Christian Churches of God
No. 032
Nanunumpa Sa pamamagitan ng Diyos
(Edition
1.0 20010804-20010804)
Dapat bang manumpa ang isang Cristiano sa pamamagitan ng Bibliya o sa
anumang bagay: Ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol sa nanunumpa at panunumpa?
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
2001 Wade Cox, Ron
Proposch, Andrew and Dale Nelson, Storm Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Manumpa Sa Diyos
Sa buong Lumang Tipan maraming halimbawa ng mga tao na nanunumpa na gagawin
nila ang isang gawain para sa iba.
Ang isang halimbawa ay
Genesis 24:37-41:
Pinapanumpa ako ng
aking panginoon, na sinasabi, ‘Huwag mong ikukuha ng asawa ang aking anak sa
mga anak na babae ng mga Cananeo na siyang lupaing aking tinitirhan; kundi
pumunta ka sa bahay ng aking ama at sa aking mga kamag-anak at ikuha mo roon
ng asawa ang aking anak.’Kaya't sinabi ko sa aking panginoon, ‘Baka hindi
sumama sa akin ang babae!’ At sinabi niya sa akin, ‘Ang Panginoon, na lagi
kong sinusunod ay magsusugo ng kanyang anghel upang makasama mo, at kanyang
pagpapalain ang iyong lakad, at ikukuha mo ng asawa ang aking anak mula sa
aking mga kamag-anak at sa angkan ng aking ama. Makakalaya ka sa aking
sumpa, kapag ikaw ay dumating sa aking mga kamag-anak; kahit hindi nila
ibigay sa iyo ang babae ay makakalaya ka sa aking sumpa.
At Genesis 50:5-6:
Pinanumpa ako ng
aking ama, na sinasabi, ‘Ako'y malapit nang mamatay; ililibing mo ako doon
sa libingan na aking hinukay para sa akin sa lupain ng Canaan.’ Kaya't
ngayon ay nakikiusap ako na pahintulutan ninyo akong umalis, at ilibing ko
ang aking ama, at muli akong babalik.” Sinabi ng Faraon, “Umalis ka, at
ilibing mo ang iyong ama, ayon sa kanyang ipinasumpa sa iyo.”
Maraming halimbawa ng mga
tao na nanunumpa/nangangako/nagbibigay ng panunumpa (minsan sa kanilang
sariling kapahamakan) upang gawin ang isang bagay kapalit ng isang pagkilos
na nais nilang isagawa ng Diyos upang tulungan sila sa ilang paraan. Madalas
ang pagnanais na ito ay salungat sa malinaw na kalooban ng Diyos at sa
propesiya, ayon sa ipinahayag ng Kanyang mga lingkod na mga propeta.
Isang halimbawa ng ganitong
uri ng gawain na nais ng isang tao na salungat sa kalooban ng Diyos at sa
paghatol na salungat sa Kanyang kautusan, ay matatagpuan sa kakaiba at
mahiwagang teksto sa Mga Hukom 11:29-40:
Pagkatapos ang
Espiritu ng Panginoon ay dumating kay Jefta, at siya'y nagdaan sa Gilead at
Manases, at nagdaan sa Mizpa ng Gilead, at mula sa Mizpa ng Gilead ay
nagdaan siya sa mga Ammonita. 30At nagbitaw si Jefta ng isang
panata sa Panginoon, at nagsabi, “Kung iyong ibibigay ang mga Ammonita sa
aking kamay, 31ay mangyayari na sinumang lumabas sa mga pintuan
ng aking bahay upang sumalubong sa akin, sa aking pagbalik na mapayapa
galing sa mga anak ni Ammon ay magiging sa Panginoon, at iaalay ko iyon
bilang handog na sinusunog.” 32Sa gayo'y tinawid ni Jefta ang mga
anak ni Ammon upang lumaban sa kanila; at sila'y ibinigay ng Panginoon sa
kanyang kamay. 33Sila'y pinagpapatay niya mula sa Aroer hanggang
sa Minit, na may dalawampung lunsod, at hanggang sa Abel-keramim.
Sa gayo'y nagapi ang mga
anak ni Ammon sa harap ng mga anak ni Israel.
Dito makikita natin na ang
Espiritu ng Panginoon ay dumating kay Jefta at ginamit ng Diyos si Jefta
upang magapi ang Ammon sa harap ng mga anak ni Israel. Inakala ni Jefta na
ang pagsakop na iyon ay isang pagnanais ng Diyos na puksain ang Ammon kahit
na hindi iyon ang kaso. Ang mga Moabita dahil sa kanilang pagsamba sa
diyos-diyosan ay tinanggal mula sa kapisanan ng Panginoon at bilang mga anak
ni Ammon lamang sila makakapasok sa bansa ng Israel at maisasama ayon sa
ipinahayag ng Diyos na mangyayari sa mga huling araw. Susundin ng Ammon ang
Israel sa mga huling araw ayon sa nakita natin sa Isaias 11:14. Sa Jeremias
49 makikita natin ang inihulang pagkawasak ng mga bansa ni Esau at Edom
ngunit sa 6 ay ipinapakita ang pagkakabihag ng Ammon sa Israel.
Hindi sila winasak
at ang kalooban ng Diyos ay hindi naunawaan. Magpatuloy tayo sa Mga Hukom 11
sa versikulo 24 kung saan nakita natin na ang Ammon ay sumasamba kay Cemos
na ipinagbabawal sa mga anak ni Abraham (tingnan
Ang Gintong Guya (No. 222).
Sa versikulo 34 makikita natin:
34
Pagkatapos si Jefta ay umuwi sa kanyang bahay sa Mizpa.
Ang kanyang anak na babae ay lumabas upang salubungin siya ng alpa at ng
sayaw. Siya ang kanyang kaisa-isang anak at liban sa kanya'y wala na siyang
anak na lalaki o babae man. 35Pagkakita niya sa kanya, kanyang
pinunit ang kanyang damit at sinabi, “Anak ko! Pinababa mo akong lubos, at
ikaw ay isa sa mga bumabagabag sa akin; sapagkat gumawa na ako ng panata sa
Panginoon, at hindi ko na mababawi.”
Ang tekstong ito ay hindi
gaanong nauunawaan.
Namanata si Jefta na
wawasakin ang Ammon. Kung sila ay ibibigay sa kanyang kamay kung gayon ang
sinumang lumabas mula sa kanyang bahay sa kanyang pagbabalik ay magiging
para sa Panginoon bilang isang espesyal na panata. Ngayon mayroong nang mga
probisyon sa Kautusan para sa panatang ito, ngunit ito ay partikular sa kaso
ng isang babaeng tatlumpung siklo ng pilak (cf. Lev 27:1-8).
Walang anumang probisyon na ialay ang isang tao. Sa katunayan ipinagbabawal
ito ayon sa Kautusan at pinatibay pa ng tekstong ito. Ginamit ni Jefta ang
mga parehong ideya at kautusan ng pagsamba kay Cemos sa kanyang sariling
bayan sa kabila ng Kautusan ng Diyos at siya ay dapat husgahan sa
katotohanang iyon. Malinaw na ang kanyang anak na babae mula sa kanyang
nakaugalian ay pumunta sa bundok, tulad ng kaugalian sa pagsamba sa guya sa
Ammon.
36 At sinabi niya sa
kanya, “Ama ko, kung iyong ibinuka ang iyong bibig sa Panginoon, gawin mo sa
akin ang ayon sa lumabas sa iyong bibig; yamang ipinaghiganti ka ng
Panginoon sa iyong mga kaaway, samakatuwid ay sa mga Ammonita.” 37Sinabi
niya sa kanyang ama, “Hayaan mong gawin ang bagay na ito sa akin. Hayaan mo
lamang ako ng dalawang buwan, upang ako'y humayo't gumala sa mga bundok at
tangisan ko at ng aking mga kasama ang aking pagkabirhen.” 38At
kanyang sinabi, “Humayo ka.” At siya'y kanyang pinaalis nang dalawang buwan.
Siya at ang kanyang mga kasama ay umalis, at tinangisan ang kanyang
pagkabirhen sa mga bundok. 39Sa katapusan ng dalawang buwan,
siya'y nagbalik sa kanyang ama, at ginawa sa kanya ang ayon sa kanyang
panata na kanyang binitiwan. Siya'y hindi kailanman nasipingan ng lalaki. At
naging kaugalian sa Israel, 40na ang mga anak na babae ng Israel
ay pumupunta taun-taon upang alalahanin ang anak ni Jefta na Gileadita, apat
na araw sa loob ng isang taon.
Sa kasong ito hindi siya
dapat makakilala ng sinumang lalaki at maitalaga. Kung patayin man siya nito
o siya ay ibinukod sa pag-aasawa at italaga sa paglilingkod sa Templo ay
hindi natin alam, ngunit mula sa gawaing ito ang kanyang lahi sa kanyang
anak na babae ay naputol, tulad ng kanyang ninais na puksain ang mga anak ni
Ammon. Mayroong apat na araw ng pag-aayuno na binanggit sa Bibliya bilang
mga pag-aayuno sa Juda. Ang kaugalian para sa bawat araw ay maaaring may
ugnayan, ngunit ang proseso ay nauna sa kaganapan ng mga pag-aayuno.
Malalaman natin sa
pamamagitan ng mga propeta na ang mga anak ay hindi mapaparusahan para sa
mga kasalanan ng kanilang mga magulang at bawat tao ay parurusahan para sa
kanyang sariling kasalanan.
Mula sa tekstong ito
makikita natin ang mga sumusunod:
Hindi kinakailangang
manumpa.
Ang pag-aalay ay
ipinagbabawal.
Ang konsepto ng "pagpunta
sa bundok" ay may kahulugan na nauugnay sa mga sistema ng pagkamayabong
noong mga panahong iyon.
Ang kaugalian ng paganong
pagsamba ay hindi naialis mula sa Israel sa buong panahon ng pananakop. Sa
panahon ni Cristo, pinanatili ni Herodes ang kaugalian ng mga kaarawan. Ang
mga anak na lalaki at babae ni Job ay pinatay dahil sa gawaing ito. Sa
panahon ng Romano pinatay ang mga bihag at ang mga Judio ay binihag at
ginamit para sa layuning ito sa mga kaarawan ng emperador sa pagbagsak ng
Judea at ng mga paghihimagsik.
At Marcos 6:21-28:
Ngunit dumating ang
isang pagkakataon na si Herodes sa kanyang kaarawan ay nagbigay ng isang
salu-salo para sa kanyang mga mahistrado, mga pinuno ng hukbo at mga
pangunahing tao sa Galilea. 22Nang pumasok ang anak na babae ni
Herodias at sumayaw, siya'y nagustuhan ni Herodes at ng kanyang mga
panauhin. Sinabi ng hari sa dalaga, “Hingin mo sa akin ang maibigan mo at
ibibigay ko sa iyo.” 23At sumumpa siya sa kanya, “Ang anumang
hingin mo sa akin ay ibibigay ko sa iyo, kahit na ang kalahati ng aking
kaharian.” 24Lumabas siya at sinabi sa kanyang ina, “Ano ang
aking hihingin?” At sinabi niya, “Ang ulo ni Juan na Tagapagbautismo.”
25At nagmamadali siyang pumasok sa kinaroroonan ng hari at humiling na
sinasabi, “Ibig kong ibigay mo sa akin ngayon din ang ulo ni Juan na
Tagapagbautismo na nasa isang pinggan.” 26At lubhang nalungkot
ang hari, ngunit dahil sa kanyang pangako at sa kanyang mga panauhin, ayaw
niyang tumanggi sa kanya. 27Agad na isinugo ng hari ang isang
kawal na bantay at ipinag-utos na dalhin sa kanya ang ulo ni Juan.
Umalis nga ang kawal at pinugutan niya ng ulo si Juan sa bilangguan.
28At
dinala ang ulo ni Juan na nasa isang pinggan at ibinigay ito sa dalaga at
ibinigay naman ito ng dalaga sa kanyang ina.
Sa tekstong ito siya rin ay
lumabag sa Exodo 23:2. Siya ay takot sa karamihan na nasa kanyang harapan at
binago ang hatol upang gumawa ng kasamaan upang hindi magalit ang karamihan.
Sa lahat ng mga halimbawang
ito makikita natin ang isang ugali sa konsepto na si Cristo bilang
sakripisyo para sa bawat isa at
sa lahat anuman ang kalagayan o panata.
Awtoridad
Kapag ang isa ay sumumpa
ginagawa niya ito sa pamamagitan ng mas mataas na awtoridad kaysa sa kanyang
sarili. Siya ay nakatali sa sumpang iyon ayon sa nakasaad sa Mga Bilang
30:2.
Mga
Bilang 30:2 Kapag ang isang lalaki ay namanata ng isang panata sa Panginoon,
o sumumpa ng isang sumpa, na itinali ang kanyang sarili sa pamamagitan ng
isang panata, ay huwag niyang sisirain ang kanyang salita. Kanyang tutuparin
ang ayon sa lahat ng lumabas sa kanyang bibig.
Sa lahat ng nabanggit ito
ay isang karaniwang kaugaliang panlipunanat pagpapatatag ng isang kasunduan
sa pamamagitan ng usapan. Ang isang bersyon nito sa kasalukuyang lipunan ay
ang "maghawak ng kamay" ibig sabihin makipagkamayan o sa isang huukuman ang
manumpa sa awtoridad ng Bibliya.
Isang nakakapukaw na
pagpapalawig ng nabanggit ay ang tipan ng Diyos sa tao. Ito rin ay isang
kasunduan sa pamamagitan ng usapan na Kanyang pinagtibay sa pamamagitan ng
pangako at sumpa.
Deuteronomio 7:8 kundi dahil iniibig kayo ng Panginoon, at
kanyang tinutupad ang pangako na kanyang ipinangako sa inyong mga ninuno,
kaya inilabas kayo ng Panginoon sa pamamagitan ng makapangyarihang kamay at
tinubos kayo sa bahay ng pagkaalipin, mula sa kamay ng Faraon na hari sa
Ehipto.
Malinaw na hindi nagbabago
ang Diyos mula sa isang araw hanggang sa susunod at hindi Niya sisirain ang
pangakong Kanyang ibinigay nanumpa man ng pangako o hindi. Para lamang sa
ating kapakinabangan na tiniyak ng Diyos ang Kanyang pangako sa pamamagitan
ng sumpa.
Ito ang ating kasanayan na paraan upang dinggin ang
isang pangako na totoo.
Obviously God does not
change from one day to the next and is not going to break a promise He has
given whether He swears an oath or not. It is for our benefit only that He
confirms His promise with an oath. It is the way we are used to hearing a
promise validated.
Hebrews 6:16-17 For men
verily swear by the greater…confirmed [it] by an oath
Hebreo 6:16-17
Nanunumpa ang mga
tao sa harap ng higit na mataas sa kanila, at ang sumpang binitawan bilang
katibayan ay nagwawakas ng bawat usapin. 17Gayundin naman, sa
pagnanais ng Diyos na maipakita sa mga tagapagmana ng pangako na hindi
maaaring mabago ang kanyang pasiya, pinagtibay niya ito sa pamamagitan ng
isang sumpa;
Ang mga Kasulatan ba ng BT
ay kumokontra sa gawaing ito ng panunumpa na malinaw na ginawa sa LT?
Mateo 23:16-22:
“Kahabag-habag kayo,
mga bulag na taga-akay na nagsasabi, ‘Kung ipanumpa ninuman ang templo, ay
wala iyong kabuluhan, ngunit kung ipanumpa ninuman ang ginto ng templo, siya
ay may pananagutan.’ 17Kayong mga mangmang at mga bulag! Alin ba
ang higit na dakila, ang ginto, o ang templo na nagpapabanal sa ginto?
18At sinasabi ninyo, ‘Kung ipanumpa ninuman ang dambana, ay wala iyong
kabuluhan, ngunit kung ipanumpa ninuman ang handog na nasa ibabaw nito, siya
ay may pananagutan.’ 19Kayong mga bulag! Sapagkat alin ba ang
higit na dakila, ang handog o ang dambana na nagpapabanal sa handog? 20Kaya't
ang gumagamit sa dambana sa pagsumpa ay nanunumpa dito, at sa lahat ng mga
bagay na nasa ibabaw nito. 21At ang gumagamit sa templo sa
pagsumpa ay nanunumpa dito, at sa kanya na tumatahan sa loob nito. 22Ang
gumagamit sa langit sa pagsumpa ay nanunumpa sa trono ng Diyos at sa kanya
na nakaupo doon.
Ang kasulatang ito ay
tinutukoy na ang mga Judio ay nanunumpa. Gayunpaman, ang isyu ay hindi ang
panunumpa kundi na labis na pagkabulag sa espiritwal ng mga Eskriba at
Fariseo na hindi nila makita
kung ano ang espirituwal na mahalaga at kung ano ang hindi. Ang patunay sa
kanilang maling pagtuturo na kapag sila ay nanunumpa ginagawa nila ito sa
pamamagitan ng mga bagay na may mas mababang halaga. Ang utos ay para sa
Eskriba at Fariseo na suriin ang kanilang espiritwalidad. Sa tekstong ito
makikita rin natin ang plano ng Diyos sa pagtatatag ng Templo ng Diyos
bilang mga hinirang. Sa bagay na ito ang konsepto ay inaangat sa Luklukan ng
Diyos.
Dapat nakatuon ang kanilang
isipan sa mga espirituwal na bagay ngunit hindi nila ginawa. Ginamit nila
ang Dakong Kabanal-banalan upang mag-imbak ng ginto na natuklasan ni Pompey
nang pumasok siya sa Templo. Sa kanyang karangalan iniwan niya ito roon.
Ang gawaing ito ng maling
panunumpa ay pinahintulutan ng kaisipan ng pangunahing Romano Katoliko sa
loob ng maraming siglo. Itinuro nila, ang salungat sa malinaw na turo ng
Bibliya, na hindi sila nakatali sa mga panunumpa sa mga hindi Romanong
Katoliko at ang kanilang ministeryo ay pwedeng gumawa ng anumang bilang o
uri ng kasalanan sa pagpatay at pagtataksil dahil sa kanilang mga panunumpa
sa sistema ng papa. Naniwala sila na ang kanilang panunumpa ang
nangingibabaw sa lahat ng iba pang moralidad at sila'y binigyan ng
kapangyarihan na gumawa ng maling mga panunumpa sa anumang iba pang
kalagayan. Ang pananaw na ito ay salungat sa Bibliya at sa mga Kautusan ng
Diyos at sa patotoo ni Jesucristo.
Santiago 5:12 Ngunit
higit sa lahat, mga kapatid ko, huwag ninyong ipanumpa ang langit o ang
lupa, o ang anumang ibang panunumpa, kundi ang inyong “Oo” ay maging oo; at
ang inyong “Hindi” ay maging hindi, upang kayo'y huwag mahulog sa ilalim ng
kahatulan.
Ang Santiago 5:12 (tulad sa
Mat. 5:33-36) ay isang kasulatan na sa unang tingin ay tila direktang
sumasalungat sa lahat ng iba pang mga kasulatan tungkol sa bagay na ito.
Kung susuriing mabuti makikita natin na tinutukoy ni Santiago na kung ang
isang Cristiano ay nagsabi na gagawin niya o hindi niya gagawin ang isang
bagay, o na ang isang bagay ay totoo, dapat nating tuparin ang ating sinabi,
ibig sabihin dapat natin pangatawanan ang ‘oo’ o ‘hindi’ kung ano man ang
kaso. Hindi na kailangan pang suportahan ito ng panunumpa upang patunayan
ang ating sinasabi. Ang katotohanan ng ‘oo’ o ‘hindi’ ay sapat na. Kung
hindi ganoon ito’y magiging kalapastanganan sa Diyos na tuwing tayo ay
magsasabi ng oo kahit na hindi natin ito ibig sabihin. Malalabag natin ang
utos na huwag kang magsisinungaling. Kaya't, ang panunumpa o pangako ay o
dapat ay lipas na at hindi na kinakailangan sa kaso ng mga hinirang.
Ito ay naaayon sa utos na
huwag susumpa ng kasinungalingan. Tingnan ang Levitico 19:12; Mateo 5:33-36
at Mga Bilang 30:2.
Mayroon ding mahigpit na
babala na iwasan ang panunumpa na ating ikapipinsala (Huk. 11:29-40 at
Marcos 6:21-28). Sa parehong mga pagkakataong ito ang nanumpa ay nagsisi sa
ginawa niya, ngunit sa lahat ng mga pagkakataon ay dapat tuparin ang
ipinangako. (Mayroong pagbubukod sa patakarang ito; tingnan ang Blg.
30:10-13. Ang usaping ito ay may kinalaman din sa pagpapawalang-bisa ng mga
panata ng mga babae sa ilalim ng awtoridad ng kanilang mga ama o asawa).
Sa konklusyon, ang
argumento na minsan ginagamit na hindi tayo pinapayagan ng Diyos na manumpa
sa Bibliya para tiyakin na tayo ay magsasabi ng katotohanan, o sa ibang
salita na ang ating ‘oo’ ay maging ‘oo’ at ang ‘hindi’ ay ‘hindi’ na hindi
lubos na tama. Dahil ang mundong ito ay nauunawaan na ang pagpapatunay ay
kinakailangan sa pamamagitan ng pagtukoy sa isang mas mataas na awtoridad.
Naglaan din ang Diyos ng kautusan para dito. Ang punto ay hindi na dapat ito
kailanganin, dahil dapat tayong manindigan sa kung ano ang ating sinabi nang
hindi na kinakailangang manumpa na gagagawin natin ito. Kung tayo ay
manunumpa hindi mas higit o kulang ang ating pananagutan sa ating sinalita o
mga ginawa kaysa kung hindi tayo nanumpa. Ang anumang lumalabas sa ating
bibig ay katumbas dapat ng panunumpa.
Naglaan ang Kautusan ng Diyos para sa pagbibigay ng mga panunumpa. Ang
binibigay na paraan ng pagsasagawa ng panunumpa sa loob ng Christian
Churches of God ay sa pamamagitan ng paninindigan. Gayunpaman, pinapayagan
ding gumawa ng panunumpa kung walang ibang paraan na magagamit.
q