Christian Churches of God

No. F026

 

 

 

 

 

Komentaryo sa Ezekiel:

Panimula at Bahagi 1

(Edition 1.0 20221215-20221215)

                                                        

 

Ang Bahagi I ay tumatalakay sa mga kabanata 1 hanggang 4.

 

 

Christian Churches of God

PO Box 369,  WODEN  ACT 2606,  AUSTRALIA

 

E-mail: secretary@ccg.org

 

(Copyright © 2022 Wade Cox)

(Tr. 2023)

 

This paper may be freely copied and distributed provided it is copied in total with no alterations or deletions. The publisher’s name and address and the copyright notice must be included.  No charge may be levied on recipients of distributed copies.  Brief quotations may be embodied in critical articles and reviews without breaching copyright.

 

This paper is available from the World Wide Web page:
http://logon.org and http://ccg.org

 


 Komentaryo sa Ezekiel: Panimula at Bahagi 1 [F026]

 


Panimula

Si Ezekiel ay anak ni Buzi, isang saserdoteng Zadokita, at malamang, kasalukuyang nasa pagsasanay, o nasa tungkulin na, sa pagkasaserdote. Siya ay bahagi ng pangkat ng mga Judio na binihag noong 598 BCE ni Nabucodonosor (2Hari 24:10-17). Siya ay kabilang sa malungkot na pangkat na inilipat sa Mesopotamia, at, ang mga nakaligtas sa mahabang lakarin, ay pinatira sa tabi ng Canal Chebar sa Tel Abib (Til Abubu - ang burol ng diyos ng bagyo) kung saan ang pamayanan ng mga Judio ay nagsimulang umiral. Hindi tulad ng kanyang kasabayan, si Jeremias, siya ay may asawa ngunit kaunti patungkol sa kanya ang naitala. Noong 594 BCE siya ay tinawag upang maging isang propeta at binigyan ng pangitain na dumating sa anyo ng isang malaking ulap mula sa Hilaga (1:4). Ang mga nilalang na buhay ay parang kislap ng kidlat (1:14) at ang tunog ay parang hugong ng maraming tubig (1:24) at ang trono ng Diyos ay may anyo ng bahaghari na nasa ulap (1:28). Dito ay binigyan si Ezekiel ng isang pangitain na nagpapakita na ang Diyos ay hindi nakakulong sa oras at espasyo ngunit gumagalaw saan man Niya naisin at nananatiling hindi nagbabago kahit saan man ito maganap. Ito ay magiging makabuluhan para sa lahat ng propesiya. Ang mga simbolo ng pangitain ay nagbibigay ng malalim na pananaw sa istruktura ng Pamahalaan ng Diyos, gaya ng makikita natin. Sinisikap ng ilang iskolar na paunlarin ang kanyang propesiya sa paglipat pabalik sa Jerusalem, ngunit itinuturing ng karamihan na nanatili siya sa Babilonia, nagtatrabaho doon. Ang mga komento ay nagpapakita sa 8:3 na siya ay wala sa Jerusalem ngunit dinala doon sa pamamagitan ng pangitain noong siya ay kasama ng mga matatanda ng Juda sa Babilonia.

 

Ang mga kabanata 1-24 ay pangunahing nakatuon sa mga kasalanan ng Jerusalem bilang isang madugong lungsod. Malamang na ang gawain ay nakadirekta sa “mapanghimagsik na sangbahayan” na pinamumunuan ni Sedechias at ng mga nanatili sa Jerusalem. Gayunpaman, karamihan sa kanyang gawain ay tumatalakay sa propesiya ng mga kaganapan sa hinaharap at hindi gaanong nauunawaan ng modern scholarship sa loob ng mga panahon, at lalo na ngayon, sa katapusan ng mga araw. Ang pagkakatugma ng mga propesiya ni Daniel (F027xiii) ay nagpapakita ng kahalagahan ng Ezekiel at Daniel, lalo na sa ika-dalawampu at dalawampu't-isang siglo, gaya ng makikita natin sa kronolohiya ng mga propeta. (tingnan Habacuc (F035); Hagai (F037); Ang Tanda ni Jonas... (No. 013) at ang Pagkumpleto ng Tanda ni Jonas (No. 013B). Sa panahon ng kanyang propesiya namatay ang kanyang asawa at ginamit niya ang pagkawala na iyon upang maghatid ng isang malaking espirituwal na mensahe sa mga tao (24:15-24).

 

Sa panahon na sumunod sa pagkawasak ng Jerusalem, ang kanyang mensahe ay nagbago mula sa hatol tungo sa pagpapalakas sa pamamagitan ng napakagandang mga tula. (cf. 33:32). Siya ay kumilos bilang saserdote at propeta gaya ng sinabi ng marami. Ang komentaryong ito ay magbibigay ng mas malawak na paliwanag sa mga kabanata habang ang mga ito ay umuusad.

 

Bullinger’s view

Ezekiel (companionbiblecondensed.com)

THE BOOK OF THE PROPHET EZEKIEL.

 

THE STRUCTURE OF THE BOOK AS A WHOLE.

1:1—12:28. THE DESOLATION.

13:1—25. PROPHETS AND PROPHETESSES.

14:1—11. ELDERS.

14:12—15:8. THE LAND AND CITY. (JUDGMENT.)

16:1—63. JERUSALEM. (DESERTED INFANT.)

17:1—24. BABYLONIAN WAR. (PARABLE.)

18:1—32. THE PEOPLE. PROVERB. (SOUR GRAPES.)

19:1—14. THE PRINCES OF ISRAEL.

20:1—44. ELDERS.

20:45—22:31. THE LAND AND CITY. (JUDGMENTS.)

23:1—49. JERUSALEM. (TWO SISTERS.)

24:1—32:32. BABYLONIAN WAR. (PARABLE.)

33:1—22. THE PEOPLE. SIGN. (WATCHMAN.)

33:23—33. THE INHABITANT OF THE WASTES.

34:1—31. SHEPHERDS AND FLOCK.

35:1—48:35. THE RESTORATION.

 

NOTES ON THE STRUCTURE OF THE BOOK OF EZEKIEL.

For the Canonical order and place of the Prophets, see Ap. 1 and p. 1206.

For the Chronological order of the Prophets, see Ap. 77.

For the Inter-relation of the Prophetical Books, see Ap. 78.

For the Formulae of Prophetic utterances, see Ap. 82.

For the Chronological order of Ezekiel’s prophecy, see below.

For the References to the Pentateuch in the Prophetical Books, see Ap. 92.

For the Plan of Ezekiel’s temple, see Ap. 88.

The Canonical order of Ezekiel’s prophecies is Logical, but not strictly Chronological. Later utterances and visions are recorded in their logical connections rather than in their historical sequence. This latter is noted, so that we make no mistake. When this fact is observed, and the records discriminated, the meaning becomes perfectly clear. See the table below.

 

Sinabi ni Bullinger tungkol sa petsa na:

“The 30th year cannot be fitted into any sequence of dates commencing with the fifth year of Jehoiachin’s Captivity (1:2), which, in 33:21 and 40:1, he speaks of as “our captivity”. It must therefore be a cross-date to some unnamed terminus quo, thirty years before the 5th year of the Captivity.”

 

Pagkatapos ng kaniyang walang malinaw na pagkaunawa, inilalagay niya ito mga 513 BCE na sinisikap niyang ikonekta ito sa mga pangyayari sa panahon ng pamamahala ni Josias.  Ang kanyang kronolohiya ay mali dahil sa mga pagkakamali sa panahon ng pagsusuri noong ika-19 na siglo sa pagtatakda ng petsa ng Bibliya. Ang tamang pagkakasunud-sunod ay ipinaliliwanag sa ibaba. Si Bullinger ay hindi pinansin ang Ika-30 taon bilang taon ng banal na kalendaryo at hindi ito sinubok sa iba pang kilalang marka ng kasaysayan sa teksto ng Bibliya at sa kaugnay na mga kasaysayan.  Ito ay tinalakay sa teksto na Pagbasa ng Kautusan kasama si Ezra at Nehemias (No. 250).

 

Kabanata 1

1Nangyari nga nang ikatatlong pung taon, sa ikaapat na buwan, nang ikalimang araw ng buwan, samantalang ako'y kasama ng mga bihag sa pangpang ng ilog Chebar, na ang langit ay nabuksan, at ako'y nakakita ng mga pangitain mula sa Dios. 2Nang ikalimang araw ng buwan, na siyang ikalimang taon ng pagkabihag ng haring Joacim, 3Ang salita ng Panginoon ay dumating na maliwanag kay Ezekiel na saserdote, na anak ni Buzi, sa lupain ng mga Caldeo sa pangpang ng ilog Chebar: at ang kamay ng Panginoon, ay sumasa kaniya. 4At ako'y tumingin, at, narito, isang unos na hangin ay lumabas na mula sa hilagaan, na isang malaking ulap, na may isang apoy na naglilikom sa sarili, at isang ningning sa palibot, at mula sa gitna niyao'y may parang metal na nagbabaga, mula sa gitna ng apoy. 5At mula sa gitna niyao'y nanggaling ang kahawig ng apat na nilalang na may buhay. At ito ang kanilang anyo, Sila'y nakawangis ng isang tao; 6At bawa't isa ay may apat na mukha, at bawa't isa sa kanila ay may apat na pakpak. 7At ang kanilang mga paa ay mga matuwid na paa; at ang talampakan ng kanilang mga paa ay parang talampakan ng paa ng isang guya; at sila'y nagsisikinang na parang kulay ng tansong binuli. 8At sila'y may mga kamay ng tao sa ilalim ng kanilang mga pakpak sa kanilang apat na tagiliran; at silang apat ay may kanilang mga mukha, at may kanilang mga pakpak na ganito: 9Ang kanilang mga pakpak ay nagkakadaitan; sila'y hindi nagsisipihit nang sila'y yumaon; yumaon bawa't isa sa kanila na patuloy. 10Tungkol sa anyo ng kanilang mga mukha, sila'y may mukhang tao; at silang apat ay may mukha ng leon sa kanang tagiliran; at silang apat ay may mukha ng baka sa kaliwang tagiliran; silang apat ay may mukha rin ng aguila. 11At ang kanilang mga mukha at ang kanilang mga pakpak ay magkahiwalay sa itaas: dalawang pakpak ng bawa't isa ay nagkakadaitan at ang dalawa ay nagsisitakip ng kanilang mga katawan. 12At yumaon bawa't isa sa kanila na patuloy; kung saan naparoroon ang espiritu, doon sila nangaparoroon; sila'y hindi nagsisipihit nang sila'y yumaon. 13Tungkol sa anyo ng mga nilalang na may buhay, ang kanilang katulad ay parang mga bagang nagniningas; parang mga sulo: ang apoy ay tumataas at bumababa sa gitna ng mga nilalang na may buhay at ang apoy ay maningas, at mula sa apoy ay may lumabas na kidlat. 14At ang mga nilalang na may buhay ay nagsitakbo at nagsibalik na parang kislap ng kidlat. 15Samantala ngang minamasdan ko ang mga nilalang na may buhay, narito, ang isang gulong sa lupa sa siping ng mga nilalang na may buhay, sa bawa't isa ng apat na mukha ng mga yaon. 16Ang anyo ng mga gulong at ng kanilang pagkayari ay parang kulay ng berilo: at ang apat na yaon ay may isang anyo: at ang kanilang anyo at ang kanilang pagkayari ay parang isang gulong sa loob ng isang gulong. 17Pagka yumaon, nagsisiyaon sa kanilang apat na dako: hindi nagsisipihit nang sila'y yumaon. 18Tungkol sa kanilang mga Rueda ay matataas at kakilakilabot; at itong apat ay may kanilang mga Ilanta na puno ng mga mata sa palibot. 19At pagka ang mga nilalang na may buhay ay nagsisiyaon, ang mga gulong ay nagsisiyaon sa siping nila; at pagka ang mga nilalang na may buhay ay nangatataas mula sa lupa, ang mga gulong ay nangatataas. 20Kung saan naparoroon ang espiritu ay nangaparoroon sila; doon pinaparoonan ng espiritu; at ang mga gulong ay nangatataas sa siping nila; sapagka't ang espiritu ng nilalang na may buhay ay nasa mga gulong. 21Pagka ang mga yaon ay nagsisiyaon, ang mga ito'y nagsisiyaon; at pagka ang mga yaon ay nagsisitayo, ang mga ito ay nagsisitayo; at pagka ang mga yaon ay nangatataas mula sa lupa, ang mga gulong ay nangatataas sa siping nila; sapagka't ang espiritu ng nilalang na may buhay ay nasa mga gulong. 22At sa ibabaw ng ulo ng nilalang na may buhay, may kawangis ng langit, na parang kulay ng kakilakilabot na bubog, na nakaunat sa itaas ng kanilang mga ulo. 23At sa ilalim ng langit ay nakaunat ang kanilang mga pakpak, na ang isa ay sa gawi ng isa: bawa't isa'y may dalawa na tumatakip ng kaniyang katawan sa dakong ito, at bawa't isa'y may dalawa na tumatakip sa dakong yaon. 24At nang sila'y magsiyaon, aking narinig ang pagaspas ng kanilang mga pakpak na parang hugong ng maraming tubig, parang tinig ng Makapangyarihan sa lahat, na hugong ng kagulo na gaya ng kaingay ng isang hukbo: pagka sila'y nagsisitayo, kanilang ibinababa ang kanilang mga pakpak. 25At may tinig na nagmula sa itaas ng langit na nasa ibabaw ng kanilang mga ulo: pagka sila'y nagsisitayo, kanilang ibinababa ang kanilang mga pakpak. 26At sa itaas ng langit na nasa itaas ng kanilang mga ulo ay may kawangis ng isang luklukan na parang anyo ng batong zafiro; at sa ibabaw ng kawangis ng luklukan ay may kawangis ng isang tao sa itaas niyaon. 27At ako'y nakakita ng parang metal na nagbabaga, na parang anyo ng apoy sa loob niyaon, na nakikita mula sa kaniyang mga balakang na paitaas; at mula sa kaniyang mga balakang na paibaba ay nakakita ako ng parang anyo ng apoy, at may ningning sa palibot niyaon. 28Kung paano ang anyo ng bahaghari na nasa alapaap sa kaarawan ng ulan, gayon ang anyo ng kinang sa palibot. Ito ang anyo ng kaluwalhatian ng Panginoon. At nang aking makita, ako'y nasubasob, at aking narinig ang tinig ng isang nagsasalita.

 

Layunin ng Kabanata 1

Ang Kahulugan ng mga Pangitain ni Ezekiel ay nakapaloob sa Ang Kahulugan ng Pangitain ni Ezekiel (No. 108). Ang pangitain ay Nasa Ika-limang araw ng Ika-apat na buwan na tinatawag na Tammuz (humigit-kumulang Hulyo) ng 594 BCE, ang ikalimang taon ng pagkabihag ni Joacim sa Ika-tatlumpung taon ng Sagradong Kalendaryo, si propeta Ezekiel ay binigyan ng isang pangitain sa pampang ng ilog Chebar (Ezek. 1:1ff.). Kasama niya ang iba pang mga bihag ng tribo ni Juda na dinala doon noong paghahari ni Nabucodonosor, hari ng Babilonia (tingnan ang Panimula sa itaas) (tingnan din ang Mga Tala sa ibaba tungkol sa Pagkabihag).

 

Binigyan siya ng pangitain sa tabi ng ilog ng Chebar at ipinadala sa isa pang ilog na may katulad na pangalan, na isang sanga ng sistema ng Eufrates. Ang Chebar kung saan siya inilagay ay isang kanal na binanggit din sa mga talaan ng taga-Babilonia, na umaagos sa timog-silangan mula sa pinagkakahiwalayan ng daan nito sa itaas ng Babilonia hanggang sa Nippur at ito ay muling dumudugtong sa Eufrates malapit sa Erech. Marahil ay nasa lugar na siya nang maglaon kung saan ito muling nagsanib sa Eufrates.

 

Ang mga propeta, sina Ezekiel at Daniel, ay nasa magkatulad na panahon. Gayunpaman, hiwalay ang pakikitungo ng Diyos sa kanila at sa pamamagitan nila. Si Ezekiel ay bibigyan ng pangitain ng apat na Querubin na tumatakip sa Trono ng Diyos, at sa pamamagitan ng mga simbolo ay ipinakita sa kanya ang buong Plano ng Kaligtasan at ang papel ng bansang Israel (na kinabibilangan ng mga Gentil na hinirang) sa planong iyon, bilang mga saserdote ng mundo.

 

Gayunpaman, ang unang mahalagang katotohanang maaaring mapagkunan mula sa pangitain na ito ay ang pagtatakda ng mga taon ng Jubileo at mga taon ng Sabbath. Ginagawa nitong posible ang pagpapanumbalik ng lupain ng mga Sabbath sa panahon ng kawakasan; sapagkat ang pagpapanumbalik ay mahalaga sa patuloy na kaunlaran ng ating mga tao. Ang pagpapanumbalik ng buong sistema ng Pamahalaan ng Diyos ay posible lamang mula sa isang pagpapanumbalik ng mga Jubileo. Walang Iglesia ng Diyos ang nagtatag ng gayong pagpapanumbalik mula 1940 hanggang 1994. Ang pagkalkula ng Jubileo ay madaling maitakda sa pamamagitan ng pahayag ni Ezekiel: ito ay nagbibigay sa atin ng isang maaaring patunayan na petsa ng kasaysayan kasama ng pahayag na kung aling taon sa Banal na Kalendaryo ito ay naganap, halimbawa ang Ika-Tatlumpu.

 

Ang ikalimang taon ng pagkabihag ni Joacim ay itinatag sa sumusunod na paraan. Alam natin na bumagsak ang Jerusalem at si Joacim ay dinalang bilanggo noong ikalawang araw ng Adar, o 15/16 Marso, noong taong 597 BCE (ayon sa Encyclopedia Judaica). Dahil ang Adar ang huling buwan ng taon (at sa taong ito ay mayroong WeAdar o Adar 2: tingnan ang tala sa ibaba), ang kaniyang ikalawang taon ay nagsimula pagkaraan ng isang buwan noong Nisan o Abril 597 BCE, sa simula ng Sagradong Taon. Samakatuwid, ang ikalimang taon ay 594 BCE, na nagtatag ng Ika-tatlumpung taon ng Sagradong Kalendaryo noong 594 BCE (hindi 593 BCE ayon sa Ox. Annot. RSV). Samakatuwid, ang mga taon ng Jubileo ay bumagsak sa mga taong 574 BCE at 524 BCE sa siglong iyon at patuloy hanggang 1 CE,  at ang pagpapalit sa kasalukuyang eras ay naglalagay ng unang taon ng Jubileo ng kasalukuyang era sa 27 CE nang ipahayag ni Cristo ang Kaaya-ayang taon ng Panginoon (Lk. 4:19), na nasa katapusan ng Jubileo sa panahon ng Panunumbalik (sa Pagbabayad-sala).

 

Sinimulan ni Cristo ang kaniyang ministeryo noong Paskuwa ng 28 CE sa pagtatapos ng taon ng Jubileo at panahon ng pagpapanumbalik para sa mga pag-aani. Siya ay nabautismuhan 50 araw bago ang petsang iyon at ginawa ang kanyang unang himala ng tubig na naging alak bago ang oras (Juan 2:4) sa pagtatapos ng taon ng Jubileo, ilang araw bago ang Paskuwa, habang siya ay nasa Galilea pa pagkatapos ng 40 -araw na pag-aayuno (Mat. 4:2). Ito ay bago siya bumaba sa Capernaum sa loob ng ilang araw bago ang Paskuwa (Juan 2:12) (cf. ang aralin Pagbabasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250)).

 

Ang sumunod na taon ng Jubileo ay 77 CE. Ang mga petsa ng mga taon bago ang Jubileong ito ay may malaking kahalagahan. Ang tatlong Sabbath bago ang 77 CE Jubileo ay 62 CE, 69 CE at 76 CE.

 

Ang taong 62 CE ay minarkahan ang pagtatapos ng 62 na linggo ng mga taon ng Daniel 9:25, ang pag-aalis ng mga ikapu sa pisikal na Templo, at ang pagkamatay ng ikalawang pinahiran. Mula sa panahon ng 62 CE hanggang 70 CE ang pisikal na Templo ay nawasak at ang sistema ng ikapu ay inilipat sa espirituwal na Templo ng Iglesia sa ilang (cf. ang mga araling Pagbibigay ng Ikapu (No. 161); Ang Kautusan ng Diyos (No. L1) at ang serye ng aralin ng Kautusan (Nos. 252-263)). Ang unang pinahiran sa katapusan ng unang pitong linggo ng mga taon ay si Nehemias. Ang taong ito ay ang tatlumpu't dalawang taon ni Artaxerxes II (Arsakes) noong 372 BCE, nang bumalik si Nehemias (Neh. 13:10-18) at nilinis ang Templo at ang mga Sabbath.

 

Ang pangalawang pinahiran ay si Santiago, kapatid ni Jesucristo at matanda at obispo ng Jerusalem, na pinagbabato noong 62/3 CE. Mula sa Nisan 63/4 CE, ang huling linggo ng mga taon ay nagsimula sa mga pag-uusig ni Nero at sa pagiging martir nina Pablo at Pedro, at ang simula ng mga kaguluhan na naging Digmaang Judio. Ang 69 CE ay ang taon ng Sabbath bago matapos ang 40 taon na ibinigay sa Juda bilang tanda ni Jonas mula sa ministeryo ni Cristo. Ang Juda ay binigyan ng taon-sa-isang-araw batay sa panahon na pinahintulutan sa Nineveh para sa pagsisisi pagkatapos ng ministeryo ni Jonas.

 

Si Cristo ay nagpropesiya sa Juda sa loob ng tatlong taon, kabilang ang unang taon ni Juan Bautista. (Nagpropesiya si Jonas sa loob ng tatlong araw.) Pinahintulutan ang Juda ng 40 taon sa 40 araw ng Nineveh. Nagsisi ang Nineveh; ang Juda ay hindi. Ang huling pitong taong yugto ng siklo ng Jubileo mula sa ministeryo ni Cristo ay nakita ang pagkawasak ng Templo noong 70 CE, na nagtapos sa 70 linggo ng mga taon mula sa Kautusan ni Dario noong 421 BCE, at ang pag-alis ng espirituwal na awtoridad mula sa Jerusalem patungo sa Iglesia ng pitong panahon.

 

Pagsapit ng 73 CE ang Masada ay bumagsak at ang Juda ay dinalang bihag, kung kaya't pagsapit ng Sabbath ng 76 CE at Jubileo ng 77 CE ang proseso ay kumpleto na hanggang sa antas na ang tatlong beses na ani ng taon ng 75 CE ay hindi naapektuhan at sa gayon ay pinahintulutan ang pangingilin ng mga Sabbath ng 76 CE at 77 CE. Sa madaling salita, ang Walang Hanggan ay naisakatuparan ang pagkawasak ng Juda sa loob ng sistemang Kanyang inilatag upang ang mga matapat ay mapanatili pa rin ang Kanyang mga ordinansa at maghanda mula 74 CE upang ipangilin ang mga panahon ng Sabbath at Jubileo, na isang mahalagang bahagi ng mga Sabbath at patuloy na pinapanatili. Ang Juda ay ipinadala sa pagkabihag dahil ang diwa ng Kautusan ay nilapastangan. Nilapastangan ang mga Sabbath ng Lupa at nawala ang sistema ng Jubileo na umabot na ang mga Judio ay nagbebenta ng lupa sa Ikapitong taon ng pagmamay-ari ng indibidwal sa mga ikatlong partido at binabawi ang lupa sa sumunod na taon; at gayundin sa mga negosyong binebenta o inuupahan sa panahon ng mga Kapistahan atbp. Ang gawaing ito ay nanunuya sa Diyos.

 

Ang pangingilin ng mga Sabbath sa lupain ay mahalaga sa patuloy na kaunlaran ng bansa. Ang kaparusahan sa hindi pagtupad sa Kautusan at mga Sabbath sa lupain at sa panahon ng Jubileo ay pambansang pagkabihag (Lev. 26:33-35).

 

Mula sa 2Cronica 36:20-21, alam natin na ang layunin ng propesiya na binanggit ni Jeremias, kung saan ang Juda ay dinalang bihag at ang Jerusalem at ang lupain ng Juda ay tiwangwang sa loob ng 70 taon, ay para sa lupain na bawiin o tamasahin ang mga Sabbath nito – dahil hindi iningatan ng Juda ang mga Sabbath at ang Kautusan nang maayos sa loob ng mga 70 linggo ng mga taon na nakalipas: ibig sabihin, mula sa pagtatayo ng Templo ni Solomon, na siyang panahon ng kasaysayan ng Israel na ipinahiwatig ng pangalawang Querubin sa pangitain ni Ezekiel. Dapat ding tandaan na ang bansang ginamit upang wasakin ang Juda ay nawasak din pagkatapos ng panahon at ang Juda ay muling naitatag.

 

Gayunpaman, pagkatapos ng susunod na panahon, ibig sabihin, pagkatapos ng pagtatayo ng ikalawang Templo, ang 70 linggo ng mga taon at pagkatapos na muling itinatag ni Nehemias ang Kautusan, ang ikatlong Querubin sa pangitain ni Ezekiel ay magpapatuloy para sa inilaan na panahon at, pagkatapos ng pagdungis ng Juda sa Kautusan at pagtanggi kay Cristo, ang bansa ay ipinadala sa pagkabihag; at hindi ito mapapanumbalik hanggang sa mga huling araw. Ang mga bunga nito ay ibinigay sa ibang tao, ibig sabihin, ang ikaapat na Querubin o ang panahon ng pitong Iglesia na mula sa Eclesiastes 6:6 ay lumilitaw na nakasaad na tatagal ng 2,000 taon, at ikakalat at uusigin. Ang Iglesia na ito ay pinangalagaan sa pamamagitan ng pagkalat (Apoc. 12:15-16).

 

Apocalipsis 12:15-16 At ang ahas ay nagbuga sa kaniyang bibig sa likuran ng babae ng tubig na gaya ng isang ilog, upang maipatangay siya sa agos. 16At tinulungan ng lupa ang babae, at ibinuka ang kaniyang bibig at nilamon ang ilog na ibinuga ng dragon sa kaniyang bibig. (TLAB)

 

Sa madaling salita, mayroong kaligtasan lamang sa pagka-kalat at pagtakas. Ang panahong ito ng pagtakas ay magpapatuloy hanggang sa, gaya ng sinabi ni Cristo:

Mateo 10:23 Datapuwa't pagka kayo'y pinagusig nila sa isang bayang ito, ay magsitakas kayo tungo sa kasunod na bayan: sapagka't sa katotohanang sinasabi ko sa inyo, Hindi ninyo matatapos libutin ang mga bayan ng Israel, hanggang sa pumarito ang Anak ng tao.

 

Ang mga kondisyon ay namumuo para sa isa pang pag-uusig sa pamamagitan ng pag-uugali at pagsupil ng mga sekta. Ang Israel, gayunpaman, ay haharapin din bilang isang bansa.

 

Ang mga Sabbath sa lupain ay ipinag-uutos pa rin sa bansa. Ang pagkabigong sumunod sa Kautusan at, lalo na, sa mga Sabbath at Jubileo ay nagdala sa Juda (at Israel) sa hatol. Ang Tanda ni Jonas (No. 013) ay ibinigay sa Juda na isang taon-sa-isang-araw na may kaugnayan sa Nineveh. Sa loob ng 40 araw ng Nineveh, ang Juda ay binigyan ng 40 taon ngunit, habang ang Juda ay binigyan ng 40 taon, ang mundo ay binigyan naman ng 40 Jubileo upang magsisi at itatag ang sistema ng Sabbath. Ito ay hindi pa nagagawa at kaya, sa ika-40 na Jubileo na ito, ang sistema ng mundo ay mawawasak (tingnan ang Pagkumpleto ng Tanda ni Jonas (No. 013B)).

 

Ang mga Sabbath ng Panginoon ay dapat ipangilin ng mga bansa. Ang bayan ng Diyos ay isang halimbawa. Ang parusa sa hindi paggawa nito ay pagkabihag.

 

Sa mga Huling Araw na ito ang pagkabihag ay sanlibong taon, sa ilalim ni Jesucristo. Ang Mesiyas ay "nag-bibihag ng pagkabihag" upang ibalik ang sistematikong pinsalang natamo sa loob ng 6,000 taon. Sa 2027 ang lahat ng mga lupain ay maibabalik sa kanilang mga pambansang pangkat. Ang muling pagsasaayos na ito ay magsisimulang isagawa para sa mga kinakailangan sa pag-aani bago ang Sabbath at Jubileo ng 2025, at ang Jubileo sa Pagbabayad-sala 2027 para sa mga paglalaan ng lupain sa milenyo (cf. Ang Kautusan ng Diyos (No. L1) at ang mga aralin sa serye ng Kautusan (Nos. 252-263)).

 

 

Tandaan:

Ang pagtukoy sa buwan ng Adar at (We)Adar noong 597 BCE, gaya ng sa lahat ng mga taon, ay batay sa mga yugto ng buwan. Ang Encyclopaedia Judaica ay gumawa ng tala sa pagkabihag at inilagay ang 2 Adar noong 15/16 Marso ng 597 BCE. Ang artikulong 'Ezekiel' Volume 6, page 1082, footnote 1 ay nagsasabi:

The year-count in the dates starts from the exile of King Jehoiachin (1:2; 33:21; 40:1), datable by a Babylonian chronicle to 2 Adar (mid-March) 597. However, II Chron. 36:10 has the exile beginning at "the turn of the year" -- i.e., the next month, Nisan, the start of Nebuchadnezzar's 8th year (II Kings 24:12). The era of the exile thus began in Nisan (April) 597, and its years, like Babylonian regnal years, ran from Nisan to Adar.

 

Ito ay hindi tama. Ang mga Judio ay tumutukoy sa Adar 1 bilang Adar at sa Adar 2 bilang at Adar o WeAdar. Hindi nila ginagamit ang mga terminong Adar 1 at 2; ito ay simpleng Adar at Adar.

 

Ang pagtukoy sa pagpihit ng taon sa 2Cronica 36:10 ay tumutukoy sa equinox ng Marso. Hindi ito tumutukoy sa buwan ng Nisan. Ang pagtukoy sa Bibliya sa pagpihit ng taon para sa Tabernakulo ay nangangahulugan din sa panahon ng equinox ng Setyembre. Ang vernal equinox ay tumatapat sa loob ng WeAdar pitong beses sa bawat labinsiyam na taong siklo. Kaya walang anumang salungatan sa pagitan ng Cronica ng Babilonia at 2Cronica sa isyu ng pagkabihag.

 

Ang tinutukoy ni Ezekiel ay ang Ika-tatlumpung taon. Ang nasabing pagtukoy ay hindi sa anumang ika-tatlumpung taon ng anumang kilalang hari o sistema. Ang simpleng pahayag ay kinuha ayon sa pagkaunawa sa teksto ng Lumang Tipan.

 

Mayroon ding isa pang pagpapanumbalik sa pamamagitan ni Whiston, na hindi tama, dahil ito ay batay sa depektibong istraktura ng mga taon ng paghahari. Minsan, nagkakaroon ng kalituhan dahil dito.

 

Ang pagtukoy sa mga Bagong Buwan para sa 597 ay nagpapakita sa atin na mayroong WeAdar noong taong iyon.

 

Ang Bagong Buwan ay tumapat noong ika-12 ng Marso sa oras na 1500 sa Jerusalem LMT. Ang sumunod na Bagong Buwan ay tumapat noong ika-11 ng Abril sa oras na 0733. Ang equinox ay tumapat noong ika-27 ng Marso sa oras na 1333 sa Jerusalem LMT.

 

Lampas sa 14 na buong araw mula ika-12 ng Marso 597 hanggang ika-27 ng Marso 597, mula hapon hanggang hapon kung saan mayroong labing-anim na araw. Kaya't hindi maaaring ang Marso ang Bagong Buwan na pinakamalapit sa equinox, at ang ika-11 ng Abril sa oras na 0733 ang Bagong Buwan ng Nisan. Kaya't mayroon tayong WeAdar, at ang ika-2 ng WeAdar ay ika-14/15 ng Marso, kahit na ipagpalagay nating ang ika-13 ng Marso ang simula ng buwan at hindi ang ika-15/16 ng Marso gaya ng itinataguyod ng Judaica.

 

Ang pagkabihag ay nangyari sa pagpihit ng taon, ibig sabihin, sa panahon ng equinox, na nasa WeAdar at noong 2 WeAdar o 14/15 Marso o 15/16 Marso  ayon sa pagtantiya ng mga Judio.

 

Kaya ang taon ay kinakalkula mula sa pagsisimula ng nakaraang taon noong Abril 598 BCE.

 

Abril 597 BCE ang simula ng ikalawang taon; Ang 596 BCE ay ang simula ng ikatlong taon; Ang 595 BCE ay ang simula ng ikaapat na taon; at 594 BCE ay ang simula ng ikalimang taon ng pagkabihag ni Joacim (cf. ang mga araling Pagbasa ng Kautusan kasama sina Ezra at Nehemias (No. 250); at Ang Pagbagsak ng Jerusalem sa Babilonia (No. 250B)).

Tingnan rin Ang mga Pag-aani ng Diyos, ang mga Sakripisyo ng Bagong Buwan, at ang 144,000 (No. 120).

 

1:4 -28a Pangitain ng Karwahe ng Trono

Ihambing ang imahe sa 1Hari 22:19-22; Is. 6:1-9.

v. 4 Mula sa Hilagaan Tinitingnan ito ng mga iskolar bilang hango sa isang pigurang pampanitikan na hinango mula sa Mitolohiyang Cananeo na naniniwala na ang mga diyos ay naninirahan sa hilaga. Ang tinutukoy ng Bibliya ay ang Diyos na Naninirahan sa mga Dako ng Hilagaan (Awit 48:2; Is. 14:13), Malakas na hangin (1Hari 19:11), ulap (Ex. 19:16), at apoy (1Hari 19:11-12) ay karaniwang mga elemento sa pagpapakita ng Diyos.

v. 5 Ang mga Nilalang na may Buhay (Apoc. 4:7) ay mga querubin bilang mga tagapag-alaga ng Trono ng Diyos (tingnan ang Ex. 25:10-22; 1Hari 6:23-28). Ang magkakaibang mga ulo sa mga katawan ng mga querubin ay nagpapahiwatig ng kanilang iba't ibang lugar ng kapangyarihan.

vv. 15-21 Ang apat na gulong (tulad ng apat na mukha) ay kumakatawan sa pagkilos sa iba’t-ibang direksyon na pinapanatili ang iisang direksiyon na representasyon.

v. 22 Sa sinaunang kosmolohiya bago ang baha, pinaghihiwalay ng Kalawakan ang mga tubig sa ibabaw ng daigdig mula sa daigdig mismo (Gen. 1:6-8).

vv. 26-28   Ang Panginoon ay naluklok sa itaas ng mga nilalang bilang querubin ng Ex. 37:9 sa Kaban (1Sam. 4:4).

1:28b -3:27 Ang Limang Komisyon

1:28b-2:8a Ang Unang Komisyon.

Ang terminong "Anak ng Tao" o "Ben Adam" ay lumalabas ng siyamnapu't-tatlong beses sa aklat ni Ezekiel (ayon sa RSV n). Tingnan ang mga tala ni Bullinger sa 2:1 kung saan sinasabi niya na ito ay lumabas sa isandaang beses. Tingnan din ang iba pang mga komento tungkol kay Cristo at sa Bagong Tipan.

 

Kabanata 2

1At sinabi niya sa akin, Anak ng tao, tumayo ka ng iyong mga paa, at ako'y makikipagsalitaan sa iyo. 2At ang Espiritu ay sumaakin nang siya'y magsalita sa akin, at itinayo ako sa aking mga paa; at aking narinig siya na nagsasalita sa akin. 3At kaniyang sinabi sa akin, Anak ng tao, sinusugo kita sa mga anak ni Israel, sa mga bansa na mapanghimagsik, na nanganghimagsik laban sa akin: sila at ang kanilang mga magulang ay nagsisalangsang laban sa akin, hanggang sa kaarawan ngang ito. 4At ang mga anak ay walang galang at mapagmatigas na loob; sinusugo kita sa kanila: at iyong sasabihin sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios. 5At sila sa didinggin man nila, o sa itatakuwil man nila (sapagka't sila'y mapanghimagsik na sangbahayan), gayon man ay matatalastas nila na nagkaroon ng propeta sa gitna nila. 6At ikaw, anak ng tao, huwag matakot sa kanila, o matakot man sa kanilang mga salita, bagaman maging mga dawag at mga tinik ang kasama mo, at bagaman ikaw ay tumatahan sa gitna ng mga alakdan: huwag kang matakot sa kanilang mga salita, o manglupaypay man sa kanilang mga tingin, bagaman sila'y mapanghimagsik na sangbahayan. 7At iyong sasalitain ang aking mga salita sa kanila, sa didinggin, o sa itatakuwil man; sapagka't sila'y totoong mapanghimagsik. 8Nguni't ikaw, anak ng tao, dinggin mo kung ano ang sinasabi ko sa iyo; huwag kang mapanghimagsik na gaya niyaong mapanghimagsik na sangbahayan; ibuka mo ang iyong bibig, at iyong kanin ang ibinibigay ko sa iyo. 9At nang ako'y tumingin, narito, isang kamay ay nakaunat sa akin; at narito, isang balumbon ay nandoon; 10At ikinadkad niya sa harap ko: at nasusulatan sa loob at sa labas; at may nakasulat doon na mga taghoy, at panangis, at mga daing.

 

 

Layunin ng Kabanata 2

Pagtawag at misyon ni Ezekiel

Ang kabanatang ito ay naglalaman ng tawag ng propeta, komisyon, at tagubilin upang manghula.

Tingnan din ang Mga Tala sa 1:28b sa itaas (cf. Awit 8:4)

2:2 Ang Espiritu ay ang Espiritu ng Panginoon (bilang ang Banal na Espiritu (11:5; 37:1; Is. 61:1).

v. 5 Mapanghimagsik na sangbahayan ay tumutukoy sa Juda na sa kanyang pagsalansang ay naging sanhi ng pagkatapon. (Jer. 2:29; 3:13).

vv. 6-7 Hinihikayat ng Diyos ang propeta rito at sinabi sa kanya na sabihin sa kanila ang mga salita ng Diyos makinig man sila o tumangging makinig. Hinikayat din niya si Jeremias (tingnan ang Jer. 1:6-8; 16-19).

2.8b-3:3 Dito ay binigyan si Ezekiel ng isang balumbon na may mga salita ng panaghoy at pagdadalamhati at kaabahan. Tulad ng makikita natin sa ibaba ito ay isang karaniwang tema ng mga propeta.

 

Kabanata 3

1At sinabi niya sa akin, Anak ng tao, kanin mo ang iyong nasusumpungan; kanin mo ang balumbong ito, at ikaw ay yumaon, magsalita ka sa sangbahayan ni Israel. 2Sa gayo'y ibinuka ko ang aking bibig, at ipinakain niya sa akin ang balumbon. 3At sinabi niya sa akin, Anak ng tao, pakanin mo ang iyong tiyan, at busugin mo ang iyong bituka ng balumbong ito na aking ibinibigay sa iyo. Nang magkagayo'y kinain ko, at sa aking bibig ay naging parang pulot sa katamisan. 4At sinabi niya sa akin, Anak ng tao, yumaon ka, paroon ka sa sangbahayan ni Israel, at magsalita ka ng aking mga salita sa kanila. 5Sapagka't ikaw ay hindi sinugo sa isang bayan na may ibang wika at may mahirap na salita, kundi sa sangbahayan ni Israel; 6Hindi sa maraming bayan na may ibang wika at may mahirap na salita, na ang mga salita ay hindi mo nauunawa. Tunay na kung suguin kita sa mga yaon, didinggin ka ng mga yaon. 7Nguni't hindi ka didinggin ng sangbahayan ni Israel; sapagka't hindi nila ako didinggin: sapagka't ang buong sangbahayan ni Israel ay may matigas na ulo, at may mapagmatigas na loob. 8Narito, aking pinapagmatigas ang iyong mukha laban sa kanilang mga mukha, at pinatigas ko ang iyong ulo laban sa kanilang mga ulo. 9Ginawa kong parang isang diamante na lalong matigas kay sa pingkiang bato ang iyong ulo: huwag mo silang katakutan, o manglupaypay man sa kanilang tingin, bagaman sila'y mapanghimagsik na sangbahayan. 10Bukod dito'y sinabi niya sa akin, Anak ng tao, lahat ng aking mga salita na aking sasalitain sa iyo ay tanggapin mo sa iyong puso, at dinggin mo ng iyong mga pakinig. 11At yumaon ka, pumaroon ka sa mga bihag, na mga anak ng iyong bayan at magsalita ka sa kanila, at saysayin mo sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios; sa didinggin man nila, o sa itatakuwil man nila. 12Nang magkagayo'y itinaas ako ng Espiritu, at aking narinig sa likuran ko ang tinig ng malaking hugong, na nagsasabi; Purihin ang kaluwalhatian ng Panginoon mula sa kaniyang dako. 13At aking narinig ang pagaspas ng mga pakpak ng mga nilalang na may buhay na nagkakadagisdisan, at ang hugong ng mga gulong sa siping nila, sa makatuwid baga'y ang ingay ng malaking hugong. 14Sa gayo'y itinaas ako ng Espiritu, at ako'y dinala; at ako'y yumaong namamanglaw, sa pagiinit ng aking kalooban; at ang kamay ng Panginoon ay naging malakas sa akin. 15Nang magkagayo'y naparoon ako sa mga bihag sa Tel-abib, na nagsisitahan sa pangpang ng ilog Chebar, at sa kanikanilang kinatatahanan; at ako'y umupo roong natitigilan sa gitna nila na pitong araw. 16At nangyari, sa katapusan ng pitong araw, na ang salita ng Panginoon ay dumating sa akin, na nagsasabi, 17Anak ng tao, ginawa kitang bantay sa sangbahayan ni Israel: kaya't pakinggan mo ang salita sa aking bibig, at ipanguna mo sa kanila sa ganang akin. 18Pagka aking sinabi sa masama, Ikaw ay walang pagsalang mamamatay; at hindi mo pinagpaunahan siya, o nagsasalita ka man upang hikayatin ang masama mula sa kaniyang masamang lakad, upang iligtas ang kaniyang buhay; ang gayong masamang tao ay mamamatay sa kaniyang kasamaan; nguni't ang kaniyang dugo ay aking sisiyasatin sa iyong kamay. 19Gayon ma'y kung iyong pagpaunahan ang masama, at siya'y hindi humiwalay sa kaniyang kasamaan, o sa kaniyang masamang lakad man, siya'y mamamatay sa kaniyang kasamaan; nguni't iyong iniligtas ang iyong kaluluwa. 20Muli, pagka ang isang taong matuwid ay lumilihis sa kaniyang katuwiran, at gumawa ng kasamaan, at ako'y naglalagay ng katitisuran sa harap niya, siya'y mamamatay; sapagka't hindi mo siya pinagpaunahan, siya'y mamamatay sa kaniyang kasalanan, at ang kaniyang mga matuwid na gawa na kaniyang ginawa ay hindi aalalahanin; nguni't ang kaniyang dugo ay aking sisiyasatin sa iyong kamay. 21Gayon ma'y kung iyong pinagpaunahan ang taong matuwid, upang ang matuwid ay huwag magkasala, at siya'y hindi nagkakasala, siya'y walang pagsalang mabubuhay, sapagka't siya'y nahikayat; at iyong iniligtas ang iyong kaluluwa. 22At ang kamay ng Panginoon ay sumasa akin, at sinabi niya sa akin, Bumangon ka, lumabas ka sa kapatagan at doo'y makikipagusap ako sa iyo. 23Nang magkagayo'y bumangon ako, at ako'y lumabas sa kapatagan; at, narito, ang kaluwalhatian ng Panginoon ay dumoon, na gaya ng kaluwalhatian na aking nakita sa pangpang ng ilog Chebar; at ako'y napasubasob. 24Nang magkagayo'y suma akin ang Espiritu, at itinayo ako sa aking mga paa; at siya'y nakipagsalitaan sa akin, at nagsabi sa akin, Yumaon ka, magsara ka sa loob ng iyong bahay. 25Nguni't ikaw, anak ng tao, narito, sila'y mangaglalagay ng mga lubid sa iyo, at itatali sa iyo, at ikaw ay hindi lalabas sa gitna nila. 26At aking paninikitin ang iyong dila sa ngalangala ng iyong bibig, upang ikaw ay mapipi, at huwag maging mananaway sa kanila: sapagka't sila'y mapanghimagsik na sangbahayan. 27Nguni't pag ako'y makikipagsalitaan sa iyo, aking ibubuka ang iyong bibig, at iyong sasabihin sa kanila, Ganito ang sabi ng Panginoong Dios; Siyang nakikinig ay makinig; at ang nagtatakuwil ay magtakuwil: sapagka't sila'y mapanghimagsik na sangbahayan.

 

Layunin ng Kabanata 3

Karagdagang salaysay tungkol sa pagtawag at misyon ng propeta, at sa kanyang paghahanda, kasunod ng 2:8a sa itaas hanggang 3:3. Ang papyrus ay kasing tamis ng pulot sa kanyang bibig ngunit puno ng mga salita ng aba (ihambing Jer. 15:16; Zac. 5:1-4; Apoc. 10:8-11), Matamis Ps. 19:10.

 

vv.  4-9 Ikalawang Komisyon Dito ay sinabi sa kanya ng Diyos na siya ay ipapadala sa sambahayan ni Israel (hindi lamang sa Juda) at hindi sila makikinig sa kanya. Dito sa hilaga, ang Israel ay kumalat mula Antioquia at Babilonia hanggang Scita. Ang kanyang determinasyon na magpropesiya (Jer. 1:18) ay dapat na mas malakas kaysa sa kanilang pagtanggi na makinig (Am. 7:10–17; Jer. 20:7–18). Makikita natin ang mga propesiyang ito na sumasaklaw sa buong yugto ng panahon hanggang sa mga huling araw.

 

 3:10-15  Ikatlong Komisyon Dito muling binibigyang-diin ng Diyos ang atas na ibinigay sa 2:4-5 at dinala siya ng Panginoon na namamanglaw sa mga Judiong bihag na nasa Tel Abib (ang lugar ng delubyo (ng Diyos ng Bagyo) tel Abubu) sa tabi ng pampang ng kanal ng Chebar at siya'y naupo doon na natitigilan sa loob ng pitong araw.

 

3:16-21 Ikaapat na Komisyon Dito sa talata ng Bantay (tingnan din ang Jer. 6:17; Hos. 9:8), ito ay isang paggamit ng doktrina ng pananagutan kung saan pinananagot ng Diyos ang mga bantay (33:7-16) na itinalaga upang maging responsable sa dugo ng mga tao na kanilang pinag-bababalaan, kung sila'y mabibigo sa pagganap ng kanilang mga tungkulin (tingnan din ang 18:1-32 tungkol sa kasalanan at kabiguan).

 

3:22-27 Ikalimang Komisyon Ang kapatagan ay ang Timog na lambak ng Tigris-Euphrates (37:1; Gen. 11:2).

Itinuturing na ang pagiging pipi ni Ezekiel ay maaaring tumukoy sa kanyang kawalan ng kakayahang magsalita ng anuman maliban sa kapahamakan ng Juda at Jerusalem sa mga sumunod na pito at kalahating taon (24:26-27; 33:21-22).

 

Kabanata 4

1Ikaw naman, anak ng tao, kumuha ka ng isang losa, at ilagay mo sa harap mo, at gumuhit ka sa ibabaw ng isang bayan, sa makatuwid baga'y ng Jerusalem. 2At kubkubin mo, at magtayo ka ng mga katibayan sa tapat noon, at maglagay ka ng bunton sa tapat noon; maglagay ka rin ng mga kampamento sa tapat noon; at magumang ka ng mga pangsaksak sa tapat noon sa palibot. 3At magdala ka ng kawaling bakal, at ilagay mo na pinakakutang bakal sa pagitan mo at ng bayan: at iharap mo ang iyong mukha sa dako niyaon, at makukubkob, at iyong kukubkubin. Ito ang magiging tanda sa sangbahayan ni Israel. 4Bukod dito'y humiga ka ng patagilid sa iyong kaliwa at ilagay mo ang kasamaan ng sangbahayan ni Israel doon; ayon sa bilang ng mga araw na iyong ihihiga roon, magdadanas ka ng kanilang kasamaan. 5Sapagka't aking itinakda ang mga taon ng kanilang kasamaan upang maging sa iyo'y isang bilang ng mga araw, sa makatuwid baga'y tatlong daan at siyam na pung araw: gayon mo dadanasin ang kasamaan ng sangbahayan ni Israel. 6At muli, pagka iyong natapos ang mga ito, ikaw ay hihiga sa iyong tagilirang kanan, at iyong dadanasin ang kasamaan ng sangbahayan ni Juda; apat na pung araw, bawa't araw ay pinaka isang taon, aking itinakda sa iyo. 7At iyong ihaharap ang iyong mukha sa pagkubkob ng Jerusalem na may lilis kang manggas; at ikaw ay manghuhula laban doon. 8At, narito, ipinaglalagay kita ng lubid, at ikaw ay huwag magpapalikoliko mula sa isang dako hanggang sa kabila, hanggang sa matupad mo ang mga kaarawan ng iyong pagkubkob. 9Magdala ka rin ng trigo, at ng cebada, at ng habas, at ng lentejas, at ng mijo, at ng espelta, at ilagay mo sa isang sisidlan, at gawin mong tinapay; ayon sa bilang ng mga araw na iyong ihihiga sa iyong tagiliran, sa makatuwid baga'y tatlong daan at siyam na pung araw, iyong kakanin yaon. 10At ang iyong pagkain na iyong kakanin ay magiging ayon sa timbang, dalawang pung siklo isang araw: araw-araw ay iyong kakanin. 11At ikaw ay iinom ng tubig ayon sa takal, na ikaanim na bahagi ng isang hin: araw-araw ikaw ay iinom. 12At iyong kakaning parang mga munting tinapay na cebada, at iyong lulutuin sa dumi na galing sa tao sa kanilang paningin. 13At sinabi ng Panginoon, Ganito kakanin ng mga anak ni Israel ang kanilang maruming tinapay, sa gitna ng mga bansa na aking pagtatabuyan sa kanila. 14Nang magkagayo'y sinabi ko, Ah Panginoong Dios! narito, ang aking kaluluwa ay hindi nadumhan, sapagka't mula sa aking kabataan hanggang ngayon ay hindi ako kumain ng namamatay sa sarili, o nilapa ng mga hayop; o pumasok man ang kasuklamsuklam na karne sa aking bibig. 15Nang magkagayo'y sinabi niya sa akin, Tingnan mo, ibinigay ko sa iyo'y dumi ng baka na kahalili ng dumi ng tao, at iyong ihahanda ang iyong tinapay sa ibabaw niyaon. 16Bukod dito'y sinabi niya sa akin, Anak ng tao, narito, aking babaliin ang tungkod ng tinapay sa Jerusalem: at sila'y magsisikain ng tinapay ayon sa timbang, at may pagkatakot; at magsisiinom sila ng tubig ayon sa takal, at manglulupaypay: 17Upang sila'y mangailangan ng tinapay at tubig, at manglupaypay na magkakasama, at manganlata sa kanilang kasamaan.

 

Layunin ng Kabanata 4

4:1-5:17 Propesiya tungkol sa paparating na pagkubkob sa Jerusalem at sa taggutom na sumunod.

4:1-3 Ang tanda dito ay hindi lamang para sa Juda kundi para sa buong sambahayan ni Israel. Ito ay isang tuyong lupa na bato (karaniwang ginagamit sa Babilonya) na may pinturang sagisag ng Jerusalem at isang plato ng bakal bilang kawali na kumakatawan sa papel ng Diyos sa pagkubkob at pagbagsak ng Jerusalem. (cf. Jer. 21:5).

vv. 4-8 Ang tekstong ito ay isang propetikong teksto para sa kaparusahan kapwa sa sambahayan ni Israel at sa sambahayan ni Juda. Ang Israel ay dapat parusahan sa loob ng tatlong daan at siyamnapung araw na sinasagisag ni Ezekiel na nakahiga sa kanyang kaliwang tagiliran para sa mga araw na ito; pagkatapos ay ang paghiga sa loob ng apatnapung araw sa kanyang kanang tagiliran. Ito ay sumasagisag sa apatnapung taon sa ilang kapwa sa ilalim ni Moises at muli sa pagkabihag. (Blg. 14:33; Jer. 45:11-12). Inilagay din sila sa ilalim ng apatnapung taong pagsubok sa ilalim ng Tanda ni Jonas (No. 013) mula sa pagkamatay ni Cristo noong 30 CE hanggang sa pagbagsak noong 70 CE at sa pagwasak ng Templo ng mga Romano (tingnan ang Digmaan sa Roma at ang Pagbagsak ng Templo (No. 298)). Ang 390 taon ay sumasagisag sa panahon mula 722 BCE sa pagkabihag ng Israel hanggang sa pagsalakay ng mga taga-Macedonia sa Ehipto noong 332 BCE sa ilalim ni Alexander at ang kalayaan ng mga Israelita sa Ehipto at sa ibang lugar sa mga imperyong Griyego hanggang 30 BCE hanggang sa Labanan sa Actium at ang pag-angat ng mga Romano.

 

3:9-17 Dito makikita natin ang propesiya tungkol sa maruming pagkain at pagrarasyon na tumutukoy sa hirap ng pagkubkob sa Jerusalem kung saan ang mga tao ay umabot pa sa puntong kumain ng kanilang kapwa-tao. (Jer. 19:9; Panag. 2:20).

v. 9 Ang paghahalo ng mga butil ay pinagpalagay na kumakatawan sa kakulangan ng mga bagay na pagkain at pagrarasyon.

v. 12 Ang dumi ng tao ay itinuturing na marumi (Deut. 23:12-14) samantalang ang pinatuyong dumi ng baka ay karaniwang panggatong sa silangan.

v. 14 Ikumpara sa Lev. 17:10-16.

v. 16 Tungkod ng tinapay (5:16) Ang tubig ng Jerusalem sa panahon ng pagkubkob ay nakuha mula sa dalawang bukal at ilang mga balon. Ang mga bukal ay: Gihon sa Lambak ng Kidron at En-Rogel sa Timog (2Hari 20:20).

 

Bullinger’s Notes on Ezekiel Chs. 1-4 (for KJV)

Chapter 1

Verse 1

Ezekiel. In Hebrew. Y heze el yehazzek- el = El is strong, or El strengthens (compare Israel, Genesis 32:28 ).

Of the four greater prophets , Ezekiel and Daniel (who prophesied in Babylonia) are compounded with "El" ( App-4 . IV); while Isaiah and Jeremiah (who prophesied in the land) are compounded with "Jah".

Ezekiel was a priest (Ezekiel 1:3 ), carried away eleven years before the destruction of the city and temple (Ezekiel 1:2 ; Ezekiel 33:21 . 2 Kings 24:14 ). He dwelt in his own house (8. I. Compare Jeremiah 29:5 ). He was married; and his wife died in the year when the siege of Jerusalem began.

Now = And. This is a link in the prophetic chain. Compare 1 Peter 1:10-12 . 2 Peter 1:21 . Ezekiel had doubtless received and seen the letter sent by Jeremiah (Jeremiah 29:1-32 ).

thirtieth . . . fourth , See notes on p. 1105.

fifth day . Dates in Ezekiel are always of the month, not of the week (Ezekiel 1:1 ; Ezekiel 8:1 ; Ezekiel 20:1 ; Ezekiel 24:1 ; Ezekiel 26:1 ; Ezekiel 29:1 ; Ezekiel 30:20 ; Ezekiel 31:1 ; Ezekiel 32:1 ; Ezekiel 40:1 ).

captives . Hebrew captivity. Put by Figure of speech Metonymy (of Adjunct), App-6 , forcaptives", as translated. Compare Ezekiel 3:15 ,

Chebar . Now Khabour, Probably the same as Chebor or Habor (2 Kings 17:6 ; 2 Kings 18:11 . 1 Chronicles 5:26 ), falling into the Euphrates about forty-five miles north of Babylon. On the Inscription it is called nar Kabari = great river, or "Grand Canal", cut between the Tigris and the Euphrates. In Ch. Ezekiel 3:15 , it is not the same "Chebar" as in Ezekiel 1:1 , but the Chebar to which Ezekiel was sent ("go, get thee", Ezekiel 3:4 ). The "Chebar" of Ezekiel 1:1 was where he dwelt; that of Ezekiel 3:15 is where he was sent,

of = from. Genitive of Origin or Efficient Cause. App-17 .

God. Hebrew. Elohim . App-4 .

 

Verse 2

fifth year . B.C. 484. Compare 2 Kings 24:12 , 2 Kings 24:15 ,

Jehoiachin. Called also Jeconiah, and Coniah. Compare 2 Kings 24:17-20 ; 2 Kings 25:1-21 .

 

Verse 3

the LORD. Hebrew. Jehovah. App-4 .

expressly = in very deed, or in reality.

Ezekiel . See the Title.

the priest : and called, as Jeremiah was, to the office of prophet as well,

the hand. Fig, Anthropopatheia. App-6 .

was = became. Compare Elijah (1 Kings 18:46 ); Elisha (2 Kings 3:15 ); Daniel (Daniel 10:10 , Daniel 10:18 ); and John (Revelation 1:17 ).

 

Verse 4

behold. Figure of speech Asterismos. App-6 .

whirlwind. Hebrew. ruach = spirit, but it came to be rendered "storm or whirlwind". Note the three symbols of Jehovah's glory, Storm, Cloud, and Fire. Compare Nahum 1:3 .Revelation 4:5 .

out of the north . See note on Psalms 75:6 , and Isaiah 14:13 .

infolding itself = taking hold of itself. Revised Version margin, "flashing continually". Human and finite language is unable to find words to express infinite realities. It may mean spontaneous ignition: i.e. without the application of external fire. Compare Exodus 9:24 .

colour. Hebrew. "eye". Put by Figure of speech Metonynmy (of Adj evict), App-6 , for colour.

amber : or, glowing metal.

out of : or, in.

 

Verse 5

four living creatures. These are "the Cherubim". See App-41 . The zoa of Revelation 4:6 .

 

Verse 7

straight: i.e. unjointed. The living creatures did not move by walking.

 

Verse 8

hands . Hebrew text reads "hand". Some codices, with two early printed editions and Hebrew text margin, read "hands "(plural), followed by Authorized Version and Revised Version. The sing. is to be preferred, and is so rendered in Ezekiel 10:7 . Why not here?

 

Verse 10

faces. See App-41 .

man. Hebrew ' adam , App-14 .

stretched upward = divided or spread out from above.

 

Verse 12

spirit . Hebrew. ruach . App-9 .

 

Verse 13

lamps = the lamp; or, torch (singular)

went forth = kept going forth.

 

Verse 14

ran and returned : or kept running and returning. Hebrew is Inf. by Heterosis (of Mood), App-6 .

 

Verse 15

behold. Figure of speech Asterismes. App-6 .

 

Verse 16

The . Some codices, with one early printed edition, Septuagint, Syriac, and Vulgate, read "And the".

 

Verse 17

turned . The 1611 edition of the Authorized Version reads "returned".

 

Verse 18

high . In the sense of sublimity.

 

Verse 19

the living creatures = the living ones. Compare verses: Ezekiel 1:21 , Ezekiel 1:22 , Ezekiel 1:3 ; Ezekiel 10:15 , Ezekiel 10:20 . The four were one.

 

Verse 22

firmament = expanse, as in Genesis 1:6 .

stretched forth = spread out.

above = upward.

 

Verse 23

straight = level.

 

Verse 24

noise . Hebrew "voice", as in the next clause = any noise. Articulate speech not mentioned till Ezekiel 1:28 with Ezekiel 2:1 .

voice = noise, as above. THE ALMIGHTY. Hebrew. Shaddai . App-4 .

voice of speech = noise of tumult.

 

Verse 26

man . Hebrew. App-14 . Compare Daniel 7:13 .

 

Verse 28

the bow . in the cloud. Reference to Pentateuch (Genesis 9:16 ). App-92 . The only allusion to it in O.T. after Genesis. In N.T. compare Revelation 4:3 ; Revelation 10:1 .

the glory , &c. Compare Ezekiel 3:12 , Ezekiel 3:23 ; Ezekiel 8:4 ; Ezekiel 9:3 ; Ezekiel 10:4 , Ezekiel 10:18 , Ezekiel 10:19 ; Ezekiel 10:22 , Eze 10:23 ; Ezekiel 43:2 , Ezekiel 43:4 , Ezekiel 43:5 ; Ezekiel 44:4 .

I fell upon my face . Reference to Pentateuch (Numbers 14:5 ; Numbers 16:4 , Numbers 16:25 , Numbers 16:45 ). App-92 .

 

Chapter 2

Verse 1

He said . See Ezekiel 1:28 , i.e. He Who was enthroned ( Eze 2:26 ).

Son of man = son of Adam. Hebrew. ben adam. App-14 . Used of Ezekiel (exactly one hundred times) by Jehovah, always without the Article. In N.T. used by Christ (of Himself) eighty-six times in Authorized Version (eighty-three times in Revised Version, omitting Matthew 18:11 ; Matthew 25:13 .Luke 9:56; Luke 9:56 ). Used by others of Christ twice (John 12:34 ), making the Authorized Version total eighty-eight, and the Revised Version total eighty-five. Always with the Article in N.T. See notes on Psalms 8:4 , Matthew 8:20 , and Revelation 14:14 . Without the Article it denotes a human being, a natural descendant of Adam. In Ezekiel it is used in contrast with the celestial living creatures (Ezekiel 1:0 ). With the Article (as used of Christ) it denotes "the second Man", "the last Adam", taking the place, dispensationally, which "the first man" had forfeited, and succeeding, therefore, to the universal dominion over the earth which had been committed to Adam (Genesis 1:26 , Psalms 8:4-8 ). In the N. T, outside the Four Gospels, it is used only in Acts 7:56 . Hebrews 2:6 . Revelation 1:13 ; Revelation 14:14 . And, be side Ezekiel, it is used in OT. only of Daniel (Daniel 8:17 ) stand, &c. Compare Daniel 10:11 .Revelation 1:17 . Reminding us that he was not a false prophet, or self-called and sent. Such spoke "out of their own heart" (Ezekiel 13:2 , Ezekiel 13:3 ). Compare Jeremiah 23:16 .

 

Verse 2

the spirit entered .

He spoke . Entered with the word. Compare Genesis 1:2 , Genesis 1:3 . The Divine summons is accompanied by Divine preparation. Compare Ezekiel 3:24 .Revelation 1:17 .

spirit . Hebrew. ruach App-9 .

I heard. This is ever the Divine qualification.

 

Verse 3

I send = I am sending.

children sons.

rebellious. rebelled = revolting (against lawful authority), contumacious. Hebrew. marad. Not the same word as in verses: Ezekiel 2:5 , Ezekiel 2:6 , Ezekiel 2:7 , Ezekiel 5:8 . Occurs again in Ezekiel 17:15 ; Ezekiel 20:38 .

nation = nations (plural of Majesty) - the whole nation, Israel and Judah. Hence, the great rebellious nation like the heathen.

transgressed = revolted. Hebrew. pasha '. App-44 .

 

Verse 4

impudent . . . stiffhearted . Reference to Pentateuch. A reproach brought against Israel eight times in Exodus and Deuteronomy (Exodus 32:9 ; Exodus 33:3 , Exodus 33:5 ; Exodus 34:9 . Deuteronomy 9:6 , Deuteronomy 9:13 ; Deuteronomy 10:16 ; Deuteronomy 31:27 ). App-92 . Compare Judges 2:19 , and Isaiah 48:4 .

impudent = hard of face. Hebrew. kashah.

stiffhearted . = stubborn of heart. Hebrew. hazak.

the Lord God . Hebrew. Adonai Jehovah . App-4 . This title is characteristic of the prophecies of Ezekiel, being used 214 times. Very rarely in the other prophets. Ezekiel is in exile. This title is to remind him that Jehovah is still the sovereign Lord over all the earth, though Israel be "Lo-ammi" = not My People.

 

Verse 5

whether they will hear, or . . . forbear . The latter is evidently assumed, and to be expected; as in 2 Timothy 4:3 . But no alternative is given.

" My words " correspond with "preach the word "(2 Timothy 4:2 ).

forbear = abstain, or refuse to hear.

a rebellious house . Hebrew a house of rebellion. Not the same word as in Ezekiel 2:3 . Hebrew. meri, from marah, to be bitter, perverse, refractory. Reference to Pentateuch, (Numbers 17:10 . Deuteronomy 31:27 ). Elsewhere only in 1 Samuel 15:23 .Nehemiah 9:17 , Job 24:13 , Proverbs 17:13 .Isaiah 30:9; Isaiah 30:9 ). The Verb occurs forty-three times in O.T. The Noun occurs sixteen times in Ezekiel (Ezekiel 2:5 , Ezekiel 2:6 , Ezekiel 2:7 , Ezekiel 2:8 ; Ezekiel 2:3 :9 ; Eze 2:26-27 ; Ezekiel 12:2 , Ezekiel 12:3 , Ezekiel 12:9 , Ezekiel 12:25 ; Ezekiel 17:12 ; Ezekiel 24:3 ; Ezekiel 44:6 ).

 

Verse 6

briers and thorns . . . scorpions. Put by Figure of speech Hypocatastasis ( App-6 ), for the rebellious.

 

Verse 7

My words . Nothing less, nothing more, nothing different. Compare Genesis 3:2 , Genesis 3:3 , and 2 Timothy 4:2 , under a similar warning in the following verse. Compare Ezekiel 2:5 , note.

 

Verse 8

eat . See Ezekiel 3:1-3 . Compare Revelation 10:9 , Revelation 10:10 .

 

Verse 9

behold . . . lo . Fig, Asterismos. App-6 .

a roll of a book = a scroll. Compare Jeremiah 36:2 .Psalms 40:0 .

 

Verse 10

within and without . Contrary to the usual custom (within only), to show the abundance and completeness of his prophecies. Compare Revelation 5:1 .

lamentations . Aramaean and Septuagint read "lamentation "(singular)

 

Chapter 3

Verse 1

Son of man . See note on Ezekiel 2:1 .

eat . Compare Ezekiel 3:10 . AIso Job 23:12 , Psalms 119:103 , and Jeremiah 15:16 .

the house of Israel. See note on Exodus 16:31 . house. Some codices, with one early printed edition, Syriac, and Vulgate, read "sons".

 

Verse 3

Then did I eat . Compare Revelation 10:10 .

as honey , &c. Compare Psalms 19:10 ; Psalms 119:103 .Jeremiah 15:16 .

 

Verse 4

speak with My words. This is inspiration. See note on Ezekiel 2:5 , Ezekiel 2:7 . Ezekiel's voice and pen, but Jehovah's words.

 

Verse 6

people = peoples,

 

Verse 7

hearken = be willing to hearken.

will not hearken = are not willing to hearken.

are = they are.

impudent , &c. Reference to Pentateuch. See note on Ezekiel 2:4 .

 

Verse 8

Behold . Figure of speech Asterismos. App-6 .

strong = strong, or hard (for endurance). Hebrew. hazak. Same as "harder "(Ezekiel 3:9 ). Compare the name Ezekiel in Title.

 

Verse 9

harder . Same as "strong" (verses: Ezekiel 3:8 , Ezekiel 3:14 ).

rebellious house . See note on Ezekiel 2:5 .

 

Verse 10

all My words. See note on Ezekiel 2:7 .

 

Verse 11

captivity. Put by Figure of speech Metonymy (of Adjunct), App-6 , for captives.

unto the children of . The 1611 edition of the Authorized Version omits these words.

children = sons.

the Lord GOD . Hebrew. Adonai Jehovah . App-4

whether , &c. See note on Ezekiel 2:7 .

 

Verse 12

spirit. Hebrew roach. App-9 . See notes on Ezekiel 8:3 .

took me up = laid hold of me.

behind me. Therefore the prophet must have been facing south, as the glory appeared from the north (Ezekiel 1:4 ).

voice = sound.

saying, &c. By reading berum (arose) instead of baruk (Blessed), Ginsburg thinks the meaning should be "[when] the glory of Jehovah arose (or was lifted up) from its place" (Compare Ezekiel 10:4 , Ezekiel 10:17 , Ezekiel 10:19 ): i.e. when the vision was withdrawn.

the LORD . Hebrew. Jehovah. App-4 .

 

Verse 14

lifted me up , &c, Compare Acts 8:39 , Act 8:40 . 2 Corinthians 12:4 .Revelation 1:10 . Compare Obadiah's fear (1 Kings 18:12 ).

 

Verse 15

Chebar. Not the Chebar of Ezekiel 1:3 . That was where he dwelt. This was the Chebar whither he was sent. See note on Ezekiel 1:3 ; the modern Khabour, a tributary of the Euphrates, forty-five miles from Babylon.

sat = dwelt; as in the preceding clause.

 

Verse 17

made = given. God's prophets and ministers were His "gifts" (Ephesians 4:11 ).

watchman = one who looks out or views from a height, with the object of warning. Hebrew. zaphah. Compare Ezekiel 33:2 , Ezekiel 33:6 , Ezekiel 33:7 , Isaiah 52:8 ; Eze 56:10 . Jeremiah 6:17 . Not shamar , to keep in view with the object of guarding, as in Song of Solomon 3:3 ; Song of Solomon 5:7 . Isaiah 21:11 ; Isaiah 62:6 . These are the two spheres of the pastoral office.

give them warning. Hebrew zuhar , to give a signal by a beacon or other fire (Jeremiah 8:1 ). Occurs fourteen times in Ezekiel in connection with the prophet's or pastor's care. Compare verses: Ezekiel 3:18 , Ezekiel 3:19 , Ezekiel 3:10 , Ezekiel 18:20 , Ezekiel 18:21 ; Ezekiel 33:3 , Ezekiel 33:4 , Ezekiel 33:5 , Ezekiel 33:6 , Ezekiel 33:7 , Ezekiel 33:8 , Ezekiel 33:9 .

 

Verse 18

wicked = lawless. Hebrew. rdsha`. App-44 .

shalt surely die . Note the Figure of speech Polyptbtco, App-6 (Inf. with Fut.), for emphasis. Hebrew "dying, thou wilt die". See notes on Genesis 2:17 ; Genesis 26:28 .

his life = himself alive.

iniquity . Hebrew aval, App-44 ,

 

Verse 19

thy soul = thyself. Heb, nephesh. App-13 .

 

Verse 20

righteousness . Heb, is plural in margin, but some codices, with one early printed edition, read "righteous deeds" (plural) in text and margin

sin. Hebrew chata. App-44 .

 

Verse 21

shall surely live . See note on "shall surely die" (Ezekiel 3:18 ).

is warned = took warning.

 

Verse 22

plain = valley.

Verse 23

behold . Figure of speech Asterismos. App-6 . the glory, Sc. See note on Ezekiel 1:28 .

 

Verse 26

a reprover = a man of reproof. Compare Ezekiel 24:27 ; Ezekiel 29:21 ; Ezekiel 33:22 .

heareth = is minded to hear.

let him. = will.

forbeareth = is minded to forbear.

 

Chapter 4

Verse 1

son of man. See note on Ezekiel 2:1 .

tile: or, brick . A Babylonian brick, as used for inscription, was about 14 inches by 12.

lay = give, or take, as in verses: Ezekiel 4:1 , Ezekiel 4:2 , Ezekiel 4:5 , Ezekiel 4:8 ; not Ezekiel 4:4 . Hebrew. nathan, rendered "appointed" in Ezekiel 4:6 .

pourtray = grave.

 

Verse 2

fort = a siege tower, or bulwark.

mount = embankment.

 

Verse 3

pan = a flat plate, as used for baking.

set thy face . Ref to Pentateuch (Leviticus 17:10 ; Leviticus 20:3 , Leviticus 20:5 , Leviticus 20:6 ; Leviticus 26:17 ). App-92 . Compare Jeremiah 21:10 ; Jeremiah 44:11 .

the house of Israel . See note on Exodus 16:31 . To be carefully distinguished here from Judah.

 

Verse 4

lay = set, or place. Hebrew sum. See note on Ezekiel 4:1 .

according to the number , &c. Reference to Pentateuch, (Numbers 14:34 ). This is no evidence that in prophetic scriptures there is a "year = day "theory. These exceptions prove the opposite rule. In all of them "day" means "day", and "year" means "year".

bear their iniquity . A technical expression belonging to the Pentateuch - to endure the punishment due to iniquity, or sin. See Exodus 28:38 , Exo 28:93 .Leviticus 5:1 , Leviticus 5:17 ; Leviticus 7:18 ; Leviticus 10:17 ; Leviticus 16:22 ; Leviticus 17:16 ; Leviticus 19:16 ; Leviticus 20:17 , Leviticus 20:19 , Leviticus 20:20 (sin); Leviticus 22:9 (sin), Leviticus 22:16 ; Leviticus 24:15 (sin). Numbers 5:31 ; Numbers 9:13 (sin); 14, 33 (whoredoms), 34; Ezekiel 18:1 , Ezekiel 18:1 , Ezekiel 18:22 (sin), 23, 32 (sin); Ezekiel 30:15 . Outside the Pentateuch, only in Ezekiel 4:4 , Ezekiel 4:5 , Ezekiel 4:6 ; Ezekiel 16:54 (shame); Ezekiel 18:19 , Ezekiel 18:20 , Ezekiel 18:20 ; Ezekiel 23:49 (sin); Ezekiel 32:24 (shame), 25 (shame), 30 (shame); Ezekiel 44:10 , Ezekiel 44:12 ; and in Isaiah 53:4 , Isaiah 53:11 , Isaiah 53:12 , where the verb is sabal (not nasa, as in Pentateuch), and Lamentations 5:7 .

iniquity . Hebrew. `avon. App-44 . Put by Figure of speech metonymy (of Cause), App-6 , for the punishment brought about in consequence of it.

 

Verse 5

three hundred and ninety days. These were to be literal "days" to Ezekiel, and were to represent 390 literal "years". The date of the command is not material to the understanding of this prophecy. The meaning of the expression "bear their iniquity" (see note on Ezekiel 4:4 ) determines the interpretation as referring to the duration of the punishment, and not to the period of the iniquity which brought it down. The 390 days stand for 390 years and the 40 days for 40 years, the duration of the punishment of Israel and Judah respectively. As this has to do with the city Jerusalem (verses: Ezekiel 4:1-3 ), the periods must necessarily be conterminous with something that affects the ending of its punishment. 'This was effected solely by the decree for the restoration and rebuilding of Jerusalem in 454 B.C. ( App-50 ). Three hundred and ninety years take us back to the sixteenth year of Asa, when Baasha made war on Judah (844 B.C. 2 Chronicles 16:1 . App-50 ); which was followed by the solemn announcement by the prophet Jehu against Baasha of the quickly coming punishment of Israel (1 Kings 16:1 , &c.), The punishment of Judah, in like manner, began forty years betore (455-4 B.C.): viz. in 495-4 B.C.; 495 (his fifth year), being the year of Jehoiakim's burning of the roll. The prophecy of this punishment was given in his fourth year (Jeremiah 25:1 , Jeremiah 25:9-11 ), and the execution of it speedily followed. This symbolical action of Ezekiel shows no how long Jerusalem's punishment lasted, and when it ended.

 

Verse 6

again = a second time, showing that they are not necessarily consecutive or continuous, but are conterminous, though not commencing at the same time.

forty days. See note on Ezekiel 4:4 .

a ppointed = given. Some word as "lay", verses: Ezekiel 4:1 , Ezekiel 4:2 , Ezekiel 4:5 , Ezekiel 4:8 .

 

Verse 7

the siege of Jerusalem . This is thepoint which determines the interpretation, as do Ezekiel 4:1-3 .

 

Verse 8

behold. Figure of speech Asterisimos App-6 .

 

Verse 9

Ftches, in English, is another spelling of vetches, is plant having tendrils. But the Hebrew - kaseemeth is defined as trlticum spetla, or spelled, a kind of eon), always distinguished from wheat, barley, &c. Compare

Ex. Eze 9:32 .Isaiah 28:25 . Here, in plural.

 

Verse 10

shekels . See App-51 .

 

Verse 11

hin. See App-51 .

 

Verse 12

bake it with = bake it upon. Compare Ezekiel 4:15 . man. Hebrew. 'adam. App-14 .

 

Verse 13

the LORD . Hebrew. Jehovah. App-4 .

children = sons.

Gentiles = nations.

 

Verse 14

Lord GOD . Hebrew. Adonai Jehovah . See App-4 .

soul . Hebrew. nephesh. App-13 .

that which dieth of itself . Reference to Pentateuch (Exodus 22:31 .Leviticus 11:39 , Leviticus 11:40 ; Leviticus 17:5 ). App-92 .

abominable flesh . Reference to Pentateuch (Leviticus 7:18 ; Leviticus 19:7 ). Elsewhere, only in Isaiah 65:3 . App-92 .

 

Verse 15

Lo . Figure of speech Aster's. App-6 .

given . Same word as "appointed", Ezekiel 4:6 .

therewith : or., thereupon. Compare Ezekiel 4:12 .

 

Verse 16

I will break . Reference to Pentateuch (Leviticus 26:26 ). Occurr ing again in Ezekiel 5:16 ; Ezekiel 14:13 ; but nowhere else in O.T.

 

Verse 17

consume away , &c. Reference to Pentateuch (Leviticus 26:39 ). Compare Ezekiel 24:23 ; Eze 24:33 . to ("pine away "). App-92 .

 

q