Christian Churches of God
No. 139
Pagtitipon ng Ani
(Edition
3.0 19940908-19990904-20070813)
Ang Handog sa Pagtitipon ng Ani na sinisimulan ang Kapistahan ng Tabernakulo
ay nasa ilalim ng regulasyon ng ordinansa at may serye ng mga kinakailangang
gawin na dapat alam ng Cristiano. Ang tatlong pagkakasunod-sunod ng mga
handog ay nasa ilalim ng regulasyon. Ang aralin na ito ay sumasaklaw sa
Kapistahan ng Pagtitipon ng ani, ang sensus at buwis sa Pagbabayad-sala, mga
kabilugan ng buwan, Pentecostes, mga Pakakak, ang hatol kay Satanas, mga
trabaho ng mga binuhay na mag-uli, at pagsasanay sa hukbo ng Diyos.
Christian Churches of God
E-mail:
secretary@ccg.org
(Copyright
©
1994-1999, 2007 Wade
Cox)
(Tr. 2024)
This paper may be freely copied and distributed
provided it is copied in total with no alterations or deletions. The
publisher’s name and address and the copyright notice must be included.
No charge may be levied on recipients of distributed copies.
Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews
without breaching copyright.
This paper is available from the World Wide Web
page:
http://logon.org and
http://ccg.org
Pagtitipon
ng Ani
May tatlong panahon ng kapistahan. Ang Kapistahan ng Pagtititpon ng Ani –
tinatawag na Kapistahan ng Tabernakulo o Kapistahan ng mga Kubol – ay ang
ikatlong pagkakataon ng pagharap sa Panginoon (Ex. 23:14-16; 34:22-23; Lev.
23:33-44).
Levitico 23:33-44 At
nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 34“Iyong sabihin
ang ganito sa mga anak ni Israel: Sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwang
ito ay pitong araw na Kapistahan ng mga Kubol sa PANGINOON. 35Ang
unang araw ay isang banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anumang
mabigat na gawain. 36Pitong araw na maghahandog kayo sa PANGINOON
ng handog na pinaraan sa apoy. Sa ikawalong araw ay magkakaroon kayo ng
banal na pagpupulong; at kayo'y maghahandog sa PANGINOON ng handog na
pinaraan sa apoy. Ito ay isang taimtim na pagtitipon; huwag kayong gagawa ng
anumang mabigat na gawain. 37“Ito ang mga takdang kapistahan sa
PANGINOON na inyong ipahahayag bilang mga banal na pagpupulong, upang
maghandog sa PANGINOON ng handog na pinaraan sa apoy, ng handog na sinusunog,
ng butil na handog, at ng mga inuming handog, na bawat isa ay sa nararapat
na araw; 38bukod sa mga Sabbath sa PANGINOON, at bukod sa inyong
mga kaloob, bukod sa lahat ng inyong panata, bukod sa lahat ng inyong mga
kusang-loob na handog na inyong ibibigay sa PANGINOON. 39“Gayundin,
sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwan, kapag inyong tinipon ang bunga ng
lupain, ipagdiriwang ninyo ang mga kapistahan ng PANGINOON sa loob ng pitong
araw; ang una at ikawalong araw ay Sabbath. 40Sa unang araw ay
magdadala kayo ng bunga ng magagandang punungkahoy, ng mga sanga ng mga
palma, mga sanga ng mayayabong na punungkahoy, at ng maliliit na halaman sa
batis; at kayo'y magdiriwang sa harapan ng PANGINOON ninyong Diyos sa loob
ng pitong araw. 41Inyong tutuparin ito bilang isang kapistahan sa
PANGINOON sa loob ng pitong araw sa bawat taon. Ito ay isang tuntunin
magpakailanman sa buong panahon ng inyong salinlahi; sa ikapitong buwan ay
ipagdiriwang ninyo ang kapistahang ito. 42Kayo'y maninirahan sa
mga kubol sa loob ng pitong araw; ang lahat ng katutubo sa Israel ay
maninirahan sa mga kubol, 43upang malaman ng inyong salinlahi na
pinatira ko sa mga kubol ang mga anak ni Israel nang sila'y aking ilabas sa
lupain ng Ehipto: Ako ang Panginoon ninyong Diyos.” 44Gayon
ipinahayag ni Moises ang mga takdang kapistahan ng PANGINOON sa bayan ng
Israel. (AB)
Dapat tandaan dito na ang Israel ay inutusan na manirahan sa mga kubol para
sa buong Kapistahan. Ito ay orihinal na dapat gawing mula sa mga sanga,
subalit binago ito sa paggamit ng mga tolda, marahil para sa mga
kadahilanang pangkapaligiran at dahil sa kalakihan. Binanggit ni Oseas na
ang Israel ay nanirahan sa mga tolda sa panahong ito at pinagawang manirahan
sa mga tolda o kubol gaya ng ginawa nila sa Kapistahan (Os 12:9). Ang
paninirahan na ito sa mga kubol ay muling itinatag sa ilalim ng
pagpapanumbalik ni Nehemias (Neh. 8:14-17).
Ang konsepto ng paninirahan sa mga kubol ay upang palakasin ang pagtitiwala
ng Israel sa Diyos habang sila ay naninirahan sa ilang. Ang pagpapanumbalik
ay nagdudulot ng isa pang exodo katulad ng naranasan ng Israel mula sa
Egipto. Sa pagkakataong ito, ito ay katulad ng inilarawan sa Isaias
66:18-24. Ang exodong ito ay magiging mas dakila kaysa sa unang exodo at
papalit sa unang exodo na iyon. Kaya ginagamit ang mga kubol sa Kapistahan
ng mga Kubol o Tabernakulo. Ang Kapistahan ay kumakatawan sa huling yugto sa
ilalim ng Mesiyas para sa Milenyo, na namumuno mula sa Jerusalem. Tanging sa
Huling Dakilang Araw ay hindi na kinakailangan ang mga kubol ayon sa
Kautusan ng Diyos. Ito ay dahil ang Huling Dakilang Araw ay sumisimbulo sa
huling pagpapanumbalik at pagkakasundo sa Diyos. Ang paninirahan sa mga
kubol o pansamantalang tirahan ay kinakailangan para sa Kapistahan.
Ang buong kabanata ng Levitico 23 ay nagpapaliwanag sa bawat isa sa mga
Kapistahan ng Pag-aani nang sunud-sunod, hanggang sa Kapistahan ng mga
Tabernakulo at nang Huling Dakilang Araw. Ang Pagtitipon ng Ani ay ang
huling ani. Sa pagkakasunod-sunod na ito, makikita natin kung bakit tatlo
lang ang mga koleksyon na iniutos bawat taon. Mali na magkaroon ng higit pa
sa tatlong koleksyon.
Ang sensus na ginanap sa Araw ng Pagbabayad-sala ay isang buwis. Ang aralin
na
Pagbabayad-sala (No. 138)
ay tumatalakay sa buong sensus at buwis na kinuha, at bakit mali na
magkaroon ng anumang koleksyon sa Araw ng Pagbabayad-sala. Ito, sa
katunayan, ay isang pang-insulto kay Jesucristo at isang kritisismo sa
sakripisyo ni Jesucristo. Muling ipapakilala ni Cristo ang buwis ng templo
kapag siya ay tumayo sa Sion. Gayunpaman, hindi niya ito ipakikilala
hanggang siya ay tumayo sa Sion.
Ang pagkakaroon ng pitong koleksyon bawat taon sa bawat Banal na Araw, o mas
masahol pa, lingguhan, ay salungat sa Kasulatan.
Ito ay lubos na salungat sa direksyon ni Jesucristo bilang Anghel ng Tipan.
Ang Ikalabing-limang araw ng Ika-pitong buwan ay kabilugan ng buwan.
Madalas, ang mga Kapistahan sa ilalim ng kalendaryo ng mga Judio ay
nangyayari isang araw o dalawang araw pagkatapos ng tunay na mga araw ng
Kapistahan. Ang Kautusan tungkol sa pagtukoy sa mga Kapistahan ay striktong
nauugnay sa Bagong Buwan, hindi sa sistema ng mga Judio ng pagkalkula sa
molad ng Tishri. Sinasabi ng Levitico 23:33-35:
Levitico 23:33-35 At
nagsalita ang PANGINOON kay Moises, na sinasabi, 34“Iyong sabihin
ang ganito sa mga anak ni Israel: Sa ikalabinlimang araw ng ikapitong buwang
ito ay pitong araw na Kapistahan ng mga Kubol sa PANGINOON. 35Ang
unang araw ay isang banal na pagpupulong; kayo'y huwag gagawa ng anumang
mabigat na gawain. (AB)
Ang Kapistahan ay isang simbolo ng ating paglaya mula sa mga sistema ng
mundo.
Si Cristo ang naglabas sa atin mula sa Egipto patungo
sa Israel.
Ito ay isang pisikal na tanda ng kaligtasan sa
hinaharap. Inilabas niya tayo minsan, at ilalabas niya tayo muli, sa
espiritwal at pisikal. Ang una sa mga unang bunga ay si Jesucristo. Ang
Handog ng Inalog na Bigkis, na kinuha sa Paskuwa, ay kumakatawan kay
Jesucristo bilang mismong una sa mga unang bunga.
Ang Pentecostes, hindi ang Tabernakulo, ay ang ani ng mga hinirang at
patuloy pa rin. Ang dahilan kung bakit ito ay dapat sa Pentecostes ay dahil
lahat ng ating mga tao ay inani mula noong 30 CE, mula sa kamatayan ni
Jesucristo, hanggang sa kasalukuyan.
Sa Pentecostes ng 30 CE ay
binigyan tayo ng Banal na Espiritu.
Ito ang paunang
bayad para sa mga unang bunga ng ating pagtawag at pananampalataya. Ang mga
natutulog sa alabok ay bahagi ng mga unang bunga. Kaya't hindi nararapat
para sa atin na tingnan ang Kapistahan ng Tabernakulo o mga Kubol bilang
ating ani. Tayo ay naani na mula sa Pentecostes at makakasama si Cristo sa
kanyang pagbabalik. Ngunit may isang malaking gawain na kailangan gawin at
makikibahagi tayo sa ani ng panahong ito.
Ang dahilan kung bakit walang koleksyon na kinuhuha sa mga Pakakak o
Pagbabayad-sala ay dahil wala itong anumang kinalaman sa atin. Anumang gawa
sa mga Pakakak o Pagbabayad-sala
ay pawang sa pamamagitan lamang ng nagliligtas na biyaya ni Jesucristo sa
ilalim ng direksyon ng Diyos. Si Cristo ay dumating upang iligtas at
protektahan tayo. Ito ay hindi isang bagay na personal nating inaani o
ginagawa; kaya't wala tayong ibang maihahandog maliban ang ating mga sarili.
Sa katunayan, ito ay partikular na ipinagbabawal na mangolekta sa Araw ng
Pagbabayad-sala kung saan ang isang tao ay nagbibigay ng higit pa kaysa sa
iba. Dapat unawain ng mga hinirang sa ibang mga iglesia at tignan ito bilang
isang konsepto at itanong: "Bakit natin ginagawa ito, kung ito ay partikular
na ipinagbabawal?" Walang tao ang dapat magbigay ng higit o mas mababa kaysa
sa iba. Ito ay isang partikular na buwis. Ang kamalian ay pumasok sa mga
hinirang dahil hindi nila sinusunod ang katotohanan; sa halip, sinusunod
nila ang mga tao.
Ang konsepto ng ani na ito, bilang Pagtitipon ng Ani, ay ang pagtatatag ng
panahon ng milenyal na istraktura ng katuwiran. Magagawa natin kontrolin ang
planeta at dalhin ang katuwiran at katarungan sa planetang ito. Gagawa tayo
ng ani na marahil ay nagawa na sana kung mas maaga nang kinuha ng Juda ang
kanilang lugar. Ang ganitong haka-haka ay problematiko dahil ang lahat ng
bagay ay ginagawa ayon sa prescience at direksyon ng Diyos. Tinatawag ang
mga tao sa partikular na mga panahon upang gawin ang partikular na mga
gawain. Sino ang makapagsasabi kung bakit may limitadong bilang ng mga
hinirang sa anumang panahon? Sino ang makapagsasabi kung bakit may
partikular na mga tao sa partikular na lugar na nakakaunawa at kumikilos, at
kung bakit hindi naiintindihan ng karamihan? Bakit ang mga bilang ay
napaka-kaunti? Sino ang nakakaalam kung ano ang ginagawa ng Diyos?
Kailangan nating gawin ang ating tungkulin at kailangan nating sundin ang
Kautusan ng tapat at maunawaan ang espirituwal na aplikasyon nito.
Tinatawag ng Diyos ang bawat isa sa pinaka tamang
panahon para sa kanilang bahagi sa Plano ng Kaligtasan. Iyan ang dahilan
kung bakit nagsalita si Cristo sa mga talinghaga at kung bakit ang mga
misteryo ng Diyos ay inihahayag nang may kontrol (tingnan ang aralin na
Ang Mga Hiwaga ng Diyos (No. 131)).
Sinusunod ng mga Judio ang Kautusan, sabi nila, ngunit hindi nila nauunawaan
ang espirituwal na aplikasyon nito. Kaya't binabalot nila ito ng mga
tradisyon.
Ngayon ay suriin natin kung bakit dapat ibigay ang handog na ito sa unang
gabi ng Kapistahan ng Tabernakulo.
Ito ay kumakatawan
sa ikatlong malaking ani gaya ng makikita sa Exodo 23:17-19.
Exodus 23:17-19
Three times in the year all thy males shall appear before the Lord
GOD. 18Thou shalt not offer the blood of my sacrifice with
leavened bread; neither shall the fat of my sacrifice remain until the
morning. 19The first of the firstfruits of thy land thou shalt
bring into the house of the LORD thy God. Thou shalt not seethe a kid in his
mother’s milk. (KJV)
Sinasabi sa Revised Standard Version:
Exodus 23:17-19
Three times in the year shall all your males appear before the Lord
GOD. 18 “You shall not offer the blood of my sacrifice with
leavened bread, or let the fat of my feast remain until the morning. 19
“The first of the first fruits of your ground you shall bring into the
house of the LORD your God. “You shall not boil a kid in its mother’s milk.
(RSV)
Ang buong talata ay sinipi dahil ang parte na
You shall not boil a kid in its
mother’s milk ay nakatali sa versikulo 19, at hindi ito nandoon nang
walang dahilan. Ang pagkain na tinutukoy ay isang kaugaliang panrelihiyon ng
silangan na nauugnay sa mga misteryo ng Babilonia. Wala itong kinalaman sa
paghahalo ng gatas at karne. Ang mga hain din ay pinakukuluan. Kaya't ang
pagpapakulo ng batang kambing sa gatas ng kanyang ina sa oras na ito ng
paghahandog ay magdudulot ng epekto sa paggawa ng paghahandog na hain sa
seremonya ng mga misteryo, at samakatuwid ay idolatriya. Kaya't ito ay
ipinagbawal, at nandito sa teksto upang ipahayag ang konseptong iyon.
Mayroon ding isa pang konsepto dito sa teksto. Ang salin ng KJV ay sinasabi
sacrifice at ang RSV ay sinasabi
feast. Ang Interlinear Bible ay
sinasabi sacrifice din.
Thou shalt not offer
the blood of my sacrifice with leavened bread; neither shall the fat of my
sacrifice remain until the morning.
Ang konseptong ito ay kaugnay sa kung ano ang feast at kung ano ang
sacrifice. Ang salita para sa feast
ay khawg (SHD 2282), na
nangangahulugang isang
kapistahan o isang biktima.
Inilagay ito ng Young sa kategoryang
sacrifice batay sa KJV.
Ayon sa Interlinear Bible,
ang Masoretic Text ay tumutukoy sa salita bilang ayon sa Strong’s
Concordance. Kaya’t ang layunin ay naging malabo. Ang mga komentaryo ng
Soncino ay nagbibigay ng pagkaunawa. Ang teksto ay tumutukoy pareho
sa taba ng cordero ng Paskuwa (Rashbam) at sa mga handog ng mga pilgrims sa
mga kapistahan (Abraham ibn Ezra). Ayon kay Rashi ang mga sacrifice ay hindi
dapat maiwan buong gabi na malayo sa
altar (Soncino).
Upang maunawaan ang tekstong ito ay kailangang maunawaan kung kailan dapat
maganap ang Pagtitipon ng Ani at ang layunin nito. Ang layunin ay malinaw
mula sa teksto: ito ay dapat ipunin sa unang gabi at hindi dapat manatili
hanggang umaga.
Mayroong parehong espirituwal at pisikal na
kahalagahan ito.
Sa Kapistahan dinadala ang una sa mga unang bunga. Kailangang magkaroon ng
paghahanda para sa Kapistahan. Kailangan nating magdaos ng Kapistahan upang
ang Pagtitipon ng Ani ay maisagawa. Mula sa simbolismo ng mga ani,
kailangang mayroong isang bagay na dadalhin upang maitatag ang struktura ng
milenyo.
Ang konsepto rin ay ganito, sa loob ng ganitong panahon na tulad ng isang
walong araw na Kapistahan, kung dadalhin natin ito ng mas huli ay
magkakaroon ng hindi kinakailangan na administratibong gawain sa Banal na
Araw. Ganoon nga ang mangyayari kung gagawin natin ito ng tama sa ilalim ng
mga kalagayan ng ani. Kapag dumating ang ating Panginoon at itinayo natin
ang sistemang ito at muling ipinakilala ang kautusan na ito, hindi tayo
kukuha ng pera mula sa bangko at ilalagay ito sa isang basket. Bilang mga
pamilya, dadalhin natin ang ating mga unang bunga sa takdang Kapistahan sa
anyo ng mga sako ng butil at mga hayop upang ibigay sa pagkasaserdote, ang
mga bagong Levita.
Ang ilan sa atin ay magiging pisikal na mga hari at mga saserdote, kaya't
para sa mga kabataan ay mayroong magandang mensahe at pagpapala dito.
Madalas na sinasabi na ang Iglesia ay itataas papunta sa Petra o sa ibang
lugar, at tayong lahat ay magiging espirituwal na nilalang. Ang mga bata ay
naiwan na nag-iisip: “Paano ako?
Hindi pa ako nabautismuhan;
wala pa ako sa tamang edad.” Bihirang ipaliwanag sa mga kabataan na sila ay
magiging mga hari at mga saserdote.
Ang mga bata ang
magiging mga pinuno ng mundong ito, sa dakilang anihan, ang dakilang
Pagtitipon ng Ani. Sila ay bahagi ng
korban ng Pagtitipon ng Ani.
Ang buong pagkakasunod-sunod na ito ay ginagawa sa simula ng Milenyo upang
lahat ay naroon at ang ani ay sagana. Ang dahilan kung bakit kailangan
nating gawin ito sa unang gabi ay upang ang buong pagkasaserdote o mga
administrador ay maisaayos ito. Ibinibigay ito sa gabi upang ang mga tao at
ang mga grupo ng saserdote ay makakain. Ito ay usapin ng pamamahagi. Hindi
natin papupuntahin ang tagaingat-yaman sa bangko sa susunod na araw para
kumuha ng pondo mula sa nakaraang taon. Hindi natin ginagamit ang ani mula
sa nakaraang taon maliban sa mga taon ng Sabbath. Ang Pagtitipon ng Ani ay
isa ring pisikal na anihan at kailangan nating matutong maghanda. Kailangan
nating magsimulang mag-isip sa ganitong paraan dahil kailangan nating
tiyakin na ang mga taong kasali ay organisado at alam nila kung ano ang
nangyayari. Ginagawa ito dahil kung hindi ipagdiriwang ng mga bansa ang
Kapistahang ito, tayo bilang mga espirituwal na hinirang ay kailangang
tiyakin na mawawalan ng ulan sa takdang panahon. Iyan ang pangako mula sa
Zacarias 14:16-19.
Kaya, kung ang mga bansa ay hindi magpapadala ng kanilang mga kinatawan sa
Jerusalem upang ipagdiwang ang Kapistahan, kailangan nating ipagkait sa
kanila ang ulan.
Ang ilan sa atin ay mamamahala sa mga bansa. Gagawin
natin ang parehong tungkulin na dapat sana'y ginagawa ng mga demonyo.
Kontrolado natin ang pagkakasunod-sunod ng mga gawain sa loob ng isang
libong taon, at tayo ay hahatulan at haharapin ni Jesucristo batay sa kung
gaano kahusay natin ginampanan ang ating tungkulin.
Mananagot tayo sa Mesiyas, ngunit higit sa lahat, ang mga demonyo ay
hahatulan batay sa kung gaano kahusay natin ginampanan ang ating gawain.
Tayo ang magtatakda ng pamantayan na magiging basehan ng kanilang pagsukat,
katulad ng pagtatakda ni Jesucristo ng pamantayan kung saan si Satanas ay
nasukat sa pamamagitan ng 'digmaan' o pagsubok sa disyerto. Itinakda ni
Cristo ang pamantayan sa pamamagitan ng kanyang ginawa sa kanyang buhay at
sa kanyang ministeryo. Kaya't sinabi niya,
si Satanas ay hinatulan na. Si
Satanas lang ang nag-iisa na hinatulan na. Ang lahat ng natitirang mga
demonyo ay hahatulan batay sa kanilang mga kapwa – na tayo nga.
Si Satanas ay hinatulan
ayon sa pamantayan ni Jesucristo. Ang mga demonyo ay hahatulan batay sa
pamantayan laban sa atin.
Kung hindi natin kayang
sundin ang mga Kautusan ng Diyos, hindi tayo karapat-dapat na humatol sa
sistemang milenyo.
1Juan 2:1-5 Mga
munti kong anak, ang mga bagay na ito ay isinusulat ko sa inyo, upang kayo'y
huwag magkasala. Ngunit kung ang sinuman ay magkasala, tayo ay may
Tagapagtanggol sa harap ng Ama, si Jesu-Cristo na siyang matuwid. 2Siya
ang kabayaran para sa ating mga kasalanan, at hindi lamang para sa atin
kundi para din sa kasalanan ng buong sanlibutan. 3At sa ganito'y
nalalaman natin na siya'y kilala natin, kung tinutupad natin ang kanyang mga
utos. 4Ang nagsasabing, “Kilala ko siya,” ngunit hindi tinutupad
ang kanyang mga utos, ay sinungaling, at ang katotohanan ay wala sa kanya.
5Ngunit ang sinumang tumutupad ng kanyang salita, tunay na naging
ganap sa taong ito ang pag-ibig ng Diyos. Sa pamamagitan nito'y nalalaman
nating tayo'y nasa kanya. (AB)
Ang buhay na walang hanggan ay ang makilala ang Nag-iisang Tunay na Diyos at
si Jesucristo na Kanyang isinugo (Jn. 17:3). Kung sinasabi nating kilala
natin ang Diyos ngunit hindi natin sinusunod ang Kanyang mga Kautusan, tayo
ay mga sinungaling.
Ang anihan sa Pagtitipon ng Ani ay kumakatawan sa ating tungkulin. Kaya't
kailangan nating magtuon ng pansin sa anihan sa gabi ng Pagtitipon ng Ani.
Walang ani sa Huling Dakilang Araw dahil tapos na ang ating gawain mula sa
Pagtitipon ng Ani hanggang sa Huling Dakilang Araw, na isang pagkabuhay na
mag-uli. Ang pagkabuhay na mag-uli at paghuhukom ay tinalakay sa ibang mga
aralin (tingnan ang
Ang Pagkabuhay na Mag-uli
ng mga Patay [143] at
Paghatol sa mga Demonyo (No. 80)). Walang pag-aaning
magsisimula mula sa paghuhukom. Ang paghuhukom ay ang pagtatapos ng proseso.
Pagkatapos ay magtatakda at magoorganisa tayo. Ito ang tungkulin ng ani at
at may espirituwal na kahulugan ito.
Iyan ang kahulugan ng tatlong beses sa
isang taon. Ang konseptong ito ay binibigyang-diin dahil hindi tayo
maaaring lumago kung hindi natin gagawin ang mga bagay na ayon sa sinasabi
ng Biblia sa kung paano ito gagawin. Hindi tayo makasusulong, pisikal man o
espirituwal, sa susunod na hakbang.
Sa kabila ng nakasaad sa Biblia, may mga iglesia na gumagawa ng sariling
patakaran na nagsasabing magkakaroon sila ng pitong koleksyon, ginagawa nila
ito para magkaroon ng mas maraming pera. Ngunit ang tatlong koleksyon sa
isang taon ay hindi isang administratibong desisyon; ito ay isang
utos ng Diyos na ibinigay sa atin ni Jesucristo. Hindi
tayo gumagawa ng mga
administratibong desisyon tungkol sa Kautusan. Wala ni isang kudlit o tuldok
ang mawawala sa Kautusan hanggang sa matupad ang lahat. Ang kailangan nating
gawin ay tapat na sumunod. Kapag naayos na natin ang mga bagay, tayo at ang
ating mga kasama ay lalago sa kaalaman at pag-unawa.
Noong tama nating naisagawa ang Paskuwa sa kauna-unahang pagkakataon, doon
tayo nagsimulang lumago ng mabilis at husto sa kaalaman. Kung hindi tayo
kikilos ayon sa katotohanan, lilisanin tayo ng Espiritu. Ang patuloy na
pag-aaral ay nagbubunga ng bagong kapahayagan. Kung ipatutupad natin ang
ating nalalaman, ibibigay sa atin ang susunod na hakbang patungo sa
pagkaunawa.
Ang mga ani na ito ay mga susi sa pag-unawa ng
espirituwal na gawain na magaganap sa Milenyo.
Kapag nailagay na natin ang lahat sa lugar, maiintindihan natin ang layunin
at intensyon nito. Ang Kapistahang ito ay sumasagisag sa katarungan at
katuwiran ng sistema ng Mesiyas. Ipapatupad natin ang buong Kautusan. Lahat
ng ibinigay ng Mesiyas – bilang Anghel ni Yahovah (Jehovah) sa Sinai – kay
Moises ay muling itatatag nang may ganap na pananampalataya at gagawin natin
ito.
Ang modernong Cristianismo ay sinasabing ang Kautusan ng Diyos ay para
lamang sa mga Judio at hindi na naaangkop sa kasalukuyan. Sa pagsasabing
maaaring baguhin ang Kautusan, ang pangunahing Cristianismo ay talagang
sinasabi na ang mga Judio ay binigyan ng mga kautusan na hindi naman talaga
masusunod. Ang katotohanan ay ito: ibinigay ni Cristo ang isang perpektong
sistema kay Moises para sa regulasyon ng planeta na magdudulot sana ng isang
sistemang pangmilenyal sa oras na iyon. Gayunman, kailangan nila (at tayo)
ng Banal na Espiritu ng Diyos upang mapanatili ang Kautusan.
Kung pinanatili ng Israel ang kanilang pananampalataya at hindi sumunod sa
mga ibang diyos at hindi nagkulang sa kanilang tungkulin, ang epekto nito sa
mundo ay maaaring naging kahanga-hanga. Ang buong mundo ay maaaring naging
Cristiano dahil sa Israel. Hindi tayo magkakaroon ng digmaan sa buong
planeta ngayon. Hindi naghihingalo ang planeta. Ngunit hindi pinanatili ng
Israel ang kanilang pananampalataya – hindi nito ginawa ang kanilang
tungkulin. Patuloy nitong isinantinabi ang Kautusan at nawalan ng pananaw sa
konsepto at kahulugan ng mga ani na ito. Ang Israel ay hindi man lamang
nagdiwang ng Kapistahan ng Tabernakulo sa loob ng maraming siglo. Ang mga
Kapistahan ay muling ipinakilala ni Nehemias, tulad ng inihula ni Ezekiel na
muling ipinakilala ang mga ito sa Milenyo.
Si Nehemias at Ezra ay muling inayos ang Templo at muling pinagtibay ang
lungsod sa Jerusalem. Natagpuan nila ang Aklat ng Kautusan at binasa nila
ito pagkatapos ihanda at itipon ang mga tao. Ang mga tao ay umiiyak. Buong
bansa ay nakatayo sa harapan ng mga saserdote at nakikinig sa pagbabasa ng
Kautusan (cf.
Pagbasa ng
Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)).
Mayroong pangangailangan sa tuwing taon ng Sabbath na basahin ang Kautusan.
Ang mga Iglesia ng Diyos sa pangkalahatan ay hindi karaniwang gumagawa ng
ganito. Walang Kautusan na binabasa sa mga taon ng Sabbath sa anumang
iglesia sa planeta na ito sa loob ng maraming siglo. Sa wakas ito ay binasa
sa taon ng Sabbath ng 1998-99 sa Kapistahan ng Tabernakulo sa kauna-unahang
pagkakataon sa loob ng maraming siglo. Ginawa ito nang tapat at ngayon ay
nailathala sa maraming wika.
Tulad ng nabanggit kanina, binubuo tayo bilang isang grupo. Patuloy na
ihahanda tayo ng Diyos hanggang sa maging handa na tayo. Kung hindi tayo
nasa tamang espirituwal na kalagayan, tatapyasan tayo ng Diyos mula sa bato.
Hindi tayo dadagdagan ng malaking bilang hanggang sa maging handa tayo;
pagkatapos ay magdadagdag ang Diyos ayon sa Kanyang plano. Ang magagawa lang
natin ay salitain ang katotohanan. Tungkulin nating lumago sa espiritwal
upang makapaghanda para sa ani na ito. Tayo ay mga sundalo sa hukbo ng Diyos,
nasa pagsasanay upang marating ang puntong magagamit tayo at makatayo kasama
si Jesucristo.
Kung titingnan natin ang nilalaman at istraktura ng Kapistahan, hindi ito
magaganap sa simpleng pag-upo at pagsang-ayon lamang ng lahat sa iisang
mesa. Ang Milenyo ay hindi ipinapakilala sa kalagayan ng katahimikan at
kapayapaan. Kailangan nating maunawaan iyon at maging handa para dito. Ang
espirituwal na kahalagahan ng Pagtitipon ng Ani ay mahalaga sa pag-unawa sa
mga panahon. Ang Kautusan ng Diyos ang nagtatakda sa atin na makilahok sa
Kapistahan.
q