 8416) sa harap ng lahat na bansa.
Kung tayo ay tapat at pinagpala sa gayon si Yahovih, ang Diyos na Walang
Hanggan, ay magpapasibol ng katuwiran at papuri.
Kaya, ang ating
ginagawa ay mahalaga sa patuloy na pagtawag at sa kaligtasan ng Mundo.
Deuteronomio 14:23
At IYONG KAKANIN sa harap ng Panginoon mong Dios, SA DAKONG KANIYANG
PIPILIIN NA PATATAHANAN SA KANIYANG PANGALAN…upang magaral kang matakot sa
Panginoon mong Dios na palagi.
Isa sa mga pinakadakilang paraan upang PURIHIN ANG PANGINOONG Diyos, si
Yahovih ay KUMAIN SA HARAP NIYA sa mga araw at sa mga lugar na pipiliin
NIYA. Ang pagkain nang sama-sama ay isang pangunahing suliranin sa Banal na
Kasulatan at ang tamang pagsamba sa Diyos sa Kanyang mga Kapistahan.
Ang dahilan kung bakit ang mga Iglesia ng Diyos ay sumailalim sa labis na
kalituhan at pagkakamali sa ikadalawampung siglo ay dahil hindi nila
sinusunod ang mga Kautusan ng Diyos at hindi sila nagpapatuloy ng tapat sa
sistemang ito.
Ipinakilala ng Iglesia ng Diyos ang kalendaryong Hillel sa kalgitnaan nito
sa ilalim ni Herbert Armstrong, at dinala niya iyon sa mga sistema ng Radio
Church of God/Worldwide Church of God. Gayunpaman, ang Radio Church of God
ay nagdiwang ng Kapistahan ng Paskuwa at Tinapay na Walang Lebadura sa buong
walong araw mula 14 hanggang 21 Abib. Ang kapatiran ay masigasig sa kanilang
naunawaan.
Noong 1967, sinimulan ng Iglesia na iwanan ang Kapistahan ng Tinapay na
Walang Lebadura at hindi na pinangilin ang pitong araw ng Kapistahan, at
nagsimulang magtrabaho ang mga miyembro sa mga araw na iyon. Sa huli sila ay
ibinigay sa kalituhan at isang ministeryo na bumagsak ang teolohiya. Sila ay
kumuha ng ditheist godhead na may dalawang diyos na walang hanggan, at sa
huli ay tumanggap ng triune god, at ipinahayag na ang mga Kautusan ng Diyos
ay hindi na gumagana o walang bisa. Ang ilan ay bumalik sa posisyon ng
ditheist sa ilalim ng iba't ibang mga sangay ngunit, dahil hindi nila
nauunawaan ang katangian ng Diyos, hindi nila magagawang panatilihin ang
tamang sistema hanggang sa magsisi sila sa kanilang pag-unawa sa Diyos.
Maraming iba pang mga iglesiang may pinagmulang Sabbatarian ang dinungisan
din ang pagkakasunod-sunod. Ang ilan ay Trinitarian; ang iba ay walang
iningatang Kautusan ng Diyos, pinapahayag na ang mga ito ay wala ng bisa.
Ang ilan ay nagkakamali sa petsa at nangingilin pa nga ng apat na Paskuwa sa
isang taon. Ang iba naman ay naghuhugas ng paa na may stockings pa. Ang mga
kakaibang paninira ay limitado lamang sa kakayahan ng nangahulog na Hukbo na
impluwensyahan ang mga uto-utong mga tao na tinanggal sa Banal na Espiritu.
Tunay na ito ay isinulat ng Diyos sa pamamagitan ng mga propeta:
Ang
mga daan patungo sa Sion ay nagluluksa, sapagkat
walang dumarating sa kapistahang
itinakda. Lahat ng kanyang pintuan ay giba, ang mga pari niya'y
dumaraing; ang kanyang mga dalaga ay pinahihirapan, at siya'y mapait na
nagdurusa. (Panag. 1:4 ABTAG;
binigyang diin)
Ang mga Kapistahan ay dinungisan sa pamamagitan ng pagnanais ng
kapangyarihan at ang paggamit sa kapangyarihan ng nangahulog na Hukbo upang
maging sanhi ng pagkakamali ng Iglesia. Sinabi ng Diyos sa Israel at sa mga
hinirang:
Huwag na kayong magdala ng mga walang kabuluhang alay; ang insenso ay
karumaldumal sa akin.
Ang bagong buwan, ang Sabbath, at ang pagtawag ng
mga kapulungan— hindi ko na matiis ang
kasamaan at ang banal na pagpupulong. 14Ang aking kaluluwa ay
namumuhi sa INYONG mga bagong buwan at sa INYONG mga takdang kapistahan, ang
mga iyan ay pasanin para sa akin. Ako'y pagod na sa pagpapasan ng mga
iyan.(Is. 1:13,14).
Hindi kukunsintihin ng Diyos ang pagdungis sa Kanyang mga Kapistahan.
Akin din namang
papaglilikatin ang kaniyang mga kalayawan, ang kaniyang mga kapistahan, ang
kaniyang mga bagong buwan, at ang kaniyang mga sabbath, at lahat ng kaniyang
takdang kapulungan. (Os. 2:11 TLAB)
Sa pamamagitan ng Kanyang mga lingkod, maraming beses nang nilinis ng Diyos
ang Kanyang kapisanan noon, at ginawa Niya itong muli sa Iglesia upang
maibalik natin ang mga tunay na doktrina tulad ng orihinal na pagngingilin
nito.
Dinungisan ni Achab ang Israel, itinaas ng Diyos ng mga tao tulad nina Jehu
at Jonadab, anak ni Rechab, upang ibukod at alisin ang mga tagapaglingkod ni
Baal sa Israel. Si Baal ay ang triune god ng sistemang Babilonia. Ang
ditheist o dalawang anyo na diyos ay isa lamang bahagi ng diyos na ito.
Sinimulan ni Jehu na alisin ang mga huwad na mananamba na ito at pagkatapos
ay natipon ang kapisanan at, sa pamamagitan ng panlilinlang, inihiwalay ng
Diyos ang kapisanan ni Baal mula sa Kanyang sariling bayan at pagkatapos ay
winasak sila; at walang naiwan na buhay. Sa espirituwal na kahulugan, walang
sinumang sumasamba sa huwad na diyos ang magmamana ng buhay sa Kaharian ng
Diyos.
20At
sinabi ni Jehu, Magdaos kayo ng isang dakilang kapulungan kay Baal. At
kanilang itinanyag yaon…23At si Jehu, at si Jonadab na anak ni
Rechab, ay pumasok sa bahay ni Baal; at kaniyang sinabi sa mga MANANAMBA KAY
BAAL, KAYO’Y MAGSIHANAP, AT MAGSIPAGMASID KAYO NA HUWAG MAGKAROON SA
KASAMAHAN NINYO NG MGA LINGKOD NG PANGINOON (YAHOVAH), KUNDI MGA MANANAMBA
KAY BAAL LAMANG. (2Hari. 10:20,23 TLAB).
Nang sila ay tipunin at ang mga tunay na mananamba ni Yahovah ay inalis, si
Jehu ay humirang ng 80 lalaki at tiniyak na kanilang aalisin ang huwad na
mga mananamba mula sa kapisanan ng Israel sa pagkitil ng kanilang buhay.
Sa ganoong paraan, inalis si Baal sa Israel noong
panahong iyon (2Hari.10:24-26). Ang ministeryo ang inatas sa tungkuling ito
sa pagpapanumbalik. Walang mananamba ng triune system o ng maramihang diyos
ang papayagang manatili sa kapisanan at makapasok sa Kaharian ng Diyos.
Sinabi ng Diyos sa pamamagitan ni Nahum na hindi nila gagawin nang hindi
tama ang mga kapistahan, ngunit ito ay muling ibabalik.
Narito, nasa ibabaw ng mga bundok ang mga paa niyang nangagdadala ng mga
mabuting balita, na nangaghahayag ng kapayapaan! IPAGDIWANG MO ANG IYONG MGA
KAPISTAHAN, Oh Juda, tuparin mo ang iyong mga panata; sapagka't ang masama
ay hindi na dadaan pa sa iyo; siya'y lubos na nahiwalay. (Nah. 1:15
TLAB).
Sa pagdating ng Mesiyas aylahat ay susundin nila at walang sinuman ang
papayagang dungisan ang mga Kapistahan o ang pang-unawa at kaalaman ng Diyos.
Mula doon ang Kalaban at ang nangahulog na Hukbo ay makukulong, at hindi na
mangangaral ng pagsamba Sa diyus-diyosan at kasamaan (Is. 66:18-24;
Zac.14:16-21). Makikilala ng mga tao ang Nag-iisang Tunay na Diyos at si
Jesucristo na Kanyang isinugo (Juan 17:3).
Sumusunod tayo ngayon bilang Iglesia, at tapat tayo sa Pananampalataya na
minsang ibinigay sa mga banal. Sa ganitong paraan lamang matatapos ang
pagpapanumbalik.
Ang unang hakbang ay ang makilahok sa proseso ng pagpapabanal ng 1 Abib at
magpatuloy hanggang sa 7 Abib. Ang kapisanan ay nasa posisyon na kung saan
maaari na tong pumunta sa Paskuwa at si Cristo ay maaaring ipagpanibago ang
kanyang ugnayan sa kanila.
Sa
ganitong paraan, tinutulungan natin na maging posible ang mga nagkakamali na
maging karapat-dapat para sa pagpapanibago. Ang pagdiriwang ng mga
Kapistahan sa tamang paraan ay mahalaga para sa patuloy na ugnayan sa Diyos
sa Banal na Espiritu at sa pagsulong sa pananampalataya.
Sa pamamagitan ng pagsunod ginagawa nating posible para sa iba na maunawaan
at maidagdag sa Katawan ni Cristo, at para ang Katawan ay lumago bilang
Iglesia ng Diyos at sa katotohanan at katapatan ng pananalig.
q